#johann david michaelis

[sherbertilluminated]

Just finished reading Lessing's comedy Die Juden in preparation for a longpost about Michaelis. In 1754 the theologian writes a critique of the play claiming that it is impossible for the Jewish protagonist, whose unexpected stay at a noble estate helps to foil a robbery scheme among the servants, to be such a well-educated and decent person; his behavior was simply impossible and unrealistic.

Obviously I don't agree with Michaelis assessment, but I don't entirely agree with Mendelssohn's half-joking insinuation that the play is well-meaning but boring. If you go into the play knowing the "twist" that protagonist, whom the script only refers to as der Reisende ("the Traveler") is actually Jewish, the tension rachets up exponentially.

At its most comedic it becomes cringe: against his will, an honored becomes privy to the love affairs and other messy emotions of the household. But it's also terrifying; because he's traveling incognito, he's also exposed to all their worst prejudices under the expectation that he shares them. His motivation becomes clear—he wants to get out, ASAP, without becoming the target of the violent bigotry his hosts have revealed to him. And likewise Michaelis' assertion that the Traveler's behavior is unrealistically noble becomes completely irrelevant under the consideration that the Traveler is on his best behavior. Because he has to be. He's among strangers, in a country where people are apt to blame "the Jews" for whatever ill they suffer. The Traveler might be a kind, upstanding person anyway, but his much more pressing concern is trying to make a good impression when he knows exactly how his hosts would treat him if they knew more about him.

Unfortunately Lessing was writing for an 18th-century audience, so the Traveler's identity comes as a surprise at the end of the play. A modern version can only work if it takes this as given, and stages Die Juden not as a satirical comedy, but as a tense psychological thriller and character study of a man for whom being "one of the good ones" is a delicate, unstable act.

Incidentally, this is what Ulrich Boschwitz's 1938 novel Der Reisende does.

[trinketization]

Caroline Michaelis, Böhmer, Schlegel or Schelling.

Just leaving this here to look for later – seems there is more to the story of the founding of Indology… “Schlegel, Caroline, née Michaelis (1763-1809): born at Göttingen, the daughter of Johann David Michaelis, the orientalist. In 1784 she married Johann Franz Wilhelm Böhmer (1755-1788) and moved with him to Clausthal in the Harz. There were three children, Auguste (1785-1800), Therese…

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Zeg tegen mijn ziel: Ik ben uw heil. (Psalm 35:3) Lees verder Micha 7:1—10. Luister hier naar, “Zeg tegen mijn ziel: Ik ben uw heil.” Het eerste wat deze tekst lijkt te zeggen is dit, David twijfelde. Waarom zou hij dit anders bidden, als hij nooit twijfelde of bang was? Kom op, Christelijke broeder! Als David twijfelde moet je niet zeggen, “Ik ben geen Christen want ik twijfel.” De rust van de beste gelovigen wordt soms verstoord door angst en zorgen. Abraham had het grootste geloof, maar ook hij had wat ongeloof. Ik ben jaloers op de broeder die kan zeggen dat zijn geloof nooit wankelt. Hij kan meer zeggen dan David want David had reden om het uit te roepen, “Zeg tegen mijn ziel: Ik ben uw heil. Het volgende wat deze tekst lijkt te zeggen is dat David niet tevreden was met Zijn twijfels en angsten. Hij ging direct naar de genadetroon om daar om zekerheid te bidden want dat was voor hem als het mooiste goud. “O Heere,” lijkt David te zeggen, “ik ben mijn vertrouwen kwijtgeraakt, mijn voeten glijden, mijn voeten zinken weg, mijn twijfels en angsten krijgen de overhand, maar ik kan het niet verdragen. Ik ben ellendig. Ik ben ongelukkig. Zeg, Heere, zeg tegen mijn ziel: Ik ben uw heil.” Ten derde verteld de tekst nog iets. David wist waar hij de volle zekerheid kon krijgen. Hij gaat meteen naar God in gebed. Hij weet dat het geloof door knieën-werk vergroot wordt. En daar in zijn binnenkamer roept hij tot de Allerhoogste, “Zeg tegen mijn ziel: Ik ben uw heil.” O broeders, we moeten veel alleen zijn met God als we Zijn liefde ooit duidelijk willen voelen! Als je roepen ophoudt, zullen je ogen dof worden. Als je veel bidt, ben je veel in de hemel. Als je weinig bidt, kom je maar langzaam vooruit. Ter overdenking Hoe ga jij om met twijfel, angst en zorgen? De Bijbelse manier is niet om net te doen alsof ze niet bestaan, maar om ze voor de Heere neer te leggen (Lukas 12:29–31; Filippenzen 4:6; 1 Petrus 5:7; 1 Johannes 3:19–20). Preek 384, 28 april 1861

[architectnews]

The Bryant concrete skyscraper by David Chipperfield completes in New York

British architect David Chipperfield's latest New York project is The Bryant, a 32-storey mixed-use concrete skyscraper in Midtown Manhattan.

David Chipperfield Architects undertook the project for New York-based developers HFZ Capital Group.

The skyscraper overlooks Bryant Park

The 402-foot-high (123 metres) building overlooks Bryant Park and the New York Public Library. In 2001, the practice renovated the Bryant Park Hotel in the American Radiator Building next door.

A hotel occupies the levels up to the 14th floor of The Bryant, with private apartments taking up the other 18 storeys.

The New York Public Library is nearby

There are two separate lobbies for each use on the double-height ground floor, along with two retail units.

The Bryant has a base that fills the plot and steps back after a few levels, to create an outdoor rooftop terrace on one side of the building.

The concrete facade is a "contemporary interpretation" of the local landmarks

At the very top is a crown, stepped back even further and containing two penthouses with private terraces.

Due to its location near the library and the Beaux-Arts style Knox Building, David Chipperfield Architects had to make sure the concrete facade did not look out of place.

"The facade relates to the historic buildings nearby, offering a contemporary interpretation," said the practice.

"The concrete mix contains different aggregates identical to the stone varieties found in the neighbouring buildings' masonry facades."

A rooftop terrace occupies the step back

This concrete continues as terrazzo walls in the interiors of The Bryant, where the apartments feature floor-to-ceiling windows.

To keep the perimeter free and maximise the views, built-in furniture is designed to hide appliances and provide discreet storage.

Terrazzo and floor-to-ceiling windows in the apartment interiors

Selected apartments have already been dressed, including one on the 24th floor by curatorial firm Standard Arts and another by the online design retailer Radnor.

David Chipperfield, who founded his eponymous practice in the UK, is the recipient of both the RIBA Stirling Prize and the Mies van der Rohe Award.

The studio recently completed another residential project in New York – a red concrete and brick apartment block in Greenwich Village.

Photography is by Simon Menges.

Project credits:

Client: HFZ Capital Group Architect: David Chipperfield Architects London Project director: David Chipperfield, Billy Prendergast Project architect: Mattias Kunz Project team: Mira Abad, Pau Bajet, Gonçalo Baptista, Kleopatra Chelmi, Florian Dirschedl, Gabriel Fernandez-Abascal, Micha Gamper, Ines Gavelli, Maria Giramé, Christopher Harvey, Johannes Leskien, Nic Moore, Sergio Pereira Contact architect: Stonehill & Taylor Architects Lighting consultant: George Sexton Associates Acoustic consultant: Shen Milsom & Wilke Structural engineer: Severud Associates Consulting Engineers Services engineer: Corcoran Sunshine Real estate consultant: Vidaris Facade consultant Contractor: T.G. Nickel & Associate

The post The Bryant concrete skyscraper by David Chipperfield completes in New York appeared first on Dezeen.

[suspected-spinozist]

Carolina Schlegel Schelling was the daughter of Johann David Michaelis????

[nightcoremoon]

sigh

alright fuck it here we go

according to the book Hamlet On A Hill: [very very long title] edited by Martin F. J. Baasten, August Ludwig von Schlozer used the term "Semitic Languages" in a 1787 essay, but in 1710 Gottfreid Wilhelm Leibniz allegedly had attempted to categorize world languages into categories based on the sons of Noah: Ham, Shem, and Japheth. there's a lot of academic discourse as to whether Leibniz coined the term or not but either way this was the 1700s. remember this.

according to Anti-semitism: A History and Psychoanalysis of Contemporary Hatred by Avner Falk (Israeli psychologist), as well as The Jewish Question: Biography of a World Problem by Alex Bein (German Jewish historian), in 1860 Czech* Jewish talmudist Moritz Steinschneider criticized Ernest Renan- French historian and scholar- for his "antisemitische vorurteile", his antisemitic prejudices, as Renan had proposed Aryan races were superior to Semitic races.

*ethnically Bohemian, culturally Austrian

according to The History of Anti-Semitism, Vol. 3: From Voltaire to Wagner by Leon Poliakov, Heinrich von Treitschke- Prussian or German but honestly who fucking cares because he's a nationalist imperialistic asshole who declared Africans inferior to Caucasians [a note on that later actually]- coined the phrase used by the nazi propaganda newspaper Der Stürmer, "Die Juden sind unser Unglück!", or "Jews are our misfortune". Falk also indicated in his book that Renan & Treitschke both regularly used the term Semitic, but while Renan used it to denote the Arabs, Hebrews, Canaanites, Akkadians, Phoenicians, etc, Treitschke used it to refer to Jews specifically. this is supported by Roots of Hate: Anti-Semitism in Europe before the Holocaust by William Brustein.

Jonathan Hess, author of Johann David Michaelis and the Colonial Imaginary: Orientalism and the Emergence of Racial Antisemitism in Eighteenth-Century Germany, quotes: "When the term "antisemitism" was first introduced in Germany in the late 1870s, those who used it did so in order to stress the radical difference between their own "antisemitism" and earlier forms of antagonism toward Jews and Judaism."

now let's talk about journalist Wilhelm Marr. he used semitismus and judentum to mean the same thing, and his prejudice against the jews was not based upon them based on their religion, but on how he perceived them culturally as a people. he is the one who coined "Antisemitismus", antisemitism. similarly to Lovecraft, his works centered around the concept of Jews "infiltrating" German culture.

James Murray, editor for the Oxford English Dictionary added Anti-Semitism to the English lexicon "officially" ie in the dictionary, indicated that he'd have done so sooner than 1881 since he thought fruitlessly that antisemitism would just blow over.

anti-semitism has always been used to indicate prejudice against specifically jews rather than the semitic peoples as a whole. however, so has antisemitische. they both mean the same thing. however as social trends go, the term semite was eventually used to separate jews from humanity, to "other" them in order to further exacerbate discrimination against them. because of advancements of cultural linguistics the hyphenated term has acquired negative connotations due to, well, the fuckin holocaust.

one last note to touch upon, about Göttingen? Johann Gottfried Eichhorn, a colleague of A L Schlozer, who regularly used Semitic as a term from an academic standpoint? he was also a colleague of Christoph Meiners and Johann Friedrich Blumenbach, the men who coined the term Caucasian. now an unfortunate lesson in the linguistics of human taxonomy, the term Caucasoid was used to separate from, uh... *tugs collar* Mongoloids and Negroids. :/ at the time many european scholars believed that Noah's Ark had landed after the flood in the Caucasus mountains, which is coincidentally where Prometheus crafted humans from clay (i'm legit learning that right now what the fuck). Meiners/Blumenbach both ranked Caucasians as being higher in both mental and physical capacities than both the Mongols and Negros, and measured them in difference by cranial measurements and bone morphology and skin pigmentation. which is, uh. fucked up. so yeah maybe Göttingen is not where we should derive ANY ethnic studies from because like. yikes.

regardless, there is no historical evidence that "german scientists coined antisemitism to replace judenhass" as op has indicated. it's all from historians, linguists, and journalists. 🙄

however, using the term Semitic in any context besides pre 18th/19th century academia is, uh. should we say... big oof? what with hitler n shit. jews don't like it. so maybe we drop the hyphen out of respect to the people who are alive now rather than clinging to old traditions of dead racist white men. ITS LITERALLY SHORTER TO SAY ANTISEMITE THAN ANTI-SEMITE. BRUH. doesn't matter than they both mean essentially the same thing or that hebrew-speaking jews technically are semitic from a purely linguistic standpoint, what matters is the respect.

so yeah, don't use the hyphen.

but also maybe don't spread misinformation on Tumblr?

RESEARCH TWEETS BEFORE YOU REBLOG THEM PLEASE JFC

I literally just accidentally reblogged a tweet from 2019 about a youtube boycott because I didn't look carefully at the dates. research the tweets especially when they're formatted in such an obnoxious manner.

tl;dr op is wrong but for all the right reasons

I’ve spoken up about this before, and it might seem nitpicky, but it’s the difference that lets people claim that being antisemitic isn’t even about Jews.

[drpaulmacdonaldrnma]

Das Buch Hosea

By Paul MacDonald RN MA Diplom

Hosea Ueberblick

Der Prophet Hosea war ein Zeitgenosse von Amos in Israel und von Jesaja und Micha in judah. Sein Ministerium setzte sich nach der ersten (oder assyrischen) Gefangenschaft des Nordreichs fort (2. Könige 15:29).

Stil von Hosea

Sein Stil ist "abrupt", "metaphorisch" und "figurativ". Israel ist Jehovas ehebrecherische Frau, verstoßen, aber letztendlich gereinigt und wiederhergestellt werden.

Lo-Ammi und Ammi

Dies ist die Botschaft von Hosea, die sich in zwei Worten zusammenfassen lässt: „Lo-Ammi“ (nicht mein Volk) und „Ammi“ (mein Volk). Israel ist nicht nur "Abtrünniger" und "Sündiger", sondern die Sünde Israels bringt sie in die erhabene Position, in die sie gebracht wurde.

Die Nation Gottes

"Mein Volk" ist ein Begriff, der ausschließlich die Nation Israel beschreibt. Es ist ein Begriff, der niemals verwendet wird, um die Patriarchen Abraham, Isaak und Jakob zu beschreiben. Israel ist ein Begriff, der verwendet wird, um die zehn Stämme des Nordkönigreichs zu beschreiben, die von den Stämmen Judas (Juda und Benjamin) zu unterscheiden sind und das Südkönigreich bilden, das der Familie David angehörte (1. Könige 12: 1-21) ).

Hauptthema von Hosea

Israel ist die Frau Jehovas (Verse 16-23), die aufgrund ihres Ehebrechens verstoßen wurde, aber noch nicht wiederhergestellt ist. Dies ist die klare Lehre dieser Passagen. Diese Beziehung zwischen Israel und Jehova darf jedoch in keiner Weise mit der des „Leibes Christi“ verwechselt werden.

Der Jungfräuliche Körper

Die neutestamentliche Schrift spricht von „dem Körper“ als einer „Jungfrau“, die einem Mann / Ehemann anvertraut ist (2. Korinther 11: 1-2); was man niemals von der „ehebrecherischen“ Frau Jehovas sagen könnte, die noch in Gnade wiederhergestellt werden muss. Israel, es soll eine wiederhergestellte und vergebene Frau Jehovas sein, aber „der Leib Christi“ wird die „jungfräuliche“ Frau des Lammes sein (Johannes 3:29, Offenbarung 19: 6-8).

Das Buch besteht aus drei Teilen:

(1) Die entehrte Frau (Hosea 1: 1-3, 5)

(2) Die Sünde des Volkes (Hosea 4: 1-13)

(3) Der letzte Segen und die Herrlichkeit Israels (Hosea 13: 9-14)

Die Ereignisse von Hosea erstrecken sich über einen Zeitraum von 60 Jahren.

Paul MacDonald RN MA Diplom ©

Israelisches Institut für Bibelstudien

[diefussspurenjesufolgen]

Warum akzeptieren Juden Jesus nicht als den Messias?

Wir alle wissen, dass die Juden damals auf die Ankunft des Messias gehofft hatten, aber als der Messias wirklich kam, haben sie Ihn nicht nur nicht angenommen, sondern sich auch Ihm widersetzt. Was könnte der entscheidende Grund dafür sein? Wir können diese Angelegenheit aus den folgenden mehreren Aspekten analysieren und verstehen.

1. Die Juden Beschrieben das Werk des Herrn Jesus auf der Grundlage der Worte der Biblischen Prophezeiungen.

Mal sehen, wie die Juden die Prophezeiungen über das Kommen des Messias verstanden haben.

