#onderklasse

[twafordizzy]

Boontjes Zwarte Hand is geschiedenis schrijven zoals alleen Boon dat kan

Een indruk van het negentiende eeuwse Aalst; bron beeld: letterenhuis.be Vlaming Louis Paul Boon (1912-1979) had de Nobelprijs moeten krijgen. Met boeken als Pieter Deans, Zomer te Ter-Muren en De Kapellekensbaan schreef hij geschiedenis zoals alleen Boontje, zoals hij liefkozend werd genoemd, dat kon. Boon had een voorliefde voor het schrijven van verhalen waarin duidelijk werd dat de…

[peterpijls1965]

Blaming the victim

(17 mei 2017)

Blaming the victim, dat is in de mode. Het slachtoffer de schuld geven. Rutte zei over mensen in de bijstand dat die “problemen” hebben. Dat klopt, maar het is lang niet altijd hun eigen fout. Dat geldt ook voor mensen in de schulden. Maar al te vaak is het overmacht. Kijk maar naar mij.

Ik had het geluk dat ik in de schuldsanering mocht. Ik betaal drie jaar naar vermogen mijn schulden af. Een eventuele restschuld wordt me dan kwijtgescholden.

Daartoe moest ik een indrukwekkende hoeveelheid documenten overleggen aan de gemeente. Financieel moest ik met de billen bloot. Maar de ambtenaar die me helpt geeft me niet de schuld. En dat deed ook de rechter niet toen drie jaar geleden bewindvoering werd uitgesproken.

De meeste mensen met schulden halen de schuldsanering niet eens. Omdat er een document ontbreekt. Of omdat ze een afspraak met een ambtenaar misten.

We hebben een indrukwekkende onderklasse in Nederland. Meer dan een miljoen mensen leeft in armoe. Vaak slachtoffers, soms daders. Ze worden voor Wilders-stemmers uitgemaakt. Populisten, die niet bij het weldenkende deel der natie horen.

De elite spuwt op die onderklasse. Die heeft immers geen kosmopolitische invalshoek. Maar woont wel in probleemwijken waar de minder aangename karakteristieken van de massa-immigratie zich tonen. Al decennia.

En ondertussen krijgen ze de schuld. Blaming the victim.

#miami

[leesmagazijn]

Didier Eribon leert ons waarom stijgen op de sociale ladder zo moeilijk is, Paul Verhaeghe, De Standaard, 22 april 2023

Paul Verhaeghe leest in Het vonnis van de samenleving van Didier Eribon een stevig onderbouwd pleidooi om het idee van sociale klassen opnieuw te gebruiken. ‘Ik zal schrijven om mijn soort te ­wreken’ – die uitspraak van Annie ­Ernaux in haar dankrede bij de toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur is nu al historisch. Didier Eribon ­behoort tot dezelfde ‘soort’, de onderklasse van de…

[rotterdamvanalles]

Geschiedenis van Rotterdam (deel 6)

Foto 📸 Kubuswoningen aan de Oude Haven in 2001.

Verschijnselen als de Provobeweging, Damslapers en de bezetting van het Maagdenhuis, die in de jaren 60 Amsterdam op zijn kop zetten, gaan grotendeels aan Rotterdam voorbij. Dit is geheel in de lijn van de in Rotterdam gekoesterde leus niet lullen maar poetsen. Toch is het Rotterdam waar in juni 1970 het 'Europese antwoord op Woodstock' plaatsvindt: het Holland Pop Festival in het Kralingse Bos, met optredens van beroemde bands als Jefferson Airplane, Santana, The Byrds en Pink Floyd en een regenbui.

