#kendimi nasıl sevebilirim

[kendimlesworld]

Ama seni nasıl sevebilirim,

daha kendimi bile sevemezken?

[uzaypotter]

Kendimi bile sevmezken nasıl birini sevebilirim?

[yazan-kalem-siyah06]

SEVGİLİM

Geldim bak ben; aradığın geleceğin benim… Seni çok sevebilirim sadece bir sevgili değil her şeyin olabilirim. Yürüdüğümüz yollar bizim yolumuz olur. Beraber olduğumuz sürece ellerimiz kalplerimiz bir oldukça mutlu oluruz. Senin adını aşk koyarım. Huzuru bulurum sende adını her andığımda kalbimde bir telaş olur. Senin bende ki yerin kalbim olur, seninle yaşarım sensiz ölürüm. Kimse olmaz sadece sen ve ben. Hayallerimiz olur ve o hayallere göstereceğimiz çabalarımız. Artılarımız olur eksilerimizden fazla. Ben senin için doğru kadın sen benim için doğru adam olursun. Hata aramayız birbirimizde senin hatan benim, benim hatam senin hatan olur. Otururuz bir yerlere sadece yüzüne bakarım ellerin ellerimde gözlerin gözlerimde olur. Beraber yaşlanırsak nasıl olacağını merak ederim içten içe. Yine sever miyim seni diye düşünürüm. Severim be sevgilim ben seni her halinle severim. Bilirsin benim her şeye ne kadar çabuk ağladığımı. Alışkanlık işte sevgilim… Her ağladığımda benimle ağlarsın sende okşarsın yüzümü avuçlarına alıp öpersin alnımdan. Sen ağlarsan ben de ağlarım dersin. Bir daha öpersin alnımdan. Seninle aynı anda aynı şeyleri düşünürüm. Aynı şeyleri yaşarım sen bana yazılmış bir kadersindir. Yüzümdeki gamzemsindir. Kimse senin gibi olmaz sevgilim, yerini kimse dolduramaz; sen bende kalbimde yaşadıkça…

SENDEN SONRA

Senden sonrası yok demiştim

olmadı da.

Senden sonra

Kalbim aşk..!! İle atmadı bir daha

Gözlerim başka gözlere bakmadı buğulu buğulu

Seninle yaşananlar

Yaşanmadı hiç kimseyle

Kimseye "günaydın" demedim,

Kimseyi özlemedim

Hiç kimseye güvenmedim

Kendime inkar etsem de

İçten içe yine seni sevdim.

Anıları unutmadım her an andım

Seni ilk gördüğüm günü bile hatırlıyorum

İlk heyecanımı elimin ayağımın dolanışını

Sende kendimi kaybedişimi

Bulduklarımı beni tamamlayan yanını

Hiç unutmadım

Ve özlüyorum

Adı her neydi ise

Belki tutku belki alışkanlık

Belki de Aşk..!

Her haliyle seni yaşamak güzel/di

Sen benim tamamlayan yanımdın

Yoksun yarım yamalağım

Şimdi eksik yanımsın.

[simgearc]

