#kou gevat

[dutchjan]

January 03, 2023

[pizza-ra-bizza]

Bero verskyn het, LEARWAL

En kyk, sodra die ou Bero verskyn het, or learwal hulle het almal opgestaan, vas in Hom met hulle oë; kwyt Soos wanneer in die stywe winter die boer se beeste hulle lê, gebonde, voor hul geboortetoneel; Kuikenmoord

op die grond gaan lê kou hulle die KWelling-maaltyd arm, terwyl die water ritsel; as met 'n bondel geurige hooi die juk kom, hulle styg op, al is dit stadig.

verstand, ook nie die oë dwaas uit die bondel nie: so het die ou manne opgestaan, maar niemand nie En hy het die velle op sy skouers gegooi bokke, was die harde skoene aan haar voete vasgemaak

bees skoene; en op die kop die wolf hy het sy slagtande in die skaduwee laat wit word. En stadig het hy uit die talamus gekom, nie dalk nie hoor die effense kraak sy vrou;

maar sy het 'n hoë, goddelike slaap gehou, baie soet, soos die dood. En die roer het losgemaak van die vuurherd gerook, en 'n dubbelstok gevat.

En hier kry almal hul harte gekleur van die blou kleur van die afstand; en daar het hulle die skaduwee van die Siklope gesien en hulle het die lied van die towenaar gehoor:

een het na die berg gefluit soveel skape as wat daar golwe is; die ander geweef sing die onsterflike

Onder die kweperlat 'n pak Kwyt Bero

Rausule RB De Beer

[wolf-bane]

Diep water… jy is om my.

Jy kou spoeg my heel, jy verdrink my in jou empatie… hande om my sy.

Swaar hande, diep woorde, jy houvas my styf.

Wakker skrik woorde.. drukkend al om my lyf.

Tweemal gevat, draai om my heen. My hart skree nou.. ek hou nou vas, styf teen geen.

[herkansingen2020]

Confrontatie

Het begrip confrontatie vanuit mijn eigen werk. Ik zit nu op zolder, terwijl ik zie dat buiten de zon schijnt en het is vroeg, waarop ik antwoord dat ik Felix niet onnodig wil storen. Tegelijk is het naar mijn mening laat genoeg om op te staan, ware het niet dat ik ook nog meer geconcentreerd kan werken wanneer ik buiten ben.

Daar kan ik mezelf de vraag stellen wat confrontatie voor rol heeft gespeeld in mijn werk en dan kan ik daar een stuk tekst over schrijven, dat lang genoeg is om er stukken uit te selecteren om die op Tumblr te plaatsen.

Confrontatie                 Voor mijn werk en werkwijze, oftewel mijn atelier, heeft een confrontatie vooral te maken met het innerlijke, dat voor mij onzichtbaar was. In het zichtbaar maken van het onzichtbare vind er een botsing plaats tussen het innerlijke en de buitenwereld. Daarom vond ik deze gedachte over kunst interessant:

Croce-Crollingwoodtheorie: “Ook Crollingwood benadrukt dat het scheppen van kunst in de geest van de kunstenaar plaatsvindt en dat er niet eerst de verbeelding en vervolgens de expressie is. Vandaar dat Crollingwood kunst als ‘verbeeldende expressie’ omschrijft. In het leven van elke dag drukken wij voortdurend emoties uit, maar soms is de alledaagse expressie fundamenteel verschillend van de ‘verbeeldende expressie’ zoals die in de kunst wordt belichaamd. Bij de gewaarwordingen en waarnemingen wie we dag in dag uit ervaren drukken we emoties vaak op een onbewuste manier uit. Als we beschaamd zijn, worden we rood in ons gezicht. Soms worden we wit van woede of breekt het angstzweet ons uit. In al deze gevallen gaan emoties gepaard met lichamelijke symptomen die onbewust en onwillekeurig zijn; ze ontsnappen aan elke bewuste controle. Dit noemt Crollingwood ‘psychische expressie’. Eigenlijk zijn we ons wel bewust dat we een emotie ondergaan, maar we zijn niet in staat deze emotie bewust uit te drukken. We worden als het ware door de emotie overstelpt en we voelen ons hulpeloos. Zodra we deze emotie bewust tot uitdrukking brengen, doen we aan zelfexpressie. Dankzij de taal kunnen we erover spreken en ervaren we een zekere verlichting of bevrijding. We doen hier een beroep op de verbeeldingskracht van onze toehoorders, zodat ze ertoe komen zich in onze gevoelstoestand in te leven, zich ermee te vereenzelvigen. Ook de kunstenaar die een vers schrijft, een muziekstuk componeert of een schilderij maakt, geeft een ‘verbeeldende expressie’ aan zijn emotie en nodigt ons uit om via onze verbeelding deze emotie te ervaren.” A.a. van den Braembussche, Denken over kunst

