#nul-op-de-meter

[voetbalshirtfoot]

AC Milan staat op het punt een contractverlenging met Maignan af te ronden

Maignan, 29 jaar oud, is 1,91 meter lang en speelt als keeper. Maignan is een belangrijk lid van AC Milan. Tijdens zijn tijd bij AC Milan speelde Maignan 113 keer in alle competities in Milaan, kreeg 117 doelpunten tegen en voltooide 44 nul-seals. Daarom hoopt AC Milan dat Maignan in de toekomst in het goedkope voetbalshirts voor het team kan blijven spelen.

Maignan sloot zich in 2021 aan bij AC Milan en speelde tot nu toe drie seizoenen. Om de vriendschappelijke samenwerking voort te zetten, hoopt AC Milan het contract met de 29-jarige Franse keeper te verlengen en is al begonnen met onderhandelingen. AC Milan heeft ook een bod gedaan en de onderhandelingen tussen beide partijen verlopen soepel. Maigna zal in het AC Milan Thuistenue blijven vechten. Volgens het laatste nieuws wordt verwacht dat AC Milan en Maignan een akkoord bereiken over een jaarsalaris van 6 miljoen euro (na belastingen, inclusief bonussen).

Het salaris van de meeste spelers komt overeen met hun kunnen. Het feit dat Maignan een jaarsalaris van 6 miljoen euro van AC Milan kan krijgen, bewijst zijn kunnen.

[fransopdefiets]

29-7 Noordkaap

Gisterenavond aten we gebakken kabeljauw, gevulde pasta met extra spinazie, salade en yoghurt. Een avondwandelingetje zat er niet meer in, we hebben elf uur achter elkaar als ossen geslapen.

Als we opstaan is het grijs en mistig en nat, het regent gestaag en het is een graad of tien. Het zal pas in de loop van de middag droog worden. We besluiten daar niet op te wachten, maar gewoon te vertrekken. Het begint direct na de camping met een slingerweg met een helling van 9% en, waar wij niet op gerekend hadden, er staat een keiharde wind tegen. Die wind giert tussen de heuvels door en hoe hoger we komen, hoe harder het waait. Je moet enorm opletten om niet weggeblazen te worden. En naarmate we klimmen neemt de mist toe, op het laatst kun je misschien nog twintig meter voor je uitkijken. En intussen slaat de regen je recht in het gezicht, zodat je je focust op de witte streep langs de kant van de weg en rustig door blijft malen in de laagste versnelling. Nadat we tot 240 meter zijn geklommen, volgt een snelle afdaling naar bijna nul en dan moeten weer steil omhoog naar de 300. Onderweg halen we nog een fietser in die met al zijn bagage onderweg is en zijn fiets tegen de helling opduwt.

Tegen de tijd dat we bij het bezoekerscentrum arriveren op 300 meter hoogte, waden we door de mist over het parkeerterrein in de richting waar we de ingang vermoeden. We hebben dan twee uur en drie kwartier gedaan over 26 kilometer.

We betalen de 25 euro pp die recht geven op toegang tot het gebouw waar zich het restaurant en de souvenirshop bevinden. Je mag ook buiten blijven, maar wij zijn totaal afgepeigerd en willen koffie en thee en soep en wafels. Er is totaal geen sprake van enig euforisch gevoel of juichstemming dat ik het gehaald heb, ik voel eigenlijk helemaal niks meer. Maykes is het gevoel in haar vingers kwijt van de kou en haar shirt is kletsnat van de regen die door haar jack lekte.

Maar als we naar binnen willen, worden we geattaqueerd door een overenthousiaste Limburger met een gigantische herdershond die in een karretje achter zijn fiets zit. Terwijl wij staan te bibberen, begint hij honderduit te kletsen, half overstemd door zijn hond die keihard staat te blaffen. Pas als we hem beleefd te woord hebben gestaan, kunnen we naar binnen.

Als we een beetje bijgekomen zijn, hangen we zoveel als mogelijk onze natte kleren op in de garderobe en maken we buiten in de mist foto’s van onszelf bij het momument. Pas daarna dringt het een beetje tot me door dat ik het gehaald heb en dat als ik straks weer op de fiets stap, de terugweg begint.

Over de terugweg doen we maar twee uur met de wind in de rug. Onderweg komen we hele kolonnes fietsers tegen op identieke elektrische fietsen in veel te dunne kleding, die hebben zich blijkbaar laten verleiden tot een leuke excursie naar de Noordkaap.

Pas op het allerlaatst, als we bijna bij de camping zijn, worden we nog één keer overvallen door zo’n zijwind, dat Mayke wel moet afstappen en gaat lopen om de laatste haarspeldbocht te ronden.

Gefietste tijd: 5,5 uur

Gefietste afstand: 52 km

[vakmensen]

Duurzaam wonen wordt steeds populairder. Het is dé manier om jouw bijdrage te leveren aan een gezondere toekomst, zonder extreme opwarming van de aarde. Daarnaast heb je zo ook een lagere energierekening, wat dan weer fijn is voor je bankrekening. Een manier om duurzaam te...

[peterpijls1965]

Goa, India: met keien gooien naar hippies en andere types met stigmata

In 1995 bezocht ik Goa, een voormalige Portugese minikolonie in India. Ik zag er zwaar katholieke mensen van gemengd bloed en een hippie die wel erg veel op Robert Plant van Led Zeppelin leek. Ik probeerde vergeefs te stoppen met roken op een cocktail van tranquillizers en Bloody Mary´s.

31-3-1995 Goa, India. Benaulim, 11:30. Gebroken aangekomen, na een busrit begonnen in Bombay. Nul slaap door kuilen en bulten in de weg. De chauffeur reed als een bezetene. Voel me weer beter. Eerst vorstelijk ontbeten op het strand, daarna een prettig hotel gevonden, vijfhonderd meter van de zee.

Bij het strandrestaurant weer eens echte koffie gehad, een verademing na al die Nescafé. Even aan de zee geproefd. Mooi helder water, lauw van temperatuur. Honderden meters strand voor me alleen. Fiets gehuurd, voor een week.

Voel me senang. Heb de onderkant van m´n voeten verbrand. Ik was zo overmoedig zonder schoenen naar de zee te wandelen. Op de terugweg bleek het asfalt kokend heet. De berm was niet veel koeler. Kreeg gelukkig een lift op de bagagedrager van een van de hoteljongens. Moet nu even een paar uur gaan slapen, ik tril van vermoeidheid.

Vooravond. Vijf uur in coma gelegen. Daarna fietstochtje naar Margao en Calua, het Zandvoort van India. Viel mee, ik zag vooral welgestelde Indiërs. Weinig lelijke hoogbouw of jengelende strandtenten. Zwembroek gezocht. Niet gevonden. Slippers idem dito.

Overal mooie Portugese kerkjes. In Calua was een dienst gaande. Dat kon ik tot op driehonderd meter afstand horen, omdat er aan de buitenzijde van het godshuis luidsprekers waren bevestigd, zodat de mensen buiten als het ware de mis konden meebeleven zonder de kerk in te gaan. In z´n pragmatisme een hoogst katholieke service.

Vanmiddag in de bus van Margao naar Benaulim zat ik met vijf knapen in de cabineseat geprest, vrijwel op schoot bij de chauffeur. Deze wist zich omringd door een keur aan roomse parafernalia: Mariabeeldjes, christusprentjes uit de meest weeë traditie, enzovoorts.

Dat de Portugezen hier nog maar enkele decennia weg zijn, is overal zichtbaar. De mensen gaan praktisch Europees gekleed – geen sari´s gezien. De vrouwen (mooi), vaak van gemengd bloed, hebben een vrijmoedige oogopslag. Ik word behandeld met een voor India ongekende directheid. Het toerisme lijkt de meesten nauwelijks te hebben aangetast. Vrijwel niemand, afgezien van de strandmedewerkers, spreekt Engels. Ik ben niet een keer aan mijn hoofd gezeurd over geld wisselen of diensten waar ik niet om had gevraagd.

Zojuist weer eens m´n laatste sigaret gedoofd. Bij een medical shop een tranquillizer uit de Ayurvedische traditie aangeschaft om de gebruikelijke ontwenningsverschijnselen (trillerigheid, giechel- dan wel huilbuien en slapeloosheid) enigszins te dimmen. Wat wanhopig gestemd over de kans van slagen, maar misschien is dat wel een goed teken. Als het me op een plek ter wereld moet lukken om van die vermaldeijde nicotine af te komen, dan is het wel hier in Goa, India.

Op het strand twee Duitse jongleurs ontmoet, die dagelijks met van die knotsen in de weer zijn. Achter de rug om, onder een been door en talloze andere varianten. Ze signaleerden een soortgenoot, die vijfhonderd meter verder ook het knotsenspel beoefende. Ik zag natuurlijk niets.

Tussen de twee ontspon zich een ruzieachtige dialoog, in van dat harde bijtende Duits, over de vraag of de knotsenbroeder verderop het spel met een of twee handen aan het beoefenen was. Merkwaardige types, wel ok verder. Ze gaan naar Cochin, Kerala. Heb ze het Balgatty Paloa Hotel en de joodse wijk aanbevolen.

´Eind Judisches Viertel?´ Even viel er een gespannen stilte. Het blijft heikel, het met Pruisen over joden hebben. Ik zei snel dat er nog maar een stuk of twintig over zijn, alsof het dan minder bedreigend voor ze zou zijn om ernaartoe te gaan. In dit soort gesprekken kan ik een reusachtige onhandigheid aan de dag leggen.

Blijf hier ongeveer vijf dagen. Geniet van de rust en de stilte. Kan kiezen uit een twintigtal strandplaatjes om te bezoeken. Behalve de stadjes Panjuna en Old Goa wil ik ook de stranden van Chapura en Anjuna aandoen. Chapura omdat het daar nog helemaal ongerept heet te zijn. Anjuna omdat het in de jaren ´60 een soort magies centrum was, waar John Lennon en The Who met Kerstmis spontaan concerteerden onder de volle maan.

Tegenwoordig is het een reservaat van gepensioneerde hippies, crusties, gezondheidsfreaks, uitgetreden monniken en mensen met stigmata. Dus ik denk dat ik vanaf een duintop vuil naar ze ga kijken om, als het te erg is, ze met stenen en keien uit mijn directe nabijheid te verjagen. Morgen hardlopen op het strand.

1-4 Een stuk wandelen, is dat ook goed? Al om 10:00 uur was het te heet voor intensieve lichaamsbeweging. Uurtje op het strand gelegen. Verschillende lichaamsdelen, die ik totnutoe bedekt hield met sokken, schoenen en T-shirts, flink door de zon laten belichten.

