Tumgik
#ler joan
ampreh · 6 days
Text
[LIF] Our local survivors doodles 2
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
• LIF Survivor doodles 1 Oh boi it's the moment I have to tag and describe *augh* 1&2 • Wall of Shame- - @the-cashtealer , @wesley-the-damn-glowing-boy , Korenthe , Rel | @ampreh 's - Éliot Corbin | @blackcatangel 's - Joan Yuntz-ler | @rafatello 's Originally I'd just put together the two most sexist/macho characters in the game based on their attitude in roleplay, Wesley and Éliot. Then it got out of hand and spread to all the other sexist characters; sorry Joan, your only sin is being too drunk to realize you're in this picture! It's a reference to that meme and I'm waiting for the LIF girl OCs to answer >:^) 3 • Merci aux clients fidèles- - @wesley-the-damn-glowing-boy , @paprika-emberfire | @ampreh 's - Bétanie Collins | @bethanygabrielleart 's - Éliot Corbin | @blackcatangel The two cabaret regulars; one loves ice, the other fire. I also wanted to draw Paprika and her dear friend Bét The title of this one is a reference to that french meme, since Vileville place and its king Cashtea-ler are french. You can translate it by : thanks to loyal customer 4 • Two birds and a moment of rest- - Victorine | @ampreh 's - @benjamin-peter | @lemonine 's While the others are fighting not to die in the streets, Bean is enjoying a good time with his new friend. He's lucky not to be downtown or in the slums of Vileville, and Victorine is looking after him. Very closely. Translation for their book : For Victorine : The quest for the impossible or The impossible quest. Sorry Victorine, there's no happy ending for what you're hoping for. For Bean : Volatile in french is a word for birds but also for someone who isnt meant to stay long. That's also a word for a liquid changing its state to evaporate, since Bean is in a phase of change during his journey
74 notes · View notes
miru667 · 6 months
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
End of year art dump, part 2!! Everything from January to yesterday. xP All of this is Let It Flow AU stuff, read more for descriptions, context and credits!
1-2) Audrey Grace and the friends she made during her first recon mission to Vileville! From left to right: the Cashtea-ler ( @ampreh ), Théodore Wijins, La Rouquine ( @nalak-bel ), and Wesley the glowing boy ( @ampreh ). The last three are Cashtie’s henchmen who all want him dead. 💀
3-4) Cashtea-ler vs deoncelerized Cashtie (aka Cashtiel)
5) Audrey’s outfit for her 2nd recon mission to Vileville. >:D I really wanted to draw her in black just so she could be a little more stealth and a little more goth. Black Lady from Sailor Moon was my inspo!
6) A sketch page of OCs belonging to people from an rp server I’m in. From left to right, top to bottom, they are: Hugo (@butterscorner), Norma ( @crazypotatofan ), Nathan ( @nalak-bel ), Bean ( @lemonine ), Émilien ( @blackcatangel ), Wesley ( @ampreh​ ), Audrey (mine lol), Bét ( @bethanygabrielleart​ ), Théodore (belongs to my friend Alink, no tumblr)
7) RP art from a scene with @rafatello​ ‘s OC, Joan!! xD He pickpocketed the wrong tourist 🔪 (I love Joan he’s great kshfgjk)
385 notes · View notes
imninahchan · 2 months
Text
diário da cinéfila🍷 mais um dia, deveria estar fazendo as coisas pra faculdade pq essa greve só serviu pra me dar o dobro de trabalho, ou talvez procrastinando também só que escrevendo a fic q eu prometi? sim! mas i'm just a girl e ontem de noite eu achei links dos filmes do suanalô, então hj eu já meti dois pq eu tenho ansiedade.
abrindo os trabalhos com tant que le soleil frappe em que ele tá na skin [pai de menina] jardineiro/arquiteto falido obcecado por um projeto de um jardim num bairro pobre e ninguém quer financiar o projeto dele. assisti só pra poder vê-lo vestido de serginho groismann, com aquele cabelo grisalho curtinho, pronto pra pegar um microfone e agitar as noites de sábado, porque filmes franceses queimam meus neurônios, eu sempre fico boiando, principalmente os desse homem, ele só tem predrada no portfólio dele. amei o final, achei super poético (não entendi nada), fiquei isso aí fique do lado dos pobres não deixe o capitalismo tomar conta desse terreno eeeeee (o final parece q foi super triste mas eu não sei pq eu não entendi
e depois eu vi à propos de joan, um filme muito enigmático, sobre uma mulher chamada joan que se reencontra com um grande amor e daí o longa se anda baseado nas memórias dela. nesse filme, ele faz o filho dela, o que eu inicialmente não comprei pq eu falei jesus mas olha pras ruguinhas dele nunca q ele seria filho dessa mulher, e aí depois eu entendi pq eu achei estranho. esse filme é de queimar neurônios, só personagem complexo, a mãe da joan é uma girl boss mas q deixa diversos traumas mommy issues. uma loucura, também demorei a compreender e só compreendi uns 80% do filme porque o finalzinho parece q quis desenhar pra eu entender. ai ai filmes franceses...
Tumblr media
obs.: eu ia ver grâce à dieu pq embora a história do filme seja muito pesada e triste, é nesse que ele tá de bigodinho de puto, de jaquetinha de couro e andando de moto (me desculpa se eu sou uma cachorra), mas o áudio tava dublado em italiano aí eu falei caro mio ben vamo deixar pra outro dia pq ouvir italiano ler em inglês e a boca deles falando francês e eu captando as palavras com meu francês de dois níveis da universidade aí não vai dar amore vo morre que mundo globalizado é esse
33 notes · View notes
pixelated-galaxy · 2 months
Text
Where all my tumbl-lers at? I'm tumbling so hard right now. They call me Mr. Tumble. Please bring back my kids Joan
4 notes · View notes
myreygn · 3 months
Note
hey rey! i have a few different characters/ships for your ask game so feel free to choose which to do!
1. shin soukoku
2. dazai & odasaku
3. geto
4. kunikida
5. giyuu
hope you have a great day/night! (btw i’ll get cracking on your most recent request for lee geto and ler gojo 😉)
oh oh oh very interesting options! i'll see if i have something for these!
