#schuilplaats

[whats-on-my-minds]

6 dingen die je kunt maken van kartonnen dozen

6 dingen die je kunt maken van kartonnen dozen

Ik moet eerlijk bekennen dat ik graag cornflakes eet. Evenals bestellingen, boodschappen, schoenen enz. zit cornflakes in een kartonnen doos. De dozen stappelen zich maar op. Je kunt je dozen en papier natuurlijk aan de weg zetten, maar wat kun je er nog meer mee? 1.Kattenschuilplaats Iedereen met een kat kan beamen dat ze gek op dozen zijn. Een doos zorgt voor bescherming en geborgenheid. Uit…

[mantingerdijk]

Strucruurstronken

De Amerikaanse Vogelkers stronken worden in een ril langs de Ecologische Verbindingszone gelegd. Geeft structuur, schuilplaats en een veilige route voor kleine zoogdieren. Mekelmeersche Veen, Mantingerveld

[jurjenkvanderhoek]

EEN GETEKEND EIGEN HUIS VOOR DE SCHILDPAD

Ze heeft zichzelf een verbeelding aangemeten. Binnen dat wat een droombeeld zou kunnen zijn maakt ze haar kunst. En laat mij mee fantaseren op de golven van haar illusie. Bij een diepe duik in zee, een inspirerende hobby, heeft Marjo Postma een indrukwekkende ontmoeting met een schildpad. Een wezen met een stamboom die 120 miljoen jaar terug in de tijd zich wortelt. Daar begint de vertelling, ze schrijft 1992. Deze vertelling is grond voor de kunst van Postma, vanaf dat punt in haar historie wordt de schildpad en het schild een rode draad in haar werk. Deze ontmoeting onder water is aanleiding voor een reeks tekeningen, want het verhaal dient geïllustreerd te worden.

Deze tekeningen hebben als dragers bestaande technische schetsen van architecten. Deze oude, soms beduimelde en verkleurde, bouwtekeningen treft Postma aan tijdens een residentieperiode in het Italiaanse Pergola. Het bleken inspirerende beginpunten voor een serie bouwsels zonder duidelijke functie, ontwerpen voor folly´s. Decoratief en kunstzinnig, intuïtief en associatief geconstrueerd, zonder nuttig doel. Vermaaksarchitectuur waar de schildpad in het gefingeerde verhaal zich thuis bij en in voelt.

Want wat is dat met die schildpad. Waarom zwemt het rond in de turtle architecture van Marjo Postma. De kunstenaar voelt een verwantschap met dit mythische dier, dat altijd het eigen huis meedraagt. Het is dus altijd thuis, terwijl het onderweg is. Door dat eeuwige reizen door het zijn droomt het ervan een huis te bouwen, een eigen huis om in te leven, een plek onder de zon. Deze luchtkastelen worden via de werken van Postma op papier gezet. Ze overschrijft, maar maakt ook gebruik van het bestaande. De schildpad is daarbij de architect waar de kunstenaar de bouwtekenaar is. Zo wil het verhaal. Zo werkt de verbeelding. De bouwsels zijn schuilplaatsen voor de schildpad. Een onderkomen voor het kwetsbare moment dat deze eens uit het schild kruipt. Het is een metafoor voor Postma zelf. Zij schuilt in haar tekeningen, daarin voelt ze zich veilig. Daarmee kan ze haar kwetsbare persoon wapenen tegen de werkelijkheid.

‘De bestaande lijntekening, een technische uitwerking van de idee voor een bouwwerk, wordt door Postma wel gebruikt om op te reageren.’ Dat schreef ik eerder, maar deze zakelijke beschouwing past nu tevens aan de fantastische bewerking. ‘Ook is de reactie wel tegendraads en heeft weinig van doen met wat er aan ten grondslag ligt. Toch is deze eigenzinnige tegenbeweging ook een antwoord op de retorische vraag van het gedateerde document. Het zet bestaande belijning scherp aan, vult gekadreerde vormen kleurig in. Maar laat niet wat eerder op papier werd gezet helemaal verdwijnen. Het verleden blijft doorschijnen in het heden. Zo verbindt Postma het zijn van de tijd. Legt een relatie met wat was en wat er nu is. Want zo is het, zonder verleden is er geen heden. Ze laat zich leiden door de vroegere tijd, het is de achtergrond van haar tegenwoordige tijd.’

Die vertelling dan, dat met de hoofdpersoon eeuwenoud is – want zoeken we niet alle een onderkomen om thuis te kunnen zijn, een schuilplaats van waaruit we de wereld aanzien. Dat relaas vindt onderdak bij die vergeelde bestektekeningen. Daar een oud verhaal een antieke drager verdient. De lijnen die eens gezet zijn gebruikt Postma om nieuwe ideeën uit te werken, in gedachten bestuurd door de schildpad. Die lijntekeningen dienen een praktisch doel, terwijl de beelden daar overheen gezet een gedachtengoed vertegenwoordigen. De architectuur van Pergola is aanzet om fantastische werelden te scheppen. Omgevingen die de schildpad voor ogen komen wanneer hij beschutting zoekt diep verscholen onder water. Daar in die diepzee gebeuren wonderlijke dingen waar wij landrotten geen weet van hebben.