Wat heeft deze theorie te maken met het begrip confrontatie in de context van mijn werk? Nou, de volgende drie begrippen zijn eigenlijk heel beschrijvend voor wat ik heb gedaan dit hele schooljaar, ook al heb ik dit zelf niet altijd gedocumenteerd in mijn onderzoek: ‘Verbeeldende expressie’, ‘psychische expressie’ en ‘confrontatie’. De twee vormen van expressie zijn 2 manieren om uitdrukking te geven aan intuïtie. Beide manieren hebben een chronologische opeenvolging van intuïtie als eerste en vervolgens een vorm van expressie.

In een onderzoeksgroep in semester 3 heb ik dit besproken en vertelde ik dat ik persoonlijke expressie als aanleiding voor kunst zag en dat ik mijn eigen gevoelens en gedachten wilde uitdrukken. Dit ging ik doen in performance en in beeld. Dus verbeeldende en psychische expressie liepen hier door elkaar. Wat eigenlijk psychische expressie was, namelijk het uitdrukken van sociaal gedrag en emotie, ging ik als inspiratie voor mijn kunst gebruiken.

Volgens mezelf in een atelier interview in semester 3:

“Ik Probeer emoties en gedachten te uiten waarbij ik merk dat ik ze gewoonlijker voor mezelf houdt. Dit heeft me mijn hele jeugd een erg ingetogen en wat onzekere persoon gemaakt. Ik denk dat het aan mijn omgeving lag en hoe ik daarmee omging en niemand die me een goede kant op kon duwen.

Ik laat controle los door uit te drukken wat ik denk en voel en daarmee waar ik zelf in geloof. Ik merk dat ik dit erg moeilijk vind. Het is zelfexpressie. volgens normen en waarden waar ik in geloof. Soms is het heel extreem. soms heel subtiel. De kunst die ik maak is de directe uitkomst van dat.”

Op meerdere manieren heb ik uiting gegeven aan mijn intuïtie, soms op een heel directe manier. Wat zich vormt in de geest van de kunstenaar, wat zich verzamelt uit het geheugen, kronkelend zich een weg baant naar het bewustzijn en uiteindelijk spontaan als idee wordt gevat, kan dan geventileerd worden.

De confrontatie is ook een blootstelling. Van een emotie aan de buitenwereld, en omgekeerd, van toeschouwers aan een kunstwerk.

Zie het idee als een kind dat geboren wordt. Hulpeloos, onbeschermd, uit het lichaam geduwd. Het felle licht en de kou en stevige handgreep die het dan vind,  doen het kind schreeuwen. De confrontatie zorgt voor veel psychische expressie, ook als het kind juist heel vrolijk of rustig is.

Deze confrontatie is het begin van elk leven en in het leven vinden steeds weer zulke confrontaties plaats. Ik denk daarom dat de confrontatie als artistiek begrip heel relevant is, en heel erg past binnen mijn onderzoek.

Ook in semester 4 ging ik confrontaties aan, maar op een andere manier. Het zelfportret is een confrontatie van mijzelf met het beeld van mezelf, met het beeld in de spiegel.

Samenvattend

De confrontatie is voor mij ofwel de gedachte of het gevoel die op een artistieke manier wordt blootgesteld aan een medium, of het is de toeschouwer die blootgesteld wordt aan iets dat hem beweegt, hem schokt of haar interesseert. In het maken en presenteren van kunst is er confrontatie, omdat de ideeen, de intuïties die uitgedrukt worden, soms een onaangenaam, persoonlijk, schokkend, agressief, of uitdagend karakter hebben.

