#la brede

[wgm-beautiful-world]

Château de La Brède - FRANCE

[devosopmaandag]

Hoe het leven een project werd

Mijn 'peergroup' is radicaal veranderd, zonder dat ik daar lang erg in had. Vreemd eigenlijk dat 'peergroup' altijd verbonden wordt aan de ontwikkelingsfase van kinderen en jongvolwassenen. Alsof de ouderdom geen ontwikkelingsfase is! Ik las een interview met de tachtigjarige Anja Meulenbelt. 'Geef mij nog tien jaar,' zei ze tegen de geriater. Als een van de zeer weinigen in haar woongroep voor ouderen werkt ze nog elke dag, en hecht daar zeer aan. Zoals ik dat op mijn drieënzeventigste ook doe. En toen dacht ik aan Didier Eribons boek over zijn moeder, dat als ondertitel heeft: 'Leven, ouderdom en sterven'.*

Als Eribon student is, maakt een uitspraak van Jean Paul Sartre diepe indruk op hem: "Wat men van je gemaakt heeft is minder belangrijk dan wat je zelf doet met wat men van je heeft gemaakt.' Eribon leest de zin als een die je vleugels geeft, een 'die voortschrijdt in een aura van emancipatorische kracht..." Maar zegt hij ook, dat is alleen mogelijk in een open tijdsperspectief, waarin een 'project' mogelijk is, individueel of collectief. Hij haalt ook Simone de Beauvoir aan: "Er is geen andere rechtvaardiging voor de existentie dan zijn expansie naar een open en onbepaalde toekomst". Desondanks is De Beauvoir een van de zeer weinige denkers met een oog voor de ouderdom. Want wat als bijvoorbeeld bij hoge ouderdom er geen open en onbepaalde toekomst meer is?, vraagt Eribon terecht. Ja, dacht ik: wat als ik geen project meer heb!

En nu lees ik 'Wat we gemeen hebben – Een filosofie van de meenten' van Thijs Lijster.* In zijn boek houdt hij een pleidooi voor 'commons' of 'meenten' in het Nederlands, van oorsprong een stuk grond dat door iedereen die deel uitmaakt van een gemeenschap gebruikt kan worden. Om de teloorgang van het begrip in brede zin te begrijpen zet hij eerst de invloed van het kapitalisme en het neoliberalisme uiteen. Aanvankelijk een politieke wind werd het neo-liberalisme gaandeweg concreet beleid, gebeiteld in de hardste steen: onteigening en privatisering van gemeenschappelijk bezit en openbare diensten, uitholling van de verzorgingsstaat, herverdeling naar boven, marktwerking als oplosmiddel. Lijster haalt Michel Foucault aan, die schrijft hoe het neoliberalisme gaandeweg een cultuurverandering teweegbracht waardoor we onszelf zijn gaan zien als een vorm van menselijk kapitaal, als "een ondernemer van zichzelf, die zelf zijn eigen kapitaal is, zijn eigen producent, zijn eigen bron van inkomsten”. Het hele léven is daarmee een project geworden. Maar zo ben ik helemaal niet!, zullen de meeste mensen roepen. En toch schuilt er meer waarheid in dan me lief is.

Plotseling krijgt dat eerst zo verhelderende woord een veel negatievere lading. Wat is mijn leven zonder project?, vraagt dit kind van haar tijd zich af. Maar dwars daar doorheen vertrouwt dat kind – ik dus – erop dat zelfs in een beperkt tijdsperspectief dat leven volwaardig zal zijn. Terugkijken zonder bitterheid, blijven geven wat je te geven hebt, doorvoelde berusting, dat alles is dan niet langer een project maar een existentiële noodzaak.

* zie de vos op maandag van 14 oktober 2024

** 'Wat we gemeen hebben – Een filosofie van de meenten'| Thijs Lijster | uitgeverij De Bezige Bij 2023

[lakokido]

Kjøp Kvalitets Brosted på La Kokido

Utforsk vårt omfattende utvalg av brosted på La Kokido, hvor kvalitet møter funksjonalitet. Våre brosted er utviklet for å gi deg pålitelige resultater, enten du bruker dem i et profesjonelt kjøkken eller hjemme. Designet for å tåle høye temperaturer og intensiv bruk, gir våre brosted både holdbarhet og effektivitet. Med vårt brede spekter av størrelser og modeller, finner du garantert en brosted som passer dine behov. Besøk https://lakokido.com/ for å se hele vårt utvalg, og oppdag hvordan våre brosted kan forbedre din matlagingsopplevelse. Bestill i dag for å sikre deg det beste utstyret til ditt kjøkken.

[european-tour-operator]

Route: Bordeaux - Grande-Sauve Abbey - Château de la Brede - Bordeaux Duration: 6 h The first stop of our tour will be at masterpiece of Romanesque art, La Sauve-Majeure Abbey, founded in 1079, is now a UNESCO World Heritage Site as part of the Ways of St. James. Beloved

[iptvnordicinfo]

Hvorfor blir nordisk IPTV mer og mer populært, og hva er det?

Nordic IPTV transformerer tilnærmingen til at folk i Norden ser på TV. Strømming av høy kvalitet samt et enormt utvalg av underholdningsalternativer er samlet for å gi en moderne erstatning for tradisjonell TV. IPTV Nordic-tjenester gir kundene tilgang til smidig, multi-talentfull on-demand programmering. La oss undersøke årsakene til at Nordic IPTV raskt tar ledelsen innen underholdning.

Hva er annerledes med nordisk IPTV?

IPTV Nordic: Hvordan fungerer det?

I stedet for konvensjonelle satellitt- eller kabelsystemer, bruker IPTV Nordic Internet Protocol-teknologi for å overføre TV-sendinger over internett. Overvåkere av iptv norden kan streame sine foretrukne TV-serier og filmer rett til bærbare datamaskiner, smarttelefoner eller smart-TV-er. Brukere er garantert fleksibilitet og kontroll over hva de ser og når takket være den jevne integreringen av on-demand materiale og direktesendinger.

Hvorfor ville nordisk IPTV være et bedre alternativ enn konvensjonell TV?

Hva er de beste nordiske IPTV-tjenestene å finne?

Basert på funksjonene og innholdet du leter etter, kan du velge den beste IPTV Nordic-leverandøren. En førsteklasses seeropplevelse tilbys av HD- og 4K-alternativer som tilbys av mange nordiske IPTV-tjenester, som legger vekt på kvalitetsstrømming. Et bredt spekter av nasjonale og internasjonale kanaler, pålitelig kundeservice og rimelige abonnementer er alle viktige hensyn når du bestemmer deg. Gratis prøveversjoner tilbys av visse leverandører, noe som gjør det lettere å velge den løsningen som best passer dine behov.

Hvilke fordeler får familier med IPTV Nordic?

Med sitt brede seertall er IPTV Nordic et godt valg for familier. Sport, nyheter og filmer nytes av voksne, mens barneprogrammering er tilgjengelig for foreldre. Mange nordiske IPTV-pakker lar også brukere lage profiler som kan tilpasses, slik at alle i familien kan se forskjellig. For moderne underholdning er IPTV Nordic et praktisk og familievennlig alternativ på grunn av dette.

Er skandinavisk IPTV fremtidens vei for TV?

Nordic IPTVs vekst er en indikasjon på en global endring i TV-forbruksmønstre. IPTV Nordic setter standarden for å tilfredsstille diversifisert innhold og fleksibilitet ettersom flere forbrukere i Norden verdsetter disse egenskapene høyere. Den vil bli en bærebjelke i nordiske hjem på grunn av dens kapasitet til å levere et stort utvalg av kanaler, skreddersydd innhold og høykvalitets streaming.

[joostjongepier]

Wat?   Autoportrait (rond 1892), Déjeuner (1876), Déjeuner (1876), Soldat (rond 1881), Raboteurs de parquets (1875), Equisse pour Raboteurs de parquets (rond 1875), Etude pour Raboteurs de parquets: hommes agenouillés penchés en avant (rond 1875), Etude pour Raboteurs de parquets: Jeune homme assis par terre, vu de profil gauche (rond 1875), Etude pour raboteurs de parquets: Deus etudes de mains et homme agenouillé penché en avant (rond 1875), Raboteurs de parquets (1876), Le Pont de l’Europe (1876), Le Pont de l’Europe, esquisse (rond 1876), Le Pont de l’Europe, étude partielle (rond 1876), Etude pour Le Pont de l’europe: homme accoude (rond 1876), Rue de Paris, temps de pluie (1877), Les Canotiers (1877), Partie de bateau (1877-1878), Pêche à la ligne (1878), Périssoires (1878) en Baigneurs (1878) door Gustav Caillebotte

Waar?   Tentoonstelling Callebotte – Peindre les hiommes in Musée d’Orsay, Parijs

Wanneer?   20 november 2024

Caillebotte is één van mijn favoriete impressionisten. In Musée d’Orsay is nu een tentoonstelling te zien met werk van deze schilder met als centraal thema zijn schilderijen van mannen.