Dus nu ben ik plaatselijk knalrood verbrand. De halve middag op strandpaviljoens rondgehangen. Mellow sfeerje. Voelde me toch niet helemaal ontspannen, vooral omdat ik steeds visioenen had van sigaretten.

Die ayurvedische capsules sorteren geen merkbaar effect, dus bij een apotheker in Margao heb ik een twintigtal tranquillizers van een gewone chemische fabriek uit Ahmedabad aangeschaft. (Prijs: 1 gulden.) Er zat godzijdank geen bijsluiter bij. Zodoende hoef ik me niet druk te maken om bijwerkingen en zal ik zal er dus ook wel geen last van krijgen. De strips vermeldden slechts dat het middel uitdrukkelijk alleen op doktersvoorschrift verstrekt mag worden.

Net zo´n pil in een prettig strandrestaurant weggespoeld met twee blikken Stroh´s bier. Het effect is wel aangenaam. Voel me op de een of andere manier prettig stemmingloos. Vanaf het paviljoen de zonsondergang zitten bewonderen, in het goede gezelschap van een goed bereide Bloody Mary. In mijn linkerhand bevindt zich een brandend voorwerp, in de volksmond sigaret genoemd.

Dat zat zo. Het restaurant bezit een vitrine met het gebruikelijke assortiment snoepgoed en rookwaar. Daar lag ook, verpakt in cellofaan, een rechtsreeks uit Nederland geïmporteerd pakje Samsonshag me smekend aan te kijken. Dat pakje shag keek ik enkele minuten gebiologeerd aan, tot de ik de verbaasde blikken van het personeel gewaarwerd. Toen kon ik het natuurlijk niet maken om weg te lopen, dus.

Aparte combinatie hoor, een Indiase tranquillizer, een Bloody Mary-cocktail waar je u tegen zegt en de eerste shagsigaret in meer dan drie weken.

Het merkwaardige is: schuldig voel ik me niet, maar dat komt morgen wel bij het ontwaken. Me ondertussen, in afwachting van een vorstelijk maal (grote garnalen) een fles koud bier laten serveren. Pluk de dag. Memento mori doe ik thuis al genoeg.

Naast me zitten twee fraaie Deense meisjes, die me sterk aan Dorte doen denken, de dame uit Jutland die ik onheus bejegend heb door haar op een dag niet meer terug te schrijven. Ik probeer niet naar de Deensen te kijken, maar als ik het niet doe, kijken zij wel naar mij.

Het geluid van de branding cohabiteert met Erik Clapton-klassiekers. Het leven is goed in Goa.

2-4 Zondag. Gezwommen, op het strand gelegen. Fietstocht gemaakt door het achterland van Benaulim. Vruchtbare grond. Gezond ogende gewassen. Welvarende, schone dorpjes. Overal lag vis te drogen. In een oud Portugees kerkje was een dienst gaande.

Opnieuw de luidsprekers buiten. Geen overbodige luxe. Rondom het kerkgebouw hadden zich honderden gelovigen verzameld die binnen geen plaats vonden. Een mooi aanzicht.

(…)

3-4 Zonsonderganggesprek met Eric, een sympathieke Fransman. Hij maakt een spirituele reis door India, had voor dat doel een beetje Hindi geleerd. Hij is gefascineerd door het boeddhisme en goeroes. Hem Bruntons A Search in Secret India aanbevolen.

Enthousiaste, levendige vent. Leeftijdloze, magere kop. Ik was, beweerde hij, de tweede niet-Indiër die hij in twee maanden tijd had aangesproken. Hem weer aan het roken geholpen, de man ging bijna kwijlen van mijn Samsonshag. Weer een goede daad verricht.

21:30 Te voet naar Calua. Daar de beste maaltijd

genoten sinds mijn komst naar India. Een soort gegrilde schol, maar dan een bodybuildervariant, ronduit zalig. Via het strand terug gewandeld naar Benaulim. Het was stikdonker, door de afnemende maan.

Halverwege kreeg ik de kolder in m´n kop. Ik werd compleet

euforisch van het strijklicht over de branding en door het sterrenpalet. Ik trok al mijn kleren uit, ging sprinten door de branding.

De goden waren me gunstig gezind. Vlakbij Benaulim Beach werd een vuurwerk ontstoken. Maniakaal lachend moest ik dekking zoeken voor een enkele verdwaalde vuurpijl, die vervaarlijk laag over het strand scherend mijn richting uitkwam. Zit nu cocktails leeg te slurpen bij m´n tijdelijke stamkroeg Johnny.

(…)

M´n laatste week in India. Heb besloten vrijdag het vliegtuig naar Bombay (Mumbai) te nemen. Dat kost 60 gulden. Het bespaart me nog zo´n uitputtende busrit. Ik vlieg met een aan Lufthansa gelieerde maatschappij, dus ik neem aan dat de piloot zich op z´n Duits aan de afgesproken vertrektijd houdt.

Snel en efficiënt geholpen bij een reisbureau in Calugate. Daar een uur rondgehangen in een goed gesorteerd boekenantiquariaat, met een Nederlandse, Duitse, Franse, Engelse en Deense afdeling. Eenmaal buiten vingen m´n oren de doffe klap op van een aanrijding. Honderd meter achter me was een man geschept. Hij schreeuwde klaaglijk, viel toen stil. Onmiddellijk een oploop van jewelste.

Door een klam gordijn van hitte teruggelopen naar Boga. Vervolgens een wandeling door de duinen, die de sociale onderbuik van het kustgebied herbergen. Schamele hutjes van palmbladeren, gelooide vrouwen met een doffe blik in de ogen. Verwaarloosde kinderen. Overal vuil, uitwerpselen.

Vijftig meter verder het strand, een ander universum. Middelbare mannen in g-strings, topless vrouwen. Sierlijke inheemsen met manden fruit op het hoofd, voor iedere westerling een uitdagende lach. Vissers die met engelengeduld hun netten repareren.

Ik kwam Robert Plant tegen, of iemand die veel op hem leek. Je doet het niet, op zo´n man afstappen en vragen: ´Is u Robert Plant van voorheen Led Zeppelin?´ Ik fantaseer erover om een motor te huren, maar ik durf niet goed.

[jurjenkvanderhoek]

AANDACHTIG EN OPMERKZAAM HET LANDSCHAP BEKIJKEN EN VERBEELDEN

Voor de minder geoefende kijker lijkt Kunstlokaal No.8 deze keer een solotentoonstelling te presenteren in tegenstelling tot de eerdere tweetallen. Echter de opgehangen werken komen wel degelijk uit de koker van twee verschillende personen. De composities grijpen in elkaar als twee druppels water tot een enkele plas worden, sluiten op elkaar aan. Hoewel de werkwijzen zakelijk verschillen komt de uitwerking in gevoel overeen. Nog nooit waren in deze ruimte twee zielen zo één.

De kunstenaars vinden de één min of meer in het landschap en zoeken de ander als het ware op het nulpunt van de kunst. Het gebied van stilte en van pure mogelijkheden voor een nieuw begin. Maar wel met kleur, emotie en individuele expressie. Want hoewel het werk op het eerste gezicht dus ineen vloeit, is toch de persoonlijke handtekening van de maker op zich te zien. Beziet Peggy Geway de bodem waarop ze staat als de grond van haar kunnen, die vierkante meter waarin het bestaan geworteld is, kijkt Nanky de Vreeze naar omhoog voor zich uit en peinst het vergezicht in, die denkbeeldige lijn aan wat de horizon is. De één beziet het landschap onder ogen en vindt daar voldoende inspiratie, de ander houdt de omgeving op afstand om tussen haar en de einder tal van mogelijkheden tot verbeelden op te merken.

De essentie van een landschap is de horizon. Zodra een lijn van links naar rechts over een drager is getrokken is het idee van een ruimte als landschap geschapen. Het is de lijn waar het aardoppervlak en de lucht elkaar lijken te raken. Over die imaginaire lijn heen schijnt de aarde op te houden ware het zo dat deze plat zou zijn. De horizon heeft daarom niet voor niets als bijnaam de einder. Het oog wordt bedrogen wanneer ik niet verder kijk dan mijn neus lang is en mijn verstand op nul zet, want natuurlijk weet ik beter en neem aan dat de aarde rond is. Achter die lijn kromt de aarde zich en buigt mijn blik van de grond af de lucht in.

Een ruimtelijk gebied heeft dus in principe voldoende aan een lijn op ooghoogte met erboven iets en eronder wat. Dat iets en wat wordt door De Vreeze naar eigen inzicht ingevuld. Met minimale middelen verbeeldt zij haar gevoel bij de werkelijkheid. Zij pakt het wezen van het gezichtsveld op, de begrenzing van dat wat het menselijk oog kan zien. Slechts een enkele ruimtelijke streep op de muur krijgt de suggestie van het landschap aangemeten door wiskundige figuren erop te plaatsen. Die indruk krijgt wel uitdrukking door daadwerkelijk te melden waar het op staat, in spiegelschrift en vaag te lezen. Want in die werken is de horizontale lijn de beeldmaker.

Maar niet alleen blijft De Vreeze naar die einder turen, ook ziet ze voor het verschiet een perspectief in lijn en vlak. Want ook deze invalshoek impliceert een ruimtelijk beeld. Tegendraads wordt bijvoorbeeld in hout als drager van de omgeving gekrast. Hoogtelijnen lopen dwars tegen nerven. Het is de gestileerde verbeelding van het landschap dat eigenzinnig tegen de cultiverende mens aan een eigen evolutie inzet. In diverse op het oog aan elkaar verschillende uitingen laat de kunstenaar dat landschap leven. De weidse horizon, de verre einder, de hoge wolkenluchten worden op de laagste waarde van uitbeelding gezet. Aan het begin van hun wording. Een abstract gegeven in den beginne werkelijkheid. Als op de eerste drie scheppingsdagen. Want meer dan licht, een hemel met wolken en een land met zeeën, heeft de aarde niet nodig. Althans voor Nanky de Vreeze gezien vanuit welhaast het slot van de evolutie, het eind van haar leven. Het is vijf voor twaalf. Zo kan een kunstig kleinood een omvangrijke boodschap in zich dragen.

