#konarak

[siddhikalyaniholidays]

Warm welcome 💐💐 to Ms Neha From Surat at Bhubaneswar 🙏 Konark Sun Temple, Bhubaneswar Lingaraj Temple, Chilika and Puri Jagannath Dham Tour Package. ✅5 Nights 6 Days

[mnsrykt]

"oysa kaç güvercin havalanmıştı içimden, konarak pervazlarına gülüşlerinin."

[talonabraxas]

Lord Surya and his Chariot Talon Abraxas

Their journey symbolizes the trajectory of the Sun across the sky from dawn till dusk. We find similar representations in Ancient Greece (The god Helios identified with Apollo), in ancient Iran (Mithra), in North Europa (Viking goddess Sol)

How can we explain these similarities? The answer is that all these gods are Indo-European.

Who are the Indo-Europeans? Linguists in the nineteenth century have noted similarities between languages, ancient and modern, spreading over an immense geographical space (Europe, Russia, India, Asia). This led to the hypothesis that all these languages were connected and had the same origin, the Indo-European. We still have no evidence of this ancient language, no archeological trace of the people who spoke it. But scientists have been able to reconstruct the evolution of this language and class it into subgroups. Other elements have backed up this theory.

All these nations share similar pantheons. Roman Jupiter is close to Greek Zeus, to Perun, one of our Herojis, and Thor, the Viking god.

They share similar institutions: family and social structures. Dumezil showed that basically these societies were divided in three classes or functions: the Priests, the Warriors, the Producers.

Surya’s chariot

Like many indo-European Sun gods, Surya is depicted riding a chariot harnessed to horses.

There are however variations from one region to another.

The Greek and Roman Apollo ride a two-wheeled chariot driven by four white winged horses (white symbolizes the light of the day).

A sculpture from the Bronze Age found in Denmark shows the Sun who is not yet pictured as a divinity, placed upon a chariot drawn by a horse.

Characteristics of Surya’s chariot: ancient sculptures and paintings show a sort of tiered construction. The god is seated majestically on the upper tier, legs crossed in a lotus position. In the middle tier, we found the goddess of Dawn and in the lower tier, the horses. There are seven of them symbolizing the seven days of the week or the seven colors of the Rainbow. In some pictures, the wheels of the chariot are enormous. Interestingly, the temple of the Sun of Konarak in Orissa is shaped in the form of a chariot and the wheel is a recurring element of decoration. It is a dharma wheel. The circle represents perfection of the dharma, the Buddha’s teachings, the rim of the wheel promotes meditation and concentration, the hub is for moral discipline. This shows by the way the influence of Buddhism on Hinduism.

Chariots in ancient civilizations were mainly used in battle and warfare: this picture shows a representation of an Assyrian war chariot.

This does not seem to be the case in most Indo-European cultures. Greeks valued and relied on the infantry and the Roman aristocracy fought on horseback. Chariots were however a symbol of prestige. The Roman general who was granted a triumph for his victories crossed the city standing on a circular chariot escorted by his cheering soldiers and preceded by the war prisoners covered in chains. In some representations, the winged goddess of Victory stood on the chariot behind the general.

The cosmic journey

The chariot in ancient times was a means of transport. However, Surya crossing the skies does not accomplish an ordinary journey. It is a cosmic journey. He enlightens the world in his passage. This symbolic aspect of the chariot is more universal and not specific to Surya. In many ancient civilizations, initiation to a superior knowledge is seen as a perilous journey from the earthly world to the celestial realms. The chariot or in some instances the boat symbolizes this transformation.

In the Bible, at the end of his life, after accomplishing his earthly missions, the prophet Elijah was taken up to heaven in a chariot of fire drawn by fiery horses. The English poet Blake mentions this chariot and it has inspired the title of a film featuring the epic battle of two athletes torn between the claims of their religion and their ambitions as Olympic champions.

In some areas of ancient China, horses were sacrificed during burial rituals and chariots were buried in tombs. Chariots had come to play an important role in warfare. They accompanied the diseased in their final and most significant journey.

Mastering wild elements

Driving fiery horses across the skies needs the powerful hands of a god. Feeble creatures who tried to vie with the mighty Sun gods were punished for their pride. Phaethon, the son of Helios, begged his father to be allowed to drive the chariot for a single day. His father ended up yielding to his request but the young man was unable to manage the spirited horses. He was finally ejected from the chariot and fell to the ground.

Thus in many cultures, chariot driving became a sign of energy, authority, control, self will. In Buddhism, the body is equated to a chariot where the horses are the senses, the mind is the reins, and the charioteer is the intellect. The passenger is the Self. Greek philosopher Plato compared the soul to a chariot drawn by two horses. The Charioteer is the Reason or intellect who must guide the soul to truth. One of the horses is noble in breed and character and represents our moral and rational impulses. The other horse is wild and untamed and represents passions and base desires. Both horses try to go in a different direction. The charioteer has to master them to proceed towards enlightenment . The tarot of Marseilles is a set of cards used to predict your good or bad fortune. One of the major cards or arcanes is called the Chariot. The Chariot appears to the strong-willed and fearless. Drawing this card indicates that you are driven to succeed, with the will to work hard in order to get what you desire above all else.

It is common in many cultures to compare the state to a chariot. The good ruler knows how to manage his attelage. To quote the Latin poet:

et premere et laxas sciret dare iussus habenas.

In France, Louis XIV built a whole ideology around his identification to Apollo, the Greek sun god. He was called le Roi Soleil. The image of the sun appears everywhere in Versailles. In the gardens, there is a pond with a sculpture of Apollo and his horses. In a picture, the king is represented as Apollo driving the chariot of the Sun thus showing the cosmic nature of his power and his ability to hold the reins of France and Europe.

Let us end this cosmic journey with a mantra dedicated to Surya. The English translation is followed by the sanskrit transcription: Om, Let me meditate on the Sun God, Oh, maker of the day, give me higher intellect, And let Sun God illuminate my mind. ॐ भास्कराय विद्महे महादुत्याथिकराया धीमहि त नमो आदित्य प्रचोदयात

[baybaykus]

*BİR ÜLKE İŞGALE NASIL HAZIRLANIR?*

Ordusunu zayıflatırsın.

Ordunun içine fitne salar, birbirine olan güveni yaralarsın. Birbirine sırtını dönemeyen asker zaten savaşamaz. İnisiyatif de alamaz.

Yargısını bitirirsin.

Hakkını arayamayan halk, hakkını aramaktan vazgeçer. Kötülerin boyunduruğu altına girer, ezilir.

Eğitimini bitirirsin.

Üniversitelerini kalitesizleştirirsin. Diplomalı cahilleri ortalığa salarsın. Bunlara hak etmediği yerlerde makamlar verirsin. Diploma aldığı meslekte yetersiz olan kişi o makama yapışır. Yukarıdan gelen her türlü ahlaksız teklifi kabul ederek diyet öder. Kurumlar çöker. Sistem çöker. Sistem çökünce devlet çöker.

Tarım ve hayvancılığı bitirirsin.

Bir savaş durumunda aç kalan halk zaten savaşamaz. Teslim olur.

Fakirleştirirsin, borçlandırırsın.

Fakir ve borçlu halk düşünemez. Araştıramaz. Kendi ve ailesinin derdine düşer.

Ahlakı çökertirsin.

Yaygın medyada halkın bütün değerlerini bombalayan ahlaksız programlarla aileleri parçalarsın. Aile mahremiyetini yok edersin.

Adeta Ortaçağ karanlığından fırlamış sözde din adamlarına, insanların akıl ve vicdanını yaralayan sapkın fetvalar verdirirsin.

Kısacası;

Bir milleti millet yapan bütün ortak değerlere saldırır, insanları kaynaştıran, ortak bir ülküde birleştiren değerleri parçalarsın. Tasada, sevinçte,ülkü birliği içinde vatandaş olma bilincini yok edersin. Savunma refleksini, milli değerlerine sahip çıkma bilincini, vatan sevdasını, bağımsızlık gibi kutsal addedilen değerleri eritirsin. O halk artık pelteye döner. İstediğin gibi şekillendirir, parçalara böler, birbirine düşman edersin.

Kapanmış ya da kapanmaya yüz tutmuş bütün yaraları kaşır, kanatır, üzerine de tuz basarsın. Kan ve kin davalarına yol açıp karanlığı beslersin.Tek tek insanları travmalı hale getirirsin.

Etnik kimliğine, tarihine, milli değerlerine, kahramanlarına saldırıp aşağılarsın. Sürekli aşağılanan, milli kahramanlarına hakaret edilen, milli değerleri küçümsenen halk giderek eziklik duymaya, kabuğuna çekilmeye başlar. Özgüvenini kaybeder. Özgüveni olmayan, ezik bir halk, millet olma erkini yitirir. Savaş ve mücadele ruhunu kaybeder. Böyle bir halkla devleti koruyabilmek çok zordur.

Ülke varlıkları yağmalanır. Hazine iflas ettirilir. Milletin bütün varlıkları yok edilir. Ülke topraklarının bir kısmına başka işgal güçleri yerleştirilir, (Ege’de işgal ettirilen 18 ada, bir kayalık,kıta sahanlığı ve Süleyman Şah’ın türbesinin olduğu vatan toprağı gibi...) vatan toprağının işgal edilmesi sıradanlaştırılır.