Marjo Postma denkt met het potlood. Verwerkt het leven en de werkelijkheid in de fantasie van haar tekeningen. In die verbeelding krijgt ze dus hulp van een gefingeerd personage uit de familie chelonioidea. Haar onwerkelijke denkbeelden krijgen zo een realistische bestaanbaarheid. Maar de schildpad is een fabelachtig figuur. Het spreekt en geeft aanwijzingen, het heeft stem en inzicht. De hand van Postma is het verlengstuk van zijn poot. Wanneer de schildpad een potlood vast kon houden zou het zelf wel tekenaar zijn! Het heeft daarom een boodschapper nodig, een iemand die zijn verhaal door kan geven. Postma is de uitvoerder van zijn denkbeelden. Zo wil het verhaal. Zo werkt de verbeelding.

De uitgave “Dwelling in Drawing” is de catalogus bij dat verhaal. De woorden daarin zijn van Peter de Kan, die een inleiding schrijft op het werk van Marjo Postma. De beelden illustreren het verhaal dat op zichzelf geen woorden nodig heeft. En niet alleen vind ik in het boek de oude bouwtekeningen in een nieuwe bewerking, ook krijg ik zicht op inspiraties door fotografische beelden. De omgeving zoals tijdens de residentieperiode ervaren, geproefd en gesnoven. Maar ook de schildpad is er, de weelderige flora en alles wat maar grond kan zijn om de kunst op te doen groeien.

Naast het potlood en papier hanteert Marjo Postma meerdere materialen om te scheppen. En is ook de schildpad niet de enige bron van inspiratie. Ze werkt met de media textiel, keramiek en brons. Maakt collages, schilderijen en grafiek. In ”Whispering part 2”, de ondertitel van het boek, vind ik tevens nog een uitdrukking in een textiele werkvorm. Niet alleen vindt de pad onderkomen in een zelfbedacht schild, ook kan het zich warmen in een wol-getufte jas. Het kan zich zo'n zwoele jas dromen, terwijl de pad zich zal warmt aan de kleurige draden. Eens kon ik met mijn blik de broeierige sfeer die erom heen hangt strelen, toen ik deze zag in een naburige galerie. Het werk leek te zweven in die ruimte, als plankton in water. Zo zweven mijn gedachten door het boekwerk en duik ik als in een droom met Marjo Postma naar de diepte van haar kunst, waarin zij mij oneindige mogelijkheden tekent.

´Dwelling in Drawing´ Whispering – part 2. Marjo Postma. Voorwoord Peter de Kan. Uitgave in eigen beheer, 2024.

[rotterdamvanalles]

Een draaimolen bij de Binnenweg. Rechts zie je een schuilplaats (bunker) in 1943.

Al in 1454 liep door de Coolpolder een binnenweg van Rotterdam naar Schoonderloo. Ze werd Coolsche weg of Binnenweg genoemd. De Binnenweg had een afslag naar Delfshaven; het laatste gedeelte komt voor als Schoonderloosche of Delfshavensche weg of Binnenweg, maar heet na 1610 gewoonlijk Geldelooze pad. Hier vandaan liep een uitpad over een vonder of passerel naar de Ossewei en daarover naar het Lage Erf.

[ransomgamer]

TR Remastered levels in Dutch

TR1:

Grotten

Stad van Vilcabamba

Verloren vallei

Tombe van Qualopec

St. Francis' Dwaasheid

Colosseum

Paleis Midas

Waterreservoir

Tombe van Tihocan

Stad van Khamoon

Obelisk van Khamoon

Heiligdom van de telg

Natla's mijnen

Atlantis

De Grote Piramide

UB:

Terugkeer naar Egypte

Tempel van de kat

Atlantean vesting

De korf

TR2:

De Chinese muur

Venetië

Bartoli's schuilplaats

Operagebouw

Boorplatform

Duikgebied

40 vadem

Wrak van de Maria Doria

Woonvertrek

Het dek

Tibetaanse berguitlopers

Abdij van Barkhang

Catacomben van de Talion

IJspaleis

Tempel van Xian

Drijvende eilanden

Het drakenhol

Oost, west, thuis best

TGM:

De Koude Oorlog

Klatergoud

Oven van de Goden

Koninkrijk

Nachtmerrie in Vegas

TR3:

Oerwoud

Tempelruïnes

De Ganges

Grotten van Kaliya

Kustdorp

Crashplaats

Madubu-kloof

Tempel van Puna

Thames kade

Aldwych

Poort van Lud

Stad

Nevadawoestijn

High Security Compound

Area 51

Antarctica

RX-Tech mijnen

Verloren stad van Tinnos

Meteorietengrot

Allerheiligen

TLA:

Highland Fling

Schuilplaats van Willard

Shakespeare klif

Als een vis in het water

Het is een gekkenhuis!

