#persreis

[euroadventure]

Bolzano

Woensdag 25 oktober

Na de regenachtige dag gisteren, lijkt het vandaag beter te gaan worden. Helaas blijkt al snel dat tot halverwege de ochtend het erg slecht weer blijft, maar dat het nog wel lijkt open te gaan trekken. We besluiten om tot tien uur te wachten. Tot die tijd heeft iedereen de tijd om wat te lezen of social media posts te maken voor deze persreis.

Ik krijg helaas een minder fijn bericht. Mijn tante blijkt gisteravond overleden te zijn 😥. Ze was al ziek en de laatste dagen waren al erg spannend, maar het komt net zo goed hard binnen. Ik moet er even van bijkomen voor ik mij weer  ‘enthousiast’ bij de groep voeg. Ik krijg gelukkig alle steun. Het gravelbiken wat vandaag op het programma staat, komt voor mij dan ook gelegen. Even de kop leeg maken en met iets anders bezig zijn.

Sander is nog even druk bezig met de fiets van Aniek waar de remblokjes of -schijven van kapot blijken te zijn. Uiteindelijk gaan we langs drie fietsenmakers en bij de derde zaak kunnen ze ons gelukkig helpen. Deze vertraging heeft wel iets goeds opgeleverd, het is namelijk gestopt met regenen! 

Sander heeft de route zelf ontworpen, hij is hier al veel vaker geweest, en heeft een paar pittige klimmetjes voor ons in petto. Ik dacht dat ik best wel kon fietsen, maar het valt vies tegen.

Naast bergop, is het soms naar beneden ook best utidagend, glad door het vele blad en de keien, maar het is bovenal ook erg mooi.

De stop op de top is dan ook een mooie voldoening van het eerste deel van deze trip 💪🏻.

Na de beklimming gaan we nu downhill de berg af en wederom richting de wijnvelden. Met hoge snelheid passeren we prachtige uitzichten. We stoppen met enige regelmaat voor een foto en arriveren na een tijdje bij onze lunchspot Seehotel Ambach.

Het restaurant waar we nu onze vingers mogen aflikken ligt echt op een adembenemende locatie aan Lago di Caldaro, wauw!

Na de geweldige lunch met een evenzo geweldig uitzicht, stappen we weer op de gravelbike. Ik begin nog vol goede moed aan de terugweg, maar na vijf minuten lopen de benen vol. Pfff, het is afzien hoor, de lunch zakt lekker in de beentje. Het is wel een prachtige route, maar veel bergopwaarts dus best pittig.

We vertrekken richting het zuiden/zuidwesten van de stad. Eerst door enkele drukke straten voor we onze eerste klim maken. We rijden snel enkele meters boven de stad, langs prachtige wijnvelden. De lucht trekt steeds meer open en het ene laagje na het andere laagje verdwijnt in de rugzak.

Anderzijds komt na klimmen altijd de daling! Via een toffe route, maken we nog een laatste pitstop bij een klein meertje, Lago di Monticolo Piccolo, waar we nog een korte fotoshoot doen.

Via een route door een bio-reservaat rijden we weer terug naar Bolzano. 

We zijn redelijk op tijd terug bij het hotel en gaan nog snel even met de kabelbaan naar boven nu het nog ligt is. We maken mooie foto's, maar de rit weer terug naar beneden is ook een van de vele kersen op de taart afgelopen dagen 😁.

Na een douche en voldaan gevoel schuiven we voor de laatste keer met z’n vieren aan in een volgend restaurant. De pasta avond staat op het programma, maar ik kies toch voor een iets ander menu. Het is nog een leuke gezellige avond waar we veel lachen aan tafel. Leuk van deze reisjes is toch weer iedere keer de leuke contacten die ik op doe 😁.

Wanneer de anderen al hun spullen inpakken omdat ze morgenochtend vroeg vertrekken naar het vliegveld heb ik nog geluk dat ik nog enkele dagen aan deze reis mag plakken. Ik vertrek wat later morgenochtend richting Bianca in Oostenrijk. Wel hebben we afgesproken nog met elkaar te ontbijten voordat zij vertrekken. Ik kruip dan ook vroeg mijn bed in na deze moeilijke, maar ook weer mooie dag.

[vanfransebodem]

Wijnen van Calmel et Joseph, mooie begeleiders voor het kerstdiner

De berichten qua weer waren goed in de Languedoc, ik pak een kleine koffer in met wat broeken, jurkjes en shirts. Ik ga namelijk op persreis naar de Languedoc-Roussillon op uitnodiging van Michèle Lainé van Business France. Het gezelschap bestaat uit Michèle, drie andere dames en ik. We gaan op bezoek bij Calmel en Joseph, zij runnen het Domaine Calmel et Joseph in de Languedoc dat in het zuiden…

[heerlijkehappen]

Wat je van dichtbij haalt is lekker

Iedereen weet natuurlijk dat het eigenlijk moet zijn " wat je van ver haalt is lekker". Toch heb ik aan den lijve ondervonden dat dat niet altijd het geval hoeft te zijn. Op uitnodiging van Stichting Tholen Beter Bekend mocht ik twee dagen lang alle pareltjes van dit eiland komen ontdekken. Hoewel Tholen door her en der wat bruggen niet helemaal meer een eiland te noemen is zijn de inwoners maar wat trots op " Eiland Tholen". Lees mee in dit verslag wat je van dichtbij haalt is lekker en oordeel zelf of jij nog steeds heel ver moet gaan voor wat lekkers.

Hoogtepuntje: de solex-tour langs de dijk.

Tholen eiland

Tholen is opgebouwd uit een aantal eilanden die zijn ontstaan door het inpolderen van schorren vanaf de 12e eeuw. Door een aantal afdammingen en inpolderingen vormden uiteindelijk een vijftal kleinere eilanden samen Tholen. Tot 1928 kon het alleen bereikt worden door een veerdienst vanaf Halsteren. Later dat jaar werd de eerste brug over de Eendracht gelegd. Tijdens de grote watersnoodramp in 1953 is Tholen ook flink geraakt. In totaal kwamen ruim 1800 Zeeuwen om het leven. Tijdens onze ontdekkingstocht zijn we zowel op de fiets, als de solex èn de auto langs bijna alle dorpjes gereden.

