#heerlijk engels dit

[wekiaamtoo]

De beker van de church😀

[homoerotisch]

waarom nederlands beter is dan engels, door victor frölke

Wacht, is er ook al geen woord voor ‘hals’ in het Engels? Toch best een belangrijk lichaamsdeel zou je zeggen. Throat is echt iets anders, en neck is, nou ja, een nek.

Mijn stokpaardje aan de borrel- en eettafel, als het weer eens over de teloorgang van het Nederlands gaat, is dat het Engels geen woord voor ‘gunnen’ heeft, ook best een belangrijk woord. In ieder geval voor ons, de gebruikers. Voor ‘misgunnen’ hebben Engelstaligen dan wel weer een woord: begrudge.

Laatst had ik Amerikaanse vrienden te eten, en hoewel mijn Engels niet slecht is (dat denkt elke Nederlander, niet altijd terecht), stond ik toch weer met een mond vol tanden (heerlijke uitdrukking), toen ik ze „smakelijk eten” wilde wensen. Aan enjoy heb ik een broertje dood (idem); dat vind ik ook meer iets voor een masseuse om te zeggen, voor de happy ending.

Leenwoorden

Legio zijn uiteraard de gevallen waarin wij geen woord hebben voor bijzonder nuttige Engelse begrippen. Uiteraard, want als native Dutch speakers weten wij maar al te goed waar onze taal tekortschiet. Het Nederlands barst van de Engelse leenwoorden. Privacy is een bekende, understatement een andere. Maar wat te denken van anal? Ik merk dat die term nog niet helemaal is ingeburgerd. Wie iemand die eindeloos doorgaat over details toevoegt: „Doe niet zo anal!”, kan rekenen op een opgetrokken wenkbrauw. Ik heb dat woord overgehouden aan mijn tijd in New York, de hoofdstad van de naoorlogse psychoanalyse. Anal verwijst naar Freuds anale fase, het betekent zoiets als anaalgefixeerd, waarmee hij gedrag probeerde te verklaren dat thans als OCD, ofwel obsessive compulsive disorder, te boek staat. Denk: smetvrees.

Ik probeer aan te tonen dat het Nederlands beter is dan het Engels – een impopulair standpunt in een tijd van overvloedig Engels, of beter: Globish, die imperfecte variant die non native speakers van het Engels brouwen in alle hoeken van de wereld. Ons gorgeltaaltje heeft dankzij film, televisie en muziek sowieso al veel Engels te verduren, maar sinds het internet, en in het bijzonder YouTube en de sociale media de belangrijkste hangplek van de jeugd is geworden, is het hek van de dam.

Linguïstische overgave

‘Nice, nice, maar what the...? Niet dat ik je wil accusen van something, maar zit je me nu te dissen?’ Ik parafraseer hier mijn puberzoon in een moment van ongetwijfeld terechte verontwaardiging. Dit is geen leentaal meer, dit is regelrechte linguïstische overgave.

Mijn tienjarige dochter liet onlangs trots haar rapport zien. Twee G'tjes voor Engels. Wacht even, Engels, op een lagere schoolrapport? Onderwijskundigen lijken unaniem in hun standpunt dat een kind zich niet vroeg genoeg kan voorbereiden op een wereld die, whether you like it or not, (Amerikaans-)Engels spreekt. Maar is dat wel zo wijs, nu vertaalprogramma's steeds beter worden en AI op allerlei manieren kan worden ingezet om een boodschap over te brengen? Je zou kunnen beweren dat het beter is om je eigen taal zo goed mogelijk te beheersen, dan te investeren in een vreemde taal waarinje nooit zo goed wordt als een native speaker.

Onderbuiknationalist

Er is geen land, vermoed ik, dat zich zo bereidwillig toont zijn belangrijkste cultuurproduct – taal – bij het grofvuil te zetten. Het tij is aan het keren, om te beginnen in de academische wereld, waar wordt getwijfeld of het wel zo’n goed idee is om Engels als voertaal te nemen, ook nu er grenzen worden gesteld aan de instroom van buitenlandse studenten. Zeker, de belangrijkste wetenschappelijke vakbladen zijn Engelstalig, en vooral Amerikaanse universiteiten slagen er nog altijd in om de rest van de wereld te doen geloven dat zij de slimste mensen in huis hebben, maar Franse Taal- en Letterkunde doceren in het Engels aan een Nederlandse universiteit, omdat de meerderheid van de studenten geen Nederlands verstaat, is van de zotte. Je hoeft geen verstokte onderbuiknationalist te zijn om de algehele uitverkoop van het Nederlands af te keuren.

„Pak je weg, galgebrok!”, lezen mijn dochter en ik in De scheepsjongens van Bontekoe, een honderd jaar oude, en nog steeds leesbare avonturenroman van Johan Fabricius – afgezien van het endemische racisme van die tijd. „Pak je weg, galgebrok”, dat is toch veel leuker dan „Fuck off, asshole?”

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt. Het kernvak op middelbare scholen lijkt te zijn ontworpen om elke liefde voor deze taal van meet af aan uit het tienerhart te stampen. In plaats van de diversiteit en vindingrijkheid van ons kleine taaltje te ‘showcasen’ (sic), wordt eindeloos gehamerd op grammatica en tekstverklaren.

Boooring! En hoewel ik het nut van tekstverklaren heus inzie – leent een vak als geschiedenis, maatschappijleer of, nog beter, filosofie, zich niet veel beter om logisch te leren nadenken? Laat leerlingen bij Nederlands een hiphoptekst schrijven, laat ze een scène uit Shameless vertalen, laat ze een vlog maken over archaïsche uitdrukkingen die hun (groot?-)ouders gebruiken, zoals (drie van mijn favorieten): in de aap gelogeerd zijn, ergens een punthoofd van krijgen en (uit het Fries): men moet het zeil niet hoger hijsen dan de mast.

Shakespeare

Als het inderdaad zo is dat creativiteit onze belangrijkste skill (sorry) moet worden in een door AI geregeerde wereld, kunnen we maar beter zo diep mogelijk putten uit onze rijke moedertaal. Volgens sommigen is het Nederlands zelfs rijker dan het Engels omdat ons Woordenboek der Nederlandse Taal meer lemma's zou kennen (maar dat kan ook liggen aan het fanatisme der woordenboeksamenstellers).

Sure, ook ik blijf een liefhebber van het Engels, de taal die ons niet alleen de onvergelijkelijke schatkamer van Shakespeare heeft geschonken, maar ook, zoals ik onlangs een Brit op de BBC hoorde zeggen, een puntige zinsnede als to rearrange deck chairs on the Titanic – iets nutteloos doen dat aan de uitkomst van de situatie niets verandert. Ik hoop niet dat ik, door een pleidooi te houden voor het Nederlands, precies dat aan het doen ben.

[inhetoogvandestorm]

teething - februari 2023

De wind sloeg met zijn vlakke hand tegen mijn dakraam en ik lag in mijn bed en dacht: wat ben ik dankbaar voor mijn angst – elke bliksemschicht ervan word gevolgd door liefde. Liefde als in: ik wil nog niet dood: nee er zijn zelfs nog allerlei dingen die ik nog méér wil, en er zijn allerlei dingen die ik weet en wat is het heerlijk om te weten over anderen, zoals mijn twee favoriete dingen die ik weet over mijn klasgenoot: dat tattoos volgens hen het epitomie van zelfexpressie zijn en dat die houd van het nummer every time the sun comes up van Sharon Van Etten.

Louky heeft een tattoo van een coloradokever op haar been, en ik moet toegeven dat dit hele gedicht een list is geweest, een voorwendsel om je over dit insect te vertellen. Hij is niet zo populair omdat ie aan de aardappelen zit, maar ze houd van hun bolle vormen zegt ze, ze lijken op lieveheersbeestjes.

Ik houd niet van lieveheersbeestjes en dat voornamelijk (ik zal niet liegen) omdat een vriendje van me ooit vertelde dat eentje op diens vinger had gepist, en wat nog meer was dat het pijn deed, zo’n ministraaltje. De verdere reden is dat ik vaak versteende lieveheersbeestjes vind, tussen mijn pennen of tussen de ruit en het vliegenraam en dat ze kraken als grind onder mijn handvlak.

Ik kan er niks aan doen dat mijn favoriete insect de bidsprinkhaan is. Misschien klopt het niet helemaal, maar wat moet je zeggen als je bang bent voor alles waarvan je houd? Ik ben bang voor hun onverwachte aanwezigheid op mijn huid, van een blad naar mijn vinger op zoek naar iets om te perforeren.

Ik ben bang voor hun urine, kristalstructuur en glans. Jij was bang voor de biechter in mij. En wat is het is tergend, tergend moeilijk om dankbaar te zijn voor de angst van een ander, een ander waarover je je hele leven nog dingen te weten had willen komen, veranderlijke dingen zoals hun lievelingsliedje of welke kevers ze in de tuin hebben gezien.

Men zegt goeie genade maar in het Engels heb je ook good grief, een conditie die onze taal niet bekend is. Ik weet dat wij gewoon december zeggen.

In het Nederlands is er ook geen vertaling van het werkwoord teething. Als ik zeg: ik krijg een tand, lijkt dat niet op iets dat ik zelf aan het doen ben, maar eerder iets wat me overkomt.

Wat dacht je van: ik sta tanden uit? Ik sta verschrikkelijke tanden uit. Ik mis je.

[yolbeer]

en dan denk ik aan Brabant.....

Heerlijk, ik loop met mijn hondje, er komen fietsende dames voorbij die me vriendelijk groeten, het ruikt naar gemaaid gras, in de verte hinnikt een paard. De zon schijnt, de bomen en het gras zijn groen. Ik voel me veilig en fijn. Ik hou van Brabant.

Ik was dit weekend bij mijn dochter in Rotterdam. Op een festival ter ere van een lustrum van haar studentenvereniging "rsc/rvsv " , ze deed daar de terrein commissie, wat een 40 (of meer) urige werkweek inhield, EN vrijwillig. Maar zij zorgden ervoor dat het feest terrein er op en top uitzag. En dat zag het ! Ik ben natuurlijk enorm trots dat mijn dochter dat allemaal (natuurlijk niet alleen, maar met anderen) voor elkaar geschopt heeft. En wij, als gezin, mochten met haar naar de familiedag, waar uiteraard de "hermes house band" optrad en anderen waaronder " Jeroen vd Boom " .Top om de club van Anne te zien en hun familie, genoten van een uitje als gezin, en als klap op de vuurpijl had Anne "taxi Lena" geregeld om ons weer naar huis te brengen. Een hippe taxi, met lichtjes plafond en twee microfoons die rouleerden voor de karaoke. Echt geweldig. Geslapen in het studentenhuis van mijn dochter. Waar je de hele nacht in de straat de verschillende feestvierders thuis hoorden komen. De dag daarna genoten van een ontbijt buiten de deur, waar de koffie met verschillende melkjes kon worden bereid, de croissants, gewoon, plat of rond waren, en de bediening Engels sprak. Ook een verwennerij .

