#heb je weer geloof in de mensheid

[handlewithcare-delicate]

Ik lees de meeste mensen deugen

[midlifeinla]

31 maart

Ik rij die vroege ochtend door de lege straten van Los Angeles richting LAX.

Op zoek naar een tankstation waar ik nog kan betalen met een van mijn kredietkaarten die elders dienst weigert omdat ik ergens iets teveel contactless probeerde te betalen.

Ik zie er tegenop weer een klantenservice te moeten bellen om mijn kaart te deblokkeren.

Los van de grote problemen van de wereld, merk ik overal een attitudeverschuiving.

Niemand geeft nog een reet om een tevreden klant.

We worden allen opgelicht door bedrijven die enkel budget over hebben om je te binden als klant en je dan op allerlei manieren geld af ronselen voor diensten die niet naar behoren functioneren.

Bedrijven zitten meer in met hoe ze overkomen op social media dan met het correct verlonen en behandelen van hun werknemers, of een correcte dienstverlening.

Ze rekenen er op dat een individu niet veel kan doen en laten je verdwalen in procedures, invullen van documenten en telefooncentrales waar je telkens bij een doorverwijzing even weer alles mag uitleggen aan de volgende persoon waarvan je voelt dat die daar ook tegen hun goesting zit, voor een mager loontje en een ingeprent bedrijfsmotto waarvan iedereen weet dat het nep is.

We blijven het slikken.

We zijn een nepmaatschappij geworden, waar iedereen wel doet dat het anders is, of dat we anders moeten worden, maar er wijzigt niets aan de dingen.

We zijn selectief verontwaardigt, melden ons ongenoegen over de klimaatopwarming in een tweet op een smartphone gemaakt met materialen uit oorlogsgebieden, verstuurd in driedubbele plasticverpakking geïmporteerd per vliegtuig.

Of reageren op de woke-medemens via hetzelfde twitter, om diezelfde klimaatopwarming te ontkennen. Omdat je alles kan zeggen vanuit je luie zetel zonder gevolg.

En we weten dat we allen stilletjes opgelicht worden door de bedrijven achter die sociale media die van ons het product gemaakt hebben.

We kennen de trukendoos. We kennen het spel.

Woorden worden semantisch geïnfiltreerd, zodat de betekenis verknipt, en zelfs omgedraaid wordt.

Woorden worden leeg.

Beelden worden nep.

Teksten automatisch gegenereerd.

Niets is echt nog van betekenis.

Ik ben op zoek naar een tankstation en ik lijk de zorgen van de wereld in mijn hoofd te dragen. De immense verontwaardiging, die rest als echtheid.

Straks het vliegtuig op. Hopelijk.

Een paar weken geleden sprak ik ´s nachts nog online met een kennis in Niger. Over de wereld. Over hoe zij diep teleurgesteld is in de mensheid, na trachten iets goeds te doen, als coördinerende verpleger.

Na Congo heb ik het geloof in de mensheid verloren, schreef ze me.

Het is circulair. De gedachten. De stille wanhoop die we allen voelen.

En daar sta ik dan ´s nachts moederziel alleen aan een tankstation, in LA, op zoek naar een luchtpomp ook, omdat mijn auto aangeeft dat de linkerband iets te leeg staat. En dan komt er zo een geblindeerde gangsta auto met subwoovers, midden in die nacht heel traag de parking opgereden en blijft minutenlang roerloos staan aan een pomp. De deuren ongeopend. De muziek blijft daveren.

En ik denk fuck-it. Straks eindig ik nog hier. Gewoon omdat ik probeer te vermijden verder opgelicht te worden door een autoverhuurbedrijf. Die wel ergens weer een verborgen kost zal toevoegen.

En ik denk, ja, ik moet niet klagen, want veel andere mensen kunnen niet reizen zoals ik nu doe. En ja, sommigen zullen me op hun cancellijstje zetten omdat ik op reis ben met het vliegtuig.

En ik denk fuck it.

Ik rij door.

Geef de auto af aan een slecht betaalde bediende uit een uitgebuite minderheid.

Sleep mijn bagage door de douane, door de luchthaven om daar te wachten aan de gate in de rij, als een kudde.

It's all fucked.

Die dag vlieg ik nog als het terug licht is over mijn verblijf voor deze maand. In een draai over de oceaan en dan de besneeuwde bergen landinwaarts. Door de woestijn en vlaktes met orkanen.

En daar, net over de Grote Meren land ik in Canadaland.

Ik ben een uur in Canadaland. Waar ik even op een scherm na het scannen van mijn paspoort moet aanduiden met hoeveel mensen ik hier ben.

Ik druk op 1, in de war of ik mezelf moet meetellen, maar er staat nergens 0.

Ik krijg een print-out mee, met een grote vette 1 op, die ik drie meter verder moet afgeven aan een vrouw die mijn paspoort nakijkt en me wellicht dus natelt.

Ik zie het buiten sneeuwen. Terwijl het binnen 40 graden lijkt.

Ik pleeg een plasje.

Schuif in een netjes gevormde rij tussen aardige mensen met een grappig Frans accent in het vliegtuig en stap op, naar Belgenland.

Ondertussen chat ik in messenger met een vriendin, die een paar uur eerder met datzelfde vliegtuig uit Brussel kwam. Maar ze is al door, naar haar kinderen in Quebec. Ze geeft als tip door voor kip te kiezen straks. De rest is niet te vreten.

Het vliegtuig taxiet op een verwarmde piste en krijgt voor het vertrekt nog een wellness stoombad.

De reis verloopt verder nog heel turbulent over de andere oceaan.

Brussel begroet me met ontnuchtering.

Voor ik het weet ben ik weer het digitale scanpoortje door. Duik ik in de Louis Delhaize voor een koffiekoek en worstenbroodje en wacht ik op een trein die eens niet te laat is en ook niet afgeschaft.

In Mechelen volgt nog een survival-parcours met mijn onhandige bagage op twee maal drie-fase-trappen.

Om dan op de trein opgevangen te worden door een groepje goedlachse Afrikanen.

Ik ben thuis. Denk ik.

1 april

En ik leef nog.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Houw hem uit; waartoe beslaat hij ook onnuttelijk de aarde? En hij, antwoordende, zeide tot hem: Heer, laat hem ook nog dit jaar (Lukas 13:7—8). Lees verder Hebreeën 10:26—31. Jezus Christus heeft voor jou gesproken. De gekruisigde Verlosser is voor jou tussen beide gekomen. Je vraagt, “waarom?” Ik antwoord, “Omdat de Heere Jezus geïnteresseerd is in jullie allemaal. We geloven niet in algemene verzoening, maar we geloven elk woord in deze kostbare Bijbel. En in deze Schrift staan veel gedeelten die aan lijken te tonen dat Christus’ dood een universele invloed had op de mensenkinderen. Er wordt ons vertelt dat Hij de dood smaakte voor allen (Hebreeën 2:9). Wat betekent dit? Betekent dit dat Jezus Christus stierf om iedereen te redden? Dat geloof ik niet, want het lijkt mij dat Christus met Zijn dood alles zal bereiken wat Hij wilde bereiken, anders zou Hij teleurgesteld worden en dat is ondenkbaar. Maar stierf Hij dan op een andere manier voor de hele mensheid? Dat deed Hij. Niets is volgens mij duidelijker in de Schrift dan dat alle zondaren gespaard zijn als gevolg van de dood van Jezus Christus en zo vertrappen mensen het bloed van Jezus Christus. We lezen dat sommigen de Heere verloochenden Die hen gekocht had. Niemand die gekocht is met het bloed voor de eeuwige zaligheid zal ooit het bloed vertrappen. Jezus vergoot Zijn bloed voor uitstel zodat ze gespaard konden worden. En zij die Gods sparende genade omzetten in gelegenheden voor nieuwe zonde, vertrappen het bloed van Christus. Aan dat onderwijs kun je vasthouden zonder vast te houden aan universele verlossing of algemene verzoening, zonder die ontwijfelbare waarheid tegen te spreken dat Jezus Zijn leven aflegde voor Zijn schapen (Johannes 10:15) en dat Hij toen Hij leed niet tevergeefs leed. Zondaar, of je het nu weet of niet, de adem in je longen heb je te danken aan Hem die aan het hout hing. Ter overdenking Christus leed en stierf aan het kruis om iedereen te redden die zich zou bekeren en op Hem zou vertrouwen. Gods uitstel geeft ons de mogelijkheid dat te doen (2 Petrus 3:9). Als we Zijn vriendelijkheid en geduld blijven beledigen door Christus steeds weer te verwerpen in plaats dat we ons bekeren, zullen we de schade groter maken en moeite verzamelen voor de eeuwigheid (Romeinen 2:4–5; Hebreeën 10:29). Preek 650, 17 september 1865

[jasvegh]

Op weg naar een grote toekomst

Enkele gedachten over Genesis 21:1-7 en Hebreeën 11:11-12

Aan het begin van een nieuw jaar kijken we vaak vooruit. Wat zal dit nieuwe jaar me brengen? vragen we ons af. De angst slaat ons soms om het hart als we naar de toestand in de wereld kijken. Allerlei problemen stapelen zich op. En we zijn nauwelijks bekomen van de corona-epidemie die de wereld heeft geteisterd. Velen zijn ziek geworden, velen zijn gestorven.

Onze gedachten worden ook beziggehouden door de oorlog in Oekraïne. Daar vindt een bloedige oorlog plaats. Veel levens worden verwoest, steden zijn verwoest, velen moesten vluchten. Er lijkt geen eind te komen aan dit geweld. Niemand had het voor mogelijk gehouden dat er in de eenentwintigste eeuw in Europa nog zo’n oorlog zou woeden. Velen dachten: de mensheid is nu verheven tot zo’n hoog peil dat een oorlog op deze manier niet meer plaats zal vinden. Velen zijn teleurgesteld in de mens dat dit nog mogelijk is. De oorlog is niets ontziend, de wreedheid groot.

Ook worden we geconfronteerd met de problemen van het milieu. De aarde warmt steeds verder op en we lijken niet in staat dit proces een halt toe te roepen. De politieke verdeeldheid is te groot, het eigenbelang speelt een te grote rol.

En dan heb ik het niet eens over de armoede en de honger in de wereld. Velen leven beneden het bestaansminimum. Ze hebben niet te eten of te drinken en geen dak boven het hoofd. En door de oorlog in Oekraïne wordt dit probleem alleen maar groter.

Hoezo gaan wij een grote toekomst tegemoet? zult u vragen. Is dat niet al te optimistisch gesteld? Je moet wel een heel groot geloof hebben wil je achter zo’n stelling kunnen staan.

Wat zegt de Bijbel over deze dingen? De Bijbel is een geloofsboek, een boek waarin het geloof centraal staat.

We lezen in Genesis al van Abraham die door het geloof een stem volgt en naar een vreemd land trekt. Hij hecht geloof aan die onbekende God en vertrouwt Hem. Die onbekende God heeft hem ook een zoon beloofd en veel nakomelingen. In de Hebreeënbrief lezen we over een volk zo groot als sterren aan de hemel en het zand op het strand van de zee. Nu wordt hier de stijl van de Oosterse overdrijving gehanteerd, maar toch, de belofte van een groot volk is gedaan. Zal God die belofte nakomen?

Abraham heeft er lang aan getwijfeld. En het wachten duurde zo lang.

We zijn als mensen vaak ongeduldig. We vinden het moeilijk te wachten tot iemand doet wat hij beloofd heeft. En soms nemen we het heft in eigen handen. Dat deed Abraham ook.

Maar in Genesis 21 lezen we dan dat God toch eindelijk doet wat Hij beloofd heeft. We lezen in onze tekst van vanmorgen: “De Heer zag om naar Sara zoals Hij had beloofd, Hij gaf haar wat Hij had toegezegd”. Er staat niet: “God zag om naar Abraham, de aanstaande aartsvader”. Nee, Hij zag om naar Sara.

Het was in die tijd heel ongebruikelijk dat zoiets werd gezegd. Vrouwen telden toen niet mee, zoals nu in Afghanistan weer aan het gebeuren is. Vrouwen stonden in het oude Oosten op de tweede plaats en hadden niets in te brengen. Maar hier, in Genesis 21, staat Sara zelfs op de voorgrond. God is altijd weer verrassend. Hij heeft iedereen op het oog.

We lezen in onze perikoop dan verder dat Sara zwanger wordt, ondanks haar hoge leeftijd. De wonderen zijn de wereld niet uit. God gaat zijn ongekende gang door de geschiedenis. Hij is bezig met het realiseren van zijn heilsplan: het redden van de wereld van zonde en kwaad, oorlog en geweld, ziekte en dood. Hij is op weg naar zijn Koninkrijk van vrede en gerechtigheid. En in dat plan spelen Abraham en Sara een grote rol.

Sara brengt een zoon ter wereld. Isaäk zal hij heten. “God moge toelachen” betekent die naam. Ja, God lacht dit oude echtpaar toe en schenkt hun een zoon. Hij lacht het volk Israël toe, want het zal groot worden. Hij lacht de wereld toe, want uit deze Isaäk zal eens de Messias geboren worden. Deze Messias zal de wereld bevrijden van zonde en kwaad, dood en verderf. Deze Messias wordt ook wel de vredevorst genoemd.

Deze Messias is Jezus van Nazareth. Hij zal eens voor de wereld sterven aan het kruis om God en mens te verzoenen, om zijn Koninkrijk op te richten, een teken van een grote toekomst, zonder oorlog en geweld, haat en nijd, honger en armoede, dood en ziekte.

Maar ik zie er zo weinig van, zult u misschien zeggen. Komt dat rijk er nog? Mogen wij nog vertrouwen hebben in Gods beloften, dat ze ooit gerealiseerd worden? Ja, we mogen wachten op de wederkomst van Jezus Christus en op de komst van zijn rijk, maar het wachten duurt zo lang. Velen hebben de moed al opgegeven en zeggen: “Dat rijk komt er nooit. Deze wereld gaat roemloos ten einde. Je moet wel een grote optimist zijn om nog in Gods toekomst te geloven”.

Uiteindelijk werden Abraham en Sara niet in God teleurgesteld. Al duurde het wachten lang, God zag om naar Sara en Abraham. Hij gaf hun wat Hij beloofd had. Hij gaf hun een nieuwe toekomst. Voor de Israëliet betekende een zoon een nieuwe toekomst, want daarin leefde zijn naam voort. Sara zegt aan het eind van onze perikoop: “Wie had Abraham durven voorspellen dat ik ooit een kind de borst zou geven?” En ze durft weer te lachen.

Zo mogen wij op ook kijken naar de toekomst. God laat zijn wereld niet los, al denken wij soms van wel. Hij laat ons niet los, u niet, jou niet en mij niet. Hij houdt ons vast en gaat samen met ons de toekomst tegemoet. Wij weten niet wat de toekomst ons zal brengen, God weet het wel. En Hem mogen we vertrouwen. Daarom mogen we vol vertrouwen de toekomst tegemoet gaan, want we gaan niet alleen, God gaat met ons mee. Dat mogen we geloven.

Abraham wordt ook wel de vader van de gelovigen genoemd. Want hij waagde het met een onzichtbare en onbekende God. Hij ging op weg naar een onbekend land. We lezen in Hebreeën 11 ook dat Sara vertrouwde op degene die de belofte heeft gedaan. Ze vertrouwde op God en haar vertrouwen werd niet beschaamd.

Intussen mogen wij doen wat God van ons vraagt: Hem liefhebben boven alles en de naaste als onszelf. We mogen zo laten zien waar God op uit is. Dat is onze verantwoordelijkheid.

Zo mogen ook wij vertrouwen op God, op een toekomst met Hem. Wij mogen samen op weg gaan naar die grote toekomst.

Alanya, januari 2023

[stefselfslagh]

Murielle Scherre: ‘Als ik ooit mijn dagboeken kwijtraak, heb ik nog altijd mijn tattoos.’

Dit stuk verscheen in De Morgen Magazine, de weekendbijlage van De Morgen.

In juni stelt Murielle Scherre nieuwe intieme stofjes voor: een collectie genderneutrale lingerie. Drieënveertig is de ontwerpster inmiddels: een leeftijd waarop zekerheden niet zelden plaatsmaken voor twijfels. Maar niet bij Scherre. "Mijn midlifecrisis was een openbaring."

