#odyniec

[balladyiromanse]

just read THIS and im devastated its still Odyniec’s Listy z podróży i’m gonna translate it into English below I paraphrased it a bit since it’s XIX century Polish. Odyniec writes:

Naprzód [Adam] zaczął zbywać [mnie] żartami, następnie chciał zbyć ofuknieniem: „Nudzisz mię! dajże mi pokój!”, itd. Ale gdy i to nie pomagało, chciał mię, jak się zdaje, przestraszyć; i zatrzymawszy się nagle przede mną (bo chodził wkoło z zapalona fajka), wlepił we mnie wzrok swój badawczy i odezwał się jakimś grobowym, wyraźnie udanym głosem: ,,Czy ty myślisz, że ja i ciebie nie przeczytam na wskroś?”. Nie zlaklem się jednakże i odpowiedziałem wesoło: ,,Czytaj sobie co chcesz: wzdłuż, wszerz w poprzek i na ukos będziesz wiedział przynajmniej jak ja ciebie kocham.” [Adam] Zaczął śmiać się i skonczylo się na zwyczajnym gładzeniu włosów.

At first he [Adam] started to kid me, then he tried to make me leave him alone by complaining: “You’re making me bored! Leave me alone!” etc. But it didn’t work out so he started intensively staring at me and spoke, his voice fake sepulchral so you could tell it was yet another joke: “Do you think I can’t see through you?”. I didn’t let him scare me and replied cheerfully: “See through me all you want. Then you will know how much I love you.” He [Adam] laughed and played with my hair.

[arfonoja]

Jerzy Putrament - Odyniec

[pawelnytra]

Samotny odyniec nad Grunwaldzkim | A lonely boar above Grunwaldzki

PL: Zamiast wyjaśniać znaczenie tytułu zacytuję fragment wiersza "Gloria" Edwarda Stachury:

Chwała tobie słońce Odyńcu ty samotny Co wstajesz rano z trzęsawisk nocnych I w górę bieżysz w niebo sam się wzbijasz I chmury czarne białym kłem przebijasz I to wszystko bezkrwawo brawo, brawo I to wszystko złociście i nikogo nie boli Gloria Gloria in excelsis Soli

Wschód słońca nad Odrą, budynkami uniwersytackimi/akademikami oraz Mostem Grunwaldzkim.

EN: Instead of explaining the meaning of the title, I will quote a fragment of the poem "Gloria" by Edward Stachura:

Glory to you, sun Lonely wild boar You, who arise in the morning from night marshes And run upwards, soar alone into the sky And pierce the black clouds with your white tusk And all this without bloodshed, hurrah, hurrah And all this golden and hurting no one Gloria, Gloria in excelsis Soli

Sunrise over the Odra River, university buildings/dormitories and the Grunwaldzki Bridge.

Panasonic Lumix DMC-G5 | Olympus M.Zuiko Digital ED 14-42mm f/3.5-5.6 II R

14mm | ƒ/22 | 1/25s | ISO 1600

Technika HDR (Autobracketing x7)

2023-10-06, Wrocław

[progwillneverdie]

FRACTURED

Musicians

Mariusz Duda / vocals, acoustic guitar, bass & piccolo bass, keyboards, synth programming, percussion

With:

Marcin Odyniec / saxophone (4,6,8)

Wawrzyniec Dramowicz / drums

Sinfonietta Consonus / orchestra (3,6)

Michał Mierzejewski / orchestral arranger & conductor

Songs / Tracks Listing

Blood on the Tightrope (7:19)

Anymore (4:37)

Crumbling Teeth and the Owl Eyes (6:42)

Red Light Escape (5:43)

Fractured (4:36)

A Thousand Shards of Heaven (12:17)

Battlefield (9:05)

Moving On (5:14)

[trzpiotka]

Mickiewicz w Weimarze

(letni dom Goethego w Parku nad Ilmą)

