#onderzoeksjournalistiek
Explore tagged Tumblr posts
Text
1 note
·
View note
Text
Introductie van 10 populaire podcasts in Spotify
Een van deze taken kan het luisteren naar podcasts zijn. Podcasts zijn opgenomen geluidsshows die vaak online op verschillende online systemen voorkomen. In dit korte artikel gaan we echter alleen een van de meest geprefereerde podcasts op Spotify presenteren. Met meer dan 356 miljoen regelmatige maandelijkse actieve gebruikers en direct beschikbaar in meer dan 170 landen, is Spotify een van de grootste audiostreamingplatforms die digitaal opgenomen muziek en ook podcasts levert Nederlandse spotify streams kopen. Gezien het feit dat er verschillende podcast-series zijn gemaakt voor verschillende doelgroepen, wordt podcasts beschouwd als een goede taak voor iedereen van elke leeftijd, van 18-jarigen tot 80-jarigen, nadenkend over hoe aandacht besteden aan podcasts is onder de activiteiten in een lijst van onze toonaangevende hobby-ideeën voor ouderen. Op Spotify staan heel veel leuke podcastseries. We hebben geprobeerd het te beperken tot de tien ideale podcasts waar iedereen van kan genieten. 1. Desert Island-schijven De Desert Island Discs-podcast op de Living maples mag-site is slechts een van de beste podcasts voor senioren. Deze podcast heeft te maken met een onwaarschijnlijke omstandigheid waarbij je alleen bent op een onbewoond eiland. De gasten van elke aflevering zouden acht soundtracks, één publicatie en ook één high-end item kiezen als ze schipbreukelingen zouden zijn en gedwongen zouden worden hun tijd op een eiland in hun eentje te investeren. Desert Island Discs, dat ooit werd bestempeld als 'het beste radioprogramma aller tijden', werd voor het eerst uitgezonden in 1942. Terwijl ze in contact komen met de show, delen de bezoekers - of schipbreukelingen - zowel begrip als verhalen over zichzelf wanneer ze bespreken waarom ze hun opties hebben gemaakt. Deze show biedt meer dan 2200 afleveringen in zijn ongecompliceerde formaat voor een publiek van alle interesses, geschiedenissen en leeftijden. 2. In het donker Voor degenen onder u die zowel van onderzoeksjournalistiek als van echte misdaad houden: In the dark behandelt de onderzoeksverslagen en bevat ook het docudramasysteem van APM. Deze productie van American Public Media, verteld door Madeleine Baran, is de ontvanger van de Peabody, Polk en DuPont-onderscheidingen. Deze bekroonde podcastserie heeft tot nu toe 2 periodes uitgezonden. Het geval van Jacob Wetterling, een elfjarig kind, ontvoerd en vermoord, wordt verteld in de eerste periode en ook hoe de politie tekortschoot om deze zaak af te handelen en leidde tot de oprichting van het computerregister voor seksuele overtreders. Seizoen twee gaat diep in op Curtis Flowers, die in 1996 zes keer werd berecht voor een viervoudige moord. 3. TED TED-talks worden vrijwel universeel erkend. TED, een bedrijf zonder winstoogmerk met als doel concepten te verspreiden, begon als een bijeenkomst over design, entertainment en technologie. Tegenwoordig behandelen TED-talks bijna elk soort onderwerp en verspreiden ze elke suggestie die de moeite waard is om aan de wereld te laten zien. De lay-out van de podcasts is eenvoudig. Elise Hu presenteert de nieuwste lezingen, die normaal gesproken niet veel langer dan 18 minuten duren, en deelt de toespraken van de leidende denkers en prominente sprekers. Aangezien de gegeven toespraken een grote verscheidenheid aan onderwerpen behandelen, wordt iedereen in aanmerking genomen, een uitstekende optie. 4. SmartMinder Gedurende elke aflevering onthult een van de gastheren zijn geheime bezoeker aan de verschillende andere twee en de doelgroep. Begeleid door zowel grappige als nuttige geïmproviseerde discussies, wordt deze podcast beschouwd als een van de meest geprefereerde podcasts op Spotify. 5. WTF met Marc Maron Funnyman Marc Maron heeft sinds 2009 deze favoriete podcast gehost. In elke aflevering begint hij met een toespraak en interviewt daarna sterren zoals filmsterren en verschillende andere komieken. Enkele van de meest opmerkelijke gasten zijn Robin Williams, Conan O'Brien en ook Barack Obama.