Sana mucizeler vaadedemem ama, mucize aratmayacak kadar çok sevebilirim seni…Sana dair ilk cümlem -çok garip birşey bu, nesin sen, korkuyorum senden-di… O anki gülüşün hala aklımda… Anlayamayan, hoşuna gitmiş, kafası karışmış bir gülüş… sonra da küçük bir kıza masal okur gibi girdin hayatıma, masal tadında… Masalları severdim, severim, evet… Ama bunu sana söyleyemedim. Korkuyordum senden… Şimdiyse, seni kaybetmekten… Konuşamıyordum, anlatamıyordum, dinleyemiyordum, dizginleyemiyordum duygularımı, içimde deli bir nehir gibi çağlayan aşkı tutamıyordum… Yapamadığım çok şey vardı… Ama sevdim seni… Sana mucizeler vaadetmedim… Ama sen, mucizenin ta kendisiydin… Ben de seni, mucize aratmayacak kadar sevdim…Bir mucize arar gibiydin seni tanıdığımda… Gözlerin nereye baksa, aynı soruları soruyordu bana… “Gerçekten aşk var mı?” “Gerçekten sevebilir mi insan?” “Gerçekten bir masal yazılabilir mi bir yaşamdan?” Öyle çok kırılmıştık ki; korkuyordun, korkuyordum… Hayatım boyunca, yapmaktan korktuğum tek şeyi yaptım ve aşık oldum sana… Ama hiç pişman olmadım sonrasında, olmayacağım da…Ve ben sana, mavi bir masal yazdım… İnanıp inanmayacağını düşünmeden masallara… Masalımı maviyle donattım. Bunlar mucize değildi, hayır… Sana mucize vaadetmedim… Ama seni, mucize aratmayacak kadar çok sevdim…Sana dair anlatılacak o kadar çok şey var ki aslında… Dedim ya, yaşarken anlatamıyor insan… Ne zaman yazmaya kalksam, içimden geçen cümleler hep aynı yerde takılıp kalıyor… Ne zaman seni yazmak istesem, ne zaman sana yazmak istesem, kelimelerim düğümlü…Artık senli zamanlarıma gün değil, günler diyebilmenin mutluluğu da eklendi senli mutluluklarıma… Seni tanıdığım için, seni sevdiğim için, benim olduğun için mutluydum zaten… Ve artık sana “seni çok sevdim” derken, çok geniş bir zamanı anlatıyor geçmiş zamanım… Ve şimdiki zamanım da, çok büyük bir sevdayı…Yazıldığında göreceksin, ne çok sevildin…

Yazıldığında göreceksin, ben seni ne çok sevdim…

Seni Seviyorum, Çünkü, Gözlerinin içinde binlerce yıldız, gecenin karanlığını delip geçiyor.

Bana bakarken kendimi yıldızlara tepeden bakıyor gibi hissediyorum…

Ruh altı gram derler. Bir yerde okumuştum. Ölünce oracıkta sadece altı gram gidermiş insanın bedeninden. Sadece altı gram. Bunca yaşadığımız şeyler sadece altı gram. Bence ruhun ölçü birim farklı olmalı. Ruhun ölçü birimi farklı olmalı ki, kaldıramıyorum bu anı,bunca zamanı, bunca yaşanmışlığı.. Ya da altı gramı aşıyor bu yaşananlar bilmiyorum. Benim hayatıma bu denli güzel gelen tek seynsensin biliyorsun. Ben hiç ayrılmadık kimseden, nasıl ayrılınır bilmiyorum. Saçmalarsam mazur gör beni. Baban elini tutmayı bıraktığı zaman büyürsün. Büyüdüğünü sanırsın. İlk ayağın tökezlediği zaman düşersin. Ve baban oracıktadır kaldırır. Sonra bir daha düşersin ve baban gene oradadır kaldırır. Ve bir daha düştüğünde ise kaldıracak kimsen yoktur. İşte o zaman büyümüş olursun. Sen benim elimden tutup kaldırmasaydın hala babasını kaybetmiş bir çocuk gibi yok olucaktım kalabalıkta. Kurumuş bir çiçeğe can gelmesi imkansızdır. İstediği kadar son bahar olsun daha fazla kurutamaz. Istediği kadar ilkbahar olsun yeniden açamaz. Seni ilk gördüğümde çıkmaz bir sokakta unutulmuş, ara sıra su verilen, çok az güneş gören, ilgisiz bir çiçektim. Yine de o halimle bile sokağını güzelleştirmeme izin verdin. Eğer senin olursam, çıkan bir sokak olursun, yüreğinin en çok güneş alan yerine koyarsın, emek verirsin sevgi verirsin, o güzel dallarımı açmama yardım edersin diye düşündüm, ama kendimi sana endekslerken senin sevgine kendimi kaptırırken sevgiden ötürü yaptığım bir çok hata da seni kaybettiğimin git gide sevgini yitirdiğimin ve kafanda bir sürü soru işaretleri yarattığımın farkına varamadım . Özür dilerim gülüşü güzel sevgisi muazzam cocuk. Sana denize açılan bir sokak olamadığım için. seni seviyorum sarmasık :)

[tukenmislerdenizim]

Ben kendimi sevemiyorum seni nasıl sevebilirim ki

[estrelam]