Son aşamada sınırlarını sonuna kadar açarsın. Bir ilden bir ile giderken o ülkenin vatandaşına polis 3-4 defa kimlik yoklaması yaparken, açılan sınırlardan her isteyenin girdiği bir ülkeye dönüşürsünüz. Gelenlere 1. Sınıf, ülkenin gerçek sahiplerine 2. Sınıf vatandaş muamelesi yapar, ÜLKE İNSANINI RUHEN İŞGALE HAZIRLARSINIZ. Ülke insanı işgal altında olan bir ülkedeki gibi akşamları sokağa çıkamaz olur. Kızlarını, eşlerini ve çocuklarını düşman işgal kuvvetlerinden sakınır gibi sakınmaya başlar.

O ülkede iktidar milletin gözü önünde ülkeyi işgale hazırlarken, karşısına zayıf, korkak bir muhalefet konarak O ÜLKENİN VATANDAŞLARI ÇARESİLİK DUYGUSUNA SÜRÜKLENİR.

Bütün bu yazdıklarım hangi ülkede uygulandı?

TÜRKİYE Cumhuriyeti Devleti’nde!

Son aşamadayız!

HATIRLAYIN! Irak, Suriye, Libya ve Arap Kışı yaşanan bütün ülkelere de yüzer gezer teröristler sokulmuştu.

Dün AKP’nin Esat ile görüşme sinyalini alan azgın ÖSO elemanları, İdlip’te TSK’nın karargah olarak kullandığı binaya saldırdı. Türk bayraklarını yaktı. Bu azgın sürüye Türkiye maaş ödüyor. Hem de dolar bazında. Bedava sağlık hizmeti veriyor.

Bunların Türkiye’de olan baroya kayıtlı avukatları, gazetecileri, Suriyelileri meydanlara toplayıp aleni Türkiye’yi kötülüyorlar. Dayak yiyen, şiddete maruz kalan doktorlara, öldürülmeye hayır diyen kadınlara meydanları dar eden, şiddet uygulayan polis ve İçişleri Bakanı bunlara hiç müdahale etmiyor.

Tarih tekerrürden ibarettir. 100 yıl öncesine geri sardık. Osmanlıyı yıkan dönme devşirmeler, DIŞ DÜŞMANLA BİRLİKTE şimdi T.C. Devletini yıkıma hazırlıyor.

UYARIYORUM!

Ülkeye doldurulan katı Arap Milliyetçileri, tehcirde giden Ermenilerin torunları, İŞİD, El Kaide, Müslüman Kardeşler, Selefi örgütler, silahlandığı söylenen tarikatlar… Ve silahlandırılan sözde sivil örgütler… Ve bütün bu yapıları ayaklandırmak için zamanını bekleyen yabancı istihbarat ajanları…

Türk milleti için zaman daralıyor.

Bir iç kaos çıktığı, çıkartıldığı zaman Yunanistan ve Amerika Türkiye’ye saldıracak.

AKP Atatürk Havalimanı ile birlikte 13 askeri kurganı yok ederek Yunanistan’ı rahatlattı. Yunanistan’ın bu askeri kurganları yok etmek için iki savaş uçağı bulundurduğunu biliyor musunuz? Artık gereği kalmadı. Asker boğazdan, bütün stratejik yerlerden gönderildi. Şimdi o alanlar doları basana satılabilir. Bu durumda Trakya ve İstanbul’u nasıl koruyacaksınız? Yunanistan askerlik süresini uzatırken, AKP 6 aya indirdi.

Trakya ve İstanbul işgale hazır lokma yapıldı, haberiniz var mı?

Amerika bu planı saklamadı. Tam tersi, Nevada çölünde 1000 yılın hesaplaşması adıyla Türkiye’yi işgal tatbikatı yaptı. Amerika’ya stratejik ortak demek, Amerika ile T.C. Devleti’ni yıkıp, Anadolu’da Türk varlığına son vereceğiz demektir.

Uyarıyorum! Anadolu’yu cehenneme çevirmeyi planlayanlar kendi cehennemine hazır olsun.

Anadolu’da Türk varlığını bitirmeyi planlayanlara uyarımdır! Kendi sonunuzu hazırlıyorsunuz!

Seyit Rıza, Şeyh Sait, İskilipli, Vahdettin gibi hainleri kutsayanlara dikkat edin! O hainler nezdinde kendi ihanetlerini aklamaya çalıştıklarını da görün artık.

Cumhuriyet saray beslemesi devşirmelerin, bedavacı asalak tarikatların ayrıcalıklarını kaldırdı. T.C. Vatandaşları eşitlendi. Türk Milleti kula kul olmaktan kurtuldu. Bunu hazmedemeyen dönme devşirmeler, etnik komplekslerini din kılıfıyla perdeledi.

100 yıllık kin davasıdır bu dava! Sizler ne sanmıştınız? Dava, dava dedikleri şeyin ne olduğunu niye açıklayamıyorlar sizce? İşte bu yüzden…

Belki de 2. Arınma dönemini yaşayacağız…. Tabii, aklımızı başımıza alırsak! Yani;

HAK EDERSEK!

Herkes seçimlerinin sonucuna katlanmaya hazır olsun!

Zahide UÇAR(13.08.2022)

[derindeyiz]

marifetli kızların yanında benim hazıra konarak ortama giriş, akşam bize gel makarna var .d

[mesutbahtiyarolacak]

Artık ilgilenmiyorum seninle

bunca yıkılmış dağlar üstüne

kalbimin kanını bulaştırdı gözlerin…

oysa kaç güvercin havalanmıştı içimden

konarak pervazlarına gülüşlerinin

acımasız yürüyüşlerinin mevzilerinde

dayanmıştım

ağlamamıştım saatlerce parçalanan düşlerime

ta ki sevgilim

kızaran bir gök bulutu gibi

ölümü

bir yıldırımla düşürdüğün âna değin

topraklarıma

artık ilgilenmiyorum seninle

demiştin de hayat başaklar gibi

tutuşup yanmıştı avuçlarımda

şimdi bir cümleden ibaret dünya

ben ancak

bir tarih kitabı kadar

ilgileniyorum seninle…

Nurullah Genç

[peltekse]

Ben çok küçükken minik bir civcivimiz hastalanıp öldüğünde yengemle birlikte ona minik bir mezar yaptığımızı hatırlıyorum. Çocuk kalbi işte herkesi başına toplayıp duâ ettirmiş ve mezarını çiçeklerle süslemiştim. Yıllar sonra beslediğim minik kuşum öldüğünde bu sefer çocuk değildim onun mezarı başında ellerimi açtığımda.. Ne olur cennette Efendimizin omuzlarına konarak duyursun artık şen sesini diye duâ edip çiçekler ekmem mezarına, çocuk halimle değildi ama saf bir çocuğun kalbiyleydi.. Bugünse aynı hislerle minik balığıma veda ettim.

Dünya bir ayrılık yurdu, ister toprağın altına bir insanı ister bir hayvanı bırak.. Hepsi yüreğinle kurduğun o bağdan nasibini fazlasıyla alıyor. Öyle işte...

08.06.23 #birvedameselesi

[siddhikalyaniholidays]

Warm welcome 💐💐 to Mr Aditya prakash Singh and Group at Bhubaneswar From Chennai with 🙏Bhubaneswar Lingaraj Temple,Konark Sun Temple,Chilika,Jajpur Biraja Shakti Peeth and Puri Jagannath Dham Tour Package

✅4 Nights 5 Days

[cemyafilmarsiv]

Nereye Gitti İstanbul ?

Meze Hazırlamak … Gelelim langa hıyarına.. Bu hıyar terbiye edilirse, diploma bile alır. Bir karış hıyarı soyduktan sonra, olduğu gibi hatur-hutur ısırarak yiyen, bizim Narlıkpı'da ''kereste'' rütbesine ererdi. Hıyarı, terbiye etmek gerekir. Hıyar terbiyesi insan terbiyesine benzemez, daha zordur. Hem hıyar, yumurtayla terbiye edilmez, yoğurtla edilir… Cacık yaparak.

Çatalla yendiğinde tabakta iz kalmayacak kadar koyu yoğurt alınır, iyice çırplılır.

Daha sonra içine yüzde 7 sızma zeytinyağı yavaş yavaş dökülerek, yine iyice çırpılır. Hıyarlar, kabukları soyulduktan sonra, sol ele alınıp döndüre döndüre, sağ eldeki keskinbir bıçakla yalnız uzunlamasına vurularak, bitinceye kadar sabırla doğranır. Kesinlikle enine bıçak atılmaz (solaklar için tersi).

Böylece elde edilen hıyar parçaları tuzlanıp karıştırılarak, çırpılmış yoğurda katılacak ve yine karıştırılacaktır. Daha sonra yoğurdun içine, ince kıyılmış dereotu ve nane, kırmızı biber, az karabiber, tuz eklenir, yine çırpılır. Havanda tuz karıştırılarak dövülmüş, sübye kıvamına getirilmiş diş sarımsak eklenir, yine çırpılır. Böyle yapılmış cacık üstüne, zeytinyağı dökülmez.

Cacık kabı daha sonra olduğu gibi buzdolabına konarak 2-3 saat soğutulur, sonra sofraya getirilir. Bu cacığı su katmak ister önce ister sonra buz koymak, ham ervahlık olur.

Şimdi hemen bir olay anlayacağım, sırasız sanılmasın. Fransa Kralı Napolyon III, İstanbul’a, Sultan Aziz’e konuk gelmiş. Elbet dehşetli ziyafet sofralarında ağırlanmış. Hatta bazen öyle şaşırtılmış ki , kendisine sunulan bir ‘’kuş husyesi’’ yemeğini, kurufasulye sanmış. Ama pilava öyle bayılmış ki, Fransa’dan pilav öğrensin diye, aşçı yollamış.