In den Büchern der Propheten im Alten Testament gab es Prophezeiungen über das Kommen des Messias: „Darum so wird euch der HERR selbst ein Zeichen geben: Siehe, eine Jungfrau ist schwanger und wird einen Sohn gebären, den wird sie heißen Immanuel.“ (Jesaja 7,14) „Denn uns ist ein Kind geboren, ein Sohn ist uns gegeben, und die Herrschaft ist auf seiner Schulter…. auf dem Stuhl Davids und in seinem Königreich, daß er’s zurichte und stärke mit Gericht und Gerechtigkeit von nun an bis in Ewigkeit. Solches wird tun der Eifer Jehovas Zebaoth.“ (Jesaja 9,6-7) „Und du Bethlehem Ephrata, die du klein bist unter den Städten in Juda, aus dir soll mir kommen, der in Israel HERR sei.“ (Micha 5,2)

Zu dieser Zeit wurden die Juden von der römischen Regierung regiert und sehnten sich nach dem Kommen des Messias. Ihr Verständnis für das Kommen des Messias basierte jedoch auf den Worten der Prophezeiungen. Sie dachten, dass der Messias in einen königlichen Palast und in eine Jungfrau geboren werden sollte, mit einer außerordentlichen Gnade und einem königlichen Verhalten, und dass er, da er zur Herrschaft kommen würde, sie wie David dazu bringen sollte, die Feinde zu besiegen und die Herrschaft der römischen Regierung zu stürzen und sie vor der Unterdrückung und dem Elend der römischen Regierung zu retten. Aber die Wahrheit und ihre Ideen und Vorstellungen waren wie Tag und Nacht. Der Herr Jesus war in der Tat der kommende Messias, aber Er wurde nicht in einen königlichen Palast geboren – Er wurde in einer Krippe geboren. Und von außen war Seine Mutter Maria keine Jungfrau – sie hatte Joseph geheiratet. Und auch der Herr Jesus lebte nicht in einem Haus der Adligen, sondern in einem sehr durchschnittlichen Schreinerhaus. Außerdem sah Er nicht außergewöhnlich aus – Er sah nicht anders aus als der gewöhnlichste Mensch. Was besonders unvereinbar mit ihren Vorstellungen war, war, dass der Herr Jesus nicht als ihr König handelte und sie dazu brachte, die Herrschaft der römischen Regierung zu stürzen, wie sie es sich vorgestellt hatten. Stattdessen wies Er sie an, ihre Sünden zu bekennen und zu bereuen, Vergebung und Toleranz zu praktizieren und ihre Feinde zu lieben. Weil sich der Herr Jesus in ihren Vorstellungen völlig vom Messias unterschied, hielten sie hartnäckig an ihren eigenen Vorstellungen und Vorstellungen fest – sie akzeptierten oder glaubten nicht, dass der Herr Jesus der Messias war, auf den sie gewartet hatten. Sogar die Hohenpriester und die Pharisäer, die Gott dienten, verunglimpften den Herrn Jesus als Zimmermannssohn aus Nazareth und sagten, Er liebe es, zu essen und Wein zu trinken. Sie taten auch alles, um Ihm zu widerstehen, Ihn zu verurteilen und zu verunglimpfen, und schließlich, mit der Ausrede, dass „Jesus den Namen Gottes vergeblich angenommen und dem Gesetz nicht gehorcht hat”, nagelten sie Ihn an das Kreuz und begingen so eine monströse Sünde.

2. Sie verließen sich auf ihre Ideen und Vorstellungen, um Gott zu begrenzen und den kommenden Messias abzulehnen.

Gottes Worte sagen: „Möchtet ihr die Wurzel dessen erfahren, warum die Pharisäer sich Jesus widersetzten? Möchtet ihr das Wesen der Pharisäer erfahren? Sie sind voller Fantasien über den Messias. Außerdem glaubten sie, dass nur der Messias kommen würde, trotzdem suchten sie nicht die Wahrheit des Lebens.…Sie widersetzten sich Jesus, weil sie die Richtung der Arbeit des Heiligen Geistes nicht kannten, weil sie den von Jesus gesprochenen Weg der Wahrheit nicht kannten, und darüber hinaus, weil sie den Messias nicht verstanden. Und da sie den Messias nie gesehen hatten und sich nie in Gesellschaft des Messias befanden, machten sie den Fehler, dem Namen des Messias leere Achtung zu bezeugen, wobei sie dem Wesen des Messias mit allen Mitteln Widerstand leisteten. Die Pharisäer waren in ihrem Wesen stur, arrogant und befolgten die Wahrheit nicht. Das Prinzip ihres Glaubens an Gott ist: Ganz gleich, wie tiefgründig Dein Predigen ist, ganz gleich, wie hoch Deine Autorität ist, Du bist nicht Christus, außer man nennt Dich den Messias.“

Wir können aus diesem Absatz ersehen, dass die Wurzel des Widerstandes der Juden gegen den Herrn Jesus darin besteht, dass sie das Kommen des Messias in die Prophezeiungen der Bibel beschrieben und Ihn nach ihren eigenen Vorstellungen und Phantasien behandelt haben. Wenn das Werk des Herrn Jesus nicht mit ihren Vorstellungen und Visionen übereinstimmte, hielten sie an ihren Vorstellungen und Vorsätzen fest und erkannten nicht an, dass der Herr Jesus der kommende Messias war.

Wie wir alle wissen, war das Werk des Herrn Jesus im Zeitalter der Gnade voller Kraft. Er fütterte fünftausend Menschen mit fünf Broten und zwei Fischen, ließ einen Blinden sehen, einen gelähmten Menschen gehen, heilte die Aussätzigen und erweckte die Toten. Alle Menschen, die dem Herrn Jesus folgten, empfingen den Segen Gottes und genossen die reiche Gnade. Darüber hinaus sagte der Herr Jesus viele Worte, die für sie von Nutzen waren, wie z.B. „Tut Buße, das Himmelreich ist nahe herbeigekommen!“ (Matthäus 4,17) „Ihr seid das Salz der Erde. Wo nun das Salz dumm wird, womit soll man’s salzen? Es ist hinfort zu nichts nütze, denn das man es hinausschütte und lasse es die Leute zertreten. Ihr seid das Licht der Welt. Es kann die Stadt, die auf einem Berge liegt, nicht verborgen sein.“ (Matthäus 5,13-14) „Du sollst lieben Gott, deinen HERRN, von ganzem Herzen, von ganzer Seele und von ganzem Gemüte.“ (Matthäus 22,37) Die Worte des Herrn Jesus könnten den Menschen Leben einhauchen, den Menschen erlauben, mit anderen auszukommen, und den Menschen im Zeitalter der Gnade einen besseren Weg zur Praxis bringen.

Aus den Worten und dem Werk des Herrn Jesus können wir die Ausdrucksformen des Wesens des Herrn Jesus sehen, die das gewöhnliche Volk nicht besitzt, und so können wir sicher sein, dass der Herr Jesus derjenige war, der in den Prophezeiungen kommen würde. So wie es in der Bibel steht: „Da redete Jesus abermals zu ihnen und sprach: Ich bin das Licht der Welt; wer mir nachfolgt, der wird nicht wandeln in der Finsternis, sondern wir das Licht des Lebens haben.“ (Johannes 8,12) Aber die Juden verstanden die Substanz des Herrn Jesus nicht und erkannten an, dass Er der Messias war. Egal wie autoritär und mächtig die Worte und das Werk des Herrn Jesus auch waren, sie nahmen Ihn nicht an oder anerkannten Ihn, sondern hielten hartnäckig an den Prophezeiungen in der Bibel fest und sagten, dass der Herr Jesus nicht derjenige sei, der kommen würde, weil Er nicht Messias genannt werde. Daran können wir erkennen, dass ihre wesentliche Natur darin besteht, sich Gott zu widersetzen. Sie behielten den Namen des Messias, verstanden aber Seine Substanz nicht, so dass sie sich Ihm mit allen Mitteln widersetzten. Weil sie keine Unterscheidung hatten, beteten die Juden blind an und folgten den obersten Führern des jüdischen Glaubens, um dem Herrn Jesus zu widerstehen und Ihn zu verurteilen. Am Ende nagelten sie den gütigen Retter Jesus ans Kreuz, begingen damit ein abscheuliches Verbrechen und provozierten die Disposition Gottes. Infolgedessen wurden sie von Gott bestraft.

Aus der Tatsache, dass sich die Juden verzweifelt nach dem Messias sehnten, Ihn aber an das Kreuz nagelten, als Er kam, sollten wir Lektionen lernen und vermeiden, den Fehler der Pharisäer zu wiederholen. In der Frage der Aufnahme des Herrn sollten wir nicht erwarten, dass Gott die Dinge nach unseren Ideen und Vorstellungen tut. Der Herr Jesus sagte einmal: „Ich habe euch noch viel zu sagen; aber ihr könnt es jetzt nicht tragen. Wenn aber jener, der Geist der Wahrheit, kommen wird, der wird euch in alle Wahrheit leiten.“ (Johannes 16,12-13) Und es wird in den Prophezeiungen im Buch der Offenbarung oft gesagt: „Wer Ohren hat, der höre, was der Geist den Gemeinden sagt.“ (Offenbarung 2-3) Angesichts der Frage, wie der Herr kommen wird, sollten wir also ein Herz der demütigen Suche halten und versuchen, die Stimme Gottes zu hören. Auf diese Weise können wir Gottes Erleuchtung und Führung erlangen, die Erscheinung und das Werk des Herrn verstehen und so den Segen Gottes empfangen.

Dieser Artikel stammt aus: DIE BIBEL STUDIEREN

[goromulomarti]

Detmolt - Libertinus (Feines Tier Zoo Vol.1) by feines Tier @detmolt - Libertinus Taken from Feines Tier Zoo Vol.1 Buy ►fanlink.to/ft009_zoo Cologne’s Feines Tier is delivering the first label compilation, Including 23 exclusive tracks by a lot of friends and recent guests of their well known party series. Spreading vibes from slow chuggers and hip-shaking house to uncompromising techno - this is versatile electronic music for making the occasional narcotized convolutions of your brain feel much better. The double CD contains not only twenty three exclusive tracks, but a sweet 28 page booklet. On the double vinyl edition you’ll find four slower tunes on the first disc, and four tunes to make the crowd go wild on the second one. Silk printed and numbered vinyl covers. Cover art by Zoologne Tracklist: 1. The Cheapers - 555 2. Carrot Green - Segura 3. Harro Triptrap - Any System 4. Spaniol & Pigmalião - Sumatra, Java & Borneo 5. Arutani - Meridiano 6. Patrick Alavi - Sunphones 7. Fred Berthet - Other Axe 8. Luca Musto - How Did The Moon Get Out There 9. Genii - Confetteria 10. Metaboman - Michas Dream 11. Dürerstuben - Gary Koon 12. Oliver Klostermann - Zenyata 13. Johannes Klingebiel - Narcotized Gurgle 14. Patlac - In Between 15. Madmotormiquel & Christopher Schwarzwalder - Paracas 16. Niels Freidel - Just You 17. Douglas Greed - Acid 18. David Hasert - Drive 19. Schlepp Geist - Fragile 20. Bostro Pesopeo - Demask 21. Max Mohr - Amazing 22. Franca - Felis Silvestris Catus 23. Detmolt - Libertinus Vinyl: 23.02.2018 Digital: 09.03.2018 Label: Feines Tier

[ergumuaz]

Hale Karaarslan yazdı…

Babası kralın baş danışmanı, annesi, Frankfurt belediye başkanının kızı Katharina Elisabeth Textor’un oğludur. Johann Wolfgang Goethe aşçısı, dadısı, seyisi, mürebbiyesi, kütüphanesi olan bir evde doğar ve daha çok küçükken okumaya yazmaya başlar. Babası onun da kendisi gibi bir hukukçu olmasını çok ister. Goethe babasının isteği üzerine, ilk, orta ve lise tahsilini hızla bitirerek, henüz 16 yaşındayken üniversiteye başlar. Ama onun isteği kuytulara çekilip şiirler karalayarak, boş zamanlarında Göttingen’li David Michaelis’in dizi dibine oturup Arapça okumaktır.

Daha sonra, istese de istemese de Leipzig’e gider hukuk tahsili yapar. Weimar Dükü Kral August, Goethe’yi oğlu gibi sever, yardımcı olur. Hatta bir ara düklüğün idaresini ona bırakıp kendisi sayfiyeye gider. Goethe bu dönemde hem yöneticilik yapar, hem ufak ufak notlar tutar. Kendince şiirler yazıp, hikayeler karalar…

Devlet işleriyle uğraştığı bu günlerde (20 yaşındadır)Weimar Dükü’nü temsilen bir baloya çağrılır. Burada Lotte Buff adlı hanım hanımcık bir kıza gönlünü kaptırır. Lotte 19 yaşındadır lâkin 30 yaşında bir adamla dört yıldır nişanlı durmaktadır. İstese kızın kafasını karıştırabilir ama onun gibi ahlâklı ve ilkeli biri duygularını bastırmak yolunu seçerek balodan ayrılır ve aşkını kendisine saklayarak şiirlere yazılara döker.

Şiirlerde yaşar artık Lotte’ye olan aşkı…

Yine o günlerde Ehrenbreitstein kasabasına yaptığı resmi gezi de Laroche ailesinin onuruna verdiği yemeğe katılır. Evin 16 yaşındaki kızı güzel Maximiliane ona çok sıcak davranır. Dahası Bayan Laroche, kızı Maximiliane yanına alır, Goethe’yi ziyarette bulunur. Belki mutlu bir evlilik için bütün şartlar hazırdır, ancak Goethe kendi içindeki hesaplaşmaları, bir türlü gerekli atılımı yapmadığı için bu fırsatı da kaçırır. O kendi içinde mutlu bir yuva için inceden planlar yaparken Maximiliane’nın evlendiğini duyar. Şimdi tüm duyguları bir kez daha satırlar arasında yaşam bulur.

Goethe üç ay süresince yazılarının arasında kaybolur. “Genç Werther’in Acıları” adlı romanıyla dünya edebiyatının en etkili eserlerinden birine imza atar. Romanın konusundan iskeletinden çok, asıl etkileyiciliği, emsalsiz olan lisanıdır. Ev, aile, köylüler, arkadaşlık ilişkileri, hizmetçiler günlük bir dille anlatılırken, gönül sancıları, öfkeler, heyecanlar coşkulu bir üslupla tırmanışa geçer. Öyle ki zaman zaman satırlar duygu seline ayak uyduramaz. Kelimeler tıkanır, kopar, ama okur aldığı hızla maksadı kavrar.

Âşık Goethe İlahi Aşka Teslim Olur!

Goethe hukuk tahsili almasına rağmen tabiat bilimleri üzerinde de çalışmalar yapmaya başlar. “Renk Teorisi” adlı kitabının ardından bitkiler üzerine “ilmî eserler” yazar. Evet, Goethe renkler, sesler, bitkiler üzerine çok şey yazsa da en ünlü eseri “insanı” anlatan ‘Faust’tur. Ona göre insan sürekli öğrenir ve bıkıp usanmadan kâinâtın sırlarını araştırır. Goethe buradan hareketle, “herkesin doğuştan iyi olduğu” tezini savunur ki bu teşhis kiliseye ters, İslâm’a uygundur. Nitekim onun Faust‘u, zamanında şeytanla işbirliği yapan büyücü olmasına rağmen bataklıktan kurtulur, doğru yolu bulur. Goethe bu esere tam 60 yılını verir ancak yayınlandığını göremez.

Goethe, kendinden sonra gelen yazar ve felsefecilere tesir eden nadir ediplerden biridir.

Ünlü şair İslâm dînine ve Muhammed Aleyhisselam’a karşı duyduğu hayranlığı saklamaz. Goethe dünyanın takdirini kazanmış bir edebiyat adamı ve zekâ harikasıdır. Time-Life International Dergisi’nin, Batı âleminin hayat ve eserleri bilinen 17 dâhisi üzerinde yaptığı bir zekâ testinde Goethe 210 puanla birinci seçilmiştir.