Melodi'nin hissetiği şeyin bire biri bende de var. Seni çok sıkmak istemem ama ben de ne yapacağįmı pek bilmiyorum. Benimki daha garip. Bende birini seviyorum, ama bu zamandan sevgilerden değil benjm sevgim. Çom daha farklı ki herkesin sevgisi kendike farklıdır, ama ben nasıl biliyor musunuz. Böyle onu dûşûnûnce bile utanıyorum, karnında bišeyler oluyor. Kalbim öyle bir atıyor ki. Ben hayatım boyunca sadece tek bir kişiyi sevdim, ve ciddi hiçbir ilişkim olmadı. Ne sevdim ne de sevildim. Ama şuan hissetiklerim bana o kadar yabancį ki, bazen kendime kızįyorum sen kimsin de bunları hissediyorsun diye.

Ben kendi dış görûnüşüme takık biriyirm ve asla kendimi beğenemiyorum. Onu hak etmiyormuş gibi hissediyorum, sanki bakarsam bile benden iğtenecekmiş gibi hissediyorum. Ve asla benden haberi yok sadece aynį dersanedeyiz ve galiba beni hiç tanımadan onu kaybedicem. Kazanmadan kaybediyorum. Daha bakmayıyorum nasıl sevebilirim diye düşünüyorum. Delirecek gibiyim ve ilk defa böyle hissediyorum. İlk defa.

Öncelikle ben rahatsız falan olmuyorum içiniz rahat olsun 😊

İlk olarak dikkatimi çeken yerden başlamak istiyorum neden kendini beğenmiyorsun ki sen kendini beğenmezken böyle şeyler hissetmen çok normal mesela ben dünyanın en güzel kızı değilim ya da öyle abarttıkları kadar çok çok güzel değilim ama kendimi beğenirim bence sende kendini beğenmelisin tabi iyi anlamda 🙃 sonrasın da da sevmek böyle bir şey işte sevince bir farklı oluyorsun içinde kelebekler mi uçmuyor filler mi dolaşmıyor 😝 daha neler neler ama utanmanı gerektirecek bir şey yok bana göre tabi sende bunu bilerek yapmıyorsun ama daha rahat olabilirsin ve ayrıca sen kendini her daim önemsemelisin bir başkasına olan sevgin kendinden ödün vermemeli önce sensin çünkü senden bir tane var Melodi’ye de söylediğim gibi seviyorsan söyle,erteleme..

Kendine iyi bak istediğin zaman yazabilirsin birde bir şey olursa bana da söyle olur mu ben biraz fazla meraklıyım da 😋🥰

[saansmeelegim]

Yine döndük dolaştık buraya geldik…

Üstünden seneler geçti ama sanki yine sıfırdan başlıyorum gibi

Onca sevgi, onca emek, onca zaman bir telefonla silinip atıldı

Ne merhamet, ne vicdan kalmış insanlarda

Sonra millet diyorki neden bu insanlar soğuk ve kimseyi kendilerine yaklaştırmıyorlar

Tam da bu yüzden, insanlara ümit verip sözlerini tutmadıkları için

Herkesi kendin gibi bilmeyeceksin ben bunu öğrendim

Ben artık başkasına nasıl güvenirim, sevebilirim

Bin parçaya bölündüm

Ahım alındı suçsuz yere

Ben hep ikimizin sevgisinden, kalbinden, kendimizden emindim

Ama senin gerçek yüzünü görememişim

ve ya görmek istememişim kim bilir…

Seni ben görmek istediğim gibi görmüşüm ve tam burda hata yapmışım

Ben seninle bir gelecek kurmak isterken senin aklın ve kalbin başka yerlerde geziyormuş

İkimiz meğer hep ayrı yollardan yürümüşüz ama ben görmememişim

çünkü bana hep boş vaadler vermişşin ben ise bunları dolu zannetmişim

Yine yanlız kaldım yine kalbim kırıldı

Herşey bu kadar güzel olabilirken neden dağıtıp yıkmayı tercih ettin?

neden duygularımla oynadın?

