#hoe trots ik ben op de mensen die deze discussie niet hebben laten liggen

[breechingbaby]

"Ik heb integratie geprobeerd en het beviel niet." James Yuca, Photo 1(1995) Photo 2(2003)

[gokottacuckoo-blog]

‘Rule, charmante despoot! Charmante despoot, rule the waves!’

Beste medebewoner van dit democratische land,

Al een tijdje loop ik rond met de gedachte dat Nederland en vele anderen landen een vriendelijke dictator als president verdienen. Het is op zijn zachtst gezegd controversieel maar recente ontwikkelingen rechtvaardigen de discussie of het misschien niet beter is dat we een kapitein aan het roer hebben die over wat meer macht beschikt dan de gemiddelde ‘gekozen’ leider. Laat dit stukje tekst daarom bijdragen aan een (zinvolle) dialoog waarin we met elkaar eens bekijken hoe dit paardenmiddel uit zou pakken bij de aanpak van klimaatverandering. Onder het motto ‘we mikken die knuppel in het hoenderhok’, een aftrap.

Ditmaal tikken we het verhaaltje met op de achtergrond de pompende beats van Public Enemy en ‘Fight the Power’. Opdat het doel zo nu en dan de middelen heiligt? We klimmen hoog, hoger, zo hoog mogelijk in die pen.

Wie mij een beetje kent weet dat ik een behoorlijk sterke overtuiging heb in de kracht van de samenleving, van de beweging van onderop want we rollen bottom up aldus ondergetekende en David Hume. Zo was ik laatst op het jaarlijkse evenement van HIER Opgewekt waarin men terecht trots mededeelde dat energiecoöperaties in 2018 159 megawatt aan windenergie hebben gerealiseerd en dat het collectieve zonvermogen in 2018 en 2019 zal verdubbelen (bron). Prachtige getallen die laten zien dat men lokaal goed bezig is. Ook het feit dat inmiddels veel regeringen zijn aangeklaagd omdat ze volgens de eisende partijen te weinig doen om klimaatverandering echt aan te pakken - het aantal landen waar zaken lopen is sinds 2014 verdrievoudigd (bron) - ondermijnt mijn vertrouwen in de gewone man en de bakker op de hoek allerminst. Tel daar de hoopgevende signalen in mijn directe omgeving bij op en ik zou geneigd moeten zijn te ervaren dat er echt wat gaande is; dat we groot momentum aan het creëren zijn. En dat is ook zo, de beweging is er. Het gaat echt gebeuren, we gaan om. Maar komt die verandering snel genoeg? Heeft de Rainbow Warrior voldoende wind in de zeilen?

Als je mij het vandaag op de man af vraagt zou nee mijn stellige antwoord zijn. Begrijp me absoluut niet verkeerd: ik ben ontzettend blij met het toenemende bewustzijn, met hen die openstaan voor een inhoudelijk gesprek over klimaatverandering zonder de ander meteen te bestempelen als eagle freak of klimaatontkenner, met mensen die hun gedrag werkelijk aanpassen ten bate van de leefomgeving, de medemens, de natuur, de dieren en het milieu, met de soms fenomenale duurzaamheidsinitiatieven die echt wat teweegbrengen. Dat en al het andere goede moeten we vooral vasthouden.

Maar er zijn helaas ook andere verontrustende signalen. Zo lijkt het er bijvoorbeeld op dat mensen die in een energiezuinige woning wonen, minder bewust omgaan met hun energieverbruik (bron: afkomstig uit gesprekken met energiecoaches). En als we iets hoger in de boom klimmen, dan zien we dat er daar in de kruin tot op heden eveneens veel te weinig daadkracht wordt getoond. Onlangs werd bekend dat we in Nederland onze doelstelling voor 2020 (25 procent minder CO2-uitstoot) waarschijnlijk met 10 procent gaan missen (bron). Dat is niet de verkeerde kant van het ijzer bij een dubbel; het is een pijl die naast het bord eindigt. Ook het gesteggel aan de verschillende klimaattafels - omdat iedereen vooral ‘op zijn eigen eilandje zit om zijn of haar belangen te verdedigen’, aldus een ingewijde - is een teken aan de wand dat het allemaal nog niet zo wil vlotten met een fundamentele nationale aanpak. Op mondiaal niveau is het niet veel anders: het UNEP (milieuprogramma van de Verenigde Naties) berekende dat, om de opwarming van de aarde tot twee graden te beperken in 2030, we drie keer zoveel actie dienen te ondernemen (bron). En na jaren van lichte stijging, blijkt de wereldwijde uitstoot van CO₂ in 2017 weer fiks omhoog te zijn gegaan (bron). Dit terwijl het rapido de andere kant op moet.

Er zijn nog meer bronnen en bewijzen die aantonen dat er nog een aantal tandjes bij moeten om de klimaatproblematiek significant te verminderen maar laten we het bij bovenstaande summiere opsomming houden. Punt blijft dat de onrust die in mij woedt, niet gebaseerd blijkt te zijn op gebakken lucht. Vandaar dat ik, niet geheel tegen mijn natuur in, aan het prakaseren ben geslagen over hoe het zou zijn om in een land te leven waar een grote vriendelijke reus de scepter zwaait. Waar een charmante despoot, zoals een wethouder het laatst treffend verwoordde, volledig vrij spel zou krijgen om naar eigen inzicht maatregelen te treffen. Om dat wat moet gebeuren, te laten gebeuren, ongeacht wat de vox populi, de bedrijven, de boeren, de autorijders, de rechters en alle anderen zeggen.

Nu, en dat besef ik me terdege, klinkt dat behoorlijk onwenselijk wanneer we kijken naar Poetins Rusland, naar het Hongarije van Orbán, naar Erdogans Turkije. Maar stel je eens voor: als we nu echt een goedaardige man of vrouw in ons midden zouden hebben waarop men blind zou kunnen vertrouwen. Iemand die niet alleen beschikt over een sterk moreel kompas maar ook waarlijk weet van aanpakken en daar de ruimte voor krijgt. Iemand die zijn of haar hele handelen zou afmeten aan het effect om de abnormale klimaatverandering tegen te gaan. Die rationeel maar rücksichtslos enkel en alleen zou kijken naar de impact die zijn of haar beslissingen hebben om ons binnen die anderhalve dan wel twee graden opwarming te houden. Bij wijze van gedachte-experiment: hoe zou dat zijn? Zou zoiets aanbevelenswaardig zijn? 

