#seyahatname

[ilmiyyat1453]

Evliya Çelebi seyahatnamesinde, XVII. asırda Ulucami'de yetmiş ayrı ilim halkası kurulduğunu ve bu halkalarda iki bin kişiye ders verildiğinden bahsetmektedir. Bu derslerde dini ilimlerin yanında tıp, tarih gibi başka ilimlerde vardı.

Bursa Ulu Cami

[paraspandaras]

Ölüm olduktan sonra sızlanmak ne boyna borç ola? Ben bir can için minnet mi ederim !?

Evliya Çelebi - Seyahatname

[bikegeckinli]

Hakkari, Sat Gölleri. 🫠

[cityscapism]

Gaziantep'ten Orta Avrupa'ya Seyahat Notları III: Soğuk ve Yağmurlu bir sabahtı

Uzun süren Prag seyahatinin başlangıcındayız, soğuk ve yağmurlu bir sabahtı, hep olduğu gibi. İstanbul, üç gün sürdüğünü öğrendiğim bir Lodos sıcağından kurtulmak için kendini bir kere daha yağmura ve fırtınaya teslim etmişti.

Soğuk ve yağmurlu bir sabahtı. İstanbul, üç gün sürdüğünü öğrendiğim bir Lodos sıcağından kurtulmak için kendini bir kere daha yağmura ve fırtınaya teslim etmişti. Kadıköy kıyılarında deniz köpürüyor, hep yaptığı gibi elleri boş bir biçimde sahili izleyenlere güzel bir gösteri sunmaktan öteye geçemiyordu. Küçüklüğümde en sevmediğim şeylerden biriydi, erkenden yola çıkmak. Herhalde, hayatımın bir…

[istanbulperitaliani]

Anadolu Kavağı

La fonte più importante sulla storia di Anadolu Kavağı è rappresentata dall'opera di Evliya Çelebi, intitolata Seyahatname, che descrive un insediamento costiero abitato da circa 800 famiglie e dotato di un vasto porto capace di ospitare tra le 200 e le 250 navi sia in inverno che in estate.

La sua importanza derivava principalmente dalla posizione strategica, che lo rendeva non solo un centro commerciale ma anche militare, poiché costituiva un punto di accesso al Mar Nero ed era anche un punto di controllo di frontiera e doganale.

Anadolu Kavağı è tuttora abitato principalmente da pescatori e, fino a poco tempo fa, la caccia al pesce spada costituiva la principale fonte di sostentamento per le famiglie locali. Tuttavia, è importante notare che la quantità di pesce spada è sensibilmente diminuita rispetto al passato.

Dal punto di vista storico, Anadolu Kavağı ha una ricca tradizione che risale all'epoca bizantina, quando la sua posizione strategica lo rendeva un importante avamposto difensivo lungo il Bosforo. Nel XIV secolo, durante il periodo dell'Impero Bizantino, il Castello Yoros fu costruito dai Genovesi proprio per consolidare il controllo sulla zona e proteggere l'accesso al Mar Nero. Nel corso dei secoli, il castello ha subito diverse modifiche e ampliamenti, riflettendo i cambiamenti di potere e le esigenze militari della regione. Durante l'era ottomana, il castello continuò a svolgere un ruolo chiave nella difesa della città di Istanbul. Oggi, il Castello Yoros rappresenta non solo un importante sito storico, ma anche un simbolo della ricca eredità culturale della regione.

La mia Vita a Istanbul: consigli e informazioni turistiche. Disponibile come GUIDA per delle ESCURSIONI in città.

Scrivi una e-mail a: istanbulperitaliani@gmail.com

Seguici anche su www.facebook.com/istanbulperitaliani

[ejb59195]

Works Cited

¹ Çelebi, E. (17th century). Seyahatname. [Book of Travel].

² Krautheimer, R. (1986). Hagia Sophia: A History. Princeton University Press.