Murielle Scherre laat zich sinds een paar jaar Murielle Victorine Scherre noemen. Niet omdat een meervoudige voornaam haar - komt-ie - voornamer doet lijken, wel omdat Murielle Victorine nog weerbarstiger klinkt dan Murielle. "Veel mensen hebben het moeilijk om mijn naam te onthouden", vertelt ze. "Murielle wordt vaak Mireille, Scherre verandert meestal in Scheirre. En dus dacht ik: als ik dan toch zo'n lastige naam heb, maak ik hem gewoon nog wat moeilijker. Mijn oma zei altijd: 'Als ge het niet kunt wegsteken, moet ge het doen opvallen.' Dat zijn woorden waar ik in mijn leven al veel aan gehad heb." (lacht)

En zo neemt Murielle Scherre me al tijdens de eerste minuut van ons gesprek mee naar haar karakteriële epicentrum. Als je niet makkelijk kan zijn, wees dan moeilijk. Als je niet stil kan zijn, wees dan luid. Als je jezelf niet kan verstoppen, trek dan wild gesticulerend en desnoods hevig hinnikend de aandacht. "Op school kreeg ik voortdurend te horen dat ik te druk was. Dat ik te veel plaats innam. Twaalf jaar lang heb ik geprobeerd om mezelf te veranderen. Om minder aanwezig te zijn. Het was de ongelukkigste periode van mijn leven. Iemand anders proberen te zijn dan wie je bent: het vreet belachelijk veel energie. En het is gedoemd om te mislukken. Tegen een begonia zeg je toch ook niet dat hij een perzikboom moet worden?"

De karaktertrekken die haar vroeger op schooltuchtelijke reprimandes kwamen te staan, worden vandaag geprezen: haar koppigheid is vastberadenheid geworden, haar brutaliteit bravoure. Al negentien jaar is ze de bezielster, ontwerpster en chief ethics officer van La Fille d'O: het lingeriemerk dat het vrouwelijke schoonheidsideaal in het overdadig gemaquilleerde gezicht uitlacht. La Fille d'O-catalogi worden niet bevolkt door multi-orgasmes veinzende fotoshopmodellen, maar door vrouwen met striemen, vetplooien en schaamhaar.

Tussen het ondernemen door houdt Scherre nu en dan onorthodoxe pleidooien voor meer bewegingsvrijheid in de liefde ('Volgens mij heeft liefde geen exclusiviteitscontract met seks') en minder winstbejag in de economie ('Wie op een eindige planeet leeft, kan niet blijven gaan voor eindeloze groei'). Soms wordt ze een 'avantgardistische amazone' genoemd, dan weer 'de rebelse lingeriekunstenares'. Kwalificaties waartoe ze zich verhoudt zoals sterren tot astronomie: met de grootst mogelijke onverschilligheid. "Mijn doel is niet om tegendraads bevonden te worden. Mijn doel is om te kunnen doen waar ik zin in heb. Dat zijn twee wezenlijk verschillende dingen."

De gelaagde mens We hebben afgesproken in het voormalige gemeentehuis van Desteldonk: een tot voor kort vereenzaamd gebouw dat ze samen met haar lief - kunstenaar, muzikant en La Fille d'O-vormgever Jan Verstraeten - heeft omgetoverd tot een bohemienpand met een majestueuze lichtinval. Aan de muren hangen schilderijen die nog lijken te twijfelen tussen een figuratief en een abstract bestaan, op de houten vloer staat een zetel die na de werkuren bijklust als slaap-, sluimer- en streelplaats.

Terwijl Jan Verstraeten zich achter een breedgeschouderde iMac terugtrekt, zetten Murielle Scherre en ik het op een gemondmaskerd keuvelen over de nieuwe La Fille d'O-collectie: een verzameling genderneutrale lingerie die ze ontwierp tijdens een een-tweetje met Sébastien Meunier, de vroegere artistiek directeur van Ann Demeulemeester. In juni wordt de collectie voorgesteld, in oktober ligt ze in de winkels.

De samenwerking tussen Scherre en Meunier leidde tot 'lingerie die rekening houdt met non-binaire lichamen, cis- en transgenderlichamen en lichamen die door een transitie gaan.' Omdat Scherre voor de tijdsgeest wel vaker als haas heeft gefungeerd, informeer ik of haar genderneutrale collectie in lingerieland een nieuwigheid is. "Nee, er bestaat al een klein aanbod van genderneutrale lingerie. Maar dat is louter functionele lingerie, vaak gemaakt door transpersonen zelf. De collectie die Sébastien en ik straks op de markt brengen, is behalve functioneel ook esthetisch."

Ze zal zich nog eerder laten opsluiten in een vochtige kelder vol ratten en stroboscooplampen dan dat ze ooit borstvergrotende lingerie zal maken. Maar staan transvrouwen net niet te popelen om zich aan het traditionele schoonheidsideaal te conformeren? "Sommige transvrouwen gaan onze genderneutrale lingerie niet vrouwelijk genoeg vinden, dat klopt. Maar er zijn ook transpersonen die zich in het non-binaire vakje situeren. Mensen die de ene dag mannenkleren en de andere dag vrouwenkleren dragen. Zij gaan wél blij zijn met onze genderneutrale collectie."

Aan genderlabels is er anno 2021 geen gebrek. Het lijkt wel alsof de LGBTQ-gemeenschap elke week met een nieuwe letter wordt uitgebreid. Maar als je mensen in steeds kleinere categorieën opsluit, dreigt hun echte persoonlijkheid je dan niet te ontglippen? "Ik snap wat je bedoelt. En ik snap ook dat mensen zeggen: 'Non-binaire transvrouwen? Wat gaat ze nog allemaal verzinnen?' Maar toch denk ik dat de huidige verfijning zinvol is. Dat al die nieuwe gendercategorieën nodig zijn om die kolossale, achterhaalde M/V-rots te doen afbrokkelen."

Ze wijst erop dat de nieuwe genderlabels het leven niet ingewikkelder, maar juist eenvoudiger maken. "Ik koop al jaren bijna al mijn kleren in de mannenafdeling. Daar is niks mis mee, maar toch zijn er nog altijd mensen die mij raar bekijken omdat ik mannenkleren pas. Mochten alle klerenwinkels vanaf nu non-binair zijn, zou ik daar geen last meer van hebben. Dan zou ik gewoon iemand zijn die kleren past, punt."

"Waar ik mezelf op de genderas situeer? Dat varieert. Mijn mannelijke kant manifesteert zich doorgaans wat makkelijker dan mijn vrouwelijke: ik ben vaker daadkrachtig en uitgesproken dan zoekend en scheppend. Maar eigenlijk schuif ik op de genderas voortdurend heen en weer. Zoals de meeste mensen, trouwens. Geen enkele vrouw heeft uitsluitend vrouwelijke energie, geen enkele man alleen maar mannelijke energie."

Wanneer ik mompel dat ik tijdens het shoppen ook weleens naar een coltrui uit de vrouwenafdeling gelonkt heb, evolueert haar pleidooi voor genderschakeringen naar een warme ode aan de gelaagde mens. "Binair denken is ontzettend beperkend. We verplichten onszelf toch ook niet om een leven lang maar naar twee bands te luisteren? Het zou nogal een verarming zijn. Vroeger werd de mensheid opgedeeld in vleeseters en vegetariërs. Vandaag zijn er ook flexitariërs, veganisten, raw food-liefhebbers, one meal a day-adepten, noem maar op. Ik vind dat fantastisch. Hoe geraffineerder de wereld, hoe makkelijker je jezelf kan zijn. Ook al ben je een megavreemde mix van allerlei voorkeuren en overtuigingen. Ga je graag naar de kerk, maar geloof je totaal niet in God? No problem. Mensen zijn multidimensionele wezens. We zitten boordevol bijzonderheden en contradicties. Die gaan we toch niet begraven onder een laag geveinsde rechtlijnigheid, zeker? Onze complexiteit maakt onze soort net zo boeiend."

Een professionele amateur Terug naar haar dwarse lingeriebedrijf. La Fille d'O ontleent haar naam aan Histoire d'O, de erotische/seksistische/literaire/tegenstrijdige/gevaarlijke/ bevrijdende (u kiest maar) roman van de Franse schrijfster Pauline Réage. Hoofdpersonage O is een jonge fotografe die zich uit liefde voor haar vriend laat bezitten door elke man die haar maar wil en en passant nog wat huidretoucherende zweepslagen in ontvangst neemt. La Fille d'O, aka Murielle Scherre, is haar geestelijke dochter: de vrouw die zich afvraagt of je ook liefde kan krijgen zónder je te onderwerpen.

"Toen ik twintig was, stonden de vrouwentijdschriften vol titels als 'Hoe geef je hem de beste blow-job?' De boodschap was duidelijk: om geliefd te worden, moest je pleasen. En eigenlijk is er nog niet veel veranderd: de reclamecampagnes van lingeriemerken tonen nog altijd vrouwen die - met de lippen alvast uit elkaar - liggen te wachten op hun caballero. Dat is een beeld waar ik weinig mee heb. In mijn wereld moeten vrouwen niet behagen om voor liefde in aanmerking te komen."

Toch lieten de schoonheidsvoorschriften van de mode-industrie haar vroeger ook niet ongevoelig, zegt ze. "Gedurende jaren pimpte ik mijn borsten, droeg ik hoge hakken en gebruikte ik rode lippenstift. 'Dat is wat een vrouw van de wereld doet', dacht ik. Tot ik besefte: 'Scherre, de aandacht die je hiermee trekt, is niet het soort aandacht dat je wilt.' Vervolgens heb ik een periode gehad waarin ik mijn lijf in vormeloze kleren begroef en zelfs het kleinste veegje make-up als een verraad aan mijn persoonlijkheid beschouwde. Pas nu begin ik stilaan tot een synthese tussen beide uitersten te komen."

Haar ogen zoeken even de horizon op. Alsof zich ter hoogte van de einder een visie op schoonheid bevindt die alle andere overbodig maakt. Even later zegt ze: "De opdracht is hoe dan ook: je lichaam aanvaarden zoals het is. Je mag het mooi of lelijk vinden - of geen van beide - maar het heeft weinig zin om je ertegen te verzetten. Je mag je lijf ook niet uitsluitend op zijn esthetische merites beoordelen. Een lichaam is per definitie een ongeëvenaarde, wonderbaarlijke machine. "

"Daarom wil ik ook geen lingerie die mijn lichaam verandert. Ik wil dat het onder-steund wordt zoals het is. In het Frans hebben ze het over le soutien. Dat is precies wat lingerie moet doen: vrouwen steunen. Hen helpen om opnieuw vriendjes te worden met hun lijf. Merken zoals Wonderbra en de katholieke kerk zeggen ons voortdurend dat ons lichaam niet goed genoeg is. Van Wonderbra moeten we onze borsten groter doen lijken, van de kerk moeten we ze verstoppen. Geen wonder dat zoveel vrouwen hun lichaam haten. Terwijl dat nergens voor nodig is."

Hoewel Scherre geroemd wordt om haar technische bagage, noemde ze haar bvba l'Amateur. Een verwijzing naar haar grotendeels autodidactische status? Of een doorzichtig gevalletje van valse bescheidenheid? "Amateur betekent zowel prutser als liefhebber. Die dualiteit vind ik cool: de context waarin je het woord gebruikt, bepaalt of het een positief dan wel een negatief begrip is. Maar er schuilt sowieso veel schoonheid in amateurs. Iemand die de Eiffeltoren met lucifers nabouwt, doet dat niet omdat hij er geld mee kan verdienen, maar omdat hij erdoor gepassioneerd is. Daar herken ik mezelf in. Ik maak al negentien jaar lingerie. Dat doe ik niet omdat het nu eenmaal mijn job is, maar omdat ik het verschrikkelijk graag doe."

"Ik ben liever een professionele amateur dan een amateuristische professional. In onze genderneutrale collectie zitten stuks die we in dertien verschillende maten gemaakt hebben. Rendabel is dat niet, maar het is wel een technisch huzarenstukje. Een triomf voor de lingerienerd in mezelf. Als ik al die verschillende maten voor me uitstal, denk ik: 'Hihi. Alweer iets dat niemand ons ooit heeft voorgedaan.'"

Getatoeëerde biografie En dan heeft de ongekroonde lingerieprinses plots een vraag voor me: "Doe je het nog graag, met me praten?" (lacht) Ik antwoord dat ze een plezier is om naar te luisteren en daar is geen woord van gelogen: de vrouw die door haar leerkrachten met een strekenwijf verward werd, is één en al verbale voorkomendheid. Je hand is braaf, maar je mond is stout, staat er nochtans op haar linkerarm getatoeëerd. Wanneer ze me naar de tattoo in kwestie ziet kijken, zegt ze: "Bij veel mensen is het precies omgekeerd: hun hand is stout, maar hun mond is braaf."

Heeft eveneens een stukje Scherre-huid gekregen: een lynx, de kat met de brede poten en de gepluimde oren. "Mijn spirit animal", verduidelijkt ze. "De lynx waarschuwt me voor bedrog. Voor mensen die zich anders voordien dan ze zijn. Hij zorgt ervoor dat ik op mijn hoede blijf."

  Ook haar nek, hals, benen, voeten, handen en oorlellen zijn met inkt versierd. Zou ik aan de hand van haar tattoos haar biografie kunnen schrijven? "Dat denk ik wel, ja. Mijn tattoos geven je in ieder geval een zicht op de ontwikkeling die ik heb doorgemaakt. Zoals jaarringen vertellen hoe oud een boom is, zo vertellen mijn tattoos welk spiritueel pad ik heb afgelegd. Ik vind dat mooi. En handig bovendien. Ik schrijf al heel mijn leven dagboeken. Als ik die ooit kwijtraak, heb ik nog altijd mijn tattoos." (lacht)

Na een zuinig slokje van haar thee: "Het is goed dat we het leven stapsgewijs leren. Mochten we al op jonge leeftijd de waarheid over onszelf kennen, zouden we in puin vallen. Je had mij twintig jaar geleden niet moeten zeggen dat ik behaagziek was. Ik zou er er furieus tegenin zijn gegaan. Terwijl het wel degelijk de waarheid was."

Ze ziet de vraagtekens in mijn ogen en verklaart zich nader. "Ik heb heel lang gedacht dat ik een vrijgevochten vrouw was. Maar in werkelijkheid was ik totaal afhankelijk van de aandacht van mannen. Ik moest voortdurend gezien en geliefd worden. Ik ging er echt van uit dat ik, als ik even geen relatie had, in een plooi van het universum zou vallen en nooit meer zou terugkeren. (lacht) Dat is vandaag wel even anders. Onlangs hebben Jan en ik tegen elkaar gezegd dat we elkaar niet nodig hebben. Dat is voor mij het summum van romantiek. De ultieme liefdesverklaring. Jan en ik hebben elkaar niet nodig en toch flaneren we samen door het leven: dat zegt alles over hoe graag wij elkaar zien."

"In vroegere relaties - of ze nu professioneel of privé waren - was ik alsmaar aan het geven. Maar het was geen onbaatzuchtig geven. Het was geven om te krijgen. Ik zei altijd 'ja' omdat ik bang was dat er anders niet van me gehouden zou worden. Pas recent ben ik gaan beseffen dat 'nee' zeggen - of 'misschien' - ook een optie is. Dat ik me niet voortdurend voor mensen moet uitsloven. Dat ik ook eens stil mag zitten. Voor jou is dat misschien een evidentie, maar voor mij is het niets minder dan een openbaring."

Ze trekt zich even terug in haar gedachten. In haar hoofd wordt een onzichtbaar bruggetje gelegd. Dan buigt ze zich naar me toe en zegt: "Zal ik je eens een geweldige leestip geven? Making Love van Barry Long. Een boek met een afschuwelijke cover. En de foto van de heer Long op de achterflap hadden ze ook beter achterwege gelaten. Maar het is wél het enige boek over seks - en bij uitbreiding liefde - waarvan ik blij ben dat het bestaat. Het liefdesspeladvies van Barry Long luidt, kort samengevat: trek je kleren uit, laat het licht aan en doe verder niks. Vergeet het voorspel, vergeet de kaarsen, vergeet de vibrators en de penisringen. Het enige wat je nodig hebt, is je lijf. Wees aanwezig, praat met elkaar, en geef je over aan je lichaam. Beste aanbeveling ever. Ik zweer het je: wie Making Love gelezen heeft, heeft in bed niks anders meer nodig."

Geen Libelle-mama De wekker van haar telefoon gaat af. Vier uur, nog even en het is tijd om dochter Rocci te gaan halen. Drie jaar geleden verliet ze de vader van Rocci. Sindsdien pendelt haar moederhart tussen Desteldonk en Oostende. En tussen navigeren en loslaten.

"Ik wil Rocci een minimum aan levensbeschouwelijk advies geven. Maar ik wil haar ook aanmoedigen om zichzelf te blijven, om op te komen voor wat ze denkt en voelt. En het is niet altijd even gemakkelijk om die twee doelstellingen met elkaar te verzoenen."

