#schone vijver | Explore Tumblr posts and blogs

havenpoort · 2 years ago

Text

Elswout

Elswout is een circa 85 hectare grote buitenplaats bij Overveen in eigendom van Staatsbosbeheer.

Elswout te Overveen is een van de oudste bewaarde buitenplaatsen in Nederland met een parkachtige begroeiing met veel stinsenplanten en historische gebouwen. Elswout maakt deel uit van het Natura 2000 gebied Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Park Elswout is opengesteld voor het publiek.

Op de buitenplaats liggen onder andere een landhuis, stallen en de orangerie, die nu dienstdoet als horecagelegenheid. Het monumentenregister noemt dit landhuis "Een der monumentaalste voorbeelden van op de 16e-eeuwse Italiaanse villa's geïnspireerde 19e-eeuwse landhuizen in Nederland."

Vanaf de 16e eeuw gebruiken de Haarlemse brouwerijen het schone duinwater voor het maken van bier. Nadat de Oude Brouwerskolk, die ter hoogte van het zwembad ‘De Houtvaart’ lag, te vervuild was geraakt, wordt rond 1650 de (nieuwe) Brouwerskolk gegraven. De Sant – of Rampevaart wordt sindsdien de Brouwersvaart genoemd. In verband met de vervuiling van het water moeten de blekerijen en wasserijen die ten zuiden van de Zijlweg zijn gevestigd verdwijnen, zij verhuizen richting Bloemendaal en Santpoort.

In de 17e eeuw hebben steden als Haarlem en Amsterdam steeds meer zand nodig voor hun stadsuitbreidingen. Via de Zandvaart (de huidige Marcelisvaart) en de Brouwersvaart wordt het zand uit o.a. Elswout en Middenduin afgevoerd. Ook worden deze vaarten gebruikt om bouwmaterialen voor buitenplaatsen als Elswout aan te voeren.

De Tuin van Haarlem

In de 18e eeuw wordt de waterstand steeds beter geregeld in wat wel ‘de Tuin van Haarlem’ wordt genoemd. De eigenaren van Elswout reguleren de waterstand in hun vijvers door aan het begin van de Marcelisvaart een sluis aan te leggen. Steeds meer grond tussen Haarlem en Overveen wordt in cultuur gebracht om groenten en bollen te kweken die op platte schuiten naar de markten en veilingen in Haarlem worden vervoerd. Doordat de binnenduinrand steeds intensiever bebost raakt door het planten van beuken, eiken en iepen krijgt het bollen- en tuinbouwgebied zijn karakteristieke rand in het westen.

Periode Du Moulin (1633-1654)

Elswout is gesticht door Carl Jansz. du Moulin (1587/88-na 1667), een van oorsprong Vlaamse lutherse koopman die van jongs af aan voornamelijk handelde op Rusland. Vanaf 1623 groeide hij uit tot een van de belangrijkste Rusland-handelaren van de Republiek. In Rusland, waar Du Moulin lange perioden achtereen woonde, verkreeg hij als erkenning voor zijn verdiensten de titel 'gost' (gast), dat wil zeggen de hoogste en tegelijk minst voorkomende koopmansrang.

Rond 1631-1633 streek Carl du Moulin neer in Haarlem en liet hij vanaf 1633 bij Overveen een buitenplaats bouwen in de stijl van het Hollands classicisme. 'Moulins hofstede' is waarschijnlijk ontworpen door Jacob van Campen en landmeter Pieter Wils. Tevens is Pieter Post als protegé van Carl du Moulin waarschijnlijk betrokken geweest bij de bouw. De buitenplaats had een strikt kruis symmetrische plattegrond, geïnspireerd op het werk van Vincenzo Scamozzi. Oorspronkelijk was het huis omgeven door grachten en lagen de tuinen op gelijk niveau met het huis. Het buiten, dat reeds voor 1637 bewoond werd, was in de zomer van 1651 het decor van het huwelijk van Du Moulins stiefdochter Maria Vermeulen met Matthias Dogen, raad en agent van keurvorst Frederik Willem I van Brandenburg. De Duitse schrijver Philip von Zesen heeft voor deze gelegenheid een huwelijksdicht geschreven.

Rond 1642-1644 liet Carl du Moulin een zandvaart aanleggen, met als doel het "Hemelsduintje" en de naastgelegen woeste gronden van de Heer van Brederode onder licentie af te zanden. Zover is het onder Du Moulin niet gekomen. Door de 1e. Engels-Nederlandse Oorlog na het uitroepen van de Akte van Navigatie raakte Du Moulin zoals vele kooplieden in de financiële problemen. In 1654 ging hij failliet en werd zijn buitenplaats verkocht aan Gabriel Marselis (1609-1673).

Periode Marselis (1654-1703)

Onder Gabriël Marselis, die de hofstede de naam Elswout gaf, werden de oorspronkelijke tuinen gerooid, afgegraven en opnieuw aangelegd, waardoor het huis op een talud kwam te liggen. Tevens liet Marselis extra stallen bouwen. Vanaf het bezoek in 1660 van Maria Henriette Stuart en de kleine Willem III van Oranje, werd Elswout een beroemde bezienswaardigheid.

Een uitgebreide beschrijving van Elswout anno 1663 is gegeven door Christian Knorr von Rosenroth. Tussen 1663 en 1682 werd de ingang van Elswout verlegd van het zuiden naar het oosten, met een nieuwe oprijlaan en een nieuw poortgebouw. Mogelijk hield dit verband met de verheffing van Gabriël Marselis in de Deense Adelstand in 1665, waarna die zich Van Marselis liet noemen. Uit de periode Marselis zijn een aantal schilderijen van Elswout bekend, waaronder een schilderij van Jan van der Heyden en Gerrit Berckheyde. Beide werken hangen in het Frans Halsmuseum. Na de dood van Gabriël van Marselis in 1673 ging Elswout over op zijn oudste zoon Joan (Jan) van Marselis (1641-1702).