Even tevoren is Rotterdam ook al op sportief gebied op de kaart gezet, als Feyenoord als eerste Nederlandse club de Europa Cup wint. Met deze twee gebeurtenissen treedt er een nieuw tijdperk aan. De tijd van uitsluitend werken aan de wederopbouw is voorbij. Aan de economische voorspoed komt een einde door de oliecrisis. De samenstelling van de oude stadswijken is in korte tijd veranderd. De huizen voldoen niet langer aan de eisen van de moderne tijd. Zij die het betalen kunnen, vertrekken naar de nieuwe voorsteden of de randgemeenten. Hun plaats wordt ingenomen door 'gastarbeiders', aanvankelijk uit Spanje en Italië, maar in de jaren 70 vooral uit Turkije en Marokko. Er ontstaan spanningen, die soms uitmonden in rellen tussen verschillende bevolkingsgroepen, zoals in de Transvaalbuurt op Rotterdam-Zuid in 1972.

De samenleving reageert geschokt, en na enige jaren lijkt de onrust te zijn gesust. De uittocht van oorspronkelijke bewoners zet echter door. Rotterdam verandert in een multiculturele samenleving waarin naast autochtonen, veel mensen wonen uit Turkije, Marokko, Suriname en de Nederlandse Antillen. Tevens ontstaat er een Kaapverdische gemeenschap. In de oude wijken ontstaat een sociale onderklasse van immigranten. De huizen worden slecht onderhouden en er is sprake van verpaupering.

Een ander nieuw fenomeen dat de in deze tijd de kop op steekt, is het drugsprobleem. Het begint met softdrugs en een enkele coffeeshop eind jaren 70. Al snel krijgt de stad te maken met mensen die verslaafd raken aan zware drugs als heroïne en cocaïne. Begin jaren 80 komt er op het Delftseplein, voor het gebouw van de PTT een methadonbus te staan. Dit culmineerde in 1987 in het project Perron Nul van dominee Hans Visser van de Pauluskerk.

De architectuur van de jaren 80, zoals de 'Peperklip' van Carel Weeber, de schouwburg, in de volksmond beter bekend als 'de kist van Quist' (naar de architect Wim Quist), het Maritiem Museum van dezelfde architect en in zekere zin ook de kubuswoningen van Piet Blom weerspiegelen de sobere, kale strakheid van die dagen.

De glans van moderniteit, zo kenmerkend voor de periode van wederopbouw, is echter verdwenen. De ooit zo moderne Lijnbaan is gedateerd. Er zijn grote kale plekken in de stad. Het Weena is een lege vlakte. Uitgaan is mogelijk, maar alleen Rotterdammers weten waar je moet zijn. 's Avonds zijn de straten uitgestorven.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

[midlifeinla]

20 maart

Vroege ochtend.

Los Angeles draait op een onderklasse van o.a. ongedocumenteerde Latino immigranten. Je komt ze tegen 's ochtends als de rest van de stad nog slaapt.

Ze onderhouden je tuin, ruimen de straten en gebouwen op of werken in de keukens van de restauranten. Hun doel is een betere toekomst voor hun kinderen, vaak hier geboren en dus volgens de wet Amerikaan.

Tegen de middag, als alle anderen wakker zijn, verdwijnen ze uit het straatbeeld.

Onder de bruggen staan overal tentjes. Het sociaal vangnet is onbestaande. Vaak mensen die 3 jobs hebben, wonen er of als ze meer geluk hebben in hun auto.

Rond de veteranen-ziekenhuizen hangen ex-soldaten rond met psychische problemen. Ze worden medisch opgevangen maar leven op straat.

Daarnaast heb je nog een aantal achtergestelde, vaak zwarte wijken, waar je als blanke beter niet komt. Het zijn broeihaarden die af en toe ontploffen. Plaatsen die weinig veranderen. De problematiek bestaat al uit de jaren 60 uit de vorige eeuw.

