#rookmelder

[fransopdefiets]

21-7 D-day Tromsø-2

Gisterenavond bakte ik een entrecote, die ik met de rest van de glutenvrije tagliatelle en een zak wortels opat. Ik vind mijn appartementje geen succes, op de wasmachine na dan. Het is donker, koud en vochtig en het laminaat staat bol. Er hangen twee televisieschermen, maar er valt niks op te zien, of je moet je eigen laptop met chromecast bij je hebben. Vlak boven de kookplaat hangt een soort rookmelder, die elke keer de pitten uitschakelde als er iets teveel stoom uit de pannen kwam. En tot slot en dan hou ik er over op, boven mij rende een klein kind de hele avond brullend van links naar rechts, terwijl het van alles omsmeet.

Vanmorgen slaap ik uit tot half acht, daarna droog ik de nog vochtige was op het elektrische kacheltje en hang beetje rond tot een uur of elf. Ik kan pas om drie uur het andere hotel in, dus ik besluit naar de hortus botanicus van de universiteit te gaan, waar je ook koffie kunt drinken en wafels eten en om inspiratie op te doen voor mijn eigen tuin! Ik maak fotootjes van alles wat ik leuk vind (en van de naambordjes uiteraard).

Intussen zit Mayke op Schiphol te wachten, met een overstap in Oslo komt ze om 18.10 vanavond aan. Haar vlucht lijkt geen last te hebben van de computerstoring op Schiphol, volgens de website vertrekt ze op tijd.

Dit is ook een goede dag om de ingekomen post weer eens door te nemen. H.K. uit N.S. schreef: Beste Frans, elke dag lees ik je relaas, bewonderend, medelijdend, lachend en "tjesus, moet je nou weer horen B.". A.L. uit L. vroeg wat het hoogtepunt van de reis wordt, het halen van de Noordkaap of de komst van Mayke naar Tromsø. Mijn antwoord was dat ik fietsen met Mayke het belangrijkst vind, als we die Noordkaap niet halen, is het ook OK. H.S. uit Z. heeft geprobeerd op een elektrische fiets zonder versnellingen door de Limburgse heuvels te fietsen, maar dat ging niet echt. Je hebt toch versnellingen nodig. En ze wenst ons veel fietsplezier samen toe. B.W.P. a/b Northstar Innovator leest de verslagen met plezier en constateert dat ik het niet zwaar heb. Wat mij tot de conclusie brengt dat ik mijn ontberingen op deze tocht niet dik genoeg heb aangezet.

Na de hortus hing ik nog wat rond aan de haven, in havens is altijd wat te zien. Vervolgens inchecken in het hotel dat Mayke geboekt had en toen naar de luchthaven. En daarmee begint een hele nieuwe fase in deze trip.

[regiowestfriesland]

Alerte voorbijgangers horen rookmelder afgaan bij schoorsteenbrand

Hoogkarspel – De brandweer van Westwoud en Enkhuizen werden maandag op dinsdag rond 01:19 in de nacht opgeroepen voor een schoorsteen brand. Omstanders hoorde een rookmelder afgaan en ging poolshoogte nemen. Op dat moment werden ook de bewoners wakker, die vervolgens door de afgaande rookmelders naar beneden gingen. Ze troffen in de woonkamer veel rook aan, waarna ze direct naar buiten zijn…

[defietssite]