Ondanks de heerlijke, supergoed geregelde, dag, ben ik dan altijd weer blij als we de A2 verlaten, langs "het kanaal" richting mijn woonplaats gaan. Waar we in alle rust wakker worden van de vogeltjes, we veel bomen, gras en groen zien, en de mensen elkaar op straat groeten. Ik hou van Brabant en ik hou van de rust die mijn omgeving uitstraalt . Nee, ik ben geen stadsmens, de onhandigheid waar ik de metro instap, de onzekerheid of ik wel de goede metro neem, hahahaha. Blij dat mijn kinderen me onder hun hoede nemen, waardoor ik toch kan genieten van de speciale restaurantjes en de leuke hippe koffie tentjes. Om daarna weer heerlijk van mijn eigen cappucinootje te genieten in mijn heerlijke huis.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; die niet uit bloed, niet uit de wil van vlees en ook niet uit de wil van een man, maar uit God geboren zijn. (Johannes 1:12—13) Lees verder Lukas 9: 18—36. Mijn Meester zal niet tevreden zijn met de erkenning dat Zijn karakter heerlijk, Zijn leer zuiver en Zijn morele onderwijs buitengewoon voortreffelijk is. Hij zal niet tevreden zijn met de erkenning dat Hij een grotere profeet is dan alle andere profeten die er voor Hem geweest waren en die na Hem zouden komen. Hij zal niet tevreden rusten in je erkenning dat Hij een door God gezonden Leraar is. Ook niet in de erkenning dat Hij een Iemand is die vanwege Zijn deugden nu buitengewoon verheven is in de hemel. Dit is allemaal goed maar niet genoeg! Je moet ook geloven dat Hij die geboren is uit een maagd, vriendelijk vertroeteld is op haar schoot in Bethlehem, dezelfde God is als de eeuwige Heere zonder begin van dagen en einde van jaren. Je hebt Christus niet in daad en waarheid ontvangen tenzij je gelooft in zijn menselijkheid en werkelijke Godheid. Inderdaad, wat is valt er te ontvangen als je dit niet ontvangt? Een Redder die niet Goddelijk is kan onze Redder niet zijn. Hoe kan een gewoon mens, hoe verheven ook, zijn vrienden redden van zonden zoals die van jou en mij? Hoe kan hij de last van onze schuld beter dragen dan dat we die zelf kunnen dragen als hij zelf niet meer is dan een deugdzaam mens? Een engel zou wankelen onder de last menselijke criminaliteit en dit zou nog meer waar zijn voor zelfs een volmaakt mens. Er zijn machtige schouders nodig — “Die de pilaren van de aarde vastzet” — om het gewicht van de menselijke zonde te dragen en ze in de woestijn van de vergetelheid te dragen. Je moet Christus ontvangen als God maar ook als mens om door Hem gered te worden. Ter overdenking Wat denkt u over de Christus?” (Mattheüs 22:42). Overdenk de tweede persoon van de Godheid. Christus in de eeuwigheid, voor de schepping (Johannes 1:1—2; Kolossenzen 1:16—17; 1 Petrus 1:18—20). Christus in de Oudtestamentische geschiedenis (Johannes 8:56—58; 12:41—42), Christus in de baarmoeder voor Kerst (Mattheüs 1:18,20,23; Lukas 1:31,35). Preek 669, 17 december 1865

[bonjouronourtour]

Montenegro, Kosovo, Noord-Macedonië, Albanië

21 sept - 11 okt

🍻 We genieten na van de rit van gister door het prachtige Durmitor park in Montenegro, waar we vandaag weer een stukje verder in opschuiven, door de adembenemende Tara kloof. We komen uit bij een fijne camperplaats van twee locals. Het verblijf is gratis, maar een consumptie wordt wel gewaardeerd. Een biertje wordt genuttigd en de goed Engels sprekende Daniella is een gezellige gastvrouw. Ze is van oorsprong Bosnisch, heeft lang in Servië gestudeerd en gewoond en is dus nu in Montenegro beland bij haar partner, Vlado. En Vlado is, tja hoe zeg je dat netjes, nou een stereotype Joegoslaaf. Vanuit de films zeg maar. Goede kop, gladgekamd haar, en ogen die door je ziel heen kijken. Maar verder leuke vent hoor! Lekker accent ook, en daardoor wel wat minder goed verstaanbaar, maar daarmee nog meer passend bij zijn stereotype.

🤔 Uiteindelijk blijkt hij voormalig sluipschutter, special forces en hoofd van de beveiliging van een voormalig president van Montenegro te zijn. Nou dat verbaast ons totaal niet! Nog steeds wel een aardige vent hoor. Hij kende van Nederland vooral het Holland Casino vrij goed. Die in Amsterdam en Nijmegen met name. “Yes, the former president liked casino’s very much”, aldus Vlado, al grijnzend. We krijgen nog even de belangrijkste levensles dat regels in dit land niet echt bestaan, of in ieder geval niet gemaakt zijn om na te leven en dat je hier dus lekker vrij bent.

⚡️ De volgende dag is operatie Franky Part II. Bij de douane om Montenegro in te komen kwamen er namelijk weer een paar rookkringetjes uit ons dashboard opstijgen. Vrij ongemakkelijk als je streng door een douane beambte wordt aangekeken. Door snel de motor en al uit te zetten, verdwijnen de rookwolkjes als sneeuw voor de zon, precies zoals de vorige keer. Dat betekent opluchting voor het moment, toegang tot een nieuw land maar gegarandeerd problemen en zorgen voor later. Gelukkig blijken Jorik en Carina gezellig achter ons aan te zijn gekomen, en duikt Jorik die ochtend opnieuw in Franky. We doen een simulatie van de twee momenten dat de rook ontstond, en ja hoor ook nu lukt het om enige rookontwikkeling te veroorzaken. We vinden al snel de bron, namelijk een verstopt draad onder de ventilatie van de wielkast van het rechtervoorwiel. Deze is doorgebrand omdat er te veel spanning op is gekomen, wat niet zou mogen en natuurlijk behoorlijk brandgevaarlijk is.

🔋 De vorige keer hebben we veel gecheckt, behalve de laatste (vierde) massa aansluiting die diep achter de startaccu verscholen lag maar zover we konden zien netjes en stevig gemonteerd leek. Dit bleek toch de boosdoener: oxidatie en daardoor slechte geleiding waardoor de stroom door het verkeerde kabeltje ging. Na dit schoon te hebben geschuurd en weer goed vast te hebben gemaakt lijkt het probleem opgelost. Grote, hele grote opluchting!

🌡️ Nadat we daar vertrekken ondervinden we opeens opvallende omstandigheden omtrent de temperatuur van Franky. Deze is namelijk naar ons inzien bijna altijd te warm en soms echt vèèl te heet. Vandaag blijft Franky ondanks de bergweggetjes en het nodige stijgen, opvallend koel. Een bijzondere rust, brengt dat ons. Zo zou het misschien moeten zijn, maar is het al lang, hèèl lang niet meer geweest. Bijzonder…

👴🏼👵🏼 Uiteindelijk komen we aan bij opnieuw twee locals, ditmaal van iets hogere leeftijd. Zij verwelkomen ons zo warm en hartelijk dat bij hen de tranen zelfs in de ogen springen van dit zestal jongelui die zomaar aan komen waaien. Wat blijkt, ze hebben 6 dochters die inmiddels het ouderlijk nest hebben verlaten en zoals Google Translate ons probeert duidelijk te maken, waarschijnlijk in Duitsland nu hun brood verdienen.

We krijgen hier meteen een heerlijke huisgemaakte bessen-ranja die mierzoet, maar stiekem ook best lekker is. We hebben hier een aangename tijd, krijgen ‘s ochtends voor vertrek nog een soort broodje uit de frituur, die smaakt naar een verse oliebol, wanen ons daardoor een beetje in Nederland, maar rijden toch een andere kant op. Kosovo it is!

📈 Wat we van de grensovergang kunnen verwachten is onduidelijk, maar de route is wel prachtig. Sowieso verlaten we een land waarvan de natuur echt wonderschoon bleek te zijn. Ver boven onze verwachtingen. We gaan het laatste stuk dan ook nog even door de diepste bossen en skigebieden van Montenegro waarbij Franky het overigens toch enorm moeilijk heeft. De berg op gaat altijd best prima. Hoe stijl het ook is, Franky komt er altijd. Alleen is die temperatuur gewoon niet oké, veel te heet en gelukkig bevestigt Jorik later aan ons, wat we al langer vermoeden: iets aan ons koelsysteem moet (ondanks vervanging van de radiateur, wat overigens natuurlijk wel noodzakelijk was), wel defect zijn.

⚽️ Maar goed, die grensovergang dus. De douanebeambte aan de Montenegrijnse kant is ontzettend joviaal, begint over Marco van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Overmars en Edwin. Edwin van der Sar. Legendes zijn het! Vooral die laatste en vandaar ook dat hij zijn zoon Edwin heeft genoemd, naar onze Hollandse goalie, het ijskonijn. Geniaal toch?!

🛃 Na deze post volgt er een lang stuk niemandsland tussen de beide grensposten in en komen we uiteindelijk bij de Kosovaarse douane. We hebben hier al wel wat verhalen over gehoord maar we gaan het beleven, altijd met een open blik in gaan!

Maar de sterke verhalen blijken direct waar. We moeten namelijk eerst een verzekering afsluiten, aangezien we vanuit de EU niet met ons voertuig in Kosovo verzekerd worden. Dit zou € 15,- moeten kosten voor een paar week, maar meneer de corruptie hem zelve houdt het voor onze campertjes toch op een andere categorie, toevallig wel net een vrij dure. Tja zul je net hebben. € 77,- aftikken graag. En dan is het fijn dat je met z’n zessen bent, wat meer overtuigingskracht hebt en het gelukkig bij € 15,- kan houden.

De paspoortcontrole stelt verder weinig meer voor en dan zijn we opeens in Kosovo! We rijden direct met een rotvaart recht naar beneden de bergen uit en vinden een slaapplek, niet veel verder op de parkeerplaats van een restaurant en dichtbij een toeristische attractie, zo blijkt later.

🪨 Dichtbij bevindt zich namelijk een grot en een waterval. Hier vlakbij is een supermodern en luxe resort neergezet waar alle rijke Kosovaren en Albanezen op af blijken te komen. De dikke Audi’s, Range Rovers en Mercedessen rijden af en aan en de lokale cosmetica heeft daar te zien ook een goede omzet gedraaid.

Wij slaan de overvolle borden met heerlijk eten over en lopen door naar de waterval, die niet helemaal meer op volle kracht is, maar toch wel mooi blijkt. De grot-tour is helaas vol en niemand van ons heeft zin om daarvoor minimaal een half uur te wachten dus wandelen we nog wat door de omgeving tussen alle binnenlandse toeristen door. Het is hier goed druk en wij vinden het dan ook wel mooi geweest.

⛈️ We rijden door naar Pejë, een stadje verderop, ook aan de voet van de bergen. We laten de andere Nederlanders achter ons, zijn gaan namelijk juist weer vanaf hier de bergen en het National Park in. Wij vinden dat met Franky niet zo verstandig. Die nacht hebben we behoorlijk last van flink onweer wat lekker tegen de bergen aan galmt. Het houdt de straathonden gelukkig tijdelijk stil, maar die worden juist extra luidruchtig tussen de onweersbuien door. Geen ideale nacht. We bezoeken de volgende dag het stadje zelf maar ook die blijkt niet erg bijzonder, toch drinken we er een heerlijk bakje koffie in een hartstikke hip en gezellig café/restaurant. Veel meer kunnen we ook niet, want die ochtend regent en onweert het nog steeds.