¸¸♬·¯·♩¸¸♪·¯·♫¸¸¸¸♫·¯·♪¸¸♩·¯·♬¸¸
shin soukoku: Fever Dream (Palaye Royale)
can you see the words i'm up here trying to preach // no need to cry, you'll never find me trying to leave // i can see that you're in pain from your pale and lifeless face // so let go and float away
it just has this vibe of hey we're both tangled up in this net of lies that other people tell and wars that other people fight and maybe together we're gonna be strong enough to end all of this
dazai & odasaku: Savior II (Black Veil Brides)
and every word that came from you has carried me // so i'm trying my hardest to be what you made // like a court jester, my smile won't fade // giving it all, rising to fall to my grave // answer the call, living in thrall, you're the one born to save
is it not giving dazai right after oda's death?? just a little bit?? their relationship is so special to me actually i don't talk about them enough (also i was so close to taking loser baby from hazbin hotel i'm sorry 💀)
geto: Joan of Arc (In This Moment)
you can crucify, you can nail me to your cross (light me up, light me up) // you can find me guilty for everything you lost (light me up, light me up) // go ahead, blame me for your sins // go ahead and sacrifice me // i'll be your martyr, i'll be your joan of arc
is this a good time to tell you that i never actually watched jjk? 😭 idk if this fits i feel like it does from the little knowledge i have but you need to tell me if it makes sense i'm so sorry (also yey thank you for writing the request!!)
kunikida: Das Herz eines Drachen (Feuerschwanz)
du hast das herz eines drachen, glühend wie gold // flieg in die schlacht, so edel und stolz // du hast das herz eines drachen in deiner brust // kämpf bis zum schluss // und irgendwann wenn wir verglüh'n // halt ich es fest, weil ich es spür // dass dein starkes herz sein feuer nie verliert // denn dein drachenherz schlägt weiter, tief in mir
i feel like it's often overlooked how much the ada members admire kunikida and this feels like it fits his leader personality so well idk. i'm recommending this song a thousand times and here's a translation for you to make you consider listening to it lol:
you've got the heart of a dragon, glowing like gold // fly into battle, so noble and proud // you've got the heart of a dragon inside of your chest // fight 'til the end // and one day when we burn out // i'll hold onto it because i sense // that your strong heart will never lose its fire // and your dragon heart will keep on beating inside of me
giyuu: 99 Luftballons (Nena)
99 jahre krieg ließen keinen platz für sieger // kriegsminister gibt's nicht mehr und auch keine düsenflieger // heute zieh ich meine runden // seh die welt in trümmern liegen // hab 'n luftballon gefunden // denk an dich und lass ihn fliegen
yes it's german again my apologies and there's technically an official english version of this (99 red balloons) but honestly it's a pretty bad translation. it's a song about war being horrible and unnecessary and how we should strive for peace, the balloons being a metaphor for countries firing their weapons over every little thing, and honestly this part i put here reminds me of giyuu and sabito, or giyuu thinking about sabito post canon:
99 years of war left no room for winners // there are no more ministers of war and no more fighting jets // today i'm making my way around // i see the world lying in ruins // i have found a balloon // i think of you and let it fly
4 notes · View notes
sobreiromecanico · 11 days
Text
Booksky #1: The Snow Queen, de Joan D. Vinge
Na Bluesky surgiu há umas semanas um desafio literário: escolher 20 livros que nos tenham influenciado, e publicar as capas respectivas - sem explicações, análises ou críticas. É daquelas coisas que servem para entreter e partilhar em redes sociais. Mas se na Bluesky publiquei as capas, aqui darei algum contexto às minhas escolhas.
Tumblr media
É muito provável que The Snow Queen, de Joan D. Vinge, tenha sido o livro que mais impacto teve na minha vida. E o motivo é simples: sem ele é muito provável que não estivesse agora a escrever este texto sobre um livro de ficção científica, sentado na minha secretária, com estantes atrás de mim repletas de livros de ficção científica - muitos já lidos, bastantes ainda por ler, um ou dois que decerto nunca lerei mas que estão ali à mesma. Já conhecia o género pelo cinema, claro (ou pelo cinema que era possível ver numa aldeia no interior alentejano nos anos 90, sem vídeo e antes da televisão por cabo e da internet), e estava familiarizado com alguns dos seus temas, mas fora do obrigatório Júlio Verne a literatura de ficção científica era-me completamente desconhecida até à viragem do milénio. A propósito das muitas conversas fora das aulas sobre The Matrix e do meu interesse pela escrita (despertado por outro livro de que aqui falarei nesta série), o meu professor de Filosofia me emprestou um livro dividido em dois volumes: A Rainha de Gelo, de Joan D. Vinge, na edição bi-partida da colecção de ficção científica da Europa-América. Li com entusiasmo aquela incrível space opera feminista, apesar da tradução duvidosa; e quando vim para Lisboa (há 20 anos, quase 21) comprei a edição em inglês que está na fotografia, na defunta e saudosa Livraria Tema, no centro comercial Colombo. A este livro devo várias amizades, muitas horas de convívio, e um gosto que me acompanha há mais de duas décadas - e que espero me acompanhar por mais algumas. Já escrevi em cinco ou seis blogues diferentes, e creio que em todos publiquei pelo menos um artigo sobre The Snow Queen. A esta distância não sei ao certo quantas vezes reli este livro - nota-se pelo estado, não é? -, mas estou a contar que a próxima seja neste Verão. Tenho saudades de Moon, Sparks, e Arienrhod, e do mundo fascinante onde vivem.
Fora do texto, mas ainda no livro: a ilustração de capa do Michael Whelan é espantosa. Já estive mais longe de comprar um print ao autor para emoldurar e ter cá em casa.
2 notes · View notes
fucking-michaell · 2 years
Text
Prompts I am working on hehehehe >:)
I can feel your mood (lee!adam ler!caleb)
My credit card! (Lee!mc, ler!mammon)
Time travel tks (lee!sam)
You need to rest (lee!joan ler!owen)
Pact marks (lee!mc)
3 notes · View notes
amor-barato · 25 days
Text
Uma noite em Boston recebi um telefonema de Washington, de um estudante cuja angústia sobre a guerra era visível quando ele vinha falar comigo após a aula. Ele tinha ido à escadaria do Capitólio naquele dia, jogado gasolina no corpo, e preso antes que pudesse fazer algo mais (ainda hoje eu escuto falar dele uma vez por ano ou algo assim; obviamente ele ainda está muito perturbado. Ele escreve poemas, tem medo da polícia e do FBI, uma pessoa gentil ainda atormentada pela violência do mundo ao seu redor).
Mas para a maioria de nós o movimento era uma força vital. Juntar-se a centenas de milhares de outros em marchas e piquetes, saber que ainda que você se sentisse desamparado contra o poder do governo, você não estava sozinho nesse sentimento – que pessoas por todo o país, de todas as idades, negras e brancas, pessoas trabalhadoras e de classe média, estavam com você – isto era ser comovido de uma maneira que palavras não podem descrever.
Escutar Bob Dylan e Joan Baez e Country Joe e os Beatles, ter artistas e escritores do seu lado, ler que Eartha Kitt atrapalhou uma festa da Casa Branca ao levantar sua voz contra a guerra, ver Mohammed Ali desafiar as autoridades mesmo isto lhe custando o título de campeão, ouvir Martin Luther King Jr. falar contra a guerra, ver crianças pequenas marchando ao lado de seus pais carregando cartazes com as palavras – “Salvem as crianças do Vietnã” – era sentir que os melhores seres humanos estavam lutando pela sua causa.
