#leefloon

[se-coaching]

Eerste Hulp Bij Armoede: Steunopties in Roeselare

EHBA: Eerste Hulp Bij Armoede – Waar kan je terecht in Roeselare? Armoede treft meer mensen dan je denkt, en de weg naar hulp is niet altijd even duidelijk. Daarom dit overzicht van waar je terecht kan in Roeselare als je in financiële moeilijkheden zit. Neem gerust je tijd om dit door te nemen. Weet dat hulp vragen geen zwakte is. Het is de eerste stap naar een stabieler leven. 1. Heb ik recht…

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Het geheime wapen van Oostende om mensen met een leefloon duurzaam aan het werk te krijgen https://www.indegazette.be/het-geheime-wapen-van-oostende-om-mensen-met-een-leefloon-duurzaam-aan-het-werk-te-krijgen/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[dirklagast]

Op bezoek bij Télé Sainte-Anne

Op bezoek bij Télé Sainte-Anne

Télé Sainte-Anne, une visite

We vergeten het al te vaak : in Koekelberg is er heel veel (verdoken) armoede. Op het OCMW worden we er dagelijks mee geconfronteerd.

Het leefloon voldoet vaak niet om zich een menswaardig bestaan te veroorloven omwille van vele andere problemen (medische kosten, hoge huurkosten, schulden, etc…). Daarom zijn extra initiatieven zoals een voedselbank een…

[po1jennevanpetegem]

Fast car - Tracy Chapman

You got a fast car. I want a ticket to anywhere. Maybe we make a deal, maybe together we can get somewhere. Anyplace is better. Starting from zero got nothing to lose. Maybe we’ll make something. Me, myself I got nothing to prove.

You got a fast car, I got a plan to get us out of here. I been working at the convenience store. Managed to save just a little bit of money. Won’t have to drive too far; just ‘cross the border and into the city. You and I can both get jobs and finally see what it means to be living.

You see my old man’s got a problem. He live with the bottle that’s the way it is. He says his body’s too old for working, his body’s too young to look like his. My mama went off and left him; she wanted more from life than he could give. I said “somebody’s got to take care of him”, so I quit school and that’s what I did.

You got a fast car. Is it fast enough so we can fly away? We gotta make a decision: leave tonight or live and die this way.

So remember we were driving, driving in your car. Speed so fast I felt like I was drunk. City lights lay out before us and your arm felt nice wrapped 'round my shoulder. I had a feeling that I belonged, I had a feeling I could be someone.

You got a fast car. We go cruising to entertain ourselves. You still ain’t got a job. I work in a market as a checkout girl. I know things will get better; you’ll find work and I’ll get promoted. We’ll move out of the shelter, buy a bigger house and live in the suburbs.

So remember we were driving, driving in your car. Speed so fast I felt like I was drunk. City lights lay out before us and your arm felt nice wrapped 'round my shoulder. I had a feeling that I belonged, I had a feeling I could be someone.

You got a fast car. I got a job that pays all our bills. You stay out drinking late at the bar. See more of your friends than you do of your kids. I’d always hoped for better, thought maybe together you and me would find it. I got no plans I ain’t going nowhere, so take your fast car and keep on driving.

So remember we were driving, driving in your car. Speed so fast I felt like I was drunk. City lights lay out before us and your arm felt nice wrapped 'round my shoulder. I had a feeling that I belonged, I had a feeling I could be someone

You got a fast car, but is it fast enough so you can fly away? You gotta make a decision: leave tonight or live and die this way.

reflectie: 

Dit lied gaat over ontsnappen aan je eigen leven en de (financiële) middelen niet hebben om te ontsnappen. Er komen ook enkele maatschappelijke thema’s aan bod zoals: met school stoppen om mantelzorger voor je ouders te worden, een man/vader met een drankverslaving, financiele problemen hebben, werkloosheid,…

Een sociaal werker zou hier veel rollen in kunnen spelen. Een VDAB-medewerker zou kunnen helpen bij een job vinden; het OCMW zou kunnen helpen bij financiële problemen: schuldbemiddeling; eventueel leefloon uitkeren, ...; hulpgroepen voor verslaving; enzovoort 

Het is al jaren mijn favoriete liedje zowel om de melodie als om de tekst.