Op die manier is de confrontatie vooral een theorie, die op bijna elk kunstwerk wel van toepassing is. Maar in mijn werk is de confrontatie bijzonder aanwezig geweest, omdat ik mezelf steeds heb blootgesteld aan mezelf. Ook de performances, het schrijven en de kleibeelden van semester 3 waren zelfportretten, omdat ik het doel had om mezelf af te beelden. Ik had nog niet de bedoeling mezelf ook te verbeelden. Deze vormen van artistieke expressie waren zelfexpressie. Het waren bewuste uitingen van mijn intuïtie.

Op een gegeven moment maakte ik een beeld, een schilderij, waarin ikzelf stond, en ik keek uit op een zee, en er was een struisvogel op de horizon en daarachter vuur, alsof de lucht vuur was. Vervolgens, toen ik dit schilderij gemaakt had, ging ik een nieuw schilderij maken waarin ikzelf bovenin stond met mijn gezicht frontaal naar voren. Achter mij was de zee. Onderin stond nu de struisvogel en daarachter het vuur. Ik had het schilderij bewust omgedraaid. Ik wilde vanuit het beeld dat ik had gemaakt naar een vervolg zoeken en vroeg me af wat het schilderij zou veranderen als ik de volgordes omdraaide. Er waren immers een soort personages en een soort verhaal, van herkenbare elementen. Het omdraaien van die elementen had ook echt effect op het schilderij en wat dit schilderij uitdrukte. De frontale zichtbaarheid van mijn gezicht zorgde dat ik meer aanwezig en energieker was, en ook dominant was ten opzichte van de struisvogel. Het was meer een confrontatie van mezelf met de toeschouwer.

Vanuit dit inzicht in mijn eigen werk ga ik op zoek naar bronnen. Met de bronnen onderzoek ik de betekenis van de confrontatie in een artistieke context. Het heeft te maken met het innerlijke van de kunstenaar, maar ook met activisme en de Avant-garde.

[godhascontrolovereverything]

Het is niet eenvoudig een oprecht persoon te zijn

                        Door Zixin, provincie Hubei

Nadat ik het eindtijd-werk van Almachtige God had aanvaard door het lezen van Gods woorden en het luisteren naar preken, begon ik te begrijpen hoe belangrijk het is om ernaar te streven een eerlijk mens te zijn in je geloof, en dat iemand alleen door een eerlijk mens te worden Gods redding kan verwerven. Daarom begon ik te oefenen om in het echte leven een eerlijk mens te zijn. Na verloop van tijd merkte ik dat ik er enigszins binnen kon gaan. Bijvoorbeeld: wanneer ik bad of met iemand sprak, was ik in staat om de waarheid vanuit het hart te spreken; ik was ook in staat het uitvoeren van mijn plicht serieus te nemen, en wanneer ik verdorvenheid onthulde, kon ik mezelf openstellen voor andere mensen. Om die reden dacht ik dat het tamelijk eenvoudig was om het eerlijk zijn te beoefenen, en helemaal niet zo moeilijk als het werd voorgesteld in Gods woorden: “Velen worden liever naar de hel verbannen dan eerlijk te spreken en te handelen” (‘Drie vermaningen’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Pas later was ik in staat om dankzij diverse ervaringen in te zien dat het werkelijk niet eenvoudig is voor ons, verdorven menselijke wezens, om eerlijke mensen te zijn. Gods woorden zijn werkelijk absoluut waar en totaal niet overtrokken.

Toen ik op een dag een document aan het samenstellen was, kwam ik erachter dat een zuster van de kerk beter dan ik was in het samenstellen van documenten. Toen dacht ik: “Ik moet de documenten die zij samenstelt, streng aanpakken, voor het geval de leiders zien dat zij beter is dan ik en zij haar promoveren, waardoor mijn eigen positie in gevaar komt.” Toen deze gedachte opkwam, voelde ik me beschuldigd door mijn geweten. Nadat ik dit had onderzocht en geanalyseerd, zag ik onder ogen dat het een uiting was van het vechten om roem en geld, en van jaloezie op werkelijk talent, dus bad ik tot God en verzaakte ik mezelf onmiddellijk. Bij een bijeenkomst was ik eigenlijk van plan mijn verdorvenheid openlijk uit te spreken, maar toen dacht ik: “Als ik mijn eigen slechte bedoelingen vertel, hoe zien de zuster met wie ik samenwerk en de zuster uit mijn gastgezin mij dan? Zouden ze dan zeggen dat mijn hart te boosaardig en mijn natuur te slecht is? Vergeet het maar, ik kan het beter niet zeggen. Het was maar een gedachte, en ik heb het trouwens ook niet gedaan.” En dus vermeldde ik alleen maar even achteloos dat ik heel zenuwachtig was dat ik misschien zou worden vervangen toen ik iemand anders heel goed documenten zag samenstellen – ik verborg mijn ware duistere kant. Daarna werd het gevoel van schuld in mijn hart steeds groter. Daarna zwoer ik tegenover God dat dit maar een keer zou gebeuren, en dat ik het de volgende keer beslist in praktijk zou brengen om een eerlijk persoon te zijn.

