#salubong

[sorqpmusicmin]

Salubong

Nabuhay akong muli, Aleluya! Ako’y laging na sa’yo, Aleluya!

Nabuhay akong muli, Aleluya! Ako’y laging na sa’yo, Aleluya!

Nabuhay akong muli, Aleluya! Ako’y laging na sa’yo, Aleluya!

[cristan5]

[raptorfull]

Hawaiian Year Ends Party 🥳 #akosiraptor #salubong #2023 (at Secret Garden at Pansol de Biňan) https://www.instagram.com/p/Cm1XbszSa1_/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[kimhortons]

nakakatuwa pala sa threads no? haha. may nabasa akong random post dun na gusto niya raw ng iphone, pero ayaw niya daw ng isang bagsakan kasi masyadong mabigat. gusto niya daw ng installment, sabay bigla nag tanong if sino raw willing magpa swipe or GGives installment. napa salubong yung dalawang kilay ko na natawa ng onte, kasi magtatanong ka sa public ng ganon, as if merong stranger na papayag magpa utang ano? hehe. pero natuwa ako sa mga replies sakanya ng ibang users dun, binigyan siya ng ibang option, either kumuha siya ng sarili niyang cc, mag home credit, mag postpaid or mag delayed gratification. isa lang ata nabasa kong medyo negative dun, subtle pa. hehe. wala lang, kung sa Facebook or Twitter siguro yun, na bash na siya haha. ano bang meron sa threads at parang puro responsible people who know how to use social media right ang andun? hahaha. di naman ako masyadong natambay sa Threads, nag babasa lang ako dun minsan pag natripan ko. wala pa masyadong katoxican. lalang skl. hehe

[pannaginip]

“Salubong,” the reenactment of Jesus’ meeting with the Virgin Mary after he rose from the dead

📍Manila Cathedral, Intramuros, Manila

📸 Angie de Silva/Rappler

[pmxla]

annually doing the bday salubong at the office bcs my leave requests were always denied 🥹😂

[g-rasyaana]

📍Walkerville, Victoria

Amazing weekend camping & hiking with friends I made here in Australia 💜 It was Hazel and Albert's birthday salubong too. Migrating to a different country could be tough but I'm grateful I have these people with me to help cope up. Looking forward to more gala! 🫶🏻

[no-keyy]

Birthday salubong 🥳🍻

[conscurlzzz]

First of all, the Lord is good, gracious and merciful. Di nya kami pinabayaan all throughout. 🙏🙏🙏 PRAYERS CAN MOVE MOUNTAINS!

I would just like to thank and appreciate my hubby once more. I FINALLY PASSED THE BAR!!!! 😭😭😭😭

Photo was taken during salubong :( pagod na pagod nako nun pero first time.ko makareceive ng flowers nun in public 🥺🥺🥺

Anyway, mahal na mahal ko talaga yan, salamat sa pagaalaga sakin nung bar review and until now. Ngayong atty nako mas kayang kaya kita ipaglaban kahit kanino 😭😭😭 I AM SO BLESSED TO HAVE YOU IN MY LIFE. I love you so much @luminoxxx

[herwrittenheartbeats]

It's been a week since Med school started! It was not all smooth but Alhamdulillahi katheeran for getting through, nonetheless.

Last Saturday, we had our OK KA DOK freshmen salubong, intended to set the tone for us, first years, as we begin this journey. In that program, we had a breakout session to which I was asked, "what do you promise your five-years-from-now-self?"

I thought I might as well write here my response so I could safekeep and go back to it every time I will need it, In Shaa Allah.

💌

To my future self, five years from now..

I promise that I will be happy and proud of you whatever may happen, wherever life may take you, and whoever you may become. Because I know that in between the years, you will always give your best. It's not gonna be easy for you, but surely your resilience and faith will see you through, along with the tawfeeq of your Rabb.

I promise that I won't be hard on you even when our plans won't go the way we want them to be. I will hold on to the fact that Allah is still the Best of Planners, and He will write our story better than us.

I promise that I will be your greatest cheerleader and your loudest applauder when you finally get that coveted M.D. after your name, In Shaa Allah.

Above all, I promise that I will keep on praying to Allah that may all of your sacrifices and striving for His sake will be worth it after all, that may He enable you to be the doctor you have always wanted to be — a doctor who has the Deen as the heart of her career, a doctor who will benefit the Ummah, bi'idhnillah.

---

— من جدّ وجد. بسم الله!

