#iyak na ako

[grvntld]

21 june 2024—✨️🤍🎀👁💋👁🎀🤍✨️

i was out and about for half of this day bc—

🩺 obgyne visit ｡ﾟ•┈୨♡୧┈• ｡ﾟ finally got my first dose of hpv vaccine. two more doses to go! also did my pcos routine checkup. results were as expected, and yet, i still cried bc of it. no surprises there, really. overall, im grateful bc duh, ive got no major thingy to worry about naman down there, ykwim.

🍵 chill tOime ｡ﾟ•┈୨♡୧┈• ｡ﾟ went to one of my go-to cafe restaurants. im so happeh they opened this branch, and they finally hv meals on their menu! i stayed here for hoOOOOooOOOooours—for lunch i had their bacon slab something + sea salt latte, and then for dinner i had their buffalo chicken something salad + mango hibiscus. i also prepared an ig post which my brain turned into a full blown activity (((i had so much fun making the caption for this ♡))) all the while watching bones, and talking to my sibs + gOrL cousins. i miss them.

💆‍♀️ relaxation tOime ｡ﾟ•┈୨♡୧┈• ｡ﾟ decided to get my monthly massage today. hihi. my body has been aching lately, especially my hips and lower back. got a deep tissue massage, and oh my gosh, i think ive found the masseuse for me. she was amazing! i really felt like all the tension has left my body, oh my gosh, i so love her!!! i took a mental note of her name so that i could request her for my next massage.

💞 home at last ｡ﾟ•┈୨♡୧┈• ｡ﾟ surprised moosey with a custom vanilla bean latte ♡ i also surprised him by going straight home, instead of him picking me up. all my gala kasi, hatid sundo niya talaga me, and i was just feeling like ~actually~ coming home to him and to the furbebis this time, with a pasalubong in hand, so there i was booking a grab ride even though i was actually scared and anxious doing that (((bc my cousin had two unfortunate grab rides recently))). i also brought home my fave harry potter butterbeer. hihi.

🐶 furbebis missed me ｡ﾟ•┈୨♡୧┈• ｡ﾟ and of course, as usual, it was also sooOOOOooo heartwarming to see the furbebis so excOited to welcome me back home. they were all given hugs and kissies na diyan sa gif kaya mejj calm na sila. hehe. also, 5/6 sila diyan since di pa pwede much makipag-interact youngest namin hihi she got lotsa kisses too, of course!

—grabe, this day was indeed packed! i enjoyed it so much ˗ˏˋ ꒰ ♡ ꒱ ˎˊ˗ my heart, mind, body, and soul are all well-rested huhu thank you, big g!

[sunb0rn]

Daylily, Movements

hearing one of the songs that -saved- me and singing to it live.

[2truehearts]

faints and dies

[pupyuj]

i wanna post a fic so bad but my ass is getting KICKED right now i can't do anything else but answer asks AND I CAN'T EVEN MAKE THEM AS GOOD AS I USED TO... ano baaaaa 😭😭😭

[tropicheol]

ANG LATE Q DITO PERO NAIYAK AKO HUY

genres: fluff/angst/crack filo!smau

pairing: seungcheol x reader

pov: kung saan na tapunan ni seungcheol si xu yn, his block’s pinaka masungit classmate, ng kape and the rest is history

parts: one | two | three | four | five | six | seven | eight | nine | ten | eleven | twelve | thirteen | fourteen | fifteen | sixteen | seventeen | eighteen | nineteen | twenty | twentyone | twentytwo | twentythree | twentyfour | twentyfive | twentysix | twentyseven | twentyeight | twentynine | thirty | thirtyone | thirtytwo | thirtythree | thirtyfour | thirtyfive | thirtysix | thirtyseven | thirtyeight | thirtynine | forty | fortyone | fortytwo | fortythree | fortyfour | fortyfive | fortysix | fortyseven | fortyeight | fortynine | fifty | fiftyone | fiftytwo | fiftythree | fiftyfour | fiftyfive | final

special chapter(s): one

he’s busy prank

meeting isla’s dad

isla’s trip to paris

set 10 years later

— minor changes: pinaltan ko yung course nila cheol, han and shua to a science course instead of engineering kasi wala talaga akong alam sa engineering and science will be more easy for me to include dito sa au! and yung timeline nito kasabay sa timeline ng falling for u but you don’t need to read marihan’s story to understand cheol’s. last change is yung name ni choi marie yn since may new yn na tayo. pinangalanan ko na lang siyang choi marie since most of you guys are familiar with that naman! ehehe yun lang po, i hope you guys will like cheol’s au rin 🫶🏼

[lonelyicedcoffee]

Nov 21 - Nung nag test ako for pregnancy then boogsh positive. Hindi ako nag panic or what nagulat lang then after that I felt happiness and excited akong sabihin sa partner ko pero hindi ko muna agad sinabi sa kanya ewan ko lang parang fineel ko muna yung moment naming dalawa ni baby.

