#landbouwgif

[parkinson-verkeersdeelnemer]

Extra editie Glyfosaat/PFAS 53 – ‘Dust / Harvest’ – Parkinson, verkeer en meer

‘The day After Glyphosate was not banned!’ Help je mee? / Collectebus van Hans – ParkinsonNL – Kankerrisico door pesticiden decennialang ‘verkeerd’ ingeschat / Zembla BNNVARA – Aanval op de gezondheid en het milieu / Childrens Health Defense – Sluit de gifkraan / Extinction Rebellion – Gifvrij.nu – Nederlanders willen minder landbouwgif / PAN Neteherlands – Welke geheimen verbergen…

[hetbuitengenieten]

Natuur in onze tuin

… iets anders kan ik niet bedenken als kopje voor deze post. Sinds Eric en ik imker geworden zijn is er een wereld voor ons opengegaan. De wereld van de wilde bij. Dat klinkt misschien heel gek. Dat is het niet.

Een bijenvolk is een landbouwdier. Het houden van honingbijen valt daarom ook onder landbouw. Vroeger werden bijenvolken gehouden om de professionele landbouw van bestuivingsdiensten te voorzien. Imkers reisden met hun volken door de regio, of door het land, om boomgaarden te bestuiven. Professionele imkers zijn er steeds minder. Het aantal hobby-imkers is echter wel toegenomen, maar nog steeds daalt het aantal bijenvolken in Nederland ieder jaar. 

Als je hoort dat het ‘slecht gaat met de honingbij’ dan wordt vaak gedacht dat het plaatsen van een bijenkast in je tuin de oplossing is. Dat is het echter niet. Wat er al decennialang gebeurt, is dat er steeds minder onbeheerde ‘natuur’ (bermen, sloten, dijken… en dergelijke) te vinden zijn, waar inheemse wilde bloemen en kruiden ongestoord kunnen groeien. Dat is het voedsel van de wilde bij, een net zo belangrijke bestuiver als de honingbij.

Waar honingbijen afgaan op grote velden met één soort bloem en daarvoor makkelijk drie kilometer voor kunnen vliegen, heeft de wilde bij het lastiger qua voedsel. Zij vliegen korte afstanden, soms maar 500 meter. Als het om voedsel voor inheemse wilde bijen gaat, dan is de honingbij een bedreiging. Een honingbij vliegt namelijk op bijna alle bloemen. Bloeien de sneeuwklokjes, dan gaan ze daar massaal op af, evenzo op bloeiende wilgenkatjes. Terwijl de wilde bij juist afhankelijk is van een bepaalde soort bloem of kruid.

Van de 360 soorten wilde bijen staat de helft op de rode lijst en 46 is zelfs verdwenen.  Door monocultuur, gebruik van landbouwgif, intensief maaibeheer van bermen, slootkanten en dijken en opruimwoede van burgers verdwijnen de inheemse wilde bloemen en kruiden (aka onkruid) uit ons landschap. 

Maar waarom ben ik dit verhaal nou ook alweer begonnen? Ik heb soms de neiging om af te dwalen. (Sorry daarvoor). Oh ja... om de biodiversiteit te helpen is niet het plaatsen van bijenkasten de oplossing, maar het planten van voedsel voor de wilde bijen. En dan voornamelijk inheemse soorten. (Die krijg je vanzelf krijgt door minder te maaien en als je maait het maaisel af te voeren.).

We hebben drie bijenvolken in onze tuin staan. Dat is meer dan genoeg. Er vliegt ook een grote verscheidenheid aan wilde bijen, wespen en andere insecten rond. Omdat we onze tuin flink rommelig houden en er allerlei wilde plantjes in te vinden zijn. Als ik iets zie opkomen dat ik niet ken, dan laat ik het staan en wacht tot ik het kan determineren. Zolang een plant niet de pan uit woekert, is het welkom bij ons. Er is ook genoeg bloeiends te vinden, van het vroege voorjaar tot laat in het najaar (van sneeuwklokjes tot klimop). 

Zo ontzettend veel te ontdekken… hoe mooi is die natuur… hoe mooi en eenvoudig kan de natuur zijn in je directe woonomgeving (hoe groot je tuin ook is.). 

Dat dus. 

Het Buitengenieten | 22 april 2023

[arun-pratap-singh]

Hond met anti-vlooienmiddel brengt verboden landbouwgif de natuur in

Hond met anti-vlooienmiddel brengt verboden landbouwgif de natuur in #Hond #met #antivlooienmiddel #brengt #verboden #landbouwgif #natuur

[groennieuws]

Bij de boomteelt wordt nog altijd veel landbouwgif gebruikt: De vraag is dan ook. Hoe duurzaam is zo’n gekweekte boom? #groenvandaag #bomen #groen #bomenboer #bomenkweken #boomteelt #landbouwgif #boom #landbouw #groenblad #regio #bewustgroen #groennieuws (bij Teteringen) https://www.instagram.com/p/B1EwOYWidmI/?igshid=rv72ygu6hbt7

[nelia-blog]

pagina 200 tot 237

Ohnnn we komen aan het einde van het boek. Ik moet wel zeggen dat het einde het spannendste deel is van het boek. Als je het boek wilt lezen, leest deze post niet want er zijn hier veel spoilers. De twee moorden zijn opgelost en ik zal u vertellen wie het gedaan heeft.

