#kırdılar

[brcozdmrr026]

[reiralea]

- Tamam istediğiniz gibi olsun, deyip son dakika olaya dahil olmak o kadar kolay değil benim için. Ben kimseye onun varlığının, fikrinin bir önemi yokmuş gibi davranmıyorsam kimse de bana öyle davranamaz. Ya o da beni düşünmeyi öğrenir ya da ben onu düşünmeyi bırakırım, bu kadar basit.

[mdnbsrn]

Bu hayattan ne öğrendin derseniz bana:

Bencil olanların kazandığını öğrendim... Sürekli onları düşündüğüm için, kendimi geri plana attığım için artık geride kalmaya mahkum olduğumu öğrendim... İçimden geldiği için yaptığım bir şeyin 'yapmak zorundasına' dönüştüğünü öğrendim... Ben bu hayatta onlar gibi bencil olup sadece kendimi düşünmezsem eğer hep kaybeden olacağımı öğrendim...

[kardayakizleri]

Affetmemeliydim...

[vedalardan]

Benim heveslerimi çok kırdılar ya

[solukcicek]

Kırdılar hevesimi, kalbimi, sevgimi. Unuttum yaşamayı özlemeyi hissetmeyi.

[yasemen-nn]

Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım.

Karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım.

Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.

Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım. Ama hata insana mahsustur dedim.

Affettim, af diledim. Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yine de affettim.

Ama asıl unuttukları şuydu. Ben aldanmadım. Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.

Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için… Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için…

Oysa ben hiç insan kaybetmedim. Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar...

[envai]

Bizimde kalbimizi kırdılar ama sabah alarmını ertelemedik

[poemvolia]

çok kırdılar beni, albayım. ufacık bir kıymık batmış gibi sızlayan her acıya gözlerim dolar oldu. bir kelimeye incinir oldu yüreğim. söyleyin, biraz toz toprak girdi diye hep ağlayacak mı benim bu gözlerim? ruhumu ezdi bu kuytu, sığıntı hayat. böyle değildim ben. binlerce parçaya ayrılan camı elimi kesse de çöpe atardım. şimdi onca kırgınlığı sırtıma yük ettim. bu taşıdığım elem değil, yıkımım. sanki izbe şehre ait köhne bir konak.

[hevesler]

ah naif çiçeğim benim. kaç defa kırdılar seni. kaç defa kopardılar yapraklarını. seni koklamaya cesaret edemediler. toprağına iki yalan tohumu koyup acımadan çürümeni beklediler. ah güzel çiçeğim benim. seni üzenlere dikenlerini değdiremedin mi. seni sevgisiyle sulayamayanlar varken göz yaşlarınla kendini mi suladın. kendi kendine yetmeye mi çalıştın hep. böyle olmaz çiçeğim. sen sevgilerin en güzelini hak ediyorsun.

#e.

[buralaryalannstuff]

sevgili kızım beni de çok kırdılar. hep savaştım. çünkü kaçmak gurur değil kolaydır. sen kırıklarınla bata bata da olsa sonu gördüğünde orada durmalısın çünkü sevgili kızım sen dilenmeden de sevilmeyi hak ediyorsun. ve sen yüreğinde öyle büyük bir sevgi taşı ki isterse sana enayi desinler, sevgi taşımayan nereden bilecek sevginin güzelliğini ve nereden tanıyacak sevgiyi? onlar kırıp dökerek sevdiklerinde sen yüreğindeki sevgiye bak, sevgi neydi en iyi sen bileceksin.

[alzheimerkalp]

diyor ya "kanadımızı kırdılar sonra uçmamızı bekliyorlar.' tam olarak öyle.

[sonvapurdakacti]

büyüdük sanıp boş yere kırdılar oyuncaklarımızı. bir bahar umuduyla ne varsa yıkıp yok yere gittiler. oysa gerçeğin merhametsiz duvarlarına çarpınca, ne bahar geldi bir daha topraklarına ne de ellerinde bir damla umut kaldı.

[seyyahe-iavare]

Mus'ab, içimin gülen yüzü..

Ne kadar zaman oldu sana seslenmeyeli değil mi? İsmine dair içimdeki isteği kırdılar belki de bu nedenle bu adla seslenemiyorum artık.. Mus'ab... Zorlukların üstesinden gelebilen demek. Fakat benim için Mus'ab b. Umeyr, hani Efendimiz'e en çok benzeyen, hani Mekke'nin en yakışıklı ve zengin genci, hani tüm bunları Allah için tek kalemde silip atabilen yiğit. Hani ilk muallim olan... Mus'ab dersek hayatı zorluklarla geçer diye endişe ediyoruz dediler. Haklı olabilirler. Muaz dedim olur dedi. İzzet ve azamet sahibi, değerli demek. Muaz b. Cebel bir diğer muallim... Hayırla nasip ol da isim meselesi hallolur...

Canımın şenliği .. 10 Ocak'ta yazılmış ve yarım bırakılmış bu yazı 9 Eylül tarihinde saat sabahın 4 buçuğuna ilerlerken anneni bir uykusuzluk çepeçevre sarmışken tamamlanmaya niyet edildi. Senin bana imtihan olacağını hissediyor gibiydim biliyor musun? Evlenmeden önceden içime doğdu sanki... Ya da kendini gerçekleştiren bir kehanete döndü bilmiyorum. Velhasılı iman eden insan için vakti var, bir hikmeti var düşüncesi bir ferahlık, bir teselli kapısı oluyor hamd olsun Mus'ab. Sen kalbimin Mus'ab'ısın. Nasip olur musun bilmem, ne zaman olursun onu da bilmem fakat kalbimin Mus'ab'ı olduğunu bilirim.. Hayırla beni daha fazla evlat kokusu, sevgisi, tadı, nimeti, bereketinden mahrum bırakmadan hayırlı en kısa vakitte nasip olman niyazıyla....

9 Eylül 04.28/ Yozgat

[edapostblog]

Ölünce tabutuma şunu yazdırmak istiyorum.

Dikkatli taşımaya gerek yok!

Artık kırılmaz!

Sağken yeterince kırdılar!!!!

[poemvolia]

bir his var içimde. sanki şaire ilham gelen cümleler bana uğruyor bazen. cemal süreya'nın saatlerce düşünüp aşk şiirleri yazdığı dizeleri gibi değil. süreya gibiden, "bugün sana sarılmadılar." diye başlıyor, "bugün seni kırdılar." diye bitiyor. şiirler de bitiyor... sonra kalemim kırılıyor, cümlelerim susuyor, şairler ölüyor ama "ben!" diyorlar ve şiir asıl orada bitiyor:

ben, yaranın en hüzünlü yanıyım!