[denktanks]

@ WNiemegeers: @rudidekerpel Hij "werkt" bij Minerva Denktank (of zou hij daar "denken" voor een leefloon? Want, blijkbaar zijn zijn gedachten niet meer waard)

Hij "werkt" bij Minerva Denktank (of zou hij daar "denken" voor een leefloon? Want, blijkbaar zijn zijn gedachten niet meer waard)

— Werner Niemegeers (@WNiemegeers) July 25, 2018

[hansverreyt]

En hopelijk is deze controle ook spoedig mogelijk voor ontvangers van een leefloon. Daar werken we alvast aan in het federale parlement. https://t.co/7IhzaUXnZm

En hopelijk is deze controle ook spoedig mogelijk voor ontvangers van een leefloon. Daar werken we alvast aan in het federale parlement. https://t.co/7IhzaUXnZm

— Hans Verreyt (@HansVerreyt) June 19, 2019

from Twitter https://twitter.com/HansVerreyt June 19, 2019 at 08:39AM via IFTTT

[100procentbrussels]

De stad verandert voortdurend, de armoede ook

In de OCMW-raad van Sint-Gillis en van Anderlecht zitten sinds kort twee jonge vrouwen voor sp.a: Lesia Radelicki en Bieke Comer. In Vorst is Alain De Jonge actief. Zij lichten toe wat de uitdagingen zijn en welke accenten ze leggen.

Alain De Jonge  Woonplaats: Vorst Job: advocaat

‘De dienstverlening van het OCMW heeft als doel “eenieder in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid”. Zo staat het in de wet en dat moeten we naleven. Het OCMW van Vorst helpt meer dan 2700 cliënten, heeft een personeelsbestand van meer dan 200 personen met een budget van 60 miljoen euro, plus een gemeentelijke dotatie (16,5 miljoen in 2016). 

De armoede neemt toe. Sommige families zijn generaties lang cliënt bij het OCMW. We slagen er nog niet in iedereen uit de armoede te helpen. Maar we moeten het blijven proberen.  

Budgettair is het erg moeilijk. Federale maatregelen verhogen de taken voor onze gemeente. Toch bezuinigt Vorst niet op zijn OCMW-dienstverlening. We kijken wel voortdurend hoe het beter kan en hoe we meer kunnen doen met hetzelfde geld. Zoals: we volgen de federale subsidies beter en sneller op. Zodat ze sneller worden geïnd. We sloten een akkoord met artsen en apothekers zodat we misbruiken met de Medische Kaart vermijden. We bestelden een audit om nog efficiënter met de middelen om te gaan in ons woonzorgcentrum Val des Roses. Maar de dagprijs gaat niet omhoog, integendeel.  

Vanwaar mijn engagement bij het OCMW? Ik ben advocaat en werk in een zakenkantoor, ik heb dus mijn bezigheid. Ik doe dit mandaat om iets terug te geven aan de gemeenschap die me alle kansen heeft gegeven. Ik heb kunnen studeren dankzij een studiebeurs, als eerste universitair in onze familie. Indertijd deed mevr. Decroo (echtgenote van Herman Decroo en advocaat in Gent) haar beklag in de Juristenkrant “dat zelfs zonen en dochters van slagers en bakkers advocaat kunnen worden” – dat vond ze maar niks. Ik ben er zo eentje! Mijn grootvader aan moeders kant was slager, mijn grootvader aan vaders kant bakker.  