Ik begin met de moord van Friso Lanssen. Koos speelt heel verdacht wanneer we over het schedel praten, is hij de moordenaar? Ja! Nou nee, niet echt… dat dacht hij zelf wel tijdens 25 jaar. Ik zal duidelijker zijn. Wanneer Koos 10 jaar had, kreeg hij een cadeau. Een pijl en boog, Koos amuseerde zich om in de plaats van een pijl, scherpe bamboe te gebruiken. Op en avond mikte hij op Friso en de volgende dag was Friso vermist. u zal me zeker zeggen dat zo’n speelgoed geen kwaad kan maken. Ja, maar Koos was 10 jaar en heel naïef. In realiteit overtuigde Zwanet (moeder van Koos) dat Friso dood was door hem (vreselijke moeder, ik weet het). Maar eigenlijk is Zwanet de moordenaar. Zwanet en Friso hadden samen een relatie (dat kom je te weten in het dagboek van Lidewij). Op een nacht hadden Friso en Zwanet ruzie, Thieu hoorde deze ruzie, maar zag niks. Hij hoorde dat Zwanet met een bijl op Friso sloeg en hoorde daarna een zaag. Hij wou dat niet 25 jaar geleden zeggen aan de politie, omdat hij niet zeker was van wat hij dacht (hij was stoned en hoorde het alleen). We weten niet zeker wat er deze nacht gebeurde, omdat Zwanet niks wilt zeggen aan de politie. Deze affaire is voor de lezer van het boek een beetje ‘open’. Judith is zeker dat het Zwanet was, omdat ze later een bijl vindt in een boom met het logo van Zwaantje. Het is dus Zwanet die Friso heeft vermoord.

Nu zal ik u over het affaire Kenny praten. Kenny werd vermoord door vergifting. Blijkbaar kwam die gif van hem. Waarom had hij bij zich? Zou u zeker vragen. Deze gif was in realiteit landbouwgif en is zeer schadelijk voor u, maar hij had het nodig voor zijn tuintje. De politie zij dat het geen zelfmoord was. Dat verklaar je door het feit dat er in zijn zak twee flessen waren. Één waar hij erin water dronk en de andere met dus gif erin. En voor zijn dood dronk hij in zijn fles waar er water in was. Blijkbaar waren er in de twee flessen gif. Wie heeft dan gif in de andere fles gestopt? De politie kon de dader niet vinden dus dachten ze uiteindelijk dat het een gewone vergissing was. Wanneer Judith naar haar tuintje ging om groentjes te plukken voor de laatste maaltijd in Voorden, was Govert zijn tuin aan het op te knappen. De auteur van het boek heeft deze scene zo goed geschreven dat ik het zelf niet kan in een simpele samenvatting. Om kort te doen heeft Govert Kenny vermoord. Govert had een hekel aan Kenny. Dat kon Judith, Guusje, Fiep, Thieu en iedereen in Voorden ook begrijpen. Die man was gewoon vreselijk.

Aan het einde van het boek komen we te weten dat Govert door een alvleesklierkanker overleed. En dat Fiep een hond adopteert. Iedereen lijkt gelukkig te zijn en dat is het belangrijkste.

[kulabata]

Wagonjwa

De afgelopen dagen hadden we weer een bonte verzameling aan patiënten op de afdeling. Vooraan de zaal ligt weer eens een diabetespatiënt. Zijn naam is Morisson. In tegenstelling tot veel van zijn lotgenoten, is Morrisson prima geïnformeerd over zijn ziekte. We hoeven hem geen dieetadvies te geven en hij kan al insuline spuiten, dus ik hoef alleen zijn medicatiedosis aan te passen. Het enige wat fijn zou zijn, is als hij thuis zelf zijn suiker zou kunnen meten. Dat vindt hij nog wel erg ingewikkeld, jezelf prikken en dan meten op zo’n elektronisch apparaatje. Gelukkig heeft hij wel toegang tot de meer ‘traditionele’ methode. Als Morrison denkt dat hij hoge suikers heeft, plast hij buiten tegen een boom. Als de urine zo zoet is dat er dan mieren op af komen of de koeien gaan eraan likken, dan weet hij dat de bloedsuikers inderdaad hoog zijn, en spuit hij nog wat extra insuline.

Op het bed ernaast ligt Francis. De beste man heeft een ongeluk met zijn piki piki gehad. Een mooie kans om onze ludieke campagne in de praktijk te brengen. We vragen hem of hij misschien een veiliger alternatief weet voor de piki piki? Hij kijkt ons even twee tellen glazig aan, waarna de blik oplicht en hij zegt: ‘Een koe!’ Frankie zweert dat hij het hem niet heeft ingefluisterd, dus de campagne begint zich blijkbaar te verspreiden. We kunnen ook niet meer door de gangen van het ziekenhuis lopen zonder door het personeel toegeschreeuwd te worden. Acha pombe, endesha ng’ombe!