1 note
·
View note
Video
vimeo
Het verhaal van Angelique Kunst | DPG Media from David Koster on Vimeo.
Na 36 jaar in het vak kan Angelique Kunst, jarenlang verslaggever van De Twentsche Courant Tubantia en sinds kort onderzoeksjournalist van het AD, nog altijd genieten van de opwinding en de spanning die het werk van journalist met zich meebrengt. Onderzoeksjournalistiek past haar als een jas: geen dag is hetzelfde. “Die variatie houdt je jong.
klant: DPG Media productie: Beeldspraak regie: Eric Kerkhoven camera: David Koster camera interview: Niels Lelieveld
0 notes
Video
youtube
TRAILER | Blijf van onze kinderen af - Undercover bij de GGD
FVD-Kamerlid Gideon van Meijeren is samen met Sietske Bergsma van Stichting Moederhart op onderzoek uitgegaan. Bij GGD-vaccinatielocaties hebben ze ernstige misstanden aangetroffen. Regels ter bescherming van kinderen worden aan de laars gelapt. Volgende week de schokkende onthullingen.
#forum voor democratie#fvd#onderzoeksjournalistiek#ggd#misstanden#minderjarig#vaccineren#gideon van meijeren#sietske bergsma#stichting moederhart#schokkend#onthulling#undercover
0 notes
Photo
Elke week is er wel een reden om nooit een overheidsinstelling te vertrouwen. Weer blij met onderzoeksjournalistiek. #volkskrant #devolkskrant #onderzoeksjournalistiek (bij Bass Camp) https://www.instagram.com/p/BydXxxVoaAy/?igshid=ucwvisi8do1j
0 notes
Text
BNR Marianne Zwagerman over Geefgeld vanuit o.a. de Postcodeloterij dat ten koste gaat van onderzoeksjournalistiek
Er duiken steeds meer stichtingen, goede doelen zoals de Postcodeloterij en rijke families op, die onderzoeksjournalistiek financieren. Maar dan wel over thema’s die in hun straatje passen, ‘Geefgeld’ wordt het genoemd in een rapport, zie/luister: https://t.co/SAAwOLgbk8
— Jordan van Bergen (@geefgratis)
10 juli 2018
0 notes
Photo
Vrij Nederland | 25 januari 2018
0 notes
Photo
0 notes
Photo
Wanneer wit eigenlijk zwart is Moord en brand werd er de afgelopen week geschreeuwd over 'de' graaicultuur bij 'de' politici in 'de' intercommunales.