W 1828 r. Mickiewicz podróżował po Europie wraz ze swoim przyjacielem, Odyńcem. Na pewien czas zatrzymali się w Weimarze, gdzie spotkali się z Goethem, a także wzięli udział w jego przyjęciu urodzinowym. Wcześniej jednak odwiedzili go w domu, a spotkanie zaaranżowała Maria Szymanowska. Jeśli jej nie kojarzycie, pewnie mówi wam coś nazwisko Celina Szymanowska... Otóż Celina, późniejsza żona Mickiewicza, to córka Marii. Maria była uznaną pianistką i koncertowała w Niemczech. Tam właśnie poznała J. W. Goethego, z którym nawiązała bliską relację. List polecający od pani Szymanowskiej na pewno zachęcił niemieckiego poetę do spotkania z Mickiewiczem, którego dzieła nieszczególnie znał. Warto wspomnieć, że Adaś był wtedy trzydziestolatkiem, a herr Goethe liczył blisko 80 lat. 

„Nie darmo jestem w stolicy poezji: pływam tu w niej jak szczupak w morzu – i to wody słodkiej, nie słonej. Jestem z Adamem; widuję Goethego (co dzień w parku, z ławki Szyllera, jak chodzi po swoim ogródku); stąpam po śladach Szyllera, Wielanda, Herdera […] chodzimy co dzień razem na Vogelwiese, zwiedzamy okolice miasta, a jeśli nie jesteśmy zaproszeni gdzie razem albo nie idziemy na teatr, to wieczorem przy dźwiękach muzyki lub śpiewu w salonie […] admirujemy gwiaździste niebo” - pisał Odyniec o pobycie w Weimarze. 

Mickiewicz doczekał się też weimarskiego pomnika, na którym wygląda niekorzystnie.

[famousharmonyluminary]

"Błogosławionaś Ty, ziemio polska..."

“Błogosławionaś Ty, ziemio polska…”

“Błogosławionaś Ty, ziemio polska…” – pisał przed laty Antoni Edward Odyniec. I chociaż zamiast polskiej ziemi napisał ziemio włoska, bo przecież nie mógł napisać ziemio polska, bo Polski nie było na mapie, jestem pewna, że myślał tak o ziemi polskiej również czyli tak jak my dzisiaj o niej myślimy. Błogosławionaś ty ziemio Włoska,/Polska Kraju gorących uczuć i wiary!Jak plon Twój słońce, tak…

[mariacallous]

Professor Martin’s A Beautiful Ending: The Apocalyptic Imagination and the Making of the Modern World (Yale, 2022) is a survey of Early Modern European history from the Age of Discovery to the French Revolution with two important distinctions. First, Professor Martin views modernity through the enduring dream of the Apocalypse (which he calls the “stamp of modernity,” 250); second, he compares the Christian philosophy of the Apocalypse to the views of the two other great European religious traditions in this era—Judaism and Islam. The result is a magisterial survey of the age that presents familiar stories examined from a new angle.

Christians, Muslims, and Jews alike understood the rapidly-changing, modern world they shared in terms of their common Abrahamic faith with its messianic elements, or “Apocalyptic Braid” (13). And, in addition, Christian Habsburgs and Muslim Ottomans entertained competing narratives of World Empire contested on continental battlefields and in the Mediterranean Sea as well as in literature. The Beautiful Ending ultimately was both the balm for the terrible uncertainties of the age but also a motivation for the modern Europeans to shape their own destiny—a motivation that Professor Martin argues has remained with us until today—“the idea that we are not simply made by history but also make history continues to stem from faith, and it matters little whether or not this faith is religious” (247).

John Jeffries Martin is a historian of early modern Europe at Duke University. He specializes in social, cultural, and intellectual history of Italy in the sixteenth and seventeenth centuries. He is the author of Venice’s Hidden Enemies: Italian Heretics in a Renaissance City (1993), which won the Herbert Baxter Adams Prize of the American Historical Association, Myths of Renaissance Individualism (2004), as well as this book, A Beautiful Ending. He is the author of over 50 articles and essays and several edited volumes, including The Renaissance World (2007).

After recording this interview about history for the New Books in History Podcast, Krzysztof Odyniec and John Jeffries Martin recorded a second conversation about Apocalypse from the Early Modern period to the present day for the Almost Good Catholics podcast; the link is here.

