#para kay kanino

[rkivesyoshi]

to be feigned into love with ryomen sukuna

special chapter, read the rest here.

pairings. oc x sukuna

content. sfw

language. english, tagalog

song.

warnings. none

tags. ryomen sukuna x fem!oc, fake dating trope, lawyer!ryomen x art director!oc, established couple

synopsis. a second time truly is magical, if given the chance. shortly after itsumi and ryomen had become an official couple, they decided it was time to present themselves to each of their parents, again, and this time, as true lovers.

note: this is written in first person point of view and in the perspective of the oc, itsumi.

enjoy reading!

◛⑅·˚ ༘ ♡ ೃ⁀➷ ` ੈ˚ ★ ◛⑅·˚ ༘ ♡ ೃ⁀➷ ` ੈ˚ ★

“Ryo, sure ka ba, okay lang ‘tong suot ko?” I ask for the nth time, checking myself in the mirror.

We’re going to meet his parents today and i have never felt more conscious, let alone anxious in my entire life. My job requires for me to converse with various people and I never once had emotions like this when doing so.

Ryo walks up to me and from the back, he wraps his arms around my waist planting a kiss on the crown of my head. “You look beautiful, my love.”

“What about my outfit, sa tingin mo, hindi ba sobra o kulang?” Aligaga kong tanong dito.

“It’s just right, my love.” He answers with no hesitation.

Realizing there was no benefit in me overthinking things, I took his word for it and we finally got to leave our apartment.

“Ah, my son was right, you are a gorgeous young woman, Itsumi.” Nakangiting sambit ng nanay ni Ryomen matapos akong mag-mano rito.

Ngumiti naman ako pabalik, “Thank you po, tita! Pero mas maganda po kayo, alam ko na kung kanino nag-mana si Ryo.”

“Naku!” Lumingon ito sa asawa. “Narinig mo ba ‘yon, mahal? Sa akin daw namana ng anak natin ang kagwapuhan niya.” Pag-bibiro nito.

“Hindi naman ako tatanggi ro’n, mahal.” Sagot naman ng tatay ni Ryomen.

Naramdaman ko naman ang pag-iinit ng mukha ko nang mapagtanto ko ang aking sinabi.

“Lagot ka,” Pag-singit ni Ryo sa gilid ko. “Hindi ka na papasa kay papa niyan.” Halata sa kanyang boses ang pang-aasar.

Pinalo naman ito sa balikat ng kanyang nanay at pinagsabihan, “Baka maniwala si Sumi. ‘Wag mong binibiro ng gano’n.”

Then dinner time came and it was nowhere near what I expected it to be. Magaan ang pakiramdam ko na makipagusap sa mga magulang ni Ryo. Palabiro ang kaniyang tatay at ang kaniyang nanay naman ay sinasabayan din ito. We shared heartfelt laughs, talked about our plans, dreams, and shared our values. Surprisingly, his parents and I have so much in common — so much more than my own.

My heart felt so full and joyous.

It was on the way home that I realized Ryo was reared in a secure household. Looking back, maybe it was the reason why he left and didn’t force anything between us—why he just let time and fate bring us together once more.

“Honestly,” Pag-uumpisa ko. “Kung ayaw mong makaharap si dad ulit, I respect that. We don’t have to go.”

Bahagya itong tumawa. “Bakit naman ako aayaw na harapin si tito?”

“Tito agad?” Tinignan ko ito ng may panghuhusga.

Natawa itong muli sa reaksyon ko. “What, does he prefer to be called sir or gusto mo, dad na lang din itawag ko?”

I cringe at the thought of Ryomen getting shut off in an instant if he had called my father dad on their first meeting in a long time.

“I can handle your father, Sumi.” He says, grabbing my hand as he guides us out of the apartment.

The ambiance from when we had dinner with the Sukunas compared to now differs greatly. This one makes you want to rip your head off, whereas the other was carefree. Moreover, I’m not entirely sure if having both of my parents here is good or bad. Though, on the bright side, this is the first time in a long time I’ve seen my divorced parents together.

“You’re that guy my daughter dated before, am I right? Iyong galing sa mababang pamilya.” Walang emosyong sambit ng tatay ko.

“Dad!” Pag-protesta ko rito.

Naramdaman ko ang kamay ni Ryo sa aking hita at marahan niyang hinaplos ito na para bang ipinapahiwatig sa akin na ‘wag akong masyadong mag-alala sa sitwasyon.

“You weren’t born a chairman. Naging empleyado ka rin na may mababang pwesto.” Pag-sumbat naman ng aking nanay.

I am already regretting even planning this dinner. Sana ay hindi na lang kami tumuloy.

“Yes, sir. I was that guy.” Sagot ni Ryomen sa tanong ni dad.

I gave him a glare, but he only squeezed my thigh, maybe as an attempt to reassure me that it’s all going to be fine.

“Was?” Natatawang tanong ni dad. “Bakit, marami ka na bang naabot sa loob ng maikling panahon?”

Kumukulo na ang dugo ko sa inis habang kalmado pa rin si Ryo.

“I believe so.” Sagot ni Ryomen. “I finished both of my undergraduate and graduate degree with latin honors. I was a top-notcher in the bar exam, and I work at a well-known law firm now.”

My dad snickered, “Face me again when you’ve built your reputation as a lawyer, or not. I know that field is very saturated.”

“I am building it at the moment, sir.” Ryomen smiles. “I specialize in corporate law and have won numerous lawsuits now. If you need my help, don’t hesitate to call. I heard your company is having troubles right now.” There was a hint of mockery in his voice.

Dad was left speechless and moments after, the silence was overrun with my mom’s mocking chuckle.

“Kid,” she turned to Ryomen. “I liked you before and I like you even better now. Good thing you two got back together.”

“Thank you, ma’am.” He smiled.

Mom waves her hand as if telling him off. “Enough with the ma’am. You can call me tita, or mom, but I prefer mom.”

Ryomen gave an amused chuckle before turning to me and winked. He leaned in closer to me and whispered, “What do you say, did I do a good job, princess?”

Naramdaman ko ang init ng aking mga pisngi.

“Kids,” Mom calls and we both face her. “Do you want to eat somewhere else? Nakakawala kasi ng appetite ‘yong atmosphere dito. Maybe we could go shopping, too.”

Pagkasabi niya noon ay dali-daling tumayo si dad at padabog na lumabas sa private dining area.

“So, kailan ang kasal?” Mom asked.

We ended up not having to change restaurants. Nevertheless, mom still insisted on going shopping and so we did, for two more hours. The night started out disastrous, but I’m thankful that at least Ryomen could get along with my mother.

“Bakit ‘di ka man lang nag-react do’n sa tanong ng nanay ko tungkol sa kasal?” Tanong ko kay Ryomen na ngayon ay nakaupo sa couch.

“I did, I smiled.” Simpleng sagot nito habang inaalis ang mga bitones ng kanyang damit.

Umupo ako sa kanyang tabi, “No, I mean, why didn’t you protest?”

Huminto ito sa kanyang ginagawa at tinignan ako na para bang may mali sa aking sinabi. “Protest?”

Tumango ako.

“Baby,” he turned to me, “there is no other ending to this than us getting married. Why would I protest? I intend to marry you, Sumi.”

“Isn’t it too early for you? You’re still starting on your career. Marriage is way different than dating.”

Ryomen examines me with a sincere gaze. “I’m not going to leave you. Hindi lahat ng marriage nasisira, Sumi.”

I look down, feeling a bit disappointed in myself for projecting unto him. “I know. Sorry.”

