#politicologie

[sergiofelter]

Sergio Felter: ‘Alle vakken hebben hun nut gehad’

Het is deze zomer dertig jaar geleden dat de HvA, zoals we die nu kennen, ontstond. Sergio Felter is informatiespecialist bij de bibliotheek van de faculteit Bewegen, Sport en Voeding. 30 jaar geleden, in 1996, studeerde hij Informatiedienstverlening en -management (IDM) aan de Hogeschool van Amsterdam. Wat hij zich herinnert: ‘De docenten waren heel erg betrokken.’

Sergio koos niet meteen voor deze opleiding. Hij studeerde eerder Rechten en Politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Maar die studies bevielen hem niet, vooral de massaliteit stond hem tegen. Hij was er niet op zijn plek. Uit een test rolde Informatiedienstverlening en -management. Deze opleiding bestaat niet meer als zelfstandige hbo-opleiding, maar nog wel als niet-bekostigd onderwijs. De opleiding zoals die was, ging op in Creative Business. Destijds was het al een kleine opleiding. Samen met de opleiding Boekhandel en Uitgeverij, was die gevestigd op de Keizersgracht.

Die kleinschaligheid was een voordeel. Sergio: “Het pand was klein en hokkerig, met veel trappetjes. We hadden ook al projectonderwijs, in kleine groepjes. Je kende iedereen en als je een vraag had aan een docent, liep je naar hem of haar toe en had je meteen antwoord. Je sprak je docenten echt dagelijks.“ In zijn laatste jaar verhuisde de opleiding naar gebouw de Leeuwenburg.

Wat voor vakken had je, wat leerde je er?

“Ik kreeg veel verschillende vakken. Het informatie zoeken is me het meeste bijgebleven. Hoe vind je zo snel mogelijk het antwoord op een zoekvraag. Ik moest ook een wijnkast zo doelmatig indelen als oefening voor het vak thesaurusbouw. Het klinkt simpel, maar dat is het niet. Het algemene vak communicatie was ook bijzonder leuk. Ik heb er later nog veel aan gehad. Alle vakken hebben nut gehad. Niet alle vakken heb ik in de praktijk gebruikt, maar het is goed om er mee in aanraking te zijn geweest.”

De betrokkenheid van docenten bij studenten was groot, herinnert Sergio zich. Er was een medestudent met mentale problemen en studieachterstand. Vanwege de kleinschaligheid hadden de docenten dat snel door. “Het werd heel persoonlijk door die docenten opgepakt, ik was onder de indruk wat ze voor hem deden. Ze wilden voorkomen dat hij zou uitvallen. Dat lukte.”

Sergio doorliep de studie zonder oponthoud. Hij vond het niet moeilijk. De stof was wel vrij algemeen. Digitalisering zat er nog niet bij, terwijl dat het vak erg heeft veranderd. Dus na zijn afstuderen heeft hij zichzelf bijgespijkerd op het gebied van social media en websites actueel houden. “Wij hadden het er destijds met elkaar al over, dat je je moest blijven ontwikkelen. Dat moet je echt zelf doen.” Zijn brede kennis komt hem in zijn huidige baan van pas.

Welk beeld had jij toen van je toekomst? In welke baan zag jij jezelf? “Eigenlijk was ik van plan om in een openbare bibliotheek te gaan werken. Helaas waren de instroommogelijkheden op managementniveau vrij beperkt in die tijd. Vanuit mijn afstudeerstage bij De Nederlandsche Bank heb ik de eerste jaren in de bankensector gewerkt. Mijn toekomstdromen zijn daarna best wel ingevuld. Ik wilde bij een goed doel werken, kennis verspreiden en maatschappelijk nuttig zijn. Via onder andere het Nederlandse Rode Kruis/GIRO555, Arbokenniscentrum Zorg Welzijn, de Protestantse Kerk Amsterdam en veel vrijwilligerswerk heb ik die dromen kunnen waarmaken.”

Studenten van nu staan erg onder druk. Wat zou je tegen ze willen zeggen?