Fransız aşçı, bizim ‘Bolulu aşçıya: ‘’Pirinç ne kadar konur?’’ diye soruyor, bizimki ‘’Garer’’ diyor. Yani karar -kararında demek istiyor. Fransız yağ soruyoru, Bolulu yine ‘’Garer’’ diyor. Su soruyor, yine ‘’Garer’’ yanıtı alıyor. Yani malzemenin hepsi, ‘kararında’’ konacak.

Gelelim cacıktaki malzeme miktarlarına… Yoğurt, bir kilodan aşağı olmamalı. Çünkü yapılan cacık, bir kişi bile yese yetmez, iki-üç kilodan aşağı yoğurtla yapılan, zahmete değmez, birkaç kişi de yese, yetmez.

Öteki malzeme miktarlarına gelince, hepsi kararında olacaktır.

Aydın Boysan

[maverickaunnehir]

Alilerin koleje geldikleri ilk hafta...

"O varoşları göndereceksin bu okuldan baba!"

"Ha'di ama," dedi Kenan. "Sanki kırk yıldır burslu yok okulumuzda..."

"Ama onlar farklı! Anlamıyor musun baba ya, görmüyor musun, Vefa için gelmişler bu okula! Ve bu okul bitene kadar da bize rahat vermeyecekler!"

"Zaten şur'da mezun olmanıza iki sene kaldı!" dedi babası. "Şımarıklık yapma Berk, iki sene sık dişini, mezun ol, git!"

"Ben şımarığım öyle mi, bunların hiçbiri senin suçun değil!"

"Bir düşün," diye oğlunun ellerini elleri arasına aldı Kenan. "Çocuklar bu sınava girmişler, haklarıyla kazanmışlar. Tıpkı benim gibi... ben buralara, senin aksine, baba parasına konarak gelmedim. Dişimle, tırnağımla kazıdım. O yüzden, o çocukların tek şansını ellerinden alamam...!"

"İyi ki de ölmüş o çocuk!"

Kenan, kaldırmak üzere olduğu elini yumruk yapıp kendini oğluna tokat atmaktan alıkoydu. Bu zamana kadar bir fiske dâhi vurmamıştı. "Bunları kızgın olduğun için söylüyorsun," diye dişlerini sıktı. "Seni anlıyorum... Bak Berk, burası bizim okulumuz... Sen kendi eğitiminle ilgileneceksin. İstesem seni yatılı okula da verebilirdim. Ama burada kal istiyorum, çocukluk arkadaşların seni adam etsin istiyorum. Ner'de! Belki yıllardır, onların yapamadığını; bu çocuklar yapar ha? Belki bu çocuklarla arkadaş olursun, ha?"

"İki sene!" diye anlamsız bir şey söyledi Berk. Sadece babasına itiraz etmek istiyordu. Ondan sonra da çekip kapıyı çıktı zaten. Kenan, Berk'i böyle olduğu için suçlayamazdı. Bir annesi yoktu ki çocuğun. "Nereye gidiyorsun?" diye bir mesaj attı oğluna. Bu yöntemi, Çağrı'nın babası Önder hoca önermişti:

"Gençlerin dilinden anlamasaydım bu koleje beden eğitimi hocası olmazdım; sen de biraz gelenekçi eğitim anlayışını bi' kenara bırak da, Z jenerasyonuna uyum sağla..."

"Oğlum yaşında oğlun olmasa, sen de biraz zor anlardın dillerinden Önder Bey," diye cevap vermişti Kenan.

"Evlat sahibi olmak meselesi değil Kenan, bu... çocuk sevgisi meselesi."

Kem-küm etmişti Kenan. Önder hep kendisini tuşe ediyordu çünkü. Kenan, kimseye itiraf edemese de, Çağrı'nın kendininkinden daha iyi bir evlat olduğunu kabullenmek de zorundaydı. Bir onun tek başına yetiştirdiği çocuk, Çağrı'ya bakın!... bir de kendisinin tek başına yetiştirdiği çocuk, Berk'e bakın!... Kenan, bir şansı daha olsa, daha iyi bir çocuk yetiştirmek için çabalar mıydı, kim bilir...

Yağızoğlu Koleji'nin züppeler ve burslular ikilemini, Ali fark etmişti. Fark edilmeyecek gibi değildi ki, her özel okulda olan, doğal şeylerdi bunlar. Berk gibi zengin çocukları için beş yıldızlı bir otele benziyordu lise; kendisi gibi burslular içinse, bir taşraya. Bu kolejin manzarasını gören, üstüne tırmandığı bu ağaçtan bile nefret etme noktasına gelmişti; çünkü Vefa'yı kaybetmişti ve okulunda olmasının gerektiği bu saatlerde, Arap'la Zeyno'nun mesajlarını umursamıyordu, hatta bu mesajlar kendisini daha çok sinirlendirerek havaya taşlar fırlatmasına neden oluyordu. Eğitim için bu okulda değildi ve bir haftadır, kendisine soruları verenden ses-seda çıkmadığı için geriliyordu. Fırlattığı taşlar, yeşil zemine düşüyor, Doğa sanki Vefa hiç ölmemiş gibi kaldığı yerden devam ediyordu. Bütün bu doğal ortam bir Cehennem gibi görünüyordu Ali'ye, sanki Vefa öldü diye bütün Doğa akışını durdurmalıydı, Güneş Batı'dan doğmaya karar vermeliydi.

"Şimdi kim bilir gittiğin nasıl bir Cennet'tir Vefa'm," diye konuştu. Ondan sonra dilini ısırarak ağaçtan inmeye başladı. "Burada kafayı yiyeceğime gidip o ah'rın hayvanlarını kontrol ederim daha iyi." Okula giderken, peşi-sıra uzanan sahile kafası dönük yürüyordu, alnını elinin tersiyle sildi. Aslında hava o kadar sıcak değildi ama, yeni okulunun yolu gerçekten bir Cehennem gibi geliyordu Ali'ye, gitmek istemiyordu, ama gitmek mecburiyetinde olmak tam bir işkenceydi. O okula giderken çevrilecek her bir pedal bile ziyandı, o yüzden o gün bisikletini getirmemişti. Yürüdüğü için nefretle dolduğunu itiraf etmek zorundaydı. Gerçi o okula kendisini bir helikopter bile atsa, bu nefreti geçmezdi. Oysa eski okulu ne güzeldi... Eski sınıf arkadaşlarını hatırladı. Her sabah okulda, Gentha müzikleri dinleyerek güne başlarlardı. Arap tarzındaki bir sürü çocukla, her gün Beşiktaş'ı konuşurlardı. Heyhat, Vefa'yla birlikte, bütün eski hayatını kaybetmiş gibi hissediyordu. Okula yakın yerlerde park edilen lüks arabaları görünce daha bir keyfi kaçtı. "Lüks arabaların sürücüsü ahır hayvanları..." diye dişlerini gıcırdattı. "Gerçi hepsi hayvan değil, ama birçoğu yine de hayvan, nefret ediyorum hepsinden."

"Geç kâğıdını müdürden alacaksın evladım," dedi güvenlik de küfürlerini tahmin ederek.

"Selamını da söyleyeyim mi Veysel Efendi?"

"Geç bakayım hergele!" dedi adam. "Kenan müdürün yanında da böyle zevzeklik yapabilecek misin bakalım!"

"Tamam, bugünlük iznini benden alsın," diye lafa karıştı biri.

"Aaaaa, Önder hoca, yani müdür yardımcımız!"

"Benim ilk dersim boştu... ben de biraz tembellik yaptım. Bu nedenle geç kâğıdı almana gerek yok. Sınıfına git, hangi öğretmenin dersiyse, ona anlat benden vize çıktığını. Ama bir kereye mahsus bir şey, anlaştık mı?"

"Evet, hocam, emin olun bu iyi niyetinizi bir daha suiistimal etmem," diye homurdandı Ali. Teşekkürü bile bir küfür gibiydi. Çünkü kimsenin dikkatini çekmemek için bu kadar geç kalmıştı, yine de Önder hocaya enselenmişti. Müdür yardımcısını atlattıktan sonra koridorlarda biraz aylaklık etmeye karar verdi, o sınıfa öldürseler girip, o öğretmene Önder hocanın kendisine torpil geçtiğini söylemeyecekti. Dolaşırken, panolarda fotoğraflar gördü. Ve bu fotoğraflardaki müdür,

"Haydi, kaytarma, sınıfına," dedi Ali'ye, sanki Önder'le arasında geçen konuşmadan jet hızıyla haberi olmuş gibi. Bu okulda posta güvercinleri mi vardı ne? Anında Kenan'a haberi uçuruyorlardı sanki. Ama bundan da ilginci, bugün karşılaştığı her yetişkinin tavırlarındaki yumuşaklıktı. Hepsi de, Ali'nin işini zora koşmamak için anlaşmış gibilerdi.

"Ben de başka bir yere gitmeyi düşünmüyordum hocam," diye bilmiş bilmiş cevap verdi Ali.

Ali, sınıftan içeri girdiğinde, neler olduğunu anladı. Sınıfın en gözde üç öğrencisi de firardı şimdi. Önder'le Kenan, kendi oğullarının yularını tutamamış olmalıydı ki, eşitsizlik olmasın diye geç kalan burslu öğrencilere nazik nazik davranmıştılar. Ali, "Geç kaldığım için özür dilerim hocam," dedi. Pes etmişti. "Gerçekten geçerli bir sebebim vardı... Önder hocanın bilgisi dâhilinde..."

Öğretmen daha fazla üstelemedi. "Peki, yerine geç bakayım çocuğum..." dedi.

Beş dakika geçmemişti ki, kapı filan tıklatılmadan, paldır-küldür Berkler girdi. "Hocam pardon," dedi Berk. "Bizim bindiğimiz otobüsün tekeri patladı da..."

"Ya, öyle mi..." dedi hoca. "Hangi tekeriydi peki?"