Nov 24- Nag test ulit ako pera kunwari wala pa akong idea haha pero ayun nakakatuwang makita yung reaction niya na sobrang saya and una nyang sinabi is "magiging tatay na ako love 🥹" tapos naiyak siya non. Grabe yung na feel ko nun kasi alam kong hinding hindi na tatalikuran yung responsibility nya sa a dad.

Nov 29 - First check up namin. 6 weeks na pala siya pero wala pang heartbeat and meron akong konting hemorrhage kaya medj nakafeel ako ng kaba pero think positive lang na sa next na balik namin eh magkakaroon na sya ng heartbeat.

Dec 13 - It was his birthday. Kaya doble kung kaba ko sa magiging result ni baby sobra yung pray ko na sana may heartbeat na sya para magandang gift yun for him pero sadly wala pa rin and hindi na rin sya nag develop. Hindi ko alam mafefeel ko gusto kong umiyak sa harao ng doctor pero wala akong luha na mailabas pero sobrang sakit ng dibdib ko nun. Habang pauwi kami dun na non stop na yung luha ko pero sya pinapalakas pa rin nya loob ko. Pag uwi namin ayun sabay na kaming umiyak iniisp anong nangyari bakit biglang ganon.

Dec 15- inadmit na ako sa hospital para gawin yung procedure/operation para tanggalin si baby para hindi ako maimpeksyon. Sobra ulit yung iyak ko kasi tuluyan na syang mawawala sa amin. Hindi ko kayang magpakastrong kasi sobra yung pain na nafefeel ko buti na lang nandyan sya para maging strong for us.

3:30 pm - pinasok na ako sa isang room iniintay na duguin ako and maopen yung cervix ko. Nag insert sila ng EPO after 1 hr and something dun ko na nafeel yung sobrang pain sa puson hanggang balakang ko para akong nag lalabor. 9/10 yung pain pinagpapawisan ako kahit malamig sa room

7:20 pm - nilagyan na ako ng oxygen then ilang mins lang pumasok na yung anes nilagay na nya yung anesthesia then boom wala na akong malay. Nag start yung procedure ng 7:55pm natapos ng 8:10.

12:00 am - nagising ako nasa recovery room ako and una kong inisip is gusto ko na syang makita kaya kahit medj hilo pa ko nagpahatin na ako sa room. Nung nakita ko sya niyakap nya agad ako and he was crying. Hindi pala sya nakatulog simula nung pinasok ako sa loob grabe awang awa rin ako sa kanya kasi puyat pa sya galing work pero he assures me na okay lang sya ang importante ay ako.

To my fiancè, I love you. Lalo kitang minahal and mas mamahalin pa rin kita araw-araw 🥹❤️.

[ediyoonoh]

Can We Go Back?

Bf!Jaehyun x Gf!reader; 1.4k words; taglish fic

GENRE: established relationship, angst, smut

WARNING: this fic contains smut (pwp, oral sex, and unprotecred sex) and use of foul language!

SUMMARY: You noticed how your boyfriend neglects your relationship

A/N: Hi! I’m so sorry taking so long to post another fic. Anw, I was listening Dojaejung’s album (it’s a bop) when this idea sparked in my head. This fic may contain typo and grammatical errors. Anw, I hope you enjoy reading and lemme know your thoughts!

MINORS DNI!!

MASTERLIST

Noong nakaraang linggo, ikaw at ang nobyo mong si Jaehyun ay nagkaroon ng malaking away.

“How many times do I have to explain to you that it doesn’t simply work like that?” inis niyang tanong sa’yo. Alam mong demanding ang trabaho ng lalaki kaya it’s given that you can’t really spend time together unlike other couples. Alam mo rin na mahalaga sa kaniya ang trabaho na ‘to kaya you try your best to support and understand him.