‘s Middags rijden we door naar hoofdstad Pristina. Onderweg stoppen we even bij een garage. De kans is namelijk groot dat een kapotte thermostaat de oorzaak is van onze te warme motor en we deze willen laten vervangen. Duidelijk maken dat we geen hele check hoeven, maar alleen willen weten of ze dat onderdeel hebben of gemakkelijk kunnen verkrijgen, blijkt een hele klus. Ze gaan dan alsnog de nodige checks uitvoeren en komen tot de conclusie dat de thermostaat inderdaad kapot is. Ze halen ‘m eruit, prutsen er wat aan en plaatsen hem terug. En wij zijn terug bij af. Maar oké, wie weet of het iets geholpen heeft. Communiceren in het Albanees (wat ze in dit deel van het land spreken) blijkt praktisch onmogelijk, dus veel meer kunnen we nu niet doen.

🏨 In Pristina aangekomen zijn we blij dat we een overnachtingsplek net buiten de stad hebben gevonden. Wat zelfs daar komen, alleen al door buitenwijken van de stad is een uitdaging. Wij staan in een zijtuintje van een hartstikke mooi hotel met super vriendelijk personeel. We kunnen hier mooi staan, toilet en douche gebruiken en vanaf hier gemakkelijk met taxi de stad verkennen.

Ondertussen zijn Sam en Jalien ons gevolgd en komen hier die middag ook nog aan. Samen besluiten we lekker te gaan eten in het restaurant van het hotel. We nemen van verschillende Kosovaarse gerechten wel iets en het meeste smaakt ontzettend lekker, en duur is het zeker niet!

🌯 De volgende dag staat Pristina op de planning. De stad heeft een aantal mooie gebouwen maar ook weer niet overdreven veel pracht en praal. We eten tussen de middag een snel maar lekker wrapje döner voor € 2,-. De eigenaar die ons bij het binnenkomen heeft gemist, merkt ons op wanneer we willen betalen en kan zelf zowaar een woordje Nederlands. Hij heeft een tijdje in Breda gewoond. En ondanks zijn ietsjes roestige Nederlands komen er nog aardig wat woorden en plaatsnamen uit. Zwolle kende hij ook nog wel, maar was er nooit geweest.

☕️ Of wij, als zijn Nederlandse gasten, toch weer willen gaan zitten voor een kopje koffie van ‘t huis. Gratis en voor niks, met dank aan de (inmiddels) bekende gastvrijheid van de Balkan. Het zijn dit soort kleine dingetjes die het doen op zo’n reis. Niet de massa-toeristische “kopen, kopen niet kijken”, maar de oprechte verbazing van Hollandse gasten en de bijna vanzelfsprekende welwillendheid om iets voor deze gasten te betekenen en iets aan te bieden. Prachtig.

🙏🏼 Verder zien we in de stad veel eerbetuigingen aan de VS, met standbeelden van Bill Clinton en de Secretary of State van de VS die zo allemaal hun invloed hebben gehad bij de onafhankelijkheid van dit land. Pristina is de ‘Newborn’ stad: de jongste hoofdstad ter wereld. En ondanks de gemoedelijke sfeer die we opmerken, zijn er wel degelijk oplopende spanningen tussen de Serviërs en de Kosovaren waardoor het logo in de stad is veranderd van Newborn, naar NoNewBR, waarbij B staat voor Broken, de R voor Republic. Geen nieuwe gebroken republiek dus. Dat is de wens. Aan de andere kant merken we ook dat de mensen hier klaar zijn met een leven onder spanning die continu aanwezig is. “Dan maar oorlog, laat het maar gebeuren want dit gaat zo niet langer. Al 15 jaar onafhankelijk maar toch al 15 jaar lang spanning en bemoeienis. Onrust en onenigheid”, zegt de vrouwelijke receptionist van ons hotel. Haar collega drukt ons op het hard om wel terug te komen, of mensen thuis te motiveren om ook eens Kosovo te bezoeken. Want, legt hij uit: wij verwelkomen hier iedereen van buitenaf en zijn blij met iedere gast. We kunnen hier in de Balkan alleen niet zo goed met elkaar opschieten, helaas.

🐻 Na Pristina zelf, bezoeken we de Bear Sanctuary, net buiten de stad maar gevoelsmatig mijlenver van de stad vandaan. Heerlijk verscholen in het bosrijke heuvellandschap zijn hier 20 beren en zelfs 1 leeuw opgevangen om goed verzorgd te worden en ze een beter leven te geven. De meeste van deze beren zijn in Kosovo en Albanië weggehaald van restaurants waar ze in kleine kooitjes leefden en als amusement moesten dienen voor de gasten. Ze hebben er een verschrikkelijk leven gehad, maar krijgen nu veel ruimte in zo veel mogelijk natuur. Het ziet er echt netjes uit en de beren lijken het hier stukken beter te hebben. Leuke bijkomstigheid is dat we sommige beren van heel dichtbij kunnen zien, erg indrukwekkend!

🔧 De volgende dag vinden we een lokaal auto-onderdelenbedrijf die onze thermostaat heeft. We kunnen die voor een prikkie kopen en bij de Fiat-service om de hoek laten vervangen. Zij checken sowieso ons hele koelsysteem nog eens goed en vervangen de dynamo riem. Alles zou daarna goed moeten zijn, maar al snel komen we tot de conclusie dat er weinig verschil is. Nou ja, we hebben er in ieder geval alles aan gedaan.

🇲🇰 We gaan richting de grens met Noord-Macedonië en rijden een prachtig laatste stuk door Kosovo, over een gloednieuw, hoog en lang viaduct tussen de bergen door. Bij de grensovergang is het nog even een gedoe met onze verzekeringspapieren maar uiteindelijk komen we erdoor. En dan rijden we haast direct hoofdstad Skopje in.

We parkeren de camper aan de rand van de stad en gaan met de fiets naar het centrum. Hier zetten we dan weer onze fietsen neer en lopen door de bazaar, en over het oude fort met prachtig uitzicht over de stad, weer terug naar beneden over de stenen brug naar het Macedonië plein. Wat ons opvalt aan de stad en vooral in vergelijking met Pristina: veel meer mooie gebouwen. Gebouwen die wel nieuw lijken maar in een oud, Grieks jasje zijn gegoten. En sowieso veel grote en mooie standbeelden. Met name Alexander de Grote is een aantal keer groots te bewonderen. Wij vinden de stad leuk en mooi en het voelt hier allemaal veel toeristischer en toegankelijker dan in Pristina. Toch zijn we ook weer blij dat we na een lange dag, weer terug kunnen fietsen naar Franky en daar lekker ons maaltje kunnen koken.

🏛️ De volgende dag rijden we naar Ohrid, gelegen aan het gelijknamige meer. Het is een flinke rit, onderbroken door een boodschapje. Gelukkig is de route ook erg mooi, maar krijgen we verrassend genoeg wel een flinke hoosbui op ons dak. Mag ook best weer eens, het koelt alles lekker af. Ohrid zelf blijkt een hartstikke leuk stadje met ook weer een oud, hoger gelegen fort en daaronder een oud centrum, met een mooi klassiek Grieks theater en weer verder naar onder de bazaar en winkelstraatjes. Het is hier allemaal hartstikke knus, lekker druk en gezellig en er zijn eettentjes in overvloed.

📳 Aangezien wij als sinds Kosovo geen internet meer hebben, en in deze landen eigenlijk te kort zijn om steeds opnieuw sim-kaartjes te kopen, zijn we soms iets meer offline dan handig is. Maar vaak vinden we wel weer plekjes met WiFi en in dit geval offeren we onze tijd even op om in een restaurantje een pizza te bestellen en van het WiFi netwerk gebruik te maken.

De pizza is lekker, nieuwe plannen zijn gemaakt en we sluiten de avond in Franky af samen met Sam en Jalien. Met hen hebben we zo’n twee week lang gereisd door Bosnië-Herzegovina, Montenegro, Kosovo en nu Noord-Macedonië en gaan hier onze wegen scheiden. Zij gaan verder richting Bulgarije en Turkije, waar wij juist Albanië op gaan zoeken, wat al aan de overkant van het meer ligt.

🇦🇱 We gaan die ochtend de grens over en duiken dus alweer een nieuw land in. Net voor de grens in Noord-Macedonië bezoeken we het klooster van Sveti Naum. Een prachtige plek aan het meer, met een heerlijk groene omgeving, en een prachtig oud klooster die dateert van het jaar 905! Na de grensovergang met Albanië komen we aan in Pogradec en blijven we nog even aan het meer, want het is hier heerlijk! We regelen een sim kaartje en zijn daarmee weer een beetje bereikbaar en online, wat ook wel zo fijn is.

🏰 Vanaf het meer van Ohrid rijden we naar Berat, een prachtig oud stadje aan de voet van de hoge Albanese bergen. Onderweg vullen we nog wat water bij en kopen aan de weg een paar kilo gigantische rode uien bij 2 mannen die daar hun tijden doden. Bij Berat parkeren we op een nieuwe camperplaats. Daar mogen we inclusief de goedkope overnachtingsprijs, ook wasjes draaien. Onze tijd benutten we de volgende ochtend direct en in de brandende zon droogt onze was al snel.

Ondertussen vertrekken wij op onze fietsjes naar het centrum van het 4000 jaar oude Berat, die vooral middeleeuws aandoet en rond die tijd in haar bloei zat. We wandelen naar het oude kasteel en hebben een prachtig uitzicht op het stadje, het dal, de rivier en alles daaromheen.

🌊 Teruggekomen bij de camper ruimen we onze heerlijk fris ruikende was op, en rijden richting Vlorë, aan de kust. Voor het eerst sinds meer dan 4 maand, gaan we eindelijk weer de zee zien en voelen! We kunnen eigenlijk niet wachten. De zee of oceaan is zolang een trouw reisgezel geweest voor ons. Voor onze trip vanuit Italië naar de Franse Alpen in mei, hebben we nog heel bewust afscheid genomen van de zee in het Toscaanse Viareggio, en na nog langer dan verwacht is het eindelijk weer tijd. En hoe!

🏖️ In Albanië is de camperaar namelijk nog niet zo’n extreem bekend fenomeen zoals in zoveel andere Europese landen en worden we dus ook niet bewust geweerd. Dit betekent dat we praktisch op het strand kunnen parkeren en overnachten, heerlijk! Toegegeven, de Albanese stranden zijn wel iets minder idyllisch dan in andere landen waar we zijn geweest, voornamelijk vanwege de hoeveelheid afval die we overal tegenkomen. Maar toch hebben we een prachtig plekje vanwaar we Vlorë ook per fiets gemakkelijk kunnen verkennen. Maar eerst nemen we een heerlijke duik in het ondiepe en eigenlijk hartstikke warme water van de Adriatische zee.