[solreix]

series of events where osamu miya may be keeping on burning bridges between being your roommate and... your what?

or

madalas kang pagod. sa acads. sa byahe. sa buhay. what if may osamu miya ka namang kasama?

ang alam mo kasi, roommate lang. pero gawain ba talaga ng roommate na gumising nang mas maaga sa'yo para lang masiguradong makakain ka ng breakfast?

"yn, kain na rito. saglit lang kumain." rinig mong katok niya mula sa labas ng kwarto mo.

mabilis kang napakislot nang mapansing nakatulugan mo na ang binabasa. agad kang tumingin sa oras ng cellphone, at napabuntong-hininga na lang nang marealize na minuto ka pa lang namang nakakatulog.

"osamu—" salubong mo nang buksan mo ang pinto. "nakatulog ako, thank you sa paggising."

pinanood mong umangat ang kilay ni osamu. "what do you mean nakatulog? ngayon ka pa lang nakatulog?"

you nodded as you stuffed yourself with the chicken sandwich he made. imbis na umupo, lutang kang sumandal sa ref habang iniisip ang mga inaaral mo kanina.

"pa'no mo pa naiintindihan readings mo niyan?" tanong nito. tulad mo, imbis na umupo ay sumandal naman ito sa pader ng kusina. he crossed his arms over his chest, making his arms protrude as he was only wearing a grey muscle shirt. "matulog ka muna," malumanay nitong dugtong.

"hindi pa pwede eh. may ilang page pa akong kailangan basahin, kapag na-delay ko, hindi ko na maabutan yung iba," paliwanag mo.

"kahit power nap lang. gigisingin kita after 20 minutes, swear."

"wala kang pasok?" tanong mo kahit obvious naman sa suot nito ang sagot.

"wala. don't mind me, yn. you should sleep." osamu pushed himself off of the wall, and walked towards you. sakto namang nakainom ka na ng tubig nang hawakan niya ang mga braso mo at marahang itinulak pabalik sa kwarto mo.

roommate mo lang. pero handa itong i-ditch ang sarili niyang klase kahit pinilit mong huwag na, maihatid lang ang naiwan mong laptop sa campus niyo dahil alam niyang ito ang tin-trato mong lifeline.

"osamu!" maluha-luha mong binuksan ang pinto ng condo niyo. you know where to find the person you're looking for, kaya naman dumiretso kang kusina, only to see him already removing his apron and walking towards you.

"what? anong nangyari?" panic was quite evident in his voice. maging ang mata nito ay malikot, at parang sinusukat kung may mali sa iyo habang hawak ang dalawa mong braso.

"i wouldn't know what i'd do kung wala ka," you blurted. "nagustuhan ni attorney yung presentation ko kanina. and that professor isn't always vocal about his appreciation. imagine what would have happened if hindi mo nadala mo yung laptop ko," dire-diretso mong kwento dahilan para hingalin ka.

pero mabilis si osamu. he already had glass of water in his hand as you finished your story. hindi mo halos namalayan kung kailan siya umalis, at bumalik para hawakan ka muli sa braso bilang suporta.

"ayan yung prof na sinasabi mo last time, 'no? yung halos hindi niyo alam kung pa'no ipplease kahit na may criteria naman siya?"

"yes! you were listening pala," mangha mong sagot matapos inumin ang tubig na bigay niya.

"syempre, silly." he chuckled, and ruffled your hair. bago mo pa man siya masaway ay siya na ang humiwalay at bumalik sa kusina.

you immediately followed him, and watched as put his apron back. you leaned on the counter, habang ito ay naghahalo ng kung ano sa pan. "malay ko ba! you were playing that time, mas naaalala ko pa nga yung mga trashtalk ni atsumu kaysa sa response mo." you huffed.

"really?" he glanced at you. "sorry, naka-focus nga siguro ako sa laro no'n. but i was also focusing on your stories, to be fair."

"weh?"

osamu laughed. he put the back of his fist on his mouth. "oo nga. try me."

"hmmm..." you squinted your eyes as you think of things you told him. pero masyadong marami iyon. osamu is always the witness of your chismis, rants, and even breakdowns.

totoo atang hindi mo na alam gagawin kung wala siya rito.

"then, anong score ko no'ng umiyak ako sa rizal?"

once again, osamu glanced at you, this time, with a smirk. "easy. 11/30."

"what—"

"and that's not even your fault. hindi pumapasok ang rizal niyo noon, and you had to self-study pero hindi mo nagawa kasi may exam din kayo sa major. basically, you sacrified your rizal," paliwanag nito nang dire-diretso. as if he was so sure about what he's saying kaya napasimangot ka na lang.