Pero recently, you felt he was distant ever since his boss announced he’s a candidate for a new promotion in their company. For weeks, you can’t help but to notice him getting home later than usual. The dinner you cooked for him left untouched, and you falling asleep on the bed that is seemingly spacious than ever.

“Pero Jaehyun, ang akin lang is I feel like I’m the only one left in this relationship. For fuck’s sake we live under the same roof but why do I feel like I live alone? Hindi ba ako makihingi ng konting oras man lang para makasama ang boyfriend ko?” naiiyak mong tanong sa kaniya.

Napansin mong nabigla siya nang nakita niya ang naluluha mong mga mata pero mas pinairal pa rin niya ang kaniyang ego. “Stop being so petty Y/N, you know ‘di lang sa’yo naikot mundo ko,” he rebutted. Ikaw naman ang nagulat ngayon sa sinabi niya, how could he?

Hindi tumigil ang sagutan niyong mag-nobyo at nagsimula na rin tumaas ang boses niyo to the point it was too much for the both of you.

“I can’t take this anymore Y/N, I’m gonna stay at Jungwoo’s for a while to clear our minds up,” mahinang sambit ng lalaki bago niya kunin ang susi ng kotse at bahay.

Noong naka-alis na siya, ‘di mo na pinigilan ang pag-hagulgol hanggang makatulog ka sa sofa.

»»————-　♡　————-««

Tatlong araw na ‘di umuuwi ang si Jaehyun sa bahay niyo.

Matutulog ka na sana nang bigla mong narinig ang pag-bukas ng pinto. Umuwi na si Jaehyun.

Hindi mo alam kung ano ang sasabihin kaya pinili mong ‘di siya pansinin at nagpatuloy na lamang pumasok sa kwarto. “Babe Y/N?” tawag sa’yo ng lalaki.

Dinedma mo siya kaya laking gulat mo nang may pumulupot na braso sa baywang mo. You stayed like that for a while until you heard him sobbing. “Jae?” hinarap mo siya at napansin mo ang namamaga niyang mga mata dahil sa pag-iyak. You were surpised because he isn’t the type of person to shed tears.

“Can we go back?” mahinang tanong niya sa’yo. “Can we go back how we used to be?”

Tuluyan ng umiyak ang lalaki sa harap hanggang sa siya ay napaluhod. “Jae baby, please stand up” you bewilderedly said. Hindi ka niya pinaringgan kaya lumuhod ka na rin at hinawakan ang pisngi niya.

“Jae baby, stop crying, hm?” hindi mo na rin maiwasan ang umiyak muli noong narinig mong humihingi siya ng tawad sa’yo, “I’m so sorry, Y/N,” he repeatedly said.

You didn’t say anything and just kissed him on the lips.

Fuck, am I making it worse? You thought because Jaehyun remained frozen when your lips met. Hihiwalay ka na sana nang binalik ng lalaki ang halik at yinakap ka pa ng mas mahigpit.

You’re making out with him with all the pent up emotions bottled inside you and he returns it with the same passion and emotions as you. “J-jae,” you moaned in the kiss.

“What is it baby?” he asks. You pushed him onto the floor and straddled him. “I miss you, Jae,” sagot mo sa kaniya habang pinupusan ang mga luha niya. “I wanna go back how we used to be as well,” dagdag mo.

Hinalikan mo muli siya at hinihimas mo rin ang kaniyang abs nang naramdaman mo ang kaniyang tumitigas na tite. You started grinding on his cock pero hinawakan muli ng nobyo mo ang iyong bawyang and made you stop your motion.

“F-fuck babe, wait hold on,” bulong niya at ikaw ang inihiga sa sahig. “Let me make up to you,” he said as he started leaving marks on your neck, and later on, his arms crawled toward the garter of your sweatpants signaling to take it off.

Sinunod mo naman ito at tuluyan ng hinubad ang pambaba mo, pati na rin ang panty mo. Hinalikan din ng lalaki ang dibdib, tiyan, at hita mo hanggang sa huminto ito sa puke mo.

“Jae, I need you please,” you begged.

Hindi na nagdalawang isip si Jaehyun at sinimulang kainin ang namamasa mong ari. He was eating you out like a starved man that made you grab his hair. Napaungol naman ang lalaki sa ginawa mo.

