#nobelprijs voor de vrede

[rotterdamvanalles]

Overzicht van het metrostation Romeynshof bij de Dawesweg, 1986. Op de achtergrond enkele flatgebouwen.

Romeynshof is een sneltramhalte van de Rotterdamse metro in de Rotterdamse wijk Ommoord. De halte ligt op de plaats van de voormalige Ommoordse busbaan, wordt bediend door metrolijn A en werd geopend op 28 mei 1983, toen het eerste sneltramtracé van de Rotterdamse metro in gebruik werd genomen. De halte ligt midden in een woonwijk en bestaat uit twee perrons van ongeveer 90 meter. Naast het station ligt een wijkgebouw waarin een bibliotheek en de bewonersorganisatie gevestigd is.

Charles Gates Dawes, 1865-1951, Amerikaans staatsman. Van 1925 tot 1929 was hij vice-president van de Verenigde Staten. In 1925 ontving hij de Nobelprijs voor de vrede voor het naar hem vernoemde Dawesplan. In dit plan leende de Verenigde Staten geld aan Duitsland, waarop Duitsland herstelbetalingen aan landen zoals Frankrijk en België kon voldoen. Die landen konden vervolgens weer leningen afbetalen aan de Verenigde Staten. Het luidde het begin in van de gouden jaren van de Weimarrepubliek. De economische wereldcrisis van 1929 maakte hier een einde aan.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[isrnws]

ah België toch .... er wordt een vrouw vermoord en het probleem Feminicide staat op de agenda ... er worden honderden Joodse vrouwen vermoord, verkracht en ontvoerd en het is hun eigen fout eingelijk

Ik vraag me dus af hoe de pers en de politiek en de bevolking zou reageren indien er zoals in Israël honderden vrouwen zouden worden vermoord, verkracht en ontvoerd door een Jihadistische beweging zoals Hamas. Waarschijnlijk op dezelfde manier als ze reageerden toen Dutroux 4 jonge meisjes ontvoerde en misbruikte in zijn kelder. Met 300.000 op straat in Brussel en het regime stond te wankelen. Of zoals toen de Bende van Nijvel een dertigtal mensen neerschoot gedurende 2 jaar en we oproepen tot meer macht voor politie en het leger lazen en niet meer durfden gaan winkelen in de supermarkten. In Israël was het vredesakkoord van Oslo (waar Rabin en Arafat nog de nobelprijs voor vrede voor kregen) kapotgemaakt door 1000 doden door Hamas terreur gedurende 2 jaar. Wij werden al zot na 30 doden. Zij bouwden een muur en gingen bepaalde gemeenten bezetten van waaruit de meeste aanvallen kwamen. De aanvallen stopten. En toen kwam ipv een pacifistische regering Netanyahu aan de macht tot nu. De Hamas terroristen brachten hem aan de macht door de vredesduiven op te blazen. Onze politici verloren hun koelbloedigheid na de aanslag van 2016 of een parasolgevecht op het strand in Blankenberge. Het leger moest naar het strand om de orde te handhaven zeiden sommigen. En dat waren maar éénmalige incidenten en toch stonden we in rep en roer. Wat indien dergelijke aanslag iedere week zou plaatsvinden. De politie in de straten zou vervangen zijn door het leger, we zouden allemaal legerdienst doen en we zouden honderdduizenden reservisten hebben die permanent konden worden opgeroepen voor bewakings- en controle opdrachten aan de honderden checkpoints. Dat is een normaal onderdeel van een antiterrorisme beleid (naast vele andere). Bescherm beter en harder de doelwitten. pppppfffff het is zo gemakkelijk om kritiek te hebben vanuit je veilige zetel zonder raketten die wekelijks over je hoofd uit de lucht worden geschoten, tot 300 per week. Je wordt dat wel gewoon want je wordt alles wel gewoon, maar ik vraag me toch af hoe wij zouden reageren .... of zouden we dat ook contextualiseren. Nu als de Iraanse raketten afkomen ben ik benieuwd hoe we zullen reageren want wij hebben hier GEEN afweersysteem. Misschien moeten we zoals Finland snel één gaan kopen bij .... israël. Als ze ons al één zullen willen verkopen .... Read the full article

[pedaalridder]

28 augustus in Oslo

Ik zit op deze zonovergoten dag in Slottsparken onder hoge bomen met uitzicht op het koninklijk paleis waar mijn naamsgenoot resideert in een paleis zonder poeha. Het is vierkant en wordt versierd met een Griekse zuil, dat is het. 't hoort ook wel bij deze stad die een relaxte sfeer uitstraalt en waar je prima kan wandelen, op dit moment (het is midden op de middag) zit er volgens mijn fietscomputer die je ook goed kunt gebruiken voor andere activiteiten bijna 15 km op. Vanmorgen toen het nog fris was ging het dalend te voet door Torshov een oude arbeiderswijk waar veel vaders met een kinderwagen liepen. Wat volgde waren kronkelige straatjes met houten huisjes uit de 19de eeuw waar tussen de oudste kerk van Oslo staat. Voor je het weet ben je in het 'sentrum' waar vooral het gebied rond de haven je de gelegenheid biedt om op ontdekkingsreis te gaan. Langs het beroemde raadhuis bijvoorbeeld waar elk jaar begin december de Nobelprijs voor de Vrede wordt uitgereikt. Persoonlijk vind ik het ook wel een architectonisch kunstwerk met opvallende beeldengroepen van vooral arbeiders, zelfs in zo'n mate dat ik denk dat de voormalige DDR leiders en consorten hier met toch wel een jaloerse blik zouden hebben toegekeken.