He scooted closer to me tilting my chin up before leaning in to kiss my cheek, “I’m going to marry you,” then my neck, “build a family with you,” then my lips, “all while loving you endlessly, my love.”

“You’re safe with me, Sumi.” He says before kissing me again, this time with more passion, as if it were full of love, hunger, and desire.

It wasn't long before my back touched the velvety feel of the sofa, and the sound of our moans and lips colliding together as he relentlessly professed his love for me faded into the night.

disclaimer! this is a fan-made content. i do not own the rights to the character of ryomen sukuna. nevertheless, i respectfully request that you refrain from reposting, translating, or copying my content because the plot is my original work.

[whimsicalparadies]

Kamatayan 1

“Atleast nagawa ko lahat…” Alam kong hindi ito ang pinakamagandang entrada ng isang sulatin. Sulatin? Para kanino ko ba toh sinusulat? Kung laman lang naman ito ng aking pag-iisip, o aking tatawaging “agam-agam?” Di na ako magpapaligoy-ligoy pa, napasulat talaga ako dito buhat ng ako’y hingal na hingal na. Saan? Sa buhay. Kamatayan? Tunay nga bang ito ang solusyon sa lahat ng di kaaya-aya nating karamdaman habang tayo’y nabuhuhay? Kung gayon, ay bakit takot na takot tayo rito? Dahil ba’t ito ay misteryoso? Isang bagay na di natin lubusang mauunawaan hangga’t di natin nararanasan, at isang bagay na di na maihahalintulad sa iba kapag nadanas ng isa. Ngunit inilahad ni Oscar Wilde na, “Death must be so beautiful. To lie in the soft brown earth, with the grasses waving above one's head, and listen to silence. To have no yesterday, and no tomorrow. To forget time, to forget life, to be at peace.” Dahil dito, napaisip ako, ano ba ang mas kaaya-aya? Ano ba ang mas kakayanin ko? Saan ba ako mas liligaya? Ang pagharap sa bawat hamon na ibinabato sa akin ng buhay? Ang paghanap ng tinatawag nilang “fulfillment” sa tuwing may mga bagay kang nakakamtan? O ang humimlay ng payapa, walang iniisip, walang hinahabol na hininga, walang sinasabayang daloy ng panahon, at maging malayang bahagi ng sansinukob na nagbibigay liwanag at kahulugan sa lahat ng di ko na maisa-isa pa. Hayaan niyo muna akong mag-kwento pansamantala. Sa totoo lang, gumising lang talaga ako bigla na para bang masyado kong nararamdaman lahat ng bagay, dumoble lahat ng sakit, ng lungkot, ng galit, ng irita, alam kong may mga nararamdaman ako, ngunit ang pinaka-higit na dumoble sa akin ay ang “kawalan” o “emptiness” sa Ingles, na para bang sinampal ako ng kamanhidan, na sa sobrang manhid ay nakahahapdi sa bawat sandali ng aking paghinga, ng aking pag-iisip, pagkilos, at paggawa. Habang patagal nang patagal, ang mundo’y para bang kumukulimlim, sumisikip, bumibigat, at nakalulunod. Nakakawala na ng gana, wala na akong gana sa hapagkainan, wala na akong gana sa mga bagay na dati’y nakapag-bibigay kagalakan sa akin, wala na akong ganang lumabas, wala na akong ganang makaranas, wala na akong ganang kumilos, wala na akong ganang humarap sa kahit kanino, wala na akong ganang lumakbay, wala na akong gana, wala na akong gana. Lagi ng walang gana. Di ko alam saan nanggagaling toh, di ko mawari ano ba ang pinanghuhugutan ko, napakalabong kawalan at kalungkutan, ngunit ang tanging batid ko’y wala akong kawala sa sitwasyon kong ito. Kung mayroon, ito ay malabo, hindi ko matagpuan. Biruin mo yon, sarili kong isip tinatraydor ako. Binibigyan ako ng mga problemang hindi naman totoo, at hindi naman nangyayari. Binibigyan ako ng sakit, ng galit, ng suklam, at lahat-lahat ng mga bagay na ikinasusuka ng sistema ko. Paano ako hindi magagalit? Paano ako hindi magwawala? Paano ako hindi maiinggit sa mga taong hindi binabagyo ng kanilang saloobin!? Nakakatawang isipin na ang tanging pahinga at kalayaan ko lamang ay pagtulog, at sa mga sandali na walang laman ang aking isip, ako’y nakababalik sa reyalidad, sa mga panahong ako’y nakakalimot mag-isip. Habang ako’y nabubuhay at nag-iisip, alam kong patuloy kong mararamdaman ang kamanhirang nakahahapdi’t nakalulunod sa aking kaluluwa. Kaya sa kasalukuya’y aking nang nauunawaan, kung bakit kay raming yumakap sa kamatayan, sapagkat dito lang nila mararamdaman na sa wakas, nagkaroon na rin ako ng kontrol sa mga bagay-bagay, na sa wakas matatahimik na rin akong tunay, na walang akong nakaraan, kasalukuyan, at kinabukasan, na hindi ako binibilangan ng oras, na hindi ako hinahapo sa mga pangyayari’t isipan ko. Totoo nga na we suffer more in our imagination, than reality. Sa mga pagkakataon na tayo’y nalulumbay, at batid natin ang dahilan, mas nakakaya natin at natutuklasan ang tamang solusyon, ngunit sa mga pagkakataon na tayo’y namamanhid o nalulungkot na di natin malaman ang dahilan, ng di natin maunawaan ang pinanggalingan, na bunga lamang ng pag-imbento ng ating isip, at agam-agam, ay ang hirap palang makawala’t makaahon. O kamatayan, tulungan mo ako.

[sunb0rn]

at wala nang nagawa si mamy na mag isa ako dito sa apartment ngayon.

kahapon ko pa din kasi naiisip ano kaya tots nya.

nung sunday pa nya alam na may sakit si kar eh.

di naman sya nag cchat. nag ssend lang sya ng recipes sa fam gc pero di sya nangangamusta. tonight nalang nung nag chat ako para sabihin na mag ingat sila at wag labas ng labas sa bahay at baka may madulas

idk of na-rant/nakwento ko naba dito na ang big deal kay mamy if wala ako kasama sa apartment. bsta yung mga last year yon and sa TG channel ako mas nakaka pagkwento.

yung pinaka natatandaan ko was yung one time na napa byahe ng gabi si kar pauwi dito instead na papalipas muna sya sa kanila. hindi naman sinabi ni mamy na bumyahe si kar ng gabi ah. sabi nga nya eh dapat daw di na kami naluwas if hindi sigurado na makaka uwi yung isa sa amin. bumyahe nalang si kar kahit mejo nag away sila ng mama nya ksi nag aalala din sya na nag aalala nanay ko.

bsta simple na kwento nalang to ksi di ko na din maalala all pero bsta badtrip (naffrustate na feeling ko di ako makakilos) ako non. di lang din naman nya isang beses ni call out. and even nung kami pa ni mae ang magkasama, lagi paalala na wag mag iisa. ang akin, may kanya kanya kaming sched sa buhay siempre so masisigurado ba nya na magkasama kami palagi dito sa bahay. hindi rin naman.

kailangan ko pa tuloy mag sinungaling kapag itatanong niya kung andito naba si kar. hindi naman sya tipong regularly mag tanong,kasi di rin kami ma text/chat/vc na fam, random lang. pero imbis sana makaka pag kwento ako like, "si kar po umuwi muna sa kanila ksi may bday sa bahay" ganyan; wala wag nalang.

ayun, kanina nag ask sya sino kasama ko. idk kung hoping sya na nagpasama ako kung kanino man na workmate. tas sabi ko lang wala, nag paalala nalang sya ng ingat, mag lock, wag basta mag bubukas ng pinto.

feel ko nakwento ko na yung ganon pero skl ulit ksi first time yung alam niya na wala ako kasama.