Reünie

[twafordizzy]

R.K. Narayan biedt een schuilplaats

bron beeld: theguardian.com R.K. Narayan (1906-2001) was een van de beste Indiase auteurs van zijn, in het Engels schrijvende generatie. Narayan, opgevoedt door zijn grootmoeder, voltooide zijn opleiding in 1930 en werkte kort als leraar voordat hij besloot zich aan schrijven te wijden. Zijn eerste roman, Swami and Friends (1935), is een verhaal over de avonturen van een groep schooljongens. Dat…

[ennexsolar]

Ennex Carports: Transformeer uw Buitenruimte in een Energiehub

Ennex Carports: Transformeer uw Buitenruimte in een Energiehub

Inleiding

In de zoektocht naar duurzaamheid loopt Ennex Carports voorop door buitenruimtes om te vormen tot efficiënte energiehubs. Hun zonne-energie carports gaan niet alleen over het parkeren van je auto; ze gaan over het omarmen van hernieuwbare energie in het dagelijks leven. Leer hoe Ennex innoveert op dit gebied door hun website te bezoeken.

Ennex Carports: De Perfecte Combinatie van Functionaliteit en Duurzaamheid

Innovatief Ontwerp

Ennex Carports zijn ontworpen om zonne-energie maximaal te benutten en tegelijkertijd een duurzame schuilplaats voor voertuigen te bieden. Hun strakke, moderne ontwerp zorgt ervoor dat ze naadloos in elke buitenomgeving passen, en voegen zowel esthetische als functionele waarde toe aan uw eigendom.

Hernieuwbare Energieoplossingen

Door zonnepanelen te integreren in het ontwerp van de carport, biedt Ennex een slimme oplossing om hernieuwbare energie te benutten. Dit draagt niet alleen bij aan een groenere omgeving, maar verlaagt ook de elektriciteitskosten, wat een win-win is voor zowel de huiseigenaar als de planeet.

De Voordelen van Kiezen voor Ennex Carports

Milieuvriendelijk en Kostenbesparend

Kiezen voor een Ennex Carport betekent kiezen voor een milieuvriendelijke levensstijl. Het is een investering die zich terugbetaalt door lagere energierekeningen en een verminderde ecologische voetafdruk. Bekijk de verschillende opties die beschikbaar zijn op de website van Ennex.

Op Maat Gemaakt voor Uw Behoeften

Elke Ennex Carport wordt op maat gemaakt om aan de individuele eisen te voldoen, zodat elke huiseigenaar de perfecte pasvorm vindt voor hun ruimte en energiebehoeften. Hun team van experts is toegewijd aan het bieden van de beste oplossing voor elke klant.

Overschakelen naar Zonne-energie met Ennex

Eenvoudig Installatieproces

Een van de hoogtepunten van Ennex Carports is het gemak van installatie. Hun team zorgt voor een soepel en probleemloos installatieproces, zodat u zonder enig ongemak kunt beginnen met het benutten van zonne-energie.

Langdurige Duurzaamheid

Ennex Carports zijn gebouwd om lang mee te gaan. Hun hoogwaardige materialen en constructie betekenen dat uw investering jarenlang beschermd is, wat zorgt voor duurzame energie en een betrouwbare schuilplaats voor uw voertuig.

Conclusie

Ennex Carports zijn meer dan alleen een parkeeroplossing; ze zijn een stap naar een duurzame toekomst. Door zonne-energie te integreren in alledaagse structuren, helpt Ennex huiseigenaren om een positieve impact op het milieu te maken. Verken de mogelijkheden en begin uw reis naar duurzaamheid met Ennex door hun website te bezoeken.

[levisgeekstuff]

De originele Hobgoblin saga

Vorige week postte ik op mijn Instagram de cover van Spektakulaire Spiderman 95. Je weet wel, het nummer met de onthulling van de Hobgoblin. Daar kwam best veel reactie op over de impact die dat verhaal destijds had op de lezers. Reden genoeg om nog eens wat dieper in die hele saga te duiken, die de Spiderman comics jarenlang in de greep wist te houden.

Copper age klassieker

Begin jaren '80 nam schrijver Roger Stern het roer over van de Amerikaanse Amazing Spider-Man reeks. Net als vele andere schrijvers uit de 'copper age' periode besloot hij de verhalen in superhelden comics wat serieuzer en donkerder te maken. Zo kwam hij op het idee om een groot mysterie op te bouwen rond een soort opvolger van aartsvijand Green Goblin.

Net als bij de beste 'whodunnit' verhalen, waren er hier tal van verdachten. Flash Thompson, Ned Leeds, Lance Bannon, Roderick Kingsley en zelfs Richard Fisk, de zoon van de Kingpin. Daar kwam dan nog eens een extra mysterie bovenop met de Rose, ook al een onbekende en geheimzinnige slechterik.

Het mysterie werd zo lang vastgehouden dat het nog verder ging lang nadat Roger Stern alweer vertrokken was als schrijver van Spiderman. Tom DeFalco en later Peter David bouwden toen verder aan het verhaal.