Een dergelijke leider zou waarschijnlijk beginnen met een systeem op te tuigen waarin de vervuiler en gebruiker gaan betalen. Oftewel: consuminderen! (Oh shit, Google kent dit woord. Sweet!) Dit heeft zo zijn ‘nadelen’ vergeleken met de huidige situatie: een brute vliegtax zal de prijs van een ticket niet met 7 euro verhogen (bron: Volkskrant van 8 december, pg. 5) maar met tientallen zo niet honderden euro’s, zij die graag een stukje biefstuk of kaas eten zullen er meer voor gaan betalen, autorijden wordt fors minder aantrekkelijk, het veroorzaken van afval en rommel dat niet kan worden hergebruikt wordt zwaarder belast, de uitgaven aan producten die van ver moeten komen zullen krankzinnig stijgen totdat het de prijs van kaviaar heeft, een woning die eerder de directe omgeving verwarmt dan de woonkamer zal vriendelijk worden geconfronteerd met een significante waardeverlaging en, als klap op de vuurpijl, het bewust danwel onbewust op de wereld zetten van een telg zal je niet langer kinderbijslag op gaan leveren, het zal beide ouders een tweede rib uit het lijf kosten in de vorm van een zeer prijzige kindertoeslag.

Naast bovenstaande set aan rigoureuze maatregelen zouden er nog andere regelingen worden getroffen door onze innemende leider. Het zou niet ondenkbaar zijn dat hij die zijn hele tuin volledig betegelt, een hogere bijdrage aan het waterschap zou moeten afdragen onder de noemer van klimaatadaptatiekosten. En ook de rioolheffing van gemeente zal stevig toenemen wanneer men weigert het hemelwater af te koppelen. Ja, het klopt: zijn of haar duurzame doorluchtigheid zou het een en ander erdoor drukken waar je gerust de stempel ‘ongunstig’ op mag plakken. Alles en niets minder dan alles om de ecologische voetafdruk te verkleinen.

Gelukkig, zoals met alles in het leven, is er een andere kant van de medaille: reizen met het openbaar vervoer zal vrijwel kosteloos zijn voor hen die er gebruik van maken, lokaal geteeld, biologisch en seizoensgebonden voedsel is voor eenieder pro Deo mits men er verantwoord mee omgaat, zij die de plastic verpakkingen links laten liggen en hun glazen potten meenemen tijdens het boodschappen doen krijgen fikse korting, er zullen toeslagen zijn voor hen die een eigen composthoop aanleggen, de waarde van geïsoleerde en energiezuinige woningen stijgt moeilijk hard in het voordeel van eigenaren, vaders en moeders die niet besluiten om vader of moeder te worden kunnen mogelijk op 40ste of eerder met pensioen, diegene met een boom en wat bijvriendelijke bloemen in de tuin ontvangt een flinke vermindering van de OZB en zowel de rioolheffing als de waterschapsbelasting zal dalen tot het niveau nihil voor hen met een vijver die niet vol of leeg genoeg kan.

Juist, ik hoor je denken: met een autoritaire, aimabele leider is het nog maar de vraag of de steden langer met woningkrapte te maken zouden hebben, is het alles behalve ondenkbaar dat de facebook en instagram walls van deze wereld nog langer zouden uitpuilen met tropische reisfoto’s (kneuterige kampeerkiekjes en hutjes op de hei binnen het eigen continent voeren naar alle waarschijnlijkheid de boventoon), dorpen zouden gaan bestaan uit een verzameling van tiny houses, overal verschijnen voedselbossen, vluchtstroken mogen onbeperkt worden gebruikt door elektrische auto’s en voertuigen op waterstof en ga zo maar door. Je kunt het zo gek niet bedenken want de mens is creatief, vindingrijk en beschikt over een ongebreidelde fantasie, wat vanzelfsprekend zou gelden voor het allesbeheersende regime van onze klimaatbewuste hoogheid.

Al het bovenstaande is nog maar een tipje van de sluier. Wat zou een duurzame dictator doen als een naburig land maximaal bruin- en steenkolen blijft verstoken? Binnenvallen? De oorlog verklaren? Met elektrisch materieel, waterstofbommen en biogas dan? En ons systeem, hoe ver zou het opschuiven van onze huidige kapitalistische sociaal democratie naar een vorm van communisme? Helemaal tot aan anarchisme of stopt onze beminnelijke dwingeland ergens bij een marxistische variant? En nog grimmiger: leidt, zoals zo vaak gebeurt, het een niet tot het ander? Weet onze leider zichzelf wel in toom te houden? Krijgen we mogelijk een enorm ecovriendelijke Mao, Stalin, Franco, Pinochet, Mussolini of Hitler die hordes klimaatonvriendelijke personen onderdrukt of de dood in jaagt?

Vele vragen waar ik, zoals het de lezer waarschijnlijk reeds is opgevallen, met mijn kortzichtige en eenvoudige brein nog helemaal niet over na heb gedacht. Wellicht kun jij mij helpen met het inzichtelijk maken van de vele gevolgen, wenselijk dan wel onwenselijk. En ik zou ook benieuwd zijn naar wat jij nog zou accepteren. Hoe ver mag de vrijheid van het individu worden onderdrukt om de verwoesting van onze natuur en een aanzienlijke decimering van de wereldbevolking te voorkomen? Want daar hebben we het naar mijn mening wel over als we zo blijven doorgaan. Of die verwoesting en decimering op zichzelf goed dan wel fout zijn, wat ik overigens geregeld hoor, dat is weer een andere filosofische discussie. Daar hebben we het vast later nog eens over. Voor nu: hoe ziet de wereld eruit onder leiding van een mokergroene Trump, Poetin, Merkel, Xi Jinping en Rutte die geen verantwoording hoeven af te leggen? En wat zouden ze jou kunnen en mogen ontzeggen? Ik hoor graag van je.

Gokotta

[thenextcloset]

The Closet of Nimue Smit

Met haar bachelor in Public Health Pre-Medicine op zak vliegt ze de wereld over om shows te lopen voor de internationale Fashion Weeks en siert ze deze maand de cover van de Harper’s Bazaar. Topmodel Nimue Smit (26) werd tien jaar geleden op Hyves ontdekt, liep een jaar later de Prada-show en verhuisde naar New York. Inmiddels is ze terug op Nederlandse bodem, heeft ze namen als Chanel, Dolce & Gabbana en Louis Vuitton aan haar portfolio toegevoegd en gingen wij langs voor een kijkje in haar kledingkast. The Next Closet sprak Nimue over duurzaamheid en de mode-industrie.

BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE

Vest: Alexander Wang, pantalon: Dries van Noten

Waar ben je het meest trots op?  “Dat ik het al tien jaar lang heb volgehouden in de modellenwereld. Ik ben dankbaar en trots op het feit dat ik er nog steeds ben. De afgelopen tien jaren waren een rollercoaster en ik heb veel ervaring opgedaan. Van recent werk ben ik heel trots op deze editorial voor Prada met Willy Vanderperre. Dat was een Audrey Hepburn-achtige foto: een beetje filmy.” 