Enquanto nós éramos uma pequena minoria em luta, era excitante imaginar que a beleza humanitária que nós encontramos no movimento (esquecendo os dogmáticos, os burocratas, os que estavam atrás do poder, os sem humor) representava o futuro. Parecia que algum dia haveria um mundo de tais pessoas, o tipo de pessoas com as quais nós poderíamos trabalhar, dividir tudo, se divertir, confiar sua vida.
Howard Zinn (Você não pode ser neutro num trem em movimento)
0 notes
aykutiltertr · 3 months
Video
youtube
Mission: Impossible Görevimiz Tehlike Tom Cruise Rhythm Karaoke Original...  Aykut ilter Ritim Karaoke Kanalıma Abone Olun Beğenip Paylaşın Aboneler İstek Şarkı İsteyebilirler. Şarkının Orijinal Versiyonunu Linkten Dinleyip Ritim Karaokesiyle Çalışabilirsiniz. https://www.youtube.com/watch?v=zfsZpTbc_7w Lise Üniversite Koroları Müzisyenler Solistler Vokalistler Yorumlara isteklerini Yazabilirler. Görevimiz Tehlike Mission: Impossible Görevimiz Tehlike Tom Cruise Rhythm Karaoke Original Traffic (Film Track) Madde Tartışma Oku Değiştir Kaynağı değiştir Geçmişi gör Araçlar Vikipedi, özgür ansiklopedi Görevimiz Tehlike Mission: Impossible Yönetmen Brian De Palma Yapımcı Paul Hitchcock Tom Cruise Elias Badra Paula Wagner Senarist Hikâye: David Koepp ve Steven Zaillian Senaryo: David Koepp ve Robert Towne Oyuncular Tom Cruise Emmanuelle Béart Kristin Scott Thomas Jon Voight Jean Reno Ving Rhames Vanessa Redgrave ve Emilio Estevez Müzik Danny Elfman Dağıtıcı Paramount Pictures Çıkış tarih(ler)i 22 Mayıs 1996 (ABD) 20 Eylül 1996 (Türkiye) Süre 110 dakika Dil İngilizce Bütçe 70 milyon $ Hasılat 457.696.359 $ Devam filmi Görevimiz Tehlike 2 Görevimiz Tehlike (Mission: Impossible), 1996 ABD yapımı aksiyon-casusluk filmi. Aynı adı taşıyan televizyon dizisinin devamı niteliğindeki film, aynı zamanda Görevimiz Tehlike film serisinin ilk filmidir. Filmin başrolünde Tom Cruise oynamaktadır. Yardımcı rollerde Emmanuelle Béart, Kristin Scott Thomas, Jon Voight, Jean Reno, Ving Rhames, Vanessa Redgrave ve ayrıca Tom Cruise'nin yakın arkadaşı olan ve filmde ismi geçmeyen Emilio Estevez yardımcı rolleri canlandırmaktadır. Filmin gişede yakaladığı başarının ardından serinin devam filmleri yapılmasına karar verilmiştir. Konusu Ethan Hunt (Tom Cruise) Jim Phelpsin (Jon Voight) Impossible Mission Force'daki takımının kilit adamıdır. Gizli çalışan Sarah Davis (Kristin Scott Tomas), her türlü güvenliği çözme uzmanı Jack Harmon (Emilio Estevez), gizlice izleme uzmanı Joan Williams, ulaşımı halledecek olan Claire Phelps ve Ethan Hunt her zamanki gibi kilit adamdır. Prag'daki bir hainin suçunu ispatlamak için görevlendirilmiş ekip her zamanki gibi gizli görevlerine başlarlar fakat işler tamamen ters gider. İlk önce Jack Harmon'ın ölümünün ardından tüm ekip hayatını kaybetmeye başlar. Sadece Ethan Hunt bu olaydan sağ kurtulmayı başarır. Hemen CIA'de IMF yöneticisi Eugene Kittridge (Henry Czerny) yanına gelir,fakat yönetici bu işte suçlunun Ethan Hunt olduğunu gösterir ve Ethan kendisini temize çıkarmak için büyük bir maceraya atılır. Yaş sınırı Film şiddet ve küfürler içerdiğinden 13 yaş ve üzeri yaş grubuna hitap etmektedir. Kadro ve karakterler Tom Cruise — Ethan Hunt Jon Voight — James Jim Phelps Emmanuelle Béart — Claire Phelps Ving Rhames — Luther Stickell Jean Reno — Franz Krieger Henry Czerny — Eugene Kittridge Vanessa Redgrave — Max Emilio Estevez — Jack Harmon (ismi geçmiyor) Kristin Scott Thomas — Sarah Davies Marek Vašut Ekip Yönetmen: Brian De Palma Senaryo: David Koepp, Robert Towne; story by Steven Zaillian Yapımcı: Paul Hitchcock, Tom Cruise, Paula Wagner, Cruise/Wagner Productions Film müziği: Danny Elfman Müzik Filmin ünlü müziğini 1995 yılında New York City'de zaman geçiren Larry Mullen Jr. ve Adam Clayton stüdyoda zaman geçirirken hazırlamışlardır. Müziğin iki farklı türü mevcuttur ve bu sebepden biri remix olan iki tane single piyasaya sürülmüştür. Filmin müziği Grammy Ödülü'ne de aday olmuştur. Dış bağlantılar IMDb'de Görevimiz Tehlike Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin BNF: cb14414337r (data)SUDOC: 178300640VIAF: 188301022 Kategori: Görevimiz: Tehlike1996 çıkışlı filmler1990'larda gerilim filmleri1990'larda macera filmleri1990'larda aksiyon filmleriAmerika Birleşik Devletleri macera filmleriCinayet filmleriBrian de Palma'nın yönettiği filmlerDanny Elfman'ın müziğini yaptığı filmlerParamount Pictures filmleriTom Cruise'un yapımcısı olduğu filmlerRobert Towne'ın senaryosunu yazdığı filmlerAmerika Birleşik Devletleri takip filmleriAmerika Birleşik Devletleri casus filmleriAmerika Birleşik Devletleri soygun filmleriAmerika Birleşik Devletleri devam filmleri1990'larda casus filmleriKonusu Londra'da geçen filmlerKonusu Prag'da geçen filmler1990'larda İngilizce filmler
0 notes
praza-catalunya · 9 months
Text
As creacións de Berta Cáccamo, contundencia de xestualidades e esencias
Berta Cáccamo, a artista viguesa, retorna a Barcelona agora cunha exposición temporal de pezas de madurez. Asistir á forza dos xestos que se representan en teas e papeis é participar da celebración que artellan as musicalidades do jazz, á austeridade de cores que dá a madurez, o coñecemento. Segui Berta Cáccamo vieiros similares aos que pisaron Joan Miró e mais Giorgio Morandi?
