#potje

[haterfreak]

[minarachelle]

France - 2023

[princemick]

god translating dutch is hard as fuck when all these players just talk normal dutch. bro idk how to translate this shit

[de-meerpeen]

Potjes-check inlooppunt in Het Boetje van Present 

Lokaal nieuws: 'Potjes-check inlooppunt in Het Boetje van Present'

MIDDENMEER – Stichting Present Hollands Kroon opent i.s.m. de Ontmoetingskerk een inlooppunt in Het Boetje van Present in Middenmeer.  Steeds meer inwoners in Hollands Kroon komen niet rond met hun geld. Het inkomen van die inwoners is vaak niet voldoende om de rekeningen en boodschappen te betalen. Dat komt doordat het leven steeds duurder wordt, maar ook omdat veel inwoners geen gebruik maken…

[footballmanageraddict]

Wonderkid Factory | Part 7 | Fully Homegrown For The First Time

#FM24 #WonderkidFactory Part 7: Fully Homegrown For The First Time. The power of the @AZAlkmaar youth academy is confirmed by Robinho Lazaró's squad containing only homegrown players as they win a 2nd #Eredivisie in 3 years. Read here:

Twelve months on from becoming Champions of the Netherlands, AZ Alkmaar were reflecting on a solid if unspectacular campaign. Manager Robinho Lazaró had done an impressive job of promoting homegrown youth while keeping his promising AZ side competitive. As a result, they again had a huge interest in their talented youngsters, led by the likes of Barcelona and Real Madrid chasing star academy…

[nature-played-a-trick-on-me]

Wie gaat er mee protesteren tegen eigen bijdrage in de jeugdzorg? Dit is maar voor de helft een grap, als er zoiets op gang komt wil ik er wel echt bij zijn want het is allemaal zo onvoorstelbaar idioot.

[liefdesleven]

ja toch wel heerlijk gedaan jongens

[polldermodel]

Stel, je zit/zat op de middelbare school, je hebt een tussenuur en €4, wat voor snack koop je?

- kaasbroodje/frikandelbroodje/saucijzenbroodje

- iets van de snackbar (friet, kaassoufflé, Turkse pizza enz)

- iets kleins uit de automaat (snoep, chocola, chips)

- iets groots maar wel snack-achtig uit de supermarkt (cake, pakken met koekjes, grote zakken chips, chocoladerepen, nootjes, ijs)

- iets uit de supermarkt dat niet direct snack-achtig lijkt (pot met olijven, kaas, pak vla, potjes babyvoeding, bus slagroom)

- iets gezonds (fruit? snackgroente?)

- iets anders

- ik kocht nooit eten in een tussenuur/ik zet het geld op mn spaarrekening

Ps: toen ik op school zat hadden we alleen maar ongezonde zooi (yum) op school dus voel je vrij om de categorieën aan te passen om het meer up to date te maken.

[jarenka]

I finally translated a first part of my post-potj au into English. Well, machine translated it and @a1essie and @erlenwein helped me to edit it. I hope it’s readable. 

I drew a quick pic for it. Don’t worry Anakin will get his vitamin D later. They are on their first mission after Anakin left the hospital. 

"The training room is vacant," Anakin said. “You promised me sparring”.

Obi-Wan turned around. Anakin interrupted his conversation with Lieutenant Labal. They were in a break room, cluttered with furniture. Orange evening sunlight flooded it through the large transplasteel windows. 

“Wait a bit, I am almost finished.”

Anakin sat on the empty chair in the corner and watched Obi-Wan and his companion from under half-closed eyelids. He couldn't make out the exact words, but the tone of the voices was soft and friendly, and at the end of the conversation Obi-Wan patted Lieutenant Labal on the shoulder. After that, he turned around and sauntered over to Anakin.

“Are you interrupting my conversations with pretty women again? I thought you gave up that habit when you were sixteen.”

“Sorry, I didn't think you were flirting with a woman who is young enough to be your granddaughter.”

Obi-Wan sighed. 

“Get up, let's go.”

Anakin stood up. He still subconsciously expected pain from every sudden movement, even though it had been many months since he felt it. 

