#keşfediyorum

[hirunoka]

"Bi' şarkı söyle içinden gelen bana

Nazik tutar aşk hani, dur bi' hatırlasana

Üşümek sevilir çok, ruhun canıma dolanınca

Ama bir gülüş en son kimin kast etmiş ki şu canına"

[fatihbilir]

Registan Yollarında Hayat Nasıl? Gördüğüm En İlginç Yer / Özbekistanda

[yolguncesi]

Yani diyorum ki yazmak, belki de sadece kaçışlarımın temsili değil, kendimi yeniden bulduğum sessiz bir karşılaşmaydı.

Ama biliyor musun? Sessizliğin de yorulabildiğini yeni keşfediyorum...

[kalptekimavi]

Dolduğunda, düştüğünde oturup ağladıktan sonra iyi hisseden insanlara hayranım. Ben her düştüğümde ağlama annen görecek, okuldasın, sokaktasın insanlar bakacak "neyin var?" diye soracak deyip boğazımdaki yumruyla geziyorum. Ve bunu öyle çok yaptım öyle çok yapıyorum ki, artık ağlayamıyorum. İçimden atmayı, ağlamayı başaramıyorum. Bir yerlerimde kayboluyor ama alışıyorum, sonra kendime sarılıp uyuyorum. Hemencik geçiyor uyuyunca. Beni iyileştiren şeyleri keşfediyorum, günler ben yetişemeden geçiyor, akşam oluyor, sabah oluyor herkes ben daha onlara tutunamadan hayatımdan çıkıyor. Çok şey oluyor çok şey gidiyor ama ben kalıyorum. Kalmayı seviyorum, ve bu yüzden herkesten yarım kalıyorum.

[b12eksikligi]

Daha önce gitmediğim camileri keşfediyorum Hollanda'da. Geçen gün ilk kez bir cami'de dışarıdan duyulacak bir şekilde ezan okunduğunu duydum, ve okuyan da küçük bir çocuktu. MashaAllah 🥹

[higgssbozonu]

Senin alelade rastgele kurduğun bir cümle binlerce anlam ifade ediyor bende bunu abartı olarak düşünme gerçek

öyle seninle saçma sapan şeyler konuşurken bile paralel evrenlerin kapıları açılıyor

Güneş milyon kere peşpeşe patlıyor

Ben sadece seni düşünerek içinde yaşam olan bir sürü yeni gezegen keşfediyorum tam iki dudağının arasında tam güldüğün anda yeni ve yaşanabilir bir yer oluyor

[tohumlasmak]

06 | 01 | 2025

Tarihi 2024 yazıyordum az kalsın, tam alışamadım yeni seneye biliyorum. Bu şarkıyı bugün çok fazla dinledim. Dinliyorum. Çok şey hissediyorum çok şey keşfediyorum kendimle ilgili. Onları kategorize etmiyorum kucak açıyorum, anlamaya çalışıyorum. Kelimelere dökebilecek kadar içselleştirirsem anlatmak istiyorum. Aynı dönemeçlerden geçiyorum ama aynı kişi değilim. Ne çok mutlu ne çok kaygılıyım tatlı bir huzur var içimde. Kendimi anlamanın huzuru.

[savasbitti]

her gün hayatın anlamını keşfediyorum, sonra tekrar kaybediyorum. ardından yeni bir gün geliyor ve yine hayatın anlamını keşfediyorum, geceye varmadan tekrar kaybediyorum. ve sonra tekrar, böyle devam ediyor.

[kanunacikmaviylealakali]

benim insanlara yakıştıramadıklarımı insanlar kendilerine yakıştırıyor. hayatın öyle bir dönemini yaşıyor, insanları daha da keşfediyorum ama öğrendiklerim bana yolun daha çok başında olduğumu gösteriyor. bu başlangıç korkutuyor beni. daha ne kadar ileri gidebilirler? daha ne kadar hayal kırıklığı dolabilirler? yorulmadım daha kendimi düştüğüm yerlerden kazımaktan ama biri bir şey desin, insanlık nereye gidiyor? kendi halime mi üzüleyim benimle beraber üzülene mi? üzülmekten haberinin olmayışına mı? ikimizi de aldattı. bendeki umut sende evet oldu ama bak oldu olanlar. ben olmayanın ağırlığından korundum, sen kader buymuş dedin. ya kaderimizin kesişim kümesinde benim bağırmam ve seni uzaklaştırmam gerekiyorsa? insanlığın kötülüğü sinmişse ona ve benim görevim bağırıp seni kurtarmaksa? ama en mutlu zamanların senin. benimse bu hikayede rolüm yok. üstelik sende yoksun, adın yok. yoktun ya sen. nereden çıktın durup dururken? hiçbir emaren yoktu. o vardı, ben vardım, sen yoktun. ama ruhum sezdi senin varlığını. ruhum neden narkotik bir köpek gibi? ruhum neden olmayanı sezmeye meyilli!

"ey ruhum sen yola çık, ben aklımı eski bahçeye gömeceğim. bu yaylım ateşlerinde yıkanıp sana döneceğim."

biten her şeyden payıma birhan keskin düşüyordu.

