#mukha na kong gago

[elliiesworld]

"How Many Ice You Can Handle?"

Contains: dirty talks, lap sitting (dom!Sun receiving), name calling (daddy for Sunoo and baby for reader), putting ice into the reader's priv!part, cursing. – /:remind me if I forgot something:/

Minors Do Not Interact ! 🚫

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

"Pst" Rinig na tawag ko. Tumingin ako sa kabilang dako ng couch at nakita si Sunoo na umupo doon with manspreaded look. He smirked at me and tapped his lap, signing me to sit on it. Tumayo ako at pumunta sa kaniya nang nakakunot ang noo ko.

"tangina, ano nanaman gusto niya?" I thought of myself at lumapit.

"Sit" utos niya sa akin at tumango sabay upo sa lap niya. Gago? I felt his hard bulge underneath my skirt na nasa loob ng grey sweatpants niya. Nanood nanaman 'to. Biglang natigil ang pag-iisip ko nang dinakma niya ang aking mukha at hinalikan nang para bang siya ay gutom at may libog.

I whimpered between the kiss and wrapped my arms around his neck as he deepens the kiss, he entered his tongue inside my mouth as it dance along with mine.

"napakasarap talaga ng dila niya" while kissing him, I thought of something. I started to imagine the feeling of his tongue inside me. Naiisip ko kung pa'no niya dilaan ang basa kong puke na parang ito ay isang lollipop lamang.

I stopped with my thoughts nang naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko at bumaba ito papunta sa aking buttcheeks. He broke the kiss and smirked.

"tangina, Uno. Ang random mo" sabi ko at ngumuso, bigla niyang hinalikan ang aking pisngi. "Naninigas ako, at alam mo na kung ano ibig kong sabihin"

"try to masturbate yourself, may monthly period ako ngayon eh" I said as I tried to excuse myself sa kalibugan niya.

"nakita ko yung period tracker mo, kakatapos mo lang nung isang araw." He said and smirked at me.

"Uno, masakit pa rin eh" I said and pouts, nag-isip siya at ngumiti. "Let's try something new kaya?" Sabi niya at ngumisi. "How about let's see how many ice it can fit inside of your wet pussy?" Tangina, sabi ko na eh. Kakaiba nanaman nasa isip nitong lalaking 'to.

I sigh and nodded, because I want to try it to but it sounds painful. "Let's see if five ice can fit inside."

TANGINA LIMA AGAD? Pero sige, basta siya.

Pinatayo niya ako at sinunod ko ito nang pumunta siya sa kusina at kumuha ng ice cubes. Mga stars na shapes pa ang kinuha niya shet?

"get naked, baby" sabi niya at sinunod ko ito at nagmadaling tinanggal ang skirt ko kasama ang cycling at panties ko.

He bowed down to see my already wet pussy na kanina pa nabasa dahil sa napakatigas na tite niya.

He chuckled before putting one ice na walang sabi ng warning, at ang masama pa, sinagad niya ito.

"TANGINA UNO! ANG SAKIT!" Sabi ko sabay ungol at napakapit nalang sa blanket underneath myself.

He continues to put ice until it reached four ice at sumisikip na ang puke ko.

"isa nalang at kapag kinaya mo, i-try nating gawing sampo" sabi niya at napapikit ako at umungol nang malakas dahil sa sobrang sagad nito at sa lamig.

Bigla naman niyang idinagdag ang tatlo.

"FUCK!! DADDY, PLEASE!" I beg for some mercy and he chuckled. He added three ice into my pussy at ang dalawa ay malapit nang iluwa ng puke ko.

"and...ten" he smiled and pecked my pussy as I moaned and reached for his hand, "daddy, it hurts.."

"Shh, malapit nang matunaw yung iba, baby." Sabi niya with soft and gentle voice na para bang wala siyang ginawang kalibugan sa puke ko.

Hinubad niya bigla ang kaniyang grey sweatpants kasama ang underwear niya, nilabas niya ang kaniyang matigas na tite.

"time to repay me, baby, for the pleasure I gave you. Kainin mo ng buo ang tite ko habang hinahantay natin yung mga yelo sa puke mo na matunaw. Later on, we'll have ten rounds." He said and smirked

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

Listen to:

while reading for the best experience:)

[bluerthanblue-excerpts]

Magkatabi Ngunit Hindi Itinadhana

Ang taray tingnan ng babaeng ito.

Akala ko ako lang ang nakatingin. Hindi pala. Meron pa. Isa. Ngunit hindi niya alam kung bakit ang mga mata niya'y dumadako sa iyo pero kahit ganoon hindi ko lang napigilan ang sarili kong magkagusto sa isang babaeng mahilig sa libro, tahimik, masyadong malihim at mataray ang mukha. Nahihiwagaan ako kagaya ng kaibigan ko at pareho ngang nagagandahan. Kahit pa sabihing maraming magaganda sa mga mata ko. Bukod-tangi ang ganda mong natural at hindi pilit at noong nakita ko mga ngiti mo kasama ang babaeng gusto rin ng isa ko pang kaibigan, alam mo ba kung ano ang naisip ko? Kung puwede lang.

Sinuwerte yata ako sa sumunod na taon dahil magkatabi tayo. Nasisilayan ko mukha mo sa malapitan kahit sa isang subject lamang at lagi ka pang nagtataray. Puro ako kalokohan, oo at hindi yata nakakahinga nang matiwasay kapag wala akong tsismis na nasagap. Mukha man akong gago, madaldal at makulit ang lahi sa iba, inoobserba ko ang paligid ko. At masyado akong pakialamero. Kaya noong nabasa ko ang mga liham mo para sa kaibigan ko. Ngumingiti lang ako pero unti-unti na naglaho iyong kapiranggot sana na pag-asa.

Bakit hindi ko sinubukan? Bakit natatakot akong tawirin ang pagkakaibigang inialay mo nang hindi mo namamalayan? Dyahe, naunahan mo ako at hanggang magkaibigan lamang tayo. Sa bata kong puso noon, tinawanan ko na lang ang sarili ko. Para akong baliw sa kakatawa pagkatapos kong madiskubre ang lihim mong matagal mo na palang tinatago. Tawang kahit papaano'y nasaktan. Bakit ba magkatabi tayo ha? Kahit pa nalaman ko na ang katotohanan, alam ko pa rin sa sarili ko na hanggang doon lang ang meron sa ating dalawa. Di ko alam kung natibag ko ba ang harang mo sa mga tao pero kontento ako na natatawa ka na lang sa kakornihan ko. Kahit mukha na akong ewan at payaso na sa paningin mo basta lang masilayan ko paulit-ulit ang mga ngiti mong ipinagkakait mo sa mga taong hindi malapit sa puso mo.

Ako ba? Malapit ba? Kahit paano ba ngingiti ka kapag nagkita tayo ulit? Ngunit hindi. Naningkit lang ang mga mata mo at alam ko na sa kabila ng ngiti ko, may ideya na ako kung bakit gusto mo na lang magtago na parang kuhol. Andoon na sa nailathala na libro ang kuwentong parte ng iyong sikreto - ng iyong mga liham. Paglipas ng taon, siguro dahil bata pa ako at hindi lahat sineseryuso, masaya ako para sa iyo at sa kaibigan kong magulo din ang utak pati ang puso. Ang suwerte ng gago eh mas matino naman ako doon at mas magandang lalaki. Pero alam kong isa lang akong pusit sa paningin mo at hindi lang naman ako ang pusit sa paningin mo. Siya. Na nasa mga liham. Dati, ganoon din siya lalo na kapag ayaw mo sa pinaggagawa ng kaibigan ko.

Gusto kong magpasalamat na sa kabila ng maikling panahon na magkatabi tayo, hindi na ako iba sa iyo. Hinayaan mo akong makapasok sandali sa mundo mo. Masayang-masaya ako na makita kang kasama ang matalik kong kaibigan. Masaya akong hinayaan kita noon at hindi ko na tinuloy ang balak ko na nasa isip ko lang.

Ang panahon nga naman. Parang kailan lang, para akong ewan na magkatabi tayo noon. Ngayon, umabot na tayo sa puntong sinisingkitan mo ako ng mga mata mo kapag pinagbibigyan ko ang prinsesa ninyo ng kaibigan ko. Mana sa 'yo eh. Nagmana nga lang ang kakulitan ng sira-ulo kong kaibigan.

Wala kang alam. Wala kang kamalay-malay na nagkagusto ako sa iyo noon. Hanggang sa ibinulgar ko na ang sarili ko sa engagement ninyong dalawa. Gusto ko lang ihayag ang kinikimkim ko na dati at tama ang desisyon ko dahil maluwag na sa pakiramdam.

Magkatabi ngunit hindi magkatadhana. Pero magkaibigan hanggang sa may mga anak na. Binibiro lang yata tayo ng panahon.

Mataray ka pa rin ngunit maganda.

Pero hindi na ikaw ang pinakamaganda sa paningin ko.