Pinasok na ng nobyo mo ang dalawang daliri nito na naging resulta ng mas malakas mong pag-ungol. “Tangina ang sarap, please don’t stop baby,” you moaned with his hair still on you hand. Luckily, Jaehyun showed no signs of stopping that made you hit your climax like a truck.

“I’m cumming Jae, fuck!” sigaw mo habang nanginging ang buong katawan mo.

Hinawakan ka ng lalaki to make sure na ayos ka lang, “That’s it baby, atta girl,” he whispered while caressing your hair.

Nanghihina ka pagkatapos mong labasan ngunit parang nakukulangan ka pa, lalo ng naramdaman muli ang matigas niyang tite sa hita mo. “I need you inside me, baby,” you said softly while you touched his cock through his jeans.

“Anything for my girl,” he groaned. How can he deny you when you said it with your hazy eyes staring back at him?

Noong hinubad na ni Jaehyun ang kaniyang pantalon at boxera, he quickly aligned his cock to your entrance. “I’m going in gently, tell me if it hurts,” he said before inserting his cock in you. Hinawakan mo na lamang ang braso niya dahil sa kaunting kirot na dulot ng malaki niyang tite.

Sinimulan na rin niya ang pag-bayo ng mabagal at tiningnan ang iyong mukha na sarap na sarap. “You feel so good wrapped around my cock, baby,” Jaehyun moaned. Maya-maya, binilisan na rin ng lalaki ang pag-kantot sa’yo at nakipag-momol sa’yo.

���Di mo namalayan na humihigpit ang hawak mo sa kanyang braso dahil nararamdam mo uli ang paparating mong orgasm. “Baby I’m close,” you whimpered against his lips.

Jaehyun lowered himself onto you, “Let it go baby, I’m here…I’m not going anywhere.”

Pinulupot mo ang iyong mga hita sa kaniyang baywang and you finally felt your second orgasm coming. Jaehyun whispered sweet nothings as you ride your second orgasm and kissed your lips once again.

The man felt your walls fluttering and clenching him more during your climax that’s why he quickly came inside you. He then gradually stopped thrusting into you and removed his cock just to see your juices mixed together leaking out of you.

»»————-　♡　————-««

Pagkatapos, binuhat ka ni Jaehyun patungo sa banyo upang paliguan ka.

Tinanggal niya ang mga natitira niyong damit at pinaupo ka sa covered toilet. “Let me wash you real quick, babe,” he said as he filled the loofah with your favorite bodywash.

Pinagmamasdan mo lamang ang nobyo mo habang dahan-dahan niyang kinukuskos ang legs mo. Dahil dito naluluha ka muli kasi naisip mo muli ang nangyaring alitan sa pagitan niyong dalawa. “Shh baby, stop crying na, I’m here na oh. I’m home with you again” he said with a reassuring smile.

Tumango ka at sinimulan ng lalaki banlawan ang katawan mo. Siya na rin ang kumuha ng tuwalya at mga bagong mong damit upang punasan at bihisan ka.

You’re now cuddling in your bed while Jaehyun mindlessly draw circles on your hips. Tinignan mo siya and pecked his nose, “I’m glad we fixed us,” you said that made him smile.

“I’m not a perfect man, babe. I make mistakes but I’ll try harder to become a better man, for us. For you,” he said while stroking your cheeks. “I love you”.

“I love you too Jaehyun,” you replied back.

[FIN.]

ediyoonoh '23

[xxxai]

hindi pa sha na tigil oh. nung pake ko sa atensyon? lamunin mo yang atensyon nila mama, wala akong pake. halos maging multo na nga Ako sa bahay para lang hindi ma pansin??? amp. pag galit ka, kaylangan lagi akong damay??? puro ate ate ate?? tapos aasarin mo nanaman ako na dinadaan ko sa iyak sila mama? wow, sana hindi mo maranasang maiyak na lang sa sobrang galit mo. kapal Ng mukha mag Wala sa kwarto?? kaka ligpit ko lang?? sinong Hindi naiirita sayo? tapos pag pagsasabihan mo eh bubulong bulong. mumurahin at hihilingin na sana mamatai ka na Ako?? okay lang. ilang beses ka na napag sabihan dahil sa attitude mo. kahit sila nanay at tatay galit sa attitude mo. sorry ka pa nang sorry before nung na wala nanaman ako sa sarili dahil sayo, pero ano? nag bago ka ba? Hindi. puro ka sorry tuwing may nagagawa Kang Mali pero Hindi ka nagbabago. galit na galit Ako today. gusto kong mag wala. lagi nalang ganto.