Aan het begin van de tentoonstelling hangt een zelfportret van de schilder. Toepasselijk, want ook Gustave Caillebotte was tenslotte een man.

Caillebotte was niet van zijn kunst afhankelijk voor inkomen. Hij stamde uit een zeer welgestelde familie. Dat is te zien op Déjeuner. We zien een tafel, die ongeveer de helft van het doek in beslag neemt. Op tafel fraai glaswerk. Een broer van de schilder is al aan het eten, terwijl de butler nog bezig is zijn moeder -in het zwart omdat haar echtgenoot recent is overleden- te bedienen. Het hele interieur straalt rijkdom en luxe uit. Toch beeldde de schilder zich nooit af als lid van de bourgeoisie. In plaats daarvan afficheert hij zich als schilder of als sportman.

Een traditioneel voorbeeld van mannelijkheid is de soldaat. De soldaat die door Caillebotte wordt neergezet is echter geen moedige strijder midden in het gevecht. Integendeel! De soldaat staat er uiterst ontspannen bij. Zijn linkerhand heeft hij nonchalant in zijn broekzak en in zijn rechter houdt hij een sigaret.

Handwerklieden aan het werk was een favoriet thema van Caillebotte. Voor zijn beroemde Raboteurs de parquets hoefde hij niet eens het huis uit. De mannen zijn de vloer aan het schrapen van de ruimte die Caillebottes nieuwe studio moet worden. Het is zwaar werk en er zal ongetwijfeld flink bij zijn gezweten. De mannen werken dan ook met ontbloot bovenlijf. Toen het werk in 1876 op de tentoonstelling van impressionisten hing, was er naast lof ook kritiek: hoe kon de schilder zo’n groot formaat doek wijden aan zo’n vulgair onderwerp en zulke lelijke lichamen? Interessant op deze expositie is dat er naast het  beroemde werk uit de Orsay-collectie ook een schets en werktekeningen te zien zijn. Daarnaast wordt er een versie uit een particuliere collectie tentoongesteld. Hierop zien we twee werklui van opzij. Vooral de lichtval op dit doek is zeer fraai.

Caillebotte schilderde graag het moderne leven. Bij hem geen nostalgische zucht naar het oude Parijs, maar de moderniteit van staal en stoomlocomotieven. Le Pont de l’Europe is een monumentaal metalen viaduct dat in 1865-1868 werd gebouwd en zicht gaf op de sporen van het nabijgelegen station Saint-Lazare. Ook hier geven voorstudies en een tekening inzicht in de totstandkoming van het uiteindelijke werk.

Dan kom ik bij een schilderij dat ik al eindeloos vaak op reproducties heb gezien, maar tot nu toe nooit in het echt: Rue de Paris, tems de pluie. De fraai geschilderde natte straatklinkers, de chique dames en heren, uitgerust met haast karikaturaal gelijke paraplus en de recent aangelegde brede boulevards van Parijs. Het schilderij is het grootste dat Caillebotte ooit schilderde.

Vermaak aan het water vormt ook een belangrijk thema in het oeuvre van Caillebotte. Daarbij schilderde hij zowel echte sportlui, zoals de roeiers in Les Canotiers, maar ook liefhebbers zoals de met hoge hoed getooide roeier op Partie de bateau. Een drietal schilderijen,  waarschijnlijk bedoeld om een vertrek te decoreren, tonen vissen, roeien en zwemmen. De enige vrouwelijke figuur in deze tryptiek is een meisje van tien: Zoé Caillebotte, Gustavs nichtje. Maar ja, het thema van deze tentoonstelling was immers het schilderen van mannen.

[yfmeurs]

A p p e l k l i e k

Part 83620125782623

Die smalle trap naar de zolderverdieping was bijna een dealbreaker geweest. Smalle trappen, daar hield ze niet van. Zo eentje met allerlei alarmbellen zoals een flinke helling, lekker stijl, korte traptredes, van die tredes waar je met je hak op bljjft haken als je naar beneden loopt, oftewel met je voetboog vanaf glipt, van die tredes met een opstap afstand die net iets verder uit elkaar ligt dan de gebruikelijke, zo eentje waar je je hersenen op moet trainen en je verwachtingsmanagement, al je cognitief vermogen, om je in een continue staat van alertheid te houden, een achteloze beweging kan zomaar een nare val teweegbrengen. Niemand vraagt zich af waarom we allemaal met dezelfde snelheid en beweging een kopje thee optillen maar het betreden van deze trap is zonder aarzeling simpelweg je hersenen voor de gek houden. Er moet een vorm van inspanning worden geleverd, zowel bij het oplopen als aflopen. Een bewustzijn, een voorbereidende bewegingsaanpassing om met vooruitziende techniek aan te beginnen. Dus, je snapt het al, voor de kinderen vond Tory dat dus niet zo veilig.

Ze zag het meteen, het ware overtreffende spookbeeld, met bonzend hart tegen d'r ribben, terug op de nieuwe school die in een jaar tijd, van inschrijving tot aanvang, uit een gezellig gelijkvloers barakkenlandschap midden in de natuur onverwachts was overgestapt, dankzij bijzonder puike sponsoring, naar een nieuwbouw doos met aangrenzende gymzaal. Welke school had nou een eigen gymzaal ?! Nou, deze dus. De speelplaats, knus, overzichtelijk en misschien voor sommige begrippen zelfs petieterig bood voldoende plaats voor de negen klassen van vijftien tot hooguit drieëntwintig leerlingen om buiten te spelen en te sporten, mits niet alle klassen er tegelijk op werden losgelaten. Het was voornamelijk de opdoemende speelplaats, die al gauw bij omliggende villabewoners lawaaiierig het genot verstoorde van een omgeving gekenmerkt door rustieke bosgeluiden, vogelgekwetter, 'n klimmende eekhoorn, de wind door ruizende takken en bladeren met misschien in de verte een loom geroezemoes van buren, een ratelende fiets, die enkele wroemende auto met het effect van een yoga gong, die de bewoners op ligbed, geest en lijf, in de zomerse tuin voorzag van een meditatief klankbad. Dat was nu ineens allemaal voorbij in de de middag, romdom die school met misschien wel het eerste 'kiss and ride' parkeerbeleid van Nederland.

Maar wat zij dus meteen zag in de nieuwe stenen doos, bouwproject met loftrompetten en welkomstgroet door de burgemeester van het dorp geopend, was die trap naar de bovenverdieping, pontificaal in het midden van het gebouw. Je liep er bekans tegenaan bij binnemkomst. Een brede maar enge trap met van die afschuwelijk smalle staptreden. Als ze dàt geweten had. Instinctief wilde ze meteen naar een andere school hollen. Een dagelijkse zorg waar ze vreselijk mee worstelde. Het idee van al die kinderen daar, banjerend, kletsend, zonder trapleuning in de knuistjes, wars van bewegingsaanpassingen, luide achteloosheid, losse veters, gladde zolen en ander ontelbaar risico, werd haast een onmenselijke kwelling maar er was een alternatief. Ze kon de hele dag in de hal van de school gaan zitten, anders had ze geen rust. 

D slaakte een lichte zucht toen Tory naar beneden liep. Hij was niet moe, hij had prima geslapen in 't hotel. Van onder zijn kussen haalde ie z'n telefoon tevoorschijn. 'Niet gelukt.', las ie in de display. Hij tekste terug, 'Ik weet het, ben net thuis. Toch bedankt.' Daarna wiste hij 't gesprek. Deze mannen waren net iets te oud voor chattaal ten opzichte van de jongere generatie die inmiddels al fanatiek 'n nieuwe cultuur met sms taal aan het stichten was, maar ook weer niet traditioneel genoeg om het taalverloedering te noemen. 'Stel je voor dat ik vergeet een berichtje te verwijderen', bedacht D zich terwijl de delete toets zichtbare gesprekssporen op het beeldscherm weggumde. Voor de zekerheid maar 'n eigen mobieltje voor d'r aanschaffen. Inderdaad, hij zou binnen niet al te lange tijd 'n mobieltje voor Tory kopen.