Seatmate.

[walaumalistulog]

Binisita ko ang kaibigan ko today sa kabubukas na meryendahan sa tapat ng milktea cafe ng mama niya. Napapansin nila na napapadalas ang pagdalaw ko. Well, natutuwa sila at laging puno ng halakhak ang bawat mga kwentuhan. Sana naman umorder ka na ngayon. Oo, Tita, o-order ako ngayon. Well, Friday, so I decided na mag-milktea. Ang tagal ko nang hindi umiinom ng milktea dahil nagsimula akong maging conscious sa blood sugar level ko simula nung isang taon dahil sa pasyente kong nagkaroon ng impeksyon ang paa mula sa sugat na hindi na gumagaling. Ending, pina-amputate. Ayoko nga! Takot kong sinasabi sa isip ko kapag naalala ko ‘yon. Well, nasa lahi na kasi namin ang jabetis. Ito na yata ang ilan sa mga inheritance na natanggap ko mula sa mga magulang ko. Sa lahat ng mamanahin, talagang sakit pa ang namana ko! 

Habang nagba-browse ng mga flavors, may dumating na bata na nanghihingi ng barya. Feeling generous ako, sabi ko, ilibre na lang kita. Kita ko sa mata ng anim na taong gulang ang sudden boost of bliss, kitang-kita sa mukha, na mukhang ngayon lang makakatikim ng milktea. Binilhan ko na rin ng french fries. Ang bilis naubos ng bata ang milktea, parang nangalahati na agad, wala pang ilang minuto. Ang bilis mo naman uminom! Bati ko. Ngumiti lang sa akin, nahiya na natatawa, kaya itinigil ang patuloy na pag-inom ng milktea. Sabay may dumating na bata, na mukhang mas bata. Apparently, kuya pala niya iyon. Ano ‘yang iniinom mo? Tanong ng mas nakatatandang kapatid. Well, kaya pala purposely niya kinalahati ay para sa kapatid niya. Napakabuting bata. Gusto ko rin sana bilhan pa ng isa pang milktea at fries ‘yung kapatid, pero naisip ko na mas malalim na nasaksihan ko walang kasakimang pagmamahalan ng magkapatid. Halos naluha ako sa nangyari kanina, hindi ko alam dahil sa tuwa, o dahil naiingit ako na buti pa sila may fries, samantalang ako ay wala. Ang saya pala makapagbigay ng maliit na bagay sa mga nagugutom. Kung tutuusin, pwede kong bigyan ng barya na lamang ang mga bata, pero mas gusto nila ang pagkain, dahil nabibingi na sila sa musika ng ganda ng mundo sa maingay na kalam ng kanilang mga sikmura.

Once in my life, na-feel ko na ako sa Vicky Morales sa Wish Ko Lang! sa GMA 7. Wihiiiishhh ko laaaanggg~~! Baka magtawag pa kayo ng kaibigan niyo, ha! Biro ko. Sabay nagpaalam umalis. Binilin ko sa mga bata na isama nila ako sa mga dasal nila ngayong gabi. Opo, sagot nila.

Pagkatapos ay nagtungo ako sa pinakamalapit na lotto outlet. Tumaya ako para sa 6/58 na may premyong higit isang daang milyon. Fucking shet! Ang sarap. Kumuha ako ng card, nanghula ng mga numero, hmmm… parang tatama itong 14! Saka itong 48… pati itong 27! Madalas na itong 16, eh… ay itong 59! Gago, walang 59! Kasabay ng panghuhula ko sa winning lotto combinations ay ang pangarap ko na sana, yumaman ako, para mas marami akong matulungan. At para makapunta na ako ng Machu Picchu. Ibinigay ko sa teller ‘yung ticket ko, ‘yung isa, lucky pick. Pagkatapos ay diretso ako pauwi.

Inilagay ko sa altar ang lotto ticket. Lord, baka naman! Ako naman, masyado nang mayayaman mga pulitiko sa bansang ‘to.

Pero what if, pasukin ko na lang ang mundo ng pulitika? Hamak na mas madali iyon. 

Pwede.

Napatingin ako sa tarpaulin ng isang pulitikong trapo na ang tsismis ay maraming patung-patong ng charges ng korapsyon.

Eww, nevermind!

[yawnzloverz]

⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆..⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆..⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚.⋆｡⋆☂˚｡⋆

After the storm

A Choi Yeonjun filo ff.

a/n: HAIII so sa mga makakita po nito on their dashboard with zero context, this is a filler to a fic that I am writing. Sunghoon is Y/n's crush in this fic but he is NOT the main love interest in the story. It is Choi Yeonjun. So please PLEASE do not be mislead by this filler 😭😭😭 To my readers out there, reading this is optional. It has no significance to the plot whatsoever since a lot of points made here will also be introduced a little later in the main story, but I recommend reading it too! The next Sunghoon pov wil be in a chapter next time, so stay tuned! Happy reading, lovelies! ^^

⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆..⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆..⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚.⋆｡⋆☂˚｡⋆

Chapter III - Back at One

Sunghoon's POV

Oct 7, 2023 Saturday, 12:48 pm

Humihikab akong bumaba sa tricycle. It's flattering to have peple stare, pero bait naman ngayon pa, kung kailan parang sabog na sabog ako. Napuyat ako kagabi sa sobrang alala ko kay Y/n-

Makakasama ko siya mamaya, same course nga pala kami! Pero sa dami namin, sino siya dun? I hardly have the time to learn my classmates and their names and faces. Medyo magkahawig din yung iba and magkakaparehas ng apelyido, kaya nakakalito Para sa'kin.

Pero may Sim Y/n akong natatandaan sa listahan. Medyo binilisan ko ang paglalakad papunta sa lecture hall. I held on to the tiniest bit of hope I had that she was ok. Kailangan ko siyang makita. Kailangan kong masigurado na nasa mabuting kalagayan siya.

Pilit akong sumiksik sa mga estudyanteng nagsisipasok. May isa pa nga, tumatakbo habang hindi matanggal ang tingin sa tarpaulin ng mukha ako. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o magui-guilty. Kasalanan ko pa pag nadapa siya. Pero parang pamilyar siya...

I scanned the room as soon as I entered, looking for her. Pero ang dami...Sumuko na ako. Hihintayin ko nalang na mag-attendance. Natulala ako nang tapikin ako sa likod ni Heesung, at Ricky.

"Pre, hungover ka?" Tanong ni Ricky "Epekto lang yan ng sobrang pagja-ARAY!" Malakas na sabi ni Hee kaya nagtinginan ang ibang estudyante. Tinusok ko siya sa tagiliran. "Bastos talaga neto oh" Sabi ko sa kanya. Nagtinginan sila. Medyo nailang ako kasi parang may usapan sila na hindi ako kasali.

"Sige na, sabihin mo na. Sino?" Heesung interrogated .

Ha?

"Sino- Ano- Pinagsasabi mo?" Nauutal kong sagot. Nahahalataan nila kapag may problema ako.

"May bago kang chick pre?" Tanong ni Ricky.

"Hindi, gago" Matalas kong sagot.

Hinantay ko na mag-attendance, pero hindi! Buga lang nang buga ng mga malalalim na salita ang prof namin. May sense namana ng sinasabi niya, at makakatulong din 'to samin lalo na't nalalapit na ang midterms namin, kaya nakinig nalang ako.

Nasa kalahati na kami ng lecture nang mapansin ko sa gilid ng mata ko na may nakatitig sa akin. Sinubukan ko siyang tignan sa peripheral vision ko, pero hindi ko makita nang malinaw ang mukha. Tinignan ko ang nakitingin at-

Siya yung kanina! Yung nakatingin sa tarpaulin ko kanina! Pero...

Teka....

Nilabas ko ang phone ko at pumunta ako sa Instagram. Binuksan ko ang account ni Jake at nag-scroll ako sa account niya.

"Sim Jaehyun and 6 others."

I clicked the '6 others' and scanned the list.

aerichandesu....kaikamal_huening...niki.png...chaewonniee....

There she is.

Y/nsimm._

Siya nga. Siya nga ang nakatitig sa akin.

Gumanti ako ng tingin. Tinitigan ko din siya.

"Awit pre type ka" Bulong ni Heesung. Pinili ko nalang na hindi siya pansinin.

She's a lot cuter than I expected. Ang pinaka-memory ko lang kasi sa kanya, yung nangungulangot siya sa 5th birthday party niya.

She looks like she's hinting na gusto niya akong kausapin. Or maybe she's drifting off in a daydream? Anyways, I should go up to say hi, or ask her out for coffee....for old time's sake.

Balita ko, kakaahon niya lang sa matinding break up. Maybe this can help her relax a bit.

But what if she takes this the wrong way? 

I snap back to reality nang bigla niyang iitsa ang ulo niya sa kabila. So the staring was unintentional?

I feel Heesung's arm nudging my side. He points at her direction.

"Kakilala mo ba yan tol?" Tanong ni Heesung.