“Blijf jezelf, doe je niet anders voor dan je bent. Anders kom je jezelf tegen. Als informatiespecialist begeleid ik studenten vanuit de bibliotheek. Ook studenten die wat langer over hun studie doen. Ik vind dat iets moois. Ik merk dat studenten ook wel eens met iemand anders dan een docent over hun studie willen praten. Dat is erg leuk.”

Inhoudelijk voelt Sergio zich sterk met het onderwijs van de faculteit verbonden. Dat zit zo: in zijn studietijd was hij aan de zware kant. Hij besloot flink af te vallen. Hij werd 25 kilo lichter door te gaan hardlopen. Dat doet hij nog steeds. Hij ontmoette er zijn vrouw door. Naast zijn werk bij de HvA, dat hij drie dagen doet, heeft hij nog een baan.

“Ik werk ook in een hardloopwinkel en als er een wat zwaarder iemand binnenkomt, ben ik altijd blij, want dan kan ik helpen vanuit mijn eigen ervaring. Om zoveel af te vallen ben ik destijds geholpen door een huisarts en een fysiotherapeut. Hun aanpak was toen vrij nieuw. Daarom vind ik het ook leuk om juist op deze faculteit te werken. Studenten gaan niet zomaar de ALO doen, ze hebben echt wat met sport en bewegen.”

Sergio: “Voor mij is de cirkel rond met mijn werk op deze faculteit, ik ben terug bij de HvA.”

[pureheroine2013]

Elke persoon in Europa wil politicologie studeren in leiden blijkbaar

[peterpijls1965]

Vreemde beesten, die hormonen

Ik was 19 en studeerde in Tilburg. Dagboekfragmenten uit een studentenhuis vlakbij het spoor.

22-3-1985 Ik wil onafhankelijk blijven. Me niet door trends of modegrillen laten meeslepen. Dat geldt niet alleen het uiterlijk, maar ook de geest, toch de dynamo van de mens.

Vanochtend op school een vruchtbare redactievergadering. Komend weekend wil ik de volgende evenementen bijwonen: het verjaardagsfeestje van Puistje, de Nacht van het Boek. Dan moet ik een televisiedraaiboek schrijven.

Wel druk, maar het voorkomt ledigheid. Het is Boekenweek. Ik kocht goede paperbacks van Celine en Slauerhoff. Ik wil minder roken en drinken, maar vooralsnog lijkt alles onder controle. Soms meen ik dat ik om mezelf heen draai, dat ik de kern niet vind. Maar dat heeft z´n tijd, het is therapie.

Ik ben gezond van lichaam, en echt gestoord ben ik nou ook weer niet. Dat ik gespleten ben staat wel vast. Daarover een volgende keer wellicht meer.

24-3 Behoorlijk goed weekend achter de rug. Ik zit met ontbloot bovenlijf te schrijven. De nacht is jong, de lucht raakt bezwangerd van de lente. Nog even De Tijd lezen, en dan slapen. Ik ben een snob, maar er zijn ergere. Ik ben niet verliefd.

25-3 Denk veel over de toekomst. Gissen naar mijn komende levenswandel blijft een favoriete bezigheid. Een academische studie, politicologie, na de Academie voor de Journalistiek trekt me steeds meer. Maar het vaderland roept. Over goed 2 jaar ben ik onder de wapenen. Maar alla, niet kniezen. Er zijn ergere dingen. Ik ben moe. De Paasvakantie nadert.

26-3 Morgen kopen: Koffiefilters en schoenveters. Zojuist een afspraakje met J. gemaakt. Zal wel ellende geven, een dag voor Pasen. Ze jaagt me het hoofd op hol.

1-4 Schitterend lenteweer. Mijn humeur is er inherent aan. Hopelijk geen voorbode van een depressie. Krijg waarschijnlijk een nieuwe kamer. Opgewonden gevoel in m´n buik. Vreemde beesten, die hormonen.

Ik heb het leven lief.

´s Nachts. Ik kan de slaap niet vatten. Een goederentrein dendert voorbij, ik woon achter de Spoorlaan. J. zag er vanmiddag, toen ze even hier was, verleidelijk uit. Geraffineerd opgemaakte ogen. Ze is mooi.

Zen en de kunst van het motoronderhoud bijna uit. Daarna wil ik Oriana Fallaci´s Een Man lezen. Vanavond een redelijk en goed gesprek met huisgenoot Puistje. Wederzijdse ontboezemingen.

