#happy ka dito this summer | Explore Tumblr posts and blogs

thrmx · 1 year ago

Text

Limited budget, but unlimited memories!

"Tired feet, happy heart!"

10 years old ako noong pumunta kami ng pamilya ko sa Baguio City. Isa ito sa mga biglaan naming lakad, walang preparation at wala masyadong pagpaplano kaya naman hindi naiwasan ang mga hindi inaasahang pangyayari noong araw na yon. Madaling araw kami nagpasiya na umalis para maaga kaming makarating sa Baguio. Bago pa man kami makarating doon ay nakiayon sa amin ang panahon at ang kalsada. Walang masyadong mga sasakyan ang nasa kalsada noong mga panahon na iyon kaya naman tuloy-tuloy ang byahe namin. Nakakahilo sapagkat masalimuot ang daan, paikot, padiretso, pababa, at pataas. Pagkalipas ng ilang oras na byahe ay narating na namin ang Baguio. Tila napakaganda at nakakawala ng pagod ang iyong matatanaw. Malamig na simoy ng hangin at tahimik na kapaligiran ang sasalubong sa iyo. Inaya ko yung mga kapatid ko na umupo sa base ng flagpole at pag-usapan ang aming sari-sariling opinyon tungkol sa lugar na ito. Masasabi kong marami na ang nagbago sa Baguio City ngayon dahil sa tagal at paglipas ng panahon. Marami nang naitayong mga establisyemento at polluted na rin sabi ng iba. Ngunit sa kabila ng mga opinyon ng iba sa Baguio, hindi pa rin ako magsasawa na bumalik ulit dito at bumuo ng panibagong mga alaala kasama pa rin ang pamilya ko.

Ano nga ba ang pinagmulan ng Baguio City?

"When in doubt, just travel and enjoy!"

Ang Benguet, ang "Summer Capital" ng Pilipinas, ay matatagpuan sa Lungsód Baguio at bahagi ng Cordillera Administrative Region (CAR). Ang Lungsód Baguio ay matatagpuan sa isang lambak na may 1,520 metro ng tubig at may temperaturang 18 degrees Celsius. Ito ay may mayamang kasaysayan, mula pa noong kolonisasyon ng mga Espanyol sa Pilipinas noong unang bahagi ng ika-20 siglo. Ang lungsod ay may ilang pangunahing kalsada, kabilang ang Naguilian Highway, Marcos Highway, at Kennon Road, pati na rin ang Session Road. Ang Burnham Park, na dinisenyo ni Daniel Burnham, ay ang pangunahing parke ng lungsod. Ang lungsod ay mayroon ding Wright Park, na naglalaman ng Mansion House, Mines View Park, Camp John Hay, at Philippine Military Academy. Pangkaragdagan, ito rin ay tahanan ng iba't ibang atraksyon, kabilang ang National Museum of Fine Arts, Philippine Military Academy, at ang taunang Panagbënga Festival kung saan nagpapakita ng magagandang bulaklak at isang sikat na atraksyong panturista.

"Life is not meant to be in one place!"

Base sa aming karanasan, mahirap talaga ang magcommute papuntang Baguio. Malayo pa ang aming pinanggalingan ngunit sabi nga nila, "lahat ng paghihirap ay worth it." Sa Manila kami lumipat ng sasakyan at nagpatuloy na sa byahe. Maraming buses ang umiikot mula Manila hanggang Baguio. Kabilang dito ang Genesis Transport, Dagupan Bus Lines, Joy Bus (Genesis), at Victory Liner. Ang byahe sa Baguio ay mahigit apat hanggang anim na oras lamang depende kung saang parte ka ng Manila nanggaling.

Ang mga buses ay kalimitang dumaraan sa Dau exit (NLEX) at Conception exit (SCTEX). Humihinto rin sila kung sakaling may gustong gawin o bilhin ang mga pasahero ay magawa na habang sila ay nakahinto. Sa Victory Liner kami noon nakasakay. Noong una ay nag-aalangan kami sa kadahilanang tuwing kami ay nakasakay sa ganitong bus ay madalas itong masiraan kaya naman wala kaming magawa kung hindi lumipat sa susunod na bus. Ngunit mabuti nalang ay umayon sa amin ang langit, panahon, at mundo, eme! Hindi nasiraan ang bus na sinasakyan namin kaya tuloy pa rin ang ngiti sa aming mga labi.

Para makita ang buong schedule ng Victory Liner Bus ay maaaring pindutin ang link :) https://victorylinerbus.com/schedules/

"I read, I travel, I become"

Para sa kaalaman ng lahat, hindi kumpleto ang bakasyon ninyo kung hindi niyo lilibutin ang buong Baguio! Mahalaga na mayroon kang kaunting kaalaman sa pupuntahan mong destinasyon bago ka pumunta roon para maiwasan ang hindi inaasahang pangyayari.

Maaaring sumakay ng Jeepney dahil ito ay ang pinakamurang paraan para makapaglibot. Kung ang hotel o tinitirahan ninyo ay malapit sa Burnham, ay madaling makahanap ang Jeepney. Ang fare minimum nito ay P12 para sa traditional na Jeepney at P14 naman para sa modernized Jeepney. Pangalawa ay Taxi, more convenient at kung grupo kayo ay swak ito sa budget ninyo. Ang mga taxi sa Baguio ay mas mura kasya sa taxi sa Manila. Ang fare minimum nito ay P35, P45, and P55 depende sa type ng kotse na gagamitin.

Syempre, dahil limited ang aming budget, doon kami sa Jeepney! Hehe. Hindi naman kami nagsisi dahil kitang-kita naman talaga ang kagandahan ng Baguio at isa pa, nagpunta kami roon para magsaya, mag-enjoy at hindi para mainis at pumili pa nang magandang sasakyang panglibot.

Mga bagay o lugar na mapupuntahan sa Baguio City

Wright Park

Location: Gibraltar Road, Baguio City

Matatagpuan sa silangang bahagi ng lungsod, mayroon itong mahabang reflecting pool line na may mga pine tree at nasa harap ng gate ng Mansion. Isa rin sa mga scenic park sa Baguio City dahil sa matataas na pine tree nito, mga makukulay na kabayo na pwede mong sakyan, mga Igorot sa kanilang katutubong kasuotan, at marami pang iba.

Sa kadahilanang nagpupumilit ang aking pamangkin na sumakay sa kabayo ay wala kaming nagawa kung hindi sundin nalang siya. Kinuhanan namin siya ng litrato at kita naman sa kaniyang itsura na siya ay natuwa at nasiyahan.

Burnham Park

Location: Jose Abad Santos Drive, Baguio City

Kilala rin bilang Puso ng Baguio City. Ang urban park na ito ay makasaysayan dahil ito ay itinayo ng isang American architecture na pinangalanang Daniel Burnham. Ito ay itinatag noong Agosto 6, 1925 at ngayon ay may kabuuang 2,600 puno na nakatanim sa paligid ng lugar.

Sa pangalawang litrato makikita ang tanawin sa Burnham Park kapag gabi. Maaliwalas at nakakatanggal talaga ng problema. Isa ito sa babalik-balikan ko sa Baguio.

Botanical Garden

Location: 37 Leonard Wood Road, Baguio City

Operating Hours: 6:00 AM-6:00 PM, daily

Ito ay isang sikat na botanical garden sa City of Pines. Kilala rin bilang Last Frontier ng lungsod. Mayroon itong iba't ibang halaman at makukulay na bulaklak na may mga katutubong kubo sa paligid ng lugar na isang perpektong lugar upang makapagpahinga.

Mines View Park

Location: Mines View, Baguio City

Operating Hours: 5:00 AM-8:00 PM, daily

Ito ay isang tinatanaw na parke na matatagpuan sa hilagang-silangang bahagi ng lungsod. Patok din ito dahil sa mga komersyal na aktibidad nito tulad ng mga souvenir at mga tindahan ng silverworks sa loob ng parke.

Isa rin ito sa pinakamagandang view sa Baguio, 'yung pakiramdam na kahit sa panandaliang panahon ay matatakasan mo lahat ng problema sa buhay mo. Ang tanging gagawin mo lang ay tanawin ang paligid, umupo, magnilay-nilay, at magpakasaya.

-------

Ngayon ko lang napagtanto na hindi pala uso sa amin ang pagkuha ng litrato sa bawat ginagawa namin o pinupuntahan. Mas mahalaga kasi para sa amin ang makapagbonding pare-parehas at matakasan kahit saglit ang mga problema sa buhay. Hindi porket hindi pinost ay hindi na mahalaga, minsan mas masaya lang talaga kapag malayo ka sa reyalidad.

Ang Baguio ay sadyang napakaganda para hindi balikan, hindi nakakasawang pagmasdan lahat ng magagandang tanawin at hindi malilimutang mga karanasan na dito mo lang mararanasan. Kahit na sobrang tagal na noong nakapunta ako sa Baguio, ito pa rin ang nauuna sa Bucket List ko na mapuntahan ulit. Maraming alaala ang nabuo at patuloy na madadagdagan sa paglipas ng panahon.

"Travel takes us out of our comfort zones and inspires us to see, taste, and try new things"

1 note · View note

wdpqwdopbluerose · 2 years ago

Text

031823

Good news!

Di na ako umiyak para sa kanya. I mean, umiyak ako pero di na masyado. Lalo na nung nalaman ko na may gf siya. Minsan naawa rin ako sa sarili ko kasi alam mo yung di mo talaga maiwasang umasa. Kahit sinasabi mo sa sarili mo na wala lang talaga. Deep inside meron talaga. And ayun na nga. Before niya nabanggit na may girlfriend siya, wala lang tulyo tuloy na kwentuhan. Nilibre pa ako ng tim hortons. Tas after nung week na yun eh mga 2 weeks din kami di nagkita. Di ko alam na mag absent siya eh todo porma pa ako haahha nag beanie pa ako tangina para cute ako. Di naman pala pumasok. After nun ayun hahahah nag midterms and nagpaturo siya, siyempre kahit naasar ako na may nagtatanong sakin habang nag rereview ako, masaya ako kasi siya AHAHAAHAH. Pero ayun magkatabi kami sa exam tapos tinulungan ako habang exam WAHAHAHA kilig naman ako taena. Naawa lang ako kasi 57 siya. Sana umattend siya sa bonus marks na class kaso yun yung araw na absent siya. Oks lang naman. Pero mga panahon na yun, alam ko na na may gf siya nun so di na rin ako umaasa. Sadyang happy crush lang.