Periode Romswinckel/Boudaen (1703-1781)

In 1703 werd Elswout op een veiling gekocht door Jan Romswinckel Jansz (1643-1719). Het kostte hem grote moeite de verschuldigde koopsom aan de erven Van Marselis te voldoen. Pas op 4 april 1718 kon hij zich volledig eigenaar noemen van Elswout. Lang kon hij er niet van genieten. Hij stierf kinderloos in 1719, waardoor Elswout toekwam aan zijn drie broers. Een van hen, Abraham Romswinckel (1657-1738), Resident van de Koning van Pruisen (Frederik Willem I van Pruisen) te Amsterdam, kocht de anderen in 1720 uit. Romswinckels enige dochter trouwde met Gualterus Petrus Boudaen. Na haar dood in 1750 kwam Elswout in zijn handen. Uit deze periode dateren veel tekeningen en prenten door Jan de Beijer. In 1768 ontving Gualtherus Petrus Boudaen, dan regerend burgemeester van Amsterdam, op Elswout stadhouder Willem V van Oranje-Nassau en Wilhelmina van Pruisen.

Het park van Elswout is in de loop der eeuwen met behulp van zandafgravingen vormgegeven, gebruikmakend van grote hoogteverschillen. De achttiende-eeuwse ontwikkeling van een formele tuinstijl naar de verschillende fases van de Engelse landschapsstijl is in het park afleesbaar.

Periode Boreel (1781-1805)

Verantwoordelijk voor de introductie van de landschapsstijl op Elswout was advocaat-fiscaal Mr. Jacob Boreel (1746-1794), eigenaar van Elswout door koop in 1781. Hij was een zoon van Jacob Boreel sr. die de buitenplaats Beeckestijn te Velsen bewoonde. Aldaar was de tuinarchitect Johan Georg Michael werkzaam, die vanaf circa 1765 een vroege vorm van de landschappelijke tuinstijl introduceerde. Daarom wordt wel aangenomen dat Michaël ook verantwoordelijk is geweest voor de landschappelijke transformatie van park Elswout.

Niet alleen het park werd gemoderniseerd. Ook de gevels van het huis werden een eerste maal gemoderniseerd, naar ontwerp van Abraham van der Hart. Na de dood van mr. Jacob Boreel in 1794 hadden zijn erven weinig belangstelling voor het buiten. Het werd te huur aangeboden. Precies in deze jaren was het romantische Park Elswout een inspiratiebron voor kunstenaars zoals Egbert van Drielst.

25-10-22

#Heemstede #borski #haarlem #overveen #aerdenhout #zuid-kennemerland

0 notes

keesdp · 3 years ago

Photo

Zwitserleven

We weten dat Zwitserland duur is, daarom doen we voor we bij de grens zijn nog boodschappen bij de Aldi en tanken nog in Duitsland.

Op de campercontactapp kies ik een camperplaats in de buurt van Bern en Thun bij een boerderij waar veel lovende recensies zijn vermeld.

Veel opbrekingen aan alle wegen vallen ons op, het wordt een langzame rit maar we genieten nu al van het landschap en de dorpjes.

Het adres wat in de App staat vinden we snel. We bellen met de grote klokvormige bel aan die aan de voorzijde van de boerderij hangt. Het hele dal is wakker denk ik. Een man met laarzen komt na een minuut naar de voorkant. Bim Wald, zegt hij. Pardon? Je moet bij Bim Wald zijn zegt hij achter die heuvel en hij wijst ons de weg. Maar dit is toch het adres wat in de app staat, zeg ik. Ja, ik weet ook niet waarom, maar dat is fout.

We rijden rond de heuvel en zien een boerderij waar campers staan. Als ik achteruit op een vrije plek ga staan, komt de Boer Hans van de heuvel af naar me toe. Hier kan je niet staan, zegt hij, Tussen die twee campers wil ik je hebben. Oké zeg ik, maar daar is het heel schuin. Geen probleem, hij loopt naar de schuur en komt terug met enorme oprijblokken die hij zelf heeft gemaakt. Ik rij op zijn aanwijzingen er op en hij heeft een waterpas-app op zijn telefoon en laat me zien op de rails van de schuifdeur, dat de auto perfect waterpas staat. Vervolgens haalt hij een verloopstekker om mijn stroom aan te sluiten.

Ik reken af voor een nacht met hem, omdat ik geen Zwitsers geld heb, geef ik hem € 20 euro in plaats van 20 CHF. Hij laat ons zien waar de badkamer is en het zwembad. Dat laatste is fantastisch want het is behoorlijk warm.

Dora zijn vrouw plukt bloemen uit haar tuin en loopt achter de kippen aan om ze terug in hun gebied te krijgen. In de kippenren is ook een vijver waar twee grote Koikarpers zwemmen. Als die eten krijgen proberen de kippen het uit het water te pikken.

In de stal staan twee bruine hengsten, die 's-avonds als de zon weg is, de wei in mogen. Een van hen is al 26 jaar oud.

Hans en Dora zijn schatten van mensen, rustig pratend vriendelijk en behulpzaam. Ongevraagd komt Hans met een A4tje met een wandelroute die we direct gaan lopen. Als we terugkomen vraag ik hem of we eventueel nog een nacht kunnen blijven. Je kan zo lang blijven als je wil zegt hij.