Almanya’nın en büyük Şairi ve bu ankete göre de Batı’nın en büyük dâhisi Goethe’nin Hz Muhammed hakkındaki şiirlerinden birkaç örnek ve birkaç düşüncesi; Şiir ve notlarını, Bakara sûresindeki, “Mağrip ve Meşrık Allah’ındır” meâlindeki âyetin ışığında yazan Goethe, “Hz. Muhammed’in Terennümü” adlı şiirinde “Resûlüllah’ı; “küçük bir pınardan fışkıran, sonra ruhani kuvvetler sayesinde bütün ırmakları ve nehirleri kucağına alan, muazzam bir zaferle ulûhiyyet ummanına getiren bir İlâhî akarsuya benzetmiştir.”

 Goethe’nin Dilinde Hz. Muhammed

“Sevinç sevinç berrak Ve yıldız yıldız parlak Bir dağ pınarı Üstünde beyaz bulutların Ve kuytusunda bir yeşil yamacın Aziz ruhlar sallamış beşiğini Veda edip çocuk tazeliğiyle bulutlara Raks eder gibi iner mermer kayalara Haykırır sevincini semalara Dağ geçitlerinde Önüne katar renk renk çakılları Ve bağrına basar kardeş pınarları Çiçeklenir ayak bastığı yerler Ve nefesiyle yeşerir çimenler Yoldaşı olur şimdi ırmaklar Ovaları doldurur gümüş ışıklar Bir ses yükselir pınarlardan “Kardeş ayırma bizi koynundan, Bekliyor Yaratan. Yoksa bizi çölün kumları yutacak Güneş kanımızı kurutacak Kardeş, Dağın ırmaklarını, ovanın ırmaklarını Hepimizi alıp koynuna Eriştir bizi yüce Rabbına Ezelî Deryâ’nın yanına.” Peki, der, dağ pınarı Kendinde toplar bütün pınarları Ve haşmetle kabarır göğsü, kolları Ülkeler açılır uğradığı yerlerde Yeni şehirler doğar ayaklarının altında… Kulelerin alev zirvelerini Ve haşmetli mermer saraylarını Bırakıp arkasında Yürür mukadder yolunda Dalgalanır başının üstünde binlerce bayrak İhtişamının şahitleri Evlâtlarını Rabbine ulaştırarak Karışır İlâhî ummana coşarak!”

Goethe, şöyle de demiştir: “Ne başardımsa Kur’an’a borçluyum.”

Kur’an’ın Almanca tercümelerini beğenmeyen Şair, bunları Kur’an tefsiri olmaya lâyık görmemiş, eksik ve noksan bulmuştur. Kur’an’dan önce Arap edebiyatının şaheserleri olan “Muallâkat-ı Seb’a” adıyla Kâbe’nin duvarlarına asılan şiirleri inceleyip Almanca’ya çevirmiştir. Onları Kur’an üslûbu ve edebiyatıyla karşılaştırdıktan sonra şöyle demiştir:

“Kur’an’ın üslûbu, muhtevasına ve gayesine uygun bir şekilde, kat’i, yüce, haşyet verici ve hakikaten muhteşemdir!”

Batı-Doğu Divanı’nda da Kur’an Hakkında Şöyle Der:

Kur’ân-ı Kerîm’in, hatalarla ve noksanlarla dolu bir tercümesini okumasına rağmen; “ifâdenin büyüklüğü, haşmeti karşısında hayrân kaldım” demekten kendini alamaz.

Goethe kısacık bir ömre 140 cilt eser sığdırır. Bunlar arasında en çok dikkat çekeni İranlı şâir Hafız’dan etkilenerek yazdığı Batı Doğu Divanıdır ‘Westöstlicher Diwan’.Goethe eserini okuyucularına aşağıdaki cümleyle sunar:

“Doğu-Batı Divanı’nın müellifi kendisinin bir Müslüman olduğu şüphesini reddetmez”

“Kitapların kitabı Kur’an hakkında kim ne derse desin, Ben şüphelere kulaklarımı tıkarım. Müslüman olarak bana farz olduğu gibi Kitapların kitabı olduğuna inanırım. Dalalet beni şaşırtmak ister, Ancak sen şüphelerimi dağıtırsın İşlerimde şiirlerimde Yoluma istikamet verirsin!”

J.W. GoetheGoethe, hukuk tahsilini bitirdikten sonra doktora yapmak üzere Strassburg Üniversitesi’ne kaydolur (1770). O günlerde ünlü teolog Gottfried Herder de Strassburg’a gelir ve geçirdiği bir ameliyatın ardından hastaneye yatırılır. Goethe Herder’e geçmiş olsuna gider ve dostça karşılanır. Onun sohbetlerinden öylesine keyif alır ki, Herder’in yanından ayrılamaz olur. Herder Goethe’yi derinden etkiler, bu tanışma eserlerine dahi tesir edecektir… Herder’le ve aynı zamanda Kuran’la tanışması gençlik dönemine (22 yaşına) rastlar.

Goethe’den beş yaş büyük olan Herder, Alman şair ve yazarlarındandır. Goethe ile Herder arasında geçen bir konuşmada Goethe; Herder’e “öyle hikmetli ve güzel sözler kullanıyorsunuz ki kaynağını merak ediyorum” diye sorar. Herder Goethe’ye gülümseyerek; “Bu sözlerin kaynağını gerçekten merak ediyor musunuz?” der. Goethe; “Evet, beni size bağlayan bu hikmetli sözlerin kaynağıdır.” deyince, Herder; “İşte benim hikmetli sözler kaynağım” diyerek, ona Arapça yazılı bir kitap gösterir.

Herder; “Eğer Alman milletinin böyle bir kaynak kitabı olsaydı, kim bilir ne büyük edipler ve şairler yetiştirir, başka dillerin tesirinde kalmazdık. Ayrıca birçoğumuz soyunu unutup yolunu şaşırmazdı” diyerek fikrini ve Kur’anın yaşam için, edebiyat için (İslam Edebiyatı), önemini vurgular. Herder, bu kitabı Kant’ın sohbetlerine devam ederken tanıdığını, eğer büyük bir şair ve edebiyatçı olmak istiyorsa bu kitabı okumasını önemle söyler. Bu kitap kuşkusuz ‘Kuran-ı Kerim’ dir…

Goethe Kuran-ı Kerimi ve Kuran tefsirini okuyacağına söz verir, daha sonra Goethe bu kitabı tefsiri ile okuduğunu Wetzlar’da hukuk stajı yaparken yazdığı mektupta Herder’e müjdeler ve şöyle der; Kuran-ı Kerim’de Hz. Musa’nın dua ettiği gibi dua etmek istiyorum.

Dua şudur; “Ya Rabbi şu dar göğsümü genişlet!”

İslam’ı Anlamak!

Goethe o günden sonra açıktan açığa İslâm’ı savunur, mesela Eckerman’la yaptığı bir söyleşide “Görüyorsunuz İslâm’ın hiçbir eksiği yok, kaldı ki bizim sistemlerimizin hiçbiri onu aşamadı. Zaten ondan daha ileri gidebilmek de mümkün değildir. Fazilet merdiveninde hangi basamakta durduğunu merak ediyorsanız Müslümanlara bakacaksınız, zira onlar ölçüdür. Bana sorarsanız biz ilk basamakta oyalanmaktayız, Hazreti Muhammed ise son basamağa çoktan varmış. Şüphem yok ki o hep zirvede kalacak. Madem ki İslâm; ‘Allah’a teslim olmak!’ mânâsına geliyor, öyleyse hepimiz İslâm’da yaşayıp, İslam’da ölmekteyiz. Bu sözlerin sahibi ben J.W. Goethe tevhidi (Allah’ın birliğini), teslise (üç Allah inancı) açıkça tercih ederim. Zira bir olan Allah’a iman ruhu yükseltir. Bu inanç, insana kendi iç aleminin vahdetini (birliğini) gösterir.”

Goethe’ye göre Kur’an-ı Kerim’in üslubuyla, gayesine uygun bir şekilde kat’i, yüce, haşyet verici ve hakikaten muhteşemdir. Evet, Kur’anın içinde pek çok tekrarlar vardır. Ama bu tekrarlar insanı usandırmaz. Aksine sizi çekmeye başlar ve hayranlığınız gitgide artar. Bu kitap, ebediyen tesirini kaybetmeyecek ve diğer milletleri de tesiri altına alacaktır…

Kendini Buluş

Napolyon savaşları esnasında, Fransızlara karşı savaşan Ruslar, Weimar şehrine girer ve uzunca bir müddet şehirde kalırlar. Rus ordusunun içinde hatırı sayılır miktarda Müslüman vardır. Goethe onlarla tanışır, bu temiz yüzlü samimi insanlara tez ısınır. (Eğer, Prof. Robert Sommers, Carl Knetsch ve Bernt Engelmann gibi araştırmacılara bakarsanız zaten Goethe’nin soyu da Selçuklu Beylerinden Sadık Selim Sultan’a uzanır.)

Şairimizin hatıra defterinden anlaşıldığına göre; Müslüman askerler Goethe’ye izzet ve ikramda bulunur, onu hoş tutarlar. Şairimizin evinden Müslüman misafirler eksik olmaz. Vazife uzayınca şehri tutan Başkırtlar Weimar Protestan Lisesi’nin salonunu mescide çevirir, namazlarını cemaatle kılmaya başlarlar. “İnsanın yaptığı, söylediğinden iyidir. Bilmek ve istemek yetmez, yapmalı!” diyen Goethe, Başkırtlar’la birlikte saf tutar. Üstelik bunu kimseden saklamaz.

Ömrünün son 13 yılında Kadir Gecelerini kutlayan Goethe; “İslâm, yaşıma uygun bir şiir ilham ediyor. ‘Allah’ın sırrına varılmaz’ iradesine teslimiyet, bir karar üzerinde durmayan dünyaya karşı rindane tavır, iki âlem arasında yalpalayan sevgi ve mecâzda ifadesini bulan has hâkikat… Bütün bunlar bir ihtiyara yetmez mi?” der.

Goethe-Schiller 

Ne Dersiniz, Goethe ‘Yaşamın Sırrı’nı Çözmüş Mü?

Ayrıca Goethe hakkında biyografi yazarlarının yazdıkları;

Zengin aristokrat bir aileden gelen Goethe bunu en iyi şekilde değerlendirmiştir. İyi bir eğitim almış, Latince, Yunanca, İtalyanca, İngilizce, Fransızca, İbranice, Resim, Müzik, Edebiyat, Botanik ve Matematik alanında kendini yetiştirmiştir.Goethe’nin sık sık aşık olduğunu sevdiği kızlarda aradığı özellikleri bulamayınca da üzüntüye kapılarak kendisini ilme ve edebiyata verdiğini ömrünün sonuna kadar ideal bir eş aradığını birkaç defa evlendiği halde idealindeki kadını bulamadığını kaydedilmiştir.

1774’de yayınladığı ünlü romanı “Die Leiden des Jungen Werter” (Genç Werter’in Acıları), adlı kitabında bu arayışın derin izlerini görmek mümkündür. Bu eser monolog mektup tarzında yazılmıştır. Kısa zamanda dünyaca ün kazanmıştır. bu roman bir hayat tarzını ortaya koymuş gençler arasında “Werter Modası” başlatmış Werter gibi giyinmek ve Werter gibi intihar etmek moda olmuştur. Goethe sonraki dönemlerde birçok resmi görevlerde bulundu. Schiller(11) ve Herder(10) gibi şahsiyetlerle dostluğu Goethe’ye önemli eserler vermesinde ışık tuttu.

Faust bilinen en ünlü eserlerindendir bu eserde Faust insanı, Mefisto şeytanı temsil etmektedir. Bu iki karakter eserin iskeletini teşkil etmektedir. “Faust II”yi ölümünden iki gün önce tamamlamıştır. 1811’de “Şiir ve Hakikat” adlı manzum eserini yazmaya başlamış, eserde hayatının muhasebesini konu almıştır. Tuhaftır ki bu eserin tamamlanmasıyla yayınlamaya fırsat bulamadan ölmesi eserin ana konusuna uygun düşmekte eserle hayatı aynı anda noktalanmaktadır. Başlıca eserleri: Faust, Faust II, Kuran-ı Kerim Hulasası (KORAN-Auszüge), “Die Leiden des Jungen Werter” (Genç Werter’in Acıları),Wilheim Meister’in Çıarklık Yılları, Herman ile Dorothe, Renkler’in Teorisi, Doğu-Batı Divan’ı (West-Östlicher Divan), Baki’nin Hikmetli Sözleri (Die Weissagungen Des Bakis).

Kuran çevirilerini mukayeseli olarak okurmuş

Goethe Arapçadan Almancaya yapılan Kur’an çevirilerini mukayaseli olarak okur ve etkisinde kaldığı surelerden istifade ederek “Kuran-ı Kerim Hulasası”-Koran Auszüge- adıyla bir eser meydana getirir (3). Doğu-Batı Divan’ı (West-Östlicher Divan)

Yine Kur’an-ı Kerim’den ilham alarak yazdığı “Muhammed’in Nağmesi”-Mohamets Gesang- adındaki şiirinde Hz peygamberi över. Kuran’ın ramazan ayının kadir gecesinde indirildiğini bile Goethe, duygularını şöyle ifade eder: Kuran-ı Kerim’in peygamber’e semadan indirildiği bu geceyi ben niçin hürmetle karşılamayayım”(4)

Faust’tan sonra en önemli eserleri arasında yer alan “Doğu-Batı Divanı”(West-Östlicher Divan)”nı 1816 yılında okuyucuya takdim ederken şöyle der: “Doğu-Batı Divanı’nın yazarı, kendisinin bir Müslüman olduğu şüphesini reddetmez”(5)

5 Ocak 1814 tarihinde yazdığı bir mektupta Goethe Müslümanlarla namaz kıldığını ifade eder: “Ben burada öyle bir hikmetten söz edeceğim ki, Hz. Muhammed’in adının dahi konuşulmasına izin verilmediği çağımızda, müthiş bir hadise vuku buldu. Birkaç yıl önce kim diyebilirdi ki, bizim Protestan Kilisesi’nin salonunda Müslümanlar topluca namaz kılacaklar; Kuran-ı Kerim’den sure okuyacaklar! Hem de biz Başkurt Türk’lerinin namazına iştirak edeceğiz; onların hocalarıyla görüşüp tiyatroya davet edeceğiz. Bana özel olarak iltifat edip bir de “Ok-yay” hediye ettiler. Ben bunları ebedi bir hatıra olarak şöminemin üzerine astım. Cenâb-ı Hak en kısa zamanda sevgili misafirlerimize güle güle yurtlarına dönmeyi nasip etsin. (6) Mektupta bahsi geçen hadise Napolyon savaşları sırasında Rus ordusu içinde savaşa katılan Türk askerleriyle ilgilidir.Goethe’nin Soy Kütüğü

Biyografi araştırmacılarından Prof. Robert Sommer ve Dr.Garl Knetsch ayrı ayrı yaptıkları araştırmalarda Goethe’nin anne tarafından Türk soyundan gelen “Sadık Selim Sultan” adında bir Selçuklu beyine ulaştığını hayretle fark etmişlerdir. Kimse bu araştırmada böyle bir netice ile karşılaşacağını tahmin etmiyordu. İşin daha da ilgi çekici yönü, Prof Sommer, bu neticeyi Goethe’nin değil kendi soyunun şeceresini takip ederken ulaşmıştır. Hassen bölgesinden bir hanımla evli olan Sommer, hanımından gördüğü güzel huylardan dolayı, bu ailenin geçmişini merak etmiş bu araştırmaya bunun için başlamıştır. Şecereyi takip ederek Selim Sultan’a kadar ulaşan Sommer hanımının da Goethe ile aynı soydan geldiğini hayretle müşahade etmiştir.

Dr. Carl Knetsch’in Sommer’den habersiz yaptığı araştırmada, karşısına bir Türk Sultan çıkınca şaşırmış; böyle bir neticeyi tahmin etmediğini Goethe’nin Türk olsa bile Alman milletine ait olduğunu eseri “Goethe’nin Cedleri” adlı kitabında ifade etmiştir.

