#hendrik tafel

[lachricola]

Nachdem das mit der Hölzemann-Recherche eh schon leicht eskaliert ist (x): Hendriks Profil.

(Ich entschuldige mich schonmal, dass es so kompliziert ist und hoffe, durch die kita-eske Farbgestaltung ist das Ganze bekömmlicher).

Zusammenfassung: Im Schnitt können mehrere Horizonte, Grubenbefunde und zwei Gebäudestrukturen mit teils mehreren Nutzungsphasen festgestellt werden. Beide Gebäude wurden aus verschiedengroßen Quadern aus Bundsandstein erbaut. Dabei wurde das ältere Gebäude A (gelb) nur einphasig genutzt, dann wohl abgebrochen, um leicht versetzt Gebäude B (blau) zu errichten. Dabei wurde unter den Gebäuden eine Fundamentgrube ausgehoben, die in feinen, kaum differenzierbaren Planierschichten komplex aufgebaut wurde. Wozu dieser vielschichtige Unterbau für die Gebäude angelegt wurde ist nicht abschließend geklärt. Der gesamte Schnittbereich ist teils stark von Bioturbationen (Tiergängen verschiedener Größe) gestört und dadurch immer wieder Objekte älterer Schichten in obere Bereiche verschleppt (?). Im untersten Schnittbereich wurde der gewachsene Boden erreicht.

Profilbeschreibung (von oben nach unten):

Gebäude B (Phasen A-E): Das Mauerwerk ist aus verschiedengroßen Quadern aus Britter Sandstein aufgebaut.

A: recht loses Sediment; Schrottteile; Spielkarten in Tiergang; aufliegend auf Marmorplatten

B: Planierschicht; homogen, keine Funde.

C: Grauschmierige Schicht; eingetiefte schwarz verfüllte Grube ist fundleer. Durchzogen von Tiergängen, in diesen einzelne moderne Funde (USB-Stick). Liegt auf Kieselrollierung.

D: Sehr humose Schicht; durchsetzt mit vielen Baumnadeln und Zapfenfragmenten, einzelner Oberschenkelknochen.

E: Leicht kiesige unterste Nutzungsphase von Gebäude B. Liegt auf kiesigem Fundament. Durchzogen von Holzkohleflittern. Schmierig, riecht leicht nach Benzin. Eingetiefte Grube mit Hundebestattung.

Schichten 1-5 gleichzeitig zu Nutzung von Gebäude B. Teils Laufhorizonte durch Pflasterung erkennbar, durch ausbleibende Funde aber nicht näher zeitlich zu differenzieren. Teils mit Tiergängen (5).

Darunter Fundamente (ebenfalls Britter Sandstein) und Nutzungshorizont (F) von Gebäude A:

F: Sehr Fundreiche heterogene Schicht. Sehr viel Elektroschrott, Kabel, USB-Sticks etc.

Schicht 6: Fundamentgrube für Gebäude (A/B oder beides?!). In ältere Kiesplanierschicht 7 eingetieft. Die Grube ist mit sehr vielen teils fast nicht mehr erkennbaren feinen Schichten "laminiert". Differenzierung teils nicht möglich. Zu welchem Zweck dieser aufwändige Unterbau für das/die Gebäude notwendig waren, ist noch unklar. Es scheint, dass diese Konstruktion einen ursprünglich komplexeren/höheren Überbau vorsah? Durch Tiergang teils gestört.

Schicht 8: feines Sediment, darin eingetieft Grube 9, humos verfüllt, einzelne Kleintierknochen und Spielkarten.

Schicht 10: sandige Schicht; vermutlich kolluvial?

Schicht 11: dünnes lehmiges Band; im oberen Bereich mit Holzkohle. Darin eingetieft Grube 12, in der außer "U"-Schild keine Funde.

Grube 13: Größere sandig-lehmig verfüllte Grube, mit teils sehr großen Kieseln. Bereiche mit Zigaretten, Plastikmüll, Skateboard. Im unteren Bereich verbunden mit Kölner Schicht (15). Schneidet Grube 14, die mit Bauschutt (Sandsteinquader, neobarocke Eisengeländerfragmente, Schieferziegel) verfüllt ist.

Schicht 15: stark verwirkte Schicht, heterogen, viele Funde (diverse Materialgruppen; CD-Fragmente). Kolluvial (Neckar).

Schicht 16: Kölner Schicht. Römische Ziegel, hoher Anteil an Müll verschiedener Art (u.a. medizinischer Zubehör).

Schicht 17: Mächtigeres Schichtpaket, leicht heterogen. Genese bisher unklar.

Schicht 18: Anstehendes.

[blood-darkened-moon]

Real Art in The Evil Within - Part 1

Have you ever looked at the paintings in video games and asked yourself if these are real paintings? I’m kind of fascinated by random background paintings in video games and tried to identify some of them. Here are real paintings you can find in The Evil Within. Almost all of them are displayed in the Rijksmuseum in Amsterdam.

Aert Pietersz – Anatomy lesson of Dr Sebastiaen Egbertsz; between 1601 and 1603

Adriaan de Lelie – Geertje Hagen (1714-1798) - Vrouw aan tafel; 1791

Joachim von Sandrart the Elder – Portrait of Eva Geelvinck; 1639

Jan van Neck – Anatomy lesson of Dr. Frederik Ruysch; 1683

Hendrik Keun – The Keizersgracht between Molenpad and Runstraat with the house of Thomas Hope; around 1753-1787

Johannes Warnardus – Farmstead; between 1826 and 1980

Jacob Cornelisz van Oostsanen – An ox as an Archery prize; 1564

Kaspar Karsen – The Old Amsterdam Stock Exchange by Hendrick de Keyser; 1836

Corrado Pila – Altmeisterlicher Blumenstrauß; 20th century

Dirck Dircksz van Santvoort – Hiob de Wildt (1637-1704) - Gilles de Wildt (1641-1672); 1640

Jan Maurits Quinkhard – Portrait of Margaretha Trip, Wife of Hendrik van de Poll; 1754

→ Part 2

[jozefthoilants]

Vol van genade

Het was al donker toen één van de politiemannen me vond. Ik had me verstopt omdat ik bang was en Hendrik niet meer bewoog. Ik kende ook de weg naar huis niet; Hendrik had me meegenomen naar het bos en me de klimboom laten zien.

Toen de politieman en ik uit het bos kwamen, zag ik mama en papa. Mama zat te huilen in een politiewagen en papa liep rond met zijn handen achter zijn nek en was de hele tijd aan het uitademen. Een vrouw die bij de politie was, gaf me een flesje water en zei dat het niet erg was dat ik me verstopt had; ik had Hendrik toch niet meer kunnen helpen. Ik zei haar dat Hendrik uit de boom was gevallen. De vrouw knikte en zei: 'Dat weten we.' Daarna bracht ze me naar een ambulance en wachtte terwijl een dokter mij onderzocht. Toen de dokter klaar was, gaf de vrouw me een boterham met kaas uit haar brooddoos. Ik at de boterham op en ook de korsten en de graantjes. Mijn handen waren vuil.

-

Ik bleef logeren bij oma en opa. Ik moest niet naar school en mocht de hele dag met Lego spelen, opa helpen met werken en de hele dag koeken eten. Af en toe kwamen mama en papa langs, om te praten met oma en opa. Dan zette oma de televisie voor me op. Wanneer mama en papa weer weggingen zeiden ze dat ik weer naar huis mocht komen als ze met alles klaar waren. 

