#rustig

[dutchjan]

February 02, 2023

[atevegter]

2810 Tussen ruig en rustig

Ik weet zeker dat mijn rijstijl beroerder is dan die van de gemiddelde automobilist. Ik ben onzeker achter het stuur en ik compenseer dat door te hard en onvoorspelbaar te rijden. Ik slinger altijd tussen de twee strepen heen en weer en ik piep graag voor. Ik laat ook anderen invoegen, maar ik maak het mijn medeweggebruikers niet gemakkelijk. Overigens rij ik niet te hard om ergens eerder aan te…

[nedermemes]

ik vind het wel heerlijk hoe het idyllische imago van Nederland steeds meer omlaag keldert, like eerst werd de wereld bewust van zwarte piet crap, ondertussen is Geert Wilders internationaal de meest beruchte NLse politicus, toen las men over Mark Rutte en hoe sterk hij samenwerkte met Israël, op tiktok trende(?) het hoe eng de noordzee is?, men is nu bang voor Nederlandse trappen omdat ze stijl zijn?, mensen ontdekken snert en maken het belachelijk, zelfde geldt voor de taal, iemand maakt tiktoks over hoe grappig NLse "directheid" is en het werkt averechts want mensen worden bang van hoe onbeschoft het is, de reputatie van Europa / EU ligt sws aan diggelen nu meer kids leren wat voor gewelddadige dingen het voor staat, en nu bij Olympiër Steven van der Velde vraagt men zich af waarom er bijna geen gevolgen zijn voor p*do's en waarom hij niet gewoon 'op de lijst staat' en waarom in hemelsnaam Nederlanders hem verdedigen en het over hebben bij '"hij is al gerevalideerd". de reputatie van t land mag helemaal kapot

petitie tegen die vent btw

[gezellig]

alle media die nu iemand uitnodigen om te komen praten over waarom acid wel degelijk een zwaardere straf dan de reuzegommers verdient mogen echt kak eten. read the focking room. zwijg er dan gewoon over als je nog steeds de reuzegommers blijft beschermen

[bumbelbee]

[fizzelston]

Ik ga echt stuk, waarom zijn al die FNAF youtubers ZO intens over hun onderwerp

[ochtendstorm]

Het is niet enkel dat ik mij slecht voel, het is vooral dat ik dit soort slecht voelen (bijna) niet kan verdragen

[uitzinnigmp3]

hoe vaker soy zegt dat hij te vertrouwen is, hoe minder ik hem vertrouw

[twafordizzy]

Lucio Fontana maakte van niks, iets

De Argentijns-Italiaanse kunstenaar Lucio Fontana (1899-1968) was een van de meest invloedrijke kunstenaars van na de Tweede Wereldoorlog. Sinds 1945 beschouwde hij de reële ruimte als onderdeel van zijn monochrome werken. Dat deed hij door er gaten in te snijden (Ambiente Spaziale). Daarover zei hij: “Saai wordt het niet, het gebaar laat zich herhalen, als een kus of een boterham met kaas.” In…

[slechterick]

waarom probeert elke broodrooster je toast de fucking stratosfeer in te lanceren

[thedreamlifeofbalsosnell]

'Rustig aan, tijger' van Joost de Vries: Generatie Y en de dingen van het hart

De zeven verhalen in Rustig aan, tijger gaan niet alleen over liefde, ambitie en ijdelheid, maar vooral over elkaar nodig hebben en daar niet aan willen toegeven. Joost de Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.

Joost de Vries (1983) – volgens Marja Pruis de jeune premier van de Nederlandse letteren – bracht Rustig aan, tijger uit op 6 april, op het hoogtepunt van de coronacrisis. Welk beter moment dan een lockdown om een boek uit te geven over de behoefte aan intermenselijke relaties?

De hypermobiele, globetrottende personages van Rustig aan, tijger zijn gefortuneerde YouTube-sterren, overspelige reclamejongens en -meisjes, erudiete maar bijklussende schrijvers, lepe leden van niet zo onschuldige leesclubjes of saaie ministers in nauwe schoentjes. Zoals het leden van Generatie Y betaamt, zitten ze emotioneel op slot en jagen ze onvermoeibaar hun ambities na, of dat nu in Amsterdam, Menorca, Riga, Dublin, Abu Dhabi of New York is.

