#online leefwereld

[de-meerpeen]

Informatieavond over online veiligheid voor kinderen in Anna Paulowna

Gemeentenieuws: 'Informatieavond over online veiligheid voor kinderen in Anna Paulowna'

ANNA PAULOWNA – Op maandag 30 september wordt er in Anna Paulowna een informatiebijeenkomst georganiseerd voor ouders van kinderen tussen 9 en 12 jaar. De bijeenkomst, georganiseerd door de gemeente in samenwerking met bureau Social Media Wijs en de politie, biedt ouders inzicht in de online leefwereld van kinderen en de risico’s die zij daar lopen. Tijdens de avond krijgen ouders tips en…

[reneleijen]

Agenten Amsterdam krijgen bijscholing in online kennis

Op het gebied van cybercrime en digitale expertise zijn we als politie bezig met een inhaalrace, zei de Amsterdamse driehoek deze week. Daarom worden alle politiemensen en medewerkers van het OM in de regio Amsterdam bijgeschoold in digitale kennis en expertise over cybercrime. Dat moet vooral helpen om beter inzicht te krijgen in de digitale leefwereld van jonge criminelen en hun jeugdculturen.…

[peecee-columns]

De valkuilen van een maatschappelijk algoritme

‘In plaats van ervoor te zorgen dat onze kinderen van jongs af aan leren in harmonie samen te leven met kinderen van een andere achtergrond, een andere sociale klasse of een ander geloof, doen we het tegenovergestelde. Zo zorgen we ervoor dat je in Nederland vanaf de dag dat je geboren wordt een bubbel betreedt waar je de rest van je leven niet meer uitkomt’. Gerdi Verbeet, voormalig Voorzitter van de Tweede Kamer, omschreef onlangs in een opiniestuk in dagblad Trouw haar zorgen omtrent de verdeeldheid die alsmaar lijkt toe te nemen in ons land. Volgens haar komt het ideaal van een open en vrije samenleving steeds meer in het gedrang wanneer we niet aanvaarden dat we allemaal van elkaar verschillen.

In artikel 23 van de Grondwet staat dat we in Nederland twee soorten onderwijs mogen aanbieden die de overheid betaalt en die door de Onderwijsinspectie worden gecontroleerd: bijzonder onderwijs (vanuit een godsdienst, levensovertuiging of bepaalde visie) en openbaar onderwijs (niet vanuit een bepaalde godsdienst of levensovertuiging). Gerdi Verbeet is van mening dat deze vrijheid van onderwijs een bepaalde hokjesgeest bevordert. Deze onderwijsversnippering kan vervolgens zorgen voor het vormen van bepaalde (onderwijs)bubbels waar kinderen zich soms maar moeilijk aan kunnen onttrekken.

Daarnaast mag iedereen tegenwoordig, dankzij de nieuwe wet Meer Ruimte Voor Nieuwe Scholen, sinds 2020 een nieuwe basisschool en sinds 2021 een nieuwe middelbare school oprichten met bepaalde ziens- en/of denkwijzen die beter aansluiten op bepaalde wensen van leerlingen en ouders. Voorwaarde hierbij is wel dat er voldoende animo voor is en de kwaliteit van het onderwijs kan worden gewaarborgd. Mede door deze nieuwe wet zullen de scholen met gelijkgestemden alleen maar toenemen en zal er ook steeds meer sprake zijn van een onderscheid tussen de diverse vormen van onderwijs en hun leerlingenpopulatie.

Tevens is er steeds meer discussie over de diverse categorale scholen, waar bijvoorbeeld alleen vmbo-leerlingen of alleen Gymnasium-leerlingen worden opgeleid. Hun bubbel wordt zodoende kleiner en sluit zich als een vacuüm om hun belevingswereld. Vanaf dan zal een vmbo-leerling zich in een schoolgebouw gaan omringen met enkel gelijkgestemden. Datzelfde geldt voor de Gymnasium-leerling. Dit in tegenstelling tot de middelbare scholen waar wél alle niveaus onder een dak samenkomen en leerlingen meer mogelijkheden hebben om zich op te trekken aan elkaar en eventueel makkelijker door kunnen groeien naar een hoger niveau.

De verschillende onderwijsbubbels die ontstaan zijn onder andere een afspiegeling van de verdeeldheid waar we in de maatschappij steeds meer mee te maken hebben. Er wordt veelal gezocht naar gelijkgestemden in de verwachting dat dit zal leiden tot een hoger welbevinden, een stukje erkenning en meer succes. Maar het kan ons op de langere termijn ook afvlakken, mogelijke kansen ontnemen en een eenzijdige blik opleveren. En juist deze overpeinzing zou mede een gevolg kunnen zijn van hoe we functioneren in onze tegenwoordige parallelle leefwereld online, waar algoritmes grotendeels bepalen wat we krijgen te zien en die zodoende ons gedrag beïnvloeden.