🗝️ De stad Vlorë is ook best leuk, maar niet mega bijzonder. Vooral de ligging aan zee maakt het een aangename plek met een lange boulevard met tal van hotels en restaurants. Wij rijden na 2 nachten dan ook weer door en komen langs nog een oud klooster, genaamd het Ardenica klooster. prachtig op een heuvel gelegen. Deze is van buiten best mooi, maar niet zo indrukwekkend als de vorige. De binnenkant daarentegen is wel erg indrukwekkend met eeuwenoude fresco’s en een bladgouden kansel.

🍝 We komen daarna aan in Durrës. Hier staan we praktisch weer op het strand. Die avond eten we heerlijk in een veel te sjieke toko. We genieten enorm van de culinaire hoogstandjes en de sjieke ambiance.

Helemaal mooi wordt het bij het afrekenen en het blijkt dat we voor zo’n dertig euro (exclusief fooi) hebben genuttigd. Goede deal!

⚽️ Na Durrës is het tijd voor hoofdstad Tirana. Voor Hendrik een bittere pil aangezien Feyenoord hier nog niet zo lang geleden hun eerste Europese finale sinds 2002 speelde, maar helaas verloor. Toch durven we het aan om het een kans te geven dit kleine trauma te verwerken. Een inmiddels beproefd recept in de Balkan bij grote steden, is het vinden van een fijne camperplaats of camping aan de rand van zo’n drukke stad. Wij hoeven dan niet met onze logge camper door de verkeersdrukte en we hoeven ons ook geen zorgen te maken om onze toeristische, opvallende camper achter te laten in zo’n stad. Daarnaast kunnen we net zo gemakkelijk met fiets of met ‘t giga-goedkope ov de stad in komen en een rustige nacht genieten buiten de stad. Ook voor Tirana is dit de bedoeling en vinden we zo’n plek in de ‘achtertuin’ van een fraai hotel. Dit zien we meer in de Balkan. Hotels die ruimte over hebben en campers een veilige plek bieden en er zelf een gemakkelijk zakcentje aan over houden. Vaak is de ligging van zo’n hotel ook praktisch en is vervoer gemakkelijk te regelen. Iedereen blij!

☕️ Zo komen we voor € 0,40 per persoon met de bus in de stad en lopen we langs wat bezienswaardigheden. Een prachtig groot plein, een oude moskee en oude klokkentoren, een oude bunker uit de Koude Oorlog-jaren, een oud familie-fort middenin de stad die inmiddels is omgetoverd tot een prachtig horeca-hof. We drinken een heerlijke cappuccino en dan is het eindelijk (na bijna 2 maand) weer eens tijd voor Hendrik om een kapper te bezoeken. Niet zo’n probleem, zou je denken. Want op elke hoek van de straat zit hier een barbier. Helaas zitten ze allemaal de hele dag vol (het is een zaterdag), en pas bij poging 100 is er direct een plekje vrij.

��� Lang verhaal kort: vanwege een iets frequenter kapperbezoek van de gemiddelde Albanees (zo’n 3 keer per week!), is deze kapper niet erg gewend om een hele bos haar terug in model te brengen. Het opscheren alleen duurt overigens ook al een uur. Daarna de flinke bos bovenop Hendriks hoofd met een schaar wat bijwerken is helemaal te veel gevraagd. Nou ja voor nog geen € 6,- mag je misschien ook niet te veel eisen stellen?

⛱️ Na ons bezoek aan de hoofdstad vinden we een uurtje noordelijk van Tirana, aan de kust opnieuw een heerlijk plekje. Het strand is wijds, lekker rustig, het water heerlijk om in te zwemmen en er zwerft ook iets minder afval rond dan we gewend zijn in Albanië. Hier komen we even bij van de drukte in en rondom de stad.

🏄🏼‍♂️ Na twee heerlijke rustige nachten, en een lange ontspannen stranddag, blijkt tot onze totale verbazing dat die tweede ochtend de golven opeens enorm toenemen en onder aangenaam stabiele omstandigheden, zich stukslaan op het zandstrand. Een kans waarvan we niet hadden gedacht dat deze zich nog zou voordoen! Hendrik klimt in zijn natte zwembroek het dak van Franky op, haalt zijn surfplank eraf, uit de hoes en rent terug naar de zee. Tijd voor een wetsuit is er even niet, eerst zo maar eens testen! De spieren zijn stijf, het peddelen gaat vervelend zwaar en moeizaam, maar gelukkig is het een ondiep strand. Al sleurend en tussendoor peddelend lukt het voor Hendrik om eindelijk weer eens wat golven te pakken, wat een heerlijk gevoel! Ook Jacq waagt een poging maar al snel steekt de wind op, en nemen de golven af. Kans voorbij, maar wel benut!

🅿️ Voordat we weer naar teruggaan naar Montenegro, komen we eerst nog langs een camperplaats met een heel puik restaurant. Deze plek kregen we al toegewezen door Antonin en Marion toen we met hen door Puglia reisden en zij vrienden hadden die hier op dat moment waren. Zij zijn er zelf ook langsgegaan, waren dolenthousiast en nu is de beurt aan ons.

🚜 De plek is een soort Italiaanse agriturismo: een grote boerderij met verbouw van van alles en nog wat, en een hele hoop ganzen, geiten, kippen en schapen. Waarschijnlijk ergens ook nog koeien en varkens, maar die hebben we niet gezien. Wij parkeren onder de wijnranken en kunnen gratis gebruik maken van elektriciteit, stromend water, wc’s en een douche. Top!

🥗 Daartegenover staat natuurlijk wel een consumptie bij of: het prachtige restaurant, of de winkel met lokale producten. Het wordt beide voor ons! De eerste avond genieten we van een 7-gangen diner waarbij we elke gang delen, en niet per persoon een gerecht kiezen omdat we de hoeveelheid niet aan denken te kunnen. En dit blijkt een goede keuze, want alleen al bij ons voorgerecht staat de hele 5-persoonstafel vol met eten. We eten hier van alles wel wat, en gaan tonnetje rond terug naar onze camper. Het was heerlijk: vers en lokaal! De volgende dag blijven we op de agriturismo, kopen wat in bij de lokale winkel en gebruiken dit voor onze eigengemaakte pizza’s, die ook zeer goed slagen.

🧽 Hierna is het tijd voor ons vertrek uit Albanië en gaan we richting de grens met Montenegro. We slaan de stad Shkodër in Albanië, en Podgorica in Montenegro over, zodat we langs de kust kunnen blijven gaan en we nog wat honger voor steden overhouden tijdens het vervolg van onze reis. Net voor de grens maken we gebruik van één van de vele car washes die overal langs de weg staan. Soms is het een car wash met fatsoenlijke overkapping en de nodige attributen, maar vaker is het een local met een hogedrukspuit, een paar emmers en wat sop. Zo ook dit keer. En na een giga-plensbui in Noord-Macedonië is Franky echt wel toe aan een fatsoenlijke wasbeurt. Meneer doet dit voor nog geen € 5,- hartstikke puik. Onze laatste actie in Albanië is ons overige Albanese geld uitgeven aan een tankbeurt. Aangezien we niet veel ‘Lek’ meer hebben en de brandstof hier voornamelijk contant betaald wordt, vullen we voor nog zo’n 3 liter aan diesel bij. In Montenegro is de dieselprijs vele malen lager en daar zullen we Franky eens goed laten drinken. Inmiddels zijn we de grens over en aangekomen in Bar.

We hebben ontzettend genoten van de vele, voor ons onbekende landen. Dit begon in Slovenië & Kroatië, maar voelde daar nog niet zo. Des te meer was dit het geval is Bosnië-Herzegovina en Montenegro wat we beide prachtige landen vonden. Hierna kwamen Kosovo en Noord-Macedonië, waar we maar kort waren en toch veel moois hebben gezien, maar natuurlijk minder dan de vorige landen. In Albanië waren we weer wat langer en hebben we ontzettend genoten van de ontspannen sfeer en de mogelijkheid om steeds op en direct aan stranden te parkeren en overnachten. Maar ook van mooie oude stadjes en gebouwen. Nu mogen we nog meer zien van Montenegro, waar we al zo van onder de indruk waren, waarna we wat meer van Kroatië hopen te zien. Tot nu toe was dit bijna alleen een doorreis-land tijdens onze trip. En wat daarna komt, gaan we wel zien.

Groeten uit Montenegro! 😙

[pedaalridder]

26 augustus

Een ogenblik geleden had ik nog zicht gehad op een vervallen havenloods en zo'n typische geelromige Duitse taxi in Emden net boven Groningen. Dat een decor zou kunnen vormen voor het begin van een nieuwe Tatort aflevering. En nu al geraakte ik een duiziligwekkende vaart staande op het dek van het grote schip, de Romantika Eemshaven geheten, dat net aan het eind van de middag vertrokken was opweg naar Noorwegen, geheel orientatieloos.

Kwam het door het deinen op de golven, de bewolkte hemel en het gevoel dat je door de zee met de hele wereld verbonden bent? Ik wist het niet en het maakte ook niet uit. Een rustig aangenaam gevoel kwam over me heen als een warme deken op koude dagen. Echter het duurde maar heel even want de medepassagiers moesten uiteraard geprikkeld worden met een mededeling uit de intercom die vooraf gegaan was door de galmende klanken van een combo orkestje dat je om 21 uur kon meedoen met de bingo! En dat ze mooie prijzen in petto hadden.

Het zou wel.

Zodra het getetter in het Engels, Nederlands, Noors en Duits voorbij was kwam het aangename terug en dat deed beseffen dat dit de echte prijs was.

Zittend op zo'n dek kwam een parade voorgeschoteld van mensen die vooral hun kleding hadden ingeslagen bij buitensportwinkels, een enkeling van hun had ook een hond bij zich. Opvallend daar aan was dat de dieren schijnbaar ook bedwelmd waren door de zee, zo rustig waren ze.

Na dit indrukwekkende reis begin was het moment gekomen om te gaan tafelen. Bij de ingang van het restaurant vroegen twee vrouwen vertwijfelend "wo bitte, bleiben doch die Männer?" Of de dames er al lang stonden wist ik niet want anders zou je toch zeggen dat je dan maar zonder man plaats zou nemen achter een smakelijke koude visschotel. Het zou jammer zijn om daar niet van te genieten.

Terwijl de zon onderging kon je turend over de zee in de verte andere schepen steeds kleiner wordend zien. Ieder met zijn eigen bestemming. Onze bestemming was nog een nachtje slapen.

27 augustus

Voor een zondag zijn we al vroeg wakker maar dat heeft als voordeel dat het bij het ontbijt nog lekker rustig is om 7 uur. Een keur van vis kun je er zoals altijd in Noord Europa krijgen, ik ben daar echt een liefhebber van. Na brood, vis, kaas, ei, fruit, yoghurt en koffie is het een uurtje later heerlijk zonnebaden op het dek, we meren toch pas tegen elf uur in Kristiansand aan.

En als het dan zover is, is het 29 jaar geleden dat ik de vorige keer in Noorwegen was. Toen als verrassing vanuit Kopenhagen naar Oslo. Want in de Deense hoofdstad waar ik vanuit Enschede naar toe fietste nam ik pas her besluit om naar Oslo te gaan. Ik heb er nog foto’s van, waaronder een vorigeeuwse selfie. Een woord dat in 1994 nog niet bekend was. Best wel een rare bewustwording je jongere ik weer terug te zien, ik was in ieder geval toen al net zo avontuurlijk. De foto is genomen in een spiegel van de hotelkamer, zo deed je dat toen.