[m--a-r-i--a]

Pagkabigo

Sa bawa't balikwas ng hinihigaang kama

kada pagmulat at pagsara ng mga mata,

tila'y para bang mga munting guhit sa'king mga alaala,

pagsulyap mong inaaninag ko sa tuwina.

'Di na mararanasan, 'di na mararamdaman,

guni-guni't gawa-gawa na lang ng isipan

ang iyong pag-irog na siyang ipinadadama

tila salaming pinunasan at luminaw na.

Pawang mga kendi sa kay tamis sa umpisa,

ngunit napalitan ng pait ng ampalaya,

nagugulumihanan, nalilito, ang preso,

kagaya ko ay nakakulong na sa'yong mundo.

Tila'y may umaaligid na mga anino,

at hindi malaman-laman kung kanino ito,

'sang-libong kutsilyo ang sumaksak sa dibdib ko,

'lang katapusang luha'y bumuhos sa mukha ko.

Pagtataksil, halo-halong emosyo'y umulan.

Ang paninisi sa sarili nang walang hanggan.

Ikaw ang payaso, at ako ang manonood.

Ang pagbibigay ng lugod, naging pagtalikod.

[whooolaanmo]

17 ?s 17 people

tagged by @theprebby hello 🖐🏻 Tanny and kay Luna 👧🏻.

1 Nickname : Let, Boss, Manager, Bulelet, Bakla, Deq.

2 Sign : teka hanapin ko pinakita ko dati kay @kinikimkimnikimbie yung chart : Scorpio Sun, Aquarius Moon, Virgo Rising.

3 Height : 5'5/ 165.1

4 Last Thing I Googled was : lastest mule ng vans.

5 Song stuck in my head : She's on my mind - JP Cooper lls kasi talaga.

6 # of followers : 465 marami pa ako di na bloblocked na nag fofollow na puro empty account at mga porn account 🤣🤣🤣

7 Amount of sleep : kung ngayon araw nakakumpleto ako ng 8 hours pero ok na ako basta 6 hours of sleep.

8 Lucky # : siguro para sa akin 8 at 15

9 Dream Job : Geodetic Engineer.

10 Wearing : basic pang lowkey lang short at shirt syempre panloob din.

11 Movies/Books that summarize me : wala ako maisip pero baka sakali sa pelikula ng buhay ko sa mga tsismosa namin kapitbahay meron hahaha 🤣🤣🤣, pero seryoso wala ako ma summarize di kasi ako pala movie o palabasa.

12 Favorite Song : madami ako paborito pwede bang top 10

High Hope at The One by Kodaline

For You at Grizzly Bear by Angus & Julia Stone

How Deep Is Your Love kahit kanino version

Life Goes On by Tupac

One Day, Sunshine, at Live Like a Warrior by Matisyahu

Sam Smith playlist. pero marami talaga ako gusto kanta 🎶🎶🎶.

13 Favorite Instrument : Piano kahit di marunong Piano Tiles App haha yon lang keri ko 😅🤣.

14 Aesthetic : di ako nausuhan non.

15 Favorite Author : Jose Rizal na lang kasi nga di ako mahilig magbasa Noli at El Fili required basahin noon sa school.

16 Favorite Animal Noise : tuko/gecko haha noon hinahanap ko kung saan nagtatago yung tuko.

17 Random : gusto ko lang sabihin na kung may gusto ka umamin ka malay mo gusto din kita 🤭😁.

ayos lang kung di nyo gawin to kasi Lunes nanaman bukas pero gusto ko lang kayo itagged @femmecoder09 @dmnzn0069 @rig0 @keepingupwithjamie @wrong-grahams @czzzaaa @sparkle-and-gloom @hahahhagago @kinikimkimnikimbie @sheisatragicstory @caloymalonzo @ladykulit184 @solitaryoo @ladydentist @xxtinne @kuyakoy @mariainsoli ✨️

Dec. 04, 2022 11:42 pm

[kimhortons]

Spotify wrapped number 6, 27, 53 and 87 Kim 🤭

6. Your Universe — sobrang lss ako sa version na 'to parang ang extra niya, ang ganda na nga ng lyrics tas yung pagkakakanta pa, mafifeel mo talagang pinagpala kang minahal ng taong mahal mo. hihi. kanta ko rin 'to kay J. haha.

27. Cloud 9 — ito yung lagi nating naririnig sa Tiktok pero slowed version yun, ito yung original. ganda rin ng lyrics niya, yung sa slowed version same rin ng tots ko sa version ng Your Universe ni Acel, pero cool 'tong original parang mas bet ko.

53. this is how you fall in love — nadiscover ko lang rin dito sa Spotify. nagandahan lang rin ako sa lyrics. (alam niyo lahat ata ng love song dito sa top songs ko, syempre para kanino pa ba haha) wala ang ganda niya lang hehe.

"What's easy is right", my mother's advice You are the reason I never think twice Wherever we go, what glitters is gold You'll be my best friend until we grow old

87. Heavenly — nako! Cigarettes After Sex pa ba. lahat ng kanta rin niyan haha. sila yung patutugtugin ko kapag nag wine night na kami ni J sa anniversary namin ang romantic lang hehe.

[break404]

kamusta na kaya sila?

recently, ayokong maattached sa kahit na kanino. i mean, even a little thing about other people. Minsan nga kulang nalang sabihin kong, "ginagamit ko lang kayo" nawalan ako ng gana mag life group at mag ID simula nung nag karoon ng issue kay bonifacio at kay jannah.

nadamay lahat ng inosente. pati kami na ang goal lang ay gawin yung mission. If we are really after God's commission to us, why we should be afraid. I mean, on my age now, i know how to identify naman na kung ano ang red flag at ano ang hindi. Honestly, everyone is affected. I am affected. Hindi ko na ulit ginusto mag handle ng tao. That time pa naman, i am the first person na nakaalam sa loob. Hind masakit nung nalaman ko yon, ang masakit is yung O.A response nila towards the issue. Oks lang san maging protective , pero over protective na minsan. Na dumating sa point na ayaw na nila tanggapin yung girl (di man nila sinasabi pero hndi ko makita ang accpetance sa kanila) ang masakit pa don is snsiraan nila sa harp ko yung girl. Eh handle ko yun. I was like, okay lang kayo? How can i protect this organization . This family. if they are the ones who is destroying it. Sa family na to, ang dami kong naranasan. Di to ko naranasan mareject ng paulit ulit. plans na di pinayagan. suggestion na hindi sinang-ayunan. Kaya....

Hindi ko na ulit gnsto ma attached sa kahit na kanino. Naubusan ako ng social battery na maging missionary. Pero i still know my mission. I know that i am called to stand and share the goodnews. And ginagawa ko parin naman yon. I also know that i have capability to govern a group of people for God's glory.

Pero napapagod akong ibgay yung buo ko habang may mga taong nag sasamantala lang ng bagay na binbgay ko. Yes, i know na wala ako sa position para mag malaki at angkinin kung anong gift sakin ng Lord. Pero who knows? What if kaya until now i'm still valuable sa paligid ko because God is planning to use me to correct those people around me. Para ipahiya sila at ipakitang nag mamayabang na sila.

But I asked God for His wisdom. Baka kasi kakaisip ko kung bakit until now is dominant ako, despite the fact na i am getting away to unnecessary gatherings, is maging hobby ko na ang mag malaki.

I want God to offend me every now and then.