Wanneer ik opa hielp in de tuin of in de schuur, begon ik soms te huilen. Ik huilde om wat er met Hendrik gebeurd was of omdat ik mama en papa miste en soms zomaar. Opa zei dan dat ik naar oma moest gaan. Oma knuffelde me dan tot ik geen tranen meer voelde en opa weer kon gaan helpen. Wanneer ik ’s avonds niet kon slapen, kwam oma bij me in bed zitten en bad stilletjes een rozenkrans terwijl ze door m’n haren wreef. Dan sloot ik mijn ogen en luisterde hoe ze 'wees gegroet Maria, vol van genade, de heer is met u,' fluisterde, tot ik in slaap viel.

-

Op de begrafenis voor Hendrik waren veel mensen en ook de school was er. In de kerk moest ik vooraan naast mama en papa gaan zitten. Toen ik op het podium aan de microfoon iets moest vertellen, ging papa met mij vooraan staan. Oma had me gezegd dat ik geen slechte dingen mocht vertellen, dus vertelde ik hoe Hendrik me leerde voetballen en niet over hoe we vaak ruziemaakten omdat ik altijd in het doel moest staan en Hendrik veel te hard de bal op mij probeerde te trappen. Ik vertelde dat ik Hendrik miste, maar dat ik ook een beetje blij was omdat hij nu andere kinderen in de hemel kon leren voetballen. 

Toen we naar buiten gingen, zei mijn juf dat ik mooie dingen had gezegd en kreeg ik van de kinderen uit mijn klas een grote tekening. ’s Avonds spreidde ik de tekening uit op de tafel en raadde ik wie wat had getekend.

-

’s Nachts stond ik bij oma en opa in de slaapkamer omdat ik weer niet kon slapen. Oma stond op terwijl opa luid verder snurkte. Oma veegde mijn tranen weg en stopte me weer in bed. Ze kwam naast me zitten,  wreef door mijn haren, liet de kralen van haar rozenkrans tegen elkaar tikken en begon stil te bidden. Toen zei ik dat ik Hendrik uit de boom had geduwd. Oma stopte even met haar rozenkrans en zei: '’t Is niet erg, jongen. ’t Is niet erg.' Daarna bad ze verder en viel ik in slaap. 

De volgende ochtend aten opa en ik om ter meest pannenkoeken met suiker. Ik at er vijf en ik won. Daarna kwamen mama en papa mij halen. Ze waren klaar.

[iklees]

Pogingen iets van het leven te maken / Hendrik Groen

Hendrik Groen is 83-en-een-kwart jaar oud als hij zijn dagboek begint. Hij zit in een bejaardenhuis en wil een uitlaatklep om geen ouwe zeurpiet te worden. Gelukkig heeft hij naast het dagboek ook zijn onbehouwen en rebelse vriend Evert. Kort na de aankomst van nieuwe bewoonster Eefje wordt besloten tot het oprichten van een clubje van gelijkgestemde mensen, Omanido 'oud maar niet dood', om leuke uitjes met elkaar te organiseren. Het wordt een hechte vriendenclub, die lief en leed deelt.

Donderdag 13 juni Soms bemerk ik bij mijn medebewoners een licht vijandige houding. Ik weet dat er met regelmaat gesproken wordt over ons clubje. 'Uitslovers' zijn we. 'Ondankbaar' dat we alles wat er wordt aangeboden aan vermaak te min vinden. 'Kapsones' hebben we ook. Bij sommigen gaat de teleurstelling dat ze niet mee mogen doen over in afgunst en nijd. Afgunst en nijd die hier alle tijd hebben om wortel te schieten. Onderschat nooit de haatdragenden, de intriganten en kwaadsprekers. Zij bestoken de milde of onverschillige of onwetende medebewoners met opmerkelijke hardnekkigheid. De aanleiding is meestal klein maar de gevolgen op lange termijn mogen er zijn: minachting, onbegrip en haat. Als iemand de hele dag niets van belang om handen heeft, worden kleine dingen groot. De tijd van een mens moet gevuld, de aandacht moet ergens op worden gericht. Nare karaktertrekjes zoeken een uitweg. In tegenstelling tot wat je misschien zou mogen verwachten, wordt de kleingeestigheid groter en de ruimdenkendheid kleiner met het stijgen der jaren. Oud en wijs is eerder uitzondering dan regel. Ik voel nu soms spanning. Er wordt gekucht als ik in aantocht ben. Gesprekken vallen stil. Blikken worden gewisseld. Ik had het er met Edward en Graeme over vanmorgen bij de koffie, toen onze tafel opmerkelijk leeg bleef. Zij voelen het soms ook. Het is niet prettig, maar we kunnen niet anders dan het op de koop toe nemen.

Natuurlijk had ik jaren geleden al over dit boek gehoord, en ik heb ook wel eens iets van de tv-serie gezien, maar ik had tot nu toe niks gelezen. Misschien ook een kwestie van leeftijd :) Terecht dat er destijds veel over werd geschreven, want het is een heel lezenswaardig boek. Er wordt vaker dan ik had verwacht verwezen naar actuele gebeurtenissen -- uit 2013-2014, toen het boek verscheen; daarvan weet je nu hoe dat verder is afgelopen, en of de soep zo heet is gegeten als-ie werd opgediend. Het afschaffen van de 'gewone' bejaardenhuizen is in elk geval doorgezet: zulke nog kwieke 80-plussers als Hendrik kunnen daar nu niet meer terecht.

[defke]

Standard gaat vol voor Djenepo: dit ligt er momenteel op tafel

Hendrik Van Wonterghem Het zou een verrassing van jewelste zijn. Op dit moment is Standard in gesprek met Southampton voor de terugkeer van Moussa Djenepo. Eerder werd er gesproken over een uitleenbeurt met aankoopoptie, terwijl Standard op dit moment in gesprek is over een permanente transfer met een contract voor 3 seizoenen. Enig probleem: het loon van de flankaanvaller zou een struikelblok…

[theoutformation-blog]

Verbouwereerd keek Hendrik Boortol toe hoe de vis, die hij ervan verdacht even terug een harde boer te hebben gelaten, uit de kom klom, zich naar de ontbijtbar begaf en zich een kop koffie inschonk. "Aaaaahhhhh", zei de vis na een slok te hebben genomen, de ogen dicht, genietend, "zonder koffie ben ik geen halve vis!". Het beest zette de kop op tafel en pakte twee boterhammen en wat pakjes pindakaas en een mes, en begon een boterham te smeren. Twee grote happen verder keek de vis Hendrik aan. "Waar zit je naar te kijken, bolle? Ik heb heus niks van je aan hoor, hahahahahahaha!", lachte de vis brutaal. "D-dit is de laatste keer dat ik in dit hotel verblijf", zei Hendrik. "Mooi niet", antwoordde de vis, zijn mond afvegend. "Je komt hier al jaren, als je voor je werk reist. Dat blijft zo. Wat heb ik anders om naar uit te kijken?!" Hendrik wist niets te zeggen. "Zie je volgende maand, slappeling!", sprak de vis die de laatste paar slokken koffie tot zich nam, en naar de bar liep om zijn kop nog eens te vullen. Hendriks ogen vielen op het bord, waarop de korsten van de boterhammen lagen. "Ja ja, ik weet het, dat zei mijn moeder ook altijd. Maar ik lust de korsten niet. Klaar!", zei de vis zonder zich om te draaien. "Nou doei hè!", en het brutale beest sprong de kom weer in en begon met onschuldige ogen rondjes te zwemmen.