Peggy Geway richt zoals geschreven niet haar blik op die einder, heeft geen ver gezicht, maar beschouwt de grond onder haar voeten of althans de bodem als fundering van haar kunnen. Met die kennis, deze wetenschap, maakt zij op collages lijkende composities. Met zachte hand temt ze de harde aarde. Kleurt het papier laag voor laag in warme aardetinten, zachte zandkleuren. De drager krijgt door de bewerking de structuur van fijn schuurpapier als is het licht gezandstraald. Rul om te ruwen, maar aangenaam in het oog springend. Het vierkant heeft bodem door haar schaduw, een ondergrond die onder de tegel uitsteekt. In de diepte van het zwart wordt de oneindigheid weerkaatst, want onder de basis speelt zich nog een onzichtbare levendigheid af. De plaat dekt als het ware dat onderhuidse gebeuren af, het staat op punt van barsten, losbarsten, uitbreken. Zo is de kunst van Geway de rust zelve maar is dat schone schijn.

Op een vierkant statief tref ik enkele vellen aan die los op elkaar liggen. Een interactief werkstuk denk ik onvermoed, maar meteen zegt een stem: niet  met je handen kijken! De derde dimensie in dit werk moet onbewogen blijven, niet aanraken, met rust laten. Maar de nieuwsgierigheid wint het van de rede, maar ik heb de blaadjes weer terug op de oorspronkelijke plaats geschoven. Toch een stoer en adembenemende kijk op kunst, om zo met een compositie om te gaan - letterlijk los te laten. Het beproeft de terughoudendheid van de bezoeker. Op twee schragen gebruikt als tafel ligt een tableau van twaalf losse baklijsten. In iedere lijst een plankje in een eendere kleur subtiel krijt. Het minimale is in deze meer belangrijk dan de getinte structuur. Een proeftafel om de diverse aardkleuren te tonen, een waaier van toon en verzadiging.

Het is de eenvoud, het minimale wat er in deze tentoonstelling hier in Kunstlokaal No.8 toe doet. Kunst heeft geen groot omhaal nodig wil het groots onthaald worden. Doordat er weinig te zien is voor wat betreft de enkele compositie valt er veel zelf in te vullen, aan te vullen. Over de wanden is echter een legio aan indrukken gestrooid, daarmee ben ik niet zomaar uitgekeken. Vooral de combinatie wekt de belangstelling. Het werk houdt de concentratie, wie wil zien kan genoeg ontdekken. Het is het mysterie van kijken om te kunnen zien. Het is het raadsel van weinig beelden om veel te zeggen, aan te spreken. Minder is meer. De chemie van aandacht en opmerkzaam, van Peggy en Nanky.

Grond en Vergezicht. Tentoonstelling werken van Peggy Geway en Nanky de Vreeze bij Kunstlokaal No.8, Schpterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 23 april 2023.

[arun-pratap-singh]

Drie uur slaap per etmaal, gevriesdroogd voedsel, nul privacy: dit is de Ocean Race van Rosalin Kuiper

Drie uur slaap per etmaal, gevriesdroogd voedsel, nul privacy: dit is de Ocean Race van Rosalin Kuiper

Zeilen aan boord van een IMOCA 60, een zeilboot van ruim achttien meter lang met twee foils die bij de juiste snelheid de boot uit het water liften, is niet te vergelijken met varen op welke andere boot dan ook, zegt Rosalin Kuiper. Eerder met het besturen van een Formule 1-wagen, vermoedt ze, ook zo’n mix tussen mens en machine, op het randje van wat een mens met zijn gezonde verstand en fysieke…

[peterpijls1965]

De dame op het filmpje zegt met één van haar # dat ze in Goa is.

Vroeger heette het onderstaande een long read, meestal in papieren media. De lap slecht geredigeerde telex hieronder stuurde ik naar het Boeddhistisch Dagblad.

peter pijls <peterpijls1965@gmail.com>

Column Peter Pijls

peter pijls <peterpijls1965@gmail.com>16 mei 2024 om 08:01

Aan: "redactieboeddhistischdagblad@upcmail.nl" <redactieboeddhistischdagblad@upcmail.nl>

Hallo Joop,

Bijgaand een nieuwe column, aantekeningen die ik maakte in Goa, India, toen ik daar was in de jaren '90.

Met vriendelijke groet,

Peter 

Goa: met keien gooien naar hippies

In 1995 bezocht ik Goa, een voormalige Portugese minikolonie in India. Ik zag er zwaar katholieke mensen van gemengd bloed en een hippie die wel erg veel op Robert Plant van Led Zeppelin leek. Ik probeerde vergeefs te stoppen met roken op een cocktail van tranquillizers en Bloody Mary´s. 

31-3-1995 Goa, India. Benaulim, 11:30. Gebroken aangekomen, na een busrit begonnen in Bombay. Nul slaap door kuilen en bulten in de weg. De chauffeur reed als een bezetene. Voel me weer beter. Eerst vorstelijk ontbeten op het strand, daarna een prettig hotel gevonden, vijfhonderd meter van de zee. 

Bij het strandrestaurant weer eens echte koffie gehad, een verademing na al die Nescafé. Even aan de zee geproefd. Mooi helder water, lauw van temperatuur. Honderden meters strand voor me alleen. Fiets gehuurd, voor een week.

Voel me senang. Heb de onderkant van m´n voeten verbrand. Ik was zo overmoedig zonder schoenen naar de zee te wandelen. Op de terugweg bleek het asfalt kokend heet. De berm was niet veel koeler. Kreeg gelukkig een lift op de bagagedrager van een van de hoteljongens. Moet nu even een paar uur gaan slapen, ik tril van vermoeidheid. 

Vooravond. Vijf uur in coma gelegen. Daarna fietstochtje naar Margao en Calua, het Zandvoort van India. Viel mee, ik zag vooral welgestelde Indiërs. Weinig lelijke hoogbouw of jengelende strandtenten. Zwembroek gezocht. Niet gevonden. Slippers idem dito.

Overal mooie Portugese kerkjes. In Calua was een dienst gaande. Dat kon ik tot op driehonderd meter afstand horen, omdat er aan de buitenzijde van het godshuis luidsprekers waren bevestigd, zodat de mensen buiten als het ware de mis konden meebeleven zonder de kerk in te gaan. In z´n pragmatisme een hoogst katholieke service.

Vanmiddag in de bus van Margao naar Benaulim zat ik met vijf knapen in de cabineseat geprest, vrijwel op schoot bij de chauffeur. Deze wist zich omringd door een keur aan roomse parafernalia: Mariabeeldjes, christusprentjes uit de meest weeë traditie, enzovoorts.

Dat de Portugezen hier nog maar enkele decennia weg zijn, is overal zichtbaar. De mensen gaan praktisch Europees gekleed – geen sari´s gezien. De vrouwen (mooi), vaak van gemengd bloed, hebben een vrijmoedige oogopslag. Ik word behandeld met een voor India ongekende directheid. Het toerisme lijkt de meesten nauwelijks te hebben aangetast. Vrijwel niemand, afgezien van de strandmedewerkers, spreekt Engels. Ik ben niet een keer aan mijn hoofd gezeurd over geld wisselen of diensten waar ik niet om had gevraagd. 

Zojuist weer eens m´n laatste sigaret gedoofd. Bij een medical shop een tranquillizer uit de Ayurvedische traditie aangeschaft om de gebruikelijke ontwenningsverschijnselen (trillerigheid, giechel- dan wel huilbuien en slapeloosheid) enigszins te dimmen. Wat wanhopig gestemd over de kans van slagen, maar misschien is dat wel een goed teken. Als het me op een plek ter wereld moet lukken om van die vermaledijde nicotine af te komen, dan is het wel hier in Goa, India.

Op het strand twee Duitse jongleurs ontmoet, die dagelijks met van die knotsen in de weer zijn. Achter de rug om, onder een been door en talloze andere varianten. Ze signaleerden een soortgenoot, die vijfhonderd meter verder ook het knotsenspel beoefende. Ik zag natuurlijk niets.

Tussen de twee ontspon zich een ruzieachtige dialoog, in van dat harde bijtende Duits, over de vraag of de knotsenbroeder verderop het spel met een of twee handen aan het beoefenen was. Merkwaardige types, wel ok verder. Ze gaan naar Cochin, Kerala. Heb ze het Balgatty Paloa Hotel en de joodse wijk aanbevolen. 

´Eind Judisches Viertel?´ Even viel er een gespannen stilte. Het blijft heikel, het met Pruisen over joden hebben. Ik zei snel dat er nog maar een stuk of twintig over zijn, alsof het dan minder bedreigend voor ze zou zijn om ernaartoe te gaan. In dit soort gesprekken kan ik een reusachtige onhandigheid aan de dag leggen.

Blijf hier ongeveer vijf dagen. Geniet van de rust en de stilte. Kan kiezen uit een twintigtal strandplaatjes om te bezoeken. Behalve de stadjes Panjuna en Old Goa wil ik ook de stranden van Chapura en Anjuna aandoen. Chapura omdat het daar nog helemaal ongerept heet te zijn. Anjuna omdat het in de jaren ´60 een soort magies centrum was, waar John Lennon en The Who met Kerstmis spontaan concerteerden onder de volle maan. 

Tegenwoordig is het een reservaat van gepensioneerde hippies, crusties, gezondheidsfreaks, uitgetreden monniken en mensen met stigmata. Dus ik denk dat ik vanaf een duintop vuil naar ze ga kijken om, als het te erg is, ze met stenen en keien uit mijn directe nabijheid te verjagen. Morgen hardlopen op het strand.

1-4 Een stuk wandelen, is dat ook goed? Al om 10:00 uur was het te heet voor intensieve lichaamsbeweging. Uurtje op het strand gelegen. Verschillende lichaamsdelen, die ik totnutoe bedekt hield met sokken, schoenen en T-shirts, flink door de zon laten belichten. 

Dus nu ben ik plaatselijk knalrood verbrand. De halve middag op strandpaviljoens rondgehangen. Mellow sfeerje. Voelde me toch niet helemaal ontspannen, vooral omdat ik steeds visioenen had van sigaretten. 

Die ayurvedische capsules sorteren geen merkbaar effect, dus bij een apotheker in Margao heb ik een twintigtal tranquillizers van een gewone chemische fabriek uit Ahmedabad aangeschaft. (Prijs: 1 gulden.) Er zat godzijdank geen bijsluiter bij. Zodoende hoef ik me niet druk te maken om bijwerkingen en zal ik zal er dus ook wel geen last van krijgen. De strips vermeldden slechts dat het middel uitdrukkelijk alleen op doktersvoorschrift verstrekt mag worden.