Als ik bij een kiosk een ijs koop zie ik na betaald te hebben in de display: 'godkeurt', het lijkt wel Twents 😉 grotendeels is het Noors al lezend wel te volgen maar enige toelichting kan in bepaalde gevallen geen kwaad, zoals in een voormalig zeer fraai opgeknapt havenloodsterrein gelegen aan de Oslofjord daar staat namelijk een flat met de naam 'the thief'! Wat blijkt nu het gebied dat Tjuvholmen heet betekent dieveneiland, de plek waar ooit dieven werden terechtgesteld.

[peterpijls1965]

Foto Anton Corbijn.

Het kind werd een reus

Het was deze dag in 1994 dat Nelson Mandela geïnaugureerd werd als president van Zuid-Afrika.

Niet te ontkennen valt dat hij het beste naar boven haalde in mensen, niet alleen bij Ruud Gullit. Hij zat van 1962 tot 1990 gevangen om idealen die hem in 1993 de Nobelprijs voor Vrede opleverden.

Sommige bewakers noemden hem ´boy´. Ze dwongen Mandela een korte broek te dragen, om hem te vernederen – vergeefse moeite.

Met zijn strijd voor zijn eigen vrijheid en de bevrijding van Zuid-Afrika van het brute apartheidssysteem inspireerde Nelson generaties politieke leiders en mensenrechtenactivisten.

Maar het geweld tussen Zoeloes en Bantoes kreeg ook hij niet de kop ingedrukt. En sommigen zien het Afrikaanse Nationale Congres als een terroristische organisatie – zeker in den beginne.

In een paper van Erin Wilson, directeur van het Centrum voor Religie, Conflict en het Publieke Domein van de faculteit Godgeleerdheid en Godsdienstwetenschap van de Rijks Universiteit Groningen, lees ik over bisschop Desmond Tutu:

´Ondanks hun hechte vriendschap en gezamenlijke inspanning voor gerechtigheid en verzoening in Zuid-Afrika, was hun werkwijze zeer verschillend. Waar Tutu religie inzette in zijn activisme, stelde Mandela zich in het openbaar niet religieus op. Wellicht dat een BBC reporter hem daarom omschreef als ´the closest the world has to a secular saint.´

Of dat waar was? Mandela maakte zich de dag van zijn inauguratie als president sowieso onsterfelijk door een gedicht van zijn Zuid-Afrikaanse landgenote Indgrid Jonker voor te lezen. Bipolair en dochter van een beruchte Apartheidspoliticus:

Sonder 'n pas

Het kind is niet dood

het kind heft zijn vuist naar zijn moeder

die Afrika schreeuwt de geur schreeuwt

van vrijheid en heide

in de townships van het omsingelde hart

het kind heft zijn vuist naar zijn vader

in de optocht van de generaties

die Afrika schreeuwen de geur schreeuwen

van gerechtigheid en bloed

in de straten van zijn gewapende trots

Het kind is niet dood

noch bij Langa noch bij Nyanga

noch bij Orlando noch bij Sharpville

noch bij het politiebureau van Philippi

waar het ligt met een kogel door zijn hoofd

Het kind is de schaduw van de soldaten

op wacht met geweren pantserwagens en knuppels

het kind is aanwezig bij alle vergaderingen en wetgevingen

het kind loert door de vensters van huizen en in de harten

van moeders

het kind dat alleen maar wilde spelen in de zon bij Nyanga is overal

het kind dat een man is geworden trekt door heel Afrika

het kind dat een reus is geworden trekt door de gehele wereld

Zonder pas

[innersmilewarrior]

Afdakjes

Sinds vorige week hebben we een ietwat bedeesde jongen uit Oekraïne in onze klas. Andrei heet hij. Gevlucht voor de oorlog en ongelukkig terecht gekomen op de stoel naast Vicky, een dom wicht dat zo vol van zichzelf is dat ze de leegte in de diep verdronken tranen in zijn ogen niet eens opmerkt.

De leraar probeert hem te betrekken bij de lessen. Waarschijnlijk met de beste bedoelingen. Of hij weet wat de vierkantswortel is van 225? In gebroken Engels tegen een gebroken zoon waarvan de vader vermist is geraakt tijdens gevechten met het Russische leger. Alsof die nog niet genoeg aan zijn ongekamde hoofd heeft. Alsof een hoofdletter V van verlies, met een afdakje boven een cijfertje, zijn gedachten zou kunnen afleiden. Terwijl hij zelf niet eens een afdakje boven zijn hoofd meer heeft. Wat zit ik hier in godsnaam toch te doen? Ik voel me alleen al schuldig door hier gewoon heel veilig mezelf te wezen. Wetende dat ik straks rustig naar huis kan wandelen zonder te moeten schuilen voor vliegende vijanden in een vreemd keldergat. En dat er thuis een vanzelfsprekende vader op me wacht in een onvernield huis. Dat het enige puin waar ik me doorheen moet worstelen, bestaat uit huiswerkjes waarvan de muren nog heel hoog rechtop staan. Ik kan er niet mee stoppen om hem met weemoed aan te staren. De krop die stilaan mijn keel vult, is niet meer weg te slikken met blije gedachten. Ondertussen gaan de bombardementen van wiskundige termen gewoon door. Heel zijn lichaam wil vluchten maar waar moet hij heen? Kon ik maar een afdakje boven zijn hoofd tekenen en de wortel van verdriet uit hem trekken. Dat zou pas straffe wiskunde zijn. Daar zou ik geheid de Nobelprijs voor de vrede mee winnen. En met het prijzengeld kon ik dat afdakje dan exponentieel vergroten om toe te passen op het cijfer acht miljard, de totale wereldbevolking. “Sarah! Opletten!” klinkt het opeens streng. “Ja meester…” Volgens mij let ik meer op dan de leraar. Het is duidelijk dat het bergaf gaat met het onderwijs. Als men imaginaire afdakjes voorrang geeft op echte. En dan maar tegen empathisch starende studenten vertellen dat wiskunde de wereld kan verbeteren. Zolang ik er later echte traandichte afdakjes mee kan bouwen, ben ik mee. Anders hoeft het voor mij niet. En voor Andrei ook niet denk ik…