[rijksmuseum-art]

Hendrik Swaardecroon (1667-1728). Gouverneur-generaal (1718-25), Museum of the Netherlands

Portret van Hendrik Swaardecroon (1667-1728). Gouverneur-generaal (1718-25). Staande achter een tafel, ten halven lijve, en face. Commandostaf in de rechterhand, de linkerhand in de zij. Linksboven het familiewapen, rechtsboven de gecombineerde wapens van Batavia, de VOC en een onbekend wapen met een anker. Onderdeel van een reeks van kopieën naar portretten van de gouverneurs-generaal van het voormalige Nederlands Oost-Indië, waarschijnlijk afkomstig van de Verenigde Oostindische Compagnie. Kopie naar SK-A-3773.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.10433

[abattoirferme]

“Troupe” (2018, i.s.m. de gemeente Sint-Katelijne-Waver)

“Vanavond is het eindelijk zover in het dorp: er wordt een grote bruiloft gevierd! 

Iedereen is uitgenodigd en alles staat in rep en roer: het koor oefent nog één keer zijn gezangen, de schilder legt de laatste hand aan zijn cadeau, de wijn wordt geperst, de tafel gedekt, de klokken geluid en het café krijgt nog een laatste opblinkbeurt. Alles staat klaar voor het feest der feesten waarin deze inwoners de liefde, het leven en de bloeiende toekomst van het bruidspaar willen vieren.

Tot een oorlog binnen walst...”

In 2018 vieren en herdenken de inwoners van Sint-Katelijne Waver de honderdste verjaardag van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Deze oorlog liet wereldwijd sporen na en ook deze gemeente bleef niet gespaard. Toen de frontlijn voorbijgeraasd was, waren de dorpskernen van Sint-Katelijne-Waver en Onze-Lieve-Vrouw-Waver verwoest en geplunderd. Inwoners trokken op de vlucht en het dorp bestond uit uitgebrande en gesloopte woningen, kerken, scholen en gebouwen. Het vee liep los over de omgewoelde velden. Talloze soldatengraven tekenden het landschap. Er heerste ongerustheid en verdriet over soldaten en niet-teruggekeerde vluchtelingen.

“Troupe” is het resultaat van meer dan 500 inwoners van Sint-Katelijne-Waver die hun overgave, energie en tomeloze inzet hebben gebundeld voor een totaalspektakel. Honderd jaar na het einde van WO I, brengen ze een ode aan de herkansing van de mensheid na een catastrofe. Samen tonen ze wat er mogelijk is wanneer een gemeenschap gelooft in verzoening, jongeren, hoop, vrede, samenwerking en toekomst.

“Troupe” kende veel repetities, vergaderingen, omzwervingen en gedaantes voor het zijn uiteindelijke vorm vond. Samen zijn we vertrokken vanuit de talenten van honderden individuele deelnemers: van decorbouwers tot spelers, van tekstschrijvers tot muzikanten, van vendeliers tot ruiters. Gaandeweg ontstonden er ook kruisbestuivingen: dansers tonen hun kunnen op de muziek van de harmonie, de vendeliers leiden met hun vlaggen het spreekkoor in, muzikanten leerden zingen, acteurs hielpen decors te bouwen, enzovoort. Het maken van “Troupe” is een wilde rit geweest, een tornado, een wave – maar bovenal: een feestelijke smeltkroes.