Halverwege de dag worden we gebeld door Bugando. We betalen voor de behandeling van Jefferson, de jonge patiënt die we verdenken van Hodgkin lymfoom, en ondanks het feit dat we geen familierelatie hebben, geldt: wie betaalt, bepaalt. Dus krijgen we alle uitslagen doorgebeld waarvoor we de rekeningen hebben voldaan, en krijgen we zo’n drie keer per week statusupdates over zijn voortgang. In Bugando kunnen meer labtesten worden gedaan dan bij ons, en elk daarvan laat slechte uitslagen zien. Hopelijk geven ze hem goed te eten en niet alleen medicijnen, want als hij niet aansterkt, gaat hij de chemotherapie die hij nodig heeft niet overleven.

Op de Intensive Care wordt John, een jonge herder van vijftien jaar binnengebracht. John ligt in coma, lijkt te hebben gebraakt en heeft een hele lage hartslag. De eerste reactie van alle dokters is: die heeft zijn geiten op andermans grond laten grazen en is uitgebreid op zijn hoofd geslagen, mogelijk met schade aan de hersenstam. De familie vertelt echter dat hij thuis buiten bewustzijn is geraakt, en er zijn helemaal geen uitwendige verwondingen aan hem te zien. Bij het lichamelijk onderzoek valt op dat er een vreemde, chemische geur rondom John hangt. Al snuffelend en sniffend komen we erachter dat John deze geur uitademt uit de Mayo tube die zijn luchtweg open moet houden. Als ervaringsdeskundige wordt dokter Chris erbij geroepen. Hij neemt een klein snufje van de ademlucht en zegt gelijk: organofosfaten. Dit landbouwgif wordt door herdersfamilies gebruikt om af en toe de koeien mee in te sprayen, omdat het goed werkt tegen teken, maar is ook uiterst effectief als zelfmoordmiddel. Waarschijnlijk heeft John hiervan gedronken om een einde te maken aan zijn leven. We vragen de familie om de verpakking mee te nemen, zodat we kunnen zien welk middel het is, maar dat is niet heel bijdragend – het gevaarlijke gif wordt in waterflessen afgevuld vanuit een grote tank ergens in het dorp. Dat John het echter per ongeluk zou kunnen hebben opgedronken is onmogelijk, de penetrante geur, die nota bene vanuit zijn maag komt, verspreidt zich over de hele intensive care.

Er is veel familie van John aanwezig. Het meest in het oog springt de man in volledig uniform van pizzaketen Papa John’s. Het zou mooi zijn als dit ook daadwerkelijk John’s vader was, want ouders worden in de regel aangeduid met de naam van hun oudste kind. Zo zijn Maud en Kees respectievelijk mama Lou en baba Lou. Papa John zou dan baba John zijn, maar bij navraag geeft hij aan niet de vader te zijn - op zich al bijzonder, want iedereen heeft een stuk of zes vaders en moeders, dus de kans was vooraf best groot. Zijn uniform is afkomstig uit de grote bulkimport van kleding uit Westerse landen waar de Afrikaanse markt mee wordt overspoeld. In veel gevallen heeft de drager geen idee wat erop staat. Zo loopt er iemand in het dorp rond met een T-shirt van Pietersen Installatietechniek. 

Ondanks de grote opkomst van John’s familie, krijgen we maar heel beperkt informatie over wat er gebeurd is. Zelfmoord is behoorlijk taboe in Tanzania. Dan maar op proef behandelen. Gelukkig heb ik voor vertrek voor dit soort gevallen een cursus Advanced Hazmat Life Support gedaan, waar deze specifieke vergiftiging uitgebreid aan bod is gekomen. De behandeling is symptomatisch met ampullen atropine om de bloeddruk op peil te houden, soms wel twee weken totdat het lichaam de effecten van het gif heeft gecompenseerd. En zijn casus beschreven waarbij er tienduizenden ampullen atropine nodig zijn geweest om iemand in leven te houden. Navraag in de ziekenhuisapp leert dat wij 41 ampullen hebben. Laten we hopen dat het voldoende is.

[earaercircular]

Agricultural poisons are often unnecessary, as long as there are natural enemies of the pest species

Spraying crop protection agents against insect pests is often pointless if the poison spray also kills the natural enemies. As a result, the plague eventually increases rather than decreases, according to Amsterdam research.

Natural enemies of e.g. aphids, beetles and caterpillars, just like their prey, are killed by chemical pesticides in agriculture. They have a second disadvantage: the pesticide also takes away their food. The pest for which the poison spray is intended benefits from this. After the first effect, where the plague temporarily decreases, it springs up again, because there are fewer enemies.

“The plague is recovering faster than the enemy,” says researcher Paul van Rijn of the Institute for Biodiversity and Ecosystem Dynamics (IBED) at the University of Amsterdam. If natural enemies of insect pests are present, the pest density usually increases over several generations, observed Van Rijn and associate professor Arne Janssen, also working at IBED, in pilot studies and an analysis of published scientific studies on the effects of pesticides. They published their conclusion last week in the scientific journal Ecology Letters: chemical control is often unnecessary for an entire growing season, because the average pest density does not decrease and sometimes increases.

The research raises doubts about the usefulness of insecticides in agriculture. In addition to concerns about environmental damage and the resistance that pest species develop, which means that new toxins are constantly required, the new Amsterdam study questions the effectiveness of spraying.