"Hangi tekeriydi ya?" diyen Berk, arkadaşlarına döndü. "Sol ön tekerdi galiba..."

"Yok, sağ arka tekerdi ya..." diye güldü Ege.

"Yok, yok, sağ ön tekerdi..." dedi Çağrı.

"Geçin yerinize be cıvık herifler, çocuk yok karşınızda kandıracağınız!"

Öğretmen kızmıştı ama, Berkleri herhangi bir konuda tehdit edemiyordu, çünkü o, meslektaşları gibi "atanmış" değildi. Evet, maalesef, kendileri devlet kadrolarında şu anda ense yapmaktayken, kendisi böyle bir özel kolejde zengin piçlerinin envaiçeşit nazını, niyazını, şımarıklığını çekmek zorundaydı; üstüne üstlük, sözünü geçiremeyince de kendisini sınıf yönetimi konusundaki beceriksizliğiyle suçlamaya hazır ve nazır bir ordu veli vardı.

Dersin bitmesine çok az zaman kalmış olduğundan, öğretmen son anlattıklarını, dinlemeyeceğini bildiği yeni gelenler için son bir kez özet geçti, ve zil çalar çalmaz, sınıftan çıkan ilk kişi oldu. Sınıfta sadece, üç zengin züppe, Hazal ve de Tozluyakalılar kalmıştı. Berk önce, bir Ege'nin, bir de Çağrı'nın kulağına bir şeyler fısıldayarak gülüştü. Ondan sonra sesinin biraz daha işitilmesine müsaade ederek, "Neydi lan bu çocuğun adı?" diye sordu.

"Hangi herifin ismi?" diye güldü Ege.

"Canım, şur'daki esmer, kavruk olan var ya..."

"Ben de hatırlamıyorum valla', bir hafta geçmiş, ama bir haftada sineğin bile adı öğrenilirdi, demek ki bunun sinek kadar önemi yok!" diye bir kahkaha patlattı Çağrı. Ege, beşlik çakması için elini uzatırken, Berk, "İş başa düştü," diye mırıldanarak, öğretmen kürsüsüne gitti. Sanki ilk kez tanışıyorlarmış gibi, "Demek adın Ali..." dedi. "Benden özür dilersen bu ismi unutur ve sen bana bir yanlış yapmadığın sürece yine hatırlamam Ali."

"Neden özür diliyormuşum anlamadım," dedi Ali. Arap, zaten gergin olduğunu hissettiği arkadaşının omzundan tutarak, olası bir kavgaya karşı önlem almaya çalıştı.

"Bu zamana kadar yaptıkların için," dedi Berk. "Bundan bir yıl kadar önce benim mekânımda bana posta koydun, bundan bir altı ay kadar önce de senin mekânında bana posta koydun. Bi' dak'ka ya, ikincisi pek de özürlük bi' davranış değilmiş ama, yine de özür istiyorum. Haksız mıyım Ege?"

"Hayır, haklısın bro."

"Haksız mıyım Çağrı?"

"Hayır, haklısın bro," dedi Çağrı da papağan gibi.

"Bana bak..." diye ayağa kalktı Ali, artık Arap'ın bile durduramayacağı bir vaziyette; ama bir "ses" onları durdurdu...

"Bırak onu Berk."

"Cemre, sen buna karışma," dedi Berk, tedavisi nedeniyle yine geç kalan sevgilisine.

"Bırak, dedim. Ne istiyorsun ya? Bu okulun yeni gelenleriyle derdin bitmedi mi? Ne istiyo'sun, daha fazla intihar eden öğrenci falan mı?"

Cemre'nin sözleri, herkeste soğuk duş etkisi yaratmıştı. Berk, "Sen Cemre'ye dua et..." diye geri çekilmek zorunda kaldı.

"Ben kimseye dua etmem, istediğin kavga olsun, her zaman hesaplaşabiliriz," diye cevap verdi Ali. Berk, kapıya doğru giderken, parmağını sallamaya devam ediyordu.

"Senin adın Ali, değil mi?" diye sordu Cemre.

"Sen ve senin tayfanın hafıza problemleri varsa, kafanıza Yangın Ali diye de yazabilirsiniz..." diye çıkıştı Arap. "Böyle hatırlaması daha kolay olur."

"Arap, kıza sataşma..." dedi Ali. "Bizi savundu, asıl hafıza sorunları olan sen olmayasın?"

"Nihayet yaptıklarımı takdir eden biri çıktı ya, ölsem de gam yemem artık..."

"Ner'de o günler..." diye homurdandı Zeyno ve Arap'ın çimdiğiyle, küçük bir çığlık ortaya koydu.

"Kimmiş senin yaptıklarını takdir etmeyen?" diye sordu Ali.

"Sence de belli olmuyor mu..." diye ofladı Cemre.

"Berk..." diye ellerini iki yana açtı Arap.

"Yani sevgilin..." diye düzeltti Zeyno.

"Eski sevgili adayım."

"Ne?!"

Hazal güldü. Cemre'nin Berk'ten ayrılma niyeti, sessizliğini bozmuştu. Bunun detaylarını öğrenmek için, seyirciliği bir kenara bırakıp, sınıftaki bu sabah şenliğinin ortasına attı kendini. "Haydi, gel Cemre. Seninle kız-kıza laflayalım biraz..."

"Evet, biz hiiiiiç tutmayalım sizi, size bol dedikodular!" diye bağıran Zeyno, bir taşla iki kuş vurduğu için, yani aynı anda iki yılışık şıllıktan birden kurtulduğu için mutluydu.

*****

15 EKİM 2022

"Ali'ye...

Bu yazdıklarımı, asla yüzüne bakarak söyleyemezdim...

Ben, Cemre Yılmaz; Vefa Akın'ın katiliyim. Kenan amca ve Vedat abinin hiçbir suçu yoktu...

O'nu, çatıdan atmak suretiyle ben öldürdüm. Çünkü onu seviyordum ve, kıskandım. Çatıdan itmeden önce de, daha evvel ona hediye etmiş olduğum anahtarlığı zorla almıştım geri. Ve onu Kenan Yağızoğlu'nun evine ben bırakmıştım...

Bütün bu yaptıklarım için senden bağışlanma dilemeyeceğim. Ama sana olan aşkımın gerçek olduğunu bil.

Buna inansan yeter...

Gerisi, bu mektubu Ali'den sonra okuyan kişilere...

Biliyorum, beni anlamıyorsunuz, ama herhangi birinizde, sevdiği kişiyi öldürecek cesaret var mı ki?

Bende vardı. Eğer evimi araştırsanız, bir sürü kırılmış oyuncak bulurdunuz... hepsini ben kırmıştım küçükken. Çünkü bize misafirliğe gelen çocukların, onlarla oynamamasının tek yolu buydu... onları kırıyor ve, onların kıymetini sadece ben biliyordum. Başka hangi çocuk, kırılmış bir oyuncağı sevebilir ki?

Ben seviyordum. Çünkü Beth March gibi, onları tamir eden de bizzat bendim...

Benim bir tek sağlam kalan oyuncağım, o devasa tavşan. Yeri gelmişken, bir şeyden daha bahsetmek istiyorum. Annem küçükken çok güzel kekler yapardı ve beni yardım etmem için mutfağa çağırırdı. Bile bile yumurta kabuğu düşürürdüm o bulamacın içine, kimse yemesin diye. Sonra da, kabuklu keki bir tek ben yerdim, eee, gülü seven dikenine katlanmaz mıydı...?

Sadece kek de değil... Annemin yaptığı bütün güzel yemeklere burun kıvırırdım. Çünkü onları översem bilirdim ki, başkalarına da ikram edecekti. Başkaları da onları sevecek ve, benim elimden alacaktı.

Hiçbiriniz, aranızda bir kişi bile, bu kadar kıskanmanın, bu kadar paylaşamamanın nasıl bir duygu olduğunu bilemez.

Çok klişe olacak ama... sizler bu mektubu ele geçirdiğinizde, ben çok uzaklarda olacağım.

Ali'ye çok âşığım, ve hep de öyle kalacağım,

Cemre..."

Ali, elindeki bu mektubu ucundan tutuşturarak yakmaya başladı. Bir yandan da, "Cemre Vefa'yı seviyormuş, Cemre Vefa'yı seviyormuş..." diye kendi kendine mırıldanıyordu. Kıskançlık mıydı bu belli değildi, kıskançlık olsa bile, zaten halen kendini iğrenç hissediyordu... bulunduğu mekân, yakma-yıkma işlerine de uygundu zaten. Etraf, lastik yakan TOFAŞ'çılardan geçilmiyordu, bu kadar "keko" arabasının yanında, Ali'ninki çok lüks kalıyordu. *

Aslında bunu Kenan Yağızoğlu'nun garajından kaçırdığının kimse farkında değildi. Kenan Bey bilse, asla izin vermezdi oğlunun ehliyetsiz araba kullanmasına, bir de yarışlara katılmasına... Ali, başı ağrıyarak direksiyona geçti. Herkes, kazanacağını düşünerek ona bahis oynamıştı, böyle ortamlarda sürücünün yaşına çok dikkat edilmiyordu, Ali'nin 16-17 yaşlarında olduğunu tahmin edememişlerdi, en önemlisi de, Ali her zamanki gibi Kenan Yağızoğlu'nun adını verebilirdi.

Fakat son anda, Ali'nin sağında lüks bir araç belirdi. TOFAŞ'çılardan biri, "Senin yarışacağın araç değişti, sorun olur mu?" diye sordu.

Omuz silkti Ali. "Benimkinin dişine göre bir rakip... açıkçası zoru severim."

