#manifest futurystyczny

[yellowmanula]

Lata 90. przynoszą fascynację futuryzmem, mechanicznymi dźwiękami przypominającymi pracę maszyn. Jeden z pionierów muzyki spod szyldu Detroit techno, Jeff Mills, zapytany, czy spodziewał się aż tak ogromnego wpływu tego brzmienia na kulturę popularną, odpowiedział:

"Wszystko inne przyszło za tym. Powiedziałbym nawet, że wiele z tego nie było uważane za 'muzykę taneczną'. Było taneczne, ponieważ warunki temu sprzyjały. Ale nie zostało zaprojektowane jako muzyka taneczna, zostało stworzone jako manifest futurystyczny". ' Bez wątpienia okres lat 80. i 90., kiedy konstytuowały się elektroniczne gatunki muzyczne, był pod wpływem futuryzmu i pierwszych wynalazków. Techno, czyli "muzyka fabryczna" to dziecko masowej deindustrializacji i upadłych fordowskich fabryk.

fot. pustostany w Detroit

[ogurek42]

Mamy to! Udało nam się skleić pierwszego zina. Trochę zajęło nam to wszystko ale cieszę się że chociaż jednego doprowadziliśmy do końca. Nie żeby cokolwiek tutaj miało sens. Prędzej to manifest futurystyczny. Nie przyzwyczajajcie się do tej formy bo ona zawsze może się zmienić. Sami też dopiero się uczymy więc na pewno będziemy wprowadzać różne optymalizacje. Jak tylko moja drukarka wróci do normy, rozpoczniemy propagowanie fizycznych kopii.

Update'y będą się pojawiały raczej nieregularnie, jak nie u mnie to u @moshruu

[lodzphonocity]

Jak bardzo pejzaż dźwiękowy nowego Dworca Fabrycznego byłyby inspirujący dla Russolo? Który z dźwięków chciałby szczególnie wykorzystać do jednej ze swych kompozycji? Czy przestrzeń nowej Fabrycznej byłaby doskonałą do koncertu intonarumori?

Oto sześć rodzaj��w hałasów futurystycznej orkiestry, którą wkrótce zrealizujemy mechanicznie: (1) ryki, grzmoty, wybuchy, trzaski, huki, łoskoty; (2) gwizdy, syki, prychnięcia; (3) szepty, mruczenia, mamrotania, chrząknięcia, bulgotania; (4) zgrzyty, skrzypienia, szelesty, brzęczenia, dzwonienia, szurania; (5) odgłosy wydawane przy bębnieniu w metal, drewno, skórę, kamienie, ceramikę etc.; (6) głosy ludzi i zwierząt, krzyki, wrzaski, jęki, zawodzenia, wycie, śmiechy, łkania.

Wnioski (1) Kompozytorzy futurystyczni powinni dalej poszerzać i wzbogacać pole dźwięku (…) (2) Muzycy futurystyczni powinni zastąpić ograniczoną różnorodność barw instrumentów naszej dzisiejszej orkiestry nieskończona różnorodnością barw hałasów uzyskiwanych za pomocą odpowiednich urządzeń (…) (7) Różnorodność hałasów jest nieskończona. Jeśli dziś, mając być może tysiąc różnych maszyn, potrafimy rozróżnić tysiąc różnych hałasów, jutro wraz z pojawieniem się coraz większej ilości nowych maszyn, będziemy mogli rozróżnić dziesięć, dwadzieścia lub trzydzieści tysięcy różnych hałasów. Nie będziemy ich naśladować, lecz łączyć je zgodnie z naszą fantazją.

* Russolo L., Sztuka hałasów: Manifest Futurystyczny [w:] Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej, red. Cox Ch. / Warner D., Gdańsk 2010, s. 35-37

[otworzmysie]

#cytat

1. huki, grzmoty, pękania, klapnięcia, łoskoty, ryki;

2. świsty, syki, sapania; 

3. szeptania, mamroty, brzęczenia, chrząkania, bulgotania; 

4. trzeszczenia, skrzypienia, szurania, skrobania, tupania, tarcia; 

5. szmery powstające wskutek uderzenia w metal, drewno, skórę, kamień, terakotę itd.; 

6. glosy zwierząt i ludzi: wołania, krzyki, jęki, ryczenia, skowyty, śmiechy, rzężenia, szlochy. 

W zestawieniu tym podano charakterystyczne szmery podstawowe; wszystkie inne stanowią tylko ich połączenia i kombinacje. Ruchy rytmiczne szmeru są nieskończone. I podobnie jak w tonie, dominuje tu jeden rytm, ale wokół niego dają się wyraźnie słyszeć liczne rytmy wtórne.