[eltjedoddema]

Toukomstscenario

[adwmteulings]

Verknipte Bruiden

Schets van Ernst van de Wetering, bij zijn onderzoek naar de oorspronkelijke compositie van ‘de Jonge Man’ van Rembrandt. Door deze geschilderd tussen 1631 en 1635. Van de Wetering stelt vast dat het in oorsprong ging om een veel groter doek, het dubbelportret van een jong bruidspaar. De onderste helft werd afgesneden. En daarna de rechterzijde met de jonge bruid. Wat we zien is een kwart van het…

[brilmans]

Dode dodemansduim

Brilmans in het buitenland

Het heeft wat voeten in de aarde, wat naalden in de arm en wat wattenstaven in de neus gehad, maar Brilmans is in het buitenland: tijd voor wonderbaarlijke vondsten uit den vreemde. Te beginnen met een zacht koraal uit Normandië.

Grandcamp-Maisy

Om een lang verhaal kort te maken: het werd geen Spanje -te veel gedoe- en daarom vier ik dit jaar weer ouderwets vakantie in Frankrijk. Langs de Atlantische kust. De hoofd bestemming is Saint-Vincent-sur-Jard maar omdat lange autoritten ons niet gezien zijn, vertoeven we eerst een paar dagen in Grandcamp-Maisy. Normandië dus.

Mijn vorige bezoeken aan Normandië leverden een grote hoeveelheid mesozoïsche fossielen op en volgens een doorgaans goed geïnformeerde bron moesten er ook bij Grandcamp veel te vinden zijn. Ik had dus goede hoop dat een beetje struinen langs de kust een rijk gesorteerde verzameling aan fossiele tweekleppigen, buik- en armpotigen en mos- en bloemdiertjes op zou leveren. Dat is daar doorgaans het te vinden spul. Met een beetje mazzel misschien zelfs een Ammoniet of, nog beter, zoals mij in de zomer van 2017 overkwam een tand van reusachtig zeereptiel.

Fossiele armpotigen uit Grancamp-Maisy

Brachiopoden

Hoewel de kustlijn er hoopgevend uitzag, in het bijzonder bij laag water, lieten de fossielen zich maar lastig vinden. Een wandeling van de haven tot vlak voorbij de monding van de Rivière Le Veret leverde mij slechts een hand vol Braciopoda op. Niet bijzonder spectaculair dus. Toch wandelde ik uiteindelijk monter terug naar het appartement.

Vlak nadat ik rechtsomkeer had gemaakt ontwaarde ik namelijk tussen de blokken kalksteen een koraal. Het oogde fossiel, maar toen ik het opraapte bleek dat niet het geval. Dit stuk was buitengewoon licht en tevens fluweelachtig zacht. Dit stuk moest recent zijn gestorven. En hoewel ik er nog nooit een gezien, laat staan in handen had, wist ik het ter plaatse te determineren. Deze vondst stond al geruime tijd op mijn verlanglijst: de dodemansduim.

De dodemansduim uit Grandcamp-Maisy

De dodemansduim

In onze Noordzee komt slechts een koraal voor en dat is de Alcyonium digitatum. Het betreft een koraal uit de onderklasse Octocorallia die behoort tot de orde Alcyonacea ofwel zachte koralen. Deze koralen danken hun naam aan het feit dat ze in de regel -er zijn een paar uitzonderingen- geen hard skelet vormen, maar hun stevigheid ontlenen aan een vlezige of leerachtige weefsels waarin zich skeletnaalden (sclerieten) bevinden.

Omdat het ons enige koraal is en derhalve een mooie soort voor in de collectie, keek ik er al lang naar uit een te vinden. Bij voorkeur in Nederland. Maar omdat dit tot op heden niet wilde lukken, ben ik dik tevreden met dit exemplaar uit den vreemde.

[adriaanmeij]

Covid-19 /9

30 3 2020 – deel 3

Eerst gezondheid

 Mijn fietstocht door het Corona-virus landschap dat zich nu voor mij ontrolt is ingrijpend. Ik hoor zoveel feiten, meningen, observaties. Het duizelt mij. De beleving van ervaringen in mijn kleine persoonlijke kring is een heel andere dan die welke zich afspeelt in het wereldwijde debat. Misschien zijn daar teveel deskundigen die zich uitspreken over onderwerpen die zij onvoldoende overzien.