Het Comité Européen de Normalisation Electrotechnique (CENELEC) in Brussel onderzoekt momenteel of de VDMA 24994-norm, afkomstig uit Duitsland, in de hele Europese Unie kan worden aangenomen. Deze norm bepaalt de veiligheidscriteria voor accukasten die worden gebruikt voor het veilig opslaan van e-bike batterijen. De vraag is of deze norm de standaard wordt in heel Europa. VDMA 24994: Strikte Veiligheidseisen De VDMA 24994-norm is ontwikkeld door het Deutschen Institut für Normung (DIN). Het geeft specifieke richtlijnen voor accukasten die lithium-ionbatterijen opslaan, met als doel het risico op brand te minimaliseren. Een kast die aan deze norm voldoet, moet ervoor zorgen dat brand en rookgassen volledig binnen de kast blijven. De buitenkant van de kast mag niet warmer worden dan 150 graden, om te voorkomen dat objecten erop in brand vliegen. Risicodeskundige Bart van de Broek van Nationale-Nederlanden zegt: "Alles wat in de kast gebeurt, blijft in de kast. Bij brand mogen de vlammen niet naar buiten en de rook mag niet ontsnappen." Extra Veiligheidsvoorzieningen De norm stelt aanvullende eisen, zoals dat de temperatuur binnenin niet hoger mag worden dan 60 graden. Dit is vooral van belang bij het opladen van meerdere batterijen tegelijk. Ook moet de kast zijn uitgerust met een rookmelder die verbonden is met een meldkamer. Een extern lampje toont de status van de kast: groen voor veilig en rood voor een calamiteit. Europees Draagvlak voor de Norm Het Nederlandse Normalisatie Instituut (NEN) heeft bevestigd dat CENELEC onderzoekt of er voldoende draagvlak is om deze Duitse norm op Europees niveau te standaardiseren. Binnenkort wordt duidelijk of de VDMA 24994 in de hele EU zal gelden. Het is echter onwaarschijnlijk dat de implementatie meteen plaatsvindt. Problemen met Huidige Accukasten Eerdere tests hebben aangetoond dat veel bestaande accukasten niet voldoen aan de juiste normen. De kwaliteit laat vaak te wensen over, en veel systemen bieden schijnveiligheid. Bart van de Broek heeft gezien hoe onveilige kasten tijdens tests in Dresden letterlijk uit elkaar sprongen. "De meeste bedrijven denken dat ze veilig zijn, maar de kasten bieden niet altijd de bescherming die ze verwachten." Verzekeraars en Preventieve Maatregelen accukasten. Als de VDMA 24994 de standaard wordt, kunnen verzekeraars zoals Nationale-Nederlanden het gebruik van gecertificeerde accukasten verplichten. Dit zou betekenen dat ondernemers alleen aanspraak kunnen maken op verzekeringsuitkeringen bij brand, als hun werkplaats uitgerust is met een goedgekeurde kast. Nationale-Nederlanden heeft al preventieclausules opgesteld waarin wordt aanbevolen om accu's alleen onder toezicht op te laden en ’s nachts in goedgekeurde systemen op te slaan. Voldoende Aanbod Nodig Een onmiddellijke verplichting van de norm is voorlopig niet aan de orde. Er zijn nog geen fabrikanten die een volledig gecertificeerde accukast op de markt hebben gebracht. Nationale-Nederlanden, dat een groot deel van het MKB verzekert, hoopt dat er snel meer gecertificeerde opties komen, zodat ondernemers meer keuze hebben. Zelfregulering van de Markt Volgens Van de Broek zal de markt zich waarschijnlijk zelf reguleren. Fabrikanten zijn nu al hard aan het werk om hun producten aan te passen. "De VDMA legt de lat hoog, maar dat is noodzakelijk," zegt hij. Hij verwacht dat de meeste fabrikanten hun producten zullen verbeteren om aan de norm te voldoen, waardoor een verplichte invoering wellicht niet nodig zal zijn. Gedragsverandering Bij Ondernemers Ondernemers in de tweewielerbranche nemen steeds vaker contact op met Van de Broek om te vragen welke accukasten ze moeten aanschaffen. Hij adviseert hen om te wachten op kasten die aan de nieuwe norm voldoen. "Zo'n kast koop je voor het leven. Ze zijn sterk genoeg om diefstal te voorkomen, wat extra gemoedsrust biedt," aldus Van de Broek. Naast het aanschaffen van veilige kasten, is er ook gedragsverandering nodig. "Een accubrand kan desastreuze gevolgen hebben," waarschuwt hij. "Je moet altijd een protocol volgen, zelfs voor een relatief nieuwe accu die misschien in het water heeft gelegen." Conclusie accukasten De VDMA 24994-norm zou de standaard kunnen worden voor accukasten in de EU. Hoewel de invoering nog niet direct plaatsvindt, bereiden verzekeraars en fabrikanten zich al voor. Ondernemers moeten niet alleen investeren in veilige opslag, maar ook hun werkprocedures aanpassen om risico's te minimaliseren. Read the full article

[rtvideaal]

Vergeten pannetje op het vuur zorgt voor consternatie in Ulft

In de nacht van donderdag op vrijdag is de brandweer uitgerukt voor een brand in een woning aan de Pol in Ulft. De melding kwam om 1:07 uur binnen bij de hulpdiensten. Eenmaal ter plaatse bleek het om een pannetje te gaan die de bewoner van het huis vergeten was van het nog aan staande fornuis te halen. Doordat de bewoner zijn huis met rookmelders had uitgerust, kon iedereen de woning veilig…

[smartlifedomotica]

Keeping things Under Control wuth wifi temperature sensor and slimme rookmelder

A wifi temperature sensor is a gadget that tracks, keeps track of, or notifies users of temperature variations. It accomplishes this by reading the ambient temperature and translating the input values into electrical data. A slimme rookmelder can prevent damage to the structure and its contents by promptly notifying the authorities and detecting a fire early on.

[mijnniemandsland]

Rookmelder.

