#schelpen

[jannekebooister]

Schelpenhanger - versie 2 / Pendulum with shalls - version 2 by Janneke Booister Via Flickr: Watercolour on Arches Grain Fin 300 g/m2. 

Colours used are Quinacridone Magenta, Permanent Alizarine Crimson, Winsor Yellow, Davy's Gray, Neutral Tint; all Winsor&Newton Professional. 

My own reference 

Paper size 19 x 38 cm, available (Contact me) 

Het verhaal van deze aquarel is te vinden in mijn blog / The story of this watercolour can be found in my blog jannekesatelier.blogspot.com/

[brilmans]

Een Pinctada uit Ithaki

Een pareloester (Pinctada imbricata).

Terwijl mijn zoon de huurboot met speels gemak naar een ankerplaats manoeuvreert, zoek ik alvast de duikbril en snorkel. Zodra het anker ligt, duik ik, nieuwsgierig naar wat de onderwaterwereld hier te bieden heeft, het water in. Zoals op bijna elke plek waar we voor anker zijn gegaan hoef ik niet mijn best te doen leuke kleurrijke vissen te spotten. Wat vissen betreft is het aanbod namelijk zeer divers.

Nadat ik een paar flinke slagen heb gemaakt, wordt mijn blik gevangen door een glinsterend object op de bodem. Het is weer zover!

Omdat ik het niet kan laten, duik ik, de afstand naar de bodem rijkelijk onderschattend, om het te pakken. Ik red het net. Met ploppende oren, een lichtelijk zuurstofgebrek en een schitterende schelp in mijn hand, haast ik mijzelf weer naar het oppervlak. Zodra mijn hoofd het water verlaat bekijk ik al happend naar adem de schelp. Het is een oesterachtige schelp met aan de binnenkant van de kleppen een oogstrelende laag parelmoer.

Na wat speurwerk op het wereldwijde web, weet ik dat het een pareloester is. Een soort uit het geslacht Pinctada. Zelf kom ik uit op Pinctada imbricata, maar dat is met een kleine slag om de arm.

Ik heb mijn best gedaan de iriserende pracht van de schep vast te leggen, maar dat is met mijn gebrekkige camera en geïmproviseerde buitenstudio niet te doen. Zodra ik klik ben ik zo goed als alle kleuren van de regenboog kwijt. Wat rest is de eigenlijke kleur van het parelmoer: een niet veel zeggend grijswit.

[kunstmetjojo]

[chantalvdreijden]

You don't have to go to shore to find seashells... #seashells #shell #schelp #schelpen #sand #zand #beachvibes #beachstyle #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CokUXG5ogNw/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[yama-bato]

Charles Donker Shell, 2015 (New Year’s greetings 2016) Etching. – 134 x 134 mm. Collection Ger Luijten, Paris

Charles Donker

Drie Schelpen (Trois coquillages), Circa 2015

[oldsardens]

Balthasar van der Ast - Stilleven met schelpen

[drakenklask2]

Ijsjes kopen met de bankautomaat, blokkenwas, schelpen bestuderen, schilderen, ... thema vakantie is een topper in de drakenklas 🍦🏖

[devosopmaandag]

Verdwenen paradijzen

“Vlinders en bloemen, de donkerrode aarde van de Quantocks en witgepleisterde huisjes in het bos. Dagen zonder einde, met geen ander doel dan met wijd open ogen door de velden naar zee lopen en door de getijdenpoelen waden. Waarom kan mijn film niet terugkeren naar dat paradijs.”, schreef Derek Jarman toen hij 49 was. Drie jaar later stierf hij.

“Terwijl ik dit schrijf komen al die ervaringen weer bij me boven, veertig jaar en meer nadien – het rustgevende gedruis van de golven, en de zilte geur – jongensjaren, het schelpen graven, blootsvoets, met opgerolde broekspijpen – al oogstend de kreek langs – de geur van de zeggevelden ....”, schreef Walt Whitman honderd jaar voor Jarman.

Het verdwenen kinderparadijs is een krachtige literaire bron en wordt ten onrechte als een uitgekauwd onderwerp gezien. Wie zijn of haar schouders ophaalt voor dat verlies is een cynicus of heeft te veel pijn opgedaan als kind.