Kendimi kandırılmış hissediyorum

bir boşluğun içine atılıp bırakıldım yapayanlızım

kimseler sesimi duymuyor

ilk gördüğümle son gördüğüm insan aynı değil sanki

neden böyle oldu

o kadar birbirimizi seviyorken neden ayrı düştük

sen benim hayallerimin adamıydın ama hepsi hayal olarak kaldı gerçekleşemedi

belki benim hayallerimle sen kalbimde tam oldun

sen eksik iken seni hayallerimle ben doldurmuşum meğer

seni ben tamamladım

ama gel gör ki ne seven ne arayan ne soran kaldı

bunca kırgınlığa rağmen seni hala seviyorum

ben senin gibi bir kalemle silip atamıyorum

bana biraz zaman ver

iyileşicem…

tam diyorum unuttum seni ve yine yeniden bütün duygular kalbimde canlanıyor

hiç bu olup bitenler yaşanmamış sanki

bir kalemle herşey silinse seni de benden alsa ne güzel olurdu

seni bende hissetmek istemiyorum artık

kalbime ama söz geciremiyorum

keşke bu kadar kolay olsa…

sesini, kurduğun cümleleri hatırlamak istemiyorum

beraber dinlediğimiz şarkılara bir anlam yüklemek istemiyorum

Seninle gittiğim mekanlara seni gözümle canlandırmak istemiyorum

kurduğumuz hayalleri, sen olmadan da tamamlamak istiyorum

sen olmadan da oluyormuş meğer…

tam iki ay geçti ayrılalı

günler geçtikce acım azalıyormuş gibi oluyor ve tam o an yine bir anımız aklıma geliyor

o kadar çok şey beraber yaşadık ki sanki hiç yaşanmamış gibi…

herşey eskide kaldı

artık kendi yolumda ilerleme zamanı geldi

insan yanlızken de güçlü olabiliyormuş

büyük hayallerim var ama içinde sen yoksun

bazen göz yaşlarımı dindiremiyorum tam şuan olduğu gibi…

Sanki iki adım ileri bir adım geri gidiyorum

ilerlemek isterken bişey beni geri çekiyor, eskilere götürüyor

geriye gitmek istemiyorum ben o sayfaları kapattım

yeni bir yil, yeni hayaller, yeni hedefler…

tam 5 ay geçti ayrılalı…

icimde sana karşı hiç bir duygu kalmadı

ne aşk, ne sevgi, ne de nefret

hepsi silindi sanki

üstümden bir yük kalktı

içimdeki sen yok olup gittin

kalbimi geri aldım, artık bana ait…

sana geri vermeyi de düşünmüyorum

kendi kendime yetinmeyi öğrendim

meğer ne kadar az zaman harcamışım kendimle

artık kendimi tanıma vakti geldi

hoşgeldim…

[geceyildizlarla]

Kendimizi her halimizle sevmeliyiz ama daha kendimi bile sevmeyi becerememişken nasıl her halimi sevebilirim ki ?

[allyeskaa011]

Bilmiyorum kendimi nasıl sevebilirim

[bengeceninincisiii]

Dönüp dolaşıp yine kendimi burda buluyorum. Kafamda sorular geziyor ve bunlara cevap bulamıyorum. Neden sevilmedigimi hissediyorum neden sevemiyorum? Hiç bir şeyden zevk almıyorum, her şeyden kolayca vazgecebiliyorum. Diğer insanlara göre kalpsizin tekiyim ama ben kalpsiz değilim ki üzüebiliyorum mesela. Uçsuz bucaksız evrende beni anlayacak beni hissedebilecek tek bir kişi bile yok mu? İğrenç miyim? Yapmacık ve itici olduğumu soyleyenler de var ama ben böyle olmak istemedim ki yalnızca nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. İnsanları sevebiliyorum ama kendi içimde bunu onlara gösteremem mesela bunu kim kabullenebilir ki? Hickimse. Haklı olarak herkes sevgiyi hissetmek ister elbet. Ama sevgi nasıl hissettirilir bilemiyorum. Ben uzaktan sevebilirim. Kalbimin bir kosesindedir ama belli etmem. Aşk nasıl bir şey? Aşktan da korkarım, aşk bence korkunç. Yine de aşık olmak isterdim. Birini sevmek isterdim. Kafamı durduramıyorum. Saçma sapan cümleleri arka arkaya yazıyorum.. Neyse.