³ Hagia Sophia Research Team (n.d.). Hagia Sophia. [Photograph of Hagia Sophia exterior]. Harvard University. https://projects.iq.harvard.edu/sites/projects.iq.harvard.edu/files/styles/os_files_xxlarge/public/whoseculture/files/hagia_sophia_exterior.jpg?m=1607399097&itok=xge9nGpj

⁴ Peyssonnel, C. de. (2011). The Ottoman Empire in the 18th century: An account by Charles de Peyssonnel. (R. Dankoff, Trans.). Istanbul: The Isis Press. (Original work published 1791)

⁵ Wohl, S. (2017). The Grand Bazaar in Istanbul: The Emergent Unfolding of A Complex Adaptive System. Delft Technical University and Iowa State University. https://dr.lib.iastate.edu/server/api/core/bitstreams/f478ee3b-4098-4630-996b-024d6eefca01/content

⁶ Sèbah, J. P. (1890). Istanbul Grand Bazaar. [Photograph]. Wikimedia Commons. https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Istanbul-Grand_Bazaar_Sebah.jpg

⁷ Zelazko, A. (2024). Topkapı Palace Museum. Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Topkapi-Palace-Museum

⁸ Crocker, S. (2021). What life was like as a member of the sultan’s harem in the Ottoman Empire. Grunge. https://www.grunge.com/337783/what-life-was-like-as-a-member-of-the-sultans-harem-in-the-ottoman-empire/

⁹ Britannica. (n.d.). Third courtyard. Encyclopædia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Topkapi-Palace-Museum/Third-courtyard

¹⁰ William J. Bowe, (n.d.). Topkapı Palace Museum. Encyclopædia Britannica. https://cdn.britannica.com/86/148586-004-9ADEC63B/Topkapi-Palace-Istanbul-Turkey.jpg?s=1500x700&q=85

¹¹ Field, J. F. (2023, July 6). Süleymaniye Mosque. Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Suleymaniye-Mosque

¹² Sinan, M. (2017). The Book of Architecture of Sinan, the Chief Architect (H. Crane & E. Akin-Kivanc, Trans.). Leiden: Brill. (Original work published 1588)

¹³ Agiel, A. (2020). Süleymaniye Mosque (1550) in Istanbul. [Photograph]. https://www.researchgate.net/profile/Ahmed-Agiel/publication/342666235/figure/fig1/AS:909290281914379@1593803105947/Sueleymaniye-Mosque-1550-in-Istanbul.jpg

¹⁴ Janissary Letter. (1526). [Letter written by a Janissary to his family]. Ottoman Empire Historical Archives.

¹⁵ Aksan, V. H. (2007). Ottoman Wars, 1700-1870: An Empire Besieged. Pearson Education Limited.

¹⁶ Nasuh, M. (1558). Ottoman Janissaries [Painting]. https://www.realmofhistory.com/wp-content/uploads/2023/07/facts-ottoman-janissaries_14-min.jpg?ezimgfmt=ng:webp/ngcb20

[zerogate]

Historians working on earlier periods have found it more difficult to distinguish between these “drugs” and other kinds of widely used intoxicants that similarly affected the mind and the body. Surely, in the premodern and early modern periods the term “drugs” took on a wider range of meanings than the narrow modern definition. Those included, among other things, medicinal herbs, spices, dyes, incenses, minerals, and even metals.

The renowned seventeenth-century Ottoman intellectual and traveler Evilya Çelebi, in his Seyahatname (“Book of Travels”), enumerates three hundred types of intoxicants for sale in Istanbul, most of them obscure to the author himself. Referring to hashish in medieval Muslim society, Franz Rosenthal thus cautioned that it is nearly impossible to distinguish precisely, among the myriad stimulants reported at the time, if references were to hashish (the topic of his study) or to other drugs.

[...]

It is generally agreed that the rise of the institution of the coffeehouse in the Ottoman Empire and in neighboring Safavid Iran, more than a century before its inception in Europe, was “an innovation of far-reaching repercussions”: it created what we would probably identify today as a “public sphere,” a shared domain of recreation and entertainment, which until that time had been practiced in private or in remote and unregulated venues, such as orchards, gardens, and cemeteries located in the outskirts of the urban centers.

[...]