Net zo´n pil in een prettig strandrestaurant weggespoeld met twee blikken Stroh´s bier. Het effect is wel aangenaam. Voel me op de een of andere manier prettig stemmingloos. Vanaf het paviljoen de zonsondergang zitten bewonderen, in het goede gezelschap van een goed bereide Bloody Mary. In mijn linkerhand bevindt zich een brandend voorwerp, in de volksmond sigaret genoemd. 

Dat zat zo. Het restaurant bezit een vitrine met het gebruikelijke assortiment snoepgoed en rookwaar. Daar lag ook, verpakt in cellofaan, een rechtsreeks uit Nederland geïmporteerd pakje Samsonshag me smekend aan te kijken. Dat pakje shag keek ik enkele minuten gebiologeerd aan, tot de ik de verbaasde blikken van het personeel gewaarwerd. Toen kon ik het natuurlijk niet maken om weg te lopen, dus. 

Aparte combinatie hoor, een Indiase tranquillizer, een Bloody Mary-cocktail waar je u tegen zegt en de eerste shagsigaret in meer dan drie weken.

Het merkwaardige is: schuldig voel ik me niet, maar dat komt morgen wel bij het ontwaken. Me ondertussen, in afwachting van een vorstelijk maal (grote garnalen) een fles koud bier laten serveren. Pluk de dag. Memento mori doe ik thuis al genoeg. 

Naast me zitten twee fraaie Deense meisjes, die me sterk aan Dorte doen denken, de dame uit Jutland die ik onheus bejegend heb door haar op een dag niet meer terug te schrijven. Ik probeer niet naar de Deensen te kijken, maar als ik het niet doe, kijken zij wel naar mij. 

Het geluid van de branding cohabiteert met Erik Clapton-klassiekers. Het leven is goed in Goa.

2-4 Zondag. Gezwommen, op het strand gelegen. Fietstocht gemaakt door het achterland van Benaulim. Vruchtbare grond. Gezond ogende gewassen. Welvarende, schone dorpjes. Overal lag vis te drogen. In een oud Portugees kerkje was een dienst gaande. 

Opnieuw de luidsprekers buiten. Geen overbodige luxe. Rondom het kerkgebouw hadden zich honderden gelovigen verzameld die binnen geen plaats vonden. Een mooi aanzicht.

(…)

3-4 Zonsonderganggesprek met Eric, een sympathieke Fransman. Hij maakt een spirituele reis door India, had voor dat doel een beetje Hindi geleerd. Hij is gefascineerd door het boeddhisme en goeroes. Hem Bruntons A Search in Secret India aanbevolen. 

Enthousiaste, levendige vent. Leeftijdloze, magere kop. Ik was, beweerde hij, de tweede niet-Indiër die hij in twee maanden tijd had aangesproken. Hem weer aan het roken geholpen, de man ging bijna kwijlen van mijn Samsonshag. Weer een goede daad verricht.

21:30 Te voet naar Calua. Daar de beste maaltijd genoten sinds mijn komst naar India. Een soort gegrilde schol, maar dan een bodybuildervariant, ronduit zalig. Via het strand terug gewandeld naar Benaulim. Het was stikdonker, door de afnemende maan. 

Halverwege kreeg ik de kolder in m´n kop. Ik werd compleet euforisch van het strijklicht over de branding en door het sterrenpalet. Ik trok al mijn kleren uit, ging sprinten door de branding. 

De goden waren me gunstig gezind. Vlakbij Benaulim Beach werd een vuurwerk ontstoken. Maniakaal lachend moest ik dekking zoeken voor een enkele verdwaalde vuurpijl, die vervaarlijk laag over het strand scherend mijn richting uitkwam. Zit nu cocktails leeg te slurpen bij m´n tijdelijke stamkroeg Johnny.

(…)

M´n laatste week in India. Heb besloten vrijdag het vliegtuig naar Bombay (Mumbai) te nemen. Dat kost 60 gulden. Het bespaart me nog zo´n uitputtende busrit. Ik vlieg met een aan Lufthansa gelieerde maatschappij, dus ik neem aan dat de piloot zich op z´n Duits aan de afgesproken vertrektijd houdt. 

Snel en efficiënt geholpen bij een reisbureau in Calugate. Daar een uur rondgehangen in een goed gesorteerd boekenantiquariaat, met een Nederlandse, Duitse, Franse, Engelse en Deense afdeling. Eenmaal buiten vingen m´n oren de doffe klap op van een aanrijding. Honderd meter achter me was een man geschept. Hij schreeuwde klaaglijk, viel toen stil. Onmiddellijk een oploop van jewelste.

Door een klam gordijn van hitte teruggelopen naar Boga. Vervolgens een wandeling door de duinen, die de sociale onderbuik van het kustgebied herbergen. Schamele hutjes van palmbladeren, gelooide vrouwen met een doffe blik in de ogen. Verwaarloosde kinderen. Overal vuil, uitwerpselen.  

Vijftig meter verder het strand, een ander universum. Middelbare mannen in g-strings, topless vrouwen. Sierlijke inheemsen met manden fruit op het hoofd, voor iedere westerling een uitdagende lach. Vissers die met engelengeduld hun netten repareren. 

Ik kwam Robert Plant tegen, of iemand die veel op hem leek. Je doet het niet, op zo´n man afstappen en vragen: ´Is u Robert Plant van voorheen Led Zeppelin?´ Ik fantaseer erover om een motor te huren, maar ik durf niet goed.

Verzonden vanaf Outlook voor Android

Camera quality sucks but the ocean slayed 🐚🌊

[annemariespierings]

Hoe maken we samen woningen duurzaam?

Vanochtend was ik op bezoek bij het meest duurzame huis van Nederland. Hoe is het Carlo Zwartendijk uit Heeze gelukt om zijn huis zo duurzaam te krijgen? En waarom doet niet iedereen dit? Hoe kunnen we samen alle woningen duurzaam krijgen? Die vragen stonden centraal bij onze ontmoeting.

Inspiratie uit Europa In Nederland zijn we verslaafd. Niet aan drank of drugs. Nee, aan aardgas! We hebben daardoor nauwelijks een idee hoe we een energiezuinige woning bouwen of verbouwen. In de landen om ons heen is dit een ander verhaal. Daar kennen ze vaak geen aardgas om woningen te verwarmen. De beste plossingen voor duurzame woningen komen dus vaak uit Duitsland, Oostenrijk of Zwitserland.

Eerst isoleren! De eerste stap is energie besparen. Natuurlijk met isolatie van spouwmuur, dak en vloer. Daarna (drie)dubbel glas. Zeker de eerste stappen zijn goedkoop en leveren veel geld én wooncomfort op! In Nederland vergeten we vaak om de kieren te dichten rondom kozijnen. En voeg is bijvoorbeeld niet luchtdicht. Die kieren zorgen voor veel verlies van warmte en een onaangenaam gevoel in huis. Goed isoleren betekent natuurlijk ook goed ventileren. Liefst met een installatie die de warmte terug wint en stof uit de lucht filtert.

Durf te vragen De gemiddelde aannemer of installateur weet veel te weinig van duurzame huizen. Het is verstandig om zelf veel kritische vragen te stellen. En natuurlijk inspiratie op te doen bij mensen die hun huis al duurzaam hebben gemaakt. Heb je nog gewoon een HR++-ketel en geen geld voor of zin in een warmtepomp? Vraag dan aan je installateur of hij de CV waterzijdig wil inregelen. Dit bespaart vaak met gemak 10% op je gasrekening! 

Gemeenten, houdt toezicht op duurzaam bouwen De regels in Nederland voor duurzaam bouwen (het Bouwbesluit en de EPC, Energie Prestatie Coëfficiënt) zitten wat onhandig in elkaar. Dichten van kieren wordt er niet in meegenomen en energie besparen staat niet bovenaan de prioriteiten. Dat is al vervelend genoeg. Vervolgens blijkt in de praktijk dat veel aannemers weliswaar een EPC aanvragen, maar vervolgens in de bouw op allerlei manieren hiervan afwijken. En dan niet in energiezuinige zin. Gemeenten kunnen hier iets aan doen door de bouw beter te controleren.

Provinciale regie De belangrijkste tips voor ons als provincie: kennis gezamenlijk organiseren. Van een pool energie-adviseurs tot een gezamenlijke aanpak door gemeenten. En van ‘waar moet u op letten’-lijsten voor woningbezitters tot rankings van de beste aannemers en installateurs. Gelukkig beginnen we niet op nul, want bij Milieu Centraal is al veel informatie te vinden. Dankzij de aanwezigheid van drie wethouders (Frans Kuppens, trekker Regionale Energie Strategie uit Cranendonck en Toon Bosmans en Frank de Win uit Heeze-Leende) hebben we een goede basis gelegd om als provincie en gemeenten in Zuidoost-Brabant de bal op te pakken!

[regiowestfriesland]

Persbericht: Kinderen slaan eerste paal uitbreiding De Kreek Met het slaan van de eerste paal op 14 februari hebben basisscholen Socrates en Roald Dahl,

[autoparadijs]

Blog over alles op wielen

Een eigentijds blog over alles op wielen. Onze bloggers speuren het internet af naar de leukste nieuwtjes over auto’s. Het is inmiddels echt winter in Nederland en de automobilist heeft door sneeuw, ijs en (strenge) vorst met allerlei uitdagingen te maken. Deze tips kunnen je veel ellende besparen. Veelgemaakte fouten: Te veel vocht in de auto of vergeten om het interieurfilter tijdig te laten vervangen. Dit kan er gebeuren: Het vocht hecht zich aan de ruiten en kan ‘s nachts vastvriezen, wat het zicht vermindert.

Nog een tip: schakel de airconditioning zoveel mogelijk in. Dat ondersteunt het drogen van de ruiten en de rest van het interieur. Veelgemaakte fouten: Te dicht achter een sneeuwschuiver gaan rijden of een sneeuwschuiver inhalen. Dit kan er gebeuren: Steenslag beschadigt je auto en stuifsneeuw kan jouw zicht door de ramen verminderen.

Zorg ervoor dat je minimaal 40 meter afstand houdt en blijf achter je voorganger rijden. Dat is het veiligst, want het wegdek waar je dan op rijdt is zojuist onderhanden genomen. “De motor komt bij een korte rit nooit goed op temperatuur” Veelgemaakte fout: Het bevriezingspunt in het koelsysteem schiet tekort.