[leftwizardbarbarian-blog]

Moeder Teresa

categorie: beroemde mensen

          Moeder Teresa, geboren in Macedonië (1910), geeft jarenlang les in Calcutta in India. In 1946 besluit zij zich in te zetten voor arme en zieke mensen. Ze sticht de orde van de Missionarissen van Naastenliefde. De organisatie is inmiddels een grote wereldwijde hulpverlener. Voor haar werk ontving Moeder Teresa vele onderscheidingen, zoals de Nobelprijs voor de…

[summersinger]

De Ethiopische eerste minister Abiy Ahmed is in Oslo uitgeroepen tot de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede. Abiy krijgt de prijs voor zijn inzet voor vrede en internationale samenwerking, en zijn 'beslissend initiatief om het grensconflict met buurland Eritrea op te lossen', aldus het Noorse Nobelcomité.

[pollonegro666]

2022/08/09 Desde la terraza de la azotea pudimos ver tanto el museo dedicado al premio nóbel de la paz como el ayuntamiento.

From the roof terrace we could see both the museum dedicated to the Nobel Peace Prize and the town hall.

Google Translation into Portuguese: Do terraço da cobertura podíamos ver tanto o museu dedicado ao Prêmio Nobel da Paz quanto a prefeitura.

Google translation into Italian: Dalla terrazza sul tetto si poteva vedere sia il museo dedicato al Premio Nobel per la Pace che il municipio.

Google Translation into French: De la terrasse sur le toit, nous pouvions voir à la fois le musée dédié au prix Nobel de la paix et l'hôtel de ville.

Google Translation into Arabic: من شرفة السطح يمكننا أن نرى كلاً من المتحف المخصص لجائزة نوبل للسلام وقاعة المدينة.

Google Translation into German: Von der Dachterrasse aus konnten wir sowohl das dem Friedensnobelpreis gewidmete Museum als auch das Rathaus sehen.

Google Translation into Albanisch: Nga tarraca e çatisë mund të shihnim si muzeun kushtuar Çmimit Nobel për Paqen, ashtu edhe bashkinë e qytetit.

Google Translation into Bulgarian: От терасата на покрива можехме да видим както музея, посветен на Нобеловата награда за мир, така и кметството.

Google Translation into Czech: Ze střešní terasy jsme viděli jak muzeum věnované Nobelově ceně míru, tak radnici.

Google Translation into Slovak: Zo strešnej terasy sme videli ako múzeum venované Nobelovej cene za mier, tak aj radnicu.

Google Translation into Suomi: Kattoterassilta näimme sekä Nobelin rauhanpalkinnolle omistetun museon että kaupungintalon.

Google Translation into Greek: Από τη βεράντα του τελευταίου ορόφου μπορούσαμε να δούμε τόσο το μουσείο αφιερωμένο στο Νόμπελ Ειρήνης όσο και το δημαρχείο.

Google Translation into Dutch: Vanaf het dakterras konden we zowel het museum gewijd aan de Nobelprijs voor de Vrede als het stadhuis zien.

Google Translation into Norwegian: Fra takterrassen kunne vi se både museet dedikert til Nobels fredspris og rådhuset.

Google Translation into Polish: Z tarasu na dachu mogliśmy zobaczyć zarówno muzeum poświęcone Pokojowej Nagrodzie Nobla, jak i ratusz.

Google Translation into Romanian: De pe terasa de pe acoperiș am putut vedea atât muzeul dedicat Premiului Nobel pentru Pace, cât și primăria.

Google Translation into Russian: С террасы на крыше мы могли видеть и музей, посвященный Нобелевской премии мира, и ратушу.

Google Translation into Turkish: Çatı terasından hem Nobel Barış Ödülü'ne adanmış müzeyi hem de belediye binasını görebiliyorduk.

Google Translation into Hebrew: ממרפסת הגג יכולנו לראות גם את המוזיאון המוקדש לפרס נובל לשלום וגם את בית העירייה.

Google Translation into Hindi: छत की छत से हम नोबेल शांति पुरस्कार और सिटी हॉल दोनों को समर्पित संग्रहालय देख सकते थे।

Google Translation into Indonesian: Dari teras atap kita bisa melihat museum yang didedikasikan untuk Hadiah Nobel Perdamaian dan balai kota.

Google Translation into Malay: Dari teres bumbung kami dapat melihat kedua-dua muzium yang didedikasikan untuk Hadiah Keamanan Nobel dan dewan bandar.

Google Translation into Japanese: 屋上テラスからはノーベル平和賞の博物館と市役所が見えました。

Google Translation into Korean: 옥상 테라스에서 우리는 노벨 평화상 전용 박물관과 시청을 모두 볼 수 있었습니다.