Naast OCMW-raadslid ben ik ook co-voorzitter van de VZW SOS Budget. Deze VZW werkt met privé steun (giften). Wij helpen mensen die niet rondkomen. We onderhandelen met gerechtsdeurwaarders en schuldeisers, doen bemiddeling en geven voedselcheques. Altijd welkom op zaterdagochtend in het Huis van de Solidariteit, Eikelstraat 31, 1190 Vorst, van 11 tot 13 uur.

Lesia Radelicki Woonplaats: St-Gillis Job: zenderexpert bij PES (Partij van de Europese Sociaaldemocraten)

‘Huisvesting is de grootste uitdaging in Sint-Gillis. Een betaalbare woning tegen een schappelijke prijs vinden, het is niet gemakkelijk in onze gemeente. Daar komt nog bij dat het gewone dagelijkse leven al duur genoeg is. In Sint-Gillis hebben we heel wat ‘nouveaux pauvres’: jonge mensen – nochtans geen leefloontrekkers – komen financieel moeilijk rond. Daarom biedt ons OCMW ook individuele hulp aan mensen die noodgedwongen samenwonen, zoals studenten die een kot delen uit financiële noodzaak.

Bijna de helft (48%) van de cliënten van het OCMW zijn alleenstaanden. Ongeveer de helft van die alleenstaanden heeft ook kinderen. Zo’n alleenstaande ouder is meestal een vrouw. Een kind alleen opvoeden heeft grote impact op je leven. Onze samenleving is nog altijd sterk gebaseerd op een tweeverdienersmodel en een traditioneel kerngezin. Alleenstaande mama’s komen verschillende obstakels tegen. Ze staan minder sterk op de arbeidsmarkt. Kinderopvang is moeilijk te vinden en is duur. Zorgtaken nemen veel tijd in beslag. Daarom gaat ons OCMW dienstverlening uitbouwen, speciaal voor alleenstaande vrouwen. Volgend jaar start het MIRIAM-project op. Dat project biedt alleenstaande moeders met een leefloon intensieve begeleiding. Doel? Alleenstaande moeders empoweren zodat ze meer greep op hun leven en de toekomst krijgen en uit de armoede geraken. 

Mijn engagement in de OCMW-raad heeft mijn kijk op het leven verruimd. Mensen die bij het OCMW langskomen, kennen dikwijls hun rechten niet, of missen een sterk netwerk om hen vooruit te helpen. Als je goed bent opgeleid bent en een mooi loon verdient, dan vind je je weg en is het heel prettig wonen in onze gemeente. Maar niet iedereen heeft zo’n sterke start in het leven.’

Bieke Comer  Woonplaats: Anderlecht Job: medewerker sp.a in het Brussels parlement

‘In Anderlecht neemt het aantal cliënten bij het OCMW toe, in alle leeftijdsgroepen. Dat komt vooral omdat de bevolking ook groeit. Het leven is nu eenmaal duur en veel mensen komen niet meer rond. Toch zijn er ook externe factoren.

Neem nu de afschaffing van de inschakelingsuitkering, een federale maatregel. Die zorgt sinds 2015 voor een toename van jongeren in het OCMW. Jongeren onder de 21 jaar die zonder diploma op de arbeidsmarkt terecht komen en niet binnen het jaar een job vinden, krijgen geen inschakelingsuitkering meer. Maar de jongeren zijn er nog altijd. En ze kloppen uiteindelijk aan bij het OCMW voor hulp.

Daarnaast heeft Anderlecht ook jeugdinstellingen op haar grondgebied. Daar worden jongeren geplaatst als ze niet thuis kunnen wonen. Als ze 18 jaar zijn, moeten die jongeren op eigen benen staan. En dan kloppen ze aan bij het dichtstbijzijnde OCMW, bij Anderlecht dus. Eenzelfde verhaal is er voor thuislozen. Ze worden opgevangen in een opvangcentrum in Anderlecht. Als ze proberen hun leven terug op de rails te krijgen, wenden ze zich tot OCMW Anderlecht voor ondersteuning.