Her iki araştırmayı inceleyen Neils Hansen, yazdığı bir makalede “Goethe Müslüman mıydı?” sorusuna farklı bir açıdan yaklaşmaktadır(7). Kraliyet, belediye ve kilise kayıtlarında Goethe’nin Hassen bölgesinde yaşamış olan Johan Sultan ve Heinric Sultan adında iki atasına ulaşmıştır. Goethe’nin dedelerinden Heinric Sultan, Franckenberg’de Alman kuruşu “pfening”in mucididir. Bir başka kaynakta Strieder Matbası’nda basılan bir risalede Goethe’nin dedesi bir Türk Subayı olan Sadık Selim Sultan bir savaşta Almanlara esir düşer.

Sadık Selim Sultan’ı esir alan “Graff von Lechmotir”, bu Türk subayını Almanya’ya getirmiş tavır ve davranışlarıyla cesareti ve soylu bir karakteri olan Sadık Selim Sultan’ı albaylığa terfi ettirmiş ve ona Johan adını vermiştir. Adını değiştirdiği Sadık Selim Sultan’a bir Türk arması vererek, onu soylu bir ailenin kızı olan Rebecka Bergman’la evlendirmiştir. Bu izdivaçtan üç oğlu olmuştur. Babaları ölünce Brankenheim’de Türk usulü bir türbe yaptırırlar. Babaları Sadık Selim Sultan’la üç oğlu bu türbede yatmaktadırlar. Bu türbe hala bugün “Sultanlar Kilisesi” olarak anılmaktadır. Bütün araştırmacılar Goethe’nin Türk soyundan geldiğini ve dedesinin “Sadık Selim Sultan”olduğu ittifakla kabul edilir. (7)

Goethe’nin Eserlerinden Örnekler

Kainatın bütün atomlarıyla kendini izhar eden, Rabbim birdir, ezeli ve ebedidir. Bir’de çokluğu bulursunuz, çokluğu Bir’de anlarsınız; Sizin de, sanatınızın da bir başı bir sonu vardır. Baki’nin Hikmetli Sözleri (Die Weissagungen Des Bakis)

Çok az şeye katlanabilirim, kötü şeylerin çoğuna Allah’ın bahşettiği sabırlı kalple dayanırım. Zehir ve yılan gibi, pek az şey zıddıma gider, Yani dört şey: Tütün dumanı, tahta kurusu, Sarımsak kokusu ve haç.(8)

Kuran ezeli mi, değil mi? Ben onu araştırmıyorum. Kuran yaratılmış mıdır? Onu da bilmiyorum. O’nun kitapların kitabı olduğuna, Müslümanlığımın gereği inanıyorum(9)

Kaynak: Fatih NACAR/Türk Dil Bilimcisi/Türk Dili ve Edebiyatı Bilim Uzmanı

Hale KARAARSLAN

Kaynak: https://indigodergisi.com/author/hale-karaarslan/

Goethe Yaşamın Sırrını Çözmüş Mü? Hale Karaarslan yazdı... Babası kralın baş danışmanı, annesi, Frankfurt belediye başkanının kızı Katharina Elisabeth Textor’un oğludur.

[melbynews-blog]

A!291 – Re:watch

Neuer Beitrag veröffentlicht bei https://melby.de/a291-rewatch/

A!291 – Re:watch

Dienstag, 8. Mai 2018, 16:21 Uhr

Die Internetkonferenz Republica ist zu einer Gesellschaftskonferenz geworden, heißt es. Und es stimmt: Sie ist heute fest in der Hand von Fernsehmachern die dort allerdings länger und ausdauernder sprechen als in ihren Studios. Hans und Stefan hören sehr genau hin, was Gerog Restle, Kai Gniffke, Dunja Hayali, Patricia Schlesinger, Thomas Bellut, Larissa Rieß und Sophie Passmann zu präsentieren und zu sagen haben. Die langweilige Nachrichtenwoche handeln wir kurz ab. Es gibt zwei Intros, Musik von Mathias und Audiokommentare. Nächste Woche das alles wieder im üblichen Rhythmus.

Danke Sanya

Stefan und Nicolas: Go Podcasting! (republica)

Doppel-Grimme-Online-Nominierung für Nora Hespers: Die Anachronistin und Was denkst du denn? (Das Publikums-Voting ist hier versteckt)

Tilo (mit Sophie Passmann und Eva Schulz) bei Spiegel live

Wir danken unseren Produzenten Jan, Philipp, Toni, Nora, Timo, Anne, Jeanette und unseren Unterstützern Jens, Gunnar, Christian, Marie, Sebastian, Tabea, Marc, Carsten, Sophie, Katja, Marco, Martin, Maren, Björn, Bernd und Alfred, Igor, Gunnar, Walter, Oliver, Alexander, Dirk, Oliver, Jan, Michael, Malte, Mario, Sean, Tom, Felix, Anne-Sophie, Daniel, Antonius, Michael, Christian, Dirk, Jörg, Frank, Johann, Susanne und Thomas, Janik, Maria, Friedrich, Bernhard und Alexander, Marion, Michael, Christian, Leonhardt, Tim, Pascal, Anna, Robert und Melanie, Niels, Matthias, Martin, Johann und Lydia, Frank und Sonja, Benjamin, Patryk, Sandro, Alexandra und Pete, Sabine, Micha, Lara, Arne, Fabian, Christian, Sören, Manuela, Johannes, Jonathan, Mario, Janis, Jens, Tim, Alexander, Christina, Marc, Claus, Nils, Kristian, Kerstin, Clemens, Ralf, Ivon, Dennis, Samuel, Frank, Andreas, Jan, Britta, Ansgar, Felix, Lars, Adam, Theodor, Paul-Michael, Andreas, Marina, Alexander, Max-Jacob, Steffen und Sophie, Miriam, Luisa, Konrad, Raphael, Fabian, Chris, Benedikt, Roland, Christian, Finn, Stephan, Johannes, Jan, Saskia, Hendrik, Jörg, Lukas, Andreas und Ines, Muhammad, Christian, Tim, Claas, Christian, Jörn, Steffen, Michael, Leonie, Alexa und Daniel, Jan, Sebastian, Schrader, Tim, Daniel, Benjamin und Denise, Stefan, Ricardo, Robert, Daniel, Gideon, Daniel, Gernot, Frederik, Hendryk, Mario, Markus, Konrad, Miriam, Maximilian, Alexander, Kilian, Dennis, Erik, Karl Ulrich, Christoph, Daniel, Alicia, Peter, Michael, Carsten, Alexander, Jan, Dirk, Janis, Leonard, Sebastian, Andrea, Maria, Oskar, Maximilian, Sven, David, Benjamin, Markus, Henrik, Katharina, Marc, Michaela, Christian, Felix, Michael, Laura, Susanne, Marc, Florian, Martin, Matthias, Bastian, Florian, Michel, Raphael, Markus, Florian, Johannes, Kay, Florian, Christian, Marc, Tobias, Felix, Stefan, Stephan, Jan, Alexander, Adam, Josef, Sebastian, Steffen, Bernhard, Olivia, Robert, Jürgen, Paul, Katharina, Alexander, Christian, Pascal und Ole.

Unterstütze uns!

Stefan

Hans

Mathias Musik

Die Ausgabe lässt sich hier kommentieren. Die Kommentare werden mit Zeitverzug moderiert und dienen in erster Linie als Hinweise an Stefan und Tilo. Fragen und Diskussionen sind im Forum besser aufgehoben. Audiokommentare nehmen wir auf allen Wegen, auch per WhatsApp-Sprachnachricht an 004915156091706, entgegen. Aufwachen! Tilo Jung & Stefan Schulz Quelle

قالب وردپرس

[architectnews]

The Bryant concrete skyscraper by David Chipperfield completes in New York

British architect David Chipperfield's latest New York project is The Bryant, a 32-storey mixed-use concrete skyscraper in Midtown Manhattan.

David Chipperfield Architects undertook the project for New York-based developers HFZ Capital Group.

The skyscraper overlooks Bryant Park

The 402-foot-high (123 metres) building overlooks Bryant Park and the New York Public Library. In 2001, the practice renovated the Bryant Park Hotel in the American Radiator Building next door.

A hotel occupies the levels up to the 14th floor of The Bryant, with private apartments taking up the other 18 storeys.

The New York Public Library is nearby

There are two separate lobbies for each use on the double-height ground floor, along with two retail units.

The Bryant has a base that fills the plot and steps back after a few levels, to create an outdoor rooftop terrace on one side of the building.

The concrete facade is a "contemporary interpretation" of the local landmarks

At the very top is a crown, stepped back even further and containing two penthouses with private terraces.

Due to its location near the library and the Beaux-Arts style Knox Building, David Chipperfield Architects had to make sure the concrete facade did not look out of place.

"The facade relates to the historic buildings nearby, offering a contemporary interpretation," said the practice.

"The concrete mix contains different aggregates identical to the stone varieties found in the neighbouring buildings' masonry facades."

A rooftop terrace occupies the step back

This concrete continues as terrazzo walls in the interiors of The Bryant, where the apartments feature floor-to-ceiling windows.

To keep the perimeter free and maximise the views, built-in furniture is designed to hide appliances and provide discreet storage.

Terrazzo and floor-to-ceiling windows in the apartment interiors

Selected apartments have already been dressed, including one on the 24th floor by curatorial firm Standard Arts and another by the online design retailer Radnor.

David Chipperfield, who founded his eponymous practice in the UK, is the recipient of both the RIBA Stirling Prize and the Mies van der Rohe Award.

The studio recently completed another residential project in New York – a red concrete and brick apartment block in Greenwich Village.

Photography is by Simon Menges.

Project credits:

Client: HFZ Capital Group Architect: David Chipperfield Architects London Project director: David Chipperfield, Billy Prendergast Project architect: Mattias Kunz Project team: Mira Abad, Pau Bajet, Gonçalo Baptista, Kleopatra Chelmi, Florian Dirschedl, Gabriel Fernandez-Abascal, Micha Gamper, Ines Gavelli, Maria Giramé, Christopher Harvey, Johannes Leskien, Nic Moore, Sergio Pereira Contact architect: Stonehill & Taylor Architects Lighting consultant: George Sexton Associates Acoustic consultant: Shen Milsom & Wilke Structural engineer: Severud Associates Consulting Engineers Services engineer: Corcoran Sunshine Real estate consultant: Vidaris Facade consultant Contractor: T.G. Nickel & Associate

The post The Bryant concrete skyscraper by David Chipperfield completes in New York appeared first on Dezeen.

[christusleeft]

New Post has been published on In de hemel is wél bier !

New Post has been published on http://bit.ly/2nbVQVH

Wat is de Hemel?

Schriftlezing: Joh. 14 : 16, Openb. 21 en 22.

DE WONDERBARE TROOST VAN DE HEMEL

Thans wil ik met u spreken over een uiterst belangrijk en heerlijk onderwerp: Wat is de hemel? Eigenlijk moesten Gods kinderen veel meer over de hemel spreken, dan zij gewoonlijk doen. De heiligen van de oude tijd spraken dagelijks over de hemel. Zij verheugden zich in het vooruitzicht van de hemel. Zij hadden heimwee naar de hemel. Zij zongen van de hemel. Jezus zeide: ‘Verblijd U, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen’ (Luk. 10 : 20). O, ik bid God, dat door deze boodschap de hemel voor u een grotere werkelijkheid mag worden. De hemel is niet zo ver weg, als u denkt. Engelen gaan voortdurend van de hemel naar de aarde, en van de aarde naar de hemel. Zij onderhouden een druk en levendig verkeer tussen hemel en aarde. Hemelse wezens zien dag en nacht op ons neer en slaan ons met oneindige liefde en tederheid gade. Zij verblijden zich, als één zondaar zich op aarde bekeert. Laat geen ongeloof of twijfel uw blijdschap in de gezegende en zekere beloften aangaande de hemel wegnemen. Onderzoek de Schriften; bedenk de dingen die boven zijn; spreek veel over de hemel; verblijd u in de hemel; zing van de hemel. Wij hebben in onze zangbundels vele liederen, die de hemel bezingen. Reeds op de zondagsschool leerde ik het bekende kinderlied:

In de hemel is het schoon. Waar men zingt op blijde toon, Met een altoos vrolijk harte, Vrij van alle zorg en smarte.

En hoe vaak hebben wij in onze samenkomsten gezongen:

Daarboven is een heerlijk oord, O, zo schoon! Daar wordt het engelenlied gehoord, O, zo schoon!

Een van nnijn lievelingsliederen is het bekende gezang:

Eens zullen wij met Jezus leven. Dan voelt, dan kent men geen verdriet. Dat uitzicht moet ons nooit begeven, Zij, die geloven, haasten niet.

Hoe dikwijls hebben deze en vele andere liederen de harten van vermoeide, aardse pelgrims op weg naar het hemelse Vaderland getroost en bemoedigd. Welk een heimwee naar ons eeuwig Tehuis spreekt uit deze hemelse zangen. Het menselijk hart verlangt naar een plaats, waar geen zonde, geen ziekte, geen dood, geen rouw, geen scheiding, geen teleurstelling meer zal zijn. Zulk een plaats is de hemel voor het kind van God. In deze wereld voelt hij zich niet thuis. De dingen dezer wereld hebben hun bekoring voor hem verloren. Zijn burgerschap is in de hemel. Zolang hij nog op aarde is, is hij een ‘vreemdeling’ en ‘bijwoner’. Als Abraham heeft hij hier ‘geen blijvende stad’, maar zoekt hij ‘de toekomende’. De hemel is voor hem het Vaderhuis. Daar wordt op hem gewacht. Daar is zijn schat, en daar is ook zijn hart. Daarom is hij met zijn gedachten voortdurend bezig met dat heerlijk Tehuis van zijn geliefde ontslapenen, van zijn gezegende Heiland, van zijn Hemelse Vader. Vele mensen, ook gelovigen, hebben zich de meest eigenaardige ideeën gevormd over de hemel, die dikwijls meer heidens dan Bijbels van oorsprong zijn. Allerlei valse leringen hebben hun geest verward. Menselijke fantasieën en filosofieën zijn echter volkomen waardeloos, alleen het Woord van God is gezaghebbend en licht ons naar waarheid in over de dingen van het leven nà dit leven. En Zijn Woord spreekt meer over de hemel en hemelse zaken, dan men over het algemeen denkt.

DE HEMEL IS EEN PLAATS

In Johannes 14 lazen wij, dat Jezus tot Zijn discipelen zeide: ‘Uw hart worde niet ontroerd … in het huis Mijns Vaders zijn vele woningen … lk ga heen om u plaats te bereiden’. De hemel is dus een plaats. Jezus ging heen, om deze plaats te bereiden. Deze plaats is in het Vaderhuis, dat vele woningen heeft. Denk dus nooit aan de hemel als aan een vage wereld van geesten, onwerkelijk en onzeker. Neen, de hemel is even letterlijk en concreet een plaats, als het huis waarin u woont. Menselijke telescopen kunnen niet zien op welke verafgelegen planeet of ster dit paradijs Gods is, waar Jezus de vele woningen voor de Zijnen bereidt. Maar hoewel menselijke ogen niet ver genoeg reiken, één ding is zeker; ergens in de onmetelijke ruimte is een plaats, die hemel heet. Daar woont God, daar woont onze Heiland, daar bevinden zich onze geliefde ontslapenen, omringd door miljoenen engelen. De hemel is niet alleen een plaats. Maar in de hemel is ook een stad. Geen denkbeeldige stad, maar een ‘stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is’. 0, die stralende en schitterende heerlijkheid van deze ‘stad Gods’, deze ‘heilige stad’, het ‘hemelse Jeruzalem’. In Openbaring 21 en 22 vinden wij een uitvoerige beschrijving van de omvang en van de schoonheid van deze hemelse stad. ‘Zij heeft de heerlijkheid Gods en haar licht was de allerkostelijkste steen gelijk, namelijk steen Jaspis; blinkend gelijk kristal’. Het is een letterlijke stad met muren van doorschijnend Jaspis, 144 ellen hoog. De straten zijn van zuiver goud. De fundamenten zijn versierd met de kostbaarste edelstenen. Zij heeft twaalf grote poorten, waarvan elk een parel is. Zij is 12.000 stadiën lang, breed en hoog. In omvang overtreft zij dus alle steden van de wereld. In deze stad stroomt een rivier, die ontspringt uit de troon van God en van het Lam. Aan de oevers van deze hemelse stroom groeien de bomen des levens, die twaalf soorten vruchten dragen. Maandelijks werpen zij deze kostelijke vruchten af. De bladeren van deze bomen hebben genezende kracht voor de volkeren. In deze rivier stroomt het zuivere water des levens, zonder vlek of smet, helder als kristal. lk twijfel er geen seconde aan, of Gods heiligen zullen dit water des levens drinken, en de vruchten van deze levensbomen eten. Wij zullen werkelijke lichamen hebben, die eten en drinken kunnen. Onze voeten zullen wandelen op de gouden straten. Onze handen zullen de blinkende aangezichten van onze geliefden strelen. Onze armen zullen hen omhelzen. AI onze verlangens zullen volkomen vervuld worden. 0, ik zeg u nogmaals: De hemel is een plaats; een werkelijke, letterlijke, tastbare plaats. In de hemel is een stad, even stoffelijk, even letterlijk, even tastbaar als Amsterdam of Londen. Jezus zeide, dat Hij heenging, om ons een plaats te bereiden. Hoe wonderschoon en heerlijk die plaats zal zijn, vermag geen pen te beschrijven, geen mensentong uit te spreken. Dat overtreft onze stoutste verwachtingen. In zes dagen heeft Jezus Christus de hemel en de aarde gemaakt, en alles wat daarin is. ‘Zonder Hem is geen ding gemaakt, dat gemaakt is’ (Joh. 1 . 3). Als Hij in zes dagen zoveel wonderen gemaakt heeft, welke rijkdommen en heerlijkheden moet de Heiland dan wel bereid hebben gedurende de 1000 jaren, waarin Hij ons plaats bereidt in het huis Zijns Vaders. ‘Gelijk geschreven is: hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord en in het hart des mensen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben’ (1 Kor. 2 : 9).