Zin gekregen om eens terug in de originele Hobgoblin saga te duiken? Haal dan volgende Spiderman comics uit je kast:

Opgelet: deze leesgids bevat spoilers!

Debuut van de Hobgoblin

Een kleine crimineel ontdekt de geheime schuilplaats van de Green Goblin. Die tipt een onbekende persoon die de uitrusting voor zichzelf houdt om de Hobgoblin te worden...

Zoektocht naar Osborn’s formule

Terwijl de Hobgoblin zoekt naar de formule van de Green Goblin komt hij Spider-Man tegen. Lefty Donovan blijkt in het pak van de goblin te zitten en wordt gedood. Of was hij slechts een imitator? Uiteindelijk krijgt Hobgoblin wel de formule én de krachten van de Green Goblin te pakken.

Gijzeling

Het aantal potentiële kandidaten voor de echte identiteit van Hobbie neemt in dit verhaal sterk toe. De Hobgoblin gijzelt een aantal zakenmensen in ruil voor losgeld. Onder hen Kingsley, Harry Osborn (door de dagboeken van zijn vader) en J. Jonah Jameson (vanwege bewijs over zijn betrokkenheid bij het ontstaan van de Scorpion).

Alliantie met de Rose

Samen met de Rose, een andere ongeïdentificeerde gemaskerde slechterik, neemt Hobgoblin een groot deel van de criminele onderwereld over. Hij ontvoert vervolgens MJ en de zwangere Liz Osborn in een poging om meer van de Green Goblin dagboeken te vinden.

Flash Thompson?

Dit keer wordt Flash Thompson gebruikt door de Hobgoblin om zijn ware indentiteit te maskeren. Toch lijkt alles ook meer en meer in de richting van Ned Leeds te wijzen. Die heeft op zijn beurt dan weer een rekening openstaan met Flash omdat die steeds beter kan opschieten met zijn ex-vrouw Betty Leeds.

Later wordt Flash ook nog uit de gevangenis bevrijd door Jack O'Lantern. Iets wat hem eigenlijk toch weer verdachter maakt...

Gansteroorlog

Tijdens de afwezigheid van de Kingpin woedt een grote Gang War in New York. Eén van de fracties is de aliantie van Hobgoblin en de Rose. En wat is de rol van Richard Fisk, de zoon van Kingpin?

Onthulling

Ned Leeds wordt in Berlijn vermoord. Na zijn dood wordt onthuld dat hij weldegelijk de Hobgoblin was. Jason Macendale (Jack O’Lantern) is de moordenaar en neemt de rol van Hobgoblin over. Richard Fisk onthult dan weer hoe hij als de Rose samen met Ned plannen maakte om de misdaad in New York over te nemen.

De Hobgoblin leeft!

Het mysterie van de Hobgoblin wordt opnieuw opgerakeld. Blijkt dat Roderick Kingsley toch al die tijd de Hobgoblin was en dat hij de valse onthullingen rond Ned Leeds in scène had gezet. Net zoals hij eerder had gedaan met Lefty Donovan en Flash Thompson.

Nog vele jaren later zou Kingsley worden verjaagd naar de Caraïbendoor de teruggekeerde Norman Osborn.

Checklist

Spektakulaire Spiderman 47, 48 (Debuut)

Spektakulaire Spiderman 51, 52, Peter Parker 14 (Superkrachten)

Spektakulaire Spiderman 56, 57 (Gijzeling)

Spektakulaire Spiderman 64, 65, 66 (Aliantie met de Rose)

Spektakulaire Spiderman 80, 81, 82, 84 (Flash Thompson)

Spektakulaire Spiderman 89, 90, 91, 92, 93 (Gangsteroorlog)

Marvel Superhelden 35, Spektakulaire Spiderman 94, 95, Web van Spiderman 15 (Ned Leeds)

Spiderman Special 24 (Hobgoblin leeft)

Spiderman 35, 36, 37 (Osborn neemt wraak)

[ronnydeschepper]

De leestips van Nonkel Fons (318)

Fons Mariën las Schuilplaats voor andere tijden van Georgi Gospodinov, in een vertaling van Hellen Kooijman. Continue reading Untitled

[petyolo]

Hoe maak je een schuilplaats of nestkast voor vleermuizen?

[peterpijls1965]

Soldaat Geraets sliep met het licht aan

In mijn kindertijd ging ik met mijn ouders wel eens op bezoek bij een Duitse boer uit Höngen, Geraets. Höngen is een dorpje in de Selfkant, niet ver van Sittard. Geraets was een van de belangrijkste idolen uit mijn jongensjaren.

Hij had als Wehrmachtsoldaat gevochten tijdens de slag om Stalingrad. Het was een keerpunt in de Tweede Wereldoorlog. Het Duitse Zesde Leger werd tijdens de slag bijna volledig vernietigd door het Rode Leger. Het bloedbad duurde van 23 augustus 1942 tot 2 februari 1943.

