#ik dacht ik google het concert eens

[lelieblad]

ze vragen of ik vijanden heb, of ik weleens ruzie heb, en ik moet denken aan de mensen van wie ik weet dat ze niet met mij in dezelfde ruimte zouden willen zijn. het spoor van een onzeker meisje dat tegelijkertijd te traag en te snel opgroeide. te traag want ik durfde pas mezelf te zijn toen ik uit het huis van mijn ouders verhuisde. te snel want ik ben een oudste dochter. manipuleren leerde ik van mijn moeder. ze drukte op mijn hart, lach lief, knipper, en ze doen alles voor je. ik geloofde haar niet tot ik het ervaarde, ergens in de tolhuistuin, of op de kromme nieuwegracht.

[offtoljubljana]

119. un titre

19/06/2020

Oké, ik ga zo voor Methoden A leren, maar ik moet even mededelen wat voor een dom iets ik heb gedaan. Ik wilde thee, dus ik zette water op en ik maakte mijn thermoskan schoon, bla, bla, bla. Toen het water gekookt was, deed ik het in de fles en de suiker ging erbij. Hoera!

Eenmaal in mijn kamer, schonk ik mijn thee in en... ik was de thee vergeten. Ik  was vergeten om een theezakje in het water te doen.

Facepalming cat time.

***

Ik ga dadelijk weer eens extensief over Animal Crossing praten, maar er is een Corona update. Deze headlines zeggen genoeg:

Zo. Op woensdag zijn er 8 nieuwe besmettingen bijgekomen. Uhm, holy shit. En ik weet dat 8 als weinig klinkt, maar hier was het gemiddelde rond de 1 - 2 besmettingen per dag. Binnen 3 dagen is de kijk naar toerisme veranderd, want het blijkt dat een deel van die besmettingen via toeristen is gekomen. Als resultaat is er weer quarantaineplicht voor landen zoals Kroatië en Bosnië.

Voorlopig nog geen Nederland (of West-Europese landen in het algemeen), maar één van die nieuwe besmettingen komt via een Zweed, dus je weet maar nooit. Er zijn inderdaad ook buitenlandse toeristen binnen aan het komen. Gisteren hoorde ik al een hele groep Duitsers en dat was best leuk.

Hopelijk blijft het leuk. Slovenië is nu net zoals Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeeland had ook de epidemie ten einde verklaart en toen brachten toeristen het terug. Als je wilt reizen... go for it, maar ben wel zeker dat je het niet meeneemt. Mensen beginnen er weer te laks over te denken 🤷🏻‍♀️. 

Dit is ook een binnenlands probleem. Ik word er juist ziek van dat mensen buitenlanders blijven beschuldigen van alles. “Ja, die Duitsers die allemaal naar Nederland komen-” shut the fuck up, man. Mensen die onverantwoordelijk weer doen alsof er niets aan de hand is, komen overal voort. Er zijn vast ook onverantwoorde Nederlanders die binnen Nederland onverantwoord reizen. Een idioot kan het verspreiden van Maastricht naar Berlijn, maar ook van Maastricht naar Amsterdam. Er zijn waarschijnlijk ook veel verantwoorde toeristen die op weg zijn op vakantie naar het buitenland. Helaas lijkt het erop dat die paar toeristen die naar Slovenië zijn gekomen toch niet alles op orde hadden en nu moet het hele land ervoor boeten.

Gewoon.... pfffff.... richt je frustraties niet op één doelgroep. Het is mega shit (Aziatisch zijn in Corona-tijd: 0/5 do not recommend) en het helpt niemand.

Nu hoop ik gewoon dat de strenge regels bij Kroatië, Bosnië, Servië en Kosovo blijven. Ik kijk namelijk heel erg uit naar de komst van de familie. 

***

20/06/2020

Het is 0:01, dus het is een nieuwe dag, maar we gaan nog even terug naar 18/06/2020, want ik was een belangrijk iets vergeten.

Een hond!

Een fluffy, fluffy hond!!! Deze hond liep vaak achter andere honden aan. Wat een schatje.

Oh en er zijn veel oranje lelies in mijn buurt. Die heb ik ook op Animal Crossing.

Verder, weet iemand wat dit is? Is dit een appelboom? Hebben we een appelboom in de tuin?

Over bloemen gesproken. Ik heb dus gisteren 4 uur gespendeerd aan een shitty bloemenveld op Animal Crossing. Ik post het hier apart, want anders krijg je 4 screenshots van Animal Crossing. Ja, dat kostte 4 uur. Ik heb heel veel Showmance geluisterd tijdens het verbouwen. Het staat tenminste mooi en mijn villagers vinden het ook fijn. Ze letten goed op de bloemen.

Vandaag heb ik dus weer gespeeld en verder heb ik Methode A doorgenomen. Ik ben er best wel nerveus voor. Ik weet dat het een open boek tentamen is, maar ik moet dit halen damnit.

Om 18:00 ging ik naar het centrum voor Open Kitchen met Victor. Eerst dacht ik dat ik de tijd fout had gelezen en dat ik de bus had gemist, maar er zijn dus toch nog steeds afwijkende tijden. De tijden op mijn Travana app kloppen en die op de busstations niet. Goed om te weten.

Het heeft vandaag wel geregend, maar niet mega lang. Het onweerde wel keihard in het centrum. Ik zag een grote grijze wolk boven het centrum hangen. In mijn buurt viel het allemaal wel mee.

Eenmaal in het centrum liep ik door een zijstraatje (het straatje met de kledingwinkel waar Lulu haar blazer heeft gekocht) en het was opmerkelijk druk bij een restaurant. Er stond een bord met Michelin 2020 bij de ingang. Ik las eerder vandaag dat zes restaurants in Slovenië Michelin sterren hebben gekregen. De eersten in het land. Hiša Franko in de stad Kobarid heeft er zelfs twee gekregen. Dit was dus bar en restaurant Atelje. Good for you.

Toen liep ik naar Pseren. Er stond al politie als voorbereiding voor het wekelijkse protest, maar daar had ik geen zin in. Victor wachtte bij de Three Bridges.

Oh en ja, Victor is nog steeds in het land. Hij hoorde eergisteren (17e) te vertrekken naar Frankrijk, maar op het laatste nippertje werd alles geannuleerd wegens Corona. 

Yup.

Gelukkig heeft hij nog een week huur, dus nog een week om een nieuw plan te vormen. Hij zei dat hij met de bus naar München kan en vanaf daar naar Brussel en vanaf daar naar Parijs en vanaf daar naar zijn stad in Frankrijk (ik ben de naam kwijt). Dat is niet te doen. Maar hey, meer tijd voor Open Kitchen. Het was iets minder druk dan vorige week, maar het was nog steeds druk. Er waren ook een paar nieuwe stands, waaronder een Egyptische stand met wraps en kip. Daar nam ik iets.

Ik ben de naam vergeten en ik kan het ook niet herkennen op de Vendors pagina van Open Kitchen, maar het was heel goed. Er waren twee soorten kip: één gekruid met 7 Egyptische kruiden en één met komijn (???) en curry. 

Victor nam varkensvlees bij Super Hrust. Er lag een heel gebraad varken op de kraam en de kok haalde er stukken vanaf. Ik heb er zelf geen foto van gemaakt, maar op één van de foto’s op de site zie je de varkenskop. 

We hebben gewoon gezeten en gepraat over van alles. We namen ook wat Cola van de bar en we genoten van de lage prijzen in Slovenië. Oké, Open Kitchen is duur, maar dat is dan ook echt duur. 

Na een uur of zo hadden we zin in iets anders en we zagen één kraam met taartjes. Het heette Moji štruklji Slovenije. We hadden geen idee wat het was, dus we vroegen het gewoon. Het bleken dus bepaalde dumplings met cake te zijn. Die dumplings heten štruklji en ze worden dan gestoomd en daarna wordt er zoetigheid overheen gegoten (zoals chocolade en nootjes). De vrouw legde uit dat het typisch Sloveens is en dat ze uit de berggebieden komen. We kregen een flyer mee, maar het is helemaal in het Sloveens.

Misschien gooi ik het morgen door Google Translate. De vrouw vroeg of we reizigers waren, maar we vertelden haar dat we Erasmus studenten waren en dat vond ze ook cool. Achteraf realiseerden we dat ze waarschijnlijk dacht dat we een koppel waren. Victor zei ook al: “Yes, they see two Asians, so they must be together.” Het was best ironisch.

De štruklji was heel goed. Er waren verschillende smaken en ik nam de chocolade smaak en Victor nam aardbei. Er is ook een hartige versie met kaas en spinazie, maar ik had zin in een toetje, dus chocolade time!

De vrouw zei ook dat ze heel licht op de maag waren, maar uh... nee. We namen het mee naar het universiteitsplein (newest hangout spot, yo) en woah, we kregen bijna niet op. Ik zit nog steeds vol.

Rond 22:19 ging ik naar huis met de city bike. Victor liep mee tot aan het uitende van het centrum en toen fietste ik door. Misschien zie ik hem nog, want hey, hij is er nog. Om 23:00 was ik thuis en ik wilde dit gaan schrijven, maar iemand op Discord had hele goede stonks en andere native fruit op Animal Crossing, dus ik heb even 400.000 Bells verdiend.

En nu is het 0:33 en ik heb zin in thee en ik wil Jason Robert Brown's The Last Five Years in Concert afluisteren, want het heeft Joshua Henry en Cynthia Erivo in de cast. Goed moment voor een kopje thee. Hopelijk vergeet ik nu niet mijn theezakje 🤦🏻‍♀️.