Sabi sa tiktoks na napapanood ko, mamemeet ko na daw soulmate ko. Deep inside umaasa ako sa si M to. Kahit meron siya. Sa sobrang tagal ko nang di naiinlove, gulat talaga ako nantinamaan ako. Tapos triny ko pa iananalyze kung limerence lang ba to or inlove talaga ako. It looks like inlove talaga ako. And now, heartbroken nanaman. Pero dahil strong independent man ako, di ko na masyado dinidibdib. Ang theme song ng aking buhay ngayon ay Asan Ka Na Ba by Zack Tabudlo and Cupid by Fifty-fifty. Parehas dinedescribe katangahan ko. Umaasa kay cupid and nagmamanifest ng magmamahal sakin. Pero kahit ganun pa man, iniisip ko na mas maging hopeful. Sana talaga ibigay na ni God to sakin and ng universe yung forever ko. Minsan talaga… ay di pala minsan. Lagi pumapasok sa isip ko kung bakit di ako gustuhin. Nawawala na rin confidence ko. Finefake ko nalang hahaha. Ang wrong timing pa kasi recently finollow niya ako sa insta. Nakita ko gf niya. Ang ganda haha. Gets ko kung bakit sila naging sila. Alam ko naman lagi na wala ako laban kasi straight yung crush ko so wala talaga 😅.

Anyways, sobrang gulo ng train of thoughts ko. Wala naman kasi ako mapagsharan neto kaya tinatype ko nalang dito 🤣. Feel ko naggogrow na rin ako as a person, kasi di na ako masyadong nasasaktan or naiiyak. Actually di ko alam, either mas maayos na ako magprocess ng emotion or mas naging manhid nalang ako. Either way nagwowork naman and di na ako umiiyak.

Pero eto, letter para kay M. Ibubuhos ko na lahat dito para after neto, okay na ako (i think). Pipilitin ko. Lagi naman heheheheheeheeheh

Yo M,

Thanks for being a good friend to me. I remember you saying that you never really talk to any of your classmates because you think that the friends that you make in school are just temporary. I hope you find me a friend you can talk to and keep even after this term. You said you weren’t taking classes this summer (which is a bummer because I really wanted to see you again), but I get it - you are young, you have a gf, you have money to spend on trips, and you are independent. After this term, I probably won’t be seeing you again. I just wanted to say thank you for making me feel the spark of love again. This sounds so cheesy - I know. But it’s been so long since I’ve felt this feeling, and it really made me happy knowing that I can love again. I learn to care for myself more because I want you to notice me. And now, I take care of myself because I feel confident when I do it.

Anyways, what I’m really trying to say is I like you. A lot. So very much that I can literally feel it in my chest and cloud my thoughts. I want you so much that I can on replaying my memories of my sneak glances at you when you are on your phone or looking at your screen. I love the way your eyes express your feelings. I love your smile, your curly hair, and your laugh. And frankly, everything. Thank you for trusting me enough to share some of your life stories with me. I hope you continue to excel at your job, be safe, and be happy. And also, congrats on being sober. I also hope you reconnect with your God again.

Again, I probably won’t see you again, and you’ll probably forget about me a few days after this term, but I won't. I’ll always remember you. I remember everything.

Anyways, let’s fucking finish this subject, okay??! WOOHOO ��🔥

0 notes

nabichuun · 2 years ago

Text

LATCH

akala ko ba makikibirthday and hangout ka lang with friends? pero bakit ka naka kandong?

💭 Na Jaemin as ur summer fling, smut

‼️ written in taglish, ⚠️ contains explicit content not suitable for minors.

🎧 Latch by sam smith

“Sis, i'm sorry natagalan ako” agad kong sabi pag pasok sa kotse ng kaibigan ko, we’re headed sa birthday party ng best friend ko.

“Okay lang hahaha are we good to go na ba?” she said and started the engine na, you pulled your mirror at nag apply ng lipstick. Sa pagmamadali kanina hindi ka na nakapag ayos ng masyado at buti nalang naka ready na ang susuotin mo para sa event na to. You wore a yellow sleeveless top and skinny jeans.

“Malapit na pasukan….. ” mahina mong sabi. Nanlulumo ka dahil ang lapit na ng pasukan pa rin napupulot ang sarili mo sa slump. Ayaw mo pang mag pasukan dahil alam mo mababaliw ka lang ulit kakaaral. Tsaka being a pre-med student is really hard lalo na pag pokpok ka pa (JOke).

“Ang layo pa naman ng enrollment? Tsaka akong bahala sayo” your friend said while driving. it’s true, medyo malayo pa naman pero hindi mo lang maiwasan mag alala at ma stress kaagad.

“Gaga anong ikaw bahala? Hindi ka naman pre med student” tanong mo pabalik sakaniya. You heard her sighed out of annoyance.

“I know someone who can help you, kaya wag mo ng alalahanin yan!”

Bahala na! I-eenjoy ko nalang to

Nakarating na kayo sa private resort na your friend rented nakita mo na sa pictures ang place pero naamaze ka pa din sa ganda nung place lalo na nung nilagyan ng decorations. You swimmed through the sea of people para makapasok sa loob. Since late ka nakarating ang dami ng tao.

Agad ding naman nawala ang kaibigan mo, baka umarangkada na

Nabigla ka naman sa mga taong bumabangga sayo, bat kasi ang daming inimbita, kala ko kami kami lang you thought. Nang makapasok ka sa loob ay agad mong hinanap mga kaibigan mo. Agad mo naman silang natanaw kasi they’re the loudest.

“Oh ayan na pala ang ating late comer”

“Grabe grand entrance anteh”

“shuta ka tara dito i-shot mo to”

Nagkagulo naman ang mga kaibigan mo ng nakita ka nila, wala kang magawa kundi hayaan silang hitakin ka sa gitna at inumin ang shot.

“Sandali lang, di pa nga ako nakakabati!” pagtaboy sa mga kaibigan mo. pinuntahan mo ang birthday girl at nakipag beso beso.

“Happy birthday!!!” bati mo sa kanya at inabot ang regalo mo. You hugged your bff and immediately took a selfie para may pang ig story ka. You’re glad na iniwan mo ang gawain mo at pumunta dito. Seeing your best friend happy ay mas rewarding kesa sa pagpapasa ng mga case study.

You took a seat sa tabi ng bestfriend mo at inabutan ka naman nito ng alak. You took a shot of mojito then nag chaser (hays you and your low tol ass). Anyways your friends started to calm down na din ng biglang nag simula ang kwentuhan. sakto lang naman pala ang dating ko

“No, I'm telling you kasi nakita ko nga” sabi ng kaibigan mo. she’s telling your other friend na nakita niya yung ex nito sa isang kainan with another girl.

“Yeah alam ko, nag chat siya sakin that day na di siya makakapunta sa birthday ko kasi ate gurl was with him. Dun pa nga ata natulog sa bahay nila para di makapunta si Dom” ohmygod, ang lala

“Eh hindi ba’t two weeks palang kayo wala? Meron na agad kasama matulog?” you said, naintriga ka naman sa chismis. Sa totoo lang drama nalang ng mga kaibigan mo ang innabangan mo. Kumbaga yun na lang ang exciting sa buhay mo.

“Bakit naman kasi inimbita mo pa, siz ex mo na nga” sabi pa nung isa, na-amaze ka nalang sa karupukan ng mga kaibigan mo.

“Look despite nung nangyari samin, friends pa din naman kami” she said trying to justify her karupokan.

di yan kaya ng pride ko

“Alam mo sis ang rupok mo, ohmygod wait lang may guests na dumating babalikan ko kayo” sabi ng bestfriend mo at iniwan ang table niyo, tumango ka lang at nagpatuloy lang sa pakikinig ng drama.

“I'm glad you guys made it! Thank you” napatingin ka naman ng marinig mo ang bestfriend mo. may kasama siyang pitong lalaki at pinaupo niya to sa katabing table niyo.

“Salamat sa pag invite, nag dala kami ng drinks” one guy said. they look close. napatingin naman yung ibang kaibigan mo sa mga bagong dating, mga pogi eh.

“Dibs sa naka green” biglang sabi nung isa, mukang narinig nung kaibigan mo at tumingin naman ito sa pwesto niyo, ngumisi lang ito na parang may masamang balak. Medyo kinabahan ka naman.

“Hoy i heard that ah, kayo talaga” sabi ng kaibigan mo ng maka balik siya sa table niyo. Natawa lang kayo.

“I feel betrayed! May kilala ka palang mga gwapo tas hindi mo man lang nireto samin?” bulyaw ng kaibigan mo, you agreed. tama, dapat reto agad.

“Mga gaga, medyo off limits yang mga yan. Challenging sila landiin”

“Buti nalang i’m always up for challenges”

“Nako tigilan niyo muna kakaisip sa mga lalaki! Mamaya na yan sila! Oh cheers!”

After the catching up and karupokan stories, nagsimula na ang kinakatakutan mo. your friend smirked and spun the bottle of smirnoff sa gitna ng table niyo. As much as you like these kinds of games, it gives you thrill pero being the scaredy cat you are wala kang guts to do the dares.

Unless you have enough alcohol to have confidence, in this case you have too much pa nga ata. Matapos ang ilang ikot at kalat ay biglang tumapat sayo ang bote. Your friends cheered, sinubukan mong itago ang kaba mo sa pag tawa nalang. You saw your best friend clapped to gather everyone’s attention.

“Since minsan lang sumama tong babaeng to sa mga gala natin, lulubusin ko na” she smirked and pointed her fingers to the guys at the other table.

“Sis i dare you to sit on someone’s lap tas kiss mo sa neck.” Your best friend dared, demonyita talaga. Sinamaan mo siya ng tingin at inirapan mo.

“Kahit sino?”

“Yeah like from the other table, the one you find the hottest!” sabi niya while eyeing the guys na nasa tabing table niyo.

“Gaga ka talaga”

Bilang pinalaki ka ng sexbomb girls hindi ka magpapatalo, you swiftly got up from your seat and made your way sa kabilang table. May pitong lalaki na nag iinuman. A raven haired boy caught your eye. He’s wearing a beige polo with blue leaves patterned around it. there’s a silver chain necklace dangling until his chest, covered with a white tee.

You stopped in front of them, napatingin naman sayo ang iba. Napataas ka ng kilay when the guy didn’t even spared you a glance.

“Hi, I'm from the other table and uh may dare kasi, if you don’t mind?” You sweetly said. You went to your target and even before you could do anything you heard him say something.

“You don’t want to do that,” he said with a boring tone. You furrowed your brows and confusingly looked at him. Your silent state made him look at you, with an amusing look rather.

“Oh? You don’t know me?”

“Should I?” He’s surprised na di mo siya kilala.

“I see, go ahead, miss do what you want to do,” he said with a smirk.

“Jaemin gago ka ba baka mak-“

“It’s alright” pag putol ni jaemin sa kaibigan niya at sumandal sa upuan.

“Let's get this over with” you said at kumandong ka sa sa kanya. You made eye contact with him with a few secs. You’re starting to feel annoyed dahil di na nawala yung smirk niya.

You placed your hands to his shoulder at mabilis mong hinalikan ang leeg niya.

Bago mo pa man matanggal ang pagkakahalik mo sa leeg niya ay narinig mo ang mahinang bulong nito.

“you’re a brave one. I thought you would know me but you don't so let me introduce myself. Na Jaemin, I'm the mayor’s son.”