WAAR IS DE HEMEL?

Waar is de hemel? Dat heb ik me dikwijls afgevraagd. In elk geval is de hemel ‘boven‘. Jezus voer op naar de hemel. ‘En als hij dat gezegd had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen’ (Hand. 1 : 9). ‘Alzo voer Elia op naar de hemel met een onweder’ (2 Kon. 2 : 11). Zelfs Paulus, toen hij bijzondere openbaringen van de Here ontving, werd ‘opgetrokken tot in de derde hemel’ (2 Kor. 12 : 2) en ‘opgetrokken in het paradijs’ (2 Kor. 12 : 4). Paulus kende tenminste zo iemand, die tot zulk een hoogte was opgetrokken. Ik geloof, dat hij het zelf geweest is. De hemel is dus ‘boven’. En als wij naar de hemel gaan, dan zullen wij ‘opvaren’, òf ‘opgetrokken’, òf ‘opgenomen’ worden. Daarom hebben wij nu reeds onze ogen opwaarts gericht en zingen wij:

’t Hoofd omhoog, het hart naar boven, Hier beneden is het niet. ’t Ware leven, lieven, loven, Is daar, waar men Jezus ziet.

DE HEMEL IS DAAR WAAR CHRISTUS IS

Waar ergens in Gods onmetelijk heelal de hemel ook moge zijn, één ding is ontwijfelbaar zeker: Voor de Christen is de hemel, dáár waar Christus is. Wij zullen ‘voor altijd met de Here’ zijn. Hij is nu in de hemel bij Zijn Vader. Maar eens zal Hij uit de hemel nederdalen, om ons tot zich te nemen, en te brengen in het huis Zijns Vaders. Maar spoedig na deze wonderbare gebeurtenis, zal Christus op aarde wederkeren, om als Koning te heersen. De engel zeide tot Maria: ‘En God, de Here, zal Hem de troon van Zijn Vader David geven en Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid en Zijns Koninkrijks zal geen einde zijn’ (Luk. 1 : 32, 33). En in Mattheus 25 : 31 lezen wij: ‘Wanneer de Zoon des mensen komen zal in Zijn heerlijkheid en alle heilige engelen met Hem, dan zal Hij zitten op de troon Zijner heerlijkheid’. Als de Here Jezus komt, om op aarde te heersen: dan zullen wij, als Zijn heiligen, met Hem komen. Wij zullen immers ‘voor altijd met de Here’ zijn (1 Thess. 4 : 18). Wij zullen nimmermeer van Hem gescheiden worden. Waar Hij is, daar zullen ook wij zijn. Als Hij op aarde wederkomt, dan zullen wij ‘met Hem’ wederkomen. Als Hij op aarde als Koning heerst, dan zullen wij met Hem als Koning heersen. In Obenbaring 5 : 10 horen wij de lofprijzingen van de verloste heiligen in de hemel. En zij zeggen, dat Christus ‘ons onze God gemaakt heeft tot Koningen en priesters en wij zullen als koningen heersen op de aarde’. De Schrift zegt: ‘Indien wij verdragen, wij zullen ook met Hem heersen’ (2 Tim. 2 : 15). Openbaring 20 : 6 zegt: ‘Zalig en heilig is hij, die deel heeft in de eerste opstanding … zij zullen priesters van God en van Christus zijn en zij zullen met Hem als Koningen heersen duizend jaren’. Gedurende een periode van duizend jaren zal voor de Christen de hemel op aarde zijn.

DAGEN VAN HEMEL OP AARDE

De heerschappij van Christus op aarde wordt ons in talrijke OudTestamentische profetieën geschilderd. Lees eens Jesaja 11 : 116 en Micha 4. O, de vrede en blijdschap op de aarde, als Christus zal heersen als Koning der koningen en Here der heren. Dan zullen de volkeren ‘hun zwaarden slaan tot spaden en hun spiesen tot sikkelen, het ene volk zal tegen het andere volk geen zwaard opheffen en zij zullen de oorlog niet meer leren’ (Micha 4 : 3). En de heidenen zullen de ware God dienen in vrede en heiligheid. ‘Alsdan zullen der blinden ogen open gedaan worden en der doven oren zullen geopend worden; alsdan zal de kreupele springen als een hert, en de tong des stommen zal juichen … en de vrijgekochten des Heren zullen wederkeren en tot Zion komen met gejuich en eeuwige blijdschap zal op hun hoofd wezen; vrolijkheid en blijdschap zullen zij verkrijgen, maar droefheid en zuchting zullen wegvlieden (Jesaja 35 : 510).

Daarna, na het einde van deze duizend jaren, zal de laatste zondaar worden geoordeeld, en de aarde door vuur worden gereinigd van alle vlekken der zonde. Vervolgens zal het Nieuwe Jeruzalem, dat thans in de hemel is, uit de hemel nederdalen op de nieuwe aarde. Dan zal deze wonderlijke stad Gods op aarde zijn en ‘de tabernakel Gods’ bij de mensen. ‘En de stad behoeft de zon en de maan niet … want de heerlijkheid Gods heeft haar verlicht en het Lam is haar Kaars’ (Op. 21 : 23). Dan ‘zal Hij bij hen wonen en zij zullen Zijn volk zijn en God zelf zal bij hen en hun God zijn. En God zal alle tranen van hun ogen afwassen en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan’ (Op. 21 : 3, 4). O, moge God de hemel voor ons een werkelijkheid maken. Het is een werkelijke plaats, een stoffelijke, letterlijke plaats, voor ons bereid door de Heiland.

LICHAMEN IN DE HEMEL

Laten wij ons herinneren, dat Jezus naar de hemel ging met een stoffelijk lichaam. Zijn lichaam kwam uit Jozefs nieuwe graf. Tot Zijn verbaasde discipelen, die bevreesd waren, toen zij Hem zagen, zeide Jezus: ‘Een geest heeft geen vlees en beenderen, gelijk gij ziet, dat lk heb’ (Luk. 24 : 39). Hij zeide: ‘Ik ben het Zelf tast Mij aan en ziet’. Thomas werd uitgenodigd, om zijn hand in Zijn zijde te leggen (Joh. 20 : 27). Johannes, de geliefde apostel, sprak over Jezus als Degene, Die ‘onze handen getast hebben’ (1 Joh. 1 : 1). Op het eiland Patmos legde de verheerlijkte Heiland Zijn handkelen, het ene volk zal tegen het andere volk geen zwaard opheffen en zij zullen de oorlog niet meer leren’ (Micha 4 : 3). En de heidenen zullen de ware God dienen in vrede en heiligheid. ‘Alsdan zullen der blinden ogen open gedaan worden en der doven oren zullen geopend worden; alsdan zal de kreupele springen als een hert, en de tong des stommen zal juichen … en de vrijgekochten des Heren zullen wederkeren en tot Zion komen met gejuich en eeuwige blijdschap zal op hun hoofd wezen; vrolijkheid en blijdschap zullen zij verkrijgen, maar droefheid en zuchting zullen wegvlieden (Jesaja 35 : 510). Daarna, na het einde van deze duizend jaren, zal de laatste zondaar worden geoordeeld, en de aarde door vuur worden gereinigd van alle vlekken der zonde. Vervolgens zal het Nieuwe Jeruzalem, dat thans in de hemel is, uit de hemel nederdalen op de nieuwe aarde. Dan zal deze wonderlijke stad Gods op aarde zijn en ‘de tabernakel Gods’ bij de mensen. ‘En de stad behoeft de zon en de maan niet … want de heerlijkheid Gods heeft haar verlicht en het Lam is haar Kaars’ (Op. 21 : 23). Dan ‘zal Hij bij hen wonen en zij zullen Zijn volk zijn en God zelf zal bij hen en hun God zijn. En God zal alle tranen van hun ogen afwassen en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan’ (Op. 21 : 3, 4). O, moge God de hemel voor ons een werkelijkheid maken. Het is een werkelijke plaats, een stoffelijke, letterlijke plaats, voor ons bereid door de Heiland.

LICHAMEN IN DE HEMEL

Laten wij ons herinneren, dat Jezus naar de hemel ging met een stoffelijk lichaam. Zijn lichaam kwam uit Jozefs nieuwe graf. Tot Zijn verbaasde discipelen, die bevreesd waren, toen zij Hem zagen, zeide Jezus: ‘Een geest heeft geen vlees en beenderen, gelijk gij ziet, dat lk heb’ (Luk. 24 : 39). Hij zeide: ‘Ik ben het Zelf tast Mij aan en ziet’. Thomas werd uitgenodigd, om zijn hand in Zijn zijde te leggen (Joh. 20 : 27). Johannes, de geliefde apostel, sprak over Jezus als Degene, Die ‘onze handen getast hebben’ (1 Joh. 1 : 1). Op het eiland Patmos legde de verheerlijkte Heiland Zijn hand op het hoofd van deze zelfde apostel. Ik zeg nog eens, Jezus heeft in de hemel een fysiek lichaam, een lichaam van vlees en beenderen, een tastbaar en stoffelijk lichaam. De engelen zeiden tot de discipelen op de olijfberg, van waar Jezus opvoer naar de hemel: ‘Deze Jezus, die van U opgenomen is naar de hemel, zal alzo wederkomen’ (Hand. 1 : 11). Ze zeiden: ‘Deze Jezus.’ De Jezus in de hemel is niet een andere, maar zelfde. De Jezus, Die zal wederkeren voor Zijn heiligen, is niet een andere, maar Dezelfde. Als Hij naar Jeruzalem komt, zullen de Joden Hem zien, Dien zij doorstoken hebben (Zach. 12 : 10). Zij zullen zeggen: ‘Wat zijn deze wonden in Uw handen? Hij zal antwoorden: ‘Het zijn de wonden waarmede Ik geslagen ben in het huis Mijner liefhebbers’ (Zach. 13 : 6). Zijn voeten zullen in die dag staan op de Olijfberg (Zach. 14 : 4). Jezus heeft in de hemel handen en voeten, dezelfde handen en voeten waarmede Hij heenging; handen en voeten met de gezegende tekenen der nagelen. En deze zelfde Jezus is nu in de hemel met een fysiek lichaam. Het kan dus niet anders, de hemel moet een werkelijke, letterlijke, fysieke plaats zijn.

HENOCH

Henoch heeft in de hemel een fysiek lichaam. Hij is nimmer gestorven. Wij lezen: ‘Henoch wandelde met God en hij was niet meer, want God nam hem weg’ (Gen. 5 : 24). In Hebreeën 11 : 5 wordt ons duidelijk gezegd: ‘Door het geloof is Henoch weggenomen geweest, opdat hij de dood niet zien zou en hij werd niet gevonden, daarom, dat God hem weggenomen had’. Deze woorden zijn duidelijk. Henoch stierf niet. De mensen hebben gezocht naar zijn lichaam maar ‘hij werd niet gevonden’, omdat het zijn lichaam was, dat werd weggenomen, letterlijk en fysiek opgenomen in de hemel. Het lichaam van Henoch stierf niet. Daarom moet het vandaag nog leven. Zijn lichaam werd op aarde niet gevonden, omdat het onmiddellijk opgenomen werd in de hemel. Henoch ging rechtstreeks naar de hemel. God zond Henoch niet ergens heen, maar Hij nam hem weg. Sindsdien is Henoch met een werkelijk fysiek lichaam in het gelukzalige tehuis van God en van de engelen en van de ontslapenen.

ELIA

De Schrift zegt ons uitdrukkelijk, dat op aandringen van twijfelaars vijftig mannen drie dagen lang gezocht hebben naar het lichaam van Elia. Zij vonden het niet. Het was niet op de aarde, maar in de hemel. Het fysieke lichaam van Elia is in de hemel’. Hij voer op naar de hemel in een onweder’ (2 Kon. 2 : 11). Van alle mensen, die ooit op aarde geleefd hebben, weten wij slechts van deze twee, Henoch en Elia, dat zij de hemel zijn ingegaan, zonder te sterven. Zij werden veranderd, terwijl zij leefden, en lichamelijk opgenomen in de hemel. Van Elia lezen wij, dat hij in een wagen met vurige paarden de hemel binnen reed (2 Kon. 2 : 11). Wij weten dus, dat er minstens drie personen in de hemel zijn, die fysieke lichamen hebben: Jezus, Henoch en Elia. De lichamen van Henoch en Elia waren geen ‘opstandingslichamen’. Zij zijn nimmer gestorven en konden dus ook niet opgewekt worden. In 1 Kor. 15 : 20 lezen wij: ‘Maar nu Christus is opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden dergenen die ontslapen zijn’. Christus is de Eerste, die lichamelijk uit de doden werd opgewekt. Maar toen Christus terugkeerde naar de hemel met Zijn verheerlijkt opstandingslichaam, waren Henoch en Elia daar reeds met hun fysieke lichamen.

DE HEILIGEN TE JERUZALEM

Wij weten, dat er nog meer heiligen reeds met hun eigen, verheerlijkte opstandingslichamen in de hemel zijn. Toen Jezus opstond uit de doden en uit het graf verrees met Zijn eigen verheerlijkt, tastbaar lichaam, kwamen vele andere lichamen uit hun graven. In Mattheus 27 : 52, 53 lezen wij: ‘En de graven werden geopend, en vele lichamen der heiligen die ontslapen waren, werden opgewekt; en uit de graven uitgegaan zijnde na Zijn opstanding, kwamen zij in de heilige stad en zijn velen verschenen’. Let goed op, dat dit schriftgedeelte over lichamen spreekt, letterlijke, fysieke lichamen. Ongetwijfeld zijn deze lichamen niet naar het graf teruggekeerd, maar rechtstreeks naar de hemel gegaan. In de hemel zijn dus reeds vele mensen met hun eigen, fysieke lichamen van vlees en beenderen, met handen en voeten. Dank God, de hemel is een werkelijke plaats.