Poortvliet

Met een heerlijk zonnetje, een verse Zeeuwse bolus en een kopje thee werden we hartelijk ontvangen op Landschaps camping Kruytenberg. Deze camping kenmerkt zich door heel veel groen, rust ,ruimte en met een prachtige kruidentuin. En dat dit niet zomaar een tuintje is werd ons al snel duidelijk! Al sinds 1838 in bezit van dezelfde familie en daarmee dus ook een prachtig familiebedrijf die een stuk landbouwgrond vrijmaakten voor een prachtige tuin. Onderhouden door Patras familias Hans , nu 73 jaar. Hans weet ons alles te vertellen over de verschillende zaadjes, kruiden en planten en inmiddels staan er in de tuin ruim 400 soorten. Ook de gasten van de camping mogen hier voor hun diner lekkere verse kruiden komen plukken. Met fietsen die hier ook verhuurd worden vervolgden we onze tocht.

Een sprookjesachtige kruidentuin met ruim 400 verschillende kruiden.

Sint Maartensdijk

De fietstocht ging langs uitgestrekte bloemenvelden, landbouwgrond en vooral veel natuur en bracht ons naar de volgende stop namelijk Sint Maartensdijk. Daar werden we ontvangen door Roland van Tilburg. Wat erg leuk was, is dat Roland gewoond heeft in het dorp waar in nu woon, in Andel Noord Brabant. Aan een leuk karakteristiek pleintje heeft hij een soort alternatief VVV kantoortje geopend waar je allerlei informatie over de regio kunt vinden. Maar ook kun je hier lekkere en leuke steekproducten kopen. Het dorp heeft een hele nauwe band met ons Koningshuis. In 1434 trouwde hier Jacoba van Beieren, helaas is het kasteel afgebroken, maar er zijn nog genoeg andere leuke dingen te zien. Onze fietstocht vervolgde zich naar het volgende dorpje.

Lunch aan het water met alle bloggers. Li : Tamara, Daan, Rachelle, ik en Eefje, op rechts : Jody, Stephanie, Bibi, Myra en Martine.

Stavenisse

Gekscherend door onze gids, Martine van @zweeuwsefoodie, "het einde van de wereld" genoemd namen we plaats op het terras bij restaurant 't Packhuys. En zo aan het water met de zee voor ons leek dat haast wel het geval te zijn. Stavenisse is door de eerder genoemde Watersnoodramp het hardst getroffen, in het dorpje tref je een momument hier voor aan. Na al dat fietsen waren we best toe aan wat lekkers. In het zonnetje genoten we van een "Zeeuws 12 uurtje". Een fijne plank gevuld met broodjes, vissoepje, viskroketje en huisgemaakte tonijnsalade. Die Zeeuwen weten wel hoe je een lekker visplankje moet maken en ook hier betekende dat "wat je van dichtbij haalt is lekker" !

Een heerlijk Zeeuws 12uurtje in Stavenisse.

Sint Annaland

Door de locals "Stalland" genoemd heeft de laatste in bedrijf zijnde streekproductenveiling van Nederland. En wat een lol hebben we daar gehad. Heerlijke locale producten die voor een leuk prijsje gekocht kunnen worden. Een druk op het knopje op het juiste moment en jij bent eigenaar van een lekker likeurtje of een bak zoete aardbeien. De opbrengsten van deze veilingen komen ten goede aan het Streekmuseum De Meestoof. Hier kun je echt even terug in de tijd voor een kijkje in het leven van vroeger. Dat we niet onopgemerkt bleven in deze hechte gemeenschap ondervonden we toen we geïnterviewd werden door Omroep Zeeland, en ook de schrijvende pers sloot zo nu en dan aan tijdens ons reisje.

De "klok" die gebruikt wordt bij de afslag op de veiling. Krabbenkreek Natuurlijk moest er ook ergens geslapen worden. Onze reis vervolgde zich naar het chaletpark Krabbenbeek. Daar kregen we een korte rondleiding over het park en konden we ons even opfrissen voor het avondprogramma. We zijn en blijven natuurlijk foodbloggers, dus een fijn hapje eten kon niet ontbreken tijdens deze trip. En wat een verrassing was dat, we kregen onder het genot van heerlijke wijntjes een fantastisch driegangen diner aangeboden door Restaurant Buutengaets. Met een werkelijk betoverend uitzicht op de haven en de zee. Dat was een hele fijne afsluiter van de eerste dag op Tholen!

Een heerlijk diner met alleen maar locale producten.

Natte laarzentocht

En daar was geen woord van gelogen. Met de solex aan ons beschikbaar gesteld door "de Deubraek" die ook ons heerlijke Zeeuwse ontbijtje verzorgde vertrokken we richting de dijk van St Maartensdijk. Op zoek naar wieren, schorren, lamsoren en zeekraal en dat alles onder de bezielende leiding van ras-Zeeuwin Lenie Ponse. Zij nam ons mee de schorren op en wist met bijpassend soms onverstaanbaar Zeeuws accent alles te vertellen over het leven op de zeebodem. Als verrassing had ze een complete proeverij geregeld. Heerlijke wieren en verschillende Zeeuwse streekproducten kregen we te proeven en allemaal door Lenie zelf in haar keuken bereid.

Lenie Ponse, een prachtig mens, onze gids ( vanuit Staatsbosbeheer)

Oud Vossemeer

Dat Zeeland nauw verbonden blijkt te zijn met Amerika werd ons al snel duidelijk bij onze tussenstop in Oud Vossemeer. Hier zijn de voorvaderen van meerdere Amerikaanse presidenten geboren. De familie Roosevelt. Ook bekend om verschillende bekende uitspraken. We werden ontvangen in restaurant Huys van Roosevelt, en die connectie is daar niet te missen! Aan een werkelijk prachtig opgemaakte tafel genoten we van een fijne burger gemaakt van het vlees van een Thoolse dikbil koe. En je weet dat het goed smaakt als een hele tafel vol kakelende foodblogsters stilvalt.