Ik hing aan zijn lippen als Geraets vertelde over de ontberingen en de gruwelen in Stalingrad. Iedere keer als we bij hem op bezoek waren, begon hij er opnieuw over. Pas veel later realiseerde ik me dat hij een oorlogstrauma gehad moet hebben. Mogelijk kon hij zijn verhaal in Duitsland niet kwijt.

Misschien paste het verhaal van de Wehrmachtsoldaat Geraets niet in de politiek-correcte Vergangensheitsbewältigung, waarmee Duitsland zichzelf geselt sinds 1945. Of hij schaamde zich, en daar kan hij goede redenen voor hebben gehad. Dat hij mijn ouders volledig vertrouwde, weet ik zeker.

Zijn lieve vrouw zei: „Hij slaapt altijd met het licht aan. En hij wordt iedere nacht schreeuwend wakker.”

In een hallucinerend mengelmoesje van Duits en Limburgs dialect vertelde Geraets dat hij bij min 30 in kolonne over de steppe bij Stalingrad marcheerde. Een Russische kolonne kwam hem tegemoet gelopen. Maar iedereen was te afgemat en te koud om te vechten, Geraets ook. Hij was doodsbang toen de Russische soldaten passeerden. Hij durfde ze niet aan te kijken, zei hij.

Niemand keek, uit vrees dat er één zou gaan schieten, zodat een slachting onvermijdelijk was. Het bleek te veel voor de Duitse boerenzoon: er knapte iets in zijn hoofd. Ook zei hij: „De olie bevroor in mijn Stuhrmgewehr.”

Geraets schoot met een Mauser pistool zijn rechter wijsvinger eraf, in de hoop dat hij naar huis mocht en de finale Russische aanval op de stad kon overleven. Maar hij werd naar Nederland gestuurd om daar te dienen.

De boerenzoon uit de Selfkant was de oorlog beu en klopte op een dag aan bij mijn opa van vaderskant in Buggenum, Matthieu Pijls. Dat moet begin 1945 zijn geweest. Dat mijn grootvader hem binnenliet en de rest van de oorlog liet onderduiken, was om twee redenen opmerkelijk. Als mijn opa gesnapt was, of verraden, hadden de Duitsers hem tegen de muur kunnen zetten. Dus hij riskeerde zijn leven.

Toen Matthieu Pijls de getraumatiseerde soldaat Geraets een schuilplaats bood, in een schoongemaakte gierkelder onder de koeienstal, was hij zelf net teruggekeerd van een jaar dwangarbeid in Duitsland.

Mijn opa was in 1944 opgepakt tijdens een razzia, toen de kerk in Buggenum uitging. Zo kwamen de Duitsers wel vaker aan gratis personeel. Opa werd tewerkgesteld in een suikerfabriek bij Hamburg. Na een jaar mocht hij naar huis. Liftend, en te voet. Hij arriveerde sterk vermagerd en onder de zweren weer in Buggenum.

Maar mijn afgematte opa had aan de dwangarbeid geen wrok overgehouden tegen gewone Duitsers. Daarom redde hij denk ik de boerenzoon Geraets, de Duitse deserteur. Grootvader deed het denk ik ook omdat hij liberaal was, en een beetje anarchistisch. Hij keek tegen niemand op, maar hij keek ook op niemand neer.

Zo werd de soldaat Geraets min of meer opgenomen in de familie. Al kwam hij na de oorlog nooit op bezoek in Buggenum. Dat kon hij niet aan. Wij gingen naar hem toe.

Geraets had gevoelige ogen die het schuldige landschap van Stalingrad incasseerden. Hij droeg de schande van de zelfverminking; de vinger die hij eraf schoot, in de vergeefse hoop naar huis te mogen. Ze zullen hem een lafaard hebben gevonden in die Heimat. Mogelijk heeft hij na 1945 zo weinig mogelijk losgelaten tegen zijn familie en buren, en praatte hij er daarom met mijn vader zo geobsedeerd over.

Toen hij ondergedoken zat op de boerderij in Buggenum, kon mijn grootvader hem gedetailleerd op de hoogte houden van het oorlogsverloop. Mijn opa had namelijk geweigerd zijn radio in te leveren bij de Duitsers. Dat vond hij maar onzin, en hij was een nieuwsgierige man; hij wilde het nieuws volgen.

Iedere avond luisterde hij om 21.00 uur naar Radio Oranje, uitgezonden via de BBC. Ook had hij een kaart van Europa in de keuken hangen, waarop hij met vlaggetjes de ontwikkelingen aan de fronten markeerde. Volgens mijn vader durfden de Duitsers niet zo goed op boerderijen te komen. Daar waren diepe gierputten.

Door mijn tolerante grootvader en de gedeserteerde Wehrmachtsoldaat Geraets, die in Stalingrad levenslang getraumatiseerd raakte maar dat thuis vermoedelijk niet kwijt kon, raakte ik blijvend geïnteresseerd in Duitsers. Mijn opa noemde ze altijd ‘Pruuse’.

