#jongeren Moerwijk

[moerwijkcoop]

Van Baerle & Co wordt JongerenHUB

Van Baerle & Co wordt JongerenHUB. De voormalige fietsenwinkel van Bike Experts aan de Van Baerlestraat 87-89 in het Haagse Moerwijk wordt een jongerenHUB. Dit is de uitkomst van de ideeënwedstrijd die onlangs uitgeschreven werd.

Van Baerle & Co in Moerwijk wordt JongerenHUB De voormalige fietsenwinkel van Bike Experts aan de Van Baerlestraat 87-89 in het Haagse Moerwijk wordt een jongerenHUB. Dit is de uitkomst van de ideeënwedstrijd die onlangs uitgeschreven werd. Jongeren uit Moerwijk kunnen hier terecht voor ontmoeting, ontspanning, talentontwikkeling en ondersteuning bij hulpvragen. De gemeente huurt het pand voor 5…

[neodebono]

🎶Het regent! Het regent! De kelders worden nat! 🎶 Wat even op een kleine lekkage in de kelder @hwp10nl leek is wellicht een compleet lekke buitenmuur en #kelderbak. En om dat te verhelpen moet er flink wat uitgebroken worden :-( De jeugd en jongeren van #Moerwijk moeten dus nog ff wachten voordat we beneden de boel samen op kunnen gaan knappen en het #jeugdhonk inrichten. Maar die paar weken kunnen na al die maanden er nog wel bij #vestia #moerwijk070 #mijnmoerwijk #bewonersorganisatie #moerwijk #cooperatie #denhaag #buurthuis #huisvandebuurt #thuisindebuurt (bij Moerwijk, Zuid-Holland, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CKyOLFHBMho/?igshid=1wqrd3ipzr7av

[daintlyskinny]

Pact Den Haag Zuidwest op z’n best

“Het doel van het bestuderen van de geschiedenis is niet om het menselijk handelen te bespotten, noch om erover te huilen of om het te haten, maar om het te begrijpen en er hopelijk dan van te leren voor onze toekomst.” – Nelson Mandela

Om Den Haag Zuidwest en in het bijzonder Moerwijk er weer bovenop te krijgen hebben we meerjarige financiering nodig. Naar het voorbeeld van het Pact op Zuid nu Nationaal Programma Rotterdam Zuid willen we ons eigen pact; Pact Zuidwest. Maar waarom zouden we dat willen? En vooral wat kunnen we leren van het pact wat jaren geleden in Rotterdam op Zuid gesloten werd. Wat is er nodig om Pact Zuidwest te laten slagen?

Spoileralert: Geld 😉

Van aanpak naar pact In 2006 zetten publieke en private partners voor het eerst samen de schouders onder een aanpak voor Rotterdam-Zuid; het Pact op Zuid. Wat in 2012 onder de noemer Nationaal Programma Rotterdam-Zuid verderging.

Wat kunnen we van Pact op Zuid leren?

‘Het Europese gevoel van eigenwaarde zou zich moeten verzetten tegen het bestaan van conglomeraten van armoede waar wrok de gangbare levenshouding is’, schreef commentator Sander van Walsum in De Volkskrant, daags na de aanslagen in Parijs. Terwijl het debat na nieuwe aanslagen in Europese steden op het scherpst van de snede doorgaat en inlichtingendiensten overuren draaien, moeten ook stedelijke ontwikkelaars en planologen zich de vraag stellen hoe we het ontstaan van ‘conglomeraten van armoede’ kunnen bestrijden, zoals Van Walsum het zo mooi omschreef. En als het al zover is: hoe achterstanden zijn in te lopen. Dat is precies wat het Pact op Zuid / Nationaal Programma Rotterdam-Zuid (NPRZ) beoogt.

Ongelijkheid bestrijden is een verhaal van de lange adem en voor het NPRZ is minstens twintig jaar uitgetrokken. Dat is geen overbodige luxe, want Rotterdam-Zuid heeft vooralsnog de schijn tegen. Uit een recent gepubliceerde studie van het Planbureau voor de Leefomgeving over stedelijk economische ongelijkheid, blijkt Rotterdam-Zuid verder achterop te raken ten opzichte van andere delen van de stad. Dat heeft overigens meer te maken met het groeien van de inkomens aan de noordoever van de Maas dan het wegzakken van Zuid. Je kunt dus net zo goed stellen dat Rotterdam-Zuid onvoldoende meeprofiteert van het relatieve succes van de Maasstad als geheel.

In een interview in ROm #3, maart 2016 benadrukken de onderzoekers van het PBL dat fysieke interventies over het algemeen onvoldoende soelaas bieden als middel om ruimtelijke segregatie te verkleinen. Ze pleitten daarom voor een people based-aanpak. Vrij vertaald: meer investeren in onderwijs en in de aansluiting van het onderwijs op de arbeidsmarkt.

Mensgericht Het NPRZ is een integraal programma waarin bewoners centraal staan. Het is een lijn die met het Pact op Zuid werd ingezet door ondersteuning van initiatieven als Rotterdam Vakmanstad. De Rotterdamse aanpak is bij uitstek people based en daarmee haar tijd ver vooruit. De focus ligt op de jeugd, die heeft immers de toekomst.

De aanpak is opgezet als cyclus die begint op school, waar de jeugd van Zuid met extra begeleiding betere skills krijgt aangeleerd en meer kennis krijgt aangereikt die aansluiten bij de lokale arbeidsmarkt. De tweede pijler is werk. Het bedrijfsleven geeft een soort plaatsingsgarantie af voor scholieren met een relevante opleiding en het juiste niveau, en is ook bij de scholing betrokken. De derde pijler is wonen. Want, zo is de gedachte, een jonge Rotterdammer die op Zuid opgroeit, het goed doet en uitzicht heeft op een prima salaris, moet iets te kiezen hebben. Maar het eenzijdig goedkope woningaanbod sluit volgens NPRZ-directeur Marco Pastors niet aan bij de vraag, en daardoor verliest Zuid succesvolle mensen aan andere gemeenten.

Volgens een tussenrapportage van het NPRZ begint de aanpak zijn vruchten af te werpen. ‘De resultaten na ruim twee jaar zijn veelbelovend. Kinderen zitten langer op school, jongeren krijgen meer beroepsgericht onderwijs, er zijn al flink wat banen voor starters.’

Maar waar de onderzoekers van het PBL zeggen dat steden de neiging hebben zich blind te staren op de stenen en ze de sociale agenda over het hoofd zien, komt op Zuid die fysieke agenda – huizen bouwen – maar moeilijk van de grond. Tot nu toe is vooral geïnvesteerd in verbetering van onderwijs en arbeidskansen. ‘Maar dat is stoken voor de buren als Zuid geen betere woningen krijgt’, benadrukte Pastors afgelopen januari in het Rotterdamse AD.

Particuliere huurwoningen Voor het deel van de woningvoorraad dat in handen is van de woningcorporaties ligt het programma redelijk op schema. ‘Over de hele linie vindt sloop-nieuwbouw plaats. We zetten nieuwe producten in de markt, deels in de vrije sector met een iets hogere huurprijs’, vertelt Dennis Lausberg, directeur Vastgoed en Ontwikkeling van Woonstad Rotterdam.

Maar het knelpunt zit ‘m in het particuliere deel van het huurwoningenbestand. Dat is in Rotterdam-Zuid relatief groot. De gemeente heeft weinig tot geen grip op de eigenaren, die soms kleine particulieren zijn of grotere exploitanten. In het verleden voerde de gemeente menig strijd met notoire huisjesmelkers die hun woningen lieten verkrotten en kwetsbare huurders uitbuitten, waaronder Cees Engel, die in 2008 werd uitgekocht. Van de 35.000 huizen die volgens de gemeentelijke Woonvisie op Zuid moeten worden verbeterd, zijn er 23.000 in particuliere handen. ‘De ambitie is om 13.000 van deze particuliere woningen naar een basiskwaliteitsniveau terug te brengen en bij 10.000 woningen een noodzakelijke herstructurering door te voeren’, aldus de Woonvisie. Dat laatste staat voor sloop-nieuwbouw. Maar de grote vraag is wie dat gaat betalen.

Volgens Pastors is het vervangen van die 10.000 particuliere huurwoningen een absolute voorwaarde om in de eerder genoemde wooncarrière te kunnen voorzien, een van de drie pijlers van het NPRZ. Maar van het budget dat het vorige college hier al voor beschikbaar stelde (26 miljoen euro), snoepte het nieuwe college 14 miljoen euro af. Dat leidde tot een stevige confrontatie tussen Pastors en Leefbaar-wethouder Ronald Schneider. Andere partijen, zoals woningcorporaties, zouden volgens Schneider het ‘gat’ van 14 miljoen euro kunnen dichten, maar die zijn niet bereid om ervoor in de bres te springen. Begin januari verklaarde Pastors in het AD dat woningcorporaties eventueel gedwongen zullen worden mee te betalen voor de sloop-nieuwbouw van 10.000 verouderde particuliere huurhuizen op Zuid, om te zorgen dat de uitstroom van hogere inkomens naar omliggende gemeenten stopt.

Verantwoordelijkheid ‘Natuurlijk is de eigenaar allereerst verantwoordelijk voor zijn eigen bezit’, stelt Dennis Lausberg van Woonstad. ‘Maar als hij zijn vastgoed verwaarloost, is de gemeente volgens de Woningwet als eerste aan zet. Die kan panden laten opknappen en de rekening doorsturen naar de eigenaren.’

Het vervangen van complete woningen is volgens Lausberg extra gecompliceerd, omdat dit buiten de Woningwet valt en daarmee buiten de verantwoordelijkheid van de gemeente. Bovendien ligt er geen businesscase onder. ‘Stel, je moet een woning voor 85.000 euro opkopen, vervolgens investeer je 95.000 voor de bouw van een nieuwe woning die op de markt 100.000 euro waard is. Dat betekent een restschuld van 80.000 euro. De vraag is wie dat verlies op zich gaat nemen. Wij zijn niet verantwoordelijk voor het vastgoed van particuliere eigenaren. Als je als corporatie veel geld over hebt, dan is het makkelijker praten, maar we moeten ook ons eigen bezit goed onderhouden. Bovendien hebben we te maken met een heffing van de Rijksoverheid en – niet onbelangrijk – een verantwoordelijkheid richting onze huurders. We zijn wel altijd bereid om in gesprek te gaan over een oplossing.’

Volgens Pieterjan van der Hulst van Adviesbureau Berenschot, dat betrokken is geweest bij de organisatie van de particuliere woningbouwtransformatie van het NPRZ, verschuilen de corporaties zich deels achter de nieuwe Woningwet, die hen vertelt dat ze terug in het hok moeten. ‘Maar ik snap hun houding. Ze worden gevraagd om af te remmen en gas te geven’, zegt Van der Hulst. ‘Voor Rotterdam-Zuid levert dat wel een dilemma op. Daar zijn kwetsbare groepen overgeleverd aan particuliere huisbazen die slecht beheer en onderhoud plegen met als gevolg een neergang van de leefbaarheid, sociale veerkracht en veiligheid van het stadsdeel. Ik denk dat het belangrijk is om een deel van die huisvesting onder te brengen bij de corporaties, en wat betreft de financiering, daarvan ligt volgens mij een belangrijke verantwoordelijkheid bij Blok. Zijn voorganger heeft destijds zijn handtekening onder het NPRZ gezet en dat schept natuurlijk verplichtingen.’

Op 6 april jongsleden gaf minister Blok van Wonen in een brief aan bereid te zijn extra geld beschikbaar te stellen voor het Nationaal Programma. De minister geeft aan dat hij wet- en regelgeving wil wijzigen als dat nodig is (ten aanzien van het werkterrein van woningcorporaties). Daarmee is de angel voorlopig uit het conflict, maar de impasse is allerminst doorbroken. De andere partners van het NPRZ geven aan niet gerustgesteld te zijn. Er wordt duidelijkheid verlangd over het tempo dat de minister voor ogen heeft. Verder zijn er vragen over de precieze uitwerking van de maatregelen die de minister wil treffen en hoe de gelijkwaardige bijdrage in euro’s zal worden vertaald. ‘Kortom: een stap in de goede richting, maar we zijn er nog niet’, aldus een woordvoerder.

‘Rotterdam-Zuid té veel een speelbal’ ‘Marco Pastors heeft een mandaat als directeur NPRZ, maar geen geld. Dat is een probleem’, zegt de op Feijenoord geboren en getogen Rotterdammer Henk Oosterling, die zich al decennialang inzet voor goed, competentiegericht onderwijs op Zuid. Oosterling, universitair hoofddocent filosofie aan de Erasmus Universiteit, richtte tien jaar geleden het programma Rotterdam Vakmanstad op, dat momenteel draait op vier basisscholen met in totaal 1.300 leerlingen. Rotterdam Vakmanstad voorziet in zes uur extra begeleiding om het niveau van de jeugd op Zuid – volgens Oosterling nu gemiddeld op mbo-2 – op te krikken naar niveau mbo-4. ‘Dat zijn vaklieden die bedrijven graag willen hebben.’

Om die goede vakmensen op te leiden, moet je bij de bron beginnen: de basisscholen en de vmbo’s. ‘Het gaat om skills die we de jeugd van Zuid willen bijbrengen, die aansluiten bij de moderne realiteit van ICT. Daarmee kun je niet vroeg genoeg beginnen. En wat dacht je van de circulaire economie? Zo’n jongen of meid die in 2020 bij een bouwbedrijf gaat werken, moet begrijpen dat hij of zij een aanbesteding nooit zal winnen als duurzaamheid daarin niet is meegenomen. Jongeren moeten bovendien goed leren eten, want obesitas is hier een groot probleem.’ Voor die extra persoonlijke begeleiding is veel geld nodig. Oosterling: ‘Toen we in 2006 met het Pact op Zuid van start gingen, zou er één miljard euro beschikbaar zijn voor een langdurige en integrale aanpak, waarbij tal van partijen betrokken waren. Die investering is bij lange na niet gehaald en na de kredietcrisis donderde het hele pact, waar overigens weinig focus in zat, in elkaar. Pastors heeft dat als directeur van het NPRZ later weer mogen oppakken met een minder breed programma: meer focus, minder geld.’