Vanuit Kristiansand is het zo’n 300 kilometer naar Oslo en het wordt een mooie autotocht langs meren en een golvend land. Onderweg valt op dat er best wel gefietst wordt en iedereen draagt een helm! In Oslo aangekomen blijkt onze slaapplaats Haraldsheim te heten, als ik dat van te voren geweten had.

[euroadventure]

Hirthals (Denemarken) - Kristianssand (Noorwegen) - Lillesand 🚴‍♀️ 47,3 km 🚴‍♀️

Woensdag 26 juli

Vannacht was eh...hoe zal ik het noemen...alles behalve relaxed. De wind trok aan en hoe! Ik dacht dat ik met mijn tent en al de lucht in zou vliegen. Maar gelukkig bleef het daarbij, maar wat was dat spannend!

Na het ontbijt pak ik alles weer in. Ik hoop mijn tentje droog in te pakken, maar elke keer als ik bijna zover ben komt er een miezerbuitje overwaaien. Uiteindelijk met een beetje hulp van een handdoek en de zon, kan ik hem toch vrij droog inpakken en op tijd wegrijden.

Om 10.00uur vertrekt de ferry van Hirthals naar Kristianssand in Noorwegen. Ik ben er als het goed is in 2,5 in plaats van de gebruikelijke 4 uur, omdat deze ferry een catamaran is.

Voor ik de boot op ga zie ik Coco een jongeman uit Frankrijk die ook nog eens goed Engels spreekt...dat zie je niet vaak 😉. Hij fietst vanuit Noord-Frankrijk, via de kust van België, Nederland, Duitsland en Denemarken naar Oslo. Hij is al even onderweg natuurlijk.

Aan boord is de stemming bij iedereen gezellig en opgetogen, maar dat verandert snel... De storm van vannacht is niet gaan liggen, sterker nog hij is toegenomen! Precies wanneer ik de oversteek maak is de storm op z'n zwaarst 😱. Metershoge golven slaan over de boot heen, ook maakt hij grote klappen op het water. We mogen zelfs niet meer van onze stoel zo hard gaat het tekeer. Turbulentie in het vliegtuig is er niets bij.

Iedereen om mij heen iss aan het spugen 🤮 ik kan het gelukkig nog net binnenhouden. De spuugzakjes worden aan de lopende band uitgedeeld en de volle in vele vuilniszakken weer opgehaald. Ook de crew kan maar ternauwernood op hun benen blijven staan en slingeren zich een weg door de gangpaden.

Ik maak een filmpje, niet wetende dat een half uur later de storm zo hevig is dat ik niet eens mijn telefoon oppak om nog een keer te filmen, bang dat ik moet spugen 🤮.

Het is een helse overtocht. Ik hoop dit nooit meer mee te maken!

Eenmaal aan de kant ruil ik mijn zeebenen in voor mijn fietsbenen. Maar voor ik nog een paar uurtjes ga fietsen plof ik eerst op het terras in het gezellige stadje Kristianssand. Blijkbaar zit ik op het terras van het Leger des heils 😂. Het personeel maakt nog gezellig een praatje en ook Coco komt voorbij fietsen en stopt nog om even aan te schuiven. Hij hoeft nog even geen koffie, want hij voelt zich nog steeds niet topfit.

Ik stap op mijn fiets en rij Kristianssand uit richting Harmeheia. Hier zit een camping, maar daar aangekomen vind ik het mwah...en besluit iktoch nog verder te rijden naar Lillesand.

Uiteindelijk kom ik bij een simpele maar gezellige kleinschalige camping uit. Ik kan zelf een plekje uitzoeken.

Na het eten en een heerlijke douche spreek ik nog een Nederlands stel die net als ik aan het fietsen zijn. Zij zijn ook vandaag begonnen in Kristianssand waar ze vanmorgen aankwamen vanuit Emden. Ze reden blijkbaar een andere route dan ik. Ik vind mijn route vandaag niet zo bijzonder, langs drukke wegen en door dorpjes. Zij hebben daarentegen langs de kust gefietst. Ik blijk mijn navigatie gevolgd te hebben, maar die volgt niet helemaal route 1, de Noordzee route. Ik vond het al raar dat ik weinig kust zag vandaag 🙈.

Morgen ga ik weer verder. Ik heb mijn route gecheckt en pak nu echt enkel de Noordzee route. Ik ben benieuwd! De wind staat gunstig en de zon gaat de komende twee dagen in ieder geval schijnen!

[melaniewebbers]

Ecuador - Galápagos eilanden

Na een hele rustige vlucht, zijn we na zo'n 11 uur vliegen in Quito. We stonden binnen de kortste keren al buiten, want ondanks dat Quito de hoofdstad van Ecuador is, is het vliegveld niet groot en lag de bagage al op de band voordat wij er waren. We nemen een taxi naar de b&b die ik heb geboekt, vlakbij het vliegveld. Vandaag gaan we namelijk nog niet echt naar Quito stad, morgenochtend vertrekken we alweer richting Quito airport voor onze vlucht naar de Galapagos eilanden. In de namiddag komen wij aan bij de b&b, wat eigenlijk gewoon iemands huis is met 3 slaapkamers, waarvan wij er in 1 mogen slapen. We werden gelijk verwelkomd door onze host Patricio en ondanks dat mijn Spaans niet meer helemaal vers in mijn geheugen zit, kan ik hem toch wel prima verstaan. Terugpraten in het Spaans wordt wel wat moeilijker, want hele zinnen kan ik niet meer maken. Met wat hakkie takkie woorden Spaans van mij en de 3 woorden Engels van Patricio, komen we er gelukkig wel uit. Patricio blijkt echt de meest aardige Ecuadoriaan te zijn die we ooit hebben ontmoet. Oké... toegegeven; is hij ook pas de eerste Ecuadoriaan die we ooit hebben ontmoet, maar de standaard ligt nu wel hoog voor alle komende Ecuadorianen!Pim krijgt een zelfgebrouwen biertje van de b&b en ik de lekkerste verse passievruchtsap die ik ooit heb gedronken! 's Avonds eten we een heerlijke zelfgemaakte pizza van Patricio. De pizza is zó groot dat je er makkelijk met z'n 3'en van kan eten.Na een heerlijke nachtrust, verlaten we na het ontbijt de b&b alweer voor onze vlucht naar de Galapagos eilanden, waar we heel erg naar uitkijken!

De vlucht naar Baltra verliep prima. Het eilandje Baltra is eigenlijk gewoon een platte rots met een klein vliegveld er op, meer is er niet. Bij aankomst op Baltra moesten we $5 betalen voor de bus van de luchthaven naar het veerbootje. De rit duurde een paar minuten. Toen moesten we $1 betalen voor het veerbootje naar de overkant, om op Santa Cruz aan te komen. Vervolgens moesten we weer $5 betalen om met de bus van het noordelijkste punt naar het zuidelijkste punt te komen. Op het eiland Santa Cruz is er eigenlijk maar 1 stadje; Puerto Ayora. Na een rit van ongeveer een uur door heel veel soorten landschappen, komen we aan in dit havenplaatsje. We hebben een beetje rondgestruind door het dorpje, wat voor 95% bestaat uit toeristenkantoortjes, souvenirwinkels en restaurantjes. Bij het haventje lagen er op de pier allemaal zeeleeuwen. We lazen dat je super last minute nog wel eens 50-70% korting kon krijgen op een cruise, maar online konden we niet echt iets vinden. We besloten toch maar even 1 van de toeristenkantoortjes binnen te lopen om te vragen naar een last minute cruise. We hadden niet echt een idee naar welke eilanden we precies naar toe zouden willen en voor hoelang, maar het moest in ieder geval niet te duur zijn. Het mannetje kwam met een unieke deal; we konden wel mee met een cruise voor 70% korting op een luxe boot voor 4 nachten... maar dan moesten we wel binnen 1 uur vertrekken. Oei, daar hadden we niet helemaal op gerekend, maar na kort twijfelen besloten we dat we deze kans niet konden laten schieten. Snel hebben we onze backpacks opgehaald uit het hostel en moesten we naar de ATM rennen, want de cruise moest wel cash afgerekend worden. Een ander mannetje reed ons vervolgens met volle snelheid naar de opstapplek, precies datzelfde punt waar we eerder op de dag waren aangekomen in het noordelijke puntje. Aangezien het inmiddels al avond was, werden we in het donker opgehaald door een motorbootje en vaarden we in ongeveer 30 minuten onder een prachtige heldere volle maan naar onze cruiseboot, Monserrat. Het mannetje had niet gelogen; de boot is super luxe, we hebben ook nog eens een cabine op het bovendek met prachtig uitzicht over zee. We zijn met 14 anderen op de boot, veel mensen van onze leeftijd.

Na een heerlijke nacht in een super comfortabel bed, moeten we om 06:45 uur al ontbijten. Na het ontbijt varen we naar South Plazas Island en maken we een prachtige wandeling over dit bijzondere eiland. Er waren gelijk al heel veel zeeleeuwen en leguanen te vinden die absoluut niet verlegen zijn. Na de lunch was het tijd om te gaan snorkelen bij Isla Santa Fé. We snorkelden tussen enorme roggen, zeeschildpadden, zeeleeuwen, white-tip haaien en super kleurrijke vissen. Het leukste vonden wij de zeeleeuwen, want die waren echt op 2 meter afstand onder water met elkaar aan het spelen. Na een prachtige snorkeltocht in het ijskoude water, gaan we weer terug naar de boot waar we even de tijd hebben om op de warmen onder een warme douche. Erg lang de tijd hadden we niet, want de kleine boot lag al weer klaar om ons naar het strand van Santa Fé te brengen. Het héle strand lag vol met zeeleeuwen en ze waren echt niet bang. Naast de ontelbare zeeleeuwen, zien we weer leguanen, maar ook diverse vogelsoorten van heel dichtbij. Het is echt een prachtig ongerept eiland! Eenmaal terug op het strandje, zien we ineens 3 haaien in de branding en plots kwamen er 1 voor 1 allemaal zeeschildpaddenhoofdjes het water uit. Wauw! Als dit nog niet genoeg was, kwam er ook nog even een enorme rog kijken. Op dat moment zagen we samen met de zeeleeuwen in het water, deze 4 super bijzondere dieren in 1 oogopslag. Toen we op het kleine bootje stapten om weer richting onze boot te gaan, werden we omringd door allemaal zeeschildpadden hoofdjes. Iets verderop vaarden we tussen honderden roggen, overal waar je keek zwommen gigantische roggen.