Luigi Russolo, Manifest futurystyczny “Sztuka hałasów”, 1913

[osobypostacieludzie]

Guglielmo Sansoni ( Tato ) - był włoskim artystą futurystycznym, jednym z głównych bohaterów aeropittury. W 1920 roku zorganizował fałszywy pogrzeb, aby "umrzeć" jak Guglielmo Sansoni i odrodzić się jako Tato Futurist. Spotkał Filippo Tommaso Marinetti po raz pierwszy w Bolonii w 1922 roku i stał się przyjacielem. W 1929 roku razem z innymi futurystami opublikowanymi w Gazzetta del Popolo Manifest Aeropittura. We wrześniu 1930 roku on i Marinetti zorganizowali pierwszy krajowy konkurs fotograficzny, a od tego roku do następnego zaproponowali Futurystyczny Manifest Fotografii. W 1941 r. napisał autobiografię Tato Raccontato da Tato. Zmarł w stolicy w 1974 roku.

[otworzmysie]

#cytat

Dziś, gdy staje się bardziej złożona, sztuka muzyczna szuka zestawień coraz bardziej dysonansowych i ostrych dla ucha. W ten sposób zbliża się coraz bardziej do: dźwięku hałasu. Nasze ucho czerpie z tego jednak przyjemność, ponieważ jest już dostrojone do nowoczesnego życia, jest jednak niezaspokojone i domaga się coraz większych wrażeń akustycznych. (...) Każdemu przejawowi życia towarzyszy hałas. Ma on moc natychmiastowego przywoływania w pamięci samego życia. Dlatego zachęcamy zdolnych i odważnych muzyków, by uważnie obserwowali wszystkie hałasy i starali się jej zrozumieć.

Luigi Russolo, Manifest futurystyczny “Sztuka hałasów”

[otworzmysie]

#cytat

Życie przeszłości było ciszą. Dopiero w wieku dziewiętnastym wraz z wynalezieniem maszyn narodził się hałas. Dziś hałas triumfuje i panuje suwerennie nad wrażliwością ludzi.

Luigi Russolo, Manifest futurystyczny “Sztuka hałasów”, 1913

[osobypostacieludzie]

Filippo Tommaso Marinetti ( Filippo Tommaso Emilio Marinetti ) - włoski ideolog, poeta, wydawca, jeden z twórców i głównych teoretyków futuryzmu na początku XX wieku. Niektóre z jego młodzieńczych wierszy były dedykowane Giuseppe Garibaldiemu.W 1894 zamieszkał w Mediolanie. Na początku XX wieku zaprzyjaźnił się z Gustavem Kahnem, teoretykiem nowej poezji i estetyki. W czerwcu 1908 Marinetti przeżył wypadek samochodowy.Początkowo publikował w założonym przez siebie w 1905 magazynie "Poesia". Przyjął wtedy pseudonim literacki "Hesperus" (nawiązujący do symbolu narodowego Włoch). Organizował "futurystyczne soirées" – spotkania, podczas których członkowie tego ruchu artystycznego prezentowali swoje prace i wiersze. Jest autorem Manifestu futuryzmu – dzieła programowego zapoczątkowującego nurt futurystyczny i ogłoszonego 20 lutego 1909 w dzienniku Le Figaro. Manifest zgromadził wokół niego grupę innych artystów utożsamiających się z ruchem: Umberta Boccioniego, Carlo Carrà, Luigiego Russolo, którzy brali udział w dalszych pracach programowych. Sam Marinetti w roku 1913 twierdził, iż ruch futurystyczny stanowi wytrwałą, zorganizowaną i systematyczną zachętę do oryginalnej twórczości, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się szalona.Marinetti stał się zwolennikiem włoskiego faszyzmu i Benita Mussoliniego. W dziele Futurismo e Fascismo (Futuryzm i faszyzm), wydanym w roku 1924, dowodził, że ideologia faszystowska stanowi najdoskonalszą realizację postulatów futurystycznych. Taka postawa autora sprawiła, że zaczęli się od niego odwracać ludzie wcześniej z nim związani.W 1934 roku odwiedził Lwów z okazji wystawienia w tamtejszym Teatrze Wielkim sztuki "Jeńcy".