In de schuur heeft hij een plekje gemaakt voor de fietsen. Met stopcontacten voor opladen van de E-bikes.

Rechts van ons is een jong stel uit Geneve met een camper die ze hebben geleend van een vriend die Iron Maiden fan is, dat is te zien aan de doodskop en Harley Davidson stickers.

Zij heet Morgane en hij Yoann. Zij is mooi en beweegt heel snel hij is rustig en vriendelijk. Zij spreekt een beetje Engels hij alleen Frans. Ze zijn heel belangstellend en we laten ze zien op de kaart die op de zijkant van de wagen zit waar we hebben gereden en wat we nog willen bezoeken.

Morgane heeft een goede tip voor een app voor het parkeren voor 1 nacht, park4night geheten. Ik download hem meteen en hij werkt goed.

Voor ons staat een mooie Zwitserse buscamper. Ook hier een voor ons jong stel. Sportieve mensen zo te zien. Ze hebben een hond, een Australische Collie die onder de auto ligt. Hij ligt zo rustig en kijkt ons kwispelstaartend aan. Hij wordt alleen uitgelaten als het niet zo heet is, en er schaduw genoeg is.

De man die op Lance Armstrong lijkt, doet de achterdeuren open en pakt zijn Carbon racefiets van het bed. Hij zit ingepakt in een speciale hoes met zijn beeltenis er op. Alleen het zadel en stuur steken boven de hoes uit.

Het fietsenrek wordt alleen gebruikt als zij gaan slapen. Tijdens het rijden heeft hij hem liever niet achter op de auto.

Als zij ''middags in bikini uit het zwembad langs ons loopt lacht ze vriendelijk naar ons. Schones hund haben sie, zeg ik om een praatje te beginnen. Dank u wel zegt ze, ik kan ook Nederlands praten. Wat leuk om te horen we horen alles over haar gezin, met drie kinderen en haar man die Antropoloog is en nu aan het oefenen voor een triatlon wedstrijd die binnenkort hier in de buurt plaatsvind. Haar jongste twee kinderen zijn op kamp en haar oudste zoon is 22 en woont in Zurich met een vriend samen. Ze heeft een vriend gehad uit Hilversum, die nog in Zwitserland woont

Morgane loopt met een tas een stukje het weiland in.

Wat zijn dat voor roofvogels boven het weiland vragen wij aan de Nederlands sprekende schoonheid. Ik denk een Rotmilan, zegt ze. Ik zoek het op. Inderdaad een Rode Wouw, vind ik op Google, de op drie na grootste roofvogel in Europa.

In het weiland is Morgane op de grond gaan zitten op een heuvel. Ze haalt iets uit haar tas. Even later zoeft er iets de lucht in, recht omhoog. Met rode en groene knipperledjes. Een drone. Ze maakt opnames van onze omgeving en de boerderij met campers. Als ze ons allen later de beelden laat zien blijkt ze een professionelen drone fotograaf te zijn. Ze belooft de beelden aan Hans en Dora te sturen als cadeau. Ik vraag haar een kopie aan mij te mailen, geen probleem zegt ze, happy to. Van Dora krijgt ze een boeket bloemen uit haar tuin en van Yvonne een paar Delfts blauwe miniatuur klompjes. Het emotioneert haar. Wat is ze lief.

Ik vraag aan Hans of het te doen is om op de fiets naar Thun te gaan. Met deze fietsen geen probleem, zegt hij het is 9 km.

We stappen op en rijden bijna zonder te trappen de 9 km naar Thun. Alleen maar bergafwaarts. Dat wordt wat als we terug moeten. Soms halen we 47 km/uur.

We komen bij het station uit. We zoeken een geldautomaat voor Zwitsers geld en zien dat als je het in euro's wil laten omzetten 20% duurder is als in CHF. Ik kies direct voor het laatste en een pushbericht van de bank op mijn telefoon laat me weten dat het maar 3% kost. Ik stop de gloednieuwe kleurrijke biljetten van 20 en 50 in mijn zak en we gaan naar de fietsenstalling aan de overkant. We staren naar de automaat voor een kaartje en zien dat er alleen munten in gaan, geen bankpas. Een mannetje met witte baard en blauw shirt vraagt of hij ons kan helpen. Hij blijkt de fietsenstallingsmurf te zijn. Ik laat hem de biljetten zien en vraagt of er ook wisselgeld uit komt. Nee ik wissel wel, hij loopt weg het kantoor in met mijn 20CHF.

Hij komt terug met mijn biljet en geeft het aan mij. Hij kan niet wisselen, maar hij doet er 2CHF in en trekt een kaartje voor 2 fietsen 24 uur stallen. Service van Thun zegt hij. We gaan de stad in. Op de eerste de beste brug over de snelstromende Aare, krijg ik het idee dat we hier al eerder waren, De houten bruggen met geraniums de azuur blauwe rivier en de gebouwen komen ons bekend voor. Deze blijken precies hetzelfde te zijn als die in Luzern, waar we in 2014 waren, met dochter en schoondochter, helpt zoon Stephan ons uit de droom.

Het is echt terrasweer en de hele omgeving is op deze zaterdagmiddag hier wat komen nuttigen. Het is gezellig druk onder de parasols. We eten een tosti en drinken een bier. Op de rivier zijn ze aan het surfen op de stroomversnelling. Op de brug komen jongelui in badpak samen om in het water te springen, als ze het water raken zijn ze binnen een paar seconde bij de volgende brug.

Als we later bij de fietsenstalling komen blijkt de man al weg. Ik had hem graag de 2CHF teruggegeven.