Nanlaki naman ang mata mo at agad kang umalis sa kandungan niya pero di ka maka alis dahil nakahawak pala siya sa bewang mo

“Let go”

“Not when you piqued my interest babe”

You blushed at tinulak mo ang dibdib niya para makaalis ka sa kandungan niya.. Nakita mo naman na he’s staring at you and winking when your eyes meet. Agad ka namang bumalik sa table niyo.

ohmygod

“Nako yung anak pala ni mayor ang nais!” sabi nung kaibigan mo, nagulat ka naman.

“Alam niyo?!”

“Oo girl”

“hindi niyo man lang ako pinigilan?”

“Sis kasalanan ba namin na you find him hot? Tsaka di naman namin alam na di mo siya kilala” natatawang sabi ng best friend mo. tinakpan mo ang namumulang mukha mo at tumungo dahil sa kahihiyan.

LORD SANA NAMAN SINABI MO! Nakakahiya! at dinamay mo panga si lord. Tumagay ka at hinihiling na malimutan mo ang kahihiyan na ginawan mo.

You bit your lip when Jaemin’s scent still lingers in your brain, ang fucking bango. you internally sighed, annoyed by the fact that the mayor’s son still won’t leave your mind.

Napansin naman ng bestfriend mo ang iyong internal dilemma, and decided to make your night more exciting.

“Mark! Hey!” Nagulat ka naman nung sumigaw yung best friend mo, he called yung isang lalaki sa kabilang table. The guy stood up and went to your best friend.

“We’re playing a game, you guys wanna join?”, nanlaki naman ang mata mo ng marealize mo kung ano ang binabalak nito.

“Sure sure, i’ll ask them” Mark said and went back to their table, you silently prayed that they wouldn’t join. Not when you’re still not over to your stupid dare.

Mark and his friends stood up, with their chairs in hand they walked towards your table.

“We’ll join, the more the merrier diba?” Sabi nung isang lalaki, he has a bright aura around him. You looked down, avoiding Jaemin's eyes.

“Guys usog kayo para maka pwesto sila” sabi nung isa, everyone stood up at nag adjust ng seat except sayo. You didn’t bother.

Nagtaka ka naman when your friend made a big gap between you two, pwede naman siya umusog palapit sakin, bat umusog yun palayo? pero huli na ang lahat ng marealize mo na pinagkakaisahan ka ng mga kaibigan mo.

You saw a chair beside you bigla, you suddenly felt nervous. fuck fuck baka tabihan ako ni Jaemin. napatingin ka naman ng may biglang umupo sa tabi mo. A mix of relief and disappointment washed over you.

Hindi si Jaemin ang tumabi sayo, thank god. if you remember correctly siya yung katabi ni Jaemin kanina. You sneakily studied his features.

“Gwapo” you whispered, napalingon naman siya sayo. Your eyes met and he gave you an eye smile. For someone who looks so intimidating and handsome, he looks cute when he smiles. you found his little mole under his eye cute.

Napunta naman sa dare or shot ang laro niyo, para daw mas exciting. Habang busy ang mga kaibigan niyo sa laro ay you and your ‘seatmate’ talked. You learned his name is Jeno and he’s an archi student.

“Isn’t archi hard and tiring?” You asked, strangely Jeno's soft spoken and fun to talk to. Jeno laughed at your question.

“It does, sobrang draining lalo na sa plates pu-”

“OHH JENO MAH FRIEND!” Naputol naman ang pag kwekwentuhan niyo ng sumigaw si Haechan (nag intro kayo kanina para daw kilala ang lahat) napatingin naman kayo ni kina haechan.

“Ahh ako na ba?” Sabi ni Jeno, ngumisi naman si haechan at bumulong sa katabi nito. Sandali kang tinignan ni haechan at binalik ang tingin kay jeno.

“Ano dare or shot?” Sabi ni haechan habang hawak ang isang baso na pinupuno ng alak, napangiwi kayo ni jeno. Mapap dare ka talaga.

“Dare nalang” daling sabi nito, ngumuti naman si haechan.

“5 seconds walang malisya, kiss the one you find attractive” napa-‘ohh’ naman kayong lahat, nagulat ka dahil ganiyang dare pala ang binibigay. You’re too focused kay jeno kanina

“Kiss? Sa cheeks??”

“Sa lips tayo, ano ka bata pre?” napanganga nanaman kayong dalawa ni jeno.

“Gago” sabi ni jeno at binato ng plastic cup si haechan

“Oh edi itagay mo to” sabi ni haechan at pinakita ang baso na puno ng alak, huminga naman ng malalim si jeno at napakamot sa batok. Bigla namang humarap sayo jeno at nilapit ang muka niya.

“You’re pretty, can I?” He said while looking at you, you heard your friends cheers naman. Medyo napaurong ka dahil sa lapit ni jeno.

“Ha?” You said clearly surprised that he chose you.

“You can say no” he softly said. you're relieved na hindi ka niya pinipilit. Pero you glanced doon sa baso ulit at naawa ka naman dahil mukang mamamatay yung iinom nun. You bit your lip and looked at jeno again.

5 secs lang naman diba?

“Go lang” you said while nodding, you saw the surprise in jeno’s eyes.

“You sure?” He asked again. You only nodded.

Jeno cupped your cheeks and softly placed his lips to yours, kissed you for five seconds. After the kiss you and jeno only stared at each other and laughed. Your friends went wild.

“ANG HABA NG HAIR!”

“AYUUNNN”

“NICE ONE”

“Tangina mo talaga Jeno, kaya sayo ako eh!” Rinig mong sabi ni mark, napatingin ka naman sa gilid as you felt an piercing gaze.

Jaemin, staring at you. You felt chills down your spine when your eyes met. oh god i forgot about him. you avoided his eyes again and focused on the game. You just kissed jeno pero why the hell you’re thinking of jaemin?

Turn naman ng kaibigan mo na si Marge, you all cheered when her dare was to give someone a lap dance. Your friend confidently stood up from her seat and went in front of jaemin. Mas lalo naman lumakas ang hiyawan when music started to play and gave jaemin a lap dance.

You don’t know what expression you have right now but you’re definitely staring at them. You saw how Jaemin's smirk grew when your friend straddled his lap. He placed his hands to her hips as she grinds down him. Nakita ka naman ni jaemin na nakatingin kaya he raised an eyebrow to you. well fuck that was hot

Agad namang nag flash sa utak mo yung nangyari kanina, you silently cursed at yourself because it looks like you wanted to be at his lap again. You tried to distract yourself by eating ice cream. Nang matapos ang dare ay nakita mong kinindatan ni jaemin ang kaibigan mo.

“SHUTA IBA KA TALAGAA!” Sigaw ng bestfriend mo, agad din namang nagpatuloy ang laro. At palala na ng palala ang mga dare. Mayroong nag chug ng isang pitcher ng alak, nag 7 mins in heaven, momol, at kung ano ano pa.

“Jaemin pre ikaw na, ano dare o shot?” Si mark na ang tanggero dahil mukhang wala na sa sarili si haechan, halos lahat sa inyo ay may tama na.

“Dare” he said, napatingin naman ang lahat kay Haechan na mukang nabuhay ulit.

“Malakas tong si ssob Jaemin eh, sige ssob dare ko sayo momol. Kahit sinong gusto mo” sabi ni haechan. Napatingin naman yung iba sa kaibigan mo na nag lap dance kay jaemin at inasaar to. Nakisali ka din naman sa asaran dahil feel mo siya nga ang i-momol ni jaemin.

“Sige” mas lalong lumakas ang hiyawan uli ng tumayo kaagad si jaemin, ayun nga lang hindi mo inaasahan na ikaw ang pupuntahan niya.

“Tumabi ka muna, ako na dyan” jaemin said to jeno, nag titigan lang silang dalawa. Jeno scoffed and let jaemin take his seat. Jeno only smiles at you and moves to another seat. Jaemin took a seat and faced you.

“I want you, tara?” he said

Tahimik ang lahat, inaantay ang sagot mo.

“We could do it inside babe if you’re not comfortable” he said, jaemin saw hesitation in your eyes kaya he leaned towards you and whispered.

“Look kapag sa loob they won’t know kung gagawin natin o hindi, win-win lang to” his deep voice is making you more dizzy, he has a point.

At this moment, you’re on the verge of surrendering yourself to Jaemin. He’s too much to handle. The amount of appeal and thrill he gives you is making you feel hot.

He extended his hand to you at tinanggap mo naman iyon. Jaemin smiled at hinatak ka sa loob ng resthouse.

“TANGINA GO POKPOK!!” Rinig na sigaw ng bestfriend mo, you glanced at jeno din na may iba ng kausap.

Sinundan mo lang si jaemin papasok, pag pasok niyo sa loob ay walang tao. Off limits and resthouse kasi nga dito din kayo matutulog mamaya kaya hindi pinagamit sa iba bukod sainyo. Jaemin lets go of your hand at umupo sa couch.

ahh okay so walang momol?, umupo ka sa tabi niya at sumandal lang din. You mentally facepalmed yourself kasi umasa ka.

“You look disappointed” he said while looking at the ceiling, natawa ka naman kasi parang he’s reading your mind or sadyang masyadong lang obvious.

“Yeah, it’s written all over your face baby” he added, napatingin ka naman sa kanya at inirapan mo siya.

“Bakit mo pa ako hinila dito?” you asked

“Ayaw mo ba?” he replied he looked at you with a smirk in his face, ugh, porket alam niyang gwapo siya.

“Ewan ko sayo, i'm not talking to you” you said at tinalikuran siya. Jaemin only laughed at your childishness

“Why? Were you surprised kanina? Alam you're really brave kanina sitting on my lap and kis-” pinutol mo naman ang sasabihin ni jaemin, i swear to god, this guy.

“what about it?” mataray mong sabi sakaniya, nagulat ka naman dahil pag lingon mo ay tumama ang ilong mo sa labi ni jaemin, the proximity made your heart stop.

“You look hot, walking confidently to me and just casually sitting on my lap and kissing my neck” he said with a very deep voice. well, fuck it. Bakit ko pa ba pinipigilan sarili ko.

“Oh yeah?” you stood up and sat on his lap, nilapit mo ang muka mo sa tenga niya at bumulong.

“You find me hot but why aren’t you kissing me right now?” you felt a chill when the tension suddenly changed. Jaemin’s eyes went dark and proceeded to grab you by the neck and kiss you.

You immediately kissed back and pressed your body to jaemin. You moaned as you became drunk to his kisses, he kissed you so well that you forgot to breathe. Jaemin broke the kiss and smirked when he saw you high on your sex drive.

“You taste like vanilla” he said and licked his lips, jaemin placed his hands to your waist and pressed you down to him. You bit your lip when you felt something hard down there. You crushed your lips once again but this time you opened your mouth inviting jaemin.

Jaemin gladly inserted his tongue inside of your mouth, tongues swirling and lips lapping. Jaemin’s mouth tastes sweet that makes you want more and more. You removed his polo and tugged the hem of his shirt. You lifted his shirt up but you heard a loud sound.