Furb wist niets van Mop. Dit was niet de eerste affaire maar aan de gang blijven met avontuurtjes op het werk kon z'n reputatie schaden, z'n huwelijk en vriendschappen. Aan beschikbaarheid geen gebrek, echt geen argument, hoor. Wel de herinnering aan 'n specifieke scheve schaats, vers op z'n netvlies. Nadat ie besloot om gewoon weer naar huis, naar z'n gezin te gaan, was het hommeles. Tory had geen flauw benul nog, gelukkig. Problemen die je niet merkt zijn geen problemen, redeneerde ie pragmatisch. Hij vouwde zijn handen achter 't hoofd en rekte zich uit. Nee, hij wilde oprecht dat Tory ook eens zonder hem op stap ging en Furb vertrouwde ie daarvoor op z'n broekzak.

Het nespresso apparaat pruttelde en bromde. Eerst koffie. De kinderen zaten aan tafel achter een bord rijstepap met kaneel en honing. Op het kookeiland had ze de broodplank gelegd, 'n reusachtig exemplaar van 60 x 70 cm, om 'n paar meeneem bammetjes te smeren. Van zwemmen krijg je altijd knorrige trek en niet alleen daarom maar een bammetje of sultana's na het waterfestijn maakte er meteen een echt uitje van, een rustpunt na uitgelaten vertier, ergens anders dan thuis, alsof je er helemaal even uit bent geweest, gezellig.

Ze lepelde de opgeklopte melk gulzig naar binnen. Er was genoeg wolkerig schuim over in het melkkannetje om nog 's bij te tappen en geen kritische boeman in de buurt die haar dat kon afkijken. Raar eigenlijk, gewoon simpele melk, niks an, berookt door slechts de aromatische dampen van koffie waarmee de witte romige klodders een beetje drillerig en uitnodigend flirten om zich te willen laten verorberen. Een bijna genante delicatesse die menig volwassen mens transformeert in een gretig smullend kind. Ze had D nog nooit het opgeklopte schuim zien lepelen overigens, die drinkt altijd héél volwassen een kop koffie.  Glimlachend giet Tory het melkkannetje nu leeg op de donkerbruine koffie, helemaal tot aan het randje, en ondertussen luistert ze onverschillig met een half oor naar de radio die op de achtergrond met draden dialoog een serieuze en kritische ondertoon begon te spinnen.

'....is een onderzoek gestart in Nederland in samenwerking met mediamagnaat Nasser&Co naar aanleiding van het beleidsrapport 'The things our children toy with' van Huckly Brand, hoogleraar kunstmatige intelligentie aan de University of Cambridge. In een niet nader te noemen dorp zal in real time het effect van een parallelle realiteit worden nagebootst. 

Dit houdt in dat de gamedeveloper kan beschikken over levens van betreffende bewoners in real time en kan experimenteren met optionele parallelle uitkomsten in de digitale omgeving. 

Het doel van het onderzoek dient als tegenbewijs voor de veroordeelde negatieve effecten van de virtuele game industrie op onze kroost ten aanzien van identiteitsontwikkeling, afwijkend gedrag in het mentale spectrum van concentratiestoornissen tot en met autisme en een ernstig gebrek aan realiteitsbesef met alle gevolgen van dien.....

We hebben in deze uitzending een aantal deskundigen ge....'

'Onzin', dacht Tory. Haar kinderen speelden sinds 'n paar jaar op de Nintendo en het enige effect daarvan was pure fun, goeie oog-hand coördinaties en een sportieve vorm van competitie. Ze groeien ook helemaal niet op in een gewelddadige omgeving, er zijn geen asociale associaties, die percepties zijn simpelweg niet aanwezig. Geef 'n kind in oorlog een stok en hij of zij ziet 'n wapen. Geef 'n kind een stok in huiselijke geborgenheid en het ziet 'n toverstafje of nou ja,...in gezinnen met bijzonder muzikale ambities, 'n dirigeerstokje.

'Kunnen we nog even mariokarten, mam ?!' 'Mariokart', waarachtig begenadigd lieflijk dat woord in schril contrast met de koers van 'n buitenissig wetenschappelijk radio relaas. De eenvoudige vraag schakelde 'n verslingerde belangstelling op stel en sprong terug naar het hier en nu, naar haar eigen realiteit, waar ze zich thuis voelde, beschut in een tijd die alles is wat de rare gedachtenkronkels van alternatieve koolrabiogogen op de radio niet zijn, gezellig, naïef maar hoopvol, enthousiast en toch huiselijk.

'Ja hoor, maar niet te lang. We vertrekken over vijftien minuten.' Dat zegt ze er tegenwoordig bij, volkomen leeftijdsadequaat. Kloklezen en het besef van tijd kunnen ze spelenderwijs 'n beetje oefenen. Nergens voor nodig, natuurlijk. Het komt vanzelf. Ze had geen enkele ambitie om de ontwikkelingspsychologie te tarten maar zo is ze nou eenmaal en op 'n schooltje waar een meer dan gedegen belangstelling voor dat soort zaken onder het voetlicht werd gebracht kan ze het zich niet verooloven om daar laconiek mee om te gaan. Vandaar de doorslag om zelf ook  'n uitgebreidere en consequent bewustere benadering te zoeken.

Ze moest minderen met koffie, realiseerde ze zich. Ook dat. Drie per dag hooguit, had ze zich al een paar keer voorgenomen. Goeie voornemens, wie heeft ze niet, Het laatste restje ingezakte melk lag als beige filmlaagje over de koffie die ze met kleine teugjes begon op te lurken. De achtergrondmuziek van een onwillekeurig patroon elektronische Nintendo bleepjes vloeide vervolgens weer bijna naadloos samen in communicerende vaten met de geleerde radio dialogen over technologische vooruitgang binnen de culturele geesteswetenschappen.

 '...Kinderen zijn de toekomst en daarom belangrijke doelgroep voor experimenten met toekomstige technische ontwikkelingen en lange termijn effecten.' 

'Tot zo ver, kan ik me vinden in het beleidsrapport maar we moeten de universele mensenrechten niet zomaar in de wind slaan. Ik bedoel, ik begrijp uit uw gegevens dat betreffende dorpsbewoners hierin niet worden gekend.'

'Nee, dat klopt, anders kan het effect in het onderbewuste niet gemeten worden. Èchte  emoties zijn essentieel voor een strategisch simulatiespel'.

'Grensoverschreidend onderzoek dus. Reuze interessant en leerzaam ook voor de vakgroep sociale psychologie met betrekking tot gedragsbeinvloeding en crowdcontrol. Ik kan me voorstellen dat de politiek en defensie ook geïnteresseerd zijn.'

'Voor zover ik heb begrepen, gaat het voorlopig nog niet die kant op en blijft de nadruk liggen op interpersoonlijke relaties. Maar ik begrijp waar u naar toe wilt. Als mensen de werkelijkheid anders leren te ervaren zullen ze ook andere keuzes maken. Dat is aan de toekomst..'

'..hahaha...of aan je andere vrouw in een parallelle realiteit.' 

'Stel je voor dat ze 'n sprongetje naar realtime neemt', grapte de radiopresentator tussendoor.

'Ik heb maar één vrouw, hoor....Schat, als je dit hoort, je bent de enige, ècht..in het ècht...en ècht waar !!', antwoordde de deskundige met gedeelde gein.

Tory verslikte zich bijna in 'n opkomende schaterlach.

' ..Ik hoorde dat er 'n nieuw game concept in ontwikkeling is. Een soort virtuele realiteit waar zelfs banken uit real time een plek hebben.'

'Daar zal de fiscus wel oren naar hebben dan. Dubbelgangers en dubbel cashen..hah........'

Tory stapelde de bordjes en het koffiekopje op, spoelde het servies eerst af onder de kraan voordat ze, treuzelend met tevreden kalmte, de vaatwasmachine inruimde. Zo fijn, een vaatwasser op ooghoogte. 

'Nog vijf minuten, jongens.' riep Tory en schakelde de radiozender uit. 

Buiten scheen het zonnetje door grijze luchtlagen op het brede groene gazon, speelparadijs voor de kinderen. De grote berg nieuwe aarde, grond om een vers grasveld mee aan te leggen, die het uitzicht aan de voorzijde van het huis een tijd lang bijna volledig blokkeerde was blijkbaar nog ergerlijker geweest voor de buren dan voor henzelf. Tenenkrommend zoiets, dat kapen en overschaduwen van je ergernissen. Dàt was pas taalverloedering in opkomst, mega erger ergernis. De buren hadden gemopperd, landschapsvervuiling tussen de architectonisch aangelegde siertuinen. En toen D, met spijkerbroek en tshirt aan,  in de aarde stond te wroeten, werd zijn kledingstijl dermate kritisch bekeken dat 'cocacola light man' zonder bandplooibroek en overhemd zich nauwellijks nog in de tuin durfde te vertonen, ook al lag ie onder de auto om de uitlaat te repareren.  Er verscheen een milde glimlach op d'r gezicht. Zijzelf had bijna een polkadot jurk met witte schort aangetrokken om de ramen buiten te lappen. Belachelijk.