"Oo, kababata ko 'yan eh. Hindi na nga lang kami nag-uusap."

"Bakit?" Tanong ni Ricky.

"...Family problems lang..."

Tumango nalang ang dalawa at hindi na nagtanong. They must've noticed how uncomfortable I am.

Nang mag-ring ang bell, mabilis siyang tumayo pero hindi siya agad lumabas. Hindi rin naman siya makakalabas, lalo na't nag-stampede sa may pintuan. Lumakad ako papunta sa kanya, babatiin ko sana siya, kaso nakita niya ako at tinititigan niya akong maglakad. Hindi ba nanunuyot mata nitong babaeng 'to? Nang medyo palapit na ako, umiwas siya bigla ng tingin. Natatakot ba siya sa'kin?

"Miss Sim?" Mabilisan kong tanong. Dahan dahan niya akong nilingon. This is the first time I see her adorable facial features up close again in twelve years. I felt a sense of longing, or that's one way to put it.

I missed her.

"Sim Y/n right? Do you have something you want to tell me?" Nagtanong na rin ako, just in case. Kaso parang umakward lalo, mukha akong assumero.

"Ahh, wala naman" She said it a little slowly na medyo nauutal. Halatang halata sa mukha niya na kabado siya. Parang sanggol na kinikilala yung mga nasa paligid nila. What if, hindi niya na talaga ako maalala? And I'm just another creep who goes up to say hi to her? But one thing I know, her guard is up. I badly want to compliment her, to tell her na "Ako 'to, si kuya Sunghoon mo."....Just so that we can relive the bond we once had as kids.

But for now......

Tumango ako.

"Oh, kapatid ka ni Jake, right? Who would have thought na magiging ganito pala kaganda ang kapatid ni Jake. Buti 'di ka nagmana sa kuya mo. haha." I tried to make her aware na close kami ni Jake, while dropping compliments too.

And she smiled.

I don't know if it's the nostalgia, or the satisfaction of succesfully making her smile, but my heart melted at the sight.

"Ako nga pala si Sunghoon, nice to meet you." After twelve years....

She shaked my hand and the warm feeling came rushing back. I just want to hug her, while we both cry. Pretending that we are still in the treehouse where we once played 'family'.

"Sim Y/n, nice to meet you rin." Her voice was soothing. It made me feel safe.

"Hey um, if you want, we can go for coffee, maybe? Or take a snack?" I ask.

"Sure! I'd love to!" I smile at her enthusiasm.

We hung out at the nearby coffee shop while chatting. We talked about each other. Or rather, she talked and I listened. Hearing her voice, all matured and now speaking with more intelligence after 12 years....it made a part of me sink.

"Naaalala mo pa ba ako? Yung totoo." Tanong ko.

She was a bit taken aback by the question, but she soon answered.

"Siyempre naman, never kitang nakalimutan. Not even once." sabi niya habang nakangiti.

Hindi ko naitago ang ngiti ko. So she does remember me. I took a big sip of the ot coffee to atleast prevent the tears welling up at my tearducts.

Time flew fast, hindi namin namalayan na magaala-sais na pala. Ihahatid ko sana siya kaso may dadaanan pa daw kasi siya after.

I bid her goodbye and watched the tricycle drive off until I couldn't see her anymore.

Atleast ngayon alam ko na...na she still remembers me. 'Yan ang mahalaga para sa'kin.

.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚˚｡⋆.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚˚｡⋆.⋆｡⋆☂.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚˚｡⋆.⋆｡⋆☂˚｡⋆｡˚｡⋆.⋆｡⋆ HAYSTSTSTTS NADELAY NANG NADELAY JUSQ 😭 😭 😭 😭  MASAMA KASI TALAGA PAKIRAMDAM KO HUHUBELS Saka hindi ko pa tapos yung chapter 3, ifafinalize ko muna bago ako magpost ng sneak peek. Sa mga nakaabang sa tiktok acc ko, hindi po ako makapagpost ng maayos na slideshow 😭 😭 😭 Pero parehas lang naman po yung nakapost dito at nakapost doon. As always, comments are open for opinions ^^ I hope you guys like this short filler and please comment if I should do more stuff like this in the future! Thank you lovlies! 💞

-val 🧸

[dirtychilledheartbreak]

i skipped work last night. supposedly vl ko this week. it's plotted in our weekly calendar/ tours of duty. kaso last minute they changed it (but hindi na ung calendar), at pina-report ako sa work for 1 day, monday. and then tuesday daw ulit. then yesterday, i-vl ko lang daw ung Thur Fri para i don't have to file leave since holiday un. so they asked me din to report on the Wednesday shift.

naumay na ko yesterday shift pa lang kasi 'di ko talaga gusto nangyare sa usapan. weeks ago pa planned VL ko and they promised this kasi nga they wanna make it up for what happened last yr na back to back classes i was able to go only for 2 vls.

exhausted na ko. sobrang daming compromises just for this fucking job, wc i hate now. hindi na ko masaya. parang gago, bigla na lang din ako naiiyak while on duty so magtatago pa ko sa restroom. ayoko rin nakikita mukha ng manager ko. para kong lalagnatin. but i have to deal with them everyday.

i recently closed my class and i got 85% throughput. nakabawi ako sa previous class kong 78%. and tangina wala naman lang akong feedback na magandang nareceive. so i bought myself malaking ice cream para when someone ask, sabihin ko I'm celebrating my perf from my recently closed class. pero wala namang may pake. may pake lang kapag may escalation ka. sabagay, lahat naman kami parepareho napapala. "thanks for doing your job." ang gago.

[benefits1986]

suwitixpitixxx

How to say I love you without saying it out loud? Boogsh.

JICYMI mga dhzai, may mga panahong pawang katotohanan lamang ang "Love You More than I Can Say" palusot. LELS. Also, love is action word, however, syempre, dun tayo sa matic na we're not an assumptionista after all. LOLOL. -Yosi break ng walang pasabi at 3 am sa labas ng ospital or wake just because the mood is in full swing usually 'pag malapit na ang full moon (Awooooo) featuring month-end report na tacccaaangggkaaaa.

-'Pag hatid ng laptop atbp sa bahay kahit ayaw papasukin sa gate

-'Pag adjust ng timezone para makipagkamustahan kahit masungitan ng malala

-Magluto ng sa abot na salat na kapasidad at pake kahit may kaganapang major-major sa pamilya with matching poor knife skills sa canned goods of the day

-Paglalapag ng cards on the table kahit sinabihan mo ng non-negotiable ang mga kagustuhan aka life goals niya with matching very structured way of negotiating with timelines pang well-spaced and holistic

-Pagbabantay sa'yo ng tulog ka kasi may times talagang parang deads ka na na mala-aso kong makulit

-Pagpapahiram ng full gears kahit may photowalk siyang pak na pak. But wait, there's more: Oks lang daw kahit matagal ang full gears sa puder ko.

-Pag-sneak in sa circle of friends kahit ayoko bilang umiinit ang ulo ko kahit malayo pa lang siya (Kawawa)

-Paglalaan ng pake kahit napaka busy at pressure cooker mode na ang mga ganapang pandangal at nakakawalang dangal

-Pagiging nonchalant na fluid akong nilalang at oks lang na weird ang itchura kong punggok na ma-pimples mala bulutong tubig dagat pa

-Pagpapakawala ng PL 'pag mainit ang ulo ko sa lahat ng bagay tulad ng innate traffic sa kalakhang Maynila lalo 'pag stuck sa Skyway

-Pag-skip ng weekly family dinner kahit immortal sin sa household nilang pristine x vintage vibe

-Pagpatol sa panood ng musical na hindi Wicked or Miss Saigon just because gusto ko ng small stages na mala-indie kahit na pagod-pagod talaga siya to the point na nakakaidlip na siya sa sobrang pagod

-Pag-highly recommend na mag-steak kahit ayoko dahil I don't see the point honestly kahit seated Kobe beef pa ang labanan (Pasensya na talaga. Karne is not life e. Seafood-e is.)

-Pagsita na bakit 'di medium rare ang steak na naibigay sa inyong abang-lingkod kahit oks lang naman din ang medium well (o OCD levels and werpa trip mode niya malala)

-Super sungit sa lahat pero bahag-buntot sa noona niyong gago levels 1000000000x.

-'Di pag ayaw sa mga linyahan kong nakakapulbos ng ego at kaibuturan.

-Pagkuha ng tsinelas sa napakalayong parking upang hindi madapa ang noona niyong lampa levels 100000 dahil sobrang legit ng sangria na 'di umaayaw (Tamad maglakad 'tong nilalang na 'to.)

-Paghalina sa noona niyong walang pake sa mga spaces na 'di ko inaakalang magiging life-changing na 'di natin puwedeng ma-CTRL + ALT + DEL

-Pagiging meek after a good round of heated aka sumisibat discussions about why the ego is better over heartbreak. Sabay may pakawalang: Now, I understand.