In de wereld van huisveiligheid is de rookmelder een onmisbaar apparaat geworden. Zijn primaire taak is eenvoudig: ons waarschuwen voor de gevaren van rook en mogelijk vuur. Maar deze fundamentele functie roept een intrigerende vraag op: hoe weten we zeker dat onze rookmelder werkt als hij het meest nodig is? Hier ontvouwt zich een fascinerende paradox. Stel je voor dat we een tweede apparaat…

[kikotapasando]

𝐒𝐢𝐦𝐚𝐧 𝐝𝐢 𝐏𝐫𝐞𝐯𝐞𝐧𝐬𝐡𝐨𝐧 𝐝𝐢 𝐤𝐚𝐧𝐝𝐞𝐥𝐚 𝟐𝟎𝟐𝟑

https://kikotapasando.com/wp-content/uploads/2023/10/Brandweer-Curacao-Animatie-Rookmelders-Redden-Levens-PAP-1080p.mp4   𝐒𝐢𝐦𝐚𝐧 𝐝𝐢 𝐏𝐫𝐞𝐯𝐞𝐧𝐬𝐡𝐨𝐧 𝐝𝐢 𝐤𝐚𝐧𝐝𝐞𝐥𝐚 𝟐𝟎𝟐𝟑: Brantwer Kòrsou ta lansa spòt di konsientisashon: 𝐃𝐞𝐭𝐞𝐤𝐭𝐨𝐫 𝐝𝐢 𝐡𝐮𝐦𝐚 𝐭𝐚 𝐬𝐚𝐥𝐛𝐚 𝐛𝐢𝐝𝐚. Den kuadro di siman di prevenshon di kandela 2023, Brantwer Kòrsou a tuma nota di e importansia pa konsientisashon di nos komunidat pa pone un detektor di��

[actuelekamers]

Prijs: 330 per maand Kamer omschrijving DEZE NETTE EN RUIME KAMER IS VOORZIEN VAN ROOKMELDER, BRANDBLUSSER, BLUSDEKEN, KNOPCILINDER AAN DE BINNENKANT VAN DE DEUR, INTERNET (ZOWEL KABEL ALS WIFI), JALOEZIE, ONAFHANKELIJKE RADIATORKNOP, VLOERBEDEKKING EN EEN 3 DEURS KLEDING KAST MET HANG EN LEG GEDEELTE. DEZE KAMER IS ONLANGS OPNIEUW WIT GEVERFD. DE VOLGENDE RUIMTEN ZIJN MET MEDEGEBRUIK VAN:IN DE DOUCHE-RUIMTE ZIJN O.A. WASTAFEL, TOILET, WASMACHINE, DROGERIN DE KEUKEN ZIJN O.A. EEN KOELVRIESCOMBINATIE, DIEPVRIES, COMBIMAGNETRON, WATERKOKER, BLENDER, ETC.EEN BERGING WAAR JE 1 FIETS KUNT PLAATSEN IS OOK AANWEZIGDE KAMER EN GEMEENSCHAPPELIJKE RUIMTEN ZIJN NETJES EN SCHOON.HET HUIS IS GOED ONDERHOUDEN.DE HUURPRIJS IS € 330,00 INCLUSIEF GAS, WATER, ELECTRICITEIT, INTERNET (KABEL EN WIFI), KPN TV ETC.DE BORG IS € 330,00AANVANG HUURPERIODE PER DIRECTMAAR DIT IN OVERLEG. BEZICHTIGING KAN PER DIRECT OP AFSPRAAK* OPENBAAR VERVOERS MOGELIJKHEDEN NAAR GRONINGEN ZIJN OP LOOP AFSTAND DICHT BIJ* IN DIT HUIS WORDT NIET GEROOKTBIJ INTERESSE GRAAG EEN BERICHTJE STURENI'M SORRY BUT THIS ROOM IS ONLY FOR DUTCH SPEAKINGInteresse in deze woning? Ga naar Kamernet.nl en stuur een bericht naar de verhuurder of huisgenoten. Kamer details Woonkamer gedeeld: shared Kamers: 1 Internet: yes Keuken gedeeld: true Douches: shared Kamergenoten in woning: 4 Toilet: shared Huisdieren: false Makelaar: nee Bekijk de volledige kamer / woning (adsbygoogle = window.adsbygoogle || ).push(); ---> Bekijk en plan bezichtiging

[elektrotechniek365]

Verbeterde Veiligheid met Koppelbare ELRO Rookmelder

Ervaar geavanceerde brandbeveiliging met de koppelbare ELRO rookmelder. Bij detectie van rook activeert deze slimme rookmelder direct het alarm op alle gekoppelde eenheden. Zo verhoogt u de reactietijd en maximaliseert u de bescherming van uw huis en geliefden. Kies voor gemoedsrust met de betrouwbare ELRO koppelbare rookmelder.

[leefgezonder]

Gezond wonen heeft betrekking op het creëren van een leefomgeving die bevorderlijk is voor zowel onze fysieke, mentale als onze emotionele gezondheid.

Het gaat niet alleen om het inrichten van ons huis op een esthetisch aantrekkelijke manier, maar ook om het zorgen voor goede luchtkwaliteit, voldoende daglicht, geluidsisolatie en veiligheid.

Hoe kun je de gezondheid van je woning verbeteren?