Uiteraard moeten we die cliënten helpen. Daar zijn we voor. Maar het OCMW van Anderlecht alleen kan deze hulpvragen niet oplossen. Dit overstijgt onze draagkracht. De solidariteit met andere gemeenten moet groter worden. Er zou beter één OCMW zijn voor heel Brussel, waar alle gemeente toe bijdragen.

We moeten sneller armoede detecteren en ingrijpen, voordat mensen echt in de problemen geraken. Daarvoor zijn sterke buurtdiensten nodig – dichtbij wie het nodig heeft en laagdrempelig – en een nauwe samenwerking met organisaties op het terrein.’

Foto: ©Reporters

[dewereldinbeeld-blog]

Misschien kan je dit artikel gebruiken om jouw eigen artikel te schrijven? 

Je leest meer over bepaalde voorwaarden die gekoppeld worden aan mensen die een leefloon ontvangen. Dit wil zeggen dat wanneer ze niet voldoen aan de voorwaarden, ze geen leefloon meer ontvangen.

[bjornanseeuw-blog]

De N-VA wil dat het OCMW van Oostende werk maakt van een aparte controle- en inspectiecel, zoals die al in andere centrumsteden bestaat.  Zo wil de partij sociale fraude efficiënter aanpakken.  Dat moet ertoe leiden dat de middelen nog meer kunnen worden ingezet voor diegenen die het in onze stad écht nodig hebben.  “Het begeleiden én controleren van leeflooncliënten gebeurt in het OCMW van Oostende vandaag door éénzelfde persoon: de hardwerkende maatschappelijk assistent. Daardoor  heeft deze als het ware 2 petjes op.  Een aparte controle- en inspectiecel moet bijdragen tot een efficiënte en gestructureerde strijd tegen sociale fraude maar ook tot een goede hulpverlening: zo wordt ook de vertrouwensband tussen de maatschappelijk werker en de cliënt gevrijwaard. “ Dat zeggen N-VA raadsleden Vanessa Brysse, Sofie Defever en Joris Vanhecke.

Sociale fraude actief bestrijden.

N-VA laat er geen twijfel over bestaan: fraude is a-sociaal en moet actief worden bestreden.  Een aparte inspectiecel moet dat mogelijk maken.  Vanessa Brysse: “Wanneer misbruiken niet voldoende worden aangepakt, wordt het maatschappelijk draagvlak voor ons stelsel van sociale zekerheid en bijstand onderuit gehaald. Controle- maar ook fraudesystemen hebben vaak een eigen dynamiek.  Net daarom kunnen  gespecialiseerde mensen, niet alleen maatschappelijk werkers maar ook een jurist, hier een meerwaarde betekenen.“

Valsspelers glippen nu nog te vaak door de mazen van het net

Vandaag bestaat er een fraude-traject binnen het OCMW.  Jammer genoeg is dat vaak onvoldoende om de valsspelers eruit te gooien.  “Zo was er een student die op basis van een vervalst rapport nog maanden leefloon kreeg vooraleer z’n bedrog werd ontdekt.  Of wat te denken van een veertiger die leefloon ontvangt en per toeval wordt betrapt door z’n maatschappelijk werkster terwijl die aan de slag is in een horeca-zaak?  En dan was er ook nog een buitenlands koppel dat leefloon kreeg en waarvan pas na 4 jaar, opnieuw toevallig, wordt ontdekt dat ze bijna al die tijd in hun thuisland verbleven.  Dat geld terugvorderen is nagenoeg onmogelijk: het is al lang verdwenen.  Een systematische en gestructureerde controle, zeker bij vermoeden van fraude, moet deze wantoestanden de wereld uit helpen”, zegt Vanessa Brysse.