-Pag-check sa eyeliner ko after super fucking ugly cry fest para sure na mukha pa rin akong strong, independent biatch kahit grabe naman talaga po ang hugot-lagot sa life.

-Pag-give way sa pagbabayad ko ng toll fee kahit apaka dami naman talaga niyang kapasidad to shoulder the fee and everything else (We the hampy, loud and proud lagi.)

-Pag-ayos ng napaka shitty schedule niya para sa mga bagay tulad ng malayang paglikha na honestly, mainstream naman na rin.

-Full support sa mga bagay na wala namang kwenta tulad ng grad school dreams sa napakalayong lupalop AND pakikisuyo na sabayan akong mag-grad school. Syempre, may maimpit tayong pag-pigil dahil umiinit talaga ang ulo ko sa pagkita pa lang ng tutok ng bumbunan niya. HAHAHAHAHAHA.

-Pag-debunk sa worldview ko na late ko na nasimulan ang career carera ko kahit napaka accomplished niya simula toddler years.

-Pag-amin na mali siya kahit ayaw niya talagang mag-sorry.

-Walang gatol na oks lang ang kabobohan ng passenger princess na 'di expert navigator involving a 98 KM detour.

-Pag-very good sa noona niyong 'di mahilig mag-sorry at napa-sorry sa kashitan sa ngalan ng maling pin na nauwi sa 98 KM detour with matching pag-shoulder ng gas na nasayang. (Shemayyyy, mamhiieeee.)

-Paghikayat na kaya kong i-conquer ang mother mountain ko kahit wala akong katiting na preps sa life. This includes not buying thermal stuff and headlight.

-Pag-invite sa mga gala na gusto ko naman talaga pero ayoko kasi the funds and the ego are not coming together. Kahit ilang beses na me maka-raincheck at TY na lang sa pagiging generous, mamser. HAHAHAHAHAHAHA.

-Pagpatol sa kagustuhan ko to stuff my face with siomai, pancit canton, rice na long grain (hindi malasak) and malasadong egg kahit sa masukal na lupalop. Hahahahaha.

-Pagspot ng coworking space featuring blue skies and greens with dagat paminsan. Also, malakas dapat connection always because anger management issues trigger ko mabagal na connection. 'Di ko alam why pero ganun talaga ako e. Plus, I feel nakakasakal sa office space kahit super vibe pa talaga. Sorry... not sorry.

-Paghikayat sa noona n'yong takot noon sa pag-jump sa super taas cliffs by saying: Tatalon ako kung tatalon ka. Mas gusto ko ng mamatay kesa mapahiya at masagad sa pangaasar mo. (God-tier levels 'to kasi 'di siya talaga mahilig mag-swim lalo sa open sea.)

-Pagpili na 'di ako i-pressure sa mga bagay na eew. Hahahahaha. No more TMI here because, we are a gentlewoman. LOLOLLOLL. ULOL.

-Pag-gets sa mga weird shit ko tulad ng pangungulangot ng walang habas.

-Pag-oks lang when I put my feet up sa dashboard on a long and winding drive outside MNL. Kahit may feather duster levels siya sa kotse.

-Pag-hazard sa daan dahil may need akong i-send na email na akala mo naman ikakamatay ng kumpanya 'pag hindi nasend. HAHAHAHAHAHA. At patiently waiting sa mga iba pang emails na 'di naman super urgent pero feeling ko lang important.

-Pagpatol sa mga rules ko regarding "space invasion" issues na aminado naman akong OA in a nonchalant manner at times. Aka medyo wala na sa lugar.

-Pakikipag-mala suntukan na lang tayo levels sa mga panahong I freeze sa mga eksenang maka-plot twist, wagas.

-Pag-throw in the towel about condo living vs legit bahay living kahit naman may perks ang pamumuhay sa condo. With matching pakak condo na pinaghirapan niyang ipundar paandar. But wait, there's more paandar... may kapasidad magbuild ng bahay with access to curated schools for kiddos. TACCA.

-Pagpila on my behalf bilang ayoko talagang napila at all lalo 'pag matao ang venue.

-Pagbigay ng window seat sa akin kahit medyo claustrophic siya. Huhuhuhu. Thanks so much. God bless.

-Paghatak sa aking umuwi na because sabi ng nanay ko, bawal akong gabihin sa daan. Nagiging ugat ng poot ko 'yan. HAHAHAHAHAHAHA. Lalo na nung wala na mom ko sa mundong ibabaw. May pa-quote pa.

-Pagkalma sa overthinking kong daig si Anxiety sa Inside Out 2 sa mga bagay na minsan valid, madalas invalid tulad ng mga walang kwentang need itawid sa life o kaya naman mga bagay na matter of life and death.

-Pag-curate ng mga arguments kong mala-bulletproof to tell me that I'm enough even when sobrang legit na alam kong I'm never enough. HUY. Sino ka ba diyan?

-Pag-align from the kaibuturan re: mga trabahong bahay I loathe like pagtapon ng basura, pagpulot ng mga poops and punas wiwi ng mga aso, paghuhugas ng plato lalo na mga greasy ones, pagpapaligo ng mga aso, pagdidilig, pagdrive, paglalaba, pamamalancha, atbp. Yaya talaga hanap ko with driving skills na boogsh. Hahahahaha. (Weird na nakaabot na pala kami sa alignment na 'to noh? Ang lala. Ang kalat.)

-Pag-legit na offer na oks lang maging houseband kahit I don't believe in marriage. Super accomplished levels: god-tier. Tacca.

-Pagpapanggap na sobrang epic fail na oks lang siya kahit obvious na may malala siyang karamdaman to the tune of may need kasi kaming itawid or kung ano mang derivative. How epic fail? Mala-ER levels while driving siya. HAHAHAHAHAHAHA. Taccaaaa. Isasama pa ako sa kabobohan at ego trip niya noh? Tapos, oks lang daw para sabay kami hanggang sa dulo. Graphic levels 100000000x. Ungas.

-Pag-sign off ng response time from me na 7 working days because bobo rin talaga ako sa mga usapang ganito, generally speaking. Kahit OCD niya, ang lala talaga.

-Paghimay ng mga messages kong mahaba by default kahit kanino kahit attention span less than goldfish or Magikarp.

-Pag-abang sa akin 'pag nasa non-XS bike frame ako kasi bobo talaga akong bumaba ng mataas na bike. HAHAHAHAHAHA. 'Di ko talaga nage-gets paano e.

-Pag-hintay sa akin sa tutok ng uphill sa ngalan ng wonky folding bike kahit makasibat wagas. HAHAHAHAHAHHA. Tacca. With matching pangaasar na baka nakalas na raw folding bike ko.

-Pag-sita sa mga bobong nilalang sa daan lalo during sweltering bike sessions. Kahit wala namang dapat ikagalit at all.

-Pag-bardog sa mga nilalang na ng nangaagit sa akin lalo na sa mga hassle na situations kung saan I just keep shit to myself. At pag-sita sa akin na I can assert myself. Syempre, ending siya ang tampulan ng pinnacle of wrath ni noona. Kawawa.

-Pagkamusta sa mga aso ko kahit ayokong kinakamusta sila as a protective Ravenclaw petmom. With advice pa on how to lessen my sepanx sa mga dogs ko.

-Pag-follow to the letter sa super specific ways ko sa pag-handle ng mga aso ko lalo 'yung panganay ko. Kahit it means super hassle sa side niya at wala akong pake.

-Pag-deep dive sa Harry Potter, GoT (championing the books over the series na kiniinit ng ulo kong walang laman madalas), Lego and biking kahit may mga panahong maka-FUCK OFF ako wagas.

-Pag-roll out ng good shizzzumzzz all weekend long with matching galang malala to keep my mind off things I can't control kahit ipilit ko ng malala.

-Choosing not to take photos and videos of me kasi nga, trigger mode level 10000000000000000x. Pero, minsan, lumulusot naman after masugid na pagpapaalam with fine details and specific instructions. Super minsan lang talaga.

Also-also, this is a curation ha. 'Di lang 'to galing sa isang sentient nilalang. O baka ligaw na kaluluwa lang talaga sila at bored din. Medyo marami-rami pa 'yan pero tinatamad na ako. And again, we don't TMI. LOL. ULOL. Ktnxbye. Lesson: Be more intentional. Oks lang 'di maging assumpitionista because... lol. 'Wag masyadong mag-sungit or at least try to lessen my FUCK OFF vibe. Shemayyyy. Kaya ba ng noona n'yo? Abangan! PS1: Ang hirap pa rin mag-adjust ng sleep patterns lalo na 'di naman ako night shift. UGH. Pero, oks lang. Still super way better than my sleep patterns nung previous periods. PS2: I try my best not to edit my drafts here to power up my non-existent proofreading skills. Madugong paalala na dapat e matic na oks na dapat mga drafts. EMS. Bobo na naman ng approach. I still edit as I move along pero not grammar and the works. Mala-SRA approach tayo diyan. Ang stress. Hahahaha.