De volgende ochtend gingen we na het ontbijt naar het strand van Isla Española, naar Gardner Bay. We hebben hier een heerlijke strandwandeling gemaakt en kwamen weer een paar zeeleeuwen tegen en ontelbare krabbetjes. Vervolgens zijn Pim en ik op een sup gestapt om langs de hele kust te suppen. Al gauw raakten we bevriend met een zeeleeuw, welke ons de hele suptocht heeft gevolgd en elke keer onder onze sups ging zwemmen en spelen. Ook zagen we onze eerste blue footed boobie van dichtbij, dat is zo'n typische vogel met blauwe poten. Na een klein stukje varen met de boot, gingen we weer snorkelen. Het water was echt ijskoud, maar we zagen echt oneindig veel zeeschildpadden. Daarnaast ook veel soorten vissen en zeesterren. Bijna onderkoeld, gingen we weer terug aan boord. Na een heerlijke kop warme chocolademelk, konden we even lekker opwarmen onder de warme douche. Ineens hoorden we getoeter van de boot; dit betekend dat de kapitein iets heeft gespot in het water. We renden allemaal naar het voordek en werden getrakteerd op een prachtig uitzicht van een moeder walvis met een baby walvis. Vervolgens gingen we aan land bij Suarez Point. Hier waren wederom ontelbare zeeleeuwen en leguanen te vinden. Helaas ook een paar dode zeeleeuwbaby's. Ook zagen we heel veel albatros en albatros nesten met baby's en super veel blue footed boobies op een paar centimeter afstand.

De volgende ochtend stond er een snorkeltripje bij Devil Crown op het programma, direct na het ontbijt. Deze rots ligt bij het eiland Floreana. Het water was nogsteeds ijskoud, maar beter te doen dan gisteren. We gingen een rondje om de rots snorkelen, de stroming was alleen enorm sterk. De eerste helft hoefde je bijna niet te bewegen om vooruit te komen, maar de tweede helft kwam je amper vooruit. Hier zagen we weer superveel zeeschildpadden, een enorme groep roggen, 4 white-tip haaien, zeesterren en veel soorten gekleurde visjes. Eenmaal terug op de boot, uiteraard weer een warme douche en even relaxen. Er werd weer getoeterd en we renden naar buiten. Óveral waar we keken waren echt honderden dolfijnen, aan alle kanten van de boot zag je tot in de verte alleen maar dolfijnen. Wauw, wat bijzonder! Ze kwamen ook heel dichtbij de boot dus we hadden super mooi uitzicht. We kregen een Ecuadoriaanse lunch, cevice. Dit bestond uit rauwe garnalen, tonijn, komkommer, paprika en ui gemarineerd in citroensap met een geheime saus van abuela (oma). Ik had een vegetarische variant met palmharten. Tijdens de lunch werden we gezelschap gehouden door nog meer dolfijnen om ons heen. Na de lunch gingen we naar Cormorant Point, waar we een wandeling hebben gemaakt langs een meer met flamingo's. Aan het einde van de wandeling kwamen we bij een strandje waar in de branding meerdere Galapagoshaaien lagen, natuurlijk weer oneindig veel zeeschildpadden, een paar zeeleeuwen en veel enorm grote stingrays. Vanaf het strandje konden we dit erg mooi bekijken. Pim en ik gingen vervolgens vanaf een ander punt bij dat eiland met een kayak de baai in waar we omringd werden door ontelbare zeeschildpaddenhoofdjes. We waren even helemaal samen met zoveel zeeschildpadden. Dat was wel heel erg bijzonder. Daarna hebben we nog even gesnorkeld vanaf het strand tussen alleen maar zeeschildpadden. Ik denk dat we er deze trip wel genoeg hebben gezien, maar ze blijven super bijzonder! Op het strandje was ook een 'postoffice'. Een soort van groot vogelhuisje met een deurtje waar echt heel veel zakken met ansichtkaarten lagen die door toeristen worden meegenomen en ook door toeristen op bestemming worden afgeleverd. Dus als je dan een kaart ziet die in je eigen woonplaats of omgeving bezorgd moet worden, mag je die meenemen en zelf bezorgen.

De ochtend erna kwamen we aan bij North Seymour Island. De wandeling begon al om 06:00 uur, dus we waren al vroeg uit de veren. Op dit eiland zagen we voornamelijk heel veel soorten vogels zoals fregat vogels en nog een paar zeeleeuwen. Hiermee is gelijk een einde gekomen aan onze Galapagos cruise, waar we absoluut geen spijt van hebben dat we dit gedaan hebben, ookal was het wel een beetje boven budget. We vinden het ook wel weer lekker dat we nu op eigen houtje verder de Galapagos kunnen ontdekken.We reizen weer naar het eiland Santa Cruz, naar Puerto Ayora, waar we de eerste dag ook aankwamen. Onderweg zijn we nog gestopt bij een gebied waar enorm veel en enorm grote landschildpadden leven, met een gemiddelde leeftijd van 100-150 jaar. We hebben hier veel geleerd over deze indrukwekkende dieren en vervolgens zijn we door 3 lavatunnels gelopen, wat ook erg bijzonder was!Eenmaal terug in Puerto Ayora zijn we naar het Darwin Research Centre gegaan. Dit gebied wordt echt gebruikt als onderzoeksgebied van diverse planten en dieren op de Galapagos, daarnaast hebben ze ook een broedcentrum voor landschildpadden, om deze populatie in de toekomst weer terug te brengen naar hoe het ooit was en te voorkomen dat ze uitsterven. Pim vond het Darwin Research Centre super interessant, ik heb zelf weinig meegekregen van de uitleg. Mijn hoofd was nogal overprikkeld door alle indrukken van de afgelopen dagen. Puerto Ayora is wel echt een heel gezellig plaatsje. We krijgen hier wel een vakantiegevoel. De meeste foto's staan nog op de camera en GoPro, maar die moeten we nog even uitzoeken en op de telefoon zetten. De beste foto's zien jullie wel als we weer thuis zijn!

Om 06:00 uur stonden we al klaar bij de haven, want we pakken de boot naar het eiland Isabela. Dat leverde nogal wat stress op, want het mannetje die de boottickets voor ons zou boeken, die had de boottickets niet geboekt. Hij was er gelukkig wel zelf en uiteindelijk konden we alsnog mee op de boot omdat er 2 mensen niet kwamen opdagen. We moesten ons alleen wel voordoen als Daniel en Virginia. Op dat moment dachten we dat de stress wel gedaan was, maar toen wisten we nog niet dat we daarna 2,5 uur over een super ruige zee moesten varen. Het was wel echt een hele heftige boottocht en als we dit vooraf hadden geweten, waren we waarschijnlijk niet naar Isabela gegaan. Het eiland is echt super groot, maar het enige dorpje is heel erg klein en nog helemaal niet zo bebouwd. De meeste wegen zijn ook nog gewoon zandwegen en de restaurantjes en huisjes zijn nog wat authentieker. Het strand is erg breed en mooi, maar helaas is het niet zo heel warm op de Galapagoseilanden sinds we er zijn, dus we kunnen niet lekker op het strand liggen. We hebben een mountainbike (nee geen elektrische dit keer!) gehuurd voor $10 en zijn het Galapagos National Park ingefietst, een hele lange zandweg met allemaal plekjes onderweg waar je kan stoppen voor verre uitzichten, flamingo's spotten, strandjes etc. Ineens zag Pim tijdens het fietsen een gigantische landschildpad in de bosjes naast het zandpad, hij was lekker aan het eten. Echt een prachtige fietsroute zo over het eiland van Isabela! Vanaf het uitzichtpunt zagen we pas hoe groot het eigenlijk is, aan de ene kant kon je heel ver over zee uitkijken en de andere kant zag je alleen maar land. Na de fietstocht van zo'n 3 uurtjes, hebben we onszelf getrakteerd op een veel te duur drankje en bordje patat bij de Pink Iguana Bar. Deze strandtent is wel echt heel sfeervol en je kan lekker met je voetjes in het zand zitten. De volgende ochtend hebben we een combi kayak & snorkeltripje gemaakt bij Las Tintoreras, hier zagen we weer heel veel zeeschildpadden en vogels, maar deze keer ook zwemmende leguanen. Ons doel was eigenlijk om pinguins te spotten, maar helaas hebben we die niet gevonden. Het is nu geen pinguinseizoen. Na het snorkelen zijn we weer terug gegaan naar de haven, want vandaag pakken we alweer de boot terug naar Santa Cruz. Achteraf was een extra dagje op Isabela wel lekker geweest, maar onze terugvlucht naar Quito staat al vast en daarvoor moeten we eerst terug naar Santa Cruz. Na opnieuw een hele wilde boottocht van ruim 3 uur, staan we eindelijk weer op land. Blijkbaar is de zee in deze tijd van het jaar het ruigst, dus daar hebben we geen geluk mee gehad. 's Avonds heeft Pim een hele kreeft naar binnen gewerkt. Opzich kan je best met laag budget reizen op de Galapagos als je wil. Wij slapen meestal voor zo'n $25 - $35 per nacht in een basic hotel, in een 2-persoonskamer met eigen badkamer. Het kan eventueel nog wel goedkoper, maar wij hadden niet zoveel zin om te onderhandelen. Qua eten kan je voor zo'n $5 een maaltijd krijgen, maar dan krijg je wel een bord met rijst, bonen, aardappel en iets van de bbq naar keuze (bijv. kip, chorizo, vis) of je kan voor $20 een hele kreeft krijgen. Wij hebben niet elke keer de goedkoopste opties opgezocht, dus we hadden ook soms een belegd broodje voor $10, maar daar tegenover kan je ook een empanada kopen voor $1,50. Het is maar net waar je naar op zoek bent. De excursies zijn wel aan de dure kant, maar je kan ook gewoon een snorkel en een fiets huren en zelf opzoek gaan naar mooie plekjes.

[spotzuydblog2]

Ergotherapie in Mexico

¡Buenas Tardes! En goedendag!

Is het bij jullie ook nog zo fris? Hier in Zuid-Limburg is het op dit moment maximaal 5 graden... Wij kunnen niet wachten tot het weer zomer is, jullie ook niet? 😊

Deze maand hebben wij een staat gekozen waar het duidelijk warmer is dan hier. Wij gaan ons blog namelijk richten op Mexico. Op dit moment is het in Mexico tussen de 24 tot 27 graden. Dat klinkt heerlijk! Ondanks het mooie weer, zijn er ook in Mexico mensen die behoefte hebben aan ondersteuning in het dagelijks leven. Wat moet je nou allemaal weten als jij naar Mexico gaat? In Mexico wordt er Spaans gesproken. Dat betekent dus dat er in de meeste opleidingen Spaans wordt gesproken. Sommige hebben ook de mogelijkheid in het Engels gevolgd te worden.  

