#kwetsbare kind

[personallittlestar]

Dezelfde val als al die jaren. Hetzelfde gat, dezelfde kuil. Ik spring er weer in. Zwart en donker. Koud en leeg, maar mijn veilige haven. Het voelt er goed en niet alleen. Geen pijn, geen gevaar, geen geschreeuw, geen onrust. Mijn trauma los van mij. Ik, alleen met mezelf. Zonder angst. Met liefde, rust en kalm. Maar dit is niet wat ik wil. Is dit niet wat ik wil? De pijn, de wonden, het bloed, het geeft me rust. Gevoelloosheid, duizelingen, niks. Het biedt me ruimte. Maar nee. Dit is niet wat ik de rest van mijn leven wil. Laat die gezonde kant spreken, laat het doordringen tot mijn angst. Laat me veilig voelen zonder destructie. Ik ben niet in gevaar. Eten is geen gevaar. Eten is ook voor mij een levensbehoefte. Het hoort erbij en het is veilig. Het is veilig. Niet voorwaardelijk. Het gevaar zit in mij. Het wordt gevoed door mij. Ik voel het maar het is er niet. Mijn angst in de hoek. Ga weg. Ga weg. Ik wordt gek van je. Ik wil leven. Angst laat me beven. Ik wil rennen en vluchten door jouw angst. Ga weg. Nee blijf. Je bent mijn leidraad je mag er zijn. Je houdt me veilig. Uit gevaar. Ik heb je lief, je bent goed. Kom naar mij dan zitten we samen. Ik houd je vast en zorg voor je. Ik zal voor je zorgen. Ik zal voor je zorgen. Ik weet dat je dat niet gelooft, dat ik niks heb gedaan om je dat te laten geloven. Ik zorg voor je, ik doe mij best, ik ga mijn best doen. Ik ben er en ik zal je veilig laten voelen. Ik ben er. Ik ga het doen. Ik zorg voor je kleine meid.

[peterpijls1965]

Waarom Boeddha gekken en junks niet zo boeiend vond

Een van de kortste routes naar een psychose is te fanatiek mediteren. Ik mocht het zelf ervaren, velen kunnen het me nazeggen. Wie verlichting zoekt in het boeddhisme als panacee tegen psychisch ongerief, kan van een koude kermis thuiskomen. De Boeddha zelf had weinig te melden over de GGZ. Volgens hem kwamen alle vormen van verslaving en gekte voort uit de soort begeerte die Hij achter zich gelaten had door 30 dagen non-stop te mediteren.

Dat is uiteraard nooit letterlijk zo gebeurd. Ook het verwende nest dat de Boeddha bij pappa en mamma thuis in het paleis was, kan dat onmogelijk fysiek hebben volgehouden. Hij zou pas tot die op verlichting (van zichzelf) gerichte prestatie zijn gekomen nadat hij vrouw en kind in het ouderlijk paleis achterliet om onder de armen en verschoppelingen de asceet uit te hangen.

Ook boeddhisten snakken naar sprookjes. Sinds corona zijn meditatie of aberraties daarvan, zoals mindfullnes, een soort pleister tegen gekte en met name tegen verveling en innerlijke leegte, dachten velen. Ze stonken in de industrie die McMindfullnes heet. Nog altijd laten ook managers zich tegen betaling wijsmaken dat stil zitten en het hoofd leeg maken de kortste route is naar promotie en een vette bonus, liefst ten koste van hun ondergeschikten (slaven).

Het punt is dat maar weinig meditatiedocenten, yogaleraren en mindfullcoaches kunnen omgaan met verantwoordelijkheid en zogenaamd spiritueel leiderschap. Mijn eerste yogaleraar in Roermond liet zich eind jaren '80 fêteren door zijn vrouwelijke cursisten met asperges en flessen wijn. Hij nam de presentjes glimlachend aan. Ik hoop dat er verder in de privesfeer geen tegendiensten van de dames werden verwacht. Ik deed er geen navraag naar.

Ruim 15 jaar later mocht ik het in Amsterdam meemaken dat een zenleraar zich omringde met psychisch kwetsbare types, die speciale voorrechten genoten. Denk aan (herstellende) verslaafden en mensen die veel op mij leken, namelijk onbehandelde bipolairen en schizofrenen. Destijds wist ik weinig van misbruik binnen het (zen)boedhisme. Een jaar later was ik helemaal bijgespijkerd.

Persoonlijk ben ik door zenmeditatie niet speciaal gekker geworden, afgezien van randpsychotische aanvallen die ook getriggerd werden door mijn stemmingsgevoeligheid en verslavingen van destijds. Terugblikkend denk ik dat het me lukte door meditatie mijn psychosegevoeligheid en talent voor verslaving meestal min of meer te kanaliseren. Tot dat niet meer lukte en ik door een GGZ-psychiater aan de antipsychotica en benzo's werd geholpen, ongeveer 15 jaar lang.

In mijn huidige woonplaats Venray leerde ik vooral yogadocentes kennen die wel op een integere manier omgaan met labiele cursisten. Zenleraren, althans officiele, zijn hier niet. Dus is Ikkyu, het populaire stripfiguur uit Japan, nog steeds mijn favoriete zenmeester. Hij bestond echt. Ikkyu deugde naar verluidt voor geen meter. Hij was dol op sake en dames van lichte zeden, als hij tenminste niet in een berghutje zat te mediteren, poëzie schreef of tekende.

Het boeddhisme, ontstaan in India, kent de idee van caritas en naastenliefde niet zo. Shunryu Suzuki, de Japanse zenpriester die zenmeditatie naar San Francisko bracht, had een krankzinnig geworden dochter naar wie hij niet omkeek. Ze was in zijn Japanse tempel aangevallen door een man met een bijl. Zwaargewond werd zHe blijvend waanzinnig.

De dochter van Shunryu Suzuki werd levenslang opgesloten in een inrichting. Haar vader, in Amerika inmiddels populair onder hippies en beatniks, bezocht haar nooit. Het staat te lezen in Crooked Cucumber, de biografie over Shunryu Suzuki-roshi, geschreven door David Chatwick.

Hij was een leerling van Suzuki. Amerikaanse discipelen zoals hij bezochten na de dood van Shunryu Suzuki wel zijn weduwe in Japan, maar niet zijn dochter.

[thelinthing]

Het is Pride maand. Onder elke post op sociale media met een regenboog staan honderden haat-comments. In reactie hierop ben ik vorig jaar begonen met het één en ander op papier zetten om mensen bewust waar ze eigenlijk over praten.

In de loop van de maand post ik telkens een hoofdstuk uit dit boek.

Tijd voor hoofdstuk 3!

____________________________

DENK AAN DE KINDEREN! Telkens als kinderen erbij worden gehaald vraag ik me af wat men zelf aan hun kinderen verteld, als die er überhaupt naar vragen.

Maar oké, wat zeg je inderdaad, als je kind terloops vraagt waarom er daar een man in een rokje over straat loopt?

Als ik uit ga van de manier waarop de gemiddelde Nederlander van kleur verschiet bij het idee al, denk ik dat het ongeveer zo gaat:

"Papa, waarom heeft die man een rokje aan?"

"Oh? euh.. die man is homo! Wat is een homo? Dat zijn mannen die seks hebben met andere mannen. Hoe ze seks hebben? Een andere man stopt zijn piemel in de kont van deze man. Daarom heeft hij een rokje aan, om andere mannen te laten weten dat hij graag een piemel in zijn kont heeft. Fucking linkse nichten! Zijn jullie nou blij? Moet ik helemaal anale seks gaan uitleggen aan mijn kind!!"

Overdreven misschien, maar hier blijkt het vaak op neer te komen volgens veel mensen. Op één of andere manier zijn geaardheid, gender expressie en seks niet te onderscheiden voor veel mensen. Ik zal even een concept introduceren:

Niets heeft te maken met seks zolang er geen seksuele handelingen verricht worden.

Simpel toch?

Ik geef even een voorbeeld van hoe je het heel simpel voor jezelf kan maken met bovenstaand voorbeeld.

"Papa, waarom heeft die man een rokje aan?"

"Dat vond hij leuk staan vandaag. Wat is jouw favoriete kledingstuk?"

Hoppa. 1 zin. En je maakt het gelijk herkenbaar voor het kind door te vragen wat die graag draagt.

We leven ook in de tijd waarin openlijk word gesproken over de LHBTQI+ op basisscholen. Dit om dezelfde reden waarom we kinderen leren waarom wasberen bestaan, en dat we in een maatschappij leven met meerdere religies.

Het hoeft niet bij elk kind een plek te vinden. De meesten zijn 'gewoon' meisjes en jongens die later vast netjes trouwen en kinderen krijgen. Maar we zijn er intussen ook achter dat dit lang niet de standaard hoeft te zijn.

In elke klas zit wel een kind die mag - en moet - verteld worden dat hun gevoel en hun identiteit ook mag bestaan. Dat ze niet jarenlang een slecht zelfbeeld hoeven te hebben omdat cis zijn niet aan hun is besteed.

Ik wou zo graag dat iemand aan 12 jarige Linda had verteld dat ik meer opties had dan alleen vrouw te zijn. Deze kans geven we nu aan kinderen. We leren ze aan dat iedereen respect en liefde verdient, ongeacht hoe ze zich identificeren.

Laatst zag ik een filmpje waarin een kind van hooguit 6 zei aan de ontbijttafel: "Als ik later groot ben, word ik een jongen."

De moeder, die dit filmde en rustig dit kwetsbare moment online pleurde in ruil voor een paar views en likes, ging ertegenin. "Je bent een meisje. Je gaat jurkjes dragen, trouwen en kinderen krijgen. En ik duld geen tegenspraak."

Het kind werd boos, gefrustreerd, en terecht. "Ik word later een jongen!" werd er luid geroepen door tranen heen.

"Ja maar kinderen denken ook op die leeftijd dat ze Thor zijn, of een prinses, of Spiderman."

Klopt. Dit doen kinderen. Ze ontdekken hun krachten door fantasie.

Wat is zou het toch mooi zijn dat hun kracht ook tot uiting kan komen in het echte leven!

Ik gun het kind op dit filmpje een waarheid en een troost die niet door hun ouder word gegeven. Ouders die zo geobsedeerd zijn met het vormen van hun perfecte poppetje. Vanaf het moment dat je geboren bent, word er tussen je benen gekeken en daar word dan leuk je hele leven op vormgegeven.

Natuurlijk, de kans is zeer groot dat je kind het daarmee eens is. Dat het kind met een gaatje tussen de benen van roze gaat houden, een prinses wilt zijn en jurkjes helemaal top vind. Dat die met een piemel met graafmachines gaat spelen en bouwvakker word.

De kans is er ook dat dit niet het geval is. Wat doe je dan? Volgens de media: je kind publiekelijk op de schandpaal zetten op sociale media, en vooral nergens in steunen. Goh, wat zal je tijd in het bejaardentehuis later eenzaam zijn, hoe zal dat nou kunnen?

Kindverminking. O jee, de nachtmerrie is werkelijkheid! Je kind geeft aan gevoelens te hebben dat meer past bij het andere geslacht! Wat een schande! een ramp! Nou gaat je mooie dochter gewoon haar borsten eraf snijden!

Bovenstaand is natuurlijk bullshit.

Wat kan je doen als je kind aangeeft trans te zijn?

Zolang het om kinderen gaat is er werkelijk niets wat je kan doen wat permanent is. Nee, er worden geen operaties uitgevoerd op minderjarigen. Wat er wel gebeurd is:

• een ander kapsel

• andere kleding

• verandering van voornaamwoord

• puberteitsremmers

Alles hiervan is omkeerbaar, niet permanent en zelfs de puberteitsblokkers nog altijd minder schadelijk dan de anticonceptiepil waar we al jaren niet over twijfelen om daar 11 jarige meisjes mee vol te stoppen met alle gevolgen van dien.

En zelfs al zal het een 'fase' zijn voor dit kind. Mooi! Ga door fases heen! Probeer het leven uit, en als je daarna zegt dat het niets voor jou is, dan weet je dat. Je kan het met alle macht tegenwerken waardoor je gegarandeerd het respect van je kind verliest, of je kan ze begeleiding en steun geven hierin, en de kans vergroten dat ze als volwassenen nog steeds van je houden.

