#kendime olan saygım

[bitmisimiste]

Aşıktım oğlum ben sana, köpek gibi seviyodum seni ama sen ne yaptın aynı anda bilmem kaç kişiyle birden konuşan, görüşen birini tercih ettin. Seni de kullandı o, sana her baktığımda içim acıdı benim yaa ona her baktığında ben öldüm uzaktan. Seni sevdiğimi bile bile gözümün önünde yaptıklarınızdı aslında benim canımı yakan, ama hayır seni sevmeyi hiçbir zaman bırakmadım kolay kolay bırakabileceğimi de sanmıyorum. Sen benim için herşey de ilktin.

Ben ilk defa sevdiğim birini anneme, ablama anlattım, ben ilk defa birine onu sevdiğimi söyledim, ben ilk defa gerçekten sevdim ve yaşadığımı hissettim. Ama benim için tek birşey de ilk olmadın hayal kırıklığı ve bu konuda son olman için elimden geleni yapacağım...

[kamtarir]

Tüm alçakca davranışlarınıza rağmen size siz gibi karşılık vermeyeceğim evet bu dik duruşumdan ödün vermeyeceğim çünkü benim kendime olan saygım henüz tükenmedi

[selenisworldsblog]

Ben hayatımdaki insanları gülümseyerek ağırladım ve gülümseyerek uğurladım.

Tevazuyu erdem bildim, mütevazi kalmayı da.

Eğilip bir çocuğun alnını öpmeyi, bir yudum suya şükür etmeyi, insanlar arasından sessiz sedasız çekilip kendi halimde kendi ruhumun ritminde huzuru bulmayı sevdim.

Siz beni ne kadar tanıdınız ?

Kime dokundum, kimi kırıp incittim?

Duygusallığım duyarlılığımdır dedim.

Sabır benim ikinci adımdı ve sessizlik en güzel bana yakıştı; dalarken gözlerim, dolarken gözlerim hüzün saçlarıma dokundu ve yüreğime bağdaş kurup oturdu.

Ne zaman bir menfaatle yaklaştım?

İnsanın özüne baktım, yüzüne veya giydiğine değil.

Kime ön yargılı davrandım?

Kimi rahatsız veya huzursuz ettim?

Kırılsam da incinsem de gülümseyerek kendi kabuğuma çekildim.

Bir duvar örüp mesafeli olmayı seçtim.

Ömür denen bu merdivende yoruldum her basamağında.

Kime, kimi şikayet ettim?

Haksızlığı sevmedim.

Vicdanımdı beni ayakta tutan değer yargılarım ve kendime olan saygım, dürüstlüğümdü.

Biri de çıkıp söylesin.

Haksız yere beni kırıp incittin desin Allah aşkına..

Gülten Alp

[edapostblog]

Bundan sonra kendime olan saygım için....

Yok sayıyorum! ✔️

Reddediyorum! ✔️

Engelliyorum! ✔️

Siliyorum! ✔️

[okyanustakibulut969]

Fake değilim arkadaşlar.

Kendime olan saygım sizi göt etmekten daha ağır basmasaydı kişisel fotoğrafımı iletiden atar real olduğumu kanıtlardım ama maalesef.

Îyi geceler.

[venusunruhu]

Benim kendime saygım var"

Vazgeçişi dünyanın en onurlu vazgeçişidir...

Bunu da affedersem,

Buna da göz yumarsam,

Ben kendime bunun hesabını veremem vazgeçişidir o...

Hiçbir aşk, hiçbir sevgi, hiçbir ilişki sizin kendinize olan sevgi ve saygınızdan önemli değildir...

Bu dünyada kalıcı tek bir sığınağımız var,

o da kendimiz...

Hiç kimsenin kendinizle olan ilişkinizi zedelemesine izin vermeyin...!

[gonderilemeyenmektuplar1]

Sevgili Emre,

Zaman geçtikçe yaşananları, söylenenleri ve hissettiklerimi düşünüyorum. Bazen "Neden?" diye sorduğum çok oluyor. Neden böyle bitti? Neden bu kadar yarım kaldı? Ama bazen de düşünüyorum: Belki böyle olması gerekiyordu. Belki de Allah beni kurtardı. Evet, bunu her düşündüğümde içimde bir ferahlık hissediyorum. Çünkü o zaman anlıyorum ki, belki benim göremediğim bir koruma vardı bu ayrılıkta. Belki Rabbim beni seninle olan bir hayatın getireceği yükten, kırgınlıktan ve acıdan koruyordu.

Seninle tanıştığım anı hatırlıyorum. O an her şey farklı gibi gelmişti, sanki hayatın bana bir armağanıydın. Ama şimdi geriye dönüp baktığımda fark ediyorum ki, o armağan aslında bir sınavdı. Beni sınayan bir süreçti bu: Sevgiye olan inancım, sabrım ve kendime olan saygım sınandı. Belki bu yüzden bu kadar acıttı, bu yüzden bu kadar kırıldım.