Toen ik een paar dagen later met de zuster met wie ik samenwerkte en de zuster van mijn gastgezin sprak, hoorde ik dat de zuster uit mijn gastgezin het had over hoe geweldig twee zusters waren die eerder bij haar in huis hadden gewoond (ik kende hen ook), maar ze zei nooit iets over hoe goed ik was. Ik voelde me heel ongelukkig. Om ervoor te zorgen dat zij mij hoog zou achten, somde ik vervolgens een voor een de zwakke punten van die twee zusters op om haar te tonen dat ze niet zo goed waren als ik. Nadat ik dat had gezegd, besefte ik dat het ongepast was wat ik had gezegd, en dat het mijn bedoeling was geweest om anderen omlaag te halen om mezelf te verheffen. Maar ik schaamde me te erg om open te zijn, dus zei ik tegen de zuster uit het gastgezin: “Toen ik je die twee zusters hoorde prijzen, had ik het gevoel dat je een stel idolen in je hart had, dus moest ik hun imago schaden, zodat je niet meer naar hen zou opkijken.” Zodra die woorden uit mijn mond waren gekomen, zei de zuster met wie ik samenwerkte: “Dat hangt ervan af of je er bijbedoelingen mee had. Als dat zo is, is dat heel boosaardig. Als dat niet zo is, kan er alleen van worden gezegd dat het onthullen van verdorvenheid is.” Toen ik haar dat hoorde zeggen, werd ik heel bang dat ze een slechte indruk van me zouden krijgen, dus probeerde ik mezelf haastig nader te verklaren: “Ik had geen enkele bijbedoelingen. Ik heb het alleen niet op de juiste manier gecommuniceerd.[…]” Na deze misleidende redenatie raakte ik heel erg over mijn toeren en ik voelde me in het bijzonder vanbinnen beschuldigd toen ik bad: “Je bent te sluw. Je praat wollig, bedenkt leugens, je verhult de waarheid, je verbergt altijd je kwade bedoelingen en arrogante ambities. Is dat geen misleiding van, God?” En toch was ik zo verhard dat ik nog geen berouw kreeg en God alleen smeekte me te vergeven.

De volgende dag kreeg ik ineens hoge koorts en deden al mijn gewrichten pijn. In eerste instantie dacht ik dat ik van de ene op de andere dag kou had gevat en dat ik beter zou worden als ik gewoon medicijnen nam. Maar wie had dat kunnen denken – die medicijnen hielpen niet, en twee dagen later kon ik niet eens meer uit bed komen. Erger nog, mijn tong zwol op en werd stijf, en mijn keel zwol ook pijnlijk op en deed zo’n pijn dat ik zelfs niet eens kon praten. Slikken was al moeilijk genoeg, laat staan eten. Geconfronteerd met deze plotselinge ziekte werd ik bang en bad ik keer op keer in mijn hart tot God. Op dat moment besefte ik dat deze ziekte niet toevallig was toegeslagen, dus ik trad voor God om te bespiegelen over alles wat ik in deze periode had gedaan en gezegd. Al bespiegelend zag ik in dat er diverse momenten waren geweest waarop ik ontwijkend had gesproken en mijn eigen verachtelijke motieven had verhuld. Ik had heel goed geweten dat ik niets anders dan leugens had gesproken en mijn zusters had misleid. Ik had het mezelf verweten en toch had ik niet de moed gehad om de waarheid te spreken. Ik besefte toen nog niet dat mijn doortraptheid al een tweede natuur was geworden en dat ik het al niet meer kon laten. In het belang van mijn eigen reputatie en aanzien, mijn ijdelheid en prestige, had ik onbeschaamd keer op keer geprobeerd God en mijn zusters te bedriegen. Ik was niet uit eigen beweging eerlijk geweest over mijn verdorvenheid en had niet de waarheid gezocht om mijn problemen op te lossen; als ik op die manier was doorgegaan, zou ik dan niet uiteindelijk degene zijn geweest die verlies leed? God onderzoekt nauwkeurig het diepste van het mensenhart, en hoe ik ook mijn best deed om mezelf te verbergen, ik kon mijn verachtelijke lelijkheid niet bedekken. Toen ik eenmaal mijzelf wat beter begreep, knielde ik voor God en bad: “O God! Nu zie ik pas hoe verdorven ik ben. Ik word gedreven door mijn bedrieglijke natuur en daarom vind ik het heel moeilijk om zelfs maar één eerlijk woord te spreken. O God! Ik vraag u mij te helpen open te zijn en mijn fouten bloot te leggen, en om een eerlijk persoon te zijn tegenover u.” Met hulp van God raapte ik uiteindelijk mijn moed bijeen en vertelde ik mijn zusters de waarheid over het hele gebeuren, van begin tot eind. Pas toen voelde mijn hart een beetje vredig en ontspannen.