[jarivandenakker-blog]

WOODIE SMALLS - 1e grote opdracht 22/11/2018

Beste lezer

Normaal is het de bedoeling om hieronder een recensie te plakken en erop de commenten. Ik heb nagenoeg bijna het hele internet afgezocht ( Facebook, Twitter, Google...) maar ik vind geen recensie. Ik vond wel een heleboel commentaren waarop ik nu zal reageren.

Eerst en vooral kende ik Woodie al een tijdje. Hij brak door met zijn single About the Dutch en groeide sinds dan uit tot 1 van de beste New-School artiesten van de Belgische scene.

Maxime en ik trokken dus op donderdag 22 november naar het AB om hem te gaan bewonderen. Persoonlijk vond ik zijn concert echt hard. Hij playbackte ook niet zoals veel artiesten nowadays doen. Hij trad echter maar 45 min op, wat ik persoonlijk weinig vond voor de 22 euro die ik ervoor betaalde. 

Eerste reactie: “Ik heb Woodie al meerdere keren gezien maar dit was toch echt het allerslechtste concert tot nu toe. Spijtig want ik keek er naar uit om hem in die zaal te zien. Hij heeft hooguit 50 minuten opgetreden en het publiek kon hem precies niets schelen. Na zijn act is hij zelfs niet meer terug gekomen ...”

Hiermee ben ik het niet overal eens. Ik vond dat hij er een echte show van maakte met zijn beste hits. Hij zong About the Dutch wel niet, wat ik wel jammer vond. Ik ben het er wel mee eens dat hij niet veel respect had voor het publiek. Een echte artiest groet zijn publiek en geeft nog een laatste liedje als hij weer het podium opkomt... 

Tweede reactie:”Pas vraiment de communion avec le public....que des nouvelles chansons que personnes ne connaissait,pas un seul tube de son premier album pour un peu lever la foule....eu l'impression que c'était "just for the biiiiz $$$" !

Met deze reactie ben ik het ook niet echt eens. Ik vond wel dat het een mooie show was. Hij heeft inderdaad geen oude liedjes gespeeld maar het concert was wel geslaagd. Hij had inderdaad wel de impressie dat hij dacht dat hij gewoon 45min in het AB kon optreden en de cash kon ophalen. Dit vond het publiek zeer jammer...

Over het algemeen dus bewogen commentaren, maar de commentaar is zeker terecht. Woodie zal meer respect moeten tonen voor eigen volk als hij nog groter wilt worden! 

[odettegude]

Wandelen in Naarden-Bussum: dag 709

17 september 2020

Er was een mooie zonnige dag voorspeld en we hadden zin om een stukje te fietsen, dus dacht ik: De Beek !! (en een stukje Crailose bos)

Zo jammer dat een flink aantal mensen voor diverse redenen hadden afgezegd, want dit was een prachtige route. Zeker voor herhaling vatbaar...

We begonnen met landgoed de Beek, waar de herfst al is ingetreden en de eerste bruine blaadjes liggen al op de grond liggen.

We kwamen een dame met hond tegen en ondanks dat het vrouwtje zei: niet doen!! deed de hond het toch... met een grote sprong het water in...

Landgoed de Beek is niet erg groot en dus gingen we verder richting Bikbergen. Ik had op de kaart gezien dat daar een wandelpad moest lopen. In eerste instantie konden we dat pad niet vinden, maar een eindje verderop zagen we toch een smal pad. Avontuur!! 

En smal was het...

... in ganzenpas dus.

Het bleek dat we parallel aan het terrein van het SAS instituut en het landgoed Oud Bussem liepen. Er waren nog vele zijpaadjes die we ook eens moeten verkennen. 

Uiteindelijk kwamen we uit bij een andere ingang van het landgoed waarbij een bord stond dat je hier gewoon mag wandelen. Gaan we een volgende keer doen!!

Hierna liepen we terug richting Crailo. Langs de plek waar vroeger de uil zat, hij was helaas nog niet terug. 

Verderop sloegen we rechtsaf, waar ik nog een leuke attractie wist in de vorm van een heuse “berg”, de Trapjesberg.

Daar moesten wij natuurlijk even gaan kijken.

Dichterbij gekomen zagen we hoe je erop kon komen...

... maar daar waagden wij ons maar niet aan. Zeker niet toen we even rechts hiervan een mooie trap ontdekten. Met het zonnetje in de lens net een echte “stairway to heaven”.

Bovengekomen viel het wel een beetje tegen. Maar, opperde onze deelnemers, wel een mooie plek voor een bijeenkomst of mini concert. Zelfs in corona-tijd. Ruimte genoeg en zitplaatsen bovendien.

Hierna gingen we toch echt op huis aan, want met al die paden links en rechts, ook bewegwijzerd, kan je hier behoorlijk dwalen (zo blij met Google maps op de telefoon)

We kwamen langs een groot veld wat omrand was met flink veel wilde bloemen, zoals klein kaasjeskruid en zonnebloemen, al waren die heel klein, zeker door de droogte.

Hierna sloegen we linksaf langs dit pad...

...waar we onder andere deze, nog groene, hulstbesjes zagen.

Aan het einde van dit pad was de Museumlaan, bekend terrein, en hiervandaan was het een eitje terug naar de startplek. 

Nou, heb ik teveel gezegd?

Dit was de route:

[fassanda]

Soortkills Eindejaarslijstje

Naam: Soortkill, vader, zoon & de heilige geest.

Leeftijd: van alle tijd

Beroep: real trapnigga

Beste gerecht in 2019 (waar, wat, wie?): Ramen Kingdom: SPICY VEGAN RAMEN.

Meest memorabel moment van euforie onder invloed in 2019?: was een keer kanker dronken en besefte toen opeens random hoe kanker gaande ik ben en hoe sane ik ben en toen dacht ik van ja, man. Fuck twijfel en shit. Heb sinds dien ook alle twijfelachtige woorden uit me vocab gehaald. Dingen als ‘proberen’, of ‘misschien’.. zulke shit. Je mind is je kompas in die libie en op dat moment was ik ff in nirvana mindstate ofzo.

Meest aangename verrassing in 2019?: Hoeveel ik ben gaan sporten. Ik boks nowadays. Sla binnenkort a nigga tui als je niet uitkijkt. Voel me zo Ippo

Ik heb voor het eerst ……. In 2019?: weer eens vis gechapt na jaren fully vegan te zijn geweest. Wel spang…maar ben weer semi-back op me shit want ja.

Beste reis(spot) in 2019?: JP man. Vind me daar man. Shibruya

Beste collabo(s) in 2019?: fuck wel met die PALACE x Juventus shit. Patta x Moleskin ook. Maar ben honestly niet zo big on shit like that. Momentopnames zijn ‘t

Beste aankoop in 2019?: paar kanker goeie onderbroeken gehaald. Was kankerblij

Meest hinderlijke social mediapersonality in 2019?: Zie geen hinderlijke shit nek je die? Boycot je mpp gelijk. Blok direct… dus ja ik weet niet. Vind bad bitches nowadays wel hinderlijk ze piepen in me mind. Guilty pleasure achtig

Top social mediapersonality in 2019?: @only1_sslnodda

Beste televisie/YouTube programma uit 2019?: Drinkchamps voor altijd, en ik kijk laatste tijd oude Amerikaanse talkshows vraag me niet waarom.

Beste podcast uit 2019?: Jim Kwik en Rap Radar, om specifiek te zijn de Rap Radar aflevering met Christian Clancy

Beste MEME uit 2019?: Ben niet op jokes, man. Mi no mek grap.

Beste Instagram(profiel, post) uit 2019?: @lou_line. Gaande/spange deim, man. Ben op haar net shampoo.

Gemiste kans in 2019?: elke misgelopen kans.

Beste artikel in 2019?: mailing van James Clear. Google hem

Beste expositie in 2019?: Ben niet op expo’s man.. ben daar en kijk naar de grond enshit. Ben niet zo big on art ook. Kan het wel waarderen, en vooral de mensen die ’t maken. Ik bewonder vaker de artiest dan de art op zich.

Grootse deceptie in 2019?: RIP NIPSEY

Het meest hoopvolle in 2019?: het jaar op zich. Is wel gewoon een nieuw jaar weetje, en niet iedereen gaat erin mee. Neem libie niet for granted while being stuck in je routines en werkzaamheden. Libie op zich is hoopvol en 2020 ook.

Persoonlijke overwinning in 2019?: stoppen met blowen. Finally. Raak nog weleens iets aan maar ben niet meer bout that smoke als voorheen. Kom me ook niet vragen hoe of wat als je me ziet BEN NIET OP SMOKE.

Gezelligste feestje in 2019?: CONNEKT voor zover ik me kan herinneren. Ben niet onnat shi’ nowadays zeg je eerlijk. Veel osso contemplaten  

Gezelligste festival in 2019?: SMIB x TNO FEST

Beste concert in 2019?: weinig gezien man. Ik fuck wel met shows van Cry. Niet per se beste maar is wel eerste wat in me opkomt. Heb eigenlijk gewoon vrij weinig gezien so cannot judge

Tofste clips uit 2019?: A$AP ROCKY – KIDS TURNED OUT FINE, VERUIT. Fuck ook wel met Dababy z’n clips. Maar sowieso klappen alle AWGE video’s alle clips out there rite now.

Meest belabberde clip(s) in 2019?: ik zie neppe shit niet meer. Heb mezelf echt getraind om het aan me voorbij te laten gaan. Beetje als wolken… Je ziet ze, en op een gegeven moment zijn ze helemaal uit je sight. Zo gaat ’t bij mij nowadays.