Fakat rakip aracın şoförünün başında, tıpkı rallicilerinki gibi bir kask vardı, tanınmasına engeldi bu. "Emin misin," diye sordu adam. "Kaybedersen... kaptırırsın arabanı ha..."

"Bana ne," diye yeniden omuz silkti ve gözleri, iki aracın arasındaki kumral saçlı kızı kesti. Onun işaretiyle, arabanın gazına öyle bir bastı ki, adam neredeyse cama takılıp gidecekti onunla.

Rakip, kendisi kadar sert bir çıkış yapmamıştı ama, kendisine yetişmesi saniyelerini aldı. Ali, arada bir bu rakibe bir bakış atıyordu ama, aralarında bir burundan fazla bir fark oluşmuyordu. Yarış berabere sonuçlanacak gibiydi, ta ki Ali baş ağrısına yenilene kadar. Ali, bu yenilgiyi, rakibine karşı bir yenilgi olarak görmemişti, kendine karşı bir yenilgi olarak görmüştü, kaybedeceği arabayı da önemsemiyordu. Zaten para, Kenan Yağızoğlu'nun cebinden çıkıyordu.

"Kaybeden olmaya bi' türlü doyamadın..." diyen tanıdık bir ses, kaskın altından sahibini gösterdi. Ali, Çağrı'nın durumunda olsa, bunun bir halüsinasyon olduğundan şüphelenirdi ama, Berk'e, "Bur'da da mı?" diye sordu. "Bur'da da mı beni buldun?"

"Bizim garajdan araba çalıyorsun ve, özellikle benim 11111 plakalı aracın torpidosundan çıkan kasetlerden sonra, sahip olduğumuz her araca takip cihazı koydurduğumu hesaplayamıyor musun?"

"İyi de, buna ne gerek var? Bu dava kapanmadı mı? Vefa'nın katili..." Son zamanlarda, Cemre konusunu açmaya çalışan Berk'ti ama; ilk defa Ali'nin dilinin ucuna gelmişti. Berk,

"Şimdi de 'Hızlı ve Öfkeli'ye mi özendin?" dedi. "Sırada ne var? Kafes dövüşlerine mi katılacaksın?"

Ondan sonra beklenmedik bir şey oldu. Ali, gülmeye başladı. Sarhoş gibi kahkaha atıyordu. Fakat alkollü olmadığına emindi Berk. Bugün, bir önceki günün antitezi gibi bir şeydi... dün ağlayan, bugün gülüyordu. Beş dakika, on dakika... bir türlü bitmeyen bu kahkahalar, artık Berk'in sinirine dokunmaya başlamıştı.

"Ali, oğlum..." dedi. "Aramızda bir akıllı sen kalmıştın, sen de aklını yitirirsen n'aparız biz?"

"Tok-Tok..." hecesinden başka bir şey çıkmıyordu Ali'nin ağzından. Berk, anlamak için kulak kabartmaktan daha fazlasını yapması gerektiğini anladı. Gerilip gerilip, beşkardeşi aşk ettirdi Ali'nin yüzüne. Afallayan Ali, artık ödeştiklerini düşünemeyecek vaziyetteydi, ama gülmesi sona ermişti nihayet. "Tokyo Drift gibi ha..." diye mırıldandı. "Bu çok komikti."

"Espri olsun diye söylememiştim."

"Adrenalin..." diye konuştu Ali. "Sadece adrenalin unutturuyor bana Cemre'yi... Ege'yi her geçen gün daha iyi anlıyorum..."

Ali, her baktığı yerde Cemre'yi görüyordu. Yarışa "start" veren kızı bile O'na benzetmişti. Ve şimdi de, sembolik olarak arabalarını yarıştırmışlardı Berk'le, Cemre için. Ve Berk kazanmıştı... ama ortada Berk'e bırakılacak ne bir araba vardı, ne de Cemre.

İkisi de ona aitti zaten.

"Söylemeden geçemeyeceğim..." dedi Berk. "En azından dinlediğin müzik kalitelileşmiş. WWE giriş müziği gibi şarkı çalmaya başlamışsın lan, aferin, yakında kekoluğun tarihe karışacak...!"

"Hey, bana baksana sen!" diye bir ses gürledi. "Sana söylüyorum, on altı yaşındaymışsın sen! Ehliyetin de yokmuş!"

"Bu şimdi mi sorun olmaya başladı?" diye kardeşini savundu Berk. "Canın levye çekiyor galiba..."

"Sen niye rakibini savunuyorsun lan? Yoksa birbirinizi tanıyor musunuz...! Bu, yarışma kurallarına aykırı biliyorsun değil mi sarı oğlan?..."

"Benden iyi bilen olmaz..."

"Bu durumda, araba kasanın olur... yani bizim... hiçbir hileci bizden çalamaz!"

"Birader sen Süleyman Çakır'a özendin galiba..." diyen Berk, arabasının anahtarını uzattı. "Al benim arabayı, Ali'ninkinden daha lükstür ha."

"Lan, ne haliniz varsa görün!" diyen Süleyman Çakır kılıklı, yine de anahtarı almayı ihmal etmedi...

"Yaptığını beğendin mi?" diye sordu Berk, Ali'ye. "Senin yüzünden bir araba kaybettik!"

Fakat Ali yerine, "Bakın buraya ikizler!" diyen birinden ses geldi...

"Biz ikiz değiliz," diye cevap verdi falcı kadına Berk.

"Değilsiniz, ama kardeşsiniz. Doğru bildim mi?"

"Evet... benzemesek de öyleyiz," dedi Ali.

"Bilirim ben... başka şeyler de bilirim. Ver elini bakayım kara oğlan."

Ali, kadının hitabına ister istemez gülerek elini uzattı. Kadın, izin istemeden Berk'in de elini kaptı. "Okurum ben, her şeyi okurum..." dedi. "Sizin kaderinizde var, aynı anda ölmek."

"Ne saçmalıyo'sun sen ya," diyen Berk, hızlıca elini çekti. "Para kazanmamak için ekstra çaba gösteren falcıyı da ilk kez görüyorum!"

"Parası önemsiz, bu söylediğimi iyi yazın aklınıza..." diye arkasından seslendi falcı. "Siz ikiniz de aynı anda öleceksiniz, hem de iki kere!"

Berk, Ali'yi uzaklaştırmayı başarmıştı ki, "Bu böyle olmayacak..." dedi, damdan düşer gibi. "Cemre'yi polise teslim etmeye karar verdim."

"Ne?"

"Zaman kazanmaya çalıştığımızın farkındayım. Sen de ben de... Ama emin misin? Son kararın mı, sormak zorundayım. Cemre'yi satma işini bana bırakıyor musun? Bu hikâyedeki kötü çocuk rolünü, Berk Yağızoğlu'na bırakıyor musun...?"

"Berk..." dedi Ali. "Bunu neden yapıyorsun?"

"Çünkü Cemre seni çok seviyor. Ve o aramızda paylaşabileceğimiz bir araba değil... O'nun kimi seçtiği önemli..."

"Berk..." Ali dudağını ısırdı, sanki kelimeleri o zikretmiyor da, daha çok, kelimeler kendilerini zorla atıyorlardı ağzından dışarı... "Cemre'yi polise teslim et. Bunu, ben vazgeçmeden yap!"

"Tamam, ama yarın yapacağım..."

"Berk bir de..." dedi Ali. "Mail kutunu açık tut."

*****

Kader, kapısında kuş taklidi yapan birinin sesiyle yatağından sıçradı. Pencereden, Bilal'in ağacın tepesine kadar tırmanmış olduğunu gördü. "Şimdi de Kibar Feyzoluğa mı özendin Bilal, Allah canını almasın!"

"Madem sen gelmiyorsun, Ben geleyim, dedim..."

"İn lan aşağı, tamam geleceğim, Zeyno uyanacak, in ha'di!"

Bilal, Kader'in dediğine uyarken, Kader de üzerine geceliğini alarak, Zeyno'nun odasını kontrol etti. Zeyno ne uyanmıştı, ne de ağır uykusundan uyanacağa benziyordu. Kader, bir de kapı önünü yoklayarak Bilal'e, "Kardeşin evde mi?" diye sordu.

"Hayır, gizli bir şeyler çeviriyor ama... ben anlarım onun oyununu. Biz kendi oyunumuza bakalım."

"Baban içer'de, sen halen oyun mu düşünüyorsun ulan hayvan?!"

"Yas da bir yere kadar, matem de... ben seni özledim kızım, ha'di düş önüme..."

Bilal, Kader'i önüne kattıktan sonra, Ali sarhoş bir biçimde Zeynoların evinin önüne geldi. Berk'le "Tokyo Drift" macerasından sonra içmeye başlamıştı, ve şimdi zil-zurna haldeydi. Şimdi de, Peter Pan gibi Zeyno'nun penceresinden içeri girdiğinin farkında bile değildi. Tozluyaka çok güvenli bir mahalle olduğu için, Zeyno penceresini açık bırakarak uyumuştu...

"Zeyno..." diye seslendi öncelikle. "Sana bi' itirafta bulunacağım... Şimdi uyuyo'sun, o yüzden söyleyebiliyorum böyle kolaylıkla... Vefa'nın katilini biliyorum. Ama O'nu ele veremem... Çünkü O, sevdiğim biri... bunu Berk yapacak. Yine de... birine söylemek istedim... Arap'a ya da sana... Şimdi Midas'ın eşekkulaklarını ispiyonlayan kuyuyu o kadar iyi anlıyorum ki... Ama çok geç kaldım. O yüzden, bu saatten sonra ne senin yüzüne bakabilirim, ne de Arap'ın... Osman amcanın, Bilal abinin, annemin... hatta bütün mahallenin yüzüne bakamam asla..."