Napatigil naman kayo ni jaemin at napatingin kung saan galing ang tunog, napalingon ka naman sa pintuan at nakita niyo si Jeno at yung kaibigan mo nag hahalikan habang sinasara ang pinto. what the fuck

Nanlaki naman ang mata mo ng marahas na tinanggal ni Jeno ang pantaas niya, you saw his toned abs and arms. You bit your lip when your eyes met Jeno’s as he kissed your friend’s neck.

napahiyaw ka naman ng biglang hinila jaemin muka mo papalapit sa kanya. You shuddered when you met his dark eyes.

“Eyes on me princess” he said and he grabbed your hair pulled to the side, exposing your neck. Jaemin latched his lips to your neck leaving hickeys and love marks. You close your eyes as you feel the waves of pleasure.

“You’re giving Jeno too much attention babe. You’re mine first” he whispered to your ear.

Jaemin removed his shirt exposing his own toned body, he wrapped his arms around you and stood up. You cling to him by surprise, you wrap your legs around him and place your arms around his neck. Jaemin exited the room and let jeno and your friend do their own business while he brought you to the bathroom for your own privacy.

“Finally” he said, gently placing you at the counter by the sink. You smiled a little when you saw his back when he locked the door. god he’s so broad, explains why he can lift you easily. Jaemin slowly approached as he locked his eyes to you. He placed himself between your legs and sweetly captured your lips again.

He ran his hands to your thighs up to your waist and to the hem of your top. He hastily removed your top and tossed it to the side. He reached for your back and unclasped your bra. ang bilis tangina He is doing all of that while kissing the soul out of you

“Fuck Jaemin” you whined when he bit your lips, you shuddered when you feel the vibrations of his low chuckle, making you more hot down there. You trail your hands to his wide chest down to his freaking 6-pack abs, you smiled when you saw his bulge aching from his pants. You palmed his erection, you quickly retrieved your hand when you heard him moan.

“Oh, my princess’s such a tease. I hope you’re ready” he said halatang nabitin sa ginawa mo kanina, you only smiled at him sweetly without knowing that you’ll be wrecked in the next few moments.

“Hold my hand,” Jaemin said and reached out his hand to you. Dahan dahan mo namang binuksan ang pinto at hinawakan ang kamay niya. Pa-ika ika kang lumabas ng banyo, bakit? Edi dahil sa lalaking nasa harap mo ngayon. You reached heaven because of his fingers and your legs gave up, it was too much. totally wrecked

“Ohmygod put some clothes on” sabi mo sakanya at binato mo ang damit sa mukha niya, tumawa lang siya at inalalayan ka maglakad.

“What? Don’t I look hot? Tingnan mo naman! Abs!” pilyong sabi niya, inirapan mo lang siya. di naman siya mali

“Ang dami mo pang sinasabi tara na lumabas na tayo, baka hinahanap na nila tayo” pag mamadali mo, pagkatapos ng kahalayan na ginawa niyo ni jaemin sa loob ng banyo ay unti unti ka ng bumaba ng langit at nag sisink in na sayo ang kalandian na ginawa mo.

Bago kayo makalabas sa pinto ay huminto si jaemin at humarap sayo, he lifted your chin up and placed a sweet kiss on your lips.

“I had fun princess, tara na” sabi niya at hinila ka na palabas.

“Oh tangina eto na pala eh, ang tagal niyo! Puputok na ata yung pantog ko” lasing na sabi ni haechan, natawa naman kayo ni jaemin ng tumakbo papasok si haechan. Tinignan mo ang mga kaibigan mo, yung iba MIA na at yung iba naman knockout na.

Inalalayan ka ni jaemin umupo at umupo sa tabi mo, narinig mo naman ang mahinang tawa ng mga kabigan mo.

“Someone had fun, di na makalakad ah” pang aasar ng kaibigan mo, sinamaan mo lang siya ng tingin at sinubukan mong itago ang namumulang mukha mo sa likod ni jaemin.

“Rinig na rinig nga namin eh” sabi ni jeno na nakaupo sa kabilang banda, nakapulupot ang braso nito sa kaibigan mo.

“Pre, rinig na rinig din namin kayo mula sa banyo” sagot ni jaemin, hinampas mo naman siya sa balikat. Pero tama naman, rinig niyong dalawa ang bawat ungol at kung ano man ang ginagawa nila sa sala nun. And not going to lie, you ‘slighty’ got turned on dun.

“Mga gago alam namin ginawa niyo kahit hindi namin kayo nakikita at rinig, pag pasok kopalang sa loob halata na ang kasalanan” biglang sabi ni Haechan na naka upo na sa tabi mo. tumwa lang kayong lahat nag nagpatuloy na ulit sa pag inom. 3rd round pa daw.

Kinabukasan ay nagising kayong wala na sila Jaemin, masyado ka na atang lasing para mapansin na umalis din sila nung gabi na yun. Bumangon ka at nakita mong nakatulog ka sa couch. Binuksan mo phone mo at nakita mo naman ang mga text ng nanay mo sayo kagabi.

You and jaemin didn’t exchange info yesterday, one time thing lang naman kaya bakit pa? Tsaka, halata din naman na he doesn’t want any kind of attachment. hello? Anak ni mayor yun. Di ko din reach!

Napangiti ka nalang ng maalala mo ang ginawa niyo kagabi, Jaemin is definitely that one summer fling that you will never ever forget.

#nct #nct scenarios #nct imagines #nct dream #nct dream scenarios #nct dream imagines #nct dream smut #nct smut #jaemin smut #jaemin hard hours #na jaemin

195 notes · View notes

felinememory · 4 years ago

Text

•CHASING MEMORIES•

"Why do you travel alone?" He asked.

"Finding bliss in solitude", then she smiled and take a sip of her coffee.

"Lalim.. Hahahaha..."

"I wanted to travel and enjoy.. Ayan simple na.. Hahahaha"

"You're shots were good. Nakita ko yung mga pinost mo".

"Oh, you're stalking me?" she said with a laugh.

"No. No. I'm sorry. I didn't mean it that way".

" I'm just kidding". She smiled, "ang seryoso mo eh. Stalker ba talaga kita? Hahaha"

"You're taking too many photos. Why not enjoy the view instead. It's already in front of you. Professional photographer ka?"

"Nope. Travel enthusiast lang. Memories. I wanted to collect memories."

He nods, "but you can instill it in your heart and mind you know. That's what other people do. Masarap ienjoy lang yung view, yung ambiance. "

"I'm enjoying. Masarap yung hangin. Maaliwalas. I've never been here. Atleast i know na ito ang unang beses. And i never went to a place twice. Kaya sinusulit ko".

"Even if the place is as beautiful as this? Masarap bumalik dito. It's my third time and I'm still inlove"

"I wanted to reach different places first while I still can. Kaya hindi ako bumabalik sa lugar na napuntahan ko na."

"Ohhhh, mabilis magmove on.. Hahahaha wag ganun..."

She sipped her coffee.

"Eventually I'll forget that I've been to this place. Those photos will be my memory of it. Yun lang yung pwede kong pang hawakan na nanggaling na ko dito. Na minsan sa buhay ko, hindi ko man maalala. Alam kong totoo pag nakita ko sa mga litrato. " she said with a smile but with the saddest eyes.

While he hide his. His own sadness hearing it from her.

They sipped their coffee in silence. But not an awkward one.

"Wanna try creating a memory with me?"

"Akala ko ba hindi kita stalker? Crush mo ko noh? Ahahahaha"

"No and Yes. No I'm not your stalker and Yes I like you"

" Wow. That's .. That's too straightforward", she felt a bit akward.

"You're asking"

"Yeah , oo nga naman. I asked."

"So is it a yes?"

"I have 3 rules".

"Fire it."

"First, be my photographer during this trip.

Second, let's both cut our connections to everyone outside this travel.

And last, no attachment. When this trip is over. We'll forget everything. Back to strangers. Deal?", she raised her cup.

"Deal.", and he did the same.

That happened a year ago.

He is still looking for her. Maling mali ang naging decision nyang bitiwan ito pagkatapos ang isang linggo nila sa Siargao.

Every where he went, sa tuwing magtatravel sya. He was still hoping na magkikita sila ulit.

She deleted her social media accounts.

She changed her number again.

Her blog stopped posting travel pictures more than 6 months already.

Nawalan na sya ng mapa para sundan ang dalagang nagpapatibok ng puso nia.

Nagtatanung pa din sya kung anung ibig sabihin ng mga huling salita na binitiwan nito bago sila maghiwalay sa airport. Akala nya ay tulad lang ulit yun ng dati.

"Thank you for making this travel different" like before, her smiles were trying to hide the sadness.

"Malay mo naman magkita tayo ulit sa sunod nating travel"

"Third rule dba?"

"Then we'll start over. Hahahaha.. I'll introduce myself and make you mine again for real." He kidded.

"Hahaha.. puro ka biro. We enjoyed this one. Memories dba?"

"Pero seryoso, sana magkita tayo sa Manila or sa sunod nating travel. I'll be in Batanes next. Baka lang naman".

"Hey." Aniya ng may halong lungkot, "rule 3".

"Oo na.. Oo na.. I'll stop. Fate na ang bahala".

Yumakap ang dalaga sa binata.

"My mind might forget this place and everything we've had. But i know my heart won't. Thank you so much. Kung sakali man na magkita nga ulit tayo. Maaring nabura na lahat ng alaala ko. Pero alam ko, makikilala ka ng puso ko. At kung ito man ang huli, salamat."

Hinigpitan ng binata ang yakap. He felt like if he let go. He won't ever see her again.

This is the first time he felt that way. Hindi tulad ng dati.

"Goodbye Kian." It hurts him hearing those words from her.

"See you again Allen."

And until now, He's searching.

Iba na naman ang numero ng dalaga.

Her Facebook's deleted.

Blogsite lang nito ang tanging paraan para masundan ito and her facebook page.

Pero tila ayaw talaga nitong magpahanap.

This time iba.

Batanes. El Nido. Cebu. Coron. Laguna. Davao. Hongkong. Singapore. Kung saan saan pa. At heto sya. Nasa Siargao ulit.

Kahit na sinabi ng dalaga na hindi sya bumabalik sa lugar na napuntahan na nya.

Umaasang magkikita sila.

He even used all his connections. Bigo syang mahanap ito. He went to her place pero wala na ito doon. No one could answer his questions. They were helping pero bigo pa din.

It already took him a year. A year of searching. A year of regret.

His phone beeps. A notification from a blog site. At halos mabitiwan nia ito ng makita kung anu ang notification na 'yon.

Allen's blogsite just posted an update.

A picture of a man holding his coffee. A silhouette with the sunset. With the caption," I think my heart find its way back".

To his shock, it was him.

Napatayo sya. Inikot ng tingin ang lahat ng direction malapit sa kanya. And there , he saw her. Holding the camera. In her white summer dress and fedora hat on. Smiling at him full of love and longing.

Teary eyed he went near close her. He wanted to know if this isn't just an imagination.