'Zetten jullie de Nintendo uit, jongens. We gaan. Eerst nog even naar de wc, hè.'

'Bijna klaar, mam.'

Ja, zomaar midden in een game het spel uitzetten is uit den boze. Er werden hier serieuze overwinningen geboekt Je moet je kinderen wel echt haten als je dat wegdenkt. Gruwelijk is dat, pedagogisch onverantwoord en een volkomen misplaatst usurpatoir afdwingen van gehoorzaamheid. 

'Goed, ronden jullie deze race dan af. Ik rij vast de auto uit de garage.'

'Oké, mam.'

De garage naast het huis, een schattig bakstenen dingetje met schuin dak en houten poortdeuren was eigenlijk nèt iets te klein om als garage dienst te doen, tenzij je er 'n Daf in parkeerde. Er bleef net genoeg bewegingsruimte over om je door 'n kier van 't portier in of uit de auto te wurmen. Jammer dat wel, edoch de blauwdruk voor 'n kinderhuisje waar hun kinders altijd thuis konden komen, later als ze groter waren, zonder zich onvrij te voelen in het ouderlijk huis tussen 'n gedateerde paps en mams, tekende zich in een visionaire gedachtenroes al uit.

Ze drukte de klink van de garagedeur naar beneden maar er gebeurde niets. Vreemd, de deur was nooit op slot. De houten deuren waren namelijk gevoelig voor temperatuur en vocht en afsluiten of openen ging gepaard met til, duw en trekwerk. Alleen een idioot zou dat iedere dag doen. Over het natte gras liep ze terug naar de keuken, waar het sleutelkastje nog geen prominente plek aan de muur had gekregen en alle sleutels voorlopig nog in de rommella waren terechtgekomen.

'Kom jongens, we gaan.' Ze waren 'n nieuwe race begonnen, de doerakken.

'Heb je de auto dan al uit de garage gehaald, mam ?!' Ondeugende slimmerd.

'Nee.', moest ze bekennen. 'Ga ik nu doen. Ronden jullie de race dan af.'

'Ja mam, nog een paar minuten.'

Nadat ze de roestige sleutel eindelijk had gevonden, liep ze terug naar de garage en maakte ondertussen in d'r hoofd alvast verlekkerd 'n boodschappenlijstje. Zelf patatjes bakken, sla en biefstuk. Dat kon nu eenvoudig met de ingebouwde frituur. In ieder geval 'n fijn wijntje erbij halen. Het mysterie van de afgesloten garagedeur, daar dacht ze al niet meer aan.

Tory ging regelmatig met de kinderen naar het zwembad, altijd 'n feest. Tegen de glijbaan kon geen ander plezier op. En de kinders spiedden net zo hard terug, richting de badmeester. Dat wil zeggen, als ze richting het opberghok liep waar vlotten, ballen en reusachtige zwembanden werden bewaard. Vol spanning afwachtend wat ze te voorschijn zou toveren om vervolgens een speelse jacht op vers dobberend foam in het water te ontketenen. Deze minifeestjes duurden natuurlijk altijd veel te kort. De grootste uitdaging, dat laat zich raden, waren de laatste minuten, afgefloten door de badmeester die dan omriep dat het zwembad over 'n half uur ging sluiten. Stond ze daar, drijfnat in bikini, wachtend met droge handdoeken, beschaamd nadat ze zelf al verschillende keren herhalend naar Ruben en Martijn had geroepen dat ze nù echt mee moesten komen omdat het zwembad ging sluiten. Hoewel het 'n overduidelijk vernikkelen was daar aan de kant, werd ze regelmatig minachtend beloerd door de struise badmeester met d'r vermanende fluitje. Je kon gewoon zien wat ze triomfantelijk en heimelijk dacht, 'Naar mij zouden ze meteen luisteren, hoor.'

Ach, Tory was niet het archaïsche tiep 'Drill Instructor' en desalniettemin belandden ze uiteindelijk meestal zelfs nog ongeveer vijf minuten voor sluitingstijd van het zwembad in de auto, mèt bammetje en pakje roosvicee. Ook vandaag. Ze deed het sleuteltje in 't contact, draaide en wilde starten.

Maar er gebeurde niks.

'Raar, wat is dat nou weer ?!.'

'Wat is er, mam ?'

'Oh, ik weet niet. De auto start niet.'

'Helemaal niet ?! Gaan er ook geen lampjes branden ?'

'Nee, hij doet niks.' Tory probeerde het nog een paar keer.

'Misschien is er een handleiding, mam. Dat heeft de Nintendo ook.'

Het klonk niet eens zo'n gek idee.

'Handleiding ?! Maar we zijn hier ook met de auto gekomen, toch ?!.'

'Ja, da's waar.'

'Is papa thuis ? Anders kunnen we misschien papa bellen.'

'Ja, papa is thuis maar ik heb de mobiel niet bij me. En papa slaapt waarschijnlijk nog, schat.'

Ze had net dit nieuw boodschappenkarretje toebedeeld gekregen. Het volkswagentje was weg, de autobianchi ook en de Volvo 144, 'n oldtimer, werd momenteel in constante staat van restauratie voortdurend onder handen genomen. Een foeililluk afdankertje, die burgerbak. Hij, wilde namelijk de Volvo tot in perfectie restaureren en met één auto werd een funktioneel gezinsleven sinds de verhuizing tè onoverzichtelijk, tenslotte was D regelmatig voor langere tijd weg, terwijl de BMW dan op Schiphol stond geparkeerd. Maar waarom ze ineens met deze afgrijselijke burgerbak moest tuffen, begreep ze godgans niet. Auto's waren namelijk niet alleen puur een vervoersmiddel voor D en Tory. Een auto gaf stilistische meerwaarde. Voor minder zou ze best 'n weliswaar oud maar kek karretje erbij hebben kunnen aanschaffen, maar nu zit ze met die burgerbak, een witte notabene, die niet wil starten. 

Verslagen sloeg Tory haar handen op het stuur en zei: 'Zit niks anders op, jongens. We gaan lopen.'

Uiteindelijk hebben ze drie kwartier gelopen. 

Stiekem en toch onbewust bekroop 'r toen iets triomfantelijks. Zie je wel, suggereerde 'n zegevierende sensatie, de burgerbak was ter ziele, het is voorbestemd. Die auto was zó fout, paste helemaal niet bij haar. De tijd van leuk karretjes is niet voorbij. Een ander zou misschien weer denken, 'Goh, moet je vaker doen, lopend naar het zwembad. Ben je er ècht even helemaal uit. Goed voor de conditie.' Maar Tory zat helemaal niet in d'r triatlon fase. Dan had ze natuurlijk ook nooit een triatlon fase gehad, althans niet sinds d'r studie tijd, op een sportieve stuip na. Niet meer dan een stuip want twintig kilometer naar je werk fietsen en ook weer retour op een en dezelfde dag werd al gauw een uitputtingsslag. Leuk geprobeerd, dat wel. Het enthousiame zit er weldegelijk daadwerkelijk ingebakken maar het lijf is er niet voor gemaakt. Daarna is het sportieve elan braafjes geëgaliseerd tot een paar afgemeten uurtjes laagdrempelig gehuppel. Mensen, wat 'n mazzel dat het niet regent, anders hadden ze straks nog oorontsteking op de koop toe gekregen.

'Ik wil aanbellen !!!'

'Nee, ik wil aanbellen !!!'

'Jongens, wacht even. Kijk eerst even door het keukenraam of papa beneden is !' Nou ja, raam, noem het maar gerust een glazen muur.

Ze renden aanstonds door de tuin achter elkaar aan met ongebluste energie, naar de raampartijen van de serre waar ze slechts een paar seconden zwaaiend naar binnen bleven turen voordat ze zich weer naar Tory bij de voordeur snelden. D was inderdaad in de keuken. 

Het ging ze om de ouderwetse winkelbel bij de voordeur. Geen elektrische deurbel maar een handmatig klingeltje, een klassieke trekbel. Ouderwets maar nieuw, spannend, anders dan anders maar dan in de leuke betekenis van 'anders'. Net zo leuk als de ijsklontjesmaker van de amerikaanse koelkast. Pure magie. De bel hing te hoog voor hun leeftijd dus Tory tilde de kinderen een voor een op. 

Binnen, aan de andere kant van de deur, wachtte D geduldig af totdat ze allebei de bel een keertje hadden laten klingelen. 'Hèhè, ècht tijd voor warme chocolademelk !', zei Tory toen ze binnen d'r jas van zich liet afglijden met 'n afgepeigerde zucht.

