#macedonië | Explore Tumblr posts and blogs

bonjouronourtour · 1 year ago

Text

Montenegro, Kosovo, Noord-Macedonië, Albanië

21 sept - 11 okt

🍻 We genieten na van de rit van gister door het prachtige Durmitor park in Montenegro, waar we vandaag weer een stukje verder in opschuiven, door de adembenemende Tara kloof. We komen uit bij een fijne camperplaats van twee locals. Het verblijf is gratis, maar een consumptie wordt wel gewaardeerd. Een biertje wordt genuttigd en de goed Engels sprekende Daniella is een gezellige gastvrouw. Ze is van oorsprong Bosnisch, heeft lang in Servië gestudeerd en gewoond en is dus nu in Montenegro beland bij haar partner, Vlado. En Vlado is, tja hoe zeg je dat netjes, nou een stereotype Joegoslaaf. Vanuit de films zeg maar. Goede kop, gladgekamd haar, en ogen die door je ziel heen kijken. Maar verder leuke vent hoor! Lekker accent ook, en daardoor wel wat minder goed verstaanbaar, maar daarmee nog meer passend bij zijn stereotype.

🤔 Uiteindelijk blijkt hij voormalig sluipschutter, special forces en hoofd van de beveiliging van een voormalig president van Montenegro te zijn. Nou dat verbaast ons totaal niet! Nog steeds wel een aardige vent hoor. Hij kende van Nederland vooral het Holland Casino vrij goed. Die in Amsterdam en Nijmegen met name. “Yes, the former president liked casino’s very much”, aldus Vlado, al grijnzend. We krijgen nog even de belangrijkste levensles dat regels in dit land niet echt bestaan, of in ieder geval niet gemaakt zijn om na te leven en dat je hier dus lekker vrij bent.

⚡️ De volgende dag is operatie Franky Part II. Bij de douane om Montenegro in te komen kwamen er namelijk weer een paar rookkringetjes uit ons dashboard opstijgen. Vrij ongemakkelijk als je streng door een douane beambte wordt aangekeken. Door snel de motor en al uit te zetten, verdwijnen de rookwolkjes als sneeuw voor de zon, precies zoals de vorige keer. Dat betekent opluchting voor het moment, toegang tot een nieuw land maar gegarandeerd problemen en zorgen voor later. Gelukkig blijken Jorik en Carina gezellig achter ons aan te zijn gekomen, en duikt Jorik die ochtend opnieuw in Franky. We doen een simulatie van de twee momenten dat de rook ontstond, en ja hoor ook nu lukt het om enige rookontwikkeling te veroorzaken. We vinden al snel de bron, namelijk een verstopt draad onder de ventilatie van de wielkast van het rechtervoorwiel. Deze is doorgebrand omdat er te veel spanning op is gekomen, wat niet zou mogen en natuurlijk behoorlijk brandgevaarlijk is.

🔋 De vorige keer hebben we veel gecheckt, behalve de laatste (vierde) massa aansluiting die diep achter de startaccu verscholen lag maar zover we konden zien netjes en stevig gemonteerd leek. Dit bleek toch de boosdoener: oxidatie en daardoor slechte geleiding waardoor de stroom door het verkeerde kabeltje ging. Na dit schoon te hebben geschuurd en weer goed vast te hebben gemaakt lijkt het probleem opgelost. Grote, hele grote opluchting!

🌡️ Nadat we daar vertrekken ondervinden we opeens opvallende omstandigheden omtrent de temperatuur van Franky. Deze is namelijk naar ons inzien bijna altijd te warm en soms echt vèèl te heet. Vandaag blijft Franky ondanks de bergweggetjes en het nodige stijgen, opvallend koel. Een bijzondere rust, brengt dat ons. Zo zou het misschien moeten zijn, maar is het al lang, hèèl lang niet meer geweest. Bijzonder…

👴🏼👵🏼 Uiteindelijk komen we aan bij opnieuw twee locals, ditmaal van iets hogere leeftijd. Zij verwelkomen ons zo warm en hartelijk dat bij hen de tranen zelfs in de ogen springen van dit zestal jongelui die zomaar aan komen waaien. Wat blijkt, ze hebben 6 dochters die inmiddels het ouderlijk nest hebben verlaten en zoals Google Translate ons probeert duidelijk te maken, waarschijnlijk in Duitsland nu hun brood verdienen.