[gamze-naz]

Sorun ben miyim? Kime azıcık değer vermeye çalışsam, ertesi gün bişey oluyor ve değer vermeye değecek insan olmuyorlar artık. Sorun gerçekten ben miyim? Oysaki ben kimse kırılmasın diye önceliğime herkesi koyarım ama bir kendimi koymam. Üzüldüm. Kırıldım. Ağladım. Paramparça oldum. Tükendim. Yoruldum. Zorlandım. Düştüm, kalkmasını bildim. Sevdim. Yanıldım.. Bütün bunlar ve daha fazlası oldu ama ben bir kendimi sevemedim. Nasıl sevebilirim ki? Öğretmedi kimse bana. Ben sadece kendimi üzmeyi öğrendim. Herkeste beni üzdü zaten..

[yearsofsiilence]

Yine de inkar edemem. Sende bir şey var kalbime dokunan. Bir his bir anlam. Sağlıklı bir zeminde temas ettikçe, yakınlaştıkça yeşeren. Biliyorum benimde çelişkilerim var, acemiyim. Seninle de öğreniyorum bazı şeyleri. Bu süreç de önceden yaşadığım süreçler gibi sancılı da olsa iyi geldiği zamanlar da oluyor. Ve hep böyle olsun istemek yanlış mı olur? Elbette ki sorunlar da olacak, tartışmalar belki yanlış anlamalar.. Çünkü yeni yeni tanıyoruz birbirimizi hala biraz zaman gerek. Ama eninde sonunda çözebilmek..budur önemli olan. Çabalamak budur önemli olan. Ben çabalamak istiyorum senin de çabalamanı görmek istiyorum. Kendimizce yapmaya çalışıyoruz da bunu farkındayım. Her ne kadar bazen kendimi yorgun hissedip kenara çekilme isteği duysam da biliyorum bu kendi içimde yaşadığım çelişkilerin de bir yansıması. Çünkü sana karşı duygularımı anlamaya çalışıyorum. Sana karşı hissettiklerimi anlamlandırmaya çalışıyorum. Bazen de bundan yorulup akışına bırakarak çok takılmadan konuşmanın daha doğru olduğunu görüyorum. Bir yandan da kırılmaktan korkuyorum evet. Ama bu şekilde de olmaz biliyorum. Kırmaktan da korkuyorum bir yandan. Ama şunu biliyorum seni incitecek bir şey yapmam. Sen nasıl geliyorsan ne kadar değer veriyorsan ben de o şekilde gelmeye senin gösterdiğin kadar değer verip dengede durmaya çalışıyorum. Dengeyi bozduğum an bende de bir kırılma yaşanıyor çünkü. Toparlamaya çalışıyorum sonradan. Bende sende bir şeyler uyandırıyor muyum bilmiyorum. Umut edip kapılmak istemiyorum. Çünkü yanılma ihtimalim var her zaman. O yüzden ilk başlarda çok zorlanmama rağmen şimdilerde daha kolay baş ediyorum bu durumla. Her ne kadar yine afalladığım zamanlar olsa da. Sana sürekli orada seni beklediğimi hissettirmek istemiyorum öyle değil de çünkü. Bende seni tanımaya çalışıyorum. Evet seni olduğun gibi kabul edip sevebilirim. Ama bana davranışlarında önemli. Ama en önce benim buna izin vermemem gerekiyor geç de olsa bunu anladım. Ben senin üstüne düşmek ya da seni sıkmak istemiyorum. Böyle biri de değilim zaten. En ufak bir adımımın böyle hissettirdiğini fark ettiğimde geri çekiliyorum. Arkadaşız, arkadaş olmaya çalışıyoruz. Senin kendi hayatın var benimde kendi hayatım. Ama geçen gün konuştuk görüşebiliriz diye bunun beni ne kadar sevindirdiğini tahmin edemezsin. Ders çalışmam gerekiyorken bir iki gün hiçbir şeye odaklanamadım. Yeni toparladım. Bende uyandırdığın etki böyle bir şey. Bunu kontrol etmeye çalışıyorum olabildiğince. İyi de olsa kötü de olsa bazı duygular hissettiğimde bunları bastırmayıp yaşamaya çalışıyorum. Sonradan takılmayayayım diye. Her neyse. Bilmiyorum ne olacak.. Sadece yakın hissettikçe sana karşı duygularım tekrar yüzeye çıkıyor bunu hissediyorum. Sonra onları tekrar gömüyorum içime. Olmaz diyorum. Akışında yaşa. Beklenti de olmadan.. Arkadaş, dost en önce.. Olabildiğince. Burada daha çok senin hakkında yazıyorum. Belki de hiçbir zaman haberin olmayacak bu yazılanlardan. Yine de yazıyorum. Çünkü bir gün belki de benden geriye sadece bunlar kalacak. Öyle işte. 🍀