Super leuk opgemaakt deze tafel bij Huys van Roosevelt in Oud Vossemeer. Wat je van dichtbij haalt is lekker Dat aan al het leuke ook een eind komt dat staat als een paal boven water. Als laatste stop reden we weer terug richting Tholen waar Martine ons een kleine rondleiding gaf door haar stadje. Dat Zeeland meer te bieden heeft dan de welbekende stranden, Renesse en bijvoorbeeld Middelburg is wel duidelijk na deze ontdekkingstocht van eiland Tholen. Met een heerlijke hapjesplank bij Eetcafé Hart van Tholen sloten we dit avontuur af en reed ieder weer huiswaarts. Ik hoop dat ik jullie ervan heb kunnen overtuigen dat een weekendje Eiland Tholen zeker een "Bucketlist" waardig tripje is!

Een afsluiter in Tholen bij Hart van Tholen. Wil jij ook zien wat we beleefd hebben, het video materiaal is verwerkt in de week 20.19 weekvlog, klik hier voor het beeldmateriaal. Deze blog "Wat je van dichtbij haalt is lekker" is geschreven in een betaalde samenwerking met Stichting Tholen Beter Bekend Read the full article

[christinealtomare]

Persreis St. Petersburg | Anastasia

Tessa Sunniva van Tol speelt de rol van Anya in de musical Anastasia.

Tijdens haar bezoek aan St. Petersburg bezocht zij de plekken die verwant zijn aan de mogelijke dochter van de vermoorde tsaar Nicolaas.

.

Tessa Sunniva van Tol plays the role of Anya in the musical Anastasia.

During her visit to St. Petersburg, she visited the places that are related to the daughter of the murdered Tsar Nicholas

[earith]

tessasunnivavantol Home again after an amazing press trip with @anastasiademusical to St. Petersburg 😍😍

And what a journey it has been!💜 Soon more, so stay tuned!!

@musicalsnl #Anastasia #musical #Anya #saintpetersburg #the #rumer #the #legend #the #mistery #persreis #traveling #schiphol #catharinapalace #journeytothepast

[the-new-royalty-world-me]

Recensie : Gstaad

GstaadAuteur: Kiki van DijkUitgever: Xander Uitgevers B.V.9789401626163 Journalist Puck belandt op een persreis naar Zwitserland in het mondaine skioord Gstaad, waar de oude adel en steenrijke Russen zich verzamelen op de prachtige pistes en in chique hotels. Ze verveelt zich stierlijk, totdat de directrice van de elitaire kostschool wordt vermoord. Als Puck voor de krant op onderzoek uitgaat,…

[missmumbler-blog]

FRANKRIJKBLOG: GASTRONOMIE, CULTUUR EN NATUUR IN NOUVELLE-AQUITAINE

Tekst Linda de Jong

Het begint al met het prachtige landschap: altijd heuvelachtig, met wijngaarden zo ver je kunt kijken en met een altijd lekker klimaat. Frankrijk, het land met de magische combinatie van gastronomie, cultuur en natuur.

Maandag 19 juni 17 Er wordt wel gezegd dat je in Frankrijk moet verdwalen om alle mooie plekjes te ontdekken en dat lukt wonderwel goed dankzij Tom, mijn navigatiesysteem. Tom komt meteen tot de essentie en zet me bij Lède af, maar wel zonder de Bou ervoor. De vijfendertig minuten vanaf Aéroport de Bergerac duren zo ineens een stuk langer. Toch maar even appen!

‘’Help, waar ben je?’’ Het nuchtere Nederlandse antwoord maakt me aan het lachen. ‘’Ik sta onderaan bij de weg!’’

Na enig rondrijden, zie ik haar ranke postuur. Karen Kommer staat me in haar zwarte jurkje op te wachten en ondanks dat ze al een tijdje in de volle zon moet staan, lacht ze me vrolijk toe. Aankomende tweeënhalve dag ben ik te gast op het prachtige Boulède. Een goed onderhouden en kleinschalig vakantiedomein in het dorp Le Mayne de Boulède. Een plek waar je met je hele gezin op vakantie kunt, zonder grote complexen of animatieteams. Hier vind je kwaliteit, persoonlijke sfeer en authenticiteit. En misschien het belangrijkste: hier voel je je echt welkom.

Homes made with love Rolf, Karen en hun drie dochters wonen inmiddels zo´n dertien jaar in Frankrijk en beschikken over een tomeloze energie. Al hoppend tussen Bordeaux en Boulède Monflanquin, hebben ze samen een prachtig plekje gecreëerd waar vijf oude streekhuizen, met oog voor (oude) details en liefde, zijn omgetoverd tot prachtige vakantievilla’s. Twee van de vijf woningen zijn bovendien aangepast voor o.a. minder valide gasten. Daarnaast zijn ze bezig met een nieuwe B&B. Eigenlijk zou ik het liefst neer willen strijken op een van de vele relaxplekjes van dit park, maar mijn drukke programma wacht onverbiddelijk. En ook dat is een aanlokkelijk idee, want er is zoveel te zien in deze regio. Ik ben hier maar twee dagen, een volle week in totaal, maar eigenlijk is dit een streek om langzaam te ontdekken. Er zijn zoveel mogelijkheden. Waar zal ik beginnen? Het blijft me parten spelen deze persreis. Meer weten over Boulède? Neem een kijkje op de website

Voor wie de omgeving niet kent! Lot-et-Garonne maakt deel uit van de regio Nouvelle-Aquitaine. Karen zal me de eerste dagen tevens gidsen en daar ben ik heel blij mee, want ik ben niet zo’n held in de auto. Ja ik weet het, dat klinkt een beetje raar als je regelmatig naar het buitenland reist om verslag te doen. De rollende heuvels en slingerwegen zijn een prachtig decor voor de reisverhalen, maar doen mijn hoogtevrees geen goed. Karen weet als geen ander de leuke plekjes en details te vertellen. Daarom sta ik mijn auto deze dagen graag af aan haar om ze samen te bezoeken. Ondertussen kletsen we heel wat af.