            Rustig aan, tijger, Joost de Vries’ eerste verhalenbundel en zijn  tweede boek bij uitgever Das Mag, ligt zeker in dezelfde lijn als zijn voorgaande fictiewerk (stilistisch onovertroffen, gevatte dialogen, fijnzinnige humor, veelvuldige intertekstualiteit), maar het valt op dat deze verhalen persoonlijker zijn. Deze keer geen verdwenen cultschrijvers (Clausewitz, 2010), geen spokende professoren in Hitlerstudies (De republiek, 2013) of elkaar beconcurrerende broers (Oude meesters, 2017), maar wel bijdetijdse personages. Door onverdroten over zijn eigen wereld te schrijven, toont De Vries zich in Rustig aan, tijger een alert kind van zijn tijd.

In 2019 liet De Vries het werk aan zijn nieuwe roman links liggen ten voordele van een verhaal over de hippe medewerkers van een Amsterdams reclamebureau. Dat werd het tweedelige ‘Brief uit Menorca’, het vierde en vijfde verhaal van Rustig aan, tijger, samen een soort epicentrum van waaruit de andere verhalen uitwaaieren. Een hele reeks personages komt terug in de overige verhalen, al dan niet in een los verband, als hoofdpersoon of in een bijrol (er zijn ook kostelijke cameo’s van politicus Thierry Baudet en auteur Zadie Smith). Uitgever Das Mag spreekt over een “boom van verhalen” en suggereert zo dat de som van de delen een groter geheel vormt.

In het eerste deel van ‘Brief uit Menorca’ mijmert Diski (die zichzelf sust voor de badkamerspiegel met de woorden “rustig aan, tijger”) van op de Balearen in een brief aan zijn ex-geliefde Sylvia over de successen die ze behaalden met het reclamebureau waar ze samen werkten. Na een grote opdracht in Cannes liet Sylvia Diski echter zonder pardon zitten voor een miljonair. In het tweede deel van ‘Brief uit Menorca’ schrijft de Muis, een aan kanker overleden ex-collega en tevens beste vriendin van Sylvia, van gene zijde een antwoord aan Diski, een aangrijpend hoogtepunt van de bundel.  

In de verantwoording onthult De Vries dat ‘Brief uit Menorca’ een herschrijving is van het eveneens uit twee delen bestaande verhaal ‘Paula’ uit ’s Nachts komen de vossen (2009) van Cees Nooteboom, bekroond met de Gouden Uil in 2010. Er komen zelfs een aantal letterlijke citaten in voor, zoals achterin netjes vermeld (De Vries is sinds een plagiaatbeschuldiging blijkbaar waakzamer geworden als het op bronvermelding aankomt). Zo’n bewerking van een “superieur” verhaal is best leuk, maar de onmiskenbare kwaliteit van het origineel wordt nergens gehaald, waardoor een als hommage bedoelde bewerking uitloopt op niet meer dan een niet onaardige stijloefening.

Het openingsverhaal ‘Creatief schrijven’ daarentegen is meer gelaagd én geslaagd. De verteller is een schrijver die Joost de Vries heet en als bijverdienste schrijfcursussen geeft (in De republiek zat ook al een personage met de naam van de auteur). Hij verzucht: “Ik vind het moeilijk maat te houden met citaten, ik sla te vaak een meta-toon aan […].” Nog voor je denkt alweer een modieus stuk autofictie te gaan lezen, heeft het personage De Vries je te pakken met zijn knagende verhaal over schuld, jaloezie en verloren liefde: op de begrafenis van een vriend ontmoet de verteller de ex-vriendin van de overledene. Tijdens een trip in Riga hadden ze een kortstondige affaire, waar de vriend nooit achter is gekomen.

Overspel is een thematisch belangrijke gemeenschappelijke deler met Nootebooms bundel. De Vries strooit gretig met knipogen naar al dat liefdesbedrog: indertijd noemden de twee geliefden elkaar Wronski en Anna, naar de hoofdpersonen van Tolstojs bekende overspelboek Anna Karenina, ‘Anna’ leest Graham Greenes The End of the Affair, het derde verhaal ‘Het einde van de geschiedenis’ is de vertaalde titel van diezelfde klassieker en in ‘Huis gevonden via Funda’ voelt de verteller zich verwant aan Odysseus, evenmin een toonbeeld van trouw.