In Mexico kan er in vorm van een bachelor of science ergotherapie in het Engels gestudeerd worden. Zo kan er bijvoorbeeld in de stad Merida in Yucatan, een prachtig schiereiland, ergotherapie gestudeerd worden. Deze studie vindt fulltime plaats en duurt vier jaar. Daarnaast moeten de studenten 12 maanden in de sociale dienst werken om de opleiding af te kunnen ronden. In onderstaande opsomming geven wij jullie inzicht in de planning van de opleiding:

Periode 1: introductie ergotherapie, menselijke anatomie, theoretische concepten

Periode 2: analyseren, introductie psychologie, menselijke fysiologie

Periode 3: pathologie, neurowetenschap basics,  

Periode 4: psychosociaal, integratie, neurologisch systeem

Periode 5: pediatrie, onderzoek, professioneel redeneren, veiligheidsprincipes

Periode 6: volwassenen, onderzoek

Periode 7: geriatrie, onderzoek

Periode 8: mental health, onderzoek, entrepreneur cultuur

Toevoegend is het volgen een masteropleiding mogelijk. Deze vindt gedeeltelijk online plaats en vindt zes keer per jaar fysiek plaats. De studie duurt zes keer vier maanden en vereist opnieuw 12 maanden werken in de sociale dienst. Als je meer wilt weten over de inhoud van de masteropleiding, dan kun je op deze site een kijkje nemen: https://www.intsa.edu.mx/EN/master-in-occupational-therapy.html  

Nu we weten hoe de ergotherapeuten in Mexico worden opgeleid, kunnen we eens kijken wat ergotherapie in Mexico kan inhouden:  

Sinds 2004 is Mexico lid van de World Federation of Occupational Therapists (WFOT). Dat betekent dat de ergotherapeuten in Mexico handelen volgens de normen van de WFOT.  

Zo richt de ergotherapie zich op de revalidatie van mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap, zodat ze als gewone leden van de samenleving kunnen functioneren. De ergotherapeuten organiseren en voeren programma's uit om mensen te helpen, gezonde gewoonten aan te moedigen en het nodige vertrouwen te ontwikkelen om uiteindelijk onafhankelijk te worden. Ook zijn er veel programma’s die zich richten op gezinnen met weinig geld, zodat ook deze de bij hun passende ondersteuning krijgen.  

De meest voorkomende zorginstellingen waarin ergotherapeuten in Mexico werken zijn onderwijsinstellingen, welzijnsorganisaties en gezondheidszorginstellingen. Sommigen kiezen er echter voor om een eigen praktijk te openen en verlenen hun diensten aan individuen of groepen mensen.

Echter zijn niet alle ergotherapeuten aangesloten bij de nationale en internationale vereniging van ergotheapeuten. Hoe hun taken en werkvelden verschillen met de ergotherapeuten die verplicht zijn volgens de internationale normen te handelen, weten we niet. Daarnaast hebben we geen duidelijke cijfers kunnen vinden over hoeveel ergotherapeuten in Mexico werkzaam zijn. Volgens een blog van een mexicaanse ergotherapeut waren er in 2015 5000 ergotherapeuten werkzaam, terwijl het een land is met 128,9 miljoen inwoners.  

Hopelijk hebben jullie van dit blog iets kunnen leren en we zijn benieuwd wat jullie denken over de ergotherapie in Mexico!  

[gwynb]

Probleem in Napels

Ik was in Napels. Ik sliep in een Airbnb, een mooi appartement. Er was ook een couchsurfer, een leuk meisje uit Taiwan dat het exra matrasje in de kamer van de Napolitaanse eigenaar had gekregen. Hij was gul en lief, hij kookte, nam ons mee de stad in voor Spritz. De risotto met artisjok was heerlijk. Iedere dag bij het ontbijt aten we sfogliatelle. Ik geloof dat ik lang niet zo gelukkig was geweest. In het Engels en een soort van Italiaans hadden we het over vanalles en nog wat. Het meisje vertelde me over haar reizen.  's Avonds met een glas wijn in mijn handen bekroop me het gevoel dat ik nooit meer wegwilde. Ik stelde me voor dat ik in dit appartementje woonde. Daar stond ik te koken, dáár lag ik te lezen. De Napolitaan schonk ons glas weer vol en maakte een grapje. Hij zei wat ík had gedacht, hij zei: ‘je zou moeten blijven’. Ik lachte. En toen raakte hij mijn been lichtjes aan. Ik hijste ostentatief aan mijn sigaret.

Het was even stil. Hij knikte, lachte. We dronken nog een glas. Ik en het meisje wisselde een blik uit. Een blik waarbij je afkeurend met je ogen wilt rollen en die tegelijkertijd de prille vriendschap moet bestendigen. Ik wilde hier wonen. Ik wilde ook haar vriendin zijn. En roken, om thuis vergeten. Verder niets. Tegen twee uur ’s nachts was ik moe. Ik poetste mijn tanden en ging in bed liggen. Na een half uurtje hoorde ik gekreun in de kamer naast me. Het meisje kwam luidruchtig klaar. De volgende ochtend en de verdere hele week aten we 's ochtends weer sfogliatelle. Ik zette iedere dag koffie voor ons drieën. Niemand zei meer veel. Toen ik mijn koffer pakte vroeg hij me wat mijn probleem was. Toen ik opkeek zei hij: ik ben weg, je kunt de sleutels op tafel laten liggen’. Ik heb hen nooit meer teruggezien. Ik weet alleen dat de Napolitaan nog steeds gasten ontvangt in zijn Airbnb. Op social media zie ik dat het meisje nog altijd reist om nu en dan ergens een tijdje neer te strijken.

[cindy-vandervelpen]

Green green grass...

Toen ik eind juni opgewekt met de auto naar school vertrok, hoorde ik het liedje van George Ezra op de radio. Instant een happy feeling. Zomergevoel. Eind juni heb ik altijd een extra energieboost. Ik sta om 5 uur op om nog te gaan joggen voor ik naar school vertrek. Zot. Meer kan ik er zelf niet over zeggen. Maar laat ons eerlijk zijn: als de eindmeet in zicht is, kan je net dat tikkeltje extra aan. Het liedje op de radio wakkerde mijn instant zomergevoel aan. Dit wordt onze zomer. Vol etentjes, drankjes, familie, vriendschap en een fantastische reis. Gelukkig ken je de toekomst niet, want dan zou mijn energieboost er niet geweest zijn.

Vandaag begon als een moeilijke dag. Beslissingen nemen zijn moeilijk. Een bezoekje aan het kerkhof (te voet) zorgt dat ik mijn tranen even de vrije loop kan laten. En ja, een potje janken lucht op. Echt. Onderweg naar daar kwam ik een vriendin tegen. Ze zette haar auto aan de kant en wandelde nietszeggend mee. Ik kon mijn ei kwijt. Ze zag dat ik het nodig had. Even praten. Raad vragen. Over sterk moeten of willen zijn. Over tijd nemen voor mezelf. Over de juiste keuzes maken. Even naar papa. De bloemen die hun beste tijd hebben gehad, opruimen. En terug naar huis. Het luchtte op. Ik nam beslissingen en kon weer verder. Het verdriet is er en dat blijft. Het verdooft soms een beetje, het verzacht. Maar daarnaast, is het nu tijd om voor mezelf te zorgen. Zelfzorg zoals ze dat tegenwoordig noemen. Misschien wat overrated, maar toch zo broodnodig. Schrijven hoort daar ook bij. Ik wil geen klaagzang schrijven, maar schrijven lucht op. Wie wil meelezen, fijn. Dankjewel. Wie het te zwaar vindt, alle begrip.

En toch. Na een moeilijke ochtend kwam af en toe dat gouden randje piepen. De zon stak haar armen af en toe door de wolken en liet een glimp van zichzelf opvangen. Heerlijk. Samen in de zon, met mijn gezinneke, naar het kerkhof. De laatste verdorde bloemen weg en alles mooi zetten. Klein gelukje. Nooit gedacht dat ik blij zou worden van een mooi geordend graf. Maar ja, eens een autibrein... 🤷🏻‍♀️

We gingen nog even een nieuwe pennenzak kopen voor mij. De plaatselijke schoenenwinkel verkoopt prachtige, zelfgemaakte pennenzakken, portefeuilles enzovoort. Onder het motto goed begonnen is half gewonnen, moest ik toch goed uitgerust zijn voor school. De goede babbel met de verkoopster én met een klant die ik van haar noch pluim kende, deden deugd. Win win. Klein gelukje. Gouden randje💫

Van dat gouden randje gesproken. Een lieve collega gebruikte deze woorden om ons uit te nodigen voor een barbecue. Want ja, een gouden randje kunnen we altijd gebruiken. Fijn dat mijn blogs blijven hangen. 🥰

We beloofden de kinderen iets te gaan drinken. Aperitieven zoals ze dat hier noemen. Een drankje en een happeke. Voor Robin en mij valt dat zeer letterlijk te nemen. Een hapjesschotel en een extra portie bitterballen, worden binnen de kortste keren verorberd door drie hongerigen. Rob en ik waren dankbaar voor de paar hapjes die overbleven. En voor de witte Martini die we voor onszelf hadden besteld🍸. Een gouden randje. 💫 Samen mogen en kunnen zijn. Dankbaar. Na het zien van hele familie met oma en opa, kwamen de tranen en dat is oké. Even gepraat en dat lucht op. Maar het doet pijn, dat wel.

Toen we daar vertrokken, beloofden we de kids om een ijsje te gaan halen bij "Johnny". Tja, als je in een boerendorp woont, gebeurt alles rond de kerktoren. Onderweg naar huis waren onze hongerigen (inderdaad, ze hadden WEER honger) aan het meezingen. Green green grass, blue blue sky... Zelfs de jongste die geen Engels kent, zong vrolijk mee. Het leek erop, de tekst. Aan hun zangtalent kan nog geschaafd worden, maar voor ons was het mooi. Zij 3, op de achterbank, vrolijk aan het zingen, dromend van hun ijsje. Een zonnestraal doorbrak de wolken en...

iemand zag dat het goed was. 💫✨️🌤

[deepwateronline-nederlands]

Deep Water online kijken Sub in het Nederlands vertaald uit het Engels

Kijk Deep Water film [2022] in online via streamen op deze pagina in kwaliteit HD zonder advertenties, ook beschikbaar Engelse of Nederlandse ondertiteling door gratis.

kijken Deep Water 2022 gratis verkrijgbaar online.

Klik website hier voor >>> Deep Water streamen of downloaden

Waar kijken Deep Water 2022 film met Nederlandse ondertiteling gratis?

Hier de beste plekken Deep Water film [2022] kijken met ondertiteling Nederlandse in kwaliteit streamen HD gratis.

Hieronder kunt u de Deep Water film streamen vinden met de websites beste om gratis.

Hoe kijken streaming van Deep Water film door gratis?

Dat gaan we je hier uitleggen!

Stream films met ondertiteling Nederlandse en ​vind je alle informatie over de film Deep Water om gratis.

Goed om te weten dat er wel degelijk websites op het internet zijn waar je wel gemakkelijk en geheel een Deep Water film kunt kijken gratis.

Je hebt er vast wel eens van gehoord.. Misschien op het werk, op een feestje of van een vriend of vriendin. De mediabox, waarmee je van allerlei aanbod gratis kunt bekijken. Een kodibox wordt het ook wel genoemd. Films, series en soms zelfs sport vallen er gratis mee te streamen.

Zodra de bioscooptijden van Deep Water bekend zijn kun je ze op deze pagina terugvinden en als je de film op je watchlist zet ontvang je van ons automatisch een e-mail wanneer de film in de bioscoop te zien is. Ga voor meer informatie, zoals de trailer en het laatste nieuws over Deep Water naar de filmpagina!

Hier Samenvatting van film Deep Water

Deep Water is een toekomstige, Amerikaanse superheldenfilm onder regie van Arnon Milchan. De film is gebaseerd op de gelijknamige superheld van DC Comics. De hoofdrollen worden vertolkt door Ben Affleck, Ana de Armas, Grace Jenkins, Tracy Letts, Kristen Connolly, Brendan Miller.