Lito Caramés
Tumblr media
Salas de Ana Mas Projects
Berta Cáccamo. Triple recorrido. Ana Mas Projects
Entendo que a arte debe ter algunhas coordenadas preestablecidas porque se non é outra cousa; se non é sentimento, se non é sabedoría ... entón non é arte, é outra cousa. (...) Son unha persoa permeable e aberta, pero cústame entrar en determinadas formas de facer arte, cústame ler as novas experiencias, supoño que é un hándicap, isto sempre ocorre cando algo non me emociona. (Berta Cáccamo, Conversa con Miquel Mont, 1997).
A traxectoria artística de Berta Cáccamo é rexa, e xa se atopa valorada e cualificada en moitas institucións museísticas e coleccións privadas, e mesmo en estudos de importantes profesionais. Agora nestes meses finais de 2023 (á par que a enésima agresión a Palestina suma mortes e mortes de civís) en l’Hospitalet de Llobregat a galería Ana Mas Projects ten a ben programar a mostra Berta Cáccamo. Triple recorrido, comisariada polo crítico que xa dirixiu outras exposicións de Caccamo, Juan de Nieves, un gran coñecedor da obra da artista viguesa.
As pezas que están presentes nas salas de Ana Mas Projects veñen sendo dunha das derradeiras etapas creativas da autora de Carta de un mar negro (1988). (Aínda que non estea na mostra que agora se comenta, ben paga a pena mirar e remirar esta obra que carrexa fortes simbolismos, que se xerou matérica, dura na súa conformación e altamente expresiva. Será unha homenaxe ás xentes do mar? Tanto lle impactaron as cruces dos cemiterios de Irlanda?). Nos tempos que abranguen as creacións de Triple recorrido -anos 90 e comezos do novo milenio-, despois de pasar polas escolas de Barcelona e mais por París cunha bolsa de estudos, os seus papeis e teas viran cara propostas máis conceptistas, sintéticas, nas que reduce elementos, cores, texturas. Mesmo se diría que mirou de seguir os vieiros que Joan Miró percorreu (unha vez coñecida a caligrafía oriental) e que o levaron a conformación da súa persoal expresividade plástica. Cáccamo é quen de crear as súas propias linguaxes para -sobre papeis e mais sobre outros materiais (agora en L’Hospitalet está colgada unha obra que vén sendo unha intervención sobre unha manta industrial -Calzoa, 2003- habituais en calquera casa, con bandas horizontais e azuis)- ir riscando trazos de ampla xestualidade.
Nas obras de Cáccamo que agora se referencian -como anteriormente- sempre se detecta unha reflexión. Cáccamo semella estar a estudar o sentido da arte no seu tempo e na súa propia produción. As súas obras -mesmo a que dá nome á exposición, Triple recorrido- son froito da loita que estremecía á autora: o combate entre a emoción, precisa para iniciar un tema, e esa racionalidade nacida do estudo, da análise, dos debates sobre os sentidos da arte nos tempos posteriores ás vangardas, posteriores a proclamas como “a morte da pintura”, como a falacia da “posverdade”, como a declaración de que “deus morreu”. Como ben di a creadora no parágrafo de 1997, reproducido ao comezo, se non é sentimento, se non é sabedoría ... entón non é arte. Emoción e estudo. Os contrarios, o yin e mais o yang para indicar o bo camiño: o tao.
Tumblr media
Salas de Ana Mas Projects
Importante. A ininterrompida creatividade da pintora vén estando conformada por elos; elos e máis elos dunha cadea longa, extensa, que coincide coa visión da creadora sobre a existencia. Nos trazos paralelos, reiterados, que se observan en moitas das pezas da mostra Triple recorrido, vai inserido o valor do debuxo. O debuxo como campo de experimentación. E, máis aló, dos riscos en B/N ou cores, vanse observando as teimas primordiais da artista: como enfrontar o/os espazo/s na arte?, que facer con esa dimensión descoñecida, o Tempo?
Dentro das concrecións elaboradas por Cáccamo nunca tivo sitio o figurativismo. Os seus traballos arrincan de proxeccións expresionistas, condicionadas pola escrita sobre a obra gráfica. Co tempo, a loita da autora co papel ou a tea en branco vaise movendo por apostas máis liberadoras, por eidos nos que a materia ten menos peso. O matérico, o peso da obra en si propia, vai cedendo; diríase que a creatividade vai escorando cara campos distantes do Tàpies de po de mármore, e aflora o baleiro, esa categoría significativa con resóns orientais e tan esencial nos traballos de madurez. Sempre o xogo cos espazos (o espazo dunha creación -na súa totalidade- cabe no rectángulo dunha tea?). E, parello aos espazos, acábase atopando a definidora categoría de Tempo, ese monstro inasible, incomprensible. José Ángel Valente, o poeta ourensán, xa o deixou ben claro: Ha pasado algún tiempo. El tiempo pasa y no deja nada. Lleva, arrastra muchas cosas consigo. El vacío, deja el vacío. Dejarse vaciar por el tiempo como se dejan vaciar los pequeños crustáceos y moluscos por el mar. El tiempo es como el mar. Nos va gastando hasta que somos transparentes. (…) El mar, el tiempo, alrededores de lo que no podemos medir y nos contiene. (Fragmentos de un libro futuro, 2019).
Para conxurar a Tempo, Berta Cáccamo aposta por cores poucas, por certa monotonía cromática que mesmo a poden endereitar cara suprematismos e atreverse a pintar brancos sobre brancos. Outra admiradora do mestre de Bolonia, Giorgio Morandi?
Tumblr media
B. Cáccamo, Horas Felices, 1996
Berta Cáccamo. Triple recorrido
As casas todas / cos días van gastándose por dentro / e debaixo do cal / das paredes descobren unha sombra: / os ecos a vagar polas alcobas / da casa interminabel, sempre a mesma, / razón, áncora fiel. (Pepe Cáccamo, A casa, 2000).
As creacións de Berta Cáccamo (1963-2018), o seu traballo incesante, pescudador, nese fío da navalla que é camiñar entre o sentimento que xorde de dentro para fóra e mais o estudo (interiorizar informacións que veñen de fóra), rematan por beber desa dobre fonte. Cómpre combinar o expresionismo coa reflexión. Se non é sentimento, se non é sabedoría ... entón non é arte.
Por iso Berta Cáccamo deveu a figura dun monxe zen a traballar incansable no seu karesansui, atopando os misterios do mundo. Quizais por iso se poden explicar, tamén, series como Horas Felices ou Mapas onde os pinceis son o engazo que perfila espazos, que delimita as contornas. A serie Mapas (1990-92) é pura xestualidade en paralelo. Hai que concordar que os mapas -por definición- convocan á riscadeira de liñas paralelas. Algunhas das pezas desta serie mesmo semellan indicar que Cáccamo está a trazar curvas de nivel, vieiros orientativos por onde camiñar o karesansui. No filme Ying Xiong, de Z. Yimou (2002), un guerreiro traballa obsesivamente cunha brocha de caligrafía para mirar de inventar unha nova verba que poida definir de maneira máis axeitada para el o concepto “espada”. Os xeitos de crear de Cáccamo parecíanse aos do guerreiro? A artista tamén faría xexúns para preparar corpo e espírito antes de atoparse cara a cara coa superficie neutra sobre a que crear, como facían os monxes antes de elaborar as iconas bizantinas?