Het volledige artikel is te lezen op de website stadszaken.nl

Over de Moerwijk Coöperatie  De Moerwijk Coöperatie is een coöperatieve bewonersorganisatie, bewonersbedrijf en bewonersplatform in 1.

Een bewonersorganisatie om de bewoners te vertegenwoordigen en dingen te kunnen agenderen en al dan niet samen met de gemeente te organiseren.

Een bewonersbedrijf om de nodige werkzaamheden zelf (betaald) uit te kunnen voeren. Genoeg te doen!

Een bewonersplatform om belangrijke zaken die in Moerwijk spelen en ons aan het hart gaan zichtbaar en bespreekbaar te kunnen maken.

Van Moerwijk-ers, voor Moerwijk-ers en door Moerwijk-ers!

Word lid!>>

The post Pact Den Haag Zuidwest op z’n best appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://www.moerwijkcooperatie.nl/2021/08/pact-zuidwest-op-zn-best/

[neodebono]

Terwijl er boven de elektriciteitsleidingen weer opnieuw aangelegd worden zijn we beneden met @bepalenwezelf alvast aan het bekijken wat er nog moet gebeuren om samen met de #jongeren van de kelder van #Heeswijkplein 10 een lekkere #hangout kunnen maken. (bij Moerwijk, Zuid-Holland, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CI3FajuBL5a/?igshid=14ilu053qsjct

[acciofariya]

Arme mensen zoals in Moerwijk gaan zes jaar eerder dood – de Volkskrant

De Volkskrant schreef al eerder een goed artikel over de uitdagingen waar wijken als Moerwijk voor staan. Toen ging het over de Regiodeal en waarom die nodig was. Dit keer gaat het over waarom het nodig is om te investeren in de gezondheid van bewoners van arme wijk als de onze. Mocht je wethouder Kavita Parbhudwyal tegenkomen, na het lezen van dit artikel dan weet je wat je haar moet vragen.. GELD

De gezondheidsverschillen tussen bewoners van ‘goede’ en ‘slechte’ wijken zijn gigantisch. Lageropgeleiden leven maar liefst 15 jaar minder in goede gezondheid dan hogeropgeleiden. De ongelijkheid groeit, en de coronacrisis maakt dat nog eens erger. Waarom wordt er niet veel meer ingezet op preventie?

Morgen is Angeliques grote dag. Een anonieme weldoener heeft haar een nieuwe vloer geschonken en zal ervoor zorgen dat haar flatje in de Haagse Moerwijk er straks weer schimmelvrij en strak geverfd bij ligt. Ook krijgt ze een nieuwe voordeur. Dat is hard nodig, de huidige is door haar ex vernield. Hij sloeg niet alleen op de deuren trouwens, vertelt ze in één moeite door.

Angelique, een vrouw van middelbare leeftijd, kan de bescheiden home make-over niet zelf betalen. Een baan heeft ze niet, schulden wel, ‘want ze maken het voor mensen zoals ik veel te makkelijk om dingen te bestellen’.

Over die schulden heeft ze dan weer zorgen. Zo vindt haar bewindvoerder haar KPN-abonnement, waardoor zij televisie kan kijken en haar dochter op internet kan, te duur. Maar hoe moet het dan met het schoolwerk van haar dochter?

Daar denkt ze nu even niet aan, in de wijkwinkel, waar bewoners een gratis maaltijd kunnen krijgen en kunnen afspreken wie voor wie kan koken, als bij de buren het weekgeld – 30 euro is niet ongewoon – op is. Nu straalt ze bij de gedachte aan nieuw laminaat.

De laagste huren van de stad Mensen zoals Angelique zijn er veel in Moerwijk, een van de armste wijken van Den Haag, van heel Nederland zelfs. Gebouwd na de Tweede Wereldoorlog, veel portiekwoningen van drie etages hoog, met het bouwgruis van de bombardementen in het beton.

Moerwijk heeft al jaren de laagste huren van de stad, dus trekt het mensen aan met verslavingsproblemen, met psychiatrische problemen, met schuldenproblemen. En wie het kan betalen, gaat juist uit Moerwijk weg. De vergelijking met een afvoerputje is dan snel gemaakt.

Naast een van de armste wijken is Moerwijk ook een van de ongezondste wijken van Nederland. Huisarts Amanda de Glanville heeft inmiddels een goede band met de medisch specialisten in de stad. Ze moet immers vaak overleggen over de patiënten die ze naar de ziekenhuizen doorverwijst.

Wat ze in haar praktijk ziet: ‘Veel ellende, veel acute zorg. Mensen kampen met overgewicht, suikerziekte, longkanker, atriumfibrilleren en vaak psychiatrische aandoeningen. Hart- en vaatziekten komen hier even vaak voor als in Bulgarije, een land waar de gezondheid ver achterloopt op het Europees gemiddelde. Waar elders in Den Haag mensen gezondheidsklachten krijgen vanaf hun 70ste, zijn mensen hier met 55 al echt oud.’

Die combinatie van sociaal-economische problemen en gezondheidsproblemen is geen toeval.

Moerwijk, in Den Haag, is een van de armste wijken van Nederland. Beeld Arie Kievit

Het probleem De gezondheidsverschillen tussen mensen in de ‘goede’ wijken en de ‘slechte’ wijken zijn gigantisch. Het CBS zocht het uit: Nederlanders met als hoogst genoten opleiding het vmbo leven ruim zes jaar korter dan hoogopgeleiden. Bovendien leven zij bijna vijftien jaar minder in goede gezondheid dan hun medeburgers die hbo of universiteit hebben gedaan.

Laagopgeleide Nederlanders hebben bijna zes keer zo vaak diabetes, twee tot drie keer zo vaak de longziekte COPD, hebben ruim twee keer zo vaak last van chronische stress, angst of depressie, ruim tweeënhalf keer zo vaak obesitas.

En dan sterven baby’s in armere wijken ook nog veel vaker voor de geboorte dan in de rijke delen van de stad.

De gezondheidsverschillen zijn niet nieuw, zegt Jochen Mierau, hoogleraar economie van de Volksgezondheid aan de Rijksuniversiteit Groningen en wetenschappelijk directeur van de Aletta Jacobs School of Public Health. ‘Dit weten we al sinds de eerste studies hiernaar van eind jaren zeventig in Engeland.’ Daar bleek onder ambtenaren: hoe lager de salarisschaal, hoe slechter de gezondheid. Mierau: ‘Of je nu kijkt naar inkomen, opleidingsniveau of op wijkniveau, dat maakt niet zoveel uit. Altijd blijkt dat gezondheid en sociaal-economische status met elkaar samenhangen.’

In arme wijken roken de bewoners vaker, bewegen ze minder, hebben ze vaker overgewicht. Interessante uitzondering, zegt Mierau, is het alcoholgebruik. Dat is onder hoogopgeleiden juist hoger.

De Nederlandse aanpak van die gezondheidsverschillen is al sinds de jaren tachtig weinig adequaat. ‘Elke paar jaar komt er een notitie uit, waarin staat dat de verschillen verder zijn toegenomen, waarop iemand plechtig belooft dat ze vanaf nu écht zullen afnemen. Een paar jaar later blijken de verschillen toch weer groter te zijn. Alle overheidsprogramma’s om de verschillen te verkleinen hebben averechts uitgepakt’, zegt Mierau.

De coronacrisis vergroot de kloof alleen maar verder, die treft de armste wijken het hardst. In Moerwijk is het aantal gezinnen dat van de voedselbank afhankelijk is omhooggeschoten. Honderdvijftig waren het er begin maart, drie maanden later zijn het er zeshonderd. Op de wachtlijst voor de noodopvang van daklozen staan inmiddels honderdvijftig mensen. En dat zijn alleen degenen die zich hebben aangemeld.

Voor die ongelijkheid, zegt Jet Bussemaker, zullen we uiteindelijk een ‘ontzettend hoge prijs’ betalen. Bussemaker, oud-staatssecretaris Zorg en oud-minister van Onderwijs, is inmiddels hoogleraar in Leiden, voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS) en betrokken bij projecten in Moerwijk om de gezondheidsverschillen te verkleinen. De Raad brengt dit weekend het essay Gezondheidsverschillen voorbij uit, een oproep tot een brede maatschappelijke verandering om de verschillen te verkleinen.

Bussemaker: ‘Als we niets doen, worden de verschillen zo groot dat bij grote groepen mensen het vertrouwen in de overheid verder afneemt. Dat leidt tot maatschappelijke onrust, waarvan iedereen in de samenleving last krijgt. Deze ongelijkheid is dé sociale kwestie van het moment.’

Dat vindt ook Ruben Wenselaar, bestuursvoorzitter van Menzis, een zorgverzekeraar die zich wil onderscheiden door de inzet op preventie. ‘Het vraagstuk van de tweedeling is veel fundamenteler dan alleen de levensverwachting. Het gaat om welke dynamiek het oproept, hoe groepen tegenover elkaar komen te staan, over het draagvlak voor het pensioenstelsel. Dat komt allemaal in het geding.’

De ambitie om te veranderen is er wel, ook bij het ministerie van Volksgezondheid. In 2040 moeten de gezondheidsverschillen met 30 procent zijn afgenomen. Maar als we doorgaan zoals nu, zeggen Mierau, Bussemaker en Wenselaar, komen we daarbij niet eens in de buurt.

De oorzaken Fiets met Neo de Bono door Moerwijk en je hebt niet het idee dat je door een getto rijdt. Er is veel groen, de lanen zijn breed, flink wat gevels zijn opgeknapt. ‘Een façade’, zegt Neo, achter de deuren schuilen de problemen, veroorzaakt door jaren van politieke verwaarlozing.

Neo praat zeventig minuten in het uur, met een Bart Chabot-achtige uitstraling. Geboren Rotterdammer en ooit internetondernemer, schathemeltjerijk, todat hij (‘lang verhaal’) op zijn 33ste door God werd geroepen, en schrok van het vooruitzicht dat er op zijn grafsteen ‘hij was goed in geld verdienen’ zou komen te staan. Nu woont hij ‘als een moderne monnik’ in Moerwijk, betaalt de geloofsgemeenschap zijn huur en is hij nauw betrokken bij de bewonersorganisatie de Moerwijk Coöperatie. ‘In anderhalf uur pakketten uitdelen bij de voedselbank hoor ik meer dan drie researchers van de gemeente in anderhalve maand.’

Het gaat niet goed in de wijk, zegt Neo. Kijk hier, aan de Hillenraadweg, is het pikkedonker ’s nachts. ‘Daar wordt gehoerd en gesnoerd, dat wil je niet weten. En de politie komt hier niet.’ Elke nacht om twee uur hoort hij – ‘kloenk, kloenk’ – jongeren de lachgascilinders zijn wooncomplex binnen tillen. Toen de coronacrisis uitbrak moesten alle hulpverleners van de gemeente verplicht thuis blijven. ‘Maar daar gaat de honger niet van weg, hoor.’

Buurthuizen zijn gesloten, de bibliotheek waar buurtbewoners lezen kunnen oefenen of kunnen internetten (‘de Nokia is hier de meestvoorkomende telefoon’, zegt huisarts De Glanville) is allang weg. ‘De enige manier om met de overheid te communiceren, is ertegen te ageren’, zegt Neo. Onder elke brief van de gemeente staat dat je bezwaar kunt maken, maar een gewoon gesprek is niet mogelijk. Dus als de GGD dan een preventiewinkel in de wijk wil openen, moet hij lachen. ‘Alsof folders in een laaggeletterde wijk zomaar ineens gelezen worden.’

In zo’n omgeving is het moeilijk gezond te blijven. De huizen zijn slecht, daar worden mensen ziek van. Allergieën nemen toe. Maar het is vooral de mentale frustratie nergens controle over te hebben die mensen opbreekt. Weer een verslaafde buurman, nieuwe psychiatrische problemen in het portiek, schulden die zich opstapelen.

Als je dan van 30 euro per week moet rondkomen, zegt huisarts De Glanville, ‘dan kies je wat de buik vult, en niet wat goed voor je is. Chips en frikandellen zijn dan logische keuzes.’ Stoppen met roken, is geen prioriteit. En sporten? Van welk geld? En in welke vrije tijd als je alleenstaande moeder bent en drie losvaste baantjes hebt?

In de Marcuskerk in Moerwijk worden voedselpakketten verstrekt. Beeld Hollandse Hoogte / Phil Nijhuis

En daar, zegt hoogleraar Mierau houdt ons zorgstelsel allemaal geen rekening mee. Sterker nog, dat werkt dit soort ontwikkelingen in de hand.

Als je in Nederland ziek wordt, krijg je de beste zorg van de wereld, maar het stelsel leidt ook tot vreemde situaties, legt Wenselaar van Menzis uit. ‘Als een baby’tje te vroeg wordt geboren, trekken we daarvoor alles uit de kast: artsen, couveuses, noem maar op. Volkomen terecht. Dat kost tienduizenden euro’s, en niemand vraagt om de businesscase. Zo’n vroeggeboorte komt regelmatig door het roken tijdens de zwangerschap. Dan denk ik: het zou toch handig zijn geweest als we meer in die eerste negen maanden hadden geïnvesteerd.’

Maar op preventie, op volksgezondheid is niemand af te rekenen. Mierau: ‘Dus als er bezuinigd moet worden, gebeurt dat juist snel op volksgezondheid.’ Nu is het moment dat we dat gaan zien, voorspelt hij. De sportcentra, de buurthuizen, ze komen allemaal in de knel. ‘De samenloop van corona en een recessie gaat een gigantische impact hebben op de gezondheidsverschillen, die lopen bij elke recessie verder op. Nú kunnen we voorkomen dat we over drie jaar weer een rapport hebben over de ongewenste toename en met de roep om maatregelen er nu echt iets aan te doen.’

De gezondheidsverschillen zijn wat bestuurskundigen ‘een wicked problem’ noemen, zegt Bussemaker. Een hopeloos ingewikkelde kluwen aan problemen, die allemaal op elkaar inwerken. Trek je aan het ene touwtje, dan trekt ergens verderop de knoop zich verder vast.