'Waar is de auto ?', vroeg D verontrust.

'Oh ja pap, die deed het niet. We zijn komen lopen, helemaal vanaf het zwembad !.'

Terwijl de kinderen zich verschransten achter de Nintendo met wedstrijdhonger, keek D verbaasd onder hoogopgetrokken wenkbrauwen naar Tory.

'Was de benzine op ?'

'Nee gekkie. Dàt weet ik heus wel, hoor. Dat stomme ding start gewoon niet, vraag me niet waarom niet. Da's kompleet zinloos, dat weet je.' Ze gaf 'm een zoen, waardoor zijn verbaasde blik ontspande, smeet de zwemtas in de hoek, hing de rondslingerende jassen aan de kapstok en liep daana linea recta naar de voorraadkast om te kijken of er eigenlijk nog wel chocolademelk was. Die natte badkleding kon wel 'n half uurtje wachten en die burgerbak ook. 

'Zullen we eerst even een chokootje doen, dan kunnen we daarna wel samen naar die burgerbak rijden.' zei Tory en opgelucht pakte ze uit de keukenkast het laatste pak chocolademelk om op te warmen.

'Prima. Ik was toch net aan het ontbijten.', zei D zonder morren.

'Chocomelk mèt slagroom, jongens ?', riep Tory niet op- of omkijkend.

'Jaaaaa, lekkerrr !'

Tory was nergens op aan het anticiperen, de kinderen ook niet. Er heerste geen verholen viandig chagrijn in huis of snode spanning waarachter een verscholen wereld van drama wachtte.

Het was een huiselijk tafereel in een zonnige ruime woonkamer met een krantlezende vader omringt door zijn vrouw en kinderen die geconcentreerd verwikkeld waren in een race tussen cartooneske computerfiguurtjes. 

 'Zullen we zo dan even gaan. Kan jij daarna meteen even boodschappen doen.', zei D vanachter de opengeslagen broadsheets.

'Goed plan, tenminste als jij die truttenbak aan de praat krijgt.'

Toen liet ie gepikeerd de krant zakken.

'Wees blij dat je een auto hebt, Tory. Er zijn genoeg vrouwen die met minder genoegen moeten nemen.', ketste ie verwijtend terug. 

Waar kwam dàt in vredesnaam vandaan ?!  Huh...de ironie legde direkt volledig beslag op d'r sjoege want wie oh wie wilde notabene nog niet zo lang geleden de Alfa oldtimer, waarin ze waren getrouwd, terugkopen voor 'n niet luttelig bedrag van veertigduizend euro ?! Grapjas, ze waren koud verhuisd, kompleet met de verbouwingen nog in de stijgers.

En überhaupt, sinds wanneer was zij iets geworden 'om genoegen mee te nemen', ze waren over het algemeen redelijk gelijkwaardig en aan elkaar gewaagd gebleven al die jaren.   

In hun wilde jaren, na middernacht, raceten ze zelfs menig keer tegen elkaar op, over lange stukken asfalt zonder wegonderbrekingen en kruisend verkeer om tot in hoge versnelling de snelheidslimieten te testen. Behoorlijk stout. 

'We hadden toch ook de Volvo kunnen blijven gebruiken als boodschappenkar dan kon jij met de BMW naar Schiphol. Je had alleen maar moderne veiligheidsgordels op de achterbank hoeven te regelen, thats all.'

'Tory, ik heb flink wat geld geïnvesteerd in de Volvo zoals je weet. Als ik die door jou als boodschappenwagen laat gebruiken, kunnen we wel fluiten naar onze centen. Met de parkeerskills van al die huiswijven daar op die parkeerplaats, blijf ik restaureren.'

Tory stond op van de bank en liep stuurs op D af, alweer onzichtbaar achter de uitgewaaierde krant. 'Oohho...dat is gemeen. We hadden afgesproken van de Volvo geen museumstuk te maken èn, ìk heb nog nooit schade gereden (behalve 'n krasje dan), mijnheertje. Jij wel !' 

Tory trok de krant uit zijn handen, gooide die op de grond en keek 'm uitdagend aan.

'Maar hoezo, wil je 'm gaan verkopen dan ?' 

Ze was nu bovenop hem gaan zitten als een amazone op een paard. 

De kinderen lieten zich een momentje afleiden door het gestoei in de fauteuil maar een Mario Kart race, je merkt het meteen, is veel belangrijker

'Oof ! Tory..uufff....ja, zit ik aan te denken. Kan je nu van me af, alsjeblieft.' 

Ze sloeg nog even plagerig 'n arm om zijn nek voordat ze van zijn schoot opveerde en zei beteuterd,

'Zó zwaar ben ik toch niet ?!'

'Kom, we gaan.' 

Hij negeerde d'r teleurstelling lacherig. Ieder antwoord op dat soort vragen zou verkeerd vallen, wist ie inmiddels maar al te goed.

'De jongens kunnen wel even hier blijven.' 

'Vooruit dan maar, als jij daarna meteen weer naar huis gaat.'

'Natuurlijk, wat had je dan gedacht ?!'

Tory liep naar Martijn en Ruben en zei,

'Kunnen jullie 'm op pauze zetten, ik moet even iets vertellen.'

'Hè mam, moet dat.. nee hè...één momentje nog.'

Geconcentreerde stuurmanouvres werden er met de consoles gemaakt, de gespannen blik verried een onaflatende focus op het spel en zelfs 'n kort gesprek voeren zonder de concentratie op de race te verliezen was blijkbaar nog mogelijk. Ze signaleerde dit soort sociaal-psychologische processen nauwgezet.

'Nee, liefies, nu ècht even op pauze.', herhaalde ze stellig.

'Luister, jongens. Papa en mama gaat de burgerbak ophalen. Papa is over 'n kwartiertje weer thuis en ik rij met de BMW meteen door om nog 'n boodschapje te halen, oké ?!' 

Een kwartiertje moest kunnen. Ze vertrouwde d'r kinderen voor een kwartiertje nog liever alleen aan het huis toe dan aan een vreemde oppas. Mario kart was eerlijkgezegd niet meteen de meest opvoedkundige oplossing maar ze schatte in dat Nintendo kwaliteiten had die nu heel goed van pas kwamen. 

De bediening van de huistelefoon werd nogmaals uit de doeken gedaan, de speeddial knop waarachter geprogrammeerd het nummer van de mobiele telefoon geoefend en op het hart gedrukt om vooral voor niemand, maar dan ook ècht niemand de deur open te doen, zelfs niet voor de buurvrouw.

Na een zwaai en luchtkus trokken ze de voordeur achter zich dicht. Voor Tory was een kwartiertje ruimschoots te overzien. Er werd door de kinderen ook geen reden gevoeld om te dramatiseren of om zich te benevelen met sentimentaliteit. Ze voelden zich veilig, vertrouwd, héél erg thuis ook al woonden ze er nog maar kort. Geen spook te bekennen, geen van beiden had ook maar 'n enkele aansporing gegeven uit verlatingsangst om mee te willen gaan. 

'Staat die stoel nou anders, of ligt dat aan mij ?', vroeg Tory onderzoekend. Haar handen zochten naar de hendels om de stoelstand aan te passen. De zitting was zo ver naar achteren geschoven dat er nauwelijks nog beenruimte overbleef voor de achterbank.

'Ik had mijn vliegkoffer daar op de grond gezet gisteren dus de stoel naar achteren verplaatst, beetje doorgeschoten denk ik.' 

Een ontknoping, zonder blikken of blozen, terwijl in het diepste van zijn wezen de gelaagdheid van zijn bedrog, het venijn, zich al had genesteld. 

'Maar Tory, we moeten 't even over iets anders hebben. Heb je al een nieuwe kinderoppas gezocht. Ik sprak daar laatst nog een collegaatje over. Ze wilde graag komen oppassen.' 

Hij kon het genot van zijn woorden bijna proeven, woorden die prikkelden als geheim taalspel dat alleen hij leek te begrijpen. De insinuaties werden vlak voor d'r neus neergesmeten maar ze zag het niet, ze hoorde het niet.  

'Je denkt toch niet dat ik gek ben. Ik dacht dat jij werk en privé tegenwoordig graag gescheiden hield ?' 

Hij voelde 'n onzekere nieuwsgierigheid naast hem opvlammen maar vanuit 'n ooghoek merkte ie dat de contouren van zijn geheim verborgen bleven, ver weg van Tory's voorstellingsvermogen. Wonderbaarlijk eigenlijk wel, vooral nadat ze met hem al 's door diepe groeven van vertrouwensbreuken was meegesleurd.