We krijgen hier meteen een heerlijke huisgemaakte bessen-ranja die mierzoet, maar stiekem ook best lekker is. We hebben hier een aangename tijd, krijgen ‘s ochtends voor vertrek nog een soort broodje uit de frituur, die smaakt naar een verse oliebol, wanen ons daardoor een beetje in Nederland, maar rijden toch een andere kant op. Kosovo it is!

📈 Wat we van de grensovergang kunnen verwachten is onduidelijk, maar de route is wel prachtig. Sowieso verlaten we een land waarvan de natuur echt wonderschoon bleek te zijn. Ver boven onze verwachtingen. We gaan het laatste stuk dan ook nog even door de diepste bossen en skigebieden van Montenegro waarbij Franky het overigens toch enorm moeilijk heeft. De berg op gaat altijd best prima. Hoe stijl het ook is, Franky komt er altijd. Alleen is die temperatuur gewoon niet oké, veel te heet en gelukkig bevestigt Jorik later aan ons, wat we al langer vermoeden: iets aan ons koelsysteem moet (ondanks vervanging van de radiateur, wat overigens natuurlijk wel noodzakelijk was), wel defect zijn.

⚽️ Maar goed, die grensovergang dus. De douanebeambte aan de Montenegrijnse kant is ontzettend joviaal, begint over Marco van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Overmars en Edwin. Edwin van der Sar. Legendes zijn het! Vooral die laatste en vandaar ook dat hij zijn zoon Edwin heeft genoemd, naar onze Hollandse goalie, het ijskonijn. Geniaal toch?!

🛃 Na deze post volgt er een lang stuk niemandsland tussen de beide grensposten in en komen we uiteindelijk bij de Kosovaarse douane. We hebben hier al wel wat verhalen over gehoord maar we gaan het beleven, altijd met een open blik in gaan!

Maar de sterke verhalen blijken direct waar. We moeten namelijk eerst een verzekering afsluiten, aangezien we vanuit de EU niet met ons voertuig in Kosovo verzekerd worden. Dit zou € 15,- moeten kosten voor een paar week, maar meneer de corruptie hem zelve houdt het voor onze campertjes toch op een andere categorie, toevallig wel net een vrij dure. Tja zul je net hebben. € 77,- aftikken graag. En dan is het fijn dat je met z’n zessen bent, wat meer overtuigingskracht hebt en het gelukkig bij € 15,- kan houden.

De paspoortcontrole stelt verder weinig meer voor en dan zijn we opeens in Kosovo! We rijden direct met een rotvaart recht naar beneden de bergen uit en vinden een slaapplek, niet veel verder op de parkeerplaats van een restaurant en dichtbij een toeristische attractie, zo blijkt later.

🪨 Dichtbij bevindt zich namelijk een grot en een waterval. Hier vlakbij is een supermodern en luxe resort neergezet waar alle rijke Kosovaren en Albanezen op af blijken te komen. De dikke Audi’s, Range Rovers en Mercedessen rijden af en aan en de lokale cosmetica heeft daar te zien ook een goede omzet gedraaid.

Wij slaan de overvolle borden met heerlijk eten over en lopen door naar de waterval, die niet helemaal meer op volle kracht is, maar toch wel mooi blijkt. De grot-tour is helaas vol en niemand van ons heeft zin om daarvoor minimaal een half uur te wachten dus wandelen we nog wat door de omgeving tussen alle binnenlandse toeristen door. Het is hier goed druk en wij vinden het dan ook wel mooi geweest.