Gisteren zat ik in de benedentuin, onder het lichtgroene dak van een grote beuk. Ik zag dat er in het gras gewroet was. Reeën, volgens eigenaar Craig, ze zoeken de laatste beukenootjes. Ik hoorde de Maulde stromen, en zachter, bijna als geritsel, het stroompje dat kronkelend achter mij loopt. Het was daar dat ik eerder voor het eerst van mijn leven een onooglijk geel bloemetje zag, de 'goudveil'. De hemel was stralend blauw, Mont Loron stond pront in mijn blik. Mijn borduurwerk liet ik zakken. Ik was voor even in een paradijselijk moment beland. “Het was. Het zal nooit meer zijn. Herinner.”, schrijft Paul Auster tot slot in 'Het spinsel van de eenzaamheid. Twaalf dagen geleden stierf hij. Ik zal hem herinneren.

Ik kwam op dat goed bewaarde kinderparadijs omdat ik achterin de benedentuin een pol met dotterbloemen vond. Ze horen niet hier maar duizend kilometer noordelijker. Dotterbloemen vormden met zwanenbloemen, pinksterbloemen, en lisdodden mijn bloemenwereld als Indisch kind in het Friese weidelandschap. Ik hoefde maar de straat uit te lopen en ik kon ze al tegenkomen. Dat duurde niet lang, want de nieuwe tijd stond met heipalen en hijskranen te dringen.

Walt Whitman groeide op op Long Island. Hij schrijft over iets waar hij zielsveel van hield: het rapen van meeuweneieren. Onlangs kreeg een 71-jarige Brit zijn derde gevangenisstraf voor het stelen van enkele duizenden eieren uit nesten van zeldzame vogels. Hij had het als jongen van zijn vader geleerd, en kon er niet mee stoppen. Zijn verzameling oogt prachtig. Op onze kwetsbaar geworden planeet en in ons schuldig natuurbewustzijn is het rapen van meeuweneieren en nachtzwaluweieren volstrekt taboe. Het is een ander soort dood van dat kinderparadijs. Ooit vond ik samen met Baukje Fokkema, op ons negende, een kievitsei in de weilanden van Wolvega. We waren euforisch. Het was, het zal nooit meer zijn, herinner.

[jurjenkvanderhoek]

ZIJN WIJ NIET ALLEN VERZAMELAARS?

Verzamelen zit de mens in het bloed. Een passie die niet weg te denken is uit onze wereld. Het is van alle tijden en iedereen heeft er een handje van. In prehistorische tijden was de mens jager-verzamelaar. Uit noodzaak jaagde men een prooi na om eten te verzamelen, om te overleven. Graan werd verzameld om brood van te bakken, later. En nog steeds zit die drang in onze genen. We jagen macht en aanzien na om geld te verzamelen, om te kunnen overleven. De verzamelaar is altijd op jacht, eeuwig speurder. Om net dat element aan het bezit toe te voegen dat nog ontbreekt. Men kan stad en land afreizen om juist dit kopje aan het servies toe te voegen. Of die postzegel te bemachtigen om een straatje compleet te maken.

Verzamelingen kunnen geruild worden, althans delen daarvan. Er worden tal van ruilbeurzen georganiseerd, voor ieder attribuut dat maar verzameld wordt en kan worden. Goed beschouwd is een winkel ook een ruilbeurs, echter is dan het verzamelde geld inzet om een nieuw kledingstuk aan de garderobe toe te voegen. En wie op reis gaat verzameld herinneringen, maakt foto's, brengt souvenirs mee. Alles wat los en vast zit valt te verzamelen.

Blijf ik bij mezelf als verzamelaar, dan schreef ik op welke biermerken ik ooit dronk - ooit begon ik aan het afweken van de etiketten en het bewaren van de doppen. Ook ben ik eens begonnen aan een verzameling elpees en cd's. Een collectie kaarsen deed ik de deur uit, ze namen teveel plaats in en moesten voortdurend worden afgestoft. Dat is een bijkomstigheid van het verzamelen, het moet ergens geordend worden opgeslagen of attractief uitgestald zijn. Maar dient het zichtbaar te zijn of zit het geluk enkel in het bezit. Vraag het de kunstverzamelaar, die niet voor alle kunstwerken plek in huis heeft en het onderbrengt in een kluis. Of het uiteindelijk verkoopt of schenkt aan een museum. Of er zelf een museum om laat bouwen en doet inrichten.

Kunsthistorica en archivaris Inge Misschaert schreef een interessant boekje over verzamelen. Als verzamelaar van boeken die ik ben ligt het nu aan mij voor. In "Verzameld!" beschrijft zij gepassioneerde verzamelaars door de eeuwen heen. Een must-have voor de echte verzamelaar. Niet enkel om de bibliotheek uit te breiden, maar zeker om inzage te krijgen over het wat en hoe, het waarom en waartoe. Wat kan verzameld worden, hoe bouw je een verzameling op en op welke manier breid je deze uit. Waarom zou je gaan verzamelen, bijvoorbeeld boeken of platen. Waartoe dient een verzameling. Postzegels en schilderijen vermeerderen in waarde, in de loop van de tijd. Maar voetbalplaatjes en suikerzakjes raken uit de tijd, verliezen waarde.