Tobacco and coffee have been a natural pair in the everyday life of many Muslims since the early modern period. The following observation by the nineteenth-century British Orientalist and lexicographer, Edward William Lane, on Egyptian customs and manners demonstrates this point:

In general, while the master of a family is performing the religious ablution, and saying his prayers, his wife or slave is preparing for him a cup of coffee, and filling his pipe, which she presents to him as soon as he has acquitted himself of his religious duties. Many of the Egyptians take nothing before noon but the cup of coffee and the pipe…. The pipe and the cup of coffee are enjoyed by almost all persons who can afford such luxuries.

[...]

The Shiite Iranian and Sunni Ottoman religious establishments also had their share of reservations regarding the two stimulants and the venues in which they were consumed. Firstly, clerical opposition to coffee and coffeehouses involved their association with the Sufis, some of whom were known for their deviant, anti-legalist tendencies, often seen as undermining the normative foundations of Islam.

In Safavid Iran, the Muslim jurists were particularly outraged by the unseemly association of the Sufis of the Qalandariyya with coffeehouses, where they engaged in acts of pederasty and frivolous sexuality. In European eyes, as a contemporary Frenchman complained, these coffeehouses “were veritable houses of sodomy that filled wise and virtuous people with horror.” In the neighboring Ottoman Empire, too, jurists condemned coffeehouses as spaces of trouble and as symptoms of decay.

Ottoman and Iranian religious scholars took particular issue with tobacco because it seemed to them to be more intoxicating than coffee, was an innovation that came from the Christian West, and might even be a Christian conspiracy against Islam. In addition, they claimed that tobacco (and coffee too) was bad for the health and that its consumption eroded the foundation of the Islamic moral order.

How did hashish and opium in the Middle East come to be smoked instead of being eaten? The shift to hashish smoking is perhaps easier to explain, in that tobacco and cannabis are known to be highly complementary, being “smoked together in virtually every culture in which they have taken root”; in other words, “tobacco was a gateway to cannabis experimentation.” A preexisting drug in both Ottoman and Iranian societies, hashish thus appeared to be a natural candidate for smoking after the introduction and diffusion of tobacco in the region. Little wonder that the new habit caught on quickly, though the old custom of ingesting hashish preparations also continued unabated.

-- The Oxford Handbook of Global Drug History

[gundemarsivi]

Bu Millet, O Millet Mi? (1)

✍🏻 Yılmaz Dikbaş

https://www.gundemarsivi.com/bu-millet-o-millet-mi-1/

Önce “O MİLLETİ” kısaca tanıyalım.

1071 Malazgirt Savaşı’ndan sonra Orta Asya’dan kopup dalga dalga Anadolu’ya gelen Oğuz Türklerine, “O MİLLET” diyelim.

Oğuz Türkleri Anadolu’ya geldiklerinde, ülkede kendilerinden çok önce buraya gelip yerleşmiş Yunanlarla (Rumlarla), Ermenilerle, Yahudilerle, Kürtlerle, Süryanilerle ve diğer kavimlerle tanıştılar. Barışçı karakterdeki Oğuz Türkleri bu halklarla konuştu, anlaştı, önce arkadaş ve dost, sonra da kız alıp vererek akraba oldu.

Oğuz Türkleri Müslüman değildi. Tengri adını verdikleri bir tanrıları vardı, tek Tanrı’ya inanırlardı.

Peki, “Bu Millet” derken kimlerden söz ediyoruz?

Günümüz Türkiye’sinde yaşayanlara “BU MİLLET” diyoruz.

Bu yazımda sizlere “O MİLLETİN” nasıl “BU MİLLETE” dönüşmüş olduğunun acı öyküsünü kısaca anlatacağım.

Şimdi, “O MİLLETİ” biraz yakından tanıyalım.

OĞUZ TÜRKLERİNDE KADININ YERİ

İslam’ın çıkış ve ilk yayılış yılları 610 ile 661 yılları arasında gerçekleşmiştir.

Oysa Türkler, İslam ile 800’lü yılların ortasında tanışmaya başlamıştır. Türklerin İslam’ı benimseyişi 1.000’li yıllardadır.

Bu demektir ki, bazı Türkler İslam’ı Hz. Muhammed’in ölümünden yaklaşık 350 yıl sonra benimsemeye başlamıştır.

Hem Batılı hem de Arap tarihçiler şu gerçeği ortaya koymaktadırlar:

İslam dinini kabul etmeden önce Türklerde KADIN, eşit hak ve özgürlüklere sahip saygın bir değerdi.