⛈️ We rijden door naar Pejë, een stadje verderop, ook aan de voet van de bergen. We laten de andere Nederlanders achter ons, zijn gaan namelijk juist weer vanaf hier de bergen en het National Park in. Wij vinden dat met Franky niet zo verstandig. Die nacht hebben we behoorlijk last van flink onweer wat lekker tegen de bergen aan galmt. Het houdt de straathonden gelukkig tijdelijk stil, maar die worden juist extra luidruchtig tussen de onweersbuien door. Geen ideale nacht. We bezoeken de volgende dag het stadje zelf maar ook die blijkt niet erg bijzonder, toch drinken we er een heerlijk bakje koffie in een hartstikke hip en gezellig café/restaurant. Veel meer kunnen we ook niet, want die ochtend regent en onweert het nog steeds.

‘s Middags rijden we door naar hoofdstad Pristina. Onderweg stoppen we even bij een garage. De kans is namelijk groot dat een kapotte thermostaat de oorzaak is van onze te warme motor en we deze willen laten vervangen. Duidelijk maken dat we geen hele check hoeven, maar alleen willen weten of ze dat onderdeel hebben of gemakkelijk kunnen verkrijgen, blijkt een hele klus. Ze gaan dan alsnog de nodige checks uitvoeren en komen tot de conclusie dat de thermostaat inderdaad kapot is. Ze halen ‘m eruit, prutsen er wat aan en plaatsen hem terug. En wij zijn terug bij af. Maar oké, wie weet of het iets geholpen heeft. Communiceren in het Albanees (wat ze in dit deel van het land spreken) blijkt praktisch onmogelijk, dus veel meer kunnen we nu niet doen.

🏨 In Pristina aangekomen zijn we blij dat we een overnachtingsplek net buiten de stad hebben gevonden. Wat zelfs daar komen, alleen al door buitenwijken van de stad is een uitdaging. Wij staan in een zijtuintje van een hartstikke mooi hotel met super vriendelijk personeel. We kunnen hier mooi staan, toilet en douche gebruiken en vanaf hier gemakkelijk met taxi de stad verkennen.

Ondertussen zijn Sam en Jalien ons gevolgd en komen hier die middag ook nog aan. Samen besluiten we lekker te gaan eten in het restaurant van het hotel. We nemen van verschillende Kosovaarse gerechten wel iets en het meeste smaakt ontzettend lekker, en duur is het zeker niet!

🌯 De volgende dag staat Pristina op de planning. De stad heeft een aantal mooie gebouwen maar ook weer niet overdreven veel pracht en praal. We eten tussen de middag een snel maar lekker wrapje döner voor € 2,-. De eigenaar die ons bij het binnenkomen heeft gemist, merkt ons op wanneer we willen betalen en kan zelf zowaar een woordje Nederlands. Hij heeft een tijdje in Breda gewoond. En ondanks zijn ietsjes roestige Nederlands komen er nog aardig wat woorden en plaatsnamen uit. Zwolle kende hij ook nog wel, maar was er nooit geweest.

☕️ Of wij, als zijn Nederlandse gasten, toch weer willen gaan zitten voor een kopje koffie van ‘t huis. Gratis en voor niks, met dank aan de (inmiddels) bekende gastvrijheid van de Balkan. Het zijn dit soort kleine dingetjes die het doen op zo’n reis. Niet de massa-toeristische “kopen, kopen niet kijken”, maar de oprechte verbazing van Hollandse gasten en de bijna vanzelfsprekende welwillendheid om iets voor deze gasten te betekenen en iets aan te bieden. Prachtig.