Nas pezas que agora se atopan en Ana Mas Projects (Berta Cáccamo. Triple recorrido) hai máis pistas para poder entender as creacións da artista viguesa. Moitas das súas pezas levan o apelativo de Sen título. Esta denominación por parte da creadora non é gratuíta; é un indicativo de elaborados traballos nos que o tema non é o elemento máis importante. E as cores? A relación da artista coas cores é sorprendente. Nalgúns casos -mesmo en pezas que agora colgan en Ana Mas Projects- as xestualidades líquidas que vai trazando Cáccamo sobre papeis, as cores son vívidas, intensas; vermellas, por exemplo. Pero, en moitísimos outros casos a paleta da artista plástica esmorece, corre por tonalidades suaves, diluídas. Veñen sendo cores gastadas. Gastadas por que ou por quen? Posiblemente polo Tempo, ese compañeiro que tan fai polos humanos. O Tempo, a sabedoría, aprenden que as esencias non se atopan nas superficies. Así o branco para Cáccamo non é un fondo neutro, aportado polos materiais empregados; o branco é territorio pictórico inzado de significación.
Tumblr media
Berta Cáccamo e Patricia Dauder
Berta Cáccamo sempre apostou por representacións abstractas, refugando a figuración. Para crear o mundo de seu as linguaxes poden ser múltiples. Ao longo da historia da arte nunca se valorou os traballos, a creatividade das mulleres. No caso da arte abstracta aínda foi peor. Ás pintoras consentíaselle que pintasen “flores” (e mellor se era con pasteis, unha técnica menor, desde a perspectiva patriarcal). A cabalo dos anos 2021 e 2022 o Museo Guggenheim de Bilbao presentou unha exposición temporal emblemática: Mujeres de la Abstracción. Unha exhibición de traballos abstracos elaborados por máis de cen artistas. Pezas de Berta Cáccamo podían ser perfectamente no medio dos máis de tres centos de obras, entre creacións de Lee Krasner, Hilma af Klint ou Barbara Hepworth.
Ao final do percorrido por Berta Cáccamo. Triple recorrido sae ao camiño de visitantes a colaboración que a artista Patricia Dauder fixo a carón de pezas de Cáccamo: Endinsar (Adentrar, meterse dentro), unha intervención deste mesmo ano. Dauder e Cáccamo coñecéronse mentres estudaban en Barcelona, logo veu o coñecemento dos traballos de cadansúa artista; mesmo a primeira escribiu un sentido escrito para a exposición Horas Felices, 2022. O contributo de Dauder consiste en -ante varios papeis de Cáccamo- proxectar unha das súas obras fotográficas: In&Out (2016). O resultado é atractivo: a superposición de imaxes das dúas artistas crea campos de expresividade renovados, invitacións a pensar, reflexionar. Se non é sentimento, se non é sabedoría ... entón non é arte.
Como di Juan de Nieves (comisario) no texto redactado para a mostra Berta Cáccamo. Triple recorrido: Per a aquesta exposició a Ana Mas Projects, la selecció de pintures i papers al·ludeix a aquesta condició essencialista fundada als anys noranta i que es perllonga en obres i moments posteriors. Els traços pictòrics que observem a la superfície de quadres i papers procedeixen d’un espai exterior i penetren amb energia al territori visible de la representació (...) la pràctica de Berta Cáccamo es mou entrte un àmbit de percepció macro, còsmic, però també al·ludeix als fluxos interns i els moviments líquids, sanguinis.
Lito Caramés
EXPOSICIÓN: Berta Cáccamo. Triple recorrido.
Ana Mas Projects
ata o 3 de santos de 2023.
1 note · View note
oficinadeescrita2023 · 10 months
Text
Oficina de Escrita da Primavera de 2023 (começo: 16 de setembro)
Resumo
Doze aulas por Zoom a partir de 16/09/23 (sábado). As aulas serão gravadas e enviadas aos alunos.
Seis sessões individuais comigo para desenvolvermos a sua escrita, seja a partir dos seus objetivos, seja a partir dos exercícios propostos.
Valor: R$ 3000 por PIX ou R$ 3150 por cartão de crédito.
Para inscrever-se: escreva para [email protected].
Se quiser, leia um balanço da Oficina de Inverno e as reflexões que devem orientar a próxima Oficina.
Proposta
A Oficina de Escrita se baseia em dois cursos que fiz em Nova York no ano de 1995. Ambos tiveram o formato de writing workshop, isto é, de oficina de escrita.
O primeiro foi um curso livre do American Language Program da Columbia University; o segundo fiz como aluno de graduação na New York University.
Os dois cursos, especialmente o primeiro, estão entre as grandes experiências da minha vida. Conheci um modelo educacional que não correspondia a nada que eu tinha conhecido até então. Na escola, no Brasil (eu tinha 17 anos quando fiz o primeiro curso, e 18 quando fiz o segundo), esperava-se que sempre escrevêssemos redações desde o ponto de vista de um planejador central com plenos poderes para resolver qualquer problema. Devemos fazer X ou Y? Devemos proibir A ou B?
Enquanto nas escolas que frequentei no Rio de Janeiro havia um clima generalizado de bom-alunismo e de conformidade, em Nova York vi algo totalmente distinto. Os alunos eram incentivados a manifestar suas próprias opiniões. O objetivo era que eles fossem capazes de argumentar bem, não que chegassem a uma conclusão definitiva. Havia uma grande consciência de que diversas questões só têm mesmo soluções provisórias que precisam ser contextualizadas.
Assim, a ideia era conseguir mapear a situação e encontrar algo de relevante para dizer. Era um trabalho retórico, em conformidade com o projeto da liberal education — e uso a expressão em inglês para distingui-la do confuso projeto de «educação liberal» difundido em alguns ambientes da direita brasileira. O college americano é o lugar aonde o aluno vai para abrir a cabeça, conhecer novas ideias, falar melhor, escrever melhor.
Depois, cursando a universidade brasileira, descobri que, ao menos no meu curso de Letras, ela tinha viés profissionalizante desde o primeiro dia. Seu objetivo não era ensinar o aluno a expressar-bem na esfera pública, mas a produzir trabalhos acadêmicos para a leitura de outros acadêmicos. O academês em que esses trabalhos são redigidos me parece vir diretamente da ausência de preocupação com a boa escrita — falar em «boa» escrita já soaria como um juízo de valor tão elitista quanto abominável.
Creio que é por isso que, pelo menos desde os anos 1990, a maioria dos artigos (incluindo os bons artigos) que os jornais brasileiros publicam em suas páginas de opinião e em seus suplementos literários traz um certo sabor de professor universitário que se desincumbe da obrigação moral de falar com o público, esse distinto desconhecido.