PS3: Hindi rin ako nanghihinayang sa mga pinalampas kong pakawala unlike my dad's view point. Ang lala ko raw talaga. First time kasi niya marinig din mga ilang kwento na 'yan. E 'di choogadoog siya ng malala. Also, ako naman, as a Caterpie, I hope I get better, unti-unti. I'll get there bit by bit. Abangan!

[krizelianneworks]

Zaqueil

Now available in Wattpad

Prologo

Aksidente

"Kuya! Isa pa nga!" Itinaas ko ang shot glass habang pinipilit kong imuklat and aking mga mata. Agad namang kinuha ng bartender ang baso at pinuno ito ng alak, hinahalo sa ni-request kong pang-halo na Yakult.

Nasa isang club ako ngayon, pinaplanong uminom ng sojou buong magdamag. I could hear people screaming and dancing, music loudly entering my ear drums.

Mukhang malalim pa nga ang gabi dahil sa hiyawan at pagsayaw ng mga binti ng mga tao sa club na'to. Yung mga babae kala mo nasa Met Gala dahil sa mga makakapal na palamuti sa kanilang mga mukha, hindi rin ako magpapatalo s'yempre. Pang-aircon humor 'ata 'tong gandang 'to.

"Kaeires, parang sobra na 'ata 'yan.. Mukhang mahihimatay ka na, sure kabang kaya mo pa? Pag ako inatake sa puso dahil sa'yo papatayin kita" Pagpipigil ni Cera sa akin, habang inabot ng serbidor ang alak.

"Hindi.. malayo 'to sa bituka, promise—tsaka ba't mo naman ako papatayin? E patay na ako no'n." Angal ko, sabay hablot ng inumin sa aking harapan at agad na ininom ng diretso.

Siya si Cera, ang best friend ko magpakailanman. Matalino, maganda, at higit sa lahat, mommy coded. Siya yung tipong aalagaan ka kahit 'di mo naman kailangan.

At ako naman si Kaeires, ang babaeng nahahanap mo kapag inuman. Hindi naman ako lasenggera no'n, ngayon lang.

"Ayan ka nanaman.." Sumimangot ang kaniyang mukha habang tinitingnan ako, bakas ang kanyang pag-aalala sa kaniyang mga mata. "What if tomorrow makita nalang kitang nakahandusay sa kwarto mo dahil sa adiks'yon na 'yan?" Pagbulyaw nito sa'kin.

"Ano ba, Cera, hindi naman ako mamamatay ah.." Nakakunot ang aking noo habang lumingon ako sa kanya at sinabihan siya ng may halong pagtuya, pagkatapos kong ilapag ang baso sa aking harapan.

"Kung mamatay din naman ako then bakit hindi na ngayon? Mayron din namang katapusan, dalian na sana, hindi yung meron pang pagdadrama na kasama.." Lantad ang panunuya sa aking mga binitawang salita.

Cera only sighed, I could almost hear the defeat in her voice, she observed the dancing crowd, until she locked her eyes to a handsome yet lanky guy. He didn't seem to see her as he was walking away from the bustling crowd, too distracted by the music.

"Uy kita mo 'yon?" She nudged my arm, still eyeing the fair man who by now is just leaning to the wall, smoking. "Gwapo niya no?" Parang kinilig na highschooler ang tono niya, sabay hampas sa aking braso habang tinitingnan ng palihim ang lalaki.

Sinunod ko ang mga mata niya sa natipuhan.

Hindi naman masama yung pormahan. Magandang lalaki, matipuno, at chinito ang dating. Pero no'ng nakita ko'ng pagyoyosi niya, bigla akong napalingon kay Cera ng may halong pagkasuklam.

Nanlaki ang mga mata ko sabay hawak sa kaniyang pisngi at pilit 'kong tumingin sa akin ng harap-harapan pagkatapos kong obserbahan ang mukha ng lalaki. "Baliw kaba?" Tanong ko, "Mukhang adik! Huwag ka namang gan'to, Cera. Alam mo na ngang mukhang tuko yung kuya mo dadagdagan mo pa." Reklamo ko, humagulgol ako sa pagkayamot.

"Sus! Binusted ka lang ganyan ka na?" Panunukso nito, ngumingisi pa.

"Friendzone. Friendzone tawag dun, Cera." Dumaing ako, sabay yugyog ng aking kamay upang tawagin ang bartender. "Kuya, isa pa nga. Parang ayaw akong suntukin ne'to, yung pinakamalakas n'yo." Pag-utos ko.

Dinig ko naman ang maikling "yes, ma'am" sa kanya at kinuha ang aking baso.

"Punuin mo ha?" Sabi ko pa.

Narinig ko ang malakas na pagpigil na pagtawa ni Cera. "F-friendzone..!?" Sigaw niya, walang wagas ang kaniyang pagtawa habang walang-awang pinupukpok ang bar counter.

"P*ta kaya pala walang wagas 'yang pag-iibigan niyo ng alak! Walang wagas din pala 'yang nararamdaman mo sa kuya kong gwapo, matalino, maalagain at isang gago!" Puna niya habang nakangisi sa akin, parang isang batang inilarawan lang yung gusto niya.

I rolled my eyes at her comment, her teasing only made me more irritated, and it was shown very vividly on my face. This girl will not stop until I say so!

Oo, matagal ko na'ng gusto ang kapatid nitong si Cera, e pa'no ba naman 'yan.. 'gaya ng sabi ng g*ga, academic achiever, matangkad, gwapo, marunong magluto.. s'an pa s'ya? E 'di dito sa'kin.

Kaso wala e, malas talaga ako pagdating sa kan'ya, hanggang kaibigan lang pala talaga turing niya sa'kin.. ewan ko ba kung bakit nagkagusto ako sa tuko.. nasobrahan 'ata sa alak.

"Wag ka na nga dito, baka gawin mo pa akong marupok.. ayaw ko pa naman ma-inlove ulit sa kuya mong masungit." Demanda ko, pagkatapos ay kinuha ko ang tagayan na kakatapos palang lagyan ng bartender.

Lumingon ako kay Cera upang tingnan kung ano ang saglit na ikinatahimik nito. Nakita ko ang kaniyang tila masaganang ngiti habang sumusulyap sa lalakeng nakita niya kanina.

"Alam mo wala ka talagang taste sa nga lalake, eh no?" Turo ko, pagkatapos ay ininom ang matapang na pampainit.

I could hear Cera letting out a groan of annoyance to my comment. Rolling her eyes along with it.

"Inggit kalang dahil wala ka pa'ng jowa." Panunukso nito habang pinapakita sa'kin ang kaniyang dila, na para ba'ng batang tinutukso kung tignan sa malayuan.

I flipped her off, and she did the same.

Kasunod ay tumayo siya sa kaniyang kinauupuan at nagsimulang lumakad papunta sa kinaroroonan ng lalake.

"Galing mang-asar, pandak naman.." Bulong ko sa sarili, pagkatapos kong ilapag ulit ang shot glass na ininuman ko.

I continued to order drinks after drinks as the hours passed by, until I hit my head to the bar counter, murmuring nonsense while struggling to hold onto the glass in my slippery hands.

Kanina pa yata akong lasing. Ang sakit ng ulo ko, parang may hinampas na isang higanteng hollow blocks sa taas ng aking ulo. Nagsimula naring magdilim ang aking paningin.

"Kuyha! Isah pa!" Nauutal kong sabi, parang isang bulong lamang ang mga salitang lumagpas sa nga labi ko.

Cera has been long gone with her newfound entertainment at the hotel we are currently staying at.

Ang landi talaga ng best friend ko, mana sa'kin. Napatawa ako bigla sa inisip ko. I can't lie about the truth honestly. Siguradong amoy deck na naman yang kwarto niya pag-uwi ko.

Lumingon ako sa kanan at pinagmasdan ang maamong mukha ng isang lalake. Mukha pa lang alam mong sugar daddy na, lahing Americano 'ata 'tong isang 'to.

Matangos ang ilong, nanunuklaw na mga mata, kulay rosas ang mga labi, maputi at walang depekto sa kaniyang katawan, halatang matangkad rin.

His hair was slick back, the majestic almost black jet hair was literally shining because of the changing lights of the club. He also have two silver piercings on his ears that shines along his hair.

Si Snowwhite ba 'to o ano?

Labis ang aking pagtataka sa buong pagkatao ng lalaki.

"Miss? I think you've drank too much.." Pagsisimula niya habang nakatitig sa aking magulong porma.

Kumunot ang aking noo habang patuloy siyang inoobserbahan. Sumandal ako papalapit sa lalaki. "You're handsome.. sayang baka bakla ka. Pero go ate ko, support kita d'yan." Malumanay kong sabi, samantalang ito'y napakunot ng noo.

"I'm not gay, I'm a pure straight man with no otherwise." Pagsalungat nito sa akin.