Tangina. Kape ang ininom nya hindi vodka. Kaya imposibleng naghahallucinate sya sa kalasingan.

"Hi." That's all he could say ng makalapit sya. Yun lang ang tanging nasabi nia.

"Hi," she answered.

And there, he pull her close to him into a tight longing hug.

Finally. Finally.

The search is over.

"Sorry it took me long to come back" she sobs on his chest.

"I've searched and waited. I even trusted fate."

"I will never leave you again."

"Hinding hindi na kita bibitawan. Hinding hindi ko na hahayaang mawala ka ulit."

"Hinding hindi na ko aalis. I'm sorry. I'm sorry for the selfish decisions I've made. Ayokong masaktan ka".

He hugged her tighter.

"Napakamakasarili ko. Natakot ako. Natakot akong mawala lahat ng alaala ko ng tuluyan . Natakot akong hindi na kita marecognize. Last year.." , she cried even more reminiscing what happened last year there in Siargao.

"Shhhhh.. Tama na. You're here. Andito ka na."

"Sorry Sweetheart. Sorry for not recognizing you that time."

"It's all over now. Andito ka na. Andito ka na", he said in tears.

"Hinding hindi na ko mawawala ulit."

"At hinding hindi na kita bibitawan. Makalimutan mo man lahat, mawala man ang alaala mo dahil sa sakit mo. Hinding hinding na ko papayag na aalis ka sa tabi ko. Ipapaalala ko sayo lahat at gagawa tayo ng mas marami pa.."

"Hindi na mangyayari ulit yun. I'm good now, magaling na ko. And I won't ever forget you. I will never forget how much i love you".

He kissed her. That's the only answer he could give. He's happy. Ecstatic actually. Akala nia nawala na ito ng tuluyan sa kanya.

But no.

She's there.

She's back.

The search is finally over.

2 notes · View notes

nozomireika · 4 years ago

Text

Hi (Bestfriend/Bestrue)

Remember me? I used to be your best friend. Your bestrue. Hmm. Di ko alam kung pano ko sisimulan, hindi ko rin kasi alam kung pano nagsimula yung lamat. Siguro sasabihin ko na lang lahat ng gusto kong sabihin sayo dati pa. Siguro sa I'm sorry na lang muna.

I'm sorry kasi:

1. Di na tayo katulad ng dati

2.Biglang naglaho yung kung anong meron tayo dati

3.Di ko napreserve yung friendship natin

4.Kung feeling mo iniwan kita sa ere at pinagpalit

5.Kung feeling mo di ko napahalagahan yung friendship natin

6.Kung feeling mo instead na ipaglaban ko yung friendship natin eh parang binitawan na lang kita bigla bigla.

7.Sorry if I hurt you.

Thank you kasi:

1. Sa ilang taon ng pagkakaibigan natin naging totoo ka sa akin. Ramdam na ramdam ko yun. Sana ikaw rin.

2.Naging part ka ng highschool life ko. Kung saan naging masaya at naging makulay ang teenage years ko. Lahat ng memories natin together hindi ko nakakalimutan at makakalimutan. Mga messages natin before thru papers nakatabi pa rin sa akin. Hindi ko kaya itapon na lang kahit na di na tayo tulad ng dati. Hindi ko lang alam kung yung mga palitan natin ng sulat eh nasayo pa. Ok lang kahit wala na sayo choice mo naman yun eh. I understand.

3.Ako yung pinili mo kahit na meron kang best friend before. Bestrue pa nga ang tawagan natin diba? Kaso nawala na lang bigla na parang bula. 25th of every month pa nga tayo nagcecelebrate diba? Sa maniwala ka man o hindi every 25th of the month winiwish ko na sana naaalala mo ko kahit yung araw lang na yun. Kahit na 1 beses kada month ok lang. Kasi ako kahit na may tampo ako sayo di nawawala sa isip ko na iwish na maging happy ka sa kung ano mang decision ang gawin mo. Belated happy friendsary na rin pala. Pero alam ko naman na di mo na siguro naaalala yun. Ok lang, di ako galit.

Honestly, sometimes I always think ramdomly about the amazing memories we have kasi once upon a time we we're inseperable. Minsan I randomly look at the pictures we took together and think how much fun we used to have. Minsan naman binabalikan ko yung mga letters mo for me and paulit ulit na binabasa kasi in that way feeling ko nakavacation lang tayo, summer vacation. Then kapag pasukan na magkikita na ulit tayo pero syempre feeling ko lang yun. I miss you sometimes. The worst part is we walk past each other as if we never met as if we didn't used to be bestfriends. Hindi ako galit or nagalit sayo. Nakakatampo lang na di na tayo katulad ng dati. Actually unang beses ko nafeel yun nung nasa New Era ka. Nakakatampo lang na mas nakikita ko na masaya ka sakanya. Pero hinayaan ko lang kasi college friend mo yun. Na di naman pwedeng ako lang ang kaibigan mo. Pero di ko alam na dahil din pala dun magiging ganito tayo, bestfriend turned into strangers. Pero happy pa rin ako na masaya ka na nanjan siya for you na dating ako lang. ("The worst thing ever is seeing your bestfriend, gradually replacing you with another friend".) Yung sa part naman ninyo ni bebz wala naman akong karapatan na pakialaman kayo kasi di ko naman alam yung buong story. Sorry kung feeling mo na mas kinakampihan ko siya. Di ko alam yung side mo, ang alam ko lang is yung sa kanya. Pero pinagppray ko na maging ok kayong dalawa. Di man bestfriend atleast casual friends kayo. Nakakamiss lang yung dating tayo, yung closeness natin. Yung memories natin together na binuo natin. Yung mga promises natin together na di na natupad. Yung mga future plans natin together. Yung sinabi ko before na gusto ko nasa iisang subdivision lang tayo kasama ng mga future family natin, tapos yung mga anak natin magiging magbestfriends rin katulad natin. Tapos sa kasala ko ikaw ang maid of honor then sa kasal mo ako naman. Kaso hanggang pangarap na lang pala yun. Iba na yung pinili mo eh. Masyado ata mataas kasi yung pangarap ko kaya di ko naabot. Alam ko may galit o tampo ka rin sakin pero di kita masisisi, may part din sakin na nagkulang ako bilang bestfriend mo at sa iba mo nahanap yun kaya I'm sorry ulit. Sana totoo na lang na may time machine para pwedeng mabalikan at mabago ang past baka sakaling magbestfriends parin tayo until now. Pero sabi nga nila past is past, di mo na maitatama ang nakaraan pero pwede mo baguhin ang kasalukuyan. Anyways, gusto ko lang sabihin sayo na I miss you. The old you. I love you and sana happy ka sa path na tinatahak mo ngayon. The most painful goodbyes are the ones that are never said and never explained. Marami pa akong gustong sabihin pero wag na lang ok na ako dito. I'll always thank you for being my first long term bestfriend. All I have right now are the beautiful memories that I'll never forget. Anyways, I wanna congratulate you on your wedding. I'm happy for you. Always put God in the center of your relationship. Always be happy and love each other. God Bless you!

Sincerely,

Your used to be bestfriend / bestrue.

1 note · View note

josh0555 · 13 years ago

Text

This is the Summer Station ID 2011 of TV5. The Summer Station ID was themed "Kapatid, Summer Na, Sama Ka!". This is the first Summer Station ID of TV5 which features Hot Wheels cars in every video game and in real life. The Summer Station ID contains explosions everywhere. But somehow, This includes an alternate scene where Andy gets up and goes to New York in the movie Frozen when Happy by Michael Jackson plays. But somehow, Mattel decided to re-use the cars for the Summer Station ID of TV5 in 2015 which will be known as "Happy Ka Dito This Summer!". However, It also uses the clips from the 1998 New Line Cinema movie The Fast and the Furious which was directed by Michael Bay. But somehow, This Summer Station ID re-uses the clips from the Happy Music Video from the 2010 movie Toy Story 3 which makes cameos of Ivan Mayrina, Mark Salazar, Raffy Tima, Lourd de Veyra, Master Boy Abunda and Emcee Mo Twister. The Summer Station ID also includes the faceless cameos of Vice Ganda, Empoy Marquez, Coco Martin and Zoren Legaspi who are known as “The Taros Comedy Crew” from the TV5 sitcom show Banana Split replacing Arcee Muñoz, Ritz Azul, Alice Dixson and Eula Caballero.

#tv5 #summer station id #summer na sama ka!#parasaiyokapatid #happy ka dito this summer

0 notes

bakaako · 5 years ago

Text

Crush Chronicles #1

2020 na. It has been almost 4 years nang nagka-crush ako. Mahirap man paniwalaan, sa araw na ‘to, na-realize ko na crush ko pa rin pala siya.

Na-meet ko siya 2015. We joined the same org sa college, passed, and are still members until now. Turns out, magka-batch pala kami sa college and pareho kaming taga-Bulacan.

Paano ko na-realize na crush ko siya? Noong na-meet ko siya nung 2015, hindi naman ako masyadong na-hook, pero nung nag-2016, parang biglang ‘uy!’ type ko na pala siya. We’re both performers--singers to be exact. One time, late ako nakarating sa calltime para sa isang performance, and someone said sa kanya na “Uy, andyan na siya oh? Masaya na siya!” nung dumating ako. Man, I was 17 that time. Syempre, iisipin ko na baka crush niya ako. Edi heto naman ako, pinatulan yung feelings ko. I took my first selfie with him December 2016 after a performance sa Pasay. He looked very happy in the photo, so akala ko crush niya nga ako. It became a hobby for me na makipag-selfie sa kanya.

Siguro napansin ng iba naming orgmates na ang dalas ko magpa-picture kaya nalaman nila na crush ko siya. ‘E hindi ko rin naman kasi itinanggi. Gaga ‘di ba? I even announced to everyone na crush ko siya. Akala ko okay lang yun. Akala ko hindi big deal. Hindi pala. Konting lapit ko lang sa kanya, may malisya sa mga tao. Naging awkward. Lagi akong tinutukso nuon everytime na lalapit ako sa kanya, which is ayoko. May mga tao rin na feel ko ayaw nila sa akin para sa kanya. 2018 na nun nang na-realize ko na kailangan kong umiwas para hindi lumala yung pagiging awkward namin sa isa’t isa. It became difficult for me na lumapit sa kanya whenever kasama namin orgmates namin. Kaya ko lang siya i-approach kapag kami lang dalawa magkasama. Kapag umuuwi kasi ako ng probinsya every Friday, sumasabay ako sa kanya. Kahit na mas mahaba yung byahe ko kapag sumasabay ako sa kanya pauwi.

Summer ng 2018 umalis kami ng bansa to compete internationally. 3 months kaming nasa Europe, and I never thought na that would be the worst 3 months for me. I cried for a boy for the first time. Nalaman kong hindi pala ako yung crush niya. At ang mas nakakagulat pa, hindi tulad ko yung gusto niya. Ayokong paniwalaan nung una, pero turns out, hindi niya pala ako magugustuhan kasi ibang-iba sa akin yung type niya. We were on our way to Rome nung narinig ko yung about sa crush niya. Para akong nadurog. More than thrice nangyari na nanaginip ako na naging kami. More than thrice bumangon ako nang umiiyak dahil alam kong hindi mangyayari yung panaginip ko. I was 18 when I experienced my first heartbreak.

