#olumsiyahi

[gokkusagindandaragaci]

[hzkiss]

[sevgiigvess]

Bu güzel gece, karanlıkta korkunçlaşan orman ve o yaşadığımız büyük şehirlerde asla göremediğimiz yıldızlar şuan bana tertemiz bir aşk'ı anımsatıyor. Seyrederken kıyamıyorum, başka bir detaya bakmak için gözlerimi çevirdiğimde orada ki başka bir güzelliği kaçıracağım korkusuyla gözlerimi yavaş yavaş hareket ettiriyorum. Ses çıkarmaktan, bu hoş anın büyüsünü bozmaktan korkuyorum. İçinde bulunduğum sessizliği kırmaktan çok korkuyorum.

Etraf inanılmaz kokuyor. Çam, toprak, biraz yosunlu su ve sanırım yakınlarda bir yerlerde çok güzel çiçekler var..

Baykuş sesi, su sesi, rüzgar eşliğinde dans eden ağaç yaprakları, nefes alış verişlerim, az önce kalbimin eşlik ettiğini dikkatli dinleyince fark ettim..

Şuan sanırım bir uçak geçiyor.. Bunların hepsi benim için sessizliği oluşturuyor. Onca sesin var olması, sessizliğin var olmadığı anlamına gelmez. Sadece onu fark etmenizi ve hissetmenizi bekler. Hissediyorum. İşte bu benim sessizliğim..

[nikspia]

Lan yağmur tenine değse seni yağmurdan kıskanırım.

[paskalyatavsan]

[boylemisonaerecekti]

sınavım,sınandığım,sığındığımsın.

[yanikruhlu]

Kimseye kendinizi gereğinden fazla anlatmayın, sizin ezip geçilebilecek tarafınızı gördüklerinde üzerinize basmaktan çekinmiyorlar.

[uydurukmucizeler]

[havlayan-ejderha]

[oylesineyasiyorummm-blog]

[gokkusagindandaragaci]

"Sen unutmak için çok uğraşıyorsun ya, bense hiç yaşamadığım bir şeyi hatırlamak istiyorum."

[esmdmc]

Ne çok ölüyoruz hissetmek, yaşamak, sevilmek için,

Biz ne çok ölüyoruz hayat için...

[sevgiigvess]

Çok korkuyorum, delirecek kadar korkuyorum. Sevdiklerini kaybetmek nedir biliyorum; yaşarken de kaybettim, nefes alamıyorken de. Fakat en iyisi ölüm. En azından onunla ilgili sadece güzel anılarını hatırlıyorsun, rüyaların dışında bir yerde karşılaşma ihtimalin olmuyor, özlemiyle deliye dönüyorsun; gelmeyeceğini bile bile. Neler yaptığını, kimlerle olduğunu düşünmüyorsun; ya da mutsuz olup olmadığını. Huzur içinde, beyazlar içinde.. Peki ya yaşıyorken? ‘Yaşarken ölmek/öldürmek’ en zoru bu olsa gerek. Yaşadığını bilerek, hala bir umutla beklemek. Hani bazı zamanlar olur ya, için bembeyazken bir anda o beyazlık griye çalar sonra aklına binlerce, benim için ise ‘trilyonlarca’ düşünceler gelir, ardından o grilik kendini sadece siyaha bırakır, sadece siyah.. Kapkaranlık. Bende bu siyahlık içinde bir nokta ’.’ şu kadarcık bir nokta beyazlık ararım, çabalarım. Bazen görürüm bazen göremem. Gördüğüm zamanlar sevdiğim insanlarla yaptığım hayallere tutunurum, beni belki görürler o küçücük noktayı büyütürler diye. Hem ne demişler; Hayaller geleceğin yarısıdır. Güvenim tam olur, sonsuz olur. Çünkü birlikte hayal kurduğum insanlar benim için oldukça önemli yerlere sahiptirler. Gitmeyeceklerinden emin olurum, ya da bazen emin olduğumu zanneder, gitme ihtimalleri hiç aklıma getirmem.. En çokta bu korkutuyor işte. Başta dediğim gibi; yaşarken kaybetmek. En zoru, hem de çok zor. Onları kaybetmek istemiyorum, hem de 'onu’. Yıllardır beklemişim gibi, çocukluğumdan bu yana hep onu beklemişim gibi.. Bazen sebepsizce ağladığım zamanlar onun canı yandığı içinmiş gibi.. Hayallerimizi gerçekleştirmek için çabalıyorum, engeller çıkıyor üzerlerinden geçmeye çalışıyorum. Onun her zaman yanında olduğumu bilmesini istiyorum, o yanımda olmasa bile. Mesafeler olsa bile, onu hissediyorum. Seni hissediyorum. Bir yerlerde okumuştum 'okumuştuk’. Eminim zamanı gelince bu satırları okuyunca hemen aklına gelecek. Yazıyorum. Güneş onca uzaklıktan 'şuan tam aklıma gelmedi, bilirsin sayılarla aram pek iyi değildir.’ bizleri ısıtıp, çevreyi aydınlatıp ve bunları bize hissettiriyorsa bizim güneşten ne eksiğimiz var? 

[nikspia]

Şey şoför bey müsait bir yerde ölebilir miyim?

[boylemisonaerecekti]

Eğer her şey bitiyorsa,bitsin artık şu sensizliğim.

[perseahlo]