DE ONTSLAPEN HEILIGEN

Verder acht ik het op z’n minst waarschijnlijk, dat ook de ontslapen heiligen in de hemel tijdelijk bekleed zijn met één of ander soort van menselijke lichamen, wachtend op de opstanding van hun eigen lichamen. In elk geval weten wij, toen Mozes verscheen op de berg der verheerlijking met Elia, om met Jezus te spreken, dat hij zichtbaar was voor het oog van de discipelen. Zo zichtbaar, dat Petrus het voorstel deed, om voor hem een tent te bouwen. Hieruit blijkt duidelijk, dat hij niet dacht met de geest van Mozes te doen te hebben. Neen, Mozes, die gestorven was en wiens lichaam door de Engel des Heren begraven werd (Deut. 34 : 5, 6), verscheen zichtbaar en tastbaar voor de ogen der discipelen. Toen Samuel uit de doden werd teruggeroepen, verscheen hij zichtbaar voor Saul en de waarzegster van Endor (1 Sam. 28 : 12). Zij zagen hem ‘met een mantel bekleed’ (vs. 14). In de hel zag de rijke man Abraham en hij zag Lazarus in zijn schoot (Luk. 16 : 23). Johannes zag ‘onder het altaar de zielen dergenen die gedood waren, om het getuigenis dat zij hadden’. Als de zielen van onze geliefden in de hemel geen lichamen hebben, dan zouden zij onzichtbaar zijn voor de mensen en zeker geen ‘witte kleding’ kunnen dragen, zoals van de martelaren onder het altaar gezegd wordt (Op. 6 : 11).

ONMIDDELLIJK NA HET STERVEN IN DE HEMEL

Er zijn mensen, die denken, dat bij het sterven de zielen der ontslapenen naar één of andere ‘tussenplaats’ gaan. Zij kunnen zich niet indenken, dat een mens zo maar ineens de heerlijkheid des hemels kan binnengaan. Anderen beweren, dat zij eerst een periode van loutering moeten doormaken, voordat de poort des hemels voor hen ontsloten wordt. De Rooms Katholieken spreken van het ‘vagevuur’, als een plaats van lijden en loutering. In de Bijbel vinden we over dit alles echter geen woord. De Bijbel kent geen ‘tussenstaat’ tussen hemel en hel, maar leert duidelijk, dat zij die voor hun zaligheid in Christus geloofd hebben, onmiddellijk na het sterven de hemel zullen binnengaan. Anderen leren de ‘zieleslaap’. Zij leren, dat bij de dood van een Christen zijn ziel in slaap valt en pas ontwaakt bij de opstanding van zijn lichaam. Misschien is deze gedachte ontstaan door het Bijbels gebruik van het woord ‘slaap’ voor de dood van een gelovige. In 1 Thess. 4 : 14 lezen wij: ‘Alzo zal ook God degenen, die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem’. Van Stefanus wordt gezegd, dat ‘hij ontsliep’ (Hand. 7 : 10). Het is echter alleen het lichaam, dat slaapt. Het lichaam rust. De ogen zien niet meer, de oren horen niet meer, de tong spreekt niet meer, de hersenen werken niet meer. De lichamen van de gestorven heiligen slapen in het bed van stof, totdat Jezus hen van daaruit zal opwekken bij Zijn wederkomst. Vele, vele schriftplaatsen maken echter duidelijk, dat hun zielen niet slapen. De dood betekent voor de Christen geen bewusteloosheid, duisternis of vergetelheid, maar het binnengaan van een nieuwe, stralende dag van volmaakt en heerlijk leven. De dood is niet het einde van het leven. Het is slechts het einde van het moeilijkste deel van het leven voor de Christen. Omdat de ziel eeuwig is, is het leven eindeloos. Het kortste deel van het leven brengen wij door in een sterfelijk lichaam. Het langste deel brengen wij door aan de andere zijde van de smalle doodsrivier. De Schrift zegt dat het leven op aarde is als ‘een damp, een zucht’. Hier zijn tranen, leed en smart, maar daar zijn wij van al deze dingen voor eeuwig verlost. Onze geliefden in Christus hebben niet opgehouden te bestaan, toen zij van ons heengingen. Zij leven vandaag bewuster en genieten meer van het leven, dan zij ooit op aarde gedaan hebben. Hier waren zij gebonden door zwakheden des vleses. Nu zijn zij daarvan bevrijd en wandelen in de kracht van onvergankelijk leven. Deze gezegende waarheid wordt bevestigd door de geschiedenis van de stervende moordenaar aan het kruis. Deze gelovige misdadiger wendde zich in zijn stervensure tot Jezus, die naast hem aan het kruis hing en zeide: ‘Here gedenk mijner, als gij in uw koninkrijk zult gekomen zijn’. Deze man wist niets van de hemel. Maar hij wist des te meer over het beloofde, komende Koninkrijk van Christus, de Messias. Jezus vergaf deze berouwvolle zondaar en beloofde hem zaligheid, niet alleen in de nog ververwijderde dag van Zijn Koninkrijk, maar onmiddellijk: ‘Heden zult gij met Mij in het Paradijs zijn’. Hij ging tegelijk met Jezus het Paradijs Gods binnen. In Lukas 16 : 1931 verklaart Jezus duidelijk, dat een Christen bij het sterven onmiddellijk naar de hemel gaat. Wij lezen: ‘En het geschiedde, dat de bedelaar stierf en van de engelen gedragen werd in de schoot Abrahams’. Lazarus ging niet naar een ‘tussenplaats’, maar regelrecht naar de hemel waar Abraham was. Dus ook geen ‘zieleslaap’. En Paulus zegt: ‘Ik word van deze twee gedwongen, hebbende begeerte om ontbonden te worden en met Christus te zijn; want dat is zeer verre het beste’ (Fil. 1 : 23). En in 2 Kor. 5 : 8 getuigt dezelfde apostel: ‘Maar wij hebben goede moed en hebben meer behagen om uit het lichaam uit te wonen en bij de Heer in te wonen’. ledere heilige, die uit het lichaam uitwoont, woont dus bij de Here in. Als de gelovige sterft, wordt hij door engelen Gods regelrecht naar het hemelse Tehuis gedragen, waar Christus is en waar de Vader is.

IS HERKENNING IN DE HEMEL MOGELIJK?

Zullen de gelovigen elkaar ook herkennen in de hemel? Zullen onze geliefden hun persoonlijke, karakteristieke kenmerken, waaraan wij hen op aarde gekend hebben, in de hemel ook behouden? Gode zij dank kunnen wij deze vraag volkomen zeker met ‘Ja’ beantwoorden. Als wij in Christus ontslapen en door Gods engelen ’s hemels zalen worden binnengedragen, dan zijn wij verlost van onze menselijke zwakheden en ook van de aanwezigheid der zonde in ons. Dat betekent een enorme verandering en een wonderbare vooruitgang. Ontbonden te worden om met Christus te zijn, is verreweg het beste. Maar welke veranderingen wij bij het sterven ook zullen ondergaan, onze persoonlijkheden blijven nochtans dezelfde. Het volmaakte zal volmaakt worden. Het onvolkomene zal volkomen worden. Wat ons hier ontbreekt, zal daar worden aangevuld. Onze geliefden, die ons zijn voorgegaan, zijn in de hemel precies dezelfde mensen, als wij op aarde gekend hebben. Abraham in de hemel was dezelfde als Abraham op de aarde. Lazarus, de arme bedelaar, was ziek; nu is hij gezond. Hij was een bedelaar: nu is hij rijk. Hij was in lijden, nu wordt hij getroost. Onnoemelijk veel was er in zijn leven veranderd, toen de engelen hem in de schoot van Abraham droegen, maar hij bleef dezelfde Lazarus. Hij werd daarom ook ogenblikkelijk herkend door de rijke man in de hel. In 1 Kor. 13 : 12 lezen wij de bekende woorden: ‘Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht, nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ik ook gekend ben’. 0, in de hemel zullen wij elkaar beter kennen, dan wij elkaar ooit op aarde gekend hebben. Hier op aarde ‘zien wij aan wat voor ogen is, maar de Here ziet het hart aan’ (1 Sam. 16 : 7). Wij kunnen elkaar hier van harte liefhebben en elkaar soms toch nog verkeerd begrijpen. Door een enkel misverstand worden soms de hechtste vriendschapsbanden verbroken. Wij beoordelen onze broeders of zusters vaak verkeerd, omdat wij hun ware motieven en verlangens niet kennen. Wij kunnen alleen maar zien door een donkere spiegel. Wij zien hun ogen, wij horen hun woorden, maar wij kunnen niet zien, wat in hun harten leeft. Niemand onzer kan naar een vriend kijken en met zekerheid vaststellen of hij liegt of de waarheid spreekt. Een moeder is niet in staat, om haar liefde voor haar kind in woorden uit te drukken. Alleen in de hemel zullen wij weten, hoe lief sommige mensen ons hadden. In de hemel gaan onze harten voor elkaar open. Hier zien wij aan ‘wat voor ogen is’. Hier zien wij door een spiegel in een duistere rede. Hier kennen wij ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben. Wij zullen zien van aangezicht tot aangezicht. Wij zullen elkaar niet meer kunnen misverstaan. Onze liefde jegens elkander zal nimmer kunnen verkoelen, omdat zij voortkomt uit reine harten. Wij zullen elkaar niet meer onwetend verdriet kunnen doen. Alle gereserveerdheid tegenover elkaar zal voor altijd verdwenen zijn.

En wij zullen in de hemel niet alleen kennen, die wij op aarde gekend hebben. Wij zullen al de heiligen kennen. Niemand zal mij behoeven voor te stellen aan Paulus, of aan David, of aan Barnabas, of aan de martelaar Stefanus, of aan Maria, de moeder van Jezus. De discipelen herkenden Mozes en Elia op de berg der verheerlijking, hoewel zij hen nooit eerder gezien hadden. De rijke man in de hel herkende aan de andere zijde van de kloof Lazarus en Abraham. Zowel in de hemel als in de hel behouden de mensen al hun zintuigen. Ofschoon hun lichamen nog in het graf zijn, zien zij alsof zij ogen hebben, horen zij alsof zij oren hebben, spreken zij alsof zij tongen en lippen hebben. De rijke man in de pijn zag Abraham en Lazarus. Zij hoorden elkaar spreken. De rijke man voelde de pijn in de hel. Lazarus werd even zintuiglijk getroost in de hemel, als de rijke man gekweld werd in de hel. Onze geliefden bij de Here kunnen zien, horen, spreken en zingen. Zij voelen zich volmaakt gelukkig. Het leven is voor hen in heerlijkheid voller, rijker, heerlijker dan voor ons op aarde. Hun kennis is volmaakt. Hier is het leven voor ons vaak een raadsel. Hier begrijpen wij dikwijls Gods leiding en Gods bedoeling niet. Hier zijn vele ‘Waaroms?’ waarop wij geen antwoord weten. Jezus wist dat van tevoren en zeide: ‘Wat Ik doe weet gij nu niet; maar gij zult het na dezen verstaan’ (Joh. 13 : 7).

Behalve het getuigenis der schriften hebben wij ook nog het getuigenis van een groot aantal stervenden, dat het bewustzijn bij de dood niet ophoudt. Hoeveel Christenen hebben op hun sterfbed niet getuigd, dat zij de engelen hoorden zingen, dat zij Jezus zagen en hun geliefden, die hen voorgegaan waren. De stervende Stefanus, vol des Heiligen Geestes, zag Jezus staande ter rechterhand Gods in de hemel. Dat was geen hallicunatie, maar wonderbare werkelijkheid. Stefanus zag Jezus werkelijk en hij getuigde er van vóór hij stierf. In dat korte ogenblik, waarop de poorten des hemels ontsloten werden om hem binnen te laten en voordat zij de laatste menselijke adem uitbliezen, konden vele stervende Christenen hun geliefden onderscheiden. Dank God, wij zullen elkaar herkennen in de hemel. Wij zullen daar met elkaar omgaan, zoals wij hier met elkaar omgingen. Wij zullen met elkaar gemeenschap hebben, zoals wij hier gemeenschap hadden. Wij zullen elkaar liefhebben, zoals wij elkaar hier liefhadden. Maar dit alles op een schoner, volmaakter en heerlijker wijze. Wij zullen nnet elkaar spreken over Gods wonderbare leidingen en voorzieningen, toen wij nog op aarde leefden. Onze kennis en ons geheugen zullen volmaakt zijn. Wij zullen ons ons leven op aarde herinneren. Wij zullen samen zingen en telkens weer overvloedige reden vinden, om ons aanbiddend te buigen voor de troon van God en van het Lam, voor alle liefde en genade ons bewezen. ‘De gemeenschap der heiligen’, hier op aarde reeds zulk een zegenrijke ervaring, zal in de hemel een wonderbare, volmaakte en eeuwige werkelijkheid zijn.

NEMEN DE HEMELSE HEILIGEN ONS OP AARDE WAAR?

Deze vraag leeft in miljoenen harten. Uw moeder is in Christus ontslapen. Gods engelen hebben haar als ‘gedienstige geesten’ door ’s hemels paarlen poorten binnengedragen. U hebt haar peinzend nagestaard. Menigmaal hebt u aan de nachtelijke hemel gestaard naar de fonkelende sterren en u afgevraagd, waar ergens in die oneindige ruimte zij zou zijn ‘bij de Here’. Kan zij u zien? Neemt zij u waar? Denkt zij nog aan u? Heeft zij u nog lief? Weten onze geliefden in de hemel, wat er op aarde gebeurt? O, Gode zij dank, dat het Woord van God antwoord geeft op deze vragen met een duidelijk ‘Ja’. Zij weten, wat er op aarde gebeurt. Zij hebben er zelfs intense belangstelling voor. Misschien vraagt iemand: ‘Hoe kan een moeder in de hemel gelukkig zijn, als zij weet, dat haar zoon op aarde in de zonde leeft en Christus verwerpt. Hoe kunnen de mensen in de hemel gelukkig zijn, als zij op de hoogte zijn van alle droefheid en goddeloosheid, van alle ziekte en zonde, van alle oorlogen en ellende in deze arme, goddeloze wereld? Maar laat mij u een andere vraag stellen, die antwoord geeft op deze. Hoe kan de Here Jezus gelukkig zijn in de hemel? Toch weet Hij alles, wat op aarde gebeurt. Hij weet zelfs, wat er in de hel gebeurt. Hij weet van elk musje, dat van het dak valt. Hij heeft elke haar op elk menselijk hoofd geteld. Hij kent het hart van elke ongeredde zondaar. Hij is bedroefd over de zwakheden en gebreken en nederlagen van elke Christen. Kan Jezus gelukkig zijn? Wij weten, dat de Schrift antwoordt: ‘Om de arbeid Zijner ziel zal Hij zien en verzadigd worden’ (Jes. 53 : 11).

Wij weten, dat Jezus op aarde uitzag naar de vreugde des hemels. Want er staat van Hem geschreven: ‘Die voor de vreugde die Hem voorgesteld was, het kruis heeft gedragen en schande veracht, en is gezeten aan de rechterhand van de troon Gods’ (Hebr. 12 : 2). Ja, Jezus is gelukkig in de hemel, hoewel Hij alle goddeloosheid van deze wereld kent. Zo zijn ook de heiligen in de hemel gelukkig. Wij begaan dikwijls de fout, dat wij de hemelse heiligen meten met de standaards van arme, vleselijke, aardsgezinde Christenen. Ik heb een last voor zondaren op mijn hart, maar o, de blijdschap des Heren, die soms mijn ziel zelfs hier op aarde vervult en zoveel te meer als ik straks bij Hem zal zijn. Geliefde Christen, u kunt er zeker van zijn, als u naar de hemel gaat, dat u volkomen verzadigd en volmaakt gelukkig zult zijn met alles, wat de Here doet. En als, bij het laatste oordeel, de Here Jezus zondaars voor eeuwig naar de ‘poel des vuurs’ zendt, onbekeerde zondaars die niets met Jezus te doen wilden hebben, zondaars die het pleiten van de Geest verworpen hebben, die het bloed van Christus met voeten getreden hebben, dan zal iedere moeder ‘Amen’ zeggen op de rechtvaardige veroordeling van haar jongen. En God zelf zal al haar tranen afwissen, er zal geen geschrei meer zijn noch pijn, ‘want de eerste dingen zijn weggegaan’.

Zeker, in de hemel weet men, wat op aarde plaats heeft. Dat blijkt duidelijk uit vele schriftelijke voorbeelden.