Wat staat er op jouw wishlist voor je modellencarrière? “Een make-up campagne, dat heb ik nog nooit gedaan. Ik heb eens met fotograaf Tim Walker samengewerkt voor Mulberry en zijn werk vind ik prachtig. Het is heel sprookjesachtig. Dat zou ik graag nog eens willen doen.”

Doorschijnende blouse: Preen Line

Speelt duurzaamheid een rol in jouw leven? “Het is moeilijk om in de modellenwereld sustainable te zijn. Als ik te vaak in hetzelfde shirt bij een casting verschijn, dan word ik door mijn bureau in New York op de vingers getikt. Daarom leen ik veel van vrienden en shop ik tweedehands. Ik vlieg veel en wil dat compenseren, dus ik eet nauwelijks vlees, probeer mijn zuivelinname te limiteren en heb altijd een thermosfles bij me, zodat ik minder plastic gebruik. Ook heb ik mijn huis voorzien van een groen dak om biodiversiteit terug te brengen naar de stad!”

Hoe kijk je tegen de mode-industrie aan? “Ik ben kritisch naar deze industrie. Ik vind dat we te veel produceren en niet nadenken over hoe de planeet en mensen daaronder lijden. Er is een boel verantwoordelijkheid die niet wordt genomen. Het wordt op elkaar afgeschoven. Er worden stappen gezet, dus ik ben hoopvol, maar we hebben nog een lange weg te gaan.”  BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE

Tweedelig pak: Sportmax

Heb je een bepaalde filosofie die je naleeft bij het kopen van kleding? “Ik koop geen fast fashion - juist zoveel mogelijk tweedehands. Voor mij is het is belangrijk dat het ethisch en sustainable geproduceerd is. Je moet nadenken over waarin je investeert. Ik koop goede basics waarvan ik weet dat ze lang meegaan. Ik draag nu regelmatig de oude, Bretonse kapiteinspet die mijn opa nog had liggen en in de kast van mijn oma vond ik een gave driekwart broek met wijde pijpen en een strakke taille – die is van mijn tante geweest. Ik denk vaak na over hoe maak ik dat shirt van vorig seizoen weer cool?”

In de fashionwereld gaat het vaak om het maken van een statement. Bij The Next Closet doen we ons best om de mode-industrie een beetje duurzamer te maken door het verkopen en dragen van tweedehands kleding toegankelijk, hip en cool te maken. Welk statement wil jij maken?

“Ik ben in New York bezig met een groep van driehonderd collega-modellen en activisten: Model Mafia. We zetten onze stem en bekendheid in voor goede doelen, om samen meer verbintenis te creëren in onze industrie en deze duurzamer te maken. Zo zijn we vorig jaar naar de People’s Climate March gegaan om te protesteren tegen Trumps policy. Dit zou ik ook graag in Amsterdam willen opzetten. Model zijn is een best eenzaam beroep. Je reist alleen, je gaat alleen naar castings, dus je bent een kwetsbaar individu. Het is belangrijk om met elkaar te praten, zeker met de #metoo discussie in het achterhoofd.” 

Tas: Céline, tweedelig pak: Sportmax

 Wat is het verhaal achter de Céline tas? “Die heb ik gekregen bij de eerste show die ik voor Céline liep. Dat was een heel speciaal moment: de comeback van het merk Céline. Het gebeurt niet vaak dat je zo’n cool item cadeau krijgt bij een show. Ik vind het belangrijk dat kleding leeft. Ik geef ook vaak items aan vrienden waarvan ik weet dat ze een stuk mooi vinden, want ik heb veel verzameld door de jaren heen. Ik heb deze tas met veel plezier gebruikt, maar ik voel dat de tijd is gekomen dat deze voor iemand anders de nummer één wordt.”

Pumps: Christian Louboutin

Aan welk item in je closet heb je de meest waardevolle herinnering? “De Louboutins heb ik gekocht van mijn eerst verdiende geld. Het zijn lange tijd mijn casting schoenen geweest en ik droeg ze naar de diploma-uitreiking van mijn middelbare school. De galajurk van BCBG Max Azria heb ik gescoord op een private sale in een straatje achteraf bij een tweedehands marktje in Parijs. Het is zo leuk als je tweedehands iets scoort dat perfect past, maar soms is het tijd om dingen te laten gaan…”

BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE

Broek: Wood Wood, sneakers: Alexander McQueen

Hoe omschrijf je jouw kledingstijl? “Effortless chic en het Franse ‘Je ne sais quoi’. Ik word blij van een stijlvol pak met een mooi paar oorbellen, comfy sneakers en af en toe een statement piece. Een combi van netjes, elegant en comfortabel. Een klassieke Ralph Lauren of Chloé vrouw vind ik ook mooi.” 

Wat heb je met sneakers?  “Dit is een geweldig paar sneakers dat ik cadeau heb gekregen, maar ze zijn net een beetje te klein. Als ik ze draag, krijg ik blaren en daarvoor houd ik te veel van comfort, dus deze kun je shoppen in mijn closet.” 

Gilet blazer: 3.1 Phillip Lim, broek: Wood Wood

Van welk materiaal is je favoriete kledingstuk gemaakt? “Wolmix. Ik houd van natuurlijke materialen en draag vaak katoen en wol. Zomers vind ik lekkere linnen jurken prettig. Kasjmier is ook altijd fijn!” 

Waarom draag je dat het liefst? “Ik vind dat het lekkerst voelen op mijn huid. Ik heb altijd het idee dat het moet ademen. In online shopping ben ik eigenlijk helemaal niet goed. Ik shop meer op gevoel en vind het fijn om items en stoffen in je handen te hebben. Inmiddels weet ik dat Alaïa en Chloé mooie stoffen gebruiken.”

Gilet blazer: 3.1 Phillip Lim, broek: Wood Wood, sneakers: Alexander McQueen

Zien we ook tweedehands terug in je interieur? “De vintage stoel heb ik bij de geweldige tweedehands winkel De Lokatie in Amsterdam gekocht. Verder heb ik veel van Marktplaats. Ik struin heel wat tweedehands winkels af. Tussen het grofvuil op straat snuffel ik ook weleens. Daar komen een paar eettafelstoelen, mijn spiegel en wat planten vandaan. Het is best een groot huis en op een gegeven moment was mijn budget op. Ik heb liever dat het in mijn huis staat, dan op de vuilnisbelt.”