De verteller in ‘Creatief schrijven’ drijft het postmoderne gehalte nog meer op en lardeert zijn sappige relaas met passages uit literair-kritische theorieën van onder meer E.M. Forster (een ik-persoon nooit in de spiegel laten kijken, “rustig aan, tijger”) en James Wood, maar lapt al schrijvend – hoe kan het ook anders – de richtlijnen zelf aan zijn laars, net als de échte Joost de Vries in Rustig aan, tijger. Een stelregel van James Wood is bijvoorbeeld dat een schrijver een personage nooit mag introduceren door een foto van hem of haar te beschrijven. Foto’s spelen niet alleen een cruciale rol in Rustig aan, tijger (de foto van Sylvia en de Muis in een glossy in ‘Brief uit Menorca’ of de compromitterende foto van de minister in het slotverhaal ‘Smile’), maar ook in ’s Nachts komen de vossen, in het bijzonder in de verhalen ‘Gondels’, ‘Heinz’ en ‘Paula’. De eerste zin van dat laatste verhaal luidt niet voor niets: “Ik geloof niet in geesten, maar wel in foto’s.”

Het metaniveau waarop De Vries graag balanceert, komt nog letterlijker naar voren in ‘Droomduiding’ en dat meteen al in de eerste zin: “De therapeut was een narcolept.” Dat is volgens de vertelster Nadia een “lekker vette” opener, zoals de openingszin van Willem Frederik Hermans’ Nooit meer slapen, “De portier is een invalide.” Én, u raadt het al, bij Nooteboom: “Gondels zijn atavistisch.” Nadia is in therapie en leest met haar boekenclub Sigmund Freuds Droomduiding. Haar vader heeft met zijn “pseudo-memoires” een bestseller geschreven en heeft allerlei theorieën over de schrijfstiel. De tijd van fictie is voorgoed voorbij, stelt hij, want “niemand zat nog op verzonnen verhalen te wachten”. Reden genoeg voor De Vries om zijn verbeelding de vrije loop te laten, helaas niet altijd met het verhoopte resultaat, zoals in het bijna delirische en weinig geloofwaardige ‘Het einde van de geschiedenis’.

De Vries lijkt voortdurend een hoger soortelijk tekstgewicht na te streven. Zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes zal Rustig aan, tijger voor sommigen te gekunsteld maken, een kunstmatigheid die versterkt wordt door de vreemde namen van sommige personages (Lollercopter, Puck, Jip, Diski) en het overvloedige gebruik van gecursiveerde Engelse termen en zinssneden, inmiddels een handelsmerk van de anglofiele auteur. Bovendien slaat De Vries de lezer rond de oren met citaten, alsof zijn hele leesgeschiedenis erdoor moet. Name- en factdropping lijkt hij tot een hogere kunst te willen verheffen om zodoende zijn status als intellectuele schrijver te schrijven.

Tegelijk schrijft De Vries met een zodanige naturel, lichtvoetigheid en veerkracht dat alles precies op zijn plaats valt, en dankzij een scherp gevoel voor ironie komt hij met heel veel weg. Rustig aan, tijger is een eigenzinnige ode aan het moderne leven en uiteindelijk een meer dan geslaagde uitstap naar het verhalengenre.  

Verschenen op: De Lage Landen (volledige tekst achter betaalmuur) en op papier in Ons Erfdeel, 25 augustus 2020

Rustig aan, tijger van Joost de Vries, Das Mag 2020, ISBN 9789493168282, 220 pp.

[dutchjan]

July 19, 2023

[stomgetoeter]

set life/ 1

[thanatos-zagreus-shagreus]

Pfffff

Ik wilde idd een beetje bijslapen vandaag, daarom ging ik rond elf uur lekker in bed liggen, maar ik moet bekennen dat in een keer tot half negen 's avonds doorslapen ook niet helemaal de bedoeling was, oeps

Ben benieuwd wanneer ik weer ga kunnen slapen vannacht, but we'll see.

[zoueriemandzijnopmars]

Ik had denk ik gezegd fuck die pot geef mij eerst zo’n pasvraag en dan leg ik heel misschien mijn hand erop

[bumbelbee]

Deze edit is veel te intens joh