Om een geslacht bevestigende operatie te ondergaan moet je sowieso boven de 18 zijn en eerst een aantal jaar aan hormoon vervangende therapie (HRT) zitten, wat je vanaf je 16e kan krijgen. Verder moet je een bevestiging hebben van een psycholoog en je huisarts.

Ik zag dit fantastische citaat laatst: "Hoeveel trans mensen heb je nodig om een lamp te vervangen? Maar eentje, maar er moeten eerst minstens 3 specialisten langs komen om te bevestigen dat de kamer ook daadwerkelijk donker is."

[se-coaching]

Wat moet een leerkracht in het onderwijs niet doen tegenover kwetsbare kinderen, kinderen met een beperking of kinderen die in hun kinderjaren trauma's hebben meegemaakt!

Als leerkracht in het lager onderwijs: moet je extra voorzichtig en empathisch zijn in je omgang met kwetsbare kinderen, kinderen met een beperking, of kinderen die trauma’s hebben meegemaakt. Hier zijn enkele dingen die je als leerkracht moet vermijden: Het negeren van individuele behoeften: Het is belangrijk om de unieke behoeften van elk kind te erkennen en erop te reageren. Negeer geen…

[nature-played-a-trick-on-me]

In mijn eigen 'verhaal' is het terugkerende thema 'ze stonden erbij en ze keken ernaar' wat jeugdzorg betreft en dat is bijna niet te verteren. Huiselijk geweld dat gewoon wordt gedoogd, net als psychische/emotionele mishandeling. Met ongeloof hoor ik ook verhalen aan van mensen van wie hun kind/broer/zus (of zelf) wordt bedreigd met uithuisplaatsing omdat het niet naar school durft of psychische problemen heeft, terwijl ouders het kind ondersteunen en liefhebben.

Ondertussen werd mijn ouders alles vergeven, nu zit ik al jaren thuis met wat uiteindelijk ptss blijkt te zijn en 'thuis' is al sinds ik 15 ben niet meer bij mijn ouders. Heb ook genoeg overwerkt en onkundig personeel gezien in 'gezinsvervangende opvang' en 'beschermd wonen'. Ben niet bepaald beter geworden van deze plekken. Het zoeken naar passende behandeling heeft ook jaren geduurd. Ik ben echt moedeloos gestemd over het werken van instanties die kwetsbare mensen zouden moeten beschermen.

[spotzuydblog2]

Ergotherapie in Turkije🇹🇷

Herkese hoş geldiniz!

Deze keer bezoeken we in onze blog Turkije.

In Turkije is er 1 opleiding ergotherapie die wordt erkent door het WFOT, namelijk de 4-jarige bacheloropleiding aan Hacettepe University, in Ankara. Er zijn ook andere opleidingen, maar die worden niet erkend door de internationale bond.

Er is niet veel informatie online te vinden over de opbouw van de opleiding. Wel weten we dat de opleiding streeft naar kennis, ervaring en skills. Dit hebben zij omschreven in 3 stellingen, namelijk:

Afgestudeerden van de universiteit leren skills, kennis, ervaring en bewustzijn tijdens hun studietijd, om zo onafhankelijkheid, kwaliteit van leven, en sociale participatie van kwetsbare doelgroepen te bevorderen.

Afgestudeerden van de universiteit leren levenslange skills, boven op de kennis die ze krijgen tijdens het opleidingstraject.

Afgestudeerden van de universiteit kunnen in nationale en internationale instituten en organisaties in Turkije en daarbuiten werken, met individuen van alle doelgroepen, cultuurachtergronden, of anders kwetsbare mensen.

Ook deze opleiding heeft een eis van 240 ECTs voor het voldoen van de opleiding.

Na het 2de en 3de jaar zijn er zomerstages, waarbij studenten hun nieuw-aangeleerde skills en kennis in de praktijk kunnen oefenen, eveneens zoals in de stages in het laatste jaar.

In het werkveld in Turkije zijn er een aantal mogelijkheden voor ergotherapeuten om te werken. Wanneer een Turkse therapeut met kinderen werkt kan deze zich focussen op de normale groei en ontwikkeling van een kind, educatie over een gezonde leefstijl geven, en het toepassen van persoonlijke behandelplannen voor kinderen met fysieke en/of cognitieve problematiek.

In algemene gezondheid kunnen ergotherapeuten werken aan de preventie van problemen en ongelukken, revalidatie van chronisch zieke patiënten, en de kwaliteit van leven bevorderen.

Er zijn ook ergotherapeuten werkzaam in het gebied van mentale gezondheid. Zij kunnen zich focussen op een groot gebied van problemen. Van tijd management tot coping skills, en geld management tot het leren van hygiënische vaardigheden, en self-care.

Ook werken er ergotherapeuten in het gebied van ouderen. De focus ligt hier op het verzekeren van de onafhankelijkheid van oudere mensen, en hen te ondersteunen bij het uitvoeren van belangrijke taken. Valpreventie en het assisteren van een persoon bij het zo lang mogelijk thuiswonen zijn een onderdeel van een Turkse ergotherapeut.

Als laatste zijn er ook ergotherapeuten die hun focus leggen op het revalideren na een ongeluk, of terugkeer naar werk.

Hopelijk hebben wij jullie iets kunnen bij brengen over de opleiding ergotherapie in Turkije!

Tot de volgende blog,

Jullie SPOT-team

[tjenkehpala]

“Het zijn de moeilijke lessen die je leven een diepere betekenis geven. Je groeit hierdoor als mens.”

Ik draag de naam Angelique Schildt-Gooijer. Mijn vader draagt de naam Cor Gooier en mama draagt de naam Selina Tamaela. Ik zeg dit bewust aangezien de naam die je draagt niet degene is die je bent. Je eigen “ik” moet je zelf definiëren en staat los van de schillen die je met je meedraagt. Ik ben 3e generatie Molukse en ben altijd in Huizen opgevoed geweest. Ik heb als kind best veel strijd gezien maar ook meegemaakt. Of het nu met mezelf was, of de strijd van mijn moeder als 2e generatie orang Maluku, in de Nederlandse samenleving je plek te moeten zoeken, maar ook in de Molukse samenleving je plek te moeten zien te vinden. Ik heb een eigen praktijk in Verlies- en Rouwverwerking en heb ik voor de uitvaartbranche gekozen omdat het veel dankbaarheid met zich mee brengt. Ik mag naast iemand staan en begeleiden in zijn/haar meest kwetsbare en gevoelige periode in het leven. Wat ik in mijn branche zie is dat de Nederlandse uitvaartondernemingen bij Molukse begrafenissen verwend worden en ontzorgd omdat wij bangsa Maluku alles zelf doen. De kracht van het Molukszijn is de samenwerking en samenhang. In de Molukse context vind ik ‘t mooi dat bij overlijden mensen van heinde en ver komen om hun medeleven te betuigen. Wat een kracht en wat een bezieling. Het Molukszijn betekent voor mij dat ik vanuit mijn hart denk weliswaar met de nodige valkuilen. Omkijken naar je naasten is wat we basaal tijdens onze opvoeding en in onze cultuur hebben meegekregen. Wij, bangsa Maluku, zijn één grote familie of we nu dezelfde achternaam dragen of niet. Hulp bieden en uitdragen is een mooi gegeven. Wegkijken zou me een schuldgevoel geven. De huidige generatie zou ik willen meegeven dat je trotsheid in je Molukszijn moet belonen met dankbaarheid en je dankbaarheid toon je weer met je inzet. Op deze manier is het proces, de strijd die we allemaal hebben moeten leveren, niet voor niks geweest. Wat zou onze grootouders hebben gezegd als we onze talenten, wat je nu aan kennis en wijsheid in pacht hebt, niet zouden gebruiken. Het verleden kan je niet veranderen en heb je daar geen grip meer op. Nu mag en kan je je verantwoordelijkheid nemen door slagvaardig te zijn en als trotse Molukker je eigen geschiedenis in te gaan. Dit ben ik, Angelique Schildt-Gooijer voortkomend uit de Molukse tak van familie Tamaela. En wat ik vind bangsa Maluku? Puur en authentiek.

[actuma]

Ouders voelen zich onvoldoende gehoord in familie- en jeugdrechtszaken

Ouders voelen zich onvoldoende gehoord in familie- en jeugdrechtszaken, mede door de grote problemen in de jeugdzorg. Om kinderen en ouders in die ingewikkelde omstandigheden voldoende rechtsbescherming te bieden, moeten jeugdrechters zich actiever en nieuwsgieriger opstellen. Dat staat in Recht doen aan kinderen en ouders (pdf, 757,9 KB), het rapport van de reflectiecommissie die de werkwijze van familie- en jeugdrechters in de rechtbanken en de gerechtshoven (hierna: jeugdrechters) heeft onderzocht. Daarin valt nog het nodige te verbeteren, concludeert de commissie. Ook het tekort aan jeugdrechters en gerechtsjuristen speelt daarbij een rol.  Reflectie Net als de bestuursrechters hebben ook de jeugdrechters naar aanleiding van de kinderopvangtoeslagaffaire besloten te reflecteren op het eigen werk. Bieden zij voldoende rechtsbescherming aan ouders en kinderen? Hoe doen ze dat en wat kan daarin worden verbeterd? Een reflectiecommissie bestaande uit jeugdrechters en gerechtsjuristen, ondersteund door externe deskundigen, heeft vorig jaar (beperkt) jurisprudentieonderzoek gedaan en interviews gehouden met jeugdrechters en gerechtsjuristen, kinderen, ouders en pleegouders, advocaten, bijzondere curatoren, vertegenwoordigers van belangenorganisaties van ouders en medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming, gecertificeerde instellingen en gemeenten. Daarbij is niet specifiek gekeken naar zaken die verband houden met de toeslagenaffaire. De Rechtspraak doet daar apart onderzoek naar als de benodigde gegevens beschikbaar zijn.  Overheidsinmenging Zaken waarin jeugdrechters een beslissing nemen, zijn ingewikkeld en grijpen diep in in het gezinsleven van ouders en kinderen. De reflectie richt zich op die zaken waarin sprake is van overheidsinmenging in dit gezinsleven: jeugdbeschermingszaken (ondertoezichtstelling, uithuisplaatsing en gezagsbeëindiging) en gezag- en omgangszaken waarin de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek heeft gedaan of een bijzondere curator voor het kind is benoemd. Jeugdrechters zijn zich bewust van de grote impact van hun beslissingen en proberen zoveel mogelijk recht te doen aan betrokkenen, maar stuiten op belemmeringen.   Knelpunten Ouders ervaren hun positie op de zitting als ongelijkwaardig ten opzichte van de machtige overheid, in dit geval de Raad voor de Kinderbescherming en de jeugdhulpinstelling. Zij voelen zich onvoldoende gehoord, vinden dat rechters teveel afgaan op wat de instanties presenteren en te weinig aan waarheidsvinding doen. Dit heeft zijn weerslag op het begrijpen en accepteren van de beslissing van jeugdrechters. Belangrijke knelpunten daarbij zijn het tekort aan rechters en tijd. Dat is zeker ook in jeugdzaken een probleem omdat snelheid van groot belang is als het om de veiligheid en ontwikkeling van kinderen gaat. En ook buiten de Rechtspraak speelt capaciteits- en tijdgebrek bij de bescherming van kwetsbare gezinnen een rol.   Wachtlijsten Instellingen voor jeugdbescherming en jeugdhulp kampen al jaren met personeelstekorten en wachtlijsten. De Rechtspraak heeft verschillende��brandbrieven naar bewindspersonen gestuurd omdat de uitvoering van rechterlijke beslissingen daardoor in het gedrang komt. De reflectie maakt duidelijk dat ook andere mogelijkheden om rechtsbescherming te bieden hierdoor worden beperkt. De jeugdrechter heeft bijvoorbeeld nauwelijks mogelijkheden om extra onderzoek te laten doen. Daarnaast zijn de wachtlijsten voor deze onderzoeken zodanig lang dat het belang van het kind zich daar vaak tegen verzet. Ouders kunnen zelf vragen om een contra-expertise als er bijvoorbeeld een rapport van de Raad voor de Kinderbescherming ligt, maar zo’n verzoek wijst de jeugdrechter om dezelfde reden meestal af. Zowel binnen als buiten de Rechtspraak speelt door de krapte ook een gebrek aan continuïteit: ouders en kinderen krijgen geregeld met een andere jeugdrechter of hulpverlener te maken, wat het bieden van voldoende rechtsbescherming belemmert. Rol van de rechter Jeugdrechters worstelen met de vraag wat hun rol is in het huidige systeem en hoe zij onder deze omstandigheden recht kunnen doen aan ouders en kinderen. Omdat hulpverlening vaak lang op zich laat wachten, nemen jeugdrechters meer regie ten aanzien van de uitvoering van maatregelen. Bijvoorbeeld door uithuisplaatsing niet voor een jaar toe te wijzen maar voor een kortere periode of door in de beschikking aan te geven wat er in de tussenliggende tijd moet gebeuren. Jeugdrechters zouden meer met elkaar in gesprek moeten gaan over hun rol en taak in jeugdbeschermingszaken, luidt een van de aanbevelingen van de commissie.   Zij worden ook opgeroepen om in iedere zaak de relevante feiten actiever te onderzoeken. Dit betekent bijvoorbeeld dat waar nodig stukken worden opgevraagd ter onderbouwing van de feiten of dat een hulpverlener op zitting wordt uitgenodigd om informatie te geven over het hulpverleningstraject. Om ervoor te zorgen dat (pleeg)ouders zich gehoord voelen, is het van belang dat de jeugdrechter hen op de zitting de ruimte geeft om hun verhaal te vertellen en hun standpunt verwerkt in de motivering van de beslissing.  Oproep Ter bescherming van kwetsbare kinderen en hun ouders moet er meer tijd en continuïteit in het hele proces komen. De commissie vraagt alle betrokkenen, onder wie de minister voor Rechtsbescherming, de grote druk op het systeem van jeugdbescherming en jeugdhulp op te lossen, zodat de rechtsbescherming aan kinderen en ouders kan worden verbeterd. Bron: rechtspraak Read the full article

