#hayaller ve gerçekler

[yolumukaybettim23]

İnsanlara her şeyinizi anlatmayın asla,onlarla konuşmayın demiyorum.İnsanları tanımak için bırakın onlar konuşsun.Başarını ve yaptığın şeyi paylaşma elinden almaya linçlemeye başlarlar.Bir şey yapmak mı istiyorsun:Hayata geçirene kadar kimseye söyleme.Elinden almaya çalışırlar.Güven?........Bu hayatta kimseye güven YOK!! Çünki gidenler gelmedi,gelmiyor gelmiyicek!Hayaller kur ama bağlanma!Sonra çok ağlarsın....

~Solmuş gülün son yaprağı

[ne-desem]

Hayal kurmak gelecekte gerçekleştirmeyi planladığınız şeyler değildir. Hayatınız boyunca yaşayamayacağınız rüya gibi bir hayatın rüyasıdır..

[belkibirumit]

Maybe in another life…

Belki başka bir hayatta…

[matmazelimm]

Aşka inancım bitmiştir.

[sillage-p]

Delilik ve bilgelik, ruh ve nefis, aşk ve sevgi, hayaller ve gerçekler, kalp ve akıl, ölüm ve yaşam, kan ve mürekkep, dokunmak ve hissetmek!

Arada görünmez bir ip var.

[hyunsua123]

içimde bişi var ama tarfi yok

sıkılmak / kızgınlık / üzüntü / huzursuzluk / mutluluk / kıgınlık .. ya da türevleri değil tarif edilemeyen bişi ama iyi bişi değil ağlatmıyo ama aptal aptal bomboş baktırtıyo

[sutusevenbimahlukat-deactivated2]

Anıları değil,

Hisleri hatırlayın.

Çünkü onlar sizi gerçeklere götürür.

[misafirsworld]

Yan Yattık Diyelim #Kaptan

Bilmesinler Battığımızı...

[kendihalindeokuyor]

O ses yine geldi rüyama , bu üçüncü gelişi. Yine aynı şekilde dün gece kaç kez uyandım bilmiyorum beşten sonrasını saymadım. Hep boş boş camdan dışarı baktım, yatakta oturdum, geri uyudum ve yine uyandım . İlk gelişinde bana " Takma kafana , hayatını yaşa , her şey gelip geçici, o insanlar senin için artık bir hiç gereksizler ." demişti. İkinci gelişinde " Babanın senin başarına ihtiyacı var." demişti. Dün gece ise " Git." dedi. Sadece git mi ? Ama nereye? Nasıl olacak ? Bu gece tekrar gelir misin rüyama ? Nereye gitmem gerektiği söyle çünkü ben kesin olmayan şeyleri sevmem.

[gecelersenianar]

Artık ne olacaksa olsun umrumda değil diyorum hemen oluyor lan bir dur belki blöf yapıyoruz.

[mamiilojii]

Futbol mu? Evet futbol.

Futbolu hiç bilmediğiniz zaman, baktığınız da sahada 22 kişinin bir topun peşinden koşmasını saçmalık olarak görebilirsiniz ama hicbirzaman arka planda neler yaşandığını göremezsiniz. Siz sabah 7 de uyurken kalkıp idmana gittiğimizi bilemezsiniz,sezon başı o ağır idmanları neden yaptığımızı bilemezsiniz,o idmanlardan sonraki ağrıları anlayamazsınız, hocanın "aferin oğlum" dedikten sonraki gururu tarif edemezsiniz,bazen imkansızlıklar içindeki takımları bilemezsiniz,su olmadığı için herkesin aynı sulukları kullandığını bilemezsiniz, kışın o soğuk havada sert rüzgarlarlarin estiği günlerde antrenman yapmanin zorluğunu bilemezsiniz. Dışardan bakılınca herşey mükemmel gözükür o kadar para alıyor bı zahmet oynasın dersiniz ama öyle değildir hicbirzaman. Siz bide "para alıyor çıksın oynasin hakkını versin" dediğiniz takımlara bunu diyorsunuz. Peki hiç para almayanlar yada aldığı üç beş kuruşu ailesine mi versin kendine mi harcasin bilmeyen futbolculara ne diyeceksiniz. Evet futbol güzeldir ama siz herzaman pastanin üstündeki süse baktınız hicbirzaman o pastanin yapılış aşamasını görmediniz. İnanın bana o konuma gelmek için canını verenler var ve tüm bunların yanında birde torpil meselesi var. Düşünsenize o kadar çalışıyorsunuz zorluğa göğüs geriyorsunuz ama birinin dayısı amcası var diye size tercih ediliyor bunun yarattığı duyguyu bilirmisiniz?