Krzysztof Odyniec is a historian of the Early Modern Europe and the Atlantic World, specializing in sixteenth-century diplomacy and travel. His forthcoming book is Diplomacy at the Edges of Empires: Johannes Dantiscus in Spain, 1519-1352 (published by Brepols). He also hosts and produces the Almost Good Catholics podcast.

[jel0usy]

psycha is sitting widzowie

napisałam egzaminy i z wdzięczności do adasia mesjasza narodu powiększam jego ego zapalając świeczkę na moim biurku obok dzieł poetyckich (call me mickiewiczara but he deserved it) ale nie o tym dzisiaj (czuje sie jak w blogu. a, czekaj-)

okay, so i've been thinking słowackiewicz but make it mitologia słowiańska. ogólnie rzecz działaby się w piekle, ale do tego jeszcze dojdziemy. imagine → julek będący dobrym poetą, ale wiecie takim bez wiary w siebie, wprowadza się do nowego domu. pierwszą rzeczą, którą sprawdza jest kuchnia, bo ma niespełnione kulinarne ambicje. na julka wyskakuje demoniczny (dosłownie) mickiewicz z piekarnika i jest jak: wyskakuj z duszy młodzieńcze → cypek to jakiś większy statusem diabeł patrzący na ludzi z podełba, ale infantylny i dość uroczy → GDZIEŚ TAM WPIEPRZE KOCHANOWSKIEGO ROBIĄCEGO DAD JOKES ALE Z TAKIM TWISTEM BO ORSZULKA NIE ŻYJE WIĘC SĄ W STYLU CO JEST LEPSZE OD MARTWEGO DZIECKA? DWÓJKA MARTWYCH DZIECI I DONT CARE ŻE ŚREDNIOWIECZE NIKT MNIE NIE POWSTRZYMA → zygi i odyniec byliby takie chaotic besties powstrzymujące mickiewicza i jego debilne pomysły → chopin i ferenc egzorcyści by passion, lovers by choice → celinka powerful baba wszyscy by jej się bali i mieli taki duży respekt do niej, postrach mickiewicza → julek cały czas mówiłby coś w stylu jezus maria, a adam by krzyczał bo go by bolało

myśle że to jest plan

[slaviclore]

I know most of my followers don't speak Polish, so I tried to find an English translation for you but sadly failed. I think this is really lovely though so I'll translate it for you myself. It is early 19th century Polish and I'm not a professional translator, so please be advised this is not a super high quality translation and should not be used for anything remotely academic.

Background: this takes place in 1829-1830. Antoni Edward Odyniec is traveling with his friend Adam Mickiewicz through Europe. Both are, in contemporary times, renowned Polish poets, with Mickiewicz being arguably the most highly regarded Polish-language writer and poet in history. They are in Germany, and they are leaving early tomorrow morning.

Brackets are my additions because I can't translate the meaning directly.

Odyniec writes:

Midnight

Before the quarter hour, I finished packing the suitcase. Adam lay on the bed, smoking his pipe silently. When I finished, he asked cheerfully which of my [girl]friends taught me this talent of packing. I replied that [it was]* love for him. He laughed and right away told the anecdote about the cakes and sponge cakes learned by love -- the tastiest he had ever eaten in his life. They were the work of some Ms Zaleska, who being yet a young [unmarried] woman, and knowing of her neighbor's liking of cookies, so always each time he arrived, tried to invent yet newer and tastier ones, so that not only did he marry her but it was the happiest of marriages. Finishing this, he added a more personal compliment that if he were to meet a woman similar to me (that is to say, not without charms) he'd be ready to marry immediately, on the condition that she would not be so eager to find new friends. "And what harm would it do to you," I said, "since you would be sure that she would love you the most?" He laughed, stood and, stepping up to me began, as he did once upon a time, fixing my hair. My God! how I love him! And how I like to kiss [him]! surely no one more.