Voelde me de hele dag nogal opgefokt. Dat kan door het schitterende lenteweer komen, maar dat weet ik niet zeker. Een vreemd gevoel in m´n buik. Geen echte verliefdheid, eerder een soort uitgelaten baldadigheid.

De knagende onzekerheid en twijfel zijn echter niet uit mijn 19-jarige leeftijd verdwenen. Ik geloof niet in een god. Er is de willekeur van het toeval, en de onontkoombaarheid daarvan. Ik geloof niet dat mensen echt slecht zijn. Tenminste zolang buik en beurs gevuld zijn.

Ik ben bijna 20. Ambitieus, fit en niet echt mismaakt. Bovendien adem ik. Ik ben een manisch-depressieve zoeker met een melancholisch-labiele inslag. Zouden er daar meer van zijn? Vast wel. Zaak is ze te vinden en dan samen te zwelgen in Het Grote Zelfmedelijden, zodat je niet alleen wegzakt in de modder.

[actuelekamers]

Prijs: 412 per maand Kamer omschrijvi... #Kamer #DenHaag #Kamer #ZuidHolland https://actuelekamers.nl/kamer-tehuur-den-haag-contact-for-info-eur-7/?feed_id=39546&_unique_id=64cf9a4685891

[the-new-royalty-world-me]

Recensie : De strijd om Bali

Recensie : De strijd om Bali

De strijd om BaliImperialisme, verzet en onafhankelijkheid 1846-1950Auteur: Anne-Lot HoekUitgever : De Bezige Bij9789403152318 De onafhankelijkheid van Indonesië is onomkeerbaar, de Republiek Indonesië is een feit. In 1946 bezet Nederland Bali en daar wordt de deelstaat Oost-Indonesië opgericht. Deze staat moet een toonbeeld worden van democratie, maar het gezag dwingt de loyaliteit van de…

[callmelami]

Today's subject: politicologie 📚

[4nn3m4lf4rm]

Machiavelli, Il Principe

Machiavelli, Il Principe http://wp.me/p2BbZP-9x

Every one sees what you appear to be, few really know what you are, and those few dare not oppose themselves to the opinion of the many, who have the majesty of the state to defend them; and in the actions of all men, and especially of princes, which it is not prudent to challenge, one judges by the result. For that reason, let a prince have the credit of conquering and holding his state, the…

[jessefien]

Dag 31: op oorlogspad

We doen een museum! Een museum! Wij! Wij doen dat bijna nooit. Maar nu is het van 'piefers' en 'bommers' (geweren en tanks). Dat vindt Wolverman geweldig. Jesse en ik waren niet bijster enthousiast, maar toen we de ingang zagen, de eerste onderzeeër en tanks en ons verdiepten in het uiteenvallen van Joegoslavië, raakten we steeds meer geboeid en lazen wij de bordjes. Wij! Wat een wrede oorlog heeft zich hier afgespeeld zeg. Slovenië werd onafhankelijk in 1991. Veel Slovenen weten dus nog goed hoe de tanks door de straten raasden en alles vernielden. Ongelooflijk als je je dit inbeeldt. En ook erg duidelijk dat dit stevig heeft ingebeukt op de Sloveense psyche. Een zwarte pagina in de geschiedenis die erg mooi in beeld is gebracht in het museum met de nodige sereniteit. Ik bedoel dan zonder nationalistische praat. Het tweede deel van de toer ging over de tweede wereldoorlog. Tussen de Shermans en de Spitfires leefden de kindjes zich uit en stelden ze miljoenen vragen. Soms erg moeilijke. 'Mama, waarom zijn er tanks nodig in de wereld' en 'waarom is die mevrouw aan het wenen op de film' 'hoe kan een ggggelikopter in de lucht blijven, papa?'... Leerrijke dag! Beter dan de schoolbanken. Das duidelijk! En op onze leerkrachtdiploma's nog eens extra eer aan te doen, deden we er 's avonds nog een zoekatlassessie bovenop. Geschiedenis, sociologie, aardrijkskunde, politicologie, psychologie, allemaal check! Voor we op ons plaatsje net voor Ljubljana aankwamen deden we nog een bezoekje aan de villa van Haasberg. Ale, of toch wat er van over blijft. Een prachtige ruïne en een eerste kennismaking voor Bijntje met een elektrische shock. Er leven geitjes en een ezel op en in de restanten van de villa en die is goed afgeschermd door een draad. Met elektriciteit. Ze heeft het geweten... ochere! Maar kijk, zo kreeg ze er nog een les fysica ook bij.