Evet kolay birşey yok bu hayatta ama o kadar çalışıp çabalayip sırf arkasında kimse olmadığı için başaramayanlara ne diyeceksiniz? O futbolcular, okulu ektiler ailelerine arkadaşlarına zaman ayıramadilar,kendinde ödün verdiler, cebinde ki harçlığı biriktirip yeni bir krampon almaya çalıştılar,her gece uyumadan önce hayalini kurdular ama sonu hüsran oldu neden mi dersiniz? İçinde vicdan duygusu olmayan hocalar mi desem,torpil mi desem, imkansızlıklar mi desem,arkanda kimsenin olmamasi mi desem,ailenin seni desteklememesi mi desem inanın bilmiyorum ama tek bunu biliyorum ki benim gibi onlarca futbolcu varki bu hayalleri kurdular, çalıştılar cabaladilar ama hep bir engel çıktı hep bir adaletsizlik çıktı. şimdi size soruyorum futbol gerçekten 22 kişinin bir topun peşinden koştuğu oyun mu yoksa onca hayalleri olan o insanların hayallerine ulaşma çabası mi?

[belkibirumit]

Boşa kaymış yıldızlar…

[matmazelimm]

Belkiler,

Keşkeler,

Neyseler…

[serixx]

İnsan mutluyken de hüzünlü olabilir .

Espiri yaparken de ağlayabilir ve gülerken iç çekebilir .

Tıpkı kafayı yerken aklı başında olduğu gibi…

[karsuuu]

Sen...🥀

Ben...🥀

Yani biz ...🥀

Ve...vos vos....🤗

Bir gün bu üçlü mutlaka...ve illaki....

Yemyeşil doğa, çiçekler ve birarada olmaktan çok mutlu olacak.!!

Mutlaka olacak..!Hayallerde kalmayacak

Hayaller ve Gerçekler...🥀

Seni çok sevdiğimi söylemiş miydim...?!

Neyse... Bil istedim...!🥀💙

[hermes-0]

34.BÖLÜM

İÇSEL SORGULAMA

Samira, bahçede tek başına bir şeyler mırıldanırken Tufan’ı gördü. Yanına gittiğinde, Tufan diz çökmüş, başını ellerinin arasına almıştı. Samira, elini Tufan’ın omzuna koyarak sakin bir sesle, “İyi misin hayatım?” diye sordu. Tufan başını kaldırıp Samira’nın gözlerine baktı ve gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. “Bütün bu olanlar gerçek mi?” diye sordu, sesi titreyerek. Samira, “Ne gerçek mi?” diye karşılık verdi, boş bakışlarla.

Tufan, derin bir nefes alarak konuşmaya devam etti: “Sen, ben, aylara bu ada… Bir tuhaflık yok mu?” Gözleri uzaklara dalmıştı, sanki başka bir dünyadaydı. Samira, “Ne demek istediğini anlamıyorum,” dedi, endişeyle. Ardından, “Mutsuz musun?” diye sordu Tufan’a. Tufan, “Hayır, demek istediğim şey, her şey iç içe girmiş gibi. Burada seninle olmak çok güzel ama bir sorun var,” dedi, sesi kırılgan ve çaresizdi.

Samira, Tufan’ın omzuna daha sıkı sarıldı, onun acısını hissetmeye çalışarak. “Ne sorunu?” diye sordu, gözleri dolmuştu. Tufan, “Bilmiyorum,” dedi, “Sanki her şey bir rüya gibi. Gerçekle hayal arasındaki çizgi kaybolmuş gibi hissediyorum.” Samira, Tufan’ın yüzüne dokunarak, “Buradayım, seninleyim. Ne olursa olsun, birlikteyiz,” dedi, gözlerinden akan yaşları silerek.

Tufan, Samira’nın sözleriyle biraz olsun rahatladı, ama içindeki karmaşa hala dinmemişti. “Sadece… bazen her şey çok ağır geliyor,” dedi, sesi neredeyse fısıltı kadar hafifti. Samira, “Birlikte üstesinden geleceğiz,” diyerek Tufan’ı teselli etmeye çalıştı, ama kendi içinde de bir huzursuzluk vardı. Tufan’ın yaşadığı bu duygusal çöküş, Samira’nın da kalbini sızlatıyordu.

O gece, Tufan bahçeye tekrar çıktı. Ay ışığı gölgeleri uzun ve karanlık yapmıştı. Tufan, gölgelerin arasında yürüyerek, kendi kendine mırıldanmaya başladı. “Gerçek mi, hayal mi?” diye sordu gölgelere. “Neden her şey bu kadar karmaşık?” Gölgelere bakarak, “Siz de benim gibi hissediyor musunuz?” dedi, sesi yankılanarak. Gölgelere konuşmak, Tufan’ın içindeki karmaşayı biraz olsun hafifletiyordu. Ama cevap alamayacağını bilmek, onu daha da yalnız hissettiriyordu.

Tam o anda, gölgelerden bir ses yükseldi, fısıltı gibi: “Gerçek ve hayal, hepsi senin zihninde.” Tufan, şaşkınlıkla etrafına bakındı, ama kimseyi göremedi. Gölgelere tekrar sordu, “Ne demek istiyorsunuz?” Ses tekrar yankılandı: “Zihnin, gerçekliği ve hayali birleştirir. Senin dünyan, senin düşüncelerinle şekillenir.”