Vertrouwensband van levensbelang voor goede hulpverlening

Met haar voorstel wil de N-VA ook de vertrouwensband tussen hulpverlener en hulpbehoevende veilig stellen.  Ook daarom wil ze hulpverlening en controle scheiden.  “Wekelijks word ik in het bijzonder comité sociale dienst geconfronteerd met één of meerdere  ‘moeilijke dossiers’. De maatschappelijk assistenten kennen hun pappenheimers goed en voelen misbruik vaak aan.  Doordat ze vandaag tegelijk moeten begeleiden en controleren, kunnen ze niet altijd voluit inzetten op een vertrouwensband met de hulpvrager. Het is dan zoeken naar een delicaat evenwicht, waardoor zowel begeleiding als controle soms voor een stuk in het gedrang kunnen komen”, zegt Sofie Defever.

Voorstel op de agenda

N-VA Oostende zet het voorstel op de agenda van de volgende OCMW-raad.  “Een aparte inspectiecel moet, aan de hand van een echt draaiboek, de strijd tegen de sociale fraude kunnen versterken.  Alleen zo kunnen we de schaarse middelen optimaal inzetten voor diegenen die het echt nodig hebben”, besluit Joris Vanhecke.

[hansverreyt]

We compenseren dat met de overdiversiteit in de gevangenissen, bewoners van sociale woningen en ontvangers van een leefloon of werkloosheidsvergoeding. https://t.co/3t71S1FywH

We compenseren dat met de overdiversiteit in de gevangenissen, bewoners van sociale woningen en ontvangers van een leefloon of werkloosheidsvergoeding. https://t.co/3t71S1FywH

— Hans Verreyt (@HansVerreyt) June 28, 2018

from Twitter https://twitter.com/HansVerreyt June 28, 2018 at 08:23PM via IFTTT

[hansverreyt]

27.500 vluchtelingen kregen vorig jaar een leefloon. Dat kost de belastingbetaler 188 miljoen euro per jaar. Een re… https://t.co/gYHsYgWrPp

27.500 vluchtelingen kregen vorig jaar een leefloon. Dat kost de belastingbetaler 188 miljoen euro per jaar. Een record. #VergetenNVAgrafiek http://pic.twitter.com/NltUW9EDC0

— Hans Verreyt (@HansVerreyt) July 3, 2017

from Twitter https://twitter.com/HansVerreyt July 03, 2017 at 09:05AM via IFTTT

[100procentbrussels]

Werklast OCMW Molenbeek wordt ondraaglijk

Mensen in nood hebben recht op hulp van het OCMW. In Molenbeek kloppen erg veel mensen bij het OCMW aan voor hulp. Maar het budget van het OCMW groeit niet, integendeel. OCMW Molenbeek doet steeds meer met minder middelen.

 Tania Dekens, OCMW-raadslid: ‘Sinds enkele jaren moet het OCMW elke euro verantwoorden bij de gemeente. Om niet te raken aan de sociale dienstverlening, bespaart het OCMW dan maar op personeels- en werkingskosten. Elke maatschappelijke assistent moet zo’n 150 dossiers opvolgen, die vaak erg complex zijn. Tijd om alles goed te bekijken is er niet. Geen wonder dat er onder die omstandigheden veel personeelswissels zijn. Mensen houden dit werkritme gewoon niet vol. En omdat de werkdruk zo hoog is, lijdt de dienstverlening er onder.’

De feiten over de toenemende hulpvragen spreken voor zich. Het OCMW komt tussen in school-, elektriciteits- en waterkosten. In 2016 heeft OCMW 150.000 euro eigen middelen extra moeten voorzien, boven de al uitgegeven 250.000 euro. Te veel mensen kunnen hun waterfactuur immers niet betalen. 

 Zoek het zelf uit

Tania: ‘En zo kan ik nog wel even doorgaan. In Molenbeek genieten 6.000 personen een leefloon. Het leefloon is één van de vormen van hulpverlening van het OCMW. Naast het leefloon moet het OCMW mensen op weg helpen hun eigen leven in te vullen, het liefst via een geschikte job. Wat gebeurt er in Molenbeek? We concentreren ons op de 2.200 leefloners tussen 18 en 25 jaar. Want jongeren hebben nog veel groeikansen. Maar zelfs die kunnen we niet allemaal bedienen. Slechts met de helft zijn er afspraken over een te volgen opleiding of studies. De andere helft, die moet het zelf maar uitzoeken.’ 