De roestbescherming en andere eigenschappen zijn dan niet gewaarborgd. Wat je beter kunt doen: Controleer het bevriezingspunt van de vloeistof (staat op de fles). Voeg antivriesmiddel toe als dat nodig is. Veelgemaakte fout: Spoelmiddel of spiritus in het reservoir voor de ruitensproeiervloeistof gieten. Dit kan er gebeuren: Op de ruit ontstaat een vettige laag en de reiniging is niet meer toereikend.

Wat je beter kunt doen: Gebruik speciaal hiervoor bestemde ruitensproeiervloeistof, liefst getest met het predicaat ‘goed’. Check op de fles tot hoeveel graden onder nul de vloeistof niet bevriest. Veelgemaakte fout: De motor komt bij een korte rit nooit goed op temperatuur. Dit kan er gebeuren: De motorolie mengt met de brandstof en de slijtage neemt toe.

Wat je beter kunt doen: Ook als je slechts korte afstanden hoeft af te leggen, moet je de motor toch regelmatig warm rijden. Ook is het slim om de motorolie in de winter eerder te vervangen.

Wil je een occasion kopen? Dan is het belangrijk dat je veel uitzoekt. Weet jij waar je op moet letten bij het kopen van een auto? Wij geven je een aantal tips. Het is weer bijna zover! De vakantieperiode ligt om de hoek. Ga jij dit jaar op vakantie met je gezin? Dan zijn er een aantal regels en tips waar je veel aan kan hebben.

Daarnaast is het beter voor je auto en veiliger. Je houdt immers veel meer rekening met het overige verkeer. Kortom zuinig rijden is goed voor je portemonnee en het milieu. Maar hoe rij je zuinig? Je hebt een auto op het oog en bent enthousiast. Of het nu gaat om het kopen van een nieuwe auto of occasion het is altijd verstandig om eerst een proefrit te maken.

Maar waar moet je op letten bij het maken van een proefrit? Wij geven je enkele handige tips. Met de lente in aantocht wordt het wassen van je auto weer een stuk aangenamer. Voor het beste resultaat was je je auto met de hand. Het is even een werkje, maar dan heb je ook echt een blinkende bolide. Het aantal automobilisten dat privé een auto wil leasen, neemt weer toe. De leasemaatschappij regelt bijna alles: je hoeft alleen de benzine en boetes zelf te betalen. Maar waar moet je verder opletten? Wij beantwoorden de meest gestelde vragen.

[ajaxalarmsystm-blog]

Het verschil tussen Ajax en normale alarmsystemen

Hoewel we allemaal herkennen wat een alarmapparaat is en wat het beweert te doen, werkt het niet constant op de manier die we verwachten. Vaak genieten we van valse alarmen zonder duidelijk motief of reageren de detectoren gewoon niet meer op een gevaar. Wanneer detectoren defect raken en niet meer functioneren, of als detectoren van buitenaf worden gemaskeerd door de lenzen af ​​te beelden of te beschermen met een plastic zak of iets dergelijks, kunt u het alarm toch inschakelen zonder op de hoogte te worden gesteld van de storingen of maskering. Dit maakt ons absoluut vatbaar en onbeschermd tegen aanvallen door indringers.

We worden meestal geconfronteerd met voorkeur en onze beslissingen hebben blijvende gevolgen.

Als het gaat om het kiezen van het eersteklas alarmsysteem voor jouw benodigdheden, het hoger herkennen en het gemakkelijker maken van de beslissing, heeft Ajax 6 basisbehoeften geformuleerd voor een betrouwbaar beveiligingsgadget en hoe Ajax hierop aansluit.

De beveiligingsmachine moet meerdere kanalen gebruiken om met de wereld te praten

Het beveiligingssysteem kan verschillende communicatiekanalen gebruiken voor het verzenden van alarmen naar de consument en het beveiligingsbedrijf: GSM, Ethernet en Wi-Fi.

Alarmstructuren die met één enkel communicatiekanaal zijn voorbereid, zijn onbetrouwbaar omdat dit laatste om kruidenredenen het functioneren kan verhinderen en het systeem geen alarm zal geven aan de consument en de beveiligingswerkgever. Bijvoorbeeld als u geen saldo meer heeft voor uw simkaartaccount of vanwege een storing aan de zijde van de provider. Bovendien zijn dergelijke alarmsystemen minder moeilijk te saboteren: eenvoudig blokkeren van GSM-frequenties (als een simkaart alleen wordt gebruikt) of verminderen van de Ethernet-kabel (voor het geval u de beste bekabelde internetverbinding gebruikt).

Als een beveiligingssysteem meerdere communicatiekanalen heeft, wordt één ervan gebruikt als het primaire kanaal, terwijl de andere back-upkanalen vertegenwoordigen. Dergelijke structuren zijn betrouwbaarder, aangezien het veel minder waarschijnlijk is dat een gelijktijdige storing van talrijke kanalen optreedt, en in het geval van een natuurlijke storing zal de inrichting behouden om normaal te functioneren. Hoe meer communicatiekanalen het systeem gebruikt, hoe groter het gevaar dat de gebruiker en de beveiligingswerkgever tijdig over het gevaar worden geïnformeerd.

De kanalen moeten van verschillende typen zijn. Als er meerdere GSM-modules in het beheerpaneel zijn geïnstalleerd en er geen andere communicatiekanalen worden gebruikt, dan heeft u in werkelijkheid het meest één kanaal. Als de GSM-frequenties vastlopen, kan de gadget worden afgesloten van de buitenwereld.

Het maakt ook uit hoe lang het duurt om uit te wisselen tussen verbale uitwisselingskanalen. Met goedkope alarmstructuren kan de methode tientallen minuten duren. Ondertussen duurt een overval op een appartement niet vaak meer dan 5-10 minuten.

Welke kanalen voor verbale uitwisseling gebruikt Ajax:

Hub gebruikt GSM en Ethernet om gelegenheden en alarmen te communiceren, en Hub Plus is uniek onder de manipulatiepanelen voor beveiligingsgadgets omdat het 4 geautoriseerde verbale uitwisselingskanalen op hetzelfde moment gebruikt: Wi-Fi, Ethernet en 2G / 3G SIM-kaartsleuven.

Overschakelen van Ethernet (of Wi-Fi voor Hub Plus) naar simkaart gebeurt direct terwijl het wisselen tussen Hub Plus simkaarten maximaal vier minuten in beslag neemt.

Het beveiligingsgadget zou een cloud-server moeten gebruiken

In de regel vertegenwoordigt de cloudserver een link tussen het beheerpaneel en de beveiligingsgadgetcontrole-applicatie. Het stelt de consument in staat om alle componenten van het apparaat die via internet werken te besturen, ondanks het feit dat de consument 1000 kilometer ver van de faciliteit is geplaatst. Daarnaast verzendt de server informatieve pushmeldingen over apparaatgebeurtenissen en alarmen.

In professionele systemen geven cloudservers ook de verbinding met het beveiligingssysteem en de functionaliteit ervan weer door het manipulatiepaneel te pollen. Hoe hoger de pollingfrequentie, hoe sneller de server de aanwezigheid van een probleem zal lokaliseren en de klanten en de beveiligingsorganisatie van de situatie zal waarschuwen.

Hoe het Ajax-beveiligingsapparaat de Ajax Cloud-service gebruikt:

Naast het potentieel om hubs via de applicaties te besturen en pushmeldingen te verwerven, is de Ajax Cloud-service verantwoordelijk voor het weergeven van moderne beveiligingsmachinegegevens. De provider communiceert regelmatig (van 10 tot driehonderd seconden, afhankelijk van de instellingen) met de hub en werkt de apparaatstatussen in de Ajax-programma's bij.

Als de hub wordt losgekoppeld, stuurt de Ajax Cloud-provider een alarm naar de klanten en de beveiligingsorganisatie.

De beveiligingsgadgets moeten een betrouwbaar communicatietijdperk gebruiken om met het bedieningspaneel te spreken

In draadloze beveiligingssystemen vindt de verandering van statistieken tussen het manipulatiepaneel en de detectoren plaats via het radiokanaal. Het communiqué moet buitengewoon betrouwbaar zijn, aangezien zelfs snelle onderbrekingen in de tijdsperiode ongewenst zijn (ze leiden tot een toename van de tijd die nodig is om een ​​alarm te laten klinken), terwijl het gespreksverlies volledig onaanvaardbaar is (bedieningspaneel, en dus de gebruikers en de veiligheidsorganisatie is nu niet meer bekend met het alarm).

Professionele structuren presteren in de regel op frequenties van 433 MHz of 868 MHz en gebruiken een frequentieband in plaats van een enkele constante frequentie voor communicatie tussen het beheerpaneel en de detectoren. Hierdoor kan het systeem de werkfrequentie routinematig afwisselen in geval van onopzettelijke of opzettelijke interferentie. De generatie wordt frequentiehoppen genoemd.

Waar radio generatie Ajax gebruik van maakt:

Voor een gesprek tussen de hub en de gadgets maakt de Ajax-veiligheidsgadget gebruik van het radiotijdperk van Jeweler. Het werkt in de variëteit van 868,0 tot 868,6 MHz of 868,7 tot 869,2 MHz (afhankelijk van de regio) en test continu de ruisfase in het radiokanaal. Zodra de ruis de limietwaarde overschrijdt, detecteert de hub een storing, schakelt over naar een veel minder ruis-geïnfecteerde frequentie en stuurt de gebruiker passende meldingen naar de gebruiker en de beveiligingswerkgever.

Juwelier communiceert alarmen binnen veel minder dan nul. 15 seconden, past de tekensterkte mechanisch aan terwijl de batterijlading van het apparaat wordt bespaard en zorgt voor een gemeenschappelijk bereik van maar liefst 2.000 meter.

De mondelinge uitwisseling tussen de gadgets van het veiligheidssysteem moet in twee richtingen plaatsvinden (duplex)

De communicatie tussen de gadgets van de veiligheidsinrichting kan eenzijdig of bilateraal zijn. In het eerste geval spreken de detectoren alarmen en systeemgebeurtenissen naar de centrale, terwijl het manipulatiepaneel niet langer met de detectoren spreekt. Als het apparaat faalt (als gevolg van sabotage of systeemstoring) of als de relatie wordt onderbroken, is de centrale niet op de hoogte van de situatie. Zowel de persoon als de veiligheidsorganisatie worden niet meer op de hoogte gebracht van de veiligheidsinbreuk.

In de veiligheidsstructuren met een tweezijdige verbinding veranderen het manipulatiepaneel en de detectoren records. De detector blijft het alarm verzenden totdat het manipulatiepaneel de ontvangst bevestigt. In dit geval is er geen kans om de informatie op een bepaald moment te laten vallen bij een korte onderbreking van de verbinding. Het manipulatiepaneel kan gereedschapsinstellingen wijzigen en de gadgets stemmen om de relatie en de statussen te controleren. De betrouwbaarheidsgraad van een dergelijke machine is vele malen hoger.