[til-in-sf]

Dankbaar

Ik probeer de afgelopen dagen wat vaker stil te staan bij dingen waar ik dankbaar voor ben. Dat is fijn want ik heb daardoor het idee alsof ik dit bewuster mee maak. Dus bij deze, een aantal dingen waar ik de afgelopen erg dankbaar voor ben geweest!

- Dat ik zoveel geluk heb dat ik hier kan studeren in San Francisco, een stad die zo progressief is en open staat voor allemaal mensen. De stad is één grote melting pot van mensen vanuit de hele wereld, en de mensen zijn open en warm.

- De stad en mijn campus is GROEN! Mensen wandelen veel, fietsen gebeurt hier amper (dat mis ik!) maar de stad staat vol met bomen en parken kan je overal vinden. De zomer begint hier nu, en (aangezien de mensen die hier wonen insanely rijk zijn) loop je overal honden tegen het lijf. Wanneer ik vraag of ik misschien even de hond mag aaien, kom ik snel in gesprek met de eigenaren en dat zorgt altijd voor hele leuke korte gesprekken.

- Ik ben dankbaar voor het feit dat ik in een andere taal kan studeren, werken en leven. Mensen hebben amper door dat ik hier niet vandaan kom, totdat ik soms over een woord struikel of even niet uit mijn woorden kom. Over het algemeen gaat het heel erg goed, en docenten zijn enorm behulpzaam om je te helpen met wat ze ook kunnen en nemen dit mee in hun beoordeling van je papers etc.

- Het niveau van onderwijs in Nederland is, vergeleken met de VS, enorm hoog. Dit is een State universiteit, maar over het algemeen is het niveau in de States aanzienlijk lager dan in Nederland. Ik waardeer nu de uitdaging die ik in Nederland iedere dag op de universiteit mag aangaan die mijn leven oprecht verrijkt.

- Ik mag hier in de States ieder vak volgen dat wil, en dat zorgt ervoor dat ik me écht kan focussen op de dingen die belangrijk en interessant voor mij zijn. Dit is een mogelijkheid die ik in Nederland niet zou hebben, en mijn vrienden/vriendinnen ook niet hebben op de manier dat ik hem nu heb. Dit jaar staat helemaal in het teken van mijn eigen draai geven aan mijn Bachelor Politicologie, en mij specialiseren in de dingen die ik later wil gaan doen. Alle vier de vakken die ik volg zijn enorm interessant en enorm leuk. Ik ben dankbaar dat ik mag leren over de geschiedenis van de Verenigde Staten in het vak All Power To The People. Dit is interessant maar ook confronterend: ik heb op mijn middelbare school amper tot geen les gehad over de Civil Rights Movement in de Verenigde Staten. De lessen zijn intens, want de struggle van de Civil Rights movement was intens. Ik heb een geweldige “Profe” voor dit vak die barst van de kennis, en dit op een geweldige manier kan overbrengen. Mijn liefde voor geschiedenis leeft weer enorm op, en tegelijkertijd leer ik enorm belangrijke lessen die relevant zijn voor mijn eigen leven. De gelijkenissen tussen de Civil Rights Movement, de projecten en acties die SNCC, COFO, NAACP en alle grote organizaties hebben gevoerd, zijn duidelijk. We leren over hoe je échte verandering kan brengen in de wereld en leren praktische lessen over strategieen die we kunnen toepassen op het huidige (politieke) klimaat. 

- Ik ben bevoorrecht om op deze campus rond te mogen lopen, nummer 7 op de lijst van meest etnisch diverse campussen in de Verenigde Staten. Dit heeft enorme invloed op het onderwijs: er zijn zo veel ervaringen en er is zo veel geschiedenis wat samenkomt en een andere blik op bepaalde onderwerpen werpt. Dit is een sterk contrast met de Universiteit van Amsterdam, dat vooral blank is en enorm westers georienteerd is. 

