#hij zei zo vaak dat hij te vertrouwen was | Explore Tumblr posts and blogs

overwijs · 4 years ago

Text

Dag 179 – “Black”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van vrijdag 5 februari.

Deze middag fiets ik naar huis met een goed gevulde tas met nakijkwerk, maar zwaarder is het lood in mijn schoenen. Na twee dagen schoolexamens ligt er dus genoeg werk op mij te wachten, werk waar ik normaal gesproken al niet zo gek op nakijken ben maar nu voel ik echt tegenzin om er mee te starten. Dat gevoel ontstond gistermiddag al.

Na nog een paar lesuren les gehad te hebben en de laatste dingen herhaald te hebben, stuur ik mijn leerlingen het lokaal uit om zich mentaal voor te bereiden op het schoolexamen, toiletpauze, even ontladen of wat dan ook.

Ondertussen bereid ik het tijdelijke lokaal in de aula voor, want daar past de hele klas tegelijkertijd in, voor het schoolexamen. Laptops aanzetten voor de leerlingen die typen in plaats van schrijven, BINAS-boekjes klaarleggen op de tafels, het examen uit de kluis laten halen, nog snel één usb-stick opsnorren, dat soort dingen.

Als ik door het open deel van de aula loop zie ik mijn leerlingen daar al wat meer gespannen een praatje maken. Ze kijken mij aan en eentje begint een gesprek, waar al gauw een paar van zijn vrienden op aanhaken.

“Mevrouw, is hij moeilijk?”

- “Ik denk dat hij gewoon te doen is voor jullie.”

“Tenminste iemand die er vertrouwen in heeft!”

- “Ik heb er zeker vertrouwen in, jullie kunnen het! Jullie zijn voorbereid.”

Wat ik daar zei speelde ik niet, de toets is wel pittig, maar ik was vol van vertrouwen. We hadden geoefend, ze hadden moeilijkere vraagstukken opgelost dan die in dit schoolexamen zitten. Het zou goed komen, ik was er van overtuigd. Spannender vond ik de toets van de dag daarna, vandaag dus.

Dus stapte ik positief de aula in, riep ze naar binnen, liet ze settelen op een plekje, spullen pakken, tassen tegen de achterwand, daarna de monden dicht, het papier uitdelen, dan de toets om uiteindelijk het startsignaal te geven. Je zag ze allemaal tegelijkertijd hun boekje open slaan en daar gingen ze.

Ondertussen tekende ik voor de aanwezigheid voor de leerlingen, regelde mijn collega een klok en schreef ik op een verrijdbaar whiteboard alle tijden waarop leerlingen het lokaal mogen verlaten als ze klaar zijn. Te beginnen met 50 minuten en dan elk kwartier tot dat we op de 100 minuten zitten en dan krijgen de leerlingen met recht op extra tijd nog maximaal twintig minuten.

Tijdens het geploeter van de leerlingen wissel ik het bureau af met rondlopen. Ik kijk hier en daar mee, beantwoord veel vragen. Al moet ik bij de meeste zeggen: “daar kan ik geen antwoord op geven”. Het valt op dat de leerlingen veel vragen stellen over de stof die ze hadden moeten leren en maar enkele omdat er iets onduidelijk is in de toets zelf of iets dergelijks.

Voordat we halverwege de tijd zijn, is de eerste leerling klaar. We checken dan altijd of de leerling geen vragen vergeten is, en ik blader dus door zijn antwoordenblad. Alle multiple choice vragen zijn beantwoord en bij alle open vragen staat een streepje. Shit. Lost for words kijk ik de leerling aan, ik probeer hem nog over te halen om nog iets te proberen, tevergeefs. En ook kort na hem zijn er al meerdere leerlingen klaar, terwijl de toets echt niet geschikt is om binnen vijftig minuten af te hebben.

Ook alle toetsen van die leerlingen blader ik door om te kijken of de vragen beantwoord zijn. Ik zie een paar vragen structureel niet aangepakt zijn, in plaats van een tekening te maken zoals de opdracht is, hebben ze gewoon willekeurig een getal op het lijntje geschreven. Ik wil vloeken, schreeuwen en eigenlijk het liefst janken. Van al mijn positiviteit is niets meer over, de moed ligt nu al op de bodem van mijn schoenen. Maar ik moet me nog even groot houden.

Tegen de eindtijd van de toets zijn er nog maar heel weinig leerlingen, als de laatste leerling weg is en mijn collega mij niet meer hoeft te helpen, blijf ik achter in de lege aula. Ik zit op de bureaustoel te kijken naar de lege ruimte voor me en ik leg mijn hoofd in mijn handen. Daar doe ik iets, wat ik niet vaak doe door resultaten van leerlingen: ik laat een traan. Ik denk aan mijn collega die regelmatig zegt: “waarom kunnen jullie ze zo druk maken om cijfers van leerlingen?”. Een terechte vraag en dat doe ik normaal ook niet, maar deze keer raakt het mij, niet vanwege de cijfers maar vanwege het resultaat. Totaal gefrustreerd zit ik daar en doe wat ik nog minder vaak doe op een donderdagmiddag, ik pak een colaatje en een zak chips en ik ga daar weer zitten.

Mijn leidinggevende komt toevallig langs samen met een collega om iets te vragen, ze zien mijn verslagenheid, we praten daar over, ik beantwoord de vragen en zij gaan weer hun weg. Weer staar ik naar de lege ruimte voor me, maar nu met chips en cola. Ik krijg een appje van mijn leidinggevende: “Ik proefde net frustratie en moedeloosheid. Vrij riskante blend. Ik ben hier tot een uurtje of half zeven, als je behoefte hebt.” Na een kort moment van twijfel, want in emotie denk ik altijd dat het beter is om alleen te zijn, app ik hem “rake analyse”. Hij appt dat hij er aan komt.

We praten wat, halen de spanning uit de lucht, zijn serieus afgewisseld met wat luchtigheid en maken af en toe een grapje, we aten wat chips. Het was moeilijk om toe te geven maar fijn dat ik toch mezelf had overtuigd dat praten misschien beter was, de chips en cola hadden namelijk nog niet het gewenste effect.

Natuurlijk kon ik op dat moment niet bepalen hoe de toets écht gemaakt was, mijn gevoel werd geleid door overhaaste conclusies van de paar dingen waar ik opgelet had. Door die ene leerling die bijna niets had kunnen maken. Het zorgde er wel voor dat de tas met toetsen er in zwaarder voelde dan hij daadwerkelijk was. Mijn doelstelling was niet om alle leerlingen op een voldoende te krijgen voor dit schoolexamen, maar stiekem hoop je het natuurlijk wel.

Net zoals mijn leerlingen twijfelde ik hierdoor vooral aan mezelf, niet aan hun, net zo min dat zij aan mij twijfelen. Twijfels over mijn impact, twijfels over alles. Bij de toets van vandaag merkte ik niet hetzelfde als gister, maar de twijfel zat nu al in mijn lijf, dus maakte vandaag geen verschil meer. Dus fiets ik naar huis en hoop ik maar dat mijn conclusies inderdaad veel te overhaast waren. Maar daarvoor zal ik het toch eerst moeten nakijken… Fijn weekend…

Hey, oh

Sheets of empty canvas

Untouched sheets of clay

Were laid spread out before me

As her body once did

All five horizons

Revolved around her soul

As the earth to the sun

Now the air I tasted and breathed

Has taken a turn

Oh and all I taught her was everything

Oh I know she gave me all that she wore

And now my bitter hands

Chafe beneath the clouds

Of what was everything

Oh the pictures have

All been washed in black

Tattooed everything

I take a walk outside

I'm surrounded by

Some kids at play

I can feel their laughter

So why do I sear

Oh, and twisted thoughts that spin

Round my head

I'm spinning

Oh, I'm spinning

How quick the sun can, drop away

And now my bitter hands

Cradle broken glass

Of what was everything

All the pictures have

All been washed in black

Tattooed everything

All the love gone bad

Turned my world to black

Tattooed all I see

All that I am

All that I'll be, yeah

Uh huh, uh huh, oh

I know someday you'll have a beautiful life

I know you'll be a star

In somebody else's sky

Het liedje luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/5Xak5fmy089t0FYmh3VJiY?si=SLzjJl3MRNWZM3swy4W9QQ

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A

#lvnslssn #docent #leerling #onderwijs #afbeelding #blog #cola #chips #radeloos #reddeloos #teleurgesteld #schoolexamen #teleurstelling #frustratie

4 notes · View notes

zielsvlucht · 4 years ago

Text

Iets vrolijk

Ik stoor me er de laatste tijd aan dat ik niets vrolijk heb om op te schrijven. Al mijn gedachten zijn zo somber en ik kan maar niet op een leuk verhaal komen dat niet overloopt van de miserie.

Dat is heel jammer want ik vind het wel belangrijk om een positieve kracht in de wereld te zijn. Een klaagzang, hoe goed geschreven het ook is, is uiteindelijk maar dat: Wat gejank. En voor alle slechte dingen die we zouden kunnen aanklagen op hoop tot verandering, zouden we even goed al de goede dingen meer kunnen vieren. Ik denk dat dat misschien veel meer verandering teweeg zou kunnen brengen. Positieve verandering, gemotiveerd door eerlijke positieve gevoelens.

Maar ik heb niets.

Dus ik ga gewoon schrijven dat je geweldig bent. Jij, de persoon die - en/of buitenaards wezen dat - dit leest bent zo veel beter dan je beseft. Je bent belangrijk en van onschatbare waarde.

Want je bent niet waardevol gewoon omdat ik het zeg. Niet gewoon omdat je af en toe een post tegenkomt op het internet met een foto van de lucht of zo en wat generieke tekst met lege complimentjes die iedereen zou kunnen lezen om zich marginaal beter te voelen.

Ik bedoel wat als Hitler zo’n post nu las? Is hij dan ook geweldig en waardevol? Deze post die je leest kent je niet eens. Wie dit geschreven heeft zou jou niet geweldig vinden als hij je echt kende. Iemand die jou echt kent zou wel beter weten.

Fout! Jij kent juist jezelf niet. Jij, net als ik, vergeet soms hoeveel goede dingen je doet gewoon door jezelf te zijn. Net als ik denk je waarschijnlijk vaak terug aan al die mensen die je teleurgesteld hebt. Alle mensen waarmee je geruzied hebt. Of al die mensen die jou waarschijnlijk niet eens herinneren, omdat ze je nooit zagen staan.

Maar voor elke mens die jij teleurgesteld hebt, heb je minstens twee andere mensen gelukkig gemaakt. Je merkt het niet, want je hersenen maken zich nooit zorgen over al de goede interacties die je hebt gehad met anderen. En net zoals niemand het merkte toen iemand plots je hele leven veranderde, zo heb jij dat ook bij anderen gedaan. En dan ben je weg gewandeld zonder enig benul! Als een idioot!

Het zit hem, zoals altijd, in de kleine dingetjes. Wanneer iemand een idee had, en jij als enigste er mee achter stond. Die persoon voelde zich toen zo gesteund. Zo gehoord, begrepen en geliefd.

Toen je vriendelijk hallo zei tegen iemand. Die iemand voelde zich nergens welkom, voelde zich zo verdwaald net zoals jij soms, tot jij hen er aan herinnerde dat ze toch thuishoorden.

Toen je lachte met een mop. Ook al was die mop zo dom. De grappenmaker voelde zich geaccepteerd door jou. Zo maak je met elke kleine interactie die je je achteraf niet eens herinnert, toch een positieve impact.

En al die dingetjes lijken zo minuscuul klein, maar het zijn juist die kleine dingetjes die ons allemaal door de dag helpen. Ze stapelen op! Dat idee? Die persoon heeft dankzij jou misschien wel de moed gekregen om met dat idee verder te gaan. Die persoon heeft nu meer vertrouwen in hun andere ideeën want ze weten dat ze goede dingen kunnen bedenken. Ze weten dat hun mening altijd waardevol is en dat is mede dankzij jou.

Die persoon die begroet werd, voelde zich dichter bij de wereld. Dichter bij de mensen die om hen heen leven. Deel van een samenleving, van één grote familie. Zij hoeven niet bang te zijn om verstoten te worden, genegeerd te worden of overal vijandigheid tegen te komen. Mede dankzij jou voelen zij zich nu thuis.

En de grappenmaker zal grappen blijven maken, zodat mensen zullen blijven lachen. Is dat niet geweldig? Ben jij dan niet geweldig?

Zelfs al zit je de hele dag binnen, [voeg hier een mopje over de huidige lockdown situatie toe. Mensen vinden dat geniaal. Maar wel niet vergeten, Roel uit de toekomst, anders sta je mooi voor schut lol roflcopter internetlingo] je geeft nog steeds zo veel goede dingen aan deze wereld.

Je las dit bijvoorbeeld. Ik kan je niet beschrijven hoe veel het voor mij betekent dat iemand dit dom tekstje tot op dit punt gelezen heeft. Elke keer als ik een verhaal hier op zwier en het ook maar iets van reactie krijgt denk ik “Wat is er toch mis met die mensen? Weten ze dan niet dat er ook echte schrijvers bestaan met deftig werk dat ze zouden kunnen lezen?”

En dan glimlach ik voor een paar uur. Ook al zijn er geen reacties; de gedachte dat een aantal mensen het gelezen hebben geeft me hoop, motivatie en een reden om nog meer te schrijven.

Je bent mijn held. Je bent écht mijn held, net zoals je de held bent van zo veel andere mensen. Jij verbeterde de levens van anderen, en je bent nog niet eens klaar.

Goed weekend.

#nederlands #vlaams #schrijven #schrijver #schrijfsel

6 notes · View notes

wieisdemol2022 · 4 years ago

Text

Hints aflevering 8

Elke week sporen wij het internet af naar de beste hints en tips van de afgelopen aflevering en proberen wij alle hints te verifiëren. Heb je hints? Stuur deze vooral op, dat wordt erg gewaardeerd! Hier de hints van aflevering 8: In één klap.

Titel De titel van deze aflevering is ‘In één klap’ en dat kunnen we letterlijk nemen, als in letterlijk een klap, maar een blik in het woordenboek leert ons dat dit natuurlijk onderdeel is van het spreekwoord/de uitdrukking ‘Twee vliegen in één klap slaan’. Deze uitspraak betekend ofwel twee problemen gelijktijdig oplossen ofwel heel erg efficiënt bezig zijn. Met dit in ons achterhoofd zijn er weer een aantal hints ontdekt die, niet verassend, op alle drie de finalisten kunnen slaan: - Charlotte haalt in 1 klap €2000 uit de pot en geeft een kap op de schouder van de piloot van het zweefvliegtuigje, daarnaast draait Charlotte op het rad -€2000 en 2 jokers en slaat daarmee 2 vliegen in 1 klap. - Rocky koos (‘pats boem’) in 1 klap voor de keus van Charlotte. - 2 vliegen in 1 klap en wie vliegen er? Charlotte en Rocky. - Maar ook Renée kapt, zo geeft ze Rocky een high five na het draaien aan het rad en klapt ze 1 maal in haar handen als ze haar groen scherm krijgt.

Positie van de mol Wij vinden een handig hulpmiddel om de mol te ontmaskeren om na te denken over de positie die de mol in het spel zou innemen. Als ik de mol was, en mijn taak is het om zo min mogelijk geld in het laatje te brengen en anderen te saboteren zonder ontmaskerd te worden, hoe zou ik dan te werk gaan? En welke kandidaat neemt eenzelfde positie in?

Opdracht 1 draagt de titel voor joker staan en er zijn 2 posities te onderscheiden. Voor een mol is het het meest logisch om op de grond te blijven, een mol vliegt zelf natuurlijk ook niet. Met dat in ons achterhoofd is Renée natuurlijk enorm verdacht, ook wanneer blijkt dat Splinter en Rocky alles goed doorgeven maar er toch een fout is gemaakt in de eerste ronde. Maar je gaat als kandidaat in de lucht ook niet vrijuit, zo ben je daar dé doorgeefspil en zien we vooral Charlotte dit enorm slecht doen, zo geeft ze de eerste wissel helemaal niet door, de 4e dan zelfs 2x en wisselt ze 4x(!) een D voor een C.

Opdracht 2 heeft de titel rij gedrag en hier zijn geen posities te onderscheiden maar kunnen we wel nadenken over wat de mol bij deze opdracht zou doen. Zo zou de mol verwarring willen zaaien, heel langzaam willen doen, of natuurlijk foutieve mensen op een rij willen zetten (of ze overslaan). En het vervelende is dat we deze dingen aan alle overgebleven finalisten kunnen wijden. Zo zien we Rocky direct kijken naar oud-kandidaat Paula en heeft ze het tempo niet hoog liggen. Charlotte is dan wel snel met minimaal 2 nummers die ze goed raad maar zaait wel verwarring op rij 10 door aan te geven dat het alleen een muts mag zijn, ook maakt ze zich op het eind meer druk om de opdrachten die al zijn uitgevoerd dan om degene waar ze mee bezig zijn en loopt ze met enorme stapels kandidatenfoto’s als de rest nog naar de hint aan het luisteren is (precies daarna klopt de rij met bloemen al niet meer). Renée dan zien we niet heel vaak, maar als we haar zien heeft ze een oud-mol vast, lijkt de hints moeilijk te vinden en probeert op het eind nog verwarring te zaaien bij rij 8.

Opdracht 3 heeft de titel ra(a)dgeving en ook hier kunnen we geen posities onderscheiden maar kunnen we wel speculeren over de strategie van de mol. Allereerst wil de mol geen geld in de pot, Rocky zien we hier heel duidelijk Renée vanaf houden en Charlotte krijgt het zelfs voor elkaar geld uit de pot te halen. Maar de mol kan hier ook de ultieme kandidaat spelen voor zijn medekandidaten en hierdoor is Rocky juist niet verwacht omdat ze compleet eerlijk is tegen Renée, waarom wil je in deze fase je medekandidaat nog 2 jokers geven (tenzij je het zelf niet nodig heeft), maar dan speel je Renée enorm in de kaarten. Renée is wel kandidaat want ze houdt Splinter van de vrijstelling af. Als mol kan je je dan afvragen waarom hij/zij dat zou doen, waarom zou je dat Splinter niet gunnen? Charlotte lijkt een droom-mol maar misschien iets te duidelijk met -€2000 en dan ook nog 2 jokers van Rocky afsnoepen. Opnieuw hier de vraag, als ze de mol is, waarom zou ze het niet gunnen?