#Apache#intercommunales#lokale pers#media#Onderzoeksjournalistiek#verkeersonveiligheid#verkeersveiligheid
0 notes
Text
0 notes
Text
OCW trekt extra geld uit voor koopkracht, kansengelijkheid en herstel
Alle kinderen en jongeren moeten alle kansen kunnen krijgen, ongeacht waar je woont, het inkomen van je ouders of de omstandigheden waarin je opgroeit. Daarnaast is het belangrijk dat studenten de rust en ruimte hebben om zichzelf te ontwikkelen. Ook is er extra aandacht voor de culturele sector om te groeien en te vernieuwen. Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap zet extra geld in voor het herstel van koopkracht onder studenten. Het kabinet trekt hier incidenteel €500 miljoen voor uit. Dit komt neer op €165 per maand bovenop de aangekondigde basisbeurs voor uitwonende mbo-, hbo- en universitaire studenten voor het studiejaar 2023/2024. Dit hangt samen met de geplande herinvoering van de basisbeurs. Hoger onderwijs en wetenschap Om ervoor te zorgen dat Nederland als kennisland in de wereldtop blijft, investeert het kabinet extra in hoger onderwijs en wetenschap. Het piept en kraakt in het hoger onderwijs en onderzoek en daarom zijn er forse investeringen nodig voor meer ruimte voor jonge onderzoekers, voor het opleiden van talent, voor begeleiding van studenten, studentenwelzijn en in een betere aansluiting op de arbeidsmarkt. Hiervoor is €500 miljoen extra per jaar beschikbaar. De komende tien jaar wordt daarnaast ook nog €5 miljard extra geïnvesteerd in hoger onderwijs en wetenschap, het zogenaamde wetenschapsfonds. Mbo Mbo'ers hebben de sleutel in handen op een paar heel belangrijke dossiers van onze toekomst. Zo is de maatschappelijke vraag op dit moment groot naar vakmensen uit het mbo. Daarnaast is de emancipatie van het mbo een belangrijk thema. Het kabinet maakt zo’n €350 miljoen structureel vrij voor het mbo. Het gaat met name om het vergroten van kansengelijkheid, betere aansluiting van het onderwijs op de arbeidsmarkt en het geven van een impuls aan de kwaliteit en innovatie. Primair en voortgezet onderwijs Het kabinet investeert in totaal 3,3 miljard euro extra in het primair en voortgezet onderwijs, ten opzichte van de vorige periode. Beter lezen, schrijven, rekenen en meedoen in de samenleving, oftewel het verbeteren van de basisvaardigheden: jaarlijks wordt hier €1 miljard extra voor uitgetrokken. Essentieel hierbij is dat er genoeg leraren, schoolleiders en onderwijsondersteuners zijn die hun vak goed kunnen uitoefenen. In het dit jaar afgesloten Onderwijsakkoord is daarom afgesproken dat leraren en ander personeel in het primair onderwijs evenveel gaan verdienen als hun collega’s in het voortgezet onderwijs. Het gaat om een investering van €919 miljoen. Daarnaast wordt er onder andere €300 miljoen geïnvesteerd in het aanpakken van de werkdruk in het voortgezet onderwijs. Voor het bijscholen van leraren en schoolleiders is extra ruimte gecreëerd, namelijk €128 miljoen structureel. Om ervoor te zorgen dat elk kind optimaal kansen kan pakken, trekt het kabinet de komende jaren in totaal €1 miljard uit. Daarvan is nu €34 miljoen belegd in het programma School & Omgeving, waarin tienduizenden leerlingen naast hun reguliere lessen op en rondom school extra activiteiten en ondersteuning aangeboden krijgen. De culturele en creatieve sector De culturele en creatieve sector heeft onder grote druk gestaan en staat nog steeds voor forse uitdagingen. Het kabinet onderschrijft de noodzaak om een aantal zaken nu structureel te verbeteren en investeert daarom vanaf volgend jaar €170 miljoen extra per jaar. Versterking van de arbeidsmarktpositie voor makers en werkenden staat centraal; door meer opdrachten voor zzp’ers, betere arbeidsvoorwaarden en speciale aandacht voor jongeren en startende makers. Daarnaast zetten we in op toegankelijkheid, innovatie en cultuur voor iedereen. We hebben een sterke, goed functionerende en voor iedereen aantrekkelijke culturele en creatieve sector nodig. Want cultuur daagt uit, verbindt en geeft kleur en zin aan ons leven. Media Onafhankelijke, sterke media zijn onmisbaar in een goed functionerende democratie. Zowel de lokale journalistiek als de onderzoeksjournalistiek kan rekenen op extra investeringen. Het kabinet investeert vanaf 2023 jaarlijks €30 miljoen in media om de journalistiek te versterken en kwalitatief te verbeteren. Emancipatie De ambitieuze doelstellingen op emancipatiegebied zijn in de miljoenennota 2023 vertaald naar meer middelen voor de komende jaren. In de nieuwe subsidieperiode (2023-2027) worden diverse organisaties die zich inzetten voor meer gender- en lhbtiq+ gelijkheid in Nederland ondersteund met ruim €12 miljoen per jaar. Daarnaast wordt de komende jaren uitvoering gegeven aan de activiteiten vanuit het nationaal actieplan grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld en de emancipatienota. Bron: Rijksoverheid Read the full article
0 notes
Video
youtube
Is biologische voeding gezonder?