Die opa, Matthieu Pijls uit Buggenum, uit één van de oudst bekende families van het dorp, was in alle opzichten ruimdenkend en liberaal. Zijn oudste zoon Herman, de broer van mijn vader, mocht in de jaren '30 van de vorige eeuw economie studeren in Tilburg. Dat was in zo’n agrarisch dorp niet echt gebruikelijk.

Mijn grootvader had het geluk dat hij getrouwd was met Judith Boonen uit Baexem. Oma was een zachtaardige, gevoelige vrouw. Ze wist veel van kruiden. Mijn vader zei dat haar schrift met recepten was zoekgeraakt. In de oorlog, of door een overstroming van de Maas.

Ik was niet alleen een groot aanbidder van mijn opa, maar fungeerde tevens als zijn drugsrunner. Hij had vaak last van zijn maag. Dan zei hij: „Ga eens een buisje buikpijn voor me kopen.” Ik fietste dan zo hard mogelijk naar de Vivo, om Chefarine 4 te kopen, omdat ik wist dat ik bij thuiskomst een reep Tjoklat chocolade zou krijgen.

Die chocolade kocht opa in café De Stad Weerd in Roermond. Daar ging hij iedere zaterdag kaarten met andere boeren. Ook met de vader van mijn moeder, boer en gemeenteraadslid Jacques Bruynen uit Kessel-Eik.

De Noord-Limburgse opa was meer een typische KVP’er, van de autoritaire soort. Hij droeg zijn twaalf kinderen op om hun eerste kinderen allemaal naar hem te vernoemen, wat op grote schaal gebeurde. Ook mijn oudste zus is naar hem vernoemd.

Uiteraard trok ik partij voor de opa uit Buggenum, die tot zijn dood op 87-jarige leeftijd bij ons inwoonde op de boerderij. Ik kreeg Tjoklatrepen van hem, en één keer een briefje van honderd gulden.

Later ging ik als journalist werken bij de krant in Roermond. Café De Stad Weert was een ruig motorcafé geworden. Ik kocht er wel eens hasj van de huisdealer. Hij had een tweelingbroer van Willie Nelson kunnen zijn.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking De Naam van de HEERE is een sterke toren, een rechtvaardige snelt daarheen en wordt in een veilige vesting gezet. (Spreuken 18:10) Lees verder Psalm 20:1—9. Het heeft geen zin om je te vertellen in welke verschillende vormen je beproevingen zullen komen. Maar ik weet zeker dat degenen die de naam van Jehovah kennen hun vertrouwen op Hem zullen stellen. Misschien was je beproeving gebrek, toen zei je, “Zijn naam is Jehovah Yireh, de Heere zal voorzien.” Of je was door al je vrienden verlaten, maar je zei, “Zijn naam is Jehovah Shammah, de Heere is daar.” Misschien was er onrust in je familie, was het oorlog vanbinnen, of buiten, maar je rende naar je sterke toren en zei, “Zijn naam is Jehovah Shalom, de Heere zend vrede.” Misschien werd je wel gelasterd door de wereld, misschien was je jezelf bewust van zonde, maar je zei, “Zijn naam is Jehovah Tsidkenu, de Heere onze gerechtigheid.” En zo was je daar veilig. Misschien heb je wel veel vijanden gehad, dan was Zijn naam Jehovah Nissi, de Heere is mijn Banier. Zo is Hij voor jou een sterke toren geweest. Verdraag dan, broeders, in Gods kracht, beproevingen van alle soorten en maten. Zeg met de dichter, Een diep verborgen plek van veiligheid Onder de vleugels van Zijn heerlijkheid Voor hen met een genade erfenis Dat is mijn schuilplaats in de duisternis Ja, zelfs de allerzwaksten schuilen daar Onbevreesd, ongedeerd, onverslaanbaar Al vallen ze met duizenden om mij Ik rust in God, Hij is mij steeds nabij Maar, geliefden, naast de beproevingen in dit leven zijn daar onze zonden van het vlees. Wat een verdrukking zijn die. Maar de naam van God is ook daar een sterke toren. Soms zijn we ons meer bewust van onze schuld dan anders en ik zou maar weinig voor je vroomheid geven als je niet soms wegkruipt in een hoekje en met de arme tollenaar zegt, “God, wees mij zondaar genadig.” Ter overdenking De naam van de Heere Jezus is een sterke toren. De onrechtvaardigen vluchten daarin en worden gered (Mattheüs 1:21; Handelingen 4:12; 10:43; 1 Johannes 5:13). Heb jij bij Hem “de toevlucht genomen” (Hebreeën 6:18). Ben je in Christus? Preek 491, 26 oktober 1862

[keynewssuriname]