Hoe de Ajax-beveiligingsmachine gebruik maakt van een tweezijdige verbinding:

De detectoren verzenden elke 12 of extra seconden statusrapporten naar de hub. De hub reageert op de detectoren, meldt de ontvangst van het document en werkt de gereedschapsstatussen binnen de applicatie bij. Als het apparaat om welke reden dan ook niet reageert, beschouwt de hub de tool als verloren en informeert de klanten en de veiligheidsonderneming over de situatie.

Bij het verzenden van een alarm vraagt ​​de detector om bevestiging van de hub. Als de detector geen reactie krijgt, blijft hij het alarm doorgeven totdat de hub het accepteert en verwerkt.

Dankzij de tweezijdige verbinding kan de consument apparaten op afstand testen en hun instellingen wijzigen via de Ajax-apps: sensorgevoeligheid, luidheid van sirenes en hun reactie op alarmen, behorend tot beveiligingsgroepen, enz.

De veiligheidsmachine versleutelt statistieken en is bedekt met fraude

De informatie die wordt verzonden tussen de detectoren en het manipulatiepaneel moet worden versleuteld en beschermd tegen fraude. Dit laatste maakt het mogelijk om het opheffen van het apparaat te voorkomen, inclusief het opheffen van de belangrijke fob die wordt gebruikt voor het regelen van beveiligingsmodi als het slechtste scenario, omdat de daders er baat bij hebben om het beveiligingssysteem te manipuleren.

Het is het meest voordelig als het radiosignaal wordt versleuteld met een complex algoritme, want hoe primitiever de versleuteling is, hoe gemakkelijker het is om het apparaat te hacken en het voordeel te krijgen van toegang tot de administratie. Het kraken van een 128-bit AES-codering vereist bijvoorbeeld massa's jaren, en een alarmapparaat met oude of primitieve codering kan binnen enkele minuten worden benaderd met een codegrabber.

Hoe Ajax wordt beschermd tegen fraude:

In plaats van algemene algoritmen en oplossingen, gebruiken we onze eigen oplossingen. Alle verzonden records zijn gecodeerd met het AES-algoritme dat een zwevende sleutel biedt. Elke Ajax-tool heeft een persoonsidentificatie en het Jeweler-protocol biedt een machine met woningen en markeringen voor de identiteit van zijn apparaten. Het beveiligingssysteem kan niet worden uitgeschakeld met een sleutelhanger die niet altijd op de hub is aangesloten.

De betrouwbaarheid van Ajax wordt aangetoond met EN 50131-certificering en de beveiligingsgadget-apparaten krijgen een Grade 2-integriteitsniveau toegewezen, i. E. ze zijn uitgerust om bekwame aanvallers met een speciaal gadget tegen te gaan.

Het beveiligingssysteem is aangesloten op de meldkamer van een beveiligingsbedrijf

De onderneming van de beveiligingsgadget is om het gevaar zo vroeg mogelijk te ontdekken. Je bewust zijn van de problemen is echter onvoldoende - je moet er correct op reageren. Nadat de persoon een bericht van de alarmmachine heeft ontvangen, kan hij / zij zelf de politie aanraken (onbevooroordeeld omgaan met criminelen is geen goed idee). Het is echter veel rationeler om de respons aan professionals toe te vertrouwen door het beveiligingsapparaat aan te sluiten op de meldkamer van de gewapende reactieorganisatie.

Beveiligingsbedrijven koppelen alleen gecertificeerde beveiligingssystemen aan hun volgstations. Tijdens het certificeringsproces wordt het beveiligingsapparaat getest door onafhankelijke laboratoria die een vergunning hebben om bepaalde tests uit te voeren: functionele, apparatuur die bestand is tegen klimatologische en mechanische storingen evenals externe elektromagnetische velden, aardige radio-verbale uitwisseling en de vatbaarheid van het hulpmiddel voor externe invloeden. Als u minimaal één test niet haalt, krijgt u mogelijk geen gespecialiseerd certificaat.

Voordat een nieuw systeem wordt gebruikt onder de omstandigheden van een echte levensstijl, installeren beveiligingsgroepen de apparaten binnen en bekijken we faciliteiten (appartementen, huizen, kantoren) samen met de reeds bewezen beveiligingsstructuren. Als de nieuwe machine qua betrouwbaarheid vergelijkbaar is, d.w.z. is niet vatbaar voor nep-triggering, verstoringen en detecteert bedreigingen correct, dan is het kilometers gerelateerd aan de meldkamers.

Ajax verbinden met het volgstation:

Het Ajax-beveiligingssysteem kan vrijwel overal ter wereld verband houden met de meldkamers van de beveiligingsbedrijven. En u kunt zonder vertraging een beveiligingsbedrijf kiezen uit de applicatie:

Ga naar Beveiligingsgroepen in de hubinstellingen (Apparaten → Hub → Instellingen ⚙️ → Beveiligingsorganisaties)

Selecteer de organisatie in de lijst en klik op Controleverzoek verzenden.

Alleen een betrouwbaar professioneel beveiligingsapparaat dat uitgebreide bescherming biedt en ervoor zorgt dat uw herkenning bij benadering het scenario op de faciliteit, kan worden toevertrouwd aan de veiligheid van mensen en eigendommen.

De beveiligingsgadget is voortdurend in contact met de buitenwereld, via verschillende gesprekskanalen.

De persoon en de beveiligingsorganisatie zijn op de hoogte van de normale werking van het beveiligingsapparaat, omdat de cloudserver in de faciliteit regelmatig informatie uitwisselt met de gadget.

Detectoren, besturende gadgets en sirenes zijn meestal verbonden met de hoofdeenheid (manipulatiepaneel) omdat het beveiligingsapparaat gebruik maakt van de juiste verbale uitwisselingstechnologie.

Bij uitval van apparatuur of sabotage wordt het alarmsysteem op de hoogte gebracht van het probleem en worden u en de beveiligingsorganisatie geïnformeerd over de situatie.

Indringers krijgen geen toegang tot uw beveiligingsgadget en kunnen de beveiliging nu niet uitschakelen of verzwakken, omdat de mogelijkheid van hacking en fraude is uitgesloten.

Als zich een incident voordoet, zal de snelle reactiegroep van de beveiligingsonderneming binnen enkele minuten bij de faciliteit arriveren.

[hildeshongarije]

Sprookjeswereld

Woensdag 15 januari 2020

Het lijkt wel alsof het nog donker is wanneer we maandag opstaan.  Vorige week piepte de zon op dit uur al doorheen de gordijnen.  Maar nu niet dus.  Het is ook vreemd stil!  En inderdaad, wanneer ik de gordijnen openschuif, is te zien dat er niets te zien is … mist dus. Een dikke erwtensoep maar dan in ’t wit. Alles is wit, het gras, de twijgjes van de bomen, het siergras, de voederhuisjes.  Het heeft flink gevroren vannacht en dus liet de mist een wit jasje achter.

De hele dag blijft de mist hangen en de temperaturen komen niet boven het vriespunt uit.  Dat betekent dat het dunne witte laagje blijft aangroeien.  Tegen het moment dat het begint te schemeren, is het nog steeds even mistig en duiken de temperaturen terug een stukje onder nul.  Dinsdagmorgen is net een herhaling van de dag ervoor.  Al lijkt het een ietsepietsie lichter te zijn.  Maar dat komt niet door de zon, wel omdat er nu een dikker laagje bevroren mist op alle takjes zit.  Net alsof het gesneeuwd heeft.  

Wij gaan op koffievisite bij mensen die we onlangs leerden kennen.  Gelukkig nam ik het fototoestel mee.  We rijden door een prachtig landschap dat een beetje aan de film ‘The cronicles of Narnia’ doet denken, maar dan zonder de sneeuw.  Door de mist lijkt het allemaal een beetje mysterieus en je verwacht dat er zomaar een bosnimf tevoorschijn kan komen.

Echt waaien doet het niet … dan zou de mist wel optrekken.  Maar er is wel een minimale luchtverplaatsing.  De voorbijdrijvende en tegelijk bevriezende mist zorgt voor ware kunstwerkjes.  Je kan ook heel goed de verschillende laagjes zien.  Machtig mooi vind ik het.  Maar wel koud!  Vlug terug de auto in, de zetelverwarming aan en verder genieten van de rit.

Vandaag veranderde de mist in nevel.  We kunnen nu de bevroren wereld nog beter bewonderen.  Zou de zon erdoor kunnen komen, dan zouden al die ijskristallen veranderen in miljoenen diamantjes.  Vergankelijk, dat wel, de zon zou de rijm al vlug laten verdwijnen.  Maar er duikt geen zonnetje op, alles blijft de hele dag nevelig.  Het is een mooi schouwspel om in de boomgaard alle jonge fruitboomjes te zien met hun witte ‘ochtendjas’ aan.  Ook de omheining kreeg een wit laagje.  Mooi is het wel!

De hondjes lopen graag mee wanneer ik de vogeltjes ga voeren.  Even de pootjes strekken doet altijd wel deugd.  Maar lang houden ze het niet vol.  Wanneer ik mijn toertje langs alle voederhuisjes gedaan heb, zitten ze me bibberend op te wachten op de mat op de gaanderij.  Heel zuinigjes kunnen ze dan zitten, ze raken slechts met enkele punten de ondergrond!  Eens binnen wordt er even gebakkeleid om het beste plekje achter de kachel te bemachtigen. Maar al vlug keert de rust weer en liggen ze allemaal lekker op te warmen.  Duña en Zohra houden het op ‘lepeltjesgewijs’!

Zulk winterweer vraagt, smeekt gewoon om stoverij met frietjes!  Chef Luc maakt er weer iets niet-alledaags van.  Worteltjes in de stoverij en boontjes ernaast, zodat we zeker voldoende groentjes binnen krijgen.  En de frietjes?  Ja, die worden in de airfryer gebakken natuurlijk!  Een kleurrijk bordje dat ook verrukkelijk smaakt.  Comfort-food is de nieuwe term voor zulke menuutjes.