"Sus! Wag ka nang magsinungaling! Alam ko namang lahat kayo bakla eh! Crush ko nga bakla! Sa kapogian mong yan? Siguradong bakla ka!" Pagkontra ko at tinaasan ng boses ang banyagang lalaki, sabay tutok ng daliri sa kanya.

Malinaw sa mga mata ang pagkairita ng lalake, maghigpit na hinawakan ng kaniyang malalaking kamay ang basong nilagyan ng alak.

"I'm not.." He claimed, his voice low and a hint of annoyance laced in the words he let out.

"Sige pag 'di ka pa tumigil sa kaka-disagree mo bakla ka talaga!" Anunsyo ko. "Tiklop ka sa'kin 'pag sinagad ko 'yang kiffy mo." Pagmamalaki kong sabi habang muling ibinalik ang aking itaas na katawan sa counter at sinuri ang babasaging baso kung mayro'n pang laman ito.

I grumbled when I saw the empty glass, but I don't seem to have the energy to call the bartender again. I tilted my head to the side to check on the stranger. I could see he was pissed off by something.

Is it my words? Yeah, possibly.

He stood up from his seat, placing both his palms on either side of the bar stool I was sitting. I could feel his hot, heavy breathing on the side of my neck.

The little hairs on my nape started to rise, my shoulders slightly shaking from this unknown man's move. I sat straight from shock, almost letting go of the tempered shot glass.

Nagulat ako sa ginawang eksena nito, bahagyang napatalon ako sa kinauupuan ko. Di na ako makapagsalita dahil sa kabang nararamdaman ko, parang nasa teritoryo ako ng isang leon na naghihintay lang na kainin ako.

"Tingin mo bakla ako?" Napabuntong hininga ang matipunong lalaki sa tabi ng aking tainga. "I'll have you know that you'll be with shaking legs right now kung di lang ako maawain." Humagikgik siya, habang isa sa kaniyang kamay ang humawak sa akin sa beywang.

I could feel shivers running down my spine, I felt so sober all of a sudden, like the drunkenness inside of me flew out of my body in the speed of light.

"No you can't! And can you put your hands somewhere else? Nagiging creepy ka na ah." Pagtutol ko habang ipinatong ang aking mga kamay sa kan'yang matigas na dibdib. "I bet that thing is small too to do that.." Pag-iinsulto ko sa kaniya sabay ngisi na may halong pagmamataas na palamuti sa aking mga labi.

Of course, that was only a lie to get him off my ass, I see a big thing when I see one.

"Oh really? I bet I could make you all sorts of things with this small thing, darling.." His voice sexy, his arms cornering me is sexy, his whole being is sexy, and that only made me tremble as if I'm in front of a deadly animal.

"The kind of pleasure na mapupunta ka sa langit kapag natikman mo, tapos kinabukasan parang nasa impyerno ka na." Mapagpakumbaba niyang sabi, bakas ang pagngisi niya sa akin habang sinasabihan ako.

Aba't hinahamon ako ne'tong lokong 'to ah..

Ngumiti ako ng palihim dahil sa sinabi nito. "I like your confidence, what's your name?" Tinanong ko, hindi pa rin maputol ang tinginan namin.

He paused for a moment, observing her. "Zaqueil." He shortly answered before he exchanged it with another question. "What's your name?" He asked.

I smiled sweetly, practically now the owner of Willy Wonka's Factory. "Kaeires, nice to meet you Mr. I'm not gay."

"Isa pa, Kaeires." Babala niya.

Naaamoy ko yung kolon na ginagamit niya.

Comforting, he smells like a mix of mint and the fresh breeze of a green mountain.

I looked at him with a challenging look, running the back of my hand on his smooth cheek with a grin.

"Try me."

๑

In that night, I found myself infatuated by his words and actions. I became a woman, smitten from his indifferent yet funny personality.

In that night, I found myself submitting and taking over him. So distracted by his whole being, that I didn't even notice the small mistake I have done. I became somewhat addicted to a stranger's touch.

In that same night, the thing that I least expected was gonna happen. An event that may or may not cause me misfortune.

We started seeing each other for two weeks, to relieve each other, nothing more. But I couldn't help my heart skipping a beat whenever I see him.

Until he started distancing himself, and in a span of a week, we were back to being strangers again.

It was more than four weeks after that, I found out I'm pregnant. I'm pregnant with a stranger's child.

I sat there, contemplating on what I should do. My limbs are trembling with every breathing I took as I looked at the two red lines. I could hear Cera loudly knocking on the bathroom's door, but I can't seem to move.

Pilit kong sinasabi sa sarili ko na 'wag umiyak, na siguradong mayroong paraan para lutasin 'to.

"Kaeires? Ba't ka ba nakakulong d'yan? Buksan mo 'tong pinto!" Dinig ko ang malakas na pagkakatok niya, dinig ko rin ang pag-aalala sa kaniyang boses.

Buong lakas kong pinilit ang katawan kong tumayo at buksan ang pintuan. Hindi ko siyang hinayaang makapagsalita pa at yumakap sa kan'ya.

Nagsimulang lumuha ang mga mata ko, yumakap ako ng mahigpit, na para ba'ng mawawala siya sa ilang segundo.

"An'yare sa'yo teh? Buntis ka ba?" Alam ko namang biro niya 'yon, pero tumango pa rin ako.

Then, there was silence between us. She grabbed both of my arms and I faced her shocked one. Disbelief, disbelief was what I saw on her eyes.

"Sino'ng ama!?" Sigaw niya sa'kin.

Na sa'kin pa rin yung pregnancy test, ibinigay ko 'to sa kan'ya. Malinaw kong nakita ang pagkadismaya sa kaniyang mukha habang nakatutok sa dalawang pulang linya.

"It- it was a guy from the club four weeks ago.." Pag-amin ko, 'di pa rin tumitigil sa pagluha.

"P*ta eh pa'no 'to? May misyon pa tayo para bukas! Makakasama 'yon sa bata! Gusto mo ba'ng ipa-inform ko sa mga De Nobelis? Para maalagaan mo muna yung sarili mo.."

"'Wag na.. kaya ko naman 'to.." Pagtanggi ko.

"Hanapin mo kaya muna yung tatay? Ipaalam mo sa kan'ya para may silbi naman yung hayop." Kitang kita ko ang pagkunot ng noo niya habang inaalalayan ako papunta sa sofa.

Wala na akong masabing iba, pinapatahan ang sarili ko sa pag-iyak. Malumanay niyang tinulungan akong huminahon, mayro'ng pagkabalisa sa kaniyang pagtingin sa'kin.

๑

I felt my heart stop at this very moment. My vision blurry with rage and tears. My whole body trembling, about to give up.

"Tang*na pa'no mo nagawa sa'kin 'to?" My voice was barely a whisper now.

I knew I shouldn't have given him access that night, I knew I should've been more cautious about my actions.

Pero ang sakit pala..

I thought there was something between us..

I thought there was something in his eyes for me..

I felt my knees weak, overwhelmed by the emotions, I turned my head back to leave. I couldn't properly meet him, but the sight was too much for me to handle, the sight was too much for the child to handle..

Kung hindi niya gusto yung bata, e 'di 'wag. Kaya ko namang buhayin mag-isa 'tong dinadala ko.

[allgrrl78]

Para kay J*****

Minsan yung maturity talagang nawawala kapag nagpapapaka-nonchalant ka eh apektado ka naman talaga.

Tapos ako yung gusto mo umamin na affected sa'yo? Antaas naman mashado ng tingin mo sa sarili mo. Magaan bangko mo, koya?

Gwapo ka pa naman sana at matalino. Maraming beses ka nagpakita ng maturity pero sa zodiac sign ka nadali? Tas ayaw mo din patalo kahit pinagbibigyan na kita para matapos na. Eh di ikaw din nagpatunay na matigas talaga kokote ng mga Taurus. Gago ka din eh.

And then magpo-post ka ng gusto mong sabihin ko... pero you frame it as yun ang totoo kong nararamdaman at gusto sabihin. Matalino ka nga pero hindi ko alam na nakakabasa ka na pala ng utak ng tao? Kung totoong nakakabasa ka ng utak, bakit hindi mo mabasa na peke ang tingin ko sa'yo?

Meron ka pang "You need to heal yourself and when you're ready to talk to me, I'm here". Ulol hahaha. Problema mo is pag hindi mo gusto young usapan, tumatakbo ka. Pag hindi mo gusto naririnig mo, nakikipagtalo ka. Puwes, makipagtalo ka sa'kin hanggang lumuha ka ng dugo, hindi ka mananalo.

Siguro ako na ung pinakakinaiinisan mong tao ngayon sa buong mundo. Kunyare hindi ka affected. Sows, amoy na amoy ang pagka-peke mo. Halos bumula na bibig mo sa chat, haha. Pero ang importante pa din sayo, nonchalant and unaffected ka.