"chamba!" umirap ka. "eh ito—"

at sa ganoon lang nagpatuloy ang gabi niyo ni osamu. both of you continued reminiscing memories, and the rangs you've told to each other. napuno ng tawa ni osamu, at yamot mo ang lamesa. but surely, this will be one of those nights you'd keep in your happy pocket.

pero ang alam mo kasi roommate lang talaga. kahati sa renta, sa utilities. ngayon, bakit parang nalilito ka na.

o siguro, roommate lang naman talaga. roommate na iniwan ang tropa sa inuman, masundo ka lang dahil nasabi mong wala kang masakyan.

"sabi ko sa'yo 'wag na eh," sabi mo nang makapasok sa kotse niya.

osamu only leaned closer to you to out your seatbelt. he backed away, and grinned at you. "nakasakay ka na oh."

"ewan ko sa'yo, osamu."

the drive was long. and quiet. mukhang alam ni osamu na pagod ka, kaya naman hindi ito nagsasalita. but it's not awkward as both of you nodded along with arctic monkeys' do me favour.

"crush ko talaga si alex turner," you muttered, voice rasped.

"taas naman, yn," biro nito.

pabiro mo ring sinuntok ang balikat niya. "hindi ko naman sinabing may chance ako! crush lang eh."

humalakhak si osamu. "taas para sa'kin. boses pa lang, hindi ko matatalo 'yan."

your hands faltered with what he said. bahagyang nanlaki ang mata mo habang nakatingin pa rin sa kaniya.

"p-pinagsasabi mo," you asked as you tried to mask your nerves by being mean.

"alex turner 'yon, osamu lang ako."

"osamu—"

"do me a favour... and break my nose..."

kung kanina ay seryoso ka, hindi mo napigilan ang halakhak na lumabas sa'yo dahil sa attempt niyang paggaya sa accent at boses ni alex turner.

"a-ano ba!" muli, hinampas mo siya sa balikat. mas lalong nadagdagan ang tawa mo nang ituloy niya pa ang exaggerated and faux british accent niya.

"what? pasado na bang alex turner pero sa'yo lang?" nakangiti nitong tanong, ang mata ay nasa harap dahil sa pagmamaneho, pero makikita ang nunka-nunka nitong pagtingin sa'yo.

pumikit ka. "ewan ko sa'yo."

[evallykyot]

HINAGPIS NG ISANG TAONG NASAKTAN!

Hikbi, takot at taranta ang aking nadama------ ano kaya itong, aking ginawa!!! Andaming mata ang naka-amba, sa isang katulad kong nagkasala.

Dali dali akong umakyat sa aking kwarto. Pagkasara ng pinto’y unti- unting sumalampak ang aking basang basang katawan sa aking higaan. Gusto kong sumgiaw, subalit ayaw lumabas ng aking tinig na gustong-gusto isabog ang aking dibdib.

Unti- unti akong nawawalan nang lakas. Nanlalamot ang aking buong katawan, tama ba, ang aking desisyon?

“Hayop ka!”, ika ng kanyang sarili, pinilit niyang sinisigaw ng basag niyang boses. Paulit- ulit.

Sikat na ang araw nang magising ang kanyang ina, dahil sa pagkakagulo sa kanilang tahanan.

“May---- patay na bata sa ating kubeta”, naririnig niya ang sigawan ng kanyang mga anak.

“Ano ang nangyayari? Bakit kayo nagkakagulo?”, nagugulohang tanong ng kanyang ina.

“May tinapon na bata sa ating kubeta, inay”, ika ng kanyang lalaking anak.

Nagkumpulan na ang kanyang pamilya sa kanilang kubeta. Lahat ng kanyang mga pinsan at mga tito at tita ay nakikiusyoso at nagbubulungan na parang mga bubuyog sa lansangan. May mga nagtatawag na ng kapitbahay, at kabarangay. Sabi ni Carlo, siya daw ang nakakita ng nakakaawang bata. Ngunit sa kakapalan na ng tao sa kanilang tahanan at ito ay napako ang kanyang paningin sa isang papel na nasa tabi ni carlo.

Tinakbo agad ni carlo ang isang papel. Ngunit bago pa siya makarating ay hinawi agad siya ng isang Magandang babae, ang bisig ni carlo.

“Rosy, respetuhin naman natin ang bata, baka makonsensya pa ang ina nito at umamin pa sainyo”, salubong ni Remi sa kanya, isa sa kanyang kapatid.

“Ano ba kasing nangyari”, tanong na nagugulohan at nagtataka parin si aling Rosy.