[19152616]

siyahi gölgeler eşlik etti dansıma. artık iki kişiyim. hayır dört. odamdaki silüetleri saymaya kalksam elli biri bulurdu, en iyisi çekmecemdeki maskeleri saymak. devrik adımlarla cam kenarının bitişiğindeki ahşap dolaba doğru yürüdüm. alt çekmecesinde birbirinden eşsiz maskelerim vardı, birbirinden kirli. en çok yalancı. belki küstah. annemin deyişiyle arsız ve babama göre hepsi satanist! arkadaşlarım kesinlikle soytarı der. ben ise, hepsini ayrı ayrı seviyorum. birisinin sevmesi gerekiyordu işte, o kişi de ben oldum. ben. sadece ben. neden her zaman bu kadar karamsar olduğumu soruyorlar, onlara küçümseyici bakışlarımla beraber şeytani gülüşlerimi sunuyorum 'sadece karamsar mı yani?' ben de daha fazlasını görmelisiniz. her şeyin daha fazlasını. sokak köpekleri gibi kükrerim. eğer çantanızı sağlam tutmazsanız en değerli eşyanızı sizden çalabilirim. ve belki de bir organınızı. hayır mafya değilim, tek arzum kalpleriniz. içindekileri istiyorum; saflığı, merhameti, asilliği, aşkınızı istiyorum sizden. sevebilme yetinizi. ben de olmayan insancıl tüm duygularınızı sizden şiddetle istiyorum. şayet vermeyecekseniz, kenara çekilin. canınızı yakmadan sizden hepsini teker teker alacağım. "benimkini alabilirsin." sesin sahibine döndüm. küçük bir kız çocuğuydu gözlerime öfkesiz, naçar bakan. sanki azapla baksa alacaktım minik yüreğini ve yeni filizlenen beyaz gülüşlerini, yahut güllerini. aynı çaresizlikle ondan tarafa döndüm, "senden sana ait hiçbir parçayı alamam. bana günâh işlemeden gelme." sanki ilk kez parladı o soluk gözler, ürpertti beni bu yaban çiçeği. sadakat yemini ettim tanrıya, kılına dokunmayacağım fakat ruhundan ver bana! öylesine temiz bir ruh, arındırır tüm kirimden beni. ve yeniden diriltir gömdüğüm benliğimi, umut olur doğan güneşe ki güneş batıdan doğalı dünya varlığından tiksiniyor. öyleyse ben nasıl sevebilirim beni? "bu çocuk senin çocukluğun değil mi?" haklıysan o vakit, öldürürüm kendimi. çünkü çocukluğumda mezarlıktır benim, ölüler konuşamaz yaban çiçeği.

[ruhsalseyler]

Sevmenin ve Sevilmenin Ustalığı

Sevmenin ve Sevilmenin Ustalığı

Buzdolabı, ağzına kadar yiyecekle dolu olan birisi başkalarından yemek ister mi? Ruhu ve kalbi sevgi ile dolu olan, sevgi zengini bir kişi, fakir dilenciler gibi sevgi dilenir mi başkalarından? Sevgi koşulsuz kabul etmektir. Başlangıç ​​olarak, rüya analojisi yaşam deneyimimizi tanımlamak için kullanılır. İki ana rüya vardır. Biri her bireyin kişisel rüyası, diğeri ise gezegenin ortak…

[hayal-ler]

Hayat bile benden nefret ederken ben nasıl sevebilirim ki kendimi...

[ondangidemiyorum]

İyiyim sanırım. Ben insanlardan gittiğimden beri iyi gibiyim. Konuşmuyorum eskisi gibi çok. Gülüyorum ama yine. Soğuğun her zamankinden daha fazla. Beni yakanı, bende yakıyorum. Özlemiyor gibiyim insanları. Yanar yine canım biliyorum ama ben insanlardan hoşlanmıyorum. Ben kendimi sevmiyorum, diğer insanları nasıl sevebilirim.