[tigre-edi-rawr]

17 weeks

Iba yung hormones kapag buntis, nakakabaliw. Just one trigger and it can make me explode.

Grabe yung experience ko last sunday. Sa sobrang sama ng loob ko, na patong-patong na, umalis ako nang hindi nagsasabi at dumalaw sa mga kaibigan ko. 5pm to 11pm, hindi alam ni Harvey kung nasaan ako. When I went home, he was in complete silence. He went in the couch to sleep and I had to wake him up because I was so hungry.

Despite being mad as hell, he went out and bought some food. When he came back home, he was furious as hell “Bakit may tissue ka?” he was thinking I left and had sex with someone then used that box of tissue.

I was just quiet and tired of all these bullshits. I said nothing and ate. Suddenly he said “dalaga ka? Kung ganyan ka lang rin, umuwi ka nalang sainyo.” nagpantig yung tenga ko. I completely blacked out and was thinking kapag ako ang iiwan mo mag-isa sa bahay para sa tropa, bisyo o gala mo, okay lang? Pero ako na isang beses ko palang ginawa yung mga ginagawa mo, sasalitaan mo ako na lumayas ako? Tangina.

Completely blacked out. I packed my things and went out kahit wala akong mabook na grab kasi that’s around 2 a.m. na. Bitbit bitbit ko lahat ng gamit ko, kahit bawal ako magbuhat ng mabigat at bawal ako mastress.

I went out. He said “saan ka pupunta? Wala ka nang sasakyan. Bukas ka na umuwi.”

I was like “Bakit maghihintay pa bukas? Tangina ngayon na, pinapapalayas mo na ako diba.”

He grabbed my things and I insisted to walk home.

Sobrang dilim nung dadaanan kong bukid para makauwi pero sa sobrang sama ng loob ko, naglakad ako habang nahagulgol. Nakatawid ako at may natatanaw nang ilaw, nang may biglang tumigil na tricycle at tinatanong ako kung sasakay ako. “Hindi ho.” pero pinipilit niya parin ako “hindi ka ba sasakay?” noong mga nakaaapat na tanong na sakin, kinabahan na ako. Wala akong matanaw na ibang tao, ayaw pa rin umalis ng tricycle driver, tumakbo na ako sa malapit na tent na nakita ko. Buti nalang merong tao at nagsimula na rin umalis yung tricycle.

Iyak ako nang iyak, pilit kong ginigising yung guard kaso sobrang himbing ng tulog. Takot na takot ako, nanginginig buong katawan ko sa takot.

Maya-maya, nakita ko yung tricycle driver kalagitnaan ng kalsada na bumalik papunta sakin. Ginigising ko parin yung guard pero hindi magising. Ang tagal kong nakatayo at iyak nang iyak sa ilalim ng poste ng ilaw. Hinihintay ko na may dumaan na babae na nakamotor or sasakyan, para sana matawagan ko si Harvey. Pero deep inside, sobrang sama ng loob ko na halos kalhating oras na yata pero ni hindi man lang ako sinundan kahit alam na delikado yung daan at oras.

Bumalik yung tricycle driver pero nilagpasan lang ako habang nakatingin sakin. Sa sobrang takot ko, pumalakpak nako para magising yung guard at iyak ako nang iyak noong nagising na siya. Pinaliwanag ko yung nangyari, tapos maya-maya, dumaan ulit yung tricycle saming dalawa. Tinuro ko sa guard at halos matumba nako sa iyak, grabe yung kabog ng dibdib ko.

“Kuya baka pwedeng makahiram ng phone. Makikitawag lang po ako saglit.” kaso wala daw phone si kuya. Sabi niya punta daw kami sa main gate, doon sa mga kasamahan niya na may phone ako makitawag. Iniisip ko kung sasama ba ako o hindi, sobrang dilim ng paligid at hindi ko alam kung ligtas ba na sumama ako sa guard na yon. Takot na takot ako, iyak ako nang iyak habang naglalakad kami. “Wag ka matakot, sasamahan lang kita. Wag ka na umiyak.” pero malayo ang distansya ko kasi iniisip ko para makatakbo ako kung sakali.