Recessie en sterven

Zondagavond was er een hoogleraar op het gebied van Veiligheid en Bestuur in OP1 op de televisie. Hij kwam vertellen wat hij ook al in een artikel in de krant had laten schrijven. Dat was een belangrijke bijdrage aan het debat dat gevoerd wordt. ,,Je gunt iedereen een extra levensjaar. Maar als openbaar bestuur moet je kosten en baten in perspectief zien, tegen elkaar afwegen. Zulke zware maatregelen kosten ook levensjaren,’’ zegt hij.

 Mijnheer Helsloot maakte duidelijk dat een zware economische recessie als gevolg van het virus verreweg de meeste consequenties heeft voor arme mensen, voor de onderklasse. Dat een zware recessie of depressie na enkele jaren leidt tot vele doden. ,,Als je een inkomen hebt op bijstandsniveau leef je gemiddeld tien jaar korter dan iemand met een normaal inkomen. Dus al die mensen van wie het inkomen nu verdwijnt omdat ze ontslagen zijn of nog worden als gevolg van deze maatregelen gaan korter leven. Dat moet je meewegen,’’ is zijn mening. Wanneer je dus alles op alles zet om het virus te bestrijden veroorzaak je doden door de economische recessie. Op de televisie en in het artikel maakte de professor geen duidelijke keus tussen economie en zorg. Uit andere berichten zou blijken dat tijdens recessies en depressies niet meer mensen overlijden. Dat hoorde ik op de radio. De bron moet  ik nog uitzoeken.

 Vacuüm tussen leven en dood

In de praktijk maken verwanten en artsen voortdurend keuzen tussen al dan niet overlijden van mensen. Daarbij is laten leven het uitgangspunt. Medici strijden voor iemands leven. Soms spelen daarbij kosten ook een rol. Er circuleren verhalen waarin het verlengen van het laatste levensjaar van iemand een waarde zou hebben van ongeveer 80.000 euro. Als iemand een jaar ouder kan worden door gezondheidszorg mag dat voor ouderen 80.000 euro kosten. Voor jongeren mag het bedrag hoger zijn. Een specialist die voor de keuze komt te staan wat aan de familie te adviseren is daarbij geneigd om het leven van een jonger iemand voorrang te geven. Familie heeft in deze processen lang niet steeds het laatste woord en de patiënt ook niet. Zoals bij meer belangrijke thema’s kom je op de grens van leven en dood in een vacuüm, in een niemandsland terecht waar geen duidelijke richtlijnen meer bestaan.

 Boter op ons hoofd

Terwijl de vrieskoude oostenwind langs mijn oren giert en ik de kant van Dwingeloo op trap denk ik hierover na. Dat het goed is dat OP1 het dilemma op tafel legt. De patiënten en hun families en artsen, verpleegkundigen en andere zorgmedewerkers hiermee te maken krijgen. Het is altijd al een onderwerp, maar in deze tijd, met een virus waar geen vaccin voor is, komt het duidelijker dan ooit naar voren. Er is een tekort aan intensieve zorg bedden, aan beademingsapparatuur. Dat tekort neemt toe. Hoe komt dat toch?

 “We hebben allemaal boter op ons hoofd”, zei CEO Frans van Houten van Philips tijdens het programma van OP1. Hij maakte duidelijk hoezeer Philips zijn best doet om tijdig voldoende van deze beademingsapparaten te leveren. “Hopelijk in het tweede kwartaal”. Dat is te laat voor een aantal mensen. De vraag die later beantwoord moet worden is hoe het komt dat Nederland te weinig voorraden van essentiële apparaten en mondkapjes heeft om bij een al zo vaak voorspelde virusaanval zonder vaccin in te kunnen grijpen. Waarom steken we onze koppen in het zand?