Let's talk about esther...

recently i realized na mejo nagiging attached na ko sa kanya. Sa decisions nya in life and all. Which is not the right way to add value to myself. I am always available to help her. na dapat i teach her to stand on her own.

minsan di ko na alam kung sino ako. kung ano ako. kung anong gsto at ayaw kong gawin. kung ano lang ang kaya kong tapusin.

Thanks for allowing me Abbah to be used by you... whenever I am ready.

[tsaasuri]

Ano ang mga nagkakatulad sa Prinsipe Teñoso at Ibong Adarna?

[pagsasalin nito sa wikang Tagalog; maaaring may mga hiram na salita]

Mayroong ilang mga elemento o bahagi ng salaysay na nasa parehong katha.

Ang karaniwan-ngunit-mayaman na Don Juan - Sa parehong katha, ang bida ay pinangalanang Juan, isang karaniwang pangngalan sa mga populasyong Hinispano. Samantalang mayroong bahid ng "karaniwang tao" diyan, ang salaysay ay tinatangi siya [sa iba] sa pamamagitan ng paggawa sa kaniya bilang isang mariwasang tao, kung gayon ang honorific o pamagat na panggalang na Don. Ang parehong mga bide ay mga prinsipe rin sa kanilang mga sariling kaharian.

Ang nagdamdam na ama at pagsumpa ng mga anak - Sa Ibong Adarna, si Haring Salermo ng Kahariang delos Cristal ay hindi gusto na magpakasal ang kaniyang paboritong anak, si Donya Maria Blanca, kay Don Juan. Upang maparusan ang kaniyang anak, sinumpa niya ang kaparis niya; binatid niyang hula na makakalimutan ni Don Juan siya, iibig sa iba at itatakdang ikasal sa taong iyon. Habang ang salaysay ni Prinsesa Flocerfida ay hindi isang eksaktong tugma sa salaysay ni Donya Maria, si Prinsesa Flocerfiday ay pinarusahan din ng kaniyang ama dahil ginusto niyang pagpakasal sa isang tanging lalaki. Nangyari din na parehas na Don Juan [ang kanilang mapapangasawa] at ang mga lalaking iyon ay nasumpa sa isang pagkakataon, subalit si Prinsipe Juan Teñoso ay sinumpa ng kaniyang sariling ama ng ibang kadahilanan. Siya ay sinumpa dahil pinalaya niya ang tropeo ng kaniyang ama, ang isang nagdurusang bihag na higante. Ang parehong mga prinsesa ay naikasal sa kanilang mga pinili kahit na nagkaroon ng mga balakid o pagsubok.

Ang higante - Mayroong higante na hindi namiminsalang nilalang sa Prinsipe Teñoso na binihag ng kaniyang ama na si Haring Artos. Katulad niyon, may higante rin sa Ibong Adarna, subalit ang higante doon ay makakatwiran na nakapipinsala sapagkat may binabantayan siya na prinsesa sa malalim na balon (upang hindi makaalis?).

Maging mabait sa mga ketongin - Sa Bibliya, ang ketong ay hindi natatanging tumutukoy lamang sa sakit na ngayong kilala bilang Hansen's disease at ang salita ay ginagamit para sa mangilang bilang ng sakit sa balat. Si Hesu Kristo, isang mahalagang bahagi ng Bibliya, ay nagpakita ng kabaitan sa mga ketongin na in-o-other o iniiba sa lipunan. [Marahil na] parehong may Kristiyanong impluwensiya ang Prinsipe Teñoso at Ibong Adarna, ang mga mahahalagang katauhan sa mga salaysay na iyon ay sinunod ang gawi ni Kristo kung saan ang ibang mga tauhan ay humamak lamang sa mga may sakit o dispigurado.

May balik ang kabaitan - Sa Prinsipe Teñoso, dahil sa kabaitan ni Prinsipe Juan Teñoso sa higante ay nakatanggap siya ng isang mahiwagang panyo na makakatulong sa pagpapaamo ng mga hayop at sumasakatuparan ng ilang mga hiling. Nakuha niya rin ang pabor o kalooban ng higante kaya ito'y tumutulong o naglilingkod sa kaniya paminsan. Si Prinsesa Flocerfida ay gintampalaan din ang kaniyang kabutihan. Sa Ibong Adarna, si Don Juan ay naging mabait din sa maraming tauhan na nangyaring mahalaga ang kanilang mga pabor upang maging matagumpay sa paglalakbay o salaysay ng bayani/bida.

Ang talab ng igting ng isip sa katawan - Sa Ibong Adarna, si Haring Fernando ng kaharian ng Bernanya ay nahihirapang malaman kung kanino ipapasa ang susi ng kaharian at dahil dito ang kaniyang katawan ay nalumo sa isang karamdaman na maaaring pumatay sa kaniya. Ayon sa isang diwata (isang mahiwagang nilalang na inilarawan niya bilang waring sugo ng Langit) na nagparoon sa kaniyang panaginip, ang kaniyang karamdaman ay tulong sa kapasyahan kung sino sa kaniyang mga anak ang makabuluhang o marapat magmana ng kaniyang trono. Kung sinumang siyang makakuha ng lunas sa kaniyang sakit ay siyang makakatunayang marapat. [Samantala,] ang isa pang hari sa salaysay na ito, si Haring Salermo, ay nagtamo rin ng karamdaman mula sa kaniyang isipang nagdadalamhati na ginusto ng kaniyang paboritong anak na maikasal na. Hindi tulad [ni Haring Fernando,] walang lunas ang kaniyang karamadaman. Sa Prinsipe Teñoso, nagalit [at nahimatay] si Haring Diego kay Prinsesa Flocerfida dahil ginusto niyang pakasalan ang isang lalaking mababa ang antas [sa lipunan]. Tulad ni Haring Salermo, nakakuha siya ng karamdaman mula sa kaigtingan ng isip, [isang karamadaman] na maaaring kumitil sa kaniya. Subalit katulad naman ni Haring Fernando ay may lunas naman ang kaniyang sakit.

Ang may sakit na hari at ang natatanging lunas - Si Haring Fernando ay nagagamot lamang ng awit ng mahiwagang ibong Adarna na nasa mapagsubok na bundok. Samantala, si Haring Diego ay malulunasan lamang ng gatas ng leon na nasa mapagsubok na bundok. Ang parehong lunas ay natatangi at mahirap makuha.

Lakbay sa kabundukan - Sa Ibong Adarna, ang mga prinsipe ay naglakbay tungo sa Bundok Tabor para sa mahiwagang ibon. Sa Prinsipe Teñoso, ang mga prinsipe ay naglakbay tungo sa Ika-Pitong Bundok. Nakakapukaw ng usisa, si Don Juan ng Ibong Adarna ay kinailangang makarating sa Ika-Pitong Bundok ng salaysay niya upang mahanap ang kaniyang asawa sa hinaharap. Sa parehong salaysay, ang bayani(/bida) ay kailangang magwagi sa malupit, makalikasang at mahiwagang mundo.