Beste film(s) uit 2019?: heb maar 1 kino gezien, TOY STORY 4. Niet per se de beste maar ja wel enige

Beste documentaire uit 2019?: Docu-serie van Wu Tang. Was op SHOWTIME te zien, illegaal kijken en shit. 4-delig volgens mij.

Beste boek uit 2019?: Ben niet op boeken van nowadays to be honest, ik graaf eigenlijk alleen. Beste boek wat ik heb gelezen is ‘REMEMBER, BE HERE NOW’ en dit boek zal ik forever mensen aanraden. En ‘Smibanese Woordenboek 2.0’

Muzikale hoogtepunten uit 2019?: IGOR, Still Swervin van G Herbo, specifiek deze tune. En ben ook op FREE UZI.

Muzikale dieptepunten uit 2019?: RIP NIPSEY

Beste mixtape uit 2019 (artiest, dj, radioshow)?: RIP MIXTAPES. Snippets zijn de nieuwe mixtapes. In dat geval: https://www.youtube.com/watch?v=jEkmWm08-Ho

Grootste bitch in 2019?: Jenny Douwes. Kankerhoer.  

Beste bitch in 2019?: SUMMER WALKER

Doelstellingen voor 2019?: 06:00 opstaan.. en vanaf 07:00 on go zijn. En dan iedere dag voor 12 pitten. Dat gaat die routine worden. Ik typte eerst ‘dat moet die routine worden’ maar zo bewust moet je zijn met hoe je denkt/praat. Redigeer je mind

Uitkijken voor ……. in 2020?: PRO-PIETEN, BELASTINGDIENST & DIBRI’S en jezelf. Om specifiek te zijn je ego.

[yakibooki]

Vandaag was ik aan het zoeken naar een leuke tag om te doen op mijn blog. Ik vind het ontzettend leuk om na te denken over vragen en daar een leuk antwoord op te geven. Dat ik een beetje een fangirl ben is denk ik wel duidelijk en ik dacht het is leuk om een fangirltag te doen en dan kan ik jullie door deze tag leuke tips geven over boeken en series. Ik heb de tag gevonden op google en ik heb degene die hem ooit vroeger maakte proberen te vinden maar zonder succes. Laten we er maar gewoon lekker induiken.

1. De eerste persoon waar ik ooit over fangirlde, bij deze is dat een woord. Okay dit vind ik een beetje lastig, want in mijn jeugd ben ik extreem fan geweest van Backstreet boys, Jive Jones ( een eendagsvlieg waar ik nog steeds fanart van heb), Disney, Harry Potter, Dragon Ball Z en Pokémon. Ik denk wel dat Pokémon wint want daar had ik de meeste merchandise van denk ik. Ik had Pokémon spelletjes, kaarten, kleding en nog steeds heb ik een handdoek met mijn naam er op.

2. Je huidige obsessie? Deze vind ik lastig, ik zit een beetje in the middle van alles series waarvan ik hou die allemaal een beetje crap aan het worden zijn. Ik ben opzoek naar een nieuwe goede serie om te beginnen. Mijn huidige boekobessie is echt Mara Dyer en de Caraval Serie van Stephanie Garber.

3. Wat is je favoriete band  ? Oké, ik heb een aantal favoriete bands en dat maakt dit ontzettend lastig. Daarom deel ik mijn favoriete bands van het moment die ik veel luister en die regelmatig terugkomen. Ik wil gewoon niet kiezen. Ik hou van Scrum en dan nog toen Leon er bij was. Ik weet niet hoe het nu gaat zijn nu Leon weg gaat. Ik hou enorm van Anthem lights, Pentatonix,  Imagine Dragons, Celtic Thunder, Train, Old Domino. Ik denk dat ik het daar even bij laat, los van de legendarische bands van vroeger natuurlijk ;).

4. Wat is je favoriete zanger/zangeres ? Omg, waarom is dit zo moeilijk. Peter Hollens en Boyce Avenue vind ik geweldig, maar ook Ed Sheeran, Laura, Michael Buble, Mika, Passenger, Teske, Nick en Simon. Oh man.. ik kan niet een favoriet kiezen…. of toch wel.. okay als het echt moet.. Lucy Hale <3.

5. Wat is je favoriete Youtuber? Ik moet denk ik de gene hier benoemen die ik al vanaf het begin volg en dat is Masscha van Beautygloss. Zij was en is voor mij een soort van grote zus die ik nooit had. Maar ik kijk enorm veel youtube, misschien moet ik daar maar een losse tag voor beginnen.

6. Wat was het eerste concert waar je heen bent gegaan? Ik moet eerlijk zijn dat ik niet echt een concert ganger ben. Ik vind het gewoon heeeeel veel geld altijd om naar een concert te gaan. Maar feestjes als De foute party en de Radio 10 party waar ik Rick Astley live heb gezien tellen toch wel. Ik ga liever naar een musical of luister het op spotify, zonder dat er mensen door de muziek heen schreeuwen en klappen en je tussen de bezwete mensen staat. Nee Concerten trekken mij niet echt.. al zou ik wel nog graag naar de Toppers gaan. Nu ik het zeg… Ik denk dat Groots met een zachte G mijn eerste echte concert is geweest. Ik stond achter aan op het veld want ik wilde echt niet ondergegooit worden met bier ;). Misschien moet ik maar eens mijn wereld verbreden en naar een concert gaan, of niet.. ik weet het niet. Het is laat maar zeggen niet echt mijn ding. Maar wat is jou favoriete concert waar je ooit bent geweest?

7. Wat is je favoriete film ? Ik vind het echt een beetje vervelend worden. Ik wil helemaal geen favoriete dingen kiezen. Ik vind zo veel leuk, maar als ik dan een film moet kiezen die ik voor altijd zou moeten kijken denk ik dat het The Hungergames en Harry Potter zijn. Wel alle delen hoor.. anders zou ik het niet kunnen overleven.

8. Wat is je favoriete acteur en actrice? Jennifer Lawrence is by far mijn favoriete actrice, ik denk dat mijn favoriete acteur Woody Harrelson is.  Maar ik wil liever niet kiezen, want Alan Rickman, Josh Hutcherson, Elizabeth Bank, Kit Harrington, Maisie Williams, Sophie turner, Gwendoline Christie, Emilia Clarke, Norman Reedus, Andrwe Lincoln, Danai Gurira, Melissa Mc Bride, Jeffrey Dean Morgan, Scott Wilson, Michael Cudlitz ( die ik in het echt gezien heb!), Tom Felton, Emma Watson, Benedict Cumberbatch, Rupert Grind en een hoop anderen zitten op de tweede plekken hoor..

9. Mijn eerste crush op een beroemdheid. Laat ik je mee terug nemen naar het jaar 1998, waar ik voor het eerst mijn eerste liefde besloot te hebben voor niemand anders als Nick Carter van de Backstreet boys. Mijn kamer hing vol met posters van hem die ik uit de Hitkrant en alle andere magazines toen verzamelde.Ik vind het jammer dat ik die plaatjes niet meer heb.

10 Ben je ooit voor de gek gehouden om de dingen die je leuk vind Fangirl wise? Als ik mensen vertel dat ik naar dingen als comic con en Elfia ga dan staan ze me al gek aan te kijken. Mensen vinden het volgens mij een beetje gek dat iemand zo dol is op series, films en boeken en ook daar dingen van verzamelen. Maar weet je, ik vind het niet meer erg, het plezier wat het me brengt vind ik duizendmaal meer waard dan meningen van andere mensen.

11. Wat is je favoriete boek? Oké ik ben de vragen aan het vertalen vanuit een Engelse tag en ik vind het haast schandalig, hoezo kan je dit aan een fangirl vragen. Ik heb nog nooit een fangirl gezien die in maar één fandom zit. Favoriete boeken serie zijn denk ik dan de Hongerspelen, Vlammen en Spotgaai door Suzanne Collins geschreven.

12. Wat is je favoriete tv serie ? Als ik een favoriete tv serie moet kiezen is het Game of Thrones zonder seizoen 8. Ik ben nog steeds er niet helemaal uit wat ik van dat seizoen vind. Daarnaast in willekeurige volgorde, Pretty little liars, Gossip Girl, The Walking Dead, Vampire Diaries tot seizoen 7.

13. Wat is je favoriete fictieve karakter ? Katniss Everdeen, Belle ( Emma Watson versie), Peeta Mellark, Haymitch, Damon Salvatore, Ron Wemel, Mara Dyer, Rapunzel, Merida, Claire Fraser, Cassandra Nightingale en nog een hoop meer. +

14. Iets waar ik van hou van de Fandoms waarin ik zit. Ik hou echt enorm van merchandise en dan de T-shirts. Dit omdat ik op mijn werk dan meestal gespreksstof heb. Dat is waar mijn liefde voor mijn werk en de liefde voor mijn fandoms elkaar raken.

15. Iets wat ik haat uit de Fandoms waarin ik zit. Ehm… dat ik in Nederland woon en de betere conventies, uitjes en merchandise in Amerika en Engeland zijn en ik weet zeker dat ik daar veel eerder in contact zou komen met mensen die in de zelfde fandom zouden zitten ofzo. Hier moeten we het vooral doen met mazzeltjes die misschien in je Primark liggen. Terwijl je daar veel meer fandom merchandise hebt ook in de gewone winkels.

16. Zou je een kogel opvangen voor iemand waar je over fangirlt? Hoewel ik graag voor mensen op kom en ze bescherm, ligt daar wel echt mijn grens. Zodra er vuurwapens bij betrokken zijn… dan doe ik niet mee.