[sampauwelsschrijft]

Autistische representatie in fictie II: hoe je het goed doet

Hallo iedereen, ik heb eindelijk een vervolg op mijn vorige blogpost voor jullie. Yaaaay! Executieve dysfunctie is een bitch.

Lees de eerste post van deze serie (? I guess) hier .

Laat me dit opnieuw beginnen met een persoonlijk verhaal. Ik neem je mee naar het vierde jaar van de middelbare school, toen ik nog geen idee had dat ik autistisch was.

Voor het vak Engels lazen we een boek met een autistisch hoofdpersonage. Nu moet je weten dat ik zelden boeken voor school effectief las omdat ik extreem veel stress krijg van lezen, maar ik ben er op een of andere manier in geslaagd dit specifieke boek wel volledig uit te lezen.

Ik ga je niet vertellen welk boek het was, want ik wil het liever niet promoten. Dit verhaal is niet zoals de vorige keer een positief verhaal over hoe autistische representatie me geholpen heeft, dit is het tegenovergestelde. Dit gaat over slechte representatie.

Ik ga eerlijk zijn. Ik herinner me niet veel over hoe ik me voelde toen ik het boek las, en ook niet over wat voor huistaak we erbij hadden. Dat is waarschijnlijk het eerste teken dat dit boek slecht was. Als het goed was geweest, had ik als autistische persoon toch op zen minst iets van mezelf moeten herkennen in het hoofdpersonage of het verhaal?

Het boek ging volledig over autisme, maar niets aan het verhaal was herkenbaar voor mij en ik stelde me geen vragen. Ik las het boek, maakte mijn opdracht en vergat het.

Dat kan ik deels op mijn naïviteit steken, ik wist toen namelijk niets over autisme, maar was dat niet waarom de leerkrachten dat boek uitgekozen hadden? Om ons over autisme te leren? Dus waarom was ik dan even naïef nadat ik het las als voordat ik het las?

Dus, ik was het boek volledig vergeten, maar drie jaar later kwam mijn zus thuis met datzelfde boek en kwamen de herinneringen eraan terug. Ik had ondertussen een diagnose, en ik vroeg me af waarom ik geen aha-moment had gehad toen ik zelf het boek moest lezen.

Het antwoord op die vraag is simpel: het hoofdpersonage uit het boek is helemaal niet autistisch. Hij is niet eens een persoon. Hij is een wandelende symptomenlijst volgepropt met verouderde ideeën, geschreven door een auteur die duidelijk niet veel onderzoek heeft gedaan. Een karikatuur van wat neurotypische mensen ooit dachten dat autisme was. Een cis blanke tiener met het brein van een kind en geen empathie, met als enige positieve kwaliteit dat hij goed is in wiskunde en, idk, van zijn rat houdt of zo.

Kunnen we die problemen steken op het feit dat het boek ondertussen bijna twintig jaar oud is? Misschien, maar waarom wordt het boek dan nog steeds aangeboden als verplichte literatuur in veel scholen? Je zou denken dat we ondertussen als maatschappij al verder zouden staan en dat op zen minst leerkrachten het inzicht zouden hebben om de problemen in te zien maar nee, ZELFS ALS DE AUTEUR ZELF TOEGEGEVEN HEEFT DAT HIJ EIGENLIJK NIETS OVER AUTISME WEET EN DAT DIT BOEK VERKEERDE REPRESENTATIE IS, eet de maatschappij die shit op. 

Inspiratieporno, dat is hoe die dingen heten, en het is bullshit.

Ja, ik ben boos op dit boek. En ja, ik ben boos op mijn oude middelbare school omdat ze iedereen dit boek laten lezen. Het was toen mijn zus thuiskwam met dat boek en een of andere verouderde, stereotypische symptomenlijst van asperger (die term wordt niet meer gebruikt, we spreken momenteel van de overkoepelde term ASS of gewoon autisme) dat ik besloot om aan self-advocacy te doen.

Er was voor mij als autistische persoon bovendien iets misselijkmakends aan de manier waarop de zogenaamd autistische jongen uit het boek behandeld werd. Hij werd aanzien niet als iemand die zoals iedereen liefde nodig heeft, maar als een last voor zijn familie en leerkrachten. Bijna als iemand die beter dood zou zijn.

En dat is wat mijn middelbare school me wou leren? Dat het oké is wanneer mensen tegen me liegen en me manipuleren want ‘ik zou het toch allemaal niet begrijpen en, oh, ik ben baby en ik moet beschermd worden’? Dat ik een last ben voor mijn ouders en dat ze zo graag een neurotypisch kind hadden gehad en dat ik hun leven verpest? Dat ik niet mag bestaan?

Geloof me, mijn brein verteld me dat al vaak genoeg, ik hoef het niet ook nog eens van mijn school te horen. EN IK MOEST HET ZEKER NIET HOREN TOEN IK VIJFTIEN WAS EN IN EEN VAN DE MEEST KWETSBARE PERIODES VAN EEN MENSENLEVEN ZAT.

Nou, voor een keer ben ik blij dat ik toen nog niet wist dat ik autistisch ben, want op dat moment zou ik het misschien nog geloofd hebben ook. Kwam ik net uit een autistische burn-out waardoor ik drie maand school gemist had en heel veel kosten had gemaakt voor mijn ouders, en dan gingen ze me zoiets vertellen? Seems kind of toxic to me but idk, you tell me, misschien ben ik gewoon veel te gevoelig en ben ik aan het overdrijven of zo.

Maar goed, ik ben boos aan het worden, dus laten we iets anders bekijken: goede autistische representatie in Violet Evergarden.

Violet Evergarden is een anime (die je op Netflix kan kijken) met een duidelijk autistisch gecodeerd hoofdpersonage. Violet was een kindersoldaat, maar de oorlog waarin ze vocht is voorbij en nu moet ze als autistische persoon leren leven in een neurotypische samenleving die ontbreekt aan de duidelijke regels en hiërarchieën die ze in het leger kende, zonder de persoon die in het leger voor haar zorgde.

Violet is een vrij stereotypische autistische persoon, maar er zijn toch grote verschillen tussen Violet en de jongen uit het eerder vermelde boek, die ervoor maken dat Violet wel echt autistisch is:

Violet vertoont stereotypisch gedrag zoals het niet begrijpen van spreekwoorden of het niet goed voelen van haar gevoelens, maar ze vertoont dit op haar eigen, persoonlijke manier en er zijn bepaalde symptomen die ze meer of harder vertoond dan andere. De schrijver heeft niet een symptomenlijst erbij genomen en dat een lichaam gegeven. De schrijver heeft een persoonlijke vorm van autisme ontwikkelt enkel en alleen voor Violet.

We zien alles gebeuren vanuit Violet zelf. We zien hoe autisme haarzelf affecteert. Violet heeft haar eigen gevoelens en maakt haar eigen keuzes op basis daarvan, zelfs als ze haar gevoelens niet altijd voelt en al zeker haar gevoelens niet laat zien zoals neurotypische mensen dat doen. Violet wordt getoond vanuit de binnenkant van een autistische persoon, terwijl in het eerder vermelde boek vooral de buitenkant van de autistische persoon afgebeeld werd, de manier waarop neurotypische mensen de autistische persoon (op een verkeerde manier) zien.

We zien ook hoe Violets autisme de andere personages affecteert, maar Violet wordt niet afgebeeld als een last. De andere personages doen hun best om Violet te leren begrijpen en helpen Violet om optimaal te functioneren en haar dromen waar te maken. Dat geldt niet alleen voor haar autisme, maar ook voor haar andere handicap. Haar beide armen zijn geamputeerd en ze heeft protheses waarmee ze niet goed kan schrijven, dus krijgt ze een job waarbij ze een typmachine kan gebruiken.

Kortom: Violet is een individu die gevoelens heeft en op basis van die gevoelens keuzes maakt, relaties met anderen vormt en haar leven leidt. Violet heeft een persoonlijkheid. En ja, autisme is een groot deel van die persoonlijkheid, maar ze is geen karikatuur.

Alles samengevat:

Volgens mij is het belangrijkste waar je rekening mee moet houden als je een autistisch personage schrijft, of het nu gaat over je hoofdpersonage of over een zijpersonage, dat autistische mensen (of bovennatuurlijke wezens) individuen zijn, geen stereotypes.

Iets anders dat je zeker moet doen wanneer je over een autistisch personage schrijft, is zoals altijd onderzoek.

Dus waar kan je dat onderzoek het best doen?

In de eerste plaats zijn er natuurlijk dingen zoals encyclopedieën, websites van organisaties en wetenschappelijk onderzoek, maar voor je weg klikt om naar wikipedia te gaan of verdwaald te geraken in Google Scholar, wil ik je een aantal waarschuwingen geven:

Veel wetenschappelijk onderzoek over autisme is verouderd of steunt op verouderde ideeën.

Veel wetenschappelijk onderzoek kijkt naar autisme vanuit de ogen van de neurotypische persoon. Ze vragen zich af wat er ‘mis is’ met autistische mensen, in plaats van zich af te vragen wat er ‘anders is’.

Er zijn professionelen in het veld van autisme die eigenlijk geen idee hebben waar ze over praten, geloven in verouderde ideeën of discrimineren tegenover bepaalde groepen.

Het is belangrijk om een idee te hebben van de basis van autisme en de symptomen die erbij horen, en daarvoor zijn wetenschappelijke bronnen zeker goed, maar ik denk dat het voor een schrijver belangrijker is om naar de groep de je representeert zelf te luisteren. Vergeet dus zeker niet om ook onderzoek te doen op plaatsen waar de autistische gemeenschap actief is, zodat je kan luisteren naar wat autistische mensen zelf te zeggen hebben.

Een gemakkelijke manier om de autistische gemeenschap te vinden op sociale media, is de #actuallyautistic hashtag. (Die is beter dan hashtags zoals #autism omdat er in de ‘oude’ hashtags veel haat verspreid wordt.)

Je bent ook altijd welkom om mij te contacteren! Ik wil heel graag al je vragen beantwoorden en je helpen om je autistische personage tot leven te brengen. Toch hoort hierbij nog een waarschuwing: luister niet alleen naar mij. Luister ook niet alleen naar je neefje dat toevallig autistisch is. Luister naar meerdere autistische personen. We zijn allemaal individuen met diverse meningen. (Net zoals jouw personage!) Het is niet omdat het grootste deel van autistische mensen een bepaald iets zegt of verkiest, dat er geen mensen zijn die er anders over denken. Ik weet bijvoorbeeld dat het grootste deel van de autistische gemeenschap de oude term ‘asperger’ niet meer wilt gebruiken, maar ik ben al mensen tegengekomen die zichzelf wel nog steeds een ‘aspie’ noemen, omdat ze zich daar beter bij voelen, en dat is helemaal oké!