At ako pa ung "behaving like a little girl" sayo? Ganyan ka katanga at ka bilib sa sarili mo na hindi mo nababasa ang sarcasm kahit it's slapping you in the face. Treat someone like an adult and you'll get an adult. Ang hirap kasi sa'yo, nakabasa ka lang siguro ng 1-3 articles on dating, akala mo dating coach ka na. Tapos nung malungkot ka, magme-message ka na ang dami mong drama... baliw ka na siguro sa sobrang talino mo.

Ang tanggapin mo, hindi mo makukuha ang pagmamahal na gusto mo kasi hindi ka marunong magmahal. Ano sabi ko sayo? Listen to understand, not to respond.

At tanungin mo sarili mo bakit hindi mo matanggap ang pagkatao ko. Kasi hindi mo tanggap sarili mo? Ewan ko, pero problematic ka. Nagtataka ako pano tumagal yung ex mo ng 5 years with you. That must have been hell. Or naggagamitan lang din kayo.

Matapang ka pala, edi lunukin mo lahat ng ibabato ko sayo: isa kang lalaking nagpapagamit at nagpapanggap na pinakamalupit na nobyo sa buong mundo, kapalit ng pera. Sounds familiar? Para kang lalaking bayaran. Ang masama pa, ganyan na nga trabaho mo, akala mo ako pa may utang na loob sayo. Pareho lang tayong malungkot, parehong nagmamataas, parehong galit. Kaso ang kaibahan natin - hindi ako peke.

Kung gusto mo ng paggalang, ilagay mo sarili mo sa lugar na kagalang-galang ka nga. Hindi yung ang gawa mo eh nagpuputa ka at nananamantala. O nasan ka ngayon? Sampal mo sa mukha mo ang huling mensahe ko sayo. Wala kang makukuhang respeto mula sa akin. Kung ano nakuha mo, deserve mo.

Ang masama lang eh, anjan ka pa rin para maghasik ng lagim sa ibang babae.

Daig ka pa ng mga lalaking half your age na marunong makipag-usap. Siguro nga, damaged ka na kasi.

#itsliketrashtakingitselfout. #youractingonlyworksonanaudience

[eulogizingyou]

Isa pa ung lecheng grad ball dress ko

Ayaw mo nung mga sinabi kong dress shop

Sabi mo marami naman ditong malapit

Tangina

Tas nung sinabihan mo na ko gusto mo sa h&m bumili

O kaya naman sa shien putanginang yan

Di nmn ako naghahanap ng mahal

Ayoko lang ung mukha nanaman akong tanga ron

Ni sapatos nga wala ako eh

Alam ko nmng hirap ka rin kasi mataba ako

Pero nakaka gago di ko na rin alam

[abbygamata]

SUKLAY

Hindi ko mapigilan ang pagkunot ng aking noo habang nakikinig sa mga bilin ng aming guro.

"Gago, ang tagal mag-dismiss ni sir, naiihi na 'ko," mahinang sambit ko. Biyernes na ngayon at ito ang panghuling klase namin. Tinignan ko ang labas ng bintana at nakita na medyo pa-dilim na. Alas kwatro pa lang naman ngunit dahil tag-ulan ngayon, maagang dumidilim ang paligid.

Ayoko namang lumabas dahil nasa ika-apat na palapag ang silid namin at ang gumaganang palikuran ay nasa groundfloor pa. "Nakakatamad kayang umakyat-baba kaya titiisin ko na lang muna," ani ko sa aking isipan.

"Pst, Agatha. Teh, pahiram naman ako ng suklay mo," tinignan ko ang katabi kong si Sheena. Nakatalikod siya sa'kin dahil may kinakalkal siya sa bag niya. Kinuha ko na lamang sa aking bag ang suklay at inilagay 'to sa mesa niya. "Teh, balik mo yan ha. Baka i-uwi mo na naman," natatawa kong sambit.

"Agatha, anong tinatawanan mo diyan?" Halos pasigaw na sambit ni sir Jethro. Umiling na lamang ako at yumuko dahil sa kahihiyan. Hindi ko namalayan at nakatulog pala ako sa aking upuan, nagising na lamang ako dahil sa pag-alog ni Sheena sa aking balikat.

"Huy, tara na. Alas sais na, tulog mantika ka talaga. Buti hindi ka nakita ni sir kanina," aniya habang naglalagay ng kolorete sa kaniyang mukha. "Daan muna tayong CR ha," dagdag pa nito.

Tumayo na kami at nagsimulang maglakad. Konti na lang ang natitirang estudyante at nagsisimula na ring lumakas ang ulan.

"Nakakainis talaga, lahat na lang barado," maktol ko habang iniisa-isang binubuksan ang mga cubicle.

"Sa dulong cubicle na lang ako, ihing-ihi na talaga ako," sambit ni Sheena habang patakbong naglakad patungo roon. Wala na din akong nagawa kaya pumasok na lamang ako sa isa sa mga cubicle at umihi.

Limang minuto na ang nakalipas pero hindi pa rin lumalabas si Sheena. Malakas na ang ulan at konti na lamang ang mga estudyanteng dumadaan.

"Hoy Sheena, ang tagal mo a!" sigaw ko at tumingin sa'kin ang dalawang babaeng dumaan. Nakakunot ang mga noo nila na animo'y para akong baliw at nakikipag-usap sa multo.

"Ate, si Sheena Ruiz po ba yung tinatawag niyo?" Tumango ako at nagbulungan sila.

"Ate, dalawang araw na pong nawawala si ate Sheena. Bali-balita pa po na ginahasa siya ng tatay-tatayan niyang ni sir Jethro bago patayin. Dito din po siya huling nakita----" nanlamig ang buong katawan ko sa narinig, hindi ko na sila pinatapos at agad-agad akong tumakbo sa cubicle kung saan pumasok si Sheena. Wala nga siya doon, pero nandoon ang suklay na hiniram niya kanina.

[yves-rs]

naggogolf ka ba? If ever nasa btg ka golf tayo sa malarayat

hahahaha gago si arra ka ba? ikaw lang kaklase kong taga malarayat. Golf mo mukha mo maglatiti lang tayo sa kada course. Pass ako. Alagaan ko na lang anak mo 😂

[walaumalistulog]

Naalala ko 'yung pagkakataon na nakasalubong ko 'yung ex ko. To be honest, hindi ko alam kung paano siya lalapitan. Wala naman nagbago sa kanya physically kaya na-mukha-an ko agad, bukod sa bahagyang pagpayat niya. Gaya ng dati, lulan siya ng motor niya at mapapansin mo 'yung dami ng bagaheng dala-dala niya. Saan ka galing? Tanong ko. Naisip ko, hindi man lang ako nag-hi, pero anyway. Sumagot naman siya, nag-long ride lang. Hindi ko na maalala 'yung conversation namin in verbatim. Galing siya Isabela from Bulacan. What the hell, sagot ko. Natawa na lang siya.

Tinanong ko kung ano ginawa niya sa Isabela na nagmamaneho lang. Apparently, binisita niya ang ex niya na sumakabilang-buhay. Ilang taon na rin ang lumipas, ika niya, na hindi niya ito nadadalaw. Kaya bumawi siya rito.

Hindi ko alam ang isasagot, sa totoo lang. Tumango na lang ako.

Huwag ka munang mamamatay, ha. Biro niya sa akin. Tangina naman! Napangisi ako na ewan. Sinabi ba niya iyon para sabihing lagi akong mag-iingat? O dahil ayaw niya na may dalawin ulit siyang ex sa sementeryo? O ewan, baka may mga pagkakataong kailangan pa naming pagsaluhang dalawa? Hindi rin.

Sige, una na ako. If ako naman mawala, at least dito lang ako sa bayan natin. Tipid sa gas! Biro kong sagot.

Edi okay, lagi kita mababalik-balikan.

Gago ka hahaha.

[missmarpal21]

Lovelife Update

Akalain niyo yun, nasa healthy at long term relationship na ako ngayon. I am still in awe thinking I deserve this kind of relationship kahit na ang tagal na namin. Well, God knows the desires of our hearts indeed. Alam niya na gusto ko lang naman talaga mag mahal at mahalin ng gwapo (syempre). He's my answered prayer, sobrang specific sabi ko gusto ko ng gwapo, kaya binigay sakin gwapo talaga. Well! He hears our prayers talaga! Haha.

Though I was not a perfect partner to my previous relationships, may mga kagaguhan rin akong taglay, alam ko deep down I learned so much about it at naharap ko na ang greatest karma ko. Sino yun? Sino pa ba, edi si Che. I can honestly say na she's not my greatest love, she's my greatest karma and lesson pag dating sa aspeto ng love. Siya kasi ang nag turo saakin kung paano mag mahal, at sakanya ko rin natutunan kumapal ang mukha para mag loko at maging gago. I did things i shouldn't, gave away important parts of me, and everything in between. Pinagsisihan ko ba yun? Hindi. Hindi ko pinagsisisihan kung anong nangyare samin dati kasi doon ako natuto. Lalo na, doon ako namulat sa realidad ng mundo. Kung meron man akong pinagsisisihan, yun ay ang natuto akong i-sabotage ang relationship kasi alam kong sooner or later ipagpapalit rin ako. Pero sa perspective ko, yung nangyare samin para siyang canon event. Kailangan niya mangyare para mag-meet kami ni Janray.