Wat is je favoriete shopstad? “New York, omdat alles er is: zelfs een uitgebreid aanbod aan tweedehands winkels waar je altijd iets kunt vinden. The Break is er zo één. De kleding daar past heel goed bij lange mensen – ik denk dat de eigenaresse dat ook is. De IJhallen en Noordermarkt vind ik chill en voor designerstukken zijn jullie handig.” 

Waar kunnen we jou vinden als je vrij bent? “Het liefst ben ik dan lekker thuis aan het koken voor vrienden of in de bios. Ik doe graag yoga, en ben veel te vinden bij verschillende yogaplekjes of in een café met een goed boek.”

Broek: Wood Wood

Wat lees je nu? “Ik heb net Swing Time gelezen en ben nu helemaal into de schrijfster ervan: Zadie Smith. Ze schrijft veel over jonge vrouwen en hun verhouding tot de maatschappij. Ze is zelf Jamaicaans, het gaat ook over blackness in verschillende culturen in Engeland en over het vrouw worden binnen deze culturen. On beauty van haar is ook echt geweldig! Dat gaat over welke moeilijkheden ‘mooi zijn’ met zich meebrengt, maar ook het omgekeerde ervan. Haar manier van schrijven is echt prachtig. Ze heeft een rijke vocabulaire.” 

Tien jaar geleden stond je aan het begin van je modellencarrière, nu ben je enorm succesvol – wat wil je de komende tien jaar bereiken? “Dat Model Mafia in Amsterdam echt staat en dat het mooie dingen heeft laten gebeuren. Het moet modellenwerk voor de toekomstige generatie makkelijker en beter maken. Ik wil graag iets achterlaten wat mensen geholpen heeft. Misschien heb ik tegen die tijd wel een carrièreswitch gemaakt en doe ik iets in gezondheidssector - meer in het straatje van mijn studie: een health start-up lijkt me leuk.” 

BEKIJK EN SHOP DE KAST VAN NIMUE HIER

Starring: Nimue Smit Fotografie: Iris Duvekot Tekst: Elke Doevelaar By TNC creative: Kim Erich

MISSCHIEN VIND JE DIT OOK INTERESSANT

[sanneopsicilia]

YES! 1 MAAND IN PALERMO!

Vandaag, zijn Benthe en ik precies één maand in Palermo! Als ik erover nadenk, voelt het alsof ik hier al véél langer ben.

Aangezien de eerste maand voorbij is en ons appartement ingericht is, heb ik een aantal foto’s van ons appartement! Foto’s van de gang, mijn slaapkamer (de kamer met de kleine lichtjes en foto’s boven het bed), de slaapkamer van Benthe (de kamer met het grote bureau), onze keuken en badkamer.

De hoogte punten zijn toch wel, dat het leven hier relaxed is en dat ik hier mijn eigen plekje heb gecreëerd. Ik was toe aan deze zelfstandigheid en dat doet me elke dag weer opnieuw goed. Wat natuurlijk ook heel mooi is meegenomen is het weer, na één week van regen, kan er zonneschijn komen en kunnen de temperaturen van 12 naar 21 graden gaan!

Vrijdagmiddag heb ik dan ook voor het eerst met Benthe samen, de hele middag op ons balkon gelegen. We hebben onze fleece dekentjes neergelegd, hebben een bakje met fruit klaargemaakt, onze bikini’s aangetrokken en zijn gaan zonnen! En ik kan je vertellen, dat de bandjes in mijn nek staan!

Benthe en ik voelde ons wel typische Nederlanders die met 21 graden in de zon gaan liggen. Het leek even heel normaal, totdat we naar beneden keken en we alle andere mensen gewoon in een winterjas met een muts op zagen lopen..

En dan over Nederland gesproken, deze week hebben we ook voor het eerst bezoek gekregen uit Nederland! Onze docenten van school! Onze drie docenten zijn naar ons toegevlogen om te kijken hoe wij leven en waar we stage lopen (maar natuurlijk ook voor eigen plezier).

En wat was het leuk dat ik op het balkon, de drie docenten van school aan zag komen lopen! Vol trots gingen Benthe en ik naar beneden om hen op te halen, om onze stageplek te laten zien. We hebben hen een rondleiding gegeven en hebben een stage gesprek gehad. Dit ging erg goed! Eén van onze docenten spreekt Italiaans dus we hebben sinds lange tijd een soort van “echt” gesprek kunnen voeren met onze begeleider van ons stage adres. We hebben vragen kunnen stellen maar hebben ook positieve reacties gekregen van onze begeleider. Hij vond dat wij ons al goed hadden aangepast de afgelopen weken! Hij maakte zelfs al de grap dat wanneer wij aan het eind van onze stage Italiaans kunnen spreken, dat we er een vaste baan kunnen krijgen!

Onze begeleider heeft ons nog wel even gezegd, dat er conflicten zullen komen. Helemaal niet erg, want daar hebben we ook voor geleerd! Maar voor nu zijn we nog erg exotisch en worden we gerespecteerd omdat we vrouwen zijn en ook nog eens van een andere cultuur. En dat verklaard ook een beetje waarom zij zo goed voor ons zorgen. Maar wanneer zij aan ons gaan wennen, zullen we met hen op één lijn komen en zijn wij de meiden uit hun huis. Dus kunnen er discussies gaan komen en zullen Benthe en ik ons best gaan doen om op deze momenten begeleiding te geven, grenzen aan te geven en soms afstand te bewaren!

Diezelfde avond zijn we uiteten geweest met onze docenten en de andere drie meiden die bij ons in de klas zitten. We hebben typisch Siciliaans gegeten en voor het eerst een cannoli geproefd! Dit was erg lekker en zeker een aanrader om te proberen wanneer je op Sicilië bent!

De docenten zijn inmiddels weer naar huis en wij mogen nog heerlijk 4 maanden blijven genieten van het mooie Sicilië!

Heel veel liefs,

Sanne

P.S. Als jullie lezers vragen aan mij hebben of benieuwd zijn naar iets, zet dit dan even in de reacties! En dan zal ik deze meenemen in mijn volgende post!

[publiekenieuwdienst]

Nieuwjaarsspeech burgemeester Klijs 2017

Ik wens u allen een gelukkig nieuwjaar!

Het voordeel van geluk is, dat dat niet iets is wat je overkomt, je kunt er zelf ook iets aan doen. Ik kom hier straks op terug. Veel mensen zeggen: ik hoop dat het u beter gaat in 2017. Dan is het antwoord van mij heel simpel: dat is al gelukt want het kan eigenlijk niet veel slechter dan het vorig jaar was. Dat mag ik ook wel een keer zeggen. En desondanks gaat het goed vind ik.