 Ook de vluchtelingencrisis laat zich voelen. Alhoewel de oorlogsvluchtelingen opgevangen worden in asielcentra overal in België, mogen ze zich na hun erkenning vrij vestigen. Velen zakken dan af naar Molenbeek, omdat er kennissen wonen. 

Stad van aankomst

Tania: ‘Al 338 oorlogsvluchtelingen kwamen zich aanmelden bij OCMW Molenbeek in de eerste helft van 2016. Maar ons OCMW kan de leefloners alleen al niet voldoende bijstaan. De federale rechtse regering laat begaan. Nochtans is het duidelijk. Het vluchtelingenvraagstuk overschrijdt de draagkracht van Molenbeek. Molenbeek kan niet alle problemen van het land of van Brussel oplossen. Erkende vluchtelingen moeten ook naar andere gemeenten gaan. 

Verder is er meer solidariteit nodig tussen de Brusselse gemeenten. Er is nood aan één OCMW-regelgeving en uitkeringen over het hele gewest. Alleen zo worden mensen in een arme en rijke gemeente op dezelfde manier behandeld. Dat is het grote plaatje. Maar tot dat rond is, heeft OCMW Molenbeek meer middelen nodig. Vandaag stapelen de problemen zich op. Zo kan het niet verder.’

Foto: ©OCMW Molenbeek

[bjornanseeuw-blog]

Uitgaven leefloon Oostende stijgen in 1 jaar met één derde. De N-VA vraagt ommekeer.

De N-VA wil dat Oostende eindelijk werk maakt van een evenwicht tussen de draagkracht en het draagvlak van haar stad. “Uit cijfers die OCMW-raadslid Sofie Defever opvroeg, blijkt dat de kost voor het leefloon en equivalent leefloon dit jaar met een derde toeneemt in vergelijking met vorig jaar. Deze situatie is onhoudbaar. Het wordt tijd voor een grondige evaluatie en een andere aanpak,” aldus Vanessa Brysse en Sofie Defever, OCMW raadsleden voor de N-VA.  “Ook al werd een ommekeer in het OCMW-beleid aangekondigd, na 1 jaar in deze legislatuur is daar in de cijfers alvast niets van te merken, wel integendeel”, luidt het.

Aantal te integreren mensen stijgt

 Alles samen werd in 2012 10,9 miljoen euro uitgegeven aan leefloon en equivalent leefloon in Oostende. Voor de eerste helft van 2013 staat de teller al op ruim 7,2 miljoen euro.  “Als deze evolutie zich verder zet, komen we voor 2013 uit op bijna 14,5 miljoen euro.  Niet alleen de uitgaven stijgen schrikwekkend, ook het aantal mensen met een leefloon groeit.  Er is veel tijd en moeite nodig om deze mensen aansluiting te laten vinden met onze gemeenschap.  Tegelijk stellen we vast dat Oostende op vlak van integratie van sociaal zwakkeren vandaag al tekort schiet.”, zegt Sofie Defever.

1 op 9 leefloners is Afghaan.  Hun aantal groeit pijlsnel

Opvallend is dat de groep Afghanen die OCMW-steun krijgt, zeer snel groeit: In 2010 waren dat er 68, in juni 2013 waren dat er al 195 of zowat het drievoudige.

“1 op 9 leefloontrekkers in Oostende is Afghaan.  Het gaat hier vooral om jonge mannen (16-24 jaar) die veelal een beperkte opleiding genoten in hun thuisland. Dit betekent dat er zeer zware integratietrajecten nodig zijn om deze mensen een toekomst te kunnen bieden.  Vaak komen ze bij ons via andere centrumsteden, waar blijkbaar een meer ontradend beleid gevoerd wordt.” besluit Vanessa Brysse.