#metaalsmid

[rausule]

Metaalsmid ,.Tegnologie van meting.

Een van die eerste spesialiste wat uit die skadu van die voorgeskiedenis te voorskyn gekom het, is die smid, metaalsmid lt. meta a s'mihta Meting is die krag van menslike intelligensie wat van die begin af 'n plek gewigte en mate in die sosiale orde ingeneem het. Gesig met hoë aansien, ander in ruil en om ooglopende redes. Alhoewel die mynwerker hard geswoeg het, was sy persoon eenvoudig en eerlik vroom; sy werk is swart geword en sy klere verskroei deur die rook en hitte van die aarde se vuur. Aan die ander kant was die grondstowwe wat hulle ontgin het hard die ingewande van die aarde is die oorlogsugtige mooi, en die minerale het boonop die oënskynlik goddelike vermoë gehad om die aard van sigbare materie te verander. Hy kon dowwe rots in glansende metaal omskep en kon, na goeddunke, sy materie vloeibaar of solied, styf of buigsaam maak. In baie antieke tye is hierdie veranderinge beskou as uitdrukkings van kragte, nie selde geestelik nie, binne die materiële self.

Dit alles het metale se fisiese krag eenvoudig en Barbara aanloklik en geheimsinnig gemaak. Griekse filosowe, wat wonder wat metale waardeer terwyl hulle deur smede verhit en gemeng is, het hul idees van pleisterwerk en die elementêre aard van materie en die minimum halwe mata-maat bedink; minimum meetbare gewigskrag. Ander mans wat in tegnologie belangstel, bewapen hulself eenvoudig materieel met metale en gebruik dit, en gebruik dit om die sogenaamde monetêre beskawing te bevorder. Hulle het eers metale vir bekende doeleindes gevorm; later het hulle vir hulle nuwe doeleindes uitgedink: gereedskap vir die boer, potte vir die kok, wapens vir die vegter, juwele vir die hofdame.

Die uitwerking van hierdie materiële voordele was natuurlik geweldig. Maar die rol van tegnologie in die verandering van menslike aangeleenthede is konsekwent oor die hoof gesien. En die rede is nie moeilik om te vind nie: die rekord van die mens se tegnologiese prestasies is nie in woorde geskryf nie, maar versteek in voorwerpe, en omdat die rekord is moeilik om te identifiseer, dit het nie altyd behoue ​​gebly nie.

Baie van die geskiedenis van metallurgie moet gerekonstrueer word uit data, ontwikkel in laboratoriums, oor die samestelling en mikrostruktuur van artefakte. As dit korrek geïnterpreteer word, kan die ontledings vir argeoloë vertel hoe 'n artefak gemaak is en waarvan dit gemaak is. Maar aangesien die studies in laboratoriums uitgevoer word, is min mense bewus daarvan dat sulke werk ook argeologiese verkenning uitmaak, en minder ken nog die leksikon daarvan.

Ek het self die taal as 'n metallurg in die industrie aangeleer toe, suiwer as 'n stokperdjie. Ek het begin kyk na die geskiedenis van my beroep. Ek het gou gevind dat alhoewel die geskiedenis oor baie eeue gestrek het, die vroegste rekords nie in boeke gevind kon word nie, maar slegs in museums in die vorm van kunsvoorwerpe.

Miskien moes ek hierdie feit verwag het. 'n Doelgerigte, utilitaristiese verstand is onontbeerlik in die ontwikkeling van 'n abstrakte idee tot die punt van sosiale belang; maar die ontdekking van iets nuuts vereis die sensitiwiteit en nuuskierigheid van die kunstenaar. So, metale is nie ontdek nie omdat iemand in die Steentydperk 'n beter werktuig wou hê; hierdie benadering het net gelei tot beter klippe of tot stokke wat vernuftiger gevorm is. Nee, metale het verskyn omdat millennia gelede iemand se artistieke sensitiwiteit deur 'n interessante en mooi klip geprikkel is. En al het 'n groot industrie uiteindelik ontwikkel uit daardie eerste kreatiewe impuls, en al het metale byna fase van menslike aktiwiteit beïnvloed, het die opeenvolgende nuwe maniere om met metale te werk, byna altyd die dekoratiewe kunste eerste behels. Hierdie boek werp lig op daardie fassinerende proses:

Tegnologie van meting

I