#sızmasın

[allaazz2024]

"Sakin bir hayat yaşamak isteyen yalnız yaşamalı ve pencerelerini kapalı tutmalı"

Toplumun havası onun içine sızmasın diye.”

[heryeregeckalmaustasiaiss]

Sezen. Aksu ' ben sende tutuklu kaldım' diyordu...

Ama tutukluluğun muhabbet değildi be gönül kuşum... zamanı geldi, tek hücreli koskoca göğüs hapishanemden koşarak çıkıp gittin...çıkarken bağıra-bağıra Bi daha hiç dönmemeyi diledin...

Şimdi nasıl yağmur sızmasın çatlak hücremin soğuk duvarlarına...

[iremisteaa]

aramızdan su sızmasın istedim şuan bir okyanusun ortasında tek başımayım

[egotangoo]

kendine yeni bir oyuk bul Julia

yeteri kadar kırıldın

istesen de güzel bir güne varmayacak dilimiz

dramatize edildik olabildiğince

kimsenin kimseye eğilmediği bir uçurumdur artık burası

herkes bir diğerinin kör kuyusu

herkes birbirine kapı komşusu olduğu kadar düşman

herkes avlusuz bir ev kadar mutsuz

güz bahçelerinden sızan sesini

buruşuk sularımızı

ve bu yalan yanlış yağmurları alıp yanına git

kaçır aklını dağlara

kalmak, fena bir üzülmek halidir çünkü

yüreğini sakla herkesten

ve tanıma kahrımız gibi çağlayan bu ırmakları

oturup ağlanacak haldeyiz, görüyorsun

kırılmak, tedirgin etmiyor artık hiçbirimizi

bu yüzden yeni bir oyuk bul kendine Julia,

terket bizi

ben alıştım ne de olsa bir eşya gibi yaşamaya

affedilmek umuduyla kalbimi de taşıyorum yanımda

umudum uçsuz,

okuduğum tüm kitapların allah’ı rahman ve rahim ne de olsa

sen aldırma benim kalbimin kapı gıcırtısına

sırtımı dayayacak bir dağ çizebilirim odamın duvarına

sen en iyisi mi bir an önce çıkıp yeni bir bahçe bul kendine

biliyorum

içeriye yani dünyaya çağrıldığımız vakit,

her şey için ”evet” diyen ağızlarımız vardı

seninki gülden bozmaydı biraz, hatırla

ve henüz ”hayır” demek yatmamıştı aklımızın sularına

bu yüzden buradayız şimdi: dünya hapsinde!

eskide kaldı o karanfilli, güneşli gün şiirleri

şimdilerde içerisi kan,

içerisi bir kadının üzgün hali kokuyor Julia

korkuyoruz neden ağladığımızı anlamalarından

ağaca benzemiyor, ağaç diye baktıklarımız

dağlar,

dağlar sıra sıra dizilmiş

halimize kederleniyor durmadan

adamakıllı bir yoksulluk gibisin sen Julia

gölge düşer burada kadınlığının türküsüne

gücün yetmez üstelik telaşımıza

solarsın git

bir mucize beklemenin sırası değil

çık ağır koşullarımızın çemberinden

bir ışık gibi dağıl etrafa

çıkarken iyice kapat yedi kapısını da dünyanın

allah’a sızmasın günahlarımızın kokusu

kuşkuyla yaklaş adı insan olan her şeye

gözlerinin içine içine bakma kimsenin

huyunu ve ruhunu sustur

düşünme bizi

endişe güllerini kopar teninden

hadi git Julia

durma

burası bir yangın artık

burası senden başkasına çıkmaz sokak!

[yagmurdamlasindakiatom]

eski evde kapının kenarından ışık sızmasın diye yapıştırdığım şeyin amınakoyayım çıkmıyo

[bitimsiz]

Hiçbir yerden ışık sızmasın. Günler aymasın ve güneş doğmasın. Birikmesin telaşım. Ve sarsılmasın üzerinde yürüdüğüm şu ince ip. Kimliğime bin kılıf diktiğim halde kanlı parçalar içindeyim ben. Bunun anlamını da hiçbir sözlük dile getirmesin.