Wijnmaker Luc is dan weer een andere kant van mijn veelzijdig ventje.  De eerste wijn was goed, maar wat te droog voor de meeste mensen. Intussen is het tweede vaatje al toe aan een tweede gisting en is de derde ‘lichting’ opgestart.  Want wijn maken is een werkje van ‘lange adem’. Enkele weken gisten, proeven, meten … Ik vind vooral de bubbelgeluidjes in het halletje naar de badkamer erg leuk.  En het resultaat natuurlijk …want daar gaat het toch om hé.  Hij maakt niet te veel tegelijk, zo’n 9 liter per keer. Want om te bewaren komt er chemie aan te pas en we willen de wijn graag zo natuurlijk mogelijk houden.

De kerstman bracht (met enige vertraging) drie meettoestelletjes: een refracto-alcoholmeter, een meter om het suikergehalte te bepalen en een eentje die de zuurtegraad meet. Het leuke is dat niet enkel de wijn-in-wording gemeten kan worden, maar eigenlijk alles waar vocht in zit.  Het suikergehalte en zuurtegraad van een appel, een perzik, een kaki, mijn dagelijks tomatensapje … allemaal mogelijk.  Het is er boeiend.  Al vind ik dat hij soms wat weg heeft van een alchemist … maar dat heeft mogelijk ook te maken met het Narnia-landschap!

[leonievdhaak]

Bigfoot 200

‘Hey, do you know what to do when you’re up on a mountain in a thunderstorm?!’ vroeg een van de drie mannen die al een tijdje voor me liep, doorweekt van de regen en z'n gezicht duidelijk te zien door de alles verlichtende bliksem die elke 15 seconden ergens om ons heen insloeg. 'Call your mom’ was m'n welgemeende advies, al wist ik ook wel dat we geen bereik hadden daar op 3.000m hoogte bovenop Mount Margaret. Hij kon m'n sarcasme niet helemaal waarderen maar toch bood hij me een plekje aan achterin hun treintje en zo sjokten we steeds verder omhoog totdat we aan de andere kant van de berg weer mochten afdalen naar de verzorgingspost genaamd Norway Pass. En wat deed dit stuk van het parcours die naam eer aan: onderweg zagen we lopers die hun reddingsdekens tevoorschijn hadden getoverd om maar een beetje warm te blijven in de hoosbuien, de gure wind en het bizarre onweer. Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt: oorverdovend en oogverblindend, wel 6 en een half uur lang. Dit was pas de eerste nacht en ik had nog meer dan 200km te gaan. Dat beloofde nog wat……

Na een paar uurtjes slaap in de auto (de slaaptenten waren volgelopen met regenwater) zag de wereld er al iets beter uit. Grijs en fris, dat wel, maar het onweer was overgetrokken en het was weer licht buiten. Met daglicht functioneer ik sowieso beter dan ’s nachts en een bijkomend voordeel is dat het makkelijker is om de roze-blauwe lintjes van de organisatie te spotten en dus geen bonuskilometers te hoeven lopen. Omdat het veld nog redelijk dicht bij elkaar lag kwam ik regelmatig andere lopers tegen, die zouden later die avond nog goed van pas komen aangezien mijn Garmin met de GPS route erop het telkens liet afweten op momenten dat ik niet wist of ik nou wel goed was gelopen. Inmiddels had ik van Koen begrepen dat er al wat slachtoffers gevallen waren in de eerste nacht, een aantal uitvallers wiens moraal gebroken was door het noodweer maar ook iemand die door een modderstroom gegrepen was, een aantal meter naar beneden viel en pas de volgende dag gevonden werd. Ik weet nog wel dat ik ergens boven een afgrond bungelde en dacht 'als dit mis gaat lig ik een heel stuk lager op de berg’ maar op een of andere manier doe je het dan toch maar. Stil gaan staan in een onweersbui from hell klinkt zo mogelijk als een nog dommer plan dan verstand op nul en klimmen maar.

En klimmen, nou dat heb ik gedaan. Grote bergen, kleine kloteheuvels, met touwen, over lava en door mul zand. Grote stukken van het parcours waren door de regen helemaal uitgesleten waardoor je soms net genoeg ruimte had om 1 voet neer te zetten. Na een aantal uur van dit onhandige schuine gedoe voelde ik dat m'n linkervoet het er niet mee eens was, maar zolang er geen ledematen afvielen zou ik doorlopen had ik met mezelf afgesproken. Op de derde dag was het veld redelijk uitgedund en uit elkaar geslagen en liep ik regelmatig uren alleen. Prima reden dus om lekker in je eigen tempo de langste klim van de wedstrijd aan te vallen. Tot m'n grote verbazing haalde ik de ene na de andere loper in op dit stuk en kwam ik eerder dan verwacht aan bij de verzorgingspost bij Council Bluff. Met de overmoed in m'n achterhoofd en 2 borden pasta in m'n mik ging ik er met gezwinde spoed weer vandoor zonder me in te lezen in wat er komen zou.

Globaal gezien wist ik het wel: vlak, omhoog, naar beneden, verzorgingspost. Dat vlakke was inclusief 3 rivieren waarvan de eerste was veranderd in een kolkende massa met een touwtje erboven gespannen. 'Tot je knieen’ hadden ze bij de briefing gezegd, nou weet ik niet waar andere mensen hun knieen hebben zitten maar de mijne zitten ongeveer een meter lager. Zeikend nat en soppend haastte ik me verder over de vlakke kilometers tot ik een andere loopster tegenkwam. De verplichte uitwisseling 'hoe heet je, waar kom je vandaan, eerste keer hier?!’ was een eenzijdige dit keer. Ik stelde de vragen, zij stortte een woordenvloed over me heen die z'n gelijke niet kende. Totaal ongecoordineerd waren de verhalen, geen touw aan vast te knopen behalve dan de rode draad dat alles eigenlijk kut was. Dit stuk van het parcours, de eerste nacht in de regen, haar leven met 4 kinderen en een tijdrovende hobby, haar verzorgingscrew die het volgens mij wel goed bedoelde maar volgens haar evil was, haar slaapgebrek, mijn trainingsregime nadat ze welgeteld 1 vraag aan mij had gesteld in de paar uren samen. 'Veel te veel kilometers, veel te veel vlak en asfalt.’ 'Dankjewel voor het advies’ zei ik en bedacht me dat ik voor vrolijker gezelschap beter met mezelf door kon lopen. Met m'n achterlijke trainingsregime als basis.

De klim die ik me van het profiel herinnerde diende zich aan en het was inmiddels weer donker geworden. Opletten op de reflecterende lintjes dus. Na deze relatief korte klim volgde een afdaling en daar zou dan de verzorgingspost Klickitat moeten zitten. Ik had ingeschat dat ik daar rond 22:30 kon zijn na het snelle eerste stuk. Maar na de afdaling kwam er geen verzorgingspost maar een bordje 'Klickitat horse trail 7A.’ Eventjes vond ik het grappig en zag mezelf als een manke merrie die heuvel op galopperen, maar na een bochtje naar links en een bochtje naar rechts zag ik de reflecterende lintjes steeds hoger en hoger de hemel in gaan. De steilste klim van de hele race, op een zanderig paardenpad, in het donker, alleen, met de overmoed van de vorige etappe die reuze meeviel nog vers in je geheugen en zo'n 250km in je benen. U begrijpt: m'n goede bui maakte snel plaats voor gevloek en een vleugje wanhoop. Geen einde kwam er aan de klim, geen momentje om even bij te komen, alleen maar steil, steiler, steilst omhoog. En net toen ik na 3 uur op die paardenberg dacht dat ik er was stuurden ze ons Elk Peak nog op als een verplicht heen-en-weertje. Elk Peak is een stuk graniet dat recht omhoog loopt en net zo lastig af te dalen is als te beklimmen. Dat stond overigens in de routebeschrijving die ik vakkundig had genegeerd. Rond 2 uur ’s nachts kwam ik aan bij Klickitat, totaal naar de vaantjes.

Zoals elke voorgaande keer was ook nu de ochtend me beter gezind dan de nacht ervoor. Met nog 'slechts’ 80 kilometer naar de finish was dit de home stretch. Om inschattingsfoutjes als de avond ervoor te voorkomen las ik nu wel de routebeschrijving en zag ik dingen als 'bushwacking,’ 'toughest and most technical part of the course,’ 'climb the many trees blocking your path’ en 'don’t let it break your spirit.’ Right. Lekker inkomen zo na je ontbijtje. Maar ik kon in ieder geval van het ergste uitgaan en verdomd, dan valt het inderdaad wel weer mee. Zo'n 7 lopers haalde ik in op dit stuk, inclusief Miep Klaagzang die na een nachtje slapen beter te pruimen was dan de avond ervoor. Toch liet ik haar wijselijk met haar 2 nieuwe vrienden lopen en klom over de ene na de andere boom op weg naar Twin Sisters. De laatste 4km naar deze verzorgingspost was weer een out-and-back dus kwam ik een aantal lopers tegen die de post net verlaten hadden. Ook haalde ik op dit stuk een man in die wat liep te zwalken, tegen zichzelf (of z'n imaginary friend) praatte en duidelijk al even niet geslapen had. In de afdaling hoorde ik hem in de verte achter me keihard schreeuwen, dat galmt ook zo lekker in de bergen. 'Een beer!’ dacht ik, en ik bleef even staan om te horen of er nog een vervolg kwam en of ik iets zou moeten doen. Maar in plaats van een beer kwam de goede man zelve met 20km per uur de berg afgestormd, sprong vlak langs me heen over een boom heen alsof het de steeple chase was en denderde keihard verder naar de verzorgingspost waar ik hem even later aantrof in een stoel met een bakkie soep. 'Sorry if I scared you’ zei 'ie. Ik was allang blij dat 'ie niet was opgegeten door een beer.

Nog 2 stukjes te gaan: een afdaling (hoera) en een halve marathon op asfalt (HOE-RA!) Uiteraard was de afdaling geen afdaling maar een klim naar wederom de top van een berg waar bovenop, precies achter het laatste bochtje waar je het niet kon zien een fotograaf stond om je vloekende kop vast te leggen met een pittoresk achtergrondje vol vulkanen. Leuk voor later moet je maar denken. Sommige lopers namen hierboven even de tijd om op adem te komen en wat te eten, ik kon alleen maar denken aan asfalt, asfalt, asfalt en denderde verder naar beneden op zoek naar de laatste verzorgingspost. Tot nu toe had ik braaf met alle verplichte spullen gelopen en liters drinken om de soms lange etappes door te komen maar ik besloot dat het tijd was om me letterlijk van al die kilo’s te ontdoen, leverde m'n trouwe stokken triomfantelijk in bij Koen, klokte 3 bekers cola en een gelletje naar binnen en vertrok met gierende banden naar m'n natuurlijke habitat. 2 uurtjes had ik nodig voor die laatste halve marathon plus ereronde op de highschool track waar na 82 uur en 56 minuten de klok stopte en ik een pizza met bacon en ananas naar binnen werkte als ware het oesters en kaviaar. Exquise, Michelinster waardig zeg ik je.

