0 notes
Jotie T'Hooft, 1977
2 notes
·
View notes
Een brief
Lieve dood, ik weet dat gij niet lief zijt
maar als handwerkman uw dagen slijt.
Ik heb u geschreven om uw komst te vragen
maar het lijkt enkel uw komst te vertragen.
Ik geloof niet dat ik gered kan worden, doodjelief
en als het kon dan wou ik het niet: eens een dief
altijd een dief. Ik heb geen berouw over gestolen harten
noch over de vlammen veroorzaakt door verwarming
die verbrandden wie er zijn handen naar strekte.
Lieve dood, ik neem afscheid van jou in de koorts
in het ochtendlicht, in de maandag die mij wekte
en diep in mij weet ik: wat ik blindelings volg
is uw toorts.
5 notes
·
View notes
Een marsman op aarde.
Altijd het afgewend zijn, het leven
In een landschap dat ik niet ken,
Verscheurd door de schuld
En verlangen naar het einde
Van de twijfel die ik ben.
Altijd hongerig in deze platgebrande,
Nietige wereld waarin ik niets herken
En zoek naar de onrust die mij heeft bepaald
Maar waarvan ik blijf afgewend, kortademig
En door geen mens gekend.
En ik ben alleen, zoals enkel die mens
Alleen was, poging tussen einde en begin.
Na de behaaglijke blindheid jeugd
De zure geur van zoveel vrouwen
Die niets ontstaken in mij dan nacht,
Dan kortstondig stamelen voor de stilte.
Ik heb niemand gekend en niemand kent mij.
Geen antwoord: echo's, spiegelingen, rook.
Gebeente staat stijf in mijn vlees
Zoals ik in de anderen doodstil
Wachtend op het langzaam ontbloten.
3 notes
·
View notes
Vandaag, 40 jaar geleden, verdween hij.
Jotie T'Hooft, 9 mei 1956 - 6 oktober 1977
Aan mijn prinses
Liefste, hart en woorden
Houden voor jou stil,
Jij blinde vlek in mijn vermoorden
Van wat ik vergeten wil.
Kleine vink, lieve kleine kinkel
-De liefde speelt mij parten-
Baby-face, bijou, scharminkel
Voor wie ik alles weer wil tarten
Tot ik, als vroeger, blind van pijn
Weer neerlig, eenzaam in het laken
Het gaat niet om het zijn
Maar om wat wij er van maken,
ENVOI:
Prinses, ik beschrijf wat ik bewonder,
Wat ik vrees, bemin of haat
Prinses, nu ik u ken kan ik niet zonder,
Gedoog niet dat ik u verlaat.
uit: Junkieverdriet
25 notes
·
View notes
Nog een brief
Lieve vrouw waar ik als meisje muziek op speelde
ik weet dat ik nooit iets echt met u deelde
dan het chagrijn dat toch van alle mensen is.
Ik sterf, dus het kan niet dat ik mij vergis
als ik u zeg dat gij mijn hart op aarde waart.
Ik heb, als zoveel anderen, niet het geringste begrepen
ik was geen prins maar een roofridder met een zwaard
al wist ik nog niet dat het voor u was geslepen.
Schone vrouw, ik heb mijn mond op de uwe gelegd
en, liefste, toch soms de waarheid gezegd
al is het onderscheid mij niet recht klaar.
Ik wil nog spreken, maar mijn hart wordt zwaar
van de kiem die in mij is klaargelegd:
de dood, hij spreekt straks wel recht.
Ik wil u geen vergeving vragen of begrip,
en dan, al lijk ik nu een lange lijn, in uw leven
word ik dra een kleine stip.
Hier moet ik afscheid nemen, ik ben moe.
Ik heb u geslagen - als een beul een dief met een roe
terwijl mij niets ontstolen was of leek.
Ik hou van u. Ik word net als mijn woorden: bleek.
1 note
·
View note
En wat dan?
Op een dag zal ik weg zijn en
wat dan? Verdwenen zonder een
teken te geven of te nemen en
het puin dat ik achterlaat is
niet langer lachwekkend.
Want wie als ik nooit heeft
gebouwen laat niets achter dan
verwachting en verwarring en
wat dan?
Wellicht in uw herinnering zal ik
stollen verstijven, niet lang meer
blijven maar verbleken tot verleden
en wat toen? Te doen?
'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde
met woorden als geen ander maar wat
heeft dat te betekenen.' Zo bleek
zal ik zijn.
In u...
en wat dan...?