Önce bu gerçeği gösteren bazı örnekler verelim, daha sonra da İslam dinini kabul ettikten sonra bazı Türkler arasında görülen, düşmanlığa kadar varan kadın karşıtlığının nedenlerini açıklayalım.

Oğuz Türklerinde, özellikle 700’lü 800’lü yıllarda, yani Şamanizm döneminde kadınlı erkekli dini toplantılar yapılmakta, toplantıya katılanlar bir daire halinde yerde oturmakta, sonra kalkıp kadın ve erkekler el ele tutuşarak meydana getirdikleri dairede “hü hü” diyerek dans edip hep birlikte kımız içmekteydiler.

Orta Asya’daki birçok Türk devletinde kadınlar devlet başkanlığı yapmaktaydılar. Örneğin, 8. yüzyılda Buhara, Toksan adındaki bir Hatun Sultan tarafından yönetilmekteydi.

734 yılında Bilge Han adına dikilen Orhun kitabelerinden anlaşılmaktadır ki, eski Türklerde kadın; siyasal, toplumsal ve ekonomik alanlarda özgürlüğe sahip bir varlıktı.

Göktürk devletinin başkanı Gültekin Han’ın annesi Bilge Hatun, devlet yönetiminde doğrudan yer almış ve çok başarılı işler görmüştür. Gültekin Han, iktidarı eşi Kutlulu Sultan ile birlikte kullanmıştır.

Selçuk Sultanı Tuğrul, 11. yüzyılda Bağdat’ı işgal ettikten sonra eski halifelerin sarayında Halife El Kasım Biemrillah’ın kızı ile evlenir; evlendiği kadını büyük bir saygı ile tahta oturtur. Arap tarihçisi İbni Halikan şöyle anlatıyor:

“…Sefer ayının 15. günü Prenses, sarayda kendisini bekleyen kocasına katıldı ve altın kumaşlarla süslü tahta çıktı ve kocasını bekledi. Tuğrul Bey eşinin karşısına diz çökerek geldi… Ona emsalsiz hediyeler vererek tekrar yeri öptü ve büyük bir saygı gösterisiyle ve mutluluk duyarak odasına çekildi.”

12. yüzyılın ünlü tarihçilerinden İbn Cübeyr, 1183–1184 yıllarında Gırnata, Mısır, Irak, Suriye ve Yakın Doğu ülkelerine yaptığı gezilerini anlatırken şöyle der:

“Tüm Arap ülkelerini dolaştım, Irak’taki Abbasi halifelerini ziyaret ettim, Selahattin İmparatorluğu’nu gezdim, fakat hiçbir yerde Türk ülkelerinde olduğu gibi kadına değer verildiğine tanık olmadım.”

Kristof Kolomb ve birçok gezgine esin kaynağı olan ünlü İtalyan gezgin Marco Polo (1254–1324), Türk kadınının özgür yaşamına, bağımsızlığına ve karakter olgunluğuna hayran olanlardan biridir.

Ünlü İtalyan gezgin, yazar, misyoner, keşiş Riccoldo da Montecroce, şunları yazmıştır:

“Türk ülkelerinde ve örneğin Selçuk devletinde egemen olan gelenekler, Arap ülkelerindekinden çok farklıdır ve bu farklılık, özellikle Türk kadınının toplumdaki üstün değeri ve yeri ile ilgilidir.”

Doğuda ve batıda gezip görmediği yer kalmayan Orta Çağın en büyük gezgini, “Seyahatname” adlı ünlü kitabın yazarı İbn Batuta (1304–1377), Türk kentlerine yaptığı gezileri anlatırken şöyle demektedir:

“Tuluktumar Emiri ile birlikte gittiğim bu kent, büyük Kuma nehri kıyılarındaki Türk kentlerinin en güzellerinden biri. Bu ülkede tanık olduğum en ilginç şey, Türklerin kadın sınıfına karşı gösterdikleri saygıdır. Diyebilirim ki Türkler, kadınlarını erkeklerden çok daha şerefli bir kertede tutmaktadırlar. Kiram kentinden ayrılırken Emir’in eşini arabada giderken gördüm. Arabası baştan aşağı süslü ve zengin mavi kumaşlarla örtülü idi; tenteleri açıktı.