Bij het ontrafelen ervan is de overheid te gewend geraakt aan het idee dat mensen alleen zelf verantwoordelijk zijn voor hun eetpatroon, voor hun rookgewoontes. Bussemaker: ‘We hadden veel te hoge verwachtingen van de zelfredzaamheid van burgers.’ De aanpak om de verschillen te verkleinen moet zich niet (alleen) concentreren op gezond eten of het stoppen met roken, er moet worden gezocht naar de oorzaken achter de oorzaken, betoogt de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving in het nieuwe essay.

Het is een deprimerend rijtje factoren dat de bestaansonzekerheid vergroot en leidt tot chronische stress. Tochtige huizen met schimmel op de muren, weinig groen in de armere stadswijken, fijnstof van de nabijgelegen snelweg, schulden uiteraard, baanonzekerheid door de zzp-isering, het woningtekort waardoor sociaal zwakkeren bij elkaar in de wijk komen te wonen, de druk om te presteren in het onderwijs.

De oplossingen Neo de Bono en Amanda de Glanville hebben inmiddels een nieuw project: het Huis van Gé. De G van gezondheid, en Gé als betrouwbaar persoon. Een personificatie van een fijne plek waar mensen met al hun sores naartoe kunnen, zonder dat ze een oordeel hoeven te verwachten. Waar ze fouten mogen maken. ‘Genade’, zegt Neo, ‘betekent vergeving, ook als je er niet om hebt gevraagd.’

De bedoeling is dat mensen er gezond leren koken, dat vrijwilligers mee gaan op boodschappensafari, om de ongezonde producten te herkennen, dat buurtbewoners wandelclubjes vormen: goed tegen overgewicht én tegen eenzaamheid. ‘Tegelijkertijd’, zegt De Glanville, ‘moeten we de supermarkten aanspreken op de schappen vol met ongezonde producten, hoog in vet, zout en suiker, die ze dagelijks in de aanbieding zetten.’

Wat onderzoekers zoals hijzelf ondertussen in die wijken zouden moeten doen, vindt hoogleraar Mierau, is op zoek gaan naar de gezonde bewoners. ‘Interessant zijn de mensen die een uitkering hebben, maar geen overgewicht, die niet roken, van wie de kinderen goed naar school gaan. Voor hen is veel te weinig aandacht, terwijl er veel mensen zijn zoals zij. Zij hebben als het ware een natuurlijk vaccin tegen al die omgevingsfactoren. De onderzoeksvraag moet zijn: waarom zijn er eigenlijk gezonde arme mensen? Als we die vraag beantwoorden, kunnen we veel beter helpen.’

Zulk soort onderzoek is pas net begonnen, zegt Mierau. De eerste voorlopige resultaten laten zien dat bijvoorbeeld een sterk sociaal netwerk ook bij arme mensen een goede voorspeller is van een gezond leven.

Op stelselniveau moet er het nodige veranderen, denkt Mierau. Het belangrijkste: iemand – een minister, een wethouder – moet politiek verantwoordelijk zijn voor de volksgezondheid. ‘Is het niet vreemd dat er nog nooit een ambtsdrager is opgestapt omdat het aantal mensen met overgewicht is toegenomen?’ Pas als een gezagsdrager kan worden afgerekend op een slechtere volksgezondheid, zullen de verschillen kleiner worden.

In die richting pleit ook Menzis-voorman Wenselaar. ‘Geef mij niet alleen een zorgplicht, maar ook een gezondheidsplicht.’ Die zou in alle vijf zorgwetten moeten worden opgenomen, vindt hij. Zorgverzekeraars zouden er dan per regio, samen met gemeenten en zorgorganisaties, voor moeten zorgen dat niet alleen de zorg, maar ook de volksgezondheid op orde is. ‘Je bekijkt hoe de situatie nu is, en spreekt af dat er over vijf jaar fundamentele verbeteringen zijn. Zo niet, dan heb je heel wat uit te leggen.’

Het betekent, denken de heren, dat er minder vrijblijvende maatregelen nodig zijn. ‘Waarom’, zegt Wenselaar, ‘kan ik eigenlijk nog struikelen over de bieraanbiedingen als ik een supermarkt binnenstap? Zouden alle ongezonde artikelen niet op een aparte afdeling moeten staan, zodat ik bewust de keuze moet maken iets ongezonds aan te schaffen?’

De suikertaks, nog zoiets. Mierau: ‘Hoewel we weten dat die leidt tot een afname van het frisdrankgebruik, blijven we er vooralsnog verre van. Of het caloriegehalte in bepaald eten: je kunt dat verplicht laten dalen. Strakker toezicht op de scholen, zodat kinderen geen ongezond eten meekrijgen. En wat te denken van stedenbouwkundige planning? Je kunt een stad zo inrichten dat mensen meer gaan bewegen. En uit onderzoek blijkt: hoe meer er wordt bewogen in een wijk, des te lager zijn de zorgkosten.’

Wenselaar vindt ook dat de overheid burgers moet kunnen verplichten aan preventieprogramma’s mee te doen. ‘Stel, je komt voor de derde keer in het ziekenhuis voor dezelfde kwaal, en we weten dat er bewezen succesvolle programma’s zijn die een nieuwe opname kunnen voorkomen. Dan moeten we kunnen zeggen: sorry hoor, maar je gaat nu dit programma in. Niet iedereen is in staat om zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen, door gebrek aan gezondheidskennis of vaardigheden; je kunt dat niet eindeloos bij het individu laten. Soms moet je actiever helpen en ingrijpen.  Als je vindt dat er fundamentele problemen zijn en je wilt die echt verkleinen, dan moet je ook doorpakken en maatregelen nemen.’

RVS-voorzitter Bussemaker denkt nog breder. Ooit, eind negentiende eeuw, werden de riolen aangelegd, het begin van de stadshygiëne. Niet als humanitair beleid voor de armen, maar als maatschappelijke verbetering voor iedereen. Het hielp de stank de stad uit, de difterie en cholera ook, het bracht fundamentele verandering voor miljoenen mensen. Zo’n grote sprong is nu weer nodig. Bussemaker: ‘We moeten op zoek naar een nieuwe riolering.’

DE SUIKERTAKS Nederland voert nog geen suikertaks in, de belasting met name gericht op suikerhoudende frisdranken. Staatssecretaris Blokhuis (Preventie) probeert vooralsnog door afspraken met frisdrankfabrikanten het suikergehalte te verlagen.

Daarmee voert Nederland het advies van de Wereldgezondheidsorganisatie niet uit. 43 landen wereldwijd doen dat wel, van Noorwegen tot Mexico, van het Verenigd Koninkrijk tot verschillende Amerikaanse staten. Volgens de WHO kan een prijsverhoging van 20 procent leiden tot een afname in consumptie van ook 20 procent.

Alleen de dreiging van het invoeren kan al helpen. In het Verenigd Koninkrijk verlaagden de fabrikanten het suikergehalte in hun frisdrank om aan de belasting te ontkomen. Dat scheelde volgens de Britse regering 45 miljoen kilo aan suiker die jaarlijks in de Britse magen vloeit.

Het RIVM kwam onlangs met onderzoek naar de verkoop van suikerhoudende dranken in Noorwegen, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Die bleek in de drie landen te zijn gedaald, na invoering van de suikertaks.

Goed nieuws, vindt Foodwatch, een organisatie die zich inzet voor gezond eten. Gemiddeld drinken Nederlanders volgens Foodwatch 44 kilo suiker per jaar, kinderen zelfs 51 kilo. In een halve liter frisdrank kan tot wel het equivalent van 12 suikerklontjes zitten.

Te veel suikerinname kan leiden tot diabetes type 2, tot hartziekten en tot obesitas. Volgens een studie van wetenschappers van Harvard kom je jaarlijks ruim twee kilo aan als je elke dag één blikje frisdrank neemt, en die 150 kilocalorieën niet elders schrapt in je eetpatroon.

Bron: de Volkskrant / Michiel van der Geest

The post Arme mensen zoals in Moerwijk gaan zes jaar eerder dood – de Volkskrant appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/10/arme-mensen-zoals-in-moerwijk-gaan-zes-jaar-eerder-dood-volkskrant-volkskrant/ source https://moerwijkcooperatie.blogspot.com/2020/10/arme-mensen-zoals-in-moerwijk-gaan-zes.html

[neodebono]

Klimaatstaking 27 September 2019 13:00 uur Koekamp Den Haag

Klimaatstaking 27 September 2019 13:00 uur Koekamp Den Haag

Doe mee en kom als je kunt naar de Klimaatstaking Vrijdag 27 September 2019 13:00 uur op de Koekamp in Den Haag Dit is een oproep aan iedereen; kinderen en ouders, studenten en werkende mensen, gepensioneerden en grootouders, om deel te nemen aan de eerste algemene klimaatstaking op 27 september. Verlaat de scholen en de kantoren, de gebedshuizen, de universiteiten en de winkels, en ga samen…

[chimericalwall]

Internationale dag van de Transgenderrechten

Als bewonersorganisatie vinden we het heel belangrijk dat iedereen in Moerwijk de vrijheid heeft om te zijn  wie hij/zij is en dat iedereen dezelfde rechten heeft en daarom vieren we deze dag (mee)

Bij je geboorte word je meteen in het hokje van ‘jongen’ of ‘meisje’ gestopt, maar sommige mensen voelen zich daar helemaal niet fijn bij. Sommige girls voelen zich bijvoorbeeld meer een boy of ze identificeren zich helemaal niet met een bepaald geslacht. Helaas hebben transgenders regelmatig te maken met discriminatie, belediging, bedreiging, geweld maar ook onbegrip. Met de Internationale Dag van de Transgenderrechten vragen zij hier aandacht voor.

De term transgender wordt vaak gebruikt als parapluterm voor iedereen die niet in een hokje te plaatsen is, zoals een transseksueel of een travestiet. Maar officieel zijn er wel verschillen.

Transgender Iemand die transgender is, voelt zich geen man en geen vrouw, maar een mens. Een transgender heeft dan ook niet altijd behoefte aan een geslachtsveranderende operatie, al kiezen sommigen wel voor één richting en gebruiken ze hormonen om bijvoorbeeld borsten te krijgen of om zich juist mannelijker te voelen. Of ze laten zich opereren, maar kiezen niet honderd procent voor het andere geslacht. Mensen die transgender zijn hebben ook geen duidelijke seksuele voorkeur: ze kunnen zowel van mannen als van vrouwen houden.

Transseksueel Transseksuelen zijn mensen die zich echt niet thuisvoelen in hun eigen lichaam. Ze voelen zich vrouw, terwijl ze gevangen zitten in een mannenlichaam en andersom. Vaak zijn transseksuelen zo ontevreden over het geslacht van hun lichaam, dat ze een medische behandeling willen en zich laten ‘ombouwen’ tot het andere geslacht.

Travestiet Travestieten zijn mensen die het leuk vinden om de kleding van het andere geslacht te dragen. Sommige transgenders kunnen ook travestiet zijn, maar de meeste travestieten voelen zich goed in hun eigen lijf en willen vaak al helemaal geen geslachtsveranderende operatie.

Wist je dat…

Ongeveer 1 op de 250 mensen transgender is?

18 procent van de bevolking liever niet omgaat met mensen die niet duidelijk man of vrouw zijn?

43 procent van de transgenders in een jaar geweld meemaakte?

26 procent van de transgenders een zelfmoordpoging heeft gedaan

Loop je met zelfmoordgedachten rond? Heb jij hulp nodig? Bel dan naar 113 of 0800-0113 (gratis) of open een chat via de button rechts in het scherm van de website 113.nl

Dat we nog een lange weg te gaan hebben blijkt wel uit het volgende artikel

‘Bestaansrecht is geen debat’ De Britse schrijfster J.K. Rowling ligt onder vuur na tweets over trans personen. “Mensen die menstrueren zijn vrouwen”, schreef ze op Twitter, met woedende reacties tot gevolg. Twitteraars beschuldigen haar van transfobie, omdat mensen die transgender zijn óók kunnen menstrueren. “Zulke uitspraken hebben mij in de eerste helft van mijn transitie echt gehinderd”, vertelt Emma (57), zelf trans vrouw.

Eerst even opfrissen waar de ophef rond Harry Potter-auteur J.K. Rowling ook alweer over gaat. Ze heeft het op Twitter flink te verduren gekregen na een aantal uitspraken over seks en trans mensen. Veel gebruikers wezen de schrijfster erop dat haar denkwijze schadelijk is voor de trans gemeenschap. Ook wordt Rowling een terf genoemd; een term die gebruikt wordt voor feministen die trans mensen uitsluiten.

‘Mensen die menstrueren’ Zo werd er bijvoorbeeld volgens Rowling nogal moeilijk gedaan in een artikel over de benaming van ‘mensen die menstrueren’. Ze vroeg zich op Twitter af of er geen simpeler woord was (volgens haar het woord ‘vrouwen’) om dat te beschrijven.

Daarnaast zijn volgens de schrijfster vrouwen die als man zijn geboren geen echte vrouwen. Ook schreef ze op Twitter over jongeren met mentale problemen die gepusht zouden worden om een hormonenbehandeling te volgen en een geslachtsoperatie te ondergaan.

Rowling plaatste na de kritiek een essay op haar website waarin ze zegt niet transfoob te zijn, maar ze neemt haar uitspraken niet terug.

Transgender Netwerk Nederland (TNN) spreekt van een schadelijke situatie. Woordvoerder Sophie Schers: “Wij zien dat de anti-transgenderbeweging, waar J.K. van wordt beschuldigd bij te horen, steeds luider wordt en steeds meer gehoor krijgt bij rechtse en religieuze politiek. Deze beweging zien we ook in ons land, maar vooral in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada en Australië wordt deze beweging steeds groter.”

Bestaansrecht Schers legt uit dat met de anti-transgenderpolitiek als het ware het bestaansrecht van transgender personen in twijfel wordt getrokken. “En dat is geen eerlijk debat, want je kan geen debat voeren over bestaansrecht. Voor trans jongeren is het lastig genoeg, en dan gaan de politiek en sociale media zich er ook mee bemoeien.”