Obi-Wan had already left the conference room.

The training room was located at the end of a long, gut-like corridor. At first, Obi-Wan walked ahead, but Anakin quickly caught up with him, and they walked side by side, automatically adjusting to each other's pace like in the old days.

For Anakin, training was one of the few amusements here, on Carati, where they had been stuck for several months, helping rebels from the neighboring planet Surra. Obi-Wan and Anakin's group was providing supplies: they brought equipment, weapons and medicines, took away the wounded and refugees. This mission, part military, part humanitarian, tested Anakin's patience. He wanted a fight with imperial forces, to destroy patrol ships but they had to lay low if they wanted to continue their mission.  

Between trips to Surra once a week they barely have anything to do. Obi-Wan, the head of the mission, allowed his men to visit cities of Carati on their official leaves but all other free time they were spending on the military base. Anakin didn’t go outside even during his leaves and hardly talked to anyone. He was either training, or fixing something in the hangar, or sitting in his spacious bedroom watching holodrams from local holonet. He didn't like to appear in common areas: the dining room, the recreation room, the meeting room. People looked at him strangely.

Obi-Wan was also stared at, but in a completely different way. Just like before, when Anakin was a boy, they would go into the cantina together, and the women — and some men — would start to smile at Obi-Wan seductively and become too polite to him. Anakin didn't complain then: he often got a free dessert because the owner of the cantina or the waitress tried to impress the "uncle" with a young "nephew". He wanted to complain now. It was annoying. 

It was hot in the training room, despite the air conditioning. Evening sunlight streamed through the tall windows. Obi-Wan pulled off his shirt, remaining in his pants and undershirt, Anakin took off the hooded cape he usually wore over his shirt, and mechanically smoothed his hair. He needed to do something with it. Here, in the humid tropical climate of Carati, his hair curled more than usual and was constantly sweaty under the hood. 

Several people came into the training room and settled on a bench in the corner. Anakin could have kicked them out, but he didn't. He did not want to quarrel with the locals over mundane things, he forced himself to behave. Just like he forced himself to take medications on schedule and go to a physiotherapist before. He didn’t want Luke and Ahsoka to regret their trust in him. He didn’t want them to listen to all these "we told you that this asshole is not capable of behaving normally! If you stop controlling him, he will strangle coworkers simply because he can." Luke had already suffered enough because of Anakin.

Obi-Wan and Anakin activated their swords and moved away from each other. Anakin looked around the room. The four rebels on the bench sat down as if they had come to the theater. 

“I wonder what attracted them here: the battle or Obi-Wan in an undershirt?”

“Attack," Anakin said.

Obi-Wan didn't answer, he didn't even nod. Anakin barely had time to raise his sword and parry the first blow.

Obi-Wan's attacks followed one after another, giving Anakin no break. He had to grab the hilt with both hands to ward off another blow — so strong that it made Anakin's hands ache in the place where the living tissue connected to the prostheses. Obi-Wan flipped in the air and landed on the floor behind Anakin. It was hard to repel another attack. 

Each of their sparring caused huge amounts of annoyance to Anakin. Obi-Wan returned from the dead healthy, able to fight at his full strength, Anakin had to adjust his style to the new limitations of his body for the second time in a row. Now he moved faster and more freely than in Darth Vader's armor, but he could no longer hit with the same strength, exhausting the opponent. He had to be more careful and attentive, more defensive than attacking.

He was used to looking for a gap in the enemy's defense with sharp blows from all sides. Obi-Wan barely had any gaps in his defense. When Anakin managed to attack, Obi-Wan stopped his sword, as if he knew in advance what move Anakin would choose. 

Deceptive techniques wouldn’t help, because Obi-Wan was the one who taught Anakin them.

"You couldn't beat him up even when you were young and healthy, what do you want now?"

He wanted to win, of course. Obi-Wan, unlike Ahsoka, never succumbed to him. Anakin, still weak after treatment and too stubborn to admit it, almost instantly found himself on the floor, without his lightsaber. Ahsoka even reproached Obi-Wan for mocking Anakin.

"Does Anakin want me to succumb to him?"

"Of course, I don’t," Anakin replied.