Essas questões serão discutidas mais amplamente durante a oficina. Porém, para resumir, o objetivo é retomar aquele projeto da liberal education: incentivar o aluno a dizer o que pensa, ajudá-lo a descobrir o que pensa, criticá-lo para que seja capaz de dizer melhor aquilo pensa. Não é à toa que os americanos cultivam a forma do essay, do ensaio, da tentativa — e, em inglês, a palavra essay abrange desde a redação de colégio até os mais prestigiados textos de Joan Didion (que devemos ler na Oficina).
Programa (sempre provisório)
Para que a Oficina nem fique tão solta, com um tema distinto para cada aula, nem pareça um curso universitário monotemático, decidi dividi-la em três grandes blocos. Estes são alguns textos selecionados até agora; porém, a seleção pode mudar. É importante que ela não comece totalmente fechada.
Com a provável exceção do livro final, Esaú e Jacó, de Machado de Assis, devo enviar por email todos os textos.
Discutiremos outros textos além dos textos listados abaixo. Outros temas podem surgir — na Oficina de Inverno, propus o tema da bomba atômica, por exemplo (o qual ajudou a entender… Nelson Rodrigues).
Michel Foucault, A coragem da verdade (capítulos selecionados)
Neil Postman, capítulo de Amusing Ourselves to Death (vou traduzir e enviar aos alunos)
Georges Bernanos, capítulos de A França contra os robôs
Ivan Illitch, capítulo de A sociedade sem escolas
Ananda K. Coomaraswamy, capítulo de A filosofia cristã e oriental da arte
Walter Benjamin, A obra de arte na era da sua reprodutibilidade técnica (até agora, como uma sugestão suplementar, não como leitura da aula)
André Chastel, «A arte do gesto no Renascimento»
Emmanuel Carrère, capítulos de Outras vidas que não a minha
Natalia Ginzburg, «As relações humanas»; «Elogio e lamento da Inglaterra»
Joan Didion, Noites azuis (a primeira página)
Nelson Rodrigues, crônicas selecionadas
René Girard, «Problemas de técnica em Stendhal e em Flaubert» (É recomendável ler O vermelho e o negro, de Stendhal.)
Machado de Assis, Esaú e Jacó, primeira metade
Machado de Assis, Esaú e Jacó, segunda metade
Informações de pagamento
Os pagamentos serão feitos para a minha empresa, e fornecerei nota fiscal. Pago impostos, tenho contador, tudo nos conformes. Sou um anarco-libertário que não tem medo do Leviatã e dorme bem à noite.
Ofereço duas opções de pagamento.
PIX de R$ 3.000,00.
Pagamento de R$ 3.150,00 via Eduzz no cartão de crédito. O aumento do valor cobre as taxas da Eduzz. A Eduzz deixará você escolher seu número de parcelas, com juros para você — exatamente como aconteceria com a Hotmart, por exemplo. Lembre-se de que você precisa ter disponível o saldo total no cartão, não o de cada parcela.
O pagamento garantirá o seu lugar em uma das turmas da Oficina de Primavera. Ele não é reembolsável. Não estou oferecendo garantias para arrependimento. Caso você tenha algum problema de saúde durante a Oficina, converse comigo. Encontraremos um bom resultado.
A Oficina não é um produto digital que consiste em aulas gravadas. Um curso de aulas gravadas pode ter 50 ou 50 mil alunos sem que isso altere os custos de sua produção.
Por outro lado, uma oficina conduzida inteiramente ao vivo tem vagas limitadas. Como o objetivo é instigar cada aluno a expressar-se, as turmas não podem ser grandes. Além disso, se pretendo atender individualmente cada aluno com frequência quinzenal, temos aí outro limite, que deve ficar em 16 alunos.
Por isso, quem garante uma vaga está, ao mesmo tempo, fazendo com que outra pessoa só possa fazer a Oficina em outro momento (caso ela seja oferecida) e me remunerando por meu custo de oportunidade.
Pouco depois de fazer o pagamento, você receberá o primeiro exercício do curso — um texto curto que deve ser escrito antes da primeira aula.
Tendo entendido essas condições, caso esteja interessado, mande um email dizendo qual a turma da sua preferência (veja, abaixo, «Turmas e calendário»), como pretende pagar, e envie seus dados para a nota fiscal: nome completo, CPF, endereço, telefone. (Eu nunca vou enviar mensagem para você, não tenho nenhuma lista de marketing, são só dados pedidos pelo sistema da Nota Carioca.)
Aulas e encontros com alunos
Como na primeira oficina, o curso terá doze aulas por Zoom, aos sábados pela manhã.
As aulas acontecerão a partir do dia 16 de setembro, indo das 10h às 12h30.
O aluno receberá a gravação em vídeo da aula dada por Zoom. Ele não deve reproduzi-la nem repassá-la.
A produção do aluno
Incentivo fortemente o aluno a enviar o mais rápido possível um exercício e a marcar o primeiro encontro comigo, mesmo antes do dia 16 de setembro. Não sendo domingo nem segunda, o aluno deve propor um horário: eu trabalho em casa e tenho flexibilidade. Esse primeiro encontro servirá para que eu possa entender os objetivos do aluno, e a melhor maneira de assisti-lo.
Teremos seis encontros, no total, cada qual com 30 minutos. No primeiro encontro, podemos passar um pouco disso.
A menos que o aluno tenha outros objetivos (a serem discutidos pessoalmente comigo), proponho que sejam produzidos, no total, entre 4 a 8 textos de 500 a 600 palavras (mais o exercício para diagnóstico, com até 400 palavras), e 2 a 3 textos de 1000 a 1200 palavras. (A maioria dos editores de texto contam palavras.) 
Digo «entre 4 e 8» e «2 a 3» porque o curso incentivará a reescrita dos textos. Assim, o aluno pode produzir 4 textos que, reescritos, totalizam 8 «trabalhos».
Todos os textos serão enviados em formato Word, com espaçamento 1,5, e fonte Georgia ou Times New Roman tamanho 12.
Cada texto receberá comentários meus na forma de marcas de revisão do Word. Se você não sabe visualizar marcas de revisão e comentários no Word, pode pesquisar no Google. Ou, durante uma aula, posso indicar onde procurá-las.
(Algumas pessoas podem não gostar do Word. Porém, ele é o padrão. O OpenOffice também serve.)
Observação: num curso universitário, cada trabalho vale nota, cada nota conta para um crédito, cada crédito conta para um diploma.
Num curso livre, o aluno não dispõe desses incentivos para entregar os trabalhos no prazo.
Entendo perfeitamente, tendo passado oito anos com dor crônica e sofrido um bocado com o pós-covid, que existem imprevistos.
Porém, sem prazos nada acontece: idealmente, os textos serão produzidos toda semana, e eu pretendo devolver cada texto com meus comentários o mais rápido possível.