#gezondheid, #wonen, #gezondwonen, #meerdaglicht, #lokatie, #ventileren, #isoleren, #rookmelders

(via Gezond wonen: tips voor een betere leefomgeving)

[atevegter]

2785 Brand en wind

2785 Brand en wind

Een van mijn meest gelezen stukjes gaat over de grote brand op de woonboerderij van Jan en Joof in de Purmer, een paar jaar geleden. Ik zou net aan mijn stukje beginnen toen het nieuws binnenkwam. Toen kon ik nergens anders meer over schrijven: ho, dacht ik eerst, dat is vlak bij de boerderij van JenJ. Kijk nou, nee hè! K*t! Het ís hun boerderij, op de hoek van de Monnickendammerweg en de…

[regiowestfriesland]

Woningbrand in Enkhuizen: Bewoner aangehouden voor brandstichting

Enkhuizen – De brandweer werd zaterdag middag rond kwart voor één opgeroepen voor een woningbrand aan de Gerard Brandtweg in Enkhuizen. Omstanders hoorden rookmelders afgaan, en belde direct de brandweer. De brand woede in een bovenwoning Eenmaal aangekomen was er wat rookontwikkeling in de woning, de bewoner kon tijdig zijn woning verlaten. De brandweer was snel te plaatsen en had de brand…

[smartvoorgemaksaxion]

Zijn slimme rookmelders beter dan traditionele?

Heeft u onlangs uw rookmelders gecontroleerd? Zo niet, dan wil je dat misschien wel. Volgens het CBS (Centraal Bureau voor Statistieken) vindt meer dan een derde van alle woningbrandongevallen plaats in huizen zonder rookmelders, en het risico op slachtoffers bij een woningbrand daalt met 50 procent als uw huis een werkende rookmelder heeft.

Rookmelders kunnen levens redden en zoals zoveel huishoudelijke apparaten worden ze steeds slimmer. Door slimme rookmelders te kiezen in plaats van een traditionele rookmelders, kun je profiteren van meerdere innovatieve functies en verbinding maken met het monitoringsysteem van je huis, waardoor je huis veiliger en energiezuiniger wordt.

Wat zijn slimme rookmelders?

Een slimme rookmelder is een apparaat dat kan communiceren met uw huisbeveiligingssysteem wanneer het apparaat de aanwezigheid van rook detecteert. Door gebruik te maken van verbindingstechnologie zijn slimme rookmelders toegankelijk via veel mobiele apparaten en apps, en kunnen huiseigenaren noodgevallen op afstand bewaken, meldingen over de thuisstatus ontvangen, thuisapparaten onderling verbinden en zelfs spraakopdrachten gebruiken om het alarm uit te schakelen.

Veelvoorkomende soorten rookmelders

Het kiezen van het beste type slimme rookmelder voor uw huis kan verwarrend zijn, maar dat hoeft niet zo te zijn. Er zijn verschillende soorten rookmelders op de markt, waaronder ionisatie-, foto-elektrische rookmelders en rookmelders met dubbele sensoren. Elk heeft zijn eigen voor- en nadelen, dus het is belangrijk om uw opties te vergelijken voordat u beslist welk type rookmelder het beste is voor uw huis.

Het debat over ionisatie versus foto-elektrische rookmelders ontstond doordat de twee rookmelders rook op iets verschillende manieren detecteren. Ionisatierookmelders gebruiken straling om rook te detecteren, maar foto-elektrische rookmelders gebruiken infraroodlicht om rookdeeltjes te zien en te waarschuwen.

Volgens de USFA reageren ionisatierookmelders sneller op de rook van open vuren dan foto-elektrische rookmelders, terwijl foto-elektrische melders sneller reageren op de rook van smeulende bestanden.

Rookmelders met ionisatie kunnen een vals alarm afgeven door kookdampen of stoom, terwijl foto-elektrische detectoren kunnen afgaan als ze stoffig worden. In plaats van één de beste rookmelder uit te spreken, beveelt de USFA aan dat huizen met beide worden uitgerust.

Rookmelders met dubbele sensor

Het kopen en installeren van twee verschillende soorten rookmelders is niet nodig als je kiest voor een rookmelder met dubbele sensor. Rookmelders met twee sensoren vermijden de discussie over ionisatie versus foto-elektrisch door beide typen sensoren in de rookmelder op te nemen. Sommige detecteren ook koolmonoxide voor extra veiligheid.

Detectoren met dubbele sensor zijn vatbaar voor dezelfde soorten valse alarmen als zowel ionisatie- als foto-elektrische alarmen, maar hun vermogen om zowel smeulend vuur als open vuur te detecteren, weegt zwaarder dan dit nadeel.