Pagdating namin sa main gate, pinaliwanag ni kuya yung nangyari sa mga kasamahan niya. Sinubukan ko na rin makitawag kaso walang signal. Hanggang sa nakita ko na si Harvey nakamotor, hinahanap ako. Sumabog nanaman luha ko, umuwi na kami.

Nakatulala lang ako habang naiyak. Mahabang oras pa yung lumipas, pilit akong pinapakalma ni Harvey pero wala akong maramdaman kung hindi galit. Hanggang sa nagbreakdown na rin siya, at doon na ako naawa, kasi hindi siya yung tipo na iiyak nang ganon.

Sinubukan ko na kumalma, sinundan ko siya sa kwarto.

Pagkakita ko sa phone, nabasa ko yung chat ng kaibigan niya “kung ano mang mangyari sakaniya, kasalanan niya na yon.”

Sumabog na ako sa galit. Nagblack out na ako. Para akong mahihimatay sa sobrang lupasay ko, pinagsusuntok ko na yung pader, nagsisigaw na ako, hinagis ko na kung anong mahahawakan ko. Like, putangina? Nung mga oras na yon, muntikan na akong makuha ng hindi ko kilala, paano kung may nangyari sakin at sa anak ko? Tapos sasabihin lang ng kaibigan mo matulog ka na at pabayaan kami? Tinatawanan pa yung sitwasyon namin? Tapos ipagtatanggol mo pa? Kaya pala ang tagal-tagal mo, kasi imbes na sundan mo ko, kausap mo yang girl bestfriend mo. Putangina.

Hanggang umabot na sa agawan ng phone. Dahil gustong gusto ko ichat yung babae at pagmumurahin sa galit ko. Kakaagaw ko, kakapwersa namin, natulak ako at bumagsak ako sa lapag. Tumama tiyan ko sa upuan. Malakas. Biglang tumigil mundo ko.... yung anak ko. Yung anak ko. Yung anak ko.

“Kim....” tapos niyakap mo kami ng bata, pero sabi mo sakin “putangina mo kapag may nangyari sa bata kasalanan mong hayop ka”

Hinding hindi ko makakalimutan tong gabing to.

Na-admit ako sa ospital ng apat na araw. Naggagamot para sa contractions at pampakapit ng bata.

Hindi ko rin makakalimutan yung pag-aalala at pag-aalaga mo samin sa ospital. Lalo na noong gabing humampas yung tiyan ko, narinig ko nung gabing yon akala mo umalis ako, bigla kang nagdasal “wag po. Wag naman po ang anak ko.”

😭

[karagatantalabuwan]

Uumpisahan kong muli, para sa huli. Uumpisahan kong muli ang umusad. Ang i-apak ang mga paa pa-abante. Palayo sa mga “muntik na” pero hindi naging sapat. Papunta sa kung saan ang pag-ibig ay sigurado at tapat. Pupulutin ko nang muli ang mga parte ng aking puso na isinugal pero natalo. Para sa huli ay hindi na mapag-iwanan. Upang makalimutan na ang palaging pag-atras sa t’wing nagiging talunan. Patungo sa mga bagay na sapat at may katiyakan. At nang muling mabuo ang mga pirasong inalay at pinang-hinayangan. Uumpisahan kong muli ang huminga. Ibubuga ang mga ikinikimkim na pait – isisigaw ang mga sugat na hanggang ngayo’y masakit. Ilalabas sa pag-iyak ang mga pagkakataon na minsa’y ipinilit. Tuturuan ang sarili kung paano kilalanin ang tunay na kalma – ang tiyak na pahinga. Para sa huli ay hindi na malunod. Upang muling maibigay ang pag-ibig na payak at may tamis. Para hindi na muling uminda sa pinagdaanang sakit. Upang sa pagdating ng tamang pahanon ay hindi na muling matakot na hanapin ang tunay na tahanan. Uumpisahan kong muli ang lumipad. Aabutin na ulit ang kalawakan. Hahagkan na ulit ang mga tala sa kalangitan. Susundan nang muli ang tanglaw ng araw na minsang isinuko para sa liwanag ng buwan sa madilim na kalangitan. Para sa huli ay hindi na muling mahulog. Hindi na muling kakailanganing tumalon sa kawalan. Dahil ang tamang pag-ibig ay matatagpuan sa bisig ng sansinukob. Kung saan ang parehas na mundo’y umiikot hindi sa isa’t-isa, bagkus ay sa tanglaw ng pag-ibig na nagsisilbi nitong araw. 𝗨����𝗺𝗽𝗶𝘀𝗮𝗵𝗮𝗻 𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗺𝘂𝗹𝗶 sa aking sarili, 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝘀𝗮 𝗵𝘂𝗹𝗶 ay hindi na ako mawalang muli. – campsite.bio/karagatantalabuwan

[jezawitha-z]

Life has been really tough lately and idk if i can put it into words. Maraming ganap end ng month of July to mids of August and still trying on how I can share it to my tumblr blog. This kinda a long post and gusto ko balikan itong post one day na masaya, matatag, at lumalaban parin sa buhay.