Wie is de mol niet? Een andere manier om achter de identiteit van de mol te komen is ook om andere kandidaten te elimineren als mol, niet alleen de kandidaten die afgevallen zijn, maar ook de kandidaten die zich bewezen hebben in de aflevering meer kandidaat als mol te zijn.

Dit is enorm lastig jongens, ik wil eigenlijk iedereen en niemand hier neer zetten. Zo is het de afgelopen paar afleveringen dat de meest opvallende kandidaat/de kandidaat met de meeste hints tegen uit het spel gaat. Neem vorige aflevering bijvoorbeeld waar er veel goede hints naar Splinter te vinden waren. Deze week vind ik enorm veel hints bij Charlotte uitkomen. Maar dan heb je ook nog Rocky die enorm verdacht is, verdacht rustig is gedurende het hele seizoen en zó eerlijk lijkt te spelen dat je dat niet kan vertrouwen er zijn genoeg goede hints naar Rocky te vinden (waaronder de rode draad) maar ook genoeg anti-mol hints. En dan Renée, de vrouw die ik voor minimaal de helft van het seizoen niet verdacht had, waar ook enorm veel hints naar te vinden zijn, sluwe hints, maar die de kans gelaten heeft om bijvoorbeeld de pot leeg te trekken in aflevering 5.

Deze afwegingen zet ik volgende week allemaal voor jullie (en mezelf) op een rijtje in de recap van aflevering 1 t/m 9, kijk daar dus alvast naar uit!

Rode draad Elk jaar proberen we een soort rode draad door de afleveringen terug te vinden. In het jaar van Susan Visser waren er bijvoorbeeld veel vissen en vissers te zien. Zo proberen we elk jaar te kijken of er wellicht een terugkerend thema is waar we een hint naar de mol uit kunnen halen.

Ja.. waar ik vorige week nog zei deze in de koelkast te plaatsen zijn de jokers terug. Wellicht dan geen volledige rode draad maar toch weer genoeg jokers en joker-verwijzingen deze aflevering. En hier kan een goede en vaste hint mee gevormd worden naar Rocky. Want ik heb jullie na de eerste aflevering al verteld dat het volgende zinnetje in het molboekje staat “De Mol staat nooit voor joker”. Nu stond Charlotte al voor joker in aflevering 1, waar ze door de mol voor de gek werd gehouden in ruil voor geld. Renée stond deze aflevering letterlijk voor joker toen ze bezig was met de eerste opdracht. Nu is Rocky dus de enige die nooit voor joker heeft gestaan en daarmee dus een goede hint naar haar als mol.

Overige hints - Voorafgaand aan de aflevering horen we Splinter en Charlotte vooruitblikken op de komende opdrachten en test. Charlotte zegt hierbij dat ze vanaf nu voor één mol moet gaan en dat ze daar blind op moet gaan varen. Een mol is natuurlijk ook blind, zodoende een leuke hint voor Charlotte. - Rocky en Splinter geven bij opdracht 1 de letters door door middel van namen waardoor deze goed te horen zijn aan de andere kant van de porto. Charlotte en Renée doen dit niet, wat voor verwarring kan zorgen. - Rocky corrigeert in haar laatste code Renée meerdere keren, een aardige anti-mol hint naar Rocky dus. - Renée lijkt B3 met E2 te hebben verwisseld in de eerste opdracht, door deze enkele wisseling is meteen de gehele opdracht mislukt, hoe slecht Charlotte het hierna ook doet.

- Daarnaast staat er bij Renée tijdens de opdracht een auto achter haar met Follow Me. Hoewel het publiciteit lijkt te zijn voor de vliegvereniging zou het ook een leuke hint kunnen zijn want wij volgen natuurlijk met zn alle de mol.

- ‘Rocky You Ro(c)k’ zei Rik aan het eind van de eerste opdracht, mocht je die C toevallig vergeten dan krijg je rocky je rok wat gewisseld weer lijdt tot Rocky joker. Een enorm omslachtige en daarom niet zo’n goede hint maar vond hem zeker goed gevonden! - Bij opdracht 2 heeft Renée bijna alleen maar mollen in haar hand gehad, ook kunnen veel nummers verwijzen naar Renée en haar outfits. Zo hebben we haar gezien met een bloemetje in haar haar, heeft ze een rood shirt aangehad, een muts en heeft ze vaak veel sierraden om. De rode haren en mannen in zwart wordt wat omslachtiger maar tot die is het een leuke hint! - Een laatste hint naar Renée halen we uit het feit dat we twee oud-deelnemers niet kunnen vinden, namelijk Rik van der Westerlaken en Frédérique Huydts. De eerste letters vormen RF wat een hint kan zijn naar Renée Fokker. Volgens Rik en Rick zijn beide kandidaten wel degelijk aanwezig geweest, maar wordt er door Rik wel gesuggereerd dat hij zichzelf heeft verwijderd voor het spel omdat hij dat te confronterend vond, of is het juist om deze hint te faciliteren? - Rocky kijkt letterlijk naar Paula, zou ze het alweer vergeten zijn op het moment dat Men in Black afgespeeld werd?

- Daarnaast gaat Rocky tussen oud-mollen zitten, een duidelijke hint.

- Charlotte geeft heel snel veel nummers door en dat kan gezien worden als een anti-mol actie, een mol zou willen vertragen. Echter lijkt Charlotte wel degene te zijn die enorm loopt te klooien en ervoor zorgt dat de rijen achterin overhoop gehaald worden terwijl andere kandidaten met de opdracht bezig zijn.

- Bij opdracht 3 pakt Charlotte natuurlijk de -€2000. Als ze erachter komt geeft ze aan dat ze dacht dat het misschien wel de zwarte vrijstelling of -€1000 zou zijn. De vraag is, waarom zou je die überhaupt dan pakken? Charlotte heeft nu minimaal €7000 uit de pot gehaald (ongeveer wat ze nu ook in de pot hebben zitten), en dat is met 2 opdrachten. Het is dat ik geen fan ben van de Follow-the-money theorie (want het verdiende geld is slecht te herleiden), maar Charlotte zou alleen daarom al extra goed in de gaten gehouden moeten worden de komende aflevering.

Jongens wat heb ik zin in morgenavond! En de week daarna wanneer we weer de ultra-uitgebreide recap gaan doen van het gehele seizoen om voor de laatste keer een voorspelling te doen van de mol. Wie denken jullie dat het is? Oh en mochten jullie nog leuke hints tegen komen laat het ons vooral weten!

1 note · View note

quasisavage · 5 years ago

Text

Kunnen leraren op de hogeschool eigenlijk wel website teksten redigeren

Ik heb een bekentenis te doen: met een collega lees ik de rapporten van de middelbare school proeflezen. Niet OFSTED-rapporten - de rapporten die scholen naar huis sturen aan leerlingen en hun ouders.

Ik zeg 'bekentenis', want als ik dit aan vrienden en familie vertel, krijg ik een aantal gemengde reacties:

Maar leraren zouden niemand nodig moeten hebben om hun grammatica te controleren! Leraren moeten de tijd nemen om het goed te doen. Dat is goed. Ik zie altijd fouten in de rapporten die we van de school krijgen. Dat is een beetje een luxe. (Dit van een gepensioneerde natuurkundeleraar... die toevallig ook mijn vader is.) Mijn collega's die aan schoolrapporten werken, zeggen dat ze soortgelijke reacties hebben gehad. Het lijkt meer verrassend dat een school zijn rapporten door een professional laat controleren dan dat professor Brian Cox een artikel laat kopiëren of dat JK Rowling een boek laat proeflezen.

Dus waarom verwachten mensen dat leraren perfecte rapporten schrijven zonder enige hulp?

Misschien is het omdat schoolrapporten zo hoog gewaardeerd worden - ze zijn een van de weinige manieren waarop ouders erachter komen hoe het met hun kind gaat op school, en ze worden vaak jarenlang bewaard (ik heb de mijne nog steeds). Voor sommigen is de kwaliteit van het rapport een maatstaf voor de kwaliteit van het onderwijs dat de school biedt: als het rapport met zorg en aandacht voor detail is geschreven, weerspiegelt dit de mate van aandacht die de leraar aan de leerling besteedt.

Een andere reden zou de overtuiging kunnen zijn dat er voor scholen belangrijkere dingen zijn om hun geld aan te besteden dan aan professioneel proeflezen, vooral met de recente bezuinigingen op de financiering.

Anderen zouden kunnen beargumenteren dat, omdat leraren onderwijs geven, hun grammatica, spelling en leestekens een voorbeeld moeten zijn voor de leerlingen. Met andere woorden, leraren zouden geen vangnet nodig moeten hebben als het gaat om het schrijven van rapporten.

Maar ...

Een leraar is niet anders dan elke andere schrijver. Elke schrijver maakt grammaticale, spellings- en interpunctie-fouten - best-selling auteurs, redacteuren en correctoren (vooral in e-mails aan belangrijke klanten) en, ja, leraren.

Het is gemakkelijk om 'vorm' te typen in plaats van 'van' of 'invloed' in plaats van 'effect' als je geest in de schrijfmodus staat, niet in de bewerkingsmodus. Het is net zo makkelijk om een artikel te missen (bijvoorbeeld: 'Amy is een uitstekende leerling'). Of de autocorrectie van je tablet kan besluiten dat je echt 'omstreden' wilt zeggen in plaats van 'gewetensvol'. Het kopiëren van een generieke zin in een haast kan ertoe leiden dat de naam van de verkeerde student wordt gebruikt, of 'hij' in plaats van 'zij'. Spellcheck pikt deze dingen niet op, zodat ze gemakkelijk door kunnen glippen naar de uiteindelijke versie.

Dit weerspiegelt niet het gebrek aan kennis bij de leraren - het is normaal voor elke schrijver om dit soort misstappen te maken. Zelfs als we tijd hebben om te herlezen wat we hebben geschreven, zien we de typfout misschien niet, omdat onze ogen zien wat we denken dat we hebben geschreven, niet wat er werkelijk is.

Leraren hebben niet veel tijd om hun verslagen te schrijven. Iedereen die een leraar in de familie heeft, weet dat ze een enorm aantal rapporten moeten schrijven, in een zeer korte tijdsspanne. De rapporten moeten actueel en relevant zijn, dus het is niet mogelijk om leraren weken en weken te geven om ze te schrijven. Zoals in dit artikel in de Times Educational Supplement wordt vermeld, worden ze 'vaak als spoedwerk geschreven, laat in de nacht, door leraren met andere dingen aan hun hoofd'.

In dit artikel in de Huffington Post zei een leraar over spelfouten: 'dat is gewoon verkeerd en er is geen excuus'. Maar in hetzelfde artikel legt een andere leraar uit dat hij 'geen tijd had om grondiger te zijn'.

Mensen maken fouten als ze zich moeten haasten, dus als ze een tweede paar ogen hebben om de rapporten te controleren, kunnen ze die oppakken. Maar er is vaak ook niet veel tijd om ze opnieuw te lezen, dus het is niet altijd mogelijk voor leerkrachten om elkaars rapporten te controleren.

Niet alle leerkrachten zijn profs op het gebied van de grammatica. Hoewel de meeste mensen zouden verwachten dat een verslag van een leraar niet vol met grammaticale fouten zit, is perfecte kennis van de Engelse grammatica niet wat een briljante kunst-, wiskunde-, gymnastiek-, IT- of wetenschapsdocent maakt.

In het Verenigd Koninkrijk zullen veel leerkrachten die in de jaren zeventig en tachtig op school zaten, helemaal geen grammatica hebben geleerd, vanwege het destijds dominante denken over hoe kinderen de grammaticaregels van hun eigen taal leren en verinnerlijken.

Voor sommige leerkrachten (bijvoorbeeld moedertaalsprekers van vreemde talen die op school worden onderwezen) is Engels misschien niet hun eerste taal.

Dus, net als veel andere professionals, zouden leraren 'oefenen' (het zelfstandig naamwoord) kunnen verwarren met 'oefenen' (het werkwoord) of 'zou kunnen' in plaats van 'zou kunnen hebben'.

Bovendien evolueert de taal, en de grammaticale 'regels' die 30, 40 of 50 jaar geleden werden aangeleerd, kunnen nu gewoon worden beschouwd als een kwestie van stijl.

Is het een vergissing of een tegenstrijdigheid? In rapporten van middelbare scholen is het waarschijnlijk dat verschillende leerkrachten verschillende delen van hetzelfde leerlingenrapport schrijven. Als de ene docent in het Engels schrijft dat een student erg 'georganiseerd' is en de andere schrijft dat dezelfde student altijd 'georganiseerd' is, dan heeft geen van beide docenten het mis - het is een stijlkeuze. Maar dit kan op fouten lijken.

Sommige scholen houden er dus van om consistent te zijn over bepaalde stijlkeuzes - bijvoorbeeld om vaknamen te kapitaliseren, afkortingen te gebruiken, weeën toe te staan of om '-ise' of '-ize' eindes te gebruiken.

Het is niet gemakkelijk om over deze dingen na te denken als je je op de inhoud concentreert - wat je wilt zeggen over de vooruitgang van een leerling en hoe ze het doen.

Proeflezen is een beetje een luxe! Degenen die dit geloven (zoals mijn vader, en mijn zwager ook, komen er aan te denken) hebben een punt - wanneer de budgetten krap zijn, kan niet elke school zich veroorloven of wil betalen voor proeflezen. Er zijn vaak hogere prioriteiten als het gaat om het toewijzen van uitgaven.

Er zijn manieren om dit te omzeilen. Sommige scholen controleren hun verslagen intern - bijvoorbeeld, docenten lezen elkaars verslagen door, docenten lezen alle verslagen voor de leerlingen in hun eigen vorm, of het hoofd van het jaar leest alle verslagen voor hun jaargroep. Of, niet-onderwijzend personeel kan het proeflezen doen terwijl de leerkrachten verder gaan met het schrijven van de verslagen. Naast het besparen van geld zijn er nog andere voordelen aan het laten controleren van de verslagen door het personeel, zoals vermeld in deze post door mijn collega Helen Stevens.

Aan de andere kant kan het sturen van de rapporten naar een proeflezer de leraren en andere medewerkers vrijmaken om het werk te doen waar ze het beste in zijn, het kan een hoger niveau van consistentie bereiken (omdat minder mensen de controle doen) en het kan tijd besparen (door een grotere efficiëntie).

Scholen kunnen ervoor kiezen om te betalen voor professioneel proeflezen of om hun eigen rapporten te controleren - beide benaderingen hebben hun waarde. Maar ik denk niet dat het eerlijk is om aan te nemen dat leraren kunnen voorkomen dat ze dezelfde soort misstappen maken als andere geschoolde schrijvers, simpelweg omdat ze leraren zijn. Als een school professionele correctoren gebruikt, betekent dat niet dat de leraren niet weten waar ze een bezittelijke apostrof moeten zetten of dat ze zich niet bekommeren om het goede voorbeeld te geven - het laat alleen zien dat ze de beperkte tijd die ze hebben willen besteden aan wat het meest belangrijk is: ouders vertellen hoe het met hun kinderen gaat op school.

Als je meer wilt weten over hoe scholen en proeflezers kunnen samenwerken, lees dan dit persoonlijke verslag van redacteur Helen Stevens.

Als je een proefschrift schrijft, kan je referentielijst langer zijn dan een heel tijdschriftartikel.

Het temmen van dat monster kan vervelend zijn, maar het is de moeite waard om de tijd te nemen om het goed te doen.

Een monster in steen gehouwen

Een referentielijst die er verzorgd uitziet, vertelt je lezer dat je aandacht hebt besteed aan details in je onderzoek. Als alles is waar het moet zijn - van de vermeldingen zelf tot de punten en komma's - zal het vertrouwen opbouwen in wat je zegt in de hoofdtekst.

Het is vriendelijk voor uw lezer om ervoor te zorgen dat hij/zij gemakkelijk de volledige informatie kan vinden over de bronnen die u heeft geciteerd.

Als u uw werk laat proeflezen, hoe nauwkeuriger en consistenter uw referentielijst is om mee te beginnen, hoe beter de definitieve versie zal zijn.

Hier zijn zes tips voor het maken en controleren van een referentielijst die jou, je examinator en je proeflezer het gevoel geven ... nou ja ... een beetje beter te zijn. Kies een dag waarop je zin hebt om een mechanische taak uit te voeren, zet de ketel op en breek een doos chocolaatjes open.

Een snelle opmerking:

Dit bericht gaat over het auteur-datum-referentiesysteem, ook wel bekend als Harvard. Ik zal aparte berichten schrijven over andere systemen.

1. 1. Volg de richtlijnen van uw universiteit

Er zijn veel verschillende versies van het author-date referencing systeem - waaronder Harvard, APA (opgericht door de American Psychological Association) en CSE (opgericht door de Raad van Wetenschapsredacteuren). Sommige universiteiten vragen studenten om één (of meerdere) van deze varianten te volgen, terwijl andere hun eigen auteur-datum stijl en eigen begeleiding hebben.

Auteur-datum verwijzingsstijlen volgen dezelfde hoofdprincipes, waarbij de verwijzingen worden gerangschikt naar de achternaam van de auteur en vervolgens naar het jaar van publicatie.

Maar ze verschillen op stijlpunten, zoals kapitalisatie, interpunctie en cursivering (voor meer hierover, zie tip 4).

Verschillende departementen van dezelfde universiteit kunnen verschillende referentiesystemen gebruiken, dus zorg ervoor dat je de juiste volgt. Vraag je begeleider om een kopie.

Als je je scriptie naar een proeflezer stuurt, stuur hem of haar dan ook een kopie zodat hij of zij eventuele inconsistenties kan controleren.

2. 2. Voeg alle details toe.