 Eerst gezondheid, dan economie

Luisteren we niet naar visionairen die wel wisten dat het virus onderweg was zoals Bill Gates in zijn TED talks sinds 2003? Hoe komt het dat het zorgstelsel hier zo faalt op het gebied van preventie? Dezer dagen zie je het zorgstelsel kreunen onder de vraag naar zorg, zoals in 2008 en daarna het bankwezen instortte. Dat zijn zeer grote crises die samenhangen met de manier waarop we leven.  Ik schrijf dit met de grootste waardering voor alle zorgmedewerkers  die zich nu wel inzetten om de ramp te bestrijden. Welke rol speelt ons materialisme en egoïsme.

 Ik denk dat onze gezondheid voorgaat boven welk economisch belang dan ook.  De rationele rekenkundige wijze van hoogleraar Helsloot is niet mijn wijze van denken. Wel moeten we de economie zo inrichten dat een recessie of depressie niet ten laste komt van mensen op bijstandsniveau. Een goede methode daarvoor is de invoering van een basisinkomen dat gekoppeld is aan het minimumloon. Een experiment hiermee in Finland toont naast kritische punten ook positieve resultaten. Hoe dan ook moeten we bij een recessie de armoedeval dichten.

 Ik denk dat mijnheer Helsloot met al zijn berekeningen ons een oneigenlijke vraag voorlegt. Hij gaat er immers, zoals de meeste, vanuit dat na de crisis de economie zijn groeipad en hegemonie op de oude voet hervat. Voor een deel denk ik ook dat de rijen van de welvaartseconomie zich weer sluiten als de pandemie onder controle is. Behalve als we welzijn en gezondheid meer waarde gaan toekennen dan welvaart en rijkdom. Misschien kunnen we nu voor gezondheid kiezen, zoals artsen beloven, en later nadenken over de toekomstige inrichting van onze samenleving.

[dewarewereld]

Een oproep aan de wereld vanuit Israel

Er is in Israël een nieuwe onderklasse aan het ontstaan: die van de mensen die zich niet laten inspuiten. Zij worden uitgesloten van het openbare leven. Openbaar vervoer, bibliotheken, restaurants, hotels, zwembaden, winkels weigeren ‘de niet-gevaccineerde’ toe te laten. In Israël is een omvangrijk vaccinatieprogramma opgezet. Er zijn inmiddels bijna 9 miljoen injecties toegediend in Israël –…

[lucawdka]

Paris is burning

I decided to write a recension out of the point of view of VOGUE and the protagonist WILLI NINJA. 

In een scenario schrijf boek ‘Save the Cat’ heb ik gelezen een een tagline de belangrijkste zin is van een stuk tekst. Deze zin moet genoeg aandacht kunnen trekken, maar natuurlijk ook al een klein voorproefje geven van wat er gaat komen. Vanwege dit is een veelbetekenende tagline erg lastig te formuleren.

Mijn geschreven recensie bestaat vanwege dit dan ook uit drie verschillende tagline die samen een kritische en eerlijke bespreking van de documentaire formulieren.

Vogue

‘Paris is burning’ is een rijk sociaal inzichtelijk document van een rauw en eerlijke afgebeelde dragqueen subcultuur, ‘The Balls’ ( in de jaren 80 van New York). Tijdens het ‘Voguing’, wat een unieke mix van dansen en poseren is kan iedereen zichzelf uiten. Met trots kunnen wij beweren dat met behulp van het charisma van ons blad ‘Vogue’, deze bijzondere scene heeft kunnen toevoegen aan de samenleving.

Willie Ninja

Willi Ninja

For a lot of people I assume a shocking but important document. Yes this happend! An important piece of documentation about an important fase of my life which created and inspired a whole lot of other people, I hope. The ‘Balls’ where ours, our domain. The raw way of the documentation reflects perfectly what was happening here at that point. It’s was tough but still one of the most important times of my life. An important piece of history I would say.