Notch-baas ‘Bordo’ beschuldigt Pikin Slee van hekserij na 0-5 verlies

Joel ‘Bordo’Martinus, clubeigenaar van SV Notch, heeft de voetbalclub van Pikin Slee beschuldigd van hekserij. Zijn club werd zaterdagavond in het André Kamperveen Stadion met 5-0 onder de voet gelopen door het team van Pikin Slee uit Boven-Suriname. ‘Ik feliciteer Pikin Slee met de overwinning. Geniet van de geldprijs, geniet van de trofee. Maar, laat iedereen weten dat ik boos ben en dat er een rematch komt. Ik zet SRD 300.000, want Pikin Slee is met hekserij op ons afgekomen. Spelers werden naar het speelveld begeleid met doodo (Aukaans term voor ‘nachtemmer’) en er werden witte vogels losgelaten’, aldus de clubbaas. ‘Bordo’ die nationaal en internationaal wordt gezocht voor drugs gerelateerde misdrijven, heeft enkele uren na de wedstrijd vanuit zijn schuilplaats een videoboodschap gelanceerd waarin hij zijn zegje doet. Hij pikt in de video een traantje weg, terwijl hij een dankwoord uitbrengt naar de duizenden mensen die voor de benefietwedstrijd waren opgekomen. Pikin Slee kreeg naast een trofee, een geldprijs van SRD 70.000. Notch werd naar huis gestuurd met SRD 20.000. ook de prijzen voor beste speler (SRD 5000) en beste doelman (SRD 5000) gingen naar Pikin Slee. Zijn felicitatie aan de winnende club wordt overschaduwd door de beschuldiging. De wedstrijd onder de noemer ‘SV Notch Supercup‘ werd georganiseerd door Notch. Voorafgaand aan de wedstrijd had Bordo in een andere video aangekondigd dat Notch zich heer en meester zou tonen van heel Saamaka-gebied door te winnen van Pikin Slee, het sterkste voetbalteam uit die regio. Na de vernederende nederlaag zei hij onder meer ‘Ik ben boos’. Zijn beschuldiging met betrekking tot hekserij is hem niet in dank afgenomen door supporters van de winnende club. Pikin Slee geniet nog na van de winst en heeft noch op de beschuldiging, noch op de uitdaging voor een rematch gereageerd. Read the full article

[jurjenkvanderhoek]

MARJO POSTMA SCHUILT HAAR WERK IN BESTAANDE TEKENINGEN

Over het algemeen en doorgaans wil ik objectief een tentoonstelling ingaan. De werken zonder vooroordeel en kennis van zaken bekijken. Ofwel wil ik niet vooraf geïnformeerd worden over wat ik sta te gaan zien. Ik laat me verrassen, althans dat is de bedoeling. Het gaat niet altijd op, want ik kom natuurlijk ander werk van eenzelfde kunstenaar weer eens tegen. Dan ken ik het verhaal van die maker vooraf en heb misschien op voorhand al een mening klaar. Natuurlijk zijn er kunstenaars die mij met nieuw werk kunnen intrigeren. Dat er een nieuw verhaal te vertellen is of dat er een andere ingang is tot hetzelfde verhaal.

Overwegend heb ik geen moeite met de werkelijkheid evenmin als met de abstracte wereld en veel wat daar tussenin en -door zweeft. Ieder isme en elke stijl kan me boeien en daar kan ik iets van vinden. Maar het werk dient te spreken, de compositie heeft het verhaal. Hoe het tot stand komt is van minder belang. Hoewel het wel fascinerend is. Het werk is het resultaat van het maakproces, het eindproduct. Daarin is de idee en de inspiratie van de kunstenaar samengebracht. Het verhaal ligt opgesloten in het kunstwerk en met het juiste woordenboek kan ik dat lezen. Maar een handleiding heb ik niet nodig. Spreek ik de taal niet, dan doe ik moeite deze te leren. Door te kijken kan ik ervaring op doen. Het zien geeft gevoel.

Laat ik ervan uitgaan dat ik me niet tevoren heb ingelezen. Dat ik me onbevangen en vrijmoedig begeef in de wereld van Marjo Postma. Dat ik pas op een ander moment in een volgend blog inga op achtergrond en reden. Wanneer ik de catalogus bij deze tentoonstelling in Galerie Getekend bespreek. Eigenlijk is dat boek het beeldverslag van een tijdelijke werkplek, een artist in residence, in Pergola, Italië. En is de expositie daar dan een keuze uit, aangevuld met nieuw werk. Beide kunnen dus heel goed zonder elkaar gaan. Het ene heeft minder meer met het andere van doen. Het boek is een verwerking, de expositie een nawerking. Want de kunstenaar moet door.

Dwelling in Drawing. Een schuilplaats vinden in het tekenen. De tekening is onderdak voor de idee. Postma gebruikt oude architectuurtekeningen om op te werken. Deze bestaande ondergrond is het onderkomen waar haar tekening in verblijft. Een huis om de kunst in te laten schuilen. Die bestaande tekeningen hebben gebruikssporen, zijn verkleurd en beduimeld. De kunstenaar geeft deze als het ware een nieuw leven door daar een kleurig motief op aan te brengen. Een abstracte gedachte uitgewerkt in een non-figuratieve figuratie. Een vorm die wel verbinding maakt met de werkelijkheid, maar deze daarna meteen weer loslaat en een eigen realiteit laat zien.