Ang bunso ang magwawagi - (Ang bunso ay nangngahulugang pinakabatang anak.) Isang arketipong tauhan sa kuwentong ada, ang bunsong lalaki ay magwawagi laban sa kaniyang mga kapatid na lalaki na karaniwang hindi mahusay o may kapintasan. Ang mga nakatatandang kapatid ay humahamak sa pinakabatang kapatid, iniisip na siya'y mahina, atbp. Sa Ibong Adarna, si Don Juan lamang sa kanilang magkakapatid ang nagtatagumpay sa pagpapaamo ng Adarna. Matapos sila iligtas habang napapa-sa-kamay ang kinakailangang ibon, binugbog nila [si Don Juan] hanggang siya'y 'di na halos humihinga at iniwan siya. Subalit nito, nakayanang gumaling ni Don Juan at [kalaunan niyang] natanggap ang papuri bilang [tunay na] bayani. May iba ring pagkakataon na siya'y ginawan ng mali ng kaniyang mga kapatid ngunit siya'y nagtagumpay gayunman. Sa Prinsipe Teñoso, habang siya'y nasa anyong balat-kayo, siya ay dinakip ng mga ibang prinsipe upang ipain sa mga leon habang kinukuha nila ang gatas nito. Gayunman, hindi nila nakuha ito dahil noong nakatagpo sila ng iba pang leon, masyado silang duwag upang matapos ang layunin. Si Prinsipe Teñoso, sa pamamagitan ng kaniyang katapangan at maaring dahil din sa kaniyang mahiwagang panyo, ay matagumpay niyang nakuha ang lunas na gatas. Ang mga prinsipe [mula kanina] na siya ang kanilang panginoon kung ibibigay niya ang lunas sa kanila. Umayon si Prinsipe Teñoso. Sa kalaunang bahagi ng salaysay, nagpakita ng karuwagan muli ang mga prinsipeng iyon at nagpaliban kay Prinsipe Teñoso na siyang nagpatunay na mahalaga sa pagwagi ng digmaan. Subalit sa Prinsipe Teñoso hindi magkakapatid ang lahat ng mga prinsipeng binanggit, gayunpaman ding gumanap na waging bunso si Prinsipe Teñoso.

Ang (pangkalahatang buod na) talata na ito at itong buod (ng limang bahagi) ng Ibong Adarna ay ang mga ginamit na sanggunian.

[toffu9yu]

Para kay B. (hindi ni Ricky Lee)

Noong huling araw ng Hunyo na lang pala kita makikita. Sana'y natitigan ko na ang mga mata mo nang mas matagal, para nabaon ko ang imahe mo at ang kulay ng mundo noong narito ka pa.

Sa loob ng mahigit isang taon, nasa isip kita. Minsan-minsa'y nasa puso. Ginusto kitang mahalin. Sa unang pagkakataon, ginusto kong isuko ang puso ko sa isang tao. Hahayaan kong mahulog ang katawan kahit magkabasag-basag ang mga buto, dahil kung sa iyo ako ulit mabubuo gugustuhin ko. Akala ko.

Gano'n naman siguro kapag nakaramdam ka ulit ng pakiramdam na malapit sa salitang pag-ibig, pagkatapos ng mahabang panahong pag-iisa. May kasiguraduhan kang walang konkreto. Handa ka kahit ang salitang iyon ay gawa sa usok lamang. Ganoon ako sa iyo. At walang sino mang tao ang nakapagbigay lakas-loob sa akin kagaya nito. Ngunit, malaki ang utang ko sa tadhana. Dahil bilang kapalit, hindi ka niya ipinagkaloob sa akin.

Ibang lalim ng lungkot ang iniwan mo. Sa muling pagkakataon, ramdam ko ang bigat ng pag-iisa sa buhay. Sanay naman ako, pero pagkatapos ng isang taon, naramdaman ko ulit ang malaking puwang ng mundo. Nagigising na naman akong may tanong sa mga labi: para kanino ba ako bukod sa sarili ko?

Alam ko namang lilipas ka din gaya ng ilang taong nagdaan. Mapupudpod din ang memorya mo. Hihina ang tunog ng tawa mo sa isip ko. Ang kintab ng mga mata mo. Ilan ito sa mga bagay na may bigat kong inaabangan pagdaan ng oras. Bagaman, kaakibat nito ay ang lungkot na hindi ko na ulit mararamdaman ang saya kapag makikita ka. Ang tamis ng ideyang matitigan ka. Ang kilig at tuwa na may isang taong sabik akong makita araw-araw. May kalungkutan sa tagumpay na mawawala ka na sa puso ko. Pero may pait man, alam kong doon ako mapapabuti. Sa pagkawala ko ay ang pagbalik ko sa sarili ko.

Paalam B. Ibabaon ko ang ala-ala mo sa mga salitang isunulat ko. Kalong nila ang minsang kasiyahan ko maski ang mga kasawian.

[benefits1986]

Headsarte Draft 001

Ext. Intramuros at Night, Full Moon, Starry Night na mala-Vincent Van Gogh Trippy Mode (Sepia-ish pero may kulay pa rin siyang saks na sapul pa)

1: TMI mo noh? 2: Ikaw rin, TMI. 1: Magaling ako ngayon pero dati hindi. 'Yung gusto ko nga na school, 'di ako nakapasa e. Pero ngayon, eto na ako. 1: Aywaw. Bebentahan mo ba ako ng insurance or lupa? Maka-profile ng sarili mo, akala mo may final interview ka diyan. 2: Ay, hindi kita bebentahan. Sinasabi ko lang sa'yo. 1: 'Di rin kita bibilhan if ever. Mayaman ka na e. 2: Kelangan pang mas mag-hustle forda future family. 1: May ganun? Ayaw talagang bumitaw. Bakit ba gusto mong mag-family? 'Di ka ba mahal ng mama mo? Question 'yan a. 'Di ako nangaasar. 2: Favorite ako ng mga pamangkin ko. Saka gusto kong may kasama sa buhay. Pero alam mo ba? May nangyari sa family ko? 1: Ano 'yan? Pang-MMK? 2: Nung burol ng erpat ko, may bumisita. 'Di pala kami only family. Nalaman lang namin nung wala na si papa. 1: Jusko, dhzai. Ano ba 'yan? Naka move on ka naman na? 2: Oo naman. Para kay mama. 1: Ang lala mo. So, ikaw, loyal ka ba? 2: Oo naman. Ikaw ba? 1: Wow. Confident ka talaga noh? When last relationship mo? Ako sobrang tagal na. 2: More than 3 years ago. 1: Hindi ka serial monogamist? 2: Ano 'yun? 1: Hayyy. Bakit 'di mo alam 'yun? 2: Joke lang. Alam ko 'yun. Akala mo naman ikaw lang maraming alam. Hindi ako serial monogamist. Ilan pa lang naging jowa ko. Ikaw? 1: Ah. Onti lang din. 2: Weh? 1: O, e 'di bahala ka. Mas marunong ka pa sa akin. Nakipag-live in pa nga ako e. Hahahaha. Giba 'di ba? Matagal-tagal din 'yun pero olats din ending.

2: Bakit 'di kasal? Bakit live in? 1: Wala naman sa kasal 'yan or 'di kasal e. 2: Iba pa rin 'pag may papel lalo 'pag may mga bata. 1: Wawawawiiii. Purist? 2: 'Di naman. Dun lang tayo sa malinis at walang mintis. 1: Scarrie Bradshaw na ba me? LOL. ULOL. 2: May TOTGA ka? 1: What the fuck is that question? 2: 'Di mo alam 'yung TOTGA? 1: Alam ko. Syempre meron, matanda na ako. Pero pinili ko kasi magalaga ng nanay ko. Ayun muna inuna ko para full gear na, full force pa. 'Di ko mag-sabay ng dalawang major-major tasks sa life e. EME. 2: Ako rin meron. 1: Namiss mo TOTGA mo right now? 2: Hindi. Tapos na 'yun. Matanda na rin ako e. 1: Alam mo, tumigil ka na. Mga tanong mo noh, nakakainis. 2: Ayaw mo nga ng kids? Seryoso? 1: 'Di ko ayaw. Pagod na pagod lang akong mag-alaga ng mga tao sa mundong ibabaw. 'Yun lang talaga. 2: Ako, sakitin ako saka hypochondriac ako, pero, sinusugod ko sarili ko sa ER. Independent ako e. Saka may isang health issue ako na 'di maexplain ng mga doctors pero wala akong maint. Galing ko noh? 1: Makalapag ng red flag, wagas. Ayus. Salamat na lang. God bless. Kaya mo na sarili mo. Independent ka nga kasi, 'di ba? Tapos gusto mo ng kids noh? Iba rin. 2: Alam ko kasing kaya ko saka gusto ko talaga pero puwede namang wala. Depende sa usapan 'yan. 1: May negotiable contracts eme nalalaman? Baka nanguuto ka lang. 2: Bakit? Magpapauto ka ba? 1: Bakit ako? Magahanap ka ng bata as in bata na pak. Mas marketable ka ngayon because the vibe is giving daddy vibes all over. Mabenta ka sa market na alam na this. Kahit maka-limang anak ka pa. Puwedeng-puwede.