Het helpt ook niet dat iemand als J.K. Rowling zo’n groot platform heeft. “Opmerkingen als ‘mensen die menstrueren zijn vrouw’ komen hard binnen bij trans jongens. Als je niet veel op Twitter zit, krijg je het minder mee. Maar als je een transgender jongere bent, met een moeder die al niet al te steunend is, maar wel fan is van J.K., dan kan dat verkeerd uitpakken. Die jongere krijgt dan nog minder steun en dat is een schadelijke situatie.”

Trans mensen Emma en Bo kregen zelf ook direct te maken met opmerkingen zoals die van Rowling. “Ik las bijvoorbeeld allemaal dingen met een wetenschappelijk sausje”, vertelt Emma. “Trans mensen krijgen spijt. Trans vrouwen willen een vrouwentoilet in om vrouwen te verkrachten. Trans mensen maken kinderen transgender, want het is een rage. Trans vrouwen zijn geobsedeerd door het vrouwelijke lichaam en willen zoiets daarom ook om er de hele dag aan te zitten. Maar dat is helemaal niet zo. Dat zijn eerder uitzonderingen dan een regel.”

“En dan ga je twijfelen”, zegt Emma. “Het is net als wanneer je ziek bent en de symptomen opzoekt. In zo’n cirkel kwam ik terecht. Ik kwam steeds akeligere dingen tegen. Alle gedachtes die in mijn hoofd opkwamen, werden zwart op wit naar me toegesmeten.”

Nagekeken en nageroepen Bo is non-binair en voelt zich geen man en geen vrouw. Omdat Bo zich niet kan identificeren met een biologisch geslacht, is Bo ook transgender. “Ik heb heel lang niet durven zeggen dat ik non-binair ben en ook nu heb ik er soms nog moeite mee.”

Want opmerkingen zoals Emma die ook al kreeg, zorgen ervoor dat Bo het gevoel krijgt, dat hen (zoals non-binaire mensen willen worden aangeduid) niet veilig over straat kan gaan. Daar wordt Bo soms nagekeken en nageroepen. “Dan krijg ik het gevoel dat ik een weerwoord moet geven. Want mensen moeten niet vrij spel krijgen met opmerkingen als ‘mensen met een baarmoeder zijn vrouwen’. Dat is schadelijk.”

Geweld tegen trans vrouwen in VS: ‘Ik ben blij dat ik nog leef’ Emma legt uit dat ze in de jaren 70 feministisch is opgevoed. Dat zorgde er, samen met de opmerkingen en reacties, voor dat ze pas op haar 55ste ontdekte dat ze transgender is. “Ik heb geleerd om vrouwen te waarderen en dat het niet alleen gaat om het uiterlijk. En toen ik er uiteindelijk voor koos om nagellak en lipstick te gebruiken, voelde ik me zo schuldig. Ik voelde me een seksist die een seksistisch vrouwbeeld naar buiten bracht.”

Spanning en angst “Als trans persoon zet je zelf de eerste voorzichtige stappen”, legt Emma uit. “Je voelt de spanning en angst om te accepteren wie je bent. En dan ben je eindelijk dapper genoeg om te zeggen: ik ben wie ik ben. En dan komt de buitenwereld nog eens over je heen. Dat is zo akelig. Je staat ervan te wankelen.”

Bo geeft voorlichting en doet vrijwilligerswerk bij The Hang-Out in Den Haag. Hier merkt Bo dat veel mensen vragen hebben. “En dat is volkomen oké. Maar het is niet oké om te vragen en vervolgens een gemene opmerking te maken.”

“Als bekende mensen met een platform, zoals J.K. Rowling, zulke uitspraken doen, gaan meer mensen daar geluid aan geven. Ik word daar boos van. Het doet pijn en trekt het bloed onder mijn nagels vandaan. Want er zijn mensen die haar geloven en daardoor kan ik niet prettig over straat.”

Jaar lang plas opgehouden Op dit moment gaat Bo niet in het openbaar naar het toilet, als dat niet genderneutraal is. “Soms voel ik me meer femme en dan draag ik een rok en make-up. Als ik dan naar het mannentoilet ga, krijg ik opmerkingen naar m’n hoofd. Maar als ik naar het vrouwentoilet ga krijg ik te horen dat ik in het verkeerde toilet ben. Dan moet ik naar een genderneutraal toilet, dat is vaak het invalidentoilet. En dat terwijl ik niet invalide ben.”

Voor Emma duurde het een jaar voor ze naar het vrouwentoilet durfde. “Een jaar lang heb ik mijn plas opgehouden. Want al die tijd voelde een mannentoilet onveilig, maar het vrouwentoilet voelde nog niet als mijn toilet. Volgens sommigen heb ik, nu ik een vagina heb, pas het recht om het vrouwentoilet in te gaan. Zelf maakte ik die keuze een jaar geleden.”

“Mensen zeggen soms dat ze niet transfoob zijn, maar met hun uitspraken stralen ze iets anders uit”, zegt Emma. “Ze doen alsof ze alleen kritisch zijn en zorgen hebben, maar ondertussen verspreiden ze veel vuil. Ik had een Facebookvriendin die zei: je mag jezelf vrouw noemen, maar ik accepteer je niet als vrouw. Zoiets voelt als een diepe ontkenning van wie ik ben.”

Gevoel van onveiligheid Emma geeft aan dat ze uiteindelijk ‘de tabbladen kon sluiten’ en voor zichzelf kon kiezen. “Ik las forums en gesprekken op sociale media. Ik herkende daar zoveel in: ik ben dit wel. Ik ben transgender en dat neemt niemand me meer af. En toen ging het heel snel.”

Ze nam veel stappen: van dat ene leuke jurkje tot gesprekken en het zetten van vervolgstappen met haar arts. “Eindelijk kon ik genieten van de persoon die ik in de spiegel zag, de persoon die ik mooi vind.”

Zowel Emma als Bo maakt zich zorgen om de uitspraken van J.K. Rowling op sociale media: die dragen bij aan het gevoel van onveiligheid. Emma: “Ze heeft een groot bereik en dat is schadelijk met zulke uitlatingen. Ik maak me zorgen om degenen die nu in die angstige en spannende periode zitten.”

Bron: RTL Z

The post Internationale dag van de Transgenderrechten appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/08/internationale-dag-van-de-transgenderrechten/ source https://daintlyskinny.tumblr.com/post/625796325493080064

[serpentinesorigin]

Internationale dag van de Transgenderrechten

Als bewonersorganisatie vinden we het heel belangrijk dat iedereen in Moerwijk de vrijheid heeft om te zijn  wie hij/zij is en dat iedereen dezelfde rechten heeft en daarom vieren we deze dag (mee)

Bij je geboorte word je meteen in het hokje van ‘jongen’ of ‘meisje’ gestopt, maar sommige mensen voelen zich daar helemaal niet fijn bij. Sommige girls voelen zich bijvoorbeeld meer een boy of ze identificeren zich helemaal niet met een bepaald geslacht. Helaas hebben transgenders regelmatig te maken met discriminatie, belediging, bedreiging, geweld maar ook onbegrip. Met de Internationale Dag van de Transgenderrechten vragen zij hier aandacht voor.

De term transgender wordt vaak gebruikt als parapluterm voor iedereen die niet in een hokje te plaatsen is, zoals een transseksueel of een travestiet. Maar officieel zijn er wel verschillen.

Transgender Iemand die transgender is, voelt zich geen man en geen vrouw, maar een mens. Een transgender heeft dan ook niet altijd behoefte aan een geslachtsveranderende operatie, al kiezen sommigen wel voor één richting en gebruiken ze hormonen om bijvoorbeeld borsten te krijgen of om zich juist mannelijker te voelen. Of ze laten zich opereren, maar kiezen niet honderd procent voor het andere geslacht. Mensen die transgender zijn hebben ook geen duidelijke seksuele voorkeur: ze kunnen zowel van mannen als van vrouwen houden.

Transseksueel Transseksuelen zijn mensen die zich echt niet thuisvoelen in hun eigen lichaam. Ze voelen zich vrouw, terwijl ze gevangen zitten in een mannenlichaam en andersom. Vaak zijn transseksuelen zo ontevreden over het geslacht van hun lichaam, dat ze een medische behandeling willen en zich laten ‘ombouwen’ tot het andere geslacht.

Travestiet Travestieten zijn mensen die het leuk vinden om de kleding van het andere geslacht te dragen. Sommige transgenders kunnen ook travestiet zijn, maar de meeste travestieten voelen zich goed in hun eigen lijf en willen vaak al helemaal geen geslachtsveranderende operatie.

Wist je dat…

Ongeveer 1 op de 250 mensen transgender is?

18 procent van de bevolking liever niet omgaat met mensen die niet duidelijk man of vrouw zijn?

43 procent van de transgenders in een jaar geweld meemaakte?

26 procent van de transgenders een zelfmoordpoging heeft gedaan

Loop je met zelfmoordgedachten rond? Heb jij hulp nodig? Bel dan naar 113 of 0800-0113 (gratis) of open een chat via de button rechts in het scherm van de website 113.nl

Dat we nog een lange weg te gaan hebben blijkt wel uit het volgende artikel

‘Bestaansrecht is geen debat’ De Britse schrijfster J.K. Rowling ligt onder vuur na tweets over trans personen. “Mensen die menstrueren zijn vrouwen”, schreef ze op Twitter, met woedende reacties tot gevolg. Twitteraars beschuldigen haar van transfobie, omdat mensen die transgender zijn óók kunnen menstrueren. “Zulke uitspraken hebben mij in de eerste helft van mijn transitie echt gehinderd”, vertelt Emma (57), zelf trans vrouw.

Eerst even opfrissen waar de ophef rond Harry Potter-auteur J.K. Rowling ook alweer over gaat. Ze heeft het op Twitter flink te verduren gekregen na een aantal uitspraken over seks en trans mensen. Veel gebruikers wezen de schrijfster erop dat haar denkwijze schadelijk is voor de trans gemeenschap. Ook wordt Rowling een terf genoemd; een term die gebruikt wordt voor feministen die trans mensen uitsluiten.

‘Mensen die menstrueren’ Zo werd er bijvoorbeeld volgens Rowling nogal moeilijk gedaan in een artikel over de benaming van ‘mensen die menstrueren’. Ze vroeg zich op Twitter af of er geen simpeler woord was (volgens haar het woord ‘vrouwen’) om dat te beschrijven.

Daarnaast zijn volgens de schrijfster vrouwen die als man zijn geboren geen echte vrouwen. Ook schreef ze op Twitter over jongeren met mentale problemen die gepusht zouden worden om een hormonenbehandeling te volgen en een geslachtsoperatie te ondergaan.

Rowling plaatste na de kritiek een essay op haar website waarin ze zegt niet transfoob te zijn, maar ze neemt haar uitspraken niet terug.

Transgender Netwerk Nederland (TNN) spreekt van een schadelijke situatie. Woordvoerder Sophie Schers: “Wij zien dat de anti-transgenderbeweging, waar J.K. van wordt beschuldigd bij te horen, steeds luider wordt en steeds meer gehoor krijgt bij rechtse en religieuze politiek. Deze beweging zien we ook in ons land, maar vooral in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada en Australië wordt deze beweging steeds groter.”

Bestaansrecht Schers legt uit dat met de anti-transgenderpolitiek als het ware het bestaansrecht van transgender personen in twijfel wordt getrokken. “En dat is geen eerlijk debat, want je kan geen debat voeren over bestaansrecht. Voor trans jongeren is het lastig genoeg, en dan gaan de politiek en sociale media zich er ook mee bemoeien.”

Het helpt ook niet dat iemand als J.K. Rowling zo’n groot platform heeft. “Opmerkingen als ‘mensen die menstrueren zijn vrouw’ komen hard binnen bij trans jongens. Als je niet veel op Twitter zit, krijg je het minder mee. Maar als je een transgender jongere bent, met een moeder die al niet al te steunend is, maar wel fan is van J.K., dan kan dat verkeerd uitpakken. Die jongere krijgt dan nog minder steun en dat is een schadelijke situatie.”

Trans mensen Emma en Bo kregen zelf ook direct te maken met opmerkingen zoals die van Rowling. “Ik las bijvoorbeeld allemaal dingen met een wetenschappelijk sausje”, vertelt Emma. “Trans mensen krijgen spijt. Trans vrouwen willen een vrouwentoilet in om vrouwen te verkrachten. Trans mensen maken kinderen transgender, want het is een rage. Trans vrouwen zijn geobsedeerd door het vrouwelijke lichaam en willen zoiets daarom ook om er de hele dag aan te zitten. Maar dat is helemaal niet zo. Dat zijn eerder uitzonderingen dan een regel.”

“En dan ga je twijfelen”, zegt Emma. “Het is net als wanneer je ziek bent en de symptomen opzoekt. In zo’n cirkel kwam ik terecht. Ik kwam steeds akeligere dingen tegen. Alle gedachtes die in mijn hoofd opkwamen, werden zwart op wit naar me toegesmeten.”

Nagekeken en nageroepen Bo is non-binair en voelt zich geen man en geen vrouw. Omdat Bo zich niet kan identificeren met een biologisch geslacht, is Bo ook transgender. “Ik heb heel lang niet durven zeggen dat ik non-binair ben en ook nu heb ik er soms nog moeite mee.”

Want opmerkingen zoals Emma die ook al kreeg, zorgen ervoor dat Bo het gevoel krijgt, dat hen (zoals non-binaire mensen willen worden aangeduid) niet veilig over straat kan gaan. Daar wordt Bo soms nagekeken en nageroepen. “Dan krijg ik het gevoel dat ik een weerwoord moet geven. Want mensen moeten niet vrij spel krijgen met opmerkingen als ‘mensen met een baarmoeder zijn vrouwen’. Dat is schadelijk.”

Geweld tegen trans vrouwen in VS: ‘Ik ben blij dat ik nog leef’ Emma legt uit dat ze in de jaren 70 feministisch is opgevoed. Dat zorgde er, samen met de opmerkingen en reacties, voor dat ze pas op haar 55ste ontdekte dat ze transgender is. “Ik heb geleerd om vrouwen te waarderen en dat het niet alleen gaat om het uiterlijk. En toen ik er uiteindelijk voor koos om nagellak en lipstick te gebruiken, voelde ik me zo schuldig. Ik voelde me een seksist die een seksistisch vrouwbeeld naar buiten bracht.”