Nagsimula na akong umiwas. Ayoko ma-disappooint. Ang dalas kasing mangyari na nage-expect ako from him ng return pero madi-disappoint lang ako kapag hindi niya ginawa yung ine-expect ko. So I decided na ‘wag nalang lumapit. Feeling ko dito nag-start yung pagiging sensitive ko. Madali akong maka-feel kapag ayaw sa akin ng mga tao. This is the point where I started feeling unwanted and useless.

Nang makabalik na kami ng Pilipinas, pinipilit kong hindi pa rin siya pansinin. Kapag nagjo-joke yung mga tao na crush ko siya, dine-deny ko na siya. “Hindi pa ba tayo over diyan?” ang lagi kong sinasabi kapag may nagjo-joke about sa amin. Sa totoo lang, sinuspress ko lang yung feelings ko para ‘di na ako ma-disappoint. Ayoko na laging ako yung nagi-initiate. Napagod ako. I feel hated ng mga taong close sa kanya kasi feeling ko ayaw nila sa akin. I learned how to act cool about it hanggang sa nagkaroon ako ng bagong crush nung 2019. He’s 7 years older than me. Nang nag-compete ulit kami for a month nung 2019, naging focused ako sa bago kong crush and I completely ignored him. Kaso, nadurog nanaman ako. Na-sibling-zoned ako ng bago kong crush. During the month of 2019 tour, nagkaroon siya ng ka-MU. Ang masakit pa dun, sa akin siya nagke-kwento. Akala ko o-okay na ako. Lalo lang pala ako nasaktan. Nag-worsen yung migraine attacks ko. Konting inis at selos lang, inaatake ako ng migraine ko. I promised myself na pagbalik ko ng Pilipinas, tatapusin ko na lahat ng nararamdaman ko. At ginawa ko yun. Time healed me, and I finally moved on sa bago kong crush.

Akala ko lang over na. Kaya pala ako naka-move-on para bumalik sa dati kong crush. Ngayon, mas gusto ko na siya. Mas close na kami. Hindi na kami awkward at mas madali ko na siyang nakakausap. Hay nako. Ano na kaya mangyayari sa akin? Tuloy ko pa ba ‘to?

PS: Sobrang summarized nito AHAH ang dami na kasing nangyari form 2016-2019. Bakit ba kasi ngayon lang ako nag-decide na i-blog ‘to? Allthough baka wala naman kayong pake, itutuloy ko ‘to hanggang sure na ako na over na ang lahat. Bye!

#crush #KwentoTungkolKayCrush #ithappens

1 note · View note

ekaqno-blog · 5 years ago

Text

Sa pamagat palang ay aakalain mo agad na ito ay isang akda tungkol sa pag-ibig at kung gaano kasarap maging kasal. Masasabi nating mapanlinlang ito ngunit pinamagatan lamang ito ng manunulat ayon sa kwento, sa pagiging kasal ng dalawang tao, hindi na nakapaloob kung masaya man o hindi.

“‘Yung mahalin kita habang buhay, hindi ko yata iyon puwedeng ipangako sa iyo. Pero ‘yung iisipin kita habang buhay, iyon, baka iyon ay puwede ko pang ipangako sa iyo, kahit papano.” Dito palang sa unang pangungusap ng kuwento ay mapupukaw na talaga ang atensyon ng mga mambabasa. At habang tinutuloy mo itong basahin ay malalaman mo agad na hindi ito love story, na hindi ito happy ending dahil sa simula palang ay tinatapos na nila ang kuwento nilang dalawa.

Nag simula ang istorya sa pagsasama nila ni Joanne sa isang bundok kung saan dito nila susulitin ang natitirang oras nila bilang mag-asawa. Habang sinusulit nila ang mga huling sandali, inaalala rin nila ang mga pinagsamahan nilang dalawa at kung paano sila humantong sa hiwalayan. Nagkakilala sila sa isang mountaineering group, may kaniya-kaniyang kasintahan noon ngunit sila ang nagkatuluyan hanggang altar. Nagkaanak din sila, si Toni, ngunit ito ay namatay dahil binaha ng tubig ang utak. Noong isang taon ay bumalik ang dating nobyo ni Joanne na si Michael at simula noon ay ang pagsisimula rin ng pagpapalaya niya kay Joanne.

Tulad ng pelikula na 500 Days of Summer, non-linear ang pagkakasulat ng kuwentong ito ngunit hindi ito mahirap intindihin. Para kang nasa istorya mismo kasama ng mga bida at habang naroon kayo ay kinukuwentuhan ka nila ng nangyari sakanila. Ganoon ang pakiramdam habang binabasa ko ito. Kahit na mabababaw na salita ang mga ginamit, dama parin ang emosyon ng nag naglalahad at ang talino ng manunulat.

Ang nilalaman naman ng akdang ito ay hindi lang puro patungkol sa pag-ibig. Tulad ng pagkamatay ng anak nila, sinabi doon na “Hindi dapat namamatay ang mga bata. Hindi tama ang mamatay ang mga bata.” Sangayon ako dito dahil immoral naman talaga ang pagkamatay ng mga bata. Tulad na lamang ng nangyari doon sa tatlong taong gulang na bata na ginawang human-shield ng kaniyang sariling ama at ang tanging nasabi lang dito ng isang senador ay “sh*t happens”. Maling mali iyon. Maliban doon, lahat ng sanaysay na nilalahad dito ay reaksyon sa paligid. Lahat ay may hugot o punto na magagamit natin sa ating buhay.

Sa orihinalidad naman ay oo, ito ay walang kamuka at bago para sa akin. Kahit na sabihin na kagaya nito ang porma ng 500 Days of Summer, iba naman ang nilalaman nito kaya ito ay isang kuwentong natatangi parin.

Pagtuunan natin ng pansin ang mga bagay na ginawan ng bagong depinisyon ng may akda. Una ay ang pagtatapos ng isang relasyon, alam nating lahat na masakit kapag natapos ang isang relasyon ngunit dito ay isinasaad na hindi lahat ng pagtatapos ay dapat malungkot at hindi kailangang maghanap ng kasalanan upang ito ay tapusin. Parang sinasabi dito na puwedeng matapos ang isang relasyon nang payapa at walang galit sa isa’t isa. Pangalawa ay ang paborito kong bahagi ng kuwento. Sinabi dito na “May mga bagay na ayaw kong ipaubaya sa mata ng camera. May mga bagay na ayaw mong ikulong sa kuwadro ng realidad ng lente. May mga bagay na para lang sa mata ng tao. May mga bagay na gusto mo lang ikulong sa realidad ng gunita.” Natuwa ako sa linyang ito dahil sa henerasyon namin ngayon, wala kaming ginawa kung hindi mag cellphone nang mag cellphone. Nalilimutan na namin na dapat ay mas pinapahalagahan namin ang mga bagay na aming nararanasan ngayon gamit ang sarili naming mga mata at pakiramdaman ito nang mabuti habang ito ay nandiyan pa kaysa naman sa tingnan nalang ito paulit-ulit gamit ang mga gadgets namin. Pangatlo ay ang pagbibigay nito nang pantay na tingin sa kababaihan at kalalakihan dahil sa akdang ito ay ang babae ang nagloko— hindi naman sa nagloko talaga ngunit ang babae ang gumawa ng dahilan upang sila ay mag hiwalay. Sinabi rin dito na mayroon paring mga babae na hindi naniniwala sa kasal tulad ni Lizette, ito ay kakaiba dahil stereotype na saatin na gusto ng lahat ng kababaihan na magkaroon ng seguridad sa isang relasyon at iyon ay ang kasal. At ang panghuli ay ang kasal mismo. Ayon sa nakakarami, ito ay isang banal na pagsasama ng dalawang tao at walang sino man makatitibag nito. Ngunit sa akda, sinabi roon na isa lamang itong kontrata at pagmamahal lang ang batas nito. Kapag pagmamahal na ang nawala, wala ng bisa o silbi ang kontrata ng kasal. “Isang malaking kahangalan ang pawalan ng isang mahal sa buhay, lalo’t may basbas ng legalidad ang aming pagsasama. Subalit higit na malaking kahangalan ang ikulong ang kapwa sa legalidad ng pagsasama.”

Pinapakita ng akdang ito ang realidad. Ang mga bagay na hindi masabi ng mga tao dahil sila ay takot mahusgahan. Dahil sila ay mayroong pag-iisip na naiiba sa nakararami.

Sa huli, maiintindihan mo na ang pag-akyat nila ng bundok ay parang relasyon din nila. Ang pag panik sa simula, ang pag-abot sa tuktok, ang pagbabago ng mga bagay hanggang sila ay magsawa at mapagod at ang pagbaba nila mula roon.

“‘Yung iisipin kita habang buhay, iyon, tiyak ako, puwede kong ipangako iyon sa iyo. At ‘yung mamahalin kita habang buhay, puwede ko na rin sigurong ipangako iyon sa iyo. Kahit hindi na tayo magkasama.” Kung noong simula ay napukaw na agad ng isang linya ang atensyon ng mga mambabasa, itong linya naman na ito sa dulo ang magiiwan sa kanila ng sakit dahil napatunayan dito na hindi talaga happy ending ang kuwentong ito. Na kahit tapos na ang kuwento nilang dalawa, may isa parin na hindi alam kung saan na pupunta matapos nilang bumaba sa bundok na iyon.

#kasal #eli rueda guieb #pagsusuri

5 notes · View notes

wheneunoiawrites-blog · 5 years ago

Text

STORY TITLE: Grace

I'M NOT A PROFESSIONAL WRITER. I just love to write for JESUS. I'm sorry for all the wrong grammars and misspellings. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

---------------------------------

PART ONE OF THREE

NOTE: Some sentences that are in italics are flashbacks. Please don't get confused. Happy reading!

RUAH

"Wala akong anak na malandi! Lumayas ka dito!"

I cried so hard na parang ngayon na lamang ako iiyak. Isa-isa kong pinulot ang mga damit na hinagis ni Papa sa aking harapan. Mas lalo akong naiyak dahil sa patuloy niyang pang-iinsulto sa akin.

"Pinag-aral kita, binihisan! Saan ba 'ko nagkulang, Ruah?!" nasasaktang sigaw niya. Napatayo ako at hinawakan si Papa sa kamay at lumuhod.

"I..I'm sorry, Pa! I...I will leave, just please go back to your room at magpahinga ka po." umiiyak kong sabi. Masakit iwan si Papa. Palagay ko, hindi ko kakayanin pero alam kong dapat akong magpakatatag.

Nalaman kong buntis ako.