Exceto em caso de problemas de saúde (meus ou do aluno), um mês após o fim da Oficina de Primavera não haverá mais comentários nem atendimentos.
Por fim…
Haverá alguma outra oficina depois dessa? Talvez sim, talvez não. Realmente não sei. Vejam, porém, que uma Oficina de Verão talvez fosse prejudicada pela necessidade do ar-condicionado, cujo som é captado pelo microfone.
Aguardo sua mensagem em [email protected], e muito obrigado!
Pedro Sette-Câmara
0 notes
iconnectgyn · 1 year
Text
Após episódio de Black Mirror você nunca mais aceitará os 'Termos e Condições' da mesma forma
Após episódio de Black Mirror você nunca mais aceitará os 'Termos e Condições' da mesma forma
O primeiro episódio da sexta temporada de Black Mirror chamou a atenção por conta da história de Joan (Annie Murphy), uma mulher aparentemente comum, mas que clicou em ‘aceitar’, sem ler, ao se deparar com o famoso: para continuar aceite os ‘Termos e Condições’. Mas quem nunca fez isso não é mesmo?   O episódio desbloqueou um novo receio e fez alguns fãs da série refletirem. Alguns têm certeza…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
Text
Um dos livros da minha cabeceira!!! Se você tem o hábito de ler antes de dormir, fica essa dica do mestre que foi Kardec, Voltaire, José de Anchieta, Joan Huss, João Evangelista, Moisés Elias, Hermes Trimegisto, Zoroastro, chegando num total de 37 reencarnações. Todas para redirecionar os caminhos dessa humanidade. Ele queria mais gente evoluindo no planeta, porque Deus quer que todos os filhos alcancem mais rápido a Sagrada Finalidade. É assim por todo o Universo gente, um dia, voltaremos a ser Deus em Deus.
"A Bíblia dos Espíritas" - Osvaldo Polidoro
Tumblr media
- 150 -
“Tal como os raios duma mesma circunferência, todas essas tradições partem dum centro comum, a que se pode chegar seguindo a sua direção. Então, para lá da Índia dos Vedas, para lá do Irã de Zoroastro, na alvorada crepuscular da raça branca, se verá surgir das florestas da antiga Cítia o primeiro criador da religião ariana, cingido pela sua dupla tiara de conquistador e de iniciado, e ostentando na mão o fogo místico, o fogo sagrado, que iluminará todas as raças.” - G. I.
Aos espíritas de boa vontade advertimos, concitando ao estudo da História das Revelações, reagindo contra um certo número de elementos que, pretendendo mestria, embora incapazes de ir além da mediocridade, desaconselham tais estudos porque vêem os discípulos lhes passando à frente. Cada qual deve estudar quanto possa, e sem dar atenção a pretensos “mestres em Israel”, gente escrava de um “teto” limitador, gente que pensa ser o Espiritismo - a Ciência da Vida Integral - apenas a mediocridade de que são portadores.
O centro Comum da Iniciação era o conhecimento daquelas palavras transcritas no ponto anterior. Deus era Imanifesto em Sua Infinita Profundidade e Manifesto como a chamada Criação. A partir desta Matriz Originária, tudo o mais eram questões de minúcias e pormenores.
O Espiritismo, como Súmula das Revelações, não é e nunca será escravo de concepções confinadas.
Haja respeito por estas palavras - Moral, Amor, Revelação, Saber e Virtude. Respeito significa vivência, ação social, tudo transformado em trabalho fiel. E títulos exteriores e bazófias, em Espiritismo, nada representam.
Quer ter acesso ao livro completo de onde foi copiado o texto acima deste post, acesse: http://divinismo.org/livros/pg15.htm e faça download gratuíto.
#osvaldopolidoro #kardec #espírita #espiritos #iniciado #iniciação #bíblia #estudo #divinismo #espiritismo #bezerra #lucas #esoterismo #maçonaria #hermetismo #pitágoras #hinduísmo #rama #hermestrimegisto #jesus #joãobatista #elias #profeta #apocalipse #novocéu #transição #transiçãoplanetária #crisna #evolução #criação #Cristo #cristianismo #buda #budismo
1 note · View note
filmes-online-facil · 2 years
Text
Assistir Filme O Beco das Almas Perdidas Online fácil
Assistir Filme O Beco das Almas Perdidas Online Fácil é só aqui: https://filmesonlinefacil.com/filme/o-beco-das-almas-perdidas/
O Beco das Almas Perdidas - Filmes Online Fácil
Tumblr media
A ascensão e queda de Stanton "Stan" Carlisle, um mentalista cujas mentiras e enganos provocam sua queda. O filme mostra a ascensão e queda de um vigarista - uma história que começa e termina em um parque itinerante. Stanton "Stan" Carlisle (Tyrone Power) junta-se ao parque, trabalhando como comparsa da "Mademoiselle Zeena" (Joan Blondell) e seu marido alcoólatra, Pete (Ian Keith). O casal desenvolveu um código secreto para fingir ler mentes e foi bem sucedido no show business até Pete começar a beber. Stan permanece com eles esperando aprender seu código e deixar o parque para ser um mentalista de sucesso. Stan também flerta com a linda Molly que vive no parque com o Musculoso Bruno. As maiores atrações do espetáculo são Zeena e O Selvagem, um alcoólatra que come galinhas vivas que o público acredita que é um selvagem. (e 16 - Estimado 16 Anos)
0 notes
maeliteratura · 2 years
Photo
Tumblr media
Todo dia 12 é dia de #12livrospara2022 por aqui!⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣ Este é o livro de setembro. Neste, que é o segundo romance da autora, encontramos duas protagonistas, Ana e Joan. Aos 17 anos anos, são duas jovens com histórias e características diferentes. Vamos acompanhar suas reflexões e vivências neste ano, até completarem 18 anos. ⁣ ⁣ Mais do que duas adolescentes, vamos refletir sobre ancestralidade, feminino, espiritualidade, sobre escolhas e sobre direitos às mesmas.⁣ ⁣ O livro com capítulos curtos, divididos pelos meses do ano, é muito bem escrito. Gostei da escrita da Cristina, forte e visceral. Li num fôlego só. ⁣ ⁣⁣ O livro é forte. Não é uma leitura leve, nem gostosa, mas é boa. Uma dica, mergulhe na leitura sem racionalizar muito.⁣ ⁣ Destaque para a capa linda e o projeto gráfico maravilhoso da @luisazardo. Amei a diagramação. Edição linda da Dublinense, que sempre arrasa.⁣ ⁣ Você leu? Quer ler? Me conta!⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣⁣⁣Tem vídeo no canal e post completo no BLOG.⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣ Este projeto é uma parceria com os blog @MundinhodaHanna e @PacoteLiterario.⁣⁣ ⁣⁣⁣ #resenhamaeliteratura⁣⁣⁣⁣⁣⁣ Elas Marchavam sob o sol - @cristinajudar⁣ Editora: @dublinense⁣ Leitura #88 de 2022⁣⁣⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣⁣⁣4,0⭐⁣⁣⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣⁣⁣ #desafiodos100livrosemumano⁣⁣⁣⁣⁣⁣ #maeliteratura ⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣ #literaturanacional⁣ #bookstagram⁣⁣⁣⁣⁣⁣ #cristinajudar⁣ #amoler⁣⁣⁣⁣⁣⁣ #resenha⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣ #booklovers⁣⁣ #dublinense⁣ #elasmarchavamsobosol (em São Paulo, Brazil) https://www.instagram.com/p/CibDFHFJ7iR/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
sobreiromecanico · 2 months
Text
As leituras em inglês e a preocupação (tardia) das editoras
No início da semana foi publicada no jornal Publico uma reportagem da autoria da jornalista Sofia Neves intitulada "Há jovens que só lêem livros em inglês - e isso preocupa as editoras". O título fez-me sorrir, admito, pois pergunto-me se o Público só em 2024 se apercebeu desta realidade, ou se só neste ano é que esta realidade chegou à literatura mainstream.