Het laatste wat ik te zeggen heb is: vergeet niet dat iedereen autistisch kan zijn. Man of vrouw, cis of trans, blank of zwart, heteroseksueel, biseksueel, homoseksueel of aseksueel. Het idee dat de ene groep meer kans heeft om autistisch te zijn dan de andere is verouderd. Autisme komt even vaak voor bij vrouwen als bij mannen. De enige reden dat cijfers het anders uitwijzen, is dat er vooroordelen bestaan bij professionelen en dat vrouwen vaak een diagnose mislopen. Er is een enkele kanttekening die ik hierbij zal maken, en dat is dat recente cijfers en onderzoek kunnen uitwijzen dat autistische mensen meer kans hebben om transgender te zijn, maar er bestaat alleen nog maar speculatie over waarom dat zou kunnen zijn.

Nog een paar random kleine dingen waarvan ik wil dat je het onthoudt voordat je weggaat:

We houden niet allemaal van treinen. Onze interesses zijn net zo uiteenlopend als die van neurotypische mensen. Als je naar mijn ‘over’ pagina gaat, zal je zien dat ik het daar nergens over treinen heb. Treinen kunnen me niet minder schelen. I only care about hot anime boys, en treinen zijn niet erg sexy.

Autistische meisjes kunnen en mogen meisjesachtig zijn. Ik hou van kleren, de kleur roze, shoujo anime (letterlijk vertaald als meisjes anime) en dating simulators. Dat is oké en maakt mij niet minder autistisch.

We zijn niet allemaal goed in wiskunde. (Ik bedoel, kijk naar mij. Ik had ooit 30% op mijn examen wiskunde.) We zijn niet allemaal geniaal. Ja, we hebben een sterke liefde voor onze interesses en weten vaak veel over die dingen, maar we zijn niet allemaal Darwin, Mozart of Einstein (yes, they were one of us, suck it ableists).

Autistische mensen schelden. Autistische mensen hebben seks. Autistische mensen trouwen en worden ouders. We zijn geen kinderen (tenzij onze leeftijd anders uitwijst).

‘Autisme’ is geen slecht woord. Je hoeft er niet rond te huppelen. JE MAG HET UITSPREKEN.

En hier is nog een allerlaatste waarschuwing/ paragraaf/ idk. Het is misschien een beetje controversieel voor sommige meer ‘traditionele’ schrijvers (ja, idk hoe ik het moet noemen), maar schrijf niet over iets dat je zelf niet kent. Daarmee bedoel ik:

Ja, schrijf autistische personages, maar schrijf niet OVER autisme als je niet zelf autistisch bent.

Betekenend: ja, maak een personage autistisch, maar laat je boek niet volledig over autisme draaien als je zelf niet autistisch bent.

Dat is gewoon iets dat ik denk, en je mag het met een korreltje zout nemen als je wilt, maar deze eeuw is niet meer een eeuw waarin je over mensen heen kan spreken. Het is tijd om het woord aan de mensen waar het over gaat te geven. Want, om eerlijk te zijn, de meeste autistische mensen en zoveel andere minoriteitsgroepen zijn het beu dat er altijd over ons heen gepraat wordt, en de situatie met Sia’s film is daar een goed bewijs van. Denk daar gewoon eens over na. (Oh, look, I went full circle, look at me being an organized bitch. Are you proud of me mom?)

Dank je om te lezen! Kijk nog eens rond op mijn blog, misschien vind je iets interessants. Bye bye.

[ochtendstorm]

19,23,35, 44, 46, 51! (Sorry als één van deze vragen al gesteld is)

19. Lievelingsoutfit? Oke, ik moest echt even denken, maar ik denk mijn zwarte velvet losse broek met zo’n donkeroranje hemdje dat ik heb!

23. Op welk geslacht val je? vrouwen 

35. Heb je een goede relatie met je ouders? Ik hou heel veel van mijn ouders en ik ben op zich wel hecht met hen, maar ik ben niet emotioneel heel close met mijn ouders ofzoiets. Ik hou van hen en ben graag bij hen, maar ze zijn echt niet welkom op het emotionele domein? Dus redelijk, maar het is ook wel complex.

44. Hou je een dagboek bij? Ik was er deze zomer weer eentje begonnen, maar dat heeft niet lang geduurd. Als kind deed ik dat wel echt, maar nu lukt het me nooit echt om dat consequent te doen.

46. Favoriete deel van je persoonlijkheid? Het is een moeilijke dag om op deze vraag te antwoorden, maar hmm, meestal antwoord ik heel simpel op vragen rond karaktereigenschappen of persoonlijkheid met iets als ‘creativiteit’ of dat ik wel snel inzichten en associaties kan leggen, maar dat is soms wat the easy way out, want dat is niet wat ik echt het belangrijkste vind? Ik denk dat mijn favoriete deel van mijn persoonlijkheid (een deel dat soms wel ver weg is en achter muren wordt gestoken, maar oke) ergens de zachtaardigheid en vriendelijkheid en empathie is die ergens wel in mij zit? Dat is alleen wat dicht bij het ‘kwetsbare’ deel waardoor ik niet denk dat ik dat altijd even open toon.

51. Wat is het beste nieuws dat je ooit hebt gekregen? Oei, het beste nieuws dat ik ooit gekregen heb. Dat is een moeilijke, ik heb niet het gevoel dat ik al echt van die supergelukkige levensgebeurtenissen heb gehad die zoiets zouden uitlokken, maar misschien denk ik te groot. Dit is waarschijnlijk niet het beste nieuws dat ik ooit gekregen heb, maar het eerste waar ik op kwam: twee zomers terug vonden we Roo (mijn kat) op straat ergens verstopt in de motorkap van een auto. Nu mijn mama wou al lang geen katten meer, want we hadden er al drie, maar Roo was, idk Roo en uiteindelijk mocht ik hem houden en nu noem ik hem altijd ‘de liefde van mijn leven’ haha, en daar ben ik wel ontzettend dankbaar voor. Dus het nieuws dat ik de kat mocht houden :)

Dank je voor de vraagjes!! Is lief ❤️ (en ook voor je andere berichtje, dat is ook lief :)) Hopelijk kunnen we elkaar na het coronagedoe nog een keertje zien!

[dorpsgenoten]

Week tegen pesten: zijn we er al?

In april 2014 schreef ik dit blog ‘En we pesten lekker door, jouw kind ook?’, naar aanleiding van de zelfmoord van een kind. Ik schreef het ook naar aanleiding van de voortdurende zeer negatieve ervaringen die ik zelf met mijn kinderen heb gehad voor wat betreft de aanpak van pesten op scholen. Mijn conclusie toen was dat ‘men maar wat deed’. Er was een wildgroei van niet op effectiviteit getoetste maatregelen met onze kinderen als kwetsbaar proefkonijn.

Wrang was dat die indruk enorm versterkt werd op het moment dat ik dat blog op de social media plaatste. Ik werd letterlijk aangevallen door allerlei instanties die pretendeerden de waarheid voor wat betreft het onder controle krijgen van pesten in pacht te hebben. Kort samengevat moest ik eigenlijk mijn mond maar houden, ik snapte er niets van, ondanks dat ik mij, zij het bescheiden, opstelde als ervaringsdeskundige (ik en mijn kind waren zelf immers jaren het mikpunt van pesters). Helaas had het geschreeuw ook voor wat betreft dit onderwerp en deze toch immens kwetsbare doelgroep,  de overhand. Mijn enige hoop was toen de van overheidswege ingestelde Commissie anti-pestprogramma’s, die onderzocht welke programma’s nu wel en welke niet effectief zijn.

Omdat het deze week weer de week tegen het pesten is ben ik benieuwd: Hoe staat het er nu voor? Kan ik mijn kinderen al veilig naar school sturen of zijn ze nog steeds aan de grillen van de pikorde en de foute keuzes van een schoolbestuur overgeleverd? Van de 61 door de commissie beoordeelde methodes waren er in 2014 maar 13 ‘veelbelovend’ en moesten nog nader bekeken worden. Dat klonk niet heel hoopgevend. Dit terwijl Staatssecretaris Dekker en Kinderombudsman Marc Dullaert zichzelf toen al ten doel stelden dat alle scholen vanaf schooljaar 2015/2016 het pesten op effectieve wijze moeten kunnen aanpakken. DUS NU! Ik stuitte vervolgens tot mijn verbazing, en schrik, op een onderzoekje gedaan door de NOS uit januari dit jaar,

met de schokkende conclusie dat nog steeds veel scholen de al lang afgekeurde anti-pestprogramma’s gebruiken… HUH?!!

Ik ga me nu beheersen om niet in een ongelofelijke vloekpartij uit te barsten maar:

Schoolbesturen van Nederland dit is godgeklaagd!! HOE DURVEN JULLIE!!

Hoe durven jullie zo nonchalant met onze kinderen om te gaan! Dit is toch werkelijk de arrogantie en betweterigheid ten top om het meest kwetsbare deel van onze samenleving, onze kinderen, willens en wetens bloot te stellen aan KWAKZALVERIJ!! U mag zich tot in lengte van dagen schamen vanwege de slachtoffers die u op deze domme arrogante manier maakt en ik hoop uit de grond van mijn hart dat uw domheid beloond word met een gigantische boycot door ouders van uw school!

En voor alle ouders: denk in vredesnaam zelf na, laat je niets wijsmaken en informeer goed naar de maatregelen voordat u uw kind ergens inschrijft, want nee, ondanks alle mooie beloftes heeft een schoolbestuur geen wijsheid maar domheid in pacht, dat blijkt eens te meer.

Bronnen:

https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2014/05/27/commissie-anti-pestprogramma-s-13-methoden-veelbelovend

http://www.nationaleonderwijsgids.nl/basisonderwijs/nieuws/26161-veel-scholen-gebruiken-afgekeurd-programma-tegen-pesten.html

[svzaba-blog]

Doelgroep LVB

LVB staat voor Licht Verstandelijke Beperking. LVB- cliënten wonen vooral onder begeleiding, met het doel dat ze zo zelfstandig mogelijk leven. Ze hebben behoeften aan het leiden van hun eigen leven zoals hun vrienden en familieleden, bijvoorbeeld zelfstandig wonen en een eigen baan hebben. Waar knelpunten zijn, wordt er ondersteuning geboden. Sommige cliënten met een licht verstandelijke beperking hebben een bijkomende problematiek. Bijvoorbeeld een verslaving of gedragsstoornis wat leidt tot psychiatrische problemen. Ze hebben vaak te maken met hulpverleners van het maatschappelijk werk en bij sommigen een psychiater. Ze hebben weinig inzicht op hun eigen problematiek.

Oorzaken:

Het kan ontstaan doordat de moeder ziek was tijdens de zwangerschap, door een genetische afwijking, doordat de moeder alcohol heeft gedronken of drugs of medicijnen heeft gebruikt tijdens de zwangerschap of door een hersenbeschadiging, deze kan ontstaan tijdens de bevalling als het kind bijvoorbeeld een zuurstofgebrek heeft of een hersenbloeding krijgt ook kan het op latere leeftijd ontstaan door bijvoorbeeld een ongeluk.

Het kan ook door factoren van buiten af ontstaan bijvoorbeeld als de ouders van het kind zelf ook een verstandelijke beperking hebben en hierdoor dus niet de juiste opvoeding kunnen bieden of als het kind opgroeit in een Multi probleem gezin. In een multi probleem gezin komt het vaak voor dat de ouders zelf ook een verstandelijke beperking hebben of een laag IQ, in deze gezinnen zijn vaak problemen als: verslaving, financiële problemen, mishandeling en misbruik, hierdoor word het kind natuurlijk erg getraumatiseerd en door het lage niveau van de ouders krijgt het kind niet de juiste opvoeding en loopt het kind hierdoor ook een achterstand op en dus een beperking in een aantal vaardigheden.

Risico’s en problemen:

Ze lopen een groot risico op gebied van: gedragsproblemen, psychiatrische problemen, alcohol of drugs gebruik, delinquentie, veel spijbelen of van school af gaan, traumatisering en niet weten hoe ze zich moeten hechten aan iemand/ hier problemen mee ondervinden.