Een verzameling heeft voor de verzamelaar waarde, maar ieder ander kan dat bezit verwaarlozen. Het is maar net wat het is en hoe het in de smaak valt. Die oermensen bewaarden hun jachttrofeeën door ze op grotwanden te schilderen. Zo hielden ze de herinnering aan wat ze voor wild gezien hadden levend. Wij kijken nu bewonderend naar die verzameling. Het is een best bewaarde collectie. Maar met andere verzamelingen is minder omzichtig omgesprongen. Zo zijn de collecties in de piramiden en grafheuvels door schatgravers bij roof teniet gedaan. Hoewel deze dieven ook weer op jacht waren om hun bezit te vergroten. Zo is een verzameling een levend geheel, toch heel dikwijls zit er beweging in. Wordt het groter of krimpt het. Gaat het over op een andere eigenaar of verdwijnt in de vergetelheid.

Inge Misschaert is in de archieven gedoken om verzamelaars boven water te halen. Een archief is natuurlijk ook een verzameling, een collectie aan kennis en feiten. Zo heeft het aantal samenraapsels dat verzameling genoemd kan worden een eindeloze reeks mogelijkheden. Misschaert is met opzienbarende documenten en voorwerpen uit de kast gekomen, waarmee zij sappige anekdotes kon noteren in haar boek. Als kind legde zij zelf een verzameling vondsten aan en bewaarde deze in een sigarenkistje onder haar bed. Schelpen, stenen en scherven, takjes, knikkers, stickers en later postzegels. Veel dingen waren mooi en waardevol genoeg om ze niet weg te gooien. En heb je eenmaal de smaak te pakken dan is er geen houden meer aan. Dan is er zoveel materie voorhanden om te bewaren. Ga ik nogmaals op mijzelf af, dan zocht ik eieren, blies deze uit en stopte ze tussen houtsnippers in dozen. Vond ik een compleet leeg nest, dan werd mijn verzameling eieren in mijn ogen van groter waarde.

De thema's die Misschaert in haar boek aan bod laat komen zijn even divers als de collecties zelf: literatuur, geschiedenis, kunst, natuur, architectuur, filosofie en nog veel meer. Ze beschrijft verschillende intrigerende verzamelaars. Als student kunstgeschiedenis liep Inge vier jaar tussen allerlei verzamelingen rond. Niet alleen de collecties bestudeerde zij, ook de evolutie van het verzamelen. Want door de tijd veranderden de verzamelaars en werd er verschillend naar het samenstellen van een collectie gekeken. Een verzameling is nooit af, vindt Inge Misschaert, haar boek is dan ook even oneindig. Het is een legering van bontgekleurde en gepassioneerde verhalen zonder volledig te willen zijn.

De uitgave is een verzameling verzamelaars en verzamelingen, een collectie om inzage te krijgen in deze bijzondere menselijke eigenschap. Maar is niet compleet, zoals veelal elke verzameling niet compleet is. Altijd zijn er weer andere inzichten, nieuwe verhalen, verschillende samenstellingen. Zo zoals er altijd uitbreiding is van een verzameling, de verzamelaar op zoek blijft naar een zo compleet mogelijk bezit. Op jacht gaat op beurzen, speurt op markten, doolt in kasten en dozen. Op zoek naar precies die kop en schotel. Mogelijk is daar net dat nog ontbrekende schilderij van die kunstenaar te vinden.

Misschaert citeert in haar boek de Nederlandse dichter en acteur Ramsey Nasr: “Reizen zonder te hoeven bewegen is de drijfveer van veel verzamelaars.” Nasr is een verzamelaar pur sang, zoals er vele in het boek genoemd worden. En hij heeft het bij het rechte eind, want met jou verzameling kun jij onderweg zijn in je hoofd. Je hoeft er je stoel niet voor uit te komen en toch beleef je de meest indringende avonturen. Want ieder onderdeel, elk element in die verzameling heeft een eigen verhaal. Het verhaal van zichzelf, maar ook de herinnering aan waar de vindplaats was en hoe het in de verzameling terecht is gekomen. De meeste verzamelaars zijn geen fijnproevers maar veelvraten, ze willen alles bezitten in het thema of van de maker zonder daarbij kieskeurig te zijn. Want schrijft Misschaert “diep menselijke gevoelens zijn met het verzamelen verbonden: trots, hebberigheid, bezitsdrang, aantrekkingskracht, liefde, verliefdheid, drift, jaloezie, afgunst, koesterdrang. (…) De collectie is voor hen sterk levend en neem een belangrijk deel van hun leven in beslag, of is minstens sluimerend op de achtergrond aanwezig.”