… Türk kadınları peçe taşımazlar ve kapanmazlar. Sokakta yüzleri açık ve yalnız dolaşırlar. Ara sıra kendilerine kocalarının eşlik ettiği görülür…”

1331 yılında Sultan Muhammed Özbek Han’ı ziyaret eden İbn Batuta, gördüklerini şöyle anlatır:

“… Özbek Han, büyük bir imparatorluğun başındadır… Yeryüzünün en kudretli yedi hükümdarından biridir… Tahtına kurulmuş olarak otururken sağ yanında Taytugil Hatun ve onun yanında da Kebek Hatun, sol tarafında ise Bayalun Hatun ve yanında Urduca Hatun yer almışlardı. Tahtın hemen aşağı basamağında hükümdarın çocukları oturmaktaydı. Büyük oğlu sağda, küçük oğlu solda ve kızları tam ortada, Sultan’ın karşısında yer almışlardı. Odaya giren her hatunu Sultan ayağa kalkarak karşılıyor, elinden tutarak tahta çıkarıyordu. Ve bu merasim halkın gözleri önünde oluşuyordu.”

İbn Batuta’nın anlattığına göre Sultan’ın eşleri öylesine serbest ve uygar kadınlardır ki, Kuran yasaklarına rağmen, erkeklerin yanına çıkmaktan, yabancı erkeklerle konuşmaktan ve hatta onlarla geziye katılmaktan, hediye alışverişinden geri kalmamaktadırlar.

Ünlü İbn Batuta’yı biraz daha dinleyelim:

“Türk hükümdarlarının eşleri olan hatunların, toplum yönetiminde çok önemli bir yer aldıkları anlaşılmaktadır. Zira hükümdar ne zaman bir emir yayınlasa, bu emirnamede mutlaka, ‘İşbu emirname Sultan ile Hatun Sultan’ın ortak kararıdır’ şeklinde bir kayıt görülmektedir. Her hatun sultanın kendi egemenliği altında kentleri ve seyahate çıktıklarında kendilerine ait taşıtları, çadırları ve kampları vardır…”

Değerli Dostlar,

Bu yazının devamını 2. Bölümde yazacağım…

Yılmaz Dikbaş

[ahmetcadirci]

Seyahatname, Osmanlı topraklarını ve komşu ülkeleri kapsayan kapsamlı bir seyahatin öyküsünü anlatan online platform. Tarihi ve kültürel zenginlikleri keşfetmek isteyenler için idealdir.

[ucratakibi]

Simyacı

-Öyleyse neden yüreğimi dinlemek zorundayım?

Santiago; aşkın, acının, umudun, hayalin ve gerçekliğin yolcusu. Yılın okuduğum son kitabı Brezilyalı yazar Paulo COELHO'nun "Simyacı" adlı kitabı oldu.

Aslında bu kitabı bir çok türde değerlendirmek mümkün. Şöyle ki; seyahatname de diyebiliriz, anlatı da diyebiliriz, kişisel gelişim olarak da yorumlayabiliriz fakat en önemlisi içinde aşkı da bulabiliriz.

Santiago bir çoban ve kendi kişisel menkıbesini bulmak umudu ile ucu bucağı gözükmeyen eşsiz bir yolculuğa çıkmayı hedefler.Bu uğurda çok sevdiği mesleğini ardına bile bakmadan bırakıp özüne dönmek, sadece özüne dönüp inandığı ve ulaşmak istediği şey için yolculuğa çıkmaya karar verir.

Kitabın dünya çapında bu kadar sevilmesinin başlıca sebeplerinden biri belki de Santiago'nun yaşadıklarını ve yaşamak istediklerini hayal olmaktan çıkarıp yola koyulmasıdır. Biz insanlar için de harekete geçmenin ve içimizdeki ışığı yakmanın önünü açan bir kitaptı belki de...