'Ja, dat is nog steeds zo, schat''. Zijn woorden resoneerden vrij, onbekommerd en nonchalant.

'Je hebt toch wel de autosleutels bij je hè ?!', vroeg D toen 't lelijke witte eendje bij het gesloten zwembad in zicht kwam.

'Oh nee, vergeten !', slaakte Tory theatraal.

Dit waren van momenten waarop ie Tory niet kon peilen. Beduvelde ze 'm nou. Ze was chaotisch, het was heel plausibel dat de autosleutels nog thuis ergens in een jaszak, zwemtas, op aanrecht of in rommella lagen. Hijzelf had er in ieder geval niét aan gedacht ze mee te nemen maar dat terzijde. Zij, op haar beurt, was zich er terdege van bewust dat dit gedrag 'm mateloos kon irriteren. Dan zie je D's blik verstarren naar iets woestigs. Bijzonder aantrekkelijk aldus Tory en omdat zij weet wat hij niet weet, zoiets onschuldigs als de aanwezigheid van autosleuteltjes in haar handtas, kan het bijna niet anders dat ze zichzelf al na een paar seconden ongeduldig verraadt, overvallen door vlinderig gegiegel. De uitgelezen gelegenheid voor 'n sensuele kieteldood, maar de kans dat ie dan, ondergeschikt gemaakt door ongewisheid, boos zou worden was werkelijk reëel aanwezig, dus daar bleef het dan maar bij.

Eenmaal achter het stuur van de burgerbak, werd voor D meteen duidelijk hoe de vork in de steel stak en hoe onnozel zijn vrouw was geweest. 'Hij staat niet in zijn vrij, Tory. Da's alles. Dan start ie niet. Een automaat moet altijd in zijn vrij staan om te starten.' D voegde de daad bij het woord en vervolgens zoemde het vehikel, in z'n vrij, weer braaf en ingetogen zoals immer, het diametraal tegenovergestelde van voortvarend startblokken temperament. 

D besloot nog even naar het thuisfront te bellen en daarmee was de heibel rondom de burgerbak voorbij. Tory zou alsnog, tegen heug en meug, in de afzichtelijke burgerbak blijven rijden.

De telefoon ging een paar keer over. 

'Met Ruben..'

'Hé knul, alles goed ? Met Martijn ook ?!'

'Hai Pap, ja prima. Is de auto gerepareerd ?!'

'Was niet nodig. Mama had zich vergist, dat doet ze wel vaker. Ik kom nu naar huis.'

'Oké,..ohh papa...vraag jij aan mama of ze curry wil meenemen ?!'

'Doe ik. Tot zo.'

Die avond werd de spiksplinternieuwe keuken in zijn volle glorie benut. Verse biefstuk sateetjes van de ingebouwde gril, zelfgemaakte satésaus, frietjes uit de frituur, een heerlijke groene salade, gekoelde drankjes met ijsblokjes uit de ijsklontjes tovermachine van de joekelgrote amerikaanse koelkast en een wijntje voor mama. Dineren met bord op schoot voor de open haard, een avond zoals er nog veel meer zouden volgen, voorzien met plezante gemoedelijkheid en 'n gezapig tevreden beleving van 'n nieuw huis in al zijn pracht en praal. 

[renfas]

Ekspert utvendig takvask og flisrengjøring

Ikke la et skittent tak ta bort fra skjønnheten og styrken til hjemmet ditt. Renfas kan rense takvask og flisene dine for å få utsiden av hjemmet ditt til å se nytt ut igjen og beskytte eiendommen din. Vårt brede spekter av tjenester vil sørge for at taket ditt alltid ser flott ut og holder seg i god form i mange år framover.

[ducroyalwine]

🇫🇷 Chateau De La Brede | Từ lịch sử trải dài 5 thế kỷ

✨Chateau De La Brede từ lâu nổi tiếng với những chai vang đỏ thượng hạng từ nho Cabernet Sauvignon, Merlot và Cabernet Franc. Nơi đây lưu giữ dấu ấn lịch sử khi từng là nơi ở của nhà văn Michel de Montaigne, người khai phá vùng trồng nho Graves. Hiện nay, Chateau De La Brede là một trong những nhà làm rượu vang lớn hàng đầu Pháp, vang danh thế giới với xuất khẩu rượu vang đến hơn 50 quốc gia.

✨Nhận 93 điểm từ Robert Parker, 92 điểm từ Wine Spectator, Chateau De La Brede Monterquieu niên vụ 2016 mang đến chất lượng hương vị rượu vang đỏ đỉnh cao.

[drakternfl2]

Cincinnati Bengals er bekymret for kontraktsfornyelsen av de brede mottakerne

Cincinnati Bengals er mest lettet over quarterback Joe Burrow, og lagets bekymringer kommer fra de to brede mottakerne. Selv om NFL-lønnstaket har økt, vil Cincinnati Bengals fortsatt bekymre seg for spillerens lønn. De to bredmottakerne ønsker ikke å bytte Amerikansk Fotball Drakter, og de håper også å løse kontraktsfornyelsesproblemet i offseason.

Siden quarterback Joe Burrow skadet hånden forrige sesong, har fraværet hans stor innvirkning på rekorden til Cincinnati Bengals. Cincinnati Bengals gikk glipp av sluttspillet for første gang i år siden 2020, noe som er nøkkelen til lagets skuffelse med sesongen. Nylig har Cincinnati Bengals' wide receiver Tee Higgins signert en franchise-tag-kontrakt, og han vil også følge laget for å delta på reisen neste sesong. Dette er bare en kortsiktig konsensus mellom Tee Higgins og Cincinnati Bengals, og han kan også søke om en langsiktig kontraktsforlengelse fra laget. Den best betalte spilleren i Cincinnati Bengals-laget er quarterback Joe Burrow, og laget vil dele ut den resterende lønnen til andre spillere. Tee Higgins er ikke lenger en nykommer i Cincinnati Bengals, og han har en viss forståelse for lagets praksis. Han håper imidlertid fortsatt at Cincinnati Bengals kan tilby en langtidskontrakt, og han ønsker ikke å bytte lag for å tilpasse seg et nytt liv.

Tee Higgins er bare en av bekymringene til Cincinnati Bengals i kontraktsfornyelsen. En annen bred mottaker, Ja'Marr Chase, streber også etter en ny kontrakt. Ja'Marr Chase gikk glipp av alle offseason-treningsprogrammene til Cincinnati Bengals, og han ønsker å la laget se holdningen hans. Eieren av Cincinnati Bengals Drakter er ledelsens valg, og de vil også ta stilling til kontraktsforlengelsen med Ja'Marr Chase. Det er fortsatt to måneder igjen til den nye sesongen, og Cincinnati Bengals har nok tid til å vurdere.

[keynewssuriname]

President Santokhi: “Samenwerking met Afreximbank zal leiden tot wederzijds voordeel”

Na aankomst te Nassau, Bahama’s heeft president Chandrikapersad Santokhi een bilateraal gesprek gehad met de president en voorzitter van de Raad van Bestuur van de Afreximbank, professor Benedict Oramah. Tijdens de ontmoeting heeft president Santokhi aangegeven dat hij de inzet en visie van de Afrikaanse bank inspirerend en van groot belang vindt voor de samenwerking tussen beide landen en hun banken. Het staatshoofd benadrukte ook dat partnerschap met de Arabische landen en de uitdagingen die daarbij komen kijken, begrijpelijk zijn. Het onderhoud vond plaats op 11 juni 2024. “De afstand en het gebrek aan frequentie van interacties met markten, zoals de Verenigde Staten en China, zijn inderdaad belangrijke factoren die we moeten aanpakken”, sprak de president. Volgens het Surinaamse staatshoofd zal de 31e Afreximbank Annual Meetings (AAM), een groot succes worden met bijna 4000 registraties en directe vluchten van Addis Ababa naar Las Vegas. “Deze ontmoetingen en interacties zullen ongetwijfeld bijdragen aan het verminderen van de psychologische afstand en het versterken van economische banden”, voegde hij eraan toe. De president liet zijn waardering blijken voor de brede expertise die de organisatie heeft van schuldenbeheer en staatsbedrijven tot pre-exportfinanciering. Ook noemde hij de plannen van de organisatie om de capaciteit en structuur van financiële steun uit te breiden indrukwekkend. Volgens president Santokhi komt het door de status van de bank als nummer één in syndicatie, boekhoudkundige, humanitaire en zorggerelateerde activiteiten in Afrika, dat de geloofwaardigheid en capaciteit om projecten te realiseren, wordt versterkt alsook haar holistische benadering van financiële dienstverlening. Uit het gesprek kwam naar voren dat de Afrikaanse bedrijven bereid zijn om nieuwe wegen te verkennen, vooral in opkomende sectoren zoals handel in koolstofkredieten, IT en bankieren. Professor Oramah benadrukte dat hij ernaar uitkijkt om de kansen verder te bespreken en te verkennen tijdens een bezoek van de Afrikaanse bank aan Suriname en een mogelijke investerings- en handelsmissie. Er is ook gesproken over partnerschap met Suriname en andere Caribische landen die enorme mogelijkheden biedt voor groei en ontwikkeling. “Ik geloof dat onze samenwerking zal leiden tot wederzijds voordeel en aanzienlijke economische groei”, aldus president Santokhi. Het plan om nieuwe investeringen aan te trekken en te faciliteren in de olie- en gasindustrie, samen met andere sectoren zoals landbouw, visserij, onroerend goed, medische diensten en onderwijs noemde de president veelbelovend. De verwachting van de definitieve investeringsbeslissing van Total Energies en de commerciële exploitatie van olie- en gasreserves in 2028 zijn hierbij genoemd als belangrijke mijlpalen. Read the full article