Google Translation into Chinese: 从屋顶露台，我们可以看到致力于诺贝尔和平奖的博物馆和市政厅。

Google Translation into Persian: از تراس پشت بام می‌توانستیم موزه‌ای را که به جایزه صلح نوبل اختصاص داده شده است و تالار شهر را ببینیم.

Google Translation into Tagalog: Mula sa terrace ng bubong, makikita namin ang parehong museo na nakatuon sa Nobel Peace Prize at sa city hall.

Google Translation into Thai: จากระเบียงดาดฟ้า เราจะเห็นทั้งพิพิธภัณฑ์ที่อุทิศให้กับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพและศาลากลางจังหวัด

Google Translation into Bengali: ছাদের টেরেস থেকে আমরা নোবেল শান্তি পুরস্কারের জন্য নিবেদিত জাদুঘর এবং সিটি হল উভয়ই দেখতে পাচ্ছিলাম।

Google Translation into Ukrainian: З тераси на даху можна було побачити як музей, присвячений Нобелівській премії миру, так і міську ратушу.

[krispijnbeek]

Greta Thurnberg genomineerd voor Nobelprijs voor de Vrede

Greta Thurnberg genomineerd voor Nobelprijs voor de Vrede

Vorige week werd bekend dat Greta Thurnberg, de 16 jarige scholiere die vorig jaar de aanzet gaf tot de inmiddels wereldwijde beweging van klimaatstakers, is genomineerd voor de Nobelprijs voor de vrede. Op de vraag van New Scientist wat het over de toestand in de wereld zegt dat er scholieren nodig zijn om klimaatverandering weer bovenaan de agenda te krijgen in de media en politiek antwoord ze:

[toosvanholstein]

De Nobelprijs voor de Vrede

Denis Mukwege, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede 2018, laureaat van de Four Freedoms Awards 2016 en mijn speciale geschenk destijds voor hem. Daarover gaat mijn blogaflevering van TOOS&ART deze keer. #nobelprice #art #kunst

 ‘t Is wel duidelijk, die altijd weer verheerlijkte Witte Kerst konden we opnieuw duidelijk op onze buik schrijven. En al die vredige gedachten die we rond deze tijd moeten koesteren? Mwah, kon beter in een aantal streken van onze globe. Maar elk jaar weet het comité voor de Nobelprijs toch wel weer een organisatie of persoon te vinden die hun prijs voor de vrede verdient. Dit jaar kon ik ‘t…

[actuma]

Nobelprijs voor de Vrede naar voorvechters mensenrechten Rusland, Belarus en Oekraïne

 De Nobelprijs voor de Vrede gaat dit jaar naar Center for Civil Liberties uit Oekraïne, mensenrechtenorganisatie Memorial uit Rusland en de Belarussische activist Bialiatski. Het Noorse Nobelprijscomité maakte dit vandaag in Oslo bekend. Met de prijs vraagt het comité nu voor de tweede maal op rij aandacht voor de mensenrechtensituatie in de voormalige Sovjet-Unie. De Nobelprijs werd vorig jaar ook gedeeld, toen door de 2 journalisten Moeratov uit Rusland en Ressa uit de Filipijnen. Moeratov en Ressa kregen de prijs destijds voor hun inzet in eigen land voor de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting, omdat die in beide landen ernstig onder druk staan. In juni dit jaar liet Moeratov nog de medaille veilen die hoort bij de Nobelprijs, waar meer dan 103 miljoen dollar voor werd geboden. Read the full article

[rotterdamvanalles]

De President Wilsonweg in Ommoord, 23 januari 1983.

De President Wilsonweg draagt de naam van Thomas Woodrow Wilson, 1856-1924, Amerikaans staatsman. Hij was president van de Verenigde Staten van 1913 tot 1920. In 1919 ontving hij de Nobelprijs voor de vrede.

In de eerste helft van de 19e eeuw bestond het gebied ten noordoosten van Rotterdam grotendeels uit veenplassen die door het afgraven van het veen ten behoeve van turf waren ontstaan. In 1843 werden de eerste plannen gemaakt voor droogmaking, maar het duurde tot 1859 voor er bruikbare plannen op tafel kwamen.

Vanwege de grote behoefte aan woningen in de regio Rotterdam werd in 1959 het structuurplan Rotterdam-Capelle uitgebracht, de eerste ideeën gingen uit van een nieuw te bouwen woonwijk met zo'n 50.000 woningen. De wijk Ommoord werd ontworpen in de jaren zestig van de twintigste eeuw volgens een steden­bouwkundig concept van Lotte Stam-Beese en kent in het middengebied veel hoogbouw, terwijl de laagbouw aan de randen hieromheen is gesitueerd. Ommoord kenmerkt zich door veel groen en een open ruimtelijke opzet. Wethouder mr. H. Bavinck sloeg op 29 december 1965 de eerste paal voor de Kellogg ERA-flat de grond in, de start voor een wijk die uiteindelijk 12.500 woningen zou gaan tellen.

De fotograaf is J.W. Oudenaarden en de foto komt van de site ROVM-digitaal.nl. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

2023

[adriaanmeij]

Ruimte zat

Als ik naga waar ik me in mijn pubertijd mee bezighield dan ben ik een onversneden socialist, een internationale socialist, een dromer, idealist. Vrijheid, gelijkheid, broederschap en gelijke verdeling van inkomen, kennis en macht over de hele wereld en nooit meer oorlog. Maar ik wees de markt niet af, vooral niet als er voldoende concurrentie is.

Maar de markt was en is verkeerd voor zaken als onderwijs, zorg, vervoer.  Daarom paste ik in de linkervleugel van D66 of in de rechtervleugel van de PvdA.