2: Huy. Gusto ko mature e. Pang mature roles. 1: Hayup ka. Kaka-Vivamax mo 'yan. 2: Ano 'yung Vivamax? 1: 'Di ba magaling ka? 2: Ano nga 'yung Vivamax? 1: Alam mo 'yung Tiktik saka Abante Tonight na may komiks section? 2: Inquirer lang meron sa bahay naman saka Panorama. 1: Hay. Jusko. 'Wag ako. Kadire reference. 2: Batang 90s. Born in the 80s tayo. Gets na gets mo nga e. 1: I hate you. Umiinit ulo ko sa'yo. Kanina ka pa. 2: 'Di halata sa'yo. Daldal mo e. 1: Ah, madaldal talaga ako kahit kanino. 'Wag kang feeling. Ikaw? Wala kang makausap? Socially awkward ka ba kaya ka ganyan? 2: Hindi naman. Mapili lang sa kausap. Sayang oras e. 1: Eto, sayang oras 'to. 2: Hindi naman sa tingin ko.

1: So, LS? Why or why not? 2: Depende sa'yo yan. Ano bang gusto mo? 1: Worth it ba sa estado ng justice system sa bansang patuloy nating pinipili in pink with blazing blue? 2: 'Di ko alam sagot diyan. Everything is subjective e. 1: Deep 'yan? 'Di nga? 2: Oks naman LS pero depende 'yan sa gusto mong ma-achieve saka dun sa gusto mong school, 'wag ka na dun kasi 'yung board member dun ay si ___. 1: True. Kadire talaga. As in. Ikaw anong plano mo? 2: Etong bagong program. Check ko lang sched. 1: Bakit 'yan gusto mo? In fairness, ganda ng track. 2: Para yumaman. 1: Mayaman ka na e. 2: Mas mayaman pa. 1: Wow. Future-proofing. Hahaha. Boogsh.

2: In fairness sa'yo. Sarap mo kausap. 1: Masarap talaga akong kausap. Basic. LOL. Kasi gago akong kausap always. 2: Ako rin, masarap... kausap. Saka magaling ako. 1: Aigoooo. Makabuhat ng bangko niya o. Sino ka diyan. 2: Try mo. 1: 'Di ka mayabang pero maangas ka. Alam mo 'yun? 2: 'Di ko sure e. Ikaw na bahala mag-judge. 1: Maka-tanong lang din ano po? Parang audit. 2: Audit ba? Basic. 1: Lekat pulikat ka. Straight ka ba talaga? 2: Oo naman. 1: Sure? Ang daldal mo e. 2: Oo nga. Ikaw, 'di ka ba talaga straight? 1: Hindi. Not ever. 2: Fluid? Yes. Wala namang mali sa fluid. Basic. Gusto ko 'yan. 1: Gago. Thanks! Next.

[wordsoul]

Ang Damo ay Berde Kahit Saan

Sabi nila, “grass is always greener on the other side,” hindi naman pala. Matagal bago ko ito nakita, masyado kasing okupado ang utak at mata.

Magulo akong tao. Kapag pagod ay hinahanap ang pahinga pero kapag nabigyan ng pagkakataon ay naiinip naman dahil walang ginagawa. Isang dahilan na siguro ang kagustuhang maraming gawin nang sabay-sabay ngunit imposible, syempre. Eh ako naman ‘tong ambisyosa, kaya naiinis kapag walang magawa.

Ang hirap ipaintindi sa sarili na ayos lang na itahimik muna ang utak pero kasi, bakit nakakakonsensya? Nasanay na lang siguro ako, saklap.

I have so much love, care, and compassion to give. Totoo ito. Nag-uumapaw pa nga. Ngunit, totoo din naman na wala akong kapangyarihan gawin ang lahat. Kaya matagal din bago ako naging mabait sa sarili ko (hanggang ngayon, hindi iyon mai-aalis sa akin… nasa sistema ko na yata).

Pero, kahit mahirap, sinusubukan kong… kumawala sa maingay kong isip. Buhol-buhol eh. Minsan, hinahayaan ko na lang ang sarili kong huminga tsaka ko naiisip na “ito lang pala ang kailangan ko.”

Ang hirap din kasing kalabanin ang sarili. Kaso wala rin namang choice. Kailangan lumaban pero hindi naman ito magagawa kung magulo ang utak. Matagal bago ko natutunan ang kahalagahan ng pagpapahinga ng utak at katawan. Kailangan ito para makabangon muli. Kahit papaano, I needed to touch some grass, to be one with nature. Para sa sarili ko, sa mga pangarap ko, para sa pagmamahal na gusto kong ibuhos… sa pamilya, kaibigan, at kung kanino man. 

Ang damo ay berde kahit saan. Hindi ko lang nakita noon dahil sa maingay, maulap, at okupadong utak at paligid. Masaya ako, kontento… ngunit bilang ambisyosa ay nangangarap pa rin naman. Ang kailangan ko ay ako upang makita ang opurtinadad sa lahat ng bagay. 

Mahirap pa rin itatak sa utak pero ang hakbang na ito ay isa sa mga bagay na panghahawakan ko. There are so much things to look forward to because grass is green everywhere. Tahimik, payapa at kalmado. Kailangan lang natin lumingon paminsan-minsan at pagkatapos ay laban muli! Para sa pag-ibig.

Sabi nga ng Spongecola, “Gumaganda ang paligid kung bawat tao ay puno ng pag-ibig… oh, kay gandang isipin, ang isang mundong puno ng pag-ibig.” ✨💌

[itsofficiallyme-ailnrms]

Hello my online diary!

There’s a loooooot going on in my life and I don’t know where to start. Hmm siguro lets start nalang sa dami ng problema para negative tas positive na sa dulo haha!

Ayun nga, si mama super nabaon sa utang :( it started kase may utang na talaga kaming malaki before pero nakakayanan bayaran because malakas naman tindahan. Nasa 1.5m yung utang before tas nakalahati naman na nila and continous paying naman ang kaso dumating yung inflation diba halos lahat nawindang na ang mahal ng presyo so yung tindahan namin naapektuhan. That time madami si mama bayarin, utang kay alex paluwagan dalawa ata tas may mga side trip utang na maliliit lang naman before.