Zo zonder douche of een plekje uit de koude buitenlucht was de finish op die pizza na vrij karig maar gelukkig was er even verderop een dorpje met een motelletje, gerund door een dikke oma, een dikke opa zonder been in een rolstoel en een dikke hond. Het maakte mij allemaal niet uit, oma had een douche en een bed voor ons en ik kon alleen maar blij zijn dat ik niet weer in de auto in een piskreukel hoefde te slapen. Al met al was dit wel weer een avontuurtje hoor mensen. Het laatste avontuur van dit jaar waarin ik 2 wedstrijden liep, samen goed voor 1.500km en 27.000 hoogtemeters. Prima gemiddelde lijkt me zo, wel een beetje veel bergen voor mijn doen. Maar wie weet ga ik er ooit nog goed in worden, of godbetert: het leuk vinden!

[negruj]

Tweemaal 0-0 (2 matchupdates)

Denemarken - Tunesië: 0-0

Denemarken speelde 0-0 gelijk tegen Tunesië ondanks toch enkele kansen om het verschil te maken.

Christof C. en Steven M. zijn de enige twee deelnemers die in de matchprono profiteren van het gelijkspel. Zij voorspelden weliswaar geen brilscore maar een 1-1. Dat levert hen dan ook 1 punt op.

De 0-0 is wel goed nieuws voor Kim G. (Tunesië) en Santiago O. (Denemarken) die hun goaltjeskeeper ongeslagen zien.

Maar een ploeg met een splijtende aanval als de Denen en dat tegen ocharme Tunesië, dat kiest een echte kenner eruit als dé goaltjesmatch bij uitstek. Dé match om van de kelder naar de kop van het klassement te schieten. Dat ging het worden. Oooh teleurstelling. Nul punten voor mezelf.

In de tussenstand verandert er bitter weinig. Christof C. springt met het punt winst van 13 naar 12. Steven M. boekt eveneens winst (29 naar 24).

Klik hier voor een grotere afbeelding.

Mexico - Polen : 0-0

Ook Mexico - Polen eindigde op een 0-0 eindscore. Lewandowski miste de grote kans op Poolse winst vanop 11 meter.

Geen goaltjeskeeper, topschutter of goaltjesmatch in Mexico - Polen.

Dan maar meteen over naar de matchprono. Opnieuw een droge 0-0. Ditmaal waren er wel meer deelnemers die een gelijkspel voorzagen maar niemand dacht dat het er eentje zonder doelpunten zou zijn. Het levert Bart C., Bjorn P., Christian P., Hans B., Henk V., Jago M., Jarno F., Jurgen C., Kasper D., Kim G., Michiel P., Paul E., Steven M., Tim H., Wouter S., Yves V. één puntje op.

In de tussenstand loopt Michiel P. daarmee een punt in op leider Dave H.. Yves V. komt de top 3 binnen en Tim H. doet hetzelfde met de top 5. Onderaan kruipt Kim G. dichtjes tegen haar Lars V. aan. Begrijpelijk in deze koude dagen.

Morgenochtend om 8u: het resultaat van Frankrijk - Australië

Klik hier voor een grotere afbeelding.

[actuma]

Staats­se­cre­ta­ris mocht in­stem­men met gas­win­ning in Gro­nin­gen voor het jaar 2021-2022

De staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat mocht instemmen met de winning van 4,5 miljard kubieke meter gas (bij een gemiddelde temperatuur) uit het Groningenveld voor het jaar 2021-2022. Dat blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van vandaag (24 augustus 2022) naar aanleiding van bezwaren van de Groninger Bodem Beweging en enkele inwoners van de provincie Groningen. De Afdeling bestuursrechtspraak is van oordeel dat de staatssecretaris na afweging van alle betrokken belangen “redelijkerwijs het winningsniveau heeft kunnen vaststellen op het niveau dat nodig is voor de leveringszekerheid.” Tussentijds verhoogd In 2018 besloot het kabinet dat de gaswinning in Groningen wordt beëindigd vanwege de veiligheid van de inwoners van de provincie Groningen. Daarom wordt de gaswinning in het Groningenveld afgebouwd. Aanvankelijk was de gasproductie voor het jaar 2021-2022 vastgesteld op 3,9 miljard kubieke meter gas. In april is dit vanwege enkele tegenvallers verhoogd naar 4,5 miljard. Belangenafweging De staatssecretaris heeft in zijn besluit een belangenafweging gemaakt. Aan de ene kant de belangen van de Groningers bij een zo spoedig mogelijke beëindiging van de gaswinning en aan de andere kant de belangen van de eindafnemers van het gas om bedrijfsactiviteiten voort te zetten en woningen in de winter te kunnen blijven verwarmen. De staatssecretaris heeft naar het oordeel van de Afdeling bestuursrechtspraak voldoende concreet uiteengezet welke maatregelen worden genomen om de situatie van de Groningers te verbeteren, waaronder het zo snel mogelijk afbouwen van de gaswinning naar nul. Die afbouw verloopt sneller dan voorspeld, ondanks de tussentijdse verhoging van het winningsniveau dit jaar met 0,6 miljard kubieke meter gas. De staatssecretaris constateerde dat er tegenvallers waren bij de maatregelen die worden genomen om de gaswinning zo snel mogelijk te beëindigen. Om de leveringszekerheid te kunnen borgen, moest volgens hem meer gas worden gewonnen. Hij moet oog hebben voor het maatschappelijke belang bij leveringszekerheid en de veiligheidsrisico’s als er gastekorten ontstaan. Veiligheid en schadeafhandeling De staatssecretaris heeft de aardbevingsrisico’s door de gaswinning beoordeeld aan de hand van risicoanalyses van TNO en adviezen van onder meer het Staatstoezicht op de Mijnen. Over een aantal uitgangspunten in de risicoanalyses is geen wetenschappelijke overeenstemming. Die uitgangspunten hebben gevolgen voor het aantal gebouwen dat niet aan de veiligheidsnorm voldoet en (mogelijk) moet worden versterkt. Naar het oordeel van de Afdeling bestuursrechtspraak heeft de staatssecretaris voldoende rekening gehouden met de kritiek op deze uitgangspunten. Alle gebouwen die (mogelijk) niet aan de veiligheidsnorm voldoen, staan in het versterkingsprogramma. Het versterkingsprogramma schiet in bepaalde gevallen tekort. Dat heeft geleid tot schrijnende situaties. In zijn algemeenheid is het tempo van de versterking van de gebouwen echter niet zo traag dat de staatssecretaris daarom niet zou mogen instemmen met de winning van 4,5 miljard kubieke meter gas. De meerderheid van de schadevergoedingsverzoeken over fysieke schade aan gebouwen wordt binnen de streeftermijn van een half jaar afgehandeld. Dat dit niet in alle gevallen lukt, maakt nog niet dat de schadeafhandeling zo traag verloopt dat de staatssecretaris daarom tot een ander besluit had moeten komen over het niveau van gaswinning. Beëindigen van de gaswinning De Afdeling bestuursrechtspraak is verder van oordeel dat de staatssecretaris binnen de beperkingen van de leveringszekerheid alle redelijkerwijs te nemen maatregelen neemt om de gaswinning zo snel mogelijk te beëindigen. Er zijn tegenvallers, in het bijzonder de vertraging bij de oplevering van de stikstofinstallatie in Zuidbroek. Maar dit betekent niet dat de staatssecretaris zich onvoldoende inzet om de gaswinning te beëindigen. De staatssecretaris heeft zich ingespannen om de extra gaswinning in het gasjaar 2021-2022 zo beperkt mogelijk te houden. De afbouw van de gaswinning is de afgelopen jaren sneller verlopen dan eerder verwacht. Sluiting van het Groningenveld in 2023 is volgens de staatsecretaris nog steeds binnen bereik. Bron: Raad van State Read the full article

[annemariespierings]

De Willem en de Zwijger spreken voor zich!

Een woning die gedurende het jaar net zoveel energie opwekt als deze gebruikt. Op het einde van het jaar staat er dus nog steeds nul op de meter. Voor een nieuw huis kan dit al gemakkelijk. Op het dak kunnen namelijk veel zonnepanelen. Maar wat doe je met vijf lagen appartementen? Daar is maar één daklaag beschikbaar voor zonnepanelen. De Willem en de Zwijger in Best laten de oplossing zien.

Woningstichting Thuis is dit jaar uitgeroepen tot meest duurzame woningcorporatie. Daarbij past naadloos dat twee nieuwe appartementencomplexen in de sociale huur nul-op-de-meter worden gebouwd. In de praktijk komt daar heel wat bij kijken. NBArchitecten en BAM Wonen gingen de uitdaging aan. Hoewel de bouw nog niet helemaal klaar is, mag het resultaat er al wezen.

De grootste uitdaging was het opwekken van voldoende elektriciteit. Daartoe ligt niet alleen het dak vol zonnepanelen. De gevel bestaat voor een deel uit platen die tevens zonnepaneel zijn. Ze zijn onderdeel van het gebouw geworden. Met de techniek van dunne film zonnecellen die ontwikkeld is bij Solliance, zie je eigenlijk niet dat het zonnepanelen zijn.

De appartementen kennen vele andere bijzonderheden. Zo zijn de balkons net iets breder bij de voordeur, zodat je met een kinderwagen of rolstoel gemakkelijk de draai kunt maken. Dat geeft bovendien een mooi golvend aanzicht van het gebouw. De deuren kennen geen drempels en toch loopt het water bij hevige regen niet binnen. Dit kan doordat de waterafvoer in de balkons zit weggewerkt.

Enkele bomen moesten gekapt worden. Van het hout worden bankjes en dergelijke gemaakt. En in de gevel zitten nestkasten gemetseld voor gierzwaluwen. Voor elke twee appartementen is er een nestkastje voor een familie gierzwaluwen.

Appartementen in de sociale huur die volop rekening houden met de woonwensen van bewoners, geen energierekening kennen en natuur inpassen in het ontwerp. De Willem en de Zwijger laten zien dat het kan. En woningstichting Thuis deelt graag alle informatie en ervaringen. Ze zeggen ‘goed voorbeeld doet goed volgen’. Ik hoop dat dit voorbeeld volop navolging krijgt!