De formules waarmee, met name, op de diverse social mediakanalen razendsnel wordt berekend wat wij zogenaamd graag willen zien, zorgen ervoor dat we ook daadwerkelijk steeds meer van een bepaald onderwerp krijgen aangeboden om te bekijken. Op deze manier worden we gestimuleerd om langer op een pagina van onze interesse te blijven en de bijbehorende reclames tot ons te nemen. Kortom, we zijn ongewild onderdeel van een strak verdienmodel geworden en in een bepaalde bubbel beland waar eenzijdigheid troef is en bepaalde inzichten kunnen ontstaan die ongemerkt verdeeldheid stimuleren. Laten we alert zijn op deze ongewilde manier van beïnvloeding. Het zijn namelijk juist de verschillen die een completer mens van ons zullen maken.

[a-industrie]

Binnenkomen in de blog: Sensatie!

Bloggen

(5/03/2021)

Onderstaande brok tekst schreef ik vier maanden terug, en aangezien ik geen non-tekst, zoals een inleiding op de blog als inleiding op de blog wil, heb ik deze geselecteerd, omdat er enkele stukjes veelzeggend zijn hierover, en omdat het ook vier maanden geleden ongeveer moet geweest zijn, dat mijn idee voor een meer ‘serieus te nemen’ blog’ - een blog die ik fanatiek zou kunnen gebruiken - ontstaan is. Het is een mooi document op die manier, en de aanzet die gegeven werd tot ‘a-industrie’, de nieuwe naam voor proza-industrie. Daaronder begint het 2e luik van deze post, de blogpost ‘Bloggen’, 8 maanden terug geschreven, een tekst die ik niet per sé nodig acht toe te lichten, tenzij dan dat ik wil benadrukken dat ik de evolutie van mijn idee over de zwaarte van een daad als bloggen, super boeiend vind an sich, en dat dit alleen al een reden zou mogen zijn om te bloggen als bloedserieuze, levensnoodzakelijke praktijk.

Mijn blog, in welke periode dan ook, heeft nooit als dusdanig veel te maken gehad met proza, ook niet met de industrie daarvan. Om dit toverwoord, dit trucje van een naam, snel weer te vergeten, behield ik industrie (of het idee van een industriële, bijna maniakale, productie van blog-teksten, in de nieuwe naam, maar kopieerde ik ook het idee van een samenstelling als titel: nu is het dus “a-industrie”. ‘A’ staat voor alles wat met een A- begint, zoals in mijn leefwereld zaken als anarchie, archieven, aanpassen, anti, en veel meer erg levende ideeën zijn die terug zullen komen in de blog vanaf vandaag. Ik kijk ernaar uit de invullingen van jullie, de lezers, simultaan onder ogen te komen in nieuwe blogs, dus hoop ik zeker dat er ook een aangename vorm van interactie zal ontstaan via deze blog. Contacteer me gerust, verbeter me waar nodig en heb me lief. x Dries

(4 maanden terug sinds 5/03/21)

Binnenkomen/Sensatie

Daarjuist een tot 23 mp3′s geconverteerd album illegaal gedownload:

het was mij als exclusieve, eenmalige ervaring beloofd waarvoor ik had betaald. Nu komt het enkele weken uit, na mijn internetpiraterij. Maar daar doe ik niet aan mee.

Je wéét waar ik het over heb!

Stoppen met roken loopt simultaan door, met genoeg eten. Het is even banaal én belangrijk als buitenkomen. En wat doe ik met interactie?

Het aankleden…

Niet moeilijk dat er niet meer ‘graag’ (op een willige manier) gewacht wordt, op het wachten zelve; de gedachte alleen al…

Onze locatie bevindt zich daar waar iedereen toegang tot heeft. Daar zijn we veilig. Openbaar beginnen huilen. Niet te verwarren met meer depressieve neigingen, die depressie genoemd worden. Depressie is een bergtop van het spectrum depressie. Tourette is de bovenkant van de Tourette waar heel deze wereld aan lijdt.

Buitenkomen: overrated. Binnenblijven: deprimerend. Binnenkomen. 

Een hartslag die verhoogt bij het verwerven van kennis. Geld willen verdienen met het verspreiden van kennis: het kan. Het is een optie. 

Het is als een bloedzuiger zijn die lactose intolerant is; laat het collectieve gebeuren zich maar blindstaren op het collectieve gebeuren. De balans zoeken, én vinden. Vrienden ‘maken’, maar wat kan er ‘gemaakt’ worden. 

Vrienden vormen. 

Ik wandel over dun ijs en dan begin ik er doorheen te duwen, de geconstrueerde Dries-rechten komen tevoorschijn. Massa-betogingen haten mij, omdat ik nu nog een klein handschrift heb. Maar more is yet to come: ik voeg simpelweg meer en meer toe tot er iets duidelijk wordt. 

Bloggen is als werken. Alleen deed ik het via Tumblr dus veel perspectief is er niet. Hier, waar ‘#tags’ onderaan staat te wachten op me, om weer over het hoofd te worden gezien. Zo veel html die niet klopt. 

De wereld is een banaal achterpoortje van het bloggen, niet vice versa. 