17. Heb ik het ooit verborgen gehouden uit angst gepest te worden ? Hmm… ik denk dat ik in mijn puberteit minder mijn fangirl naar boven liet komen omdat ik met andere dingen bezig was. Rondhangen, middelbare school, ongein uithalen dat soort dingen. Dus ik denk dat het wel waar is. Inmiddels maakt het me niet zo veel meer uit wat mensen denken.

18. Heb je ooit iemand ontmoet van je idolen? Ja zeker, ik heb namelijk om één meter afstand gestaan van Michael Cudlitz. Verder nog niet echt, maar dat gaat zeker nog komen. Al denk ik wel dat ik bezwijk als bijvoorbeeld Normal Reedus of Ian Solmerhalder voor me staan.

19. Heb je merchandise van je fandoms? Jazeker, ik heb Funko poppen, Shirts, truien en sokken, toverstokken en sieraden en pins. Eigenlijk van alles om de liefde voor mijn fandoms te tonen.

20. Je favoriete Fangirl moment? Mijn eerste keer op Comic con waar ik haast oog in oog met Michael Cudlitz stond. Zo blij mee. Het aanschaffen van mijn eerste Walking Dead shirt en de Daryl Funko pop. Daarnaast was de Game of Thrones Exhibition echt GE-WEL-DIG! Dat was echt super vet.

This slideshow requires JavaScript.

Ik ben benieuwd of er onder mijn lezers toevallig nog meer fangirls verstopt zitten of mensen die ook deze tag willen doen. Laat het me dan vooral weten waar ik jou antwoorden kan lezen in de comments of stuur me een pb via instagram.In ieder geval verstop de fangirl/boy in je niet, want je ziet de wereld als een geweldige plek daardoor.

  Tot de volgende, Elizabeth

                    Vraag het de Fangirl Tag Vandaag was ik aan het zoeken naar een leuke tag om te doen op mijn blog. Ik vind het ontzettend leuk om na te denken over vragen en daar een leuk antwoord op te geven.

[stefselfslagh]

Caroline Pauwels: “Dat ik zoveel liefde krijg, ontroert me mateloos.”

Dit stuk verscheen op zaterdag 9 november in Zeno.

Nadat Caroline Pauwels (55) in juni te horen kreeg dat ze kanker had, verdween ze even van de radar. Reculer pour mieux sauter, leek het wel. Want sinds de opening van het nieuwe academiejaar is de VUB-rector weer alomtegenwoordig. "Ik heb de voorbije maanden al even vaak gelachen als gehuild."

"Kanker of niet, ik ga straks in de AB naar Brihang kijken", zegt Caroline Pauwels. Haar ogen fonkelen harder dan een glitterpump van Jimmy Choo. "Ik ben een grote fan van Brihang. Geen hiphopper is poëtischer dan hij." Een paar uur later zal ze op haar Facebookpagina enkele foto's van het concert delen. Ze voegt er een geparafraseerd stukje tekst uit de Broadway-musical A Chorus Line aan toe: 'But I felt nothing. Except goooooood.'

Voor wie het nog niet had meegekregen: de door maag- en slokdarmkanker getroffen VUB-rector is nog niet meteen van plan om een euthanasieformulier te downloaden. Haar kankercellen mogen dan hun best doen om haar lichaam van binnenuit op te vreten, op haar levenslust krijgen ze voorlopig geen vat. 'Ik vecht niet tegen de dood, ik vecht voor het leven', liet ze in Knack optekenen. 'Ook als je ziek bent, kan je nog mooie dingen doen', klonk het in De Zevende Dag.

De daad bij het dappere woord voegend, publiceerde ze op een maand tijd maar liefst twee boeken: Ode Aan de Verwondering, een tachtig pagina's tellend pleidooi om de wereld te zien als één groot Surprise-ei; en Wonderlust, een interviewboek waarin ze samen met journalist Pat Donnez en filosoof Jean Paul Van Bendegem uitlegt hoe je van het leven meer kan maken dan een aaneenschakeling van software updates, katers en boterhammen met préparé.

Met de ondertitel De kunst van een mooi leven positioneert Wonderlust zich als een gebruiksaanwijzing bij het bestaan. Aangezien dat genre de laatste jaren tekenen van saturatie begint te vertonen, vraag ik waarin Wonderlust verschilt van andere levensbeschouwelijke titels. "Wonderlust is niet dogmatisch", zegt Caroline Pauwels. "We leggen de lezer geen onwrikbare geboden op. Dat is belangrijk, want een mooi leven is niet per se een coherent leven. Zelf vind ik bijvoorbeeld dat we absoluut iets aan het klimaat moeten doen. En toch leef ik niet elke minuut van de dag klimaatbewust. Ben ik daarom hypocriet? Ik vind van niet. Het is niet omdat je ergens heel hard in gelooft dat je niet af en toe een steekje mag laten vallen. Van dat uitgangspunt is Wonderlust doortrokken. En dat geeft de lezer ademruimte, vermoed ik."

Is het niet te ironisch voor woorden dat ze een boek met levensadviezen uitbrengt, uitgerekend op het moment dat er achter haar eigen leven een vraagteken wordt geplaatst? "Dat is zo", glimlacht ze gelaten. "En toch heeft mijn ziekte Wonderlust op geen enkele manier beïnvloed. Toen Pat, Jean Paul en ik onze laatste gesprekken voerden, wist ik al dat ik kanker had. Maar aangezien ik op dat ogenblik nog niet eens mijn eigen kinderen had ingelicht, heb ik gedaan alsof er niks aan de hand was. Dat kostte me trouwens weinig moeite: ik heb tijdens de interviews voor Wonderlust nauwelijks aan mijn diagnose gedacht."

Ze neemt een slokje van haar biologisch geproduceerde limonade en zegt: "Toen ik mijn andere boekje - Ode Aan de Verwondering- voor het eerst in mijn handen hield, heb ik me wel afgevraagd: 'Is dit nu mijn testament? Is dit het laatste wat ik geschreven heb?' Maar meteen daarna dacht ik: een tekst die oproept om in een staat van kinderlijke verwondering te leven: qua testament is dat zo slecht nog niet. Als het lot er zo over beslist, laat mijn liefdesverklaring aan de verwondering dan maar mijn ultieme boodschap aan de wereld zijn. Al hoop ik natuurlijk dat het dat niét wordt."

Kankermopjes

In Ode Aan De Verwondering roept ze op om 'been there, done that'-gedachten te vermijden en een kinderlijke blik op de wereld te cultiveren. Slaagt ze daar op haar 55ste zelf nog in? "Ja. En ik moet daar eigenlijk weinig voor doen. Ik heb mijn kinderlijke nieuwsgierigheid nooit verloren. Mijn kinderen hebben zich daar bij momenten weleens over beklaagd. (lacht) Op een dag reden we met de auto ergens naartoe en zagen we een ree staan. Ik vond dat een absolute verrukking en was in alle staten, terwijl mijn kinderen - het waren al pubers - hun wenkbrauwen optrokken en zeiden: 'So? Dit is een ree, ja. Kan je dan nu opnieuw normaal doen?'" (lacht)

Misschien moet de wetenschap maar eens een miniem breiningreepje bedenken dat ook pubers toelaat om nog onbevangen naar de wereld te kijken, opper ik. Ze lacht en zegt: "Ik denk dat we daar vooral in onze opvoeding aan moeten werken. Veel ouders zeggen tegen hun kinderen dingen als: 'Doe niet onnozel', 'Dat is nu eenmaal zo', 'Spreek met twee woorden'. Een begrijpelijk onderdeel van het opvoedingstraject, maar als je niet oplet, bouw je in je kind zoveel remmen in dat het elke vorm van spontaniteit verliest. En dat zou zonde zijn. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik samen met mijn vriendinnen nog altijd in het openbaar de slappe lach durf te krijgen. Ik zie andere mensen dan denken: 'Maar enfin. En dat op hun leeftijd.' (lacht) Maar daar trek ik mij weinig van aan. Er is niks zo heerlijk als de slappe lach krijgen, elkaar aankijken en opnieuw in lachen uitbarsten. Lachen is lang niet au serieux genomen - en bijgevolg ook niet wetenschappelijk bestudeerd - maar het is één van de mooiste bezigheden waaraan een mens zich kan overgeven."

Valt er ook te lachen met een ongenadige ziekte als kanker? "Oh ja. Ik heb de voorbije maanden al even vaak gelachen als gehuild. Toen ik een goeie vriend vertelde dat ik kanker had, zei hij: 'Aha, nu kan ik jou al mijn kankermopjes vertellen!' Ik heb geantwoord: 'Die kankermopjes mag je voor jezelf houden, maar je mag gerust met míj lachen.' En dat doet hij dan ook. Met verdacht veel overgave, zelfs." (lacht)

Dokter Google

En dan heeft mevrouw de rector plots zin in een peer. Een harde. Eén van haar medewerkers zet een kom vol peren op tafel. 'Kies er de hardste maar uit', zegt hij. Wanneer de peren na rectorale inspectie allemaal van het zachte type blijken te zijn en de kom weer weg mag, richt de medewerker zich tot mij: 'Niet dat de rector kieskeurig is, hoor, verre van.'

Pauwels lacht. Plaagstoten zijn op de vijfde verdieping van het Braemgebouw niet verboden. Ook niet in tijden van tegenspoed.

Ze vertelt me hoe ze haar vrienden heeft meegedeeld dat ze ziek was. Het gebeurde - dat kon even niet anders - op haar verjaardag. "Ik was een Whatsapp-groepje aan het samenstellen van iedereen die ik op de hoogte wilde brengen. Mijn vrienden zagen dat. Maar omdat ik verjaarde, dachten ze: 'Caroline wil ons uitnodigen voor een feestje vanavond'. Toen ik klaar was om hen te melden dat ik kanker had, waren ze al volop aan het speculeren over waar mijn feestje precies zou doorgaan en wie ik allemaal zou uitnodigen." (lacht)

Humor is verdriet dat op zijn kop staat. Zeg dat Ernest Claes het gezegd heeft.