In de departementen Lot-et-Garonne en Dordogne vind je veel middeleeuwse ‘bastides’ met prachtige dorpskernen. Het eerste dorp dat we bezoeken is natuurlijk Monflanquin. De vesting is gesticht in 1256 en staat geklasseerd als een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Het dorp draagt veel herinneringen mee aan het verleden, waaronder het huis van de Zwarte Prins (kleinzoon van Edward I) met zijn tweelingvensters. Verder het centraal plein, Place des Arcades, omzoomd met zuilengalerijen, middeleeuwse voetgangerssteegjes met eeuwenoude huizen brugjes en een gotische kerk en nog veel meer.

Janouille, nar, of beste leraar? Na een kleine pauze, op het terras bij Restaurant Le Jardin, waar we het meest heerlijke ijs ooit eten, wordt mijn aandacht getrokken door een wat ongewone, lokale verschijning, Janouille, de bastaardzoon van koning Henry IV. Zijn belletjes rinkelen vrolijk bij iedere stap. Samen ontdekken we de geschiedenis van Monflanquin en de Bastide. Zijn uiterlijk mag dan ouderwets aandoen, zijn humor en scherpheid zijn dat zeker niet. Dit is de meest leerzame, interactieve rondleiding ooit en ik geniet oprecht van de grapjes en lekkernijen die hij ondertussen uit zijn knapzak vist. De man is een geboren verhalenverteller en hij neemt ons mee in een avontuur vol musketiers, pelgrims, bedelaars, kardinalen en troubadours. Meer informatie op de website  

Kidsproef - Karen, fladdert glimlachend om mij heen, met haar mobiel aan haar oor (cou cou) en al zwaaiend naar bekenden trekt  ze me ondertussen het volgende programma item binnen. Hoera, meer geschiedenis in Musée des Bastides, met interactieve zalen, gewijd aan de oprichting van de nieuwe steden (Bastides) in de middeleeuwen, die in het zuidwesten van Frankrijk werden gecreëerd in de dertiende en veertiende eeuw. Leuk, informatief en interactief, met audio- en video (in het Frans) voor kinderen en ouders. Vraag een Engelstalige gids om uitleg. Het maakt het rondje nog leuker. Meer informatie: Bastide Museum / toerist Centre place des Arcades 47150 Monflaquin.

‘s Avonds keren we na een snelle duik in het zwembad, terug naar Restaurant Le Jardin. Dit maal om er te dineren. We zijn wat later dan gepland, maar worden alsnog hartelijk ontvangen met een heerlijk aperitief. Gelukkig hebben we ons als excuus mooi uitgedost. Je kunt goed en betaalbaar eten in deze regio, maar het is vooral de entourage die voor het extra zorgt. Het eten is wederom heerlijk.  Met kraakverse oesters kan de maaltijd sowieso niet meer stuk. Meer informatie

Dinsdag 20 juni 17 - Parc en Ciel Moulin de Courrance Na een goede nachtrust, staat er vandaag een sportief familie-uitje op het programma. Maar niet voordat we eerst lekker gezamenlijk ontbijten. De bakker stopt elke dag verse (stok)broodjes en croissants in de Voiture à pain, een broodauto, waaruit de gasten van Boulède hun bestelling kunnen halen.

Het klimparcours is in het bos dus (ook met warm weer) een ideale (schaduw)plek om lekker actief bezig te zijn met de kinderen en de broodjes er weer af te klimmen en klauteren. Er zijn verschillende boomparcours, voor klein en groot. Lang en kort, met meer en minder uitdagingen. De kinderen krijgen eerst duidelijke instructies en het parcours is goed georganiseerd. Daarnaast zijn er ook een midgetgolfbaan (die een klein verfbeurtje kan gebruiken, maar nog steeds leuk is) en een natuurlijk zwembad te vinden.  

Buitengewoon lekker We lunchen bij Le Palissy in Lacapelle Biron, waar je uitkijkt op een pleintje met monument. De eigenaar blijkt Nederlander te zijn. We bestellen al pratende "Côtelette d'agneau" (lamskoteletjes) met "Salade du chef”. Of we misschien "Entrecote Fumée" willen proberen voor dezelfde prijs? We blijven bij de cotelettes, maar hij trakteert ons tussendoor stellig op een extra bordje Entrecote. “Met de complimenten van de chef kok’’. Hij heeft het namelijk net zelf gerookt en is nog vol passie over het mooie streekproduct en dat moet natuurlijk geproefd worden! De chef komt even later polsen. ‘Lekker?’ vraagt hij. Ik steek mijn neus erin en prik een extra vorkje. Heerlijk! Meer info op de website

Ridders en jonkvrouwen op Bonaguil Castle Je kunt heerlijk wandelen en fietsen in dit gebied. Er zijn verschillende routes te vinden die je kunt openen op je mobiel of gps. Omdat ik ook een hoop foto’s wil maken, beperken we ons tot een korte wandeling en bezoeken we het kasteel. Maar het schuurt wel een beetje, want er is buiten ook zoveel te zien en doen. Er is tijdens de persreizen altijd een te kort aan tijd, ook tijdens de individuele persreizen. Maar dat is ook typisch Nederlands, denk ik nu, want ik moet de eerste Fransman met haast nog tegenkomen.

Zodra je de toegangspoort  van Bonaguil betreedt, verkeer je in historische sferen. Echt een kasteel zoals je ze ziet in sprookjesboeken. Het kasteel werd volledig verbouwd op het einde van de vijftiende en zestiende eeuw door Bérenger de Roquefeuil, die bekend stond om afpersing en bruut geweld. Natuurlijk kwamen de boeren en buitenlui in opstand, waarna hij militaire verbeteringen aanbracht en het kasteel in een machtige burcht veranderde, om van daaruit alle aanvallen de kop in te drukken. De naam komt van bonne aiguille en refereert aan de defensieve locatie: een steil, rotsachtig uitsteeksel, waar het kasteel op is gebouwd. Het duurde veertig jaar, maar het werd sindsdien nooit belegerd en de burcht bleef intact tot aan de revolutie. Toen werd het helaas gedeeltelijk gesloopt. Vandaag de dag is het nog steeds een machtig indrukwekkende plek. Alle muren, kantelen en torens staan er nog en het verhoogd terras biedt een spectaculair uitzicht over het kasteel en de lokale groene, heuvelachtige omgeving. In de zomer is er een speciaal programma voor kinderen.