Ik sla tijdschrift artikels verrot tot ‘dingen’ die iets kunnen (en willen) incasseren. 

Wat is proza? Wat is poëzie? Wat wordt mijn eerste roman? Dat wat jij nog niet kan ‘willen’ (op een willige manier consumeren, met voorbedachte rade) verteren; maar wel door het strot geramd krijgt, omdat het iets is dat impact heeft op een mogelijk realiteit. 

Ik las een boek en werd er beter van. Ik werd er beter van en gedroeg me zoals ik was, na het lezen van een boek. 

(8 maanden terug sinds 5/03/21)

Bloggen 

Bloggen is een daad geworden, die ongelooflijk vervelend klinkt.

Daarbij gebeurt ‘het wegfilteren’ van de aanvankelijk statig ogende toeschouwers. Die passiever zijn dan ooit; die wegkijken als daarom gevraagd wordt, dus daarom, weeg ik, mijn schouders, op mijn bovenbeen op mijn onderarmen; ionen die maagzuur worden, en omgekeerd: ik hou van jou. 

 In een elektronische typmachine gebeurt de overdracht pas echt dacht ik, en iemand die er één weggaf. Dus: afblijven: Apple wordt pas gesponserd, als je erover begint na te denken. 

Lezer, ik wil nu dat je niét denkt dat ik je leuk vind. Ik vind je niet leuk. 

Ik wil niet dat je jezelf een kort leven voorstelt. Aan de slag!

Honderdduizenden komen dingen te kort, maar jij slaagt voor je doel, je ogen neer: retorisch te kort schieten. Omkomen, een job vinden.

Omkomen, een hijab dragen, maar dan ‘anders’. 

Omkomen, en de stock leeg graaien. 

Goed gedaan. 

Vrienden: sorry. Ik ben wat ik niet ken. Ik weiger steeds meer. Ik word langer, maar niet iemand die dat nog merkt. 

Als je shopt - niet via ramen of ook niet online; maar gewoon: saai, ordinair in de lucht grijpend - bestel je best een evenwijdig lopend beeld, dat als in een spiegel 24 op 7 in de ‘continu’ van alles verschijnt.

In tussentijd speelde ik tegen een andere blogger één of andere quota in de mond. Hij speelde mij continuïteit in de vingers. Hij kwam er zelf uit, en verscheen in mijn tekst.

DAT is dus beïnvloeden: iemand gebruiken en helemaal leegknijpen, tot er enkel de syntax van een product overblijft. 

 Jij: ik wil je financieel veroveren. Dat lukt me aardig. 

Is dat niet mooi: ik heb niets meer aan materie (mag ik hopen) maar ik verzin ze wel. Ik gooi ze weg: BeNeLux. Hallo: we bestaan in een boog, naar beneden beschreven een anti-climax ofzo.

 In de conclusie wou ik schrijven dat ik mooi was, dat had namelijk verassend geweest. De onderzoeksvraag kende 2 bijzinnen. Ik had er gewoonweg genoeg van. 

Weet jij nog wel hoe luidruchtig zijn voelt?

Iedereen ademt zwaar, zweetdruppels die vermengen met zand. 

Een nieuwe aarde na een podcast, nu ook een utopie.

 Ik wil je. Ik wil je. Ik wil je:

-bij me

-nooit meer kwijt

-iets kwalijk nemen?

 Dat wat je nog niet doet. 

[bimmol]

Influencer

Ik ben geen ‘millennial’. En vanwege mijn geboortejaar behoor ik ook niet tot de ‘Generatie Z’. Alhoewel ik redelijk actief ben op social media, heb ik geen accounts op populaire platformen als Snapchat en Instagram en plaats ik geen video’s van mezelf op YouTube. Ik werk niet in de radio-, televisie,- of modewereld. Wanneer ik het heb over een bekende merknaam, word ik hier niet voor betaald. Mijn leven is evenmin te volgen via een vlog en ik ben geen merk. Kortom, ik ben geen ‘influencer’. Wat ik dan wel ben? Ik ben leraar. En schrijf daar weleens wat over.

Ik moet bekennen dat bovenstaande alinea enigszins gebaseerd is op geveinsd cynisme, waarbij ik me bewust ben van het feit dat onze huidige maatschappij - mede door de digitale middelen en mogelijkheden - razendsnel onderhevig is aan persoonlijke ontplooiing en ik-isme. De helden van nu zijn doorgaans goed opgeleide, jonge mensen met gevoel voor marketing en aanzien. Ze maken van zichzelf een merknaam, weten duizenden jongeren via vlotte kanalen te bereiken en hebben vaak een noemenswaardige invloed op het groot maken van onder andere bepaalde merken, muziekstromingen, mode en kunst. Bepaalde gedragingen, uitingen en meningen die ze online etaleren kunnen iets of iemand maken of breken. Hun ‘influence’ is groot. De generaties van voor het millennial-tijdperk kijken vaak ietwat minderwaardig en hoofdschuddend naar de prestaties van de post-puberale zakenmensen op de online video’s. Generatiekloven lijken dieper en breder te worden. En toch kunnen we dit onbegrip ook proberen om te zetten naar iets positiefs en waardevols.