Less enemy, more plague

It was already known that pesticides can lead to a higher pest density, explains Janssen. “There have been many explanations for this, but ours is very simple. And that theory is also old.”He refers to the Italian scientist Vito Volterra, who solved a similar problem a century ago. “Since there was hardly any fishing during the First World War, fishermen expected a lot of sardines in the Adriatic after the war, but instead there were a lot of sharks. That was, Volterra calculated, because the sharks' food had been taken away before.”Pesticides do the same with the pest species in a crop, so that its natural enemy has a hard time and the pest suffers less from that enemy.

The researchers therefore advise not only looking at the short-term mortality of the pest when testing pesticides. “Agriculture works in seasons, but there is surprisingly little literature on how pesticides work over an entire growing season. Nevertheless, the literature shows that on average the pests do not decrease after spraying, if natural enemies are present," says Janssen. “Our statement applies to pest species with several generations within one season,” adds Van Rijn. “The most important condition is the presence of a natural enemy. It doesn't work with exotics without an enemy.”

It is also useful to see whether natural enemies are actually effective, says Janssen. “This was not known in most practical studies. In our theory, we assume that they are effective.” And in that case it makes sense to stimulate those enemies, for example by creating flower-rich field margins. Janssen: “Our recommendations are: look at the long-term effects of pesticides in the field and promote the effectiveness of natural enemies.”

Source

Onno Havermans, Landbouwgif is vaak overbodig, zolang er natuurlijke vijanden van de plaagsoort zijn, in: Trouw, 27-06- 2021, https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/landbouwgif-is-vaak-overbodig-zolang-er-natuurlijke-vijanden-van-de-plaagsoort-zijn~b03fe482/?utm_source=TR&utm_medium=email&utm_campaign=20210627%7Cdaily&utm_content=Landbouwgif%20is%20vaak%20overbodig%2C%20zolang%20er%20natuurlijke%20vijanden%20van%20de%20plaagsoort%20zijn&utm_term=174395&ctm_ctid=05fe42c1f7ae088fb078fe7a6472d8ae

[groningsnieuws]

'Gebruik landbouwgif in gemeente <b>Groningen</b> moet drastisch worden ingeperkt'

De Groningse gemeenteraadsfractie van de Partij voor de Dieren stelt schriftelijke vragen aan het college van b & w over een recent advies van de ... meer https://www.google.com/url?rct=j&sa=t&url=https://www.oogtv.nl/2020/07/gebruik-landbouwgif-in-gemeente-groningen-moet-drastisch-worden-ingeperkt/&ct=ga&cd=CAIyGzdiZTM2OTAwNTFkODk0MDk6bmw6bmw6Tkw6Ug&usg=AFQjCNGFMcKUs93kKEWJpfxylOVNYsafAQ

[ougtyh]

... Landbouwgif > Parkinson & Kanker ....

… Landbouwgif > Parkinson & Kanker ….

De ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson Een ernstig beperkende ziekte, die niet met zekerheid is te vermijden. Maar wel is het risico drastisch omlaag te brengen door een gezonde voeding en leefstijl.

De ziekte van Parkinson is een ernstig beperkende neurologische aandoening, die naar schatting bij een of twee op de duizend mensen ontstaat. Zij heeft haar naam gekregen van dr. James…

[actuma]

Nog twee jaar landbouwgif op sportveld mogelijk

http://startm.nl/R68tKk

[parkinson-verkeersdeelnemer]

Extra editie Glyfosaat/PFAS 50 – 'God wants silver, God wants gold. God wants his secret, Never to be told!' – Parkinson, verkeer en meer

Parkinson zet leven van CDA-pommerant Algra op zijn kop: “Het komt door landbouwgif” / Omrop Fryslân – Aardbeien-2024: PFAS-pesticiden en KvV / PAN Netherlands – Is groente en fruit uit Nederlandse kassen duurzamer dan uit het buitenland? / RADAR AVROTROS – Novel food / EFSA – The Circle round – What God Wants, Pt. II De aanval van de EU-lidstaten op de waterbescherming / PAN Europe – 1600…

[hetbuitengenieten]

De plattelandsillusie

Frisse lucht, weidse uitzichten, gezond buiten wonen, gemeenschapsbesef. Nah! Niets van dat alles op het platteland. De lucht is helaas niet ‘fris’ door het pesticiden- en mestgebruik van de boeren, de weidse uitzichten zijn pure armoede door het monocultuurlijk (is dat een nieuw woord?) landschap en het ontbreken van biodiversiteit en gezond is het daardoor ook niet. En ben je geen autochtoon, dan hoor je er niet bij, ook niet als je hier al vijfentwintig jaar woont. Dat belooft dus wat.

Het Boerengenieten is daarom veranderd in Het Buitengenieten. Want het ‘boeren‘ genieten bestaat niet meer. Al een hele tijd niet meer. (Weet ook eigenlijk niet waarom we ons blog ooit zo genoemd hebben…). Door alle onprettige ervaringen hier op het platteland is de lust tot schrijven me vergaan. Over die ervaringen kan ik inmiddels een boek schrijven. (Niet zo’n leuk boek als Poes poes poes!). Vandaar dat we ons ook niet meer willen associëren met ‘boeren’ in het genieten.