*I believe he is trying to say that it is his love for Adam that taught him how to pack the suitcase.

today i offer you adam mickiewicz being whipped for antoni edward odyniec

[dakkitoya]

Rozdział XXV: Gra

Micek znalazł starą PRL-owską grę i chce z młodzieżą sobie zagrać. Jak się to skończy? przekonajcie się sami ;3 =Dakki Toya=

[richn40]

"TEORIE SPISKOWE Zeszły się przy korycie dwie różowe świnki Wypasione nad podziw – od ryjków po szynki. Zachrumkały radośnie na widok obierek I poczęły ucztować wśród zachwytów szczerych... Wtem nadeszła ta trzecia – coś jakby markotna, Zerkając nie w koryto, lecz na kraty w oknach... Dwie pierwsze zakwiczały: „Chodźże na śniadanie, Starczy jadła dla wszystkich! I jeszcze zostanie...” Smutna na to: „Nie głodnam... Rozmawiałam z Burkiem. On zna zwyczaje ludzi...” – Tu łzy poszły ciurkiem – „Karmią nas tu i poją (tak jest ponoć wszędzie). Potem zabiją... Zjedzą... Taki koniec będzie!” Zapadła cisza w chlewie (brzęcząca jak muchy). Przerwał ją świński rechot – od ucha do ucha! Świnie (te przy korycie) nie czuły cykorii: „Zamknij ryj! Dość już twoich SPISKOWYCH TEORII! Gadasz jak wuj odyniec – zakała rodziny, Co przypisywał ludziom niegodziwe czyny... Za karę w mróz czy upał po lasach dziś hasa... Żryj i pozwól żreć innym! To dewiza nasza...” Tu w sen zapadły błogi (w barłogach jak w łóżkach), By sadełko zawiązać się mogło na brzuszkach. Ta trzecia – chociaż głodna – walczyła z kratami: „Schudnę troszkę... Przelezę pomiędzy prętami...” *** Gdy nad ranem wkroczyli z siekierami ludzie Burek – ten nadwrażliwiec – schował się w swej budzie... Dwie świnki do wędzarni za chwilę powieźli. Po trzeciej garść szczeciny na kratach znaleźli... *** Tu zakrzyknąć wypada puentę (niczym „bingo!”): Byt kształtuje świadomość! Lecz nie wszystkim świnkom..." Lech Makowiecki http://flip.it/.zpmgg

[ulworks]

👉 Realizacja strony www dla Koło Łowieckie "Odyniec" / 2015 r.

💻 Zobacz online: http://odyniec.ilawa.pl/

📣 POTRZEBUJESZ STRONY WWW? ZAPRASZAM DO ZAPOZNANIA SIĘ Z OFERTĄ: 💎 https://strony.biz/

[kasandra16-16]

’’Dzik jest dziki, dzik jest zły,

Dzik ma bardzo ostre kły.

Kto spotyka w lesie dzika,

Ten na drzewo szybko zmyka.’’

~ Jan Brzechwa

Jakiś czas temu, byłam w lesie zobaczyć dziki. Koło miejscowości Skępe, niedaleko Sierpca i Lipna. Można się zatrzymać na leśnej drodze i poobserwować parkę rodziców z ich dziećmi. Jeśli ktoś lubi podglądać naturę z bliska, to bardzo polecam.

Samica dzika: Locha

Samiec dzika: Odyniec

Małe dziki: Warchlaki

Kasandra16-16 D.M.

[trzpiotka]

“Z relacji Odyńca, a także z pamiętników Karola Holteia wiemy, że podczas z jednego z salonowych spotkań Mickiewicz zdobył sławę ‘weimarskiego czarodzieja pierścionków’ – tak Holtei określa dyspozycję ‘mistycznego kierunku’ poety, który w salonowej zabawie ujawnił swe niezwykłe umiejętności, potrafił mianowicie – podobno – z zebranych pierścionków wyczytać imię i wiek każdej z pań.”

[dla-polski]

Być ojcem Bóg pomaga mi być ojcem - Marek Grabowski, prezes Fundacji Mamy i Taty, ojciec czwórki dzieci i Jędrzej Odyniec, członek wspólnoty neokatechumenalnej i ojciec szóstki dzieci, o najważniejszej misji, którą się podjęli, czyli do bycia tatą.