Ahsoka looked at them and rolled her eyes.

And yet, despite the endless losses — it would take many months of intense training before he could fight on a par with Obi-Wan — he liked sparring. He could just fight. For fun. Without excruciating pain in his body. Without the constant expectation for the Master—the other one—to punish him for his weakness.

Anakin focused on the fight again. 

No distractions. Obi-Wan would definitely take advantage of his mistake, which he would make inevitably. Anakin felt that the fight was coming to an end. He was already tired, he couldn't keep up the same pace. He needed a break. 

And finally, Anakin didn't have time to react. He barely had time to notice the blue blade of the lightsaber rushing towards his hand. At the last moment, Obi-Wan turned off the sword, and only the silver hilt crashed into Anakin's wrist.

This blow shouldn't have worked, artificial hands don't hurt, but Anakin's new prosthetic was much more sensitive than the old one, and he, stunned by a wave of sensations — not quite pain—unclenched his fingers. The sword fell off. 

Anakin was breathing heavily. His lungs recovered, but they were still not enough for a serious lightsaber fight. It will pass eventually.

"You're too focused on not losing, and you should pay attention to technique," Obi-Wan said sternly.

“Are you going to lecture me again?” Anakin snapped.

He ran his palm over his forehead, wiping the beads of sweat.

"Should I just sprawl you on the floor without any commentary next time?” 

Anakin grunted vaguely. He didn't like being lectured by Obi-Wan and he wouldn't have liked it even more if Obi-Wan said nothing.

“You've never been good at losing a battle, Anakin," Obi-Wan continued. — “You should have learned it already at your age”.

“It's easy for you to say,” Anakin wanted to answer. "There's nothing wrong with you."

He didn't say it out loud, knowing that any of his excuses would sound ridiculous now. He needed training and asked Obi-Wan to spar himself. 

“Shall we repeat it?” he asked instead.

“Let's rest first," Obi-Wan said much more gently. Anakin knew that Obi-Wan didn't need to rest, and this respite was just for him. He sat down on another bench against the wall, where no one else was sitting, and closed his eyes. Obi-Wan soon joined him with two glasses of water from the vending machine. He handed one of them to Anakin.

“Thank you," he replied with a weak smile.

[schellekes]

Oefenen op het potje.

[overprikkelqueer]

Over Mij:

Ik ben Lucas, 26 jaar, Nederlands (FRIESLAND JONGE), trans nonbinair (of gewoon Queer voor de gein jeweetwel. umbrella termen en dat soort gedoe), die / diens.

Ik hou van ontzettend veel dingen, heb super veel hobbies, en ben eigenlijk nooit verveeld tenzij ik op een of andere manier stil zit. Ik ben vaak creatief bezig, ik heb 7 dagboeken die ik dagelijks invul, ik doe aan diamond painten, ik beheer een mini bieb (!!), ik HOU van lezen én ben graag bezig met domme memes posten. Dit zijn (obv) niet al mijn hobbies. Ik hou ook van kaart/bordspellen, ik studeer Duits, ik verzamel dingen van Stitch, ik HOU van Halloween en occult dingen, en er zou nog wel zoveel meer aan mij zijn, maar dat houdt mijn brein niet allemaal zo goed vast.

Over Overprikkelqueer:

Ik post voornamelijk Nederlandse memes, Nederlandse cultuur en hou zelf van een potje memerij posten, dus daar doe ik ook graag aan mee. Ook hou ik ervan om te liveposten. Je zal ook efteling content zien, nijntje, takkie. vanalles.

Een paar kennismakingsposts:

Pas op: doet niks [meme]

J'ALLEMAAL SLAYMA IS WEER BEGONNEN [meme]

HANSAPLAST [meme]

That's not how you pronounce Van Gogh [meme]

Nederlandse / Engelse AuDHD Boekenlijst

Nederlandse AuDHD Boekenlijst

[dutchmemes]

Zoals elk jaar doe ik aan eurovision bingo met wat vrienden. Dus elke keer as er bijvoorbeeld glitter in beeld is een shotje etc. Maar dit jaar gaat er voor elk shotje een euro in een potje (per persoon) om te doneren aan Gaza. We hebben de regels ook aangepast. Elke vorm van protest, vanwege Gaza or Joost, levert ook een shotje en een euro op. Ik laat wel weten hoeveel het me gaat kosten, lol.