[kanatlarimvarruhum-da]

Yığın yığın bulutlar var kalbimin üstünde

Bir sürü de kelime var boğazıma dizilmiş

Bir yüreği hissetmek, yüreğinde

Kaybolmak başkasının acısında

Boğulana el uzatırken onunla beraber kaybolmak dibin dibinde

Işığı ararken gözlerini yummak sımsıkı sızmasın diye göz bebeklerine

Yaşamak için bir sebep aramak ve bulamamak

Hiç bir şeyin heyecan vermemesi artık.

Hazırlanmak yavaş yavaş dönüşü olmayan, hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce yol alan gemi seferine.

Dilrâh

[lloriana]

Sana yazacağım aklımdan hiç geçmezdi. edindiğim en iyi arkadaşlardandın. sana yazmak istiyorum sürekli ama yapamıyorum. seni özlüyorum, inan çok özlüyorum. su sızmasın dediğimiz aramıza denizler giriyor bak aptal balık. çokça özledim. en çok da sesini ve o güzel yüzünü. iyi geceler.

[alyalnizliginigel]

sorularla ölmeler

Acele etmedim, içimi öldürürken hiç acele etmedim. Ruhum elimde kanadı önce hiç acele etmedim. Tuttum elimde, insanlara baktım o gizli ovuktan. Hepsi gülüyordu. İçim elimde kanarken benim de yüzüm gülüyordu. Beynimdeki o acı dünyaya sızmasın diye acele etmedim, bekledim kanama dursun diye, kanadı ve sonra yine baktım insanların yüzüne. Yine gülüyordu insanlar. Ne diye gülüyorlardı? Çok mu komikti? İçimin kanaması çok mu uzaktı insanlara? Ben bu kadar yakındayken bu kadar mı uzaktım? Sessizce kaybettim beynimin hakimiyetini, kime kaybettiğimi bilmeden. Sakince durdum, acele etmedim, kaybetmek için de bekledim. Uzakta durdum bilerek, gittikçe uzaklaştığımı bilmeden. Önce ruhumu sonra beynimi kaybettim. Şimdi boş bir ovuktan kendime bakıyorum, kendim sandığım o ovuğa. Boşluğa düşersem boşluk mu olurum anne? Aklım olmazsa ben kayıp mı olurum? Bir antidepresanlık ömrü vardı günümün, ilaçsızlık özlemi ile kaybettim aklımı yine de almadım ağzıma o sahteden mutlulukları. Yaşıyor muyum ben, öyleyse nefes almam gerekir diye düşündüm bu satırları yazarken. Beni neyin öldürdüğünü bilmiyorken beni neyin yaşatacağını nereden bileceğim? Yavaştan deliriyorsun diyorlar, yavaş olduğunu nereden biliyorlar? Bu insanlar ne kadar çok konuşuyorlar.

[donmemeyeminlikadin]

Yak ışıkları karanlık sızmasın odana

[queenofdarkcloudss]

Yıldızlar, kapayın gözlerinizi! Hiçbir ışık sızmasın içimdeki derin, karanlık isteklere...

Macbeth, William Shakespeare

[istersehayatzehrolsun]

Aramızdan su sızmasın isterken şimdi denizler geçiyor

[geceninkarapelerini]

"Yıldızlar kapayın gözlerinizi! Hiçbir ışık sızmasın

İçimdeki derin, karanlık isteklere.

Göz görmesin elin ne yaptığını:

Yine de olsun ama, olsun bu iş,

Gözün bakamayacağı kadar korkunç da olsa."

- Macbeth -

-William Shakespeare

[yedi24haber]

AKP'ye FETÖ sızmasın diye ne yapacaklar

AKP’ye FETÖ sızmasın diye ne yapacaklar

Çok sayıda aday adayının başvurduğu AKP, FETÖ’cülerin sızmasını önlemek için “çapraz mülakat” uygulayacak. Adayların akrabaları dâhil aile fertleri de mercek altına alınacak.