I failed him. For seventeen years of my existence, ngayon lang. Ngayon ko lang siya na-disappoint ng ganito. Wala akong utang na loob. Naging mabuti sila sa akin.

I was adopted. Malaki ang utang na loob ko sa kanila ni Mama Remy. But, Mama died because of cancer when I was thirteen. Si Papa naman ay may history ng heart attack and I don't want him to suffer more. Na pati siya ay mawala sa akin.

Tama ng ako na lang ang masaktan ng sobra-sobra kasi sobra ko silang mahal. Si Papa.

"I don't need your worry! Huwag ka ng magpapakita! Kahit kailan!" sigaw ni Papa ng buong puso bago ipinasara ang gate kina Manang Fely.

I breathe heavily. I breathe with all my heart.

"Pa, I promise, babalikan po kita." sabi ko at tumayo ng marahan. Sa huling pagkakataon ay pinagmasdan ko ang bahay na kinalakihan ko. Ang mga masasayang ala-ala. Ngumiti ako kahit patuloy sa pagpatak ang mga luha ko.

"Hindi ako susuko." sabi ko bago tumalikod.

SEVEN YEARS LATER...

"Thank you po, Pastora." ngumiti ako ng malapad kay Pastora bago ibinalik sa kanya ang kanyang libro na ipinahiram sa akin. Ngumiti siya bago ibinalik sa kanyang drawer ang libro.

"Siguro po, mahal na mahal ng asawa po ninyo ang trabaho niya noon." sabi ko kay Pastora. Nasa kanyang opisina kami dito sa church. It's a Tuesday afternoon. Ibinalik ko sa kanya ang libro ng kanyang asawa. Namatay na ito ten years ago dahil sa pagkaguho ng building na project niya sa Manila. He's a civil engineer. Ngumiti si Pastora Rosy bago sumagot sa akin.

"Sobra. Dumating sa punto na pinagselosan ko ang trabaho niya noon." hagikgik niya. Ngumisi ako. "Pasyal ka ulit sa bahay sa susunod. I can lend you more books about Civil Engineering. Mataas ang bookshelf ng asawa ko sa dami." Tumango ako ng sunud-sunod dahil sa narinig.

I'm a graduate of Civil Engineering and I am preparing for my board exams this coming May. Everyone in the church are very supportive that's why malakas ang loob ko. Ipapasa ko ito. At pagkatapos ay babalikan ko si Papa. It's been seven years nung nakausap ko siya. From Pampanga ay bumiyahe ako papuntang Manila. To start a new life. At sa church na ito, sila na tumulong sa akin. Habang nasa second year college ako noon, may nag-invite sa akin sa Campus Ministry. Doon, nilabas ko lahat ng hinanakit ko. Sama ng loob ko. There, I accepted Jesus as my personal Lord and Savior. Hindi na ako natakot pa para sa araw ng bukas. Kasi kasama ko Siya. At alam ko, magiging okay din ang lahat.

Pero...

Medyo mahirap pa para sa akin na ipagtapat kina Pastora ang iilang mga nangyari sa akin sa mga nakalipas na taon. Hindi ko pa rin kaya. Pero, I believe na in God's perfect timing, may mapagsasabihan din ako. Minsan, I doubt my love for Jesus kasi bakit hindi ko pa rin makuhang magtiwala? Bakit hindi ko pa rin maipagtapat ang totoong sitwasyon ko?

Masayang nagku-kuwento sa akin si Pastora sa buhay-dalaga niya ng biglang may marahang kumatok sa pinto. Pareho kaming napatingin sa pintuan. Marahang nagbukas ang pinto at pumasok si Kael na may dalang mga nakarolyong plates.

"Kael!" maligayang salubong ni Pastora sa panganay na anak. Ngumisi lamang si Kael sa ina. Tumayo ako sa kinauupuan at tinulungan siyang ilapag ang iilang gamit na kanyang dala.

"Hi, Ruah." bati niya at nakipag-apir sa akin. Ngumisi ako at tumango matapos makipag-apir.

"Ma." tawag niya sa ina bago halikan ito sa noo. Napangiti ako. He's always a good son to his mother. Aside from being a civil engineer ay siya din ang Youth leader sa church. Napatingin ako sa mga nakarolyong mga plates. Hindi ko maiwasang humanga. Napansin yata ni Kael ang pagkamangha ko kaya lumapit siya sa mga plates at inilatag ang mga iyon sa drawing table niya na nasa opisina ni Pastora. Gumagawa kasi siya ng mga plates niya dito minsan.

"Kailan ang start ng construction?" tanong ko na mangha pa rin habang nakatingin sa perspective ng bagong building ng church na itatayo. Ang ganda!

"Next week." sagot naman niya habang inilalatag ang floor plan doon sa tabi malapit sa table ni Pastora.

"Tumawag si Minelle kanina, Kael. Hindi ka niya mapupuntahan ngayon, may tinatapos daw siya sa office niya. Tumatawag daw siya sa'yo kanina pero hindi ka sumasagot." balita ni Pastora na ngayon ay kinakalikot ang kanyang cellphone. Mabilis namang kinuha ni Kael ang kanyang cellphone sa bag na dala at seryosong kumunot ang noo pagkatapos makita siguro ang iilang missed calls ng kanyang Architect sa project na ito. Arch. Minelle is one of our youths sa church. She's a nice friend to me also.

"Tatawagan ko lang saglit po, Ma. Hindi ko napansin na naka-silent ang phone ko." paalam niya sa amin bago siya lumabas ng office. Bumalik ang atensyon ko sa perspective na nakalatag. Halos kumislap ang mga mata ko sa ganda ng bagong itatayong church. Napakaganda ng bawat detalye. I admire Minelle for this, really. Pero, halos yakapin ko ang katabing structural plan. Ang galing! Napakadetalyado! Napatingin ako sa ibaba ng plate.

Engr. Mikael Sartiga - sabi ng nakalagay.

Balang araw, magkakaroon din ako ng initials na ito. Hindi ba, Lord? Napangiti ako.

"Anong sabi anak?" tanong ni Pastora pagkapasok ulit ni Kael.

"Nagsorry lang po ako Ma. Susubukan niya daw dumaan dito mamaya. Busy daw po, e." sabi niya sa ina bago lumapit ulit sa mga plates.

"Kumusta ang review?" tanong ni Kael sa akin ng makalapit. Mula sa mga plates ay nakangiti pa rin akong tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin.

"Maaga kaming nadismissed today, that's why I'm here." sabi ko at muling tumingin sa mga plates. Humalakhak siya ng mahina dahilan para mapatingin akong muli sa kanya.

"Why?" natatawa ko na ring tanong. Tumingin ako kay Pastora ng humagikgik ito mula sa kanyang upuan. Namula yata ang mga pisngi ko. Masyado yata akong halata na excited ng pumasa at maging isang ganap na Civil Engineer.

"I'm excited for you, Ruah." nangingiting sabi ni Kael. Ngumiti ako ng malapad at ibinalik ang mga mata sa mga plates.

Maraming professionals sa church and hindi ako maiwasang maexcite na balang araw ay magiging isa ako sa kanila. Don't get me wrong. I'm not about the title. I am about the capability and improvement. Alam kong kapag pumasa na ako, mas makakapagexplore ako sa field na pinili ko. And ang mas nakapagpainspire pa sa akin lalo is lahat sila--ang mga CPAs (Certified Public Accountants) namin ay voluntarily nilang hawak ang finance ng church. Ang mga LPTs (Licensed Professional Teachers) namin at mga PhDs (Doctor of Philosophy) ay maliban sa kanilang trabaho ay voluntarily nilang hawak ang Children Ministry namin and ang kanilang mga events like Daily Bible Vacation School every summer and gumagawa ng mga lesson plans. Ang aming mga Doctors and Nurses ay sa mga Medical Mission ng church sa iba't ibang lugar na sinasamahan namin ng Evangelism. We need to proclaim Jesus. This world needs Jesus kaya masipag ang bawat isa at nagtu-tulung-tulong. And ang mga Civil Engineers, Architects and also the Mechanical, Electronics, and Electrical Engineers namin ay voluntary ding tumulong para sa pagpapatayo ng bagong church building. And let us not forget the business owners ng church. Todo suporta sila sa mga gagastusin ng bagong building.

At madami pa. God is blessing them so much that's why they decided to bless every people around them. We are so blessed to bless.

Simula noong umalis ako sa amin ay nagtrabaho ako habang nag-aaral. Mabait ang boss namin dahil maluwag siya sa oras ko. Very supportive din siya. Para na siyang ina sa akin.

Two days before the exam ay sama-sama kami sa church for fellowship and prayer para sa aming mga magt-take ng board exams. Tatlo kaming magt-take this May. Ang daming pagkain na dinala ng iba. Pre-celebration daw! Nagtatawanan ang lahat habang naka-form kami ng malaking circle sa gitnan ng church. Youth na lamang ang natira dahil medyo late na din.

"Madadagdagan na naman ang mga professionals ng church!" maligayang balita ni Gavin, isang Mechanical Engineer. Pumalakpak naman kami. Yes. We are declaring it na! We have victory through Jesus!

"At madadagdagan na naman ang magsesettle down." panunukso ni Minelle, ang Architect na kasama ni Kael sa bagong building ng church. Humagikgik ang ibang youth kaya napaiwas ako ng tingin at napahigpit ang aking hawak sa tasa na nasa kamay ko.

"Ano, Kael?" baling ni Minelle kay Kael. Ngumisi lamang si Kael bago tumingin sa akin. Napainom ako sa kape na hawak ko. Halos masamid naman ako ng magtilian ang mga babaeng youth na kasama namin.

"Silent, children." pagbibiro ni Kael dahilan para humalakhak sila. Kinagat ko ang ibabang labi ko dahil mabilis na naman ang tibok ng puso ko. Hindi ko inaasahan na bubuksan nila ulit ang topic about sa amin ni Kael.

"Look, guys. Why don't we just close in prayer na? It's getting late. Huwag natin hayaan mapuyat ang mga magbo-board." sabi ni Kael pero dahilan lang iyon para magtilian silang muli!

"Ayaw mo lang mapuyat si Ruah! Dinamay mo pa kami, kuya!" pang-aasar ni Claire na kasabay kong magt-take ng board. Napayuko na lang ako sa hiya. Kinalabit naman ako ni Minelle kaya napatingin ako sa kanya. Ngumiti siya sa akin.

"You will make it." nakangiting sabi niya kaya marahan akong ngumiti.

"In Jesus' name." sabi ko.

Flashback...

"Ang lakas ng loob mo, ano? Kung sino pa ang mga ampon, sila pa malalakas ang loob!" sigaw sa akin Madeline. I thought they like me, I thought tanggap nila 'ko pero...

"Ano bang ginawa ko sa inyo?" naiiyak kong tanong habang hila-hila nila ako at hindi ko alam kung saan nila ako dadalhin. Inaya nila ako kanina paglabas ng school kahit gabi na. Inabot kami ng gabi dahil tinatapos namin ang research namin. We're graduating ng Senior High School.