‘Paris is burning’ is een rijk sociaal inzichtelijk document van een rauw en eerlijke afgebeelde dragqueen subcultuur, ‘The Balls’ ( in de jaren 80 van New York).

Een fascinerend kijk in een onbekende wereld waarin de donkere homosexuele/transgender onderklasse van New York kosten wat het kost zichzelf een podium biedt om respect en schoonheid naar elkaar af te dwingen.

Een openbarend document waarin er wordt vormgegeven hoe donkere homo/transseksuelen door middel van een sterk overeenkomstig gevoel voor eigenwaarde een hechte familie en bijzondere scene creëren. 

PROCESS

Wat is een recensie?

Definitie: een kritische bespreking van iets.

Kritisch kijken

Kritisch kijken

Kritisch kijken

Kritisch kijken

In een scenario schrijf boek ‘Save the Cat’ heb ik gelezen een een tagline de belangrijkste zin is van een stuk tekst. Deze zin moet genoeg aandacht kunnen trekken, maar natuurlijk ook al een klein voorproefje geven van wat er gaat komen. Vanwege dit is een veelbetekenende tagline erg lastig te formuleren. 

Mijn geschreven recensie bestaat vanwege dit dan ook uit drie verschillende tagline die samen een kritische en eerlijke bespreking van de documentaire formulieren.

Woorden

Emancipatie richting dragqueen race etc

Raw/honest/realistic

gay/trans of color

Gender 

Identity 

Fairness 

Socitiety 

Acceptance 

A revealing 

[cathelijnedebets]

We’re Gangsta

Hiphop kent een lange geschiedenis. Het onstond in de jaren 90. Hiphop is bij het grote publiek vooral bekend als muziekstroming, maar voor de leden van de subcultuur gaat hiphop meestal verder dan alleen muziek maken. De samenleving een spiegel voorhouden kan een van de aspecten zijn die hiphoppers naar buiten willen brengen. Verschillende teksten van hiphopnummers zijn daarom een aanklacht tegen de samenleving in het algemeen, of de levenssituatie van de rapper in het bijzonder.

Het was mede daardoor dat hiphop een stem kon geven aan een bepaald gedeelte van de Amerikaanse onderklasse, van oudsher vooral de Afro-Amerikaanse gemeenschap die leefde in de getto's van de Amerikaanse steden, maar later ook aan andere etnische bevolkingsgroepen, en niet langer alleen in de Verenigde Staten. Hiphop werd zo onderdeel van een emancipatiebeweging van de bewoners van de getto's, en deze oorsprong heeft een stempel gedrukt op hiphopcultuur in brede zin.

Hiphop was een uitlaatklep voor veel jngeren in die tijd. Die jongeren kregen uiteindelijk een grote naam. Snoop Dogg, Lil Wayne, Tupac, 50 Cent en Ice Cube.

Tegenwoordig Is hiphop een mainstream muziekgenre en artiesten zijn niet meer bezig met maatschappelijk en moeilijke thema’s. Maar juist met geld verdienen. Neem bijvoorbeeld Tyga, Iggy Azelea, Nicki Minaj, Ook in Nederland zijn dit soort rappers te vinden, Lil Kleine, Ronnie Flex en Famke Louise bijvoorbeeld.

En ja, dit is nu het niveau:

[rotterdamvanalles]

Geschiedenis van Rotterdam (deel 6)

Verschijnselen als de Provobeweging, Damslapers en de bezetting van het Maagdenhuis, die in de jaren 60 Amsterdam op zijn kop zetten, gaan grotendeels aan Rotterdam voorbij. Dit is geheel in de lijn van de in Rotterdam gekoesterde leus niet lullen maar poetsen. Toch is het Rotterdam waar in juni 1970 het 'Europese antwoord op Woodstock' plaatsvindt: het Holland Pop Festival in het Kralingse Bos, met optredens van beroemde bands als Jefferson Airplane, Santana, The Byrds en Pink Floyd en een regenbui.