Spanning en angst “Als trans persoon zet je zelf de eerste voorzichtige stappen”, legt Emma uit. “Je voelt de spanning en angst om te accepteren wie je bent. En dan ben je eindelijk dapper genoeg om te zeggen: ik ben wie ik ben. En dan komt de buitenwereld nog eens over je heen. Dat is zo akelig. Je staat ervan te wankelen.”

Bo geeft voorlichting en doet vrijwilligerswerk bij The Hang-Out in Den Haag. Hier merkt Bo dat veel mensen vragen hebben. “En dat is volkomen oké. Maar het is niet oké om te vragen en vervolgens een gemene opmerking te maken.”

“Als bekende mensen met een platform, zoals J.K. Rowling, zulke uitspraken doen, gaan meer mensen daar geluid aan geven. Ik word daar boos van. Het doet pijn en trekt het bloed onder mijn nagels vandaan. Want er zijn mensen die haar geloven en daardoor kan ik niet prettig over straat.”

Jaar lang plas opgehouden Op dit moment gaat Bo niet in het openbaar naar het toilet, als dat niet genderneutraal is. “Soms voel ik me meer femme en dan draag ik een rok en make-up. Als ik dan naar het mannentoilet ga, krijg ik opmerkingen naar m’n hoofd. Maar als ik naar het vrouwentoilet ga krijg ik te horen dat ik in het verkeerde toilet ben. Dan moet ik naar een genderneutraal toilet, dat is vaak het invalidentoilet. En dat terwijl ik niet invalide ben.”

Voor Emma duurde het een jaar voor ze naar het vrouwentoilet durfde. “Een jaar lang heb ik mijn plas opgehouden. Want al die tijd voelde een mannentoilet onveilig, maar het vrouwentoilet voelde nog niet als mijn toilet. Volgens sommigen heb ik, nu ik een vagina heb, pas het recht om het vrouwentoilet in te gaan. Zelf maakte ik die keuze een jaar geleden.”

“Mensen zeggen soms dat ze niet transfoob zijn, maar met hun uitspraken stralen ze iets anders uit”, zegt Emma. “Ze doen alsof ze alleen kritisch zijn en zorgen hebben, maar ondertussen verspreiden ze veel vuil. Ik had een Facebookvriendin die zei: je mag jezelf vrouw noemen, maar ik accepteer je niet als vrouw. Zoiets voelt als een diepe ontkenning van wie ik ben.”

Gevoel van onveiligheid Emma geeft aan dat ze uiteindelijk ‘de tabbladen kon sluiten’ en voor zichzelf kon kiezen. “Ik las forums en gesprekken op sociale media. Ik herkende daar zoveel in: ik ben dit wel. Ik ben transgender en dat neemt niemand me meer af. En toen ging het heel snel.”

Ze nam veel stappen: van dat ene leuke jurkje tot gesprekken en het zetten van vervolgstappen met haar arts. “Eindelijk kon ik genieten van de persoon die ik in de spiegel zag, de persoon die ik mooi vind.”

Zowel Emma als Bo maakt zich zorgen om de uitspraken van J.K. Rowling op sociale media: die dragen bij aan het gevoel van onveiligheid. Emma: “Ze heeft een groot bereik en dat is schadelijk met zulke uitlatingen. Ik maak me zorgen om degenen die nu in die angstige en spannende periode zitten.”

Bron: RTL Z

The post Internationale dag van de Transgenderrechten appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/08/internationale-dag-van-de-transgenderrechten/ source https://daintlyskinny.tumblr.com/post/625796325493080064

[acciofariya]

Internationale dag van de Transgenderrechten

Als bewonersorganisatie vinden we het heel belangrijk dat iedereen in Moerwijk de vrijheid heeft om te zijn  wie hij/zij is en dat iedereen dezelfde rechten heeft en daarom vieren we deze dag (mee)

Bij je geboorte word je meteen in het hokje van ‘jongen’ of ‘meisje’ gestopt, maar sommige mensen voelen zich daar helemaal niet fijn bij. Sommige girls voelen zich bijvoorbeeld meer een boy of ze identificeren zich helemaal niet met een bepaald geslacht. Helaas hebben transgenders regelmatig te maken met discriminatie, belediging, bedreiging, geweld maar ook onbegrip. Met de Internationale Dag van de Transgenderrechten vragen zij hier aandacht voor.

De term transgender wordt vaak gebruikt als parapluterm voor iedereen die niet in een hokje te plaatsen is, zoals een transseksueel of een travestiet. Maar officieel zijn er wel verschillen.

Transgender Iemand die transgender is, voelt zich geen man en geen vrouw, maar een mens. Een transgender heeft dan ook niet altijd behoefte aan een geslachtsveranderende operatie, al kiezen sommigen wel voor één richting en gebruiken ze hormonen om bijvoorbeeld borsten te krijgen of om zich juist mannelijker te voelen. Of ze laten zich opereren, maar kiezen niet honderd procent voor het andere geslacht. Mensen die transgender zijn hebben ook geen duidelijke seksuele voorkeur: ze kunnen zowel van mannen als van vrouwen houden.

Transseksueel Transseksuelen zijn mensen die zich echt niet thuisvoelen in hun eigen lichaam. Ze voelen zich vrouw, terwijl ze gevangen zitten in een mannenlichaam en andersom. Vaak zijn transseksuelen zo ontevreden over het geslacht van hun lichaam, dat ze een medische behandeling willen en zich laten ‘ombouwen’ tot het andere geslacht.

Travestiet Travestieten zijn mensen die het leuk vinden om de kleding van het andere geslacht te dragen. Sommige transgenders kunnen ook travestiet zijn, maar de meeste travestieten voelen zich goed in hun eigen lijf en willen vaak al helemaal geen geslachtsveranderende operatie.

Wist je dat…

Ongeveer 1 op de 250 mensen transgender is?

18 procent van de bevolking liever niet omgaat met mensen die niet duidelijk man of vrouw zijn?

43 procent van de transgenders in een jaar geweld meemaakte?

26 procent van de transgenders een zelfmoordpoging heeft gedaan

 Loop je met zelfmoordgedachten rond? Heb jij hulp nodig? Bel dan naar 113 of 0800-0113 (gratis) of open een chat via de button rechts in het scherm van de website 113.nl

Dat we nog een lange weg te gaan hebben blijkt wel uit het volgende artikel

‘Bestaansrecht is geen debat’ De Britse schrijfster J.K. Rowling ligt onder vuur na tweets over trans personen. “Mensen die menstrueren zijn vrouwen”, schreef ze op Twitter, met woedende reacties tot gevolg. Twitteraars beschuldigen haar van transfobie, omdat mensen die transgender zijn óók kunnen menstrueren. “Zulke uitspraken hebben mij in de eerste helft van mijn transitie echt gehinderd”, vertelt Emma (57), zelf trans vrouw.

Eerst even opfrissen waar de ophef rond Harry Potter-auteur J.K. Rowling ook alweer over gaat. Ze heeft het op Twitter flink te verduren gekregen na een aantal uitspraken over seks en trans mensen. Veel gebruikers wezen de schrijfster erop dat haar denkwijze schadelijk is voor de trans gemeenschap. Ook wordt Rowling een terf genoemd; een term die gebruikt wordt voor feministen die trans mensen uitsluiten.

‘Mensen die menstrueren’ Zo werd er bijvoorbeeld volgens Rowling nogal moeilijk gedaan in een artikel over de benaming van ‘mensen die menstrueren’. Ze vroeg zich op Twitter af of er geen simpeler woord was (volgens haar het woord ‘vrouwen’) om dat te beschrijven.

Daarnaast zijn volgens de schrijfster vrouwen die als man zijn geboren geen echte vrouwen. Ook schreef ze op Twitter over jongeren met mentale problemen die gepusht zouden worden om een hormonenbehandeling te volgen en een geslachtsoperatie te ondergaan.

Rowling plaatste na de kritiek een essay op haar website waarin ze zegt niet transfoob te zijn, maar ze neemt haar uitspraken niet terug.

Transgender Netwerk Nederland (TNN) spreekt van een schadelijke situatie. Woordvoerder Sophie Schers: “Wij zien dat de anti-transgenderbeweging, waar J.K. van wordt beschuldigd bij te horen, steeds luider wordt en steeds meer gehoor krijgt bij rechtse en religieuze politiek. Deze beweging zien we ook in ons land, maar vooral in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada en Australië wordt deze beweging steeds groter.”

Bestaansrecht Schers legt uit dat met de anti-transgenderpolitiek als het ware het bestaansrecht van transgender personen in twijfel wordt getrokken. “En dat is geen eerlijk debat, want je kan geen debat voeren over bestaansrecht. Voor trans jongeren is het lastig genoeg, en dan gaan de politiek en sociale media zich er ook mee bemoeien.”

Het helpt ook niet dat iemand als J.K. Rowling zo’n groot platform heeft. “Opmerkingen als ‘mensen die menstrueren zijn vrouw’ komen hard binnen bij trans jongens. Als je niet veel op Twitter zit, krijg je het minder mee. Maar als je een transgender jongere bent, met een moeder die al niet al te steunend is, maar wel fan is van J.K., dan kan dat verkeerd uitpakken. Die jongere krijgt dan nog minder steun en dat is een schadelijke situatie.”

Trans mensen Emma en Bo kregen zelf ook direct te maken met opmerkingen zoals die van Rowling. “Ik las bijvoorbeeld allemaal dingen met een wetenschappelijk sausje”, vertelt Emma. “Trans mensen krijgen spijt. Trans vrouwen willen een vrouwentoilet in om vrouwen te verkrachten. Trans mensen maken kinderen transgender, want het is een rage. Trans vrouwen zijn geobsedeerd door het vrouwelijke lichaam en willen zoiets daarom ook om er de hele dag aan te zitten. Maar dat is helemaal niet zo. Dat zijn eerder uitzonderingen dan een regel.”

“En dan ga je twijfelen”, zegt Emma. “Het is net als wanneer je ziek bent en de symptomen opzoekt. In zo’n cirkel kwam ik terecht. Ik kwam steeds akeligere dingen tegen. Alle gedachtes die in mijn hoofd opkwamen, werden zwart op wit naar me toegesmeten.”

Nagekeken en nageroepen Bo is non-binair en voelt zich geen man en geen vrouw. Omdat Bo zich niet kan identificeren met een biologisch geslacht, is Bo ook transgender. “Ik heb heel lang niet durven zeggen dat ik non-binair ben en ook nu heb ik er soms nog moeite mee.”

Want opmerkingen zoals Emma die ook al kreeg, zorgen ervoor dat Bo het gevoel krijgt, dat hen (zoals non-binaire mensen willen worden aangeduid) niet veilig over straat kan gaan. Daar wordt Bo soms nagekeken en nageroepen. “Dan krijg ik het gevoel dat ik een weerwoord moet geven. Want mensen moeten niet vrij spel krijgen met opmerkingen als ‘mensen met een baarmoeder zijn vrouwen’. Dat is schadelijk.”

Geweld tegen trans vrouwen in VS: ‘Ik ben blij dat ik nog leef’ Emma legt uit dat ze in de jaren 70 feministisch is opgevoed. Dat zorgde er, samen met de opmerkingen en reacties, voor dat ze pas op haar 55ste ontdekte dat ze transgender is. “Ik heb geleerd om vrouwen te waarderen en dat het niet alleen gaat om het uiterlijk. En toen ik er uiteindelijk voor koos om nagellak en lipstick te gebruiken, voelde ik me zo schuldig. Ik voelde me een seksist die een seksistisch vrouwbeeld naar buiten bracht.”

Spanning en angst “Als trans persoon zet je zelf de eerste voorzichtige stappen”, legt Emma uit. “Je voelt de spanning en angst om te accepteren wie je bent. En dan ben je eindelijk dapper genoeg om te zeggen: ik ben wie ik ben. En dan komt de buitenwereld nog eens over je heen. Dat is zo akelig. Je staat ervan te wankelen.”

Bo geeft voorlichting en doet vrijwilligerswerk bij The Hang-Out in Den Haag. Hier merkt Bo dat veel mensen vragen hebben. “En dat is volkomen oké. Maar het is niet oké om te vragen en vervolgens een gemene opmerking te maken.”

“Als bekende mensen met een platform, zoals J.K. Rowling, zulke uitspraken doen, gaan meer mensen daar geluid aan geven. Ik word daar boos van. Het doet pijn en trekt het bloed onder mijn nagels vandaan. Want er zijn mensen die haar geloven en daardoor kan ik niet prettig over straat.”

Jaar lang plas opgehouden Op dit moment gaat Bo niet in het openbaar naar het toilet, als dat niet genderneutraal is. “Soms voel ik me meer femme en dan draag ik een rok en make-up. Als ik dan naar het mannentoilet ga, krijg ik opmerkingen naar m’n hoofd. Maar als ik naar het vrouwentoilet ga krijg ik te horen dat ik in het verkeerde toilet ben. Dan moet ik naar een genderneutraal toilet, dat is vaak het invalidentoilet. En dat terwijl ik niet invalide ben.”

Voor Emma duurde het een jaar voor ze naar het vrouwentoilet durfde. “Een jaar lang heb ik mijn plas opgehouden. Want al die tijd voelde een mannentoilet onveilig, maar het vrouwentoilet voelde nog niet als mijn toilet. Volgens sommigen heb ik, nu ik een vagina heb, pas het recht om het vrouwentoilet in te gaan. Zelf maakte ik die keuze een jaar geleden.”

“Mensen zeggen soms dat ze niet transfoob zijn, maar met hun uitspraken stralen ze iets anders uit”, zegt Emma. “Ze doen alsof ze alleen kritisch zijn en zorgen hebben, maar ondertussen verspreiden ze veel vuil. Ik had een Facebookvriendin die zei: je mag jezelf vrouw noemen, maar ik accepteer je niet als vrouw. Zoiets voelt als een diepe ontkenning van wie ik ben.”

Gevoel van onveiligheid Emma geeft aan dat ze uiteindelijk ‘de tabbladen kon sluiten’ en voor zichzelf kon kiezen. “Ik las forums en gesprekken op sociale media. Ik herkende daar zoveel in: ik ben dit wel. Ik ben transgender en dat neemt niemand me meer af. En toen ging het heel snel.”