Het is traditie bij onze receptie om eens even terug te kijken naar het afgelopen jaar. Ik ga nu niet stil staan bij alle kleine en wat grotere gebeurtenissen in de gemeenschap zelf maar ik wil eens stilstaan bij de gebeurtenissen in mondiaal perspectief. Dat is namelijk nogal wat. Denkt u bijvoorbeeld aan de aanslagen in Brussel, Nice, Berlijn en Turkije. De vraag is natuurlijk: wat gebeurt er in 2017? Je kunt er donder op zeggen dat we er niet van verlost zijn. De vraag is ook: wanneer zijn wij aan de beurt? Het is goed om daar als samenleving rekening mee te houden. Niet om angstig te zijn. Niet om weg te duiken maar wel om je bewust te zijn van wat er speelt in de wereld. En ik ben ervan overtuigd dat het ook een keer in Nederland zal plaatsvinden. En dat zijn toch zaken die je bezighouden. Mij ook als burgemeester en hoofd Openbare Orde en Veiligheid. Hoewel ik denk dat men toch doelen zal uitzoeken in de grote stad of waar heel veel mensen bij elkaar komen.

We hebben het afgelopen jaar ook heel veel met elkaar gediscussieerd over het vluchtelingenprobleem. Ik heb ook eerder aangegeven dat ik niet perse de hele lijn van het kabinet volg. Ik voelde me niet, ik spreek de staatssecretaris maar na, ik voelde me niet onder alle omstandigheden de burgemeester met ballen die maar eens moest zorgen dat er van alles en nog wat gebeurt. Ik ben wel betrokken en begaan met het lot van de vluchtelingen en ik zie dat we er nog heel veel moeite mee hebben om dat in goede banen te leiden. Want we zijn weer heel snel terug geschoten in laat ik zeggen de wettelijke taakstelling terwijl we weten dat er nog 12.000 mensen met een vergunning in opvangcentra zitten die eigenlijk veel beter zo snel mogelijk geplaatst zouden kunnen worden, een woning zouden kunnen krijgen en zo snel mogelijk zouden kunnen integreren. Ook om het draagvlak onder de bevolking wat groter te maken en niet zoals u bijvoorbeeld op zaterdag in de Telegraaf kon lezen, de indrukwekkend alsof rijp en groen het gewoon heel slecht is terwijl we het eigenlijk hadden over die categorie economische gelukzoekers waarvan ik inderdaad vind dat we veel strakker in het pak moeten zijn en niet alleen roepen dat we ze selecteren en uitzetten maar dat ook werkelijk doen. Maar nu lopen we tegen het probleem aan dat het land van herkomst ze gewoon niet terugnemen omdat ze geen ID hebben. En ik vind echt dat het een eretaak zou moeten zijn voor het kabinet om daar veel meer werk van te maken. Want ik zie het draagvlak voor de vluchtelingen afnemen en als u weet dat er in Turkije nog 3 miljoen mensen zitten te wachten die eigenlijk liever deze kant opkomen, zij het al wat minder nadrukkelijk naar Nederland omdat wij al bekend staan als minder vriendelijke voor vluchtelingen, dan is die zorg in ieder geval, na vorig jaar, niet voorbij.

Een ander avontuur waarvan ik me afvraag hoe dit zal uitpakken voor ons en voor Europa is de inauguratie van Donald Trump op 20 januari a.s. Velen denken dat het meegaat vallen. Ik weet het niet. Ik zie nu protectionisme op twitterniveau. Bedrijven als Ford en Toyota die merken dat al. Het wordt uitgelegd als een zegen terwijl ze toch al wel van plan waren om een fabriek in Amerika neer te zetten. Maar ik vind het wel heel tricky als een president zich op het niveau begeeft van individuele fabrikanten. Om ze te dwingen heel protectionistisch die dingen te doen in Amerika i.p.v. in Mexico of waar dan ook. En ik denk dat dit Europa nog wel eens heel veel nadeel kan bezorgen. Daar kunnen wij vanuit Moerdijk ook allemaal niets aan doen.

Een andere zorg zijn de verkiezingen die in Europa plaatsvinden. Niet alleen in Nederland, maar ook in Duitsland en Frankrijk dit jaar. We riepen zo makkelijk dat wat in Amerika gebeurt, dat gaat hier niet gebeuren. Nu roepen we al wat minder. Want voor velen was Amerika natuurlijk toch een verrassing. En ik ga u voorspellen dat we dit soort verrassingen ook in Europa zullen gaan zien. Ik hoop dames en heren dat dat in Nederland gaat meevallen maar ik denk het niet. Ik denk dat heel veel mensen uit protest ook op een partij stemmen zoals bijvoorbeeld de PVV. Maar dat vind ik nog tot daar aan toe. Want dat is in ieder geval wel een opvatting die door een aantal Nederlanders wel gedeeld wordt.

Mijn zorg is vooral dat mensen niet meer zouden gaan stemmen en ik zie dat risico uit onvrede met wat er politiek gebeurt. Net als in Amerika. Ik zie ook hier heel veel mensen die weerstand ontwikkelen tegen de gevestigde orde. Het gevoel hebben dat er niet geluisterd wordt. Het idee hebben “ze roepen maar wat en doen toch anders”. En met heel veel politieke partijen moet je natuurlijk veel compromissen sluiten. 81 partijen hebben zich aangemeld. 50 halen er de streep niet maar het zijn er wel heel veel en het wordt dus een versplinterd landschap. Ik hoef u ook niet te vertellen wat er gebeurt als uiteindelijk de PVV wel de grootste wordt, en iedereen zou weigeren om een kabinet te vormen. Dan hebben we echt een probleem. Want dan krijgen we precies datgene wat we niet willen. Dat mensen terecht zeggen: je kunt hier doen en laten wat je wilt maar ze luisteren toch niet. Ze doen gewoon wat ze goedvinden. Dat is dan de kleine elite tegen de grote min of meer zwijgende meerderheid en dat houdt een keer op. Dat vind ik echt een geweldig probleem want ik zie daarin een zorg voor onze democratie. Ik zei het al eerder en doe dat ook hier weer vanavond. We zouden natuurlijk op nationaal niveau allang de discussie hebben moeten voeren met elkaar over hoe we nu bestuurlijk Nederland verstevigen. Moeten we nog steeds een Rijk, provincie en gemeente hebben? Want wat zie je in werkelijkheid: we brengen heel veel taken naar de gemeenten want de gemeente staat dicht bij de bevolking en kan dat kennelijk beter. Maar helemaal vertrouwen doen we het niet dus we houden wel de financiële lijntjes vast. Dat doet de provincie maar dat doet het Rijk nog veel sterker. En dat maakt dat het voor de gemiddelde Nederlander nog steeds onzichtbaar is wat er nou werkelijk precies gebeurt.