Ik heb gemerkt dat de volgende details vaak ontbreken in de referenties:

Plaats van uitgave (voor boeken) Editienummer (voor boeken) Nummer van het tijdschriftnummer Paginanummers (voor tijdschriftartikelen en hoofdstukken in een geredigeerd boek) Naam van de redactie (voor hoofdstukken in een geredigeerd boek en voor conferentiebesprekingen) Data en locaties (voor congrespapers en -besprekingen) Andere details dan een URL (voor online bronnen). Kijk naar uw richtlijnen om te weten te komen welke details u moet opnemen voor online bronnen. Bijvoorbeeld, de details die nodig zijn voor een webpagina zijn meestal anders dan die nodig zijn voor een document dat u in PDF-formaat hebt geopend, zoals een tijdschriftartikel, een verslag of een proefschrift. Veel verwijzingsgidsen adviseren u om naar PDF's van deze documenten te verwijzen op dezelfde manier als naar een papieren versie.

Zorg ervoor dat u alles hebt opgenomen wat u nodig hebt voor online tijdschriftartikelen, online krantenartikelen, blogs, enzovoort.

3. 3. Bestel de referenties consistent.

In Harvard referencing worden de vermeldingen in de referentielijst alfabetisch gerangschikt op de achternaam van de auteur (of de achternaam van de eerste auteur, als er meer dan één auteur is).

Om te verwijzen naar meer dan één bron door dezelfde auteur (of auteurs), worden ze chronologisch gerangschikt op basis van het jaar van publicatie.

Dan wordt het iets ingewikkelder.

Als u meer dan één bron van dezelfde auteur (of auteurs) heeft gepubliceerd in hetzelfde jaar, voeg dan een brief toe aan de datum om duidelijk te maken naar welke bron u verwijst in uw citaten (bijvoorbeeld 2017a en 2017b). Gebruik dezelfde letters na de datum in de verwijzingen. De website van de Anglia Ruskin University geeft voorbeelden.

Wanneer er meer dan één verwijzing is door dezelfde hoofdauteur en verschillende co-auteurs, bestel ze dan consistent en in overeenstemming met uw richtlijnen. U kunt bijvoorbeeld de vermeldingen alfabetisch ordenen op de achternaam van de tweede (of derde, of vierde, indien nodig) co-auteur, ongeacht het aantal auteurs. Of de stijl van je universiteit kan zijn om alle vermeldingen met twee auteurs eerst op te sommen, dan die met drie auteurs, enzovoort.

Als er geen richtlijnen zijn, kies dan een systeem en blijf erbij. Het belangrijkste is om consequent te zijn.

4. Controleer of de stijl consistent is.

Hier zijn enkele van de meest voorkomende stijlpunten om op te letten.

Tip: Je hebt meer kans om inconsistenties te zien als je:

voor elk van de onderstaande punten afzonderlijk doorleest, en controleer verschillende soorten referenties tegelijkertijd (bijvoorbeeld alle conferentieverslagen en alle hoofdstukken in een geredigeerd boek). Volgorde van de informatie

Zorg ervoor dat u voor elk type referentie de informatie in dezelfde volgorde hebt weergegeven.

Heeft u bijvoorbeeld bij verwijzingen naar hoofdstukken in een geredigeerd boek de paginanummers altijd op dezelfde plaats gezet?

Twee verwijzingen naar een hoofdstuk in een geredigeerd boek

Interpunctie

Controleer de interpunctie die de referentiegids van uw universiteit gebruikt om de verschillende informatie in de referentie te scheiden. Wanneer worden komma's, dubbele punten en punten gebruikt?

Zet uw universiteit de datum van publicatie tussen haakjes? Hoe zit het met de haakjes rond de editienummers en de nummers van de tijdschriftnummers?

Wordt er na de initialen van de auteurs een punt toegevoegd? Hoe zit het met na afkortingen, zoals 'Ed.', en na een DOI of URL?

Moet u artikeltitels tussen aanhalingstekens plaatsen? Zo ja, moet u dubbele ('Artikeltitel') of enkele ('Artikeltitel') gebruiken?

Moet u getallen scheiden in paginabereiken met een koppelteken (118-32) of het iets langere eindstreepje (118-32)?

Tip: Controleer bij paginanummers of ze zinvol zijn. Het bereik 119-112 zou bijvoorbeeld alarmbellen doen rinkelen, omdat het tweede paginanummer lager is dan het eerste.

Hoofdletters

Kapitaliseert de referentiestijl van uw universiteit boektitels en tijdschriftartikelen? Hoe zit het met titels van andere bronnen, zoals rapporten?

Wanneer een titel een dubbele punt bevat, zet uw universiteit het eerste woord dat de dubbele punt volgt dan met een hoofdletter?

Moet u afkortingen met een hoofdletter zetten, zoals 'Vol.' en 'Ed.'?

Cursief

Boek, tijdschrift, tijdschrift en krantentitels zijn meestal (maar niet altijd) gecursiveerd. Hoe zit het met andere titels, zoals verslagen, blogs en conferenties?

Cursuriseert de stijl van uw universiteit 'et al.'? Hoe zit het met het volume van tijdschriften en de nummers van de nummers?

Afkortingen

Wordt in de verwijzingsstijl de naam van het tijdschrift afgekort of volledig gespeld?

Wordt de afkorting 'pp.' voor paginabereiken gebruikt of niet?

Maakt het gebruik van '&' of 'en' in de lijst van auteurs- en redactienamen?

Kort het woorden als 'vertaald' (trans.), 'bewerkt' (ed.) en 'volume' (vol.) af?

Weblinks: URL's: https://www.albagora.nl/redigeren/

Een URL is het adres van een webpagina of andere online inhoud. Een DOI (digital object identifier) is een reeks letters en cijfers die een permanente link naar de online content (bijvoorbeeld een tijdschriftartikel) vormt. Veel universitaire verwijzingsgidsen vragen studenten om DOI's te gebruiken wanneer ze kunnen, omdat de link permanent is.

Controleer opmaak - moet je de hyperlink in een URL verwijderen of behouden?

Controleer of het werkt - heb je elke URL en DOI getest? Brengt het je naar de juiste plaats?

Een referentielijst met Track Changes De stijl consistent houden. 5. 5. Zorg ervoor dat alles wat je hebt geciteerd in de referentielijst is opgenomen.

Het is gemakkelijk om te vergeten een citaat in de referentielijst op te nemen als je zo'n groot document aan het schrijven bent.

Het is handig om een proeflezer te hebben die de ontbrekende referenties ophaalt, maar je mist het om die ontbrekende referenties te laten proeflezen. Dat betekent dat het de moeite waard is om dit eerst zelf te controleren.

Als je geen software voor referentiebeheer gebruikt, is er geen snelle manier om dit te doen.

Schuif het document door op zoek naar citaten en controleer ze aan de hand van de referentielijst. Maak een notitie van de gevonden citaten, zodat je niet meer dan één keer hetzelfde citaat hoeft te controleren.

U kunt dit doen op papier (bijvoorbeeld door elk citaat door te bladeren en te markeren) of op het scherm (met behulp van de tool 'Zoek' in Word om te zoeken naar een openingsbeugel kan dit handig zijn).

Tips:

Sla een kopie van de referentielijst op in een apart bestand, zodat u niet naar het einde van uw document hoeft te blijven scrollen. U kunt dan de reeds gevonden documenten markeren.

Alles in de referentielijst moet ook in de hoofdtekst worden geciteerd, dus kijk uit voor eventuele aantekeningen waarvoor u geen aanhaling hebt gevonden.

Een tekstpassage met groen gemarkeerde citaten.

6. 6. Controleer of de verwijzingen en citaten overeenkomen.

Elk citaat moet duidelijk verwijzen naar de vermelding in de referentielijst, zonder enige verwarring.

Controleer op de volgende inconsistenties:

Datums die niet overeenkomen (bijvoorbeeld, de aanhaling zegt 1978 en de vermelding in de referentielijst zegt 1987) Geen datum vermeld in de aanhaling Ontbrekende accenten in auteursnamen (bijvoorbeeld Dörnyei vs Dornyei) Ontbrekende letters in auteursnamen (bijvoorbeeld Philips vs Phillips) Auteursnamen die verkeerd zijn opgegeven (zo staat er in het citaat 'Rodgers en Brown, 2002', maar de vermelding in de referentielijst staat 'Brown, D. J. en Rodgers, T. S., 2002'). De naam van een website, krant of organisatie die in het citaat wordt vermeld, maar de naam van een individuele auteur die in de referentielijst wordt vermeld (in het citaat staat bijvoorbeeld The Times, maar in het referentie-item staat Smith, A.). Hoe kan een proeflezer helpen?

Voor een beoordeeld werkstuk, zoals een proefschrift, moet een proeflezer voorzichtig zijn met hoeveel hulp hij of zij biedt. Je werk moet worden beschouwd als je eigen werk, en dat omvat ook de referentielijst.

In het Verenigd Koninkrijk varieert de begeleiding tussen universiteiten, maar het is algemeen geaccepteerd dat een proofreader niet je referentielijst moet maken, een stijl moet toepassen op de referenties of ontbrekende informatie voor je moet opzoeken.

Ik corrigeer eenmalige inconsistenties in de stijl, maar ik benadruk de inconsistenties die voor u meer wijdverbreid zijn om naar te kijken. Ik wijs op ontbrekende informatie, maar ik voeg die niet voor u toe.

Ik corrigeer bijvoorbeeld de kapitalisatie van een tijdschriftartikel als u al uw andere tijdschriftartikelen hebt gekapitaliseerd. Maar als sommige artikelen een hoofdletter hebben en andere niet, zal ik dit benadrukken, zodat u het kunt corrigeren.

Nuttige middelen

Jouw universiteit

Uw universiteit moet u begeleiden bij de exacte referentiestijl die ze willen dat u gebruikt, of ze nu een eigen stijl hebben of een externe stijl volgen. Sommigen zullen misschien niet specificeren welke u moet gebruiken, zolang u maar consequent bent. Voor hulp kunt u terecht bij de bibliotheek of bij de wetenschappelijke schrijfdienst van uw universiteit. Ze hebben misschien ook een ondersteunende dienst voor studievaardigheden. Websites

De Anglia Ruskin University guide is gebruiksvriendelijk, beschikbaar voor iedereen om toegang te krijgen en biedt voorbeelden van een breed scala aan referentietypen. Voor APA-stijl heeft de Purdue OWL voorbeelden van vele verschillende soorten referenties. Er is ook de APA-stijl blog, die geweldig is voor het vinden van antwoorden op lastige vragen. De belangrijkste APA website heeft een online tutorial. Voor CSE kunt u zich abonneren op de Scientific Style and Format website. Een snelgids is ook beschikbaar voor niet-abonnees. Boeken

Citeer hen juist: The Essential Referencing Guide van Graham Shields en Richard Pears (paperback, Palgrave, 10e editie, 2016). Geeft gedetailleerde voorbeelden van een breed scala aan referentietypen, waarbij gebruik wordt gemaakt van Harvard (en zijn varianten) en andere referentiesystemen (zoals Vancouver, MHRA en OSCOLA). Er zijn ook middelen online beschikbaar. Beknopte regels van de APA-stijl door de American Psychological Association (spiral bound, APA, 6e editie, 2009). Een gemakkelijk te gebruiken pocketgids met gedetailleerde voorbeelden van referentietypes naast de regels voor APA schrijfstijl. Wetenschappelijke stijl en formaat: De CSE Handleiding voor Auteurs, Redacteuren en Uitgevers door de Raad van Wetenschapsredacteuren (Hardcover, University of Chicago Press, 8e editie, 2014). Hoofdstuk 29 geeft specifieke richtlijnen voor referenties. Erkenning Met dank aan Mark Lawrence voor de toestemming die hij mij gaf om snapshots van zijn masterproef te gebruiken. Ik heb tegenstrijdigheden geïntroduceerd om de voorbeelden in deze post te illustreren.

1 note · View note

jezus-christus-is-mijn-leven · 5 years ago

Text

De mist trekt op en ik vind het pad naar het hemelse koninkrijk

Door Chen Ai, China

Al vanaf mijn kindertijd volg ik mijn ouders in hun geloof in de Heer, en nu is mijn oude dag aangebroken. Hoewel ik mijn leven lang in de Heer geloofd heb, was het probleem van het afleggen van de zonde en het binnengaan van het hemelse koninkrijk een onoplosbaar raadsel geweest. Het bezorgde me constante nood en ik heb me er verloren en gekweld door gevoeld. Ik wilde zo graag tijdens mijn leven uitvinden hoe ik de zonde moest afleggen en het hemelse koninkrijk moest binnengaan. Als het mijn tijd was, kon ik dan de dood tegemoetzien in de wetenschap dat mijn leven voltooid was en dat ik eindelijk met vrede in het hart bij de Heer kon komen.

Om te proberen dit dilemma op te lossen, sloeg ik er naarstig de Bijbel op na. Ik ging van het Oude Testament naar het Nieuwe en van het Nieuwe Testament terug naar het Oude; keer op keer las ik de Bijbel. Maar ik kwam niet op het juiste antwoord uit. Ik had mijn mogelijkheden uitgeput en kon daarom alleen maar mijn best doen om me zo goed mogelijk te gedragen, in overeenstemming met de leringen van de Heer. De Heer heeft immers gezegd: “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf” (Matteüs 22:37-39). De Heer vereist dat we God liefhebben met ons hele hart en ons hele verstand, en dat broeders en zusters elkaar liefhebben. Maar wat ik ook deed, dit soort liefde bleef simpelweg buiten mijn bereik. Mijn liefde voor mijn gezin was groter dan mijn liefde voor de Heer, en ik was gewoon niet in staat om mijn broeders en zusters in de kerk werkelijk lief te hebben zoals ik mezelf liefhad. Integendeel, ik was vaak kleinzerig en berekenend tegenover anderen als mijn eigen belangen op het spel stonden, zozeer dat ik me dan wrokkig voelde. Hoe zou iemand zoals ik ooit gered kunnen worden en het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan? De Heer Jezus heeft ook veel gezegd over het binnengaan van het hemelse koninkrijk. Bijvoorbeeld: “Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan” (Matteüs 18:3). “Want ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan” (Matteüs 5:20). Ik was niet in staat om ook maar één van deze vereisten van de Heer in praktijk te brengen. Vaak loog ik, en steeds wanneer ik iets tegenkwam wat mij niet aanstond, gaf ik de Heer de schuld. In mijn gedachten was er bedrog en oneerlijkheid, en ik zwolg constant in zonde. Ik zondigde en had berouw, ik had berouw en zondigde, steeds maar weer. De Heer is heilig en in de Bijbel staat: “Want zonder heiliging zal niemand de Heer zien” (Hebreeën 12:14). Hoe zou iemand die zo totaal vervuild was als ik ooit geschikt kunnen zijn om het hemelse koninkrijk binnen te gaan? Dit tergde me. Maar steeds als ik las over de weg van de rechtvaardiging door het geloof, zoals uitgedragen door Paulus in Romeinen, Galaten en Efeziërs – dat het hebben van geloof en gedoopt zijn betekent dat men met zekerheid is gered; dat we gerechtvaardigd zijn door het geloof en voor altijd gered zijn als we in ons hart in de Heer geloven en Hem met onze mond belijden; en dat de Heer ons bij Zijn weerkomst gegarandeerd zal opnemen in het hemelse koninkrijk – dan werd ik overspoeld door vreugde. Ik voelde dan dat ik me geen zorgen hoefde te maken over de vraag of ik het hemelse koninkrijk wel zou betreden. Maar vervolgens herinnerde ik me dat de Heer zei dat mensen het hemelse koninkrijk alleen kunnen binnengaan door hun eigen inspanningen, en voelde ik me slecht op mijn gemak. Gerechtvaardigd worden door het geloof en vervolgens het hemelse koninkrijk binnengaan: kon het echt zo eenvoudig zijn? Vooral wanneer ik oude, vrome gelovigen zag die het eind van hun leven naderden en die onrustig en bezorgd leken, zozeer dat ze zelfs tranen met tuiten huilden en dat niet een van hen blij leek om te gaan, dan kon ik niet ontsnappen aan de vraag: als ze zeggen dat ze het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan puur door rechtvaardiging door het geloof, waarom lijken ze dan zo stervensbenauwd op hun doodsbed? Het leek erop dat zijzelf geen idee hadden of ze wel of niet waren gered en waar ze na de dood heen zouden gaan. Ik dacht steeds maar na over de woorden van de Heer Jezus en ook over die van Paulus. Ik kwam erachter dat er een groot verschil was tussen de woorden van Jezus en die van Paulus wat betreft de kwestie van wie het hemelse koninkrijk kon binnengaan. Volgens Paulus wordt men gerechtvaardigd door het geloof door eenvoudigweg in de Heer te geloven. Als dat zo was, zou iedereen gered zijn. Waarom zei de Heer Jezus dan: “Het is met het koninkrijk van de hemel ook als met een sleepnet dat in een meer werd geworpen en waarmee allerlei soorten vis werden gevangen. Toen het net vol was, trok men het op de oever en ging men zitten om de goede vis in kuipen te doen; de slechte vis werd weggegooid” (Matteüs 13:47-48)? Waarom moet de Heer, als Hij in de laatste dagen terugkomt, het graan van het onkruid scheiden, de schapen van de bokken en de goede dienaren van de slechte dienaren? Deze woorden die de Heer Jezus sprak, maken duidelijk dat niet iedereen die in Hem gelooft het hemelse koninkrijk kan binnengaan. Daarom vroeg ik me af: ben ik gered? En zal ik na mijn dood het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan? Deze vragen bleven in mijn gedachten hangen als raadsels, en ik was niet in staat er antwoorden op te vinden.