Sinds we op het platteland wonen, nu zeven jaar, lijkt het wel alsof er een beerput is opengegaan. Zoveel shit komt er bovendrijven. Wij stadse mensen zien met eigen ogen hoe weinig respectvol er met de bodem en de flora en fauna op het platteland wordt omgegaan. Er is niet voor niets een teruggang in biodiversiteit. (Natuur heet in Nederland alleen natuur als er een hek omheen staat waar mensen op hun vrije dag kunnen recreëren. Maar natuur dat zijn wij zelf ook, en ook onze directe omgeving is natuur. Maar dat is een ander verhaal).. Gelukkig zijn wij niet de enigen die zien wat er gebeurt en ontwaakt de wereld. Helaas wel met heel veel kampen.

Hoe gek is het dat je je als Nederlander ontheemd kunt voelen in Nederland. Nu ik op het platteland woon, ben ik praktisch gezien geen stedeling meer, maar op mijn huidige woonplek, het platteland, ben ik niet welkom. De tweede vraag die ons steevast gesteld wordt in gesprekken met ‘autochtonen’ van Noord-Beveland, als het een vraag is, ‘je komt hier niet vandaan he?’. Het is meer een constatering, één die je buitensluit, die een grens trekt tussen mensen ‘van hier’ en ‘mensen van daar’. Alsof je niet meetelt, omdat je niet van hier bent.

Als je in de stad woont, ben je gewend om met mensen samen te zijn die hun roots niet in Nederland hebben. Je ziet elkaars verschillen en leert daarvan. Ik heb nog nooit van mijn leven tegen een allochtoon gezegd ‘jij komt hier niet vandaan he?’. Want wat maakt het uit. Je hebt het met elkaar te doen. Ik denk dat een groot deel van de inwoners van Nederland niet meer op de plek woont waar hij of zij geboren is. Op het platteland word je er echter op afgerekend. Kom je hier niet vandaan, dan kun je maar het beste je mond houden. Zoals een boer ons ooit zei ‘jij wilt op het platteland wonen, dus pas jij je maar aan aan de boeren’. Doe je wel je mond open, dan word je ‘intolerant’ genoemd.

Het gekke is, dat we dat tijdens ons proefwonen in Colijnsplaat een totaal andere ervaring hadden. Jammer, want als ik geweten had dat ik hier niet welkom ben, dan had ik Noord-Beveland absoluut links laten liggen. Het is een leuke plek voor toeristen, maar niet om als Nederlander een toekomst op te bouwen. (Zoals Roompot het zo mooi zegt: ‘investeren in een plek waar je welkom bent…’ Oftewel op z’n Noord-Bevelands: ‘je bent eigenlijk niet welkom, maar je bent welkom om je geld te brengen'.)

Waar het kort op neer komt, is dat het ‘genieten’ op het platteland een illusie is gebleken. We wonen in een ‘agrochemisch industriegebied’. Waar kwistig gestrooid wordt met (kunst)mest en gespoten wordt met landbouwgif alsof het suikerwater is. Biodiversiteit is er op sterven na dood en de waterkwaliteit is om te huilen. Over andersdenkenden / mensen van elders wordt door de autochtone bevolking geroddeld. En vooral alles moet onder controle gehouden worden, de bermen, de hagen, de bomen, wilde dieren en vogels en elkaar.

Gelukkig hebben wij een oase gecreëerd in deze plattelandswoestijn, waardoor in onze tuin wel van alles zoemt, kruipt, huppelt en vliegt. Hoe het verder moet weet ik echter niet…

Het Buitengenieten | 20 april 2023

[jdreport]

Nederlandse sportvelden voorlopig nog besproeid met kankerverwekkende bestrijdingsmiddelen

Nederlandse kinderen en andere sporters lopen nog ruim vijf jaar het risico dat ze op sportvelden worden blootgesteld aan chemische bestrijdingsmiddelen. In de strijd tegen onkruid, woekerende planten en algen gebruiken beheerders onder meer de omstreden onkruidverdelger Roundup, die mogelijk kanker veroorzaakt.

Het lukt sportverenigingen niet vanaf volgend jaar het gebruik van landbouwgif…

[groennieuws]

Gemeente stopt met eikenbomen injecteren met landbouwgif

De gemeente Son en Breugel stoppen per direct met bomen injecteren met landbouwgif. Het gaat om 2500 Eikenbomen worden geïnjecteerd met Vertimec, waardoor de bladeren van de boom giftig worden. Het doel is om de eikenprocessierupsen de bladeren opeten te doden. Het Nederlandse natuurbeleid kan niet slechter worden, er ontstaat een nieuw dieptepunt. In plaats […]

Premium artikel Gemeente stopt met eikenbomen injecteren met landbouwgif verscheen voor het eerst op Groen Nieuws.

source https://groennieuws.nl/gemeente-stopt-met-eikenbomen-injecteren-met-landbouwgif/

[hetrodevaandel]

SAMENZWERING OF ALLEEN MAAR THEORIE DEEL 4 Slot

Als het met het klimaat meevalt, zijn er dan nog echte zaken die ons bedreigen? En zo ja, waarom horen we daar dan zo weinig over?