Doordat ze een achterstand hebben in de sociale en probleemoplossende vaardigheden lopen ze er vaak tegen aan dat ze zich moeilijker redden in sociale situaties en zich geen raad weten als er een probleem voor doet. Ze maken vaak impulsief eerder de keus voor een agressieve reactie als een assertieve reactie dit zorgt ervoor dat ze negatieve reacties terug krijgen van hun sociale contacten wat weer resulteert in dat ze denken het niet te kunnen en in hun zelfvertrouwen worden ingeperkt. Ook zorgt het voor frustraties wat weer zorgt dat ze de volgende keer in hun gedrag met sociale contacten weer negatief zijn en dit veroorzaak dan weer nieuwe problemen.

Doordat ze ook een beperking hebben in hun emotionele vermogen komt dit vaak voor in sociale contacten dat ze reacties geven of zich anders gedragen wat ervoor zorgt dat mensen hun niet begrijpen en dit kan dan weer problemen veroorzaken.

Vaak komt het voor doordat mensen niet aan de buitenkant bij hun kunnen zien dat ze een beperking hebben dat ze overvraagt worden dit komt onder andere doordat ze een beperking/ achterstand hebben in hun cognitieve vermogen.

Ze zijn vaak erg beïnvloedbaar en impulsief, dit zorgt ervoor dat mensen die kwade intenties hebben gebruik van hun maken en er voor zorgen dat de lvber delinquente zaken gaat doen of dingen gaat doen die een negatief effect op hun of hun omgeving hebben, hierdoor ontstaan dan bijvoorbeeld problemen binnen het gezin wat dan voor hun weer moeilijk is omdat ze problemen hebben met problemen oplossen, hierdoor komen ze als er geen begeleiding bij is dus in een vicieuze cirkel waardoor de problemen alleen maar erger worden. Daarom is het zo belangrijk dat LVBers de juiste ondersteuning krijgen.

Ze hebben moeite met het onthouden en verwerken van informatie. Ze hebben een achterstand in het werkgeheugen, ze hebben een zwak verbaal kortetermijngeheugen en een laag denktempo. Dit zorgt voor cognitieve problemen zoals: plannen, focussen, probleemoplossend vermogen, besluiten nemen, impulscontrole en zelfregulering. Omdat dit niet te zien is aan de buitenkant worden ze vaak overvraagt wat weer zorgt voor stress en faalervaringen wat leid tot een deuk in het zelfvertrouwen wat weer kan leiden tot dat ze stoppen met school.

Ook blijft het taalbegrip en taalgebruik door de beperking in het werkgeheugen achter. Hierdoor begrijpen ze vaak niet wat er gezegt word, begrijpen ze moeilijke brieven niet en hebben ze moeite met lezen ook hebben ze moeite met hun emoties verwoorden en deze ook beheersen en uiten ze deze dus op een primaire manier.

Ze hebben ook moeite met het terughalen van situaties die eerder zijn voorgekomen, deze te analyseren en hierop te reflecteren. Hierdoor komt het vaak voor dat ze zich richten op wat er letterlijk gezegd is en de negatieve informatie die eruit kwam.

Ze kunnen de risico’s van gebruik van alcohol of drugs minder goed inschatten en zijn minder goed in staat nee te zeggen, dit kan dus leiden tot grote gevolgen zoals: delinquentie, agressie of misbruik.

Bij kinderen met een verstandelijke beperking is er vaak sprake van een minder veilige/ minder gemakkelijke hechting  dit kan leiden dat ze later: gedesorganiseerd gehechtheid hebben wat weer kan resulteren in psychiatrische problematiek.

Als de kinderen geen juiste opvoeding hebben gehad of problemen hadden bij het opgroeien kan dit resulteren in later: crimineel gedrag, overmatig drugs/ alcohol gebruik, financiële problemen of vereenzamen.

Het komt vaak voor dat LVBers minder deelnemen aan activiteiten in hun vrije tijd, ze hebben minder vrienden, minder hobby’s en dit zorgt er weer voor dat in combinatie met andere risico’s/ problemen dat ze in hun vrije tijd foute keuzes maken zoals omgaan met foute vrienden en drugs/ alcoholgebruik.

Ontwikkelingsgebieden

Cognitief: (morele en psychosociale ontwikkeling): mensen onder deze doelgroep hebben een laag IQ, de IQ-score zit tussen de 70 en 85. Ze zijn dus verstandelijk beperkt en hebben meestal speciaal onderwijs, althans de behoefte aan speciaal onderwijs. De volwassenen lopen tegen concentratieproblemen aan. Er is sprake van agressie of frustratie als ze iets niet begrijpen. Het is voor de mensen met een LVB lastig om mee te doen in de samenleving en ze hebben moeite met het (abstract) denken, het probleem oplossend vermogen en met leren. Ze hebben ook moeite met het begrijpen van taal en met verschillende sociale en praktische vaardigheden. Ze kunnen last hebben van faalervaringen, frustratie en een negatief zelfbeeld. Deze negatieve gevoelens worden geuit met een opstandig gedrag en andere emotionele en gedragsproblemen.

De lichamelijke ontwikkeling is hetzelfde als andere doelgroepen zonder lichamelijke beperking.

Sociaal-affectief (psychosociale- morele ontwikkeling): Verbaal kunnen zij goed presenteren, en aan hun lichaam wordt er niet gelijk gedacht aan een licht verstandelijke beperking. Mensen met een LVB wordt daardoor soms te hoog ingeschat en overvraagd, waardoor zij gedragsproblemen ontwikkelen. Het lijkt alsof ze niet gemotiveerd zijn en geen hulp willen, terwijl er juist onbegrip en onkunde speelt. Mensen met een LVB zijn emotioneel kwetsbaar, hebben vaak een laag zelfbeeld en er kan psychische problematiek ontstaan.

Uitdagingen voor hun zijn dus:

Het begrijpen van andere mensen maar in het algemeen ook het begrijpen van de taal.

Het assertief reageren in een situatie niet agressief en weten hoe dit te moeten doen.

Als in een situatie zich een probleem voor doet hoe dit te moeten oplossen.

Door een opvoeding van ouders met een verstandelijke beperking of opvoeding in een multi probleem gezin lopen ze vaak tegen heel veel problemen aan hoe ze dit kunnen veranderen.

Geen impulsieve beslissingen nemen maar eerst erover nadenken/ het erover hebben met mensen die vertrouwd zijn zoals familie of begeleiders.

Nee durven zeggen tegen alcohol of drugs gebruik

Goed kunnen plannen en zorgen voor een duidelijk overzicht in de agenda

Zich focussen op school of op het werk

Als er negatieve situaties zijn geweest niet alleen focussen op het negatieve maar naar het hele plaatje kijken.

Als ze een negatieve reactie hebben gehad op hun gedrag in sociale contacten dan zich niet laten aantasten in hun zelfvertrouwen maar dit zien als een goed leermoment.

Stempel maatschappelijke invloeden

Volwassen met LVB zonder kinderen hebben vaak te maken met overschatting op het werk, waardoor ze snel ongemotiveerd raken om verder te werken. Dat levert uiteindelijk ook frustraties op. Zij kunnen minder snel/goed met de eisen van de maatschappij omgaan (digitalisering), ter gevolg dat ze vaak in aanraking komen met justitie. Vanaf 2018 werd er overal in Nederland gekeken naar een goed werkende aanpak. Gemeenten kunnen subsidieaanvraag indienen voor kleinschalige, praktijkgerichte projecten. Ze duren maximaal een half jaar en zijn gericht op de ontwikkeling van lokale aanpakken en maatwerk om sociale zorg en justitiële domein te verbeteren. Vervolgens moeten de juiste partners, waaronder: de gemeenten, zorginstellingen onderwijsorganisaties meer communiceren en samen te werken aan oplossingen voor overzichtelijke begrip met mensen met LVB. We willen voorkomen dat deze kwetsbare mensen in de problemen komen door onder of overschatting in de maatschappij. Mochten ze in de problemen komen, zullen wij meer in staat moeten zijn om ze er snel uit te helpen.

Behoeftes/ wensen:

Ze hebben behoefte aan structuur, aan duidelijkheid, aan geaccepteerd en gezien worden, gehoord worden.

Hun wens is om niet gezien te worden als iemand met een beperking/ handicap maar behandeld te worden als een normaal mens.

Hun wens is ook om een eigen leven te kunnen leiden met een eigen huis, eigen gezin en huisdieren, eigen baan en hun eigen keuzes kunnen maken.

Relevante ontwikkelingen en trends

Cliënten met LVB en/of psychische stoornissen krijgen vaak hulp vanuit verschillende zorgsectoren zoals huisartsenzorg, zorg van instellingen voor ggz, verslavingszorg, psychiatrisch zorg, zorg van instellingen voor mensen met LVB, gemeentelijke voorzieningen en maatschappelijke ondersteuning (ook beschermd/begeleid wonen).

Curatieve zorg

Curatieve zorg = diagnostiek en behandeling van psychische stoornissen gericht op genezing en herstel. Deze zorg is in Nederland geregeld via de Zorgverzekeringswet (ZVW). De wet is ontstaan op 16 juni 2005.

Voor Cliënten met LVB en een hoge mate van complicaties is advies nodig van de gezondheidsraad (2014). In de gespecialiseerde centra bieden ze interdisciplinaire zorg voor mensen met LVB.

Interdisciplinair = wetenschappelijk term voor ‘tussen de disciplines’

Wat geregeld is binnen de ZVW:

-          Iemand met psychische klachten en/ of gedragsproblemen kan hij/zij terecht bij de huisarts.

-          Het verwijzen naar een instelling voor zorg aan mensen met LVB. De behandelingen en ondersteuning wordt daarbinnen dan ook opgepakt.

-          Cliënten met geen hoge complexiteit, wordt verwezen en behandeld binnen basis GGZ.

-          Mensen met LVB met een hoge complexiteit worden door de huisarts verwezen naar behandelaars binnen de gespecialiseerde ggz, waar mogelijk een specialistisch praktijk voor interdisciplinaire diagnostiek en behandeling. Ook hier geldt samenwerking binnen de instanties.

Gehandicaptenzorg in kerngetallen

-          170 zorgaanbieders

-          Ongeveer 200.000 mensen hebben een beperking en ongeveer 74000 mensen zijn licht verstandelijk beperkt.

-          15940 mensen wonen in een wlz-instelling

Volgens de vgn.

Wanneer genezing van de psychische stoornis niet (meer) mogelijk is, kunnen ze in het kader van de WLZ toch een behandelcomponent krijgen. Zij ontvangen dan CSLM-zorg.

WLZ= wet langdurige zorg

CSLM-zorg staat voor continue, systematische, langdurige multidisciplinaire zorg. Hiervoor is er specifieke deskundigheid nodig, bijvoorbeeld een gedragswetenschapper of een paramedicus. Het behandeldoel is het voorkomen van gevolgen/complicaties van de aandoening of het ontstaan van een gerelateerde stoornis

WMO

Begeleiding en ondersteuning van zelfstandig wonende patiënten met LVB vindt in principe plaats vanuit het wijkteam en maatwerkvoorziening. De hoeveelheid ondersteuning is per maand en cliënt verschillend. Criteria voor begeleiden en ondersteuning verschillen per gemeente.

De afspraken tussen de aanbieders van ggz en zorg voor mensen met een licht verstandelijke beperking zijn belangrijk en dienen te worden opgenomen in het zorgplan. Dit is nodig voor zorg met financiering van uit verschillende zorgwetten. Voor een optimale samenwerking gelden de volgende aandachtspunten:

Vanaf het begin is het belangrijk dat verschillende hulpverleners betrokken zijn bij de behandeling en dat ieders taken en verantwoordelijkheden duidelijk zijn.

Helder zijn van behandeldoelen.

Regelgeving en procedures kunnen verschillen per gemeente, maar ook per zorginstelling en soms per zorgverlener. Het is belangrijk deze verschillen in regels te kennen en samen te kijken naar manieren om ze toe te passen in het werkveld.

Binnen de verschillende zorgsectoren is er sinds begin 2017 een nieuw manier van samenwerking toegepast, tussen zorg voor mensen met een licht verstandelijk beperking en de verslavingszorg. Ook kwam in 2017 een training beschikbaar gericht op het verbeteren van de samenwerking tussen medewerkers uit de ggz en begeleiders van mensen met een LVB.

Wat in het werkveld?