AKP yönetimi, 24 Haziran seçimleri için bir yandan seçim beyannamesi, kampanya ve mitingler konusunda, bir yandan da aday adaylarına yönelik temayül ve mülakatlar için hazırlık yapıyor. 8 günde 7 bin 220 kişinin başvurduğu…

[ehilal]

Ani Hatıra Çarpması

İnsanın canını en çok beklenmedik anda gelişen olaylar yakıyor. En azından benim halet-i ruhiyemde hazır olduğum duygusallıklar az hasarla atlatılabilir cinsten oluyor. Kafam hiç durmaz ki, şurada şu olursa, burada bir daha böyle bir şeyle yüzleşirsem mesela... diye kurgular döner durur zihnimde. Tüm bu kurgular ani gözyaşlarının önüne geçer. Hazırlıklı olurum, vurduğu an bir hatıra, bir söz, bir görüntü yutkunurum ve devam ederim kaldığım yerden her şeye. 

Ama ansızın çıkan küçücük şeyler yok mu, ah lanet olasılar. Mahallede dolaşmaktan korkmuyorum artık mesela. Yavaş yavaş aşıyorum. Onu bana sorabilecek insanları az çok kestirip cevaplar hazırlıyorum içimden. Kısmet böyleymiş deyip yüzüme konduracağım gülümsemeyi biliyorum. Her gün gittiğimiz markete giriyorum hazırlıksız bir anımda. Siparişlerimizi eve getiren, bol sohbette olduğumuz genç karşılıyor beni. 

“Ooo ablacım, hoşgeldin nerelerdesin sen ya” 

“Memleketteydim ablacım. Sen bana oradan yarım kilo soğan...” 

“Hadi sen geldin de abi kayıplara karıştı. Hiç görmüyorum. O nerelerde?” 

Boğazımda düğümle kalakalıyorum. Bir market, marketten tanıdığım bir çalışan arkadaş beni nasıl böyle üzebilir ki? Meyve sebze kasalarının arası daraldıkça daralıyor. Boğuluyorum. 

“Abin yok artık, biz ayrıldık” 

Sonrasını çok da hatırlamıyorum. Alacağımı hızla alıp üzüntü belirtisi sözler, ne söyleyeceğini bilmez haller ve sözlerin tükenmesinden kaynaklı oluşan sessizlik ile yüzümü, ellerimi, mimiklerimi kontrol edemeden atıyorum kendimi dışarı. Derin bir nefes alıyorum. Sola yöneliyorum sonra geri dönüp sağa gitmeye karar veriyorum. Elimde poşetler, kalbimde koca bir yük... İnsan bazen ne diyeceğini bilemiyor, her an her şeye de hazırlıklı olamıyor. 

Gençlik Caddesinde sevdiklerimle gecenin bir vakti kokoreçimizi yiyoruz. Gülüşüyoruz, özlemişiz birbirimizi. Veda vaktine doğru gözlerim yersiz bir şeyleri aramaya başlıyor. Ne görmek isteyeceksin ilahi ehilal? 

Bir şey aradığım yok, eve dönüş yolunu nasıl geçireceğimi bilemiyor, korkuyorum. O yolu ettiğimiz kavgalarda dönüp gitmelerimiz dışında hiç yalnız yürümediğimi fark ediyorum. Daha fenası kalbimde o olmadan o cadde boyunda hiç yürümediğimi fark ediyorum. Sessizce veda ediyorum bizimkilere. Başımı kaldırmadan kaldırımları takip ediyorum. Ayaklarıma yalvarıyorum beni hızla eve atsınlar diye. Ağlamıyorum. Boğazımda peydah olan şu meşhur yumru eşlik ediyor bana. Hangi sokaktan gidelim diye konuştuğumuz, güldüğümüz, bağrıştığımız, sarılıp öpüştüğümüz sokaklar... Hepinizden nefret etmek istiyorum. Nefret edemeyeceğimi bilip sokaklara sarılıp ağlamamak için kaçıyorum. Sımsıkı kapatıyorum kapıları camları. Sanki hatıralar biraz daha sızmasın istiyorum eve. Acıdan istesem de istemesem de kolay kolay kaçamıyorum işte. Ama insan alışıyor değil mi? Zaman geçiyor ve insan alışıyor. Bu da geçecek!

[kimsesizimsin]

aramızdaki mesafesizlikten başka duygulara su bile sızmasın sevgilim''