Ze nam veel stappen: van dat ene leuke jurkje tot gesprekken en het zetten van vervolgstappen met haar arts. “Eindelijk kon ik genieten van de persoon die ik in de spiegel zag, de persoon die ik mooi vind.”

Zowel Emma als Bo maakt zich zorgen om de uitspraken van J.K. Rowling op sociale media: die dragen bij aan het gevoel van onveiligheid. Emma: “Ze heeft een groot bereik en dat is schadelijk met zulke uitlatingen. Ik maak me zorgen om degenen die nu in die angstige en spannende periode zitten.”

Bron: RTL Z

The post Internationale dag van de Transgenderrechten appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/08/internationale-dag-van-de-transgenderrechten/ source https://moerwijkcooperatie.blogspot.com/2020/08/internationale-dag-van-de.html

[daintlyskinny]

Internationale dag van de Transgenderrechten

Als bewonersorganisatie vinden we het heel belangrijk dat iedereen in Moerwijk de vrijheid heeft om te zijn  wie hij/zij is en dat iedereen dezelfde rechten heeft en daarom vieren we deze dag (mee)

Bij je geboorte word je meteen in het hokje van ‘jongen’ of ‘meisje’ gestopt, maar sommige mensen voelen zich daar helemaal niet fijn bij. Sommige girls voelen zich bijvoorbeeld meer een boy of ze identificeren zich helemaal niet met een bepaald geslacht. Helaas hebben transgenders regelmatig te maken met discriminatie, belediging, bedreiging, geweld maar ook onbegrip. Met de Internationale Dag van de Transgenderrechten vragen zij hier aandacht voor.

De term transgender wordt vaak gebruikt als parapluterm voor iedereen die niet in een hokje te plaatsen is, zoals een transseksueel of een travestiet. Maar officieel zijn er wel verschillen.

Transgender Iemand die transgender is, voelt zich geen man en geen vrouw, maar een mens. Een transgender heeft dan ook niet altijd behoefte aan een geslachtsveranderende operatie, al kiezen sommigen wel voor één richting en gebruiken ze hormonen om bijvoorbeeld borsten te krijgen of om zich juist mannelijker te voelen. Of ze laten zich opereren, maar kiezen niet honderd procent voor het andere geslacht. Mensen die transgender zijn hebben ook geen duidelijke seksuele voorkeur: ze kunnen zowel van mannen als van vrouwen houden.

Transseksueel Transseksuelen zijn mensen die zich echt niet thuisvoelen in hun eigen lichaam. Ze voelen zich vrouw, terwijl ze gevangen zitten in een mannenlichaam en andersom. Vaak zijn transseksuelen zo ontevreden over het geslacht van hun lichaam, dat ze een medische behandeling willen en zich laten ‘ombouwen’ tot het andere geslacht.

Travestiet Travestieten zijn mensen die het leuk vinden om de kleding van het andere geslacht te dragen. Sommige transgenders kunnen ook travestiet zijn, maar de meeste travestieten voelen zich goed in hun eigen lijf en willen vaak al helemaal geen geslachtsveranderende operatie.

Wist je dat…

Ongeveer 1 op de 250 mensen transgender is?

18 procent van de bevolking liever niet omgaat met mensen die niet duidelijk man of vrouw zijn?

43 procent van de transgenders in een jaar geweld meemaakte?

26 procent van de transgenders een zelfmoordpoging heeft gedaan

  Loop je met zelfmoordgedachten rond? Heb jij hulp nodig? Bel dan naar 113 of 0800-0113 (gratis) of open een chat via de button rechts in het scherm van de website 113.nl

Dat we nog een lange weg te gaan hebben blijkt wel uit het volgende artikel

‘Bestaansrecht is geen debat’ De Britse schrijfster J.K. Rowling ligt onder vuur na tweets over trans personen. “Mensen die menstrueren zijn vrouwen”, schreef ze op Twitter, met woedende reacties tot gevolg. Twitteraars beschuldigen haar van transfobie, omdat mensen die transgender zijn óók kunnen menstrueren. “Zulke uitspraken hebben mij in de eerste helft van mijn transitie echt gehinderd”, vertelt Emma (57), zelf trans vrouw.

Eerst even opfrissen waar de ophef rond Harry Potter-auteur J.K. Rowling ook alweer over gaat. Ze heeft het op Twitter flink te verduren gekregen na een aantal uitspraken over seks en trans mensen. Veel gebruikers wezen de schrijfster erop dat haar denkwijze schadelijk is voor de trans gemeenschap. Ook wordt Rowling een terf genoemd; een term die gebruikt wordt voor feministen die trans mensen uitsluiten.

‘Mensen die menstrueren’ Zo werd er bijvoorbeeld volgens Rowling nogal moeilijk gedaan in een artikel over de benaming van ‘mensen die menstrueren’. Ze vroeg zich op Twitter af of er geen simpeler woord was (volgens haar het woord ‘vrouwen’) om dat te beschrijven.

Daarnaast zijn volgens de schrijfster vrouwen die als man zijn geboren geen echte vrouwen. Ook schreef ze op Twitter over jongeren met mentale problemen die gepusht zouden worden om een hormonenbehandeling te volgen en een geslachtsoperatie te ondergaan.

Rowling plaatste na de kritiek een essay op haar website waarin ze zegt niet transfoob te zijn, maar ze neemt haar uitspraken niet terug.

Transgender Netwerk Nederland (TNN) spreekt van een schadelijke situatie. Woordvoerder Sophie Schers: “Wij zien dat de anti-transgenderbeweging, waar J.K. van wordt beschuldigd bij te horen, steeds luider wordt en steeds meer gehoor krijgt bij rechtse en religieuze politiek. Deze beweging zien we ook in ons land, maar vooral in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada en Australië wordt deze beweging steeds groter.”

Bestaansrecht Schers legt uit dat met de anti-transgenderpolitiek als het ware het bestaansrecht van transgender personen in twijfel wordt getrokken. “En dat is geen eerlijk debat, want je kan geen debat voeren over bestaansrecht. Voor trans jongeren is het lastig genoeg, en dan gaan de politiek en sociale media zich er ook mee bemoeien.”

Het helpt ook niet dat iemand als J.K. Rowling zo’n groot platform heeft. “Opmerkingen als ‘mensen die menstrueren zijn vrouw’ komen hard binnen bij trans jongens. Als je niet veel op Twitter zit, krijg je het minder mee. Maar als je een transgender jongere bent, met een moeder die al niet al te steunend is, maar wel fan is van J.K., dan kan dat verkeerd uitpakken. Die jongere krijgt dan nog minder steun en dat is een schadelijke situatie.”

Trans mensen Emma en Bo kregen zelf ook direct te maken met opmerkingen zoals die van Rowling. “Ik las bijvoorbeeld allemaal dingen met een wetenschappelijk sausje”, vertelt Emma. “Trans mensen krijgen spijt. Trans vrouwen willen een vrouwentoilet in om vrouwen te verkrachten. Trans mensen maken kinderen transgender, want het is een rage. Trans vrouwen zijn geobsedeerd door het vrouwelijke lichaam en willen zoiets daarom ook om er de hele dag aan te zitten. Maar dat is helemaal niet zo. Dat zijn eerder uitzonderingen dan een regel.”

“En dan ga je twijfelen”, zegt Emma. “Het is net als wanneer je ziek bent en de symptomen opzoekt. In zo’n cirkel kwam ik terecht. Ik kwam steeds akeligere dingen tegen. Alle gedachtes die in mijn hoofd opkwamen, werden zwart op wit naar me toegesmeten.”

Nagekeken en nageroepen Bo is non-binair en voelt zich geen man en geen vrouw. Omdat Bo zich niet kan identificeren met een biologisch geslacht, is Bo ook transgender. “Ik heb heel lang niet durven zeggen dat ik non-binair ben en ook nu heb ik er soms nog moeite mee.”

Want opmerkingen zoals Emma die ook al kreeg, zorgen ervoor dat Bo het gevoel krijgt, dat hen (zoals non-binaire mensen willen worden aangeduid) niet veilig over straat kan gaan. Daar wordt Bo soms nagekeken en nageroepen. “Dan krijg ik het gevoel dat ik een weerwoord moet geven. Want mensen moeten niet vrij spel krijgen met opmerkingen als ‘mensen met een baarmoeder zijn vrouwen’. Dat is schadelijk.”

Geweld tegen trans vrouwen in VS: ‘Ik ben blij dat ik nog leef’ Emma legt uit dat ze in de jaren 70 feministisch is opgevoed. Dat zorgde er, samen met de opmerkingen en reacties, voor dat ze pas op haar 55ste ontdekte dat ze transgender is. “Ik heb geleerd om vrouwen te waarderen en dat het niet alleen gaat om het uiterlijk. En toen ik er uiteindelijk voor koos om nagellak en lipstick te gebruiken, voelde ik me zo schuldig. Ik voelde me een seksist die een seksistisch vrouwbeeld naar buiten bracht.”

Spanning en angst “Als trans persoon zet je zelf de eerste voorzichtige stappen”, legt Emma uit. “Je voelt de spanning en angst om te accepteren wie je bent. En dan ben je eindelijk dapper genoeg om te zeggen: ik ben wie ik ben. En dan komt de buitenwereld nog eens over je heen. Dat is zo akelig. Je staat ervan te wankelen.”

Bo geeft voorlichting en doet vrijwilligerswerk bij The Hang-Out in Den Haag. Hier merkt Bo dat veel mensen vragen hebben. “En dat is volkomen oké. Maar het is niet oké om te vragen en vervolgens een gemene opmerking te maken.”

“Als bekende mensen met een platform, zoals J.K. Rowling, zulke uitspraken doen, gaan meer mensen daar geluid aan geven. Ik word daar boos van. Het doet pijn en trekt het bloed onder mijn nagels vandaan. Want er zijn mensen die haar geloven en daardoor kan ik niet prettig over straat.”

Jaar lang plas opgehouden Op dit moment gaat Bo niet in het openbaar naar het toilet, als dat niet genderneutraal is. “Soms voel ik me meer femme en dan draag ik een rok en make-up. Als ik dan naar het mannentoilet ga, krijg ik opmerkingen naar m’n hoofd. Maar als ik naar het vrouwentoilet ga krijg ik te horen dat ik in het verkeerde toilet ben. Dan moet ik naar een genderneutraal toilet, dat is vaak het invalidentoilet. En dat terwijl ik niet invalide ben.”

Voor Emma duurde het een jaar voor ze naar het vrouwentoilet durfde. “Een jaar lang heb ik mijn plas opgehouden. Want al die tijd voelde een mannentoilet onveilig, maar het vrouwentoilet voelde nog niet als mijn toilet. Volgens sommigen heb ik, nu ik een vagina heb, pas het recht om het vrouwentoilet in te gaan. Zelf maakte ik die keuze een jaar geleden.”

“Mensen zeggen soms dat ze niet transfoob zijn, maar met hun uitspraken stralen ze iets anders uit”, zegt Emma. “Ze doen alsof ze alleen kritisch zijn en zorgen hebben, maar ondertussen verspreiden ze veel vuil. Ik had een Facebookvriendin die zei: je mag jezelf vrouw noemen, maar ik accepteer je niet als vrouw. Zoiets voelt als een diepe ontkenning van wie ik ben.”

Gevoel van onveiligheid Emma geeft aan dat ze uiteindelijk ‘de tabbladen kon sluiten’ en voor zichzelf kon kiezen. “Ik las forums en gesprekken op sociale media. Ik herkende daar zoveel in: ik ben dit wel. Ik ben transgender en dat neemt niemand me meer af. En toen ging het heel snel.”

Ze nam veel stappen: van dat ene leuke jurkje tot gesprekken en het zetten van vervolgstappen met haar arts. “Eindelijk kon ik genieten van de persoon die ik in de spiegel zag, de persoon die ik mooi vind.”

Zowel Emma als Bo maakt zich zorgen om de uitspraken van J.K. Rowling op sociale media: die dragen bij aan het gevoel van onveiligheid. Emma: “Ze heeft een groot bereik en dat is schadelijk met zulke uitlatingen. Ik maak me zorgen om degenen die nu in die angstige en spannende periode zitten.”

Bron: RTL Z

The post Internationale dag van de Transgenderrechten appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/08/internationale-dag-van-de-transgenderrechten/

[chimericalwall]

15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis

Wethouder Martijn Balster vertelde er gisteren in het NRC al over; Corona veroorzaakt een enorme crisis in achterstandswijken als Moerwijk, maar ook een exponentiële groei van problemen als onderwijsachterstand, armoede, huiselijk geweld, werkloosheid en ondermijnende criminaliteit. De tweedeling in de maatschappij en de kansenongelijkheid nemen in achterstandswijken zoals het Haagse Moerwijk enorm toe.

15 burgemeesters van vijftien grote en middelgrote steden sluiten zich dmv een manifest dat zij vanochtend aan het kabinet hebben overhandigd daarbij aan. De burgemeesters roepen de regering op om samen met hen extra te investeren in kwetsbare gebieden.

Kwetsbare gebieden zijn wijken met veel bewoners die hulp en ondersteuning nodig hebben: mensen zonder werk, met psychische problemen, in armoede. Juist zij worden zwaar getroffen door de coronacrisis.

“Denk bijvoorbeeld aan de toegenomen spanningen binnen gezinnen waar veel problemen samenkomen, in kleine huizen met weinig veilige (buiten)ruimte. Mentale gezondheidsproblemen als stress, angst en depressie nemen toe, door de onzekerheid over de eigen gezondheid, maar ook door de onzekerheid over het toekomstperspectief van kinderen, jongeren en volwassenen.”

Hoger salaris voor leraren De burgemeesters opperen verschillende mogelijkheden om de problemen intensiever aan te pakken. Zo kan de achterstand in het onderwijs ten gevolge van de coronacrisis worden bestreden door het opzetten van zomerscholen, meer schoolloopbaan-begeleiding en extra lesuren in het volgend schooljaar.

Om het lerarentekort in deze wijken te verminderen pleiten ze voor een hoger salaris voor leraren die er lesgeven. Er moeten meer sport- en bewegingsactiviteiten voor kinderen en jongeren worden georganiseerd; jongeren moeten sowieso meer betrokken worden bij activiteiten in hun wijk.