[dagenvanonrust]

Einzelgängers deel 2: Een ander soort liefde: Hoofdstuk 2

Luna en ik zitten buiten aan een tafeltje, ik met een biertje, zij heeft net een Fanta in drie teugen leeggedronken en rookt nu een sigaret met een latte macchiato voor zich.

…’en je raadt nóóit wat ik van m’n vader voor m’n verjaardag heb gekregen!’

‘Is het een -’

‘Een chinchilla, klopt!' En oké, natuurlijk had ik veel liever een dwergbuidelrat gekregen, maar blijkt dus dat het hartstikke illegaal is om die te houden, maar daar kan hij natuurlijk niets aan doen.’ Luna inhaleert diep, blaast de rook langzaam en beheerst uit en vertelt verder. ‘Dus je mag gerust een hele kudde lama’s en zwartstaartprairiehonden in huis hebben rondlopen maar één klein dwergbuidelratje, ho maar, want dat is “een gevaar voor de biodiversiteit”, in hemelsnaam, waar hálen ze het?’

Ik knik instemmend en haal dan een rechthoekig doosje iets groter dan een pakje lucifers en verpakt in rood glanzend cadeaupapier met een strik errond uit mijn broekzak. ‘Dit is voor jou,’ zeg ik. Luna dooft haar sigaret in de asbak die in het midden van ons tafeltje staat. ‘Gelukkige verjaardag, Luna,’ zeg ik, en ik overhandig haar het doosje.

‘Voor mij? Ben, dat hoefde je toch echt niet te doen!’ Maar Luna trekt ongeduldig de strik los en scheurt het cadeaupapier er haastig van af. 

‘Ik las dat Schorpioenen wel houden van cadeautjes met een symbolische betekenis, dus dit leek me wel passend. Hij is hervulbaar.’

‘O, wat mooi,’ zegt Luna bijna fluisterend wanneer ze het doosje opent, en ze kijkt me met een brede glimlach aan. Ze haalt de metalen aansteker met een afbeelding van een sikkelvormige maan erin gegraveerd uit het doosje en drukt hem tegen haar borst. ‘Ook weer typisch iets voor Vissen natuurlijk om het perfecte cadeautje te vinden. Dankjewel Ben, hij  is prachtig,’ zegt Luna met haar hand op mijn arm, en aan de fonkeling in haar ogen zie ik dat ze het meent. 

‘Wensen jullie nog iets?’ Een jonge serveerster staat naast ons tafeltje en kijkt Luna en mij vriendelijk afwisselend aan. Ik haal mijn schouders op wanneer Luna vragend naar me kijkt, dan zegt ze: ‘Nee dankje, Ben gaat me zometeen tonen waar hij woont. Toch, Ben?’

Even kijk ik verbaasd maar knik dan bevestigend naar de serveerster, alsof dit plan al de hele tijd vaststond. We rekenen af en even later staan we recht en wandelen richting het park.

[rotterdamvanalles]

De Coolsingel met links de hoek van de Aert van Nesstraat, 1937.

Het ambacht Cool komt al voor omstreeks 1280. In 1596 kocht de stad de ambachtsheerlijkheid Cool, Blommersdijk en Beukelsdijk van Jonkheer Jacob van Almonde. Een gedeelte van het grondgebied van Cool was reeds in 1358 bij de stad getrokken na de vergunning van hertog Aelbrecht van Beieren om grachten om de stad te graven en het stadsgebied te vergroten met het Rodezand in het ambacht Cool. De Coolvest scheidde voortaan stad en ambacht. In 1480 is er al sprake van de singel tegenover de vest achter Bulgersteyn, later Coolsingel genoemd. De singel is in verband met de aanleg van een brede verkeersweg in de jaren 1913-1922 geheel gedempt. De naam Coolvest is daardoor verdwenen.

Aert Jansse van Nes (Rotterdam, ged. 13 april 1626 - aldaar, 13 of 14 september 1693) was een Nederlandse marineofficier uit de 17e eeuw.

Aert ging op zijn elfde naar zee. Bij het begin van de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog van 1652-1653 had Van Nes zich opgewerkt tot schipper (de hoogste onderofficier) van een gewapende koopvaarder onder bevel van zijn vader. Op 23 augustus 1652 werd Van Nes door de Staten van Holland als directe vervanger van zijn overleden vader tot kapitein van de Gelderland benoemd, toen dat schip enige tijd door de Fransen geïnterneerd was in de haven van La Rochelle. Hij vocht in de Driedaagse Zeeslag, de Zeeslag bij Nieuwpoort en de Slag bij Ter Heijde. Ook deed hij mee aan het ontzet van Danzig in 1656 en aan de expeditie tegen Portugal in 1657. Daarbij won hij twee 'prijzen', dat wil zeggen dat hij twee schepen buitmaakte.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

[havnblog]

Nei, det er ikke "gutter" vi tilpasse skolen til

La oss si jeg og en dame er de siste to passasjerene ombord på et fly, og det er to seter igjen: Ett vanlig, trangt sete, og ett ved en nødutgang med god beinplass. Hvem av oss bør få den romslige plassen? Alle vet jo at menn er høyere enn kvinner, så da bør vel jeg få det? Men jeg er “bare” 1,75 meter høy - og hvis kvinnen er Kristine Breistøl, håndballspilleren på over 1,90, så bør selvfølgelig hun få den gode plassen! (Og særlig hvis jeg får en autograf.)

Kanskje er dette med for lite beinplass på fly et utstrakt problem. 1 Og dette fant vi ut ved å undersøke “Hvorfor flere menn enn kvinner klager på flyseter”. Men selv om utgangspunktet var “kjønn”, så er dette kun en indikator. Og den relevante faktoren er “beinlengde”. Så hvis noen så hadde gått i tog under parolen “Bedre flysete-tilpasning for menn!” ville jeg og Kristine stussa: For jeg, som mann, har jo grei plass, mens hun har det ikke. Parolen burde i såfall være “Bedre flysete-tilpasning for folk med lange bein!”.

Dette innlegget er ikke en kritikk av Mannsutvalget - som jeg både synes det var riktig å sette ned, og som jeg synes har kommet med flere gode forslag. 2 Men det er kritikk av utsagn som dette, fra SVs Torgeir Knag Fylkesnes, om at vi må tilpasse skolen bedre til gutter. For, når det gjelder de fleste forslagene om skole, så er ikke kjønn relevant.

To eksempler, er noen tiltak jeg er stor tilhenger av: Mer fleksibel skolestart, og en mer praktisk skolehverdag. La meg ta meg selv som eksempel:

Ikke bare er jeg mann (og forhenværende gutt) - i tillegg er jeg født seint på året, og har jeg ADHD! Dermed tyder jo alt på at skolen må ha vært en prøvelse, og at disse tiltakene ville vært midt i blinken for meg. Men en annen viktig faktor ved meg, er at jeg alltid har vært det vi på fagspråket kaller “himla nørd” - noe som er ganske nyttig i en teoretisk skolehverdag. Søstrene mine hadde lært meg å regne på den lille tavla på kjøkkenet, og jeg håpte jeg kunne lære enda mer om dinosaurer - så var sprengklar for å starte på skolen. Jeg passet inn like godt som i flyseter.

Vi bør være mer fleksible når det gjelder barn det vil gagne å få hygge seg i barnehagen ett år til, og vi bør tilpasse skolen bedre for dem som vil blomstre i en mer praktisk hverdag. Det at gutter er overrepresentert i disse gruppene må ikke få forstyrre for mye av dette arbeidet.

“Men er det så farlig, da?”