Heel bijzonder is het “spiraal” plafond en de opslagruimten en grotten onder het kasteel, die gebruikt werden voor opslag en defensie. Wie zegt dat geschiedenis saai is? Kijk voor meer informatie op de website

Gastronomische eetmarkten - Dit is er eentje van het lijstje 'Altijd al eens willen doen!'  ’s Avonds gaan we met alle gasten van Boulède eten in het naburige dorp Paulhiac, waar een heuse eetmarkt, annex dorpsfeest (lees traditionele boerenmaaltijd) wordt gehouden. (zie foto hieronder). We zitten met bijna honderd mensen aan lange tafels, waar lokale boeren en bedrijven hun producten verkopen. Ik voel me met het bordje vers gegrilde kip, gebakken aardappelen, salade en geitenkaas alsof ik in een Franse reclamespot ben beland. Wat een leuke manier om locals te leren kennen en wat te oefenen met de Franse taal.

Marquerites detente en route Woensdag, mijn laatste ochtend op Boulède sta ik ingepland voor een relaxation massage bij Mariëlle Spee, die met haar omgebouwde foodtruck langs komt op campings en andere vakantieadressen in het zuiden van de Dordogne en Lot-et-Garonne. (zie foto hieronder). Na een onderhoudend praatje, heeft ze binnen de kortste keren mijn weerspannige lijf onder controle en weet ze iedere knoop in mijn lijf te vinden. Helaas ben ik hier te kort om helemaal te ontstressen, maar voor iedereen die hier zijn vakantie doorbrengt! Niet vergeten!   De massage duurt anderhalf uur en kost € 95. Te bespreken op het park, of op de website

Met veertig graden en nog kleverig van de olie gaan we op pad naar Penne d’Agenais. Mijn koffer in de achterbak, want mijn volgende logeeradres is te vinden in Villeneuve-sur-Lot. Maar voor we er heen gaan, doen we nog twee dingen. Rondneuzen in het plaatsje en samen lunchen in Le Bombecul, waar de eigenaar niet alleen een kunstwerk maakt van het eten, maar ook in het atelier dat op vijf minuten loopafstand te vinden is. Intrigerend en vooral lekker. Meer informatie op de website

Weten hoe het verder gaat?

Binnenkort deel twee in Frankrijk Aquitaine.

[denktanks]

@ djvanbaar: VK kán EU economisch de oorlog verklaren https://t.co/vRGtZoR65o via @nrc In oktober 2012 bezocht ik op een persreis het Cato Institute, een denktank van 'America first', in Washington. Die lui zijn volkomen 'nuts'. In Palm Beach waren we bij de Republikeinen. Helemaal Trump.

VK kán EU economisch de oorlog verklaren https://t.co/vRGtZoR65o via @nrc In oktober 2012 bezocht ik op een persreis het Cato Institute, een denktank van 'America first', in Washington. Die lui zijn volkomen 'nuts'. In Palm Beach waren we bij de Republikeinen. Helemaal Trump.

— Dirk-Jan van Baar (@djvanbaar) September 28, 2018

[willemlaros]

Reisbloggen lezen? Vooral leuk als je taalfouten en clichés spaart

Al weer enige tijd geleden was ik op persreis (door verkeersbureau of VVV gesponsorde trip voor reisschrijvers) met een aantal collega's. Althans met deelnemers die denken dat ze dat zijn. Ze zouden willen dat ze het zijn. Blogmeisjes noem ik ze. Want de groep van elf bevatte slechts twee mannen. Waarvan de tweede een blogjongen genoemd kan worden. Een ICT-techneut van oorsprong, die van zijn leven nog nooit een persbericht of journalistieke tekst heeft leren maken. 

Nee, ik heb niets tegen (reis)bloggen, niets tegen de veranderingen in de journalistiek, maar ik sta op kwaliteit en betrouwbaarheid. Met je mobiele telefoon op 'film' langs attracties lopen en dat resultaat onbewerkt op Instagram flikkeren, daar ben ik niet van.Ik ben eens enkele van die blogs op gaan zoeken en gaan lezen. De schrik slaat je om het hart. Alles is 'de moeite waard'. En als je taalfouten spaart, dan kun je je verzameling op de reisblogs van reismeisjes en -jongens absurd snel aanvullen.

Een paar voorbeelden? Een citytrip naar Antwerpen. (Je spaart ook onnodig Engelse woorden? Leef je uit op de reisblogs! Eén van de deelnemers zei tijdens de reis tegen me: 'Mijn followers zijn erg satisfied met mijn content.' Serieus. In een onverwachte aanval van ongeremde zelfbeheersing heb ik niet gereageerd.)

`Vlakbij de grote markt bevind zich de gezellige ijssalon Crème de la Crème waar heerlijk ijs en wafels met aardbeien te krijgen zijn. In de zomer kan er soms een lange rij staan bij deze ijssalon, maar deze rij is zeker de moeite waard als na afloop genoten kan worden van het heerlijke ijs op het knusse terras.` Ik knipte en plakte dit. Kromme zin, clichés en taalfouten. En al die overdreven toevoegingen: gezellig, heerlijk, heerlijk, knus...

Met gemak kan ik deze ellende aanvullen met nog veel meer voorbeelden. Maar neem zelf maar een kijkje. Nee, ik noem geen namen.

[handwayluxury]

The Utah 'Mighty 5' zal het decor zijn van de Travelhome persreis die in oktober 2014 plaatsvindt. Pinned to Travelhome by Baltus Communications

[euroadventure]

Millau - La Malène - Pont d'Arc

Donderdag 4 mei

Vandaag vertrek ik van de camping richting La Malène. Ik ben blij dat ik met de barst in mijn voorruit gewoon verder kan rijden en dat ik mijn kayaktrip niet hoef te annuleren.

