#haşmet martı

[kejan33]

Şunu isterdim mesela… Haber vermediğim halde kötü olduğumu hissedip saatin kaç olduğuna bakmaksızın arayıp yanına geliyorum deme içtenliğini …

[felicita34]

Bir derdim var bin dermana değişmem.

#tomabar

[felicita34]

Sanki herkes bana soğuk davranıyor gibi hissediyorum bu aralar. İçim kırık dökük yara bere içinde bildim bileli. Ama hiç bir zaman bu kadar kimsesiz kaldığımı hatırlamıyorum.

[felicita34]

Öldüm diyorum! Cesedimi sokak sokak kendi sırtımda gezdiriyorum, kimse görmüyor..

[felicita34]

Kediler gün içinde meraktan her türlü pisliğe bulaşır ama akşamında en derin şekilde temizlenir. Belki de insanın yapması gereken de budur. Günü yaşarken kaçınılmaz olarak türlü durumlardan geçeriz; öfke, kibir, eziklik, çaresizlik, umutsuzluk, işte bunların hepsi insanı kirleten pislikler. Ve günün sonunda, tıpkı bir kedi gibi davranıp, vicdanımıza sormalıyız, ne eksik ne fazla oldu, düşünüp, en derin şekilde temizlenmeliyiz çünkü ruhun gıdası da arınma.

A.S.Ö

[felicita34]

Aslında insanın canını en çok acıtan şey; hayal kırıklıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır.

[felicita34]

Yoksun

Kapıların kilitli

Şimdi kim git diyecek bana

Kalakaldım

Gidemiyorum şehrinden..

[felicita34]

Olan olmuş bir kere, artık hiçbir neden onu olmamış yapamaz.

[felicita34]

Duymuyor musun sesimi gönlü lâl'im?

[felicita34]

Anlatacağım çok şey var.

Dinle sustuklarımı!

[felicita34]

Ben üşüyorum ve sanki hiçbir zaman ısınmayacağım

sevgili, ey biricik sevgili, “o şarap meğer kaç

yıllıkmış?”

bak burada

zaman nasıl da ağır

ve balıklar nasıl da benim etlerimi kemiriyorlar

neden beni hep deniz diplerinde tutuyorsun?

[felicita34]

Sesini duymadığım gün Yaşanmış değil Açan çiçek değil Öten kuş değil Yüzünü görmediğim gün İçimde yıldızlar sönük Güneşler güneş değil Seni sevmediğim gün Seni anmadığım gün Olacak iş değil

[felicita34]

Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık.

John Steinbeck

[felicita34]

Bir sigara dumanının nefesinde

yalnızlığın yüzünü öper de üşürsün ya …

Anlamı yitik kalmış ,süslü kelimelerin ve gösterişin insanları sarhoş ettiği bir demde ;tuttum anlamları samimiyet ile bağrıma bastım …

[felicita34]

neredeydim? ne yapıyordum? niye yapıyordum? yalnızdım. anıların en büyük zorluğu anı olmalarında. ne değiştirirdi sessiz bir bankta oturmanın anlamsızlığının anlamlılığı. zaten hiçliğe yakın olmamışlıkla çırpınırken. dünyadaki tüm yanlışları toplasam yine de ben kadar yapmıyor. benliğimden uzakta yaşarken, anlamsızlığın içinde çırpınışlar sadece içimde toplanıyor. öyle olurdu bazen ama ne zaman? hani size de olmuştur, bir otobüs camından dışarı bakarken neden ve nereye kadar diye, ben o anların anlık toplamları üzerinde yaşıyorum. tüm ç��karımların sonucunun toplamının aynı olduğu anlar, durumlar, hisler…