 We zijn er iedere dag getuigen van dat het systeem steeds meer moeite heeft met kritiek. De censuur neemt toe, en er zijn constant pogingen om mensen met een andere mening in de sociale media monddood te maken. Artikelen worden geblokkeerd, video’s worden gewist, en niet zelden wordt een account op Facebook of YouTube gewoon gesloten. Daar komt nog bij dat steeds vaker wordt gezegd dat mensen met een andere mening dan de gangbare ideologie, zich schuldig maken aan het verspreiden van samenzweringstheorieën. In de laatste weken hebben we gekeken naar zaken die gewoon een feit zijn, en zeker geen samenzweringstheorie. En ook zagen we een echte samenzwering in actie; de zogenaamde klimaat verandering door toe doen van de mens, waarbij Greta Thunberg en haar volgelingen optreden als hoogtepunt van de waanzin. Toch zijn er wel degelijk dingen die ons leven en gezondheid bedreigen. Maar voor we verder gaan, even een waarschuwing; waar we nu naar gaan kijken kan door sommige krachten worden weggezet als het grossieren in samenzweringstheorieën. Daar laten we ons echter niet door tegenhouden, we weten immers intussen hoe het werkt, en hoe we een echte leugen kunnen herkennen.

 Chemtrails

 Op iedere heldere dag zijn ze te zien. Gewoon met het blote oog. Grillige strepen die de blauwe lucht bedekken. Strepen die worden veroorzaakt door hoogvliegende vliegtuigen. Maar waarvoor dienen deze strepen? De gangbare verklaring is dat het om condensstrepen gaat. Nu is het inderdaad zo dat vliegtuigen condensstrepen kunnen veroorzaken, als de hitte van de motoren in aanraking komt met de koude lucht. Maar de strepen die we tegenwoordig steeds vaker zien, kunnen onmogelijk alleen maar condensstrepen zijn. Kijk maar eens naar de lucht als de strepen weer eens tevoorschijn komen. De strepen lopen alle kanten op. Soms lijkt het een breiwerk, andere keren vertonen de strepen vreemde bochten of waaieren uit. Dit schouwspel kan nooit alleen door vliegtuigen worden veroorzaakt die van A naar B vliegen. Een vliegtuig gaat recht op zijn doel of, niet steeds op en neer of heen en weer. Dat heeft ten eerste geen zin, en ten tweede kost het veel te veel brandstof.

 Er moet dus een andere verklaring voor de strepen bestaan, die over heel Europa te aanschouwen zijn. Vaak in de ochtend, maar ook in de vroege avond zit de lucht soms vol met de mysterieuze patronen. Steeds vaker wordt er gezegd dat het niet om condensstrepen gaat, maar om zogenaamde chemtrails. Het zou hierbij om grote hoeveelheden chemicaliën gaan, die met vliegtuigen in de lucht worden gespoten. Het doel is om het klimaat, of beter gezegd het weer, te kunnen besturen en beïnvloeden. Er wordt ook gezegd dat het hierbij om een Amerikaans project gaat, en dat de beïnvloeding van het weer van nut kan zijn om militaire overwinningen te behalen. Of dit klopt weet niemand, maar er zijn eerdere pogingen geweest om het weer te beïnvloeden. Zo veroorzaakte vliegtuigen uit de voormalige Sovjet Unie soms explosies in de atmosfeer, om regenbuien bij grote sport en andere evenementen vandaan te houden. Maar wat we nu zien is ten eerste veel groter en ook gevaarlijker. Als er grote hoeveelheden chemicaliën over ons allemaal worden uitgespoten is het niet verwonderlijk dat er steeds meer vreemde ziektes opduiken, en dat ook de kankergevallen langzaam aan een epidemie zijn geworden.

 Vorig jaar waren er geruchten dat President Trump bevel had gegeven om met de chemtrails te stoppen. Een paar weken lang waren er geen strepen meer te zien. Maar al snel ging het allemaal weer van start, en nu zijn de strepen weer bijna dagelijks te aanschouwen. Terwijl dit alles gaande is, maken sommige activisten zich druk over de CO2 uitstoot. Ze zouden eens vaker naar boven moeten kijken, en de juiste vragen stellen. Maar dat is natuurlijk minder populair dan achter Klimaat Greta aan te huppelen. Als het echt een Amerikaans project is, en daar lijkt het wel op, zou het nog wel eens kunnen zijn dat de Amerikaanse Ramstein basis in Duitsland een rol speelt. Van daar worden immers ook de zogenaamde killer drones bestuurd en uitgestuurd, die in het Midden Oosten en andere regio’s worden ingezet, en die veel burgerslachtoffers maken. Op Ramstein komen de meeste Amerikaanse draadjes samen. Dus kunnen we zeker niet uitsluiten dat ook de chemtrails daar hun oorsprong vinden.