Wanneer ik schoorvoetend naar haar genezingskansen pols, zegt ze: 'Daarover kan ik kort zijn: de dokters praten er niet over en ik vraag er niet naar. Ik heb begrepen dat maag- en slokdarmkanker in meer dan 80% van de gevallen mannelijke zestigplussers treft. En dat het bijgevolg erg ongewoon is dat een 55-jarige vrouw eraan lijdt. Maar voor de rest ben ik niet van plan om over mijn ziekte iets op te zoeken. Dat is misschien niet bijster wetenschappelijk, maar ik wil mij niet laten destabiliseren."

Liever dan dokter Google te consulteren, kiest ze voor activiteiten die haar lichaam en geest opmonteren. Zwemmen, bijvoorbeeld. "Een tijdje geleden ben ik om zeven uur 's ochtends in de Noordzee gaan zwemmen. Ik lag helemaal alleen in die grote plas, er was niemand op het strand, ik hoorde alleen mijn eigen ademhaling en het geklots van het water. 'Wow', dacht ik met een brede smile op mijn gezicht, 'dit is écht leven.'"

De herinnering is zoet, ze trekt zich even terug in haar gedachten. In de stilte die ontstaat, hoor ik Elisa Waut in mijn hoofd Sailors Don't Cry zingen. Therapeuten zullen er vast een uitleg voor hebben.

Wanneer Caroline Pauwels opnieuw gespreksklaar is, vat ze onbeschroomd haar state of heart voor me samen. "Er zijn momenten waarop ik alles gitzwart zie. Maar er zijn ook momenten waarop ik mij volstrekt zorgeloos voel. Eén ding is zeker: ik wil opnieuw aanhaken bij het leven. Ik zou me ook kunnen laten gaan - dat zou in de gegeven omstandigheden niet zo moeilijk zijn - maar daar pas ik voor. Er zijn trouwens maar weinig kankerpatiënten die de moed opgeven. Als de dood lonkt, doen de meeste mensen er alles aan om zo lang mogelijk te blijven leven. Dan is zelfs een extra uur de moeite waard."

Ik vraag of ze gelooft in een wisselwerking tussen lichaam en geest. Of ze denkt dat ze minder kans heeft om te genezen als ze er mentaal onderdoor gaat. "Ik geloof dat lichaam en geest tot op zekere hoogte één zijn, ja. Of dat een wetenschappelijk onderbouwd geloof is, heb ik niet onderzocht. (glimlacht) Maar ik weet wel dat yoga - de niet al te esoterische variant, bedoel ik dan - mij al veel deugd heeft gedaan. Als ik voor een lastig onderzoek sta, ga ik altijd in yogamodus. Dat helpt mij om het onderzoek in kwestie te doorstaan."

Overweegt ze als patiënt behandelingen die ze als wetenschapper hoort af te wijzen?"Ik ga niet op zoek naar alternatieve behandelingen, als je dat bedoelt. Al weet ik natuurlijk niet wat ik ga doen als ik op een dag te horen krijg dat ik uitbehandeld ben. Misschien ben ik dan wél bereid om één of andere wazige therapie uit te proberen. Maar tot nog toe benader ik mijn ziekte wetenschappelijk. Zeker in het ziekenhuis treedt mijn analytische geest snel in werking. Ik bekijk dan hoe de werking van het ziekenhuis nog verbeterd kan worden. Of ik schrijf in gedachten een sociologische observatie over al die jonge mensen die op de oncologische dienst werken."

"Het helpt natuurlijk dat ik - nog? - niet volledig murw geslagen ben. Mocht ik doodziek in een rolstoel zitten, zou ik in de kliniek al heel wat minder observeren. Dan zou ik alleen maar hopen dat mijn pijn zo efficiënt mogelijk onderdrukt wordt en dat mij een zekere sereniteit gegund wordt. Want vergis je niet: ook al maak ik soms grapjes over mijn ziekte, ik word heel vaak getroffen door de verwoestende impact die kanker op mensen heeft. Er zijn patiënten die nog tien keer, wat zeg ik: honderd keer, moediger zijn dan ik."

Op sommige vragen ken je het antwoord al. En toch stel je ze. "Of ik vaak verdrietig ben? Natuurlijk. Maar niet omdat ik denk: 'Wat overkomt mij nu toch?' Wel omdat ik moet vaststellen dat mijn energiepeil zakt. Dat ik sommige dingen niet meer voor elkaar krijg. Ik doe niks liever dan koken voor mijn vrienden. Alleen: door mijn behandeling walg ik momenteel van eten. Als je mij zou vragen wat ik straks ga eten, zou ik je met grote, holle ogen aankijken. Vrienden rond mijn eettafel verzamelen en gezellig voor hen koken, lukt me momenteel dus niet. Het zijn die dingen waar ik nog het meest verdrietig om ben."

Glaasje cava

Sinds ze de status van kankerpatiënt heeft, vraagt ze haar vrienden en vriendinnen om haar bij wijze van troost grappige filmpjes van hun kinderen door te sturen. Vertedering als antidotum tegen verdriet. "De ongekunsteldheid van kinderen zien, helpt me om mijn levenslust op peil te houden."

Ook haar eigen kinderen stutten haar hart. Emil (21) studeert in Canada, maar nam een gap year om wat vaker bij zijn moeder te kunnen zijn. Anna Violette (19) zou in Parijs kunst gaan studeren, maar week uit naar de VUB en de kunstacademie in Brussel. "Ik wou eigenlijk niet dat mijn kinderen hun plannen voor mij zouden aanpassen", zegt Caroline Pauwels. "Maar ze zijn volwassen, ik heb hen niet te zeggen wat ze wel of niet moeten doen. En natuurlijk ben ik ook wel blij dat ze zo vaak bij me zijn."

Een stilte, een kuchje, een zucht. Dan: "Ik ben opnieuw brieven naar mijn kinderen beginnen te schrijven. Dat deed ik vroeger ook al. Wanneer Emil en Anna Violette vonden dat ik als moeder een verkeerde beslissing had genomen, gaf ik hen in een brief wat extra duiding. Maar vandaag valt het schrijven van die brieven me een stuk zwaarder dan vroeger. Ik word er soms verschrikkelijk emotioneel van."

Voor het eerst klinkt in haar stem een vorm van vertwijfeling door. Dat haar kinderen nog zo jong zijn, zegt ze. En dat ze er altijd zo naar heeft uitgekeken om kleinkinderen te hebben. "Ik hou al jaren het speelgoed van mijn kinderen bij om het aan mijn toekomstige kleinkinderen te kunnen geven." Ze zegt er niet bij: 'Heb ik dat dan allemaal voor niks gedaan?' Maar haar ogen vragen het zich wel af.

Ik vraag of ze voorbereid is op een negatief verdict. Of ze mentaal al heeft gerepeteerd wat ze dan gaat denken, zeggen en doen. "Ik denk niet dat je op voorhand kan inschatten hoe je op een doodvonnis reageert", zegt ze. "Dat weet je volgens mij enkel op het moment zelf. Wat ik me al wél heb afgevraagd, is: wat zullen - ooit - mijn laatste gedachten zijn? Gaat mijn brein zich tijdens de laatste minuten van mijn leven concentreren op de goeie dingen die ik heb meegemaakt? Of op de slechte? I hope the leaving is joyfull, om het met Frida Kahlo te zeggen. Ik las dat Marieke Vervoort met een glas cava in de hand afscheid heeft genomen van het leven. Dat vind ik wel mooi."

"Bang ben ik in ieder geval niet. Misschien komt dat omdat ik altijd al doordrongen ben geweest van mijn eigen sterfelijkheid. Het leven hangt altijd aan een zijden draadje, zo eenvoudig is het. Ik moet nu leven met een existentiële onvoorspelbaarheid, maar eigenlijk is onze existentie per definitie onvoorspelbaar. Gelukkig maar, zou ik zeggen. Het besef dat ik eindig ben, heeft ervoor gezorgd dat ik mij niet teveel au serieux heb genomen. En dat ik een vrij getalenteerd levensgenieter ben geworden. (lacht) Ik leef ontzettend graag. Ik probeer me met alles wat ik in me heb terug te knokken naar het leven dat ik had vóór ik ziek werd."

Zwemvliezen, snel!

In Het Nieuwsblad zei ze: 'Mijn diagnose heeft me laten voelen hoe graag ik gezien word'. Ik vraag of ik dat één van de positieve neveneffecten van kanker mag noemen: dat de ziekte liefde zichtbaar maakt."Ik zal niet gauw de woorden 'kanker en 'positief' in één en dezelfde zin gebruiken. (lachje) Maar de liefde die ik de voorbije tijd heb mogen ervaren, ontroert mij ... mateloos. Ik had totaal niet door dat ik zo graag gezien word. En ik moest niet eens dood gaan om dat te weten te komen. (lacht) Hoe mijn familie, vrienden en collega's zich organiseren om mij te helpen, je houdt het niet voor mogelijk. Als ik nog maar opper dat ik misschien zwemvliezen nodig heb om ondanks mijn verzwakte staat nog in een aanvaardbaar tempo te kunnen zwemmen, gaan mijn vrienden direct in overdrive: 'Zwemvliezen! Caroline heeft zwemvliezen nodig!' En binnen het halfuur héb ik die zwemvliezen dan ook. Hallucinant. Er zijn zelfs vreemden die me lange, mooie brieven schrijven. Ik ga voor de mensen nooit terug kunnen doen wat zij allemaal voor mij doen. Ik moet mij inhouden om mij daar niet schuldig over te voelen."