Productie: Gemeente Sint-Katelijne-Waver & Abattoir Fermé Regie: Maja Westerveld. Met medewerking van: Anita Van Bael, Ann Jéhansart, Ann Vandervorst, Caroleine Maks, Christel Pelgrims, Demi Jacobs, Erik Beullens, Elke Maes, Ferry Bottenheft, Geert Eskens, Hilde Cammaer, Jo Vermuyten, Katrien Van Bael, Leonie Lenz, Lieve Janssens, Marthe Vandervorst, Miek De Souter, Nicolas Lenz, Sofie Stroobants, Sylke Pex, Tom Hofman, Tom Hofmans, Veerle van Winkel, Marleen Van Cappellen, Ria Cauwenberg, Olga De Landtsheer, François Jacobs, Dries Van Echelpoel, Jozef Van Loo, Nick van Sprengel, Peter Wery, Tom Van den Wyngaert, Stefan Serneels, Tom De Haes, Jan De Vries, Natasja Mariën, Gitte Mattheus, Christel Peeters, Lieven Pollet, Geert Vanhauwaert, Joke Verreth, Stefanie Verbist, Carina Vertongen, Karlien Belmans, Sofie De Greef, Hendrik De Wilde, Else Jansen, Gert Goossens, Karen Lamoen, Katrien Willems, Lies Baarendse, Lynn Raymenants, Jakob De Wilde, François Crauwels, Maaike Pauwels, Sofie Van den Acker, Wilfried Van den Acker, Pieter Pauwels, Eddy Luytens, Paul Bernaerts, Martine De Winter, Sam Liekens, Bert Vanhauwaert, Veerle Vermeulen, Bernd Bastens, Eva Bastens, Els Devos, Haike Hoozee, Elyana Joris, Eva Van Herbruggen, Ille Le Page, Andy Livens, Marijke Vanroy, Liesbeth Saels, Marc Truyers, Marina Op de Beeck, Helena Neirinck, Daniël Le Page, Hilde De Smet, Maria Van den Eynde, Katleen De Prins, Kristel Donkers, Anja Verhoeven, Leen Eeckhout, Shana Denorme, Erika Franckx, An Macouter, Hanne Kinne, Myriam Franckx, Andy Livens, Kyara Denorme, Ferun Kinne, Rein Voorspoels, Mattia Pujvani, Shana Denorme, Kobe Asselberghs, Ignace Terwage, Yannick De Louker, Geert Schelstraete, Hans De Weerdt, Sofie Lemmens, Robbe Van den Brande, Vincent Verhelst, Emma Van den Brande, Peter Devries, Marc Dockx, Niko Geens, Kristof Ceulemans, Ronny De Munter, Wim D'Hollander, Koen D'Haene, Sven Vervloet, Gie Lamber, Aad Versteden, Jesse Spiessens, Robbe Pluys, Quinten Prinsen, Glenn Dirickx, Ann-Sophie van Capellen, Jan De Kunst, Kristel Ceulemans, Lise Fol, Zoë Verschooten, Patrik Spits, Thibeau Spits, Catherine Spits, Lauranne Spits, Anke van Hoof, Gwen Symons, Lieze Masy, Laure Verstreken, Inge Teughels, Ingrid Vermeiren, Jutta Schroven, Kato Schroven, Julie Frans, Maud Geysels, Laura Van Dyck, Kheara Hendrickx, Jana Van Oosterwyck, Morgan Andries, Paulien Verhaegen, Anouk Briers, Lore Hellemans, Lotte Vervloesem, Fien Craenen, Bo van den Broeck, Marit Kets, Fleur De Vooght, Lynn De Doncker, Janne Vos, Louise Bertens, Laura Van Itterbeeck, Karolien Wauters, Nette Van Oosterwyck, Sytske Vermeulen, Renee Van Itterbeeck, Axelle Deprey, Maud Champagne, Jade Kerstens, Gabriella Van der Veken, Britt Agneesens, Laura Ritondo, Pheadra Van Kogelenberg, Lauke Robberechts, Aurelie Gevers, Evelien Snoeckx, Esther Snoeckx, Elke Snoeckx, Ellen De Reymaeker, Margot De Schoenmaeker, Marit Ramon, Mare Hens, Jozefien Hens, Tine Vermeylen, Amelie Van Camp, Laurien Lemmen, Julie De Wit, Axelle Van der Steen, Jade Quintin, Janne Schelfhout, Juliette Kennis, Femke Cauwenberghs, Jip Van den Zegel, Lene Ceulemans, Annelore Laevers, Louve Van Hoof, Frauke Van Lent, Eline Lemmen, Willemien De Wael, Kaat Schelfhout, Camille De Wit, Floor Bosmans, Ysmin Vanormelingen, Iris Vanormelingen, Julie Wauters, Amelie Vandenbergh, Kiara Bruneel, Amber Stoel, Indra Symons, Ilyas Afras, Maissan Boujida, Jolien Casteels, Selina Cesar Paixao, Beau den Toom, Luciana De Roovere, Naomi De Timmerman, Alizé Dewachter, Caro Frans, Alyssa Goedert, Lore Hellemans, Julie Hinninck, Nélia Lassouli, Lucas Leysen, Kaat-Fee Mathys, Marie Mertens, Jan Panasik, Alexie Pianet, Gitta Pouliart, Fleur Sterckx, Cedric Taveirne, Karlien Torfs, Axelle van der Steen, Marie Vangenechten, Sena Akarca, Femke Cauwenbergh, Olivia Ceunen, Faye Chan, Robine Dehaes, Fien Ingels, Kyante Jacops, Jade Kerstens, Anna Korsch, Janne Laurent, Boukje Lens, Jitse Liekens, Brent Op de Beeck, Frie Pinto Castanheira Lopes, Gitte Rodyns, Janne Schelfhout, Quinten Seymons, Elke Snoeckx, Marie-Anne Tansens, Thijs Van Overloop, Toon Vermeulen, Jarno Verschooten, Femke Versweyveld, Louve van Hoof, Dalia Dirlik, Evelyne Lemmens, Sofie Smekens, Jolien Buelens, Hannah Geerts, Siebe Stevens, Sara Blommaert, Jasmine Johri, Jo Op de Beeck, Jaroslava Sernavska, Lieselotte Beke, Mira Cools, Vic Van Ouytsel, Myrthe Engelen, Caprice Verhaegen, Jarne Droog, Bo Demeulenaere, Alexis Vissenberg, Ward Schoeters, Maurits van Buren, Loes Vercammen, Kara De Bakker, Magnus Tanssens, Nimke Borremans, Nysa Houman,  Audrey Biesemans, Loran De Graef, Senne De Graef, Inaya Et-Taïbi, Ella Op De Beeck, Kobe Selders, Eline Viaene,  Jakob Andries, Katinka Comyn, Warre De Bakker, Jenna De Ceuster, Janne Elsen, Billy Bob Hellemans, Inaya Rappoort, Kenji Vandekerckhove, Fleur Vertommen, Mats Verschueren, Heidi Van Dievel, Katja Rogiers, Natascha Knegtel, Kristien Pijl, An Mondelaers, Marc Marnef, Katrien Goetelen, Ingebord De Cooman, Kristien Pijl, Anne Belmans, leden Gezinsbond Katelijne-Pasbrug, Gwenny Blondé, Inge De Beuckelaere, Marleen Vekemans, Tina Vanderauwera, Isabelle Fossé, leden Gezinsbond Onze-Lieve-Vrouw-Waver, kindjes Buitenschoolse Kinderopvang, Jacques Wilms, Maria Buelens, Maria Cuykens, Denise De Cat, Hortanse De Wachter, Rita Dewals, Hilda Janssens, Jeanne Peeters, Lucien Pessendorffer, Gertha Portael, Swa De Kunst, Wim Van Engeland, Maria Scholdis, Godelieve Sterckx, Rita Van De Weyer, Maria Van Den Eynde, Maria Van Engeland, José Verrept, leden Okra Centrum, Leen Dries, leden Gezinsbond Sint-Katelijne-Waver, Chris Van Camp, Ghisleine Pelgrims, Bertha Daems, Maria Pluym, José Herckens, Elza Utterhoeven, Anna Herndrickx, Flora Gillis, Jeanne Van Dyck, J. Buelens, Jean Himpe, Simone Marcus, Joanna Verschueren, bewoners WZC Sint-Elisabeth, Paula Hofmans, leden Okra Goede Herder, Yente Belis, René De Munter, Theo De Vos, Ludo Govaerts, Karin Vervliet, Dag Kinne, 't Grom, Gidsen Sint-Katrien, Scouts Jan Breydel, School De Leerexpert, Transport Van Dievel, Wim Verhuur, Ivarem, Katelijne Motors, Fam. Van Den Zegel, Jan Broes, Alfons Hendrickx, College Hagelstein, Basisschool Hagelstein, Ben Andries, Dominique Baeten, Jos en Nicole Uytterhoeven, Luc en Astrid Uytterhoeven, Kerkfabriek Onze-Lieve-Vrouw-Waver, Ben Goossens, Ghislain Vansumere, personeelsleden gemeentebestuur Sint-Katelijne-Waver, politiezone Bodukap, KVLV Hagelstein, Landelijke Gilde Driekoningen, KLJ Hagelstein, BBC SKW, Rode Kruis, Cubic, Delimex, Kees Verwaard, Marc De Pauw, Georges Verschoren, Jan De Smet, Stef Lernous, Sven van Kuijk, Nick Kaldunski, Danny Blommaers, Hanna Scholiers, Seppe Janssens.

[bonjouronourtour]

BLOG 1: Denemarken 🇩🇰 en Zweden 🇸🇪 (2 aug - 13 aug)

Eindelijk op pad!

Na een week van olie(v)lekken controleren en constateren dat Franky (onze camper) nog altijd niet gereed is, komt daar eindelijk onze dag van vertrek. De zon schijnt al lekker, het olieprobleem blijkt verholpen, de thee staat te trekken en wij pakken onze laatste spullen in. Lees: Hendrik sleept de boel aan en Jacqueline doet de tactische opstelling van al ons spul. Een beetje zoals Louis van Gaal en Memphis, zoals Pep Guardiola en Kevin De Bruyne: De één assisterend en hard zwoegend, de ander door middel van een geniaal en voortschrijdend inzicht de juiste formatie kiezend.

🚐 En zo vertrekken we op dinsdag 2 augustus 2022 met Franky, niet naar het zuiden maar op naar het hoge noorden. Eerst door Duitsland om hier nog 1 keer echt goedkoop te tanken en vervolgens net over de grens in Denemarken om hier onze eerste stop voor de eerste overnachting te maken. Een rustige picknickplaats, iets van de snelweg af. De bossen geven een impressie van rust en kalmte, maar de weg die erlangs gaat verraad toch de nodige tekenen van leven. De plek vonden we via Park4night, een app waarmee we al behoorlijk vertrouwd beginnen te raken. Nog een vrachtwagen en een personenauto stoppen hier om de nacht door te brengen en de volgende dag hun reis te vervolgen. Wellicht ook naar het noorden, of juist zuidwaarts, misschien wel naar Nederland, wie zal het zeggen?