"Nu goed, ik denk niet dat Rocci zich snel op een gebrek aan mondigheid zal laten betrappen. Onlangs zat ik met haar in bad. Ik was een boek aan het lezen, zij gebruikte mijn scheenbenen als rugleuning. Plots vroeg ze: 'Wat ben je aan het lezen, mama?' 'Een boek over de liefde, schat. Over hoe je met relaties moet omgaan.' Waarop ze zich met gefronste wenkbrauwen naar me omdraaide en zei: 'Dat kan ik jou toch ook leren?'"

Haar ogen lachen, achter haar mondmasker krullen ongetwijfeld twee mondhoeken omhoog. Toch wordt haar stem niet honingzoet wanneer ze over haar dochter praat. En evenmin splitst ze me een album vol Rocci-foto's in de maag. Ook als mama is er aan Murielle Scherre geen Libelle-vrouw verloren gegaan.

"Ik vind het belangrijk dat Rocci een 360°-zicht krijgt op haar ouders. Dat ik haar niet alleen onder ogen kom wanneer ik me goed voel, maar ook wanneer ik gestresseerd of verdrietig ben. Kinderen hebben niks aan ouders die voortdurend de schijn ophouden. Soms kom ik afgepeigerd thuis en is Rocci tsjingel-tsjangel-liedjes aan het zingen. Dan zeg ik haar eerlijk dat ik doodop ben en op het punt sta uit elkaar te vallen. Zo hoef ik haar niet geërgerd te vragen 'of ze godverdomme eens wil ophouden met dat gebleir.' Dat doet ze dan wel uit zichzelf. (glimlacht) Kinderen mogen best de gelaagdheid van hun ouders zien. Je hoeft niet altijd de grapjas of de reddende engel te zijn. Je mag ook je zwakheden tonen."

Een handjevol is goed Ooit heette één van haar manco's: koopdrift. In haar slaapkamer logeerden vierhonderd paar schoenen. Tot ze zich realiseerde dat ze nog altijd maar twee voeten had. Ze besloot de hamsteraar in zichzelf aan banden te leggen en haar zelfbeeld los te weken van haar bezittingen. 'Voor mij geen laarsjes met plateauzolen van zelfvertrouwen meer', schreef ze in Knack Weekend. En ook: 'Wat we hebben, bezit, verankert en verzuipt ons.' Ik teken protest aan en zeg dat spullen ons ook kunnen optillen. Dat ze nu en dan wat tegengewicht kunnen bieden aan de vermoeiende banaliteit van het bestaan.

Ze neemt mijn woorden in overweging en zegt dan: "Ik kan begrijpen dat mensen dromen van een villa in Toscane. Dat ze denken dat ze in zo'n villa evenwichtiger en liefdevoller door het leven zullen gaan. Maar het is nóg mooier wanneer ze ook in een rijhuis in Evergem evenwichtig en liefdevol door het leven kunnen gaan. Het zou nogal sneu zijn mocht je enkel op een Toscaanse heuvel je geluk kunnen vinden."

Het hoofd van lief Jan verschijnt van achter het computerscherm. "Weet je wat ík zalig zou vinden? Een huis waarin helemaal niks staat. Spullen zijn altijd zo'n gedoe. Hoe minder plaats ze innemen, hoe beter." Murielle: "Sommige huizen staan boordevol objecten. En toch zie ik er alleen maar leegte. Koopdrift is vaak het resultaat van een existentiële angst: als ik geen materiële sporen nalaat, besta ik dan wel? 'Ik ben want ik koop', lijken sommige mensen te denken.  Maar die ingesteldheid is onhoudbaar. Al onze grondstoffen raken op. Voor de generatie van mijn vader was hippie worden nog optioneel. Voor ons niet meer." Jan: "Anderzijds: mocht ik ooit de kans krijgen om als drugscrimineel verschrikkelijk veel geld te verdienen..." Murielle: "De kans krijgen? Je zal die toch zelf moeten grijpen, Jan." (lacht) Jan: "Ik bedoel: mocht ik in een volgend leven ooit terugkeren als maffiabaas, dan zie ik mezelf ook wel in een vette Cadillac rijden. Niet omdat ik dat zo'n fantastische auto vind, maar gewoon omdat ik weleens zou willen weten of het een kick geeft om het op materieel gebied eens helemaal uit te hangen." Murielle: "Ik ga het toch houden op wat mijn vader altijd zei: 'Een handjevol is ook goed.' Dat is een mooi leidmotief als het om bezit gaat: het is niet omdat je je zakken kán vullen dat je het ook moet doén."

Een handjevol is ook goed: wat een uitstekende slogan voor een lingeriemerk dat erop uit is om vrouwen met hun lichaam te verzoenen, denk ik. Maar ik zeg het niet, want onze tijd zit erop: Rocci wacht op haar mama.

Eenmaal buiten ziet Murielle Scherre hoe twee ambtenaren van de groendienst van Desteldonk aanstalten maken om het onkruid dat zich voor haar voormalige gemeentehuis naar boven heeft gewurmd weg te maaien. Ze loopt naar hen toe en vraagt hen om de baldadige gewassen te laten staan. De ambtenaren gaan zonder gemopper op haar verzoek in en rijden verder. De amateur heeft het alweer gewonnen van de professionals.

[maryamgantois-blog]

Een mooie samenvatting van de islam - De laatste preek van de profeet Muhammad ﷺ ❤️

De laatste preek van de profeet ﷺ is een van de meest uitgebreide boodschappen aan de mensheid en een prachtige samenvatting van de islam. Het behandelt belangrijke onderwerpen voor de huidige tijd, zoals racisme, gendergelijkheid en mensenrechten.

Ik heb het gevoel dat als iemand in de war is over waar de islam voor staat of de profeet ﷺ beschuldigt van iets hatelijks, deze preek de beste manier is om hun twijfels weg te nemen en hen begrip te geven.

De laatste preek van de profeet

“O mensen, luister naar mij, want ik weet niet of ik na dit jaar ooit weer onder jullie zal zijn. Luister daarom heel aandachtig naar wat ik je zeg en breng deze woorden aan degenen die hier vandaag niet aanwezig konden zijn.

O mensen, zoals jullie deze maand, deze dag, deze stad als Heilig beschouwen, beschouw het leven en bezit van elke moslim dus als een heilige opdracht. Geef de aan jou toevertrouwde goederen terug aan hun rechtmatige eigenaren. Doe niemand pijn, zodat niemand jou pijn kan doen. Bedenk dat je inderdaad jouw Heer zult ontmoeten, en dat Hij inderdaad jouw daden zal afrekenen.

Allah heeft je verboden om rente (rente) te nemen, daarom zal voortaan afstand worden gedaan van alle renteverplichtingen. Jouw kapitaal mag je echter houden. Je zult geen ongelijkheid toebrengen of lijden. Allah heeft geoordeeld dat er geen rente zal zijn en dat alle rente die verschuldigd is aan Abbas ibn Abd Al-Muttalib (de oom van de Profeet) voortaan zal worden afgezien ...

Pas op voor Satan, voor de veiligheid van jouw religie. Hij heeft alle hoop verloren dat hij je ooit in grote dingen op een dwaalspoor zal kunnen brengen, dus pas op dat je hem in kleine dingen volgt.

O mensen, het is waar dat je bepaalde rechten hebt met betrekking tot vrouwen, maar zij hebben ook rechten over jou. Onthoud dat je ze alleen als je vrouw hebt genomen onder het vertrouwen van Allah en met Zijn toestemming. Als zij zich aan jouw recht houden, dan behoort hun het recht om te worden gevoed en in vriendelijkheid gekleed. Behandel jouw vrouw(en) goed en wees aardig voor hen, want zij zijn jouw partners en toegewijde helpers. En het is jouw recht dat ze geen vriendschap sluiten met iemand die je niet goedkeurt, en ook nooit onkuis zijn.

O mensen, luister in alle ernst naar mij, aanbidt Allah, verricht jouw vijf dagelijkse gebeden (Salah), vast tijdens de maand Ramadan en geef jouw rijkdom in Zakat. Voer de hadj uit als je het je kunt veroorloven.

De hele mensheid is van Adam en Eva, een Arabier heeft geen superioriteit over een niet-Arabier, noch een niet-Arabier heeft enige superioriteit boven een Arabier; ook heeft een blank geen superioriteit ten opzichte van zwart, noch heeft een zwarte enige superioriteit ten opzichte van wit, behalve door vroomheid (taqwa) en goede daden.

Leer dat elke moslim een ​​broeder is voor elke moslim en dat de moslims één broederschap vormen. Niets zal legitiem zijn voor een moslim die aan een medemoslim toebehoort, tenzij het vrij en vrijwillig werd gegeven. Doe jezelf daarom geen onrecht aan.

Onthoud, op een dag zul je voor Allah verschijnen en je daden moeten beantwoorden.

Pas dus op, dwaal niet af van het pad van gerechtigheid nadat ik weg ben.

O mensen, geen profeet of apostel zal na mij komen en er zal geen nieuw geloof geboren worden. Redeneer daarom goed, o mensen, en begrijp de woorden die ik jullie overbreng. Ik laat twee dingen achter me, de Koran en mijn voorbeeld, de Sunnah en als je deze volgt, zul je nooit de verkeerde weg ingaan.

Allen die naar mij luisteren, zullen mijn woorden aan anderen en die aan anderen doorgeven; en mogen de laatsten mijn woorden beter begrijpen dan degenen die rechtstreeks naar mij luisteren.

Wees mijn getuige, O Allah, dat ik UW boodschap aan UW volk heb overgebracht. "

- PROFEET MOHAMMED, 9E DHUL-HIJJAH, JAAR 10 AH

Deze preek werd gehouden door de profeet Muhammad ﷺ tijdens zijn afscheidsbedevaart in het jaar 10 AH bij Arafat. Er waren talloze moslims aanwezig bij de profeet ﷺ tijdens zijn laatste pelgrimstocht toen hij zijn laatste preek hield.

(Referentie: Zie Al-Bukhari, Hadith 1623, 1626, 6361) Sahih van Imam Muslim verwijst ook naar deze preek in Hadith nummer 98. Imam al-Tirmidhi heeft deze preek genoemd in Hadith nrs. 1628, 2046, 2085. Imam Ahmed bin Hanbal heeft ons de langste en misschien wel de meest complete versie van deze preek gegeven in zijn Masnud, Hadith nr. 19774.)

Via Soufyan Tarrahi

[jezus-christus-is-mijn-leven]

Waarom heeft God verschillende namen in verschillende tijdperken?

Gelovigen weten allemaal dat Gods naam Jehova was in het Tijdperk van de Wet, in het Tijdperk van Genade was Gods naam Jezus, Gods naam veranderde. Waarom heeft God verschillende namen in verschillende tijdperken? Laten we eerst eens kijken wat er in een spiritueel boek gezegd wordt: “De naam van Jezus is gekozen omwille van het verlossingswerk, zou Hij dan dezelfde naam houden als Hij terugkeert in de laatste dagen? Zou Hij nog altijd het verlossingswerk verrichten? Waarom zijn Jehova en Jezus één, maar hebben ze in verschillende tijdperken toch verschillende namen? Komt het niet doordat de tijdperken van hun werk anders zijn? Zou een enkele naam een volledige weergave van God kunnen bieden? Daarom moet God in een ander tijdperk bij een andere naam genoemd worden, en de naam gebruiken om het tijdperk te veranderen en het tijdperk weer te geven. Want geen enkele naam kan God volledig weergeven, en elke naam kan slechts een tijdelijke blik bieden op Gods gezindheid in een bepaald tijdperk; de naam hoeft alleen maar Zijn werk weer te geven. Daarom kan God enige naam kiezen die bij Zijn gezindheid past om het gehele tijdperk te vertegenwoordigen. …Zou de naam van Jezus – ‘God met ons’ – de gezindheid van God in zijn geheel kunnen weergeven? Kan het God volledig uitdrukken? Als de mens zegt dat God alleen Jezus kan worden genoemd, en geen andere naam mag hebben omdat God Zijn gezindheid niet kan veranderen, dan is dat zeker godslastering! Geloof jij dat alleen de naam Jezus, God met ons, God in zijn geheel kan vertegenwoordigen? God kan vele namen hebben, maar onder al die namen kan er niet één alles van God omvatten, niet één God volledig vertegenwoordigen. God heeft dus veel namen, maar al die namen kunnen Gods gezindheid niet volledig uitdrukken, want de veelzijdigheid van Gods gezindheid gaat het menselijke vermogen om Hem te kennen simpelweg te boven. De mens kan God met geen mogelijkheid volledig in menselijke woorden vatten. De mensheid beschikt slechts over een beperkte woordenschat om alle kennis over Gods gezindheid te omvatten: groot, eerbiedwaardig, wonderbaarlijk, ondoorgrondelijk, oppermachtig, heilig, rechtvaardig, wijs enzovoort. Teveel woorden! Deze beperkte woordenschat kan de beperkte menselijke getuigenis van Gods gezindheid niet uitdrukken. …God kan nooit volledig worden weergegeven door één bepaald woord of één bepaalde naam, denk je dan soms dat Zijn naam kan worden vastgezet? God is zo groot en zo heilig, maar Hij mag van jou Zijn naam niet veranderen in elk nieuw tijdperk? Daarom gebruikt God, in elk tijdperk waarin Hij persoonlijk Zijn eigen werk doet, een naam die passend is bij het tijdperk om het werk te omschrijven dat Hij van plan is uit te voeren. Hij gebruikt deze specifieke naam, die tijdelijk van belang is, om Zijn gezindheid in die tijd weer te geven. Hier gebruikt God de taal van de mensheid om Zijn eigen gezindheid tot uitdrukking te brengen.”