De terugweg gaat zoals verwacht alleen maar omhoog. In de grootste ondersteuning en kleinste verzet is het binnen een half uur volbracht.

Yvonne is alleen het gevoel in haar onderlichaam even kwijt.

Het is zondag en na het ontbijt buiten beginnen de mensen uit Zurich in te pakken. We nemen hartelijk afscheid.

Morgane is in een woedend telefoongesprek in het Frans iemand aan het uitkafferen, wat zo'n 10 minuten duurt. Als ze is afgekoeld praat ze weer heel lief met ons. Yvonne stuurt foto's naar haar en zij belooft dat als de drone film gemonteerd is zij hem naar mij mailt.

Ook zij gaan opruimen en vertrekken met een hartelijk afscheid.

Hans en Dora zijn naar familie dus we zijn hier nog maar alleen. Nou dan gaan wij ook maar.

Door niemand uitgezwaaid.

1 note · View note

groningsnieuws · 5 years ago

Text

Coronacrisis in het klein (2): van schone vijvers tot verkocht huis

Groningen Schoon Dankzij Mij meldt: 'Nu alle sociale activiteiten zijn afgelast, moet je toch iets. Een frisse neus halen en lekker door het riet banjeren ... meer https://www.google.com/url?rct=j&sa=t&url=https://www.oogtv.nl/2020/03/coronacrisis-in-het-klein-2-van-schone-vijvers-tot-verkocht-huis/&ct=ga&cd=CAIyGzdiZTM2OTAwNTFkODk0MDk6bmw6bmw6Tkw6Ug&usg=AFQjCNHMX2GDsxq0LbIkduHYZXYJfasZ9A

#Groningen

0 notes

klimaatmanifest-blog · 7 years ago

Text

Verkenning van lokale landbouwbedrijven per fiets

De rol van landbouw in het klimaatverhaal in de regio

Vorige vrijdag startte ik officieel met een onderzoek naar het Klimaatmanifest. Landbouw is een sector in evolutie die heel belangrijk is in het hele klimaatverhaal. De uitdagingen liggen niet alleen op het vlak van C02-uitstoot maar ook op het vlak van duurzaam gebruik van de open ruimte. De timing was bijna symbolisch want vorige week was het de Week van de Korte Keten.

Ik kreeg van mijn Leiedal-collega’s ook nog een interessante presentatie over “Ruimtelijke Eetplanning” van Jan-Willem van der Schans die in 2015 op de jaarlijkse Ontmoetingsavond kwam spreken. Deze Nederlandse expert kwam onlangs nog aan bod tijdens een reportage over stadslandbouw in Ter Zake.

Mijn eerste etappe was een fietstocht langs een drietal landbouwbedrijven in en rond Kortrijk. Tijdens een 5 uur durende fietstocht op uitnodiging van de Boerenbond, leerde ik heel veel over de hedendaagse landbouwsector met slimme oplossingen voor schone energie, kostbaar water, dierenwelzijn, biodiversiteit en zuivere lucht en anderzijds nog een flink aantal uitdagingen voor de toekomst.

Goed te Schellebrouck

Ons eerste bezoek was bij de broers Michiel en Edward Vercruysse, die heel trots hun bedrijfsgebouwen toonden! Knolselder en aardappelen zijn de hoofdteelten maar in totaal hebben ze 12 verschillende teelten. Het bedrijf focust op groenten, industriegroenten en het afmesten van vleesvee.

De afgelopen jaren investeerden ze in slimme technieken om hun landbouwbedrijf een schone toekomst te geven met respect voor boer en natuur.

Toen ze het bedrijf van hun vader overnamen, speelden ze met het idee om over te stappen op biologische landbouw maar de omschakelingsperiode en vooral de daarbij horende maatregelen (en de verminderde inkomsten) zijn voor beginnende boeren niet evident, volgens hen. De broers Vercruysse investeerden wel in:

Slimme bemesting: precisiebemesting door middel van drones in de landbouw. GPS op sproeier en tractor om overlap te vermijden

Hernieuwbare energie en energiebesparing: zonnepanelen, computergestuurde bewaarloods zorgt voor een goede ventilatieregeling

Gewasbescherming: phytobak zuivert het restwater, respecteren van de eenmeterstrook

Spaarzaam omgaan met water: waterbuffering door aanleg vijver

Kwaliteitsvolle bodem en erosiebestrijding: erosieploeg houdt de bodem luchtig, lage drukbanden, inzaaien van groenbedekkers, teeltrotatie

Extra tip: De hoeve is vastgesteld als bouwkundig erfgoed (meer info via deze link)

Werkelijke uitdagingen:

De vele claims op open ruimte. Het is belangrijk dat iedereen ruimte heeft om te wonen maar ook de beschikbare ruimte voor landbouw is nog altijd nodig. Slim omgaan met onze ruimte is belangrijk!

De broers hebben veel last van zwerfvuil van passanten, fietsers en wandelaars. Soms moeten ze zelfs een vuilophaling laten uitvoeren door een gespecialiseerde firma.

Onthaalhoeve Renard-Lachat

Ons tweede bezoek was bij Onthaalhoeve Renard-Lachat, waar ik kennismaakte met een groot melkveebedrijf. Het bedrijf gebruikt veel slimme en moderne technieken om zijn werking te runnen. De hoeve specialiseert in melkvee, opfok van braadkippen, alpaca’s en landbouweducatie.

Dit landbouwbedrijf plaatste zonnepanelen op de loods en zorgt via voorkoeling van de melk voor energiebesparing

De mensen van de onthaalhoeve brengen dierenwelzijn in de praktijk via onder meer: een koeborstel zorgt voor meer comfort, een mestrobot kuist automatisch de stal, muziek en lichtdimmer zorgen voor een rustige sfeer, ligbedden...