Rüzgar olamayabiliriz belki ama rüzgarla konuşabiliriz. Umut olamayız ama umut için yola çıkabiliriz. Çıktığımız yol inandığımız şeye gidiyorsa güzel olan her şeyi yolda öğrenebiliriz. Santiago dünyanın bir ucunda ucu bucağı olmayan bir çölde Arap kızına aşık olduysa bu kişisel menkıbesini gerçekleştirmeye aslında ne kadar yaklaştığını da gösteriyor. Aslında Santiago sevgiyi arıyor bir nevi. İncelememe son verirken aslında kitabın özeti olabilecek bir alınt ı ile size veda ediyorum.2023 hepimizin güzel kitaplar okuduğu ve kişisel menkıbelerimize ulaşmayı hedeflediğimiz bir yıl olsun. Hoşçakalın...

-Ve bütün dünyayı kucaklayamayacak kadar küçük biri olduğum için, sahip olduğum az bir şeyi her zaman korumaya çalışacağım.- "SİMYACI"

[paraspandaras]

Evliya Çelebi - Seyahatname

[hasanakbal19]

ADNAN GÜNDÜZ ''ÖĞRETMENİM DERGİSİ'NİN SÜTUNLARI YAZAR VE ŞAİRLERİMİZE AÇIKTIR.'' DEDİ

Adnan Gündüz 1957 yılında Edirne’nin Uzunköprü İlçesi’nde dünyaya gelmiştir, anı+anlatı+günlük+seyahatname+biyografi+deneme kategorilerinde eserler yazmış bir yazardır. Başlıca kitapları alfabetik sırayla adı Başıbüyük+Beyfendi+Düne Tanıklık ve Devrimbaz Dangalaklar+Fatoş ve Kürtaj veya Kürtaj ve Fatoş+Gazeteci Aranıyor+Önce Öğretmen Sonra Gazeteci+Parpudar Baba’dır, kitapları Babıali Kitaplığı…

[kunyekultursanat]

ADNAN GÜNDÜZ ''ÖĞRETMENİM DERGİSİ'NİN SÜTUNLARI YAZAR VE ŞAİRLERİMİZE AÇIKTIR.'' DEDİ

Adnan Gündüz 1957 yılında Edirne’nin Uzunköprü İlçesi’nde dünyaya gelmiştir, anı+anlatı+günlük+seyahatname+biyografi+deneme kategorilerinde eserler yazmış bir yazardır. Başlıca kitapları alfabetik sırayla adı Başıbüyük+Beyfendi+Düne Tanıklık ve Devrimbaz Dangalaklar+Fatoş ve Kürtaj veya Kürtaj ve Fatoş+Gazeteci Aranıyor+Önce Öğretmen Sonra Gazeteci+Parpudar Baba’dır, kitapları Babıali Kitaplığı…

[cityscapism]

Gaziantep'ten Orta Avrupa'ya Seyahat notları II

Bundan 10 yıl kadar önce, bir daha asla İstanbul'dan ayrılamayacağımı düşünerek hayıflanırdım. Şehir boğucuydu, yaşadığım yerlerde şansımı fazla zorladığımı düşünüyordum, metro-metrobüs ve bitmek bilmeyen yürüyüş adımları, omuz omuza bindiğimiz metrobüsle

Bundan 10 yıl kadar önce, bir daha asla İstanbul’dan ayrılamayacağımı düşünerek hayıflanırdım. Şehir boğucuydu, yaşadığım yerlerde şansımı fazla zorladığımı düşünüyordum, metro-metrobüs ve bitmek bilmeyen yürüyüş adımları, omuz omuza bindiğimiz metrobüsler, ödünç arabalarla şehrin bitmek bilmeyen çevreyollarında kendi kendimi kaybolmuşken bulmalar, akşam üzeri balık pazarından aşağı kendimi…

[dipnotski]

Jerry Toner – Homeros’un Türkleri (2023)

Klasiklerin Batılıların Doğu’ya bakışını yüzyıllar boyunca nasıl etkilediği ve etkilemeye devam ettiği üzerine çok iyi bir çalışma. Jerry Toner, Homeros’un Türkleri’nde İngilizlerin ve Batılıların tarih boyunca hem uykularını kaçırıp hem de rüyalarını süslemiş diyarlara dair inşa edilmiş imgelere odaklanıyor. İngiliz seyahatname yazarları ve tarihçilerin kendi uzak âlemlerini, Şarklarını…