[yolguncesi]

Yani diyorum ki yazmak, belki de sadece kaçışlarımın temsili değil, kendimi yeniden bulduğum sessiz bir karşılaşmaydı. Fakat sessizliğin de yorulabildiğini yeni keşfediyorum...

[shiftruby]

Self Concept Olumlamaları

୨୧ İçimde veya dışımda benden daha büyük bir güç yoktur.

୨୧ Kendi düşüncelerim çevremdeki dünya tarafından bana yansıtılıyor.

୨୧ Kendime inancım tam ve aklımda korkular ve şüphe yok.

୨୧ Tezahür etmek çok kolay ve zahmetsiz, bu yüzden hiçbir şey yapmadan her şeye sahip olduğum bu hayatı elde etmek, tezahür etmek kadar kolay ve zahmetsiz.

୨୧ Gerçekliğimde ne olacağına ben karar veririm ve olur.

୨୧ Özeleştiriyi bırakıyorum ve kendimi sevmeyi seçiyorum.

୨୧ Benim için en iyisinin ne olduğunu bildiğim konusunda kendime güveniyorum.

୨୧ Potansiyelim var ve dünyaya sunacak çok şeyim var.

୨୧ Her gün yeni içsel güven düzeylerimi keşfediyorum

[beyazmantoluu]

alt tarafı 1 saat ingilizce çalışacağım. güzel güzel siteler, öneriler keşfediyorum. ama iki dakika durup çalışmıyorum. sinir krizi geçirerek tablete bakmaktayım.

[globowperihendi]

şımartıyorum kendimi 🥰

seviyorum n'apayım, benim de tabiatım böyle 😄

soldakinde rokforlu-pastırmalı yumurta ve balsamik sirkeli roka salatası var sa��dakinde ise istiridye mantarından yaptığımdan vegan kokoreci yulaf unuyla yaptıpım lavaşa sardım + avokado püreli salatalık sushi + son olarak pastırmaya sarılı cheddar çubukları yaptım.

Bunların hepsini yapmak 1 saatimi aldı mutfağı çok batırdım ama olsundu, değerdi 😍😍

elimden geldiğince temiz beslenmeye çalışıyorum mesela dışardan lavaş almak yerine evdeki malzemelerle lavaş yaptım 10 dakikada, hem daha sağlıklı hem de kendim yiyeceğim kadar yapıyorum ziyan olmuyor 😁

2024'de rokayı sevmeye başladım, şimdilerse salatalarıma renk ve lezzet katıyor 🤤 Mesela, roka nar uyumu diye bir şey varmış ben yeni keşfediyorum 💙

[rujsuzfeyza]

Övülmek bana hep uzak bir şeymiş gibi geliyor nedense. Muhtemelen hep iğne üzerinde ay şunu öyle yapmayayım bu böyle olsun diye kendimi bileye bileye büyütülmüş olmamdan kaynaklı. Bilinçaltına öyle yerleşmiş ailesel bir yapıtaşı.Birileri durup duruken beni övünce garip geliyor ya da niye ki bir şey mi oldu diye tepkiler veriyordum insanlar gerçekten kinayesizce birini övebiliyor yani dedim kendime. Sadece buna alışkın olmayan sensin diye diye frenlemeye başladım kendimi. Sonu güzel olacak gibi geliyor. Bazı cümlelerin altını aramadan ferahça birilerinden duyduğum sözler için mutlu olabiliyorum. Ne tuhaf; bazıları için sürekli olan durumları ben bir bebek gibi yeni keşfediyorum. Neyse böyleydi işte.

[purgatoireau]

Bir film sahnesi gibi geçiyor anlar, sessizce izliyorum. Aklımdan yalnızca bu paragraflar geçiyor. Bir de çalan şarkının cümleleri. Karanlık gökyüzünün altında birkaç parlak ışık gözlerimi kamaştırıyor. Sanki daha önce tanık olmadığım sahnelermiş gibi. Oysa tanıdık, hem de çok. Yalnızca fark etmeye başlıyorum. Görmek ve bakmak arasındaki farkı keşfediyorum. Kendimi bu anların içinden soyutladığımda ve geriye yalnızca manzara kaldığında her şey biraz daha az karmaşık geliyor. Her şey biraz daha düzenli ve huzurlu geliyor. Önümden onlarca otobüs ve araba geçiyor. Neyi beklediğimi biliyorum. Ne zaman geleceğini biliyorum. Netlik insanı yormuyor ve belirsizlik insanı boğuyor. Ama şimdilik iyiyim. Bilmiyorum. Yıkılmıştım ve toparladım. Ne zaman bu duvarın da altında kalırım bilmesem de şimdilik önemli gelmiyor. Beklemeye devam ediyorum. İçimde en ufak bir endişe yok. Bu hissi seviyorum. Ait olduğum yeri biliyormuşum gibi hissettiriyor. Ne olursa olsun başa çıkabilirmişim gibi hissettiriyor. Yalnızca gülümsüyorum. Hayat önümden akıp gidiyor. Bir şeyler hâlâ eksik ama eskisi kadar yakmıyor canımı. Sanki huzur tüm acıkarı sarıyor. Otobüs geliyor. Biniyorum. Anlıyor musun manolya?