Sana içtenlikle söylüyorum Emre, sen benim için bir umut olmuştun. Ama o umut, zamanla beni tüketen bir hayale dönüştü. Belki bu bizim aramızdaki iletişimsizlikten, belki de sadece birbirimize uygun olmadığımızdan kaynaklandı. Ama ne olursa olsun, bana hissettirdiklerin için teşekkür mü etmeliyim yoksa kırıldığım için sitem mi etmeliyim, hâlâ bilemiyorum.

Belki de bu ayrılık bir kurtuluştu. Şimdi anlıyorum ki, hayat bazen bir şeyleri elinizden alırken aslında sizi koruyor. O an göremiyorsunuz, o an sadece acıyı hissediyorsunuz. Ama zamanla fark ediyorsunuz ki, belki de başka bir yerde daha iyi bir şey sizi bekliyordu. Rabbim beni senden uzaklaştırarak aslında beni kendime yaklaştırıyordu.

Bu yazdıklarımı yanlış anlama. Sana bir düşmanlık beslediğim ya da hayatımdaki yerini küçümsediğim için değil. Aksine, tüm yaşananları kabulleniyorum artık. Her şey bir dersmiş. Sen de o derslerden biriydin. Belki de hayatıma girmen, bana sadece kendime daha çok değer vermem gerektiğini göstermek içindi.

Son olarak, şunu bilmeni isterim: Sana karşı hissettiğim kırgınlıklar zamanla azalacak. Ama bu yaşananlar beni değiştirdi, belki de büyüttü. Bir daha aynı hataları yapmayacağımı biliyorum. Belki bu süreçte ben de seni kırdım, ama şunu unutma: Ben hep iyi niyetle yaklaştım. Belki sen bunu görmedin ya da görmezden geldin, ama ben ne yaptıysam içten yaptım.

Hayatta her şeyin bir sebebi var, biliyorum. Bizim hikâyemizin sebebi de buydu belki: Birbirimizi yarım bırakmak, ama kendi bütünlüğümüzü bulmak.

Hoşça kal Emre.

[nerviio]

Sence aşk mı mantık mı?

Güvenimi kazanmış bir ilişkide aşk ve tutku,

Güven yoksa kendime olan saygım ve sevgim daha öncelikli..

[sikintiyiim]

kendime olan saygım her zaman duygularımdan güçlüdür

[yazan-kalem-siyah06]

Kötülüğe iyilikle karşılık veriyorsam

Bu kötülüğe gücüm yetmediğinden değil ,

Kendime duyduğum saygım gereğidir..

Dahası tercihimi iyilikten yana kullanmak istediğimdendir...

Kırılınca laf sokmak yerine sükutu tercih ediyorsam,

Bu duyan gören Allah'a olan güvenimdendir..

Dobralık adı altında haddini aşan insanlara

Uzun cümleler kurmak yerine

İçimden gülüp geçiyorsam bu karşımdakinin

Uzun cümleleri hak etmediğini bildiğimdendir...

Çok bilmişliklere karşılık vermek yerine

Dinliyormuş gibi yapıyorsam ,

Bu da babamın bana verdiği altın öğüdünü dinlediğimdendir...

Aman kızım boş konuşanlara

Gücünü özünden değilde başka şeylerden alan

Üstünlük taslayınca üstün olduğunu sananlara

Kafa yorma çünkü değmez gücünü tüketmeye...

Nerede susacağını bilmek kadar güzel bir şey yok şu hayatta unutma...

Bırak seni istedikleri şey sansınlar

Seni sen bildikten sonra

Birde Yaradan kimin ne düşündüğünün ne önemi var...

Ve unutma ,

Seni yendiğini yada yerdiğini sananlar aslında

Gerçek kaybedenler ...

Çünkü asıl kazanç sabrın altında

Asıl cevaplar ise sükutun içinde gizlidir ...

Bırak herkes kendini akıllı sansın

Sen sadece susup gülümseyebiliyorsan

İşte o zaman asıl kazanan da

Gerçek akıllı da sensin ...!

[josefinharikasituki]

Seni sevmekten vazgeçtiğimden değildi gidişim gittim çünkü kaldıkça azalıyordu kendime olan saygım

[andreytarkosvky]

Bir ,iki,üç yarın dördüncü gün seminerde.Okul bahçesinde kendime bir köşe buldum, yalnız değilim yanlış anlaşılmısın.Bana göre yaşlı ağaçlar bana göre çocuk olan kuşların sesleri var etrafımda.Sayfaları çevirdikçe Tanpınar'a olan sevgim ve saygım artıyor.

İkinci el ürün satan tezgahları andırıyor okul kütüphanesi, merak işte ters çevrilmiş bir kitabı elime alıyorum, Tanpınar'ın Sahnedekiler kitabı. Kahvede olsa masaya vurarak pişti diye bağıra bilirdim , yinede bir kütüphanede olduğumu hatırlamıyorum ve susuyorum.

Kıyıya atılmış veya saklanmış bir iki poster gözüme çarptı, büyük ihtimalle edebiyat öğretmeni veya okul idaresi soruşturma geçiririz korkusuyla asmadılar.Ruhuma renk olan güzel insanlar.