De directeur van de Rekenkamer was vorige week klip en klaar. We hebben amper nog zicht op de geldstromen en hoe het belastinggeld wordt verdeeld. Mensen maken zich druk over de OZB maar eigenlijk amper over wat er met het grote geld gebeurt. Langzaam maar zeker zie ik het risico dat onze democratie dat niet meer trekt. Dat is op zich niet erg maar er moet een alternatief zijn. Die discussie voeren we niet. Ik heb eerder al gezegd: het is helemaal prima dat we tot schaalvergroting komen maar zorg dan dat daar een inkomensbeleid onder ligt. Zorg dat daar bevoegdheden onder liggen. Durf te praten over professionalisering van het openbaar bestuur en dan mag je wat mij betreft ook praten over de verkiezing van de burgemeester. Zorg dan voor een politiek programma dan is hij ook aanspreekbaar. Afgelopen regeringsperiode roepen we iets over gemeenten met 100.000 inwoners als ondergrens . Dat wordt vervolgens niet geaccepteerd en dan gebeurt er met de hele discussie niks meer. Dat is niet goed voor de democratie.

De vraag is dan vervolgens wat dat betekent voor Moerdijk? Want het statement wat ik vanavond wil maken is dat ik me dus echt zorgen maak over het feit dat de gemiddelde Nederlander kennelijk zijn bestuurders niet meer vertrouwt. Daarmee wordt een land onbestuurbaar. Wat wij het afgelopen jaar hebben gedaan – zowel de raad als het college- is in ieder geval ook vanuit dat soort signalen proberen te handelen. Inwoners door burgerparticipatie te betrekken. Open en eerlijk communiceren. Daar blijven we stevig op inzetten. Het hoeft niet altijd een fijn verhaal te zijn maar op het moment dat je het verhaal helder maakt en eerlijk vertelt dan krijg je over het algemeen toch de handen op elkaar. Dan kun je ook nee zeggen en ik zie tot op zekere hoogte successen. Onze gebiedsplannen die doen het goed om dat mensen zelf aan kunnen geven hoe hun dorp of wijk eruit moet komen te zien. Het is wel onze kunst om dit vast te houden. We hebben dus goeie ambassadeurs nodig om te zorgen dat we binding houden met de bevolking. Het dorp Moerdijk is een goed voorbeeld van hoe het ook kan. Als de mensen mij vragen, is er ook iets waar je trots op bent, dan zeg ik: de mensen in dorp Moerdijk hadden volstrekt geen vertrouwen meer in de politiek. Vooral de lokale politiek. En ik nu durf te zeggen zonder dat ik verwacht dat er een boegeroep volgt, dat dat vertrouwen redelijk hersteld is. Omdat mensen zien dat wat we zeggen we ook doen. Dat vind ik heel belangrijk. Maak het transparant. Zeg het eerlijke verhaal en ja dat moeten ook nog beter communiceren.

Dus als het er om gaat wat wij, – de politiek, het college en de raad – nog zouden moeten doen: datgene wat we opgepakt hebben nog beter verpakken, nog beter communiceren, Dat willen we ook graag maar dat is ook best lastig in de politiek . Alle partijen hebben de neiging om als eerste aan te geven waar het in hun eigen bedrijf niet goed gaat. En dat liefst publiekelijk. Dat moet je in het bedrijfsleven is doen, dan lig je morgen buiten. Bij ons kan het. Dus wij wekken dus vaak de indruk dat het bij ons, in ons nest, niet deugt. Dat is zo’n vorm van nestvervuiling die inherent is aan politiek. Ik snap het. En toch durf ik te zeggen dat het niet altijd een kwestie is van scoren over de rug van een ander, maar dat je ook op eigen kracht heel veel kunt bereiken.

Binnen dat eerlijke verhaal durf ik ook een beroep te doen op u. Als gemeente kun je jezelf een cijfer geven en zeggen dat het goed gaat. Maar dat zouden we met elkaar meer uit moeten dragen. Ik vind dat we een hartstikke goede ambtelijke organisatie hebben. De top vernieuwt zich nu. Dit geeft nieuwe kansen. Daar ben ik ook op zich heel gelukkig mee. Vanmiddag is de nieuwe secretaris voorgesteld aan het personeel. Dat gaat echt goed komen. Maar het interne veranderingsproces doen we niet omdat het modieus is, maar omdat onze mensen nog beter dan dat ze al doen nu, ook moeten leren om niet vóór de inwoners te werken maar mét de inwoners. Dat is onomkeerbaar. Dat gaan we steeds meer doen. Ik ben nog niet van de categorie dat we het hebben over overheidsparticipatie. Dat hoor je soms ook al. Ik vind dat we dan doorschieten. 70 procent van wat we doen zijn gewoon wettelijke taken en die moeten we vooral zelf blijven doen en niet aan een ander overlaten. Dan vertrouw ik ook niet op de uitkomst. Maar daar liggen dus wel de kansen denk ik voor het gemeentebestuur om in alle openheid en eerlijkheid met u het debat aan te gaan.

In het begin van mijn praatje had ik het over geluk en dat je daar zelf veel aan kunt doen. Nou hebben deskundigen ons laten zien dat je geluk voor een deel kan bereiken door je in te spannen voor anderen. Iets doen voor een ander al dan niet op verzoek, maakt mensen gelukkig. Nou, als het zo simpel is, durf ik u te vragen om iets te doen voor ons. Wordt u gelukkig van en wij ook. Als we nou afspreken dat u zoals u hier staat niet allemaal perse deze maand maar in de loop van het jaar mij en de collegeleden eens van een advies voorziet over wat wij nog beter kunnen doen. Dan beloof ik u dat ik met Henk de Ridder die hier ook ergens loopt, een keer in de twee of drie weken eens een aantal van die adviezen doorneem en becommentarieer en zorgen dat met name die openheid en communicatie ook weer ergens terugkomt U ziet wat wij doen met uw adviezen . Wij doen er ons voordeel mee. En we komen nog wat dichter met elkaar in verbinding. Dank voor uw aandacht.

Tot slot dank voor het optreden aan het leerlingenkoor van het Zanglab uit Standdaarbuiten onder leiding van Marleen Dubbelman.

from Nieuwjaarsspeech burgemeester Klijs 2017

[publiekenieuwdienst]

Nieuwjaarsspeech burgemeester Klijs 2017

Ik wens u allen een gelukkig nieuwjaar!