“

Onorthodoxe maatregelen moeten niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit.

Manifest burgemeesters

De schuldhulpverlening moet laagdrempelig worden, er moeten meer ervaringsdeskundigen worden ingezet en er moet sneller resultaat worden geboekt. Schulden moeten ook vroeg gesignaleerd worden om te voorkomen dat mensen afglijden in de criminaliteit. Meer aandacht voor woonfraude en woonoverlast moet bijdragen aan een betere leefbaarheid. Mensen die door de coronacrisis hun baan hebben verloren, zouden voorrang moeten krijgen op de arbeidsmarkt.

“Onorthodoxe maatregelen moeten daarbij niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit, dat criminaliteit toeneemt en de tweedeling in onze samenleving groter wordt”, schrijven de burgemeesters.

Zij hebben het hun manifest vanmorgen aan het kabinet overhandigd. Staatssecretaris Blokhuis (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) ziet het als een oproep tot meer samenwerking tussen gemeenten en het Rijk.

Minister Ollongren herkent het probleem dat de burgemeesters schetsen. “De coronacrisis treft deze gebieden extra hard. Vooral het tempo om hier iets aan te doen is belangrijk. Ik heb toegezegd dat we voor de zomer met elkaar overleggen.”

Over het burgemeesters manifest Het manifest is ondertekend door de burgemeesters Johan Remkes (Den Haag), Femke Halsema (Amsterdam), Ahmed Marcouch (Arnhem), Paul Depla (Breda), John Jorritsma (Eindhoven), Koen Schuiling (Groningen), Emile Roemer (Heerlen), Sybrand van Haersma Buma (Leeuwarden), Ina Adema (Lelystad), Frans Backhuis (Nieuwegein), Ahmed Aboutaleb (Rotterdam), Cor Lamers (Schiedam), Theo Weterings (Tilburg), Jan van Zanen (Utrecht) en Jan Hamming (Zaanstad).

Over de Moerwijk Coöperatie De Moerwijk Coöperatie is een bewonersorganisatie + bewonersbedrijf + bewonersplatform in 1.

Vragen? Neo de Bono is verantwoordelijk voor de ‘day to day-business’ van de Moerwijk Coöperatie en staat je graag te woord. Bel/SMS/Whatsapp: 06 34 196 796

The post 15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/06/15-burgemeesters-corona-crisis-in-moerwijk/ source https://daintlyskinny.tumblr.com/post/621077741956218880

[serpentinesorigin]

15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis

Wethouder Martijn Balster vertelde er gisteren in het NRC al over; Corona veroorzaakt een enorme crisis in achterstandswijken als Moerwijk, maar ook een exponentiële groei van problemen als onderwijsachterstand, armoede, huiselijk geweld, werkloosheid en ondermijnende criminaliteit. De tweedeling in de maatschappij en de kansenongelijkheid nemen in achterstandswijken zoals het Haagse Moerwijk enorm toe.

15 burgemeesters van vijftien grote en middelgrote steden sluiten zich dmv een manifest dat zij vanochtend aan het kabinet hebben overhandigd daarbij aan. De burgemeesters roepen de regering op om samen met hen extra te investeren in kwetsbare gebieden.

Kwetsbare gebieden zijn wijken met veel bewoners die hulp en ondersteuning nodig hebben: mensen zonder werk, met psychische problemen, in armoede. Juist zij worden zwaar getroffen door de coronacrisis.

“Denk bijvoorbeeld aan de toegenomen spanningen binnen gezinnen waar veel problemen samenkomen, in kleine huizen met weinig veilige (buiten)ruimte. Mentale gezondheidsproblemen als stress, angst en depressie nemen toe, door de onzekerheid over de eigen gezondheid, maar ook door de onzekerheid over het toekomstperspectief van kinderen, jongeren en volwassenen.”

Hoger salaris voor leraren De burgemeesters opperen verschillende mogelijkheden om de problemen intensiever aan te pakken. Zo kan de achterstand in het onderwijs ten gevolge van de coronacrisis worden bestreden door het opzetten van zomerscholen, meer schoolloopbaan-begeleiding en extra lesuren in het volgend schooljaar.

Om het lerarentekort in deze wijken te verminderen pleiten ze voor een hoger salaris voor leraren die er lesgeven. Er moeten meer sport- en bewegingsactiviteiten voor kinderen en jongeren worden georganiseerd; jongeren moeten sowieso meer betrokken worden bij activiteiten in hun wijk.

“

Onorthodoxe maatregelen moeten niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit.

Manifest burgemeesters

De schuldhulpverlening moet laagdrempelig worden, er moeten meer ervaringsdeskundigen worden ingezet en er moet sneller resultaat worden geboekt. Schulden moeten ook vroeg gesignaleerd worden om te voorkomen dat mensen afglijden in de criminaliteit. Meer aandacht voor woonfraude en woonoverlast moet bijdragen aan een betere leefbaarheid. Mensen die door de coronacrisis hun baan hebben verloren, zouden voorrang moeten krijgen op de arbeidsmarkt.

“Onorthodoxe maatregelen moeten daarbij niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit, dat criminaliteit toeneemt en de tweedeling in onze samenleving groter wordt”, schrijven de burgemeesters.

Zij hebben het hun manifest vanmorgen aan het kabinet overhandigd. Staatssecretaris Blokhuis (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) ziet het als een oproep tot meer samenwerking tussen gemeenten en het Rijk.

Minister Ollongren herkent het probleem dat de burgemeesters schetsen. “De coronacrisis treft deze gebieden extra hard. Vooral het tempo om hier iets aan te doen is belangrijk. Ik heb toegezegd dat we voor de zomer met elkaar overleggen.”

Over het burgemeesters manifest Het manifest is ondertekend door de burgemeesters Johan Remkes (Den Haag), Femke Halsema (Amsterdam), Ahmed Marcouch (Arnhem), Paul Depla (Breda), John Jorritsma (Eindhoven), Koen Schuiling (Groningen), Emile Roemer (Heerlen), Sybrand van Haersma Buma (Leeuwarden), Ina Adema (Lelystad), Frans Backhuis (Nieuwegein), Ahmed Aboutaleb (Rotterdam), Cor Lamers (Schiedam), Theo Weterings (Tilburg), Jan van Zanen (Utrecht) en Jan Hamming (Zaanstad).

Over de Moerwijk Coöperatie De Moerwijk Coöperatie is een bewonersorganisatie + bewonersbedrijf + bewonersplatform in 1.

Vragen? Neo de Bono is verantwoordelijk voor de ‘day to day-business’ van de Moerwijk Coöperatie en staat je graag te woord. Bel/SMS/Whatsapp: 06 34 196 796

The post 15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/06/15-burgemeesters-corona-crisis-in-moerwijk/ source https://daintlyskinny.tumblr.com/post/621077741956218880

[acciofariya]

15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis

Wethouder Martijn Balster vertelde er gisteren in het NRC al over; Corona veroorzaakt een enorme crisis in achterstandswijken als Moerwijk, maar ook een exponentiële groei van problemen als onderwijsachterstand, armoede, huiselijk geweld, werkloosheid en ondermijnende criminaliteit. De tweedeling in de maatschappij en de kansenongelijkheid nemen in achterstandswijken zoals het Haagse Moerwijk enorm toe.

15 burgemeesters van vijftien grote en middelgrote steden sluiten zich dmv een manifest dat zij vanochtend aan het kabinet hebben overhandigd daarbij aan. De burgemeesters roepen de regering op om samen met hen extra te investeren in kwetsbare gebieden.

Kwetsbare gebieden zijn wijken met veel bewoners die hulp en ondersteuning nodig hebben: mensen zonder werk, met psychische problemen, in armoede. Juist zij worden zwaar getroffen door de coronacrisis.

“Denk bijvoorbeeld aan de toegenomen spanningen binnen gezinnen waar veel problemen samenkomen, in kleine huizen met weinig veilige (buiten)ruimte. Mentale gezondheidsproblemen als stress, angst en depressie nemen toe, door de onzekerheid over de eigen gezondheid, maar ook door de onzekerheid over het toekomstperspectief van kinderen, jongeren en volwassenen.”

Hoger salaris voor leraren De burgemeesters opperen verschillende mogelijkheden om de problemen intensiever aan te pakken. Zo kan de achterstand in het onderwijs ten gevolge van de coronacrisis worden bestreden door het opzetten van zomerscholen, meer schoolloopbaan-begeleiding en extra lesuren in het volgend schooljaar.

Om het lerarentekort in deze wijken te verminderen pleiten ze voor een hoger salaris voor leraren die er lesgeven. Er moeten meer sport- en bewegingsactiviteiten voor kinderen en jongeren worden georganiseerd; jongeren moeten sowieso meer betrokken worden bij activiteiten in hun wijk.

“

Onorthodoxe maatregelen moeten niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit.

Manifest burgemeesters

De schuldhulpverlening moet laagdrempelig worden, er moeten meer ervaringsdeskundigen worden ingezet en er moet sneller resultaat worden geboekt. Schulden moeten ook vroeg gesignaleerd worden om te voorkomen dat mensen afglijden in de criminaliteit. Meer aandacht voor woonfraude en woonoverlast moet bijdragen aan een betere leefbaarheid. Mensen die door de coronacrisis hun baan hebben verloren, zouden voorrang moeten krijgen op de arbeidsmarkt.

“Onorthodoxe maatregelen moeten daarbij niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit, dat criminaliteit toeneemt en de tweedeling in onze samenleving groter wordt”, schrijven de burgemeesters.

Zij hebben het hun manifest vanmorgen aan het kabinet overhandigd. Staatssecretaris Blokhuis (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) ziet het als een oproep tot meer samenwerking tussen gemeenten en het Rijk.

Minister Ollongren herkent het probleem dat de burgemeesters schetsen. “De coronacrisis treft deze gebieden extra hard. Vooral het tempo om hier iets aan te doen is belangrijk. Ik heb toegezegd dat we voor de zomer met elkaar overleggen.”

Over het burgemeesters manifest Het manifest is ondertekend door de burgemeesters Johan Remkes (Den Haag), Femke Halsema (Amsterdam), Ahmed Marcouch (Arnhem), Paul Depla (Breda), John Jorritsma (Eindhoven), Koen Schuiling (Groningen), Emile Roemer (Heerlen), Sybrand van Haersma Buma (Leeuwarden), Ina Adema (Lelystad), Frans Backhuis (Nieuwegein), Ahmed Aboutaleb (Rotterdam), Cor Lamers (Schiedam), Theo Weterings (Tilburg), Jan van Zanen (Utrecht) en Jan Hamming (Zaanstad).

Over de Moerwijk Coöperatie De Moerwijk Coöperatie is een bewonersorganisatie + bewonersbedrijf + bewonersplatform in 1.

Vragen? Neo de Bono is verantwoordelijk voor de ‘day to day-business’ van de Moerwijk Coöperatie en staat je graag te woord. Bel/SMS/Whatsapp: 06 34 196 796

The post 15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/06/15-burgemeesters-corona-crisis-in-moerwijk/ source https://moerwijkcooperatie.blogspot.com/2020/06/15-burgemeesters-corona-zorgt-voor-een.html

[daintlyskinny]

15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis

Wethouder Martijn Balster vertelde er gisteren in het NRC al over; Corona veroorzaakt een enorme crisis in achterstandswijken als Moerwijk, maar ook een exponentiële groei van problemen als onderwijsachterstand, armoede, huiselijk geweld, werkloosheid en ondermijnende criminaliteit. De tweedeling in de maatschappij en de kansenongelijkheid nemen in achterstandswijken zoals het Haagse Moerwijk enorm toe.

15 burgemeesters van vijftien grote en middelgrote steden sluiten zich dmv een manifest dat zij vanochtend aan het kabinet hebben overhandigd daarbij aan. De burgemeesters roepen de regering op om samen met hen extra te investeren in kwetsbare gebieden.

Kwetsbare gebieden zijn wijken met veel bewoners die hulp en ondersteuning nodig hebben: mensen zonder werk, met psychische problemen, in armoede. Juist zij worden zwaar getroffen door de coronacrisis.

“Denk bijvoorbeeld aan de toegenomen spanningen binnen gezinnen waar veel problemen samenkomen, in kleine huizen met weinig veilige (buiten)ruimte. Mentale gezondheidsproblemen als stress, angst en depressie nemen toe, door de onzekerheid over de eigen gezondheid, maar ook door de onzekerheid over het toekomstperspectief van kinderen, jongeren en volwassenen.”

Hoger salaris voor leraren De burgemeesters opperen verschillende mogelijkheden om de problemen intensiever aan te pakken. Zo kan de achterstand in het onderwijs ten gevolge van de coronacrisis worden bestreden door het opzetten van zomerscholen, meer schoolloopbaan-begeleiding en extra lesuren in het volgend schooljaar.

Om het lerarentekort in deze wijken te verminderen pleiten ze voor een hoger salaris voor leraren die er lesgeven. Er moeten meer sport- en bewegingsactiviteiten voor kinderen en jongeren worden georganiseerd; jongeren moeten sowieso meer betrokken worden bij activiteiten in hun wijk.

“

Onorthodoxe maatregelen moeten niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit.

Manifest burgemeesters

De schuldhulpverlening moet laagdrempelig worden, er moeten meer ervaringsdeskundigen worden ingezet en er moet sneller resultaat worden geboekt. Schulden moeten ook vroeg gesignaleerd worden om te voorkomen dat mensen afglijden in de criminaliteit. Meer aandacht voor woonfraude en woonoverlast moet bijdragen aan een betere leefbaarheid. Mensen die door de coronacrisis hun baan hebben verloren, zouden voorrang moeten krijgen op de arbeidsmarkt.

“Onorthodoxe maatregelen moeten daarbij niet worden geschuwd. Alleen zo kunnen we voorkomen dat er een verloren generatie opgroeit, dat criminaliteit toeneemt en de tweedeling in onze samenleving groter wordt”, schrijven de burgemeesters.

Zij hebben het hun manifest vanmorgen aan het kabinet overhandigd. Staatssecretaris Blokhuis (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) ziet het als een oproep tot meer samenwerking tussen gemeenten en het Rijk.