Ook vandaag schijnt de zon weer lekker 😎, prima weertje om het water op te gaan. Na de korte uitleg, enkel waar ik straks na elf kilometer weer naar de kant moet, vertrek ik rond kwart over elf. De route zou volgens de mevrouw zo een drie uur duren. Ik boek het busje terug naar het beginpunt om 15.00uur, met de kanttekening dat wanneer ik al om 14.00uur aan meer, ik ook al mee terug mag.

Onderweg is het wederom genieten. De kloof lijkt toch weer heel anders als je op het water zit dan wanneer je op de fiets door de kloof rijdt. Indrukwekkender of zo, grootser misschien wel.

Het water kleurt gezellig groen, blauw en is super helder. Ik waan mij heel even alleen op de wereld 😊.

Het gaat best lekker, af en toe een kleine stroomversnelling, maar het is allemaal gewoon heerlijk gemoedelijk.

Uiteindelijk begint mijn maag te knorren en meer ik aan bij een van de vele kiezelstrandjes. Bij het uitstappen en het trekken van de kayak op de kant, valt mijn telefoon in het water. Ships!! Gauw pak ik hem uit het water en klop ik hem zo goed als dat gaat droog. Ik had hem even tussen mijn borst en zwemvest geklemd, omdat mijn broek goed nat was geworden. Stom dat ik niet mijn speciale plastic zakje voor mijn telefoon had meegenomen die ik normaal in mijn kayak thuis ook altijd bij heb 🙈.

Na mijn lunch vaar ik verder. Volgens de mevrouw van de kayakverhuur zie ik na verloop van tijd vanzelf een bord met een groot stopteken. Ze laat me voor ik vertrek nog een foto zien van het bord...

Op den duur staan er op een oever wel vijf verschillende borden van diverse verhuurbedrijven, maar ik denk niet die van het bedrijf waar ik hem bij heb gehuurd te zien staan. Ik vaar rustig verder.

Iets verderop zie ik een man met zijn zoontje op de oever staan. Zij hadden net als ik een kayak gehuurd bii dezelfde verhuurder. Wanneer ik ook aanmeer, blijk ik nog een afslag te vroeg...ik vaar dan ook weer verder. Weer een volgende aanleg blijkt ook niet mijn aanleg oever te zijn. Ik vaar wederom door...

Plots zie ik aan de rechterkant een groot bord 'Pas op levensgevaarlijk over 300 meter'. Eh...heb ik mijn aanleg oever misschien toch voorbij gevaren? Ik meer gauw aan, want er komt net een kleine stroomversnelling enne...tja 300 meter...ik kan vanaf waar ik nu ben net niet om de hoek kijken.

Ik denk zelf dat ik mijn exit voorbij gevaren ben en zie geen mogelijkheid om terug te kanoën. De wind is komen opzetten en er is een behoorlijke stroomversnelling. Ik zit hier vast! Wat nu? Gelukkig doet mijn telefoon het nog en probeer ik de verhuurster te bellen. Ze neemt niet op...via e-mail dan...maar ja de Fransen kijken er niet vaak op...uiteindelijk maar een smsje sturen dan...

En ja hoor na vijf minuten belt ze mij terug. Ik vertel haar over het bord en ze vertelt me dat ik toch nog een kleine 200 meter verder mag varen en dat daar de aanleg oever is. Ze verzekert mij dat dat echt kan. Voor de vierde keer stap ik in mijn kayak en ja hoor, net om de hoek zie ik toch het grote bord met stopteken. Ik heb het gehaald 🙌🏻 😉!

Even later komt de verhuurster met haar auto mij en de kayak ophalen. Het blijkt dat dit bord er nog maar net staat, want vorige week was die verwarring er nog niet. Het bord wordt jaarlijks geplaatst en weggehaald, maar de verhuurster wordt hierover niet geïnformeerd waardoor ze mij ook nog niet had kunnen inlichten. Eind goed, al goed 💪🏻😁.

In het dorpje aangekomen drink ik eerst een café au lait en maak ik mijn vervolgplan. Mijn idee is om de komende dagen via de Ardeche richting het Jura gebergte te rijden. Het is te lang om in een keer naar het Jura gebergte te rijden. De Ardeche ken ik redelijj, omdat ik hier al een keer ben geweest toen ik voor Mountainreporters mee mocht op persreis.

Ik ben van plan om naar Pont D'Arc te rijden, waar een camperplaats te vinden is op de nabijgelegen parkeerplaats. In het hoogseizoen kan ik hier niet staan, maar dat is dan ook het voordeel van nu reizen!

Ik rij de laatste kilometers door de prachtige Gorges de Tarn voor ik via het prachtige 'Parc National de Cervennes' mijn eindbestemming in 'Parc Regional des Monts d'Ardeche' bereik.

Het is rond half zeven, de zon wilt bijna achter de rotsen gaan. Ik heb geluk en maak nog prachtige foto's.

De rest van de avond zit ik lekker buiten. Ik houd uiteraard ook twee minuten stilte om 20.00uur. Overal reizigers, een leuke vibe hangt hier. Ik kruip laat mijn busje in, tranquilo, morgen weer een dag 😴.

[esfactory]

Vorige week was ik, samen met dochter, uitgenodigd om twee dagen in Maastricht door te brengen. De uitnodiging kwam van de gemeente Maastricht die graag wilde laten zien wat er allemaal gedaan wordt én wat er allemaal nog gaat komen.

Omdat wij in die twee dagen echt heel veel hebben gezien heb ik maar veel foto’s in deze post geplakt. Anders werd het wel een heel lange lap tekst.

Maar in het kort een opsomming van wat dingen die we deden of zagen:

We werden welkom geheten in het Townhouse Hotel in Maastricht. Hier ben ik al eens eerder geweest en vind ik zo gezellig! Het welkomstdrankje was een heel grote gin-tonic.