Een welgestelde man staat zijn vrouw toe om vreemd te gaan om zo een scheiding te voorkomen. Eén van haar minnaars wordt op een gegeven moment vermoord en de politie weet de dader niet te vinden. Dat kan natuurlijk gebeuren, maar wanneer de echtgenoot plots laat doorschemeren dat hij achter de moord zat, komt er uiteraard een bom onder dit bijzondere huwelijk te liggen..

In dit artikel geven wij aan aan of deze film op het moment van schrijven te bekijken is op streamingdiensten zoals Netflix, Amazon Prime Video, Disney+, Videoland of dat streaming op een ander video on demand-platform mogelijk is.

Informatie over de film Deep WaterTitel: Deep Water Oorsprong: Verenigde Staten Geregisseerd door: Matt Reeves Met onder meer: Robert Pattinson, Zoë Kravitz en Paul Dano Oorspronkelijke taal: Engels Releasedatum: 3 maart 2022 Genre: Actie / Misdaad Speelduur: 175 minuten

Deep Water movie release date

Deep Water ist ein Film über die Figur Deep Water, der zugleich den Beginn eines neuen Deep Water-Universums darstellt. Der Film erschien am 4. März 2022 in den Kinos in den Vereinigten Staaten, in Deutschland bereits einen Tag früher. Die Regie von Deep Water führt Matt Reeves, die Titelrolle verkörpert Robert Pattinson.

Kijken Film Deep Water 2022 in Websites door Gratis

Beste Websites Om Online Films & Series Te Kijken

De leukste films en series gratis online streamen? Bekijk nu een spannende film of goede serie met een van deze handige gratis streamingwebites. Om wat uurtjes heerlijk relaxed op de bank te spenderen hoef je echt geen duur abonnement meer te hebben.

Tegenwoordig zijn er honderden, al niet duizenden websites waarop je gratis films, series en documentaires kunt kijken zonder ervoor te moeten betalen. De websites doen niet onder voor andere diensten, en je kunt met een paar klikken een film in HD bekijken.

Zoekwoorden Google:

Deep Water google trends nederland Deep Water populaire zoekwoorden google Deep Water google trends worldwide Deep Water zoekvolume zoekwoorden Deep Water streamen gratis Deep Water streamen op internet Deep Water streamen naar tv Deep Water streamen of downloaden most searched Deep Water on google today

[ambulance-online-nederlands]

Ambulance online kijken Sub in het Nederlands vertaald uit het Engels

Kijk Ambulance film [2022] in online via streamen op deze pagina in kwaliteit HD zonder advertenties, ook beschikbaar Engelse of Nederlandse ondertiteling door gratis.

kijken Ambulance 2022 gratis verkrijgbaar online.

Klik website hier voor >>> Ambulance streamen of downloaden

Waar kijken Ambulance 2022 film met Nederlandse ondertiteling gratis?

Hier de beste plekken Ambulance film [2022] kijken met ondertiteling Nederlandse in kwaliteit streamen HD gratis.

Hieronder kunt u de Ambulance film streamen vinden met de websites beste om gratis.

Hoe kijken streaming van Ambulance film door gratis?

Dat gaan we je hier uitleggen!

Stream films met ondertiteling Nederlandse en ​vind je alle informatie over de film Ambulance om gratis.

Goed om te weten dat er wel degelijk websites op het internet zijn waar je wel gemakkelijk en geheel een Ambulance film kunt kijken gratis.

Je hebt er vast wel eens van gehoord.. Misschien op het werk, op een feestje of van een vriend of vriendin. De mediabox, waarmee je van allerlei aanbod gratis kunt bekijken. Een kodibox wordt het ook wel genoemd. Films, series en soms zelfs sport vallen er gratis mee te streamen.

Zodra de bioscooptijden van Ambulance bekend zijn kun je ze op deze pagina terugvinden en als je de film op je watchlist zet ontvang je van ons automatisch een e-mail wanneer de film in de bioscoop te zien is. Ga voor meer informatie, zoals de trailer en het laatste nieuws over Ambulance naar de filmpagina!

Hier Samenvatting van film Ambulance

Ambulance is een toekomstige, Amerikaanse superheldenfilm onder regie van Denise Chamian. De film is gebaseerd op de gelijknamige superheld van DC Comics. De hoofdrollen worden vertolkt door Jake Gyllenhaal, Yahya Abdul-Mateen II, Eiza González, Garret Dillahunt, Keir O'Donnell, Moses Ingram.

Een man heeft dringend geld nodig voor de operatie van zijn vrouw, maar kan dat niet betalen. Hierop vraagt hij hulp aan zijn broer van wie hij vervreemd is geraakt. Deze stelt voor om samen een bank te overvallen....

In dit artikel geven wij aan aan of deze film op het moment van schrijven te bekijken is op streamingdiensten zoals Netflix, Amazon Prime Video, Disney+, Videoland of dat streaming op een ander video on demand-platform mogelijk is.

Informatie over de film AmbulanceTitel: Ambulance Oorsprong: Verenigde Staten Geregisseerd door: Matt Reeves Met onder meer: Robert Pattinson, Zoë Kravitz en Paul Dano Oorspronkelijke taal: Engels Releasedatum: 3 maart 2022 Genre: Actie / Misdaad Speelduur: 175 minuten

Ambulance movie release date

Ambulance ist ein Film über die Figur Ambulance, der zugleich den Beginn eines neuen Ambulance-Universums darstellt. Der Film erschien am 4. März 2022 in den Kinos in den Vereinigten Staaten, in Deutschland bereits einen Tag früher. Die Regie von Ambulance führt Matt Reeves, die Titelrolle verkörpert Robert Pattinson.

Kijken Film Ambulance 2022 in Websites door Gratis

Beste Websites Om Online Films & Series Te Kijken

De leukste films en series gratis online streamen? Bekijk nu een spannende film of goede serie met een van deze handige gratis streamingwebites. Om wat uurtjes heerlijk relaxed op de bank te spenderen hoef je echt geen duur abonnement meer te hebben.

Tegenwoordig zijn er honderden, al niet duizenden websites waarop je gratis films, series en documentaires kunt kijken zonder ervoor te moeten betalen. De websites doen niet onder voor andere diensten, en je kunt met een paar klikken een film in HD bekijken.

Zoekwoorden Google:

Ambulance google trends nederland Ambulance populaire zoekwoorden google Ambulance google trends worldwide Ambulance zoekvolume zoekwoorden Ambulance streamen gratis Ambulance streamen op internet Ambulance streamen naar tv Ambulance streamen of downloaden most searched Ambulance on google today

[jessefien]

Dag 72: surpriiiiiiiiiise

We deden iets wild. We gingen door een carwash van desinfectant waaaaaaaaaaaaaaaaant, WE ZIJN IN..................TURKIJE!!! Het was altijd maar een kleine hoop en een droom om hier te raken, maar het is dus gelukt! We zijn er! De poorten van Turkije gingen bijzonder makkelijk open. We moesten dus echt door een ontsmettingsdouche met de auto, maar voor de rest ging de grens bijzonder makkelijk. Zelfs geen controle in de camper. Alleen de badkamerdeur eens opendoen en een buitendeur van een opbergruimte en de douane was content. Hopla! Het eerste stadje Edirne aangedaan. Een drukte van jewelste en een nieuwe wereld die openging. Paard en kar en maiskolfverkopers overal en geen mens die Engels spreekt. Geen enkel leesbaar verkeerbord en overal mensen, mensen mensen. Het krioelde echt van de mensen. De lucht nog steeds grauw maar opvallend warmer al. De kindjes leerden de vlaggen van de landen waar we al geweest zijn en schilderden een beetje want helaas nog steeds af en toe een bui. Dit kan dus ook in Turkije! Maaaaaaar richting de stad waar ik al 10 jaar naar uitkijk besloot de zon ons toch te vergezellen in de achterruit. Istanboel, we zien ieeeeeeeeeeeer! Omdat Istanboels reputatie nog steeds niet de beste is, besloten we toch op een bewaakte camperplaats te gaan staan. Een makkelijke en ongelooflijk vriendelijke uitvalsbasis. Wel moeilijk te vinden in het kluwen van straten dat Istanboelie is, maar we waren op slag verliefd. Wat een belevenis! Een heerlijk eerste Turks maal en appelthee als afsluiter maakten ons gewoon intens gelukkig. Damme toch gelukkige menschen zien! Behalve het onaangename wederzien met de Franse toiletten, ween!

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking En Abraham stond ’s morgens vroeg op… Hij keek uit over Sodom en Gomorra…  En zie, hij zag dat er rook van dat land opsteeg, zoals de rook van een oven. (Genesis 19:27—28 Lees verder Judas 1:5—18 De zekerheid dat God rechtvaardig is, zelfs in Zijn grimmigheid, moet altijd gekoesterd worden. De Rechter van hemel en aarde kan niets anders doen dan recht. Hoewel Hij verschrikkelijk en vreselijk is in Zijn woede, als een verterend vuur, is Hij toch onze God, voor eeuwig en altijd, vol goedheid en waarheid. Er is tegenwoordig een diepgeworteld ongeloof onder de Christenen over de eeuwigheid van de komende straf. Het wordt vaak niet uitgesproken maar gefluisterd. Het neemt vaak de vorm aan van een geest met een welwillend verlangen dat deze leer weerlegd wordt. Ik ben bang dat de grond hiervan uiteindelijk opstand is tegen de gevreesde soevereiniteit van God. Er is een vermoeden dat zonde uiteindelijk niet zo slecht is dan we dachten. Er is een verontschuldiging, of een stille wens om zich voor de zondaren te verontschuldigen. De zondaren worden eerder gezien als voorwerpen van medelijden dan als voorwerpen van verontwaardiging die de welverdiende straf verdienen die ze moedwillig over zich halen. Ik ben bang dat het de oude natuur is die zich met de misleidende kleding van mildheid bekleed. Het gevolg is dat we een feit wat even waar is als het geluk van de gelovigen oneerlijk behandelen. Als je de grond schud waarop de eeuwigheid van de hel rust dan schud je ook de eeuwigheid van de hemel. “En dezen zullen gaan in de eeuwige (everlasting) straf, maar de rechtvaardigen in het eeuwige (eternal) leven” (Mattheus 25:46). Er staat daar twee keer precies hetzelfde woord. Wij (in het Engels) hebben het wat sterker vertaald maar de woorden staan voor hetzelfde. En als de ene niet eeuwig is dan is de andere het ook niet. Broeders, dit is vreselijk. Wie kan de bestemde plaats van de goddelozen overdenken zonder te huiveren? Ter overdenking ‘Eeuwig’ klinkt heerlijk wanneer het toegepast wordt op de hemel, maar verschrikkelijk wanneer het toegepast wordt op de hel. Als de duivelen geloven en huiveren wanneer ze aan God denken (Jacobus 2:19) dan moeten ook wij huiveren en er voor zorgen dat we vertrouwen op Christus als we nadenken over het lijden van de ongelovigen wat nooit zal eindigen (Markus 9:48; 2 Thessalonicenzen 1:9; Openbaring 14:11). Preek 602, 20 november 1864