De afgelopen maanden verbleef ze met haar gezin en haar vrienden vaak in Oostende. Speelt de koningin der badsteden een rol van betekenis in haar genezingsproces? Ze knikt en zegt: "Ik hou ontzettend veel van het strand, de zeelucht, het eeuwige spel van eb en vloed. En Oostende is een beetje zoals Brussel: schoonheid en lelijkheid zijn er in gelijke mate vertegenwoordigd. Dat vind ik heerlijk. Knokke is me te eenduidig. Ik kan wel een tijdje genieten van orde en properheid, maar daarna verlang ik toch weer naar een portie chaos en smerigheid. (lacht) Oostendenaren zijn vaak ook wilde denkers. Mensen die hun voeten vegen aan het status quo. Die hun gedachten alle kanten laten opwaaien. Ik mag graag denken dat dat het heilzame effect is van de zeewind."

Op mijn vragenlijst staat nog: 'Gaat u zich begin volgend jaar opnieuw kandidaat stellen voor het rectorschap?' Het komt me plots als een bijkomstigheid voor, maar ik besluit de vraag toch maar op tafel te leggen. "Voor ik ziek werd, wilde ik héél graag opnieuw rector worden. Vier jaar is eigenlijk te weinig om je stempel op een universiteit te drukken. Maar mijn kandidatuurstelling is hypothetisch geworden. Als mijn gezondheid het toelaat, zal ik kandidaat zijn, anders niet. Hoedanook: zelfs mocht het mij gegeven zijn om mezelf op te volgen, zal ik beduidend meer momenten van rust moeten inlassen. Daar ontkom ik niet aan."

We hebben bijna twee uur gepraat, haar medewerkers komen polsen of ze niet te moe is. Lees: of het niet hoog tijd wordt om de mijnheer van De Morgen met zijn klikken en klakken buiten te smijten. Hoewel Pauwels aangeeft dat ze nog niet meteen in elkaar dreigt te zakken, ronden we af. Hoffelijkheid gaat boven nieuwsgierigheid. En bovendien moet ze nog naar Brihang.

In de auto op weg naar huis herinner ik me plots een flard van ons vorige gesprek, in februari van dit jaar. 'Wat beschouwt u als uw grootste uitdaging?', had ik gevraagd. 'Dit leven overleven', had ze geantwoord.

Rectoren beschikken soms over profetische gaven.

[isabel-dangremont-blog]

Eindbalans CKV

Kunstautobiografie

Mijn eerste herinnering op het gebied van kunst is dat ik bij mijn oma luister naar liedjes van K3. Dat vond ik toen heel leuk en al snel had ik zelf ook CD’s van K3.

Mijn eerste ervaring met een concert van klassieke muziek was minder positief. Mijn Oma nam mij mee naar een concert waarvan zij dacht dat het ook geschikt was voor kinderen. Ik was een jaar of 8. Het concert was ’s avonds en duurde veel te lang voor mij. Toen heb ik een hele tijd niet meer mee gewild naar een concert.

Andere vroege herinneringen aan ervaringen met kunst gaan over de musical Mary Poppins die ik met mijn ouders en broer in een theater in Scheveningen heb gezien toen ik 10 jaar was. We zaten op de eerste rij en de politieagent in het stuk knipoogde naar mij op een gegeven moment.

Ook heb ik musea bezocht met mijn Oma en mijn ouders. We waren een keer in Museum van Volkenkunde in Leiden en meerdere keren in Naturalis. Van Naturalis konden we geen genoeg krijgen. We keken naar alle opgezette dieren en naar de schelpen en vlinders, maar we wilden vooral elke keer terug naar de afdeling met interactieve spelletjes voor kinderen. Mijn moeder nam dan een boek mee zodat wij een hele tijd konden spelen.

Als ik een top-10 moet maken van de verschillende kunstgebieden dan is die als volgt:

1.    toneel Toneel zien en zelf spelen doe ik met heel veel plezier.

2.      film Ik kijk erg graag films en series. Vanwege het bespreekschema van ruim 5 kantjes, heb ik geen films als culturele activiteit gekozen. Als ik een dergelijk verslag moet schrijven zou dat alle plezier in de film vergallen.

3.      klassieke muziek Ik speel zelf graag piano, zowel klassiek als modern.

4.      dans Ballet vind ik mooi om naar te kijken.

5.      fotografie Ik zie graag foto’s die door een (professionele) fotograaf zijn gemaakt. Foto’s van mensen, dieren en de natuur.

6.      pop muziek Ik luister veel naar allerlei vormen van moderne muziek. Op de piano speel ik naast klassieke muziek ook moderne muziek.

7.      literatuur Ik lees graag romans. Romans met een boodschap vind ik, net als toneel waar je iets van leert, interessant.

8.  ��   architectuur Ik vind het leuk om mooie steden te bezoeken en tussen oude gebouwen en smalle straatjes te dolen. Ik houd veel minder van moderne architectuur zoals die van ons eigen huis.

9.      design Daarbij denk ik meer aan moderne voorwerpen en kleding. Daar houd ik niet zo van.

10.  beeldende kunst Dit is een ruim begrip. Ik houd van kunstzinnige fotografie. Verder weet ik niet zo veel van schilderkunst en andere vormen van beeldende kunst.

 Zelf ben ik op diverse kunstgebieden actief. Van jongs af aan wilde ik al graag piano leren spelen. Uiteindelijk heb ik een piano en les gekregen toen ik 10 jaar oud was, maar eigenlijk wilde ik dat al veel eerder. Ik speel nog steeds en ik heb ook nog les. Ik heb nu een docente die erg open staat voor eigen inbreng als het om de keuze van muziekstukken gaat. Ik speel graag stukken van Einaudi, omdat ik het ritme en melodie meeslepend vind. Ik kan er helemaal in opgaan als ik ze speel. Ik verlies dan alle besef van tijd en omgeving.

Verder heb ik het vak drama gekozen en doordat ik dit zo leuk vind, weet ik dat ik toneelacademie wil gaan doen. Op dit moment volg ik een training camera-acteren en ik heb onlangs een workshop theatersport gevolgd.

Op social media ben ik minder actief dan veel van mijn leeftijdgenoten. Wat ik wel regelmatig doe is foto’s op mijn instagram zetten en foto’s van anderen op instagram bekijken en liken.

Volgens Van Dale is kunst “het vermogen om schoonheid te scheppen en esthetisch genot op te wekken”. Dat klopt wat mij betreft wel. Verder heeft kunst vaak ook nog een (maatschappelijke) boodschap. Dat vind ik vaak wel positief. Zie ook mijn verslagen van de toneelstukken die ik heb gezien. De definitie van cultuur is volgens Van Dale “Het geheel van geestelijke verworvenheden van een land, een volk, etc. = beschaving”. Het zijn in mijn ogen alle gewoontes en gebruiken die door een groot deel van een volk als typisch voor hun land of streek worden ervaren. Het kan zijn dat er kunstwerken die blijven uit voort komen, maar het kan ook zijn dat het resultaat van voorbijgaande aard is zoals bij dans, of het bouwen van menselijke kastelen die in Catalonië gemaakt worden en die ik beschreven heb.

Aan het begin van de vierde klas vond ik CKV vooral een vak van verplichte verslagen schrijven. Ik verwachtte er niet veel positiefs van. Het schrijven van de verslagen was soms inderdaad een minder leuke klus. Het bespreekschema voor films telde ruim 5 pagina’s met vragen en instructies. Toen ik dat zag heb ik besloten geen film te gaan bekijken voor het vak CKV. Het lijkt mij zelfs al zou ik dezelfde film meerdere keren bekijken, onmogelijk om mij zo veel details te herinneren om alle vragen te kunnen beantwoorden.

Het uitvoeren van de meeste opdrachten heb ik met veel plezier gedaan en niet alle verslagen waren even lastig. Het vak bleek voor mijn ouders een goede reden om bezoek aan toneel en cabaret te bekostigen en dat was ook heel leuk.

Ontwikkeling

Na de herfstvakantie in de vierde klas ben ik met het vak drama begonnen. Toen nog zonder het idee er ook later iets mee te gaan doen. Het leek mij gewoon leuk. Sinds dit schooljaar weet ik dat ik het zo leuk vind dat ik naar de toneelacademie wil. Ik speel liever op het toneel dan in een film.

Sinds ik deze keuze gemaakt heb, kijk ik ook met andere ogen naar toneelstukken die ik bezoek. Voor het vak drama moeten we 3 toneelstukken per schooljaar bezoeken. Dat aantal haal ik gemakkelijk. Daarnaast ga ik ook een aantal keer per jaar naar cabaret. In minder dan twee jaar tijd ben ik daarin dus erg veranderd.

Verder is mijn interesse in cultuur en dan vooral cultuur die je onderweg in steden tegenkomt toegenomen. Aan het begin van de vierde klas vond ik het nog saai als mijn ouders op vakantie langs allerlei monumenten van een stad wilden wandelen en een kerk of ander gebouw ook nog van binnen wilden bekijken. Nu heb ik mijn ouders overgehaald om deze zomer Rome en Londen te bezoeken. In Londen gaan we op mijn verzoek ook een toneelstuk van Shakespeare zien. Verder vind ik populaire tradities zoals het kastelen bouwen in Spanje leuk om tegen te komen. Het leuke is de goede samenwerking en eensgezindheid van de mensen die deelnemen en het gedeelde enthousiasme van toeschouwers en uitvoerders.