☕️ Na voor ons nog een ietwat onwennige eerste nacht, draaien we onze gaskraan open, zetten we de stoeltjes en tafel uit. Jacqueline zet het water ondertussen op voor een lekkere bak thee bij ‘t ontbijt en de rest voor de koffie later. Even een foto uploaden in de Park4night app om nog een betere indruk te geven van deze fijne plek voor andere potentiële gasten, met als resultaat een mail: “Foto geweigerd vanwege niet toegestaan gedrag”. Camping-gedrag welteverstaan, blijkbaar niet de bedoeling om je hier als kampeerder te gedragen. Lesje geleerd, staat genoteerd.

💦Op naar Kopenhagen, is het plan! Alleen blijkt het lastig om een goede gratis plek te vinden die dichtbij het stadscentrum ligt. Uiteindelijk vinden we een plek wat verder er vandaan, maar wel in een mooi groen gebied. We ontdekken hier ook een grote barbecue- en gezelligheidsplek waar een grote Indiase familie de avond doorbrengt en belangrijker: waar een kraan met vers drinkwater is! Hier vullen we lege flessen bij om die vervolgens weer te legen in de watertank van onze camper, heel fijn. Nog fijner: ‘s ochtends vroeg onze koppen onder deze koude kraan en onze haren wassen. We gebruiken namelijk onze eigen douchecabine in de camper als kledingkast, en dat houden we liever zo.

🏰De volgende dag trekken we verder Kopenhagen in, op zoek naar een betere plek om van daaruit de stad te verkennen. De plek moet wederom gratis zijn in verband met ons budget, gebaseerd op spaargeld en niet op inkomsten. Die hebben we helaas niet meer. En op de weg naar Kopenhagen hebben we een dag eerder helaas al wel € 83,84 moeten uitgeven aan de brug die ons van het Deense Syddenmark naar Sjælland, het eiland waarop Kopenhagen ligt, bracht. Uiteindelijk vinden we een goede plek en komen hier enorm veel andere camperaars tegen. Zowel de omgebouwde ‘vanlife’ campervans als de welbekende joekels en de onze ergens daar tussenin. Vanaf hier verkennen we de stad per fiets. De eerste dag in Kopenhagen spreken we af met Roel en Christine die ook op vakantie zijn in Denemarken. Erg leuk om met hen een aantal highlights van de stad te bezichtigen! Kopenhagen is prachtig. Natuurlijk helpt het weer van die dag ook mee met een zonnige 30 graden of misschien wel meer. De stad is een aangename mix tussen Amsterdam met haar grachten en fietspaden, Parijs met haar verbluffend sjieke bouw en architectuur en een vleugje Londen. Waarom die laatste weet ik eigenlijk niet. Wel een topcombinatie, dat weet ik nu wel.

🎂De volgende dag is Jacqueline jarig en is het plan om nu andere delen van deze mooie stad te gaan ontdekken, met onze trouwe tweewielers. Ware het niet dat we die middag ervoor nog besluiten om onze fietsen iets te zwaar te beladen met flessen water, waardoor de achterband van Jacq’s fiets het begeeft. Na het verjaardagsontbijt op 5 augustus en een lokale delicatesse voor bij de koffie (blijkbaar niet voor de koffie van 10:00 maar die van 20:00, want: alcohol) zijn we soort van good-to-go. Op naar de binnenstad! Nou ja niet dus.

Na meerdere banden-plak operaties blijkt de band nog steeds lek, maar het gat onvindbaar. De regen bevordert de sfeer niet zo en oh had ik al gezegd dat van ongeveer al onze apparaten de batterijen inmiddels leeg zijn? Heel romantisch en geheel in stijl brengen we de rest van de middag door bij de McDonald’s op de hoek voor gratis stroom, een bak koffie en gratis WiFi. En wat blijkt, op de andere hoek schuin er tegenover zit een fietsenmaker. Niet heel verrassend aangezien er veel fietsers in Kopenhagen zijn, dus ook veel fietspaden en veel fietsenmakers. Een geluk bij een ongeluk. Deze fietsenmaker blijkt dit klusje wel te kunnen klaren door er snel een nieuwe binnenband in te jassen. Prima.

🍕Na deze verloren dag halen we het de volgende dat ruimschoots in. Met 2 paar goede fietsbanden gaan we vol goede moed (en nog een beetje wantrouwen in die ene achterband) de stad in. We ontdekken nog veel meer leuke plekken, gebouwen, groen, water. We duiken nog wat winkels in en gaan dan voor een pizzeria om Jacq’s verjaardag af te sluiten. Eind goed al g… of wacht nee. Onze wijn komt al snel, evenals een heerlijk knoflookbrood met rozemarijn. Maar de pizza’s blijven uit, een lange tijd. Na driekwartier dit toch maar eens te checken blijkt dat onze pizza’s de oven niet hebben gehaald. Gelukkig is er veel bekijks en zitten we heerlijk in ‘t zonnetje en krijgen we even later alsnog twee heerlijke pizza’s en het knoflookbrood van ‘t huis. Goede deal! Zullen we dan nu doen dat we de pech voor onze reis wel hebben gehad? Jaaa dat deden we: op naar Zweden!

🌉Via de brug tussen Kopenhagen en Malmö, genaamd de Øresundsbron, bekend van de Netflix-serie “The Bridge” (aanrader als je ff door de eerste paar afleveringen kan heenbijten), zetten we voet aan wal in Zweden.€ 105,- mag dit grapje dat Øresundsbron heet, kosten. Namelijk voor onze totale lengte van Franky en achterop de twee fietsen. Gelukkig blijken we al aardig inventief als het gaat om geld besparen en konden we ons voor deze brug alvast online ‘inchecken’ met ons kenteken. En belangrijk: met de totale lengte zònder de twee fietsen achterop, die we namelijk in de camper weten te proppen. Eindstand: € 61,01. Dat is goed voor ons budget in schreeuwend duur Scandinavië. Voorbeeldje: de dieselprijs in Zweden: € 2,22 per liter. Laten we nou net met een oud dieseltje op pad zijn! Top. Desondanks genieten we juist van dit prachtige land. Het heeft zo ontzettend veel natuur, voornamelijk in de vorm van bossen en meren. Heel veel bossen en meren. Toch blijft dat genieten, zo mooi!

🏞We hebben nu al bij 3 verschillende meren gestaan om te zwemmen of om er te overnachten. Bij het eerste meer was er een mooie steiger die het water in loopt om vanaf te springen of om vanaf te vissen. Hier maken we voor het eerst zonder hulpmiddelen, behalve een aansteker, een vuurtje en barbecueën en koken we heerlijk eten. ‘s Ochtends vroeg gaan we op zoek naar elanden maar lopen we alleen een paar grote herten tegen het lijf die snel voor ons weg rennen. Bij het tweede meer, gelegen in meer toeristisch gebied, nemen we tussen het rijden door een verfrissende duik. Ook lekker.

🏊🏼‍♂️We zijn tussen twee gigantische meren verder noordelijk gereden en nu staan we bij meer nummer 3. Hier komen overdag ook veel locals om met het warme weer (plusminus 28 graden) even af te koelen. ‘s Avonds is het de eerste avond heerlijk rustig, gisteravond helaas iets minder. De meren zijn behoorlijk koud en ook ‘s avonds koelt het hier goed af, maar de lokale bevolking lijkt hier geen erg in te hebben. Die zijn echt wel wat gewend hee. Hendrik is inmiddels ook wel wat gewend, maar wel iets anders: teken namelijk. De teller staat op drie en de derde was gigantisch en kwam akelig dichtbij een plek waar de zon niet schijnt. Althans, normaal gesproken niet, behalve 2 ochtenden geleden toen we samen als een stel naturisten in ons blootje een duik namen in het meer om lekker wakker te worden en ons te wassen.