Beste rookmelders om naar te zoeken

Niet alle soorten rookmelders bieden dezelfde functies, vooral als je slimme melders vergelijkt met traditionele modellen. Kies je voor een bedrade of batterijgevoede alarm? Hoe zit het met spraakbesturing of toegankelijkheid op afstand? Wil je meer informatie over de verschillende functies van rookmelder bekijk dan onze webpagina over slimme rookmelders en kies de juiste uit dat bij jouw huis past! Wil je meer informatie over het beter beveiligen van je huis bekijk dan onze Veiligheid & Toegang pagina.

[zielsvlucht]

De getuigenissen van een buitenoords wezen (klad)

(Hier zijn wat klad-schrijfseltjes die ik heb samengesprokkeld voor “Buitenoords”; Zo één van die schrijfprojecten waar ik enkel af en toe eens aan werk wanneer ik vast zit met andere projecten, en dat ik zeker voor eeuwig zal blijven opnieuw schrijven zonder het ooit af te werken.)

Zo ver als ik weet, worden alle mensen maar één keer geboren. Ze hebben één moeder en leiden één leven op één wereld, op één blauwe wereld die we Aarde noemen. Maar ik niet. Ik was twee keer geboren. Eén keer in 1997, in het St. Imelda ziekenhuis, tijdens een woeste en koude sneeuwstorm, in het kleine Bonheiden, België, Europa, Aarde. In dezelfde nacht als mijn geboorte, werden er overal ter wereld talloze andere mensen geboren. In het Imelda ziekenhuis alleen al was het een hectische nacht geweest en ik was vanaf het begin omsingeld door andere baby’s in de armen van andere moeders en onder de zorg van andere verpleegsters en dokters. Andere mensen waren overal en - bot gezegd - onvermijdelijk. Natuurlijk herinner ik me zelf geen snars meer van deze geboorte.

Dan, acht jaar later, werd ik een tweede keer geboren. Deze keer midden in de verre sterren, op een wereld die ik Oord noemde. Een andere blauwe wereld, maar op deze wereld was ik alleen. Ik vond er geen andere kinderen. Ik vond er ook geen volwassenen en zelfs geen dieren die ik herkende. Het was slechts ik en het vreemde. Ik was de enigste mens op de wereld. Deze geboorte ben ik nooit meer vergeten.

Mijn verhaal is vreemder dan alle verhalen. Ik hoorde althans nooit een ander verhaal dat vreemder bleek te zijn dan mijn eigen leven. Fictie of niet. Mijn leven was zo gecompliceerd en zo absurd dat mijn levensverhaal onvermijdelijk als ongeloofwaardig overkomt. Daarom raad ik je aan om het eerst gewoon niet te geloven. Want je hoeft het niet direct te geloven en je kan dat waarschijnlijk ook niet. Het is simpelweg te veel voor mij om aan jou te vragen en eveneens te veel voor mij om van je te verwachten. Ik heb nooit iemand gekend die mijn verhaal vanaf het begin geloofde. Zij die mij wel geloofden, hebben er eerst jaren over gedaan om daar te geraken. Natuurlijk moet ik toegeven dat ik wel wil dat je het uiteindelijk gelooft, maar dat hoeft nu niet. Niet terwijl je dit leest. Mijn hoop is dat je op een dag de waarheid ziet van wat ik vertel, al is het jaren nadat je het gelezen hebt.

Ik was acht jaar. Acht jaar en twee maanden. Het was de vroege lente. Het was toen dat de waanzin begon, dat ik van het ene moment op het andere – zonder enige aanleiding – plots wakker werd op een andere wereld. Ik lag op mijn rug in het witte zand en toen ik mijn ogen opende zag ik de sterren. Duizenden, miljoenen lichtpuntjes in een stille donkerblauwe zee. Het was een wondermooi spektakel, maar ik kon niet blijven liggen. Ik rook een verbrande geur en voelde een gloeiende hitte. Ik keerde me in het zand en ik zag de vlammen. Snel klauterde ik overeind en keek ik om me heen. Toen ik op aarde geboren was, was ik bedekt geweest met bloed en vruchtwater. Deze keer was ik omsingeld door vuur en smeltend metaal.

De verwarring sloeg in tegen mijn kindergeest als een golf tegen een rots. Ik wist niet waar ik was, of hoe ik er was terechtgekomen. Ik stond midden in een woeste vuurzee. Een oerinstinct uit mijn diepste binnenste vertelde me dat ik zou vergaan als ik hier bleef. In mijn paniek begon ik te rennen. Ik rende langs een nauw pad tussen de hete wrakstukken heen. Ik rende op blote voeten. Ik kon de hitte in het zand voelen. Hier en daar laaide het vuur te hard, en voelde ik hoe het de huid op mijn gezicht verbrandde. Uiteindelijk kwam ik bij een muur van vuur; een plek waar ik niet meer tussen de vuren kon lopen. Ik aarzelde. Ik huilde, riep om hulp, riep om mijn moeder. Maar niemand beantwoorde het. Ik was alleen in het vurige doolhof en het bulderende geknetter van de vlammen was al dat ik kon horen.