“Kanina kasi, maliligo na sana ako, kaso Nakita ko nalang sa gilid ng inidoro ang isang batang patay na” akala ko ay, hindi ito bata. Ngunit noong tinangka ko nang hawakan at kunin ay, Nakita ko na bata pala talaga ito. Hindi ko alam kong pinalaglag o sadyang nalaglag.

Anim silang magkakapatid dalawang lalaki at apat na babae. Carlo, Geny, Carmin, Eva, Ivy, Gideon. Panganay si Carlo, pangalawa naman si Eva, pangtalo naman si Carmin, pangapat si Ivy, panglima si Gideon at bunso naman si Geny. Anak sila ni Aling Rosy at Mang Boni, nakatira sila sa isang bayan sa malayong probinsya. Masaya at tahimik ang kanilang bahay, ngunit isang araw ay ganito na ang nangyari sa kanila.

Hindi mawari ni Ating Rosy kung ano ang kanyang mararamdaman, sobra siyang pinagpapawisan. Dumadagondong ang kanyang kaba na tila’y di’ na uubra ang salitang kalma.

“Diyos ko, huwag naman po sanang isa sa mga anak ko!”, ang kanyang binubulong sa kanyang sarili habang naglalakad papuntang sala.

“Sana’y mali ang kutob ko, Diyos ko!”

Naalala niya ang sinabi ng kanyang anak, noong isang araw. Narinig niya ang pagtatalo ng nobyo at kanyang anak sa sala. Na tila’y may malalang problema na kailangan kung malaman agad. Ngunit naisalawang bahala ko ito, inisip ko kasing Malaki na sila. Kaya na nila ang kanilang sarili, kaya hindi nako gumawa ng aksyon.

Agad niyang, pinasok ang kwarto ng kanyang anak.

“Geny!”, pagalit nitong pasigaw. Sabay tapik sa mainit na katawan ng kanyang anak.

“Anong nangyayari? Bakit ganyan ka kainit?

Hindi, umiimik si Geny. Ngunit rinig mo ang pintig ng kanyang pusong mabilis ang pagtibok. At unti- unti’y pinakakawalan ang isang hikbi. Mahina, malakas. Lumalakas ng lumalakas.

“Nay!”, basag ang kanyang tinig nito.

Sa Nakita at narinig ni Aling Rosy sa kanyang anak ay, gusto na niyang gumuho. Mukang tama ang kanyang hinala sa kanyang anak, nawawalan na ng lakas ang mga tuhod ni Aling Rosy. Marahil nga’y sumuko ang kanyang anak sa pagpasan ng isang problemang mabigat niyang dinadala.

“Nay, patawarin muko. hindi ko alam ang gagawin ko! Mabigat na kasi Nay!!!!!!!

“Nay!”, pasigaw na sabi ni Geny sa kanyang ina.

Hindi umiimik si Aling Rosy, hindi alam ang kanyang sasabihin sa kanyang anak.

“Ginawa mo iyon?”, ika ng kanyang ina.

Hindi alam ni Geny ang sasabihin, kaya umiyak nalang siya.

Magbaliktanaw---- noong narinig ni Aling Rosy ang magnobyo na, nagsusumbatan sa kanilang sala. Nagtanong siya sa dalawa.

“Anong pinagaawayan niyong dalawa?”, ika ni Aling Rosy.

Hindi makaamin si Geny at ang kanyang nobyo, badyang natatakot umano ang dalawa na malaman ng magulang ni Geny na, buntis si Geny at tatlong buwan na ito.

“Ano nga?”, saad ulit ng kanyang ina.

“Inay, huwag po kayong magagalit. Sapagkat kami po ay nagkamali.

“Ano?”, ika ng kanyang ina.

“Tita-----nabuntis ko po si Geny”, ika ng kanyang nobyo.

Napailing nalang ang ina ni Geny, hindi alam ang sasabihin. Ilang minute nalamang ay nakaimik si Aling Rosy at saad niya.

“Hindi pwede, ipalaglag niyo ang bata. Masyado pa kayong bata para magkapamilya. Kaya kung maari, hindi dapat mabuhay ang bata. Tandan mo Geny, isang kain, isang tuka lang tayo. Kaya hindi ka pwede mabuntis!”, saad ng kanyang ina na nanginginig sa sobrang galit sa kanyang bunsong anak.

Iyak ng iyak ang dalawang magkasintahan, dahil gusto nang dalawa na buhayin ang kanilang sanggol.

Knock, knock, knock……

“Nay! papasok nako” Saan na yung baon ko?’, saad ng pangalawa niyang anak.