Wil je groenten eten die onbespoten zijn, wil je melk drinken van koeien die lekker in de wei hebben kunnen grazen, heb je zin in eerlijke kip? Dan koop je biologische producten. Bovendien is biologische landbouw ook nog eens goed voor het milieu, want beter voor de bodem en de biodiversiteit. Veel consumenten kiezen ook voor biologisch omdat ze denken dat dat gezonder is. Maar daarover is al jaren veel discussie.
In 2005 geeft het ministerie van Landbouw een groep vooraanstaande wetenschappers de opdracht om het eens goed uit te onderzoeken: is biologisch eten nu wel of niet gezonder? Ze zetten een grootschalige proef op met kippen. De helft van de kippen krijgt biologisch voer, de andere beesten krijgen ‘gangbaar’ geteeld voer. Zembla ontdekt dat als de presentatie van het rapport nadert, er een conflict ontstaat over de uitkomsten van het onderzoek, waarin de top van onderzoeksinstituut TNO en de Universiteit Wageningen een opmerkelijke rol spelen.
De presentatie moet anders, conclusies worden aangepast. De uitkomst: de biologisch gevoerde kip is niet gezonder. Wat is hier gebeurd? Voor het eerst vertellen hoofdrolspelers wat zich achter de schermen heeft afgespeeld. Zembla onderzoekt het kippenexperiment.
0 notes
Photo
Hoe een 16-jarige door het OM en politieagenten genaaid wordt voor een succesje. Wijze les: vertrouw nooit agenten en het OM #fail #devolkskrant #volkskrant #onderzoeksjournalistiek (bij Bass Camp) https://www.instagram.com/p/ByNlHL5o9oi/?igshid=1hkvghe6k6ofg
0 notes
Text
Groeten van de Grondstroom, deel 2: een golfclub in Beveren.
De verkiezingen wenken. Op zoek naar de grondstroom, naar wat de Vlaming écht denkt, trok ik door het Vlaamse hinterland. Zonder vragenlijstje, maar mét een open blik. Deel 2: golfen met ondernemers in Beveren.
Zijn onze ondernemers tevreden met hun leven hier? Of is Vlaanderen te klein voor mensen die groot denken? In een golfclub vroegen we een aantal entrepreneurs om het hart op de tong te leggen. "In Dubai bouwen ze op vijf dagen tijd een nieuwe rotonde. Hier duurt dat godverdomme vijf jaar."
Toestemming krijgen om in een golfclub met ondernemers te gaan praten: het is qua moeilijkheidsgraad wellicht te vergelijken met binnen geraken op een statusmeeting van de Mossad. Vijftien golfclubs belde ik. Bij de twaalf eerste kreeg ik te horen dat hun leden tijdens het putten niet gestoord willen worden door een lid van het journaille. Bij clubs dertien en veertien zeiden ze zoveel als: 'Zet uw verzoek even op mail, dan kunnen wij het makkelijker negeren." Alleen de communicatieman van de vijftiende club zei: 'Met onze ondernemers babbelen? Geen probleem, kom maar af.'
Die laatste club was Golfclub Beveren: een nog relatief jonge vereniging die zich schuilhoudt op een lap poldergrond tussen het Antwerpse havengebied en de gemeente Kallo. Zowat vierhonderd van de achthonderd leden van de club zijn ondernemers. De parkeerplaatsen worden er gesponsord door bedrijven als Bekx Interieuren De Clerck Ramen & Deuren: succesvolle kmo's die van de Vlaamse industrieparken Bobbejaanlanden van bedrijvigheid maken. Het kan haast niet anders: vandaag zal ik de hardwerkende Vlaming in hoogsteigen persoon ontmoeten.