Digo isto com a noção de que os leitores de ficção científica e fantasia há décadas lêem em inglês - primeiro por necessidade, depois por conveniência, e por fim pelo hábito. A necessidade veio com o fim das colecções, e com elas a escassez de livros traduzidos (como a Argonauta, a colecção da Europa-América, ou até a "colecção azul" da Caminho), e com a ausência quase total de autores nacionais que pudessem alimentar o nicho de mercado. A conveniência veio mais tarde, quando o comércio online permitiu aos leitores adquirirem com facilidade livros em inglês a preços que o mercado editorial português não tem qualquer hipótese de acompanhar. E por fim veio o hábito: ganha-se a prática e o gosto de ler em Inglês, consegue-se ler uma série sem esperar anos por um dos volumes, não se lida com traduções duvidosas. Aqui chegados, como voltar aos calhamaços que se publicam por cá e se vendem a preço de ouro? Bem sei: há inúmeras condicionantes de mercado. O que, convenhamos, pouco importa para os consumidores: os recursos são limitados, e se pelo preço de um livro em edição português se compram dois em edição inglesa, a escolha é óbvia.
Tumblr media
O meu percurso pessoal enquanto leitor do género fez este percurso quase na perfeição: passei ao lado das colecções, e as minhas primeiras leituras no género durante a adolescência foram tie-ins de Magic: the Gathering e Warcraft que, como é evidente, nunca foram traduzidos para Português. Durante o 12º ano, sabendo pelo meu gosto por ficção científica (partilhámos longas conversas sobre The Matrix), o meu professor de Filosofia e Psicologia emprestou-me um livro que mudaria a minha vida: The Snow Queen, de Joan D. Vinge. Não sei se o marcou tanto a ele como me marcou a mim, nem sei o que o levou a sugerir aquele livro que nada tem que ver com cyberpunk, mas foi uma escolha inspiradíssima. Li-o na edição portuguesa, em dois volumes, da Europa-América, numa tradução que não me convenceu nem me abriu o apetite para ler outros livros da colecção; mas o bichinho da leitura ficou. Pouco tempo depois vim para Lisboa estudar, e descobri que na hoje extinta Livraria Tema, no segundo piso do Colombo (ao lado do cinema), era possível encomendar livros a partir dos Estados Unidos. Encomendei The Snow Queen numa edição original, que ainda tenho e estimo. E seguiu-se a maioria da bibliografia de Joan D. Vinge: World's End, The Summer Queen, Tangled Up in Blue, mais a trilogia Cat (Psion, Catspaw, e Dreamfall). O primeiro livro de Philip K. Dick que li, Do Androids Dream of Electric Sheep, também foi comprado na Tema, tal como os primeiros livros que li de Isaac Asimov, Arhur C. Clarke e Robert A. Heinlein. O último livro que lá comprei, lembro-me bem, foi uma edição trade paperback de A Game of Thrones, de George R.R. Martin, dois ou três meses antes de a adaptação televisiva da HBO estrear e catapultar aquele universo de fantasia para o mainstream. Com muita pena minha, a Tema encerraria pouco tempo depois.
Tumblr media
(Sim, nessa altura já a Saída de Emergência publicava A Song of Ice and Fire há largos anos. Mas eu já não tinha qualquer incentivo para ler os livros em português.)
Cheguei ainda a encomendar livros via Fnac - uma companheira de World of Warcraft sugeriu-me a leitura de Northern Lights de Philip Pullman, e encomendei os três livros na loja. Demoraram meses a chegar, foi um horror.
Depois da Tema veio a Amazon UK (durante um par de anos - pré-Brexit, claro - teve entregas grátis a partir de 28£; mandei vir tanto livro de lá), o Book Depository (saudades), a Amazon ES, a Blackwells. A Fnac já tem muito mais variedade de livros em inglês a preços razoáveis, até nem é incomum encontrar títulos da SF Masterworks por lá, e as secções de banda desenhada têm crescido a olhos vistos (mas a banda desenhada é um mundo à parte, claro).
Hoje olho para trás - em sentido literal, escrevo este texto na minha secretária pessoal, a biblioteca doméstica está mesmo atrás de mim - e vejo estantes com largas centenas de livros, nas sua esmagadora maioria em inglês. É possível que na fantasia muitos dos livros que temos cá em casa tenham sido traduzidos (a grande lacuna será decerto Discworld), mas a maioria dos livros de ficção científica que aqui estão ou não foram traduzidos, ou na melhor das hipóteses terão tido tradições duvidosas nas colecções de outros tempos. Alguns vão sendo agora editados por cá, mas já não me compensam: ou gasto menos dinheiro em trade paperbacks, ou pago sensivelmente o mesmo por excelentes edições em capa dura. Após mais de vinte anos de leituras sucessivas, leio com a mesma facilidade em Português em Inglês. No meu idioma só leio autores de língua portuguesa, ou a tradição ocasional de outros idiomas; não tenho qualquer razão, e muito menos vontade, de ler livros de autores anglófonos em tradução.
E estou longe de ser o único - praticamente toda a gente de idade próxima da minha que gosta de fantasia e ficção científica lê sobretudos livros em inglês. Pelo que regresso à reportagem do Público: essa realidade já existia, e editoras mais de nicho como a Saída de Emergência (mencionada no texto) já a conheciam bem. Não sei ao certo o que terá mudado para que o fenómeno ganhe visibilidade - uma maior visibilidade das vendas, talvez, ou o fenómeno do booktok, uma espécie de blogosfera literária com esteróides -, mas é fascinante vê-lo a ser falado agora como se fosse algo de novo, como se as editoras estivessem agora prestes a perder um sem-número de leitores. Quando na verdade essas editoras já perderam muitos desses leitores há anos, se não mesmo há décadas.
3 notes · View notes