Here's how I realized na canon event ang naging relationship namin:

Nasa thailand ako nung nahulog ako sa building, last attempt ko. Ang reason nun ay fed up na ako sa lahat at ang last trigger at last straw ko is si Che. I never thought of going to AUP for college. Seriously. Sobrang ayoko talaga that time! Pero dahil nangyare yun, as soon as I went back home sa Iloilo at natapos ang surgery ko, nag decide ako na mag AUP nalang. The real reason why is to be close to Che since taga Caloocan siya. Hindi ko kaya ang long distance relationship kaya kahit nabugbog na ako at lahat ng parents ko, talagang pinilit ko mag AUP.

Nung nag AUP ako, first night ko sa AUP talagang nireto kaagad ako kay Janray. That was June 2019. Ang daming efforts ginawa friends namin para mag meet kami, hindi ko pa sinipot si Janray sa lamp nung pumunta siya dahil nga ipapakilala kaming dalawa.

Nagka boyfriend pa ako, but I want to talk about that situation sa ibang post. Pero in the end, kami pa rin talaga yung nagkatuluyan ni Janray. :) That's why masasabi kong canon event talaga lahat ng nangyare samin dati.

Grabe, ngayon, eto kami. Sobrang mahal na mahal ko siya and yes, siya ang greatest love ko. :)

[vespr3]

you'll never see this naman so let me have an open letter for u here, so...

joares,

never thought we'd end up being something we are right now. kala ko wala lang yon, nung una kang nag approach and i entertained you. akala ko gaya rin sa iba na trippings lang. tho, it really was at first. kasi lumipas din, nawala rin. i entertained u for a bit but ghosted din u after bc i still have a hang-ups pa non kay sai, which was soooooooooo 😵 bc it was never that serious lol.

and what i thought that'll pass by kept on for months. we kept each other on a thread na hihilain lang kapag gusto. it thrilled me. you knew the ways to get to me. that was probably why a part of me hoped for it to keep going no matter how confusing it gets nung mga time na yon.

but the hope eventually faded when u posted that snooze ig story! na nasundan ng congratulations. CONGRATULATIONS NI MAC MILLER, BRO. i immediately muted your account nung nakita ko yon bc i felt my stomach sinking for sum reason, then intrams came & that was when i really buried my thoughts of you. pakiramdam ko nung mga time na yon naisahan na naman ako. tuwing nakikita o nakakasalubong kita kasama yon, wala akong ibang maisip pre kundi isa ka ring salisi HAHAHAHAHA. pinalitan ko na lang ng inis kasi lagi akong tinatanong nila etan about doon and they were mad asf. inulit ulet kong sinabi na wala lang naman sakin yon kasi di naman seryoso even though deep inside ang sakit talaga sa tyan pre HAHAHAHA kaya totoong nakalimutan ko yung existence mo & nawalan ako ng pake sa presensya mo after non HAHAHAHAHA.

then all of a sudden, bumalik ka ulit. idk why. nung una inisip ko kung kayo pa ba non but eventually thought na malamang wala na, nagparamdam ka na eh. wala naman sa mukha mo magloko kahit medyo gago ka talaga sa part nung intrams HAHAHAHAHA. anw, i entertained u again with no intention at all. kung gusto mo makipaglaro, okay. im down! sinabi ko pa yon kila faith. na trip trip lang ulit... hanggang sa parang iba na. habang tumatagal parang nag iiba na yung tingin ko sayo. at first, i thought maybe it was bc u brought back the type of thrill i couldn't find to anyone else. pero nung nalaman kong kinita mo yung kasama mo sa intrams and i heard u sharing to faith what yall talked abt, parang bumalik ako sa zero non pagdating sayo. pakiramdam ko nung mga time na yon sa greenbreeze ganon na naman ulit kaya yung coping mechanism ko noon wag ka na lang ulit pansinin. i never asked, kaya siguro nabaliw din ako nung mga time na yon HAHAHAHAHA socmed break pa nga! ayoko na kasi maramdaman yung ganoon tapos sa parehong tao pa. anyways, that's it. everything happened so fast after ur confession. i just found myself sneaking out at dawn just to walk with you. naikot na nga natin buong lancaster eh. i had the best nights and mornings with you pre. alam kong maganda ang gabi pero hindi ko alam na may igaganda pa pala pag katabi ka ng mga ganong oras.

so thank you for all the times you've spent with me before you pursue your dreams! and for giving me a chance to know you better day by day. i appreciate ur little ways to assure me every time my doubts would crowd my mind. gaya nga ng sabi ko, what we have might not be the most promising but we just make sense in my head. hangga't klaro pa tayo sa utak ko, mag aantay ako. goodluck :)

farewell with all my patience & support! see u when i see u.

[lovingmakesyoucry]

05-22-23

Hi World,

Dami na namang ganap this week. Back to the same old story, nahuli ko na naman. Ang pinagkaiba lang ngayon, para na kong namanhid, umiyak ako nung una pero after a while parang sabi ko bahala na. Dahan-dahan na kong namamanhid, dahan-dahan ng nawawala yung sakit. Saklap ng life no? nagmahal ka lang naman pero ikaw yung laging talo.

Ang dami ko sanang gustong sabihin sa partner ko, kaso alam mo yun, parang alam kong di rin naman ako makokocomfort, so wag nalang. Masasaktan lang ako ulit sa i-aasta nya sakin. So just to let this out. I'll right it here.

Dear Yats,

Actually di ko talaga alam pano ko sisimulan, pero bahala na HAHAHA. Alam mo bang lagi kitang mismasdan pag natutulog ka? Kasi napaka-peaceful ng mukha, walang galit, walang sigaw, napaka-among mukha. Habang tinitignan kita, ngayon ko narealize na ang dami ko na palang tanong,

1. Mahal mo pa ba talaga ako? Kung oo man tulad ng sinasabi mo, diba dapat di mo ko nagagawang lokohin? Physically okay naman, pero mentally grabe ah, wasak na wasak na yung tiwala ko.

2. Alam mo ba yung epekto ng ginagawa ko sakin? sobrang hirap ibalik ng tiwalang nawala, parang akong tanga na nag iintay kung may makikita na naman ba ko, nakakagod para sa part ko, sana alam mo yung kasi sobrang hirap.

3. Tayo pa kaya hanggang sa dulo? Dati lagi kong dinadasal ito, ngayon alam mo ba kung anong prayers ko? magkaron ka ng kalinawan ng isip kung ano talagang gusto mo. Siguro kung gaguhin mo man ako, at maiwan, nandun na ko sa point na tatanggapin ko nalang, "baka di lang talaga tayong dalawa"

4. Mabait naman ako, ano pa bang kulang? nung una mo naman akong nakilala, alam ko naman sa sarili ko na maganda naman talaga ako. Ang problema kasi, napabayaan ko sarili ko ngayon, dahil sa mga tanginang mga pinagsasabi mo na gusto ko ng chubby ka. Ayun tangina nung tumaba naghahanap ka ng payat. Nakaka-gago.

5. Hanggang Kailan ako kakapit sayo? Di mo alam sagot diba? Kasi sa totoo lang, kahit ako di ko din alam, yung dating kinakapitan ko na kasing kapal ng battle rope, dahan dahan mong nilaslas hanggang sa maging kasing kapal nalang ng isang sinulid.

Sa lahat ng hanash ko dito, isa lang masasabi ko. Alam kong ako lang ang nakapag-tiis sayo ng sobra. Mawala man ako sayo, alam ko sa sariling kong ginawa ko lahat, lahat lahat ng kaya ko. 🤪

[g-rasyaana]

Grabe, masakit parin talaga loob ko dun sa mga hayop na pinsan kong nag bully sa akin noong 16 years old ako. Tangina 30+ years old sila non tapos teenager dinadali nila. LOL.

Ang kakapal ng mukha eh, dahil nga naman nandito yung tito ko na umuwi from the States, edi bumisita kahit na kung ano anong pang wawalang hiya ang ginawa nila sakin, sa mommy at sa daddy ko.

Akala ko naka-move on na ako, pero ngayon na andito sila, naiiyak parin at nasasaktan ako dahil naaalala ko parin lahat, kung pano ko binuhat mag-isa lahat ng mga panlalait nila.

Siguro akala nila ganon lang kadali lahat, na past is past. Kalimutan nalang lahat na nangyari. E gago ba sila? Sila bumuo ng insecurities at trust issues ko. Hindi ko na talaga sila mapapatawad kahit kailan. Sa oras lang talaga na makaalis ako dito, sisikapin ko na hindi na ko makasama sa mga walang kwentang family gathering na yan.