Het voordeel van geluk is, dat dat niet iets is wat je overkomt, je kunt er zelf ook iets aan doen. Ik kom hier straks op terug. Veel mensen zeggen: ik hoop dat het u beter gaat in 2017. Dan is het antwoord van mij heel simpel: dat is al gelukt want het kan eigenlijk niet veel slechter dan het vorig jaar was. Dat mag ik ook wel een keer zeggen. En desondanks gaat het goed vind ik.

Het is traditie bij onze receptie om eens even terug te kijken naar het afgelopen jaar. Ik ga nu niet stil staan bij alle kleine en wat grotere gebeurtenissen in de gemeenschap zelf maar ik wil eens stilstaan bij de gebeurtenissen in mondiaal perspectief. Dat is namelijk nogal wat. Denkt u bijvoorbeeld aan de aanslagen in Brussel, Nice, Berlijn en Turkije. De vraag is natuurlijk: wat gebeurt er in 2017? Je kunt er donder op zeggen dat we er niet van verlost zijn. De vraag is ook: wanneer zijn wij aan de beurt? Het is goed om daar als samenleving rekening mee te houden. Niet om angstig te zijn. Niet om weg te duiken maar wel om je bewust te zijn van wat er speelt in de wereld. En ik ben ervan overtuigd dat het ook een keer in Nederland zal plaatsvinden. En dat zijn toch zaken die je bezighouden. Mij ook als burgemeester en hoofd Openbare Orde en Veiligheid. Hoewel ik denk dat men toch doelen zal uitzoeken in de grote stad of waar heel veel mensen bij elkaar komen.

We hebben het afgelopen jaar ook heel veel met elkaar gediscussieerd over het vluchtelingenprobleem. Ik heb ook eerder aangegeven dat ik niet perse de hele lijn van het kabinet volg. Ik voelde me niet, ik spreek de staatssecretaris maar na, ik voelde me niet onder alle omstandigheden de burgemeester met ballen die maar eens moest zorgen dat er van alles en nog wat gebeurt. Ik ben wel betrokken en begaan met het lot van de vluchtelingen en ik zie dat we er nog heel veel moeite mee hebben om dat in goede banen te leiden. Want we zijn weer heel snel terug geschoten in laat ik zeggen de wettelijke taakstelling terwijl we weten dat er nog 12.000 mensen met een vergunning in opvangcentra zitten die eigenlijk veel beter zo snel mogelijk geplaatst zouden kunnen worden, een woning zouden kunnen krijgen en zo snel mogelijk zouden kunnen integreren. Ook om het draagvlak onder de bevolking wat groter te maken en niet zoals u bijvoorbeeld op zaterdag in de Telegraaf kon lezen, de indrukwekkend alsof rijp en groen het gewoon heel slecht is terwijl we het eigenlijk hadden over die categorie economische gelukzoekers waarvan ik inderdaad vind dat we veel strakker in het pak moeten zijn en niet alleen roepen dat we ze selecteren en uitzetten maar dat ook werkelijk doen. Maar nu lopen we tegen het probleem aan dat het land van herkomst ze gewoon niet terugnemen omdat ze geen ID hebben. En ik vind echt dat het een eretaak zou moeten zijn voor het kabinet om daar veel meer werk van te maken. Want ik zie het draagvlak voor de vluchtelingen afnemen en als u weet dat er in Turkije nog 3 miljoen mensen zitten te wachten die eigenlijk liever deze kant opkomen, zij het al wat minder nadrukkelijk naar Nederland omdat wij al bekend staan als minder vriendelijke voor vluchtelingen, dan is die zorg in ieder geval, na vorig jaar, niet voorbij.

Een ander avontuur waarvan ik me afvraag hoe dit zal uitpakken voor ons en voor Europa is de inauguratie van Donald Trump op 20 januari a.s. Velen denken dat het meegaat vallen. Ik weet het niet. Ik zie nu protectionisme op twitterniveau. Bedrijven als Ford en Toyota die merken dat al. Het wordt uitgelegd als een zegen terwijl ze toch al wel van plan waren om een fabriek in Amerika neer te zetten. Maar ik vind het wel heel tricky als een president zich op het niveau begeeft van individuele fabrikanten. Om ze te dwingen heel protectionistisch die dingen te doen in Amerika i.p.v. in Mexico of waar dan ook. En ik denk dat dit Europa nog wel eens heel veel nadeel kan bezorgen. Daar kunnen wij vanuit Moerdijk ook allemaal niets aan doen.

Een andere zorg zijn de verkiezingen die in Europa plaatsvinden. Niet alleen in Nederland, maar ook in Duitsland en Frankrijk dit jaar. We riepen zo makkelijk dat wat in Amerika gebeurt, dat gaat hier niet gebeuren. Nu roepen we al wat minder. Want voor velen was Amerika natuurlijk toch een verrassing. En ik ga u voorspellen dat we dit soort verrassingen ook in Europa zullen gaan zien. Ik hoop dames en heren dat dat in Nederland gaat meevallen maar ik denk het niet. Ik denk dat heel veel mensen uit protest ook op een partij stemmen zoals bijvoorbeeld de PVV. Maar dat vind ik nog tot daar aan toe. Want dat is in ieder geval wel een opvatting die door een aantal Nederlanders wel gedeeld wordt.

Mijn zorg is vooral dat mensen niet meer zouden gaan stemmen en ik zie dat risico uit onvrede met wat er politiek gebeurt. Net als in Amerika. Ik zie ook hier heel veel mensen die weerstand ontwikkelen tegen de gevestigde orde. Het gevoel hebben dat er niet geluisterd wordt. Het idee hebben “ze roepen maar wat en doen toch anders”. En met heel veel politieke partijen moet je natuurlijk veel compromissen sluiten. 81 partijen hebben zich aangemeld. 50 halen er de streep niet maar het zijn er wel heel veel en het wordt dus een versplinterd landschap. Ik hoef u ook niet te vertellen wat er gebeurt als uiteindelijk de PVV wel de grootste wordt, en iedereen zou weigeren om een kabinet te vormen. Dan hebben we echt een probleem. Want dan krijgen we precies datgene wat we niet willen. Dat mensen terecht zeggen: je kunt hier doen en laten wat je wilt maar ze luisteren toch niet. Ze doen gewoon wat ze goedvinden. Dat is dan de kleine elite tegen de grote min of meer zwijgende meerderheid en dat houdt een keer op. Dat vind ik echt een geweldig probleem want ik zie daarin een zorg voor onze democratie. Ik zei het al eerder en doe dat ook hier weer vanavond. We zouden natuurlijk op nationaal niveau allang de discussie hebben moeten voeren met elkaar over hoe we nu bestuurlijk Nederland verstevigen. Moeten we nog steeds een Rijk, provincie en gemeente hebben? Want wat zie je in werkelijkheid: we brengen heel veel taken naar de gemeenten want de gemeente staat dicht bij de bevolking en kan dat kennelijk beter. Maar helemaal vertrouwen doen we het niet dus we houden wel de financiële lijntjes vast. Dat doet de provincie maar dat doet het Rijk nog veel sterker. En dat maakt dat het voor de gemiddelde Nederlander nog steeds onzichtbaar is wat er nou werkelijk precies gebeurt.