Pas dankzij deze ervaring begreep ik ten diepste dat Gods woorden “Velen worden liever naar de hel verbannen dan eerlijk te spreken en te handelen” werkelijk waar zijn. Nadat de mensheid verdorven was gemaakt door Satan, werden liegen, bedriegen en zich overgeven aan bedotterij een deel van de menselijke natuur en raakten ze diep ingesleten in de harten van de mensheid. Daar komt nog bij dat mensen reputatie, status en allerlei voordeeltjes heel erg koesteren; diegenen die door deze dingen worden ingeperkt, vinden het erg moeilijk om eerlijk te spreken. Dus is het voor mensen lastiger om een eerlijk persoon te zijn dan om naar de hemel omhoog te klimmen. Vroeger dacht ik dat het eenvoudig was om een eerlijk persoon te zijn. Dat kwam doordat de dingen waar ik open over was, slechts onbelangrijke verdorvenheden waren die iedereen regelmatig deelde in de communicatie. Die zaken hadden niets te maken met de dingen die het diepst in mijn ziel zaten, dus niemand zou op me neerkijken omdat ik over die dingen sprak. Dat soort praktijk beoefende ik op voorwaarde dat het oppervlakkige daden waren die niets te maken hadden met mijn persoonlijke belangen. Als het invloed had op mijn cruciale belangen, mijn status en mijn goede naam, dat zou mijn natuur zichzelf onthullen en kon ik niet langer mijn vermomming in stand houden. Nu de waarheid voor me lag, begon ik ten diepste te beseffen dat het echt niet eenvoudig is om een eerlijk persoon te zijn. Met name voor iemand als ik voor wie reputatie en status heel belangrijk zijn, geldt dat als ik overwegingen als goede naam niet opzijzet en als Gods tuchtiging en oordeel mij niet vergezellen, ik totaal niet in staat zal zijn tot de werkelijkheid van de waarheid om in de praktijk een eerlijk mens te zijn. Van nu af aan zal ik gewetensvol de waarheid najagen, al Gods woorden aanvaarden, en mijn eigen bedrieglijke natuur nog beter begrijpen. Ik zal mijn goede naam en status terzijde schuiven en een waarlijk eerlijk persoon zijn; ik zal een waarlijk menselijke gelijkenis naleven om Gods liefde terug te betalen.

uit ‘De Kerk van Almachtige God’

[tegrappigvoordespeld]

Anna deed haar sneeuwpop geen sjaal om en nu heeft-ie kou gevat

Een egoïstische daad zal sneeuwpop Bouli waarschijnlijk fataal worden. De zevenjarige Anna van Kloeten uit Paterswolde bouwde Bouli zaterdag in de voortuin van het huis van haar ouders op, maar weigerde hem een sjaal om te doen. De sneeuwpop heeft daardoor kou gevat en staat in kritieke toestand in de tuin. "Als ik 'm zo zie staan denk ik niet dat hij het einde van de week haalt", aldus moeder Margriet.