[wandelen]

Daarna zijn we de stad in gegaan en hebben daar de oude fabriekshal van Sphinx bezocht. Hier werd vroeger sanitair gemaakt. Nu staat er een groot project op stapel om er kamers, kantoren en horeca in te bouwen. Hier staat wat informatie.

[wandelen]

[wandelen]

We bezochten het Bassin. Waar een atelier stond. Hier was een expositie met tassen.

[wandelen 2.0]

Daarna liepen we door naar de oude brandweer kazerne waar we gingen eten.

[wandelen 2.1]

We sliepen (heerlijk) in het Beaumont Hotel.

Gefietst.

We hebben ontbeten bij de Bisschopsmolen.

Gefietst.

De oude V&D bekeken waar nu allemaal kleine ondernemers in zitten met hun waar.

Gefietst.

Koffiebranderij en thee winkel Blanche Dael gezien. En ik heb daar heerlijk thee gekocht! Droum van Mestreech. PS Bij je eerste bestelling even aangeven in de opmerkingen en dan wordt het gratis verzonden!

Een grote kamer vol met prachtige kroonluchters gezien. (En we mochten even de kelder in om te kijken naar allemaal onderdelen. Man, mijn kast stelt daar echt niks bij voor!)

Gefietst…

Boekhandel Dominicanen bezocht en uitleg gekregen over de historie van de kerk en de boekhandel.

Gefietst…

Soep in de oude kazerne Tapijn.

Gefietst…

Bonnefanten Museum met expositie van Grayson Perry.

Gefietst….

Keihard gefietst 2.0….. (U begrijpt, ik vind fietsen niet erg, maar je kunt het overdrijven….)

En uiteindelijk een biertje gedronken op het Vrijthof.

Oh. Het ‘Snackje van de maand’ was gewoon een ontzettend leuke gozer. Ik heb me helemaal suf gelachen in het museum waar wel heel bijzondere kunst werd getoond…

Twee dagen Maastricht met dochter

  Disclaimer: Ik was op uitnodiging van de gemeente Maastricht twee dagen daar. Alle meningen zijn die van mijzelf.

Twee dagen Maastricht met dochter Vorige week was ik, samen met dochter, uitgenodigd om twee dagen in Maastricht door te brengen. De uitnodiging kwam van de gemeente Maastricht die graag wilde laten zien wat er allemaal gedaan wordt én wat er allemaal nog gaat komen.

[heerlijkehappen]

Week 20.19 weekvlog Heerlijke Happen

Wat een heerlijk begin van de nieuwe weekvlog had ik zeg! Ik sprong mijn auto in en reed westwaarts richting de kust, de Zeeuwse kust. Uitgenodigd om twee leuke dagen met een aantal gezellige foodbloggers door te brengen. Nou dat werd natuurlijk super gezellig en ook wat betreft het eten hoefden we niet te klagen! Kijk snel mee in de week 20.19 weekvlog Heerlijke Happen. https://youtu.be/WG5dWDCYFrA Week 20 weekvlog Heerlijke Happen De beelden in de video spreken natuurlijk boekdelen. Over deze twee dagen ga ik natuurlijk een uitgebreid verslag schrijven. Jullie kunnen dus een sneakpeak krijgen in de weekvlog.

Lunch aan het water met alle bloggers. Li : Tamara, Daan, Rachelle, ik en Eefje, op rechts : Jody, Stephanie, Bibi, Myra en Martine. Wat kwam er online ? Afgelopen week kwamen er wat recepten betreft niet veel online vanwege mijn tripje. Ik heb natuurlijk niet veel gewerkt aan de blog en heb nog een hoop uit te schrijven. Wel plaatste ik dit lekkere Pioppi brood.

De "natte laarzentocht" is een aanrader!

Verwacht voor week 21

Aankomende week heb ik weer een leuke week voor de boeg. Wederom een tripje richting Zeeland, een uitnodiging voor een event, èn organiseer ik zelf nog een leuk foodbloggers event! Nou genoeg te doen dus en voor jullie genoeg om te bekijken en te lezen volgende week! Tot dan liefs Francine. Read the full article

[upr-annelien-rombouts-world]

Woensdag 21 mei:

Club Med plant een nieuwe persreis. Hiervoor moet UPR de geschikte journalisten zoeken, maar ook natuurlijk bloggers. De invloed van bloggers kunnen we niet langer ontkennen! Kim gaf mij gisteren dan ook de opdracht om een PowerPoint presentatie te maken met potentiële bloggers. Hiervan zal dan één blogger uitgekozen worden door Club Med, die dan mee mag op de persreis. De persreis vindt plaats in Sinai Bay in Egypte. Desk research is een noodzakelijk kwaad, maar nog wel een toffe taak. Ik kreeg ook carte blanche over de lay-out van de PowerPoint, dus kon ik mijn creatieve skills nog eens gebruiken!

[missmumbler-blog]

NOUVELLE AQUITAINE: OVERNACHTEN IN EEN CHAMBRES D'HOTES

Voor wie de naam nog niet kent: een chambres d’hotes is praktisch hetzelfde als een Bed and Breakfast en hoeft al lang niet meer een kamer bij iemand in huis te zijn; tegenwoordig is het zoveel meer. Veel B&B's bieden de kwaliteit van een hotel, maar dan met persoonlijke aandacht en ze zijn een stuk kleinschaliger.

Gelegen tussen Agen en Bergerac komt mijn volgende logeeradres in zicht. Au septieme sens, waar Anthony en Christel Lobe met hart en ziel hun sfeervolle chambres d’hôtes runnen.

Terwijl ik de in de brandende zon de buitenlocatie in me opneem, een mix van robuust oud en brocante, komt de van oorsprong Belgische eigenaresse Christel op me af lopen. Ze is net terug van boodschappen doen, maar oogt fris. De omgeving wakkert de avonturier in mij aan, maar onder ons gezegd en gezwegen, ik ben het rondrijden even meer dan zat. Lang leve ‘slow travel’.