“‘Jehova’ is de naam die ik tijdens mijn werk in Israël heb aangenomen en het betekent de God van de Israëlieten (Gods uitverkoren volk), die medelijden kan hebben met de mens, de mens kan vervloeken en de mens de weg kan wijzen. Het betekent de God die grote macht bezit en vol wijsheid is. ‘Jezus’ is Immanuël, de naam voor het zondoffer dat vol liefde en vol medeleven is en de mens verlost. Hij deed het werk van het Tijdperk van Genade, en vertegenwoordigt het Tijdperk van Genade, en kan slechts één deel van Gods managementplan vertegenwoordigen. Dat wil zeggen, alleen Jehova is de God van het uitverkoren volk van Israël, de God van Abraham, de God van Isaak, de God van Jacob, de God van Mozes en de God van het hele volk van Israël. En zodoende aanbidden alle Israëlieten, behalve de stam van Juda, in de huidige tijd Jehova. Zij brengen Hem offers op het altaar en dienen Hem in de tempel in priestergewaden. Waar zij op hopen is de nieuwe verschijning van Jehova. Alleen Jezus is de verlosser van de mensheid. Hij is het zondoffer dat de mensheid heeft verlost. Dat wil zeggen, de naam Jezus is afkomstig van het Tijdperk van Genade, en ontleent zijn bestaan aan het verlossingswerk in het Tijdperk van Genade. De naam Jezus bestond om te zorgen dat de mensen van het Tijdperk van Genade opnieuw konden worden geboren en gered en de naam Jezus is een speciale naam voor de verlossing van de hele mensheid. En zo vertegenwoordigt de naam Jezus het verlossingswerk en duidt het Tijdperk van Genade aan. De naam Jehova is een speciale naam met betrekking tot het volk van Israël dat leefde onder de wet. In elk tijdperk en elke fase van mijn werk heeft mijn naam een reden en een representatieve betekenis: elke naam vertegenwoordigt één tijdperk. ‘Jehova’ vertegenwoordigt het Tijdperk van de Wet en is eretitel voor de God die wordt aanbeden door het volk van Israël. ‘Jezus’ vertegenwoordigt het Tijdperk van Genade en is de naam van de God van al degenen die zijn verlost in het Tijdperk van Genade. Als de mens nog steeds verlangt naar de komst van Jezus de Redder in de laatste dagen en nog steeds verwacht dat Hij zal komen in de gestalte die Hij in Judea had, zou Gods hele zesduizendjarig managementplan eindigen in het Tijdperk van de Verlossing en zou geen voortgang meer kunnen vinden. Bovendien zouden de laatste dagen dan nooit komen en het tijdperk zou nooit tot een einde worden gebracht. Dat is omdat de rol van Jezus de Redder alleen de redding en verlossing van de mensheid was. Ik heb de naam Jezus aangenomen in het belang van al de zondaren in het Tijdperk van Genade en het is niet de naam waaronder ik de hele mensheid zal beëindigen. Hoewel Jehova, Jezus, en de Messias allen mijn Geest vertegenwoordigen, duiden deze namen alleen de verschillende tijdperken van mijn managementplan aan en ze vertegenwoordigen mij niet in mijn volledigheid. De namen waar mensen op aarde mij mee noemen, kunnen niet duidelijk mijn volledige gezindheid en alles wat ik ben tot uitdrukking brengen. Het zijn slechts verschillende namen waarmee ik in de verschillende tijdperken word genoemd. En zo zal mijn naam wanneer de eindtijd – de tijd van de laatste dagen – aanbreekt, opnieuw veranderen. Ik zal niet Jehova of Jezus worden genoemd, laat staan de Messias, maar ik zal de indrukwekkende Almachtige God Zelf worden genoemd, en onder deze naam zal ik het gehele tijdperk tot een einde voeren. Eens ben ik aangeduid met Jehova. Ik ben ook de Messias genoemd en de mensen noemden me Jezus de Redder, omdat ze van mij hielden en mij respecteerden. Maar in deze tijd ben ik niet de Jehova of Jezus die de mensen in het verleden hebben gekend – ik ben de God die is teruggekeerd in de laatste dagen, de God die het tijdperk tot het einde zal voeren. Ik ben God Zelf die oprijst aan de einden van de aarde, vervuld van mijn volledige gezindheid en vol gezag, eer en glorie. De mensen zijn nooit interactie met mij aangegaan, hebben mij nooit leren kennen en hebben mijn gezindheid nooit leren kennen. Vanaf de schepping van de wereld tot op de dag van vandaag heeft geen enkel mens mij ooit gezien. Dit is de God die in de laatste dagen aan de mens verschijnt, maar onder de mensen verborgen is. Hij houdt verblijf onder de mensen, waarachtig en echt, als de brandende zon en het vlammende vuur, vol kracht en vol gezag. En er is geen enkel mens of ding die niet zal worden geoordeeld door mijn woorden en er is geen enkel mens of ding dat niet door het branden van het vuur zal worden gezuiverd. Uiteindelijk zullen alle naties worden gezegend vanwege mijn woorden en ook aan stukken worden geslagen vanwege mijn woorden. Zo zullen alle mensen in de laatste dagen zien dat ik de teruggekeerde Redder ben, dat ik de Almachtige God ben die de hele mensheid overwint; ik ben ooit het zondoffer voor de mens geweest, maar in de laatste dagen word ik ook het vuur van de zon dat alles verbrandt en de Zon van de rechtvaardigheid die alles openbaart. Dat is mijn werk van de laatste dagen. Ik heb deze naam aangenomen en ik bezit deze gezindheid zodat alle mensen kunnen zien dat ik een rechtvaardige God ben, en de brandende zon en het vlammende vuur. Dit is zodat allen mij, de enige ware God, kunnen aanbidden en zodat zij mijn ware gezicht kunnen zien: ik ben niet alleen de God van de Israëlieten en ik ben niet alleen de Verlosser – ik ben de God van alle schepselen in de hemelen, op de aarde en in de zeeën.”

De bovenstaande woorden onthulden dit mysterie over waarom God verschillende namen in verschillende tijdperken heeft. Daaruit kunnen we zien dat Gods naam een mysterie bevat. God is de wijze, almachtige Heerser. Hij is groots, Hij is overvloedig en Hij is alomvattend. Eén enkele naam kan onmogelijk alles weergeven wat God is. Daar komt nog bij dat in elk tijdperk God slechts een deel van Zijn werk heeft gedaan en Hij slechts een deel van Zijn gezindheid heeft onthuld. Hij heeft niet alles wat Hij heeft en is uitgedrukt. Dus in elk stadium van Zijn werk gebruikt Hij een bepaalde naam die voor dat tijdperk betekenis heeft, om Zijn werk te beschrijven in dat tijdperk, en de gezindheid die Hij uitdrukt. Dit is een beginsel van Gods werk en het is de voornaamste reden dat Hij Zijn naam verandert. Een naam kan slechts één tijdperk vertegenwoordigen, één fase van het werk. De tijdperk is veranderd, het werk is veranderd en de naam van God is veranderd. Zal Gods naam veranderen als God in de laatste dagen terugkeert? Zijn er profetieën in de Bijbel? Wil je het antwoord op deze vraag weten? Morgenavond zullen we erover communiceren. Moge de Heer ons leiden.

Meer: https://www.bible-nl.org/naam-van-Heer-laatste-dagen.html

[prijst-almachtige-god]

Jullie moeten goed nadenken over wat je doet

Gods Woord ‘Jullie moeten goed nadenken over wat je doet’ (Nederlands)

Almachtige God zegt: “ op jullie doen en laten hebben jullie allemaal elke dag een passage met woorden nodig om jullie op peil te houden. Jullie schieten namelijk te veel tekort, en jullie kennis en vermogen om te ontvangen zijn te ontoereikend. Jullie leven in jullie dagelijkse bestaan in een sfeer en omgeving zonder waarheid of deugdelijk verstand. Jullie ontberen het bestaanskapitaal en hebben niet het fundament om mij of de waarheid te kennen. Jullie geloof is slechts gebouwd op een vaag vertrouwen of op religieuze rituelen en kennis, geheel gebaseerd op leerstellingen. Ik bekijk elke dag jullie doen en laten en beschouw jullie intenties en slechte vruchten. Ik heb nooit iemand gevonden die zijn hart en geest waarlijk op mijn altaar heeft gelegd, mijn altaar dat nooit is verplaatst. Ik wil alle woorden die ik wil uitdrukken dan ook niet vruchteloos over een dergelijke mensheid uitgieten. Ik plan in mijn hart alleen mijn onvoltooide werk af te maken en om het heil te brengen aan de mensheid die ik nog moet redden. Desalniettemin wens ik dat allen die mij volgen mijn heil en de waarheid die mijn woord over de mens uitstort, ontvangen. Ik hoop dat je op een dag je ogen zult sluiten en dan een rijk zult zien waar een lieflijke geur de lucht vervult en stromen van levend water vloeien, niet een kleurloze, koude wereld waar duisternis de hemelen bedekt en waar het gejammer nooit ophoudt.

Hij beschouwt elke dag de daden en gedachten van iedereen, die tegelijkertijd voorbereidingen op hun eigen toekomst zijn. Al de levenden moeten dit pad bewandelen, dat heb ik voor allen zo voorbestemd. Niemand kan hieraan ontsnappen en er gelden geen uitzonderingen. Ik heb talloze woorden gesproken en bovendien onnoemelijk veel werk verzet. Ik kijk elke dag toe terwijl ieder mens natuurlijkerwijs uitvoert wat hem volgens zijn inherente aard te doen staat en hoe zich dat ontwikkelt. Velen zijn al zonder het te weten het ‘juiste pad’ ingeslagen dat ik voor de openbaring van ieder soort mens heb ingesteld. Ik heb ieder soort mens al in verschillende omgevingen geplaatst, en allen hebben op hun eigen plaats hun inherente eigenschappen tentoongespreid. Er is niemand om ze te binden, niemand om ze te verleiden. Ze zijn volkomen vrij en wat ze uiten komt op natuurlijke wijze. Er is maar één ding dat ze in toom houdt, en dat zijn mijn woorden. Sommige mensen lezen mijn woorden dan ook met tegenzin, alleen zodat de dood niet hun einde zal zijn, maar ze brengen mijn woorden nooit in praktijk. Aan de andere kant vinden sommige mensen het moeilijk om de dagen door te komen zonder de leiding en voeding van mijn woorden, zodat zij zich te allen tijde op natuurlijke wijze aan mijn woorden vastklampen. Na verloop van tijd ontdekken ze dan het geheim van het menselijk leven, de bestemming van de mens en de waarde van het mens-zijn. De mensheid is niet meer dan dit in de tegenwoordigheid van mijn woord en ik laat dingen gewoon op hun beloop. Ik dwing mensen op geen enkele manier om naar mijn woorden te leven als fundament van hun bestaan. En zo observeren de mensen die nooit een geweten of waarde hebben in hun bestaan stilletjes hoe dingen gaan en zetten ze mijn woorden vervolgens abrupt aan de kant en doen ze wat ze maar willen. Ze worden moe van de waarheid en alles wat van mij komt. Bovendien zijn ze het moe om in mijn huis te blijven. Deze mensen vertoeven tijdelijk in mijn huis omwille van hun bestemming en om straf te ontlopen, zelfs in hun dienstbetoon. Maar hun intenties veranderen nooit en hun daden evenmin. Dit voedt alleen maar hun verlangen naar zegeningen, naar een enkele reis naar het koninkrijk waar ze dan eeuwig kunnen verblijven, en zelfs een reis naar de eeuwige hemel. Hoe meer ze ernaar verlangen dat mijn dag spoedig komt, hoe meer ze de waarheid als een obstakel, als een struikelblok op hun pad gaan zien. Ze kunnen bijna niet wachten om het koninkrijk te betreden en voor altijd van de zegeningen van het koninkrijk der hemelen te genieten, zonder de waarheid te hoeven nastreven of oordeel en tuchtiging te aanvaarden, en vooral zonder onderdanig in mijn huis te verblijven en te doen wat ik gebied. Deze mensen betreden mijn huis niet om met een oprecht hart naar de waarheid te zoeken of om samen te werken met mijn management. Ze zijn er enkel op uit om niet vernietigd te worden in het volgende tijdperk. Hun hart heeft dan ook nooit geweten wat de waarheid is of hoe de waarheid aan te nemen. Daarom hebben zulke mensen de waarheid nooit in praktijk gebracht of de extreme diepte van hun verdorvenheid ingezien. Toch zijn ze tot het einde als ‘dienaren’ in mijn huis verbleven. Ze wachten ‘geduldig’ de komst van mijn dag af en zijn onvermoeibaar terwijl ze door mijn manier van werken heen en weer worden geslingerd. Hoezeer ze zich ook inspannen en wat voor prijs ze ook hebben betaald, niemand zal zien dat ze voor de waarheid hebben geleden of iets voor mij hebben opgeofferd. In hun hart kunnen ze niet wachten om de dag te zien dat ik een einde maak aan het oude tijdperk. Ook willen ze dolgraag weten hoe groot mijn macht en gezag zijn. Maar waarvoor ze zich nooit hebben gehaast, is om zichzelf te veranderen en de waarheid na te streven. Ze hebben lief waar ik moe van ben en zijn moe van wat ik liefheb. Ze verlangen naar wat ik haat maar zijn tegelijkertijd bang om te verliezen wat ik verafschuw. Ze leven in deze goddeloze wereld maar haten die nooit en zijn ontzettend bang dat ik haar zal vernietigen. Ze houden er tegenstrijdige intenties op na: ze scheppen behagen in deze wereld die ik verafschuw, maar tegelijkertijd kijken ze ernaar uit dat ik deze wereld spoedig vernietig. Op die manier zullen ze het leed van vernietiging ontlopen en getransformeerd worden tot heren van het volgende tijdperk voordat ze van de ware weg zijn afgedwaald. Ze hebben de waarheid namelijk niet lief en zijn moe van alles wat van mij komt. Ze worden misschien een poosje ‘gehoorzame mensen’ om de zegeningen niet te verliezen, maar hun zucht naar zegeningen en hun angst om te vergaan en in de poel van vuur te belanden, zijn zonneklaar. Naarmate mijn dag nadert, wordt hun verlangen gestaag sterker. Hoe groter de ramp, hoe hulpelozer ze worden: ze weten niet waar ze moeten beginnen om mij te behagen en te voorkomen dat ze de zegeningen verliezen waar ze zo lang naar verlangd hebben. Zodra mijn hand het werk aanvangt, staan deze mensen te popelen om in de voorhoede te staan. Ze dringen zich uit alle macht naar de frontlinie van de troepen, vreselijk bang dat ik ze niet zal zien. Ze denken dat ze het juiste doen en zeggen, ongewis dat hun daden nooit betrekking op de waarheid hebben gehad en mijn plannen alleen maar verstoren en hinderen. Ze hebben zich misschien wel grote inspanning getroost met de wil en intentie om te volharden in moeilijkheden, maar alles wat ze doen heeft niets met mij te maken. Ik heb namelijk nooit gezien dat hun daden uit goede intenties voortkomen, laat staan dat ik ze iets op mijn altaar heb zien plaatsen. Zo zijn hun daden tegenover mij al deze jaren geweest.

Ik wilde jullie aanvankelijk van meer waarheden voorzien, maar aangezien jullie houding jegens de waarheid veel te koel en onverschillig is, moet ik het opgeven. Ik wil mijn energie niet verspillen en ik wil ook niet zien dat mensen mijn woorden vasthouden, maar overal doen wat tegen mij ingaat, mij zwartmaakt en mij lastert. Vanwege jullie houding en jullie menselijkheid geef ik jullie maar een klein deel van mijn woorden dat heel belangrijk voor jullie is, als mijn test onder de mensheid. Het is nu pas dat ik werkelijk bevestig dat mijn besluiten en plannen zijn afgestemd op wat jullie nodig hebben en dat ik bovendien beaam dat mijn houding jegens de mensheid correct is. Jullie daden voor mijn aangezicht gedurende vele jaren hebben mij het antwoord opgeleverd dat ik nooit eerder heb gekregen. En de vraag bij dit antwoord is: “Wat is de houding van de mens met betrekking tot de waarheid en de ware God?” Uit mijn inspanningen ten opzichte van de mens blijkt mijn gedegen liefde voor de mens. Uit de daden van de mens voor mijn aangezicht is dan weer gebleken dat de mens de waarheid verafschuwt en mij weerstaat. Ik bekommer mij te allen tijde om allen die mij hebben gevolgd, maar zij die mij volgen zijn nooit in staat om mijn woord te ontvangen. Ze zijn absoluut niet in staat om zelfs maar enige suggesties van mij aan te nemen. Dat doet mij nog het meeste verdriet. Niemand kan mij ooit begrijpen en bovendien kan niemand mij aanvaarden, ook al is mijn houding oprecht en zijn mijn woorden zachtaardig. Allen doen het door mij toevertrouwde werk volgens hun oorspronkelijke intenties. Ze zoeken mijn intenties niet en vragen al helemaal niet naar wat ik wil. Toch beweren ze mij trouw te dienen, terwijl ze tegen mij rebelleren. Velen geloven dat waarheden die voor hen onaanvaardbaar zijn of die ze niet in praktijk kunnen brengen helemaal geen waarheden zijn. Zulke mensen beschouwen mijn waarheden als iets om te ontkennen en terzijde te schuiven. De mens erkent mij dan tegelijkertijd alleen in woord als God, maar beschouwt mij ook als een outsider die niet de waarheid, de weg of het leven is. Niemand kent deze waarheid: mijn woorden zijn voor altijd de onveranderlijke waarheid. Ik voorzie de mens van het leven en ben de enige gids voor de mensheid. De waarde en betekenis van mijn woorden vallen of staan niet bij de erkenning of aanvaarding door de mensheid, maar zijn te vinden in de substantie van de woorden zelf. Ook al kan niemand op deze aarde mijn woorden ontvangen, toch zijn de waarde van mijn woorden en hun hulp aan de mensheid door geen mens te peilen. Daarom, wanneer ik met de vele mensen te maken heb die tegen mijn woorden rebelleren, ze weerleggen of ze volkomen minachten, is mijn standpunt als volgt: de tijd en de feiten zullen mijn getuige zijn en aantonen dat mijn woorden de waarheid, de weg en het leven zijn. Ze zullen aantonen dat alles wat ik heb gezegd waar is en dat de mens ermee moet worden uitgerust en deze bovendien moet aanvaarden. Ik laat allen die mij volgen dit feit weten: zij die mijn woorden niet volledig kunnen aanvaarden, zij die mijn woorden niet in praktijk kunnen brengen, zij die geen doel in mijn woorden kunnen vinden en zij die geen heil kunnen ontvangen vanwege mijn woorden, zijn zij die door mijn woorden veroordeeld zijn en bovendien mijn redding hebben verbeurd; mijn roede zal nimmer van hen wijken. ...”

Uit ‘De Kerk van Almachtige God’

De bijbelteksten zijn ontleend aan de Nieuwe Bijbelvertaling © 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap.www.debijbel.nl

[fram-blij]

Ik was het even kwijt geloof ik De warmte, de kleur die dingen krijgen wanneer je ze plots in hun werkelijkheid echt ziet. Misschien is dat wel wat de mensheid zo lang op de been heft gehouden. Het stomdronken geluk dat alles altijd weer terugkomt.

Ik liet mezelf vallen tot ik niet dieper kon, tot ik de bodem raakte. Nu ik op de bodem ben beland heb ik eindelijk weer vaste grond om op te bouwen.