Ali kendinden nefret ediyordu.

16 EKİM 2022

"Neden ya?" diye dişlerini gıcırdat��yordu Mavi. "Neden bu Cemre halen içer'de değil?"

Mavi'nin istediği, Cemre'nin cezasını çekmesi, Vefa için adaletin sağlanması değildi, o bu ihbarı yapmıyordu çünkü, Cemre'nin ölümü Ali'yle Berk'in elinden olsun istiyordu... aynı anda. Gönderdiği mailin Ali'ye ulaşıp ulaşmadığını teyit etmeliydi. Soluğu onun evinin yakınlarında aldı, ama Ali'nin çoktan çıkmış olduğunu gördü. Belki de polise gidiyordu şimdi... Üzerindeki kot ceket, beyaz tişört ve siyah ayakkabıyı ona çok yakıştırmıştı Mavi. "Benim gibi mavicisin ha..." dedi kendine. "Sen de hiç fena değilsin Ali... bunu yeni mi fark ettim?" Ve,

"Bak Ali, ne yaptım," diye sol kolunu sıyırdı. "Güzel mi?"

Ali, sol kolunda boylu boyunca uzanan, "It's a mad, mad world that we're living in..." sözlerini okudu. "Bana ne bu dövmeden?" diye sordu.

"Seni akıllı biri sanırdım..." dedi Mavi de cevaben, Ali'ye. "Blue Jasmine rumuzunu çoktan çözeceğini düşündüm..."

"Çok fazla sabretmek sana göre değil sanıyorum..." dedi Ali.

"Haddinden fazla sabrettim zaten..." dedi Mavi de.

"Sana çok teşekkür ederim Mavi. Olmasaydın, elimizdeki tek kanıt da gitmişti... o kanıt olmadan, Cemre en fazla Vedat abi kadar suçlanabilirdi..."

"Bu teşekkür yeter mi sence?"

"Ne istiyorsun?"

"Çok bir şey değil canım... sadece bir 'selfie'cik," diyen Mavi, telefonunun kamerasını açtı. Ali, her olaya magazin muamelesi yapan ve canlı yayın açan Duru'yu aklına getirerek, "Saatçi Niko senin neyin oluyor?" diye sordu Mavi'ye.

"Dedem. Anne tarafından Musevi'yim ben. Bilirsin, Musevilikte anne kutsaldır... Baba tarafından da Müslüman'ım, e İslam da babayı kutsayınca... arada kaldım. Ama dedemi çok severim, hayattaki tek varlığımdır o. Saatçilik yapar, geçinir gideriz... bir de Serdar abi vardır, mahalleden, bilirsin, zaten tanışmışsın kendisiyle... benim bu hikâyeden bu şekilde haberim oldu işte... Ama senin bunları şimdi öğrenmen ne garip öyle değil mi? Aylardır aynı sınıftayız ve, sen beni bayağı uzun bir süredir unutmuştun..."

"Bunun için özür dilerim..."

"Cemre'yi ne zaman ihbar etmeyi düşünüyorsun?"

"Acelem yok. Bak, yardımların için gerçekten çok teşekkür ederim, ama bu mesele artık Berk'in meselesi. Cemre'yi ihbar etmek, onun kararı olmalı..."

"Yani Berk'in onayı olmadan, adalet yerine gelemez öyle mi...?"

Mavi, yanlış kişiye geldiğini anladı.

Ali'nin akıllı olduğunu düşünerek gerçekten hata yapmıştı.

*****

Cemre, öylece yürüyordu sahilde. Burası, birlikte simit yedikleri yerdi... ama Ali'yi bulamadı bu sabah burada. O da, elindeki simitleri martılara fırlatmaya başladı. "Ne kadar garip öyle değil mi..." diye bir ses geldi. "Sen bir insanın canına kıy, ama hayvanları bu kadar umursa..."

"Kapa çeneni Mavi," dedi Cemre. "Sana daha önce de söylemiştim. Kimse Cemre olamaz...!"

"Ya ben sadece, senin fikrini merak etmiştim..." diye telefonunu açtı Mavi. "Sosyal medyaya yüklemek için, sence Ali'yle bu fotoğrafımız mı güzel, yoksa bu mavi filtreli olan mı... bence ikincisi güzel, ne de olsa mavi benim rengim..."

Cemre, gördüğü bu fotoğrafa sinirlenmedi. Ali'yi de hiç kıskanmadı. Mavi'ye sakince, "Şimdi de Ali'ye mi sardın..." dedi. "Ama sen alışkınsındır benim eskilerimi giymeye...!"

Mavi, öfkeden barut gibi olmuştu. Kızın arkasından yumruğunu sıkarak, "Bunu ödeyeceksin Cemre..." dedi. "Bunu kesinlikle ödeteceğim sana...!"

*****

Leyla, okulun tiyatro salonuna gelmişti. Hafta sonu kurslarına katılıyordu, çünkü kliniğe yatırılmamasının bedellerinden biri de buydu. Kendine bir hobi edinmek... ama tiyatro ekibinin T'si yoktu ortalıkta. "Bu maç işini fazla abarttılar..." diye çıkmaya hazırlandı, fakat kapıda bazı tıkırtılar vardı. Leyla, "Nihayet gelebildiniz..." dedi.

"Selam Leyloşçum, başkasını mı bekliyordun?" diye soruyordu Mavi.

"Mavi... senin ne işin var burada? Sen de mi tiyatroya merak saldın?"

"Valla' şu ara Ali'den başka hiçbir şeye sarmadım..." dedi Mavi. "Sarsa mıydım başka birine? Senden benim için bir şey yapmanı isteyeceğim."

"Ne?"

"Vur bana."

"Ne, ne saçmalıyorsun sen?"

"Sen değil miydin, 'Ben senden tarafım Mavi, benim Cemre gibi kaybedenlerle işim olmaz,' diyen? Göster bana sadakatini. Ha'di, şöyle bi' saçımı—başımı yol... yüzümü falan morart... boynumu filan sık... göster gücünü."

Leyla, Mavi'nin Cemre'ye iftira atacağını anladı. "Olmaz, Mavi, ben..." dedi. "Bu kadarını yapamam."

"Ne oldu o çılgın kıza, ha?" diye sordu Mavi. "Ne oldu o özgür kıza? Çağrılarla uyuşturucu partileri veren o, cesur kıza? Cesaretini mi kaybettin, ha Leyla? Sen yapamazsan, ben yaparım!" diye kızın elini kaptığı gibi, uzun tırnaklarıyla kendi boynu üzerinde uzun bir çizgi yarattı. Leyla, gözleri fal taşı gibi açılarak, kızın ince boynu üzerinde beliren pespembe, yer yer kırmızı kanın aktığı ize baktı... "Bana saldırdın."

"Ne? Ama bunun doğru olmadığını biliyorsun Mavi!"

"Sence sana mı inanırlar, bana mı? Senin geçmişin kirli değil mi Leyla...? Benimse geçmişimde hiçbir vukuat yok... Seçim senin. Ya bana saldırdığını kabul edersin, ya da bunu Cemrecik yapmış olur... veya şöyle söyleyeyim... ya sen kliniğe gidersin, ya da Cemre disipline defolur gider..."

"Tamam, ne istersen yapacağım," dedi Leyla. "Yeter ki bana klinikten falan bahsetme!"

*****

Berk de, arabasıyla Cemre ile son kez baş başa kaldıkları sahile gidiyordu. Öğle vakitleri olduğu için, Ali'den de hiç ses—seda çıkmadığına göre, Ali'nin her şeyi zamana bıraktığını anladı... Ali, Cemre ve kendisi arasında adı konulamayan bir bağ oluşmaya başladığını düşünmekteyken, Berk yolun kenarında dikilip ağlayan Mavi'yi gördü.

"Mavi!... ne oldu sana?" diye sorarak arabasından indi.

"Hepsi o unutamadığın eski sevgilinin işleri!" diye bağırdı Mavi. Boynunu gösteriyordu. "Bana yaptığına baksana!"

"Bunu sana Cemre mi yaptı?"

"Başka kim olacak! Bak, benim Ali'yle bir 'selfie'm vardı tamam mı, bunu görüp kıskanmış! 'Ali benim arkadaşım,' dediysem de inanmadı, beni kasıtlı ve planlayarak öldürmeye çalıştı!"

"Bak, saçmalama tamam mı... Bu hiç de Cemrelik bir davranış değil..."

"Ya, öyle mi? Neymiş Cemrelik olan davranış?"

Berk, Cemre'nin düşmanlarına asla fiziksel saldırıda bulunmayacağını biliyordu. Onun felsefesi, "Aşk için öldürmeli aşk o zaman aşk"tı. Yani Cemre, âşık olduğu Vefa'yı öldürmüştü, şimdi de Ali'ye saldırsa mantıklı olurdu, ama Mavi... Berk cevap vermese de genç kız, onu istediği kıvama getirdiğini görebiliyordu.

Delikanlı da, Cemre'nin durumunun gerçekten de kötüleştiğini görebiliyordu...

Arabasına dönerken, Ali'nin telefonunu çevirmeye başladı...

*****

Esmer delikanlı, boş stadyumda kendi kendine şutlar çekerek, oyalanıyordu. Stat, bomboştu çünkü hiçbir zaman büyük bir stadyum olmamıştı, o kadar ki, güvenlik kamerası bile noksandı burada.

O nedenle Ali'nin ensesine yediği uçsuz baltanın bir şahidi olmadı.