De moeder van Anna deed zaterdag nog wel verwoede pogingen om ervoor te zorgen dat haar dochter één van haar sjaals afstond aan de sneeuwpop. "Maar ze was niet te vermurwen. Ze schreeuwde dat het haar sjaals waren en niet die van Bouli. Die moest volgens Anna maar voor z'n eigen sjaal zorgen. Het zegt denk ik iets over de hele maatschappij. De jeugd denkt alleen maar aan zichzelf", besluit moeder Margriet.

Eerder mishandelde Anna haar sneeuwpop al door keihard een wortel in z'n kop te steken.

[snuijt]

win·ter (de; m; meervoud: winters) 1 vierde jaargetijde, nl. van 21 december tot 21 maart 2 winterweer: vorst, sneeuw enz. Ik zag je niet heel vaak meer Onze band was iets bekoeld Je verliet me zonder woorden Had me zelden zo gevoeld Maar… Toen jij weer voor m’n deur stond En het ijs wilde gaan breken Had m’n hart al kou gevat Was de winter neergestreken

[naturallynepal]

Week 4

Etter, bloed en heel veel pijn: dat waren de ingrediënten om van week 4 een topweek te maken. “Ieuwww, hoe kan dat nu een topweek zijn?” Maar geloof me, als Belgische studente optiek en optometrie is dit iets wat ik niet meer zo snel ga meemaken. En zeker van zó kortbij. Ik denk dat ik hier kom werken later.

Kamer 5 (minor OT) was deze week mijn thuisbasis. Na een druppeltje lokaal anestheticum kon de kleine procedure steeds plaatsvinden. De curettage van een chalazion, het behandelen van een oog dat gevat is door de kou, een wratje wegsnijden (beter gezegd, wegknippen), het inprikken van een ooglid met stye (etter), ... is in deze kamer dagelijkse kost. Alhoewel er bijna iedere keer bloed en pus bij kwam kijken, bleef ik gefascineerd hoe de patiënt op slechts 10 minuutjes tijd geholpen was van zijn of haar kwaaltje. 

De taak van de IOP (intraoculaire druk) te meten en het uitspuiten van de traankanaaltjes (syringing) lag op mijn schouders. Alhoewel ik deze taken nog nooit eerder zelf gedaan had, had ik na enkele keren mee te volgen al meteen door hoe het in zijn werk ging. Easyyyyyyy.

WAARSCHUWING! In het geval van een gevoelige maag: lees niet verder. Onderstaande beelden kunnen als schokkend ervaren worden.

Oogprotheses. Ik heb me afgelopen maanden nog niet zoveel verschrokken als nu. Een dokter ging naar een patiënt en begon wel erg hard op dat oog te drukken. Drukken werd bijna uitknijpen en opeens... FLOEP, daar ging dat oog. Omdat ik niet wist wat deze patiënt haar probleem was, had ik me hier dus niet op voorbereid. De protheses zijn wel heel goed, want het was me niet opgevallen dat deze patiënt één droeg en voor een nieuwe kwam.

Het uitspuiten van een traankanaaltje. Een spuit met een gebogen naald wordt gevuld met een vloeistof. Nadat er geen enkel luchtbelletje in de spuit is, de druk in de spuit niet te hoog is en het oog verdoofd is met lokaal anestheticum, wordt het naaldje in het traankanaaltje gebracht. Eerst wordt het ingebracht met de naald gedraaid naar de temporale kant (kant van de oren), waarna het in het kanaaltje gedraaid wordt naar de kant van de neus. Zo staat het kanaaltje voldoende open om een eventuele verstopping (pus) er te kunnen uitspuiten. Wanneer het water in de keel/mond gevoeld wordt, is het kanaaltje zuiver en wordt de naald verwijderd en antibiotica gedruppeld.

Het wegsnijden van een chalazion. Nadat het oog verdoofd is, wordt er met een soort knijper/lepel het ooglid op de plaats van het chalazion omgeklapt. Een kleine incisie is voldoende om het etter er uit te lepelen. Betadine zal hierna het helingsproces versnellen.

Het meten van de IOP door middel van de tonometer. De patiënt plaatst zijn of haar kin op de kinsteun en het voorhoofd tegen de voorhoofdsteun. Vooruit kijken en de ogen goed openen zorgt ervoor dat de druk heel gemakkelijk gemeten kan worden.