Jotie T'Hooft
uit: Schreeuwlandschap
Poëzie-Leestafel. (n.d.). Retrieved August 13, 2017, from http://www.poezie-leestafel.info/jotie-t-hooft
2 notes
·
View notes
Inside the Poem by Jotie T’Hooft
The walls are white and the psychiatrists
are suspiciously friendly. There is still hope
for healing, but I've never seen anybody
go away who didn't come back again.
Days in which I get lost walking to my
own room alternate with other days
in which I see through the world like a crystal.
Sometimes I awake screaming.
Sometimes I'm taken away and drugged,
sometimes tied-up.
There are moments in which I'm eternally
completely happy, lost in day-dreaming:
when I lay my hands upon the earth
they are small hands.
2 notes
·
View notes
En wat dan ?
Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken tot verleden en wat toen? Te doen? 'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde met woorden als geen ander maar wat heeft dat te betekenen.' Zo bleek zal ik zijn. In u... en wat dan...?
1 note
·
View note
Mijn stilste en mijn trouwste vriend
getuige van het vele leed dat groeit
getuigenis ook van de verlossing
en hoe een & ander wordt verdiend.
Dat mijn doods hoofd mij eens
en voor altijd wordt ontroofd
door medemensen eerst omkleed
door wormen dan geheel gedoofd:
Somber, zult u zeggen, triest.
Toch rest mij nog de stille hoop
eens als schedel vriend te zijn
van anderen als wanhoop hen bevriest.
- Jotie T'Hooft: Een doodshoofd
10 notes
·
View notes
Aan mijn prinses
Liefste, hart en woorden
Houden voor jou stil,
Jij blinde vlek in mijn vermoorden
Van wat ik vergeten wil.
Kleine vink, lieve kleine kinkel
-De liefde speelt mij parten-
Baby-face, bijou, scharminkel
Voor wie ik alles weer wil tarten
Tot ik, als vroeger, blind van pijn
Weer neerlig, eenzaam in het laken
Het gaat niet om het zijn
Maar om wat wij er van maken,
Prinses, ik beschrijf wat ik bewonder,
Wat ik vrees, bemin of haat
Prinses, nu ik u ken kan ik niet zonder,
Gedoog niet dat ik u verlaat.
Jotie T'Hooft
uit: Junkieverdriet,
Manteau 1976
4 notes
·
View notes
Nieuw dichtbundeltje gekocht
1 note
·
View note
Op een dag zal ik weg zijn en
wat dan? Verdwenen zonder een
teken te geven of te nemen en
het puin dat ik achterlaat is
niet langer lachwekkend.
Want wie zoals ik nooit heeft
gebouwd laat niets achter dan
verwachting en verwarring en
wat dan?
Wellicht in uw herinnering zal ik
stollen verstijven, niet lang meer
blijven maar verbleken tot verleden
en wat toen? Te doen?
'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde
met woorden als geen ander maar wat
heeft dat te betekenen.' Zo bleek zal
ik zijn.
In u...
en wat dan...?
Jotie T’Hooft (1975)
0 notes
'Het monster van Frankenstein' Jotie t'Hooft
2 notes
·
View notes
Aan mijn prinses
Liefste, hart en woorden
Houden voor jou stil,
Jij blinde vlek in mijn vermoorden
Van wat ik vergeten wil.
Kleine vink, lieve kleine kinkel
-De liefde speelt mij parten-
Baby-face, bijou, scharminkel
Voor wie ik alles weer wil tarten
Tot ik, als vroeger, blind van pijn
Weer neerlig, eenzaam in het laken
Het gaat niet om het zijn
Maar om wat wij er van maken,
ENVOI:
Prinses, ik beschrijf wat ik bewonder,
Wat ik vrees, bemin of haat
Prinses, nu ik u ken kan ik niet zonder,
Gedoog niet dat ik u verlaat.
Jotie T'Hooft
0 notes
Lees je wel eens poëziebundels? Zo ja, wat dan?
Ik heb onlangs mijn eerste bundel gekocht, Komijnsplitsers van Marieke Lucas Rijneveld :)
Minder dan vroeger jammer genoeg, maar ik doe mijn best. (Ik houd nog altijd veel van Jotie T'Hooft) Komijnsplitser heb ik nog niet gelezen, maar staat wel op mijn lijstje!
Laatst kocht ik "Zo Heb Ik U Lief van Alfred Schaffer. En op dit moment heb ik deze bundels uit de bib geplukt:
Dominique De Groen - Slangen
Lieke Marsman - Wat Ik Mijzelf Graag Voorhoud
Maurice Maeterlinck - Verzamelde Gedichten
Arno Van Vlierberghe - Vloekschrift
6 notes
·
View notes