Leefwereld:

Door hun lagere IQ en moeite met sociale contacten en mensen begrijpen lopen ze er vaak tegen aan dat ze conflicten krijgen met andere mensen omdat zij die mensen niet begrijpen of de mensen hun niet begrijpen, dit is heel frustrerend omdat ze niet snappen hoe dit nou komt. De wereld is voor hun een grote verwarrende en chaotische brei waar ze weinig van snappen. Hierdoor kunnen ze soms ook in paniek raken of zich juist af gaan sluiten van de buitenwereld.

Als je mensen met een verstandelijke beperking begeleid is het heel belangrijk dat je hier erg in hebt, leef je in in hun leefwereld en hun manier van denken en pas je taalgebruik ook op hun niveau af.

Doorverwijzen:

Ze kunnen onder andere doorverwezen worden naar: een psycholoog of een orthopedagoog.

Een orthopedagoog bied behandeling aan mensen met ontwikkelingsproblematiek.

Passende activiteiten en acties voor doelgroep

Er zijn heel veel activiteiten en acties voor deze doelgroep, Hiervan kies ik er 2 uit.

1.      Collage op thema

Benodigdheden: Groot vel, stiften, plaatjes, stickers, tekeningen etc. van het thema, lijm.

Speluitleg: De begeleider kiest een thema uit en verteld de cliënten dat ze om de beurt een plaatje mogen plakken gebaseerd op de gekozen thema. Om de activiteit leuker te maken voor ze, geef je ze als opdracht dat ze het gekozen plaatje na moeten doen. Dan heb ik het over een beweging of bepaald geluid.

Doelstelling: cliënten ontwikkelen hun sociaal-affectief door op elkaars beurt te wachten en naar elkaar te luisteren.

Doelgroep: volwassen of kinderen met LVB

2.      Memory in duo

Benodigdheden: memory-kaarten

Speluitleg: cliënten vormen teams in duo’s en gaan memory tegen elkaar spelen. Wie de meeste kaarten, met hetzelfde plaatje, vindt, wint het spel. Het spel motiveert de spelers om samen te werken in een gezonde competitie.

Doelstelling: het ontwikkelen van cognitief en sociaal-affectieve vaardigheden.

Doelgroep: volwassenen met LVB

Hand out tips voor sociaal werkers:

Tips voor sociaal werkers:

Let op je taalgebruik, niet te moeilijke taal dit begrijpen ze vaak niet. Let er ook op dat je altijd navraagt of ze je begrepen hebben.

Als de cliënt frustraties ervaart in het contact met anderen omdat zij de andere mensen niet begrijpen of de andere mensen hun niet probeer hun hierbij dan te ondersteunen, probeer ze te laten in zien dat hun hoofd nou eenmaal net iets anders werkt en dat ze daarom tegen problemen aanlopen maar dat dit verder niet erg is want dat ze daarvoor ondersteuning krijgen.

LVBers hebben vaak last van een verlaagt zelfvertrouwen doordat ze meerdere malen negatieve ervaringen hebben meegemaakt probeer hun zelfvertrouwen te verbeteren.

Vaak hebben ze een klein sociaal netwerk omdat ze sociale contacten en deze ook onderhouden lastig vinden, dit is een punt van aandacht om op te letten maar zeker ook proberen aan te werken en hun sociale netwerk te vergroten.

Vaak hebben ze problemen met hun post begrijpen, of letten op hoeveel geld uit geven bij het boodschappen doen, of mee gaan naar doktersafspraken omdat ze de dokters niet begrijpen.

Dit zijn gebieden waar je ze praktisch gezien bij kan ondersteunen. Maar vooral hebben ze behoefte aan een gesprekje, dat ze even hun ei kwijt kunnen en kunnen vertellen over hun dag of problemen waar ze tegen aan zijn gelopen.

Doorverwijzen:

Je kan de cliënten door verwijzen naar een orthopeed of een psycholoog.

Interview deskundige:

https://youtu.be/AndUqrLVuvA

Bronnenlijst:

https://www.kenniscentrumlvb.nl/wat-is-lvb/https://wij-leren.nl/ontwikkelingsgebieden.php

https://www.werkenbijamerpoort.nl/doelgroepen/lvb.htmlhttps://www.nji.nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Praktijk-Instrumentenhttp://kennisbundel.vilans.nl/licht-verstandelijke-beperking-doelgroep.html

https://tovertafel.nl/spellen/verstandelijke-beperking/

https://www.kennispleingehandicaptensector.nl/verstandelijke-beperking/activiteitenboek-voor-verstandelijke-beperking https://www.nji.nl/nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Probleemschets/Oorzaken-en-risicofactoren https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthopedagogiek

[simonepegels-blog]

Doelgroep LVB

LVB staat voor Licht Verstandelijke Beperking. LVB- cliënten wonen vooral onder begeleiding, met het doel dat ze zo zelfstandig mogelijk leven. Ze hebben behoeften aan het leiden van hun eigen leven zoals hun vrienden en familieleden, bijvoorbeeld zelfstandig wonen en een eigen baan hebben. Waar knelpunten zijn, wordt er ondersteuning geboden. Sommige cliënten met een licht verstandelijke beperking hebben een bijkomende problematiek. Bijvoorbeeld een verslaving of gedragsstoornis wat leidt tot psychiatrische problemen. Ze hebben vaak te maken met hulpverleners van het maatschappelijk werk en bij sommigen een psychiater. Ze hebben weinig inzicht op hun eigen problematiek. 

Oorzaken:

Het kan ontstaan doordat de moeder ziek was tijdens de zwangerschap, door een genetische afwijking, doordat de moeder alcohol heeft gedronken of drugs of medicijnen heeft gebruikt tijdens de zwangerschap of door een hersenbeschadiging, deze kan ontstaan tijdens de bevalling als het kind bijvoorbeeld een zuurstofgebrek heeft of een hersenbloeding krijgt ook kan het op latere leeftijd ontstaan door bijvoorbeeld een ongeluk. 

Het kan ook door factoren van buiten af ontstaan bijvoorbeeld als de ouders van het kind zelf ook een verstandelijke beperking hebben en hierdoor dus niet de juiste opvoeding kunnen bieden of als het kind opgroeit in een Multi probleem gezin. In een multi probleem gezin komt het vaak voor dat de ouders zelf ook een verstandelijke beperking hebben of een laag IQ, in deze gezinnen zijn vaak problemen als: verslaving, financiële problemen, mishandeling en misbruik, hierdoor word het kind natuurlijk erg getraumatiseerd en door het lage niveau van de ouders krijgt het kind niet de juiste opvoeding en loopt het kind hierdoor ook een achterstand op en dus een beperking in een aantal vaardigheden. 

Risico’s en problemen:

Ze lopen een groot risico op gebied van: gedragsproblemen, psychiatrische problemen, alcohol of drugs gebruik, delinquentie, veel spijbelen of van school af gaan, traumatisering en niet weten hoe ze zich moeten hechten aan iemand/ hier problemen mee ondervinden. 

Doordat ze een achterstand hebben in de sociale en probleemoplossende vaardigheden lopen ze er vaak tegen aan dat ze zich moeilijker redden in sociale situaties en zich geen raad weten als er een probleem voor doet. Ze maken vaak impulsief eerder de keus voor een agressieve reactie als een assertieve reactie dit zorgt ervoor dat ze negatieve reacties terug krijgen van hun sociale contacten wat weer resulteert in dat ze denken het niet te kunnen en in hun zelfvertrouwen worden ingeperkt. Ook zorgt het voor frustraties wat weer zorgt dat ze de volgende keer in hun gedrag met sociale contacten weer negatief zijn en dit veroorzaak dan weer nieuwe problemen.

Doordat ze ook een beperking hebben in hun emotionele vermogen komt dit vaak voor in sociale contacten dat ze reacties geven of zich anders gedragen wat ervoor zorgt dat mensen hun niet begrijpen en dit kan dan weer problemen veroorzaken.

Vaak komt het voor doordat mensen niet aan de buitenkant bij hun kunnen zien dat ze een beperking hebben dat ze overvraagt worden dit komt onder andere doordat ze een beperking/ achterstand hebben in hun cognitieve vermogen.

Ze zijn vaak erg beïnvloedbaar en impulsief, dit zorgt ervoor dat mensen die kwade intenties hebben gebruik van hun maken en er voor zorgen dat de lvber delinquente zaken gaat doen of dingen gaat doen die een negatief effect op hun of hun omgeving hebben, hierdoor ontstaan dan bijvoorbeeld problemen binnen het gezin wat dan voor hun weer moeilijk is omdat ze problemen hebben met problemen oplossen, hierdoor komen ze als er geen begeleiding bij is dus in een vicieuze cirkel waardoor de problemen alleen maar erger worden. Daarom is het zo belangrijk dat LVBers de juiste ondersteuning krijgen.

Ze hebben moeite met het onthouden en verwerken van informatie. Ze hebben een achterstand in het werkgeheugen, ze hebben een zwak verbaal kortetermijngeheugen en een laag denktempo. Dit zorgt voor cognitieve problemen zoals: plannen, focussen, probleemoplossend vermogen, besluiten nemen, impulscontrole en zelfregulering. Omdat dit niet te zien is aan de buitenkant worden ze vaak overvraagt wat weer zorgt voor stress en faalervaringen wat leid tot een deuk in het zelfvertrouwen wat weer kan leiden tot dat ze stoppen met school.

Ook blijft het taalbegrip en taalgebruik door de beperking in het werkgeheugen achter. Hierdoor begrijpen ze vaak niet wat er gezegt word, begrijpen ze moeilijke brieven niet en hebben ze moeite met lezen ook hebben ze moeite met hun emoties verwoorden en deze ook beheersen en uiten ze deze dus op een primaire manier.

Ze hebben ook moeite met het terughalen van situaties die eerder zijn voorgekomen, deze te analyseren en hierop te reflecteren. Hierdoor komt het vaak voor dat ze zich richten op wat er letterlijk gezegd is en de negatieve informatie die eruit kwam.

Ze kunnen de risico’s van gebruik van alcohol of drugs minder goed inschatten en zijn minder goed in staat nee te zeggen, dit kan dus leiden tot grote gevolgen zoals: delinquentie, agressie of misbruik.

Bij kinderen met een verstandelijke beperking is er vaak sprake van een minder veilige/ minder gemakkelijke hechting  dit kan leiden dat ze later: gedesorganiseerd gehechtheid hebben wat weer kan resulteren in psychiatrische problematiek.

Als de kinderen geen juiste opvoeding hebben gehad of problemen hadden bij het opgroeien kan dit resulteren in later: crimineel gedrag, overmatig drugs/ alcohol gebruik, financiële problemen of vereenzamen.

Het komt vaak voor dat LVBers minder deelnemen aan activiteiten in hun vrije tijd, ze hebben minder vrienden, minder hobby’s en dit zorgt er weer voor dat in combinatie met andere risico’s/ problemen dat ze in hun vrije tijd foute keuzes maken zoals omgaan met foute vrienden en drugs/ alcoholgebruik. 

Ontwikkelingsgebieden

Cognitief: (morele en psychosociale ontwikkeling): mensen onder deze doelgroep hebben een laag IQ, de IQ-score zit tussen de 70 en 85. Ze zijn dus verstandelijk beperkt en hebben meestal speciaal onderwijs, althans de behoefte aan speciaal onderwijs. De volwassenen lopen tegen concentratieproblemen aan. Er is sprake van agressie of frustratie als ze iets niet begrijpen. Het is voor de mensen met een LVB lastig om mee te doen in de samenleving en ze hebben moeite met het (abstract) denken, het probleem oplossend vermogen en met leren. Ze hebben ook moeite met het begrijpen van taal en met verschillende sociale en praktische vaardigheden. Ze kunnen last hebben van faalervaringen, frustratie en een negatief zelfbeeld. Deze negatieve gevoelens worden geuit met een opstandig gedrag en andere emotionele en gedragsproblemen. 

De lichamelijke ontwikkeling is hetzelfde als andere doelgroepen zonder lichamelijke beperking.

Sociaal-affectief (psychosociale- morele ontwikkeling): Verbaal kunnen zij goed presenteren, en aan hun lichaam wordt er niet gelijk gedacht aan een licht verstandelijke beperking. Mensen met een LVB wordt daardoor soms te hoog ingeschat en overvraagd, waardoor zij gedragsproblemen ontwikkelen. Het lijkt alsof ze niet gemotiveerd zijn en geen hulp willen, terwijl er juist onbegrip en onkunde speelt. Mensen met een LVB zijn emotioneel kwetsbaar, hebben vaak een laag zelfbeeld en er kan psychische problematiek ontstaan.