Extra: De hoeve is vastgesteld als bouwkundig erfgoed (meer info via deze link).

Werkelijke uitdagingen: Een eerlijke prijs voor goeie producten.

En vergeet niet het Klimaatmanifest te ondertekenen!

#kortrijk #klimaatmanifest #leiedal #landbouw #agriculture

0 notes

melaniewebbers · 8 years ago

Text

Indonesië - week 4

Al vroeg in de ochtend, om 7.30 moesten we naar de boot die ons naar Bangsul in Lombok zou brengen. De directe boot van Gili Trawangan naar Bali gaat namelijk niet i.v.m. te hoge golven en sterke stroming. We hadden graag naar het plaatsje Amed in Bali willen gaan, vanaf Gili T ongeveer 1 uur varen. Die boot ging sowieso niet dus we hadden onze zinnen gezet op Padang Bai, iets zuidelijker van Amed. Normaal duurt dat 1,5 uur met de speedboat. Helaas liep het voor ons dus even wat anders. De boot vertrok pas rond 8.10 uur en na een schommelende tocht van 30 minuten kwamen we aan in Bangsul. Toen moesten we zo'n 1,5 uur wachten op het busje dat ons naar Lembar zou brengen, in Oost-Lombok, waar de veerboot vandaan zou gaan. Toen we rond 12.00 uur eindelijk aankwamen in Lembar, moesten we tot 13.30 wachten tot de boot vertrok en na een boottrip op een hele ruige zee met irritante verkopertjes, schreeuwende Indo's en huilende baby's, kwamen we om 19.30 uur eindelijk aan in Padang Bai. Inmiddels zijn we al 12 uur onderweg voor een stukje wat normaal 1,5 uur duurt. Na nog een stuk lopen om ons geboekte hotel te zoeken, kwamen we aan in een heerlijke schone kamer met airco, heerlijk! De volgende ochtend hebben we Padang Bai nog een beetje verkend en om 12.00 uur zijn we in de taxi gestapt richting Ubud. We hadden echt een hilarische chauffeur die op volume 100 een CD aan had staan met allemaal foute Engelse liedjes. Daarnaast reed hij echt extreem aso. Waar je normaal op een 2-baansweg bij het stoplicht netjes aansluit achter de auto's in 1 van de 2 banen, ging onze chauffeur er gewoon tussendoor in het midden en creeërde hiermee een 3e baan zodat we vooraan stonden. Door 3 stoplichten zijn we door rood gereden en soms had ik het gevoel alsof ik in een racespel was beland. Al met al zijn we veilig aangekomen in Ubud na iets meer dan een uur rijden. We kwamen aan in een heerlijk hotelletje met balkon en we zijn gelijk het stadje ingedoken. Gelijk waren we verliefd op Ubud. Zóveel superleuke winkeltjes en restaurantjes en op heel veel plekken livemuziek (dat maakt het al gauw leuk). Ons hotel zit echt precies tussen het 'Monkey Forest' en de markt in, een toplocatie dus! We zijn eerst langs wat winkeltjes gelopen en je wordt er zo hebberig van want alles is zo leuk. Het enige jammer eraan is dat alles super duur is, vaak nog duurder dan Nederland. De souvenirwinkeltjes met standaard troepjes beginnen vaak met een hoge prijs maar daar kun je makkelijk afdingen, in die boetiekjes zijn het gewoon vaste prijzen. Na een stukje lopen liepen we al vlakbij het apenbos en overal in de winkelstraat liepen al apen op de daken en electriciteitskabels. Het apenbos willen we een andere dag gaan doen dus we zijn nog een stuk doorgelopen. We hebben wat gedronken bij een restaurantje met prachtig uitzicht op het aangrenzende rijstveld. Daarna hebben we de markt van Ubud bezocht, eerst dachten we dat het heel klein was maar al gauw kwamen we erachter dat het oneindig doorliep. De markt is de perfecte plek om af te dingen en in tegenstelling tot de markt in Yogyakarya, had deze markt echt wel hele leuke dingen en had elk kraampje ook wel wat anders. Echt goedkoop is het niet, maar ik vind dat die mensen ook wel een eerlijke prijs verdienen om hun gezin te kunnen onderhouden en daardoor geef ik misschien wat meer uit dan wat nodig is. Nadat we onze souvenirs bij elkaar hadden geshopt, zijn we lekker naar het hotel gegaan om op te frissen en onze kersthaarband op te zetten, het is immers kerstavond! Fleur heeft een kerstmuts-haarband, Iris een rendier-haarband en ik een elf-haarband. We kregen veel lachende blikken naar ons op straat en iedereen wensde ons een fijne kerst, het werd in ieder geval wel positief opgevat door zowel alle lokale mensen als de toeristen. We hadden overdag al een leuke Spaanse tapasbar gezien waar we graag wilden eten, al gauw hoorden we de Spaanse muziek uit de speakers en gingen we zitten in een kleine Spaanse taverna. Aangezien wij altijd naar La Cubanita gaan in Nederland om tapas te eten, vonden we dit wel een goed alternatief. We hadden meerdere tapas besteld en een liter sangria. Met de Spaanse muziek op de achtergrond en de heerlijke smaak van knoflookgarnalen en patatas bravas, vergat ik even dat we in Indonesië waren en dat het kerst is. We hebben nog even genoten van livemuziek bij een ander restaurantje onder genot van een toetje. De volgende dag was het natuurlijk 1e kerstdag en we kregen van het hotel een heerlijk ontbijtje op ons balkon geserveerd. Perfecte banana pancakes en een fruitsalade van allemaal lokale fruitsoorten. Na een heerlijk kerstontbijt zijn we naar het apenbos