🐿Een Duitse jongen die hier (bij het derde meer) in zijn eentje al een paar nachten verbleef vertelt ons dat hij hier ‘s nachts wolven heeft horen joelen en ‘s ochtends wakker werd met eekhoorns op zijn dak. Ook is hij al een eland tegen het lijf gelopen tijdens een wandeling in het bos, heel gaaf! Wild life genoeg hier dus, ook logisch met zoveel natuur. De wolven hebben we zelf nog niet gehoord, de elanden hopen we ook echt nog een keer tegen te komen, maar de eekhoorns hebben we vanochtend al wel gespot! Verstoppertje spelend voor elkaar op de vroege ochtend, heel gezellig!

🪵Ergens in de komende dagen zullen we nog iets noordelijker gaan waar, zo is ons verteld, het echt iets rustiger wordt qua bewoners, toeristen en de kans op wild life iets groter wordt! Laten we hopen.

Daarna zullen we snel oostwaarts afbuigen, richting Stockholm.

🌻Hälsningar/Groetjes,

Hendrik & Jacqueline

[keesdp]

We gaan weer van huis om onze reis te hervatten. Door familie omstandigheden zijn we 2 weken naar huis gegaan, maar vandaag begint de vakantie opnieuw. Ik heb de tijd thuis ook gebruikt om kleine reparaties uit te voeren en die vervuilde wieldoppen eens grondig schoon te maken. Het ziet er weer top uit. We laden de fietsen op, die ook een beurt hebben gehad, op de gerepareerde fietsendrager(lampenplastic was gescheurd) en gaan uitgezwaaid door Theo onze buurman die op ons huis en het groen past, met een overvolle ijskast weer op pad. We zijn de Benelux-tunnel nog niet uit of een automobilist gebaard naar ons wijzend naar achter en wiebelend met open hand, dat we beter even kunnen stoppen. Als we bij de benzinepomp bij het Terbregseplein gestopt zijn rent de jongeman die ook gestopt is naar me toe en zegt dat mijn wieldop linksachter er bijna af ligt. Correctie hij is weg. Ik hoop dat U hem nog vindt roept hij me na als ik terug loop over het terrein. Naast het begin van de afrit zie ik hem in het gras liggen. Als ik terugloop naar de auto zie ik de jongeman zijn duim opsteken als hij ziet dat ik de dop in mijn handen heb. Ik zet hem erop en check nog even de andere doppen, door er tegen te slaan.

Weer op pad. Het zit me toch niet lekker dat hij er af vloog en ik denk dat ik weet waarom. De veer die de lippen naar buiten moet drukken zat niet zoals het hoort. Bij Hendrik Ido Ambacht stop ik weer om van alle doppen de veer te controleren. De dop rechtsachter is weg. Chips nog aan toe. Ik sta te balen en moet een beetje opzij omdat een grote SUV op mij in lijkt te rijden. Hij stopt naast me en doet zijn raam naar beneden. Volgens mij is dit van U, zegt hij, mij een wieldop toestekend, ik reed er bijna overheen. Wow, zoveel mazzel met behulpzame mede weggebruikers verwacht je toch niet in Nederland. Groot is mijn teleurstelling dan ook als ik in België om mijn auto loop en zie dat de wieldop rechtsvoor verdwenen is.

Fietsen door de bomen, is het enige wat we nog willen doen in België. We parkeren bij Hechtel-Eksel en maken de fietsen klaar voor gebruik. Na 2km zijn we al bij het fietspad dat in een cirkel 10 meter omhoog gaat en dan weer naar beneden, om weer op het zelfde pad terug te komen. We hadden er meer van verwacht. De fietstocht door de bossen van 25km daarna is daarentegen wel zeer de moeite waard.

We parkeren voor een overnachting weer bij de Kattevennen te Genk. Overal in het bos staan kunstwerken. Paaltjes met een witte bovenkant en twee ogen wijzen de weg door het bos naar de kunstwerken. We stuiten op een prachtig stalen kunstwerk van Will Beckers. Het is een soort hut met gaten waardoor de struiken groeien. De stemmen die we van ver al hoorden komen uit het kunstwerk. Het zijn 4 Marokkaanse meisjes die de verjaardag vieren van één van hen. Ze hebben de stalen tafel afgeladen met eten en drinken, en zitten op de stalen paddenstoelvormige krukken er omheen. Ze zien ons en we worden direct uitgenodigd om wat te eten en drinken. Ik zie vele soorten zoetigheid en we houden het bij een stuk taart die naar de Zeeuwse Bolus smaakt. Aan de zoete drankjes wagen we ons maar niet. Is dit niet een beetje veel voor 4 mensen? vraag ik. Ahja je moogt toch niet te weinig hebben zegt de roodharige krullenbol, de enige die geen hoofddoek draagt. Zij blijkt ook de locatie te hebben bedacht en de inkopen te hebben gedaan. Als Yvonne vraagt of ze foto's mag maken wordt ze pas echt enthousiast en neemt algauw de camera over. Het blijft nog lang gezellig in Henk. Sorry Genk.

[patriciaidsinga]

Schijt

Noordhollands dagblad 15 januari 2022

Ik wil ook een keertje ergens schijt aan hebben. Ik wil iets stouts doen, iets ongehoords, een keertje uit de band springen. Groepsknuffels, te veel alcohol en misschien wel een joint. Ik wil een wereldreis maken, een illegaal dansfeest geven, sowieso iets met veel mensen. Maar vooral wil ik een keertje niet braaf zijn.

“M’n moeder wilde gewoon iedereen gezellig bij elkaar met kerst” vertelt een vriend over zijn kerstvakantie. “Vorig jaar was het natuurlijk ook al corona, dus ja...” Ze hebben met z’n zestienen een heerlijke kerst gehad.

Ik blader door de foto’s van mijn nicht die ze deelt op Instagram. Ze was tijdens de kerstvakantie met de hele familie in Curaçao. Ik kijk naar de lachende gebruinde gezichten die stralend in de camera kijken. Met hun pootjes in het warme blauwe water, glas champagne in de hand, proostend op het nieuwe jaar.

Wij zaten een voornamelijk thuis tijdens de kerstvakantie en lockdown. Wij hadden af en toe maximaal twee personen op bezoek. Wij huurde een huisje in een blubberig bos in Lunteren om toch even van omgeving te veranderen. Op social media stromen de foto’s van skiënde families binnen. Met z’n allen arm in arm, stralende koppies, strakblauwe lucht, witte bergen. Ik kijk naar buiten naar de stromende regen en prepareer de tafel voor het zoveelste potje Keezen. Ik heb geen foto’s van deze vakantie.

Ik kan u dan ook alleen maar vertellen over mijn verlangens en dromen. Omdat deze brave Hendrik niks meemaakt. Deze goeierik houdt zich braaf aan de regels en laaft zich aan de avonturen van anderen. De grootste vraag die mij voornamelijk bezig houdt is waarom ik zo ongelofelijk braaf ben. Waarom stap ik niet een vliegtuig net als alle anderen? Waarom ga ik niet zonder mondkap op naar de winkel. Waarom vier ik mijn verjaardag niet groots.

Dat doe ik omdat ik niemand wil aansteken. Maar vooral ook omdat ik -als een klein kind- buikpijn krijg als ik iets doe wat niet mag. En daar zou ik zoveel last van hebben.

Tussen de palmbomen, cocktail in m’n hand, in de brandende zon, twee gebruinde ingeoliede gespierde mannen aan mijn zij en ik denk maar aan één ding.