Hoe langer ik daar bleef, hoe meer ik mezelf voelde koken. Het was een wonder dat ik er uiteindelijk in sloeg om mijn moed bij elkaar te rapen, en het enigste deed dat ik kon doen: Ik nam een aanloop en ik sprong. Ik sprong een vuur in. Mijn rechtervoet landde op de bodem van het vuur. De pijn was onbeschrijfelijk. Maar na een tweede stap was ik al uit het vuur. Struikelend liet ik de vuurzee achter me. Ik viel op de grond. De stof aan mijn benen stond nog even in brand, maar na wat geploeter in het zand ging het weer uit.

Daar lag ik dan weer te staren naar de sterren boven me. De pijn van mijn brandwonden voelde ik nog steeds, maar het voelde nu heel ver weg. Alsof het gedoft was door de schok. Een vraag duwde zich naar de voorkant van mijn geest. Het was een vraag waarvan ik het antwoord nog voor vele jaren niet zou weten.

Waar ben ik?

Ik keek op naar het vuur waar ik vandaan gekomen was. In het licht van de vlammen zag ik de contouren van een grote ineengezakte machine. Ik probeerde het beter te zien, maar net dan explodeerde het. Een lichtflits boorde zich mijn ogen in, gevolgd door een oorverdovende knal. Een vuurbal rees de lucht in en brokken metaal spatten alle kanten uit. Een schokgolf drukte me tegen de bodem en beroofde me van mijn bewustzijn.

Ik werd wakker op aarde. Geschrokken tuimelde ik uit mijn bed. Ik was doodsangstig en vocht door met mijn dekens op de vloer. Het duurde me even om te beseffen dat het maar een droom geweest was. Dan taste ik over de koude vloer van mijn kinderkamer. Koelte. Ik snakte naar koelte. Wat was het toch heet geweest in die droom. In die nachtmerrie. Wat had ik toch een pijn gevoeld.

Op mijn sloffen slenterde ik de trap af. Met mijn zaklampje speurde ik tot aan de deur van mijn ouders. Ik klopte aan en opende de deur nog voor ik antwoord gekregen had. Mijn vader draaide zich geïrriteerd om in het bed. Mijn moeder ging rechtzitten en deed het bedlampje aan. Ik was zo blij om haar te zien. Ze stak een hand naar me uit en ik vloog in haar armen.

“Heb je een nachtmerrie gehad?” Vroeg ze terwijl ze door mijn haar wreef.

Ik knikte.

Ze vroeg me waarover de nachtmerrie ging en ik vertelde haar over het vuur, de sterren en het zand. Ik vertelde haar dat de droom pijn deed.

“Doet het nog steeds pijn?” Vroeg ze.

“Nee.” Zei ik. “Maar het deed toen wel heel veel pijn.”

Mijn moeder knikte. Ik zag een eigenaardige blik in haar ogen. Het was de blik van iemand die begreep dat ze iets niet begreep. Niet alle mensen op aarde kunnen dat; bevatten of toegeven dat ze iets niet begrijpen. Het is een zeldzame gave, maar mijn moeder had het.

“Het was maar een droom.” Verzekerde mijn moeder me. “Het was niet echt. En je hoeft niet bang te zijn voor brand. We hebben hier rookmelders en een brandblusser. Als ons huis ooit in brand staat dan zal je sterke papa je komen halen en je uit het huis dragen.”

Mijn vader grommelde kwaad onder de lakens. Ik had liever dat mijn moeder me zou komen redden tijdens een brand. De rest van de nacht sliep ik naast haar.

De volgende ochtend was ik de droom al haast vergeten. Met een mond vol met brood en choco vertelde ik mijn moeder enthousiast over de sportdag die het school die dag organiseerde. Na het ontbijt bracht ze me naar school en daar zag ik mijn vriendjes terug. In de bus naar het sportveld praatten we over voetbal, speelgoed en stripverhalen. Op het sportveld deden we batminton, korfbal, hockey en judo. De laatste twee uur gingen we met alle klassen zwemmen in het binnenzwembad. De busrit terug stonk naar chloor, maar alle kinderen waren vrolijk.

’s Avonds keek ik naar tekenfilms op tv. Mijn moeder kwam me vertellen dat het bedtijd was en ik protesteerde want ik had nog niet genoeg kunnen spelen. Discussiëren had echter geen nut. Met mijn pyjama aan en mijn tanden gepoetst, stopte mijn moeder me in. Ze zong slaap-kindje-slaap en gaf me een nachtkus.

“Mama, heb je mijn voeten goed ingestopt?” Vroeg ik.

Mijn moeder kneep in mijn voet door de dons heen.

“Ja hoor.” Zei ze. “Waarom?”

“Mijn voeten hebben het koud.” Zei ik.

Ze adjusteerde de dons en verzekerde me dat mijn voeten het wel warmer zouden krijgen. Ze ging de kamer uit en deed het licht uit.

