#istərdim

[shikhaliyevv]

Mən uşaq olanda elə bilirdim,

Adam yıxılanda ağlayır ancaq.

Sanırdım dünyanı mənim atamın,

Çeçələ barmağı saxlayır ancaq.

Mən uşaq olanda elə bilirdim,

Seçdiyim hər maşın mənim olacaq.

Mən axı bilmirdim dünyanın özü,

Böyükkən özümə qənim olacaq.

Mən uşaq olanda uşaqlığımdan,

Tezcə sıxılardım, tezcə bezərdim.

İstərdim, tezcənə böyüyüb mən də,

Böyük adamlartək rahat gazərdim.

Mən uşaq olanda elə bilirdim,

Hər nağıl xoşbəxt bir son ilə bitir.

İndi böyümüşəm, mənim nağılım,

Hardasa beş, ya da on ilə bitir.

[cvdbrhm]

yaş saçlarını hörmək istərdim,

göz yaşlarını görmək yox.

[dadaszdkh]

Min il ömrüm olsa min il səni sevərdim, min il mənim olsan, min il daha istərdim.

[sanctasu]

Sentyabra zəng çatmır

Gözüm yoldadır. Qulağıma isə səs gəlir. Bütün sözlərin deformasiyaya uğrayaraq qəm deyə eşidildiyi bir səs. Avqust işığında tərpənərək özümə zülm etmiş kimi oluram. Yarı günəşli, yarı küləkli pəncərələrin tez-tez açıb-bağlandığı havalardan birindəydim. Qapı döyüldü. Qapını açdıqda üzünü heç zaman görmədiyim bir kəs dayanmışdı. Qapını nə üçün döydüyünü soruşdum. Cavab vermədi. Əlində saxladığı kağızı mənə uzadaraq, çıxıb getdi. Bu hadisə mənə “ay qərdeş, bu kağız mənə deyil axı” səhnəsini xatırlatdı. Yaxında heç cəbiş müəllimə bənzəyən adamda yox idi ki, yaxınlaşıb deyəm “bu kağız mənədir?” Kor-peşman qapını çırpıldadıb, içəri keçdim. Hər şey kinodakı kimi olsaydı, nə yaxşı olardı.

Qəribədir. Ürəyimi boşaltmağa fürsət tapmışkən, bir şeylər yazdıqca ürəyimi doldurduğumun fərqinə varıram. Danışmağı sevirəm. Lakin yavaş-yavaş danışma qabiliyyətimi də itirirəm. (nə qazanırsan ki, nə də itirirsən?) Sadəcə mövcudluğu məhdud sayda olan bir-iki bəsit vərdişlər qazanıram. Onları da vərdişlikdən qısa zamanda itirirəm. Heç nə ürəyimcə deyil. Kənardan isə elə görsənirki, hər şey ürəyimcədir, heçnəyi xatırlamıram. Bəlkə də, Nazim Hikmət haqlıydı. “Geri gəlməsi mümkün olmayanlar xatırlanmamalı”.

Yalnız itirmək qorxusu insanları daha yaxın edir. Bu cümləni hansısa yas məclisində dediklərini həzm edə bilməyən mollabaşına demək istərdim. Heç, yaxınlardan kimsədə ölmür ki, yasda mollabaşına bu cümləni deyəsən. Mollabaşıda başlasın sənə axirətdən, o dünyadan, cənnət və cəhənnəmdən eyham vursun. Mənim də könlüm açılsın. Belə söhbətləri, mübahisələri dinləməyə ehtiyacım var. Düşünməyin ki, belə cəfəng söhbətlər çayxana məkanlarında da edilir. Tərəddüdsüz çayxana məkanlarında olan dini, siyasi, mövzular bu orjinallıqdan çıxmış məclislərdən qat-qat irəlidədir. Bu cür məclislərdə insanların bir-birlərinə olan sayğısı, hörməti daha da artır. Nəyin, kimin yolunda? Mərhumun yolunda, əfsus ki. Diriyə edilməyən xətir, ölü də ortaya çıxır. Heç bu qədər saxta pafosa gərək varmı? Yalanlarla qurulmuş münasibətlər, yalanla bəzədilmiş ailələr, yalanla düzəldilmiş vəzifələr, yalançı insanlar, yalan vədlər, yalançı dolmalar, yalan cümlələr.. bu məsələ-misallar saymaqla bitməz. Hərdən bu uydurulmuş cümlələrlə Rüstəm Behrudi olmaq istəyirəm. İstəyirəm deyəm ki, “bu şəhərdə qalıb salam verməyə, vidalaşıb getməyə kimsə yoxdur”

[yagubov]

Gözlərinizdən qəm-qüssə, kədər deyil də, sevinc və xoşbəxtlik yaşları süzülsün istərdim.

[psixologiyaze]

“Bir gözələ gözəlliyini demək istərdim...

Güzgülərdən əvvəl.”

[taniyamiyorumkendimiw]

Min il ömrüm olsa,

Min il səni sevərdim.

Min il mənim olsaydın,

Min il daha istərdim.

[rftdamir]

Bir gün sənin zehnində gəzmək istərdim.

[naaraasblog]

Səninlə yaşayib qocalmaq istərdim ,aramıza 3 cu adamlar salmasaydinn ey yar:)

[cvdbrhm]

ağ gün istərdim saçımın qara vaxtı,

bəxtim qaralıb, saçım ağarıb artığ.

