#parvanehforohar

[saeedebadzadeh]

View this post on Instagram

A post shared by SAEED EBADZADEH (SEM) (@saeed_ebadzadeh)

On the anniversary of the murder of political activists Dariush and Parvaneh Forouhar براي به دست آوردن آزادي نبايد در صف ايستاد بايد صف را بهم زد . به يادشان كه آزادانه زيستند #فروهرها#parvanehforohar #dariuoshforohar#ghatlhayezanjirei «وقتی نخستین دشنه بر قلبت فرود آمد وقتی که خون فواره می زد از تنت ای مرد مردی زای! وقتی که پروانه، آن شیرزن بانو، تو را فریاد می زد: داریوشم، آی...!» و خون او هم در اتاق خانه تان با خون جوشان تو می آمیخت، در پیش چشمان نجیبت، آه، آن چشمان چه می دیدی؟ وقتی که جلادان چنان تان مثله می کردند، و خون جوشان تان به روی نقشه ی ایران، و روی تصویر پدر بر روی دیوار اتاق کار تو می ریخت؛ ای بابک دوران، چه می دیدی؟ در واپسین باری که پروانه صدایش با صدای تو به هم آمیخت؛ در واپسین دم پیش چشمانت به جز ایران چه می دیدی؟...» و در انتهای این شعر نیز چنین آمده: «ایران عرق می ریزد از روحش از درد انبوهش. تا بشکفد گلبرگهای خون پروانه، در بستر رگهای دخترهای ایرانشهر؛ تا بشکفد فر فروهر در بلندقامت نسل جوان با عزم چون کوهش؛ تا موج ها توفان شود توفان بروبد هرچه زشتی، هرچه ناپاکی ست؛ ایران نشسته غرق اندوهش!» (at Iran)