Cemre, Ali'nin başında bekliyordu. Gözleri, ensesinden akan kanlar üzerinde; baltayı bir süre daha elinde tuttu. Bu, öldürücü darbe değildi, Ali'ye ikinci bir kez daha vurması gerekiyordu. O ölene kadar, son sözlerini söyledi: "Bunu bana nasıl yaparsın... ha? Bunu bize nasıl yaparsın!"

Cemre, baltayı tekrar havaya kaldırdığında, "Yapma..." diye zayıf bir ses geldi. Cemre, yalnız olduğundan emindi ama; korkarak gözlerini ileriye dikti. On üç—on dört yaşlarında, sarışın bir çocuktu...

"Sen de kimsin?" diye sordu.

"Benim kim olduğumu biliyorsun bence..."

Bu oydu, Cemre'nin minik kardeşi Emre'ydi... Yeşil gözleriyle masum masum bakıyordu. "Ama Ali beni aldattı..." diye cevap verdi kardeşine. "Mavi'yle aldattı!"

"Bunun doğru olmadığını biliyorsun abla..."

"Aldatmadıysa da aldatacak! Bu zamana kadar yanlış kişiden şüphelendim, hayatımdaki bütün erkeklere ağzının salyasını akıtanın Hazal olduğunu zannettim ve korkunç bir cinayet işledim! Ama asıl düşman Mavi imiş... şimdi Ali'yi öldüreceğim, ve Ali de Vefa gibi, sonsuza kadar benim olacak... eğer yaşarsa Mavi'nin olur... buna izin veremem..."

"Ama Ali yaşamak isterdi... ben de yaşamak isterdim... Vefa gibi... bizim için artık çok geç... ama Ali'nin hayatını bağışlayabilirsin..."

"Artık çok geç, evet..." diyen Cemre, bir beysbol topuna vuracakmış gibi baltaya eskisinden de sıkı sarıldı. "Ali için de... Kan, kanı çağırıyor... sen, Emre; senden sonra Vefa; Vefa'dan sonra Ali'yle bu üç olacak..."

"Ama sen pişman olduğunu söylemedin mi Ali abiye...?"

"Evet, ama pişmanlık başka, kıskançlık başka!"

"Cemre!" diye bağırdı Emre. Hayır, bu kez Emre değildi; o kendisine Cemre demezdi ki... Cemre, az evvel Emre'nin durduğu yerde Berk'i görebiliyordu...

"Berk yaklaşma!" diye bağırdı Cemre de.

"Cemre sana yardım etmek istiyorum!" Yükselen sesler de tansiyon da Ali'yi ayıltmaya yetmemişti...

"Bana kimse yardım edemez... Ali'yi öldüreceğim. Cebimdeki bıçak da benim için..."

"Cemre saçmalıyorsun şu anda!" Berk, bir adım atmaya çalıştı. "Bunu ona yapamazsın. O'na bir hayat borçlusun..."

"Burası ilk öpüştüğümüz yerdi biliyor musun... burası, aynı zamanda mezarımız olacak..."

"Bir saat vardı..." diyen Berk, son kozunu oynadı. "Vefa'nın akıllı saati... siz o çatıdayken, seslerinizi kaydetmiş... saf kanıt olduğunu bilmeden takıyormuş Ali onu... sonra Ege'ye, 'Katil o saatin içinde,' diye Ali'ye not göndertmişler... Ali, o saati tamir ettirmeye çalışıyordu... Or'dan öğrendi senle Vefa'yı..."

"Yalan söylüyorsun," dedi Cemre. "Madem öyle bir kanıt var ortada, hani, ner'de o saat?"

"Ben yok ettim onu... parçalara ayırdım... seni ben kurtardım Cemre... Ali'nin aklından bile geçmedi böyle bir şey yapmak..."

"Ya kayıtların yedekleri?" Cemre, her zamanki gibi zekice sorular soruyordu.

"Bilemiyorum... var olabilirler de, olmayabilirler de... bak Cemre, ilgilenmen gereken şu ki... Ali'ye asla tam anlamıyla güvenemezsin. Ege'ye de öyle. Aslında hiç kimseye... Ben hariç, herkes senin düşmanın... onların mı yaşamasına izin vereceksin ha? Bırak elindekini ha'di güzelim benim, hepsinden birlikte intikam alalım... bir düşünsene, Ali'yle sen öldükten sonra n'olacak? Diğer herkes sağ kalacak... Ama eğer sen sağ kalırsan, Ali'den de, Ege'den de, Mavi'den de, herkesten de intikamını alırsın..."

"Sen yapacak mısın..." dedi Cemre. "Benim için, Ali'den intikam alacak mısın?"

"Zaten yaptığım o değil miydi?" diye cevap verdi Berk. "Seni ona tercih ettiğimi, o saati parçaladığımda gösterdim ben... Ya, Ali kim ya? Ali Öztürk, Vefa için bana saldıran o aşağı mahallenin delikanlısından başka bir şey değil benim için... Bir anda hayatıma yıldırım gibi düştü. Dediler ki, 'Bu kardeşindir.' N'apacağım, Ali için ölecek miyim? Kardeşimmiş, peh, peki ben kardeşimin bekçisi miyim?!... sense benim çocukluk aşkımsın Cemre... yine de Ali ölsün istemem... yaşasın, ve sürünsünler... Ali, Ege, Mavi, Çağrı, Hazal, Arap, Zeyno... masum geçinen herkes. Gerçek olmayan herkes... bizim gibi olmayan, sahte olan herkes. Çünkü biz gerçeğiz. Kötüyüz, ve kötü olduğumuzu da kabul ediyoruz... Senle ben... 440 hertz bir çiftiz... Doğa'ya aykırı bir çift... Ben öldürmek istemediğin tek erkeğim... aynı zamanda seni aldatmış bir erkek olarak, sana daha evvel de söylediğim gibi, sen halen benim en sevdiklerimin listesinin ikinci sırasında yazılısın... annem, sen ve Hato... Ali'ye yer yok ilk üçte. Sen her daim benim önceliğim oldun, ve öyle kalacaksın... Şimdi sana yalvarıyorum, bırak o sopayı."

Cemre'nin, beysbol sopası tutar gibi tuttuğu baltayı kavrayan, parmakları gevşedi. "Ha'di, 112'yi ara," dedi.

"Biliyordum..." dedi Berk de. "Sen bana geleceksin, dediğimde ciddiye almamıştın, ama bir gün beni seçeceğini biliyordum Cemre..."

*****

Ali'nin damarlarında akan kan da Yağızoğlu fıtratıydı. Ali, kolay kolay ölmezdi. Ambulansın gelişinden bile evvel kendine geldi, kendisine saldıran kişinin kim olduğunu hiçbir zaman anlayamadı. Cemre ise, ilaçlarını toparlıyordu. Berk'in hediye ettiği elbiseyi giymiş, Berceste Hanım'ın saç bandanasını takmıştı. "Berk, beni kurtaracak..." diyordu. "Ali, Mavi'yi seçmiş. Berk, beni kaçıracak, kurtaracak bu hayattan..."

Annesi, zaten Kenan'la Derya'nın eski ilişkilerinin ayyuka çıktığını öğrendiklerinden beri Kenan'ın evinden çıkmıyordu sayılır. Duygu durumunu anlamak mümkün değildi. Kenan'a kızıyordu ama, kanser olduğu için üzülüyordu da... Cemre bavulunu sürükleyerek evden çıktığında, Berk çoktan onu bekliyordu...

"Bu elbise sana, annemin bandanası da saçlarına çok yakışmış Cemre..." dedi hayranlıkla.

"Berk, ikimiz de on sekiz yaşının altındayız..." dedi Cemre. "En fazla ne kadar uzaklaşabileceğiz ki?"

"Ben her şeyi ayarladım. Sahte pasaportlar hazır. Buradan Yunan adalarına akıyoruz. Ondan sonra da, ver elini Avrupa... orada kimse bizi bulamayacak, herkesi ve her şeyi geride bırakacağız... kanser olan babamı bile... atla ha'di."

Cemre, dediğini yaparken, "Arabanın üstünü neden kapatmıyorsun Berk?" diye sordu.

"Sen böyle daha çok seviyorsun da ondan... unutmadım Cemre," dedi Berk.

"Ama kaçmıyor muyuz? Görülmememiz lazım... neyse, açık kalsın madem."

Berk gaza bastı.

Araba bir süre ilerledikten sonra, radyoda güzel bir müzik çalmaya başladı. Cemre, "Kim söylüyor bu şarkıyı?" diye sordu Berk'e.

"Air diye birileri..."

Cemre, kolunu açık camdan uzatarak, havada parmaklarıyla müziğe hayali bir ritim tuttururken, "Bir itirafta bulunayım mı..." dedi.

"Dinliyorum?"

"Ali'yle son bir kez yüzleşemeyeceğim ya... içimde ukde kaldı..."

"Benim de merak ettiğim bir soru var..." dedi Berk. "Şimdi sen bu Vefa'yı seviyordun... öldürdün... Ali'yi de seviyorsun... onu öldürür müydün gerçekten?"

"Evet," dedi Cemre, "Bu senin anlayamayacağın bir his. 'Herkes öldürür sevdiğini,' şimdilerde moda bir alıntı, ama herkes benim kadar ciddi anlamlar yüklemiyor bu cümleye..."

"Öyleyse benim işim kolay..." dedi Berk. "Beni aşkla sevmediğine göre, öldürmeyi düşünmezsin, diye düşünüyorum..."

"'Doğru düşünüyorsun,' diyorum..."

"Peki, ya intikam? Veya kıskançlık. Bu iki duygu, seni birine zarar vermeye itebilir mi Cemre?"