Zo kwam ik onlangs bij toeval terecht op een Vlaamse website voor onderwijs en vorming. Dit is een site waar op een prachtige en slimme manier een oplossing wordt aangedragen voor het lerarentekort, dat blijkbaar ook in België een probleem is. Op de homepage wordt, met gevoel voor de huidige tijdgeest, direct de aandacht getrokken door een grote foto, waarop een leraar met een groep kinderen te zien is. Deze foto is voorzien van de tekst: ‘Op stap met mijn volgers’ en heeft als trendgevoelige ondertitel ‘#wordeenechteinfluencer’. Op deze site zijn verder inspirerende verhalen te lezen van mensen die bepaalde leraren als rolmodel hebben gehad en waar ze veel aan hebben gehad in het verdere leven. Tevens zijn er (campagne)video’s te zien waarin met name jonge leraren het beroep aanprijzen, wordt er opgeroepen tot het delen van klassenfoto’s en verhalen over leraren die wisten te motiveren en te enthousiasmeren en staan de voordelen van het leraar-zijn opgesomd.

Tussen alle taaie en leuk geprobeerde acties om het Nederlandse onderwijs te redden, was de insteek van onze zuiderburen verfrissend, aanstekelijk én gericht op de juiste doelgroep: de jongeren van nu, die opgroeien in een maatschappij waarin influencers heer en meester zijn in het genereren van aandacht. Door de jongeren direct en pakkend aan te spreken, in te zetten op hun leefwereld, enthousiasme uit te stralen en het kort en bondig op een positieve manier aanprijzen van het lerarenberoep, staat België wat mij betreft met 1-0 voor op onze negatieve en energieslurpende houding ten aanzien van het prachtige lerarenvak. Het beroep aantrekkelijker maken in de strijd tegen het lerarentekort is namelijk gebaseerd op het inzetten van geld én het creëren van een positief beeld dat past bij de huidige tijd. Hierbij zou de Rijksoverheid bijvoorbeeld de opdracht kunnen geven aan bevlogen en vooraanstaande millennials en/of influencers, die vanuit eigen ervaring en passie voor het onderwijs een pakkende actie kunnen starten om jongeren te enthousiasmeren voor een studie aan een lerarenopleiding. Want de leraar is waarschijnlijk onbewust de grootste influencer van alle tijden. Alleen heeft dat vaak niemand in de gaten.  

My name is Yoshikage Kira. I'm 33 years old. My house is in the northeast section of Morioh, where all the villas are, and I am not married. I work as an employee for the Kame Yu department stores, and I get home every day by 8 PM at the latest. I don't smoke, but I occasionally drink. I'm in bed by 11 PM, and make sure I get eight hours of sleep, no matter what. After having a glass of warm milk and doing about twenty minutes of stretches before going to bed, I usually have no problems sleeping until morning. Just like a baby, I wake up without any fatigue or stress in the morning. I was told there were no issues at my last check-up. I'm trying to explain that I'm a person who wishes to live a very quiet life. I take care not to trouble myself with any enemies, like winning and losing, that would cause me to lose sleep at night. That is how I deal with society, and I know that is what brings me happiness. Although, if I were to fight I wouldn't lose to anyone.

[lottcommunicatie-blog]

Big data en communicatie

Big data, dataverzameling, data in de cloud… We worden tegenwoordig bijna dagelijks om de oren geslagen met deze termen. Maar wat zijn data nu eigenlijk, en waarvoor worden ze gebruikt? En nog belangrijker, hoe hebben ze invloed in onze directe leefwereld? Geen paniek, deze tekst zal het je allemaal op een simpele manier uitleggen. Eerst kijken we naar de betekenis van dat veelomvattende woord ‘data’. Dat behandelen we ‘big data’ en vervolgens kijken we naar toepassingen daarvan op marketing vlak.

Data zijn simpel gezegd feiten die verzameld worden om antwoord te kunnen geven op bepaalde vragen. Deze gegevens worden vervolgens opgeslagen en geanalyseerd. Data worden traditioneel verzameld voor wetenschappelijk onderzoek, maar tegenwoordig wordt de datawetenschap ook toegepast in andere velden, zoals onder meer marketing en politiek.

Vaak spreekt men ook over Big data, beschreven met de 3 V’s: volume, velocity en variety.  De eerste V, Volume, is vrij logisch: vandaag de dag worden er ongelofelijk veel data gecreëerd. 90% van alle data ter wereld zijn namelijk de voorbije twee jaar ontstaan. Al deze data moeten natuurlijk bewaard worden, zodat de informatie geanalyseerd en voor allerlei doeleinden gebruikt kan worden.

De tweede V, Velocity of snelheid,  is de snelheid waarmee men de data creëert of analyseert. Die is de laatste jaren ook enorm gestegen: waar vroeger informatie van een dag geleden de norm was, is tegenwoordig is informatie van een dag oud al verouderd door de enorme snelheid van het internet.