Op het terras van het clubhuis raak ik aan de praat met Gino, de tweeënvijftigjarige zaakvoerder van een Peugeot-garage in Kieldrecht. Wanneer ik vraag wat hem bezighoudt, windt hij er geen spreekwoordelijke doekjes om: "Ik heb stress, jongen. Peugeot heeft onlangs beslist om één derde van zijn dealernetwerk in België op te doeken. In het Waasland zullen nog maar twee van de acht garages overblijven. Wij behoren tot de overlevers, maar we zullen met evenveel personeel meer moeten presteren. En de werkdruk is nu al zo hoog."
Ook de politiek maakt zijn job er niet makkelijker op, zegt Gino. "Wist je dat vervuilende auto's in Wallonië minder zwaar belast worden dan in Vlaanderen? Dat is toch een vorm van oneerlijke concurrentie? Eén land, één regel: zo zou het moéten zijn. Maar blijkbaar is dat in België teveel gevraagd. Onze politici dienen veel belangen, maar niét het algemene."
Ondernemers en politici: ze zien elkaar ongeveer even graag als Donald en Melania, zo blijkt. Zowat alle bedrijfsleiders die ik spreek, noemen het ondernemersklimaat in ons land ronduit belabberd. Onder hen ook Bert: prille vijftiger, beginnende golfer en oprichter van een bedrijf dat vluchtsimulators ontwikkelt.
"Mocht ik een buitenlandse ondernemer zijn, ik zou mij nooit in België vestigen", zegt hij. "Onze loonkost is te hoog en onze infrastructuur te ouderwets. Ik heb lang gedacht dat Italië op het gebied van infrastructuur het meest achterlijke land van Europa was. Maar we hebben de Italianen ondertussen helemaal bijgebeend. De mobiliteitsproblemen op de Antwerpse ring bestaan al dertig jaar en ze zijn nog altijd niet opgelost. Dat is toch krankzinnig? Wat heb je een aan een fantastische haven als je niet op een fatsoenlijke manier goederen uit die haven kan transporteren?"
"België houdt niet van ondernemers, denk ik. De dag waarop ik mijn bedrijf oprichtte, wierf ik meteen mijn eerste medewerker aan. Eén dag later kreeg ik al bezoek van de arbeidsinspectie. Ze kwamen even checken of ik mijn werkkracht wel goed behandelde. Dat zegt alles. De Belgische overheid controleert wel de zelfstandigen en de kleine kmo's, maar laat de grote bedrijven ongemoeid. In Singapore, waar ik dertien jaar gewerkt heb, is het precies omgekeerd: daar laten ze de kleinere spelers met rust en zorgen ze ervoor dat vooral de multinationals hun belastingen betalen. Een stuk efficiënter, als je het mij vraagt."
Laisser faire-mentaliteit
Efficiëntie: het woord zal nog een keer of tachtig vallen, meestal voorafgegaan door het voorvoegsel in-. "Het Belgische overheidsapparaat is hopeloos inefficïent", zegt Peugeot-man Gino. "Neem nu onze sociale zekerheid: volgens mij moéten we helemaal niet langer werken om die te kunnen blijven betalen. We moeten gewoon heel de sociale zekerheid binnenste buiten keren en ontdoen van alle vormen van misbruik. Ik ken iemand die 3.000 euro per maand verdient en toch een sociale woning heeft. Dat zou niet mogen."
Ook op het gebied van migratie - dat andere thema dat spontaan de gesprekken binnensijpelt - regeert de politieke inefficiëntie, vinden de ondernemers van Golfclub Beveren. "We hebben migranten heel hard nodig", zegt Bert. "Maar we trekken niet de júiste migranten aan. De vraag die we potentiële nieuwkomers moeten stellen is: 'Op welke manier kunnen jullie ons land beter maken? Wat kunnen jullie dat wij niét kunnen?' Nu laten we nog te veel mensen toe die enkel komen profiteren van onze uitkeringen. En dat kan je niet eens die mensen zélf verwijten. Het zijn onze politici die misbruik moeten uitsluiten."