 Landbouwgif

 Geregeld horen we huilverhalen over de bijen en andere insecten die uitsterven door de gifstoffen die door de intensieve landbouw worden gebruikt. Natuurlijk is dat verschrikkelijk. Maar als de bijen al sterven, want doen al die gifstoffen dan met ons? Waarom wordt daar geen groot alarm over geslagen? De groente, het fruit, en natuurlijk ook het vlees. Overal zitten gevaarlijke stoffen in die daar niet thuis horen. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat we steeds ongezonder worden. Eigenlijk ligt het allemaal voor de hand, maar steeds opnieuw staat de elite toe dat deze stoffen in gebruik blijven. De belangen van de producenten, en natuurlijk het groot kapitaal, worden steeds opnieuw boven onze gezondheid geplaatst. Altijd is er weer een reden om een bepaalde stof even niet in de ban te doen. Het resultaat is dat er nauwelijks nog veilig voedsel te krijgen is. En dan hebben we het nog niet eens gehad over wat al deze stoffen doen met de lucht en het grondwater. Natuurlijk zullen sommige zeggen dat biologisch voedsel het antwoord is. Onzin natuurlijk, want daar spelen dezelfde belangen. Keurmerken zijn meestal het papier niet waard waarop ze gedrukt worden. Tegen deze gifaanval zouden de jongeren de straat op moeten gaan. Dit probleem is immers duidelijk en tastbaar. En, laten we niet vergeten dat tegenactie in dit geval echt levens kan redden, zowel van mens als dier. Alleen met gezond verstand kunnen we richting een gezond lichaam gaan.

 5G

 Misschien nog wel de grootste bedreiging van allemaal, zal het invoeren zijn van het 5G netwerk voor de mobiele telefoon. Het netwerk moet binnen een paar jaar functioneren, maar de proeven zijn in een aantal landen al begonnen. Het 5G systeem is veel schadelijker voor de gezondheid van mens en dier dan de huidige netwerken, omdat gebruik gemaakt gaat worden van frequenties die door de bandbreedte veel meer straling zullen veroorzaken dan wat we nu kennen. Het 5G netwerk zal het internet razend snel maken, maar dit voordeel verbleekt als we naar de details van het project kijken. Het systeem gaat gebruik maken van zogenaamde microgolven. Deze microgolven worden al sinds 1949 als militaire wapens ingezet. De golven kunnen grote schade aanrichten aan een aantal organen, waaronder de hersenen, of deze organen zelfs helemaal uitschakelen. In militaire kringen wordt dan gesproken over het “doden zonder kogels”. Deze zelfde golven zullen dus in de toekomst door onze mobiele telefoons worden uitgezonden. Hoe groot de risico’s zullen zijn is niet bekend, en lijkt ook niemand te interesseren.

 Daar komt nog bij dat het bereik van 5G veel minder is dan van de huidige netwerken. Dat betekend dat er veel meer antennes nodig zullen zijn, die ook veel dichter bij elkaar geplaatst zullen worden. Dat zal de straling nog meer concentreren wat naast de mens, ook de dierenwereld zal treffen. Niet iedereen negeert overigens de gevaren. Een project in Brussel om het nieuwe netwerk te testen, werd afgelast. Een woordvoerder voor de Gemeente Brussel zei dat men niet zou toestaan dat de Brusselse burgers als proefdieren worden gebruikt. In een aantal Duitse steden lopen deze projecten wel gewoon door. Dat is niet verwonderlijk want de Duitse regering, met Merkel voorop, geeft geen cent voor de eigen bevolking. Misschien is 5G nog te stoppen, maar de belangen zijn enorm, dus veel hoop is er niet. Alleen al het verkopen van de frequenties zal vele miljoenen opleveren.

 Conclusie

 Over al deze zaken wil de heersende elite niet praten. Men wil er zelfs niet aan herinnerd worden. Mensen die deze problemen toch aankaarten, worden al snel beschuldigd van het verspreiden van samenzweringstheorieën, of zelfs opruiing. Binnen de elite is de waarheid geen graag geziene gast. Zoals een oud spreekwoord uit het Midden Oosten al zegt: “Wie de waarheid spreekt is al uit 7 dorpen weggejaagd.” Deze serie artikelen is nu ten einde, maar de onderwerpen zijn zo belangrijk, en zo bedreigend, dat we in de toekomst regelmatig naar deze zaken zullen terugkeren. Zoals we eerder schreven, de elite is doodsbang voor publiciteit. Dat is dus ons belangrijkste wapen. Niemand zal ons er aan hinderen dit wapen steeds opnieuw in te zetten. De censuur doorbreken, om levens te redden.

[kulabata]

Aminifu

Het zal ook wel weer iets cultureels zijn, maar een eerlijke, aminifu, versie van de klachten en het verhaal van patiënten krijgen, blijkt een enorme uitdaging. Dit is zeker als het ziektebeeld taboe is, en daar hebben we er nogal wat van: geslachtsziekten, AIDS, zelfmoordpogingen, aanranding en verkrachting en supersnelrecht met stokken wanneer de politie je betrapt op een misdaad, om er maar een paar te noemen. Een overzichtje van onze zaal.