Als ik ze maar niet aansteek.

Braaf zijn is dan ook niet echt een keuze, ik kan niet anders. En dan plingt in dit gezapige huishouden het bericht binnen dat onze buurjongen die gisteren even met de kinderen speelde positief is getest. En gaat deze brave meid, in quarantaine.

[zoekje]

Hélène Hendriks ontvangt regelmatig ongepaste foto's

In het praatprogramma VI Vandaag sprak Hélène Hendriks over haar ervaring met aanranding. "Maar natuurlijk heb ik het meegemaakt, het gebeurt overal. Het zou hypocriet zijn om te zeggen dat het niet zo is," zegt ze aan tafel met Johan Derksen, René van der Gijp en Wilfred Genee. "Je weet hoe het gaat in de voetbalwereld. Als een vrouw daar terechtkomt, wat je - in ieder geval in het verleden - niet helemaal gewend was, moet je daar mee omgaan." Ze zegt dat het haar niet veel kan schelen, en haalt haar schouders op over seksuele opmerkingen. Als het om dickpics gaat - die ze regelmatig in haar Instagram-inbox aantreft - kijkt ze vaak even naar het profiel van de persoon. "Het is altijd gesloten. Maar als je het profiel zes maanden later opent, is het vaak weer openbaar. Dan blijkt dat het vaak heel jonge mensen zijn, 17 of 18 jaar oud. https://www.youtube.com/watch?v=WYbNL-bp2UI René van der Gijp is het eens met Hélène Hendriks. "Ik denk dat je echt een olifantenhuid hebt." Van der Gijp herinnert zich hoe hij en Hendriks samen in De Kuip stonden. "In die tijd werden de meest verschrikkelijke dingen naar je geschreeuwd. En je knipperde niet met je ogen. Hendriks zegt dat zij niet representatief is voor anderen die zich zeer ongemakkelijk kunnen voelen bij dezelfde opmerkingen. "Als mensen opmerkingen met een seksuele ondertoon erg ongemakkelijk vinden, ben ik het met hen eens. Maar het is een grijs gebied.

Veiligheid op de werkplek is het belangrijkste gespreksonderwerp

De onthullingen over gewelddadig gedrag in The Voice of Holland hebben geleid tot een stormloop op het vertrouwen van mensen op de werkplek. Werkgevers vragen zich af of de veiligheid op de werkplek wel voldoende geregeld is. Bij het advies- en trainingsbureau De Vertrouwenspersoon rinkelt de telefoon al de hele week, meldt de krant. "Zowel van mensen die zelf iets hebben meegemaakt als van bedrijven die snel een hulpverlener willen inhuren", zegt directeur Freek Walther. "Dit soort zaken blijven vaak achter in de waanzin van de tijd. Read the full article

[toegankelijkgravensteen]

OPEN BRIEF

Toegankelijkheid, ook in het maatschappelijk debat?

Gent 04.03.2021

Met enige verbazing vernemen we in de media dat Vlaams minister van Onroerend Erfgoed Matthias Diependaele (N-VA) op 12 maart zal samenzitten met alle betrokken partijen bij de bouwplannen rond het Gravensteen in Gent. Wij, mensen met een beperking, zijn echter niet op dit overleg uitgenodigd. Nochtans werd de voorbije weken in het kader van deze bouwplannen vaak over ons gesproken en jammer genoeg ook over ons heen gepraat; zelfs beledigingen bleven niet uit. De geplande aanpassingen in functie van toegankelijkheid van het Gravensteen zouden ‘accessoir’ zijn, beweerden kwatongen. Er werd zelfs geopperd dat rolstoelgebruikers er zich maar moeten bij neerleggen dat ze de donjon niet kunnen bereiken, want is dat wel wenselijk: een rolstoel op de top van het Gravensteen? Kunnen rolstoelers niet elders van het zicht op Gent met de drie torens gaan genieten? Want historisch erfgoed is nu eenmaal niet ontworpen voor mensen in een rolstoel. In een land dat inclusie en re-integratie van mensen met een beperking hoog in het vaandel draagt, zit blijkbaar nog lang niet iedereen op hetzelfde spoor.

De Stad Gent is sinds enige tijd met een inhaalbeweging rond toegankelijkheid bezig, zou je kunnen stellen. Cruciaal daarin was de ondertekening van het Toegankelijkheidscharter op 3 december 2019. Het stelt dat ‘in een toegankelijke stad iedereen gelijkwaardig en zelfstandig toegang heeft tot de gebouwen, publieke ruimte, communicatie en dienstverlening’. Als er met andere woorden nieuwe openbare gebouwen opgetrokken worden of bestaande publiekelijk toegankelijke ruimtes worden verbouwd, dan is toegankelijkheid een conditio sine qua non. En daar past het bouwproject van het Gravensteen perfect in het plaatje: het toegangsloket was aan vernieuwing toe en dat is de juiste timing om toegankelijkheid mee in de bouwplannen te betrekken. Universal design, nog voor de eerste stap. Gent heeft daarmee niet het warm water uitgevonden, denk maar aan Barcelona: de Olympische Spelen van 1992 hebben ervoor gezorgd dat de historische binnenstad vlot met een rolstoel te verkennen valt en daar zijn ook mensen die wat minder vlot stappen of mama’s met buggy’s niet rouwig om. Venetië, met de vele bruggetjes, heeft een toegankelijkheidsplan en een rolstoelvriendelijke waterbus, het Colosseum in Rome is makkelijk te bezoeken in een rolstoel en de Acropolis in Athene heeft een lift. Trouwens, de Oude Grieken zijn ons al eeuwenlang voor als het om toegankelijkheid gaat: in sommige tempels werden, meer dan 2300 jaar geleden al, glooiende hellingen aangelegd zodat mensen die geen trappen konden doen of moeilijk te been waren, toch het heiligdom binnen raakten. Historische sites verliezen hun charme niet door ze voor iedereen te ontsluiten. Integendeel, ze evolueren naar een toekomst waarin inclusie geen issue meer hoeft te zijn, maar wel een evidentie. Want toegankelijk historisch erfgoed verhoogt de leefbaarheid in een stad voor elke inwoner in elke levensfase, immers: worden we op zeker ogenblik niet allemààl wat minder mobiel? Historisch erfgoed toegankelijk maken heeft ook niks van doen met mensenmassa’s lokken, integendeel: het betekent dat je minder mensen –ook lokale bewoners- uitsluit van iets wat gemeengoed hoort te zijn, met name publieke gebouwen en sites. Het is een duurzaam antwoord op het toerisme van de toekomst.

Toegegeven, er moet nog wat geschaafd worden als we Gent bovenaan de ranking van toegankelijke steden wensen te krijgen, maar de aanstelling van een toegankelijkheidsambtenaar door de stad, in 2010, was allicht een kantelpunt. En dit bouwproject van het Gravensteen biedt een unieke kans om een historisch gebouw met internationale allure een duurzame toekomst te bieden, namelijk één waarin we iedereen, ongeacht welke fysieke mogelijkheden of belemmeringen, op een warme en gastvrije manier kunnen ontvangen. Een gebouw waarin we iedereen gewoon mens kunnen laten zijn. Laten we deze boot niet missen, en dus allemaal samen rond de tafel zitten om dit belangrijke project te bespreken. Praten met elkaar, in plaats van over elkaar. Niets over ons, zonder ons, zoals de Vlaamse adviesraad handicap stelt. Inclusie dus, ook in het maatschappelijk debat.