[jeanschoonbroodt]

Artikel van God... via Peter Verschoor... De 7 bijbelse feesten...

Hierbij ter info een ‘Wist-je-datjes” over de door God ingestelde feesten. 

Om met de deur in huis te vallen: Wist je, dat God door Zijn feesten Zijn verlossingsplan en de rol vd Messias aan Zijn volk en ook aan ons vertelt? 

Als je die feesten doorleest uit Leviticus 23, zie je wederom iets van het karakter van God terug, namelijk een Persoon, die het wat & hoe en de timing op Zijn kalender in details aangeeft en niets aan het toeval overlaat. Erg fascinerend en belangrijk daar kennis van te nemen. 

Zeven Bijbelse feesten.

Wist je dat het draait om 7 Bijbelse feesten? Weer het getal 7. Het goddelijke getal voor perfectie of volledigheid in de Bijbel. God heeft de regie en doet geen half werk, zo blijkt maar weer. 

Het draait om 4 voorjaarsfeesten en 3 najaarsfeesten. Ik som ze even op: 

Voorjaar: 

(in 1e en 3e maand Nissan cq Sivan van Gods kalender)

1.Paasfeest (Joodse Pesach) 2.Feest vd Ongezuurde Broden (Hag HaMatzah), volgend direct op het Pasen. 3. Feest der Eerstelingen( Bikkurim) doorlopend naar het 4e feest. 4. Pinksterfeest (Shavoe ’ot).

Najaar: 

(in 7e maand Tisjri) 

5. Feest vd bazuinen (Yom Teruah) 6. Grote verzoendag (Yom Kippur) 7. Loofhutten (Sukkot).

Wist je, dat Jezus de 4 voorjaars-feesten bij zijn 1e komst al heeft vervuld? En dat Hij de 3 najaars-feesten zal vervullen bij Zijn 2e komst? 

De 1e keer in Zijn rol als Lam, oftewel lijdende Messias, (Bar ben Josef) en bij zijn 2e komst in Zijn rol als Leeuw van Juda, de overwinnende Messias (Bar ben David). Beiden zullen plaatsvinden temidden van Zijn volk Israël. De belofte van de engel Gabriël aan Maria wordt dan volledig vervuld, namelijk dat Hij op Davids troon zitting zal nemen en vandaaruit de wereld zal gaan regeren. Ook hier weer een voorbeeld van een voorafschaduwing, namelijk van 1e komst naar de veel vollere, grootsere 2e komst in de eindtijd bij de vestiging van Zijn vrederijk.

Wist je dat je dergelijke voorafschaduwingen (half vervulde profetieen) van nog iets groters komend, heel veel terugvindt in de Bijbel?

Zo zie je dat de feesten niet alleen historisch zijn, maar ook een profetische lading hebben. Je krijgt meer inzicht in de komst en de rol van de Messias in de verlossing en het herstel van de gehele schepping. Zo schreef Paulus aan de gemeente Kolosse dat de feesten vd HEER, de nieuwe maan en de Sabbat, een schaduw van de toekomstige dingen zijn om ons over de Messias en het Verlossingsplan te leren. En tevens onze persoonlijke relatie die God van ons verlangt te verdiepen.

Betekenis woord ‘feest’.

Het Hebreeuwse woord voor feest is ‘mo’ed’ en heeft betekenissen als ‘afspraak’ of ‘vastgestelde tijd’ of ‘jaargetijde of ‘het juiste uur’. Door de Hebreeuwse betekenis van het Nederlandse woord feest, kunnen we zien dat God ons meedeelt, dat Hij over een ‘vastgesteld of afgesproken tijdstip’ beschikt. Hij spreekt met de mensheid af om bepaalde gebeurtenissen in de Verlossing op een bepaalde tijd te vervullen. 

Enkele voorbeelden:*Jezus’ komst op aarde was exact de tijd door God verordend (Gal 4:2,4)*Het is exact op het Pesach (uittocht van Israël) dat Jezus sterft en opstaat.*Op Sjavoe’ot / Pinksteren, exact 50 dagen na de uittocht geeft God op Sinaï de Thora, zoals later op de 50ste dag na Pasen op Pinksteren de uitstorting van Heilige Geest.

Op talloze manieren laten de teksten in het NT zien, dat God Zijn daden doorlopend in midden van Zijn volk verrichtte. Zo ook Jezus in Zijn spreken in het Nieuwe Verbond. 

Viering In Jerusalem. 

De drie grootste feesten: Pasen/Pesach, het wekenfeest Pinksteren/Sjavoe’ot en het Sukkot/ Loofhuttenfeest, moesten in Jerusalem gevierd worden. Regelmatig lees je, dat Jezus en de discipelen optrokken naar Jerusalem ter feestviering. Hieruit kun je afleiden dat God ook de plaats vaststelde waar belangrijke gebeurtenissen rond Gods verlossingsplan zouden plaatsvinden. Dat is ook concreet gebeurd. Want Jezus’ sterven, begraven en herrijzen vond in Jerusalem plaats. Zo ook de bekrachtiging van de gelovigen door de uitstorting van de Heilige Geest. En ook Zijn hemelvaart op Olijfberg (Jerusalem). En bij Zijn 2e komst zal Hij Zijn voeten daar weer zetten. (Zach. 14:4). Zo zie je ook vandaag de dag dat de profetie Zach 12: 2-3; 14:2-4 uitkomt, die aangeeft dat Jerusalem vòòr de komst van de Messias, in het middelpunt van de wereldbelangstelling zal staan en controverse zal opwekken. Wat wij in onze tijd doorlopend kunnen waarnemen. 

Jerusalem is voor de (heiden) volken een `beker der bedwelming` of `een zware steen waaraan zij zich bij het tillen hun handen aan open halen´. 

Oftewel de hele wereld (de Verenigde Naties) bemoeit zich met Jerusalem. Maar het is God, die de stad voor eeuwig als Zijn woonplaats heeft verkozen, en dus bepaalt wat er mee gebeurt.

Gek eigenlijk, want er is geen andere stad in de wereld waar zoveel landen zich mee bemoeien dan met Jerusalem. Maar we weten, dat vanuit de profetieën, dat al lang geleden door God is voorzegd.

02.03.2021. Artikel van Peter Verschoor op Facebook.

Ps.

Hartelijke dank Peter. Ik vind het een geweldig artikel !!! 

Helder en duidelijk, zoals ik het zelden heb gezien en gelezen en heb uitgelegd gekregen. Ik heb het alleen iets anders hier geplaatst, met alinea’s er tussen. Hoop, dat je het goed vindt. Zo niet... laat het me meteen weten, dan zal ik het verwijderen.

God’s zegen over U... en over allen in de schepping, die God en Jezus Christus en Zijn woord en evangelie lief hebben... en door YHVH-Elochim ( =Vader + Zoon + Geest),  geliefd zijn... en er aan vasthouden tot het einde toe, totdat wij allen overgaan van geloof in aanschouwen van Opb. 4+5.en 1 Kor. 13.

Hartelijke groet,

Jean Schoonbroodt.

[variafontys]

Interview met Elizabeth, sociaal-psychiatrisch verpleegkundige

Elizabeth de Wit werkt als sociaal psychiatrisch verpleegkundige bij de Woenselse Poort in Eindhoven, een kliniek voor mensen met psychische stoornissen die hulp en begeleiding van zorgverleners ontvangen en op die manier leren te participeren binnen de maatschappij of binnen een begeleide woonvorm. Ze krijgt dagelijks te maken met mentaal kwetsbare personen die een gevaar zijn voor zichzelf of voor anderen, die zichzelf door de tijd heen zijn kwijt geraakt of in zware omstandigheden hebben moeten leven. Ieder persoon heeft zijn eigen verhaal, een uniek karakter en krijgt daarom ook een behandeling afgestemd op zijn wensen. Elizabeth maakt hier als psychiatrisch verpleegkundige veel mee. Ik ontmoet haar op Teams en wil haar een aantal vragen stellen over haar beroep, omdat ik zelf altijd veel interesse heb gehad voor de psychiatrie en misschien wel van plan ben om als psychiatrisch verpleegkundige te gaan werken. Dit omdat ik de mentale gezondheid van mensen enorm belangrijk vind en omdat ik graag luister naar de verhalen van anderen. En daarnaast omdat ik van mening ben dat ieder mens hulp verdient, ondanks zijn complexiteit en fouten die hij in het verleden heeft begaan. Ieder mens verdient het om gehoord te worden. Het gesprek met Elizabeth heeft mijn ogen nog meer geopend. Haar indrukwekkende visie op het leven en op de mens heeft mij zeer gefascineerd. Tijdens dit interview probeer ik antwoord te krijgen op de volgende vraag  

Is de mens van nature goed? 

 Ik ga hier met Elizabeth over in gesprek. Mijn doel is om erachter te komen hoe Elizabeth over deze vraag nadenkt en om nieuwe inzichten op te doen door naar haar verhaal te luisteren en de belangrijke boodschap uit dit verhaal mee te nemen voor mijn eigen carrière als verpleegkundige en voor mijn persoonlijke ontwikkeling. 

Fijn dat ik dit interview met u mag afnemen. Omdat het interview een filosofische insteek heeft, wil ik meteen met de deur in huis vallen. Mag dat? 

Natuurlijk mag dat! Ik ben hartstikke benieuwd wat je me gaat vragen! 

U komt dagelijks kwetsbare patiënten tegen met probleemgedrag die soms vreselijke dingen hebben gedaan en zichzelf niet meer onder controle hebben. Gelooft u nog steeds dat de mens van nature geneigd is om het goede te doen en van nature goed is? 

Natuurlijk heb ik weleens momenten gehad waarop ik dacht: ‘’Waar gaan we naartoe als mensheid? Hoe kan de mens zo iets verschrikkelijks doen? Waarom doet men dit elkaar aan?’’ Ik ga dan naar huis met een brok in mijn keel en heb momenten dat ik van de daken kan schreeuwen dat we als mensen de neiging hebben om alles verkeerd te doen. Ik heb patiënten gehad die dingen hebben gedaan waar ik amper over kan praten. Maar hoe boos en verdrietig ik soms ook word, ik kom altijd weer terug tot mezelf en voel dan weer mijn innerlijke kalmte, dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt: Deze mensen kunnen er niets aan doen. Ze hebben er niet voor gekozen om zo te worden. Slechte mensen bestaan niet, alleen slechte omstandigheden bestaan. Deze patiënten hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt in hun leven. Je kan niet van een mens verwachten dat hij het goede zal doen als hij nooit het goede heeft gekend. Om antwoord te geven op je vraag: Ja, ik denk dat de mens van nature goed is. Maar wanneer hij altijd in slechte omstandigheden heeft geleefd en verkeerde voorbeelden heeft gezien van zijn omgeving, dan is de kans veel groter dat hij het verkeerde pad zal bewandelen en zichzelf verliest. Maar ik denk dat iedereen het goede in zich heeft. En ik denk ook dat niemand écht verloren is, ik geloof nog steeds dat iedereen terug kan keren naar het goede in zichzelf. 

U gelooft dus dat ieder mens van nature goed is, maar dat er slechte omstandigheden bestaan die mensen doen afdwalen naar het verkeerde pad. Ik vraag me af wanneer u vindt dat een mens goed is? 

Ik zal je een verhaal vertellen. Ik had ooit een patiënt van eind dertig jaar oud. Deze man had zijn eigen dochter gedood. Toen mijn collega over zijn situatie vertelde, voelde ik intense walging opkomen en wilde ik het liefst mijn mond open doen om hier iets van te zeggen, maar dat is natuurlijk niet erg professioneel. Je mag mensen niet veroordelen. Ik vond het verhaal echter zo verschrikkelijk, dat ik op dat moment stond te trillen op mijn benen. Een man die zijn kind heeft vermoord, ik kan me niet voorstellen hoe iemand dit kan doen. Als verpleegkundige werd ik aangewezen om hem begeleiding te bieden. Ik mocht hem ondersteunen tijdens zijn therapie sessies. In het begin vond ik dit erg moeilijk, omdat de man weerstand bij me opriep. Toen ik eenmaal met hem in gesprek raakte, merkte ik dat de man erg sympathiek overkwam: hij was erg vriendelijk en vertelde graag over zijn leven. Ik kon merken dat hij verdronk in zijn eigen schuldgevoelens, en bood hem een luisterend oor. De man voelde zich zo schuldig dat hij iedere nacht wakker lag en huilde. Ik trof hem regelmatig aan, biddend op zijn bed, volledig in tranen. Hij vroeg God om hem te vergeven. Dit raakte me enorm. Ik kwam erachter dat deze man als kind enorm was verwaarloosd door zijn ouders en altijd in angst heeft moeten leven. Omdat hij nooit had geleerd wat liefde was, en hij door zijn slechte opvoeding nooit in staat was geweest om gezonde relaties met mensen op te bouwen, raakte hij emotioneel beschadigd. Hij wist niet wat het was om van iemand te houden. Uiteindelijk raakte hij zichzelf helemaal kwijt en kreeg hij te maken met waanideeën. Hij kreeg de diagnose ‘schizofrenie’. Wanneer hij te maken heeft met deze waanideeën, kreeg hij een waas voor zijn ogen en kan hij verschrikkelijke dingen doen, omdat hij op dit soort momenten niet helder na kan denken. Hij voelt zich bedreigd door zijn omgeving en onderneemt actie om zichzelf te beschermen. Uiteindelijk heeft dat geleid tot de grootste fout van zijn leven. Hij heeft zijn eigen kind gedood. Maar ik ben tot op de dag van vandaag nog steeds van mening dat deze meneer van nature goed is. Waarom? Omdat ik zijn goede intenties terugzie wanneer hij met me praat. Hij is zo verstrikt geraakt in zijn eigen negatieve gedachtes, dat hij geen controle meer heeft over zijn daden. Maar zijn intenties zijn nooit verkeerd geweest. Hij heeft nooit iemand pijn willen doen. De omstandigheden hebben hem zo gemaakt. Dit betekent niet dat hij zo is. Snap je het verschil? Zijn daden zijn verkeerd, maar dat betekent niet dat hij verkeerd is. 

Ik snap wat je bedoelt. Het gaat dus heel erg om de situatie van de persoon, wat zijn achtergrond is, de omstandigheden waarin hij heeft geleefd en wat zijn intenties zijn? 

Ja precies, en natuurlijk moet je ook kijken naar zijn ziektebeeld. Iemand met een zware psychose weet niet wat hij op dat moment aan het doen is. Hij krijgt dan als het ware een waas voor zijn ogen. 

Het volgende wat ik me afvraag is hoe je het goede in andere mensen kan inzien? We hebben allemaal weleens de neiging om te oordelen over de daden van anderen. Hoe kun je dan toch proberen om het goede in te zien bij de ander, ondanks zijn gruweldaden? 

Wanneer we proberen om het menselijke terug te zien in ieder mens die we tegenkomen, maken we al een enorm groot verschil! Dit is de meest belangrijke stap die je kan zetten om het goede terug te zien in de ander. Menselijke perfectie bestaat namelijk niet, want dan zou het niet meer menselijk zijn. We zijn allemaal geboren om fouten te maken en hiervan te leren. Sommige mensen leren echter minder snel van hun fouten, omdat ze verstrikt zijn geraakt in negatieve, pijnlijke omstandigheden die hen veel leed heeft gebracht. Daardoor krijgen zij een negatief perspectief op de wereld en blijft hij deze fouten maken, omdat hij nooit heeft geleerd hoe het anders kan. Hoe zij het juiste kunnen doen. Wanneer we inzien dat ieder mens ‘menselijk’ is, kunnen we ons oordeel over de ander uitstellen. We mogen wel oordelen over zijn daden, maar we moeten voorzichtig zijn dat we de persoon zelf niet gaan veroordelen! Wanneer je de persoon zelf veroordeelt, zie je het goede niet meer.   

We moeten ons oordeel dus uitstellen en proberen om het menselijke terug te zien in de ander; het feit dat ieder mens fouten maakt en nou eenmaal niet perfect is, mede omdat we in een imperfecte wereld leven en omdat menselijkheid niet perfect kan zijn? Begrijp ik het goed? 

 Ja, je hebt het helemaal goed begrepen. Zo bedoel ik het inderdaad. 

Bent u dan nooit een patiënt tegengekomen die u écht slecht vond? 

