"Sen ne anlatıyorsun be! sen sezenden nefret etmene rağmen Sezenin geçer şarkısını açıp saatlerce profiline baktım çaresizliğin ötesi berisi mi var...🎧"
Nefes almak. Bu dünyaya geldiğimiz de ilk yaptığımız şey aslında. Öyleyse niye bu kadar zor geliyor? Neden sürekli ölümü düşünüyoruz? Nefes almaya değer olmadığını neden düşünüyoruz yaşamanın? Ben söyleyeyim, çünkü bizi bu hayata bağlayan kimse yok. Yalnızız. Şu koskoca dünyada yalnızız. Umarım bir gün bu da geçer ve nefes almak kolaylaşır. İyi geceler.
Hiç düşmedim mi aklına?Hiç çalmadı mı o şarkı?O sahil, o ev, o ada…O (kiripiler) de mi küs bana?
Diyorum ki kendime, mutlu ol… O ne mutlu şimdi.
Bir gece vakti, yudumlarken sen şarabını… Onun dudaklarının arasında ölümsüzlüğü, dumanı tüterken.
Gelir mi ki aklına bir anı derken sen… O ne huzur dolu; geçmişi bir kalemle silerken.
Sezen çalıyorken arka planda; sen düşlerken. O diyor ki, özgür…
“Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler, tek bir söz bile söylemeye hakkım yok” demiş ya hani Sezen Aksu, benim var. Benim hakkım var. Benim bu dünyadan çok alacağım var
"Ciğerlerime derin bir nefes alıyorum aslında bu nefes alışım seni tanıyışım yaşadığımı hissediyorum, var olduğumu hissediyorum, biri tarafından sevilme duygusunu yaşıyorum, birçok olumlu duyguyu yaşıyorum sonrasında ciğerlerimdeki nefesi verdiğimde bu seni terk edişim, yalnızlığımda boğuluyorum, melankolinin dibine vuruyorum, kendimi gereksiz ve önemsiz bir insanmışım gibi hissediyorum, binlerce defa kendi içimde ölüyorum, seni üzdüğüm için kendimden nefret ediyorum ve birçok berbat duyguyu yaşıyorum asıl ölümüm buydu...🥃"