In een poging om dit probleem op te lossen, zocht ik in boeken die in de loop der tijden door bekende spirituele persoonlijkheden geschreven waren. Maar het leeuwendeel van wat ik las, bestond uit interpretaties van de rechtvaardiging door het geloof zoals daarover gesproken wordt in Romeinen, Galaten en Efeziërs. Niet één van die boeken bracht een einde aan mijn verwarring. Vervolgens bezocht ik alle bekende ouderlingen in de Heer en ging ik naar bijeenkomsten van veel verschillende denominaties. Ik constateerde dat ze allemaal min of meer hetzelfde zeiden. Niemand kon me duidelijk het mysterie verklaren van hoe men het hemelse koninkrijk kan binnengaan. Later vond ik een nieuwe, buitenlandse denominatie die in opkomst was. Dit soort kerk, dacht ik, kon misschien een nieuw licht schijnen. Daarom ging ik vol goede moed naar een van hun bijeenkomsten. Aan het begin van hun preek vond ik deze enigszins illuminerend, maar tegen het einde stelde ik vast dat ook zij de weg van de rechtvaardiging door het geloof verkondigden. Ik voelde me totaal uit het veld geslagen. Na de bijeenkomst liep ik op de hoofdvoorganger af en vroeg: “Dominee, ik ben bang dat ik het niet begreep toen u zei: ‘Eens gered, altijd gered.’ Kunt u daarover meer met mij delen?” De voorganger zei: “Dit is heel eenvoudig te begrijpen. Er staat in Romeinen: ‘Wie zal ook maar iets inbrengen tegen Gods uitverkiezing? Het is God die rechtvaardigheid doet. Wie is het om dat te veroordelen?’ (Romeinen 8:33-34). De Heer Jezus Christus heeft ons al vrijgesproken van al onze zonden door aan het kruis te zijn genageld. Dat wil zeggen: al onze zonden, of het nu de zonden zijn die we vroeger hebben begaan, de zonden die we vandaag begaan of de zonden die we nog moeten begaan, zijn allemaal vergeven. We zijn voorgoed gerechtvaardigd door het geloof in Christus. Als de Heer ons niet veroordeelt om onze zonden, wie zou ons dan ooit beschuldigen? Daarom moeten we, wat betreft het binnengaan van het hemelse koninkrijk, de moed niet verliezen.” Het antwoord van de voorganger verwarde me alleen maar meer, dus stelde ik nog een vraag: “Hoe verklaart u wat er staat in Hebreeën: ‘Wanneer we willens en wetens blijven zondigen nadat we de waarheid hebben leren kennen, is er geen enkel offer voor de zonden meer mogelijk’ (Hebreeën 10:26)?” Het gezicht van de voorganger werd rood en hij zei niets meer. Mijn vraag bleef onbeantwoord. Niet alleen had deze bijeenkomst mijn verwarring niet kunnen wegnemen, mijn ergernis was er zelfs door vergroot. Ik dacht: tientallen jaren heb ik in de Heer geloofd, maar als het me niet eens duidelijk is of mijn ziel na mijn dood naar de Heer gaat, betekent dat dan niet dat mijn geloof al mijn hele leven verward is? Vervolgens ging ik op een zoektocht om, waar dan ook, het antwoord op mijn vraagstuk te vinden.

In maart 2000 ging ik studeren aan een seminarie dat door buitenlanders werd geleid. Ik had er vertrouwen in dat de preken van buitenlanders superieur zouden zijn en wel zeker mijn verwarring zouden wegnemen. Maar tot mijn verbazing kwam ik erachter, na er twee maanden barstensvol geloof gestudeerd te hebben, dat de dominees allemaal dezelfde oude koek preekten en dat hun preken geen enkel nieuw licht schenen. Terwijl ik daar was, vernam ik van geen enkele preek die leven schonk en las ik zelfs niet één spiritueel opstel. Niet alleen was mijn verwarring niet weggenomen, door mijn tijd daar was ik alleen maar meer in de war. Ik kon aan mijn verwarring niets doen en dacht: ik ben hier nu meer dan twee maanden, maar wat heb ik eraan gehad? Als ik hier geen provisie kan krijgen, wat is dan het nut van doorgaan met deze studie?

Op een avond na het eten vroeg ik een dominee: “Dominee, is dit alles wat wij als theologiestudenten studeren? Kunnen we niet over de weg van het leven praten?” De dominee antwoordde heel ernstig: “Als we in onze theologische studie niet over deze dingen praten, waar moeten we dan over praten? Blijf maar kalm en blijf studeren! Wij zijn de grootste religieuze organisatie ter wereld en we zijn internationaal erkend. We zullen je hier drie jaar trainen, dan zul je internationaal gekwalificeerd zijn als dominee. Als het zover is, kun je met dat attest overal in de wereld het evangelie verkondigen en kerken stichten.” Het antwoord van de dominee was een grote teleurstelling voor me. Ik wilde geen dominee worden, ik wilde alleen maar weten hoe ik het hemelse koninkrijk zou kunnen binnengaan. Daarom vroeg ik hem: “Dominee, aangezien het bezit van een domineesattest zo veel deuren opent, kan ik er ook mee in het hemelse koninkrijk komen?” Toen hij dit hoorde, werd de dominee stil. Ik ging verder. “Dominee, ik heb gehoord dat u in de Heer hebt geloofd sinds u een jongen was. Er zijn nu vele decennia voorbijgegaan, dus vraag ik me af: bent u gered?” Hij antwoordde: “Ja, dat ben ik.” “Zult u dan in staat zijn om het hemelse koninkrijk binnen te gaan?” Zelfverzekerd zei hij: “Natuurlijk zal ik dat!” Vervolgens vroeg ik: “Mag ik dan vragen op grond waarvan u zegt dat u het hemelse koninkrijk zult kunnen binnengaan? Bent u een rechtvaardiger man dan de schriftgeleerden en de farizeeërs waren? Houdt u van uw naasten als van uzelf? Bent u heilig? Overweegt u eens: we kunnen het nog altijd niet helpen dat we de hele tijd zondigen en tegen de leringen van de Heer in gaan. Elke dag leven we in een staat van zonde en elke nacht belijden we onze zonden. God is heilig, dus denkt u werkelijk dat we in staat zullen zijn het hemelse koninkrijk binnen te gaan als we zo vol zonde zitten?” De dominee was sprakeloos en zijn gezicht werd zo rood als een biet. Een hele tijd sprak hij geen woord. Ik vond zijn reactie erg teleurstellend. Het scheen me toe dat ik, als ik mijn studie daar voortzette, niet het mysterie zou kunnen begrijpen van hoe men het leven verwerft en het hemelse koninkrijk binnengaat. Daarom brak ik mijn studie aan het seminarie af en keerde ik terug naar mijn woonplaats.

Op mijn reis naar huis voelde ik me gedeprimeerder dan ooit. Het voelde alsof mijn laatste hoop de grond in was geboord. Ik dacht: zelfs op een seminarie dat door buitenlandse dominees wordt geleid, heeft mijn zoektocht me nog altijd niet het pad gewezen van het afleggen van de zonde en het binnengaan van het hemelse koninkrijk. Waar kan ik verder nog heengaan om dit pad te zoeken? Het voelde alsof ik alle mogelijkheden had uitgeput. Precies op dat moment kwam het beeld van mijn oude vader en een oude dominee, huilend terwijl de dood naderde, me in een flits weer voor ogen. Ik bedacht hoe zij hun hele leven de weg van rechtvaardiging door het geloof hadden verkondigd. Ze verkondigden dat mensen na hun dood het hemelse koninkrijk zouden binnengaan, maar uiteindelijk stierven ze zelf vol spijt. Ik had mijn hele leven in de Heer geloofd en had mensen elke dag verteld dat ze na hun dood het hemelse koninkrijk zouden binnengaan. Niettemin was het me nooit echt duidelijk geweest hoe men het hemelse koninkrijk werkelijk kan binnengaan. Zou ik dit leven verlaten vol spijt, net zoals mijn vader en de dominee? In al mijn verdriet schoten me ineens deze woorden van de Heer te binnen: “Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan” (Matteüs 7:7). Zo is het, dacht ik. De Heer is getrouw, en zolang ik met een oprecht hart zoek, zal de Heer me zeker de weg wijzen. Ik mag het niet opgeven. Zolang er nog een enkele ademtocht in mijn lichaam is, zal ik blijven zoeken naar het pad dat naar het hemelse koninkrijk voert! Vervolgens wendde ik me tot de Heer om te bidden: “Lieve Heer, ik heb overal gezocht naar de manier om de zonde af te leggen en het hemelse koninkrijk binnen te gaan, maar niemand heeft mijn probleem kunnen oplossen. Lieve Heer, wat moet ik doen? Als predikant vertel ik broeders en zusters elke dag dat ze ijverig moeten zoeken en tot het einde toe geduldig moeten zijn, en dat u ons wanneer we sterven komt halen om ons naar het hemelse koninkrijk te brengen. Maar op dit moment heb ik werkelijk geen idee hoe ik de zonde kan afleggen en het hemelse koninkrijk kan binnengaan. Ben ik geen blinde die de blinden aanvoert, die zijn broeders en zusters naar een kuil toe leidt? Lieve Heer, waar moet ik heen gaan om het pad naar het hemelse koninkrijk te zoeken? Wijs me alstublieft de weg!”

Toen ik terugkwam in mijn woonplaats, hoorde ik dat veel goede schapen en leidende schapen in onze kerk door de Bliksem uit het oosten waren gestolen. Veel mensen zeiden dat de weg van de Bliksem uit het oosten een nieuw begrip en nieuw licht bracht, en zelfs door de wol geverfde dominees bewonderden hun preken. Telkens als ik deze dingen hoorde, dacht ik: de preken van de Bliksem uit het oosten lijken nogal majestueus te zijn. Het is jammer dat ik niemand van de Bliksem uit het oosten heb ontmoet. Wat zou het mooi zijn als ik hen eens zou kunnen ontmoeten! Als die dag komt, zal ik beslist luisteren en oprecht proberen in te zien wat het precies is wat hun preken zo goed maakt, en of ze deze verwarring die ik al jaren meedraag wel of niet kunnen oplossen.

Op een dag zei een kerkleider tegen me: “Bij die-en-die kerk zijn veel van de goede schapen gestolen door de Bliksem uit het oosten. Alle denominaties doen nu hun kerken op slot. We moeten er bij onze broeders en zusters op aandringen dat ze absoluut elk contact met wie dan ook van de Bliksem uit het oosten moeten vermijden. In het bijzonder moeten ze niet naar hun preken luisteren. Als al onze gelovigen in de Bliksem uit het oosten beginnen te geloven, tegen wie kunnen wij dan nog preken?” Ik vond het walgelijk om de kerkleider dit te horen zeggen en dacht: onze kerk is open voor iedereen; waarom moeten we hem dan op slot doen? Waarom zou je geen vreemdeling die van verre komt verwelkomen? In de Bijbel staat: ‘En houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen’ (Hebreeën 13:2). Abraham haalde vreemdelingen in huis en werd daarom gezegend door God, en hij kreeg een zoon op zijn honderdste. Lot haalde twee engelen in huis en werd daarom gespaard tijdens de vernietiging van Sodom. Rachab de hoer liet spionnen van Israël binnen en haar hele gezin werd gered. En een arme weduwe ontving Elia, de profeet, waardoor ze drieënhalf jaar lang een hongersnood het hoofd boden. Geen van al die mensen berokkende het schade om vreemdelingen die van verre kwamen in huis te halen. Integendeel, ze werden allemaal gezegend door God. Het binnenhalen van vreemdelingen is daarom duidelijk in overeenstemming met de wil van de Heer. Waarom dan zou men tegen de wil van de Heer ingaan door onbezonnen de kerk op slot te doen en geen enkele vreemdeling binnen te laten? Bij het overdenken hiervan schudde ik mijn hoofd. Ik zei tegen haar: “Deze handeling gaat tegen de wil van de Heer in. Onze kerk behoort aan God en is open voor iedereen. Zo lang hun communicatie draait om geloof in de Heer, moeten we iedereen welkom heten, wie het ook is. We moeten met een open geest zoeken en samen ideeën onderzoeken. Alleen zo handelen we in overeenstemming met de leringen van de Heer.”

Op een dag in juli 2000 ontmoette ik bij broeder Wang thuis twee zusters die de Bliksem uit het oosten aan het verkondigen waren. Nadat we elkaar kort hadden begroet, vroeg ik hen: “Ik ben altijd verward geweest over de vraag of ik wel of niet gered kan worden en het hemelse koninkrijk kan binnengaan. De hele religieuze wereld hangt nu de woorden van Paulus aan en gelooft dat we gered worden door eenvoudigweg te geloven en gedoopt te worden. Door in je hart in de Heer te geloven en met je mond de Heer te belijden, word je gerechtvaardigd door het geloof, ben je voor altijd gered en zul je met zekerheid in het hemelse koninkrijk worden opgenomen bij de terugkeer van de Heer. Maar zelf denk ik niet dat het binnengaan van het hemelse koninkrijk zo eenvoudig kan zijn. Zoals er in de Bijbel staat: ‘Want zonder heiliging zal niemand de Heer zien’ (Hebreeën 12:14). Wie het ook is die elke dag de hele dag in zonde wegkwijnt, ikzelf of de broeders en zusters om me heen: ik denk niet dat mensen zoals wij die elke dag in zonde leven het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan. Ik zou graag willen weten hoe men precies het hemelse koninkrijk kan binnengaan. Kunnen jullie daar met mij over communiceren?”

Zuster Zhou glimlachte en zei: “Broeder, deze vraag die je stelt is van wezenlijk belang. Hoe men het hemelse koninkrijk kan binnengaan, is een vraag van enorm belang voor elke gelovige. Om hierover duidelijkheid te krijgen, moet men eerst weten dat zij die in de Heer geloven altijd horen te handelen in overeenstemming met de woorden van de Heer Jezus, en niet in overeenstemming met wat door mensen is gezegd. De Heer Jezus heeft ons duidelijk verteld: ‘Niet iedereen die tegen mij zei, Heer, Heer, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan; maar hij die de wil doet van mijn Vader, die in de hemelen is’ (Matteüs 7:21). De Heer heeft nooit gezegd dat we het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan door alleen maar op genade te vertrouwen om gered te worden, of door gerechtvaardigd te worden door het geloof. Gerechtvaardigd worden door het geloof, voor altijd gered zijn door het geloof, en dan in het hemelse koninkrijk worden opgenomen: dat waren de woorden van Paulus. Paulus was alleen maar een apostel, hij hoorde bij de verdorven mensheid en ook hij had de redding van de Heer Jezus nodig. Hoe had hij mogelijk kunnen bepalen of andere mensen het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan? Alleen de Heer Jezus is de Heer van het hemelse koninkrijk, de Koning van het hemelse koninkrijk; alleen de woorden van de Heer zijn de waarheid en alleen deze woorden hebben gezag. Daarom moeten we, waar het gaat om hoe we het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan, uitsluitend naar de woorden van de Heer luisteren. Dit staat buiten kijf!

“Vervolgens zijn er de vragen: ‘Rechtvaardiging door het geloof en gered worden door het geloof, waar gaat dat precies over?’ en ‘Kan men het hemelse koninkrijk binnengaan als men eenmaal gered is?’ Deze dingen worden heel duidelijk uitgelegd in de woorden van Almachtige God. Laten we daarom een paar passages uit Gods woorden lezen. Almachtige God zegt: ‘Je weet alleen dat Jezus zal nederdalen tijdens de laatste dagen, maar hoe precies zal Hij nederdalen? Kan een zondaar zoals jullie, die net is verlost en niet is veranderd of vervolmaakt door God, naar Gods hart zijn? Voor jou geldt dat jij, die nog steeds je oude zelf bent, inderdaad gered bent door Jezus en dat je niet beschouwd wordt als een zondaar vanwege de redding door God, maar dat bewijst niet dat je niet zondig bent en niet onzuiver bent. Hoe kun je heilig zijn als je niet veranderd bent? Van binnen ben je overladen met onzuiverheid, zelfzuchtig en verachtelijk, maar toch wil je nederdalen met Jezus – dan zou je wel boffen! Je hebt een stap overgeslagen in je geloof in God: je bent alleen nog maar verlost, maar je bent nog niet veranderd. Om naar Gods hart te zijn, moet God persoonlijk het werk verrichten, dat inhoudt dat Hij je verandert en zuivert. Anders zul jij, die alleen verlost is, geen heiligheid kunnen verkrijgen. Op die manier ben je niet gekwalificeerd om te delen in de goede zegeningen van God omdat je een stap mist in Gods werk van het managen van de mens, en wel de cruciale stap van verandering en vervolmaken. Daarom ben jij, een zondaar die net is verlost, niet in staat om rechtstreeks de erfenis van God te erven’ (‘Over titels en identiteit’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). ‘Jezus deed veel werk onder de mens, maar voltooide alleen de verlossing van alle mensen en werd het zondoffer van de mens. Hij ontdeed de mens niet van heel zijn verdorven gezindheid. Om de mens volledig van de invloed van Satan te redden, was het niet alleen vereist dat Jezus de zonden van de mensheid als zondoffer op Zich nam, maar ook dat God nog belangrijker werk uitvoerde om de mens volledig te ontdoen van zijn gezindheid die door Satan was verdorven. Daarom keerde God nadat de zonden van de mensen waren vergeven terug in het vlees om de mens naar een nieuw tijdperk te leiden. Hij begon het werk van tuchtiging en oordeel, waardoor de mens in een hogere sfeer terechtkwam. Iedereen die zich aan Zijn heerschappij onderwerpt, zal een hogere waarheid genieten en een rijkere zegen ontvangen. Ze zullen echt in het licht leven en de waarheid, de weg en het leven verkrijgen’ (‘Voorwoord’ tot ‘Het Woord verschijnt in het vlees’).”