De directeur van de Rekenkamer was vorige week klip en klaar. We hebben amper nog zicht op de geldstromen en hoe het belastinggeld wordt verdeeld. Mensen maken zich druk over de OZB maar eigenlijk amper over wat er met het grote geld gebeurt. Langzaam maar zeker zie ik het risico dat onze democratie dat niet meer trekt. Dat is op zich niet erg maar er moet een alternatief zijn. Die discussie voeren we niet. Ik heb eerder al gezegd: het is helemaal prima dat we tot schaalvergroting komen maar zorg dan dat daar een inkomensbeleid onder ligt. Zorg dat daar bevoegdheden onder liggen. Durf te praten over professionalisering van het openbaar bestuur en dan mag je wat mij betreft ook praten over de verkiezing van de burgemeester. Zorg dan voor een politiek programma dan is hij ook aanspreekbaar. Afgelopen regeringsperiode roepen we iets over gemeenten met 100.000 inwoners als ondergrens . Dat wordt vervolgens niet geaccepteerd en dan gebeurt er met de hele discussie niks meer. Dat is niet goed voor de democratie.

De vraag is dan vervolgens wat dat betekent voor Moerdijk? Want het statement wat ik vanavond wil maken is dat ik me dus echt zorgen maak over het feit dat de gemiddelde Nederlander kennelijk zijn bestuurders niet meer vertrouwt. Daarmee wordt een land onbestuurbaar. Wat wij het afgelopen jaar hebben gedaan – zowel de raad als het college- is in ieder geval ook vanuit dat soort signalen proberen te handelen. Inwoners door burgerparticipatie te betrekken. Open en eerlijk communiceren. Daar blijven we stevig op inzetten. Het hoeft niet altijd een fijn verhaal te zijn maar op het moment dat je het verhaal helder maakt en eerlijk vertelt dan krijg je over het algemeen toch de handen op elkaar. Dan kun je ook nee zeggen en ik zie tot op zekere hoogte successen. Onze gebiedsplannen die doen het goed om dat mensen zelf aan kunnen geven hoe hun dorp of wijk eruit moet komen te zien. Het is wel onze kunst om dit vast te houden. We hebben dus goeie ambassadeurs nodig om te zorgen dat we binding houden met de bevolking. Het dorp Moerdijk is een goed voorbeeld van hoe het ook kan. Als de mensen mij vragen, is er ook iets waar je trots op bent, dan zeg ik: de mensen in dorp Moerdijk hadden volstrekt geen vertrouwen meer in de politiek. Vooral de lokale politiek. En ik nu durf te zeggen zonder dat ik verwacht dat er een boegeroep volgt, dat dat vertrouwen redelijk hersteld is. Omdat mensen zien dat wat we zeggen we ook doen. Dat vind ik heel belangrijk. Maak het transparant. Zeg het eerlijke verhaal en ja dat moeten ook nog beter communiceren.

Dus als het er om gaat wat wij, – de politiek, het college en de raad – nog zouden moeten doen: datgene wat we opgepakt hebben nog beter verpakken, nog beter communiceren, Dat willen we ook graag maar dat is ook best lastig in de politiek . Alle partijen hebben de neiging om als eerste aan te geven waar het in hun eigen bedrijf niet goed gaat. En dat liefst publiekelijk. Dat moet je in het bedrijfsleven is doen, dan lig je morgen buiten. Bij ons kan het. Dus wij wekken dus vaak de indruk dat het bij ons, in ons nest, niet deugt. Dat is zo’n vorm van nestvervuiling die inherent is aan politiek. Ik snap het. En toch durf ik te zeggen dat het niet altijd een kwestie is van scoren over de rug van een ander, maar dat je ook op eigen kracht heel veel kunt bereiken.

Binnen dat eerlijke verhaal durf ik ook een beroep te doen op u. Als gemeente kun je jezelf een cijfer geven en zeggen dat het goed gaat. Maar dat zouden we met elkaar meer uit moeten dragen. Ik vind dat we een hartstikke goede ambtelijke organisatie hebben. De top vernieuwt zich nu. Dit geeft nieuwe kansen. Daar ben ik ook op zich heel gelukkig mee. Vanmiddag is de nieuwe secretaris voorgesteld aan het personeel. Dat gaat echt goed komen. Maar het interne veranderingsproces doen we niet omdat het modieus is, maar omdat onze mensen nog beter dan dat ze al doen nu, ook moeten leren om niet vóór de inwoners te werken maar mét de inwoners. Dat is onomkeerbaar. Dat gaan we steeds meer doen. Ik ben nog niet van de categorie dat we het hebben over overheidsparticipatie. Dat hoor je soms ook al. Ik vind dat we dan doorschieten. 70 procent van wat we doen zijn gewoon wettelijke taken en die moeten we vooral zelf blijven doen en niet aan een ander overlaten. Dan vertrouw ik ook niet op de uitkomst. Maar daar liggen dus wel de kansen denk ik voor het gemeentebestuur om in alle openheid en eerlijkheid met u het debat aan te gaan.

In het begin van mijn praatje had ik het over geluk en dat je daar zelf veel aan kunt doen. Nou hebben deskundigen ons laten zien dat je geluk voor een deel kan bereiken door je in te spannen voor anderen. Iets doen voor een ander al dan niet op verzoek, maakt mensen gelukkig. Nou, als het zo simpel is, durf ik u te vragen om iets te doen voor ons. Wordt u gelukkig van en wij ook. Als we nou afspreken dat u zoals u hier staat niet allemaal perse deze maand maar in de loop van het jaar mij en de collegeleden eens van een advies voorziet over wat wij nog beter kunnen doen. Dan beloof ik u dat ik met Henk de Ridder die hier ook ergens loopt, een keer in de twee of drie weken eens een aantal van die adviezen doorneem en becommentarieer en zorgen dat met name die openheid en communicatie ook weer ergens terugkomt U ziet wat wij doen met uw adviezen . Wij doen er ons voordeel mee. En we komen nog wat dichter met elkaar in verbinding. Dank voor uw aandacht.

Tot slot dank voor het optreden aan het leerlingenkoor van het Zanglab uit Standdaarbuiten onder leiding van Marleen Dubbelman.

from Nieuwjaarsspeech burgemeester Klijs 2017