Minister Ollongren herkent het probleem dat de burgemeesters schetsen. “De coronacrisis treft deze gebieden extra hard. Vooral het tempo om hier iets aan te doen is belangrijk. Ik heb toegezegd dat we voor de zomer met elkaar overleggen.”

Over het burgemeesters manifest Het manifest is ondertekend door de burgemeesters Johan Remkes (Den Haag), Femke Halsema (Amsterdam), Ahmed Marcouch (Arnhem), Paul Depla (Breda), John Jorritsma (Eindhoven), Koen Schuiling (Groningen), Emile Roemer (Heerlen), Sybrand van Haersma Buma (Leeuwarden), Ina Adema (Lelystad), Frans Backhuis (Nieuwegein), Ahmed Aboutaleb (Rotterdam), Cor Lamers (Schiedam), Theo Weterings (Tilburg), Jan van Zanen (Utrecht) en Jan Hamming (Zaanstad).

Over de Moerwijk Coöperatie De Moerwijk Coöperatie is een bewonersorganisatie + bewonersbedrijf + bewonersplatform in 1.

Vragen? Neo de Bono is verantwoordelijk voor de ‘day to day-business’ van de Moerwijk Coöperatie en staat je graag te woord. Bel/SMS/Whatsapp: 06 34 196 796

The post 15 Burgemeesters: corona zorgt voor een enorme crisis appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/06/15-burgemeesters-corona-crisis-in-moerwijk/

[chimericalwall]

Maatschappelijke gevolgen van corona op onze samenleving

Met het ‘Zicht op de samenleving in coronatijd’ heeft Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) een interessant onderzoeksrapport gepubliceerd  met daarin aanbevelingen voor de beleidsmakers hoe de maatschappij voor te bereiden op een samenleving tijdens en vooral na corona waar de overheid nu al mee aan de slag zou moeten. Zeker in een wijk zoals Moerwijk – de armste van Den Haag tevens de meest ongezonde wijk van Nederland.

Over ‘Zicht op de samenleving in coronatijd’ Vanuit bestaand onderzoek heeft het SCP beschreven welke maatschappelijke gevolgen zij ziet en verwacht naar aanleiding van maatregelen en de routekaart die de overheid heeft afgekondigd. In dit beleidssignalement trekken we een aantal overkoepelende conclusies over maatschappelijke kwesties die de komende tijd hoog op de agenda moeten staan. Daarbij wijzen we ook op enkele concrete kwesties waar aandacht van beleid geboden is. We doen dit op vier thema’s waar wij vanuit eerder SCP-onderzoek al grote maatschappelijke opgaven zagen: participatie, ongelijkheid, sociale cohesie en onzekerheid. Veel corona-gerelateerde problemen landen op bestaande verschillen, knelpunten en oplossingen in de samenleving.

Overkoepelende conclusies voor op de  agenda

1. Toenemende ongelijkheid Zowel in welvaart als welbevinden kunnen verschillen en ongelijkheid rap toenemen. Denk bijvoorbeeld aan de positie van flexwerkers of nieuwkomers op de arbeidsmarkt, de mogelijk groter wordende verschillen in het onderwijs naar achtergrond, maar ook aan ouders met drukke banen en het thuisonderwijs of eenoudergezinnen. Beleid gericht op de arbeidsmarkt, onderwijs, sociaal domein en de maatregelen van de Rijksoverheid én werkgevers rondom thuiswerken moeten hier rekening mee houden. Hierbij moet ook aandacht zijn voor de mate waarin het gevoerde beleid en de maatregelen de solidariteit tussen groepen kan aantasten of de verhoudingen tussen groepen op scherp kan zetten.

2. Kwaliteit van leven en van de samenleving is meer dan volksgezondheid Bij het langer aanhouden van deze situatie wordt het steeds duidelijker dat het beschermen van de volksgezondheid voor veel groepen ten koste gaat van de algehele kwaliteit van leven en de kwaliteit van de samenleving. Dit geldt niet alleen voor kwetsbare groepen (zoals hulpbehoevende ouderen), maar eigenlijk voor bijna iedereen in de samenleving. De kwaliteit van leven is afhankelijk van tal van zaken die nu (deels) wegvallen, zoals sociale contacten, werk en allerlei vormen van vrijetijdsbesteding.

3. Draagvlak bij inrichten samenlevingsmodel stoelt op andere voorwaarden dan crisisbeleid

Nu we bezig zijn met het inrichten van een samenlevingsmodel, moet beleid een ander karakter hebben dan in een crisissituatie. Waar is crisissituaties top-down beleid op steun kan rekenen, wordt dat de komende tijd anders. Hierbij moet rekening gehouden worden met verschillen in verwachtingen en mogelijkheden om de regels te volgen. Om draagvlak te behouden hebben we doelgericht beleid nodig en helder en doelgroepgebonden taalgebruik.

Aandachtspunten voor beleidsmakers Uit onze reflectie komt een aantal concrete aandachtspunten naar voren voor het beleid in de komende fasen van de crisis:

De Rijksoverheid heeft al jarenlang ‘participatie’ op tal van terreinen hoog in het vaandel staan. Bovenop de uitdagingen die verschillende groepen burgers al ondervonden bij het ‘meedoen’, zet de corona crisis  bijna alle vormen van participatie onder druk. Als meedoen aan de samenleving hoog op de beleidsagenda blijft staan, dient aandacht te komen voor de huidige barrières die mensen bij het meedoen ervaren.

Van de toegenomen sociale cohesie lijkt veel te worden verwacht na de crisis, maar wij zien geen doorslaggevende aanwijzingen dat deze inzet groter is dan anders of van duurzame aard gaat zijn.

De vormende taak van het onderwijs gaat verder dan het leren van vakinhoudelijke vaardigheden. De burgerschapsvorming en de sociale en emotionele ontwikkeling van jongeren zijn online lastiger vorm te geven. Bij een gedeeltelijke heropening van scholen is een nieuwe balans nodig tussen wat op school en wat thuis moet gebeuren.

In de onderwijssector is aandacht nodig voor groepen leerlingen en studenten van wie bekend is dat zij thuis minder goede ondersteuning kunnen krijgen, voor degenen die door het wegvallen van eindtoetsen of eindexamens op een minder passend niveau aan hun vervolgopleiding beginnen en voor uitval en om- of bijscholing op het mbo.

Deze oproep tot het ondersteunen van om- of bijscholing geldt niet alleen voor mbo’ers, maar voor alle mensen met een zwakkere positie op de arbeidsmarkt. Veel werknemers en werkgevers maken niet actief werk van een leven lang leren en ontwikkelen. De nadruk hierop en de mogelijkheden hiertoe zullen de komende tijd meer aandacht moeten krijgen.

In de verpleeghuiszorg staan de wensen van de bewoners en het goede en eerlijke gesprek over kwaliteit van leven normaliter centraal. Dit gesprek dient ook in tijden van corona een belangrijk afwegingskader te vormen. De bescherming van de informele en formele zorgverleners en de cliënten moet ertoe leiden dat met de kwaliteit van leven van deze betrokken groepen meer rekening kan worden gehouden.

Ten geleide De notitie is geschreven op basis van ons eerder uitgebrachte beleidssignalement (Beleidssignalement Eerste doordenking maatschappelijke gevolgen coronamaatregelen). Het SCP heeft een eerste reflectie gepleegd op basis van eerder SCP-onderzoek en literatuur vanuit haar taakopvatting om met onafhankelijke wetenschappelijke kennis bij aan beleid op sociaal en cultureel terrein.

Zie ook

Zicht op de samenleving in coronatijd

Gezond en Gelukkig Moerwijk Den Haag? Ja graag!

The post Maatschappelijke gevolgen van corona op onze samenleving appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/05/maatschappelijke-gevolgen-van-corona-op-onze-samenleving/ source https://daintlyskinny.tumblr.com/post/618566255808544768

[serpentinesorigin]

Maatschappelijke gevolgen van corona op onze samenleving

Met het ‘Zicht op de samenleving in coronatijd’ heeft Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) een interessant onderzoeksrapport gepubliceerd  met daarin aanbevelingen voor de beleidsmakers hoe de maatschappij voor te bereiden op een samenleving tijdens en vooral na corona waar de overheid nu al mee aan de slag zou moeten. Zeker in een wijk zoals Moerwijk – de armste van Den Haag tevens de meest ongezonde wijk van Nederland.

Over ‘Zicht op de samenleving in coronatijd’ Vanuit bestaand onderzoek heeft het SCP beschreven welke maatschappelijke gevolgen zij ziet en verwacht naar aanleiding van maatregelen en de routekaart die de overheid heeft afgekondigd. In dit beleidssignalement trekken we een aantal overkoepelende conclusies over maatschappelijke kwesties die de komende tijd hoog op de agenda moeten staan. Daarbij wijzen we ook op enkele concrete kwesties waar aandacht van beleid geboden is. We doen dit op vier thema’s waar wij vanuit eerder SCP-onderzoek al grote maatschappelijke opgaven zagen: participatie, ongelijkheid, sociale cohesie en onzekerheid. Veel corona-gerelateerde problemen landen op bestaande verschillen, knelpunten en oplossingen in de samenleving.

Overkoepelende conclusies voor op de  agenda

1. Toenemende ongelijkheid Zowel in welvaart als welbevinden kunnen verschillen en ongelijkheid rap toenemen. Denk bijvoorbeeld aan de positie van flexwerkers of nieuwkomers op de arbeidsmarkt, de mogelijk groter wordende verschillen in het onderwijs naar achtergrond, maar ook aan ouders met drukke banen en het thuisonderwijs of eenoudergezinnen. Beleid gericht op de arbeidsmarkt, onderwijs, sociaal domein en de maatregelen van de Rijksoverheid én werkgevers rondom thuiswerken moeten hier rekening mee houden. Hierbij moet ook aandacht zijn voor de mate waarin het gevoerde beleid en de maatregelen de solidariteit tussen groepen kan aantasten of de verhoudingen tussen groepen op scherp kan zetten.

2. Kwaliteit van leven en van de samenleving is meer dan volksgezondheid Bij het langer aanhouden van deze situatie wordt het steeds duidelijker dat het beschermen van de volksgezondheid voor veel groepen ten koste gaat van de algehele kwaliteit van leven en de kwaliteit van de samenleving. Dit geldt niet alleen voor kwetsbare groepen (zoals hulpbehoevende ouderen), maar eigenlijk voor bijna iedereen in de samenleving. De kwaliteit van leven is afhankelijk van tal van zaken die nu (deels) wegvallen, zoals sociale contacten, werk en allerlei vormen van vrijetijdsbesteding.

3. Draagvlak bij inrichten samenlevingsmodel stoelt op andere voorwaarden dan crisisbeleid

Nu we bezig zijn met het inrichten van een samenlevingsmodel, moet beleid een ander karakter hebben dan in een crisissituatie. Waar is crisissituaties top-down beleid op steun kan rekenen, wordt dat de komende tijd anders. Hierbij moet rekening gehouden worden met verschillen in verwachtingen en mogelijkheden om de regels te volgen. Om draagvlak te behouden hebben we doelgericht beleid nodig en helder en doelgroepgebonden taalgebruik.

Aandachtspunten voor beleidsmakers Uit onze reflectie komt een aantal concrete aandachtspunten naar voren voor het beleid in de komende fasen van de crisis:

De Rijksoverheid heeft al jarenlang ‘participatie’ op tal van terreinen hoog in het vaandel staan. Bovenop de uitdagingen die verschillende groepen burgers al ondervonden bij het ‘meedoen’, zet de corona crisis  bijna alle vormen van participatie onder druk. Als meedoen aan de samenleving hoog op de beleidsagenda blijft staan, dient aandacht te komen voor de huidige barrières die mensen bij het meedoen ervaren.

Van de toegenomen sociale cohesie lijkt veel te worden verwacht na de crisis, maar wij zien geen doorslaggevende aanwijzingen dat deze inzet groter is dan anders of van duurzame aard gaat zijn.

De vormende taak van het onderwijs gaat verder dan het leren van vakinhoudelijke vaardigheden. De burgerschapsvorming en de sociale en emotionele ontwikkeling van jongeren zijn online lastiger vorm te geven. Bij een gedeeltelijke heropening van scholen is een nieuwe balans nodig tussen wat op school en wat thuis moet gebeuren.

In de onderwijssector is aandacht nodig voor groepen leerlingen en studenten van wie bekend is dat zij thuis minder goede ondersteuning kunnen krijgen, voor degenen die door het wegvallen van eindtoetsen of eindexamens op een minder passend niveau aan hun vervolgopleiding beginnen en voor uitval en om- of bijscholing op het mbo.

Deze oproep tot het ondersteunen van om- of bijscholing geldt niet alleen voor mbo’ers, maar voor alle mensen met een zwakkere positie op de arbeidsmarkt. Veel werknemers en werkgevers maken niet actief werk van een leven lang leren en ontwikkelen. De nadruk hierop en de mogelijkheden hiertoe zullen de komende tijd meer aandacht moeten krijgen.

In de verpleeghuiszorg staan de wensen van de bewoners en het goede en eerlijke gesprek over kwaliteit van leven normaliter centraal. Dit gesprek dient ook in tijden van corona een belangrijk afwegingskader te vormen. De bescherming van de informele en formele zorgverleners en de cliënten moet ertoe leiden dat met de kwaliteit van leven van deze betrokken groepen meer rekening kan worden gehouden.

Ten geleide De notitie is geschreven op basis van ons eerder uitgebrachte beleidssignalement (Beleidssignalement Eerste doordenking maatschappelijke gevolgen coronamaatregelen). Het SCP heeft een eerste reflectie gepleegd op basis van eerder SCP-onderzoek en literatuur vanuit haar taakopvatting om met onafhankelijke wetenschappelijke kennis bij aan beleid op sociaal en cultureel terrein.

Zie ook

Zicht op de samenleving in coronatijd

Gezond en Gelukkig Moerwijk Den Haag? Ja graag!

The post Maatschappelijke gevolgen van corona op onze samenleving appeared first on Moerwijk Coöperatie.

source https://moerwijkcooperatie.nl/2020/05/maatschappelijke-gevolgen-van-corona-op-onze-samenleving/ source https://daintlyskinny.tumblr.com/post/618566255808544768