De derde V, Variety of variatie zijn de verschillende data die er zijn en hoe ze worden opgeslagen.  Data kunnen gestructureerd, semi-gestructureerd en ongestructureerd zijn en elke soort data wordt anders verwerkt worden. Zo worden sommige data opgeslagen in een tekstbestand, andere in een database en nog andere bijvoorbeeld in een video.

Maar waar worden online data zoal voor gebruikt in de communicatiesector?  Bedrijven en organisaties kunnen data gebruiken om meer te weten te komen over hun klanten om zo gerichter te kunnen adverteren . Zo kan een website bijvoorbeeld data verzamelen over het internetverkeer van een klant, ook wel cookies genoemd. Op basis van die informatie kan de website de interesses en levensstijl van de klant achterhalen en hem reclame tonen die hem interesseert.

Facebook past die techniek dan ook regelmatig toe. Een tiener die op haar laptop regelmatig beautyblogs leest en make-upwinkels bezoekt zal op facebook advertenties voor oogschaduw en lippenstift te zien krijgen. Een ander gezinslid dat met zijn computer naar informatie over citytrips en hotels zoekt zal door facebook dan ook reclame van reisbureaus voorgeschoteld worden.

Big data zijn dus enorm belangrijk in de communicatiewereld. Bedrijven willen hun klanten steeds gerichter en persoonlijker benaderen en daarom zoeken ze steeds meer informatie. Omdat er elke dag zo snel, zo’n grote hoeveelheden gevarieerde data ontstaan is er dus ook een steeds stijgende vraagt naar datawetenschappers. Misschien daarom dat datawetenschapper ook wel ‘het meest sexy beroep ter wereld’ wordt genoemd?

Bronnen:

https://blog.sqlauthority.com/2013/10/02/big-data-what-is-big-data-3-vs-of-big-data-volume-velocity-and-variety-day-2-of-21/

http://www.expertisecentrumdavid.be/davidproject/teksten/DAVIDbijdragen/Woo

https://www.forbes.com/sites/techonomy/2013/11/12/how-soon-will-big-data-yield-big-profits/#5828f3924436

http://www.getelastic.com/4-big-ways-big-data-will-transform-ecommerce

[sarahmaenhoutblog-blog]

Augmented Reality & communicatie

Onze generatie, de befaamde en veelbesproken millenials, is opgegroeid in tijden waarin reclame allendaags gebruik is. We kennen en herkennen de manier waarop bedrijven en merken ons willen beïnvloeden. We staan bekend als generatie die het moeilijkst te beïnvloeden is door reclame, simpelweg omdat we door alle gladde verkoopspraatjes heen zien. Vervelende, aggressieve reclame blokkeren we en op websites negeren we de banners systematisch. Dus hoe kan een reclamebureau deze mensen dan bereiken?

Heel simpel: maak het een ervaring. Zorg ervoor dat de reclame voor ons een weerwaarde is en niet iets saais dat we willen wegklikken. Daar komen hedendaagse nieuwe technologieën als Virtual Reality en Augmented Reality van pas. In deze blogpost bespreken we Augmented Reality (AR) en de invloed op communicatie.

Sinds de PokémonGO-rage in 2016 en nu de AR-kit van Apple, is AR een booming business. Het is een inventief snufje dat mensen fascineert en kan dus uitermate goed gebruikt worden in de communicatiewereld. Kijk maar naar Lego, die de saaie en ouderwetse catalogus een update geeft door er AR bij te voegen. Klanten kunnen zo via hun gsm zien welke zaken ze allemaal met een blokkendoos kunnen bouwen en hoe het eindproduct er uit zal zien. In tijden van online shopping is dit misschien een interessant gegeven voor andere online retailers. Wij denken bijvoorbeeld aan de mode-sector: wat als je een kledijstuk op jezelf zou kunnen passen als je tegenover een spiegel staat via je smartphone? Zo volgt Ikea deze trend ook op: zij lanceren een app waarbij u uw meubelstukken in uw eigen ruimtes kan plaatsen alvorens ze aan te kopen. Ook winkels dichter bij ons proberen de technologie uit. Zo experimenteert Albert Heijn met AR om zo klanten in te lichten over waar het product vandaan komt, hoe het zit met allergiën en zo verder.

Stel dat AR een alledaags gegeven wordt, net zoals het internet, hoe ziet ons leven er dan uit? Zal het even revolutionair zijn als de smartphone? Dat moeten we nog afwachten. Experts zeggen dat het wel een vooruitgang kan zijn om onze handelingen met de smartphone gemakkelijker te maken. Het past naadloos in onze toch al zo digitale leefwereld. We zijn nu toch al allemaal gewend aan het filter-fenomeen, geïntroduceerd door snapchat. Want dat is ook AR en voelt voor ons helemaal zo revolutionair niet meer aan. Een stemmetje in ons hoofd piept dat we, indien AR dagelijkse kost wordt, misschien ons gevoel voor de werkelijkheid zullen verliezen en te afhankelijk zullen worden van technologie.