Volgens Peter, oprichter van een internetbedrijf en eigenaar van een Dave Grohl-sikje, zouden we ons beter focussen op de herkomstlanden van de migranten. "Veel Marokkanen komen naar hier in de hoop dat ze in de landbouw zullen kunnen werken. Maar dat is onze contreien niet bepaald een florerende sector, hè. Het zou slimmer zijn om ervoor te zorgen dat die Marokkanen in hun eigen land aan de slag kunnen in plaats van hen in onze werkloosheidsstatistieken te verwelkomen."
Bart, veertiger en zaakvoerder van een optiekketen, vraagt me om even te noteren dat hij geen racist is. Vervolgens wil ook hij iets kwijt over de migratieproblematiek. "Er heerst in Vlaanderen een laisser faire-mentaliteit ten opzichte van migranten. En dat stoort mij. Ik woon in Sint-Niklaas. Tegen de allochtonen die in hun opgefokte auto's over de weg scheuren en daarbij belachelijk veel decibels produceren, treedt de politie zelden of nooit op. Maar de brave burger die bij wijze van uitzondering een straat oversteekt op een plaats waar geen zebrapad is, wordt onmiddellijk beboet. Dat vind ik niet okee."
Bart komt over als een goede, maar behoorlijk strenge huisvader. "Ik verwacht een minimum aan respect van migranten. Maar blijkbaar is dat een probleem. Ik zie het ook in onze winkels: de dames en heren met de lange gewaden zeggen amper goeiedag als ze binnenwandelen en taxeren ons aanbod zonder ons ook maar één keer aan te kijken. Nog afgezien van het feit dat dat redelijk onbeleefd is: hoe kunnen wij die mensen dan helpen? Door - zoals Wouter Torfs - allochtone winkelbedienden aan te werven die hen op hun gemak moeten stellen? Dat ga je mij niet zien doen. Ik vind dat migranten zich aan ons moeten aanpassen. Niet omgekeerd."
Denkt daar enigszins anders over: Manu (23), marketingverantwoordelijke in het verhuisbedrijf van zijn vader. "We moeten migranten hélpen. Anders blíjven we maar naast elkaar leven. Bij ons werken nogal wat chauffeurs van Iraakse, Iraanse en Poolse afkomst. Wel, ik ben blij dat het ABVV taalcoaches naar ons bedrijf stuurt om die mensen een spoedcursus Nederlands te geven. Niet alleen omdat ze dan beter hun job zullen doen, maar ook omdat het hen zal helpen om te blenden met de rest van Vlaanderen. Want de multiculturele samenleving kan wel degelijk functioneren. Ik heb in Londen gestudeerd, in een school met studenten uit meer dan zestig landen. Ondanks alle verschillen in waarden, normen en klederdracht verliep het samenleven daar zonder al te veel problemen."
Luie millenials
Ik verlaat het clubhuis en ga om onderzoeksjournalistieke redenen wat rondkuieren op het golfterrein. Het parcours bestaat uit negen holes: ideaal voor ondernemers die door hun bedrijf niet gedurende achttien holes gemist kunnen worden. Ik probeer gespreksflarden op te vangen die de maatschappelijke ziel van ondernemend Vlaanderen verder ontbloten. Maar al gauw blijkt dat entrepreneurs tijdens het demonstreren van hun flop, lop en punch shots niet veel praten. Een golfer is bezig met de bal, niet met de dysfunctionele kantjes van onze samenleving.
Terwijl ik terug naar het clubhuis wandel, moet ik glimlachen om het reclamebord van een optiekketen langs de driving range, het oefenterrein van de club. De juiste boodschap op de juiste plaats verkondigen: het is een kunst als een andere.