Lezen en bioscoop bezoeken heb ik altijd al gedaan. Daarin ben ik de afgelopen twee jaar niet veranderd en ik verwacht ook niet dat ik daarin sterk ga veranderen.

Keuzeopdrachten

Zelfportret

Het maken van een zelfportret was niet zo moeilijk omdat ik specifieke en daardoor kenmerkende smaak heb op het gebied van kleding, muziek en decoratie. Ik vond het leuk om er een stilleven van te maken met een mooie compositie. Het is goed gelukt om een herkenbaar portret te maken want iedereen herkende mij erin.

Ontwikkeling muzieksmaak over de jaren heen

Het was grappig om te zien hoe het begon met liedjes voor kleine meisjes en te zien hoe het zich ontwikkelde. Mijn huidige muziekkeuze is sekse neutraal en veel gevarieerder. Ik houd van metal, klassiek, pop, rock en indie.

Lachen: 10 gekke foto’s op straat

Het leek mij leuk om beter op te gaan letten op wat je zo al tegen komt op straat. Ik had het vermoeden dat je veel meer gekke dingen tegenkomt dan je op het eerste gezicht zou denken. Ik wist dat ik er op moest gaan letten als ik deze opdracht koos. Het bleek inderdaad opvallend hoeveel gekke dingen je op straat ziet in het dagelijks leven. Je zit op een terrasje en er komt ineens een man in looppas voorbij met een loodzware ham op zijn schouder. Het was ook een uitdaging om een foto te maken. Soms moest je wel heel snel je mobiel te voorschijn halen omdat anders het moment voorbij was, zoals met de blote man met stropdas die uit de gracht klom.

Eureka: Antiheld

Ik heb een grote fantasie en ik bedacht van alles met alle verkleedkleding die we nog in huis hadden. Ik had aan een vriend gevraagd of ik hem een jurk aan mocht doen voor een foto. We hebben ontzettend gelachen toen we alle details verzonnen en het beeld compleet maakten.

Culturele activiteiten

Ik vond het een uitdaging om ook minder voor de hand liggende keuzes te maken zoals de Castillos Humanos (menselijke kastelen) en het bespreken van de architectuur van het huis waarin ik woon. Dat laatste liet mij op een heel andere manier naar ons huis kijken. Het was ook een uitdaging om als een soort kunstcriticus te kijken naar het huis wat ik dagelijks zie en waar ik mij nooit van heb afgevraagd wat de stijl is of dat ik eigenlijn altijd lelijk vond. Zoals ik al zei ben in verder zeer geïnteresseerd in toneel omdat ik zelf ook actrice wil worden. Ik heb dus meer toneelstukken bezocht dan ik voor het vak CKV heb besproken. Ik heb het meest geleerd van de toneelstukken die ik heb bezocht. Zie voor een toelichting mijn top 3.

Gebruik van Tumblr

Het gebruik van Tumblr vond ik niet zo prettig. Op deze manier heb ik een kunstdossier moeten maken binnen de mogelijkheden van Tumblr. Waarschijnlijk is er wel meer mogelijk met Tumblr dan wat ik heb kunnen ontdekken, waardoor ik nog meer beperkt was. Ik heb wel geprobeerd om dingen uit te vinden door met google te zoeken, maar het leek erop dat ik zo ongeveer een programmeercursus moest volgen om Tumblr meer te kunnen laten doen wat ik wil. Dit was niet zo inspirerend voor mij. En ik ben dan ook niet tevreden over de lay out van mijn dossier. Bovendien vind ik het dossier heel onoverzichtelijk. Ik weet niet hoe ik dat zou kunnen verbeteren in Tumblr.

Toekomstvisie

Gezien mijn interesse in toneel verwacht ik nog veel meer toneelstukken te zullen bezoeken. Voor de opleiding zal ik zeker alle verschillende genres moeten bezoeken. Ik houd van veel verschillende stijlen. Ik houd van komedies, serieuze stukken met een maatschappelijke boodschap en improvisatie toneel. Ik houd minder van melodramatische stukken. Ook cabaret blijf ik zeker bezoeken.

Als ik naast toneel en cabaret bezoek nog geld over heb zal ik ook naar concerten en de bioscoop blijven gaan in de toekomst.

De komende zomer ga ik de culturele highlights van Rome en Londen bezoeken en ik zie mijzelf de komende jaren nog meer steden bezoeken.

Ik blijf zeker piano spelen en ik ga ook zangles nemen.

Top 3 Culturele activiteiten

1.      Toneel: De Vader

2.      Toneel/cabaret: Nobody Home

3.      Concert: The Charm The Fury

(1)            Het onderwerp van het toneelstuk de vader was serieus. De verwarring van de vader met Alzheimer speelde zich niet alleen op het toneel af. Door de inhoud van het stuk en de tijdsprongen en plaats- en rolwisselingen was je als toeschouwer ook in verwarring. Dat was erg knap gedaan. Daardoor was het stuk zeer indringend. Je krijgt er begrip door hoe het moet voelen om te leiden aan Alzheimer.

(2)            In het stuk Nobody Home werd een zwaar maatschappelijk probleem besproken. Het wekte ook veel begrip, waardoor mijn inlevingsvermogen in vluchtelingen problematiek vergroot is. Tegelijkertijd werd humor gebruikt, zodat er ondanks de zwaarte van het thema, toch gelachen kon worden. De kracht was dat de humor het probleem niet bagatelliseerde.

(3)            Ik luister veel naar de muziek van The Charm The Fury. Het was leuk om ze ook een keer live te zien optreden. Helaas was het geluid minder goed geregeld dan als je online luistert. Tijdens het concert werd de zangeres te veel overstemd door de instrumenten.

[offtoljubljana]

21. Reflectie

23/02/2020

Ten eerste, ik ben zo blij dat mensen mijn blog leuk vinden. Mam en pap zeiden dat mensen dit graag lezen.

Ik had niet gedacht dat mensen mijn enigszins ongestructureerde blog interessant zouden vinden.

Aangezien ik net nummer 20 heb gepubliceerd, staat Starkid Homecoming nog steeds op. (Inmiddels bij de Holy Musical B@man medley. Jammer dat Dylan niet het openingsnummer heeft gezongen, maar Nick C. doet het goed. De overgang tussen Rogues Are We naar Super Friends is heel nice.)

Ik ben wel even gaan koken voor de lunch. Gewoon simpelweg een omelet met spek. Ik had wel te veel boter te warm opstaan, dus het spetterde alle kanten op. 

Caroline sprong weg om de vliegende boter te ontwijken.

Ten tweede, blijkbaar was mams verjaardagsfeest gisteren. Oeps. Ik was van plan om te bellen om hallo te zeggen, maar ik was onder de impressie dat het vandaag zou zijn. Ik weet dat mam zelf foto’s had gestuurd van de hapjes, maar ik dacht dat ze die hapjes (zonder bescherming) neer had gezet als voorbereiding. Ja, Galaxy Brain moment nummer 3. Deze week gaat goed 🤦🏻‍♀️.

Ten derde, misschien vraag je je af: Yuè, where’s the tea?

Well, here’s the tea: zowel de kwantitatieve als kwalitatieve onderrepresentatie van F/F ships in queer media en hun bijhorende fandom spaces is toe te schrijven aan de problemen van complexiteit, identificatie (zowel internalised als externalised misogyny), interactie (alhoewel, aanvechtbare deductieve hypothese) en aanwezigheid in statistische zin.

Oh, wacht. Foute soort tea.

De thee-reviews zijn voorbij. Ik heb alle soort thee die te vinden was in dit huis geprobeerd. En dit liet me weer denken: het was best wel leuk om dat extra onderdeel toe te voegen aan mijn blog. Ik schrijf dit blog grotendeels voor mezelf, vandaar dat het zo ongeordend is en vandaar dat alle random muziek recommandaties tussen mijn verhaal zit.

(De speech van Denise voor de Starship medley is best wel awkward. Ik snap ook nog steeds niet waarom Mariah en Alex Status Quo zongen, aangezien ze beiden niets te maken hebben met Starship. Ik klaag niet, tho, ze klinken geweldig.)

Dan denk ik toch: het is toch wel leuk om zoiets extra te hebben, ook al is het puur voor mijn eigen amusement. Maar vinden de lezers dit ook leuk?

Ik zat er aan te denken ok de quotes terug te brengen, maar de quote die vandaag in mijn hoofd zit is "CHRIS? Is that a WEED?" en toen schrapte ik het idee maar weer.

Maar ja, dit is niet echt een blogpost maar meer een reflectie op de blog? Zoals ik al zei, ik hoor van mijn ouders dat mensen dit graag lezen en dat liet me denken. 

Eén van de enige goede dingen van tumblr is dat het onmogelijk is om beroemd te worden op deze site. Alle andere social media hebben hun celebrities en influencers, van YouTubers, naar Viners (rip), naar Instagram influencers, naar de nieuw TikTok stars en op tumblr heb je wel “notes” (vergelijk het met Instagram likes), maar er is geen manier om echt te zien wie op je blog zitten te kijken en de mensen die je blog bezoeken kunnen ook geen follower count zien. Je kan ook geen geld verdienen aan deze shit site, dus mensen zijn ook niet geneigd om zich te profileren voor een monetaire redenen.

Alsnog, normaal is dat heel handig. Op tumblr zie ik ook geen reden om andere mensen de pleasen. Mijn eigen tumblr is gewoon een shout into the void. Alle dingen die ik post zorgen voor een grote mengelmoes tussen fandom, shitpost, social justice, memes enz. Ironisch: de laatste tijd heel wat YouTubers content.