Ah wat een goed idee! Veel kijk plezier met je vrienden

[diyshelf]

⭕️Udon Salade met Gehaktballetjes

Ingredients (3 people)

600 g gehakt

Verse gember (10 cm)

90 ml sojasaus

100 ml ketjap manis (?) (het is een beetje de textuur van oyster sauce)

400 g udon noodles

100 g Mesclun (uh gemengde sla?)

1 komkommer

2 teentjes knoflook

1,5 citroen

4 el honing

4 el mayonaise

2 el zonnebloemolie

300 g rode en witte kool, wortel mix

Peper em zout

Sesamzaadjes (afwerking)

Steps:

0) Pers knoflook, leg apart. Snij gember fijn, leg apart.

1) Snij komkommer eerst in de lengte en snij halve maantjes. Pers de citroen. Meng 3 el mayonaise en citroensap en voeg peper en zout toe naar smaak. Gooi uw sla, komkommer, koolmix en dressing in een pot.

2) Meng gehakt met 1 el mayo en uw gember. Balletjes maken!

3) In een potje, combineer sojasaus, ketjap (?), honing en knoflook.

4) Doe de zonnebloemolie in een pan en bak de balletjes (5 minuten ongeveer) gaar. Voeg de saus eraan toe en bak 2 minuten verder.

5) Leg de balletjes apart en bak de udon noedels voor 1 minuut in dezelfde pan.

6) Shmet de noedels in uw sla.

7) Serveer alles en sprenkel er wa sesamzaadjes over.

[devosopmaandag]

Werkelijkheidsgehalte

Ik lig op bed in het donker en ik zeg

... werkelijkheid ...

wat klinkt dat hard en absurd alsof ik

... Heer, ontferm u over mij ...

zeg, dat even absurd maar zachter klinkt.

Ik leg het op mijn tong: metalig en zoutig,

de randen hoewel scherp afgerond,

koel ook, geen zuivere kiezel, tikje ruw.

Ik lach, want het bevalt me me wel

... werkelijkheid ...

Waar zal ik die nu eens van maken?

Ik heb mijn handen vrij, geen licht houdt me tegen,

wat straatgeruis van buiten zal juist helpen.

Hoe zou die van deze week moeten zijn?

Zijn niet alle halffabrikaten nog vers en on-

verkleurd, fris van geur, nog heel even krakend?

Misschien is wat schrijnt nog niet geheeld,

wat lelijk is nog even lelijk.

Ik verzamel op mijn laken alleen de woorden die boven

een tafel zijn gesproken. De al lopend of vanuit een

luie stoel gemaakte schuif ik aan de kant. Ik tel dit

keer alleen de vrouwen. Er is de prerafaëlitische,

die ijs van orchideeënwortel maakt en mij een potje

gepekelde kapperblaadjes schenkt, er is de grijs-

wordende vrouw met haar goudgelokte engelenzoon,

die ik jaren niet zag omdat we een beetje te veel op elkaar

lijken, er is de vrouw die ik veertig jaar geleden vuur op

de grond vuur zag blazen, er is de papierallergische vrouw

en natuurlijk de éénstaartige, en daarbij las ik in A voor

uit Lispector, de heilige Clarice, en ik zag op een telefoon

dat ik oud en lelijk was geworden.

Nou, nou, zegt de werkelijkheidscommissie, is dat niet

wat al te veel duim en te weinig agenda, mevrouw?

Nee, nee, ik zweer u, het is allemaal echt gebeurd

en niets is gelogen.

Wel is er nog die traan, voor de televisie gevallen,

onderstreepte ik in een Chinese roman iets over het

belang van vorm, vroeg ik een jonge man (toch) of

hij ongelukkig was en hij lachte zo hard dat het wel

een gevoelige plek moet zijn geweest.

Ik lig stil en proef nog eens goed.