Aan de eigenaar van het reclamepaneel - opticien en zaakvoerder Bart - vraag ik even later waarover hij met collega-ondernemers zoal praat. "Over de work-life balance", zegt hij. "Niet zozeer over míjn work-life-balance, hoewel die ongetwijfeld beter kan, maar over die van mijn medewerkers."
Bart, een vertegenwoordiger van generatie X, heeft wat moeite met het arbeidsethos van de millenials op zijn payroll. "Ze willen allemaal minder werken en meer genieten. En ik, als ondernemer, heb me daaraan aan te passen of ik kan de boeken dicht doen, zo simpel is het. Eén van mijn medewerkers vroeg me onlangs of hij tijdelijk vier vijfde mocht werken zodat hij een paar privéprobleempjes kon oplossen. Ik heb dat toegestaan. Maar vind ik het normaal? Eigenlijk niet. Ik had het op mijn 24ste in ieder geval niet aan mijn baas moeten voorstellen. Maar vandaag is dat allemaal een kwestie van vraag en aanbod. Een groot deel van de vacatures in de Vlaamse kmo's raakt niet ingevuld. Nogal logisch dat jonge mensen erin slagen om flexibele arbeidsvoorwaarden te onderhandelen."
"Wat ik wel jammer vind, is dat mijn werknemers mij voor mijn flexibiliteit nooit eens bedanken. Millenials vinden alles vanzelfsprekend. Ze beseffen niet dat als wij, de ondernemers, ermee zouden ophouden, ook hún jobs niet langer zouden bestaan. Dat ontgoochelt mij, het verantwoordelijkheidsgevoel moet van twee kanten komen."
Manu, de twintiger die in het verhuisbedrijf van zijn vader werkt, is zelf een millenial. Ik vraag of ook zijn arbeidsopvattingen weleens botsen met die van zijn vader. "Ik vrees dat mijn vader mij besmet heeft met zijn eigen arbeidsethos", lacht hij. "Als kind moest ik zelfs tijdens vakantieperiodes om zeven uur opstaan: ik moest helpen, was het niet in het bedrijf, dan wel bij ons thuis. Ook vandaag kan ik nog altijd niet tot negen uur in bed blijven liggen zonder het gevoel te hebben dat de helft van de dag al voorbij is. Mijn leeftijdgenoten zijn daarin nonchalanter. En daar erger ik me weleens aan. Als je in het leven alle kansen krijgt - en dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor veel van mijn collegamillenials - dan moet je daar iets tegenover stellen, vind ik."
Wég engagement
"Drinken we er nog ene of niet? Allez kom, nog ne laatste. Het moet hier maar niet zo plezant zijn. "In het clubhuis druppelen steeds meer golfers binnen, de sfeer wordt met de minuut uitgelatener. Temidden van de joligheid maak ik kennis met Pim, de bedaarde eigenaar van een expertisekantoor. Hij is net zestig geworden, maar dat is de laatste van zijn zorgen. "Negen jaar geleden is één van mijn vier kinderen in een verkeersongeval om het leven gekomen. Dan ben je niet met je leeftijd bezig."
Ook aan zijn nakende pensioen denkt Pim niet, "al kraakt en piept het soms." Maar over het huidige pensioendebat heeft hij wél een mening. "Ik vind het compleet geschift dat de jongeren moeten opdraaien voor míjn pensioen. In Nederland moet je vanaf een bepaald inkomensniveau een beroep doen op een privéverzekeraar. Daar zorg je - tenzij je echt te weinig verdient - zélf voor je pensioen. Dat systeem zal ook wel zijn nadelen hebben, maar op zijn minst doet het de jongere generatie niet betalen voor de oudere."