gegaan. Ik had weer eens mijn goede camera meegenomen, want ik vind het natuurlijk super leuk om natuur en dieren te fotograveren. Al gauw kwamen we de eerste paar apen tegen en er waren echt super veel baby aapjes, volgens een medewerker zijn ze tussen de 0 en 4 maanden oud. Er waren ook 2 tempels in het bos die echt mooi waren en over de beelde groeide een soort van mos waardoor er zo'n oude vervallen groene laag overheen zit, ik vind dat echt mooi. Bij 1 van de tempels gingen we echt door een soort jungle met bruggetjes en een soort beekje, echt onwijs mooi! We hadden een trosje bananen gekocht, als je die vasthield, kwam er gegarandeerd een aap op je hoofd/schouder zitten. Iris en Fleur hadden allebei een klein aapje. Maar bij mij kwam natuurlijk de dikste opa aap weer op me zitten en bleef rustig z'n banaan opeten op m'n schouder. Na een mooie wandeling door het apenbos met heel veel apen, zijn we lekker wat gaan eten bij een super leuk restaurantje, Watercress, wat gelijk bij ons alle drie topfavoriet was. Ik kon écht niet kiezen wat ik wilde want álles was zo lekker en hetgene wat ik uiteindelijk had besteld was echt overheerlijk! Daarna zijn Fleur en ik naar een spa geweest voor een gezichtsbehandeling, wat hier omgerekend zo'n €5,00 kost voor 45 minuten. Met een herboren babyhuidje gingen we terug naar het hotel om Iris op te halen, zodat we terugkonden naar ons favoriete restaurantje om een taartje te eten die we in de vitrine hadden gezien. Inmiddels was het al 17:00 uur en waren alle taartjes 50% korting, perfect! Ik had echt een overheerlijke warme brownie en Iris en Fleur hadden Oreo en Snickers cheesecake. Terug in het hotel heb ik nog even geskypet met mama en met Steffie, yeeey! Ineens begon het met regenen en zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje voor ons kerstdiner. Uiteindelijk zijn we bij een restaurantje, 3 Monkeys, gaan zitten. Super leuk ingericht, uitzicht op de rijstvelden, super aardig personeel die ook nog wel hier en daar een grapje maakte en het belangrijkste: heerlijk eten! Daarnaast hadden ze hier kerstmuziek opgezet, wat ik nog nergens anders had gehoord. We hadden dus een heerlijk kerstdiner op een toplocatie! De volgende ochtend werden we om 10.00 uur door Alex opgehaald, die hadden we namelijk weer gevraagd of hij ons naar bepaalde dingen wilde brengen. We zijn eerst naar de 'holy water spring temple' gereden, dit waren 2 grote baden waarin iedereen in een bepaalde volgorde moest lopen. Het water was ijskoud en op de grond lagen allemaal stenen waar je overheen moest lopen. In het water zwommen goudvissen en er waren allemaal "kranen" waar het heilige water uitstroomde. Ik denk zo'n 12-20 kranen waarvan we er een paar niet mochten gebruiken. Er waren wel een aantal regels voordat je het bad betreed. Iedereen moet een sarong om, als vrouw mag je niet ongesteld zijn en het haar moet worden opgestoken. We stonden al gauw in de rij voor de kranen en het duurde allemaal erg lang. Toen we bij de 1e kraan aankwamen, hadden we ondertussen al een beetje kunnen afkijken wat je nou precies moet doen. Eerst 3x jezelf nat splashen met water, dan je volledige hoofd onder de kraan en dan 3x op je hoofd klappen. Vervolgens heel je hoofd wassen en tenslotte een gebedje doen. Sommige mensen legde een offerbakje met bloemen of wierrook neer en sommige mensen pakte er juist een bloemetje uit. Dit Hindoeïstische ritueel duurde erg lang en na ongeveer 2 uur kwamen we onderkoeld het bad uit. We hadden van tevoren niet bedacht dat we dit zouden doen dus we hadden ook geen handdoek of droge kleding mee. We wilden nog wel een stukje door de rest van de tempel lopen, maar dat mocht dan weer niet met een natte sarong. Hierdoor moesten we een nieuwe sarong ophalen en hebben we een rondje gelopen. We kwamen bij een vijver met heilig water waarbij er telkens een soort zwarte modderwolken omhoog kwamen op meerdere plekken. Op de vraag wat dat precies is, kregen we te horen dat dat heiligheid is. Vervolgens kwamen we bij een soort vijver met enorm veel grote vissen. Ik dacht dat het karpers waren, maar blijkbaar zijn het enorme goudvissen van honderden jaren oud. Blijkbaar kunnen die oneindig leven. We zijn daarna naar een andere tempel gereden, Gunung Kawi, waarbij we heel ver naar beneden moesten lopen langs allemaal souvenir kraampjes met irritante verkopers. Eenmaal beneden merkte ik al gelijk dat deze tempel mij niet echt aansprak, ik had er gewoon niks mee. Het was wel mooi gelegen in een soort jungle met rijstvelden. Al gauw zijn we weer de berg omhoog gegaan en zijn we naar een bekend gebied gereden met rijstvelden, Tegalalang. Heel erg mooi hoe al die rijstvelden op verschillende niveaus liggen. Je kan er ook helemaal doorheen lopen. Helaas was er al geoogst dus het was nu 1 dorre boel. Ten slotte reden we naar de waterval Tengenungan, wat ook weer een hele tocht naar beneden was. Maar het was wel super mooi en het water was helemaal niet koud, dus we hebben er zelfs nog in