Maar zo ver is het nog niet. Het is maar de vraag of het zelfs ooit zo ver zal komen. Sommigen vinden het steeds digitaal aanwezig en de constante stroom aan informatie die we ontvangen een immens vermoeiend iets. Social media detoxen is hip. Misschien is AR erbij dan te veel van het goede. Hebben we deze constante stroom aan nuttige en minder nuttige informatie wel nodig? Willen mensen dit wel? Als de technologie vordert, vinden we misschien wel toepassingen van AR die veel belangrijker kunnen zijn dan een zetel in je eigen living plaatsen. Alleen op die manier kan AR misschien de ‘test of time’ doorstaan. 

[jobsindemedia]

bevlogen communicatiemedewerker - mbo utrecht , utrecht

Ben je jong van geest en kun je je zonder moeite verplaatsen in de denk- en leefwereld van onze studenten? Ben je helemaal up to date als het gaat om (online) contentcreatie en social media? Vind je het leuk als elke dag anders is? En werk je graag… http://dlvr.it/PlZgcR

[afstuderenemmasophiemulder-blog]

- ARTISTIEKE FAMILIE -

Na de feedback van vorige week vond ik het belangrijk om onderzoek te doen naar wie tot mijn artistieke familie behoren.

Daarmee wil ik eerst terugkomen op een eerder geplaatste blogpost met het artikel: Meet London’s Next Generation of Polymath Creatives. (https://www.businessoffashion.com/articles/intelligence/meet-londons-next-generation-of-polymath-creatives)

In de post over dit artikel vertelde ik al dat ik me verwant voel aan deze ontwerpers. Vooral de manier hoe ze te werk gaan, heel intuïtief en in verschillende werkvelden. Vandaar dat ik een paar foto’s en namen van deze ontwerpers wil delen.

Charles Jeffrey and Jack Appleyard

Wat ik heel interessant vind aan Jeffrey en Appleyard is dat ze met hun ontwerpen unieke karakters neerzetten in een bepaalde leefwereld. Iets wat ik ook nastreef. 

“Their last show had a fantastical narrative that was a mishmash of historical and sci-fi references.”(Uit het bovengenoemde artikel) 

Hoe ze een fantastisch verhaal proberen te vertellen en dit doen met historische en sci-fi referenties is voor mij echt magisch. Ik vind het knap hoe ze dit doen.

Claire Barrow

“The sculptures aren’t real but they are physically there and the projections are fake but they’re real people,” Barrow explains. “It relates back to social media and our lives online, which are careful representations of ourselves.”

Hoe ze een verhaal kan vertellen met haar projecten en een boodschap over kan brengen is ook iets wat ik wil doen.

Op de foto hieronder vind ik het interessant dat ze een bepaald soort attitude heeft neergezet. Iets geks maar toch gestyled.

Luke Brooks and James Theseus Buck

“We’re just really interested in the idea that we can work with anyone and anything,”

Opnieuw, kijken naar werkwijze is super fascinerend. Zo kijk ik ook aan tegen het geen label geven wat je aan het doen bent.

Ze maken van alles, niet alleen kleding.

“We are trying to communicate ideas and we want it to be beyond fashion and art as a sort of middle ground.”

Vetements

Daarnaast heb ik ook onderzoek gedaan naar Vetements. Waarom ik denk dat dit mijn artistieke familie is, ga ik uitleggen aan de hand van een paar artikelen die ik heb gevonden.

Als eerste dit artikel over hoe Vetements hun SS17 collectie heeft aangepakt.

https://www.businessoffashion.com/articles/intelligence/benefit-of-vetements-brand-collaborations

Het artikel vertelt over hoe Vetements met andere bekende merken heeft samengewerkt. 

“Vetements started with an idea of a wardrobe, with one garment representing each product category,” explains chief executive Guram Gvasalia. “As a logical conclusion we decided to take the same approach and to exaggerate it into a full collection. We played a game saying a product category and calling out the brand we most associated it with.”

Het is interessant hoe ze zeggen, dat alle kleding die we dragen mode is. Ze vertellen dit verhaal door merken uit te vergroten en zo in een nieuwe modisch licht te zetten.

Een ander artikel: The Extraordinary in the Ordinary at Vetements https://www.businessoffashion.com/articles/fashion-show-review/the-extraordinary-in-the-ordinary-at-vetements , verteld al meteen in het begin: Vetements’ huge and rapid influence has taken fashion to places it had forgotten how to reach. 

Dit is precies wat ik interessant vind aan hen en waarom ik hen als mijn artistieke familie benoem. 

“Gvasalia used Exactitudes, a longterm photographic project in the Netherlands, as his basic text. For 15 years, Ari Versluis and Ellie Uyttenbroek have been making “a photographic argument against uniqueness,” by cataloguing the binding similarities in particular social groups that ultimately render all of us un-special — because in the end, we all belong to something.”