Even tevoren is Rotterdam ook al op sportief gebied op de kaart gezet, als Feyenoord als eerste Nederlandse club de Europa Cup wint. Met deze twee gebeurtenissen treedt er een nieuw tijdperk aan. De tijd van uitsluitend werken aan de wederopbouw is voorbij. Aan de economische voorspoed komt een einde door de oliecrisis. De samenstelling van de oude stadswijken is in korte tijd veranderd. De huizen voldoen niet langer aan de eisen van de moderne tijd. Zij die het betalen kunnen, vertrekken naar de nieuwe voorsteden of de randgemeenten. Hun plaats wordt ingenomen door 'gastarbeiders', aanvankelijk uit Spanje en Italië, maar in de jaren 70 vooral uit Turkije en Marokko. Er ontstaan spanningen, die soms uitmonden in rellen tussen verschillende bevolkingsgroepen, zoals in de Transvaalbuurt op Rotterdam-Zuid in 1972.

De samenleving reageert geschokt, en na enige jaren lijkt de onrust te zijn gesust. De uittocht van oorspronkelijke bewoners zet echter door. Rotterdam verandert in een multiculturele samenleving waarin naast autochtonen, veel mensen wonen uit Turkije, Marokko, Suriname en de Nederlandse Antillen. Tevens ontstaat er een Kaapverdische gemeenschap. In de oude wijken ontstaat een sociale onderklasse van immigranten. De huizen worden slecht onderhouden en er is sprake van verpaupering.

Een ander nieuw fenomeen dat de in deze tijd de kop op steekt, is het drugsprobleem. Het begint met softdrugs en een enkele coffeeshop eind jaren 70. Al snel krijgt de stad te maken met mensen die verslaafd raken aan zware drugs als heroïne en cocaïne. Begin jaren 80 komt er op het Delftseplein, voor het gebouw van de PTT een methadonbus te staan. Dit culmineerde in 1987 in het project Perron Nul van dominee Hans Visser van de Pauluskerk.

De architectuur van de jaren 80, zoals de 'Peperklip' van Carel Weeber, de schouwburg, in de volksmond beter bekend als 'de kist van Quist' (naar de architect Wim Quist), het Maritiem Museum van dezelfde architect en in zekere zin ook de kubuswoningen van Piet Blom weerspiegelen de sobere, kale strakheid van die dagen.

De glans van moderniteit, zo kenmerkend voor de periode van wederopbouw, is echter verdwenen. De ooit zo moderne Lijnbaan is gedateerd. Er zijn grote kale plekken in de stad. Het Weena is een lege vlakte. Uitgaan is mogelijk, maar alleen Rotterdammers weten waar je moet zijn. 's Avonds zijn de straten uitgestorven.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

Foto 📸 Kubuswoningen aan de Oude Haven in 2001.

[denktanks]

@ sjarldekool: @beek38 @SadetKarabulut @VrijdenkerDavid Ik geloof dat een of andere denktank heeft verzonnen dat Europa zonder immigranten economisch stagneert. Om de woeker (economische groei) te handhaven moest er een nieuwe, snelgroeiende onderklasse komen. Althans zo werd het verkocht.

Ik geloof dat een of andere denktank heeft verzonnen dat Europa zonder immigranten economisch stagneert. Om de woeker (economische groei) te handhaven moest er een nieuwe, snelgroeiende onderklasse komen. Althans zo werd het verkocht.

— Sjarl de Kool (@sjarldekool) March 22, 2019

[basiskamp-entrenous]

Nieuwe onderklasse van asielmigranten bedreigt verzorgingsstaat

Jan van de Beek 1 Vandaag