Aan het begin van de week lag op onze overvolle zaal een oude baas met onduidelijke klachten. Het dossier van opname bood ook niet heel veel houvast. Toen we hem vroegen waarvoor hij was gekomen, wees hij naar zijn voeten, die deden zo’n pijn. Het werd erger als hij ging lopen, en ging dan weer over in rust. Een kenmerkend teken voor arterieel vaatlijden. Na ons medeleven betuigd te hebben, vroegen we hem hoe lang hij daar al last van had. ‘Al drie jaar,’ luidde het antwoord. Verbaasd vroegen we hem waarom hij dan toch nu pas naar het ziekenhuis was gekomen, en vroegen we ons ook af waarom iemand met arterieel vaatlijden was opgenomen – dat is immers zelden een indicatie om in het ziekenhuis op een bed te gaan liggen. Hierop vertelde de patiënt dat de pijn langzamerhand van de voeten naar boven was gekropen. Met zijn vinger wees hij langs het been omhoog aan hoe de pijn was verlopen, en toen hij bij zijn geslachtsdeel was aanbeland, zei hij, als ware hij zelf verrast door de constatering: ‘Oh ja, nu zit het sinds een paar dagen ook hier.’ Welnu, broek uit, en wat bleek? Gierende gonorroe, enorme hoeveelheden pus, niets te maken met die andere klachten – en het zou me niets verbazen als de patiënt dat zelf ook dondersgoed wist en ons doelbewust om de tuin had geleid met zijn andere klacht. Hij kreeg een kuurtje antibiotica en het advies om van de buurvrouw af te blijven, waarna we hem snel naar huis hebben gestuurd. Voor het arterieel vaatlijden krijgt hij looptherapie.

Zelfmoordpogingen met landbouwgif komen veel voor. Bepaalde stoffen, zoals organofosfaten, mogen in de westerse wereld niet meer gebruikt worden, maar zijn hier de standaard. De pogingen lukken niet altijd, waarop mensen met een hele lage hartslag het ziekenhuis binnen komen. Zo ook de volgende patiënt, die met atropine behoorlijk stabiel kon worden gehouden. Een soort ad hoc psychiatrisch consult over het waarom van de poging, leverde echter niet veel op. Zelfmoord is ook een groot taboe. Patiënt vertelde dat hij bij een vriend op de bank voetbal aan het kijken was, en dat die een glas water voor hem had neergezet. Pas nadat hij het glas helemaal had leeggedronken, merkte hij dat het helemaal geen water was. Had zijn vriend hem dan proberen te vermoorden? ‘Nee, dat zou hij nooit doen, het was een ongelukje.’ Hij had per ongeluk in plaats van water een glas vol landbouwgif ingeschonken? ‘Ja.’ En had hij tijdens het drinken van dit glas heldere vloeistof niets gemerkt van de uiterste sterke geur en smaak? ‘Nee, eigenlijk niet.’ Dat lijkt me erg sterk, want veel organofosfaten hebben een hele sterke knoflookgeur. Als de patiënt het opboert, is het over de hele afdeling te ruiken. Als we niet beter wisten wat er achter zat, zou hij voor zijn ‘reukverlies’ allicht nog een COVID-test hebben gekregen. COVID is overigens ook taboe.

De statusvoering laat soms te wensen over, en daardoor gaan er weer eens diagnoses verloren. Zo kan het voorkomen dat we bij dezelfde patiënt twee of drie keer dezelfde chronische ziekte vaststellen. Nu helpen de patiënten vaak zelf ook niet mee. Zo was er de patiënt die gevraagd werd of hij voor chronische ziekten bepaalde medicijnen gebruikte, bijvoorbeeld tegen HIV. Dat was niet het geval. Aangezien de patiënt er qua uiterlijk echter wel uitzag alsof hij HIV zou kunnen hebben, werd er toch maar een test ingezet. De test toonde aan dat deze patiënt diepe AIDS had, met een compleet platgelegd immuunsysteem. In de eerste minuut van het slechtnieuwsgesprek dat Joost daarop voerde, zei de patiënt doodleuk: ‘Oh, AIDS? Ja, dat wist ik al.’ ‘Waarom hebt u het dan net niet gezegd?’ ‘Nou, u vroeg of ik medicijnen gebruik, en dat doe ik niet!’ We hebben hem toch maar even met klem aangeraden om dat wel te doen.

En dan heb je nog de obstructieve familie. Onze koortsende patiënt met een gedaald bewustzijn, hoesten, stijve nek en warm rood been waar een paar tenen van missen, zou zowel hersenvliesontsteking, longontsteking of wekedelenontsteking kunnen hebben. We dekken hem antibiotisch in voor de hersenvliesontsteking (daar dekken we de rest ook mee), en doen een punctie van zijn ruggenmergvocht. Het zou fijn zijn om iets meer achtergrond te hebben, zodat we weten waar we tegenaan kijken, maar de familie is nergens te bekennen, en de patiënt reageert amper op pijnprikkels, laat staan dat hij terug praat. Pas de volgende dag treffen we een parmantige, strak geklede Tanzaniaan aan bed: de zoon. We vragen wat het verhaal is van het been en de missende tenen. ‘Oh nee, dat is een heel lang verhaal.’ ‘Dat geeft niet, we hebben de tijd.’ ‘Nee, dat verhaal duurt te lang, dat ga ik niet vertellen. Geef me maar gewoon wat antibiotica voor hem, en dan neem ik hem weer mee naar huis.’ De volgende dag is de man wonderbaarlijk hersteld. Zijn ruggenmergvocht toont geen infectie. We geven hem antibiotica, en de parmantige zoon neemt hem mee naar huis. Wat er met het been is gebeurd, blijft een raadsel.