Om heel eerlijk te zijn geloof ik niet in slechte mensen. Zoals ik al zei, geloof ik alleen in slechte omstandigheden. Natuurlijk kan ik de daden van mensen afkeuren en word ik verdrietig wanneer ik zie dat iemand niet gemotiveerd is om te veranderen. Ik zie dagelijks patiënten die op hetzelfde, verkeerde pad willen blijven en niet eens inzien dat ze iets verkeerds hebben gedaan. Die maar niet willen veranderen! Natuurlijk word ik daar soms heel gefrustreerd van; ik ben ook maar een mens. Maar uiteindelijk denk ik bij mezelf: De omstandigheden hebben de persoon gemaakt wie hij vandaag is. Ik denk dat deze negatieve omstandigheden de persoon in zoverre kunnen beïnvloeden, dat hij uiteindelijk niet meer in staat is om voor het goede te kiezen. Het goede zit dan nog wel in hem, maar dit is naar de achtergrond verzonken, omdat de slechte omstandigheden de mens in zijn greep hebben. Ik zie het als een soort doolhof waar de mens maar niet uitkomt. Misschien is er vooruitgang, en komt hij steeds dichter bij de uitgang, maar soms zijn die stapjes vooruit maar nauwelijks merkbaar. Soms kan het blote oog de stappen die iemand zet naar vooruitgang niet eens zien. Ik betrap mezelf er soms op dat ik ervan overtuigd was dat een patiënt helemaal niets heeft gedaan om te veranderen, maar uiteindelijk zie ik toch een verandering in zijn gedrag terug. Dat had ik al die tijd over het hoofd gezien! Zo zie je maar dat mensen soms in hun eentje ‘strijden’, zonder hier ook maar iets over te vertellen. Je kunt mensen niet veroordelen. Je weet niet hoe het is om in hun schoenen te staan. Als we dit zouden weten, zouden we misschien inzien dat de ander helemaal niet zo slecht is als we in eerste instantie denken.  

 Wat zou u aan mij als verpleegkundige in opleiding willen meegeven als ik ooit met deze patiënten ga werken in de toekomst? 

 Blijf altijd de mens achter de patiënt zien. Hoe moeilijk de persoon die je behandelt ook is, er zit altijd een verhaal achter waarom diegene is wie hij vandaag  is. Verlies het goede van de persoon niet uit het oog en realiseer je dat ieder persoon een complex verhaal met zich meedraagt waar wij niets vanaf weten.  

Conclusie 

Het interview met Elizabeth vond ik erg bijzonder en het heeft ervoor gezorgd dat ik nog sterker achter mijn eigen standpunt sta: dat slechte mensen eigenlijk niet bestaan, maar dat de omstandigheden ervoor kunnen zorgen dat een mens gruweldaden begaat. Elizabeth’s visie is erg duidelijk naar voren gekomen in dit interview. Zij denkt dat de mens van nature goed is, maar dat het leven van mensen soms zo moeilijk is dat zij een verkeerd pad bewandelen en daardoor grote fouten kunnen begaan. Misschien ligt het nooit zo simpel, maar door dit interview ben ik me nog sterker gaan realiseren dat ieder mens een complex verhaal heeft waar wij niks vanaf weten. We zullen nooit weten hoe iemand anders zich heeft gevoeld in een bepaalde situatie en waar hij mee vecht. Dit omdat we nooit in andermans schoenen zullen staan. We moeten het goede in de mens dus altijd terug blijven zien, vooral wanneer we met een kwetsbare doelgroep werken dat veel leed met zich meedraagt. Het interview met Elizabeth vond ik erg fascinerend en leerzaam voor mij als verpleegkundige, omdat het bijdraagt aan een open manier van denken. Ik wil open blijven staan voor andere visies en meningen van andere zorgverleners, zodat ik lastige kwesties van verschillende kanten kan bekijken. Door naar anderen te luisteren kan ik mijn filosofische blik ontwikkelen en genuanceerder nadenken. Dit is in het verpleegkundig beroep ook essentieel, omdat je dagelijks met unieke mensen werkt en je je visie daarom regelmatig moet bijstellen. Je kan niet in je eigen bubbel blijven hangen, omdat iedere dag anders is en iedere situatie een andere houding van een zorgverlener vraagt. Ik blijf dus met een open blik naar de zaken kijken en probeer van ieder mens die ik tegenkom te leren.  

Artikel over het hebben van empathie voor TBS patiënten  

Disa Jironet pleit in haar boek ‘’Ook een moordenaar kan mededogen verdienen’’ voor een menselijkere aanpak van criminelen. Deze bijzondere officier van justitie vindt dat iedere crimineel mededogen verdient, ook al heeft hij nog zo’n vreselijke misdaad begaan. Disa zegt dat ieder mens een complex verhaal heeft. Wanneer we hier binnen de zorg en binnen de rechtsstaat oog voor hebben, dan zien we eerder de mens achter ‘de crimineel’ en kunnen we hen een menselijkere straf bieden waarin ruimte is voor emphatie en begrip. Het artikel over Disa Jironet en haar nieuwe boek stond pas geleden in de Trouw. Met dit boek kan Disa de maatschappij oproepen om vaker vanuit een emphatisch, niet-veroordelend perspectief naar de ander te kijken (Trouw, z.d.).  

Artikel dat crimineel gedrag probeert te verklaren bij ‘criminelen’ 

Het volgende artikel legt uit dat er bepaalde factoren in het brein bestaan die mogelijk crimineel gedrag kunnen uitlokken. Zo zou een overgevoelig beloningssysteem vaker aanwezig zijn bij mensen die een ernstig delict hebben gepleegd. En is er vaker sprake van een overactieve amygdala, waardoor iemand impulsiever gaat handelen en dus sneller een misdrijf kan begaan. Toch weet men nog niet precies wat er zich afspeelt in het brein van een ‘crimineel’. Er zijn wel factoren die aanleiding kunnen zijn voor probleemgedrag, maar men benadrukt dat het complexer in elkaar zit. je kan crimineel gedrag niet enkel verklaren door iemand onder een hersenscan te leggen. Zo moet je ook kijken naar de achtergrond van de persoon, zijn opvoeding, de omstandigheden waarin hij leeft, enzovoort. Het is een samenspel van verschillende factoren die voor ieder persoon anders zijn, omdat ieder mens uniek is. Een zorgverlener die werkzaam is in de psychiatrie moet dus op de hoogte zijn van het feit dat er verschillende factoren meespelen die dit gedrag kunnen veroorzaken, en daarnaast moet hij oog hebben voor het feit dat iedere patiënt uniek is en een complex verhaal bevat. Hij moet zijn zorgverlening hierop afstemmen en persoonsgericht handelen (Eos Wetenschap, 2020). 

Geschreven door Isabelle.

[heisessie]

Corona, we gaan allemaal dood!

Ik ben bereid om als uitgangspunt te nemen dat Covid-19 wel een heel heel heel erge en extreme griep is. Daarbij verwijs ik als kanttekening naar de cijfers voor een nuancering en mijn aansporing om zaken in perspectief te blijven zien.

Ik ben bereid met respect voor anderen met een boog om iedereen heen te lopen, mijn sociale leven stop te zetten, me in een akelig masker te hijsen. Of dit helpt, ik zou zeggen, zoek eens op internet naar de nuancering.

Ik ben bereid om mijn mond te houden als ik ondanks alle maatregelen toch weer aan tafel blijk te zitten met mensen die Trump bashen, mensen zonder mondkapjes complotdenkers noemen en geen discussie meer mogelijk is omdat er zoveel agressie wordt verspreid tegen andersdenkenden. Onderzoek eens wat agressie en angst doet met je gezondheid. De nuancering vind je gewoon op internet.

Ik ben bereid, als criminaliteit, vaak met religieus moslimse aanleiding, weer wordt weggemoffeld, goedgepraat of fluweelzacht wordt doodgeknuffeld om mijn mening, die dan heel extreem en racistisch kan overkomen bij goedbedoelende mensen, gewoon weer voor me te houden. Of dit zin heeft, ik zou zeggen, kijk eens hoe het Midden-Oosten zich vanaf de jaren 90 tot nu heeft ontwikkeld en probeer dit te vertalen naar Europa! Als je durft, de nuancering vind je vast wel ergens op internet. Ik ben bereid om de global warming profeet te laten raaskallen terwijl hij ondertussen zijn afval vergeet te scheiden, in een oude dieselbus uit 1989 rijdt en keihard werkt om verdere technologische en demografische ontwikkelingen te stimuleren (elektrische auto’s, city farms, ontbossing, migratie, abortus) terwijl we als mensheid steeds verder afkomen van een ecologische balans met de natuur. En hoe het nu zit met de natuur? Het mooie is dat je op internet genuanceerde verhalen kunt terugvinden over natuur, milieu, klimaat en demografie. Dus, de ons steeds harder opgelegde waarheid is niet de hele waarheid. De hele waarheid is diffuus en is zelfs vol contrast. Tegenovergestelde waarheden kunnen zelfs allebei waar zijn! Ik ben bereid te accepteren dat het zo is en ik ben zelfs bereid lijdzaam toe te zien hoe ons slechts één waarheid wordt ingeprent en opgedrongen.

MAAR: Ik ben NIET bereid om de echte waarheid te negeren. En die kan niet anders dan schokkend zijn. Onze vooruitgang wordt onze dood. Datzelfde internet, waar ik sinds 1995 hard aan mee heb gebouwd is nu onze grootste bron van kennis, maar ook onze grootste bron van wantrouwen en onderdrukking geworden. De technologische ontwikkeling heeft gezorgd voor globalisering en een informatietoename. Iets waar niet iedereen mee overweg kan, bon, dat is zo. En dat heeft niet met intelligentie of ontwikkeling te maken. De groten, die zichzelf dan ook zondermeer slim en ontwikkeld willen noemen, gebruiken deze feiten nu om de democratie (tijdelijk zeggen ze; op basis van de hierboven benoemde eenzijdige waarheid) uit te hollen. Ze zullen zichzelf te beperken voor het verkrijgen van meer controle. De kleinen, die het misschien allemaal niet meer helemaal overzien, en door de groeiende druk, de overload van valse informatie, meer passende informatie en andere informatie het niet meer begrijpen en daardoor rebels, contraproductief, depressief, agressief en zelfs ziek worden. Kortom, de democratie scheurt, de vrijheden worden beperkt, mensen worden opstandig en zelfs ziek. Dit is hoe je het ook draait of keert een negatieve spiraal.

Een spiraal die gaat zorgen voor minder vrijheid en meer slachtoffers, een spiraal die gaat zorgen voor economische krimp, voor bevolkingskrimp. Donkere tijden in het verschiet! Is dit te keren?

Waar haal ik dan nog kracht vandaan die positief werkt, een gevoel van vrijheid geeft en gezond maakt? Want als je gezond bent, voel je je sterk en kun je veel aan. Daarmee bouw je aan groei, van je zelf, van je omgeving en van je beurs! En die kracht werkt aanstekelijk, is besmettelijk.

Het is niet makkelijk, die kracht aan te spreken, erop te vertrouwen, deze zuiver te houden en door te zetten. Lukt dat eigenlijk wel alleen? Het lukt bijna zeker niet als je je laat bedrukken door alles wat ik hierboven heb beschreven. Het lukt niet met onderdrukking, het lukt niet met angst, het lukt niet met smetvrees. Maar, het kan wel lukken als je op zoek gaat naar wat je wel kracht geeft en vooruit helpt.

En als je eigen kracht lijkt uitgeput, blijf dan zoeken, naar een bron om van te leven en mee te leven. Het levengevend water, de onuitputtelijke geest en de warmte en liefde van geborgenheid.

Zo, ik ga lekker buiten zwemmen in volharding en geloof dat ik er niet alleen voorsta.

[dbkv3s5]

Werk(?)

7 oktober 2019

Naar aanleiding van het individuele gesprek vorige week kwam naar voren dat ik meer mag toelaten en er mijn show van mag maken. Ik weet ook niet precies wat ik allemaal doe en het is ook niet allemaal gefocust op datzelfde ene onderwerp, maar ik laat het gewoon toe en ik heb er schik van.

Ik hou overigens van niet zo gelikt werk, een slechte kwaliteit print waar iedereen over kan pixelneuken vind ik bijvoorbeeld ook wel lekker. Hiermee wil ik niet stellen dat al mijn werk niet gelikt mag zijn, het is een voorkeur, als gelikt beter blijkt over te komen moet dat denk ik maar.

Ik zelf heb best wel een hekel aan beschaafd gedrag, ik voel mij onderdrukt door mij beschaaf te moeten gedragen. Je beschaafd gedragen is in de kleine dingen een keus, maar in hoeverre is het een vrije keuze als mijn gedrag constant beoordeeld wordt. Ik vindt veel onzin van wat wij vinden en doen, maar ik ben niet anti-sociaal. Het zou best kunnen dat ik mijn werk hier (gedeeltelijk) meer over zal laten gaan. 

Ik wil misschien ook wel gewoon meer lekker die veelheid en chaotische ADHD aard van mij terug laten komen in mijn werk. Dit is iets wat ik best wel onder controle probeer te houden, maar misschien kan ik het wel gewoon vieren met mijn werk.

Ik vind de tekst op de melkfles tof. Ik ben echt opgegroeid met dat rijmpje, de eerste vier regels, ik heb dat super vaak gehoord en gezegd toen ik jonger was en het is gewoon mijn associatie met melk. Ik weet niet of dat alleen mijn familie was of een streek ding of dat het ook nationaler herkenbaar is. Ik heb dat stukje tekst nu dus eigenlijk gemoderniseerd. Voor mijn gevoel is de wereld echt zo veranderd de afgelopen 20 jaar, ik weet niet of dat te maken heeft met mijn veranderend perspectief als opgroeiend kind (ik ben 20) of dat de samenleving echt is veranderd of dat ik in andere subgroepen terecht ben gekomen (een beetje van het boerse volk (mijn ouders houden niet van allochtonen, zijn beiden afgekeurd en ik ben de eerste van het gezin die havo heeft gedaan en op het hbo studeert (en misschien zelfs wel de eerste in de familie?) naar het (lichtelijk elitaire) kunstacademie gespuis)). Alles is voor mijn gevoel in ieder geval een stuk toleranter en politiek correcter geworden en het milieubewustzijn is echt een hot item geworden (ik weet niet of dat het al was, maar het leek 10 jaar geleden nog niet zo te zijn (of dat is dus omdat ik jonger was)). Niet dat ik dit allemaal in mijn hoofd had toen ik het schreef, maar dit denk ik nu ik het terug lees. Ik vind ook dat het lekker bekt, gewoon bam. Mic drop.

Als kind was ik super idealistisch, toen had ik wel echt zon milieufreak kunnen zijn. Ik heb ook een hele tijd vegetarisch willen eten als kind, ik vond vlees zielig en moreel slecht, mijn ouders vonden dit onzin en ik heb het toen nooit mogen proberen. Tegenwoordig is er nog maar weinig idealisme in mij terug te vinden. Mijn gedachtengoed nu is dat alles puur zinloos is en we allemaal doodgaan en ik het uitsterven van de mensheid ook als mogelijkheid zie. Dat laatste wil ik even nadrukkelijk in context plaatsen, als wij bijvoorbeeld allemaal sterven door het milieu heb ik daar vrede mee, wij zien dat als een ramp, maar dat is slechts ons egoïstische perspectief en waarschijnlijk maakt het alleen maar weer ruimte voor andere dingen. Zo niet is dat ook goed want alles is zinloos en ik kan geen enkele mogelijkheid zien dat dingen wel zin zouden hebben. Zelfs als er echt een god zou zijn, dan is dit nog zinloos, dan is het nog een heel systeem wat alleen maar zichzelf dient en net zo goed niet had kunnen bestaan. Soms zit er nog wel een beetje idealisme in mij, bijvoorbeeld als het aankomt op marketing en reclame. Ik zou de wereld gewoon mooier vinden zonder en het voelt enigszins onethisch, terwijl ik besef dat als alles zinloos is, dat er ook niet toe doet. Of als het aankomt op tolerantie, de normaal norm, voel ik mij onderdrukt en vind ik de bewegingsvrijheid in het niet raar zijn te krap. Eigenlijk geloof ik ook niet in een moraal, maar het zit wel in mijn systeem, ik handel er wel redelijk veel naar vooral op sociaal gebied, het is wel gewoon praktisch voor een samenleving en tot nu toe zie ik nog geen betere optie dan daar deel van te zijn. Ik sluit mij wel bij Nietzsche aan dat moraal voor de zwakken is, maar ik denk dat ik dat ook gewoon ben. Ik vind ook een hoop onzin zoals schaamte, manieren en het erkennen van autoriteit. Ik snap ook niet dat wij bijvoorbeeld nog steeds een fucking koning hebben, ik ben dan denk ik toch wel een beetje republikein. Ook is er zoveel schaamte en zijn er vervreemde opvattingen over lichaam en wat je daarmee doet. Een scheet bijvoorbeeld is een lichaamseigen proces wat je moet inhouden want dan ben je wel die wel gemanierde rakker. En (ik weet dat een zin niet met en mag beginnen en ik heb vast meer fouten gemaakt maar fuck dat, taal vindt ik moeilijk, ik ben een beeld en emotie denker) bevrijdt die vrouwen tepel toch eens en ook misschien maar gelijk de vagina en penis, we zijn allemaal naakt geboren en wat dan nog als het opwindend is? Heisa rondom seks snap ik ook niet, het is natuurlijk en het is fijn (denk ik want ironisch gezien ben ik nog maagd (en dat moet je gewoon kunnen zeggen zonder dat dat overbodige informatie is of nog erger raar)). Ik ervaar zelf ook wel de schaamte om lichaam heen, maar ik vind het wel onzin en ik probeer het niet toe te laten. Ik probeer altijd bij mijzelf te beginnen om een gedachtegoed te veranderen, maar tegelijkertijd wil ik ook niet (meer (als jong kind en puber verzette ik mij wel erg tegen de norm, bijvoorbeeld d.m.v. mijn uiterlijk (ik had o.a. een hanenkam toen ik 9 was ofzo en droeg in de eerste klas een rood baseball jasje met een zwart wit gestipt tule rokje en een blauwe legging eronder), en werd ik ook gepest en had ik geen vrienden)) buitengesloten worden. Van mijn part staat zometeen iedereen vingerend en rukkend op straat! ALLES IS RELATIEF. DUS. OOK. ONZE. WERKELIJKHEID. EXTRA PUNT.