Hoe zoet en hoe rijk, al weet ik dat

het bijna is doorgeslikt en dan

voorgoed zal zijn verdwenen.

[fransopdefiets]

27-7 Repvåg

In de winkel van Sinkel vonden we gisteren tussen alle gezinsverpakkingen met rendier-, eland-, en walvisvlees (en accu’s en winterbanden etc) ook nog twee ingevroren zalmfiletjes en een zak gemengde groenten.

We vroegen elkaar van de week: Waar denk je aan onder het fietsen? En de verrassende conclusie was, aan niks bijzonders. Vooral als je moet klimmen of als je moe bent, denk je nergens meer aan. Dan gaat alle energie naar je benen en is er niks meer over voor je hersens. En dat is natuurlijk ook het doel, in een goede vakantie maak je je hoofd leeg en ga je dat niet vullen met allerlei plannen en projecten. Fietsen met Mayke is trouwens een genoegen, ze heeft een enorm uithoudingsvermogen, ze klimt beter dan ik maar is langzamer in de afdaling, klaagt niet en heeft plezier in kamperen en een potje koken voor de tent. We zitten nu in de zesde fietsdag samen, hebben alle soorten weer al gehad, ruim 460 kilometer afgelegd met al onze bagage en de stemming zit er nog steeds goed in.

Om vijf uur vanmorgen staat de zon al op de tent en tegen de tijd dat we vertrekken, is de temperatuur al weer ruim boven de 20 graden. De camping is ook een missiepost en ik raak aan de praat met een prototype missionaris met een grote witte baard. Hij wil graag een foto van ons maken en zegt zoiets als cycling makes a strong body but also a strong mind. Volgens mij begint zo’n fietstocht met een crazy mind en wordt het daarna vanzelf een strong mind.

We beginnen met een lange gestage klim, daarna een heel stuk over de golvende hoogvlakte en vervolgens een snelle afdaling naar Olderfjord. Boven staat weer een pittige wind van opzij, maar als we lager komen, neemt die gelukkig weer in kracht af. Die hoogvlakte blijft een fenomeen, zoveel verschillende kleuren groen, rotsen, berkjes en die wind.

In Olderfjord kunnen we inkopen doen bij de MatsKroken de volgende mogelijkheid is pas morgenmiddag weer in Honningsvåg. Tot onze schrik hebben ze de belangrijkste zaken, zoals porties havermout (terwijl je die toch echt overal kunt krijgen), granola Griekse yoghurt en witte bolletjes niet. Uit arren moede schaf ik maar een rendierworst aan voor het ontbijt morgen. Wat ze wel hebben is een café met koffie en wafels. Als ik de camping google waar we vandaag ons doel van gemaakt hebben, blijkt dat die geen tenten meer doet. Als ik bel of ze hutten vrij hebben, krijg ik een wat moeizaam engels sprekende Noor aan de lijn. Alles is vol, maar we kunnen voor 1000 kronen in de caravan slapen. Omdat het alternatief 55 km verderop ligt, zeg ik maar ja. Hij hoeft mijn naam niet te weten, alleen met hoeveel mensen we zijn. Later, onder het fietsen, krijg ik een visioen van een morsige oude man achter een roestig metalen bureau in een houten schuur met een bord met het woord camping erop geschilderd in slordige handgeschilderde letters en daaromheen een soort autosloperij met een oude verzakte caravan. Maar als we aankomen, blijkt het tegenovergestelde waar. Het is een gloednieuwe grote caravan met prachtig uitzicht over de fjord. Het hele terrein is trouwens super verzorgd, hier willen we op de terugweg ook wel weer slapen.

Gefietste afstand: 69,7 km

Gefietste tijd: 5,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je hem op de korrel neemt: 40,6 km

[footballmanageraddict]

Wonderkid Factory | Part 6 | Eredivisie Title Defence

The exciting crop of youngsters at AZ Alkmaar outperformed even their loftiest expectations as they usurped the big three to become champions of the Netherlands for the third time in 2027. The challenge now was for Robinho Lazaró and his young squad to build on that success. AZ moved another step closer to being fully homegrown as centre back Alexandre Penetra joined West Ham for £22m. That left…