[osobypostacieludzie]

Filippo Tommaso Marinetti - włoski ideolog, poeta, wydawca, jeden z twórców i głównych teoretyków futuryzmu na początku XX wieku. Niektóre z jego młodzieńczych wierszy były dedykowane Giuseppe Garibaldiemu. W 1894 zamieszkał w Mediolanie. Na początku XX wieku zaprzyjaźnił się z Gustavem Kahnem, teoretykiem nowej poezji i estetyki. W czerwcu 1908 Marinetti przeżył wypadek samochodowy.Początkowo publikował w założonym przez siebie w 1905 magazynie "Poesia". Przyjął wtedy pseudonim literacki "Hesperus" (nawiązujący do symbolu narodowego Włoch). Organizował "futurystyczne soirées" – spotkania, podczas których członkowie tego ruchu artystycznego prezentowali swoje prace i wiersze. Jest autorem Manifestu futuryzmu – dzieła programowego zapoczątkowującego nurt futurystyczny i ogłoszonego 20 lutego 1909 w dzienniku Le Figaro. Manifest zgromadził wokół niego grupę innych artystów utożsamiających się z ruchem: Umberta Boccioniego, Carlo Carrà, Luigiego Russolo, którzy brali udział w dalszych pracach programowych. Sam Marinetti w roku 1913 twierdził, iż ruch futurystyczny stanowi wytrwałą, zorganizowaną i systematyczną zachętę do oryginalnej twórczości, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się szalona.Marinetti stał się zwolennikiem włoskiego faszyzmu i Benita Mussolinieg. W dziele Futurismo e Fascismo (Futuryzm i faszyzm), wydanym w roku 1924, dowodził, że ideologia faszystowska stanowi najdoskonalszą realizację postulatów futurystycznych. Taka postawa autora sprawiła, że zaczęli się od niego odwracać ludzie wcześniej z nim związani.W 1934 roku odwiedził Lwów z okazji wystawienia w tamtejszym Teatrze Wielkim sztuki "Jeńcy".

[lodzphonocity]

Sztuka hałasu

Przespacerujmy się po wielkiej nowoczesnej metropolii, bardziej słuchając niż patrząc. Rozkoszujmy się, odróżniając wirowanie wody, powietrza lub gazu w metalowych rurach, burczenie silników, które oddychają i pulsują niezaprzeczalną zwierzęcością, dudnienie zaworów, ruch tłoków, jęki pił mechanicznych, wagony toczące się po szynach, trzask biczów, trzepotanie markiz i flag. Będziemy się bawić, orkiestrując w naszej wyobraźni stukot zamykanych okiennic sklepowych, zróżnicowany zgiełk stacji kolejowych, konstrukcji żelaznych, tkalni, pras drukarskich, elektrowni i metra (…)*

Luigi Russolo (1885-1947) należał do najwybitniejszych artystów sztuki futuryzmu. Uprawiał malarstwo i muzykę. Swoimi twórczymi poszukiwaniami, radykalną postawą eksperymentatora stworzył podwaliny dla muzyki współczesnej, zwłaszcza elektronicznej, eletroakustycznej, przyczynił się do rozwoju działań na pograniczu sztuk plastycznych i muzyki. Podobnie do innych futurystów dążył do zaprowadzenia rewolucyjnych zmian w sztuce, radykalnego zerwania z przeszłością, a w konsekwencji powstania nowych form twórczości. Punktem wyjścia do owych działań miało stać się autentyczne czerpanie z dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości, progresu jakiego dokonała technika. Tym samym źródłem inspiracji stały się miasta, przemysł, maszyny, cuda techniki pocz. XX w. takie jak samochody, pociągi, samoloty czy czołgi. Znamiennym stało się akcentowanie energii, dynamizmu, intensywności, wreszcie ruchu.

W 1913 roku Russolo napisał słynny manifest „Sztuka hałasu”, w którym postulował o zerwanie z klasycznym pojmowaniem muzyki. Nawoływał do czerpania z tego, co otacza kompozytora, tj. brzmień współczesności. W hałasie, szumach, ich umiejętnym zestawianiu i modulowaniu upatrywał szansy na rozwój nowych jakości artystycznych. Industrialny pejzaż dźwiękowy stał się dla niego „paletą”, z której mógł komponować swoją muzykę przyszłości. Skonstruował też instrument intonarumori, będący rodzajem pudła rezonansowego, skrzyni z mechanizmem korbowo-sprężynowym do wytwarzania hałasów. Z jego użycium zrealizował szereg eksperymentalnych utworów inspirujących do dziś kolejne generacje artystów.

https://www.youtube.com/watch?v=Lqej96ZVoo8

* Russolo L., Sztuka hałasów: Manifest Futurystyczny [w:] Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej, red. Cox Ch. / Warner D., Gdańsk 2010, s. 34-35