- Ik ben dankbaar dat ik op dit moment in geschiedenis in de Verenigde Staten mag zijn en de huidige president mag analyseren met handvatten die ik verkrijg in mijn vak American Presidency. Op deze manier krijgen mijn argumenten een academische basis, wat ze sterker maakt en hierdoor leer ik beter discussieren.

- Hetzelfde geldt voor mijn vakken “Women and Media” en “Sex, Power and Politics”. Deze vakken geven mij handvatten om de wereld van vandaag te analyseren op de biases die wij hebben. Ik leer over representatie van minderheidsgroepen in media, en leer hoe gendernorms (verwachtingen van hoe een man en vrouw zich moet gedragen) de politiek en machtsrelaties beinvloeden. Het geeft me een nieuwe bril om naar de samenleving te kijken en ik leer veel praktische lessen.

- Ik ben dankbaar voor het feit dat nu mijn laptop aan haar treurige einde is, ik een nieuwe kan kopen. Ik ben bevoorrecht en dit realiseer ik me enorm in een stad dat met een enorm daklozen/verslavings probleem kampt. 

- Ik ben dankbaar voor de vrienden die ik hier al heb gemaakt en de (soms niet zo leuke) lessen die je leert wanneer helemaal overnieuw moet beginnen in een nieuwe stad. Mijn mensenkennis groeit, zal ik maar zeggen..!

- Ten slotte ben ik dankbaar voor mijn lieve, fijne en geweldige vrienden en familie die ik thuis heb. Ik heb zo af en toe contact met jullie en dat voelt als thuiskomen, ookal ben ik zo ver weg! De heimwee is amper aanwezig (dankbaar- en even snel afkloppen!) en het is geweldig dat iedereen het zo leuk vindt om te horen hoe het hier met mij gaat (geweldig). 

Ik heb het goed, en mijn leven is pretty damn amazing op dit moment. Het is fijn om dat te realiseren en daardoor meer te kunnen waarderen! Dankbaar! Ik hoop dat het leven in Nederland net zo fijn is en jullie allemaal de fijne dingen in jullie leven kunnen waarderen. 

Liefs vanuit mijn (inmiddels bijna) knusse huisje in San Francisco! 

X

[peterpijls1965]

Vreemde beesten, die hormonen

Ik was 19 en studeerde in Tilburg. Dagboekfragmenten uit een studentenhuis vlakbij het spoor.

22-3-1985 Ik wil onafhankelijk blijven. Me niet door trends of modegrillen laten meeslepen. Dat geldt niet alleen het uiterlijk, maar ook de geest, toch de dynamo van de mens.

Vanochtend op school een vruchtbare redactievergadering. Komend weekend wil ik de volgende evenementen bijwonen: het verjaardagsfeestje van Puistje, de Nacht van het Boek. Dan moet ik een televisiedraaiboek schrijven.

Wel druk, maar het voorkomt ledigheid. Het is Boekenweek. Ik kocht goede paperbacks van Celine en Slauerhoff. Ik wil minder roken en drinken, maar vooralsnog lijkt alles onder controle. Soms meen ik dat ik om mezelf heen draai, dat ik de kern niet vind. Maar dat heeft z´n tijd, het is therapie.

Ik ben gezond van lichaam, en echt gestoord ben ik nou ook weer niet. Dat ik gespleten ben staat wel vast. Daarover een volgende keer wellicht meer.

24-3 Behoorlijk goed weekend achter de rug. Ik zit met ontbloot bovenlijf te schrijven. De nacht is jong, de lucht raakt bezwangerd van de lente. Nog even De Tijd lezen, en dan slapen. Ik ben een snob, maar er zijn ergere. Ik ben niet verliefd.

25-3 Denk veel over de toekomst. Gissen naar mijn toekomstige levenswandel blijft een favoriete bezigheid. Een academische studie, politicologie, na de Academie voor de Journalistiek trekt me steeds meer. Maar het vaderland roept. Over goed 2 jaar ben ik onder de wapenen. Maar alla, niet kniezen. Er zijn ergere dingen. Ik ben moe. De Paasvakantie nadert.