My heart is full right now as I was able to spend time with the love of my life and his family. Nag church kami kasama parents nya this Sunday lang at di ko talaga napigilang umiyak nung inannounce na yung sa prayer intentions ba yun sa catholic mass. Pinalagay kasi ng mama nya kanina yung name ng mama ko and I was really emotional dahil naaalala ko na naman si nanay. It's been 3 weeks since my mom died and although I'm already coping, di parin talaga maiwasan.

Solid lang din talaga yung support ni bf at mama nya nung mga panahon na yun lalo na emotionally. Sinamahan nya ako magbantay kay nanay since hanggang Thursday lang pasok nya sa work. Yun yung time na nagkaroon ako ng tulog nung nandun na sya at the same time nakakakain na rin dahil walang gana kumain at walang tulog talaga. I'm really thankful din sa mga taong andyan talaga para sakin sa mga panahong akala ko hindi ko kakayanin.

From Cavite - Negros Occidental, naiuwi namin nanay ko dahil andun din talaga halos relatives namin sa side ng nanay ko at para makita na din ng mga kapatid ko for the last time. That was a really tough decision dahil sobrang daming bagay na need iconsider. We're not capable financially dahil ang laki ng gastos kung iuuwi si nanay through airplane man or barko tapos yung per night pa ni nanay sa punerarya.

We're almost in the conclusion of cremation at least yung ashes maiiuwi parin naman sa probinsya. But God is really good na maraming taong tumulong through prayers and financially dahil hanggang ngayon hindi ko maimagine paano namin nalikom yung ganung halaga bigla. Although may nautang din ako but without the help of others, di talaga kakayanin.

Yung bigat ng pakiramdam ko nung mga time na yun sobra sobra talaga. Andito ako sa Pampanga at si nanay naman nasa Cavite. Ako na walang kaalam alam paano mag commute pa Manila or papuntang Cavite pero with God's grace, talagang nagawa ko. Sasakay ng bus na iyak ng iyak, uuwi ng apartment sa Pampanga para umiyak din, babalik na naman ng Cavite another session na naman ng iyak lalo na kapag nakaka receive ako ng mga messages encouraging me to stay strong.

Laging sinasabi ng mama ni bf na for sure happy na rin si nanay sa mga ginawa ko. Malungkot man na for the last time sa mahabang panahon, na ngayon ko lang napakita kung gaano ko sya ka-mahal. My mother was also my best friend, napapagsabihan ko most of my ganap sa buhay dati. Pero may mga bagay na nagkakaconflict kami which leads us na di mag usap for 2 years.

Isinasantabi ko na lahat ng galit ko o tampo sa kanya. Since ako lang yung immediate family nya na andito sa city, halos sakin talaga lahat nakasalalay at bilang panganay na rin. And for the last time, kinausap ko sya and told her na di na ako galit at kahit anong mangyari naman nanay ko parin sya at mahal ko. I also asked for forgiveness because I wasn't a perfect daughter for her and made a decision not to talk to her for a long time. She knows na din naman siguro that I was also in pain sa mga naging desisyon nya that time. Pero nirerespeto ko na din naman yung naging desisyon nya dati kahit na ikakabroken family namin.

Kahit papaano happy na rin naman ako na nakita ko yung tatay ko na alam kong mahal na mahal nya parin si nanay. Although nung unang nalaman nya na wala na si nanay ay sobrang wala syang pake at puro galit or hatred naririnig from him. Pero later on, who would have thought na mag aabot din sya ng malaking halaga ng pera para pandagdag at pumayag din na sa bahay nya iburol si nanay na nung umpisa ayaw na ayaw nya talaga. Sinabihan ko rin naman sya na kahit sa huling pagkakataon nalang, at alam kong pinagsasabihan rin si tatay ng mga kapatid nya na tanggapin, at magpatawad. Nung kadating ng remains ni nanay sa Negros, umiiyak sya at nung mass din, iyak ng iyak din si tatay.