De bestaande lijntekening, een technische uitwerking van de idee voor een bouwwerk, wordt door Postma wel gebruikt om op te reageren. Maar ook is de reactie wel tegendraads en heeft weinig van doen met wat er aan ten grondslag ligt. Toch is deze eigenzinnige tegenbeweging ook een antwoord op de retorische vraag van het gedateerde document. Het zet bestaande belijning scherp aan, vult gekadreerde vormen kleurig in. Maar laat niet wat eerder op papier werd gezet helemaal verdwijnen. Het verleden blijft doorschijnen in het heden. Zo verbindt Postma het zijn van de tijd. Legt een relatie met wat was en wat er nu is. Want zo is het, zonder verleden is er geen heden. Ze laat zich leiden door de vroegere tijd, het is de achtergrond van haar tegenwoordige tijd.

De composities doen mij denken aan de krabbels die ik wel in de kantlijn tekende tijdens een suffe les op school of een slome vergadering. Dromerig ging mijn rede dan met me aan de haal en verliet de tijd om in een andere dimensie terecht te komen. Dan schetste ik mijn gedachte op papier. Zo lijkt Marjo Postma te werk te zijn gegaan. Haar gedachten dwalen echter van het bestaande papier af, stijgen uit boven het verdwenen moment en vormen een nieuwe tijd. In afzondering buiten het rumoer is het een toevluchtsoord voor de idee. Terug geworpen op haarzelf uit ze zich op een eigen bijzondere manier. De onderliggende tekening biedt haar houvast, het resultaat geeft mij te denken.

De tekeningen zijn zoekplaten. Een ontdekking om te achterhalen waar de oorsprong van de uitkomst ligt. Maar eigenlijk is dat van geen belang, om zo diep in de materie te duiken. Om precies te weten wat je bekijkt. De mens zoekt altijd een houvast, een verbinding met de werkelijkheid. En wanneer deze er niet is vult de gedachte die als vanzelf in. Associatief leg ik verbindingen. Gaat mijn blik relaties aan met wat ik zie. Knoop loszittende draadjes aan elkaar. Volg ik geschetste lijnen tot mijn zicht een complete voorstelling heeft gemaakt. Verlicht is mijn geest gehelderd, heb ik antwoord op mijn vraag: wat zie ik?

Dwelling in Drawing. Marjo Postma, tekeningen. Expositie bij Galerie Getekend, Stationsstraat 6 in Heerenveen. 17 maart tot en met 5 mei 2024.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Breepleinkerk aan het Breeplein, 1935. Op de zolders van de Breepleinkerk zaten tijdens de oorlog drie Joodse gezinnen ondergedoken.

Deze unieke plek wordt bedreigd door de verkoop van de Breepleinkerk. Van de site roterodamum.nl:

Meer dan tweeduizend mensen hebben de petitie ondertekend waarin zij de Protestantse Gemeente Rotterdam-Zuid (PGRZ) dringend verzoeken de toekomst van de Orgelzolders in de Rotterdamse Breepleinkerk veilig te stellen. Die toekomst van de Orgelzolders is in gevaar gekomen doordat de PGRZ de kerk heeft verkocht aan de Levend Woord Gemeente.

Henk den Haan, ontdekker van de zolders en vrijwilliger van het eerste uur, zal de resultaten van de petitie-actie op woensdag 7 juli om 16.30 uur in de Breepleinkerk overhandigen aan de heer Jitse Kok, interim voorzitter van de Algemene Kerkenraad PGRZ.

Op de zolders zaten tijdens de oorlog drie Joodse echtparen ondergedoken. Meer dan duizend dagen, ofwel 36 maanden ofwel 3 jaar lang. Dankzij de heldenmoed van de gezinnen van de dominee en de koster, en talloze anderen hebben zij, de baby die in januari 1944 werd geboren én hun helpers het overleefd.

Ieneke van de Kooy en Marijke Springeling, beiden al jarenlang werkzaam als vrijwilliger bij de Orgelzolders, konden de gedachte niet verdragen dat deze bijzondere plek zou verdwijnen. Daarom namen zij het initiatief tot de petitie-actie onder het motto: Behoud Schuilplaats Orgelzolders voor een waakzaam en weerbaar Rotterdam.

De PGRZ wordt opgeroepen bij de verdere afhandeling van de verkoop de eigen plaats en toekomst van de Schuilplaats Orgelzolders met de daaraan verbonden educatieve en museale activiteiten veilig te stellen.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van roterodamum.nl. Lees verder via https://www.roterodamum.nl/nieuwsbericht/resultaat-handtekeningenactie-behoud-de-orgelzolders/

[avetruth]

De schuilplaats : Reiss, Johanna, 1932-

De schuilplaats : Reiss, Johanna, 1932- https://www.avetruthbooks.com/2022/04/de-schuilplaats-reiss-johanna-1932.html?feed_id=14892