🙏🏼 Verder zien we in de stad veel eerbetuigingen aan de VS, met standbeelden van Bill Clinton en de Secretary of State van de VS die zo allemaal hun invloed hebben gehad bij de onafhankelijkheid van dit land. Pristina is de ‘Newborn’ stad: de jongste hoofdstad ter wereld. En ondanks de gemoedelijke sfeer die we opmerken, zijn er wel degelijk oplopende spanningen tussen de Serviërs en de Kosovaren waardoor het logo in de stad is veranderd van Newborn, naar NoNewBR, waarbij B staat voor Broken, de R voor Republic. Geen nieuwe gebroken republiek dus. Dat is de wens. Aan de andere kant merken we ook dat de mensen hier klaar zijn met een leven onder spanning die continu aanwezig is. “Dan maar oorlog, laat het maar gebeuren want dit gaat zo niet langer. Al 15 jaar onafhankelijk maar toch al 15 jaar lang spanning en bemoeienis. Onrust en onenigheid”, zegt de vrouwelijke receptionist van ons hotel. Haar collega drukt ons op het hard om wel terug te komen, of mensen thuis te motiveren om ook eens Kosovo te bezoeken. Want, legt hij uit: wij verwelkomen hier iedereen van buitenaf en zijn blij met iedere gast. We kunnen hier in de Balkan alleen niet zo goed met elkaar opschieten, helaas.

🐻 Na Pristina zelf, bezoeken we de Bear Sanctuary, net buiten de stad maar gevoelsmatig mijlenver van de stad vandaan. Heerlijk verscholen in het bosrijke heuvellandschap zijn hier 20 beren en zelfs 1 leeuw opgevangen om goed verzorgd te worden en ze een beter leven te geven. De meeste van deze beren zijn in Kosovo en Albanië weggehaald van restaurants waar ze in kleine kooitjes leefden en als amusement moesten dienen voor de gasten. Ze hebben er een verschrikkelijk leven gehad, maar krijgen nu veel ruimte in zo veel mogelijk natuur. Het ziet er echt netjes uit en de beren lijken het hier stukken beter te hebben. Leuke bijkomstigheid is dat we sommige beren van heel dichtbij kunnen zien, erg indrukwekkend!

🔧 De volgende dag vinden we een lokaal auto-onderdelenbedrijf die onze thermostaat heeft. We kunnen die voor een prikkie kopen en bij de Fiat-service om de hoek laten vervangen. Zij checken sowieso ons hele koelsysteem nog eens goed en vervangen de dynamo riem. Alles zou daarna goed moeten zijn, maar al snel komen we tot de conclusie dat er weinig verschil is. Nou ja, we hebben er in ieder geval alles aan gedaan.

🇲🇰 We gaan richting de grens met Noord-Macedonië en rijden een prachtig laatste stuk door Kosovo, over een gloednieuw, hoog en lang viaduct tussen de bergen door. Bij de grensovergang is het nog even een gedoe met onze verzekeringspapieren maar uiteindelijk komen we erdoor. En dan rijden we haast direct hoofdstad Skopje in.

We parkeren de camper aan de rand van de stad en gaan met de fiets naar het centrum. Hier zetten we dan weer onze fietsen neer en lopen door de bazaar, en over het oude fort met prachtig uitzicht over de stad, weer terug naar beneden over de stenen brug naar het Macedonië plein. Wat ons opvalt aan de stad en vooral in vergelijking met Pristina: veel meer mooie gebouwen. Gebouwen die wel nieuw lijken maar in een oud, Grieks jasje zijn gegoten. En sowieso veel grote en mooie standbeelden. Met name Alexander de Grote is een aantal keer groots te bewonderen. Wij vinden de stad leuk en mooi en het voelt hier allemaal veel toeristischer en toegankelijker dan in Pristina. Toch zijn we ook weer blij dat we na een lange dag, weer terug kunnen fietsen naar Franky en daar lekker ons maaltje kunnen koken.

🏛️ De volgende dag rijden we naar Ohrid, gelegen aan het gelijknamige meer. Het is een flinke rit, onderbroken door een boodschapje. Gelukkig is de route ook erg mooi, maar krijgen we verrassend genoeg wel een flinke hoosbui op ons dak. Mag ook best weer eens, het koelt alles lekker af. Ohrid zelf blijkt een hartstikke leuk stadje met ook weer een oud, hoger gelegen fort en daaronder een oud centrum, met een mooi klassiek Grieks theater en weer verder naar onder de bazaar en winkelstraatjes. Het is hier allemaal hartstikke knus, lekker druk en gezellig en er zijn eettentjes in overvloed.