She died due to heart attack at sobrang nakakabigla dahil ang lakas nya lang tingnan, at ang bata pa ng nanay ko. Dahil nga dead on arrival ang nanay, inexplain naman ni Doc nung pina autopsy namin kung bakit nangyari.

And now, I'm already coping and to move forward para na din sa mga kapatid ko. Mahirap pala talaga maging panganay but at the same time, this is such an honor.

[sunb0rn]

🥹.

[hindimakatulogsagabi]

kapag masaya ako, kala ko okay na okay na ako. tapos may mga times na tatamaan talaga ako ng lungkot at marerealize kong hindi pa pala ako okay. pero ganon naman talaga no, hindi naman palaging masaya, minsan may lungkot din. kelangan lang matutunan how to deal with it.

sabi ng mga friends ko, kelangan ko na daw maging okay, para pag dumating yung time na magkita kami, okay na okay na ako. hindi ako nag agree, kasi kelangan ko maging okay dahil sa sarili ko, hindi dahil para sakanya. and if ever man magkita kami at hindi pa ako okay, hindi ako magpapanggap na okay ako, kasi alam kong alam nya yun kung okay ako o hindi, kilala nya ako. kahit papano.

pero kung pwede lang hindi na kami magkita. good thing nalang din at mag aabroad sya, hindi ko na kelangan magpanic pag maggig ako na baka nandon sya at kasama pa ang bago nya. kaya ko naman harapin ang sitwasyon, syempre dapat kayanin, ayoko lang masira yung kung anong pag usad yung nagawa ko na.

napapaisip ako kung sign ba ng weakness ang pag iyak? minsan kasi pag nagsusulat ako dito about sakanya, naluluha ako, ramdam na ramdam ko kasi yung sakit. at dito kasi sa blog ko, hindi ko sinasala eh, kung ano gusto ko talagang sabihin. unlike pag nagkkwento ako, hindi ko lahat masabi kasi ayaw ko makasira, and nahahaluan ko pa ng joke.

pero nakakasawa din.

[scramboileditlog]

Ang weird ng personalities ng mga cats ko. Si Donut kahit tabachoy g na g pa din pag binubuhat na parang baby iisipin mo na siya yung needy sa dalawa pero siya talaga yung nonchalant tska di na tumatabi sakin to matulog. Si Crinkles todo iyak pag binubuhat pero pag di pinapansin umiiyak tapos mahilig sumiksik sakin.

Magkasundo na sila ngayon kaso naaawa ako kay Crinkles pag naglalaro sila ni Donut imagine 6 month old binabalibag yung 2 month old. Mismatch talaga kaso parang masaya naman sila bahala sila. 😂

[moonwonuu]

‘til there was you — part 4 💌

pov: kung saan nag meet si ate jude na iyak at si housekeeper (੭•̀ᴗ•̀)੭

a/n: buhay pa ako promise ang daldal ko nga sa twitter (@ jeonwonski__) 🥲👍🏼 enjoy 🩵

taglist: @raely-study

[dmedrrt]

Embracing the journey

I tried to uninstall my tumblr mga ilang times na din pero siguro minsan I need to write down my thoughts in a comfy way for me and to share something na baka may mapulot na aral yung iba.

Sleepless nights, tired and sometimes burnout. Part talaga ng review journey yung pag isolate but sometimes for me I really need to release some happy hormones and lumabas, kumain konti para mawala yung stress ng brain ko and makapag refresh ako ulit sa mga kailangan ko i continue aralin. Minsan kung saan na lang maabutan iiglip or di kaya magbabasa, wala ee. Ganon talaga nakakaiyak kasi nakakapagod, napapa iyak na lang kasi minsan gustong gusto mo na lumabas sa zone na ganito pero hindi pa pwede. Gusto mo magpahinga ng mahaba pero hindi keri ee. May priority tayo.

Itong mga nakaraan grabe sakit ng ulo ko kaya last night kahit may exam I decided to sleep early para ma relax yung mga brain cells ko din syaka para mag regain ng energy ulit pero hindi pa tapos feeling ko lagi nagsisimula kasi nakakapagod haha...

Mapapagod at iiyak paulit ulit pero hindi susuko 💪🏻