Det er særlig to grunner til at jeg mener denne distinksjonen er viktig:

Dersom du går inn på en skole, vil du se gutter som elsker livet bak en pult, og jenter som ikke ser poenget. Og vi mennesker er skrudd sammen slik, at når vi ser med våre egne øyne at dét vi blei fortalt ikke stemmer, så forkaster vi dette. Så den første grunnen er at vi ikke må la en viktig sak svekkes slik. Det tar også bort fokus fra de tinga hvor kjønn faktisk er relevant, sånn som Brede Hangelands uttalelser om mannlige forbilder. Jeg tror det er veldig sunt å ha forbilder av ulike kjønn - men det har likevel verdi med en god kjønnsbalanse blant voksenpersoner i livene til barn og unge.

Den andre er at vi unødvendig splitter befolkninga i to - og at diskusjoner rundt kjønn fort utvikler seg til “oss mot dem”. De delene ved skolen som folk sier favoriserer jenter foran gutter, er jo levninger fra en tid hvor jenter ikke fikk lov til å gå på skole en gang! Da blir det feil for meg når kvinner nærmest får skylda for at jenter tilfeldigvis (i snitt) takler dette bedre. “Skolehaterne”, som Fylkesnes snakker om, finnes absolutt. Men blant dem er det både gutter og jenter, og jeg vil heller at vi skal stå samla om å gjøre skolehverdagen bedre for dem. For alle er de “våre barn” - uansett kjønn.

Et “utstrekke-problem”, om du vil. ↩︎

Og i en del av disse er absolutt “kjønn” en relevant faktor! ↩︎

[allwincom]

¿Cuál es la plantilla actual del Fulham para la temporada 2021-2022?

🎰🎲✨ ¡Obtén 500 euros y 200 giros gratis para jugar juegos de casino con solo un clic! ✨🎲🎰

¿Cuál es la plantilla actual del Fulham para la temporada 2021-2022?

Plantilla actual del Fulham

El Fulham Football Club es un club de fútbol en Inglaterra que actualmente compite en la Football League Championship, la segunda división del fútbol inglés. La plantilla actual del Fulham está compuesta por una mezcla de jugadores experimentados y jóvenes talentos que buscan devolver al equipo a la Premier League.

Entre los jugadores más destacados de la plantilla se encuentra el delantero serbio Aleksandar Mitrović, quien es una pieza clave en el ataque del equipo gracias a su capacidad goleadora. Además, el mediocampista inglés Tom Cairney aporta creatividad y visión en el centro del campo, liderando la distribución del juego.

En la defensa, el equipo cuenta con el experimentado defensor Michael Hector, quien aporta solidez y experiencia en la zaga. Por otro lado, el arquero Marek Rodák ha demostrado ser una pieza fundamental en la portería del Fulham, con grandes actuaciones que han sido clave para mantener la portería a salvo.

El Fulham cuenta con un equipo equilibrado y competitivo que busca lograr el ascenso a la Premier League en la próxima temporada. Con jugadores de calidad y un cuerpo técnico comprometido, el Fulham está listo para afrontar los retos que se le presenten en su camino hacia el éxito.

Temporada 2021-2022

La temporada 2021-2022 ha sido un periodo lleno de emociones y desafíos en diversos ámbitos, desde el deporte hasta la cultura y la política. En el mundo del deporte, esta temporada ha sido especialmente destacada por eventos como los Juegos Olímpicos de Invierno y la Copa Mundial de Fútbol. Ambos eventos reunieron a atletas de todo el mundo, quienes compitieron por la gloria y dejaron un legado de momentos inolvidables.

En el ámbito cultural, la temporada 2021-2022 ha sido testigo de la reapertura gradual de teatros, museos y espacios culturales después de los cierres debido a la pandemia. Esto ha permitido que el público vuelva a disfrutar de espectáculos en vivo, exposiciones artísticas y eventos culturales, revitalizando así la escena cultural en muchas ciudades.

En el ámbito político, la temporada 2021-2022 ha estado marcada por importantes acontecimientos, como elecciones presidenciales, cambios de liderazgo y debates sobre políticas públicas. Estos eventos han tenido un impacto significativo en la dirección que toman los países en términos de economía, diplomacia y derechos humanos.

En resumen, la temporada 2021-2022 ha sido un periodo de cambios y transformaciones en diferentes aspectos de la sociedad. A medida que avanzamos hacia el futuro, es importante reflexionar sobre los logros y desafíos de esta temporada, y utilizar esas experiencias para construir un mundo mejor en los años venideros.

Jugadores del Fulham

El Fulham Football Club, conocido también como "Los Cottagers", es un equipo de renombre en el fútbol inglés. A lo largo de su historia, ha contado con jugadores destacados que han dejado una marca indeleble en el club y en los aficionados.

Uno de los jugadores más emblemáticos en la historia reciente del Fulham es Clint Dempsey, el delantero estadounidense que brilló con su efectividad goleadora y su entrega en cada partido. Su paso por el club dejó un legado difícil de olvidar.

Otro jugador que ha dejado una huella imborrable en el Fulham es Brian McBride, el delantero estadounidense que se convirtió en un ídolo para la afición gracias a su entrega y calidad en el terreno de juego.

Además, jugadores como Luis Boa Morte, Brede Hangeland y Danny Murphy son recordados con cariño por los aficionados del Fulham por su profesionalismo y compromiso durante su paso por el club.

En la actualidad, el Fulham cuenta con una plantilla talentosa y prometedora, con jugadores como Tom Cairney, Aleksandar Mitrović y Joe Bryan, quienes tienen el potencial para seguir escribiendo la historia de éxito del club en los próximos años.

En definitiva, los jugadores del Fulham forman parte de la rica historia de este club londinense y continúan emocionando a los aficionados con su pasión por el fútbol y su dedicación en cada partido.

Fichajes Fulham 2021-2022

El Fulham Football Club ha sido un tema candente en el mundo del fútbol debido a sus movimientos de fichajes para la temporada 2021-2022. El equipo, que actualmente juega en la EFL Championship, ha estado buscando reforzar su plantilla con la esperanza de regresar a la Premier League lo antes posible.

Uno de los fichajes más destacados del Fulham para esta temporada ha sido la adquisición del delantero británico Harry Wilson, proveniente del Liverpool. Wilson es conocido por su habilidad técnica y capacidad goleadora, lo que seguramente aportará un impulso significativo al ataque del equipo.

Además, el Fulham también ha asegurado los servicios del defensa Jonathan Panzo, quien llega al club procedente del AS Monaco. Panzo es un jugador joven con un gran potencial y se espera que fortalezca la defensa de los 'Cottagers' en la lucha por el ascenso.

Otro fichaje destacado es el del centrocampista Rodrigo Muniz, procedente del Clube de Regatas do Flamengo. Muniz es un talentoso jugador brasileño que aportará creatividad y energía al mediocampo del Fulham.

Con estos y otros movimientos de fichajes, el Fulham se está armando para competir fuertemente en la EFL Championship y lograr su objetivo de retornar a la máxima categoría del fútbol inglés. Los aficionados del club están emocionados por ver a las nuevas incorporaciones en acción y confían en que serán clave para alcanzar el éxito esta temporada.

Equipo titular Fulham

El Fulham Football Club, un equipo con una rica historia en el fútbol inglés, ha visto muchos cambios en su alineación titular a lo largo de los años. Sin embargo, el equipo titular actual del Fulham refleja una combinación de talento joven y experiencia, con el objetivo de lograr el éxito en sus competiciones.

En la portería, encontramos a un guardameta confiable en Marcus Bettinelli, cuya habilidad para detener los disparos ha sido crucial para el equipo en muchas ocasiones. En la defensa, jugadores como Joe Bryan y Tim Ream aportan solidez y experiencia, mientras que la juventud y el vigor de Antonee Robinson ofrecen un impulso adicional al equipo en el lateral izquierdo.

En el centro del campo, Harrison Reed y Tom Cairney destacan por su visión de juego y habilidades técnicas, mientras que Josh Onomah aporta potencia y creatividad en la zona de mediocampo. Además, la presencia de Mario Lemina añade experiencia y calidad en el centro del campo.

En la delantera, el Fulham cuenta con jugadores talentosos como Aleksandar Mitrović, cuya capacidad para marcar goles ha sido fundamental para el equipo, así como con Ivan Cavaleiro y Bobby Decordova-Reid, quienes aportan velocidad y habilidad en el frente de ataque.

En resumen, el equipo titular del Fulham combina habilidades individuales con un espíritu de equipo sólido, lo que lo convierte en un contendiente formidable en cualquier competición en la que participe. Con jugadores talentosos en todas las líneas, el Fulham aspira a alcanzar sus objetivos y dejar su huella en el fútbol inglés.