Dit is een referentie waar ik al op duidde. We zijn een banale samenleving geworden waar iedereen op elkaar lijkt. Het is voor mij enorm leuk om te zien hoe Vetements dit als inspiratiebron heeft gezien.

“Inevitably, Gvasalia’s presentation seemed more like a statement about diversity and identity than a fashion statement for Autumn/Winter 2017.”

Dit is ook waar ik mee werk, diversiteit en identiteit. 

Comme des Garcons

Een ander merk wat ik heb onderzocht is Comme des Garcons. De eerste collectie die ik van hun bekeek, deed me al meteen iets opvallen wat ik heel interessant vind. Ze nemen kledingstukken die we herkennen en vergroten deze op een hele abstracte manier uit. Zelf zou ik niet zo abstract te werk gaan maar wel het uitvergroten of op een andere manier vertonen van een herkenbaar kledingstuk. 

https://www.businessoffashion.com/articles/bof-exclusive/rei-kawakubo-comme-des-garcons

Haar manier van werken wordt uitgelegd in dit artikel: BoF Exclusive | Rei Kawakubo's Creative Manifesto  https://www.businessoffashion.com/articles/bof-exclusive/rei-kawakubo-comme-des-garcons

En ik vind vooral deze quote interessant:

“I think paradoxically (oppositely) about patterns I have used before. I put parts of patterns where they don’t usually go. I break the idea of ‘clothes.’ I think about using for everything what one would normally use for one thing. Give myself limitations.”

Hoe Rei Kawakubo te werk gaat, kan ik ook toepassen op mijn werkwijze. Ik probeer een weg te vinden hoe ik kleding kan vervormen.

[peecee-columns]

Wachten op het lot van een onzekere toekomst

Het schijnt dat we in ons leven gemiddeld zo’n vijftig dagen wachten voor rode verkeerslichten. Waar auto’s veelal afhankelijk zijn van lussen in het wegdek voor een verkeerslicht, zijn voetgangers en fietsers vaak aangewezen op een drukknop. Volgens verkeerspsycholoog Gerard Tertoolen is het effect van drukken op zo’n knop echter veel minder groot dan dat mensen denken. Volgens hem gaat het vooral om een psychologisch effect: met een druk op de knop líjkt het alsof je controle hebt over de wachttijd. Omgevingspsycholoog Joren van Dijk noemt dit effect vervolgens een ‘wachtverzachter’. Wachtende mensen vertonen namelijk beter gedrag en lijken meer geduld te hebben om te wachten op een groen signaal wanneer ze op een knop hebben gedrukt.

Aansluitend dacht ik aan een uitspraak van de Nederlandse schrijver J. Bernlef: ‘Kamers horen absolute zekerheden te zijn. De manier waarop zij in elkaar overlopen hoort eens en voor altijd vast te liggen. Een deur moet geopend kunnen worden. Niet in angst en onzekerheid omdat je geen idee hebt wat je erachter zult vinden.’ Het is een treffende weerspiegeling van de huidige tijd waarin we leven. Sinds de versoepeling van de eerdere intelligente lockdown in de zomermaanden, worden momenteel weer steeds meer deuren gesloten. We volgen naar behoren de dwingende adviezen en opgelegde verplichtingen en verboden zo goed mogelijk op, in de hoop op het zien van groen licht achter de deur in de volgende kamer.

Het mag duidelijk zijn dat een en ander niet bijdraagt aan het versterken van ons optimisme met betrekking tot de nabije toekomst. Waar we hopen op een spoedige afvlakking en daling van de besmettingscurve, loopt de innerlijke grafiek van onze gemoedstoestand evenredig mee. Het wederom steeds beperkter worden van onze leefwereld maakt de vooruitzichten troebel. Waar we ons in het voorjaar en in de zomer van de meest flexibele kant hebben laten zien om het virus de baas te worden, dreigt er nu een verzadigingspunt in onze veerkracht te ontstaan. Het verlangen naar een onbevangen vrijheid in combinatie met bepaalde zekerheden neemt met de week toe. De strengere maatregelen en de angst voor het virus staan dit echter in de weg.      

Neem bijvoorbeeld de zekerheden die we in het onderwijs kenden. Een schooljaar bestond uit een vaste structuur van lesweken, toetsen, vergaderdagen, ouderavonden, activiteiten en vakantiedagen. Nu proberen we het onderwijs zo goed mogelijk aan te sturen vanuit een onzekere toekomstvisie met gerichte doelen voor op de korte termijn. Vooruitkijken is er amper bij. Meer dan ooit moet er ingespeeld worden op het moment, waardoor bijvoorbeeld de decennia-oude spreuk ‘leraar, elke dag anders’ momenteel tweeledig treffend is. Enerzijds door het werken in de actuele virusrealiteit en anderzijds door het blijven enthousiasmeren van studenten om te kiezen voor een baan in het onderwijs in verband met de landelijke lerarentekorten.