📳 Aangezien wij als sinds Kosovo geen internet meer hebben, en in deze landen eigenlijk te kort zijn om steeds opnieuw sim-kaartjes te kopen, zijn we soms iets meer offline dan handig is. Maar vaak vinden we wel weer plekjes met WiFi en in dit geval offeren we onze tijd even op om in een restaurantje een pizza te bestellen en van het WiFi netwerk gebruik te maken.

De pizza is lekker, nieuwe plannen zijn gemaakt en we sluiten de avond in Franky af samen met Sam en Jalien. Met hen hebben we zo’n twee week lang gereisd door Bosnië-Herzegovina, Montenegro, Kosovo en nu Noord-Macedonië en gaan hier onze wegen scheiden. Zij gaan verder richting Bulgarije en Turkije, waar wij juist Albanië op gaan zoeken, wat al aan de overkant van het meer ligt.

🇦🇱 We gaan die ochtend de grens over en duiken dus alweer een nieuw land in. Net voor de grens in Noord-Macedonië bezoeken we het klooster van Sveti Naum. Een prachtige plek aan het meer, met een heerlijk groene omgeving, en een prachtig oud klooster die dateert van het jaar 905! Na de grensovergang met Albanië komen we aan in Pogradec en blijven we nog even aan het meer, want het is hier heerlijk! We regelen een sim kaartje en zijn daarmee weer een beetje bereikbaar en online, wat ook wel zo fijn is.

🏰 Vanaf het meer van Ohrid rijden we naar Berat, een prachtig oud stadje aan de voet van de hoge Albanese bergen. Onderweg vullen we nog wat water bij en kopen aan de weg een paar kilo gigantische rode uien bij 2 mannen die daar hun tijden doden. Bij Berat parkeren we op een nieuwe camperplaats. Daar mogen we inclusief de goedkope overnachtingsprijs, ook wasjes draaien. Onze tijd benutten we de volgende ochtend direct en in de brandende zon droogt onze was al snel.

Ondertussen vertrekken wij op onze fietsjes naar het centrum van het 4000 jaar oude Berat, die vooral middeleeuws aandoet en rond die tijd in haar bloei zat. We wandelen naar het oude kasteel en hebben een prachtig uitzicht op het stadje, het dal, de rivier en alles daaromheen.

🌊 Teruggekomen bij de camper ruimen we onze heerlijk fris ruikende was op, en rijden richting Vlorë, aan de kust. Voor het eerst sinds meer dan 4 maand, gaan we eindelijk weer de zee zien en voelen! We kunnen eigenlijk niet wachten. De zee of oceaan is zolang een trouw reisgezel geweest voor ons. Voor onze trip vanuit Italië naar de Franse Alpen in mei, hebben we nog heel bewust afscheid genomen van de zee in het Toscaanse Viareggio, en na nog langer dan verwacht is het eindelijk weer tijd. En hoe!

🏖️ In Albanië is de camperaar namelijk nog niet zo’n extreem bekend fenomeen zoals in zoveel andere Europese landen en worden we dus ook niet bewust geweerd. Dit betekent dat we praktisch op het strand kunnen parkeren en overnachten, heerlijk! Toegegeven, de Albanese stranden zijn wel iets minder idyllisch dan in andere landen waar we zijn geweest, voornamelijk vanwege de hoeveelheid afval die we overal tegenkomen. Maar toch hebben we een prachtig plekje vanwaar we Vlorë ook per fiets gemakkelijk kunnen verkennen. Maar eerst nemen we een heerlijke duik in het ondiepe en eigenlijk hartstikke warme water van de Adriatische zee.

🗝️ De stad Vlorë is ook best leuk, maar niet mega bijzonder. Vooral de ligging aan zee maakt het een aangename plek met een lange boulevard met tal van hotels en restaurants. Wij rijden na 2 nachten dan ook weer door en komen langs nog een oud klooster, genaamd het Ardenica klooster. prachtig op een heuvel gelegen. Deze is van buiten best mooi, maar niet zo indrukwekkend als de vorige. De binnenkant daarentegen is wel erg indrukwekkend met eeuwenoude fresco’s en een bladgouden kansel.