Edi ayun nga nagkaroon ng changes, naapektuhan yung tindahan humina yung benta. That time dalawa pa kase yung tindahan namin and si mama nalang mag isa nagtitinda kase may work na ako e. Kumbaga di ko nadin kaya tumulong pa kase pagod din mentally isama pa na unstable ako kase mejj di ko dama yung work environment ko anyways sa next nalang yan haha. So yun nagkaroon ng problem di pa naman malaki pero nagstart na nga si mama umutang utang. Siguro around March 2023 ko din yun nalaman na mejj nasasanay na syang umutang kung kani kanino kase nabubuksan ko messenger nya before e and sobra sya magmakaawa na mangutang. Knowing mama di sya gaganon e. Tsaka sa isip ko non may pera kame kahit ano mangyari. And then yun nga nalaman namin na nalulubog pala kami unti unti. Right there and then binenta namin yung isang lupa para makaraos. Akala namin makakaraos na hindi pa pala :(

Napaka malihim kase ng mama ko, akala nya pag di nya sinabi mareresolve nya mag isa lahat pero no! Di nya kinaya. Little we didn’t know tuloy padin pala utang nya hanggang sa umabot na umutang nnaman kame ulit kay bente uno ng 1.5m ulit and thats another 5yrs to pay ni papa :(

Papa didn’t deserve all of this. Dapat nag eenjoy na sila now. Konting galaw nalang kase nagwwork na kame eh kaya na namin ang bills pero it didn’t work that way.

Now, we are doing the best we can to pay the debt of my mama. Grabe na iniyak ni mama sa mga utang nya balde balde na siguro yon. Nakakaawa oo pero nakakagigil din kase at the same time. Ang taas kase ni mama akala mo perfect. Sya yung example ng tita mong ang daming kuda pero wala naman napatunayan. I know its harsh pero kase tru. Mapanlait pa tsaka she only wants you kapag may pakinabang ka. She is not humble or alam mo yun mabait na mabait talaga. Basta hirap explain. On the other side sywmpre wala naman kame choice kundi intindihin nalang. Nangyari na e. What more can we do diba? Edi mag solution nalang.

So that’s what we are doing right now. We have side business nadin na fishball halo halo and mini tindahan na hoping lumago ( cross fingers) and gcash cash in cash out. Grabe tong pagsubok samin as family.

One good thing about it is mas pinapatibay neto yung pasensya, tinuturuan kame magpatawad sa pagkakamali and inuuwa nalang ang sitwasyon. I can say na we are holding together to fight this problem as family. We are more open yo how we will solve it, how to handle our finances and its quite working naman. From time to time we are still going back na bat kase umutang ka ng ganto ganyan but at the end of the day we still reminded na pera lang yan sige lang matatapos din natin yan lahat. Unti unti lang. kakayanin natin yan🙏

Lord, we might see the problem bigger and think that hope is so small to hold on but please always guide us that you are with us, please make us feel that u are with us in this journey. Its so painful and its breaking us all but we know you have much bigger plans with our family. Please make our problems go away and give us your comfort. In jesus name amen🙏🥹😭

[bonholmesy]

Sabi ko pala magkkwento ako. So here it goes..

I’m feeling better naman na. Nasa stage na ng acceptance haha at moving on. Not giving meaning to anything na but still feeling giddy over the smallest interaction.

Last night we met for dinner. Nakatalikod ako sa entrance ng restaurant so hindi ko kita kung parating na sya. Nalaman ko lang na nandyan na nung sumesenyas na yung dalawang kasama ko (na alam na I had feelings for pas) pero di ako tumingin. Naramdaman ko na lang na may bumeso sakin and I touched her face haha to beso back.

She looked stunning as always. Pink looks good on her. We’re seated across each other so kitang kita ko siya. Good talk sa restaurant. After nun, we went to 12 monkeys for Janine’s gig.

Nung nasa backstage kami, pinakita niya sakin yung tiktok video niya about holding it together kasi ayaw nyang may sumilip sa rectangle at sabihing “sana matagal ko nang sinabi sayong mahal kita”. I’ve watched that video. I watch all of her videos. But I pretended I didn’t. Hindi ko alam irereact ko haha so I just said mapapabangon talaga ako niyan at sasabihing it’s a prank!

Tapos nung set na ni Janine, nasa side ako ng stage pero tinawag nya ako at sinabing dun kami sa audience banda. Tinabihan ko siya literally kasi ang taas ng upuan hahaha so tumayo na lang ako sa tabi niya. Out of nowhere pinakita niya sakin yung video ng doberman niya na galing sa photos. Ang cute! Very random. So fucking cute!

Wala lang, sumasayaw lang kami in place. Ang boring ng crowd pero we enjoyed the set. Binubulong niya na sobrang dull ng crowd tapos nagccheer siya kay Janine. Dinamayan ko siya haha I also cheered and shouted and danced.

Nung bandang bridge na ng Hulaan hugot na hugot siya napaka-cute! Sabi ko “pas grabeng hugot yan ah!” The line goes “puro ka amba nakakalunod kang ibigin” I was thinking hayyy para kanino kaya yung hugot niya. Lucky guy!

After the gig we went to UCC for coffee and chill. Kwentuhan about lots of things!! When we get there she explained to me the meaning of 1st wave, 2nd wave, and 3rd wave ng coffee. Smart woman! Then we also talked about TFIOS, John Green, at ang pinakabinabaran namin na topic ay mga sci-fi series. I can feel the excitement in her and her love for marvel and sherlock. Her eyes and voice glow.

Sadly, magsasara na yung UCC and she also has to go kasi may gown fitting pa siya for her parents vow renewal.

It was a great night. I learned something new again.

Looking forward to more nights like this.

[justcallmesecret-blog]