Frats. Hindi ko alam na kasali sila sa isa sa mga frats ng school namin. I always wanted to feel that I am belong. Hindi nagkulang ang pagmamahal ng magulang ko sa akin. Mahal na mahal nila ako. Pero, hindi ko maiwasan na maghanap ng kaibigan paglabas ko ng bahay. Noong una ay pinakisamahan nila ako. Pero, simula noong magexcel ako sa school, sa section namin ay naramdaman ko na ang galit nila.

Ganun ba talaga? Kung kailan ka nagsisikap ng wala namang inaapakang ibang tao ay mas dapat kang maghirap? They started bullying me at mas lumala nung malaman nilang ampon ako. Every day of my life was hell.

"Sa palagay mo bagay kayo ni Vince? Gusto mong ipamukha pa sa'yo, e!" nanggigigil na sabi ni Madeline. Tumawa lang ang dalawang kasama niya. Kaming dalawa ni Madeline ang nasa likod at sa harap ang dalawa. Nagd-drive ang isa.

"Madeline, I told him na hindi ko siya gusto! I don't want to be in a relationship dahil mas priority ko ang pag-aaral ko!" naiiyak na sabi ko. Tumawa siya pero there's no humor in it.

"Huwag ka ngang pa-santa!" sabi niya.

"Saan ba natin iiwan 'yan?" tanong ni Kristie, ang nagmamaneho ng sasakyan!

Kinabahan ako ng sobra-sobra.

Pawis na pawis akong napabangon mula sa pagkakauob ko sa itaas ng mesa. Nakatulog ako sa pagrereview. Mabilis ang aking paghinga habang nakatingin ako sa aking maliit na orasan sa table ko. It's 2:18am in the morning. Nakuyom ko ang aking kamay dahil sa sakit na naalala ko.

Tears in my eyes didn't stop falling. Tumingala ako at tumawag sa Kanya na alam kong nakikinig at never akong iniwan.

"Are you ready for tomorrow?" tanong sa akin ni Kael. The night before my exam, he called. Nasa veranda ako, nagpapahangin habang nagbabasa. Napatingin ako sa ibaba at kita ko ang kabusyhan ng mga sasakyan aa ibaba.

"Of course! More than ready." sabi ko dahilan para matawa siya. Ngumisi ako. "Nasaan ka?" tanong ko. Nakakarinig ako ng mga kaluskos ng ballpen sa kabilang linya.

"Sa office pa ni Mama, dito sa church. Tinatapos ko ang ibang detalye ng plano." sabi niya. Napatango ako kahit di naman niya nakikita. "Ganun ba..." sabi ko at napapikit ng medyo lumakas ang hangin.

"Ruah..." tawag niya.

"Hmm?" sagot ko.

"I'm still waiting." sabi niya na nakapagpatigil sa akin.

TO BE CONTINUED...

#tagalogstories

1 note · View note

benefits1986 · 6 years ago

Text

2018: The Come From Behind Playback

Marami-rami akong snaps na still and slithering this 2018 and sa totoo lang, mahirap pumili ng pang-top photo pero I am confident na among all the photos, eto talaga ‘yung pak level, literally and figuratively. For one, dito talaga nagsimula na maiba ang takbo ng kwento, ng plot twists and pasabog ng 2018. This year has been a “distill me and be still me” year na hindi ko talaga inaasahan at all. So, ayun na nga, as I am penning this, I am laughing out loud, shaking my head, and giving myself whacks on the head and pats on the shoulder. I have arrived. Ang tagal kong inantay itong vibes na ito --’yung ako na nakaalpas na sa shackles ng pagkawala ng mom ko. Wala akong paki kung sabihin ng iba na ang tagal naman ng 6 years kasi kanya-kanyang trip ‘yan at hindi biro na ang first ever loss ko as an adult is not only my mom but the tito I was once super close to. Mga 1 or 2 years apart lang sila nawala. Iba ang ball game ‘pag permanent loss. Nawala ‘yung solid ground ko. Nawala ‘yung center of gravity and center of the universe ko. I was left with nothing but me, myself and I. Emptiness was something that meant nothingness, but now, happy to share na emptiness and nothingness are paving the way to new chapters that waited for a really, really long time.

So, I must say na 2018 is a come from behind year. Ito ‘yung jump off point ng mga what if’s ko na super I tried na hindi isipin kasi nga ‘di ba, we are made of the choices that we did not make. Pero 2018 has been a year of paradigm shifts and pushing myself out of my comfort zone. ‘Yung tipong, girl, ikaw ba ‘yan talaga? Pero, eventually, with all the uphill and downhill paganaps, na-realize ko ano ba talagang mga bagay na nagma-matter most to me. And, it has not been easy, but, kinaya! Kaya pala. At kaya pala naging ganito ang plot twists kasi maraming bagay na worth the wait. :) Basta, let things happen and trust fully in good vibes.

A few days before 2018 ended, nakita ko ‘yung watch na binigay sa akin ng mom ko through my brother nung 26th birthday ko. Grabe lang. Alam na yata talaga namin ng nanay ko na hindi na siya aabot ng birthday ko kaya pinaabot na lang niya sa kapatid ko. Until now, may kirot at malalim na hugot ‘yan, pero ngayong 2018 ko rin naitawid with flying colors ang aking birthday month. Yes, hindi lang birthday. Birthday month! Usually kasi sobrang tindi ng undiagnosed depression ko (undiagnosed kasi legit siya talaga pero ayokong mag-undergo ng meds talaga because I tend to have addictive tendencies, so girl, salamat sa universe for sending me the right people to watch over me na may license at experience sa ganitong dark chapters) from May until June. As in todo. Pati health ko apektado the past years kaya ang ginagawa ko is I take a trip para may reason ako na hindi magkasakit at magkulong na naman sa bahay. Hindi ako ma-celebrate ng sarili kong birthday pero ang sama lang talaga ng thought na four days before birthday ko nawala mom ko. So, Siargao happened on mom’s 6th birthday in heaven. Day 0 ‘yun and grabedad lang ang Siargao. Hindi views. Hindi things to do. Hindi siya super duper ganda. Sakto lang. Pero the vibes, the stories and the whole experience made Siargao one of my most memorable trips to date. :) And damang-dama ko kasama ko mom ko while I was slaying my first ever solo travel sa Pinas and sa Mindanao. <3

Hiatus year din ang 2018. I was always looking for a break pero ang napuntahan ko e seryosong breakdown kasi ngaaaaaa, ako lagi naga-adjust sa lahat ng paganap which is very, very bad pala. ‘Yung hiatus ko, JK Rowling-inspired ‘yan. Ihhhhh. Hindi ko alam na ‘yun pala ang kelangan ko para legit na marecalibrate ako lalo na ‘yung moral compass ko. Fucked up kasi ako without me realizing it fully. So, ang sagot na nakuha ko is AKO NAMAN. As simple as that. Tapos na ‘yung adjustments at the expense of losing my self or giving up the things I dearly hang onto and fight for. Tapos na pageexplain kasi at the end of the day, being judged is something so usual that it’s extra to see someone na walang bias. :)

Reconnection year din ang 2018. Eto ang isa sa pinaka come from behind chararats ng 2018. Totoo na kapag CTRL + ALT + DEL ka ng mga tao, bagay at paganap na hindi talaga worth it, you get a room for people, places and paganaps that matter. Sobrang nagulat ako na ‘yung support group ko this year is sobrang well curated. ‘Yung as in I can be who I am without being mocked or questioned. Ang sarap na makasama ang mga tao na totally believing in you instead of blindly being with you or ‘yung mga secret toxic people na hindi na nga tumutulong, nakaka-stress pa. <3 Sobrang grabe lang na from being a closed book as in super sealed, I was able to start embracing my vulnerabilities. <3 Long way to go, pero andito na ako.

Start of self love din ang 2018. Again, Siargao may kasalanan nitong pa-fitness journey kasi gusto ko lang talaga mag-bikini top (yes, top lang. I will never get abs and thigh gap in this lifetime perhaps) and shorts sa birthday week ko na alam kong kaya ko. Sooooo, ayun. Kinaya. And, hindi ‘yun a product of crash diet and all the fads. :) Mas masaya ako kasi pati dad ko, nayaya ko sa path na ito. Syempre, I still smoke and eat massively ‘pag di ko na talaga kaya, BUT, I would like to say that I’m more mindful about my body. Hindi dahil sa weight loss pero sa feeling good talaga dahil I am able to travel better. As in. :) Whenever people ask me what my secret is, balik lang ako sa pagtatapos ng hate ko sa healthy living kasi my mom lived a really healthy lifestyle but she died young. I am done with binge eating kasi gusto ko lang, pag-inom like crazy just because I want to numb the pain, and all the works. Hindi ko sinasabi na I won’t go crazy on food and drinks ever, but, now, I am making constant conscious choices. Sobrang nakakatuwa rin na there are people who are asking me to guide them in their journey, too. Again, hindi siya laging okay lalo na Christmas season, pero truth be told, I was able to maintain my weight a month before Christmas season. <3 Tiwala lang lagi sa sarili and it really, really helps to have a fitness kuno partner na hindi judging at lalong hindi pangasar or condescending na tao. Sa umpisa, ang dami talagang contra but trust me, titigil din ‘yang mga ‘yan. Also, acceptance of one’s body is always key. For me, I will never be the THIN ONE. Yung built ko is not at par with the standards of beauty and guess what? I DO NOT CARE kasi I know my scope and limits. Hindi ako naooffend sa mga comments na payat-na-hindi-inakala and all speculations lalo pa ay season ng patutsada sa reunion. Naooffend ako sa mga tao na insecure at walang sense ng self worth dahil sa body image nila. Nakakatawa at nakakaiyak at once. Salamat sa mga body positivity warriors na naging malaking parte ng 2018 ko. :) Sa inyo ko napagtanto ang consistency, going back to basic and just being at peace.

Ang 2018 din ang taon ng pagbonding ko ng with feelings sa pamilya ko. Truth be told, after my mom passed, I shut the world down. Hindi emo. Just plain na hindi ko alam to deal with emotions so under the category salat sa emotional intelligence. Finally, hindi ko na kelangan na manood ng films para maiyak at magkabugso ng damdamin. Kaya nga ako naging fan ng cinema hindi dahil sa pa artsy at pa indie. Hahaha. Kelangan ko lang ng safe place para magpakawala ng emotions ng little investment. Controlled pa rin. Hahaha. Ang fucked up kasi 2018 lang ako nakatagpo ng mga tao na puwede talaga akong magpadanak ng honest feelings na hindi ako jinu-judge. Yes. 2018 lang. Summer 2018 onward to be specific. And ang galing kasi hindi pala siya mahirap when you are with the right people. :) Ang gaan sa pakiramdam at nakakawala ng kalam at kabulukan ng kaibuturan.

Salamat, 2018. Tunay mo nga na-distill ang pagkatao at subok ko sa pagpapakatao in a very, very graphic, horrific, and fantastic way. It was a ride na talagang worth it.

1 note · View note