Maar nu vind ik het toch wel jammer dat ik geen beeld heb op wie mijn blog leest. Niet wegens een ego-reden, zoals bij Instagram influencers, maar omdat ik me af vraag wat mensen vinden van mijn *kuch* avonturen in Slovenië. Bij al mijn andere 11 (yeah) blogs, houdt het me totaal niet bezig wat anderen van mijn quality shitposts(TM) denken, maar het doel van dit blog is toch iets anders dan die van, bijvoorbeeld, mijn blog over Avatar. Ja, ik heb een blog toegewijd aan Avatar: the Last Airbender en Avatar: the Legend of Korra.

(Me and My Dick medley is zeer goed, wat interessant is, want de soundtrack van Me and My Dick is mijn minst favoriete soundtrack. Maar de nummers die ze gekozen hebben voor deze medley zijn toevallig een paar van de kleine groep nummers die ik wel goed vind. Me and My Dick is gewoon hilarisch, A.J. zingt geweldig in Listen To Your Heart en Ready To Go is juist één van de beste Starkid nummers in het algemeen en zoals ik altijd zeg, it makes me go apeshit.)

Dus ik zit te denken: is er een manier om een vorm van interactie toe te voegen? Er moeten toch wel third-party widgets zijn die er voor kunnen zorgen dat mensen zonder tumblr account commentaar kunnen achterlaten. Ik heb het eerder gedaan voor een aardrijkskunde opdracht uit de derde (shout out to my former blog staphdawater!).

Want is er interesse in feedback? Ik heb van sommigen wel iets gehoord, zoals Marleen die me een F wilde geven, of Leon die de zin “kort antwoord: niet” grappig vond, maar hebben mensen vragen over mijn geweldige avonturen in Slovenië.

(We zijn aangekomen bij deel 2 van het concert: nummers van de Potter Musical Series (A Very Potter Musical, A Very Potter Sequel en A Very Potter Senior Year). Hier is er niet echt meer een volgorde, maar nummers van de drie shows gaan door elkaar heen. Nu zijn we bij het grote Going Back To Hogwarts/Get Back To Hogwarts/Gotta Go Back To Hogwarts/Getta Back To Hogwarts (?). Niemand weet meer zeker wat nu de echte titel is. Dylan overtreft zichzelf met zijn langen noot en dit nummer is ook de terugkeer van Bonnie Socha, vandaar het lange applaus voor Bonnie.)

Of misschien is er interesse in vragen of commentaar in het algemeen. Misschien leest iemand mijn blog en denkt diegene iets zoals “Huh, wat bedoelt ze met winkelen voor haar sims?” (I just wanna talk about my sims they look banging) of “Wat is nu de P!ATD consparicy theory?” of “Wat is nu je favoriete thee smaak?” of “Welke waterverf raad je aan?” of “Wie tf is Ed the Cat ook alweer?”

Of misschien hebben mensen wensen voor de obag store! Er is nog steeds tot 70% korting op bepaalde producten.

Alsnog, mijn blog is best wel een rotzooi dus ik kan me voorstellen dat mensen sommige dingen lezen en wtf moment hebben. Disclaimer: mijn blog blijft waarschijnlijk een rotzooi, dus mogelijk commentaar over de rootzooi-ness van mijn blog... meh. Het formaat wordt niet veranderd.

De beste manier om commentaar achter te laten is door een account te maken, maar iedereen weet inmiddels wel dat ik dat niet echt aanraad. Alsnog, je kan het doen, I ain’t judging ya, but don’t tell I didn’t warn you.

Dan alsnog, als je puur een account aanmaakt om me te volgen, denk ik niet dat je de meer chaotische kanten van tumblr tegen gaat komen.

(Harry Freakin’ Potter. Dit nummer hebben ze op YouTube gezet als een sneak peek. Ik vind het een leuk extra dat Brittney “I just can’t stop dancing y’all” roept, zoals ze deed in de show. Alhoewel, in de show is het op een ander moment. Oh en er is een hele saxofoon solo toegevoegd!)

Het is volgens mij wel mogelijk om berichten achter te laten als je geen account hebt via “ask”. Ik heb de ask box en de submit box aangezet. Als je een account hebt, kan je zeker een bericht sturen. Anon staat aan voor als je niet wilt dat anderen meteen een link krijgen naar je blog.

(To Have A Home. Goede versie met verbeterde instrumentatie, maar niet de beste versie imo.)

Herinner je post 13. Hoe werkt deze site? nog? Op de desktop versie kan je de link naar mijn ask box (plek om berichten te sturen) aan de linkerkant. Op mobile heb ik het later toe moeten voegen, maar het staat nu naast de link naar het archief. Op app... ga ik niet eens uitleggen want a) het is best onduidelijk (shocking) en b) ik wil niemand motiveren om app te gebruiken 🤷🏻.

(Different As Can Be en de reprise. Unpopular opinion: maar ik ben nooit de grootste fan geweest van dit nummer.)

Dus ik denk dat je wel je e-mail adres moet opgeven, dus dat is een keuze die je moet maken in deze Big Data platformsamenleving, en je ask wordt automatisch geanonimiseerd, dus je kan het beste je ask ondertekenen, zodat ik tenminste nog weet wie je bent.

Iemand moet het voor mij uitproberen, want ik weiger om uit te loggen want... uh.... ik weet mijn tumblr wachtwoord niet meer 😅😅😅. Ja, slim hè. 

Replies staan ook aan, maar daar heb je zeker een tumblr account voor nodig en het is non-anon. Ach.

(The Coolest Girl!!! Zoveel te vertellen! De terugkeer van Bonnie Socha née Gruessen! De toevoeging van Meredith, die haar nummers en rollen grotendeels heeft overgenomen na Bonnie’s vertrek!!! De strijkinstrumenten!!!!!)

Alsnog, dit is allemaal onder de impressie dat mensen geïnteresseerd zijn in interactie. Mij lijkt het wel leuk. Dit wordt niet een gestructureerd fan driven media, zoals influencers gebruiken, maar het lijkt me dus wel interessant. Zo niet, dan negeer dit hele stuk.

(Cho’s Song en The Dragon Song. Huh. Darren blijft er natuurlijk doorheen praten.)

Een ander ding dat ik me ook afvraag: is mijn Nederlands te volgen? Ik ben nu niet in de stemming voor een groot debat over de verengelsing van de Nederlandse taal en samenleving, maar ik merk van mezelf dat ik soms het gevoel heb dat ik de zinsconstructie van de Engelse taal probeer toe te passen op mijn Nederlands. Soms vertaal ik in mijn hoofd mijn blogposts in het Engels voor de lol (yeah... I do that) en dan denk ik dat er sommige dingen zijn die beter werken in Nederlands, maar andere dingen werken weer beter in het Engels. Ik geef ook toe dat ik Google Translate Engels naar Nederlands te vaak open 😳.

Dus ja, is mijn taalgebruik duidelijk? Kan je geloven dat ik mijn posts ook nog filter? Does profanity still exist in the digital age?

(Granger Danger! Het grote nummer van Lauren en Joey, the LA people, en dit is één van de beste versies. Alweer, de instrumentatie is geweldig. Dit is de eerste keer dat Starkid hun nummers uitvoert met een live 13 deels concert. Clark en A.J. hebben nieuwe arrangementen geschreven voor en het is het zo waard. Ik geniet oprecht zoveel van de instrumenten.)

Als laatste wil ik misschien een paar reblogs toevoegen aan mijn blog. Op de dag van het broekenfestijn kwam ik zo’n goede strip tegen op mijn dashboard en het paste precies bij mijn frustratie. Ik heb meerdere soorten posts (blog post, ramblings, photoset), maar die zijn allemaal gecreëerd door mij. Je kan reblogs vergelijken met shares to own timeline op Facebook, dus het zijn posts van anderen. Sommigen passen gewoon goed bij het verhaal en sommigen zijn gewoon leuke kattenvideo’s, maar ik wil mensen die tumblr amper kennen ook niet verwarren. Eh, misschien moet ik het proberen.

Herinnering: als je het overzicht kwijt bent, of je vraagt je af of je iets gemist heb, check mijn archief. Dit is de meest overzichtelijke manier om bij te houden wat ik post. 

(To Dance Again. Voldemorts grote balletnummer van AVPM. Goede lyrics update! Helaas kneusde Joe W. zijn enkel tijdens één optreden.)

En ja... dat is het. Alsnog, dit was meer een reflectie. Ik ben nu precies 2 hele weken in Slovenië en ik zit al op post 21 zonder te weten wat er aan de hand is aan de andere kant. Ik studeer Communicatiewetenschap, damnit. Ik als geen ander weet hoe belangrijk het is dat communicatie via media wederzijds is.

Sommigen zouden “message” en “encoding” omruilen maar.... whatever.

(Gilderoy, het grote nummer van A.J. en ik ben blij dat ze dit nummer gedaan hebben. A.J. klink geweldig, as always.)

Ik bedoel maar... ik steek belachelijk veel tijd in deze dingen. Ik begon het schrijven van 20 en 21 en het luisteren van Starkid Homecoming op hetzelfde moment. Ik ben al ongeveer anderhalf uur aan het luisteren naar Homecoming, dus ik schrijf al anderhalf uur. Ach, ik heb de tijd.

(Guys Like Potter. Zo fijn om te zien dat Tyler en Joe M. ook tijd in de spotlight hebben. Dat kan ik niet zeggen van Sango, Nico en Richard en helemaal niet van Lily en Elona 😒. Dat is denk ik mijn enige kritiekpunt van Homecoming.)

Maar ja, ik ga weer chillen en ik ga Homecoming afkijken. Peace out ✌🏻✌🏻✌🏻.