Nagising si Aling Rosy na tila’y basang basa sa pawis. Napanaginipan niya ang kanyang bunsong anak na si Geny.

“Anak, kelan muko papatahimikin?”, ika ni Aling Rosy.

“Sanay, patawarin muko sa aking nagawa, nagawa ko lang iyon dahil sa galit”, saad ulit niya.

Habang papasok si Geny sa kanyang kwarto, ay agad ding pumasok si Aling Rosy at habang nakahiga ang kanyang anak sa kanyang higaan, agad nitong kinuha ang kutsilyo at sinaksak umano ang kanyang anak.

Lungkot at hikbi ang bumalot sa gabing iyon, nadala si aling Rosy sa kanyang galit kaya niya nagawa iyon.

“Bakit ang anak ko pa, ang naging kabit ng aking asawa”, saad niyang pasigaw

Paulit- ulit niyang sinasabi na….

“Bakit ang anak kopa?”

“Hayop ka! Boni”,” bakit ang anak pa natin”, saad niya.

Noong nagsisigawan sila sa sala ng kanyang nobyo, narinig ni Aling Rosy na ang kanyang anak at ang kanyang ama ay may relasyon at hindi ang nobyo niya ang nakabuntis sa kanya. Ngunit gustong akinin ng kanyang nobyo ang dinadala niyang sanggol para hindi siya mapalayas sa kanilang bahay. Sa sobrang pagmamahal ng nobyo ni Geny sa kaniya ay handa siyang magtrabaho kahit hindi niya ito anak. Pinatay si Geny ng kanyang ina, dala ng matinding galit, sinabi niya sa kaniyang anak na ipalaglag ang bata. Kaya sinunod ni Geny ang sinabi ng kaniyang ina, para hindi siya mapalayas sa tahanan nila. Ngunit sa kasamaang palad ay pati siya ay pinatay.

[shoodleynoodle]

01.01.24

Unang labas ko ngayong taon!! Pinavisit kami ng cousin ko sa new house nilaaaa. Kahit na ilang oras nila akong tinry tawagan at i-message kasi nalate ako ng gising at 7am na kaming natapos mag-inom nung salubong. Ahahaha. Happy me kase minsan lang sa isang taon talaga kami magkita-kita na magpipinsan, usually pa kapag inuman eh di naman kami magkakasama talaga sa iisang lugar kasi di lahat eh nag-iinom. Ahahaha. Ang lala ko pa man din ma-sepanx sa kanila kase bunso ako sa side na to ng family. Hahahaha.

Inaya na rin kami mag-sleepover ng pinsan ko para ma-testing yung guest room nila, charot. Inaya nya lang kami uminom rin at maglaro ng PS5 magdamag. Ahahaha. Enjoy naman ako kase di talaga ako malaro na tao since wala naman akong sariling equipment pang-ganyan. Kung may pera siguro ako. Naglarao lang kami overcooked at WWE. Tinry ko rin simulan The Last of Us sa kanila pero di ko natapos kase ang corny kapag may mga kasama ako tas ako lang yung naglalaro. Ahahaha.

After namin mag-inom, jusko, inaya pa ako ng mga pamangkin ko na manood ng movie. Hahaha. Ending, wala uli akong tulog. Puyat siguro ako buong 2024. Ahahahaha.

[whooolaanmo]

Birthday Salubong!

November 15, 2023 12:03 am

[grvntld]

waaaaaahhh im finally home 🥹 i miss moosey, our furbebis, our bed, our whole home, tbh!! ive olredi unpacked my stuff bc yAs, im one of those people. lol. i just rlly cant let clothes, especially used ones, sit in a bag for quite some time. plus, ive picked this habit up from when i used to travel a loooooooot lot lot like rlly a lot. there was a time when i would just go home to unpack and then pack again.

enihoot, im happy im home now. i did enjoy my werq trip, ngl, but nothing rlly beats finally getting home and my loved ones making salubong after my trip. dazz all for now. my eyelids are heavy na so good nightyyyy~ ♡

[shunyown]

May nagtanong kung pupunta daw ba ako ng tsamu sinagot ko agad ng hindi. Matagal na nakabook yung ang huling el bimbo namin bago pa maiannounce yung fusion. Alam ko na rin na may fusion ngayong taon dahil may ginanap na Salubong para sa fusion na malapit sa office namin last december tas si jake din ang may hawak.

Ingat sa mga pupunta. Meron pa ata silang pasabog para sa mga aattend alam ko. Enjoy. :))