26-3 Morgen kopen: Koffiefilters en schoenveters. Zojuist een afspraakje met J. gemaakt. Zal wel ellende geven, een dag voor Pasen. Ze jaagt me het hoofd op hol.

1-4 Schitterend lenteweer. Mijn humeur is er inherent aan. Hopelijk geen voorbode van een depressie. Krijg waarschijnlijk een nieuwe kamer. Opgewonden gevoel in m´n buik. Vreemde beesten, die hormonen.

Ik heb het leven lief.

´s Nachts. Ik kan de slaap niet vatten. Een goederentrein dendert voorbij, ik woon achter de Spoorlaan. J. zag er vanmiddag, toen ze even hier was, verleidelijk uit. Geraffineerd opgemaakte ogen. Ze is mooi.

Zen en de kunst van het motoronderhoud bijna uit. Daarna wil ik Oriana Fallaci´s Een Man lezen. Vanavond een redelijk en goed gesprek met huisgenoot Puistje. Wederzijdse ontboezemingen.

Voelde me de hele dag nogal opgefokt. Dat kan door het schitterende lenteweer komen, maar dat weet ik niet zeker. Een vreemd gevoel in m´n buik. Geen echte verliefdheid, eerder een soort uitgelaten baldadigheid.

De knagende onzekerheid en twijfel zijn echter niet uit mijn 19-jarige leeftijd verdwenen. Ik geloof niet in een god. Er is de willekeur van het toeval, en de onontkoombaarheid daarvan. Ik geloof niet dat mensen echt slecht zijn. Tenminste zolang buik en beurs gevuld zijn.

Ik ben bijna 20. Ambitieus, fit en niet echt mismaakt. Bovendien adem ik. Ik ben een manisch-depressieve zoeker met een melancholisch-labiele inslag. Zouden er daar meer van zijn? Vast wel. Zaak is ze te vinden en dan samen te zwelgen in Het Grote Zelfmedelijden, zodat je niet alleen wegzakt in de modder.

[anoniemus]

Over twee jaar ga ik pas studeren, maar heb nu al keuzestress. Ik wist zeker dat ik politicologie wilde doen, met als specialisatie ibo. Maar nu ben ik zo bang dat ik mijn passie en talent daarmee onderdruk: schrijven. Niemand weet echt dat ik schrijf maar heb meerdere succesvolle blogs, alleen durf er niet voor uit te komen. Wat als ik de verkeerde keuze maak? Wat als ik mn leven verpest door niet te kiezen voor mn passie, terwijl politicologie mn droom is?

[gontalde]

Bûcheron

https://amdnp.bandcamp.com/album/sentimentalo-politicologie

[prachtigs]

Doe je dan pedagogische wetenschappen en psychologie tegelijk? Wow. Ik ga komend jaar beginnen aan Politicologie (na gestopt te zijn met mijn vorige studie). Sinds ik me kan herinneren wil ik al naar New York toe, ik weet niet zo goed waarom. Ook lijkt Venetië me meer dan prachtig. Zo lang ik maar met de juiste persoon of personen ben is denk ik elke bestemming wel goed. Liefsss

Haha ja, maar dat klinkt een stuk heftiger dan het werkelijk is hoor. Wat studeerde je hiervoor en waarom stop je daarmee? De juiste mensen zijn een van de belangrijkste dingen als je gaat reizen. Ik ga deze zomer naar Indonesie met twee hele fijne vriendinnen. En ik zou nog heel graag met mijn broertje willen reizen, het liefste naar Midden Amerika of Nepal / India / Sri Lanka. 

[2b-2016-leerling-fieke-blog]

Meisje met negen pruiken

Titelbeschrijving Sophie van der Stap, Meisje met negen pruiken, Amsterdam 2013, Prometeus (21e druk).

Motivatie Ik wilde dit boek lezen omdat we in de vakantie een boek moesten lezen van 'Lezen voor de Lijst'. Ik zag het boek ertussen staan en het leek me meteen leuk en interessant. Ik had ook van mensen om me heen gehoord dat het een mooi boek was.