Zuster Wang vervolgde haar communicatie: “In het Tijdperk van Genade deed de Heer Jezus het werk van de verlossing van de mensheid. Hij werd een zondoffer voor de mensheid door de kruisiging en verloste ons uit de greep van Satan. Zolang we de redding door de Heer aanvaarden en onze zonden berouwvol opbiechten aan de Heer, worden onze zonden vergeven. Dan zijn we in staat om de genade en zegeningen van de Heer te genieten. Wat ik bedoel met ‘onze zonden worden vergeven’ is dat we niet langer verdoemd zijn, of onder de wet ter dood veroordeeld wegens het breken van de wet. Dit is wat het werkelijk betekent om gerechtvaardigd te zijn door het geloof en gered te zijn door het geloof. Maar dit betekent niet dat we dan zonder zonden zijn, of onvervuild. Evenmin betekent het dat we het hemelse koninkrijk zullen kunnen binnengaan. Dit komt doordat, hoewel onze zonden misschien vergeven zijn, onze zondige natuur diep in ons verankerd blijft. Wanneer we tegen zaken aanlopen, liegen we nog altijd vaak en misleiden we anderen om onze eigen posities en belangen te beschermen. Wanneer we de genade van de Heer genieten, danken en loven we Hem, en besteden we onszelf vol energie voor de Heer. Maar zodra er een ramp gebeurt of er iets ergs gebeurt met ons gezin, begrijpen we de Heer verkeerd en geven we Hem de schuld. Dat gaat zo ver dat we soms zelfs de Heer verloochenen en verraden. Hoe kunnen dan mensen als wij, die verlost zijn maar die vaak zondigen en zich tegen God verzetten, ooit geschikt zijn om het hemelse koninkrijk binnen te gaan? God is rechtvaardig en heilig. Vervuilde en verdorven mensen zou Hij nooit in Zijn koninkrijk binnenlaten. Om ons voorgoed te redden van de invloed van Satan, werkt God in overeenstemming met Zijn managementplan en onze behoeftes als verdorven mensheid. Hij doet Zijn werk, dat bestaat uit het oordelen over en het zuiveren van de mens in de laatste dagen. De vleesgeworden God heeft miljoenen woorden uitgesproken om over onze verdorvenheid, onze vuilheid, onze onrechtvaardigheid en ons verzet te oordelen, en om ons de weg te wijzen naar het afwerpen van onze verdorven gezindheden. Wanneer we, door het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden te ervaren, onze satanische, verdorven gezindheden afwerpen, in staat zijn Gods woorden in praktijk te brengen, en mensen zijn geworden die God werkelijk gehoorzamen en aanbidden, pas dan zullen we geschikt worden om Gods koninkrijk binnen te gaan. Overigens profeteerde de Heer Jezus lang geleden dat Hij in de laatste dagen zou terugkeren om het oordeelswerk te doen. Hij zei: ‘En als iemand mijn woorden hoort en ze niet gelooft, zal ik niet over hem oordelen: Want ik kwam niet naar de aarde om te oordelen, maar om de wereld te redden. Hij die mij verwerpt en mijn woorden niet ontvangt, wordt geoordeeld: Het woord dat ik heb gesproken zal hetzelfde zijn dat hem op de laatste dag zal oordelen’ (Johannes 12:47-48). ‘Wanneer hij komt zal hij de wereld duidelijk maken wat zonde, gerechtigheid en oordeel is’ (Johannes 16:8). Het is daarom duidelijk dat we Gods koninkrijk alleen kunnen binnengaan als we Gods oordeelswerk in de laatste dagen aanvaarden, onze verdorven gezindheden afwerpen en tot zuivering komen.”

Nadat ik naar de communicaties van de zusters had geluisterd, werd alles plotseling duidelijk en werd mijn hart ogenblikkelijk met licht vervuld. Aha, dacht ik, dus zo komt men het hemelse koninkrijk binnen! Nu pas begrijp ik eindelijk dat de Heer Jezus het werk van de verlossing van de mensheid heeft uitgevoerd, niet het werk van het wegnemen van onze zonden. De Heer heeft inderdaad onze zonden vergeven, maar onze zondige natuur blijft diep in ons verankerd. Veelvuldig en zonder het te willen zondigen we nog altijd en verzetten we ons tegen de Heer. Het is geen wonder dat ik mezelf nooit heb kunnen verlossen uit de boeien en ketenen van de zonde: dat blijkt te komen doordat ik het oordeelswerk van Almachtige God in de laatste dagen niet aanvaard heb! Daarom zei ik tegen de twee zusters: “Ik dank de Heer! Door te luisteren naar de woorden van Almachtige God en jullie communicaties, weet ik eindelijk dat datgene waar we in geloofden – dat iedereen die in zijn hart in de Heer gelooft en die met zijn mond de Heer erkent, opgenomen kan worden in het hemelse koninkrijk – alleen maar onze eigen notie en inbeelding is! Nu begrijp ik dat het werk dat de Heer Jezus uitvoerde het verlossingswerk was, en dat de teruggekomen Heer het oordeelswerk zal uitvoeren. Dat wil zeggen: onze verdorven gezindheden zal Hij grondig reinigen en omvormen. Pas dan zullen we in staat zijn om het hemelse koninkrijk binnen te gaan. Geen wonder dat ik zo veel spirituele boeken heb gelezen, maar nooit de oplossing heb gevonden voor het probleem van de zondigheid van de mens! Zusters, hoe vervult God dan het werk van oordeel en tuchtiging in de laatste dagen? Kunnen jullie nog verdere communicatie met me delen?”

Daarop zei zuster Wang: “Het antwoord op deze vraag wordt duidelijk uitgedrukt in Gods woorden. Laat ons er daarom een passage uit lezen. Almachtige God zegt: ‘In de laatste dagen gebruikt Christus een verscheidenheid aan waarheden om de mens te onderwijzen, het wezen van de mens te ontmaskeren, en zijn woorden en daden te ontleden. Deze woorden omvatten verscheidene waarheden, zoals de plicht van de mens, hoe de mens God moet gehoorzamen, hoe de mens trouw moet zijn aan God, hoe de mens een normale menselijkheid moet naleven, alsook de wijsheid en de gezindheid van God, enzovoort. Deze woorden doelen allemaal op het wezen van de mens en zijn verdorven gezindheid. In het bijzonder die woorden die aan de kaak stellen hoe de mens God versmaadt, worden gesproken in verband met hoe de mens een belichaming van Satan is en een vijandelijke macht tegen God. Door het ondernemen van Zijn werk van oordeel, maakt God niet zonder meer de natuur van de mens duidelijk met slechts een paar woorden; over een langer tijdsbestek houdt Hij Zich bezig met ontmaskeren, behandelen en snoeien. Deze methoden van ontmaskering, behandelen en snoeien kunnen niet vervangen worden door gewone woorden, maar met de waarheid die de mens in het geheel niet bezit. Alleen dit soort methoden wordt beschouwd als oordeel; alleen door middel van dit soort oordeel kan de mens onderworpen worden en grondig overtuigd worden om zich aan God te onderwerpen, en daarenboven ware kennis van God te vergaren. Wat het werk van oordeel teweegbrengt is het begrip van de mens van het ware gezicht van God en de waarheid over zijn eigen opstandigheid. Door het werk van oordeel vergaart de mens veel begrip over de wil van God, over het doel van Gods werk, en over de mysteriën die onbegrijpelijk voor hem zijn. Het laat de mens ook zijn verdorven essentie herkennen en kennen en de wortels van zijn verdorvenheid, alsmede de afstotelijkheid van de mens ontdekken. Deze resultaten worden allemaal verkregen door het werk van oordeel, want de essentie van dit werk is eigenlijk het werk van het openleggen van de waarheid, de weg en het leven van God voor al degenen die geloof in Hem hebben. Dit werk is het werk van oordeel gedaan door God’ (‘Christus doet het werk van het oordeel met de waarheid’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’).

“Gods woorden vertellen ons duidelijk dat God in de laatste dagen alle waarheden uitdrukt die we nodig hebben om volledige redding te verkrijgen. Ze oordelen over en onthullen onze satanische natuur die zich tegen God verzet, en onze verdorven essentie. Al deze woorden zijn de waarheid, ze worden geschraagd door Gods eigen gezag en macht. Ze onthullen voor ons wat God heeft en is, en ook Zijn rechtvaardige gezindheid die geen schending duldt. Door het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden, en door de openbaring van feiten, verwerven we enig begrip van onze satanische aard en de waarheid over hoe Satan ons verdorven heeft. We zien dat we zo intens verdorven zijn door Satan, dat we van nature arrogant zijn, en verwaand, oneerlijk, leugenachtig, zelfzuchtig, egoïstisch, hebzuchtig, boosaardig, dat we anderen graag overwinnen en dat alles wat we onthullen, zelfs tot in ons bloed en onze botten, onze satanische gezindheden zijn. We worden overheerst door deze verdorven gezindheden; daarom verzetten we ons en komen we in opstand tegen God zonder het te kunnen helpen. Wanneer we bijvoorbeeld in onze kerken werken en preken, ratelen we maar door met verheven betogen. We pronken en we verheffen onszelf, zodat anderen naar ons opkijken en ons hoogachten. We vertellen vaak leugens en misleiden anderen om onze eigen belangen te beschermen. We gaan zelfs zover dat we onszelf verwikkelen in intriges en met elkaar wedijveren. Wanneer we geconfronteerd worden met mensen, gebeurtenissen, dingen of situaties die tegen onze eigen noties ingaan, stellen we altijd onredelijke eisen aan God of koesteren we buitensporige verlangens. En we zijn niet in staat om ons aan Gods orkestraties en regelingen te onderwerpen. Door het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden te ervaren, beginnen we geleidelijk aan enkele waarheden te begrijpen. We krijgen enig waar inzicht in onze satanische aard en haten deze oprecht. Ook krijgen we enig waar inzicht in Gods rechtvaardige gezindheid. We weten wat voor soort mensen God liefheeft en wat voor soort mensen Hij haat, en ook welk soort streven in overeenstemming is met Zijn wil. We leren enig onderscheid te maken tussen positieve en negatieve dingen. Als we eenmaal deze dingen begrijpen, worden we bereid om met ons hele hart ons vlees te verzaken en om te praktiseren in overeenstemming met Gods woorden. In de loop van de tijd komt langzaam de wens om God te vereren en lief te hebben in ons op, worden we bevrijd uit sommige van de boeien en ketenen van onze satanische, verdorven gezindheden en neemt het aantal onredelijke eisen die we aan God stellen af. We worden in staat om onze plek in te nemen als geschapen wezens en om onze plicht te vervullen. We onderwerpen ons aan Gods orkestraties en regelingen en beginnen een zweem van een werkelijke mens na te leven. Het ervaren van Gods werk geeft ons diepe waardering voor het feit dat er maar één pad is waarlangs we het hemelse koninkrijk kunnen binnengaan: het aanvaarden van het werk van oordeel en tuchtiging van Almachtige God in de laatste dagen, het nastreven van de waarheid, het verkrijgen van kennis van God en van onszelf, en het laten veranderen van onze verdorven gezindheden.”

Het horen van deze woorden van Almachtige God en van de communicatie van de zusters bracht me nog meer innerlijke duidelijkheid. De waarheden die Almachtige God uitdrukt, zijn erg praktisch en zijn waarlijk wat wij verdorven mensen nodig hebben. Alleen door het oordeelswerk van Almachtige God in de laatste dagen te aanvaarden en te ervaren, kunnen we de boeien en ketenen van onze verdorven gezindheden voorgoed afwerpen! Er ontsnapte me een zucht en ik zei: “Ik heb zo veel jaar in de Heer geloofd, en toch zondig ik overdag altijd en biecht die zonden dan ’s nachts op. Ik leid een leven waarin ik me wentel in zonde. Als God niet alle waarheden had uitgedrukt om de mensheid te zuiveren, als Hij ons niet het pad had getoond om ons te ontdoen van onze verdorven gezindheden, dan was ik ongetwijfeld zo strak gebonden door zonde dat ik het pad naar de vrijheid nooit zou hebben gevonden. Het is geen wonder dat de Heer heeft gezegd: ‘Ik heb jullie nog veel meer te zeggen, maar jullie kunnen het nog niet verdragen. De Geest van de waarheid zal jullie, wanneer hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Hij zal niet namens zichzelf spreken, maar hij zal zeggen wat hij hoort en jullie bekendmaken wat komen gaat’ (Johannes 16:12-13). De Heer Jezus heeft ons lang geleden verteld dat Hij meer woorden had om in de laatste dagen uit te drukken en dat Hij ons zou leiden om alle waarheden binnen te gaan. De woorden van Almachtige God hebben gezag en macht. Ze hebben alle waarheden en raadselen onthuld die ik wilde begrijpen en maar nooit kon begrijpen, en ze hebben me volledig overtuigd. Ten langen leste heb ik het pad gevonden om het koninkrijk van de hemel binnen te gaan!” De twee zusters knikten verblijd.

Vervolgens zei ik verheugd: “Dit is de stem van de Heer. Almachtige God is de Heer Jezus die teruggekeerd is! Iets waar ik zo lang naar heb verlangd, is eindelijk gebeurd. Ik heb zo’n geluk, ik ben zo gezegend! Toen de Heer Jezus werd geboren, ervoer Simeon intense vreugde bij het zien van het kindje Jezus, dat nog maar acht dagen oud was. Omdat ik in mijn eigen leven de terugkomst van de Heer kan verwelkomen en Gods eigen uitspraken kan horen, heb ik zelfs nog veel meer geluk dan Simeon. Ik ben de Heer zo dankbaar!” Onder het spreken raakte ik overweldigd door ontroering en huilde ik tranen van verheuging. Ik knielde op de vloer neer om tot God te bidden, maar huilde zo hevig dat ik niet kon praten. Ook de zusters waren tot tranen geroerd.

De ergernis die me zo veel jaar had dwarsgezeten, was uiteindelijk opgelost door de woorden van Almachtige God. Ik dacht erover dat ik overal gezocht had, maar nooit het pad van zuivering vond dat naar het hemelse koninkrijk zou leiden. Nu heb ik het eindelijk gevonden. Ik weet dat dit Gods genade en redding voor mij is! Naderhand kwam ik, door naar bijeenkomsten te gaan en met broeders en zusters over de woorden van Almachtige God te communiceren, steeds meer waarheden te begrijpen, en verkreeg ik enig inzicht in Gods wens om ons te redden. Ik wens nu meer van het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden te aanvaarden, Zijn werk te ervaren, geleidelijk mijn verdorven gezindheden af te werpen en gezuiverd te worden. Ik geef God dank!

uit ‘Hoe ik terugkeerde tot Almachtige God’

#het hemelse koninkrijk binnengaan #leren luisteren naar Gods stem

1 note · View note

wonenindealgarve · 5 years ago

Text

De 15 beste souvenirs van de Algarve

Het is altijd leuk om iets mee naar huis te nemen om je te herinneren aan een plaats die je hebt bezocht. Als je wat tijd in de Algarve hebt doorgebracht, weet je zeker dat je genoeg gelegenheid hebt gehad om onvergetelijke herinneringen te maken. Hier vind je 15 van de beste ideeën voor authentieke souvenirs die je hier kunt kopen.

1. Een "Assador de Barro" - Dit is een typisch kleischoteltje, dat gebruikt wordt om de beroemde Portugese chouriço worst aan tafel te grillen. Je giet gewoon wat alcohol of - nog beter - een typische aguardente uit de Algarve, zoals Medronho, in het schoteltje. Leg vervolgens de worst erop en steek de alcohol aan. Na een paar minuten ben je klaar om te genieten van een geweldige traktatie.

2. Een Cataplana - Dit is een koperen, schelpvormige pan om geweldige gerechten mee te maken met vis, zeevruchten en / of vlees. Het is een soort dubbele wok die je op elkaar kunt klikken. Je kunt erin bakken en onder hoge druk stomen. Het gerecht wordt niet alleen in deze cataplana bereid, maar ook zo opgediend. Niet goedkoop zo´n originele cataplana, maar het gaat een leven lang mee!

3. Een "Galo de Barcelos" - De Portugese haan is een symbool van eerlijkheid, integriteit, vertrouwen en eer en ook erkend als een onofficieel symbool van het land. Zijn legende is zo oud dat niemand precies weet hoe het begon. De meest bekende versie vertelt dat een pelgrim uit Galicië op weg naar São Tiago de Compostela in Spanje door de stad Barcelos liep en werd beschuldigd van een misdrijf. Als laatste verzoek voordat hij werd opgehangen, vroeg hij om nog een keer voor de rechter te verschijnen om zijn onschuld te verklaren. Hij wees naar een geroosterde haan op de tafel en zei: "Zo zeker als ik onschuldig ben, zo zal die haan kraaien!" De rechter geloofde hem niet en beval zijn onmiddellijke executie. Maar toen de man op het punt stond te worden opgehangen, stond de dode haan op en kraaide. De pelgrim werd onmiddellijk vrijgelaten. Enkele jaren later keerde hij terug naar de stad Barcelos en bouwde een monument ter ere van São Tiago en de Maagd Maria.

4. Kurkartikelen - De buitenste schors van de Sobreiro (kurkeik) wordt elke zomer met de hand geoogst in Portugal, vooral in het zuiden. Er worden verschillende producten van gemaakt, zoals portefeuilles, handtassen en zelfs kleding en schoenen. Lees hier alles over kurk: https://everybodylovesportugal.com/cork.php

5. Medronho- Dit is het typische "vuurwater" uit de Algarve. Het is een distillaat gemaakt van de vruchten van de aardbeiboom en erg populair bij de lokale bevolking. Zorg ervoor het goede spul in handen krijgt. De beste kwaliteit wordt meestal "onder de toonbank" verkregen. Vraag het aan je lokale Portugese vrienden .... zij zullen het weten.

6. Honing - Lokale honing uit de Serra (Mel) is van een zeer hoge kwaliteit, vanwege de grote biodiversiteit van de flora in het gebied. Je kunt het o.a. krijgen op een van de lokale boerenmarkten.

7. Piri-Piri - Sommigen houden van heet! De beste piri-piri-saus, gemaakt van de kleine rode hete pepers, kan worden gekocht op de lokale boerenmarkten.

8. Chouriço of Linguiça - Dit zijn twee van de bekendste worstjes van Portugal. Hier in het zuiden, vaak gemaakt van "porco prêta" (vrij lopende zwarte varkens), vlees van zeer hoge kwaliteit. Ze worden gekruid met gemalen paprika, witte wijn, knoflook en zout.

9. Handgeschilderd aardewerk - Er zijn veel lokale aardewerkwinkels (potteria) die prachtige schalen, borden, kommen en vazen verkopen met traditionele decoraties. De meeste keramiek kan in de oven worden gebruikt en is veilig in de vaatwasser.

10. Olijfolie - Koop een goede extra virgem "azeite" terwijl je in Portugal verblijft. Heerlijk in je saladedressing! Een olijfolie van goede kwaliteit kost tussen de 5 en 10 Euro per liter.