gezwommen. De stroming was zo sterk dat we er amper tegenin konden zwemmen en het water sproeide zo erg dat ik echt niks meer kon zien. Het was wel lekker verfrissend en nadat we weer heel de tocht omhoog zijn geklommen, heeft Alex ons weer naar ons hotel gebracht en zijn we nog lekker uiteten geweest. We hadden nog een toetje gegeten bij ons favoriete restaurantje Watercress, heerlijk! De volgende ochtend hebben we nog een rondje door de straatjes van Ubud gelopen en hebben we weer bij Watercress geluncht. Vervolgens werden we door Adi, ook een Indonesische vriend van Fleur, opgehaald. Hij wilde ons namelijk wel naar Canggu brengen, een stadje aan zuid-westkust wat ongeveer een uur rijden zou zijn. We zijn uiteindelijk 3,5 uur onderweg geweest omdat het zo enorm druk was op de weg en in Canggu zelf konden we ons guesthouse niet vinden, dus het was ook echt nog even zoeken. Eenmaal aangekomen in onze kamer, stonden er 3 kingsize bedden, dus dat was wel even fijn binnen komen! Daarna zijn we nogal verdwaald in Canggu en het werd inmiddels al donker. Dus we zijn maar een restaurantje ingegaan wat er nogal Westers uitzag, maar het heette Warung Vietnam en uiteindelijk kwamen we er achter dat ze op het menu alleen maar eten hadden uit India. Uiteindelijk wel een lekkere butter chicken kunnen eten, maar het was wel een beetje misleidend als je daar naar binnen gaat. De volgende ochtend hebben we een scootertje gehuurd en zijn Fleur en ik Canggu een beetje gaan ontdekken, we hebben een paar strandjes bezocht en als een echte Balinees door de drukke straten tussen allemaal auto's door gereden. We hadden allebei onze eigen scooter dus zo nu en dan moesten we door middel van gezichtsuitdrukkingen en handgebaren naar elkaar aantonen wat we wilden zeggen. Ik ben 1x tegen een andere scooter aangereden die ineens vol op de rem ging, iedereen rijd hier sowieso heel dicht op elkaar. Maar gelukkig werd er geen probleem van gemaakt en reden we allebei weer door. Na een flink aantal uur rijden hadden we het wel weer gezien en eigenlijk niet echt iets leuks onderweg gezien, behalve een hoop rijstvelden, verkeer, stranden zonder zand en enorme golven en een paar restaurantjes. We zijn dus maar weer terug gegaan naar het hotel en hebben Iris opgehaald om vervolgens nog even in het zwembad rond te dobberen. De volgende ochtend werden we om 8.00 uur opgehaald en naar de Ayung rivier gebracht. Nadat we onze helm, zwemvest en peddel hadden opgehaald, begon onze wandeling helemaal een berg naar beneden. Het was wel enorm steil en de traptreden waren eigenlijk net iets te hoog voor de lengte van mijn benen. Na ongeveer 20 minuten lopen, kwamen we aan bij de rivier. Daar lag ons bootje al klaar, we gaan namelijk raften! We zaten samen met 3 Chinezen en een instructeur in een bootje en na een korte uitleg gingen we de rivier op. We hadden nog geen 5 meter gevaren en Fleur viel al uit de boot. Met wat schaafwonden klom ze weer terug de boot in en we gingen verder met onze tocht door de jungle. De omgeving was echt prachtig. Overal om ons heen was jungle, zo hier en daar zag ik een aap slingeren. Sommige afdalingen kwamen we vast te zitten en soms moesten we ons echt goed vasthouden aan de boot om er niet uit te vallen. Er waren ook een aantal boten voor en achter ons. Op een gegeven moment ging het bootje voor ons een afdaling maken en ineens lag heel de boot ondersteboven en iedereen werd in de sterke stroming meegevoerd. Even later zagen we deze mensen weer op een rustig stukje van de rivier met allemaal bloedende knieën en met veel pijn. Gelukkig konden wij de rest van de tocht goed in de boot blijven en onderweg kwamen we nog wat watervalletjes tegen waar we ook onderdoor gingen, waardoor we natuurlijk kletsnat werden. Maar het was wel leuk! Na 10km, 2 uur raften, kwamen we aan bij het eindpunt en moesten we weer heel dat bergpad omhoog lopen. Eenmaal boven aangekomen kregen we een lekkere lunch en werden we weer teruggebracht naar Canggu. De volgende ochtend zijn we eerst naar de Tanah Lot tempel geweest, in het noorden van Canggu. Het is een tempel die op een eiland ligt en je kan er alleen heen als het water eb is. Wij waren er rond 11.30 uur en het was al vloed, dus we zagen hem alleen van een afstandje. Er omheen waren allemaal winkeltjes, souvenirkraampjes en restaurantjes. We hebben even een ijsje gehaald en zijn toen weer terug gegaan door de mensenmassa richting de auto. Vervolgens zijn we naar Seminyak gereden en het was echt weer druk op de weg. Veel langer over gedaan dan wat nodig was. Rond 14.30 uur kwamen we eindelijk aan bij ons hostel, wel in de hoofdstraar van Seminyak, maar met een hele rare ingang. We moesten eerst door een soort drogist/apotheek/supermarkt heen lopen, vervolgens door een soort kliniek/ziekenhuis, dan een soort van nood/brandtrap af en toen kwamen we pas in ons hostel. De kamer en de ligging zijn prima. We hebben buiten lekker ergens geluncht en Seminyak verkend. Op het strand hebben we de zonsondergang