SAMUEL

Daar is het geval van Samuel, die stierf. Koning Saul ging naar de waarzegster van Endor, en vroeg haar, om Samuel op te roepen. Hij wilde hem om raad vragen. Ik weet, dat waarzeggerij en spiritisme door God verboden zijn. Ik weet niet, waarom God in dit geval Samuel toestond, om in eigen persoon aan Saul te verschijnen. Maar het gebeurde. En wij zien dat Samuel, die reeds tot zijn vaderen verzameld was, uit het dodenrijk uit ‘de schoot Abrahams’ terugkeert, en precies wist, wat op aarde gebeurde. Meer nog, hij wist zelfs, wat morgen gebeuren zou. In 1 Sam. 28 : 1619 lezen wij, wat Samuel tot Saul zeide: ‘De Here zal ook Israël met u in de hand der Filistijnen geven en morgen zult gij en uw zonen bij mij zijn; ook zal de Here het leger lsraëls in de hand der Filistijnen geven’. Samuel wist, wat er op aarde gebeurde. En hij wist waarom. Hij kende de zonde van Saul, kende de plannen van God. Hij wist, wat er de volgende dag zou gebeuren. Dit is stellig een bewijs, dat de hemelse heiligen weten, wat plaats heeft op aarde.

DE RIJKE MAN EN LAZARUS

De rijke man in de hel nam met de grootste bezorgdheid waar, wat er op aarde gebeurde. Hij zeide: ‘Ik bid U dan vader, dat gij hem zendt tot mijns vaders huis, want ik heb vijf broers; dat hij hun dit betuige, opdat ook zij niet komen in deze plaats der pijniging’ (Luk. 16 : 27, 28). Abraham wist er nog meer van dan hij, en zeide: ‘Indien zij Mozes en de profeten niet horen, zo zullen zij ook, al ware het dat er iemand uit de doden opstond, zich niet laten gezeggen’. Merkwaardig dat men in de hemel en in de hel zulk een grote belangstelling heeft voor de bekering van een zondaar, terwijl wij er op aarde zo vaak onverschillig voor zijn.

MOZES EN ELIA

Mozes en Elia ontmoetten Jezus op de berg der verheerlijking. Zij wisten wat er op aarde zou gebeuren en spraken daar over met de Heiland. ‘Zij spraken over Zijn uitgang, die Hij te Jeruzalem zou volbrengen’ (Luk. 9 : 31). De heiligen in de hemel wisten, wat Jezus zou doen op aarde. Zij kenden de loop der gebeurtenissen, die Jezus regelrecht naar het kruis zouden voeren. Zij spraken met Hem over Zijn dood in Jeruzalem. Is het niet duidelijk, dat de heiligen in de hemel weten, wat er op aarde plaats heeft?

DE ZIELEN ONDER HET ALTAAR

En leest u thans eens Openb. 6 : 911. Hier zag Johannes in de hemel de zielen van hen, die gedood waren om hun Christelijk getuigenis. Zij hadden nog geen opstandingslichaam. Zij waren verzameld onder het altaar van de tempel in de hemel en riepen: ‘Hoe lang, o heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet van degenen, die op de aarde wonen’ (vs. 10). Deze hemelse heiligen zien de strijd, de vervolging van de gelovigen, de goddeloosheid, de ongerechtigheid op aarde. Hun arme harten roepen tot God, dat Hij de zonde zal straffen, en de heiligen zal wreken. Met de grootste bezorgdheid volgen zij de gebeurtenissen in deze wereld. Maar Gode zij dank, worden zij niet onwetend en ongetroost gelaten. God verklaart hen vol liefde, hoe de verdere loop der gebeurtenissen op aarde zal zijn. Hemelse leraars tonen hen, dat zij niet bedroefd behoeven te zijn, dat de zonde uiteindelijk gestraft zal worden, en dat Christus zal heersen! O, laten wij God danken, dat de heiligen in de hemel op ons neerzien met de grootste belangstelling. Onze geliefde doden, die leven in Christus, weten wat wij dagelijks doen.

BLIJDSCHAP IN DE HEMEL

En waarnaar gaat hun belangstelling in de allereerste plaats uit? Op deze vraag geeft Jezus zelf een duidelijk antwoord. Wij lezen in Lukas 15 : 10: ‘Ik zeg ulieden, er is blijdschap bij de engelen Gods over één zondaar, die zich bekeert’. Wie is ‘bij de engelen’? Wij kunnen er zeker van zijn, dat de Here Jezus daar is en zich verheugt, over zielen die gered worden. Maar vergeet niet, dat daar ook de heiligen zijn. Zij zijn met Christus. Ongetwijfeld verheugen zij zich en loven zij God voor elke zondaar, die zich op aarde bekeert.

DE WOLK DER GETUIGEN

In Hebr. 11 geeft God ons de erelijst der geloofshelden: Abel, Henoch, Noach, Abraham, !zak, Jakob, Sara, Gideon, Barak. Simsom, Jefta en ongenoemde martelaren des geloofs ‘welken de wereld niet waardig was! De wonderbare climax van dit hoofdstuk vinden wij in Hebr. 12 : 1, 2: ‘Daarom dan ook, alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons hebben liggende, laat ons afleggen alle last en de zonde, die ons lichtelijk omringt en laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan die ons voorgesteld is, ziende op Jezus, de Overste Leidsman en Voleinder des geloofs ‘ Omringd door zo grote wolk der getuigen! O, wij kunnen er zeker van zijn, dat alle heiligen en geloofshelden van God in de hemel met de grootste interesse neerblikken op ons, die onze loopbaan nog moeten lopen. De geheiligde miljoenen hebben hun loopbaan op aarde reeds gelopen. Zij zijn de eindstreep reeds gepasseerd. Nu zitten zij op de hemelse tribunes en kijken neer op ons, die hun plaatsen hebben ingenomen. 0, Christenen, met het oog op deze grote schare, die ons omringt en gadeslaat, laten wij afleggen alle last en de zonde, en een goede loopbaan lopen. 0, ik geloof, dat de hemelse heiligen weten, wat hier op aarde voorvalt. Zij weten, zoals Jezus weet. Zij zien niet door een donkere spiegel, maar van aangezicht tot aangezicht. God heeft geen geheimen voor Zijn geliefden, die in Zijn tegenwoordigheid binnengingen en zich verlustigen in Zijn voorhoven. Zij weten, wat wij op aarde doen. Hemelse getuigen zien ons, elke stap die wij doen. Wij zijn hen dierbaar: zij begrijpen onze harten; zij zien verlangend naar ons uit, totdat ook wij de eindstreep behaald hebben en de hemel binnengaan.

HET STERVEN IS GEWIN

Wij Christenen doen vaak als heidenen. Wij prediken, dat het heerlijk is een Christen te zijn en dat het ‘sterven gewin is’ en dat de hemel een wonderbare plaats is. Maar als een van onze geliefden sterft, doen wij net, of dit alles een leugen is. Onze reacties zeggen, dat deze wereld beter is dan de volgende, dat de dood een tragedie is, en wanhopig roepen wij uit ‘Waarom, waarom, waarom’? Wij klagen en zuchten bij de dood van onze geliefden en gooien ons getuigenis te grabbel. O, de Christelijke dood is geen tragedie, maar een wonderbare promotie. Het is niet een droevig einde, maar het heerlijke begin. Sommige mensen zeggen: ‘Wat een tragedie, als iemand zo jong al moet sterven, maar dat is een leugen van Satan. Als een jonge Christen sterft, is dat niet droevig, maar heerlijk.

Zeker wij missen onze geliefden, als zij sterven. Maar bedenk wel, dat ons treuren en klagen zelfzuchtig is; er is blijdschap in de hemel. Niemand in dat gezegend land zou, indien dat mogelijk was, willen terugkeren op aarde. Dat is de leer van de schrift. De dood is voor de zondaar verschrikkelijk, maar niet voor een kind van God. ‘Zalig zijn de doden, die in de Here sterven van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid en hun werken volgen met hen’. Paulus zegt door de Heilige Geest: ‘Het sterven is mij gewin‘ (Fil. 1 : 21). Het is gewin, altijd gewin, als een Christen sterft. Het is het beste, ‘zeer verre het beste’ om met Christus te zijn (Fil. 1 : 23). Daarom behoren Christenen begerig uit te zien naar de hemel. Naar de komst van Jezus, en Hij kan vandaag komen, om Zijn verlosten op te nemen in heerlijkheid. Maar als Jezus vandaag niet komt, zalig zijn degenen, die in de Here sterven. Wij behoren schone liederen te zingen over de hemel. Wij behoren te verlangen naar zijn onuitsprekelijke rijkdommen. Wij behoren ons te verblijden over de zekerheid, dat wij eenmaal die hemel zullen binnengaan. Wij behoren heimwee naar het hemels vaderland te hebben. Laten wij eens nagaan wat het grote ‘gewin’ is, van iemand, die sterft en naar de hemel gaat.

De Christen gewint de tegenwoordigheid van Christus. Hij is met Christus en dat is ‘zeer verre het beste’. Paulus verlángde Jezus te zien. Zo ook wij. Waar Jezus is, is de hemel. Ik kan nimmer ten volle beseffen, hoe lief Hij mij heeft. lk weet, dat Hij mij liefheeft. Zijn Woord zegt het mij en ik ervaar het elke dag van mijn leven. Maar, hoe heerlijk zal het zijn, als ik Hem persoonlijk kan zien. Dan zal ik aan Zijn boezem kunnen liggen, zoals Johannes. Wij hebben Hem nu lief, hoewel Hem niet ziende. Hoe lief zullen wij Hem hebben, als wij Zijn aangezicht zien.

Het sterven zal gewin zijn, omdat wij in de hemel onze geliefden wederzien. lk weet, dat er velen in de hemel zijn, die naar mijn komst uitzien. Hoe vaak hebben wij gezongen: ‘Nu tot wederziens, zij het hier of aan de Godsrivier’. De heiligen zullen vergaderen aan de oevers van de rivier des levens. Zij zullen komen uit het oosten en het westen en het noorden en het zuiden en zullen aanzitten met Abraham, !zak en Jakob in het Koninkrijk Gods. O, het zal wonderbaar heerlijk zijn, onze geliefden in de hemel te ontmoeten.

Het sterven is ‘gewin’ voor de Christen, omdat hij bevrijd is van de aanwezigheid der zonde. Paulus riep uit met het oog op zijn zondige natuur: ‘Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaams dezes doods’ (Rom. 7 : 24). Dan zullen zij, die hongeren en dorsten naar gerechtigheid verzadigd zijn.

Daar zal geen verdriet meer zijn over zondige metgezellen. Lot kwelde zijn rechtvaardige ziel over de zonden van de mannen van Sodom. Samuels hart brak bijna, vanwege de zonden van Saul. Paulus had voortdurend smart over zijn broeders naar het vlees, die Christus verwierpen. Geprezen zij God, in de hemel zal er geen zonde meer om ons heen zijn, geen slecht gezelschap, geen vijanden, geen vervolgers.

In de hemel zullen onze tranen gedroogd en onze bedroefde harten vertroost worden. Abraham zeide tot de rijke man over Lazarus: ‘Nu wordt hij vertroost en gij lijdt smarten’ (Luk. 16 : 25). De Heiland zeide: ‘Zalig zijn zij, die treuren, want zij zullen vertroost worden’ (Matt. 5 : 4). Veel van deze troost zullen wij niet ontvangen, totdat wij in de hemel zijn. De Psalmist zegt: ‘Des avonds vernacht het geween, maar des morgens is er gejuich’ (Ps. 30 : 6). De aarde is het tranendal. De hemel is een plaats van troost. God zelf ‘wist alle tranen van onze ogen af’. Er is geen smart op aarde, die de hemel niet helen kan.

Een christen, die sterft, gewint rust. Hoe heerlijk moet het voor een heilige in de hemel zijn, om alle zorgen en lasten te mogen afleggen. Ik denk, dat het wonderbaar moet zijn, te zitten op de bank aan de oever van de rivier des levens, in de schaduw van bomen, die twaalf soorten vruchten dragen en wier bladeren zijn tot genezing der heidenen. ‘Ja’, zegt de Geest ‘opdat zij rusten mogen van hun arbeid; en hun werken volgen met hen’ (Op. 14 : 13). En in Hebr. 4 : 9 lezen wij: ‘Er blijft dan een rust over voor het volk Gods’.

Sterven in Christus betekent eeuwig loon ‘gewinnen’. Het betekent ingaan in de vrucht van al onze werken en de ontvangst van alle schatten, die wij in de hemel vergaderd hebben. Daarover sprak Paulus, toen Hij zeide: ‘Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb de loop geëindigd … voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke de Here mij in die dag geven zal en niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning lief gehad hebben’ (2 Tim. 4 : 68). Paulus wist, dat als hij ontbonden zou worden, om rnet Christus te zijn, dat hij de onuitsprekelijke vreugde zou hebben, zielen te zien, die hij door Zijn arbeid voor de Heiland gewonnen had. Zijn werken zouden hem volgen. Ook de profeet Daniel voorzag, dat ‘de leraars zullen blinken als de glans des uitspansels en die er velen rechtvaardigen, gelijk de sterren, altoos en eeuwig’ (Dan. 12 : 3). 0, welk een groot ‘gewin’ heeft iemand, die de aarde verlaat voor de hemel. Waarlijk, de Christen kan zeggen: ‘Het sterven is mij gewin’ en ‘ontbonden te worden en met Christus te zijn, is zeer verre het beste’.

DE WEG NAAR DE HEMEL

Sinds de zondeval van Adam hebben mensen gezocht naar de weg tot de hemel. Om de hemel te winnen brachten mensen gaven naar toverdokters, brachten zij offers aan hun goden, betaalden zij gelden aan priesters, martelden zij zichzelf met verschrikkelijke pijnen. Mensen offerden hun zonen in de vurige armen van Moloch; vrouwen wierpen hun babies voor de krokodillen in de Gangesrivier; hopend de hemel te gewinnen. Pelgrims zijn door woeste en eenzame woestijnen getrokken, om hun knieën te buigen in Mekka; kruisvaarders zijn strijdend naar Jeruzalem getogen, om de zekerheid van vergeving hunner zonden te ontvangen en de hemel te gewinnen. Monniken hebben het leven vaarwel gezegd en beklommen met blote knieën stenen trappen, hopend de hemel te kunnen verdienen. Miljoenen gebeden zijn opgezonden, in de hoop, dat de hemelpoort zou opengaan. Mensen zochten een weg naar de hemel in het water van de doop, in het doen van hun belijdenis, in het lidmaatschap van een kerk, of in het brood en de wijn van het Heilig Avondmaal, Zij zochten de hemel door religieuze vormen, door het geven van gaven aan de armen en door goede werken.

Maar niet een van deze dingen is de weg naar de hemel. Jezus heeft gezegd: ‘Ik ben de weg, de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij’ (Joh. 14 : 6). Jezus Zelf is de weg naar de hemel. Hij is de enige Weg: Hij is de ‘enge Poort’. Hij is de ‘smalle Weg’. Elke andere weg is niet een weg naar de hemel, maar de brede weg, die tot het verderf leidt. Jezus zegt in Joh. 7 : 37: ‘Zo iemand dorst heeft, die kome tot Mij en drinke’. En in Mattheus 11 : 28: ‘Komt herwaarts allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal U rust geven’. Ware rust, ware zaligheid, ware vergeving worden niet gevonden door het lidmaatschap van een kerk, noch door de doop, noch door een rechtvaardig leven. Zij worden gevonden in Christus alleen. ‘Die de Zoon heeft, heeft het leven; die de Zoon niet heeft, heeft het leven niet’ (1 Joh. 5 : 11, 12). Als u Jezus hebt, hebt u de weg naar de hemel. Hij stierf, om de weg naar de hemel te openen. Zijn bloed gestort op Golgotha’s kruis betaalde voor ’s mensen zonde. Toen Hij stierf, scheurde de voorhang des tempels van boven naar beneden, God demonstreerde, dat door de dood van Zijn Zoon elke barrière tussen Hem en de mens is weggenomen. De hemel is open, voor ieder die met zijn zonden de toevlucht tot Jezus neemt. Hij stierf voor onze zonde, en werd opgewekt tot onze rechtvaardigmaking. Alles wat nodig was voor onze zaligheid, deed Jezus. Dezelfde Jezus, die stierf om zondaars te bereiden voor de hemel, is heengegaan om de hemel te bereiden voor geredde zondaars. De dag breekt aan. dat Hij wederkomt, om verloste zondaars bij zich Zelf in de hemel op te nemen. De enige weg, om zeker te zijn van de hemel, is, dat u Jezus aanneemt, als uw persoonlijke Heiland, die voor u stierf en alles voor u volbracht heeft. Zoudt u hem vandaag niet willen aannemen? Zoudt u nu niet tot Hem willen komen en alleen op Hem uw vertrouwen stellen? Jezus zeide: ‘Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen’ (Joh. 6 : 37). Als u het doet, zullen ook eenmaal de parelen poorten van de hemel wijd voor u geopend worden.