Pim is de goedmoedigheid zelf en beschikt over een glimlach die in staat moet worden geacht om zelfs Theresa May te doen ontdooien. Maar hij maakt zich zorgen. "Ik zie overal een groot gebrek aan engagement. In 1978 weigerde Johan Cruyff naar het WK voetbal in Argentinië te gaan omdat de militaire junta de mensenrechten aan zijn laars lapte. Vorige maand zaten de tribunes in Rusland vol met politici die het blijkbaar geen probleem vinden dat de Russen voortdurend holebi's discrimineren en straffeloos de MH17 uit de lucht hebben geknald. Dat is zorgwekkend."
"De wereld wordt me wat te opportunistisch. Veel mensen zeggen A, maar doen B. Ze uiten op sociale media hun verontwaardiging over een doodgeschoten leeuwin, maar gooien tien minuten later wél ongegeneerd hun rommel op straat. Of ze zamelen centen in voor Ouders van Verongelukte Kinderen, maar drinken wel doodleuk een paar pinten voor ze met hun auto weer naar huis rijden. Dan ben je niet écht geëngageerd, natuurlijk."
Een felle windstoot blaast één van de parasols op het terras van het clubhuis omver. Wanneer niemand aanstalten maakt om het ding weer rechtop te zetten, zegt Pim al lachend: "Kijk, dát bedoel ik, dus. Zelfs in de golfclubs is er een gebrek aan engagement." Hij staat op en helpt de parasol dan maar zélf weer in zijn voetstuk.
Politics matter
Waar de grondstroom van de Vlaamse ondernemers ons naartoe voert, vraagt u? Moeilijk te zeggen. Sommigen willen Vlaanderen Vlaamser zien worden, anderen vinden het belachelijk om je in een geglobaliseerde wereld op jezelf terug te plooien. Sommigen klagen over maatschappelijke betutteling, anderen betreuren dat we nergens nog voor lijken te staan.
Wat in ieder geval duidelijk is geworden, is dat ondernemers tot de politiek meest betrokken burgers van het land behoren. Al was het maar uit welbegrepen eigenbelang. "Het beleid van onze politici - of het gebrek eraan - heeft een grote impact op wat wij doen", zei bedrijfsleider Bert. "Als ondernemer relativeer je het politieke immobilisme van vandaag toch net iets minder dan als gewone burger."
1 note
·
View note
Photo
In 2017 deden @degroeneamsterdammer en @investico onderzoek naar toerisme in Amsterdam. Maar ondanks de duidelijke kritiek is er nog niets veranderd. De opbrengsten van het toerisme in Amsterdam wegen niet op tegen de kosten die de stortvloed aan bezoekers met hun rolkoffers en rugzakken met zich meebrengen. Dat blijkt uit een onderzoek van De Groene Amsterdammer en het Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico. De kosten van het toerisme zijn jaarlijks miljoenen euro’s hoger dan de baten. Jaarlijks kan de gemeente ruim 64 miljoen euro bijschrijven aan toeristen- en rondvaartbelasting. De totale kosten bedragen echter ruim 71 miljoen euro. En in die berekening zijn dan niet eens de zogenaamde “zachte kosten” meegenomen: verminderde leefbaarheid, afbraak van sociale cohesie. https://joop.bnnvara.nl/nieuws/toeristen-eten-amsterdam-op #coronacrisis #coronavirus #tourism #toerisme #amsterdam #richtouristsfuckoff #richtouristsfuckoffrefugeeswelcome (bij Amsterdam, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CFZzuHoFmHa/?igshid=durczasdzfhe
#coronacrisis#coronavirus#tourism#toerisme#amsterdam#richtouristsfuckoff#richtouristsfuckoffrefugeeswelcome
0 notes
Photo
Meer branden in megastallen door te soepele bouwregels Het totaal aantal stalbranden is de afgelopen acht jaar toegenomen. Daarbij blijkt dat megastallen naar verhouding vaker afbranden dan reguliere veestallen. Meer dan een miljoen dieren kwamen om het leven. Dat blijkt uit onderzoek van het Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico. https://www.instagram.com/p/B94pdwhh81p/?igshid=1s2tzh48uqoeo
0 notes