Cemre cevap vermeden, başındaki bandanayı çözerek, biraz da onu sallandırdı rüzgârda. Berk'in kendisini karakola getirdiğini de fark edememişti. Karakol Berk'in tarafında kalıyordu. Hem bu, Ali'nin artık pijama ve terliklerle bile girebildiği kadar yüzlerinin aşina olduğu karakoldan farklıydı, Cemre'nin bunu fark etmesi riskini alamazdı Berk.

Genç kız, kendisini bekleyen kadın polis memurlarını görünce, Berk'in yüzüne döndürdü gözlerini ama, Berk kendisine henüz en büyük ihanetini etmemişti. Bileğindeki akıllı saati çözdü, ona bakarak, "Birincisini ben parçalamıştım..." dedi. "İkincisinde kaydı almak da, bana düşerdi."

"Hani bana asla zarar vermezdin?" dedi Cemre.

"Ben iyi biri olmaya çalışıyorum Cemre..."

"Hayır, sen... sadece muhtaç haldeki kızlara yardım etmeye çalışıyorsun. Ondan sonra da onları yarı—yolda bırakıyorsun böyle..."

Cemre'nin görüş açısına biri daha girmişti. Gözleri Ali'yle çarpışınca, fazla direnmedi. Kendisi uzattı bileklerini ve, kelepçeler ona takılırken, Berceste'nin bandanası kayarak düştü ellerinden.

Polisler, Cemre'yi karakolun kapısına götürürken, Ali de yaklaşıp bandanayı aldı. "Bir dakika..." diye seslendi memurlara, "Müsaade edebilir misiniz bize?"

Kadın polis memurları, bir süre çıktılar Cemre'nin kollarından. Ali önce Cemre'nin bir kâkülünü kulağından arkaya attı, sonra bandanayı düzgünce yerleştirdi saçlarına. "Bir suçlunun, kalplerde tamamen affedilmesi için, gereken üç şey vardır," dedi Cemre'ye. "Birincisi, pişman olması... Senin bunu yeterince yaptığını düşünmüyorum. İkincisi, teslim olması, ki bunu da Berk'in zoruyla yapıyorsun. Ve üçüncüsü, cezasını çekmesi... Cezanı artık kabullenmelisin Cemre, kabullenmelisin ki; biz de seni aramıza kabul edebilmek için hazırlayalım kendimizi..."

Cemre'nin, Ali'ye Mavi konusunda ufacık bir şüphesi vardıysa da geçmişti artık.

Kadın polis memurlarına tek tek bakarak, kollarına girmelerini işaret etti gözleriyle.

Cemre'nin ardından, Berk Ali'ye yaklaştı. "Nasılsın?"

"Biraz başım ağrıyor..."

"Benim de..."

"Öyle değil, kafamın burası ağrıyor..." diye ensesini gösterdi Ali. "Sanırım bulaştığım serseriler, beni stadyumda buldu ve enseme yedirdi sopayı..."

"Evet, her'alde o serserilerdir..." dedi Berk ve, elini Ali'nin ensesine atarak orayı biraz okşadı. "Başka düşmanın yok ki?"

"Evet, yok."

Berk, böylece Ali'ye sarıldı. Bu kez herhangi bir ihanet olmadan, herhangi bir blöf olmadan, hesapsız, kitapsız...

"Bitti kardeşim..." dedi Berk. "Her şey geçti..."

19. BÖLÜMÜN SONU

Biyere kaçmayın, gece yarısı Adanmışı konuşucazzzz

[dougielombax]

Not another one!

That’s twice this year!

Fucking hell!

Poor bastard.

[ocombatenterondonia]

Mecânico morre após ser sugado por turbina de avião no Irã

Reprodução/redes sociais Homem morre após ser sugado por turbina de avião Um mecânico morreu após ser engolido pela turbina de um avião no aeroporto de Chabahar Konarak, no Irã, na última quarta-feira (3), enquanto tentava recuperar uma ferramenta. Segundo informações do Daily Star, a vítima foi identificada como Abolfazl Amiri, QUE realizava uma manutenção de rotina no Boeing 737-500 da Varesh…

[pazaryerigundem]

Melikgazi Belediyesi iklim değişikliğine karşı bir projeyi daha tamamlıyor

https://pazaryerigundem.com/haber/174422/melikgazi-belediyesi-iklim-degisikligine-karsi-bir-projeyi-daha-tamamliyor/

Melikgazi Belediyesi iklim değişikliğine karşı bir projeyi daha tamamlıyor

Başkan Palancıoğlu, Melikgazi Belediyesi’nin Avrupa Birliği kapsamında uyguladığı “İklim Değişikliğiyle Mücadele için Dijital Belediye Hizmetlerinin Artırılması – DigiEdu” isimli projesinin kapanış toplantısına katılmak için Litvanya’ya gitti.

Mehmet UZEL / KAYSERİ  (İGFA) – Avrupa Birliği Erasmus+ Yetişkin Eğitimi Programı kapsamında finans desteği alan projede Melikgazi Belediyesi, Litvanya Druskininkai Belediyesi ile ortak çalışmalar gerçekleştirdi. Projede belediyelerin dijital hizmetlerinin arttırılması ile vatandaşların dijital belediyecilik hizmetlerinden daha fazla istifade etmesi hedeflenerek bu yolla insan hareketliliğinin ve dolayısıyla araç kullanımının önüne geçilmesi öngörüldü.

Projenin hedeflerine ulaşması adına Melikgazi Belediyesinde ve Litvanya Druskininkai Belediyesinde geniş kapsamlı çalıştaylar düzenlendi. 2024 yılı ilk aylarında Litvanya ve Türkiye’de gerçekleştirilen ve her iki belediyenin 15’er kişilik teknik personelinin katıldığı çalıştaylarda, özgün fikirler ortaya konarak belediyelerin dijital hizmet yelpazesinin genişletilmesi ve bu hizmetleri kullanacak kişi sayısının arttırılması için yöntem ve projeler ortaya kondu. “Dijital Vatandaşlık” konusuna da değinilen projede, yetişkinlerin dijital belediyecilik hizmetlerini daha fazla kullanabilmeleri adına “Eğitim Modülleri” geliştirildi.

Projenin yaygınlaştırılması ve elde edilen sonuçların diğer belediyelerin kullanımına açılması adına Litvanya Druskininkai şehrinde “Proje Yaygınlaştırma ve Deneyim Paylaşımı Programı” kapsamında çalışmalar gerçekleştirmek üzere Litvanya’ya giden Melikgazi Belediye Başkanı Doç. Dr. Mustafa Palancıoğlu şu ifadelere yer verdi:

“Türkiye’nin en önemli gündem maddelerinden bir tanesi özellikle alternatif enerji kaynakları, geri dönüşüm ve dijitalleşme olarak son günlerde akıllı kent adı altında toplanmakta. Biz de Melikgazi Belediyesi olarak özellikle Avrupa Birliği giriş sürecinde, yeşil üretimin başladığı bir dönemde elimizden geldiğince Avrupa Birliği’nden hem destek almak hem şehrimizi, ilçemizi hazırlamak üzere çalışmalar yürütüyoruz. Bu kapsamda iki farklı Avrupa Birliği projesinden destek aldık. Bir tanesi özellikle güneş enerjisi, alternatif enerji kaynakları, geri dönüşümle ilgili yaklaşık 5 milyonu geçkin bir hibe desteğini belediyemiz aldı. Bu kapsamda elektrikli geri dönüşüm aracı satın aldık. Elektrikli şarj istasyonu kurduk ve özellikle sulama suyuyla ilgili de güneş enerjisi santrali kurma imkanımız oldu. İkinci projemiz yine Litvanya ile gerçekleştirdiğimiz ulusal ajans tarafından 98 proje arasından ilk 6’ya giren “Dijital Eğitim ve Belediyecilik” ile ilgili güzel bir proje. Bunun da inşallah sonuçlanmasıyla birlikte belediyemizin hem tasarruf sağlaması hem sıfır atık konusunda ve diğer konularda daha önce çıkması ve diğer belediyelere örnek olması mümkün hale gelecek. Bu kapsamda Litvanya heyetlerini biz Kayseri’de, belediyemizde ağırladık. Şimdi de kapanış toplantısını yapmak üzere Litvanya’da iki farklı belediyeyi ziyaret edeceğiz ve projemizin tamamlanmasını sağlamış olacağız. Bu kapsamda belediyemizin bütçesinden herhangi bir gider oluşmamakta, tamamı Avrupa Birliği tarafından fonlanmakta, seyahat giderlerimizden bütün harcamalara kadar. Dolayısıyla belediyemiz bu işten karlı çıkmakta ve diğer belediyelere örnek teşkil edecek çalışmalar yapmakta. İnşallah Sayın Cumhurbaşkanımızın eşi Emine Erdoğan Hanımefendi liderliğinde başlayan sıfır atık projesine en büyük destek Melikgazi Belediyesi’nden gelecek. Zaten şu anda geri dönüşüm konusunda ve tasarruf konusunda yoğun çalışmalarımız, gayretlerimiz var. İnşallah bu çalışmalarımız daha da ileri noktalara gelecek şekilde devam edecek. Hayırlı olsun. “ dedi.

BU Haber İGF HABER AJANSI tarafından servis edilmiştir.

[ddeka352]

Sun Temple

Sun Temple The Konark or Konarak Sun Temple is dedicated to the Hindu sun god Surya, and, conceived as a giant stone chariot with 12 wheels, it is the most famous of the few sun temples built in India. It is located about 35 km northeast of the city of Puri on the coastline in the state of Odisha (earlier Orissa). It was built c. 1250 CE by King Narasimhadeva I (r. 1238-1264 CE) of the Eastern…

[interior-design-22]

Luxury Home interiors renovation concept for Konarak Express towers, Parel Mumbai by ReNNovate