“Zoete dromen schat.” Zei ze voor ze de kamerdeur sloot.

Ze wist dat ik deze nacht wel goed zou slapen door al het plezier dat ik gehad had. Ik voelde me dan ook blij. Vredig zakte ik weg naar dromenland.

En ik werd meteen weer wakker, maar niet in mijn bed. Opnieuw lag ik op een wit strand. Het was dag en een blauw-roze lucht strekte boven me uit. Toen ik rechtop zat, zag ik de zee voor me. Heel –dichtbij. Het water kwam tot bij me en het had mijn voeten nat gemaakt. Verderop in de branding zag ik grote metalen brokken liggen. Er kwam damp van af. Op sommige plaatsen zag ik het water zelfs koken. Ik keek achterom en daar lagen nog meer smeulende brokstukken over het strand verspreid liggen. De explosie had ze tot daar geblazen. De explosie uit mijn vorige droom. Dit was dezelfde droom, besefte ik, maar dan later.

Deze keer begreep ik dat het maar een droom was en ik was dus niet bang. Daarbij was het vuur nu uitgedoofd. Ik kroop overeind. Terwijl ik dat deed, voelde ik dat mijn benen pijn deden. Toen ik eenmaal op mijn verbrandde voet ging staan, schoot er een heuse pijnsteek door mijn been en ik viel weer neer op het zand. Ik riep, schreeuwde van de pijn. Maar ik was alleen op het strand. Niemand kon me komen troosten of helpen.

Na wat aarzelen kneep ik mezelf in de arm. Het deed pijn. Dat verbaasde me. Ik had me laten vertellen dat dit een goede test was om te zien of je droomde of niet. Maar in deze droom was pijn echt. Waarom? In andere dromen werd ik meestal wakker op het moment dat ik me pijn zou doen. Dan werd ik wakker op het moment dat ik in een afgrond viel, of wanneer ik in een plas water tuimelde of toen ik werd opgeslokt door een monster. Maar hier voelde ik de pijn terwijl de droom gewoon door ging.

Ik hinkte naar het water en sprong er in. Ik kwam er weer uit, nat en koud. Ook hiervan werd ik niet wakker. Terwijl ik in het ondiepe water ploeterde kreeg ik per ongeluk een paar druppels in mijn mond. Het water proefde niet zout. Dit was een zee die ik niet kende. Het water zag ook niet bruin zoals in de Noordzee. Het was cyaan blauw en helder genoeg om er door de bodem te kunnen zien. Misschien was het de zee niet. Misschien was het maar een meer, maar dan een heel groot meer want dit strand was de enigste oever die ik kon zien.

Ik nam de rest van de omgeving in me op en het drong tot me door hoe vreemd de wereld om me heen was. Het witte strand strekte eindeloos door. Het was alsof ik op de grens stond tussen een vlakte van water en een vlakte van zand. Op het land kon ik in de verte een aantal duinen zien liggen, maar ik zag ook hoe de zandvlakte verder uitstrekte tot aan de horizon zonder dat er ergens een plekje groen was. Het zand was ook vreemd. Het was wit, niet bijna wit, maar wit. Ik had een droom geleden al kunnen zien dat het wit was in het midden van de nacht, omdat het oplichtte in het sterrenlicht net als sneeuw. Zo wit was het. De lucht had natuurlijk ook de verkeerde kleur. Het was een ongewoon lichtblauw gemengd met roze tinten. Ik besefte dat het roze van de zon kwam. In het midden was de zon wit en verblindend, maar de zonnestralen rondom waren onmiskenbaar roze. Misschien was het omdat het de ochtendzon was. De vreemdheid van mijn omgeving stopte echter niet bij wat ik zag. Terwijl ik weg mankte van het smeulende metaal verdween de verbrandde geur en rook ik de zee. Maar deze zee rook niet als een zee. Het stonk niet naar zout of vis. In plaats daarvan rook de zee zoet. Als een bloementuin. Ik was nog jong, maar zelfs toen besefte ik al dat ik op een andere wereld moest zijn. Al was het een droomwereld of een verloren land dat ik alleen ontdekt had. Dit kon niet dezelfde plek zijn als degene waar ik mijn hele leven geleefd had.

Met een pijnlijke stap wandelde ik langs de kustlijn. Ik keek een lange tijd rond, maar uiteindelijk begon ik me te vervelen. Wat vreemd; een droom waarin niets gebeurt. De dichtstbijzijnde duin lag een eindje van me af maar omdat ik niets anders te doen had in deze droom wandelde ik er naartoe. Toen ik de duin opgeklommen was, was ik moe. Ik zette me neer. Ik keek over de duin en zag nog steeds geen einde aan de zandvlakte. De wrakstukken waarbij ik ontwaakt was, zag ik nog liggen in de verte. Het was het enigste afwijkende ding in het landschap. Ik overwoog om terug te gaan maar ik was moe. Ik was zelfs slaperig. Misschien kon ik hier blijven liggen en slapen tot de droom voorbij was. Ik wist niet wat het betekende om te gaan slapen in een droom. Ik had het nog nooit gedaan. Zou ik dan een dubbele droom kunnen hebben?