[dokuntuler]

Doğurduktan sonra aynaya bakmak işkence oldu. Vücuduma bakmak istemiyorum. Işıklar açık olunca soyunmak istemiyorum. Duşa girdiğimde vücuduma bakmadan keselemeye çalışıyorum. Karnıma dokunduğumda ve kesiği hissettiğimde rahatsız oluyorum. Pantolon giyerken zorlanmaktan nefret ediyorum. Kendime olan beğenimi kaybettim. Her birinin destek almam gereken düşünceler olduğunu biliyorum ama bunu kimseye anlatamıyorum. Öz saygım azaldı, bitmesinden korkuyorum.

[ruhumbogazicii]

kendinize iyi bakın arkadaşlar dilediğiniz gibi yaşayın şu hayatı bi saniye sonrasını bile tahmin etmek zor kimseyi üzmeyin kendinizi de başkaları için üzmeyin üzdürtmeyin şimdi bi şey söylicem ama çok komik olcam biliyorum boşuna demiyolar "dediğimi yap yaptığımı yapma" diye ama kendi değerinizi bilin belki de benim değerimi bu zamana kadar çok kişi bilmiştir ama bi ben kendi değerimi farkedemedim belki de yaşadığım şeyler bunun içindi ben aynada gördüğüm kişiden çok özür diliyorum keşke ona bambaşka bi hayat verebilseydim her şey elimdeyken, şu an kendimi hissetmiyorum damarımda akan kanı bile hissetmiyorum, içimdeki kişiyle bile değil kişilerle baş etmeye çok çalışıyorum ama yapamıyorum, galiba yoruldum, ruhum dizlerinin üstüne düştü yarabandı olamadı kimse, en çok koyan şey de ben kendi kendime yarabandı olamadım. olduğum yerdeyken hep bi şeyleri düzeltmek istedim yapamadım, her şeyden uzakta tek başıma yaşamak istedim başaramadım. kısacası ne bu deveyi güdebildim ne bu diyardan gidebildim her şey tam düzeldi derken boka sarmaya devam etti her zaman "her şey düzelicek" diyerek kendimi kandırmaktan başka bi şey yapmamışım, başkaları hep gelip bana her yaptığımın hesabını sormuş; sonra ben yalancı olmuşum, hiç tek kişi olamamışım, hiç kendi doğrularımın neler olduğunu düşünmemişim, hiç kendi çizgilerimi koyamamışım, başarmak zorundaymışım başka çarem yokmuş, insanların bana olan saygısını bırak benim kendime saygım kalmamış. yazık etmişim kendime, başkalarının yanlış gördüğü şeyleri yapmamak uğruna mutluluğumu kaybetmişim, insanların doğrusuna kendime öyle inandırmışım ki en sonunda kendi benliğimi kaybetmişim, sırf tepki almamak için dilimden dökülenlerle gönlümden dökülenler farklıymış, sürekli böyle davrandığım için de içimde benden başka kişiler de varmış, söylediklerimle yaptıklarım aynı olmamış hiç, kimseyi sevmemeliymişim, arkadaşımla dertleşmemeliymişim annem yetermiş bana öyle diyolarmış insanlar, çok şanslıymışım ama hep nankörmüşüm, kısacası ben bu dünyaya hiç gelmemeliymişim de elimde değilmiş.

[bbellium]

çevremde hep belli kalitede insanlar olsun istiyorum zengin yüksek mertebede falan değil sadece kendine saygısı olan dolayısıyla benim de saygı duyabileceğim kişilik karakter olarak olgun insanlar çünkü bi noktada ister istemez takıldığın kişilere benziyorsun veya adın onlarla anıldıkça insanlar sana olan saygılarını da kaybediyor saygı her şeyin üstündedir hep böyle düşünürüm beni sevmeyebilirler umrumda olmaz ama bana saygı duyulmadığını gördüğümde aşırı sinirlenirim benim kendime saygım var ama çoğu insana yok malesef çünkü yazık hayatlar yaşıyorsunuz sonunuzu görmek dahi istemiyorum ama o da bariz

[elfin-blogg]

kEndini Seviyorum diye kandıranlar

Sadece Sorunu şikayet ederler.

Küserler, kırılırlar, kendi kendine gelin güvey olurlar.

Ona göre " O hale getirenin haberi bile olmaz keen..

Sanalda olanların hiçbir anlamı olmaz..

Zeki kadınlardan kaçan erkeleri şimdi daha iyi anlıyorum.

Her kayıp kayıp değildir !! Kurtuluştur

Dürüstlüğün KÖPEĞİ !

Gerçekler Acıda olsa içerim!

Yeterki Sahte ve samimiyetsiz olmayın!

İğreniyorum o tip insanlardan...

Bu Sevdiğim adam olacak olsa bile !!

Kendime olan Özgüvenime Saygım sonsuzdur ! Başkasının ne diceği umrumda değil. Ben umursadığım kadar Etkileri olur " oda kısa bi süre. Sınavımı geçemeyen GEÇMİŞİMDE TOZLANIR !!