Ik maak er mijn show van! BOEM! Bitch.

Tenminste dat ga ik proberen en misschien lukt of werkt het wel helemaal niet. Hier komt dus weer mijn getraumatiseerde en onzekere zelf boven drijven en durf ik geen hoge verwachtingen van mijzelf te stellen haha. Ik vind mijzelf ook vaak vermoeiend ja. Ik vind trouwens dit tonen wel een beetje spannend, vooral ook de manier van schrijven, want ik laat nu meer van mijzelf zien dan ik tegenwoordig doe en dat plaats mij in een kwetsbare positie waar ik een hekel aan heb en neiging tot vermijdend gedrag van krijg en vooral veel (indirecte) excuses en verontschuldigingen voor neig te geven zoals dit nu, zodat ik mij minder kwetsbaar voel. Ik ken mijzelf best goed. Dit hele verhaal is (grotendeels) wel een stukje un-cut me, exclusief en premium. Nu wil ik mijn naam in grote roze neon letters met gele lampjes boven de deur van mij eigen tentoonstelling graag. Cool, dit was het denk ik wel. Byee. Xoxo. De groetjes aan je moeder. Roos out. Mic drop. Oké ik neem nog even het allerlaatste woord en het allerlaatste woord is woord.

Is dit (gedeeltelijk) mijn narratief?

[josefiloblogstuff-blog]

Eindopdracht

Wijsgerige antropologie en psychologie

 Domeinen filo:

-       Wijsgerige antropologie

-       Sociale filo

-       Ethiek

-       Kennisleer

-       Wetenschapsfilosofie

 Wijsgerige antropologie en psychologie

-       Wie zijn wij?!

-       Mensenbeelden

- tegenstellingen:

Mens-dier

Aangeboren-aangeleerd

Lichaam-geest

Vrij-gedetermineerd

 Nature-Nuture

Nature-> aangeboren (natuur)

Nurture-> aangeleerd

 Homosapiën -> leven 250.000 jaar

Sinds 10.000 jaar geleden cultuur

 Mensenbeelden:

Factoren die van invloed zijn naar de vorming van iemands mensenbeeld

 Factoren:

-       Opvoeding

-       Geloof

-       Dagelijkse omstandigheden (overleiden belangrijk persoon in je leven)

-       Vrienden + familie

-       Opleiding

-       Woongebied

-       Rijkdom

 Aristoteles -> “mens streeft van nature naar kennis”

Epic!!

Ari-> alles onderzocht

Leermeester -> Plato

 S -> Socrates

P-> Plato

A-> Ari

 Ari deed altijd het omgekeerde van Plato

Ari-> down to earth

Plato-> zwevend

 Mensen altijd bezig met kennis (ook wanneer we bezig zijn op sociale media)

 Mens-dier

Nietzsche “de mens is een mangelwesen met een wil tot macht”

Dier is gelukkiger want leeft in het moment

 Aangeboren – aangeleerd

Watson (online iets over opzoeken)

 Kind bang gemaakt voor knuffels

 Freud:

-       Onbewuste

-       Ontwikkeling belangrijk

-       Psycho- sexuele fases

-       Neuroses, trauma’s verhelpen d.m.v psychoanalyse

 Vrij – gedetermineerd:

-       Determinisme: alles ligt vast

-       Structuralisme

-       Hoe vrij zijn wij is ons gedrag?

 Vervolg wijsgerige Antropologie

 Determinisme: alles ligt vast

Structuralisme

 Bystander-effect -> iets juist niet doen, niemand durft in te grijpen

Conformeren -> je aanpassen aan de groep

Allemaal te maken met groepsdruk.

 Hannah Arendt -> ‘de banaliteit van het kwaad’

Sociale filosofie:

Kijkend naar de samenleving

Utopia -> de ideale samenleving

Eutopia en Outopia

Topia -> topografie -> beschrijving plaats

Topos -> plaats

Eu -> goed

Ou -> niet bestaand

 Dus Utopia is een onbereikbare ideaal

 Plato:

-       Koningfilosofen

-       Tegen democratie (domme massa regeert)

 Athene -> de stad met democratie

Er was een directe democratie

1. het volk dat stemt is veel te dom

2. de regeerders/politici zijn te dom

 Contract filosofen:

natuurtoestand -> contract -> staat

-       Hobbes

-       Locke

-       Rousseau

 Natuurtoestand -> toestand voordat wij in een samenleving gingen wonen.

Contract -> waarom komen mensen bij elkaar en hoe die regels er uit zien.

Staatà hoe moet de staat er uit zien.

 Hobbes:

-       Mensen zijn van nature egoïstisch.

-       Enorme schaarste, continu oorlog om middelen.

 Enige oplossing -> 1 machtige leider met strenge regels

 Locke:

-       Mensen zijn van nature niets (onbeschreven blad)

-       Tabula rasa -> onbeschreven blad

4 natuurrechten:

1. recht op leven

2. recht op bezit

3. recht op vrijheid

4. recht op gezondheid

    - elkaar niet schaden

 gezondheid -> eigen vrijheid om te kiezen wat je doet.

Als staat wil ik alleen een staat die zich aan deze 4 regels houdt.

-       Nachtwakersstaat -> iedereen bleef rustig

 Als iemand een van deze wetten overtreedt, treedt de vorst hard op.

Vrijheid staat centraal.

 Rousseau:

-       Een paradijs

-       Mens van nature goed

-       Overvloed van middelen

 Altijd mensen die het verpesten voor de rest

Kleine staatjes die we samen gaan regeren.

-> Elkaar helpen, groot sociaal vangnet.

 Ethiek

Wat is goed leven/ goed handelen?

 Wat is ethiek: goed of slecht

Artsen moeten ethiek behandelen -> leven of dood kiezen voor iemand

Je moet goeie afwegingen kunnen maken als arts.

 Als rechter ook -> zit heel veel moraaltheorie achter

 Technische studie -> ook ethiek nodig omdat ze de keuze moeten kunnen maken iets goed te programmeren. Als iets een enorme consequenties heeft voor de mensheid, je moet goed de Voors en tegens kunnen gaan afwegen.

 Ethische vraagstukken:

Wat gebeurt er met het kind als een meisje van 14 zwanger is?

-       Geforceerd de baby opvoeden

-       Abortus plegen

 Defensie moet ook leren van ethiek want ze moeten ook moeilijke keuzes maken tussen leven en dood en mensen neerschieten en niet…

 De helft van het nieuws gaat over ethiek

 Het ontstaan van moraal:

De moraal -> het geheel van allerlei normen en waarden die we samen als cultuur belangrijk vinden

Moraal -> wat je samen als groep draagt (de westerse cultuur, op basis van samenleving, verschillende school)

 Komt moraal vanzelf of komt het uit cultuur?

Nietzsche -> uit macht, moraal is bedacht om macht te krijgen, ethiek bedacht.

 3 (hoofd)stromingen:

 -      Gevolg ethiek -> utilitarisme

“Meeste geluk voor meeste mensen”

      Kijkt niet naar intenties/ principes, alleen naar gevolgen.

 -       Plichtethiek -> Kants -> belangrijke filosoof

2 regels

Categorisch imperatief

 Het gaat om de intenties, niet om de gevolgen

 1. handel altijd alsof het een algemene wet is of zou moeten zijn (niet doden etc.)

“Gij zult niet doden”, nooit liegen tegen elkaar, altijd oen dus

 2. behandel je medemens nooit als middel maar altijd als doel op zichzelf

Nooit een ander gebruiken (bekenden, vrienden, iedereen)

Ieder mens is evenveel waard.

Soms moet je wel liegen en doden, ook hier problemen.

 -       Deugdethiek -> Aristotelis

Deugdethiek zegt niets over concrete handelingen (“wat moet ik doen”) maar over hoe goed te leven

Deugdà midden tussen tekort en teveel

 Laf-moed-roekeloos

Nors-vriendelijk-slijmbal

 Deugd -> karaktertoestand

Reflectie: 

Ik vind dit tot nu toe het leukste won blok dat ik in de afgelopen jaren op deze school heb gedaan!! Dat komt omdat ik filosofie en psychologie heel leuk en interessant vind en het dan ook ga kiezen volgend jaar! ook vond ik de opdracht  geweldig omdat het anders is, niet weer hetzelfde word bestandje uitprinten maar een blog maken, ik kon mijn creativiteit hier goed in kwijt en daarom vond ik het super leuk! 

Ook vond ik het leuk omdat u op een hele leuke manier dingen uitlegt waardoor het echt leuk is en je er meer over wilt weten! 

[exit-babylon]

Zonder God is er geen leven en geen licht.

God is heilig, uniek, volmaakt, onaantastbaar, soeverein. Er gaat niets buiten Hem om.  Alles wat bestaat is door Hem gemaakt. God heeft de mens zelfs naar zijn eigen beeltenis geschapen; wij lijken dus op Hem! Net als Hij zijn wij begiftigd met een vrije wil, ook als wij tegenstanders van hem willen zijn. Inderdaad; krachten, machten, wezens, personen die zich tegen Hem keren, kunnen hun door  God gegeven energie verkeerd gebruiken.

De wereld is daar vol van. Nogal wat grote denkers, door God gezegend met een briljant verstand, proberen met dikke boeken anderen ervan te overtuigen dat God niet bestaat. Goddeloze professoren die met hun neus op de grootste wonderfeiten van Gods schepping staan ontkennen glashard zijn bestaan.

Sommigen menen dat het kwaad onder de zon een bewijs is dat God niet kan bestaan maar eigenlijk bewijst dit dat Hij er wel is, juist vanwege het opduiken van Zijn tegenstander; satan. Net zo duidelijk als Gods creativiteit en schoonheid in de schepping terug te vinden zijn, word de entiteit van het kwaad zichtbaar in het perverteren daarvan: disharmonie, dood, verderf, ziekte, ondraaglijk leed, geweld en onreinheid, waar God uiteindelijk mee zal afrekenen.

De wereld om ons heen lijkt wel constant te veranderen maar de geestelijke werkelijkheid blijft onveranderlijk. Meneer satan fluisterde Adam en Eva in dat zij zelf als God konden zijn, en dit blijft hij bij ons, mensen doen.

De tragiek is dat Adam en Eva al op God leken, dat ze reeds de volmacht hadden om over de aarde regeren, zoals Hij heerschappij voert over zijn gehele schepping. Ze raakten dit alles door de zondeval juist kwijt! In plaats van in vrijheid met God te mogen leven werd de mens een slaaf van diens vijand; lucifer. Wat op zelfbeschikking leek bleek een gruwelijke misleiding.

De zondeval heeft collectief onze geest vergiftigd en alleen Jezus heeft, door zijn onbezoedelde leven voor onze geestelijke dood in te wisselen, de prijs betaald om ons terug bij God de Vader te brengen. Ja, Jezus heeft als enige de macht om de mens in zijn oorspronkelijk staat te herstellen. Het blijft een waanzinnig concept maar daarom niet minder waar.

Lucifer wil zelf een god zijn buiten God om en probeert nog steeds wie zich daar maar voor opent, dezelfde richting in te lokken. Dit lijkt op het eerste gezicht best mooi en onschuldig maar kiezen voor jezelf in plaats een leven met God betekent automatisch dat je je eeuwige bestemming mist.

Lucifer betekent "Licht-drager". Hij was de voornaamste, allerprachtigste engel die zich wellicht voortdurend vlakbij Gods troon bevond. De Bijbel waarschuwt dat hij zich voordoet als een engel van het licht. Maar zijn licht is gestolen, het is vervormd, vervalst, heeft zich tegen God gekeerd.

"De satan zelf doet zich voor als een engel van het licht. Het is dus niets bijzonders als ook zijn dienaars zich voordoen als dienaars van gerechtigheid. Hun einde zal zijn naar hun werken." (2 korinthe 11 vs 14,15)

Dezelfde oude leugen van het zelf-zijn is er niet minder op geworden. De I phone  creëerde een wereldwijde selfies-cultuur waar alles draait om mij: als ik het maar goed heb, als ik maar gezien word en als ik maar iemand ben. Deze cultuur heeft een probleem: als ik vol ben van mijzelf kan ik niet vol zijn van mijn God. Het vereist een zekere nederigheid naar Hem toe om te erkennen dat wij het leven niet bedacht en in onze macht hebben. We hebben geen wezenlijk, blijvend bestaan buiten Hem om.

Ik ben voor iedere hartklop en elke ademteug afhankelijk van God.

Vergis je niet in wetenschap en technologie want die veranderen niets aan deze geestelijke werkelijkheid. Ja, de mensheid kent een paar kunstjes, God heeft ons immers wonderbaarlijk knap gemaakt maar er is meer dan dat. Generaties komen en gaan. Waar gaan die allemaal naartoe?

Het lijkt al snel of men nu de wijsheid in pacht heeft maar allerlei zogenaamde feiten worden weldra achterhaald, en nu is morgen weer voorbij. Gods Woord blijft wel eeuw na eeuw overeind, hoeveel hoge heren in hogere sferen dit ook zullen blijven proberen te ontkrachten.

De geestelijke werkelijkheid is van een hogere orde dan de wereld om ons heen:

"Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet. Hierdoor immers hebben de ouden een goed getuigenis gekregen. Door het geloof zien wij in dat de wereld tot stand is gebracht door het Woord van God, en wel zo dat de dingen die men niet ziet, niet ontstaan zijn uit wat zichtbaar is." (Hebreeën 11 vs 1 t/m 3)

Zo is het. De geestelijke werkelijkheid is van een hogere orde dan de wereld om ons heen. Wat wij in de schepping zien heeft God laten ontstaan vanuit de onzichtbare wereld. Voor een christen is dit besef een vaste grond, een bewijs. We zetten onze zinnen op Hem en Zijn koninkrijk, dat nu nog onzichtbaar is maar onherroepelijk geopenbaard gaat worden.

"De God die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is, Deze, Die een Heer van de hemel en van de aarde is, woont niet in tempels die met handen gemaakt zijn. Hij wordt ook door mensenhanden niet gediend alsof Hij iets nodig heeft, omdat Hij Zelf aan allen het leven, de adem en alle dingen geeft.

En Hij maakte uit één bloed heel het menselijke geslacht om op heel de aardbodem te wonen, en Hij heeft de hun van tevoren toegemeten tijden bepaald, en de grenzen van hun woongebied, opdat zij de Heer zouden zoeken, of zij Hem misschien al tastend zouden mogen vinden, hoewel Hij niet ver is van ieder van ons.

Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en bestaan wij; zoals ook enkele van uw dichters gezegd hebben: Want wij zijn ook van Zijn geslacht." (Handelingen vs 24 t/m 28)

Gods zegen en vrede

[stefselfslagh]

Groeten van de Grondstroom, deel 3: de senioren van Koksijde.

De verkiezingen wenken. Op zoek naar de grondstroom, naar wat de Vlaming écht denkt, trok ik door het Vlaamse hinterland. Zonder vragenlijstje, maar mét een open blik. Deel 3: op bezoek bij de senioren in Koksijde.