Duidelijkheid, structuur en het toewerken naar doelen zijn in het onderwijs onontbeerlijk. Zowel voor de leerling als voor de leraar. Nu de vooruitzichten al na een aantal maanden steeds minder rooskleurig lijken te worden voor dit nieuwe schooljaar, moeten we alert blijven en onszelf en de leerlingen zien voor te bereiden op datgene wat niemand kan voorspellen. Gaat de proefwerkweek door? Wat als we weer online les moeten gaan geven? Hoe zullen de eindexamens worden georganiseerd? Antwoord geven op deze vragen is voor iedereen een haast onmogelijke taak. Ondertussen blijven we op zoek naar overzicht en helderheid. De deur met daarachter een bevrijdend groen licht voor onze verdere toekomst lijkt voorlopig gesloten te blijven. Laten we op dat wankele krukje gaan staan en proberen te reiken naar die drukknop die hoog boven ons hangt. Dan lijkt het tenminste alsof we een beetje controle hebben over de situatie.

[peecee-columns]

De leraar als influencer

Ik ben geen ‘millennial’. En vanwege mijn geboortejaar behoor ik ook niet tot de ‘Generatie Z’. Alhoewel ik redelijk actief ben op social media, heb ik geen accounts op populaire platformen als Snapchat en Instagram en plaats ik geen video’s van mezelf op YouTube. Ik werk niet in de radio-, televisie,- of modewereld. Wanneer ik het heb over een bekende merknaam, word ik hier niet voor betaald. Mijn leven is evenmin te volgen via een vlog en ik ben geen merk. Kortom, ik ben geen ‘influencer’. Wat ik dan wel ben? Ik ben leraar. En schrijf daar weleens wat over.

Ik moet bekennen dat bovenstaande alinea enigszins gebaseerd is op geveinsd cynisme, waarbij ik me bewust ben van het feit dat onze huidige maatschappij - mede door de digitale middelen en mogelijkheden - razendsnel onderhevig is aan persoonlijke ontplooiing en ik-isme. De helden van nu zijn doorgaans goed opgeleide, jonge mensen met gevoel voor marketing en aanzien. Ze maken van zichzelf een merknaam, weten duizenden jongeren via vlotte kanalen te bereiken en hebben vaak een noemenswaardige invloed op het groot maken van onder andere bepaalde merken, muziekstromingen, mode en kunst. Bepaalde gedragingen, uitingen en meningen die ze online etaleren kunnen iets of iemand maken of breken. Hun ‘influence’ is groot. De generaties van voor het millennial-tijdperk kijken vaak ietwat minderwaardig en hoofdschuddend naar de prestaties van de post-puberale zakenmensen op de online video’s. Generatiekloven lijken dieper en breder te worden. En toch kunnen we dit onbegrip ook proberen om te zetten naar iets positiefs en waardevols.

Zo kwam ik onlangs bij toeval terecht op een Vlaamse website voor onderwijs en vorming. Dit is een site waar op een prachtige en slimme manier een oplossing wordt aangedragen voor het lerarentekort, dat blijkbaar ook in België een probleem is. Op de homepage wordt, met gevoel voor de huidige tijdgeest, direct de aandacht getrokken door een grote foto, waarop een leraar met een groep kinderen te zien is. Deze foto is voorzien van de tekst: ‘Op stap met mijn volgers’ en heeft als trendgevoelige ondertitel ‘#wordeenechteinfluencer’. Op deze site zijn verder inspirerende verhalen te lezen van mensen die bepaalde leraren als rolmodel hebben gehad en waar ze veel aan hebben gehad in het verdere leven. Tevens zijn er (campagne)video’s te zien waarin met name jonge leraren het beroep aanprijzen, wordt er opgeroepen tot het delen van klassenfoto’s en verhalen over leraren die wisten te motiveren en te enthousiasmeren en staan de voordelen van het leraar-zijn opgesomd.

Tussen alle taaie en leuk geprobeerde acties om het Nederlandse onderwijs te redden, was de insteek van onze zuiderburen verfrissend, aanstekelijk én gericht op de juiste doelgroep: de jongeren van nu, die opgroeien in een maatschappij waarin influencers heer en meester zijn in het genereren van aandacht. Door de jongeren direct en pakkend aan te spreken, in te zetten op hun leefwereld, enthousiasme uit te stralen en het kort en bondig op een positieve manier aanprijzen van het lerarenberoep, staat België wat mij betreft met 1-0 voor op onze negatieve en energieslurpende houding ten aanzien van het prachtige lerarenvak. Het beroep aantrekkelijker maken in de strijd tegen het lerarentekort is namelijk gebaseerd op het inzetten van geld én het creëren van een positief beeld dat past bij de huidige tijd. Hierbij zou de Rijksoverheid bijvoorbeeld de opdracht kunnen geven aan bevlogen en vooraanstaande millennials en/of influencers, die vanuit eigen ervaring en passie voor het onderwijs een pakkende actie kunnen starten om jongeren te enthousiasmeren voor een studie aan een lerarenopleiding. Want de leraar is waarschijnlijk onbewust de grootste influencer van alle tijden. Alleen heeft dat vaak niemand in de gaten.