11 Wijn - Langzaam winnen de ondergewaardeerde Portugese wijnen wereldwijd meer erkenning en winnen ze prijs na prijs. Als je op zoek gaat naar "regionale" en "DOC" -benamingen, weet je zeker dat je waar voor je geld krijgt. Veel van de regionale wijnen in Portugal zijn een koopje in vergelijking met de prijzen van Franse en Italiaanse concurrenten en minstens even lekker.

12. Geborduurd linnen - De kunst van het borduren is nog steeds erg populair bij de Portugese vrouwen. Mooi! Koop ze in een plaatselijke dorpswinkel of op een markt.

13. Sinaasappels - Ze worden overal in de Algarve verkocht en zijn de lekkerste sinaasappels ter wereld. Sappig en zoet en heel goedkoop!

14. Likeuren - Ze maken een aantal geweldige likeuren hier in de Algarve. Probeer bijvoorbeeld een met honing, amandel, vijgen of mint. En dan is er de beroemde Licor Beirão die zeker niet te versmaden is.

15. Flor de Sal - de "bloem van het zout" is de bovenste laag van de zoutpannen die je aan de kust van de Algarve kunt vinden. Dit is het allerbeste zout dat je kunt kopen en wordt als een delicatesse beschouwd.

Kijk dus goed rond in dit prachtige deel van de wereld en vind jouw favoriete souvenirs terwijl je al het moois ontdekt wat de Algarve te bieden heeft.

#souvenirs uit Portugal #souvenir uit Algarve

1 note · View note

1001brandstory · 5 years ago

Text

1001 merkverhalen | Lotus Speech 莲花演说

writen by ZHOU Junjun

第一个故事

男人拖着疲倦回到家，妻子问：“怎么这么晚回来？是不是外面有人了？”男人忽然感到非常愤怒地对妻子说：“你怎么这么不理解我？”第二天，他们去民政局换了一本证……

Eerste verhaal

Toen de man moe en moe thuiskwam, vroeg zijn vrouw: "Waarom ben je zo laat terug? Is er iemand buiten?" De man voelde zich plotseling heel boos en zei tegen zijn vrouw: "Waarom begrijp je me niet zo goed?" Een certificaat gewijzigd ...

第二个故事

课后，老师对学生说：“如果再是这个成绩，我会劝你转校了，跟上你会很吃力。”回家，母亲拿着试卷恨铁不成钢地指责孩子说：“再过一年高考了，你看你该怎么办，你看考得上哪个学校，你看你将来该怎么办！怎么这么不争气呢。”晚间补习，补习老师说：“怎么教了这么多遍，你就是做不对呢？”当晚，学生从补习老师家一跃而下，当场死亡，他才十六岁……

Tweede verhaal

Na de les zei de leerkracht tegen de studenten: "Als het weer dit cijfer is, zal ik je aanraden om naar school te gaan en het zal moeilijk voor je zijn om bij te blijven." Naar huis beschuldigde de moeder het kind met een testpapier en haatte het staal en zei: "Laten we gaan Een jaar college toelatingsexamen, je ziet wat je moet doen, je kunt zien welke school je kunt nemen, je ziet wat je moet doen in de toekomst! Waarom niet zo overstuur raken. "Avondlessen, tutor leraar zei:" Hoe zo vaak lesgeven, Heb je het gewoon verkeerd gedaan? 'Die nacht sprong de student uit het huis van de leraar en stierf ter plaatse. Hij was pas 16 jaar oud ...

第三个故事

十年寒窗苦读，他是有名的学霸，名企招聘会上，面试官对他说：“介绍下你自己。”他说：“啊……嗯……我……我叫……”面试官说：“对不��，请下一位。”走出门，他靠着墙蹲下，把简历撕得粉碎……

Derde verhaal

Na tien jaar hard studeren was hij een bekende student. Op de banenbeurs voor beroemde bedrijven zei de interviewer tegen hem: "Stel je voor." Hij zei: "Ah ... eh ... ik ... ik ben ..." De interviewer zei: "Sorry, alsjeblieft." Toen hij de deur uitstapte, hurkte hij tegen de muur en scheurde zijn cv ...

第四个故事

团队准备整整一月，精心编制各种节目，终于迎来了万众期待的年会。董事长在员工热情的掌声中缓步走上讲台，举起话筒方才发觉演讲稿落在座位上，他望着台下黑压压的人群，一双双亮晶晶的眼睛，忽然觉得呼吸急促，头冒冷汗，双脚发抖……他不禁往讲台中间挪了挪，这一挪，却不小心把话筒掉到了地上，台下一下子热闹起来，传来闷声的笑声。他完全慌了神，已不记得演讲稿的内容，有些尴尬地弯下腰捡起话筒咳了两声说：“哈哈，大家，吃好，喝好！谢谢！”然后像逃荒般地窜下台回到座位，连忙拿起纸巾擦拭满头汗水，剧烈的心跳声在耳畔久久不能散去……

Vierde verhaal

Het team heeft zich een hele maand voorbereid, zorgvuldig verschillende programma's samengesteld en uiteindelijk de langverwachte jaarvergadering ingeluid. De voorzitter liep langzaam naar het podium met het warme applaus van de werknemers en hief de microfoon op voordat hij besefte dat de toespraak op de stoel viel. Hij keek naar de menigte onder het podium, zijn heldere ogen en voelde plotseling kortademigheid en koud zweet op zijn hoofd. Zijn voeten beefden ... Hij kon het niet helpen, maar ging naar het midden van het podium, maar hierdoor viel de microfoon per ongeluk op de grond en het publiek barstte in opwinding met een gedempte lach. Hij was volledig in paniek en kon zich de inhoud van de toespraak niet herinneren. Hij boog een beetje onhandig, pakte de microfoon en hoestte twee keer: "Haha, iedereen, eet goed, drink goed! Bedankt!" Toen deed hij een stap achteruit. Toen ik bij de stoel kwam, pakte ik snel een papieren handdoek en veegde mijn zweet af. De intense hartslag kon niet lang worden verspreid ...

第五个故事

商业路演现场，他拿着一个团队整整一个月不眠不休做出的商业计划书，已经有20万高粘度粉丝，信心十足。当话筒递到他手上，投资人说：“请用三句话说明你的项目。”他说：“呃……我们做的是……是……”投资人说：“谢谢，请下一位。”他黯然坐下，合作伙伴们都黯然低下了头，拍了拍他的肩膀，起身离去……

Vijfde verhaal

Tijdens de commerciële roadshow had hij een team van bedrijfsplannen waaraan hij een hele maand had gewerkt en had hij 200.000 fans met een hoge viscositeit met veel vertrouwen. Toen de microfoon aan hem werd doorgegeven, zei de belegger: "Leg je project in drie zinnen uit." Hij zei: "Eh ... wat we doen ... is ..." De belegger zei: "Bedankt, alsjeblieft. Eén. "Hij ging droevig zitten, de partners bogen allen droevig hun hoofden, klopten op zijn schouder, stonden op en vertrokken ...

第六个故事

古有贾诩一句话引起百年战乱，亦有张仪三寸不烂之舌抵百万雄狮。历史由人演绎，社会由人诠释，生活由人改变。今天，当我们面对各种繁琐，各种误解，各种质疑，各种矛盾，各种委屈，我们都说，这是人造成的。蓦然回首，三省吾身，这是——沟通——造成的！

Zesde verhaal

In de oudheid veroorzaakten de woorden van Jia Yi honderd jaar oorlog en kwamen de drie-inch niet-rotte tong van Zhang Yi bij een miljoen mannelijke leeuwen aan. Geschiedenis wordt geïnterpreteerd door mensen, de samenleving wordt geïnterpreteerd door mensen en het leven wordt veranderd door mensen. Tegenwoordig, als we geconfronteerd worden met allerlei soorten verveling, allerlei misverstanden, allerlei twijfels, allerlei tegenstrijdigheden, allerlei soorten klachten, zeggen we allemaal dat dit door mensen wordt veroorzaakt. Plots terugkijkend, zijn de drie provincies mijn lichaam, dit is veroorzaakt door communicatie!

第N个故事

..........

Nth story

..........

“莲花演说”源自“舌灿莲花，口吐莲花”，主要形容人口才好，口齿伶俐，能言善道，有如莲花般的美妙。莲花，也有纯洁，正直，吉祥之意。古月今心取“莲花演说”，意其一是人若有纯洁正直的心，逢人多说吉祥的话，这样人们便会心生欢喜，人事顺利，性格也就乐观包容，命运也就更加舒顺。意其二，公众演说，能够能言善道，犹如莲花般的美妙。

De "lotus speech" is afkomstig van "tong lotus, spit lotus". Het beschrijft voornamelijk de populatie, is gearticuleerd, kan goed spreken en is zo mooi als een lotus. Lotus betekent ook zuiverheid, integriteit en gunstige eigenschappen. Gu Yuejin nam de "lotus speech". Een van de redenen is dat als mensen een zuiver en oprecht hart hebben en elke keer gunstige woorden zeggen, mensen zich in hun harten zullen verheugen, dingen glad zullen zijn, hun persoonlijkheid optimistisch en tolerant zal zijn, en hun bestemming zal zelfs nog meer zijn. Shushun. Ten tweede kunnen openbare toespraken vriendelijk spreken, net als een lotusbloem.

在这个科技日新月异的时代，移动互联网深入到我们生活的方方面面，改变了我们的社交方式，看似缩短了人与人之间的距离。恰恰相反的是，而今“人际交往”却成为大家津津乐道的话题，人们热衷学习“情商”，“智商”，“处理人际关系”。

In dit snel veranderende tijdperk van technologie is mobiel internet doordrongen in elk aspect van ons leven, heeft het de manier waarop we socialiseren veranderd en lijkt het de afstand tussen mensen te verkorten. Integendeel, "interpersoonlijke communicatie" is een onderwerp geworden waar iedereen het over heeft. Mensen willen graag "EQ", "IQ" en "omgaan met interpersoonlijke relaties" leren.

古月今心说，从他帮助的几千位因公众演说有障碍的学员，他发现经常用正确的方式进行演说训练，不仅让更多的人成功的解决了公众演说障碍，还更加提高了沟通和谈判能力，连同日常人际关系也有积极改善。而今，古月今心已经帮助几千人因为沟通，因为演说问题而遇到困惑的人。而今，莲花演说遍布全国多个一线城市，成为中国极具影响力的互动演说训练机构，收获学员大量赞誉。

Gu Yuejinxin zei dat van de duizenden stagiairs die moeite hebben met spreken in het openbaar, hij ontdekte dat vaak sprekende training op de juiste manier niet alleen meer mensen in staat stelt om problemen met spreken in het openbaar met succes op te lossen, maar ook verbetert Communicatie- en onderhandelingsvaardigheden, samen met dagelijkse interpersoonlijke relaties, zijn ook verbeterd. Vandaag heeft Gu Yuejin Xin duizenden mensen geholpen die in de war zijn vanwege communicatie- en spraakproblemen. Tegenwoordig hebben Lotus-toespraken zich verspreid over vele eersteklas steden in het hele land en zijn ze de meest invloedrijke interactieve spraakopleidingsinstituten in China geworden, die veel lof van studenten ontvingen.

古月今心过去十二年，把自己的全部心血和精力专注于沟通、演说事业，未来，他将一如既往……他只是希望能够帮更多人解决沟通问题，让他们不会再因为沟通问题失去家庭，不会因为沟通问题失去机会，不会因为沟通问题失去自信，不会因为沟通问题铸就大错后悔终生。

De afgelopen twaalf jaar heeft Gu Yuejinxin al zijn inspanningen en energie gestoken in de oorzaak van communicatie en spreken. In de toekomst zal hij doorgaan zoals altijd ... Hij hoopt alleen maar om meer mensen te helpen communicatieproblemen op te lossen, zodat ze niet worden beïnvloed door communicatieproblemen Als je je gezin verliest, verlies je geen kansen vanwege communicatieproblemen, verlies je het vertrouwen niet vanwege communicatieproblemen en zul je geen spijt krijgen van je leven vanwege communicatieproblemen.

沟通，让你学会怎么好好生活；沟通，让你学会怎么面对他人；沟通，让你学会怎么认识自己；沟通，让你学会怎样把握机会；沟通，改变命运，演讲，改变人生……古月今心说：人一生，学会好好说话，你会发现满是惊喜。提升演讲，做一个懂得一对多、一对一沟通的人。

Communicatie laat je leren hoe je goed kunt leven; communicatie laat je leren hoe je anderen moet ontmoeten; communicatie laat je leren jezelf te kennen; communicatie laat je leren kansen te grijpen; communicatie, verandert het lot, lezingen, verandert het leven ... Gu Yue Jinxin zei: Leer in je leven goed te praten, je zult het vol verrassingen vinden. Verbeter de presentatie en wees een persoon die één-op-veel en één-op-één communicatie begrijpt.

1 note · View note

charleshaddonspurgeon · 2 years ago

Text

Een getuigenis van Jezus Christus Met Luther en Calvijn heb ik altijd de samenvatting en het wezen van het Evangelie gezien in dat woord plaatsvervanging - Christus Die mijn plaats inneemt. Als ik het Evangelie begrijp dan is het dit: ik verdien voor eeuwig verloren te gaan; de enige reden dat ik niet veroordeeld zal worden, is dat Christus in mijn plaats is gestraft en dat het niet nodig is een oordeel over de zonde twee keer te voltrekken. Anderzijds weet ik dat ik de hemel niet kan binnengaan als ik niet volmaakt rechtvaardig ben. Ik weet zeker dat ik nooit in mijzelf rechtvaardig zal zijn, want ik zondig iedere dag. Maar Christus is volmaakt rechtvaardig en Hij zei: ‘Hier, arme zondaar, neem Mijn kleed en trek het aan; u zult voor God staan alsof u Christus was en Ik zal voor God staan alsof Ik de zondaar was; Ik zal lijden in plaats van de zondaar en u zult beloond worden voor de werken die u niet deed, maar die Ik in uw plaats deed.’ Ik mag iedere dag als zondaar tot Christus komen zoals ik de eerste keer tot Hem kwam. ‘Je bent geen heilige’, zegt de duivel. Als ik dan geen heilige ben, dan ben ik een zondaar en Jezus Christus is in de wereld gekomen om zondaren zalig te maken. Zinkend of zwemmend ga ik tot Hem; een andere hoop heb ik niet. Door op Hem te zien, ontvang ik alle geloof, waardoor ik in Zijn genade bevestigd word, en het woord dat als eerste mijn ziel trof ‘Zie op Mij’ - klinkt nog steeds krachtig in mijn oren. Zo werd ik eens bekeerd en zo zal ik altijd vernieuwing en verfrissing vinden. Laat ik mijn persoonlijk getuigenis geven over wat ik heb gezien, wat mijn eigen oren hebben gehoord en mijn eigen hart heeft gesmaakt. Ten eerste, Christus is de Eniggeborene van de Vader. Al zou Hij voor de hele wereld alleen maar menselijk zijn, voor mij is Hij goddelijk. Hij heeft gedaan wat alleen God kan doen. Hij heeft mijn koppige wil onderworpen, mijn harde hart doen smelten, de stalen keten verbroken, de koperen poorten geopend en de ijzeren tralies doen breken. Hij heeft mijn treurigheid in lachen veranderd en mijn verlatenheid in vreugde; Hij heeft mijn gevankelijkheid in gevangenschap weggevoerd en mijn hart met onuitsprekelijke vreugde en heerlijkheid vervuld. Laat anderen denken wat ze willen over Hem, voor mij zal Hij altijd de eniggeboren Zoon des Vaders zijn; gezegend zij Zijn grote Naam! O, dat ik Hem zou kunnen aanbidden zoals de hemelse heirlegers boven, die zich altijd voor Hem neerbuigen en zonder ophouden over Zijn liefde zingen! Gelukkige zangers! Wanneer zal ik mij bij uw koor mogen aansluiten? Ik wil bovendien getuigen dat Hij vol van genade is. O, als dat niet het geval zou zijn geweest, zou ik nooit Zijn heerlijkheid hebben aanschouwd. Ik was een en al zonde. Ik was reeds veroordeeld omdat ik mijn vertrouwen niet op Hem stelde. Hij trok mij toen ik niet wilde komen en hoewel ik hard tegenstribbelde, bleef Hij mij trekken. En toen ik uiteindelijk, bevend als een veroordeelde schurk, voor Zijn genadetroon verscheen, zei Hij: ‘Hoewel uw zonden vele zijn, zijn ze allemaal vergeven: houd goede moed.’ Laat anderen Hem dan verachten, maar ik getuig dat Hij vol genade is. Ten slotte wil ik getuigen dat Hij vol waarheid is. Zijn beloften zijn alle waar gebleken; niet een ervan is ter aarde gevallen. Ik heb vaak aan Hem getwijfeld en ik schaam mij daarvoor; Hij is nooit tekortgeschoten en daarin verheug ik mij. Zijn beloften zijn ja en amen geweest. Dit is de ervaring van iedere gelovige in Christus, maar ik getuig dit persoonlijk om het nog krachtiger te stellen. Ik moet getuigen dat niet één dienaar zo’n Meester heeft gehad als ik; nooit heeft iemand zo’n Broeder gehad als ik; nooit heeft een echtgenote zo’n Man gehad als Christus voor mijn ziel was. Geen enkele zondaar heeft een betere Heiland gehad; geen enkele soldaat een betere Kapitein; geen enkele treurende een betere Trooster gekend dan Christus was voor mijn geest. Ik wil niemand naast Hem. In leven is Hij mijn leven en in de dood zal Hij de dood van de dood zijn.