Nu ik in de tachtig ben en – eindelijk – materieel onbezorgd kan leven, komen deze denkbeelden versterkt terug. Men zegt dat oudere mensen conservatiever worden, dat is bij mij niet het geval, in geen  enkel opzicht. Ik ben vrij en kan weer  net zo vrijdenken als toen ik 16 jaar was en dat doe ik dan ook. Soms vraag ik me wel eens af waarom ik me toch zo heb laten binden aan huwelijk, kinderen, carrière, huis, auto en wat al niet.   

-----------------------

dit is een passage uit mijn autobiografie die in het voorjaar van 2024 verschijnt. Ik publiceer dit zodat jullie me bij de les kunnen houden en voeden met jullie gedachten en gevoelens. Je kunt me ook volgen op Twitter en FB.

------------------------------------

Ik was links en aanhanger van de gedachten en ideeën van Joop den Uyl. Ik wilde de zending in en organiseerde een fancy fair in de ondergrondse parkeergarage van de Staatsmijnen in Heerlen waarvan de opbrengst bestemd was voor de Belgische dominicaner pater Pire, die in 1958 de Nobelprijs voor de Vrede won omdat hij zich zo inzette voor vluchtelingen. Nu nog krijg ik de koude rillingen over mijn rug als mensen roepen dat Nederland vol is en de grenzen willen sluiten, die nationalisten. Ik vind dat je mensen die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld altijd moet opvangen.

Woningnood

Toen ik op 15 februari 1963 trouwde was het niet alleen bitterkoud, er was ook een enorme woningnood, net zoals nu. Op de dag dat ik dit schrijf (23-09-2022) beweert minister Hugo de Jonge van Volkshuisvesting in het Nederlands Dagblad dat Nederland vol is. Er komt jaarlijks een stad van 100.000 inwoners bij, een miljoen  mensen van 2010-2020, voor wie in dat decennium 630.000 woningen zijn gebouwd. Dat is te weinig, maar voor het derde decennium is de bouwopdracht een miljoen woningen en daarmee kun je prima een miljoen nieuwe Nederlanders huisvesten die er door geboorte, migratie of asiel bijkomen. Honderdduizend huizen bouwen was in de jaren zestig een makkie in Nederland. Als die kennis is wegbezuinigd.

De Jonge en met hem vele anderen vinden dat migratie en asiel afgeremd moeten worden. Hij spreekt namens het Kabinet Rutte. Hij kan zich een Nederland met meer dan 20,7 miljoen inwoners in 2050 niet voorstellen. “Het is moeilijk voorstelbaar dat we met meer dan 20 miljoen mensen op dit kleine stukje aarde kunnen wonen”.  Ik kan me dat best voorstellen. Er kunnen in het noorden hele steden bij en Nederland kan land winnen in de Noordzee.

Visionair is hij niet want dat kan best. In het Noorden, Oosten en Zuidoost Brabant is de bevolkingsdichtheid nog niet zo hoog. Zijn projectie komt ook niet overeen met die van het CBS dat pas in 2063 verwacht dat er dan in Nederland meer dan 20 miljoen mensen wonen. En maak je CDA-borst maar nat, Hugo, want in 2070 zal 42% van de Nederlanders bestaan uit mensen met een migratieachtergrond. Maar ik bekijk het vraagstuk met een globale bril omdat alle mensen gelijk zijn. De Jonge wil zijn kiezers plezieren, dat is een heel ander uitgangspunt. Vanaf 2060 gaat de wereldbevolking dalen omdat de geboorten afnemen, vooral in landen zoals Japan, China, Italië. Omdat mensen steeds minder kinderen krijgen zal in 2060 ook in Nederland de bevolking afnemen tot ongeveer 13 miljoen in 2100 zegt een onderzoek uit 2020 in The Lancet.

De Jonge en iedereen die vindt dat Nederland vol is, zegt ook dat Nederland de asielstroom moet inbinden en arbeidsimmigratie moet afremmen. Je mag wel uit Nederland vertrekken, daar niet van. Maar Nederland is niet vol, Nederland voert een slecht beleid op het gebied van volkshuisvesting en vluchtelingen voor oorlog en geweld hoor je op te vangen.

Foto: Internaat Nieuw Ruimzicht in Doorn waar ik 4 jaar opgroeide. Kamer 15 begane grond links. (Ik weet niet van wie deze foto is. Meldt je als je de foto maakte)

[peterpijls1965]

EEN KWART EEUW NA EEN BIRMA-EXPEDITIE

Myanmar (Birma) is deze week 75 jaar onafhankelijk van Engeland. Ruim een kwart eeuw geleden reisde ik als journalist voor Dagblad de Limburger undercover naar een totalitaire openluchtgevangenis die uit geldgebrek het ´Bezoek Birma Jaar´ lanceerde om de massatoerist te lokken. Een beklemmende herinnering. Vandaag deel 1.

Het begon meteen goed toen ik per taxi op weg van het Mingaladon-vliegveld naar de hoofdstad Rangoon een sympathiek welkomstbord van de junta onwaarde. De tekst: ´De wil van het volk: alle interne en externe destructieve elementen moeten worden vernietigd.´

Ook zag ik de mascotte van het toerismejaar: een metershoge meisjespop die niet alleen arriverende toeristen begroette, maar vooral leek te zwaaien naar twee tanks die op een hellingbaan de orde stonden te handhaven.

De toon was gezet.