De uitgave “Verzameld!” is een onmisbaar naslagwerk voor de verzamelaar. Om hun passie bevestigt te zien door die andere verzamelaars genoemd in het boek. Verwantschap te voelen met die verzamelaars. Zich te herkennen in de verhalen van Misschaert. In de hoop en in de wanhoop, die op het gebied van verzamelen universeel is. Voortdurend is de verzamelaar alert op een nieuwe vondst, het veroorzaakt stress en geeft problemen bij het behouden en beheren. Ik zie mezelf terug in de teksten, begrijp de achtergronden. Ieder ander zal dat naar mijn menig ook doen, want zijn wij niet allen verzamelaars?

VERZAMELD! Gepassioneerde verzamelaars door de eeuwen heen. Inge Misschaert. Uitgeversmaatschappij Walburg Pers, 2023.

[l5-gbsdehorizon]

De vangst inspecteren: krabben, garnalen, vissen, schelpen, …

Wie durft het vastnemen?!

🦐 🦀 🐟

[jannekebooister]

Schelpenhanger - potloodtekening/ Pendulum with shells - pencil drawing by Janneke Booister Via Flickr: Pencils on I Love Art Mixed Media paper 250 g/m2. 

Colours used are Sepia, Brown Ochre, Olive Green, French Grey, Primrose Yellow, Pink Madder Lake, Scarlet Lake, Cobalt Blue; all Derwent Watercolour pencils and 2B; Derwent Graphic pencil. 

My own reference 

Paper size 21 x 30 cm (A4) available 

Het verhaal van deze tekening is te vinden in mijn blog / The story of this drawing can be found in my blog jannekesatelier.blogspot.com/

[brilmans]

Duitse prenten

In de binnenstad van Wiesbaden huist een waardig antiquariaat. Geen ieder hoe die heet, maar hij zit recht tegenover de dm-drogisterij aan de Neugasse. Zo als het hoort, is zo goed als elke centimeter muur in de zaak gevuld met boeken en daar waar nog ruimte rest, hangt een mooie oude prent. Als je wil, kan je er uren grasduinen. Helaas had ik daar zelf, tijdens mijn bezoek, de tijd niet voor. Ik had krap een kwartier. Maar dat was meer dan genoeg om vier mooie prenten op de kop te tikken. Oude kleurenlitho’s voor een schappelijke prijs.

Drie van de vier platen komen uit de 6e editie van de Meyers Konversations-Lexikon en een uit de 14e van Brockhaus’ Konversations-Lexikon. Tot mijn verbazing bleek er bij nadere inspectie aan laatstgenoemde prent nog een extra pagina te zitten. Een pagina die tweezijdig zwart-wit was bedrukt met diverse weekdieren. Een mooie meevaller!

Meersesfauna II.

Meersesfauna III.

Meyers Konv.-Lexikon, 6. Aufl. Bibliograph. Institut, Leipzig. Zum Artikel ,Meersesfauna’.

Würmer I.

Meyers Konv.-Lexikon, 6. Aufl. Bibliograph. Institut, Leipzig. Zum Artikel ,Würmer’.

Weichtiere. I.

Weichtiere. II.

Weichtiere. III.

Brockhaus’ Konversations-Lexikon. 14. Aufl. F. A. Brockhaus, Georg:-artist. Anstalt, Leipzig.

[kestarren]

'Schelpen stilleven ~ Seashells still life', by Henk Helmantel, 1999.

[chantalvdreijden]

Weet je wat ik wel zou willen zijn... een schel(e)pengordijn 🤪 #shells #seashells #seashellcurtain #schelp #schelpen #interiordecor #interieurdecoratie #blackandwhite #blacknwhite #bnw #bw #bws #noir #monochrome #zwartwit #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CoS5_uzL7up/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[mybeingthere]

Erik Andriesse (Dutch, 1957-1993), Schelpen [Shells], 1988. Pencil, chalk, watercolour and ink on paper, 72.5 x 110 cm.

[deberghuthorizon]

Wat een topdag! Samen met de dino's uit het eerste leerjaar trokken we richting de zee. Putten graven, schelpen zoeken of andere strandspelletjes? Geen probleem voor de Berghut... wij voelen ons overal thuis! Op de blog van de dinoklas zijn er nog meer foto's te zien!