De inhoud Het boek gaat over de hoofdpersoon Sophie, 21 jaar oud. Ze studeert politicologie, heeft veel vrienden en gaat graag naar de kroeg. Alles gaat goed tot dat er wordt bij haar vastgesteld dat ze Rhabdomyosarcoma heeft, een speciale vorm van kanker. Daarna is alles onzeker. Sophie schrijft alles op, van geroddel met zusters, pruiken kopen en doktersintriges tot doodgaan, kaal worden, haar verdriet, angst en pijn. Ook gaat het boek over haar negen pruiken: Stella, Daisy, Blondie, Sue, Lydia, Bebé, Oema, Pam en Platina. Al haar pruiken met een eigen naam en persoonlijkheid. Daisy heeft lange blonde krullen en Sue korte rode pieken. De pruik die ze het minst draagt is Stella, het is haar eerste pruik maar ze vind het er ‘pruikerig’ uitzien. Bebé heeft haar tot aan je navel en Blondie is de enige pruik met echte haren. Verder heeft ze nog Lydia die volgens Sophie in Spanje woont, Oema, haar persoonlijke favoriet, Pam de pruik waarbij ze de meeste complimentjes krijgt van vrouwen, en Platina, de pruik die ze het meest draagt bij het uitgaan.

Sophie’s vrienden Rob, Annabel, Jaap, en Jur, haar dokters K, L en N, en haar familie helpen haar deze moeilijke periode door te komen. Als het na een tijd beter gaat en ze weer stukje bij beetje geneest, probeert ze weer aan haar conditie te werken, pakt haar studie weer op, maakt een boek en begint haar haar weer te groeien. In verband met haar boek en haar strijd tegen kanker wordt ze bij de Wereld Draait Door uitgenodigd. Na de uitzending krijgt ze verscheidene mailtjes, onder andere van Chantal, die zelf ook kanker heeft. Ze spreken een keer af en worden al snel goede vriendinnen. Chantal heeft ongeneeslijke kanker en heeft gehoord dat ze binnen twee jaar dood gaat. Met Chantal kan ze evengoed praten over nieuwe schoenen als de dood.

Het boek speelt zich af in 2005 in Nederland, Amsterdam.

Motto Het boek begint met een motto:

‘Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka, Wens dat de weg dan lang mag zijn, vol wederwaardigheden, vol belevenissen.’ K.P. KAVAFIS

Aan het einde van het boek, op blz. 218 gaat dit gedicht door:

‘Ithaka schonk je de mooie reis. Bestond het niet, dan was je nooit vertrokken. Maar méér heeft het je niet te bieden.’ K.P. KAVAFIS

Dit gedicht geeft weer hoe Sophie haar 54 weken vol met kanker, dokters, zusters, chemo, infusen en pruiken heeft ervaren.

Mijn mening Ik vind dit een mooi geschreven boek. Het laat je nadenken over het leven en hoeveel mazzel je eigenlijk hebt. Vooral ikzelf, ik leef in een mooi huis, ben gezond, zit op school en heb vrienden en familie. Ik moet daar dankbaar voor zijn omdat er ook mensen zijn die dakloos zijn, niet gezond zijn (net zoals Sophie), geen onderwijs kunnen krijgen, en wiens vrienden en familie misschien dood zijn. Wat ik ook mooi vind is de manier waarop het wordt geschreven en verwoord. Het is echt een dagboek. En ik vindt het ook bijzonder om te denken dat iemand dit ook echt doorgemaakt heeft. Dit boek laat je huilen en lachen tegelijkertijd. Ik vind dit heel erg mooi geschreven omdat ik me goed in haar kan verplaatsen, en omdat ze alles zo leuk en grappig brengt. Ik vind het ook leuk omdat Sophie zelf nog zo jong is. Ik raad iedereen zeker aan om dit boek te lezen.

[peterpijls1965]

In de Vogeltjesbuurt wordt nu geschoten

De Academie voor de Journalistiek in Tilburg, waar ik medio jaren '80 mijn opleiding genoot, was gehuisvest in de voormalige Philips-Voltfabriek, op een steenworp afstand van café-Zaal Bet Kolen. In de praktijk een dependance van de opleiding, niet alleen tijdens Betpret-feesten.