Ik citeer uit de eerste van twee reisreportages die ik voor de krant schreef: ´Tatmandaw, het leger, wijst de taxichauffeur met een vies gezicht naar een kazerne. Hij schiet met een denkbeeldig pistool in de lucht. ´Pang pang.´

Net als veel andere gewone Birmezen praat hij trots over Boguoke Aung San, de vader van de Birmese onafhankelijkheid. Hij is de vader van ´the Lady´, Aung San Suu Kyi, momenteel voor de zoveelste keer gedetineerd, en de vrouw over wie Birmezen niet mogen praten met buitenlanders.

Aung San Suu Kyi – ik mocht in Rangoon niet eens in de buurt van haar huis komen - won in 1991 de Nobelprijs voor de Vrede, toen ze Birma leidde onder streng toezicht van de generaals. Ook toen ze weer minister-president was, kwam die Nobelprijs in een schril daglicht te staan toen ze tolereerde dat het leger en boeddhistische milities een bloedbad organiseerden onder de islamitische Rohingya-minderheid. 740.00 Rohingya´s ontvluchtten Birma, naar Bangladesh. Talloze anderen werden levend verbrand, verkracht of doodgemarteld, ook door boeddhistische knokploegen.

Ik weet niet of die toen al werden opgehitst door Wirhathu, de ultranationalistische boeddhistische monnik die deze week van de nog altijd enthousiast moordende junta een prestigieuze staatsonderscheiding kreeg om zijn ijverige inzet om de religieuze haat tegen moslims te bevorderen.

Rangoon, nu Yangon, is bezaaid met goudkleurige pagodes en dromerige koloniale gebouwen. In de buitenwijken dringt de jungle als vanzelf door. Toen waren er sterke aanwijzingen dat iedere economische activiteit van enige betekenis in Birma te maken had met het witwassen van drugsgeld. Myanmar was behalve Het Gouden Land ook de onbetwistbare nummer een van de Gouden Driehoek. Dat grensgebied van Birma, Thailand en Laos was destijds de grootste papavertuin ter wereld.

Terwijl de militairen bezwoeren dat het drugsprobleem op een haar na gevild was, werkten ze achter de schermen innig samen met Khun Sa, toen de machtigste drugsbaron ter wereld. De ´Prins van de Dood´ dreef onder veel meer een binnenlandse luchtvaartmaatschappij die de Birmezen gniffelend Air Opium noemden.

In mijn hotel hoor ik ´s avonds in mijn kamer de MIS, de geheime dienst bellen met de receptie, mijn kamer met een grote spleet onder de deur ligt vlakbij. Ik hoor de receptioniste na een lange inleiding traag mijn naam spellen, en het nummer in mijn paspoort.

Ik weet dat vooral alleen reizende toeristen met argwaan worden gevolgd; groepsreizen zijn comfortabeler te controleren, en niet lang daarvoor was Trouw-journaliste Minka Nijhuis in de beruchte Insein-gevangenis gegooid en het land uitgezet. De Southern Comfort uit mijn reistas smaakte me goed die avond.

Ik maak nader kennis met de paranoia van de politiestaat. In een theehuis vraagt de tengere San, in de traditionele wikkelrok voor mannen, me vriendelijk maar indringend naar het doel van mijn solitaire reis. Hij beweert journalist te zijn, maar hij ruikt naar een slecht acterende Stasi-verklikker.

Retorisch vraagt hij me naar de bedoeling van mijn tocht door het nieuwe toeristenwalhalla van Azië. ´Wat doet u in Yangon? U bent leraar? Heeft uw school nu vakantie?´ Hij kijkt me strak aan. Ik probeer neutraal terug te staren, zonder mijn ogen van de zijne af te wenden. Het lijkt te werken, want San laat me na de thee gaan.

Birma is in potentie een steenrijk land, maar sinds mensenheugenis verscheurd door burgeroorlog en afscheidingscampagnes door de talloze etnische minderheden. In de praktijk was het een van de armste tien naties ter wereld. De vijf dollar entree die toeristen moesten betalen bij de Shwedagon-pagode, waren het maandsalaris van een Birmese onderwijzer.

Amnesty International noemde Birma destijds een detentie-oord zonder muren.

In het Engelstalige staatsblad Het Nieuwe Licht van Birma lees ik dat het ministerie van Gezondheid het plan Gezondheid voor Iedereen heeft gelanceerd. In het jaar 2000 zullen er in Birma geen zieke mensen meer zijn, is de teneur van het artikel.

Ik citeer uit mijn reportage: ´Een westerse diplomaat lacht schamper om de sociaal-realistische retoriek van een geciteerde minister. `Iedereen gezond? Dit land wordt geteisterd door tbc, aids en chronische ondervoeding. In sommige gebieden is een kwart van de mannen verslaafd aan heroïne. In de ergst getroffen regio´s is 95% van de junks seropositief. Een wereldrecord dat waarschijnlijk nooit gebroken zal worden.´

Het probleem is, verzucht de diplomaat, dat de slachtoffers zelf niet weten dat ze hiv-besmet zijn. ´Ze hebben namelijk nog nooit van Aids gehoord. In de shooting-galeries, waar ze voor een schijntje hun heroine kopen, stoppen ze een arm door een loket en krijgen een shot toegediend met steeds dezelfde spuit. De gevolgen laten zich raden. Het Birmese gezondheidssysteem, legt de diplomaat uit, is opgezet naar het socialistische voorbeeld van Cambodja en Laos. ´Ze zetten ergens een gebouw neer en noemen dat vervolgens een ziekenhuis. Het hele systeem is een grote leugen.´

Een Westerse arts in Rangoon vertelt me dat hulporganisaties als buitenlandse spionnen worden gezien. Hij beklaagt zich over de methodes van het regime. ´Ze willen af van de sloppenwijken en deporteren de mensen vervolgens naar satellietsteden. Aan voorzieningen denken ze niet, omdat het ze kennelijk niet interesseert.´

Onder geen voorwaarde wil de dokter zijn naam vermeld zien. Zijn organisatie is geïnfiltreerd door de geheime dienst. En zijn telefoon wordt permanent afgeluisterd, zegt hij laconiek. Een staatsreprimande kreeg hij al. ´Ze zeiden: we dachten dat jij hier was voor de gezondheid van onze mensen, but you talk shit about us.´

Morgen deel 2: Alles voor boeddha in Birma.