Ik legde me neer in het zand en luisterde naar het zachte ruisen van de afgelegen zee. Voor een tijdje lag ik daar te rusten. Te nietsen. Dan hoorde ik nieuwe geluiden. Een zacht gezoem en het gekraak van mechanische scharnieren. Ik keek op en zag dat de zee al een stukje opgetrokken was. Zelfs de grootste metalen stukken waren in de golven verdwenen. Het was vloed. Daar zag ik dan wat de geluiden maakte. Een groot zilverkleurig iets bewoog langs de wrakstukken. Ik kon uitmaken dat het een groot voertuig was. Het was een eivormige capsule die op drie grote wielen reedt. Twee vooraan en één achteraan. Het gezoem dat ik hoorde waren de motoren van de machine. Het reed zoekend het strand op en neer. Daarbij rolde het ongestoord de zee in, tot nog ver in de branding. Het water spatte in golven omhoog waar het gevaarte reed.

Een tweede voertuig verscheen. Het was niet van het binnenland gekomen. In plaats daarvan sprong het als het ware uit het water, het land op. Als kind speculeerde ik dat het misschien een soort auto’s waren die over de bodem van de zee konden rijden. Ik bleef nieuwsgierig kijken vanop de duin. Dichterbij komen wou ik niet. Het leek niet veilig. Ik kende de voertuigen niet en ze waren groot. Zo groot als graafmachines die ik al eens gezien had. Naar gelang van tijd kwam er nog een derde voertuig uit de golven gesprongen. En dan een vierde. Ze reden in steeds grotere bogen om de brokstukken heen. Zoekend.

Het kwam in me op dat ze misschien naar mij op zoek waren. Onzeker over of dit een goede of een slechte droom was, verborg ik me achter de duin. Enkel mijn hoofd bleef over de top piepen om te kijken. Toen stopte één van de voertuigen bij een exceptioneel groot stuk metaal. Er ging een deur open. Ik verwachtte dat er iemand zou uitstappen, en ik vroeg me af of die persoon niet nat zou worden bij het uitstappen vermits het voertuig grotendeels nog in de zee stond. Maar niemand stapte uit. In plaats daarvan liet er zich iets met een plets op de grond vallen. Daarna kroop het verder over de grond als een beest. Wild ploeterend door het water. Geschrokken dook ik weg achter de duin.

Het was geen mens. Glimmende natte huid, groen-blauwe kronkelende vormen, dierlijke gedraaf en een wens om zich de modder in te storten. Ik had er maar een flits van gezien en toch wist ik uit één oogopslag dat het geen wezen was dat ik kende. Geen mens, geen dier, geen niks. Iets compleet anders. Iets onmenselijk bestuurde de voertuigen, en het bracht een oerangst in me naar boven. Ik wist dat ik er van weg moest blijven.

En dat deed ik. Ik gleed de duin af en rende weg. Weg van de zee, waar de watermonsters vandaan gekomen waren. De droom ging nog lang door. Uren en uren liep ik over de zandvlakte, naar een oranje gloed die ik aan de horizon zag. Af en toe hoorde ik de zilveren machines in de verte achter me, en versnelde ik mijn pijnlijke pas. De zon begon al weer te zakken toen ik dichtbij genoeg was om te zien dat deze oranje tint aan de horizon, werkelijk de rand van een woud was. Een woud vol vreemde planten met grijze stammen en oranje bladeren. Het is aan de rand van dat woud dat ik me neer zette op een steen, één van de weinige elementen in het landschap dat ik herkende. Ik was uitgeput, vermoeid van de pijn en de verwarring. Ik ging eventjes rusten. Misschien eventjes mijn ogen dicht doen. Dan viel ik in slaap.

Ik werd weer wakker in mijn bed. Mijn Mickey Mouse wekker vertelde me dat het al middag was.

[smartlifedomotica]

Having the Greatest Awareness with Zigbee Technology and Smart Rookmelder

The Smart Rookmelder tools are intended to preserve property rather than lives since, in contrast to smoke detectors they do not react to smoke. If you have a heat alarm, you might have more time to put out a fire or evacuate people from a building. One well-known idea developed to handle the particular requirements of the Internet of Things is the Zigbee Temperature Sensor.

[coachsander]

Heeeeel ijverig geweest! Binnen 2 uur na levering zitten de 5 nieuwe rookmelders tegen’t plafond! Trots op mezelf! #blijei 🤣🤣🤣 Hoeveel rookmelder heb jij? #myview #rookmelder #rookmelderverplicht #ijverig #homeimprovement https://instagr.am/p/CmwAqDLL7R1/