Zijn Vlaamse senioren verzuurde grootverbruikers van de sociale zekerheid? Of goed-moedige levensgenieters met een zwak voor electrische fietsen? Op zoek naar de bejaarde polsslag van onze samenleving trokken we naar Koksijde, de meest vergrijsde gemeente van het land. "Het is niet omdat we oud zijn dat we ook zot zijn, hè mijnheer."

Een doordeweekse voormiddag, halverwege de zinderende zomer van 2018. Op de zeedijk van Koksijde rijden meer rolstoelen dan gocarts. Ondanks het relatief vroege uur worden strand en boulevard ingepalmd door senioren in alle soorten, maten en gewichten: lovebirds op leeftijd die elkaar ondersteunen bij het kuieren, duttende grootouders die hun kleinkinderen even aan de Noordzeegolven hebben uitbesteed, brave loebassen die behalve zichzelf ook hun poedel uitlaten, opgetutte brasserievriendinnen die hun wederhelften thuis in hun pantoffels hebben geparkeerd en mannen met bompapetten die vanop een zitbankje het wereldrecord zwijgend-voor-zich-uitstaren verpulveren.

Het leven wordt hier in slowmotion geleefd. Benen bewegen zich voort tegen twee kilometer per uur. En ook de pointes van de grappen die verteld worden, hebben weinig haast. La vie est un long fleuve tranquille. En al helemaal wanneer de zon elke dag een loden hitte over je brozer wordende lichaam drapeert.

Als een gediplomeerd vorser des volks vraag ik de senioren die mijn pad kruisen wat hen in maatschappelijk opzicht zoal bezighoudt. Aanvankelijk antwoorden ze met zinnen als 'wij hebben niks te klagen, mijnheer' en 'dat is hier allemaal dik in orde, dank u vriendelijk'. Maar enig doorvragen leert dat achter hun levensgenietende buitenkant angsten en bekommernissen schuilgaan.

Een net geen tachtigjarig koppel uit Avelgem dat niet met naam en toenaam in de krant wil, maakt zich grote zorgen over 'de agressiviteit van de jeugd'. "Vorige maand heeft een groepje jongeren in Roeselare een Chiroleider bijna doodgeslagen. Dat is toch te triest voor woorden? En het probleem situeert zich niet alleen in Roeselare. Een tijdje geleden waren we in Brussel. Het was al donker toen we onze auto uit de ondergrondse parkeergarage gingen halen. Overal werden we dreigend aangekeken door groepjes samenscholende jongeren. Op weg naar huis hebben we gezworen dat we na winkeltijd nooit nog in een stad komen."

Een ander puntje van bezorgdheid bij mijnheer en mevrouw Anoniem: de financiële slagkracht van hun kleinkinderen. Of beter: het gebrek eraan. "Onze eigen kinderen kunnen nog genieten van het spaarpotje dat wij voor hen hebben aangelegd. Maar zelf sparen, dat doen ze niet. Ah nee, want ze willen genieten van het leven. Dat mag natuurlijk, maar een beetje meer soberheid zou hen toch sieren. Als ze maar blijven geld uitgeven, zullen onze kleinkinderen het met heel wat minder moeten doen dan zij. En dat is geen geruststellende gedachte."

Ook Karl Lejeune, een prille tachtiger uit de Borinage die leunend op zijn wandelstok de horizon taxeert, ziet de toekomst van zijn nageslacht niet in rozige pasteltinten. Zij het om een heel andere reden. "Ik ben bang voor een mondiaal conflict", zegt hij. "Al die spanningen tussen de Verenigde Staten, China en Rusland: dat gaat vroeg of laat fout aflopen. Ik heb de oorlog nog meegemaakt, ik heb een extra zintuig voor disputen die dreigen te ontsporen. En geloof me: het zal niet lang meer duren voor de wereld weer eens ontploft. Het is mooi dat er 'nooit meer oorlog'-uitstapjes naar voormalige concentratie-kampen worden georganiseerd. Maar ik vrees dat het niks uithaalt. Als de geschiedenis één ding bewijst, dan is het wel dat mensen nooit iets leren van hun fouten."

Karl betreurt het dat mensen tegenwoordig zo tegen elkaar worden opgezet. "Er worden weer volop vijandbeelden gecrëeerd. Als het niet de vluchtelingen zijn die de oorzaak zijn van alle miserie, dan wel de Franstaligen. Ik ben zelf Franstalig en op sommige plaatsen aan de kust word ik al niet meer zo vriendelijk bejegend als vroeger. Een tijdje geleden ging ik met een vriend eten in een restaurant hier in Koksijde. Toen mijn vriend de rekening wou betalen en even naar zijn portefeuille moest zoeken, riep de ober naar een collega: "Lap, ze vinden hun geld weer niet." En dat terwijl ik heel mijn leven in de beste verstandhouding met Vlamingen heb samengewerkt. C'est triste."

Toch hebben noch Karl noch mijn Avelgemse gesprekspartners hun wereldbeeld in een pot zwarte verf gedrenkt. "Wij genieten van onze oude dag", benadrukken ze alledrie. "Senioren worden in ons land goed gesoigneerd. We krijgen hulp om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen. En nadien kunnen we terugvallen op gesubsidieerde bejaardentehuizen, serviceflats en woonzorgcentra. We worden niet in de steek gelaten en dat is fijn."

Tearoom Atlanta

De bevolking van Koksijde bestaat - pensioenmigranten inbegrepen - voor een kloeke 46% uit zestigplussers. Dat maakt van de kustgemeente officieel de meest vergrijsde gemeente van het land. Voor veel burgemeesters zou dat demografische etiket een aanleiding zijn om het gemeentelijke rampenplan af te kondigen. Maar Marc Vanden Bussche, de Open-VLD-burgemeester van Koksijde, is er trots op. "Onze senioren zijn geen probleem, maar een opportuniteit", zegt hij in een promofilmpje op de gemeentelijke website. "Ze zorgen ervoor dat onze handel en wandel het hele jaar door blijft draaien."

Op het terras van tearoom Atlanta spot ik drie vergrijsde vriendinnen die de woorden van Vanden Bussche van ondersteunend bewijs voorzien: Agnes (74), Simone (86) en Marcella (89) zijn al aan hun vierde pousse-café van de dag toe en maken nog lang geen plannen om terug naar huis te gaan. "Zolang we buiten kunnen komen, zijn we content", zeggen ze. "Wij mankeren elke dag wel iéts - is het niet aan de schouders, dan wel aan de nek - maar geef ons zon en koffie en we voelen ons goed. Hoe ouder we worden, hoe makkelijker we het vinden om van dag tot dag te leven. Wat voor zin heeft het om aan later te denken als je de negentig nadert? Zoveel toekomst hebben wij niet meer."

Is er iets dat hun geluk nog zou kunnen vergroten? "Een hoger pensioen", zegt Marcella. "Meer banken op de zeedijk", zegt Simone. "De herinvoering van de bus naar Veurne", zegt Agnes. "Zolang die bus niet opnieuw rijdt, krijgt geen politicus in Koksijde nog mijn stem. Er liggen vriendinnen van ons in de kliniek van Veurne. Zonder bus kunnen we hen niet bezoeken. Dat is een kleine ramp."

Wanneer ik de dames vraag of ze de actualiteit nog volgen, beginnen Agnes en Simone plichtsbewust te praten over de noodzaak van 'vrede voor iedereen' en 'het bestrijden van terreur'. Maar Marcella roept hen tot de orde. "Waar ge niks aan kunt doen, daar moet ge niet over nadenken, punt. Ik kijk al jaren niet meer naar het nieuws. Mocht ik weten wat er in de wereld allemaal foutloopt, ik zou niet meer buiten durven komen."

"Ik voel mij hier nochtans perfect veilig", zegt Agnes. "Wie wil er óns nu nog verkrachten?"

"Spreek voor uzelf, Agnes", zegt Marcella. "Maar bon, het is waar: bij ons valt er niet veel meer te rapen. Al zet ik toch elke avond mijn strijkplank tegen de deur voor ik ga slapen. Het zal eventuele inbrekers niet tegenhouden, maar ze zullen toch eens goed schrikken." (lacht)

Hekkenmentaliteit

Ik verlaat de zeedijk en wandel een kilometertje landinwaarts, naar woonzorgcentrum Dunecluze in de Ter Duinenlaan. Hier wonen senioren voor wie zelfstandig flaneren langs de kustlijn niet langer een optie is. Sommigen onder hen hebben voor een aantal cruciale ledematen geen wisselstukken meer gevonden, anderen hebben tegen hun zin een deel van hun mentale vermogens opnieuw moeten inleveren. Zouden senioren wier wereld een kamer van twintig vierkante meter is geworden fundamenteel anders tegen het leven aankijken?

De 94-jarige Cecilia uit Gent woont al zeven jaar in Dunecluze en voelt zich toch wat uit de kudde van de mensheid verdreven. "Dit is mijn wereld", zegt ze, wijzend op de compacte kamer waarin we ons bevinden. "Zonder hulp van het personeel kan ik nergens meer naartoe. En dat terwijl ik vroeger zo veel gereisd heb. Ik zie nog wel een stukje buitenwereld via de kranten die ik lees, maar onder ons gezegd en gezwegen: de kranten die wij hier krijgen, zijn niet van de beste." (knipoogt)

Hoewel Cecilia er kosmopolitisch op los geleefd heeft, is ze altijd Vlaamsgezind gebleven. "Vlaanderen is en blijft mijn thuis. Mensen zeggen soms: 'Vlamingen zijn kleine mensen met kleine opvattingen'. Maar dat klopt niet. Er zijn ook heel ruimdenkende Vlamingen. Zeker op cultureel gebied is Vlaanderen één van de rijkste regio's die er zijn. Maar om dat op te merken, heb je ogen nodig die kijken en oren die luisteren."

Ze delegeert de toekomst met plezier aan de aanstormende generaties. Maar toch heeft ze nog één wens. "Ik zou het fijn vinden, mochten de Vlamingen zich opnieuw wat meer om hun medemensen bekommeren. We zijn zo schuw geworden, sluiten ons zo gemakkelijk op in onze eigen cocon. Toen ik zeven jaar geleden mijn villa verkocht, hebben de nieuwe eigenaars er meteen van die zware, elektrische hekkens omheen geplaatst. Doodzonde vond ik dat. Je moet een open woning hebben, geen huis dat zich voor de rest van de wereld verbergt."

Cecilia is een dun laagje vel over been geworden, haar levenskracht spreekt vooral uit haar ogen. Ik vraag of ze er al aan gedacht heeft om een eventuele aftakeling met behulp van euthanasiepapieren te snel af te zijn. "Nee. Ik zie er misschien wel kwetsbaar uit, maar ik leef nog enorm graag. Wie weet word ik wel honderd? En ook al komen ze mij vroeger halen: de dood jaagt mij geen angst aan. De dood, dat betekent voor mij: stilte en harmonie. Niks om tegen op te zien."

Rolstoelen of F-16's?

In de kineruimte naast het kapsalon ontmoet ik de 82-jarige Marcel: een geboren Koksijdenaar die door een erfelijke spierziekte aan een rolstoel gekluisterd wordt. Marcel heeft wél al euthanasievoorzieningen getroffen: zodra hij sondevoeding moet krijgen, hoeft het voor hem niet meer. "Ik wil niet wegteren. De lijdensweg die mijn broer op het einde van zijn leven heeft moeten doorstaan, wil ik mezelf besparen. Maar denk nu niet dat ik voor een uitbreiding van de euthanasiewet ben. Euthanasie in het geval van levensmoeheid, bijvoorbeeld, vind ik verkeerd. Levensmoeheid is geen terminale ziekte. Je moet altijd blijven proberen om van je leven het beste te maken."

Tot zijn 68ste werkte Marcel als orkestzanger. Hij zong crooners van Frank Sinatra, Tony Bennett en Andy Williams. Met behulp van een discman die hij op zijn digitale piano aansluit, laat hij me een liedje horen dat hij in 1968 heeft opgenomen: 'Last Day', geschreven door Rocco Granata. Terwijl hij naar zijn eigen stem luistert, verglijdt Marcel in herinneringen. Een melancholische krop in de keel belet hem even om te praten. Maar hij herpakt zich snel.

"Toen mijn vrouw twee jaar geleden stierf, ben ik een tijdje depressief geweest. Maar vandaag ben ik gelukkig. Ik heb altijd eenvoudig geleefd, nooit onrealistische verwachtingen gehad. Dat helpt om in een woonzorgcentrum je draai te vinden."

"We hebben het toch zo goed hier in Vlaanderen. Sinds de jaren veertig is onze levenskwaliteit er alleen maar op vooruitgegaan. Ik denk dat veel mensen in de wereld hun leven voor dat van ons zouden willen ruilen."

"Al vind ik wel dat er dringend meer respect moet komen voor gehandicapten. Vorige maand wilde ik naar een match van de Rode Duivels gaan kijken op het grote scherm aan het gemeentehuis. Denk je dat er iemand plaats wilde maken voor mij en mijn rolstoel? Niks van. Ik ben terug naar hier moeten komen om de match te kunnen zien."

"Dat onze politici maar eens geld spenderen aan faciliteiten voor rolstoelgebruikers in plaats van aan nieuwe F-16's. Als je kan kiezen tussen mensen vernietigen of mensen helpen, is de keuze toch snel gemaakt?"

Niet bleiten

Het is namiddag, de leerlingen van het zesde leerjaar van vrije basisschool De Ark zijn in Dunecluze aangekomen. Ze komen deze namiddag met de senioren volksspelletjes spelen: trou madame, sjoelbakken en schijfschieten. De Fortnite-afkickverschijnselen zullen hevig zijn.

Een 11-jarig meisje helpt de 89-jarige Maria om een mooie trou madame-score te halen: met een tikje van haar voet zorgt ze ervoor dat de houten schijf van Maria door één van de smalle poortjes geloodsd wordt. "Tegen niemand vertellen, hè", zegt het meisje. "Ik zwijg da'k zweet", antwoordt Maria.

Tijdens de pauze hurk ik neer naast de rolstoel van Maria. Ik vraag waar ze in deze fase van haar leven nog van droomt. "Trouwen", zegt ze. "Ik ben nog nooit getrouwd geweest. En ik zou toch wel eens willen weten hoe dat voelt. Een kandidaat-echtgenoot heb ik nog niet gevonden, nee. Veel mannen denken dat ik - omdat ik een rolstoel zit - zo zot ben als een achterdeur. Als ze mij horen praten, zijn ze verbaasd: 'Hoe komt het dat gij zoveel weet?' Ik antwoord dan altijd: 'Ik heb gelééfd voor ik gestorven ben, zenne.'" (lacht)

De senioren in het woonzorgcentrum delen - nog meer dan hun leeftijdsgenoten op de zeedijk - erg graag levenslessen uit. Ook Maria is er kwistig mee.

"Aanvaard wat u toekomt", bezweert ze me terwijl we samen koffie drinken. "Kijk naar mij. Ben ik blij met de kwaliteit van mijn oude dag? Niet echt. Ga ik daarom beginnen bleiten? Jamais de ma vie. Het leven is een strijd, van het prille begin tot het bittere einde. Hoe sneller je dat doorhebt, hoe beter."

"Je mag niet te voorzichtig leven. Ik ben opgegroeid in een straatarm gezin, ik had weinig mogelijkheden om mezelf te ontwikkelen. Maar ik ben geen uitdaging of ervaring uit de weg gegaan. Tot niemand mij nog iets kon wijsmaken. Mijn wilskracht heeft mij ver gebracht."

Maria heeft beginnende dementie. Maar ook daar kan met een dosis onverzettelijkheid wel een mouw aan gepast worden, denkt ze. "Sommige mensen hier zijn nauwelijks nog in leven", zegt ze, doelend op haar dementerende medebewoners. "Ze ademen nog wel, maar geestelijk zijn ze al een tijdje dood. Ik verzet mij daartegen. En dat lukt. Als ge sterk zijt van karakter, kunt ge alles."

Ik neem afscheid van de Dunecluzers en loop door de glazen schuifdeuren van het gebouw de zakkende zon tegemoet. In mijn hoofd vergelijk ik de gesprekken die ik in de loop van de dag gevoerd heb met de verwachtingen waarmee ik negen uur geleden aan mijn onderzoek begon. Hoewel ik besef dat mijn antropologische keuring van de Koksijdse senioren qua representativiteit een lachertje is, besluit ik dat de medemens-op-leeftijd minder verzuurd is dan ik had gedacht. Misschien is het wel waar wat Maria me tijdens een spelletje sjoelbakken zei: "Ze noemen ons altijd senioren, maar eigenlijk zijn wij gewoon grote kinderen."