bekeken, onwijs mooi! Daarna lekker gegeten en in het hostel een paar potjes Skipbo gespeeld terwijl we in onze pyjama zaten tussen allemaal opgemaakte mensen die gingen feesten. Het verschil moet er zijn! De volgende ochtend zijn we in Seminyak naar het strand gegaan. We hadden voor het eerst strandbedjes en een parasol gehuurd, wat best duur is.. maar het leek ons wel even lekker voor een dagje. We lagen nog geen 10 minuten en het begon ineens heel hard te regenen. We zijn dus gauw een strandtent ingedoken en hebben daar uiteindelijk nog even wat gegeten en gedronken. De rest van de middag wel op het strand kunnen liggen gelukkig en Fleur en ik hebben weer een surfplank gehuurd, wat in tegenstelling tot de bedjes weer heel goedkoop is. Voor 2 surfboards voor 1 uur betaal je 50RP, dat is ongeveer €3,75. We zijn dus lekker de zee ingegaan, althans.. dat dachten we vanaf de kant. Zodra ik het water inging werd ik van alle kanten omringd door plastic. Het drijft ook constant tegen je aan en soms is het best scherp en kan het best nog pijn doen. De golven waren best wel heel erg hoog en het was heel moeilijk om door de branding heen te komen. Dus we zijn maar gewoon gaan surfen in wit water, dit is eigenlijk heel erg simpel, dit is zegmaar de golf die al omgeslagen is maar nog moet uitvloeien. Hierdoor heb je wel genoeg vaart om in de golf mee te gaan, maar het is al gauw heel ondiep en het échte surfen kan je eigenlijk alleen verderop doen in golven die nog niet zijn omgeslagen. Maar aangezien die golven veel te groot waren voor ons, vermaakten we ons prima en was het een goede oefening om het opstaan weer te leren. In de namiddag zijn we terug gegaan naar het hostel om ons klaar te maken voor oud&nieuw! Aangezien we alle 3 niet echt een feestelijke outfit met ons mee hadden, moesten we weer iets aan wat we al veel te vaak hadden gedragen en om het voor ons zelf toch nog wat feestelijker te maken, hadden we in een winkeltje nepwimpers gekocht. Iris heeft ze bij mij en bij Fleur opgeplakt en ik had al gelijk door dat het niks voor mij is en het irriteerde me enorm. Toch liet ik het maar zitten en zijn we uiteten gegaan bij een heel leuk restaurantje met super goede livemuziek. Daarna wilde ik toch maar wel heel graag nog even langs in het hostel om die stomme wimpers eraf te halen want het ik voelde me er helemaal niet prettig bij. Toen ik ze eraf haalde in het hostel, kreeg 1 oog ineens een enorme allergische reactie en begon onwijs te irriteren. Zelfs zo erg dat ik hem niet meer open kreeg. Na een heel gedoe met lenzenvloeistof en een hoop tissues, kreeg ik hem enigzins weer open en zijn we richting het strand gegaan. Op het strand was het enorm leuk en gezellig. Alle strandtentjes hadden hun eigen dj en overal lagen zitzakken en er waren extra barretjes op het strand neergezet. Het hele strand was eigenlijk 1 groot feest en de strandtenten waren ook allemaal 1. De hele avond werd er super mooi siervuurwerk afgestoken, wat eigenlijk ook veel leuker is dan alles tegelijk om 12 uur. Er waren super veel gezellige mensen, ook echt onwijs veel Indo's, wat ik super leuk vond want we waren dan wel echt oud&nieuw aan het vieren tussen de lokals. Om 12 uur werd er helaas niet echt afgeteld, maar er werd wel ineens héél veel vuurwerk afgestoken. We hadden ook uitzicht op d 'skyline' van Kuta en de hele kustlijn waardoor er echt een panoramabeeld aan vuurwerk ontstond. Na een hele leuke avond, begon het rond 2 uur super hard te regenen en we waren gelijk hélemaal doorweekt. Het maakte niemand iets uit en iedereen bleef in de regen staan. Na de regenbui zijn we nog naar een strandtent geweest een stuk verderop, was een super leuke plek om oud&nieuw te vieren! De volgende ochtend moesten we om 11.00 uur uitchecken, wat ons er vroeg leek maar uiteindelijk waren we om 9.00 uur al ons bed uit. Ik heb eerst lekker een massage genomen bij een massagesalon en de rest van de dag hebben we lekker op zitzakken op het strand doorgebracht, uiteraard ook een nieuwjaarsduik gedaan! Gelukkig konden we in het hostel nog lekker douchen en mochten we er blijven tot we weg moesten. In de avond namen we een taxi naar het vliegveld en binnen een half uur waren we er. Nadat we hadden ingecheckt hebben we onze laatste Roepiah uitgegeven en is Iris naar haar vliegtuig gegaan, niet veel later mochten Fleur en ik ook boarden. De eerste vlucht naar Shanghai verliep prima en 6 uur later waren we er. Helaas moesten we onze bagage weer ophalen en opnieuw inchecken, maar gelukkig hadden we 4 uur de tijd om nog te vullen dus dit was goed tijdverdrijf. Onze 2e vlucht was met KLM en ging ook op tijd. 12,5 uur en 4 films later, kwamen we eindelijk aan op Schiphol! Alles ging super snel en vanuit het vliegtuig stonden we 10 minuten later al bij de aankomsthal. Gek hoe snel je al weer gewend bent aan Nederland zodra je op Schiphol loopt. We kunnen in ieder geval terug kijken op een super leuke maand met heel veel nieuwe ervaringen! Goed begin van 2017!

0 notes