[deutschmusik-song-contest-blog]

Deutschmusik Song Contest 2017: Die Bands und Musiker für das Halbfinale stehen fest

Die Halbfinalisten für den Musikpreis deutschsprachiger Rock-Pop und Schlager „Deutschmusik Song Contest“-2017 stehen fest. Kompetente Experten aus der gesamten Musikbranche und das Publikum kürten die Kandidaten bei der 5. Auflage des Musiker-Awards. Der Jury fiel die Entscheidung angesichts der hohen Qualität der musikalischen Beiträge nicht leicht. Letztendlich qualifizierten sich durch Punktegleichstand sogar zweiundvierzig statt wie geplant dreißig Teilnehmer für die nächste Runde.

Weit über 500 Musikerinnen und Musiker aus Deutschland, Österreich und der Schweiz hatten sich für den diesjährigen Musiksongcontest beworben – von denen jetzt die 42 Besten den Sprung ins Halbfinale geschafft haben. Ein Online-Voting und die neunköpfige Jury entschieden über das Weiterkommen. Durch die Publikumsabstimmung und Jury-Wertung konnten die Teilnehmer insgesamt zehn Punkte erreichen. Mindestens vier Stimmen wurden gebraucht, um in der Halbfinal-Runde dabei sein zu können.

Das große Halbfinale, der 42 besten Künstler des Jahres 2017 gibt es am Samstag, den 18. Februar, um 20:15 Uhr auf Soniox Radio24. Moderator Mirco Clapier führt durch die mehrstündige Musikshow. Die Sondersendung zum Deutschmusik Song Contest kann via Internet Live-Stream und auch über die führenden Anbieter von Radioprogrammen, wie Radio.de, Phonostar und Surfmusik weltweit verfolgt werden.

Folgende Solo-Künstler und Bands sind dabei und können sich nun berechtigte Hoffnungen auf den Sieg machen:

Aus Berlin der Künstler Robert Gläser. Seit 1998 ist der Musiker Kreativmotor der Deutschrock-Band SIX und arbeitet als Gastmusiker, Produzent, Arrangeur und Songschreiber für Künstler wie DIRK ZÖLLNER, DIRK MICHAELIS, ANGELO KELLY, MARTIN KESICI, THOMAS ANDERS, „CITY“, „BELL BOOK & CANDLE“ u.v.m.

Aus Österreich David Blabensteiner, Gewinner der österreichischen TV-Musikshow „Herz von Österreich“,

Aus Halfing der Sänger und zudem erfolgreiche Textdichter Rainer Thielmann (Veröffentlichungen u.a. für Udo Jürgens).

Aus Steyr (Österreich) die 19-jährige Sängerin und Komponistin Sarah Sacher. Die junge Musikerin hat 2016 an der sechsten Staffel der TV-Castingshow „The Voice of Germany“ teilgenommen. Ihre warme Stimme brachte sie in das Team von Andreas Bourani.

Aus Bad Bramstedt der 15-jährige Sänger und Schauspieler Leif Lunburg. Der junge Musiker wurde 2016 bei den „World Championships of Performing Arts“ in Los Angeles mehrfach ausgezeichnet. 2014 hat Leif an der zweiten Staffel der Musikshow „The Voice Kids“ teilgenommen und sang sich in das Team von Johannes Strate.

Aus Köln der Sänger und Songschreiber SEYRAN. Der ESC-erfahrene Künstler repräsentiert Deutschland beim diesjährigen Turkvision Song Contest.

Aus Hannover der Singer-Songwriter Ronas. Ende 2013 machte er erstmals über das Internet auf sich aufmerksam, sodass nach RTL auch Pro7 und Sat1 auf ihn aufmerksam wurden und Ronas Alp zur Musik-Show „The Voice of Germany“ 2015 einluden.

Aus Berlin der Singer-Songwriter DANiEL HiLPERT. Der Musiker und Produzent landete 2007 mit dem Musikprojekt InBlasch einen Hit in den deutschen Charts

Aus Hannover ist dabei, Isabel Krämer „Miss Niedersachsen 2014“. Die Künstlerin belegte beim Schlagerwettbewerb des Karneval-Verbands Niedersachsen den 1. Platz.

Aus Marburg der Singer-Songwriter JANNE. Seine nachdenklichen Lieder gehen direkt ins Herz. Musik ist für ihn mehr, als nur ein paar Töne auf seiner Gitarre zu spielen.

Aus dem Raum Düsseldorf/Köln die dreiköpfige Band Randfigur. Ihre Texte schreiben sie ausschließlich selbst und jeder Song hat seine (Entstehungs-) Geschichte.

Aus Anröchte der Sänger und Songschreiber MIRCO CLAPIER. Sein Beitrag zum Wettbewerb hat der Vollblutmusiker seiner verstorbenen Ex-Freundin gewidmet.

Aus Kärnten die österreichische Schlagerband „Die Kaiser„. Ihr derzeit erfolgreichster Titel „Tu mir das bloß nicht an“ war nicht nur auf Platz 1 der ORF Kärnten Schlagerparade, sondern auch auf Platz 2 der iTunes Download Charts.

Aus Andorf (Österreich) das Vater & Sohn Duo „Stefan LUCCA & Lukas„. Bis jetzt hatten sie zusammen über 40 TV- und unzählige Live-Auftritte.

Aus Sursee (Schweiz) der Entertainer, Musiker und Produzent Adrian Maurice. Als Profisänger und Musiker absolviert er Jährlich zwischen 50 und 60 Auftritte, bei privaten und öffentlichen Veranstaltungen.

Aus Tirol die österreichische Schlagerband „DBT-Die bärigen Tiroler„. Von fetzigen Boarischen, Schlager, Austropop bis zum rockigen Partysound, ist es für die 4 Jungs überhaupt kein Problem rasch für Stimmung zu sorgen.

Aus Stolberg die Deutschrockband TalÄntfrei. Mit schnellen, rockigen Songs, die zum mitgrölen animieren und ruhigen Rockballaden, die einen nachdenklich stimmen, überzeugen die Jungs auf jeder Veranstaltung.

Aus Kitzscher die Künstlerin Livvy Leigh. Die junge Musikerin zählt zu den Gewinnern des MINT MUSIC AWARD 2016.

Aus Berlin LEONA HEINE AND FRIENDS. Die Band verbindet eine großartige Freundschaft und die Leidenschaft akustisch live zu musizieren – So unverfälscht und unverwechselbar, dass sie immer wieder Menschen aller Generationen zu ihren Konzerten ziehen.

Aus Einbeck das Rock/Pop Duo BANDGESCHWiSTER. Oktober 2016 erschien mit „Zwischen den Zeilen“ ihre erste EP.

Aus Bochum die Singer-Songwriterin Sarah Lahn. Die 17-jährige hat 2016 den NRW MUSIK-CONTEST gewonnen und darf somit beim Musikfestival „Bochum Total“-2017 auftreten.

Aus Heinsberg die deutschsprachige Rapperin Scapsis. Ihr Beitrag zum Song Contest „Narbe im Gesicht“ hat die 31-jährige Rapperin ihrem Vater gewidmet und die Musik als Trauerbewältigung genutzt.

Aus Wehr der 16-jährige Singer-Songwriter PAPERHAT. Beim landesweiten Songwriting Wettbewerb „SONGS“ der POPAKADEMIE Baden-Württemberg hat der junge Musiker es ins Finale geschafft.

Aus Berlin der 15-jährige Internet-Star MikeLeon. Am 25.03.2017 ist der junge Künstler bei „Internet Stars Live“ in der Stadthalle Reutlingen zu erleben.

Aus Thüringen die Band von Veit Walter. Mit Nummern wie „sanfter Sommerregen“, „Farbenmeer“, „2. Seele“ oder „Füchse auf dem Dancefloor“ kreierten die Jungs von Veit Walter selbst ein neues Genre – den „Fox Rock Pop“.

Aus Saarbrücken die Band Makademia. Die Gruppe entstand im Dezember 2014 mit dem Zusammenschluss von Sängerin Martina Gunnison und Gitarrist Thomas Lapp.

Aus Berlin die Band ARISING. Die Songs der fünfköpfigen Gruppe sind lyrisch melancholisch angehaucht, tragen aber im Kern viel Kraft und den Willen niemals aufzugeben.

Die Uelzener Rock/Pop-Band „Kultstatus„. Bisher spielte die Gruppe schon auf zahlreichen Festivals, Open Airs und Stadtfesten sowie in unzähligen weiteren Live-Locations. Highlight war sicherlich der Supportact für die NDH Größe „Megaherz“ vor 1000en feiernden Fans

Aus Berlin/Brandenburg T-LA & Band. Ihr aktuelles Album „ZWEITES ICH“ enthält 12 Tracks von emotional bis rockig und tanzbar.

Aus Görlitz die Künstlerin Nicci Schubert. Die Sängerin gehört zweifelsohne zu diesen besonders talentierten Künstlern, die auf ihrem Spezialgebiet – Gesang, außergewöhnliches zu bieten hat.

Aus Oberhausen der Sänger Reiner Kavalier. Obwohl er als Solokünstler erst wenige Jahre unterwegs ist, kann er bereits auf eine stattliche Anzahl an Erfolgen zurückblicken: 2014 und 2015 landete er mit zwei Titeln einen Hit in der Volkstümlichen Hitparade von SWR 4.

Aus Aurich die Sandra Philipp Band. Die Künstlerin kombiniert in Ihren Konzerten stimmstarke Frauenpower mit eigenen deutschsprachigen Liedern.

Aus Thüringen das Pop-Rock-Duo Youth of Rest. Die Musik von Sven Krause und Noah Zunkel spiegeln ihre Sorgen, Freuden und Dramen wieder, die sie in ihren Songs verarbeiten.

Aus Dietenheim der Sänger und Texter Manuel Dobler (Bekannt aus das Supertalent 2015).

Aus Oldenburg die Künstlerin SINA. Vor knapp einem Jahr ist sie auf ihre ganz eigene musikalische Reise gegangen: Zusammen mit anderen ambitionierten Musikern, mit eigenen Kompositionen und eigenen Texten ist ihr Debütalbum „Unendlich“ entstanden.

Ana Juwelana ist ein deutsches Schlager-/Pop-/Dance Musikprojekt aus dem Raum Bremen, welches vor allem gute Laune und Spaß transportiert und seit dem Jahr 2015 existiert.

Aus der Lüneburger Heide „Ullis Gang„. Freche einzigartige Texte, Heimatliebe und eine witzige Bühnenshow liefert die humorige Bauernband regelmäßig ab.

Aus Tirol-Zillertal (Österreich) die Sängerin Eva Hanser. Die junge Künstlerin veröffentlichte ihre Debüt CD „Zeitgefühl“.

Aus Hessen die Singer/Songwriterin Sabho. Die Künstlerin hinterlässt mit ihrer faszinierend ausdrucksstarken Stimme, Vielfalt und ihrem charismatischem Wesen einen unverwechselbar tiefen Eindruck in den Herzen ihrer Zuhörer/innen.

Aus Passau die Sängerin, Gitarristin, Beatboxerin und Loop Künstlerin Romy Politzki. Ihre Texte handeln gefährlich-ehrlich über die Achterbahn des Lebens, ohne sich an alten Klischees zu bedienen.

Aus der Eifel die Künstlerin Josée. Sie liebt die Musik und drückt über dieses Medium ihre Gefühle aus.

Aus Graz (Österreich) die Künstlerin Petra Böck. Ihre Liebe zur Heimat, zur Natur, zu den Bergen kommen in ihren Liedern stark zum Ausdruck.

Deutschmusik Song Contest & SONIOX RADIO24-Gewinnspiel:

Die Zuhörer dürfen auf www.soniox-radio24.de ihren Lieblingskünstler wählen. Der Songcontest-Teilnehmer mit den meisten Stimmen gewinnt einen Sendeplatz auf Soniox Radio24 (4x täglich 1 Monat). Zusätzlich verlosen wir an die Zuhörer 2 CDs „Lebenslust“ von Jogl Brunner mit Autogrammkarte. Das Comeback Album des Jahres 2015. Jogl und Charly Brunner waren als „Brunner & Brunner“ über 20 Jahre das erfolgreichste und bekannteste Schlagerduo.

Der „Deutschmusik Song Contest – Musikpreis deutschsprachiger Rock-Pop und Schlager“ wurde 2009 ins Leben gerufen. Schon lange hat er sich zu einer festen Größe im Musikbusiness etabliert und zählt europaweit zu den größten Musikwettbewerben für deutschsprachige Musik.

Zu allen Halbfinal-Teilnehmern gibt es Informationen und Hörproben auf der „Deutschmusik Song Contest“-Homepage und auf Facebook:

www.deutschmusik-songcontest.de www.facebook.com/deutschmusik.song.contest

[architectnews]

The Bryant concrete skyscraper by David Chipperfield completes in New York

British architect David Chipperfield's latest New York project is The Bryant, a 32-storey mixed-use concrete skyscraper in Midtown Manhattan.

David Chipperfield Architects undertook the project for New York-based developers HFZ Capital Group.

The skyscraper overlooks Bryant Park

The 402-foot-high (123 metres) building overlooks Bryant Park and the New York Public Library. In 2001, the practice renovated the Bryant Park Hotel in the American Radiator Building next door.

A hotel occupies the levels up to the 14th floor of The Bryant, with private apartments taking up the other 18 storeys.

The New York Public Library is nearby

There are two separate lobbies for each use on the double-height ground floor, along with two retail units.

The Bryant has a base that fills the plot and steps back after a few levels, to create an outdoor rooftop terrace on one side of the building.

The concrete facade is a "contemporary interpretation" of the local landmarks

At the very top is a crown, stepped back even further and containing two penthouses with private terraces.

Due to its location near the library and the Beaux-Arts style Knox Building, David Chipperfield Architects had to make sure the concrete facade did not look out of place.

"The facade relates to the historic buildings nearby, offering a contemporary interpretation," said the practice.

"The concrete mix contains different aggregates identical to the stone varieties found in the neighbouring buildings' masonry facades."

A rooftop terrace occupies the step back

This concrete continues as terrazzo walls in the interiors of The Bryant, where the apartments feature floor-to-ceiling windows.

To keep the perimeter free and maximise the views, built-in furniture is designed to hide appliances and provide discreet storage.

Terrazzo and floor-to-ceiling windows in the apartment interiors

Selected apartments have already been dressed, including one on the 24th floor by curatorial firm Standard Arts and another by the online design retailer Radnor.

David Chipperfield, who founded his eponymous practice in the UK, is the recipient of both the RIBA Stirling Prize and the Mies van der Rohe Award.

The studio recently completed another residential project in New York – a red concrete and brick apartment block in Greenwich Village.

Photography is by Simon Menges.

Project credits:

Client: HFZ Capital Group Architect: David Chipperfield Architects London Project director: David Chipperfield, Billy Prendergast Project architect: Mattias Kunz Project team: Mira Abad, Pau Bajet, Gonçalo Baptista, Kleopatra Chelmi, Florian Dirschedl, Gabriel Fernandez-Abascal, Micha Gamper, Ines Gavelli, Maria Giramé, Christopher Harvey, Johannes Leskien, Nic Moore, Sergio Pereira Contact architect: Stonehill & Taylor Architects Lighting consultant: George Sexton Associates Acoustic consultant: Shen Milsom & Wilke Structural engineer: Severud Associates Consulting Engineers Services engineer: Corcoran Sunshine Real estate consultant: Vidaris Facade consultant Contractor: T.G. Nickel & Associate

The post The Bryant concrete skyscraper by David Chipperfield completes in New York appeared first on Dezeen.