T.S. 08.21.2023

Hi. Dahil nandito ka sa tabi ko ngayon at binabasa mga tinatype ko, sige sabihin ko na. Di ko alam bakit habang tumatagal gumaganda ka sa paningin ko. I can't help myself na titigan ka. Ewan ko ba dapat tumitigil na ako eh pero bakit ganito bumibilis lalo tibok ng puso ko.45 % ito breakdown ng aking pag alis ng feelings ko sayo kasi yun kasi yung dapat. Everyday humahanap ako ng paraan para makamove on sayo. Oo ginagawa ko na lahat para maalis yung feelings ko for you. Haist. Ang hirap pala mainlove sa taong di talaga mapapasayo kahit kailan. hahahaha anyways. wag ka mag aalala sa akin ha. ganito naman talaga pagnag mahal, part na talaga yung sakit. Medyo nadudurog na ako eh. Sorry kagabi ha. Di ko talaga napigilan sarili ko na sabihin yun sayo. Na overwhelm lang talaga ako at nabanggit ko pa yung topic na yun. Pero kung tatanungin mo ako kung kanino ko ibibigay first kiss ko. First choice ko ikaw. Di biro yun. Di ko alam kung bakit ikaw. Pero yun ang sinasabi ng puso ko. Kaya nga di ako makatingin sayo minsan kasi sa lips mo ako napapatingin. hahahaha Wag ka nga tumingin ng genyan naiilang ako. nasasanay na rin akong yakapin ka sa gabi kahit alam kong bawal. Kaya kapag nayayakap kita inaalis ko agad. Sorry kay it boy hahahah. mali naman kasi yun ginagawa ko. Nahanap ko yung comfort na gusto ko sa isang tao pero sa taong may iba naman mahal. Kaya dapat itigil ko na at ibalik yung mga harang unan hahahaha. aaminin ko naiinggit ako sa iba kapag ikaw yung unang yumayakap sa kanila. I mean never mo ako niyakap na katulad nung sa kanila. kaya medyo malungkot ako kapag nakakakita na may kayakap kang iba. Pero syempre di ko dapat maramdaman yun kasi nga bawal. Kaya iniisip ko na lang na di mo ako yayakapin hehe. I like you. Sobrang nagugustuhan na kita. Sana maaalis ko na agad tong feelings na to hehe. Thank you dahil di mo ko iniwasan nung umamin ako sayo. hehe. Gusto ko lumayo pero di ko magawa. Kaya nga tinanggihan ko lahat ng opportunity na meron ako para makasama pa kita ng kahit konting panahon. Promise di ko na ulit gagawin yun. Wag mo isipin na fault mo yun kasi choice ko na makilala ka pa at makasama ka and maging matalik na KAIBIGAN. oo kaibigan lang. alamko na hanggang dun na lang yun hehe. aminin ko rin na kapag binabanggit mo si andrea nagseselos ako. pero wala me karapatan kaya ayun. Tatahimik na lang ako. Di ko pinagseselosan si it boy kasi jowa mo yun. pero kay andrea talaga ako nagseselos. pero okay lang naman na ikwento mo sya sa akin. Swerte nya kasi minahal mo siya. sana all diba char. Ayaw mo na ba malaman nararamdaman ko? kasi ititigil ko na to. di na ako iimik about sa feelings ko for you. kung yun ang gusto mo. na dapat yun naman talaga dapat gawin diba? hehe. Sorry kung sayo ako na fall. Nag dami naman single dyan na pwede ko magustuhan pero bakit sayo pa. aaminin ko nasasaktan na rin ako ngayon. ganun pala yung feeling ano. Lahat ng galaw mo para sa iba yung pagiging sweet mo sa kanila naiinggit ako. kasi di ka naman ganun sa akin. Lagi mo kaya ako binubugbog hahahaha. atsaka medyo harsh ka magsalita pagdating sa akin. kaya sobrang nasaktan ako dun sa ginawa mo kagabi. resibo lang naman kukunin pero bakit kailangan ibato yung bag diba. then after nun parang okay lang lahat sayo. Sobrang nasaktan talaga ako kagabi na di na dapat kita kakausapin nung gabing yun. Sakit kaya. Sobrang dinurog mo puso ko kagabi. kung wala lang si mamju baka umalis ako kagabi. at sa umaga na babalik. Kaso syempre di ko pa rin naman gagawin yun kasi inaantok na ako nun. hahahaha pinapatawa lang haist. paano kung layuan na kita? okay lang sayo? sabagay wala naman ikaw pake sa akin. hahaha char lang pero seryoso. magagalit ka? msasaktan ka? syempre di ko naman gagawin yun. hahaha Basta. Mahal kita ngayon pero sana sa sunod na buwan masabi ko na mahal kita dahil kaibigan kita. :) Working in progress pa rin ako. i love you. i love you. i love you

[notsosecretlifeofjean]

Hindi ko alam kung yung pagiging matimpiin ko ang nagiging dahilan kung bakit ako binabastos lang ng mga tao sa paligid ko o sadyang bastos lang sila.

Nasasanay sila na sigawan ako, pagsalitaan ako nang hindi maganda, tratuhin ako na parang wala lang. Minsan ang sarap mawalan ng pake sa lahat, maging bastos din. Pero hindi ko talaga kayang gawin.. naawa ako bigla sa sarili ko kasi para akong laging mukhang tanga at walang laban.

Best days during my pregnancy, share ko lang.. kapag kami lang dalawa ng anak ko, kausap ko siya tapos nagrerespond siya sa pamamagitan nang pag galaw galaw niya, masaya ako na kausap ko siya at sobrang excited ako palagi sa kanya..

Kung babalikan ko mga nagdaang araw habang buntis ako parang bilang lang sa kamay yung time na nafeel ko na may nagccare sa akin at sa feelings ko. Nakakalungkot nga eh, buti pa yung ibang buntis na nakikita ko sa tiktok na sobrang alagang alaga ultimo pag upo, pagtayo, pagbangon, paghahanda ng pagkain.. haaayyyy. How I wish! Pero wala eh, need ko tatagan para sa sarili ko at sa baby ko. Gaya nga ng sabi ko kahapon, lahat ng maramdaman ko masaya man o malungkot sasarilinin ko na lang tsaka isa pa ayoko na mag utos sa kahit kanino.. hihingi na lang ako ng safety sa Lord na walang mangyari na masama kay baby habang nagawa ako ng mga gawain 🙏🏻 kesa naman sumama lang loob ko sa mga tao sa paligid ko na hindi ako maitrato ng tama.

Tiis lang palagi, self. No choice eh. Sana kayanin mo palagi. Mahal kita 🥺

[y-n-e]

Para kay Edhon.

I never ever thought that friendship would end, she was in all of my plans. Sabi ko pag yumaman ako andun sya, pag kinasal ako nagka anak andun sya. But I guess, ako lang yung ganun. All throughout the friendship, hindi kami parehas ng values. Minsan yun pa rason ng pagsasagutan namin or tampuhan. Pero I did not ever gave up on that friendship kasi mahal ko siya and I know where she is coming from. I understand bakit sya ganun, bakit ganun paniniwala nya and bakit ganun yung way of living nya. I was concerned I am always concerned pero I learned to just give her what she wants because kahit concern ako it is still her life her decisions and it wouldn’t change how I feel about her. Mahal ko sya hanggang dulo period. Kaso nakakapagod naman din pala yung ikaw lang yung mahal ng mahal, ikaw lang yung nakikinig ng nakikinig, ikaw lang yung palaging pag hinahanap nya, may problema sya andun naman ako palagi. Hindi ko sya mapuntahan oo, pero isang tawag nya lang sinasagot ko. I remember telling her nung umalis sya ng taytay at lumipat ng pasig. Sabi ko pa, iiwan mo na ako dito? Because yes this place is where we grew up, pero this place was also what we wanted to run away from. And of course hindi ko sya pwede pigilan. Again, kaibigan lang ako at buhay nya yun. But I guess, being away changed her. Being exposed to a different place exposed her, made her realized hindi ako importante. Siguro para sakanya probinsya lang ako na anytime pwede nyang balikan. Na anytime pwede nya kumustahin kasi oo tama naman yun. Andito lang ako palagi. Pero nakakapagod din pala na bigyan ng halaga yung friendship if ikaw lang din yung may respect sa relationship, sa tradition. Kung gusto mo maginom lang araw araw kasi may pinagdadanaan ka, go. Kahit concern ako sa health mo go kasi yun ang gusto mo. Hindi ko yun ipagkakait sayo. Kung gusto mo makipag meet up kung kani kanino at kahit nalilito na ako sa mga kinukwento mo kung sino sila dun, go! Kasi naiintindhan ko. Pero sana pag nagrequest lang ako na punta ka.. Sana go ka din. Sana ako din may puwang sa life mo, kasi hindi naman kita iniwan beh. Hindi kita kailanman hindi pinakinggan. Sana naging reason din ako sa life mo para di ka malungkot, para dmo maramdaman na mag isa ka. Kumusta kana? Alam mo nakita ko umuwi mama mo. Ang payat payat mo. Kumakain kaba ng maayos? May extrang pera na ako. Babawi na ako sa lahat ng mga libre mo. MAy jowa kanaba ulit? Ilan? Alam mo, mahirap yung walang mapagsabihan ng problema. Pakikinggan kita palagi. Pero hindi mo na siguro kailangan. Siguro hindi ako ganun kahalaga at walang ganung impact ako sayo. Yung tinagal ng friendship na yun? Matatapos pala talaga. Alam mo lagi kita pinagdadasal, Almost 2 years na rin siguro.. Pero sana makuha mo lahat ng gusto mo sa buhay be. Sana mahanp mo yung true happiness mo. Masaya akong nakilala kita. Kung asan ka man ngayon, wala akong ibang hinihiling kundi sana okay ka. Mahal na mahal kita be. Ingat ka palagi.