Mijn nieuwe onderkomen voor vandaag blijkt daarvoor gemaakt: de filosofie van het vertragen. Maar (er is altijd een maar!) het is al laat en ik moet door naar de twee volgende afspraken, Latour Marliac en het stadje Pujols, waar ik een afspraak heb met de toerist office. Christel voelt mijn weerstand aan en besluit, ondanks dat dit niet gepland staat, met me mee te gaan. Nog geen tien minuten later zitten we (met mijn koffer nog in de achterbak) opnieuw in de auto. Dit maal naar Le Temple -sur-lot. Het is beslist een leuke kennismaking, want Christel blijkt behalve een goede gastvrouw ook een voorliefde te hebben om rond te scheuren. Hoezo rijden de Fransen te hard?

Latour Marliac of ‘Jardin Remarquable’ Wanneer we even later veilig uitstappen bij de lelietuin, kijken we onze ogen uit. Opmerkelijk is de tuin zeker, want behalve de driehonderd soorten winterharde en tropische waterlelies verspreid over verschillende vijvers, biedt dit park ook een museum, een exotische kas, een bamboebos, een vijver met Japanse brug en kan je er lekker eten.

We genieten beiden van het uitje, want onze gids gaat vanuit verschillende invalshoeken op de aspecten van de tuin in, waaronder de verschillende soorten waterlelies, de ontwerpen, de aanleg, beplanting, en natuurlijk de beroemde schilder Claude Monet. Die liet zich in die tijd inspireren door de prachtige bloem en hij bestelde talrijke bloemen voor zijn tuin in Giverny. De wandeling langs de vijver maakt me weer een beetje ontspannen en het geurende bamboebos doet wonderen.  Meer info op de website

Hoog gelegen in de heuvels rond Villeneuve-sur-Lot ligt Pujols, dus zigzaggen we met de auto naar boven. Deze moet wel buiten het dorp geparkeerd worden, want de enige toegang tot het dorpje is via een oude poort. Omdat Christel ’s avonds gaat koken, en dat enig voorbereiding nodig heeft voor meerdere gasten, lopen we direct door naar het toeristenbureau. Intussen verbaas ik me wederom over zoveel moois in Frankrijk. Dit kleine, middeleeuwse stadje lijkt wel een soort openluchtmuseum. Met zijn bloemrijke steegjes bezaaid met mooie huizen, oude waterputten en verstevigde poorten heeft het de tand des tijds wonderlijk goed doorstaan.

Santiago de Compostella Zoals overal in deze omgeving speelt Santiago de Compostella ook hier een grote rol. Routes worden aangegeven met het logo van de Sint-Jakobsschelp, een geel en blauw logo (Europese culturele route) of door een dubbele streep met rood en geel als het om een stuk GR-route gaat. Pujols staat bekend om die laatste, namelijk  Chemin du Puy (Via Podiensis). Een van de populairste Santiago routes in Frankrijk. Nu ben ik dol op wandelen, maar vandaag dwalen we af naar bereikbare doelen. Gelegen in het hart van de stad, lopen we de Sainte-Foykerk binnen. Een kerk die fungeert als  kunstatelier. Ik  vergaap me aan halfvergane fresco's op de muren. Een bijna wonderlijke combinatie met de geëxposeerde schilderijen die er ook hangen. Hier geen fotoverbod, maar ongelimiteerd rondkijken (na 15:00 uur). Achter het kerkje ligt het voormalig kerkhof, een lieflijk plekje met geurige rozentuin en lavendel in de bloei en met een prachtig uitzicht over het dal.

Het Huis van rustiek speelgoed Het zou zo maar een boektitel kunnen zijn van Ransom Riggs, maar het gaat om een interessant klein (snuffel)museum met houten speelgoed. Hier geen digitale hoogstandjes, maar een authentieke werkplek (museum) waar fantasie hoogtij viert. Zo’n plek waar de creatieve geest tot uiting komt in echt handwerk. Kunstenaar Daniel Descomps legt met veel liefde en geduld alles uit en haalt af en toe een leuk grapje met je uit. Meer informatie op de website

Au Septieme Sens Eenmaal terug blijkt mijn comfortabel gîtes er een van drie te zijn, met ruime slaapkamer, keuken, badkamer en toilet en daarnaast nog een heerlijk, groot terras. Het ligt op maar vijf minuutjes van het centrum van Villeneuve-sur-Lot, dat zelf ook zeer de moeite waard schijnt te zijn. Helaas zit dat er deze persreis niet meer in. Terwijl Christel de keuken in duikt, plons ik even snel in het zwembad.

Jamie Oliver gevoel Na een kennismaking met Anthony, de man van Christel, en de andere b&b gasten gaan we stipt 20:00 uur aan tafel. We drinken een aperitief en kletsen een beetje. Wat ziet de tafel er mooi licht en gezellig uit. Christel heeft slechts even nodig om me opnieuw versteld te doen staan. Ze kookt meerdere keren per week (5 maximaal) verrassend lekkere gerechten met verse ingrediënten, waar je je als gast voor in kunt schrijven, maar dit had ik toch niet verwacht. Na een voorgerechtje met linzen (hoe lekker?) Krijgen we een bord heerlijke koude gazpacho. Daarna tovert ze een verrukkelijke risotto met vis te voorschijn. Zo lekker heb ik het in Italië nog nooit gegeten. Ook de chocolademousse lijkt zo uit een glossy te komen. ☆☆☆☆☆ Sterwaardig zou ik zeggen! Dit alles begeleid door een fijn wit wijntje naar keuze, al wordt er met evenveel passie ook een Belgisch Duveltje geschonken.

Donderdag 22 juni 2017 Het bed is alvast goedgekeurd, maar ook het ontbijt is heerlijk. Gedekt aan dezelfde tafel als de avond ervoor, worden we voorzien van allerhande verse broodjes, een sapje en een eitje naar keuze.

Vandaag gaan we ieder ons weegs en er staat een aardige rit naar Nerac voor mij. Over goede zorgen hoef ik me hier geen zorgen te maken. De broodjes die overblijven krijg ik mee voor onderweg.  Ik bedank Christel en Anthony alvast voor het fijne verblijf. Mijn koffer ligt al in de kofferbak. Klaar voor een heel nieuw avontuur. Meer informatie vind je op de website