🍝 We komen daarna aan in Durrës. Hier staan we praktisch weer op het strand. Die avond eten we heerlijk in een veel te sjieke toko. We genieten enorm van de culinaire hoogstandjes en de sjieke ambiance.

Helemaal mooi wordt het bij het afrekenen en het blijkt dat we voor zo’n dertig euro (exclusief fooi) hebben genuttigd. Goede deal!

⚽️ Na Durrës is het tijd voor hoofdstad Tirana. Voor Hendrik een bittere pil aangezien Feyenoord hier nog niet zo lang geleden hun eerste Europese finale sinds 2002 speelde, maar helaas verloor. Toch durven we het aan om het een kans te geven dit kleine trauma te verwerken. Een inmiddels beproefd recept in de Balkan bij grote steden, is het vinden van een fijne camperplaats of camping aan de rand van zo’n drukke stad. Wij hoeven dan niet met onze logge camper door de verkeersdrukte en we hoeven ons ook geen zorgen te maken om onze toeristische, opvallende camper achter te laten in zo’n stad. Daarnaast kunnen we net zo gemakkelijk met fiets of met ‘t giga-goedkope ov de stad in komen en een rustige nacht genieten buiten de stad. Ook voor Tirana is dit de bedoeling en vinden we zo’n plek in de ‘achtertuin’ van een fraai hotel. Dit zien we meer in de Balkan. Hotels die ruimte over hebben en campers een veilige plek bieden en er zelf een gemakkelijk zakcentje aan over houden. Vaak is de ligging van zo’n hotel ook praktisch en is vervoer gemakkelijk te regelen. Iedereen blij!

☕️ Zo komen we voor € 0,40 per persoon met de bus in de stad en lopen we langs wat bezienswaardigheden. Een prachtig groot plein, een oude moskee en oude klokkentoren, een oude bunker uit de Koude Oorlog-jaren, een oud familie-fort middenin de stad die inmiddels is omgetoverd tot een prachtig horeca-hof. We drinken een heerlijke cappuccino en dan is het eindelijk (na bijna 2 maand) weer eens tijd voor Hendrik om een kapper te bezoeken. Niet zo’n probleem, zou je denken. Want op elke hoek van de straat zit hier een barbier. Helaas zitten ze allemaal de hele dag vol (het is een zaterdag), en pas bij poging 100 is er direct een plekje vrij.

💈 Lang verhaal kort: vanwege een iets frequenter kapperbezoek van de gemiddelde Albanees (zo’n 3 keer per week!), is deze kapper niet erg gewend om een hele bos haar terug in model te brengen. Het opscheren alleen duurt overigens ook al een uur. Daarna de flinke bos bovenop Hendriks hoofd met een schaar wat bijwerken is helemaal te veel gevraagd. Nou ja voor nog geen € 6,- mag je misschien ook niet te veel eisen stellen?

⛱️ Na ons bezoek aan de hoofdstad vinden we een uurtje noordelijk van Tirana, aan de kust opnieuw een heerlijk plekje. Het strand is wijds, lekker rustig, het water heerlijk om in te zwemmen en er zwerft ook iets minder afval rond dan we gewend zijn in Albanië. Hier komen we even bij van de drukte in en rondom de stad.

🏄🏼‍♂️ Na twee heerlijke rustige nachten, en een lange ontspannen stranddag, blijkt tot onze totale verbazing dat die tweede ochtend de golven opeens enorm toenemen en onder aangenaam stabiele omstandigheden, zich stukslaan op het zandstrand. Een kans waarvan we niet hadden gedacht dat deze zich nog zou voordoen! Hendrik klimt in zijn natte zwembroek het dak van Franky op, haalt zijn surfplank eraf, uit de hoes en rent terug naar de zee. Tijd voor een wetsuit is er even niet, eerst zo maar eens testen! De spieren zijn stijf, het peddelen gaat vervelend zwaar en moeizaam, maar gelukkig is het een ondiep strand. Al sleurend en tussendoor peddelend lukt het voor Hendrik om eindelijk weer eens wat golven te pakken, wat een heerlijk gevoel! Ook Jacq waagt een poging maar al snel steekt de wind op, en nemen de golven af. Kans voorbij, maar wel benut!