Uitdagingen voor hun zijn dus: 

Het begrijpen van andere mensen maar in het algemeen ook het begrijpen van de taal.

Het assertief reageren in een situatie niet agressief en weten hoe dit te moeten doen.

Als in een situatie zich een probleem voor doet hoe dit te moeten oplossen.

Door een opvoeding van ouders met een verstandelijke beperking of opvoeding in een multi probleem gezin lopen ze vaak tegen heel veel problemen aan hoe ze dit kunnen veranderen. 

Geen impulsieve beslissingen nemen maar eerst erover nadenken/ het erover hebben met mensen die vertrouwd zijn zoals familie of begeleiders.

Nee durven zeggen tegen alcohol of drugs gebruik

Goed kunnen plannen en zorgen voor een duidelijk overzicht in de agenda

 Zich focussen op school of op het werk

Als er negatieve situaties zijn geweest niet alleen focussen op het negatieve maar naar het hele plaatje kijken.

Als ze een negatieve reactie hebben gehad op hun gedrag in sociale contacten dan zich niet laten aantasten in hun zelfvertrouwen maar dit zien als een goed leermoment. 

Stempel maatschappelijke invloeden

 Volwassen met LVB zonder kinderen hebben vaak te maken met overschatting op het werk, waardoor ze snel ongemotiveerd raken om verder te werken. Dat levert uiteindelijk ook frustraties op. Zij kunnen minder snel/goed met de eisen van de maatschappij omgaan (digitalisering), ter gevolg dat ze vaak in aanraking komen met justitie. Vanaf 2018 werd er overal in Nederland gekeken naar een goed werkende aanpak. Gemeenten kunnen subsidieaanvraag indienen voor kleinschalige, praktijkgerichte projecten. Ze duren maximaal een half jaar en zijn gericht op de ontwikkeling van lokale aanpakken en maatwerk om sociale zorg en justitiële domein te verbeteren. Vervolgens moeten de juiste partners, waaronder: de gemeenten, zorginstellingen onderwijsorganisaties meer communiceren en samen te werken aan oplossingen voor overzichtelijke begrip met mensen met LVB. We willen voorkomen dat deze kwetsbare mensen in de problemen komen door onder of overschatting in de maatschappij. Mochten ze in de problemen komen, zullen wij meer in staat moeten zijn om ze er snel uit te helpen.

 Behoeftes/ wensen:

Ze hebben behoefte aan structuur, aan duidelijkheid, aan geaccepteerd en gezien worden, gehoord worden.

Hun wens is om niet gezien te worden als iemand met een beperking/ handicap maar behandeld te worden als een normaal mens.

Hun wens is ook om een eigen leven te kunnen leiden met een eigen huis, eigen gezin en huisdieren, eigen baan en hun eigen keuzes kunnen maken. 

Relevante ontwikkelingen en trends

Cliënten met LVB en/of psychische stoornissen krijgen vaak hulp vanuit verschillende zorgsectoren zoals huisartsenzorg, zorg van instellingen voor ggz, verslavingszorg, psychiatrisch zorg, zorg van instellingen voor mensen met LVB, gemeentelijke voorzieningen en maatschappelijke ondersteuning (ook beschermd/begeleid wonen).

 Curatieve zorg

Curatieve zorg = diagnostiek en behandeling van psychische stoornissen gericht op genezing en herstel. Deze zorg is in Nederland geregeld via de Zorgverzekeringswet (ZVW). De wet is ontstaan op 16 juni 2005.

Voor Cliënten met LVB en een hoge mate van complicaties is advies nodig van de gezondheidsraad (2014). In de gespecialiseerde centra bieden ze interdisciplinaire zorg voor mensen met LVB.

Interdisciplinair = wetenschappelijk term voor 'tussen de disciplines'

Wat geregeld is binnen de ZVW:

-          Iemand met psychische klachten en/ of gedragsproblemen kan hij/zij terecht bij de huisarts.

-          Het verwijzen naar een instelling voor zorg aan mensen met LVB. De behandelingen en ondersteuning wordt daarbinnen dan ook opgepakt.

-          Cliënten met geen hoge complexiteit, wordt verwezen en behandeld binnen basis GGZ.

-          Mensen met LVB met een hoge complexiteit worden door de huisarts verwezen naar behandelaars binnen de gespecialiseerde ggz, waar mogelijk een specialistisch praktijk voor interdisciplinaire diagnostiek en behandeling. Ook hier geldt samenwerking binnen de instanties.

Gehandicaptenzorg in kerngetallen

-          170 zorgaanbieders

-          Ongeveer 200.000 mensen hebben een beperking en ongeveer 74000 mensen zijn licht verstandelijk beperkt.

-          15940 mensen wonen in een wlz-instelling

Volgens de vgn.

Wanneer genezing van de psychische stoornis niet (meer) mogelijk is, kunnen ze in het kader van de WLZ toch een behandelcomponent krijgen. Zij ontvangen dan CSLM-zorg.

WLZ= wet langdurige zorg

CSLM-zorg staat voor continue, systematische, langdurige multidisciplinaire zorg. Hiervoor is er specifieke deskundigheid nodig, bijvoorbeeld een gedragswetenschapper of een paramedicus. Het behandeldoel is het voorkomen van gevolgen/complicaties van de aandoening of het ontstaan van een gerelateerde stoornis

WMO

Begeleiding en ondersteuning van zelfstandig wonende patiënten met LVB vindt in principe plaats vanuit het wijkteam en maatwerkvoorziening. De hoeveelheid ondersteuning is per maand en cliënt verschillend. Criteria voor begeleiden en ondersteuning verschillen per gemeente. 

De afspraken tussen de aanbieders van ggz en zorg voor mensen met een licht verstandelijke beperking zijn belangrijk en dienen te worden opgenomen in het zorgplan. Dit is nodig voor zorg met financiering van uit verschillende zorgwetten. Voor een optimale samenwerking gelden de volgende aandachtspunten:

Vanaf het begin is het belangrijk dat verschillende hulpverleners betrokken zijn bij de behandeling en dat ieders taken en verantwoordelijkheden duidelijk zijn.

Helder zijn van behandeldoelen.

Regelgeving en procedures kunnen verschillen per gemeente, maar ook per zorginstelling en soms per zorgverlener. Het is belangrijk deze verschillen in regels te kennen en samen te kijken naar manieren om ze toe te passen in het werkveld.

Binnen de verschillende zorgsectoren is er sinds begin 2017 een nieuw manier van samenwerking toegepast, tussen zorg voor mensen met een licht verstandelijk beperking en de verslavingszorg. Ook kwam in 2017 een training beschikbaar gericht op het verbeteren van de samenwerking tussen medewerkers uit de ggz en begeleiders van mensen met een LVB.

Wat in het werkveld?

Leefwereld:

Door hun lagere IQ en moeite met sociale contacten en mensen begrijpen lopen ze er vaak tegen aan dat ze conflicten krijgen met andere mensen omdat zij die mensen niet begrijpen of de mensen hun niet begrijpen, dit is heel frustrerend omdat ze niet snappen hoe dit nou komt. De wereld is voor hun een grote verwarrende en chaotische brei waar ze weinig van snappen. Hierdoor kunnen ze soms ook in paniek raken of zich juist af gaan sluiten van de buitenwereld.

Als je mensen met een verstandelijke beperking begeleid is het heel belangrijk dat je hier erg in hebt, leef je in in hun leefwereld en hun manier van denken en pas je taalgebruik ook op hun niveau af.

Doorverwijzen:

Ze kunnen onder andere doorverwezen worden naar: een psycholoog of een orthopedagoog.

Een orthopedagoog bied behandeling aan mensen met ontwikkelingsproblematiek.

Passende activiteiten en acties voor doelgroep 

Er zijn heel veel activiteiten en acties voor deze doelgroep, Hiervan kies ik er 2 uit.

1.      Collage op thema

Benodigdheden: Groot vel, stiften, plaatjes, stickers, tekeningen etc. van het thema, lijm.

Speluitleg: De begeleider kiest een thema uit en verteld de cliënten dat ze om de beurt een plaatje mogen plakken gebaseerd op de gekozen thema. Om de activiteit leuker te maken voor ze, geef je ze als opdracht dat ze het gekozen plaatje na moeten doen. Dan heb ik het over een beweging of bepaald geluid.

Doelstelling: cliënten ontwikkelen hun sociaal-affectief door op elkaars beurt te wachten en naar elkaar te luisteren.

Doelgroep: volwassen of kinderen met LVB

2.      Memory in duo

Benodigdheden: memory-kaarten

Speluitleg: cliënten vormen teams in duo’s en gaan memory tegen elkaar spelen. Wie de meeste kaarten, met hetzelfde plaatje, vindt, wint het spel. Het spel motiveert de spelers om samen te werken in een gezonde competitie.

 Doelstelling: het ontwikkelen van cognitief en sociaal-affectieve vaardigheden.

 Doelgroep: volwassenen met LVB

Hand out tips voor sociaal werkers:

Tips voor sociaal werkers: 

Let op je taalgebruik, niet te moeilijke taal dit begrijpen ze vaak niet. Let er ook op dat je altijd navraagt of ze je begrepen hebben.

Als de cliënt frustraties ervaart in het contact met anderen omdat zij de andere mensen niet begrijpen of de andere mensen hun niet probeer hun hierbij dan te ondersteunen, probeer ze te laten in zien dat hun hoofd nou eenmaal net iets anders werkt en dat ze daarom tegen problemen aanlopen maar dat dit verder niet erg is want dat ze daarvoor ondersteuning krijgen.

LVBers hebben vaak last van een verlaagt zelfvertrouwen doordat ze meerdere malen negatieve ervaringen hebben meegemaakt probeer hun zelfvertrouwen te verbeteren.

Vaak hebben ze een klein sociaal netwerk omdat ze sociale contacten en deze ook onderhouden lastig vinden, dit is een punt van aandacht om op te letten maar zeker ook proberen aan te werken en hun sociale netwerk te vergroten.

Vaak hebben ze problemen met hun post begrijpen, of letten op hoeveel geld uit geven bij het boodschappen doen, of mee gaan naar doktersafspraken omdat ze de dokters niet begrijpen.

Dit zijn gebieden waar je ze praktisch gezien bij kan ondersteunen. Maar vooral hebben ze behoefte aan een gesprekje, dat ze even hun ei kwijt kunnen en kunnen vertellen over hun dag of problemen waar ze tegen aan zijn gelopen. 

Doorverwijzen:

Je kan de cliënten door verwijzen naar een orthopeed of een psycholoog.

Interview deskundige: 

https://youtu.be/AndUqrLVuvA

Bronnenlijst:

https://www.kenniscentrumlvb.nl/wat-is-lvb/https://wij-leren.nl/ontwikkelingsgebieden.php

https://www.werkenbijamerpoort.nl/doelgroepen/lvb.htmlhttps://www.nji.nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Praktijk-Instrumentenhttp://kennisbundel.vilans.nl/licht-verstandelijke-beperking-doelgroep.html 

https://tovertafel.nl/spellen/verstandelijke-beperking/ 

https://www.kennispleingehandicaptensector.nl/verstandelijke-beperking/activiteitenboek-voor-verstandelijke-beperking https://www.nji.nl/nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Probleemschets/Oorzaken-en-risicofactoren https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthopedagogiek Interview deskundige

[staopvoorhetgezin]

SGP wil ‘pro-family-netwerk’ voor het traditionele gezin

Foto iStock SGP Volgens de partij komt het traditionele gezin (man, vrouw en kinderen) „steeds meer klem te zitten” – ook door kabinetsbeleid. Het moet maar eens afgelopen zijn met de aanvallen op het klassieke gezin. Dat vindt de SGP, die werkt aan de oprichting van „een pro-family-netwerk” om de positie van het traditionele gezin (man, vrouw en kinderen) te versterken. Maandag kwamen op initiatief van de SGP vijftien christelijke organisaties bij elkaar in Veenendaal om te praten over meer samenwerking op dit gebied. Tot de deelnemers behoren protestantse én katholieke clubs als Hart voor het gezin en Verenigd Katholiek Gezin. Het natuurlijke gezin „komt steeds meer klem te zitten”, zegt Jan Schippers, directeur van het wetenschappelijk instituut van de SGP dat de bijeenkomst organiseerde. Er is volgens hem in het maatschappelijke debat „disproportioneel veel aandacht” voor alternatieve gezinsvormen als het meerouderschap en gezinnen met twee ouders van hetzelfde geslacht. Schippers vraagt zich af „of je de uitzonderingen tot regel moet verheffen” en wijst erop dat de overgrote meerderheid van de Nederlandse gezinnen bestaat uit de traditionele man, vrouw en kinderen.