[manoninoslo]

9/09 - 9/10

Ennnn er is weer een maand voorbij en dat betekent... EEN NIEUWE BLOGPOST VAN MANON JOEPIE

Ik ben blij dat jullie allemaal even enthousiast zijn dus laten we er meteen invliegen!

Een lijst van velen

Sinds mijn aankomst ben ik vreemd genoeg in de ban van lijstjes geraakt. Een lijst tv-programma’s om te kijken (VRT NU is hemel), dingen om te eten wanneer ik terug in België ben (ik mis frietjes), en als laatste en belangrijkste (althans tijdens mijn verblijf): een lijst van dingen te doen en te zien in Oslo. Die steeds maar langer en langer werd. Ik had al snel door dat ik nog amper iets had gedaan na een maand hier. Daar ging ik verandering in brengen.

Op excursie

Mijn eerste stop was een voedselmarkt bij de haven die nogal teleurstellend (lees: duur) was. Daarna ging ik dan maar naar het gebouw waarvan ik dacht dat het stadhuis was. Niet dus, kwam ik te weten toen ik hoorde dat het niet gratis zoals gedacht was maar betalend. Het duurde ongeveer de volledige twee minuten voor ik door had dat ik in het Nobel vredehuis stond en dat het gigantische gebouw waar ik praktisch naast stond dus het eigelijke stadhuis was. Slim. Een echte local ben ik duidelijk. Het stadhuis, waar ook de Nobelprijs voor de vrede wordt uitgereikt, is vanbinnen beschilderd met felle schilderijen en er is ook een mooi uitzicht over Akerbrygge, de jachthaven van Oslo.

Ik had nog veel meer plannen om dingen te zien en te bezoeken maar opeens kwam er een nogal onwelkome gast: regennnnnn. Zoveel regen. Er zijn ettelijke plannen letterlijk in het water gevallen. Na vrijwel steeds zonnig weer te hebben gehad zat het weer plots in een serieus dipje. Ik moest ook voor het eerst mijn verwarming aan zetten, een triest moment aangezien ik mij voorgenomen had om dat niet te doen. Ik ging ook geen truien dragen voor dat het oktober was (kwestie van principes te hebben) maar dat is ook mislukt.

Nacht, cultuur, en, opnieuw, de onvermijdelijke regen

Eén avond gingen we ons niet door de slechte weersvoorspellingen laten tegenhouden: Kulturnatt. Een speciale avond waar allerlei culturele plaatsen verspreid over heel Oslo ‘s avonds hun deuren opzetten en mensen gratis binnenlaten.

Na een stop bij een nogal zielig en opnieuw duur foodtruckfestival, vertrokken we naar de Freia chocoladefabriek (Freia is een beetje de Milka van de Noren, ook zonder echte goede chocolade). We werden verwelkomd door lakeien en kregen meteen gratis snoepjes aangeboden. Het doel van de avond in de fabriek was wel niet wat wij ons hadden ingebeeld. Wij dachten namelijk dat er een mogelijkheid was om te zien hoe chocolade gemaakt werd maar het was eerder een bezichtiging van de Munch frescos die daar in de kantine geschilderd zijn alsof het niets is. En ook de Freia tuin had een nogal uitgebreide kunstcollectie, die net ietsje te elite was om echt samen te horen met iets industrieels als een fabriek. We stelden er ons geen vragen bij want er was ongelimiteerd gratis chocolade en dat was belangrijker.

Vervolgens trokken we naar het Noorse parlement dat we uitzonderlijk van binnen in konden bekijken, met een gratis koffie en goodiebag in de hand, Noren houden wel van gratis dingen weggeven. Onze laatste stop was het militaire fort Akersfort dat in het donker nogal spooky vibe kreeg met grote kaarsen die de weg wezen. De regen werd nogal opdringerend en we beslisten om onze toch wel succesvolle avond daar af te sluiten.

Are you guys trying to ruin my life?

Nu op naar een minder tof aspect van mijn verblijf hier: iedereen die fockt met mijn kot. Ze zijn overal rond de studentenstad waar ik woon druk aan het werken om de werken af te krijgen voor de winter. Het is dus niet ongewoon dat ik wakker word door geboor of getimmer of door een modderige straat moet om ergens te raken.

Maar op een dag kwam ik rustig terug van de winkel om te zien dat onze keukenkasten uit elkaar gehaald waren en dat er een gigantisch (denk de grootte van een 8-jarige) gat in onze keuken zat. Wat ik dan verstond van de veel te snel pratende Noor is dat er een probleem was met de leiding en dat ze het water moesten afsluiten. Ik heb dus mijn potten en pannen in mijn douche mogen afwassen. Deze werken hebben al bij al bijna een maand geduurd en zijn nu eindelijk klaar. Ik was al vergeten hoe onze keuken er normaal uit zag. Een paar dagen later is de electriciteit ook eens uitgevallen toen ik in de douche stond, een ervaring die ik niet meer wil herhalen, om het heel dramatisch voor te stellen: ik dacht eventjes dat ik zo ging sterven.