[dadaszdkh]

Küləyin bütün Bakını dağıtdığı bir anda səssizcə heç nə olmamış kimi səni düşünmək. Necədə ağır bir gün, Ölüləri ilə diriləri ilə can verir bu torpaq. Artıq dayana bilmir buludlar belə susa bilmir külək belə. Artıq Tanrı göz yuma bilmir bu boş hekayələrə. Küləyin üsyan etdiyi bir gündə sevgimi sətirlərə düzüb soyuqluqdan yazacam. Səndən yazacam məndən yazacam yaxınlıqdan uzaqlıqdan yazacam. Aramızda ki, bu aysberqdən yazacam. Yoxluqdan, dərinlikdən, boş hekayələrdən, qəlbə dəyən nağıllardan yazacam. Çünki bilirsən, bir şey Əgər yazılmazasa bir kənara, tez unudular. Çünki insan bütün varlıqlardan ən xainidir. Bu küləyə baxıb sənə sevgimi təsvir edəcəm yada bəlkə sənə Üsyanımı. Ürəyimdə ki, tufanı heç cür başa düşə bilməzsən dedik də ürəyim də baş verən qasırğa tam olaraq indi pəncərədən baxıb gördüyün hava kimi idi. İndi yazıram nədən niyə olduğunu bilmədən. Bu qədər xoşbəxt ikən bədbəxtəm. Yoxluqlar, əksikliklər, kimsəsizliklər. Bəlkədə heç biri ruhum sadəcə yanlızlığı seçmiş bu gün. Hər kəs birini düşünər nələrsə cızma qara etdiyin də. Mənimsə beynim donur, qəlbim donur. Sadəcə barmaqlarımı hiss edirəm yazdığımda. Onlar sadəcə aşağı yuxarı hərəkət edir. Və son nöqtədən sonra bütün həqiqətlər bitir. Sanki biri mənə "Bu qədər həqiqət kifayətdir öz dünyamıza geri dön" deyir. Sanki sən əllərimdən tutursan bütün bu yazılardan vaz keçib sənə qaçır. O yazılar ki, indi sən yoxsan amma onlar heç vaxt əllərimi buraxmadılar. İndi sənə havalar soyuqdu əynini qalın geyin filan kimi lazımsız cümlələr demək istərdim. Amma düşünürəm ki, artıq fərqi yoxdur. Yəni əynini qalın geyinib geyinməməyinin heç bir fərqi yoxdur mənim üçün. Çünki səndən öyrəndiyim bir şey var. İnsanın bədəninə soyuqluq dəyər xəstələnər, amma qəlbinə dəysə ölər.

[masmaavi]

12 ya da 13 yaşım olar, bir əsər oxuyurdum, həmin əsərdə Atlantida adlı bir yerdən bəhs edilirdi. O zamanlar Atlantidanın nə olduğu barədə təsəvvürümdə nəsə canlandırmağa çalışırdım, lakin anlamırdım, elə bir yer necə ola bilərdi ki. Elə bir yer ki, bir zamanlar kiminsə xəbərdar olduğu, daha sonra əfsanəyə çevrilib artıq kimsənin bilmədiyi yerlər, əfsanədəki kimi ideal şəkildə ağılda qalan yerlər. Doğrusu, həmin əsəri daha yaxşı başa düşmək üçün yenidən oxumaq istərdim, əsərin adı ağlımda qalmadığı üçün tapa bilməmişəm. Olsun yenə də nə yaxşı ki, həmin zaman oxumuşam onu, tam anlamasam da, məni düşündürməyə sövq edib və parça-parça ağlımda qalan hissələr hal-hazırda yenə düşündürür. Deyəsən, o zaman bilmədiyim Atlantidanı indi anlamağa başlayıram, ən primitivindən mürəkkəbinə doğru getsək, kimisi üçün o bir əşyada, bir məkanda, bir ərazidə, bir insanda və hətta bir cəmiyyətdə idi. Bizim üçün ideal, sirrli sayılan, əlçatmaz, gözəgörünməyən hər şeydə…

[raya-00]

Həqiqi hisslərlə sevilmək istərdim

[mysticaldream]

Mənə yalan danışmağını istərdim, əslində... Çünki insan ancaq itirməkdən qorxduğu bir şey üçün yalan danışar

[xaannim]

Bir yerdən sonra adamın gözü o qədər açılır ki, nə qədər pafoslu və canfəşanlıq qoxan mesajlar da yazılsa altındakı səmimiyyətsizliyi hiss edə bilirsən. Sözün düzü, bunu hiss etməyəcək qədər axmaq və təcrübəsiz olmağı çox istərdim, çünki sevdiyim insanların səmimi olmadığını hiss etmək ağırdı.

[psixologiyaze]

Salam, əgər paylaşmağınız mümkün olarsa, bir şey barədə soruşmaq istərdim. Mən də psixologiya üzrə təhsil almaq istəyirəm. Tamamən fərqli sahədir işim, həvəskar olaraq istəyirəm. Postda gördüm, sizdə ilk ixtisasınız tamam fərqli olub, bəs sonra fərqli qrupa hazırlaşaraq psixologiya üzrə təhsil almısınız?

Salam, hal-hazırdakı vəziyyəti ələ alaraq sizə deyə bilərəm ki diplom olaraq bakalavr təhsilli psixoloq, xüsusi kurslarla təhsil almış kifayət qədər sertfikatlara sahib olan psixoloqlardan fərqlənmir. Hal-hazırda fərqli ixtisas oxuyursunuzsa magistr olaraq psixologiya seçə bilərsiz və ya özəl kurslardan əldə edilən sertfikatlarla müəyyən bir mərhələyə gələ bilərsiz ki bura ölkəxarici kurs təklifləri və yüksəltmə təlimləri də daxil.