De Philipsfabriek huisvestte een sfeervolle kelder, die dienst deed als kantine. Ik herinner me daar ook een ruimte met een kleine drukpers, in gebruik om behoorlijk echte tijdschriften te maken.

Het onderwijs was experimenteel van karakter, volgens een modulesysteem, dat me wel aanstond. Tijdens de lessen werd er stevig gerookt. De omgangsvormen waren informeel te noemen. Discussies konden hoog oplopen.

Ik woonde in een oud pakhuis, vlakbij het station. Ik dacht wel eens aan de oudste broer van mijn vader, oom Herman, die in Tilburg economie had gestudeerd. Ik neem aan dat hij een kamer had bij een hospita, toen in de jaren '30. Vreemd dat ik hem dat nooit gevraagd heb.

Na mijn afstuderen betreurde ik het dat mijn studie niet een jaar langer duurde. Ook Tilburg beviel me wel. Vertier zat, en niet alleen in café Bet Kolen, vlakbij de Academie voor de Journalistiek.

Als ik op vrijdag aan een uitvalsweg stond te liften met 'Roermond' geschreven op een stuk karton, duurde het zelden langer dan een half uur voor een automobilist me meenam. Liften was toen heel gewoon, er was nog geen OV-kaart.

De Academie voor de journalistiek heet nu Fontys, en is elders gehuisvest. Wat er met de Philips Volt-fabriek gebeurd is, weet ik niet.

In de even verderop gelegen Vogeltjesbuurt is het tegenwoordig kwaad kersen eten, begrijp ik. Toen ik 3 jaar Tilburger was, kwam ik wel eens bij een medestudent over de vloer die daar een klein huisje huurde, ooit gebouwd voor onmaatschappelijken en sociaal-achterlijken.

Ik vond het er best gezellig. Negen jaar geleden praatte ik in een zorginstelling met een Tilburgse knul die in de Vogeltjesbuurt in zijn rug was geschoten, wegens een niet betaalde partij drugs. Hij raakte blijvend verlamd.

Meer dan een eeuw geleden werd Tilburg groot door de textielindustrie. Ook goed voor de public relations was de plaatselijke priester Peerke Donders, die in Suriname de 'Apostel der Indianen en Melaatsen' werd. Zo bekwaam, dat Rome de missionaris zalig verklaarde.

Ik ga hier niet beweren dat Tilburg een mooie stad is, maar er is wel een universiteit en HBO-onderwijs, en het centrum is compact en beloopbaar.

Zaal Noorderligt kon wedijveren met de Vereeniging in Nijmegen, en een tent als Swinge bij Dinge leek me in Den Bosch ondenkbaar. Eindhoven was weer een ander verhaal.

Bij wijnwinkel Henri Bloem ging ik wel eens een literfles vullen, zelf uit het vat te tappen. Het resultaat was wat zuur, de prijs navenant, en thuis dronk ik bij het eten graag een glas rood.

De Academie voor de Journalistiek leerde me het een en ander over journalistieke technieken, taalbeheersing en massacommunicatie. Het was eerlijk gezegd een veredelde cursus algemene ontwikkeling. Goed voor de Bildung, maar de praktijk bleek mijn echte leerschool.

Na de Academie wilde ik Politicologie gaan studeren, maar ik moest in militaire dienst. Mijn eindscriptie ging over de vraag of een schrijvend journalist wel in staat is de realiteit in woorden te vangen. Die vraag heb ik nog steeds niet beantwoord gekregen.

Zo vraag ik me ook nog steeds af waarom sommige mensen maar blijven napraten over het feest dat ik na de diploma-uitreiking hield op de boerderij in Buggenum.

Er werd niet gevochten, de hond sloeg nooit aan. De volgende ochtend maakten we met z'n allen een wandeling langs de Maas.

[universiteitleiden]

Fransje Molenaar wins Jaarprijs Politicologie 2018

Fransje Molenaar, who defended her dissertation at the Institute of Political Science (Leiden University) in September 2017, has been awarded the Jaarprijs Politicologie. Out of 66 entries from Flanders and The Netherlands, her study of party legislation in Latin America made the biggest impression on the jury: ‘A big topic and appeal beyond subject specialists. Ambitious, but also meticulous.’