De verlossing

Ja, ze kwamen als reddende engels in nood... de friendosssss (hey, ik weet dat jullie dit lezen, toppers) Het was eindelijk tijd voor een bezoek van Laura, Elisa, en Wannes. Kwestie van zoveel mogelijk tijd samen te kunnen spenderen, heb ik op hun appartementje gewoond voor een week.

We hebben de week als echte toeristen gespendeerd met als hoogtepunt toch wel ons uitje naar de eilanden die op 10 minuten van Oslo liggen. We namen de boot (wat in Oslo deel uitmaakt van het openbaar vervoer) met onze lieve matroos Marcus naar vier verschillende eilanden waar we gewandeld hebben, gechilld hebben, en veel fotos hebben getrokken. Op Huvudøya vind je een ruïne van een 11de eeuws klooster die stilletjes aan overgroeid wordt met bloemen en planten waar de plaatselijke bewoners, een kudde schapen, dan weer olijk van geniet.

Een bezoek aan de Skam-school (voor diegenen die niet weten wat Skam is, een fantastische Noorse serie, noem het een cult-klassieker) mocht natuurlijk ook niet missen (voor Laura en mij dan, Elisa en Wannes gaven er niet zo veel om). Gelukkig was het zaterdag want dat is een echte school met echte leerlingen en zoveel toerist ben ik nu ook weer niet. Als afsluiter van de week zijn we nog naar mijn geliefde Sognsvann-meer gegaan voor een wandeling en (nog wat) foto’s

En toen moesten ze terug naar huis 😔 Ze hebben mij wel veel leuke, handige en lekkere cadeautjes gegeven waar ik nog steeds aan van het genieten ben.

Back to reality

Ooooohh, dat deed pijn, bye bye vakantie-gevoel. Zoveel pijn dat ik mij met moeite naar mijn lessen moest slepen. Om dat dan later in de week wat tegen te werken ben ik dan maar gaan shoppen met een vriendin (dat gevoel wanneer je als twee buitenlanders in een massa Noorse Lush medewerkers staat die allemaal net iets te opdringerig zijn) en gaan wandelen met een andere.

En toen had ik twee gasten over de vloer (op de vloer als we heel technisch gaan zijn): Laurien en Laura. Laurien is een vriendin van thuis die ook Engels-Zweeds studeert en die als enige uit mijn klas ook haar Erasmus in Noorwegen doet (grappig genoeg zit ik veel dichter bij mijn vriendjes in Zweden dan bij haar in Bergen). Laura is haar kotgenoot en is, zoals ongeveer de helft van de Erasmus studenten in Noorwegen, Duits. Veel heb ik ze niet gezien, ze waren hier met hun eigen groepje mensen en ik had ook mijn eigen plannen maar het was wel tof om Laurien te zien, al was het maar voor die paar uurtjes van ‘s avonds tot ‘s ochtends. We hebben in juli/augustus samen zo hard geleden onder de vervroegde herexamens en heel die ‘genoeg studiepunten behalen’ stress en hier zijn we beide, allebei al bijna halverwege van ons verblijf.

Belgen en Indiërs

Verrassend genoeg zijn er een aantal mensen in Oslo die ik via via ken, wat dus eigenlijk betekent dat ik hen niet echt ken. Ik moet toegeven dat het nogal beanstigend is om werkelijk contact op te nemen met die mensen en dat ik dat dus nogal heb uitgesteld. Gelukkig zijn zij vaak volwassener dan ik ben en nemen ze af en toe het heft in eigen handen. Luk, een onbekend deel van mijn soort van aangetrouwde familie, woont hier met zijn lief en stelde voor om eens af te spreken terwijl zijn moeder (die ik wel ken) in Oslo was. Aangezien Neha, zijn lief en tevens ook een Indische, zin had in voedsel van haar thuisland zijn we dan vertrokken naar Grünerløkka, de immigrantenbuurt van Oslo op zoek naar Indisch voedsel. Na niet lang zoeken vonden we een restaurant.

Het was er tof, wel een beetje druk maar er was zeer vriendelijk personeel. Na besteld te hebben, zijn we dan uitvoerig beginnen babbelen. Vooral Neha was heel geïnteresseerd in alles wat ik hier deed en ik heb het haar dan ook met veel plezier verteld. Het is altijd wel tof om met mensen te praten waarvan je weet dat ze hier ook relatief nieuw zijn en vaak dezelfde problemen ondervinden. We spraken over de moeite om Noors te spreken en te verstaan en de moeilijkheid om Noorse vrienden hier te maken. Mijn teller staat nog steeds op nul na twee maand maar Nehas ook en zij is hier al een pak langer. Ik ben blij dat ik niet de enige ben.

Het rijke Indische eten werd mooi gepresenteerd en was zeer lekker, een leuke afwisseling op mijn soms nogal droge maaltijden. Ja, de diepvries is nog steeds koning in huis.

...

Voila, dat was de samenvatting van mijn maand. Ik hoop dat jullie er ook een leuke op hebben zitten en jullie zijn hier terug welkom volgende maand! Er staat een maand met hoog bezoek op het programma!

Ha det fint!

(p.s.: er is ook een post met een paar fototjes :) https://manoninoslo.tumblr.com/post/178948212719 )