In armoede is Christus mijn rijkdom; in ziekte is Hij mijn rustbed; in het duister is Hij mijn ster en in helderheid is Hij mijn zon. Door het geloof begrijp ik dat de gezegende Zoon van God mijn ziel verloste met Zijn eigen hartenbloed, en door zoete ervaring weet ik dat Hij mij heeft doen opstaan uit de put der wanhoop en mij op een rots gesteld. Hij stierf voor mij. Dit is de wortel van alle voldoening die ik heb. Hij heeft al mijn overtredingen weggedaan. Hij reinigde mij met Zijn kostbaar bloed; Hij bedekte mij met Zijn volmaakte gerechtigheid; Hij nam mij op in Zijn eigen deugden. Hij heeft beloofd mij, terwijl ik in deze wereld woon, te bewaren voor de verleidingen en listen van de wereld, en als ik uit deze wereld zal weggaan, heeft Hij in de hemel een woning voor mij bereid van onvergankelijke zaligheid en een kroon van eeuwige blijdschap die nooit, nooit zal verwelken. De dagen of jaren van mijn vergankelijk verblijf op deze wereld zijn voor mij dan ook niet zo belangrijk. Ook de manier waarop ik zal sterven is niet van belang. Als mijn vijanden mij tot het martelaarschap zouden veroordelen, of als artsen zou den zeggen dat ik spoedig zal sterven, maakt dat niets uit: Nog slechts een aantal dagen en ik zal aankomen aan Kanaäns kust. Wat kan ik, terwijl mijn korte verblijf hier op aarde nog voortduurt, anders wensen dan dat ik de dienaar van Hem zal zijn Die voor mij de Knecht der knechten werd? Ten aanzien van de dienst van Christus kan ik zeggen dat, zelfs als ik als een hond zou moeten sterven, zelfs als ik geen hoop zou hebben op onsterfelijkheid, als ik een gelukkig leven zou willen leiden, ik van ganser harte God wil dienen. Ik wil een volgeling zijn van Jezus en Zijn voetstappen drukken. Als er geen hiernamaals bestond, zou ik toch liever christen en een nederige dienaar van Christus willen zijn, dan een koning of een keizer, want ik ben ervan overtuigd dat er meer vreugde in Christus is, ja, meer vreugde in slechts het even zien van Zijn aangezicht, dan in al de vermakingen van deze boze wereld en in alle vreugde die ze ons in onze beste en zonnigste dagen kan geven. En ik ben er vast van overtuigd dat wat Hij tot nu toe voor mij is geweest, Hij dat zal zijn tot het einde toe en dat Hij, Die een goed werk in mij begonnen is, dat ten einde toe zal bewaren. In de dienst van Jezus Christus zijn zelfs op aarde zulke zware druiventrossen dat ze te zwaar zijn om door één man gedragen te worden; er zijn vruchten die zo rijk zijn dat zelfs engelen zulke heerlijke wijn niet geproefd hebben; aan des Heeren dis hier op aarde kunnen vreugden genoten worden die de zoetheid en de voldoening van het ambrozijn en de nectar van het paradijs nauwelijks te boven kunnen gaan. Ik heb er honderden en duizenden gezien die hun hart aan Jezus hebben gegeven, maar ik heb nooit iemand gezien die zei dat hij door Hem teleurgesteld was. Ik ben nooit iemand tegengekomen die zei dat Jezus Christus minder was dan van Hem werd gezegd. Toen ik Hem voor het eerst aanschouwde, toen de last van mijn zwaarbeladen schouders gleed en ik werd vrijgesproken van het oordeel, toen dacht ik dat alle predikers die ik had gehoord, nog niet voor de helft de schoonheid hadden gepredikt van mijn Heere en Meester, Die zo goed is en zo genadig, en zo bereid is te vergeven. Het leek voor mij wel of ze Hem beschimpt hadden; zij schetsten ongetwijfeld naar beste kunnen Zijn beeld, maar het was slechts een onvolkomen beeld in vergelijking met de ongeëvenaarde schoonheid van Zijn aangezicht. Allen die Hem ooit aanschouwd hebben, zullen hetzelfde zeggen. Dikwijls ga ik naar huis, bedroefd over het feit dat ik mijn Meester niet kan prediken zoals ik Hem zelf ken; en wat ik van Hem ken, is slechts weinig in vergelijking met Zijn ongeëvenaarde genade. Och, dat ik Hem beter mocht leren kennen en beter over Hem zou kunnen prediken!

0 notes

paardencoach · 5 years ago

Text

Healing (1) - equine assisted healing

Al heel lang wordt tegen me gezegd dat ik kan “healen”. Mijn handen schijnen “blauw” te zijn van de helende energie. En sinds een tijdje gebruik ik ook die gave, hoewel ik niet altijd meteen merk dat ik “succes” heb. Laat ik er maar eerlijk over zijn! Maar voor alle duidelijkheid: er gebeurt altijd wat, alleen niet altijd wat we verwachten. (Net als bij een coachsessie!)

Maar wat verstaan we onder healen? En wat betekent dat voor mij? Het Nederlandse “healen” komt uit het Engels en betekent heel maken of genezen. In het Nederlands geven we er doorgaans een spirituele lading aan met de betekenis “het herstellen van het emotionele, spirituele en lichamelijke evenwicht”. Doe ik dat? Als ik voel dat ik iemand op die manier mag helpen, hoop ik op beter maken, rust brengen, inzicht geven, dat wat mijn coachee nodig heeft. Maar wat we nodig hebben, is niet altijd wat we wensen of verwachten! Ook ik maak mijn groeiprocessen door, als mens en als coach/medium. En dat gaat met vallen en opstaan, leren, overwinnen van angsten, hindernissen, valkuilen en blinde vlekken. En voor wat betreft mijn healing vaardigheden, ervaar ik ze als een bijzondere manier van helpen, maar het is mij niet altijd meteen duidelijk wat ik dan aan het healen ben. Ik wil graag helpen, dat mijn coachees hun antwoord vinden, hun probleem oplossen, als blijer, vrijer en sterker mens verder kunnen op hun pad als ze bij mij zijn geweest.

Als ik iemand een healing mag geven, zie ik van alles, zoals kleuren, blokkades en energiestromen. En vaak genoeg is mij niet altijd meteen duidelijk wat het betekent. Maar als ik na zo’n sessie met coachee bespreek wat ik gezien en gevoeld heb, herkennen ze het eigenlijk altijd meteen. Een mooie bevestiging dat ik niks heb zitten verzinnen. (Wat voor mijn ego wel erg fijn is.) En gelukkig zijn er ook nog vriendinnen die de benodigde kennis hebben en altijd zo lief zijn om met me mee te denken en direct weten wat ik gezien heb. (Geen zorgen: ik houd rekening met het recht op privacy van mijn coachees.)

Kortom, healen is nog steeds een ontdekkingstocht voor me. Ik ben er al achter dat ikzelf het erg fijn vind om dat bij de paarden te doen, zittend op een krukje, midden in de wei of de paddock. En ook voor mijn coachees is het een bijzondere ervaring: de rust en stilte voelen als weldadig! Vaak genoeg (zeker de eerste keren dat ik het deed) bemoeit een paard en soms de hele kudde zich ermee. Ze komen dicht bij ons staan, snuffelen wat aan ons, duwen ons soms ook letterlijk van onze krukjes af, zodat ik maar voorstel om een ander plekje te zoeken. Deze is blijkbaar niet de goeie! En dat zou natuurlijk best kunnen: alles is energie en als we ergens zitten waar de energie niet bij ons past, is het beter om te verkassen. Eén van de eerste keren dat ik zo bezig was, kreeg ik ook aanwijzingen: de paarden duwden tegen mijn handen, ik moest meer naar links of rechts, naar boven of beneden. Ik moest gaan verzitten, enz. tot ik het ��goed” deed. Ze draaiden zich toen om en liepen weg.

Ik heb geen invloed op wat er gebeurt, ik vraag altijd aan het Universum of via mij deze coachee geholpen mag worden. En natuurlijk mag dat, maar met wat en hoe: geen idee! Ik vraag dus altijd om onze ervaringen te delen. Ik vertel wat ik gezien en gevoeld heb - coachee vertelt wat hij/zij gezien en gevoeld heeft. Onveranderlijk is het antwoord in ieder geval altijd: rust. En in onze drukke, gestresste wereld is dat belangrijk. Een moment waarop je even niets hoeft, behalve “zijn”, diep doorademen, alle spanningen van je af laten glijden. Vaak is (fysieke) pijn in ieder geval voor het moment verdwenen, voelt coachee zich sterker of weerbaarder, heeft hij/zij meer vertrouwen. Meestal duurt het echter wat langer voor de werking pas echt zichtbaar wordt. Maar een enkele keer voel ikzelf tijdens de healing dat er niet de gewenste oplossing wordt gegeven, maar is het belangrijk dat coachee begrijpt waarom hij/zij dit probleem heeft. Zodra dat moment er is, lost het probleem zich “als vanzelf” op. (Het lijkt wel op een coachsessie of opstelling!)

Dan is er nog de vraag of ik iedereen zo mag helpen? Dat weet ik niet. Ik voel in ieder geval niet bij iedere coachee dat dit de meest geschikte manier is. Ik laat me leiden door mijn intuïtie. En ik kan me ook heel goed voorstellen dat er mensen zijn die dit maar zweverig gedoe vinden en er niets van moeten hebben. Maar in principe (naar mijn mening) is er weinig zweverigs aan. Zoals ik al eerder zei: alles is energie (wetenschappelijk bewezen, voor de rationelen onder ons). En mensen zoals ik kunnen blijkbaar in meerdere of mindere mate deze energie beïnvloeden om beter of anders te stromen. En naar mijn bescheiden mening is dat iets wat in principe iedereen kan, maar wil je het en durf je het te gebruiken en ontwikkelen? Zoals met alles: talent of een gave is mooi, maar als je er niks mee doet ...

#paardencoaching #healing #Tinky #astridloriaux

1 note · View note

bizzky-blog · 6 years ago

Text

Verandermanagement

ALS JE EENMAAL BEGRIJPT HOE LASTIG HET IS JEZELF TE VERANDEREN, GA JE BEGRIJPEN HOE LASTIG HET IS ANDEREN TE VERANDEREN.

Heb jij het lef om diepgewortelde opvattingen ter discussie te stellen? Mooi! Want iedereen weet toch dat organisatieverandering verdomde lastig is! Duwen, trekken, sleuren. Het vreet energie en je bent nooit zeker wat het uiteindelijk oplevert. Ook Ben Tiggelaar, wellicht Nederlands bekendste managementgoeroe refereerde een tijd geleden in zijn vaste column in de NRC naar deze problematiek: “De eeuwige vraag waar leiders wakker van liggen: hoe krijg ik andere mensen mee in mijn plannen?” Heb jij het in je om dit patroon te doorbreken en verandering de smeerolie van succes te laten zijn?

Het basisprobleem van verandering is het volgende:

Als je eenmaal begrijp hoe lastig het is jezelf te veranderen, ga je begrijpen hoe lastig het is om anderen te veranderen.In organisaties zijn we continu bezig anderen te veranderen. Het liefst op basis van abstracte concepten, prachtig geformuleerde vergezichten, onbetwistbare quotes of mission statements vol lege retoriek. Mensen kunnen wel veranderen maar willen vaak niet veranderen. En als men al verandert, is dat vaak op grond van ingrijpende gebeurtenissen in de persoonlijke sfeer. Dergelijke veranderingen ontstaan op basis van directe ervaringen en hoogst zelden op basis van abstracte concepten. Als je het basisprobleem begrijpt, besef je waarschijnlijk ook dat dit niet de manier is om verandering koste wat koste door te zetten. Het werkt hooguit voor heel even. De kans op duurzaam succes is minimaal, de kans op kapitaal- en energievernietiging is daarentegen maximaal. Lang verhaal kort: dat moet je dus niet doen!

Hoe krijg ik als manager mijn mensen mee voor mijn plannen?

Laten we wel wezen, als het alleen om jóuw plannen gaat dan heb je een serieus probleem! Een organisatie is een samenwerkingsverband tussen mensen met een gezamenlijk doel. Zonder dat gezamenlijke doel geen samenwerking. Je zult medewerkers dus meer moeten bieden dan jouw plannen. In hoeverre ben je in staat aan te geven wat jouw plannen voor eenieder betekenen? Kun je dat concreet maken? Kun je dat framen? Wat is hun rol in de nieuwe situatie? Wat doet men anders dan voorheen? Waarom is dat beter? Waarom is wat we nu doen niet goed genoeg? Is die bedreigend of juist inspirerend? Wat is het wenkend perspectief wat je medewerkers biedt? Je hebt niet alleen heel wat uit leggen, je zult ook anderen moeten betrekken, oprecht naar hun ideeën moeten luisteren en beseffen dat de kracht zit in samen werken aan samenwerking. Binnen deze context leidt elk idee zeer waarschijnlijk een nog beter idee in.

Beïnvloeding gaat ook een heel stuk verder dan het creëren van urgentiebesef. Dit is zeker belangrijk maar zeker niet het enige en ook niet het allerbelangrijkste. Ik zal je een voorbeeld geven. Een tijdje geleden zag ik op tv hoe een directeur zijn personeel toesprak. Het bedrijf leed grote verliezen en een faillissement zou onafwendbaar zijn als er geen drastische maatregelen werden getroffen. Het was al twee voor twaalf geweest. Urgentiebesef genoeg. Toch wekte de toespraak vooral woede, frustratie en weerstand. Logisch, want het personeel wordt met een voldongen feit geconfronteerd. Er was geen alternatief en ook geen weg terug. Natuurlijk moest er iets gebeuren, maar dit was zeker geen inspirerende boodschap. Het energieniveau is nihil. Men heeft zolang gewacht dat dat het te laat is voor een inspirator en alleen nog maar plaats is voor de ‘schoon-schip-maker’.

Op basis van eigen ervaringen durf ik te stellen dat als je contact wilt maken met je medewerkers, een aantal sleutelbegrippen in acht moeten worden genomen: vertrouwen, respect, aandacht, luisteren, actief betrekken, integriteit, serieus nemen en het eerlijke verhaal vertellen. Zonder vertrouwen kom je nergens. Men heeft er voelhorens voor. Het meest fantastische verhaal zal ontkracht worden als je het buiten de ware context vertelt. Het opbouwen van vertrouwen is vele malen intensiever dan het afbreken van vertrouwen.

Leiderschap

Ik denk dat er voor het katalyseren van verandering inspirerende leiders nodig zijn. Een leider moet niet verward worden met een manager of leidinggevende. Managers, daar heb je er zat van. Echte leiders zijn schaars. Zelfs een goede manager is niet per definitie een goed leider. Inspirerende leiders zijn vaak niet bewust bezig om mensen te beïnvloeden. Ze doen gewoon waar hun hart ligt, waar ze in geloven. De bedoelingen van de leider zijn integer en geven geen aanleiding tot twijfel of de schijn van een verborgen agenda. Dat straalt af op anderen waardoor er en vonk kan overspringen. Het is eerder zo dat een inspirator bij de ander iets wekt of wakker schudt. De leider brengt een boodschap van hoop. Een boodschap die correspondeert met de eigen intrinsieke motivatie. Dit geeft vaak verfrissing en vernieuwing. Het haalt je uit de sleur van alledag. Doordat nieuwe ideeën ontstaan, nieuwe perspectieven en mogelijkheden worden geboden, brengt een inspirerende leider je verder dan je tot dusverre was. Het bevordert de groei van zowel de organisatie als de mensen zelf. De leider is in staat het talent van mensen aan te wakkeren. Hij zet je in jouw kracht, zodat je ook persoonlijk kunt schitteren. Een organisatie is immers nooit krachtiger dan de mensen die er werken. Johan Cruijff was bijvoorbeeld zo’n leider. Hij overzag het speelveld en liet het hele team beter voetballen. De inspirerende leider hoeft dus niet eens persé de manager of de coach te zijn. Een ander voorbeeld is Richard Branson. Het is bekend dat hij altijd met een notitieblokje rondloopt om ideeën van zijn medewerkers te noteren. Een leider staat niet boven zijn medewerkers. Hij neemt weliswaar het voortouw, maar dat is bedoeld om contact te maken met de wereld om hem heen. Beiden zijn iet bewust bezig met veranderen, maar ze zijn wel altijd bezig kansen te zien, zich aan te passen en te verbeteren. Bovendien zijn zij er zich heel bewust van dat je altijd afhankelijk ben van anderen. Dat is waarom het hele team, met ieder zijn eigen kwaliteiten en sterktes juist moet zijn samengesteld.

Bottomline is: veranderen is niet moeilijk.

Je zult je wel moeten afrekenen met een aantal hardnekkige gewoontes die het bijzonder moeilijk, zo niet onmogelijk maken. Veranderen is wel intensief! Het is een continu proces waarin je nooit mag verslappen. Het heeft geen eindstation, wel tussenstations. Veranderen is een kwestie van mindset waarbij iedereen in de organisatie meedoet.

Stilstaan is vandaag de dag geen optie meer. Het wordt steeds lastiger om te voorspellen hoe de markt er over een jaar zal uitzien. De kansen van vandaag kunnen zomaar de bedreigingen van morgen zijn. Concurrenten komen als paddenstoelen uit de grond en zijn ook vaak toegerust om in te springen op de kansen die ze zien. Dat betekent dat je geen tijd hebt om rustig achterover te leunen. Het tempo ligt hoog en goed is niet langer goed genoeg als anderen beter zijn. Tienjarenplannen zijn instrumenten uit het verleden. Dat geldt ook voor de traditionele managementopvattingen op dit gebied en de hiërarchische structuren. Als variant op een bekend citaat van Einstein zou je kunnen zeggen dat je gedragspatronen niet kunt doorbreken met de cultuur waarin je die patronen hebt laten vastroesten.

Veranderen draait dus niet om het veranderen van mensen. Veranderen draait om het wendbaar maken van de organisatie. Daarvoor heb je flexibele structuren nodig in plaats van de traditionele hiërarchische. Dat vraag om een hele specifieke cultuur en dus een andere manier van sturen.Veranderen vereist continue betrokkenheid van iedereen. In de beïnvloedingssfeer (volgens de theorie van Robert Cialdini) is het principe van ‘consistentie en committment’ een ijzersterk principe. Dat is een uitstekend onderwerp voor mijn volgende blog.

Tot slot

Ben Tiggelaar zei in het genoemde artikel hele zinnige dingen. Maar dat zijn eerder zaken die de verandering of de hierboven genoemde cultuur extra kracht bijzetten. Daarom wil ik je ze zeker niet onthouden:

Krachtige emotie

Wie anderen mee wil krijgen in zijn plannen moet zich primair richten op het oproepen van krachtige emoties als trots en boosheid. Dat kan zowel door het vertellen van verhalen, als door het creëren van een ervaring. Belangrijk is met name dat je de problemen op een heldere en aansprekende manier benoemt. Je legt klip en klaar uit tegen wie of wat je strijdt.