Inwoners en bezoekers van Gent met een beperking: 

Krista, Veerle, Katlijn, Kurt, Julie, Ria, Daan, Jacky, Huguette, Ben & Lien, Ilse, Rene, Astrid, Wim, Sandra, Stéphanie, Erbey, Lucie, Ben, André, Ilse, Stefaan, Linde, Matthias, Magda, Dirk, Debbie, Johan, Sofie, Hannes, Nancy, Veerle, Inge, Michael, Hendrik, Joshi, Nadine, Ingrid, Kimberly, Katja, Bert, Inge, Freekje, Jessy, Koen Lodewijk, Viviane en Jean Pierre.

[binnen-interieurstyling]

Zo kiest frans van vtwonen zijn metamorfozes

Statements zoals in het huis van Mirjam en René heb ik eigenlijk zelden of nog nooit zo gemaakt, dus het was voor mij superlekker, gewoon… kicken. Wat ik persoonlijk heel leuk aan dit huis vond, het is echt een klassieke beletage, dus je gaat de trap op, je komt eigenlijk op een half hoog de woonkamer en de keuken en de eetkamer binnen. Dan ga je in het achterhuis via de oude ensuite deuren weer naar beneden en in het souterrain had je dan de drie slaapkamers. Voor mij was het eigenlijk meteen al een uitgemaakte zaak dat er achterin het huis een zithoek moest komen en voor een eethoek. En waarom? Qua ruimte.

Kon achter gewoon iets meer, iets meer mensen kwijt en dat wilde ik wel heel erg graag. Zo’n lichte eiken vloer vind ik altijd zo’n fijne basis. Is heel neutraal, maar toch heel warm. Mirjam en René zijn dol op Italië, dus daarom heb ik gekozen voor een Toscaans landschap van klassieke schilder Hendrik Voogd en dit schilderij dat leende zich er zo goed voor. Gewoon een knop in zijn hand laten draaien en Mirjam haar laptoptas hing daar gewoon heel parmantig te hangen. Kijk de tafel wilde ik echt laten blenden met het interieur. Zwart, groen, donker. Wel een houten blad, maar met een donkere nerf. Dan vind ik het wel heel belangrijk om met de stoelen te vlammen. Als die er heel optimistisch uitzien, dus oranje, groen, hout. Om een voorwaardige zithoek te maken kon ik een drie-en-een-halfzitter tegen de muur zetten, naast de ensuite deuren. Maar om echt een hoek te maken moest ik ook een bank dwars op de wand zetten. Nou, om dat geheel niet zeg maar te veel af te sluiten heb ik die bank, die ik dwars op de muur heb gezet, alleen maar een rechter arm en leuning gegeven, zodat het hele gebeuren een beetje open bleef richting de openslaande deuren naar het balkon. Ik vind het heel vaak prettig om een soort eenheid in een huis te creëren, dus daarom had ik de hulptroepen geadviseerd; we schilderen de wanden beneden in exact dezelfde kleuren als boven. Waardoor je dat gevoel van dat hotelachtige beneden ook helemaal tegen kwam. De studiehoek is vaak toch het ondergeschoven kindje van het interieur. In Rotterdam zie je dat dat echt niet nodig is. Je kunt ook daar een statement maken met kleur of een enorme blow-up op de muur.

Wat ik persoonlijk heel leuk aan dit huis vond, het is echt een klassieke beletage, dus je gaat de trap op, je komt eigenlijk op een half hoog de woonkamer en de keuken en de eetkamer binnen. Dan ga je in het achterhuis via de oude ensuite deuren weer naar beneden en in het souterrain had je dan de drie slaapkamers. Voor mij was het eigenlijk meteen al een uitgemaakte zaak dat er achterin het huis een zithoek moest komen en voor een eethoek. En waarom? Qua ruimte. Kon achter gewoon iets meer, iets meer mensen kwijt en dat wilde ik wel heel erg graag. Zo’n lichte eiken vloer vind ik altijd zo’n fijne basis. Is heel neutraal, maar toch heel warm. Mirjam en René zijn dol op Italië, dus daarom heb ik gekozen voor een Toscaans landschap van klassieke schilder Hendrik Voogd en dit schilderij dat leende zich er zo goed voor. Gewoon een knop in zijn hand laten draaien en Mirjam haar laptoptas hing daar gewoon heel parmantig te hangen. Kijk de tafel wilde ik echt laten blenden met het interieur. Zwart, groen, donker. Wel een houten blad, maar met een donkere nerf. Dan vind ik het wel heel belangrijk om met de stoelen te vlammen. Als die er heel optimistisch uitzien, dus oranje, groen, hout. Om een voorwaardige zithoek te maken kon ik een drie-en-een-halfzitter tegen de muur zetten, naast de ensuite deuren. Maar om echt een hoek te maken moest ik ook een bank dwars op de wand zetten. Nou, om dat geheel niet zeg maar te veel af te sluiten heb ik die bank, die ik dwars op de muur heb gezet, alleen maar een rechter arm en leuning gegeven, zodat het hele gebeuren een beetje open bleef richting de openslaande deuren naar het balkon. Ik vind het heel vaak prettig om een soort eenheid in een huis te creëren, dus daarom had ik de hulptroepen geadviseerd; we schilderen de wanden beneden in exact dezelfde kleuren als boven. Waardoor je dat gevoel van dat hotelachtige beneden ook helemaal tegen kwam. De studiehoek is vaak toch het ondergeschoven kindje van het interieur. In Rotterdam zie je dat dat echt niet nodig is. Je kunt ook daar een statement maken met kleur of een enorme blow-up op de muur.

Het bericht Zo kiest frans van vtwonen zijn metamorfozes verscheen eerst op binnen interieurstyling.

van mijn interieurblog: Zo kiest frans van vtwonen zijn metamorfozes

[plaschek]

30-4-19

Peuters, die zijn zo leuk De peuterleeftijd is heel erg leuk, zegt Arnhemse Debora Hendriks (33). Ze werkte ooit heel kort in de ouderenzorg, maar dat trok haar niet. ,,Ik werd er verdrietig van'', vertelt ze. Nu is ze erg gelukkig als leidster bij Bambi in Elden, een vestiging van de Stichting Peuterspeelzalen Arnhem. ,,Vier ochtenden per week zijn we open." Haar eigen zoons zijn geen peuters meer, maar lekkere jongens van 11 en 7, die van voetbal en judo houden. Debora en haar man zijn er maar druk mee. In het weekend gaan ze vaak met hen mee. Debora is zelf ook heel sportief. Ze loopt twee keer per week met een loopgroep en doet ook aan krachttraining. Ook koken en bakken doet ze graag en daarbij streeft ze er altijd naar iets gezonds op tafel te zetten. ,,Ik wil heel graag gezond blijven.''

[rijksmuseum-art]

Group Portrait of the four Brothers of William I, Prince of Orange: Jan (1535-1606), Hendrik (1550-74), Adolf (1540-68) and Lodewijk (1538-74), Counts of Nassau, 17??, Museum of the Netherlands

De vier graven van Nassau-Dillenburg, de broeders van Willem I, prins van Oranje: Jan de Oude (zittend) Hendrik, Adolf en Lodewijk. Afgebeeld tegen een achtergrond van architectuur. Op de tafel tussen hen in ligt een landkaart, op de grond helmen en stukken van een harnas. Jan heeft een strijdhamer in de hand.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.6934