Lobby voor gezin

Met de bijeenkomst van maandag heeft de SGP geprobeerd „een boompje te planten”, zegt Schippers. Hij hoopt dat de betrokken organisaties, die nu los van elkaar werken, via het netwerk makkelijker informatie met elkaar gaan uitwisselen om het publieke debat te beïnvloeden. Zo hoopt de SGP dat er straks een krachtiger lobby voor het gezin klinkt in politiek Den Haag. Hoe het netwerk precies te werk zal gaan wordt op een later moment besproken. De rol van de SGP is enkel ondersteunend, verzekert Schippers. Het is nu aan de organisaties zelf om het netwerk verder vorm te geven. Het moet uitdrukkelijk geen traditionele lobbyclub worden, maar eerder een maatschappelijke beweging. Is het opstarten van het netwerk ook een reactie op het kabinetsbeleid? Het Nederlands Dagblad kopte vrijdag boven een bericht over de bijeenkomst dat de SGP „op ramkoers” ligt met het kabinet over het gezinsbeleid. Schippers zegt dat het netwerk „niet specifiek” tegen dit kabinet is gericht. „Dit is geen probleem van alleen het laatste jaar.”

Griezelig stuk

Toch klinkt vanuit de SGP de laatste tijd vaker kritiek op het gezins- en genderbeleid van het kabinet. SGP-Kamerlid Roelof Bisschop noemde de Emancipatienota van minister Ingrid van Engelshoven (D66) donderdag in de Tweede Kamer „op onderdelen een griezelig stuk”. Hij hekelde de ambitie van de minister om de representatie van vrouwen en de lhbti-gemeenschap in de media te gaan monitoren. Bisschop zei bevreesd te zijn voor een samenleving „waarin woorden als man, vrouw en gezin in de ban zijn gedaan”. Hij vroeg zich ook af of de nota van Van Engelshoven namens alle partijen uit het kabinet was geschreven, een plagerige vingerwijzing naar de ChristenUnie. De ChristenUnie was maandag bij de pro-family-bijeenkomst in Veenendaal aanwezig. „Niks bijzonders”, zegt Kamerlid Joël Voordewind, „wij nodigen de SGP ook wel eens uit voor onze bijeenkomsten.” Volgens Voordewind vraagt zijn partij ook al jaren aandacht voor gezinnen, vooral als het gaat om opvoedingsondersteuning voor kwetsbare gezinnen. Hij ziet het netwerk niet als kritiek op het kabinetsbeleid. „Uitgangspunt bij ons is ook het verbond tussen man en vrouw, maar wij zien ook de realiteit van vandaag. De ChristenUnie heeft een positieve insteek, het belang van het kind staat daarbij voorop.” Bron: NRC Read the full article

[nature-played-a-trick-on-me]

preken voor eigen parochie maar het is zoooo fucking bizar!! Decentralisatie van jeugdzorg heeft voor allerlei ellende gezorgd, gespecialiseerde ggz loopt vast. grote groepen jongeren lopen vast in hun leven. suicide is doodsoorzaak nummer 1 voor jongvolwassenen onder de 30. dit kan toch echt niet door de beugel?! als meneertje rutte een participatiesamenleving wil, moet er zorg worden geboden, zoveel als nodig om kwetsbare kinderen en mensen op te vangen en te behandelen zodat zij daadwerkelijk kunnen participeren in de samenleving

wat zou ik graag een voltijdopleiding kunnen volgen en daarna kunnen werken en me nuttig kunnen maken en mijn capaciteiten inzetten. ik wil zo graag participeren in deze samenleving. maar daarvoor heb ik therapie nodig, therapie die beschikbaar is binnen redelijke termijn en die wordt uitgevoerd door kundige behandelaren. die is er niet, ik mag nog wachten tot minstens februari. maar ik wacht al veel langer. ik heb al eerder therapie gehad, daar ben ik met ontslag gestuurd omdat ik in crisis kwam. maar die crisis komt door mijn problemen, precies die problemen waarvoor ik therapie nodig heb.

ik kan niet participeren in de samenleving omdat alle voorzieningen die mij als kind zouden moeten helpen, mij keihard hebben laten vallen. en nu is er vrijwel geen therapie voor mij. en ondertussen verandert er niks

[jurjenkvanderhoek]

DE ZOMER VAN JEANNE OP LANDGOED ORANJEWOUD

Dit is de Zomer van Jeanne. Maanden waarin er rondom in Nederland bijzondere aandacht is voor de nalatenschap van de kunstenaar Jeanne Bieruma Oosting. Niet omdat het een eeuw geleden is dat zij in Leeuwarden het levenslicht zag, want dat was 5 februari op de dag af 124 jaar. Ook niet omdat haar sterfdag een rond getal maakt dit jaar, dan is het twee jaar wachten voor de 30. Het is omdat het werk van deze vrijgevochten dame van gegoede komaf opnieuw volop in de belangstelling staat. Dit komt vooral omdat schrijfster Jolande Withuis na gedegen onderzoek van leven en werken een biografie over Bieruma Oosting schreef: Geen tijd verliezen. Deze uitgave heb ik eerder op dit weblog besproken. Dit boek is grond voor een serie tentoonstellingen in diverse musea. Natuurlijk gooide corona ook hierbij roet in het eten, want Jeanne’s zomer stond al eerder gepland. Het grafische werk, en de enkele schilderijen, die Museum Belvédère uit haar oeuvre toont hebben daarbij mijn speciale aandacht. Vooral om reden dat ik meermalen als collectiebeheerder betrokken ben geweest bij het onderzoek van Withuis voor haar boek.

Voor mij staat op het beeldscherm een digitale uitgave van het boek "Stoeien met de muzen", fysiek een speciale uitgave van Museum Belvédère bij de tentoonstelling die ik naar aanleiding daarvan tevens mocht bezoeken. De biografie door Jolande Withuis geschreven gaf mij al een goed beeld van de kunstenaar. Deze catalogus waarvan de teksten komen van Susan van den Berg en Jolande Withuis vult hierbij de leemten op, doordat dieper wordt ingegaan op vooral de lithografie van Bieruma Oosting. Belvédère bezit een groot aantal drukken in mappen, waarvan diverse exemplaren los en ingelijst in de kabinettentoonstelling op stemmige blauwe wanden worden getoond. Het museum kan uit de collectie zo een welhaast compleet beeld geven van Jeanne als graficus.

Voor dit project, om van zomer 2022 een Jeanne-jaar te kunnen maken, trokken Jolande Withuis en Susan van den Berg voor het deel van Heerenveen samen op. Withuis door onderzoek voor de biografie en Van den Berg bij de research van een artikel. Het is een gedegen bestudering van de kunstenaar en haar werk. Haar handel en wandel, het opgroeien in en zich afzetten tegen het patriarchische gezin en het volgen van haar passie tegen alle weerstand in is gedetailleerd omschreven. Het werpt een fascinerende blik op de mens achter de kunst. Om haar soms mysterieuze en minder makkelijk toegankelijke werk beter te begrijpen is het goed te weten wie zij was en hoe zij zo geworden is. Dat aspect belicht Withuis in haar biografie. In de catalogus van Belvédère doet Van den Berg dat nog eens dunnetjes over en wordt er meerdere malen verwezen naar het standaardwerk “Geen tijd verliezen”.

Jeanne Bieruma Oosting, in eigen signering van haar werk kortweg Oosting of JBO, is in haar tijd door critici een rebelse kunstenaar genoemd. Een dame die zich afzette tegen de omgeving van haar opvoeding en haar dubbele achternaam, desondanks er toch ook afhankelijk van bleef door de financiële steun maar belerende invloed van haar vader. Desalniettemin wist ze zich onder dat juk vandaan te leven. Deed veel tegen de wil van vader en groeide daarom misschien wel sterker in haar manier van uiten.

Minder interessant is haar schilderwerk, meer van zichzelf laat ze zien in haar grafische kunnen. Museum Belvédère toont met de van Jeanne Oosting minder bekende grafiek een kwetsbare kant van deze kunstenaar. De duistere thema’s en macabere voorstellingen wisselen af met vrijzinnige naakten naast de meer vrolijk ogende schilderijen van landschappen, tuingezichten, bloem- en dierportretten. Uit haar raam kijkende overzag ze de omgeving of trok er op uit in het open veld om plein air te verven. Ze houdt van de natuur en heeft deze in alle toonaarden opgezet.

Natuurlijk laat Museum Belvédère ook werken zien die refereren aan haar Friese jeugd. Meermalen bezocht ze als kind en jonge vrouw de landhuizen in bezit van haar familie, onder meer Oranjestein in Oranjewoud en Lauswolt in Beetsterzwaag. Met name de natuur in de weelderige parken van de landgoederen hadden haar bijzondere aandacht. Met een scherp oog voor de gewone mens die het land bewerkte of in het huis bediende kwam ze los van haar gebonden achtergrond. Later in Parijs zocht ze ook die periferie van het leven op en tekende prostituees. Want Jeanne beelde bij voorkeur de mens af in ongedwongen situaties. Achter de schermen en tussen de schuifdeuren. De vrouwen in het bordeel denken ongezien te zijn, maar Oosting schetste ze in een pose waarin ze zichzelf bloot geven – letterlijk en figuurlijk. De mens in het werk van Oosting is krachtig, ook al laten ze hun kwetsbare kant zien, zoals de kunstenaar zelf zich in het leven tegen elke bierkaai in sterk heeft gemaakt haar passie te verwezenlijken.

Het museum in Oranjewoud legt in de tentoonstelling de nadruk op de baanbrekende grafiek uit haar Parijse periode. Voor ons hier en nu zijn het na de seksuele revolutie in de jaren 60 van de vorige eeuw meest gedateerde platen, maar in haar tijd waren de morbide, mysterieuze en melancholieke tekeningen ongepast. Zeker voor een vrouwelijke kunstenaar. Het was voor haar een levensbehoefte om alles van zichzelf te laten zien. Haar hele leven stond in het teken van de kunst. Een vaste liefdesrelatie ging ze niet aan, omdat je zoals ze zelf zei niet twee heren kunt dienen.

In “Stoeien met de muzen” lijkt de biografie uit “Geen tijd verliezen” zich te herhalen. Er worden een groet aantal herhalingen en dubbelingen gelezen. Maar het feit dat grondig wordt ingegaan op het grafische kunnen maakt de catalogus de moeite waard. En vooral wanneer Jeanne zelf aan het woord wordt gelaten om de grafische technieken uit te leggen. Uit het tijdschrift Phoenix is integraal een artikel van haar hand overgenomen, dat in de taal van die tijd is gelaten. Daaruit blijkt dat Oosting in de kunst van vele markten thuis was, uitstekend wist te beelden maar ook een goede hand van onderwijzend schrijven had. Een ander hoofdstuk belicht het fenomeen ex libris, een vorm van toegepaste kunst waarin Jeanne Oosting uitstekend kon werken.

Samen met de tentoonstellingen op een zestal plekken elders door het land geeft de Zomer van Jeanne een compleet overzicht van haar oeuvre als kunstenaar. De plekken zijn plaatsen die verbonden zijn met Jeanne Bieruma Oosting, doordat ze er verbleef bij familie, heeft gewoond of er anderszins haar tijd heeft doorgebracht. Bij die Zomer van Jeanne tentoonstellingen is een handig zakboekje verschenen, dat als een soort van reisgids kan dienen voor en langs de route waarop het werk van de kunstenaar te zien is. Een website gaat dan ook nog eens extra in op deze manifestatie. Het is een afgerond project dat gedragen wordt en uitgaat van de biografie “Geen tijd verliezen” van Jolande Withuis. De biografe is initiatiefnemer van de zomer naar aanleiding van haar boek. De hernieuwde bijzondere aandacht verdient deze door het vak bezeten kunstenaar, die de kunst als ademtocht had. De werkelijkheid lief had, maar de droom beminde.

Stoeien met de muzen. Catalogus en tentoonstelling werken Jeanne Bieruma Oosting. Uitgave Museum Belvédère, 2022.