🅿️ Voordat we weer naar teruggaan naar Montenegro, komen we eerst nog langs een camperplaats met een heel puik restaurant. Deze plek kregen we al toegewezen door Antonin en Marion toen we met hen door Puglia reisden en zij vrienden hadden die hier op dat moment waren. Zij zijn er zelf ook langsgegaan, waren dolenthousiast en nu is de beurt aan ons.

🚜 De plek is een soort Italiaanse agriturismo: een grote boerderij met verbouw van van alles en nog wat, en een hele hoop ganzen, geiten, kippen en schapen. Waarschijnlijk ergens ook nog koeien en varkens, maar die hebben we niet gezien. Wij parkeren onder de wijnranken en kunnen gratis gebruik maken van elektriciteit, stromend water, wc’s en een douche. Top!

🥗 Daartegenover staat natuurlijk wel een consumptie bij of: het prachtige restaurant, of de winkel met lokale producten. Het wordt beide voor ons! De eerste avond genieten we van een 7-gangen diner waarbij we elke gang delen, en niet per persoon een gerecht kiezen omdat we de hoeveelheid niet aan denken te kunnen. En dit blijkt een goede keuze, want alleen al bij ons voorgerecht staat de hele 5-persoonstafel vol met eten. We eten hier van alles wel wat, en gaan tonnetje rond terug naar onze camper. Het was heerlijk: vers en lokaal! De volgende dag blijven we op de agriturismo, kopen wat in bij de lokale winkel en gebruiken dit voor onze eigengemaakte pizza’s, die ook zeer goed slagen.

🧽 Hierna is het tijd voor ons vertrek uit Albanië en gaan we richting de grens met Montenegro. We slaan de stad Shkodër in Albanië, en Podgorica in Montenegro over, zodat we langs de kust kunnen blijven gaan en we nog wat honger voor steden overhouden tijdens het vervolg van onze reis. Net voor de grens maken we gebruik van één van de vele car washes die overal langs de weg staan. Soms is het een car wash met fatsoenlijke overkapping en de nodige attributen, maar vaker is het een local met een hogedrukspuit, een paar emmers en wat sop. Zo ook dit keer. En na een giga-plensbui in Noord-Macedonië is Franky echt wel toe aan een fatsoenlijke wasbeurt. Meneer doet dit voor nog geen € 5,- hartstikke puik. Onze laatste actie in Albanië is ons overige Albanese geld uitgeven aan een tankbeurt. Aangezien we niet veel ‘Lek’ meer hebben en de brandstof hier voornamelijk contant betaald wordt, vullen we voor nog zo’n 3 liter aan diesel bij. In Montenegro is de dieselprijs vele malen lager en daar zullen we Franky eens goed laten drinken. Inmiddels zijn we de grens over en aangekomen in Bar.

We hebben ontzettend genoten van de vele, voor ons onbekende landen. Dit begon in Slovenië & Kroatië, maar voelde daar nog niet zo. Des te meer was dit het geval is Bosnië-Herzegovina en Montenegro wat we beide prachtige landen vonden. Hierna kwamen Kosovo en Noord-Macedonië, waar we maar kort waren en toch veel moois hebben gezien, maar natuurlijk minder dan de vorige landen. In Albanië waren we weer wat langer en hebben we ontzettend genoten van de ontspannen sfeer en de mogelijkheid om steeds op en direct aan stranden te parkeren en overnachten. Maar ook van mooie oude stadjes en gebouwen. Nu mogen we nog meer zien van Montenegro, waar we al zo van onder de indruk waren, waarna we wat meer van Kroatië hopen te zien. Tot nu toe was dit bijna alleen een doorreis-land tijdens onze trip. En wat daarna komt, gaan we wel zien.

Groeten uit Montenegro! 😙

0 notes