Een voorbeeld: de Amerikaanse arts en politicus Donald Berwick voerde jarenlang strijd tegen onachtzaamheid in ziekenhuizen. Pas toen hij eind 2004 een campagne aankondigde om ‘in 18 maanden 100.000 levens te redden’, sloten collega’s en ziekenhuizen in het hele land zich aan. Ook leuk: Steve Jobs verklaarde in zijn tijd als leider van Apple onder meer concurrenten IBM, Microsoft en Dell tot aartsvijanden, die koste wat het kost overwonnen moesten worden.

Zichtbare actie

Essentieel is om zo snel mogelijk een eerste, zichtbare stap te zetten in een verandering. In veel bedrijven is het risico groot dat er aanvankelijk met enthousiasme wordt gesproken over een nieuw idee en het gesprek zich vlot uitbreidt, maar dat het even snel weer uitdooft wanneer zichtbare acties achterblijven.

Een voorbeeld: Tim Brown, directeur van ontwerp- en adviesbureau IDEO, zag toen het bedrijf groeide de cultuur achteruit hollen. Hij besloot daarom zijn kantoor te verlaten en voortaan midden op de werkvloer tussen zijn collega’s te gaan zitten. Zo liet hij zien dat het in het bedrijf ging om interactie en creativiteit. En niet om hiërarchie en status.

Ton Soons

Vennoot Bizzky

Auteur “Business in Flow!”

www.bizzky.nl

#bedrijfscoach #ondernemer #mkb #leiderschap #teamwork #management #ceo #verandermanagement #manager #pitstop #bedrijfscultuur #kernwaarden #onderscheidend #concurrentiekracht #succes #managercoach #samenwerking

2 notes · View notes

dagboekliesa3d · 2 years ago

Text

06/06/2018

- In de laatste aflevering van ‘Tweestrijd’ (over depressie op NPO3) was één van de depressieve personen na het hele traject vrijwilliger geworden voor een radioshow over psychische problemen, om daar haar verhaal te delen over haar depressie en zo andere jongeren te helpen. Dat gaf haar zingeving na haar depressie. Dat idee is me bijgebleven, ik voel ook al enige tijd dat ik echt iets wil doen met mijn ervaringen en mijn empathie wil gebruiken. Via mijn comics, via blog, voor bepaalde organisaties..  - Ik had er een gesprek over met Flor en enerzijds klonk hij alsof hij vond dat ik het gewoon moet proberen en me dan pas zal geloven (omdat ik al zo lang met dat idee zit) en anderzijds dat hij denkt dat ik dergelijke verantwoordelijkheid niet aan kan (uit bezorgdheid? Maar voelt wel ontmoedigend)  Ik bedacht waarom de stap om iets nieuws te beginnen voor mij zo groot is:  1. Ik heb veel geprobeerd op relatie- en carrièrevlak, maar ik heb het gevoel dat het me meer kwaad dan goed heeft gedaan (behalve op lange termijn maar dat is vaag)  2. Van nature weiger ik dingen te doen wat tegen mijn intuïtie in gaat of wat ik niet echt wil > als ik het toch doe, loopt vanalles mis  > ik ben kieskeuriger geworden waar ik mijn energie of moeite in steek  3. In 25 jaar heeft het bannen van zaken uit mijn leven me veel gelukkiger gemaakt dan iets te beginnen  4. Ik heb moeite met nagaan of ik iets wil/nodig heb, of dat ik me er toe verplicht voel  MAAR VOORAL 5. Ik heb nog vooral nood aan rust, evenwicht en stabiliteit in mijn leven, en ik heb schrik dat investeren in iets mij weer volledig onderuit haalt.  - Momenteel word ik vooral gelukkig van  1. Een goeie partner voor Flor kunnen zijn (+ huisvrouw)  2. Bijleren over psychologie + anderen met psychische klachten helpen met advies op eigen voorwaarden. Ik wil eigenlijk nergens meer aan verbonden zijn waar ik verantwoordelijkheden moet afleggen of waar men verwachtingen van me heeft (behalve ivm Flor) omdat ik mama en Myra’s verwachtingen nooit aan kan voldoen en mij verantwoordelijk achten voor zaken waar ik niet verantwoordelijk voor kan zijn.  Ook wil ik niet weer verstrikt worden in manipulatie, gezien ik daar erg vatbaar voor ben (bv verwachtingen van me hebben uit eigen gewin voelt al als manipulatie)  > hoe meer ik in contact kom met narcisten (waar ik net telkens toe aangetrokken ben), hoe minder vertrouwen ik heb in de drijfveer van mensen (bv zoals J. ooit zei “Iedereen gebruikt elkaar”) Ik zie ook nog heel weinig empathie, begrip, vriendelijkheid en altruïsme.  - Ik bedacht onlangs dat ik qua vriendschappen nog weinig mensen interessant genoeg vind om bevriend mee te worden, degene die ik interessant vind zijn mensen met een historie van mentale ziekte, en dit omvat 3 groepen:  1. Narcisten: het lijkt vaak alsof deze mentaal ziek waren, zich hebben hersteld en nu emotioneel volwassen zijn, maar de zelfzekerheid is puur een defensie-mechanisme ipv authentiek. Pas wat later duiken de red flags op en wordt het heel ongezond.  (Hoe kan je vanaf begin verschil zien tussen narcist en emotioneel herstelde volwassene? Nauwelijks verschil?)  2. Empaths: zoals ik, maar kan zwaar zijn in moeilijke periodes + vallen niet op en dus moeilijk te vinden  3. Emotioneel volwassen: ooit mentale ziekte maar volledig hersteld, nieuw leven opgepakt en nog steeds empathisch: 0,1% VAN DE WERELD OF ZO?  Tegenwoordig lijkt iedereen met defensie-mechanismes rond te lopen die negatief effect hebben op anderen.  - Ik wil alleszins sowieso een vriendschap waar sprake is van oprecht begrip en inlevingsvermogen in mentale ziekte + negatieve gedachten, zodat ik mezelf kan zijn en me veilig voel.  Dat onderwerp is gewoon ook het enige dat me nog interesseert. Ik wil iemand die in zelfde levensfase zit, zoekende is en niet de typische “levensstappen” volgt (al is dat makkelijker om over te praten)  > een steungroep voor CEN zou wel mooi zijn om iemand te leren kennen 

0 notes

zielsvlucht · 5 years ago

Text

14/02/2020

Ergens in de loop van mijn leven was ik vergeten dat ik een persoon was. De wereld rondom me voelde aan als een droom, en de mensen die er in leefden leken niet echt. Ze voelden niet aan als echte mensen, of misschien niet als echt menselijk. Maar ik wist dat het niet aan hen lag. Ik begreep dat ik mijn eigen reflectie zag.

Er is een lijn tussen de werkelijkheid en het endoversum; mijn binnenste.

Dat vertelde ik mezelf.

En die lijn is een spiegel as. Ik ben niet meer dan een reflectie - een gevolg van - de wereld om me heen. En hoe ik de wereld ervaar, vertelt me niets over de ware aard van de wereld zelf. Het geeft me enkel een verder inzicht op mezelf.

Ik besefte dat ik alles was dat er was. Ik was alles dat ik ooit zou kennen, ik zou mijn leven lang alleen zijn en wanneer ik stierf zou er geen wereld meer achterblijven. Mijn wereldbeeld bestond uit puur solipsisme en niets anders. Hoe kon ik dan ook iets anders geloven? Elke droom die ik had voelde echt. Elke dag in mijn leven voelde als een droom. Ik herinner me nog goed dat dat ook was hoe ik zelf het onderscheid tussen de twee maakte.

Toen ik aan het verdrinken was op een verre planeet, toen het water zich mijn longen in wurmde, dacht ik tegen mezelf: “Het doet zo’n pijn. Het voelt zo verschrikkelijk. Dus dit is niet echt. Dit is maar een droom. Wees gerust. Wees niet bang. Je bent al zo vaak gestorven.”

En toen ik droomde over hoe ik door een donker bos zwierf, vluchtend voor een onvermijdelijke migraine, drong het op een bepaald moment traag maar zeker tot me door dat het middernacht was. Dat ik van het pad was afgegaan in het natuurreservaat. Dat ik niet droomde, maar dat het wel laat was en dat ik moest gaan slapen want ik had morgen zo veel te doen. Maar morgen leek me gewoon de volgende droom. Ik besefte nooit dat morgen weldra zou gebeuren. Morgen bestond niet, dus dag in dag uit deed ik niets.

Verhalen kolkten door mijn hoofd maar geen van hen werden neergeschreven. Ze waren te groots. Te spectaculair. Te afleidend. Ik keek naar de verhalen, volgde ze in mijn hoofd als een kind dat vast plakte aan een televisiescherm en ik kon niet wegkijken. Ik kon niet ontwaken. Ik kon niet stoppen met dromen. Ik zat vast in mijn eigen hoofd en ik geraakte er niet uit.

Het was pas later dat ik in het gezelschap van een kinderpsycholoog met een krijtje naar een bord aan het staren was. Ik dacht goed na. Woog alles goed af. Dan besloot ik een klein kringetje te tekenen op het bord.

“Als het hele bord alles is dat ik ken, dan is deze cirkel de werkelijkheid.” Vertelde ik haar.

De psychologe knikte, maar ik weet nu dat ze het niet begreep.

“Wat is de rest van het bord dan?” vroeg ze.

Ik verwachtte die vraag niet, want ik weet nu dat ik zelf de hele situatie ook nog niet door had.

“De rest is de rest.” Zei ik alsof het evident was.

Want voor mij was het evident.

Ik had het altijd zo moeilijk, omdat ik me altijd op dat ene kleine kringetje moest focussen. En dat kon ik niet. Maar uiteindelijk zou ik wel begrijpen wat er gaande was; hoe – als het dan niet uniek was – zeldzaam mijn situatie was.

Het duurde te lang voor ik besefte dat geen van mijn Vlaamse vrienden functioneerden zoals ik, dat zij enkel droomden over wat ze morgen zouden doen, over het meisje waarop ze verliefd waren, over hoe ze een voetbalwedstrijd wonnen – maar niet over andere planeten, niet over spinnen, niet over liederen en machines, niet over God, niet over theorieën en al zeker niet over hun diepste interne mechanismen. Toen ik dat eindelijk begreep, begreep ik de ware eenzaamheid waarin ik me bevond. Ik liet mijn vrienden gaan. Sprak nooit meer tegen ze. Wat was dan ook het punt? Alles dat ik wou zeggen, kon ik niet zeggen en konden zij niet verstaan.

Zij kenden de Spin niet, laat staan de horror van de Vierde. Zij geloofden dat treinen vast stonden op rails maar ik wist dat er treinen waren die konden vliegen door de lucht, en één trein had een doodskop als locomotief en enkel die trein kon door het Firmament, naar Hierna. Ze kenden noch Altra noch Oord, spraken noch Poels noch Tarkaans. Zij kenden enkel het Nederlandse alfabet, en enkel Aardse klanken. Kortom; zij kenden mij niet. Ik was als een vreemde voor hun en we deden de hele tijd al alsof we elkaar kenden en begrepen, maar dat was zo niet. Mijn kop stond op barsten en die van hun leek wel leeg. Niet dat hun hoofden leeg waren. Niet dat zij dom waren, want dat waren ze niet en ik was zeker niet slim. Maar al dat zij ooit over nadachten lag binnen de werkelijkheid, had een connectie met de werkelijkheid. Al waar ik aan dacht had connecties met elkaar, allemaal door heen de tijd verbonden met oude dromen die me ooit te binnen geschoten waren als kind. En het was groter dan de werkelijkheid. Er waren meer ideeën in mijn hoofd dan dat ik wist dat er in de wereld waren.

Ik was weg. Ik was alleen. Ik was geen mens.

Een constante stress, een druk, begon op me neer te duwen telkens als ik aan de realiteit dacht. Als ik over mezelf als menselijk dacht. Als ik aan anderen dacht. Als ik dacht. Er komt een beeld in me op van een dier, een schepsel, een monster, dat in een klaslokaal zit en dat moet rekenoefeningetjes maken, of anders zal het beest geen diploma krijgen en dan laten ze het los in het bos en daar zal het geen eten vinden, en zal het sterven. En het heeft geen vingers, geen brein, geen mond, geen ogen. Het kan niets nuttig doen. Het kan zoveel, maar het kan zichzelf niet redden.

Maar ik probeerde wel, geloof het of niet. Ik ben nooit gestopt met te proberen. In de Vlamingen had ik geen vertrouwen meer, maar ik zocht wel andere zielige figuren op. Zij vertelden me dat ik hulp nodig had, toen ze na enige tijd aanvoelden dat ik een aantal graden zieliger dan hen was. Dan heb ik gevochten. Om mijn ouders er van te overtuigen dat de zoon waarvan ze zo veel hielden een ramp was. Om hen uit te leggen dat ik niet voor niets stil was, dat ik niet voor niets wakker lag in de nacht en mezelf voortsleepte in de dag, dat ik niet voor niets in tranen de kamer uit liep toen er een seks scene op televisie was, dat ik niet voor niets agressief werd, dat ik niet voor niets slechte punten haalde, dat ik niet niets traag was, dat ik niet voor niets kruistekens bouwde boven doodgereden dieren. En dat ik zo niet kon leven. Dat ik in mijn hoofd al lang alle pros en cons van mijn bestaan had afgelopen, en dat met de dag de weinige pros steeds minder hard door wogen.

Met wat hulp kwam ik dan eindelijk bij die kinderpsycholoog terecht. Ze hielp niet. De volgende psycholoog hielp ook niet. Nee het was jaren zoeken. Jaren pijn, jaren schreeuwen in het niets. Toen vond ik eindelijk iemand waarbij het opschoot. Een man. Vreemd genoeg was het zijn desinteresse in mijn psyche die hielp. Hij trachtte me nooit uit te pluizen, probeerde me nooit wijs te maken dat ik fascinerend of bijzonder intelligent was zoals de voorgangers. Ik kan zelfs geen moment herinneren dat hij me ongelijk gaf, of dat hij mijn bevindingen verwaarloosde in de ruil voor de bevindingen van één of andere studie.

“Maar jij bent jij.” Zei hij tegen me. “Wetenschappelijke studies zijn goed en accuraat. Daar leren we veel uit en het is altijd een goed idee om wat we er uit leren toe te passen. Maar als het dan toch niet werkt voor jou, dan moet je dat niet blijven proberen. We moeten oplossingen vinden waarvan we weten dat ze werken voor jou, niet oplossingen vinden waarvan bewezen is dat ze werkten in onderzoeken, en niet oplossingen die werken bij anderen. Ze moeten werken voor jou en dat is al dat telt.”

Ik parafraseer. Moet ik weten wat hij echt zei. ’T was lang geleden. Maar zo was hij. Hij hield zich niet bezig met mij te repareren, op te lossen of te begrijpen. Hij zag een stress probleem en hij zocht tezamen met mij naar manieren om van de stress af te geraken. Wat er aan de hand ging in mijn kop maakte hem niet uit. Dat ik er stress van kreeg en dat ik er onder leed, dat was wat hem interesseerde. Hij dacht praktisch. Hij dacht na over wat ik kon doen. Hij dacht zelden na over wie ik was. Waarom zou wie ik ben dan ook een probleem kunnen zijn? Zelfs als het een probleem was, dan kon men er nog steeds iets aan doen. Hij hielp me met actie te ondernemen. In plaats van passief te lijden onder mijn eigen gewicht, leerde ik te reageren op mezelf. Op mijn geest en op de wereld.

En doorheen de jaren werd ik resistenter. De stress verminderde. Langzaamaan werd de wereld weer echt en voelden mijn dromen weer als dromen aan. Verhalen kolken nog steeds in mijn hoofd, ja natuurlijk, want ik ben niet echt veranderd. De psycholoog heeft me niet veranderd. Hij heeft me enkel dingen leren doen. Nu de stress weg ebde begon ik weer te schrijven. Begon ik me socialer te gedragen. Begon ik af en toe eens op te letten en vloeide er informatie vanuit de echte wereld naar binnen.

Ik ben nog niet volwassen. Ik ben nog steeds gebroken met momenten. Maar zeker nu, nu dat sommige mensen me zelfs zijn beginnen beschrijven als “de meest relaxe persoon die ze kennen”, voel ik me veel beter. En ik denk nog steeds dat ik misschien een raar, een mislukt of een slecht mens ben. Maar ik ben wel een mens. En rondom mij zie ik mensen. En ik zie straten en huizen en bomen en insecten. Ik zie meer dan een klein kringetje op een krijtbord. Ik zie de wereld, ik zie mezelf. En ik ben vaak eenzaam, ja, want ik ben nog steeds heel anders dan iedereen die ik ontmoet, maar ik ben niet werkelijk alleen. Ik ben niet hopeloos. Ik ben juist heel hoopvol.

Vandaag was mijn laatste gesprek met de psycholoog die me zo geholpen had. Ik had eigenlijk al veel eerder moeten stoppen met therapie, maar ik bleef maar afspraken maken terwijl ik ze niet nodig had. Ik dacht dat het op elk moment weer slecht kon gaan, dat ik op elk moment weer kon uit elkaar vallen en degraderen tot wat ik vroeger was. Maar dat gebeurde niet. Of het gebeurde wel, maar dan klikte ik snel weer alles terug op zijn plek, bouwde ik mezelf weer op, schudde ik het van me af.

Ik heb hem bedankt en afscheid van hem genomen. Hij herinnert me er aan dat ik altijd opnieuw een afspraak kan maken wanneer nodig. Ik probeer het niet te vergeten, probeer hem niet te vergeten. Dan wandel ik naar buiten en ik vind het compleet absurd: hoe een ding ooit deze kamer was binnen gekropen en hoe vandaag er een man weer naar buiten stapt.

#schrijfsel #vlaams #nederlands #psychologie

11 notes · View notes